MASS MEDIA W CHINACH
Prasa – radio – tv – język – pismo
MASS MEDIA W CHINACH
Prasa – radio – tv – język – pismo
PRASA W CHINACH
To w Chinach powstał papier
(II
wiek),
wymyślono druk
(VII
wiek)
i po raz pierwszy użyto
ruchomej czcionki (XI wiek).
Pierwsza drukowana książka,
„Diamentowa sutra”
ujrzała
światło dzienne już w
868
roku,
a jej twórcą był Wang
Czaj.
PRASA W CHINACH
W cesarskich Chinach słowo
drukowane podlegało ścisłej
kontroli władz. Za rządów dynastii
Tang
pojawiły się kaligrafowane
periodyczne biuletyny rządowe.
Natomiast z dynastią
Song
związane są tzw. dibao, czyli
raporty. Ukazywały się w formie
dzienników,
co 5 lub 10 dni oraz
jako miesięczniki
.
PRASA W CHINACH
W
713
roku ukazała się pierwsza
gazeta pt. „Różne wiadomości”.
Upłynęło wiele czasu, kiedy od
połowy XIX wieku rola chińskiej
prasy ulega zmianie. W tym
czasie pojawiają się pierwsze
obcojęzyczne gazety, powstaje
wiele chińskojęzycznych tytułów.
Od 1980 roku (początek rozwoju
gospodarczego w Chinach)
można obserwować rozwój
mediów i ich zróżnicowanie.
PRASA W CHINACH
Formuły
gazet są różnorodne
i kolorowe. Reorganizacja rynku
przyczyniła się do powstania
grup mediowych, tj.:
Beijing
Daily Newspaper Group
北北北
北北北北北 , Wenhui Xinmin
Associated Newspaper
Group 北北北北北北北北北北
i
Guangzhou Daily
Newspaper Group
北北北北北北 .
PRASA W CHINACH
Prasa współczesna jest
zdecentralizowana. Każdy większy
wydzielony region lub miasto np. Pekin
czy Szanghaj ma własne regionalne
tytuły,
a media kantońskie
(prowincja Guangdong) słyną ze
swojej niezależności.
Według oficjalnych danych w latach
1950 – 2000 liczba tytułów wzrosła
dziesięciokrotnie. Obecnie pod chińską
prasą kryje się ok.
2 tysięcy
gazet i
ponad 8 tysięcy periodyków.
PRASA W CHINACH
Od 2004 roku 400 tytułów
prasowych zarobiło ponad
80 mln euro.
Warto dodać,
że był to najlepszy wynik na
świecie!!!
. Nie dziwią liczby,
chińscy odbiorcy to jedna z
największych grup docelowych
na świecie. Z roku na roku
wzrastają nakłady.
PRASA W CHINACH
Coraz częściej mówi się o tzw.
czwartej władzy w Chinach
. Choć
istnieje tzw. GAPP, czyli Główny
Urząd Prasy i Polityki,
kontrolujący rynek prasy poprzez
cenzurę prewencyjną i
represyjną, dziennikarze i niektóre
tytuły piszą o korupcji,
niesprawiedliwości czy budzących
niepokój zjawiskach społecznych.
PRASA W CHINACH
W 2005 roku miał miejsce przełom
związany z Internetem. W opinii wielu
Chińczyków,
aktualnie jest
pierwszym źródłem informacji,
do
której sięgają. Trzeba też dodać, że
to
właśnie sieć jest prawdziwym
królestwem dla pluralizmu
myślowego i podejmowania
wszystkich tematów mimo
wszechobecnej cenzury.
PRASA W CHINACH
W związku z coraz większą ekspansją
Internetu,
Chiny nie pozostają w tyle
do innych państw. Oprócz licznych stron
internetowych z newsami, video i
artykułami z wielu dziedzin wyszły
naprzeciw postępowi i do dyspozycji
czytelników obecnie jest wiele
e -gazet i e – magazynów.
