Wykład 16
Bezpieczeństwo sieci
komputerowych
Wykład 16
Bezpieczeństwo sieci
komputerowych
WYKŁAD 16
Temat: Bezpieczeństwo sieci komputerowych
1. Wprowadzenie
2. Typy ataków
3. Techniki ataków
4. Ochrona danych-szyfrowanie informacji
5. Polityka bezpieczeństwa informacji
5.1. Podstawowe założenia bezpieczeństwa sieci
komputerowej
5.2. Ochrona dogłębna
Literatura:
• Podstawowe założenia bezpieczeństwa sieci
komputerowej,
http://www.pu.kielce.pl/strony/Zbigniew.Bem/index_p
liki/prawy_pliki/ochrona/wyklad2.pdf
• Bezpieczeństwo sieci komputerowych,
http://www.it.pw.edu.pl/ztkut/strst/inf_kns/wyklad_5_
knsia.pdf
• Bezpieczeństwo systemów komputerowych - wykład
6:
http://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?
title=Bezpiecze%C5%84stwo_system
%C3%B3w_komputerowych_-_wyk%C5%82ad_6
1. Wprowadzenie - Bezpieczeństwo sieci
Pod hasłem bezpieczeństwa sieci kryją się
różnorodne czynności obejmujące bezpieczeństwo
danych przesyłanych w sieci pomiędzy jej węzłami
oraz zgromadzonych w bazach danych informacji
dostępnych za pośrednictwem sieci.
Bezpieczeństwo sieci to nie tylko odpowiednie środki
techniczne oraz programy, gdyż sama technologia nie
jest w stanie zagwarantować pełnego
bezpieczeństwa.
Ochrona to przede wszystkim właściwe zarządzanie
zasobami i dobra organizacja.
Włamania do systemów przynoszą
znaczne straty
finansowe i utratę zaufania
do danej instytucji, której
powierzono poufne informacje
2. Typy ataków
Typowe ataki na infrastrukturę sieciową
Powszechne techniki ataków na infrastrukturę sieciową
wykorzystują głównie niedoskonałości protokołów
oraz technologii sieciowych mają na celu:
*
uzyskania danych
(information recovery)
*
podszycia się pod inne systemy w sieci
(host
impersonation)
*
manipulacji mechanizmami dostarczania pakietów
(temper with delivery mechanisms)
Zdestabilizowanie systemu
Rozważany scenariusz zagrożeń bezpieczeństwa
obejmuje następujące przypadki:
1.
Uzyskanie dostępu do konta
w systemie / bazie
danych, z czym wiąże się możliwość:
a/ naruszenia własności poufności / integralności /
dostępności przechowywanych w systemie danych
b/ rekonfiguracji systemu (co w istocie jest też
naruszeniem własności integralności)
2.
Pozyskanie / modyfikacja transmitowanych danych
a/ naruszenia własności poufności / integralności /
dostępności danych transmitowanych między
serwerem a stacjami roboczymi
3.
Rekonfiguracja sieci
(urządzeń sieciowych, protokołów)
– naruszenie integralności
4.
Zablokowanie funkcjonowania
stacji / urządzeń
sieciowych i w efekcie naruszenie własności
dostępności informacji
Typy ataków
Można wyróżnić następujące typy ataków:
a/ Atak pasywny
b/ Atak aktywny
c/ Zbliżenie
d/ Ataki od wewnątrz
e/ Dystrybucja
Atak pasywny.
Ataki tego typu obejmują analizę ruchu, monitorowanie
niezabezpieczonej komunikacji, odszyfrowanie ruchu
sieciowego zaszyfrowanego słabymi algorytmami
kryptograficznymi i przechwytywanie informacji
wierzytelniających (na przykład haseł).
Pasywne przejmowanie informacji w sieci może posłużyć
włamywaczom jako źródło informacji oraz jako
ostrzeżenie na temat podjętych przeciwdziałań.
Ataki pasywne mogą ujawnić napastnikowi pewne dane i
pliki bez potrzeby uzyskania zgody i wiedzy
użytkowników. Przykładem danych przejętych w ten
sposób mogą być dane osobiste, takie jak numery
kart kredytowych.
Atak aktywny.
Ataki tego typu polegają na próbach obejścia lub złamania
zabezpieczeń, między innymi z wykorzystaniem
szkodliwego kodu lub na kradzieży lub modyfikowaniu
informacji.
Te ataki mogą być przeprowadzane na sieci szkieletowej
organizacji, mogą polegać na wykorzystaniu
transmitowanej informacji, elektronicznej penetracji
granicy enklawy lub ataku na autoryzowanego
użytkownika podczas próby zdalnego zalogowania się w
enklawie.
Ataki aktywne mogą posłużyć do ujawnienia lub
rozpowszechnienia danych, blokady usług lub
modyfikacji danych.
Zbliżenie.
Ataki tego typu polegają na uzyskaniu fizycznego
dostępu do sieci, systemów lub pomieszczeń w celu
dokonania modyfikacji, uzyskania dostępu lub
zablokowania dostępu do informacji.
Zbliżenie może być dokonane przez działania
potajemne lub jawne, może też być wynikiem
połączenia tych dwóch metod działania.
Ataki od wewnątrz
Takie ataki mogą mieć charakter złośliwy lub niezłośliwy.
Ataki złośliwe polegają na celowym podsłuchiwaniu,
kradzieży lub uszkadzaniu informacji i wykorzystywaniu ich
do celów majątkowych. Mogą również polegać na
blokowaniu dostępu do informacji autoryzowanym
użytkownikom.
Ataki niezłośliwe z reguły wiążą się z lekkomyślnością,
brakiem kompetencji lub celowym sprzeniewierzeniem się
zasadom dla uproszczenia sobie realizacji legalnego
zadania.
Należy pamiętać, że
ponad 80% ataków na systemy pochodzi
z wnętrza sieci
. Z tego względu nie należy ufać własnym
pracownikom, bardzo częstym przypadkiem jest pracownik
podczas okresu wymówienia, który postanawia „odegrać
się na firmie".
Dlatego też użytkownicy w sieci nie powinni mieć większych
możliwości niż bezwzględnie jest im to potrzebne.
3. Techniki ataków
Obecnie najczęściej spotykane współcześnie techniki
ataków można zebrać w następujące 4 klasy:
a/
Sniffing/scanning
- nasłuchiwanie,
b/
Spoofing
– „podszywania się”,
c/
Poisoning
,
d/
Denial of Service (DoS)
– odmowa usługi -
zablokowanie pasma przesyłowego.
Sniffing/scanning
:
*
network sniffing
– jest to pasywny podgląd medium
transmisyjnego, np. w celu przechwycenia
interesujących ramek (packet snooping)
*
network scanning
– jest to wykorzystanie specyfiki
implementacji protokołów do sondowania
(
enumeration
) urządzeń aktywnych w sieci,
aktywnych usług, konkretnych wersji systemu
operacyjnego i poszczególnych aplikacji
(sztandarowym przykładem narzędzi realizujących
taki atak jest program
nmap
)
Spoofing
:
*
session hijacking
– przejmowanie połączeń poprzez
„wstrzelenie” odpowiednio dobranych pakietów –
wymaga dostępu do uprzednio legalnie zestawionego
połączenia TCP
*
TCP spoofing
– podszywanie bazujące na oszukaniu
mechanizmu generowania numerów
ISN
; wykorzystanie
ataku np. w celu oszukania mechanizmów
uwierzytelniania usług r* (które dokonują
uwierzytelniania przy użyciu funkcji rusersok())
*
UDP spoofing
– prostsze od
TCP
w realizacji (ze względu
na brak mechanizmu szeregowania i potwierdzeń ramek
w protokole
UDP
), użyteczne podczas atakowania usług i
protokołów bazujących na
UDP
np.
DNS
.
Atak
session hijacking
Celem ataku jest nieuprawnione wpięcie segmentów
protokołu transportowego w strumień wymieniany w
autoryzowanym (poprawnie zestawionym) połączeniu
między systemem
A
(przyszłą ofiarą ataku) i zaufanym
systemem
B
. Atakujący
E
, mając wgląd w dotychczasową
zawartość strumienia w kierunku do
B
do
A
(poprzez
sniffing
), może spreparować poprawny i oczekiwany przez
A
segment, który podsunie jako rzekomo autentyczny
segment wysłany przez
B
.
Atak
session hijacking
Atak TCP spoofing
Celem ataku TCP spoofing, jest nieuprawnione zestawienie połączenia z
systemem A (ofiarą ataku) w imieniu zaufanego systemu B. Atakujący E tym
razem nie ma wglądu komunikację między A i B, co czyni atak znacznie
trudniejszym niż session hijacking. Atak wymaga nie tylko sfałszowania
adresu źródłowego (w szczególności w pierwszym segmencie SYN,
nawiązującym połączenie), ale dodatkowo poprawnego przewidzenia
numeru ISNA (który zaproponuje system A w drugim segmencie SYN/ACK) i
być może jeszcze zablokowania poprawnej komunikacji z rzeczywistym
systemem B (co może wymagać przeprowadzenia ataku DoS skierowanego
przeciw B), aby B nie mógł zakończyć (zresetować) niechcianego połączenia.