PRASA W CHINACH
WAN, czyli Światowe Stowarzyszenie
Wydawców wśród
prasy codziennej
o
największym nakładzie wymienia:
„Reference News Xinhua 北北北 /
Przegląd Wiadomości”,
„People’s Daily 北
北北北 /Dziennik Ludowy”, „Yangzi River
Daily 北北北北 /Wieczorny Dziennik
Jangcy”, „Guangzhou Daily 北北北北 ;
/Dziennik Kantoński”,
„
Czas
Informacji”,
„Southern Metropolitan Daily
北北北北北 /Południowy Dziennik Miejski”,
„Yangcheng Evening News 北北北
北 /
Kantoński dziennik Wieczorny”.
PRASA W CHINACH
Magazyny publikowane w Chinach, to
m.in.: „Global”, „City Pictorial”, „Global
Weekly”,
„City Weekend”,
“China’s
Talent”, “Woman”.
Wydawane w
Pekinie np:
“Business Beijing”, “Beijing
Scene”.
W Szanghaju np.:
“XinMin Weekly”.
W Guangdong np: “World Viev”.
Z politycznych magazynów można
wymienić: “China and World”, „China
monthly”, „Beijing Spring 北北北北” czy
„China Spring”.
PRASA W CHINACH
Serwis Qikan (qikan.com.cn) to
miejsce, gdzie każdy
zainteresowany chińską prasą ma
dostęp do pokaźnej ilości tytułów.
Nowoczesna formuła umożliwia nie
tylko przejrzenie wszystkich
najświeższych okładek (od
magazynów politycznych, poprzez
kobiece, poradnikowe, rozrywkowe po
te zajmujące się grami), ale
przejrzenie ich zawartości
online.
PRASA W CHINACH
Obecnie chińska prasa, mocno
powiązana i
związana z
Internetem i e-wydaniami
wielu
tytułów jest największym i
najprężniej rozwijającym się
rynkiem na świecie. Prasa, tak jak
inne tamtejsze mass media pomimo
wielu problemów jest ciekawym i
przyszłościowym rynkiem.
Język chiński 北北
Mówiony chiński składa się z
niezliczonej
liczby dialektów
, które
różnią się od siebie tak bardzo, że
Chińczyk z Pekinu
ledwo może
zrozumieć mieszkańca
Guangzhou
w
południowych Chinach.
Czynnikiem jednoczącym chińską
kulturę nie jest język chiński, ale
pismo.
Język chiński
北北
Nie ma się co dziwić, że np.
chińska telewizja (poza
przekazami na żywo) nadaje
programy z chińskimi znakami.
W 1955 tzw
. mandaryński
„Putonghua” (powszechna mowa)
został ogłoszony oficjalnym językiem.
Opiera się na dialekcie Pekinu
„Beijinghua” (pekińska mowa).
Język chiński
北北
Młodzi Chińczycy uczą się
mandaryńskiego w szkole, ale kiedy
rozmawia się ze starszymi chińczykami na
wsi, nawet doświadczony uczący się
mandaryńskiego mógłby mieć kłopoty, aby
go zrozumiano. Podstawy chińskiego nie są
szczególnie trudne do nauczenia.
Gramatyka jest dosyć prosta. Nie ma
deklinacji czy koniugacji, nie ma
rodzaju i liczby mnogiej.
Język chiński
北北
Prawdziwe problemy w opanowaniu
chińskiego leżą w:
4 tonach,
chińskich znakach i
ogromnej liczby przysłów, które
są często używane przez
wykształconych ludzi.
Chińskie przysłowia zazwyczaj
składają
się z tylko kilku znaków,
ale ich pochodzenie jest całą historią,
którą trzeba znać, żeby zrozumieć
znaczenie zdania.
Język chiński
北北
Język chiński i obcokrajowcy
W oczach Chińczyków chiński
jest za trudny, aby zostać
opanowanym przez
obcokrajowca. Jeżeli
obcokrajowiec powie
„Ni hao”
(witam) będzie wychwalany
pod niebiosa z grzeczności
i entuzjazmu.
RADIO W CHINACH
Chińskie Radio
Międzynarodowe
CRI działa od 1941 roku.
Programy:
w
61
językach,
do
200
krajów i regionów
świata.
Łącznie
273
godziny
nadawania na dobę.