Mimo tych utrudnień E może spreparować poprawny i oczekiwany przez A
segment ACK – kończący poprawnie procedurę nawiązania połączenia.
Poisoning:
*
ARP spoofing/poisoning
– wykorzystuje zasady
działania protokołu
ARP
, umożliwiając zdalną
modyfikację wpisów w tablicach
ARP
systemów
operacyjnych oraz przełączników, a przez to
przepełnianie tablic
ARP
*
DNS cache poisoning
(
pharming
, także znany jako
birthday attack
) – umożliwia modyfikację wpisów domen
w dynamicznym
cache DNS
, co jest niezwykle dużym
zagrożeniem w połączeniu z atakami pasywnymi
*
ICMP redirect
– wykorzystanie funkcji
ICMP
do zmiany
trasy routingu dla wybranych adresów sieciowych
* ataki na urządzenia sieciowe przy pomocy protokołu
SNMP
*
Denial of Service (DoS)
w tej kategorii mieszczą się wszystkie te ataki, których
ostatecznym celem jest unieruchomienie poszczególnych usług,
całego systemu lub całej sieci komputerowej.
W tym celu stosowane są różne techniki ataku.
Szczególnie niebezpieczną odmianą ataku jest rozproszony
DoS (
Distributed Denial of Service – DdoS
), w którym
atakujący nie przeprowadza ataku bezpośrednio, lecz
doprowadza do skomasowanego natarcia wykorzystując
inne systemy (często w dużej liczbie). Zwykle owe
systemy uczestniczące mimowolnie w skomasowanym
ataku, zostały wcześniej opanowane przez atakującego i
tak odpowiednio zmodyfikowane by ułatwić mu w
przyszłości przeprowadzanie ataku
DDoS
.
Każdy atak na stację roboczą związany z siecią prędzej
czy później
kończy się uruchomieniem jakiegoś kodu
.
Kod ten można zaklasyfikować do jednej z
następujących kategorii:
a/
kod złośliwy
— obejmuje
- wirusy,
- robaki,
- konie trojańskie.
Kod tego typu może być uruchomiony w imieniu
legalnego użytkownika przez aplikację obsługującą
skrypty, na przykład przez przeglądarkę WWW;
b/
usługi sieciowe
— w tym przypadku napastnik
włamuje się do systemu przez sieć i uzyskuje dostęp
do stacji roboczej poprzez otwarty port.
4. Ochrona danych – szyfrowanie informacji
Szyfrowanie informacji ma na celu eliminacje zagrożeń
związanych z naruszeniem poufności informacji.
Do szyfrowania informacji stosuje się skomplikowane
algorytmy kryptograficzne. Algorytm taki jest przepisem
określającym sposób zamiany informacji jawnej w
zaszyfrowaną.
Współczesne algorytmy kryptograficzne opierają się na
pojęciu klucza, czyli elementu szyfrowania, bez którego
nawet znajomość zastosowanego algorytmu szyfrującego
nie pozwala na odczytanie zaszyfrowanej wiadomości.
Skuteczność systemu zależy od:
a/ długości klucza,
b/ czasu potrzebnego na złamanie klucza.
Algorytmy szyfrowania
Algorytmy szyfrowania można podzielić na dwie grupy
charakteryzujące się różnym sposobem wykorzystania
kluczy do szyfrowania i odszyfrowania informacji:
a/ algorytmy z kluczem symetrycznym
b/ algorytmy z kluczem asymetrycznym
ad a/ algorytmy z kluczem symetrycznym wykorzystują
ten sam klucz zarówno do operacji utajniania jak i
odtajnienia danych
- są to operacje bardzo szybkie
Tekst
jawny
Tekst
jawny
klucz
kluc
z
szyfrowani
e
deszyfrowan
ie
szyfrogram
ad b/ algorytmy z kluczem asymetrycznym. Do szyfrowania
i deszyfrowania używa się dwóch różnych kluczy, przy
czym żaden z nich nie może być odtworzony na
podstawie znajomości drugiego
Oba klucze powstają w wyniku dość skomplikowanych
obliczeń i przekształceń z użyciem liczb pierwszych.
Klucz publiczny znany jest wszystkim zainteresowanym,
natomiast prywatny jest znany tylko jego właścicielowi.,
Najbardziej popularny standard to
PGP
(
Pretty Good
Privacy
)
- są to operacje wolne
Tekst
jawny
Tekst
jawny
Klucz
publiczny
Klucz
tajny
szyfrowani
e
deszyfrowanie
szyfrogram
Kryptograficzne zabezpieczenie transmisji.
Wśród wielu narzędzi umożliwiających zapewnienie
bezpieczeństwa systemu można wymienić
kryptograficzne
zabezpieczenie transmisji.
Jednym z najbardziej reprezentatywnych przykładów narzędzia
kryptograficznej ochrony komunikacji sieciowej jest protokół
SSH – Secure Shell
.
SSH
to protokół szyfrowanej transmisji
dedykowanej dla emulacji wirtualnego terminala lecz nie
tylko. Protokół
SSH
obsługuje usługa
TCP
, której
przydzielono port 22. W domyślnej konfiguracji zastępuje
telnet, rlogin, rsh, rexec, rcp, ftp. Ponadto umożliwia
tunelowanie ruchu (VPN – tryb port forwarding).
Protokół
SSH
to standard de facto. Istnieją jego dwie
specyfikacje – SSH1 i SSH2). Dostępnych jest wiele
implementacji, w tym darmowych dla większości systemów z
rodziny
Unix/Linux (Open SSH).
Natomiast dla systemów
MS
Windows, MacOS
dostępnych jest wielu klientów protokołu
SSH
.
SSH – wykorzystywane algorytmy
krytpograficzne
SSH
oferuje różnorodne metody uwierzytelniania, m.in.
tradycyjne – hasłem konta systemu zdalnego,
kryptograficzne – zapytanie odzew z kluczem publicznym i
prywatnym
RSA
, czy wykorzystanie zewnętrznych
systemów uwierzytelniania, jak
Kerberos
lub
S/Key
. Istnieją
implementacje wykorzystujące tokeny elektroniczne
.
5. Polityka Bezpieczeństwa Informacji
Celem
Polityki Bezpieczeństwa Informacji
jest
stworzenie podstawy dla metod zarządzania, procedur
i wymagań niezbędnych dla zapewnienia w danej
organizacji właściwej ochrony informacji.
Polityka Bezpieczeństwa Informacji
określa
podstawowe zasady ochrony informacji, niezależnie od
systemów ich przetwarzania (elektroniczny,
papierowy) oraz sposobu ich przetwarzania w tych
systemach.
Obejmuje bezpieczeństwo fizyczne, logiczne i
komunikacji przetwarzania informacji.
Swoim zasięgiem obejmuje zarówno sprzęt i
oprogramowanie, za pomocą którego informacja jest
przetwarzana. Obejmuje również ludzi, którzy te
informacje przetwarzają.
5.1. Podstawowe założenia bezpieczeństwa sieci
komputerowej
Bezpieczeństwo sieci jest nieodłącznie związane z trzema
zagadnieniami:
-
Poufnością
(Confidentiality),
-
Integralnością
(Integrity),
-
Dostępnością
(Availability).
(C-I-A)
W zależności od kontekstu i konkretnego zastosowania,
niektóre z tych zagadnień mogą być bardziej kluczowe
od pozostałych.
Np., w agencji rządowej w sieci mogą być przesyłane
elektronicznie zaszyfrowane dokumenty, co chroni je
przed dostępem niepowołanych osób. W tym przypadku
poufność
informacji jest zagadnieniem kluczowym.
Jeśli nieupoważniona osoba uzyska możliwość złamania
szyfru i przesłania do odbiorców zmodyfikowanej postaci
dokumentu, zostanie naruszona
integralność
przekazu.
- Poufność informacji
polega na jej zabezpieczeniu
przed dostępem osób niepowołanych. Złamanie
poufności może być celowe, na przykład w razie
złamania zabezpieczeń i odczytania informacji, lub
przypadkowe, wskutek nieuwagi lub braku
kompetencji użytkowników biorących udział w
przekazywaniu informacji.
- Dostępność informacji
zapewnia autoryzowanym
użytkownikom bieżący i nieprzerwany dostęp do
danych w systemie i sieci.
- Integralność
– nienaruszenie oryginalnej postaci
danych.
Integralność informacji
Integralność informacji realizuje dwie funkcje:
1.
Zapobiega
nieautoryzowanym lub przypadkowym
modyfikacjom
informacji przez osoby upoważnione.
2.