RADIO W CHINACH
Dekret nr 128
Wszystko co dotyczy i związane jest z
radiem w Chińskiej Republice Ludowej
reguluje
dekret nr 128
Rady Państwowej Chińskiej
Republiki Ludowej i Centralnej
Komisji Wojskowej Chińskiej
Republiki Ludowej z dnia 11
września 1993 roku.
RADIO W CHINACH
Krajowe Centrum Monitorowania Radia
Jak każde mass medium w
Chinach
, tak i radio ma organ
odpowiedzialny za jego kontrolę.
W tym przypadku jest to Krajowe
Centrum Monitorowania Radia
prowadzące nasłuch stacji
radiowych,
przeprowadzające
badania techniczne, odpowiadające
za
rozwój nowych technologii i
badań naukowych.
RADIO W CHINACH
Z dostępnych informacji
wiemy, że obecnie w Chinach
działa
ponad 1000 stacji
radiowych.
Wraz z rozwojem
Internetu możemy obserwować
mnożenie się stacji radiowych
nadających swoje programy
online.
RADIO W CHINACH
Główną narodową stacją
nadawczą w Chinach jest The
Central People’s Broadcasting
Station (CPBS). Rozpoczęła
nadawanie
5 grudnia 1949 roku.
Pierwsza chińską bezprzewodową
stacją radiową była
The Osborn
Radio Station
, powszechnie znana
jako XRO.
RADIO W CHINACH
Chińskie Radio Międzynarodowe
(CRI)
China Radio International
działa
od 1941 roku. W ciągu doby nadaje
273 godziny
programów w
61
językach
, do 200 krajów i regionów
świata. Od 1997 roku główna siedziba
mieści się w zachodnim Pekinie.
Obecnie CRI to 40 biur na terenie
Chińskiej Republiki Ludowej i 29
za granicą.
Programy przekazywane
są drogą satelitarną i przez Internet
.
RADIO W CHINACH
Pierwszy program w języku polskim
wyemitowano 28 sierpnia 1968 roku.
Standardowa audycja dzieli się na
cztery części.
Pierwsza z nich to
dziennik, druga komentarz dnia, a
trzecia i czwarta to tzw. specjalne
tematy, w skład których wchodzą:
„Przegląd gospodarczy”, „Kultura Chin”,
„Uczymy się języka chińskiego”,
„Piosenka tygodnia”, „Skrzynka listów”,
„Podróże po Chinach”, „Popularne
utwory muzyczne Chin”, „Muzyczny
weekend”.
RADIO W CHINACH
CRI
to nie tylko transmisje
radiowe. Firma produkuje
także programy
telewizyjne oraz zajmuje
się wydawaniem
chińsko i
angielskojęzycznych
publikacji prasowych.
RADIO W CHINACH
Międzynarodowa Platforma
Radiowo – Telewizyjna
Pod skrótem CIBN
kryje się
China International
Broadcasting Network
(Międzynarodowa Platforma
Radiowo – Telewizyjna). To w jej
ramach działa CRI.
RADIO W CHINACH
A czym dokładnie zajmuje CIBN?
(
China International Broadcasting
Network)
Działalność można podzielić na trzy
sektory.
Pierwszy
zajmuje się
rozwijaniem telewizji internetowej,
drugi
zagadnieniem rozwoju radio i
telewizji w sieciach komórkowych, a
trzeci
rozwojem nowych mediów.
Oficjalne otwarcie platformy
miało miejsce 18 stycznia 2011
roku w Pekinie.
RADIO W CHINACH
Chińskie radio internetowe
Na stronie
Radio Station World
znajduje
się wykaz stacji radiowych wg prowincji na
terenie Chińskiej Republiki Ludowej
Dla przykładu, w prowincji
Henan
można
online słuchać następujących stacji:
Rural
Radio, Traffic Broadcast Station,
Economic Broadcast Station,
Entertainment Broadcast Station,
CNR7, Tourist Broadcast Station.
RADIO W CHINACH
Jak słuchać chińskich stacji radiowych?
Na stronie
Radio Guide FM – Your
Internet Radio
można słuchać online
najpopularniejszych stacji radiowych w
Chinach.
Obecnie najpopularniejsze są następujące
internetowe stacje radiowe: HKGFM Chill
Out, HIT FM Radio China, 北北 903,
RTHK
Radio1, Love China Radio,
Radio
Foshan 94.6, RTHK 6 Puto, 北北
881,
HKGFM Awesome 80, RBC Beijing
Music.
RADIO W CHINACH
CRI, czyli Chińskie Radio
Międzynarodowe to jedna
strona
radia w Chińskiej Republice
Ludowej.
To takie narzędzie do
wysyłania informacji w kraj i świat.
Choć
w Polsce programy CRI
nadawane są od 1968 roku
jedynie niewielka grupa ludzi i to
raczej tych „zafiksowanych”
lub
mających konkretne interesy w
Chińskiej Republice Ludowej wie o
jego istnieniu.
Druga strona
RADIA W CHINACH
Drugą stroną radia w Chinach
są stacje internetowe. To
tutaj kwitnie wszystko to, co
mieści się pod pojęciem
pluralizmu.
Rząd nie ma możliwości totalnej
kontroli Internetu i sieci telefonii
komórkowej
Telewizja w Chinach
Telewizja w Chinach to ponad:
miliard telewidzów,
470 mln odbiorników telewizyjnych,
2 tys. stacji telewizyjnych,
60% wydatków na reklamę
ulokowanych w tym sektorze,
Telewizja w Chinach
Od kiedy można mówić o telewizji w
Chinach?
Pierwsza stacja telewizyjna w Chinach
Beijing Television,
rozpoczęła nadawanie
1 maja 1958 roku. Chińczycy nie musieli
czekać długo, w
przeciągu dwóch lat
powstało kilkadziesiąt stacji
w dużych
metropoliach.
W 1960 roku ZSRR
wycofało się z pomocy gospodarczej
dla Chin
, co miało swoje odbicie w
zamknięciu wielu stacji telewizyjnych
Telewizja w Chinach
Od 1970 roku można mówić o
ustabilizowaniu się rynku.
1 maja 1978
roku Beijing
Television przekształciła się w
China Central Television
(CCTV).
Telewizja w Chinach
Stacje telewizyjne w
Chinach
W 1994
roku na terytorium Chińskiej
Republiki Ludowej było ok.
700 stacji
telewizyjnych (wliczając państwową CCTV i
stacje: wojewódzkie, regionalne i lokalne).
Liczba ta wzrosła z kilkunastu w 1978 r.
do ok. 100 w 1980 i do ponad 2100 w
2005 roku.
W ostatnich latach nastąpił gwałtowny
wzrost liczby stacji regionalnych.
Telewizja w Chinach
Reklama a telewizja
Większość chińskich stacji, aby przeżyć
musi polegać
na przychodach z
reklam
. Warto zaznaczyć, że
reklama jest dzisiaj sposobem na
funkcjonowanie wielu stacji
telewizyjnych, co było niemożliwe do
1970 roku (w tym sektorze nie
funkcjonowała w związku z reformami
gospodarczymi przeprowadzanymi przez
państwo).
Wg dostępnych danych w 1998
roku ok. 4 miliardów dolarów
wydano na reklamy w chińskiej
telewizji.
Telewizja w Chinach
Największy na świecie producent
odbiorników telewizyjnych
Od 1978 do 1992 roku produkcja
telewizorów wzrosła ok. 55 razy,
czyniąc z Chin lidera wśród
największych na świecie producentów
telewizorów. W 2002 roku
wyprodukowano ok. 30.000.000
odbiorników (w 1988 roku – 25 mln),
obecnie mówi się już o liczbie
ponad 370 mln.
Telewizja w Chinach
Jak jest z oglądalnością TV w
Chińskiej Republice Ludowej?
Wg dostępnych danych szacuje się, że
oglądalność wynosi ok. 80% populacji,
w tym 83% ludności miejskiej i 33%
ludności wiejskiej.
Telewizja stała się najważniejszym
medium w codziennym życiu.
Około
54% osób ogląda codziennie
telewizję
.
Obecnie chińska telewizja ma
najliczniejszą grupę odbiorców –
ponad miliard telewidzów.