Zapewnia spójność
wewnętrzną i zewnętrzną:
-
spójność wewnętrzna
dotyczy wewnętrznych
zależności pomiędzy danymi, na przykład w bazie
danych suma elementów w całej organizacji musi
równać się sumie elementów przypisanych
poszczególnym jednostkom organizacji;
-
spójność zewnętrzna
zapewnia zgodność informacji
zapisanych w bazie danych ze stanem rzeczywistym,
na przykład całkowita liczba elementów na półkach w
magazynie musi odpowiadać całkowitej liczbie
elementów uwzględnionych w bazie.
Zagrożenia poufność informacji
Do zagrożeń poufności należą:
•
przeglądanie
, polegające na przeszukiwaniu pamięci
głównej (operacyjnej) i zewnętrznej komputerów w celu
uzyskania określonych informacji,
•
przenikanie
, związane z dostępem do chronionych
danych w czasie legalnych operacji wykonywanych na
tych danych przez upoważnionych użytkowników
(chociażby przeglądanie danych w czasie ich transmisji
niedostatecznie zabezpieczonym kanałem, np.
„podglądanie" przesyłanych haseł użytkowników
rozpoczynających pracę w systemie),
•
wnioskowanie
, polegające na wydobywaniu tajnych,
szczegółowych informacji ze zbioru ogólnych i jawnych
informacji statystycznych na dany temat. Na przykład:
zakładamy, że znamy liczbę pracowników pewnej firmy,
średnie wynagrodzenie w tej firmie i średnie
wynagrodzenie pracowników firmy posiadających
wykształcenie wyższe. Zakładając, że X jest jedynym
pracownikiem ,firmy nie posiadającym wykształcenia
wyższego, możemy na podstawie powyższych informacji
statystycznych ustalić jego wynagrodzenie.
Zagrożenia autentyczności
Do zagrożeń autentyczności zaliczamy:
•
zniekształcanie danych
, będące ich modyfikacją nie
zmieniającą sensowności z merytorycznego punktu
widzenia. Np. zmieniamy wartość wynagrodzenia
pracownika z 800 złotych na 1000.
•
powtarzanie danych
, np. ponawianie komunikatu w
systemie komputerowym banku, zgodnie z którym na
pewne konto ma być przelana określona suma.
•
wstawianie danych
, np. wstawianie pomiędzy już
istniejące nowych zleceń wydania towaru z
magazynu w komputerowym systemie zarządzania
magazynem,
•
niszczenie danych
, jako akt wandalizmu lub
świadomego działania na szkodę organizacji.
5.2. Ochrona dogłębna
Metodologia ochrony dogłębnej opiera się na
wielowarstwowym schemacie zabezpieczeń poszczególnych
elementów systemu informatycznego. Strategia ochrony
dogłębnej obejmuje następujące obszary:
- ochrona sieci i infrastruktury;
- ochrona granicy enklawy;
- ochrona środowiska komputerowego;
- infrastruktury pomocnicze.
Termin enklawa w kontekście definicji ochrony dogłębnej
oznacza
„zbiór środowisk komputerowych, połączonych
jedną lub większą liczbą sieci lokalnych pod wspólną
kontrolą z zastosowaniem jednolitej polityki
bezpieczeństwa’’.
Kontrola ta obejmuje również bezpieczeństwo związane z
personelem oraz fizyczne bezpieczeństwo systemów.
Enklawy zapewniają podstawową właściwość
zabezpieczenia informacji które są realizowane jako
zabezpieczenia granicy enklawy, mechanizmy wykrywania
incydentów i odpowiadania na nie oraz zarządzanie
kluczami.
Enklawy mają również znaczenie funkcjonalne, na przykład
automatyzacja zadań biurowych czy obsługa poczty
elektronicznej.
Szczegóły implementacji enklaw są uzależnione od
organizacji lub misji i środowiska. Ich działania mogą być
zdefiniowane na podstawie fizycznie zbliżonego położenia
lub realizowanych funkcji, niezależnie od lokalizacji.
Przykładami enklaw mogą być sieci lokalne (
LAN
) oraz
obsługiwane przez nie konfiguracje,
sieci szkieletowe i
centra przetwarzania danych.
Enklawy dzielą się na publiczne, prywatne oraz tajne.
Strategia ochrony dogłębnej
Strategia ochrony dogłębnej opiera się na trzech
elementach:
- ludziach,
- technologii,
- działaniach.
• Ludzie
W celu implementacji efektywnych mechanizmów
zabezpieczenia informacji w organizacji, jej zarząd
musi mieć bezpośredni, wysokopoziomowy wpływ na
ten proces.
Ten wpływ można podzielić na następujące zagadnienia:
- rozwój polityki i procedur zabezpieczania informacji;
- przydzielanie ról i odpowiedzialności;
- szkolenia kluczowego personelu;
- egzekwowanie odpowiedzialności personelu;
- przydzielanie zasobów;
- organizacja kontroli bezpieczeństwa fizycznego;
- organizacja kontroli bezpieczeństwa personelu;
- wyciąganie konsekwencji z zachowania niezgodnego z
ustalonymi zasadami.
• Technologia
Organizacja musi zapewnić, aby do realizacji usług
zabezpieczenia informacji były stosowane właściwe
technologie. Ten cel można osiągnąć biorąc pod uwagę
następujące zagadnienia podczas doboru technologii:
- polityka bezpieczeństwa;
- standardy zabezpieczenia informacji na poziomie
systemu;
- podstawowe zasady zabezpieczenia informacji;
- kryteria specyfikacji dla odpowiednich produktów
związanych z zabezpieczaniem informacji;
- uzyskanie dostępu do wiarygodnych, zweryfikowanych
produktów oferowanych przez firmy trzecie;
- wymagania konfiguracyjne;
- procesy określające ryzyko systemów zintegrowanych.
• Działania
Działania skupiają się na operacjach i elementach
niezbędnych do codziennej realizacji strategii
bezpieczeństwa organizacji. Te operacje i elementy
obejmują:
- przejrzystą i dostosowaną do realiów politykę
bezpieczeństwa;
- egzekwowanie polityki bezpieczeństwa informacji;
- certyfikację i akredytację;
- zarządzanie odpowiednimi postawami związanymi z
bezpieczeństwem informacji;
- usługi zarządzania kluczami;
- oszacowanie gotowości;
- zabezpieczenie infrastruktury;
- oszacowanie bezpieczeństwa systemów;
- monitorowanie i reagowanie na zagrożenia;
- wykrywanie ataków, generowanie ostrzeżeń i odpowiedzi;
- odtwarzanie systemu po uszkodzeniu.
Dystrybucja.
Takie ataki polegają na modyfikacji sprzętu i
oprogramowania na etapie wytwarzania lub
dystrybucji.
Ataki tego typu polegają na włączeniu do produktu
złośliwego kodu, na przykład
„tylnych drzwi’’
(
back
door
), dzięki czemu włamywacz będzie miał w
przyszłości dostęp do systemów korzystających z
tych produktów.
Techniki wykorzystywane w metodologii ochrony
dogłębnej
• Obrona w wielu miejscach
— mechanizmy zabezpieczające
są instalowane w wielu różnych miejscach, aby
zabezpieczyć przed zagrożeniami z zewnątrz i z wewnątrz.
• Obrona warstwowa
— mechanizmy bezpieczeństwa i
detekcji są implementowane w taki sposób, że włamywacz
lub zagrożenie musi pokonać kilka różnych barier przed
uzyskaniem dostępu do krytycznej informacji.
• Jakość zabezpieczeń
— szacowanie trwałości i jakości
zabezpieczeń z uwzględnieniem wartości zabezpieczanego
elementu systemu i każdego elementu mechanizmów
zabezpieczania informacji. Jakość zabezpieczeń jest
mierzona poziomem zabezpieczania i siłą poszczególnych
elementów zabezpieczających.
Techniki wykorzystywane w metodologii ochrony
dogłębnej
• Wykorzystanie zarządzania kluczami
— zastosowanie
skutecznych infrastruktur zarządzania kluczami oraz
infrastruktur kluczy publicznych.
• Zastosowanie systemów detekcji włamań
— systemy
detekcji włamań służą do analizy informacji, oceny
wyników i w miarę potrzeby do podejmowania
odpowiednich działań w wyniku próby włamania.
Bezpieczeństwo sieci
Pojęcie to obejmuje:
a/ bezpieczeństwo informacji przesyłanych pomiędzy
węzłami sieci,.
b/ bezpieczeństwo danych zgromadzonych w bazach
danych dostępnych za pośrednictwem sieci
Szerokie zastosowanie technik internetowych
wprowadza nie znane wcześniej zagrożenia takie jak:
→ włamania do systemów,
→ wirusy,
→ spamming,
→ blokowanie działania itp.
Włamania do systemów przynoszą znaczne straty
finansowe i utratę zaufania do danej instytucji, której
powierzono poufne informacje