Telewizja w Chinach
CCTV – instytucją polityczną i
ideologicznym aparatem
rządowym
Telewizja w Chinach
China Central Television
(CCTV) jest największą i
najpotężniejszą chińską publiczną
telewizją krajową.
To ona ustaliła stosunki handlowe
z ponad
250 telewizjami w 130
krajach.
Telewizja w Chinach
Jest to także jedna
z najważniejszych firm w
Chinach nadających wiadomości i
jedno z najbardziej
wpływowych chińskich mediów.
Zgodnie z najnowszymi trendami
otworzyła kanały specjalizacyjne :
News Channel oraz kanał dla
dzieci w 2003 roku – Children’s
Channel i Music Channel w
2004 roku. Obecnie ma 19
kanałów.
Telewizja w Chinach
Zagraniczne kanały
Od początku 2000 roku mieszkańcy Chin mogą
wybierać zagraniczne kanały telewizyjne
BBC,
ESPN i Phoenix Chinese Chanel.
China Xinhua News Network (CNC)
wypuściła na rynek w języku angielskim
24 – godzinne pasmo wiadomości: CNC
World w lipcu 2010.
70 procent treści wiadomości
międzynarodowych i 30 procent
dotyczących Chin.
Telewizja w Chinach
Rozrywka czy news?
China Xinhua News Network
Corporation
Telewizja w Chinach
Programy telewizyjne
w Chinach można podzielić na:
4 sekcje
: news- 15 procent
rozrywka – 50 procent
usługi – 10 procent
edukacja – 15 procent całego
czasu antenowego.
Telewizja w Chinach
Centrum mediów i kultury
Changsha
uważana jest za centrum
mediów i kultury w Chinach.
Większość narodowych animacji i
programów telewizyjnych jest tam
produkowanych.
Niezwykle popularny
amerykański Idol czy Super Girl
powstały właśnie tutaj w
Changsha
Telewizja w Chinach
Anteny satelitarne i kablowe
Użytkowania anten satelitarnych
oficjalnie zakazano w 1993 roku,
z wyjątkiem niektórych urzędów.
Chińskie władze starają się
kontrolować rynek satelitarny i
kablowy,
wymagając od wszystkich
zagranicznych nadawców
używania jednego satelity,
państwowego
Sinosatu.
Telewizja w Chinach
Jak zawsze znaleziono sposób na
obejście odgórnego zakazu.
Setki
milionów Chińczyków podłączyło
się do telewizji satelitarnej
poprzez kable oferowane przez
nielegalne firmy
(wg dostępnych
danych w 2006 r. było 139 milionów
abonentów telewizji kablowej).
Telewizja w Chinach
W sierpniu 2005 roku, Chiny
ogłosiły zamrożenie zezwoleń dla
zagranicznych nadawców
satelitarnych wejścia na rynek chiński.
Posunięcie to jako część większej
kampanii rządowej miało na celu
zdobycie większej kontroli nad
mediami i przemysłem zw. z
kulturą.
Telewizja w Chinach
Rupert Murdoch w Chinach
Potentat mediowy,
Rupert Murdoch
próbował podbić rynek chiński przez
Hong Kong
. Otrzymał uprawnienia
do nadawania programów
Star
poprzez system CCTV.
Kiedy
przejął kontrolę nad Star TV,
chińskie władze wyparły go z
rynku medialnego zakazując
odbierania zagranicznych
programów przez satelitę.
Telewizja w Chinach
Telewizja w Chińskiej Republice
Ludowej
Programy telewizyjne, tak jak i inne
mass media w Chińskiej Republice
Ludowej
są kontrolowane przez
państwo.
Cenzurą telewizji zajmuje
się SARFT,
czyli Państwowa
Administracja Radio, Filmu i
Telewizji
.
Telewizja w Chinach
Do jej zadań cenzury należy m.in.: polityka
medialna, ustalanie treści programów i ich
tematów. Ze względu na fakt,
że telewizja
publiczna (obejmuje 1/3 rynku
) jest
instytucją polityczną i ideologicznym aparatem
państwowym, otwarta debata ideologiczna
jest zabroniona.
Meo Zedong
powiedział, że media
muszą być pod nadzorem partii i dla
partii jako jej „lojalne oczy, uszy i
język”.
Choć cenzura i kontrola telewizji jest silna
widać coraz większy pluralizm i
podejmowanie wielu tematów, które do
tej pory stanowiły tabu.
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Rola chińskiej prasy zaczęła się zmieniać
w połowie XIX wieku, po przegranych
przez Państwo Środka
tzw. wojnach
opiumowych.
Najświatlejsi Chińczycy
uświadomili sobie wówczas, że
cesarstwo jest zacofane i musi się
reformować, aby dotrzymać kroku
zachodnim potęgom. U schyłku stulecia
wzorem dla zwolenników reform stała się
Japonia, która jako pierwsze państwo na
Dalekim Wschodzie wkroczyła na drogę
modernizacji i okcydentalizacji wraz
z tzw. restauracją Meiji w 1868 roku.
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Wraz z rozwojem wydzielonych
zagranicznych osad handlowych (tzw.
koncesji), w Chinach pojawiły się wówczas
pierwsze zachodnie, obcojęzyczne gazety,
inspirując ewolucję dotychczasowych
chińskich wydawnictw.
Powstało także
wiele nowych chińskojęzycznych
tytułów, często pod patronatem
misjonarzy chrześcijańskich.
Wśród nich wyróżniał się szanghajski
dziennik
„Shen Bao“ ( 北北 ),
założony
przez brytyjskiego biznesmena i wydawany
w imponująco długim okresie do
1872 do
1949 roku.
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Choć cesarskie
dibao
nazywa się często
„najdłużej trwającym przedsięwzięciem
wydawniczym na świecie”, to dopiero w
tym okresie zaczęły one przypominać
zachodnie gazety. Umieszczano w nich np.
tłumaczenia z europejskich tytułów.
U schyłku XIX wieku powstał ruch
reformatorski, zabiegający o
utworzenie monarchii konstytucyjnej.
Przełomowy dlań był okres tzw. stu dni
reform w 1895 roku,
kiedy to cesarz
Guangxu z pomocą Kang Youweia
próbowali wprowadzić w kraju szerzej
zakrojone zmiany.
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Wydawana przez Kanga w latach 1895-
1896 gazeta „Wiadomości z Chin i
Zagranicy“ (
北北北北 )
była czymś pośrednim
pomiędzy tradycyjnym chińskim biuletynem
rządowym, a nowoczesną gazetą w
zachodnim rozumieniu.
Ukazywała się
co dwa dni
, a drukowano ją
ruchomą czcionką wykrawaną z drewna.
Wydania nie były numerowane i
kolportowano je bezpłatnie m.in.
wśród najwyższych urzędników. Na
łamach dyskutowano np. plany rozwoju
kolei w Chinach czy też
problem adaptacji
zachodniego kapitalizmu do miejscowych
warunków
.
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Nowa epoka dla chińskiej prasy nastała
po utworzeniu Republiki Chińskiej,
1 stycznia 1912 roku. W ciągu dwóch
lat liczba gazet wzrosła do niemal
500,
a
ich łączny nakład
sięgnął 42 mln
egz.
Choć 1914 r. prezydent Yuan Shikai
przywrócił cenzurę, to prasa rozwijała
się nadal, w czym pomógł tzw. ruch
nowej kultury. Jego zwolennicy
postulowali odejście od martwego,
klasycznego języka chińskiego na rzecz
baihua,
języka potocznego
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Edukacja i reformy językowe sprawiły, że
rynek prasowy zyskiwał nowych
czytelników, choć ciągle wisiało nad nim
widmo politycznej interwencji.
W latach 30.
wolne media stały jedną
z ofiar wojny domowej pomiędzy Partią
Narodową (Kuomintangiem) a
komunistami
.
Japończycy, którzy najechali Chiny w
1937 roku, wprowadzili własną
cenzurę
NARODZINY NOWOCZESNEJ PRASY
Choć okres republikański zakończył
się w Chinach dramatycznie, to udało
się wówczas zbudować fundamenty
nowoczesnej prasy. Rozwijało się
również kino, które począwszy od lat
30. stało się medium masowym.
Stolicą chińskiej kinematografii
był Szanghaj
RENMIN RIBAO
3.000.000 –
4.000.000 egz