plik

Okolicznościowy plakat (zobacz: strona 8 i 9)

Absolwenci przedszkola

Mały alpinisto!/Mała alpinistko!

Dzisiaj znalazłeś/aś się u kresu pewnego etapu, który
zaczął się dawno temu, kiedy jeszcze wtulałeś/aś się
w ramiona mamy i taty. Swoją przygodę ze światem
rozpocząłeś/rozpoczęłaś, raczkując po domu,
dotykając wszystkiego, co znalazło się w zasięgu
Twojego wzroku, starając się poznać najbliższe
otoczenie.
Pewnego dnia po raz pierwszy przekroczyłeś/aś
bramy tego miejsca, a w nim odkryłeś/aś obecność
innych małych osób, podobnie jak Ty decydujących
się podjąć drogę, która wówczas wydawała się długa.
Dzisiaj, gdy patrzysz na nią z perspektywy czasu,
wygląda zupełnie inaczej. To była droga pełna wzlotów
i upadków, w trakcie której zdarzało się, że musiałeś/
aś zrobić krok do tyłu. Mimo to nic nie było w stanie
Cię zatrzymać, a przy okazji zjednałeś/aś sobie wielu
przyjaciół. Tu po raz pierwszy usłyszałeś/aś o literach
i liczbach. Tu miałeś/aś okazję być naukowcem,
tancerzem, sportowcem, śpiewakiem, któregoś dnia
super bohaterem czy myszką i wszystkim tym,
co podpowiedziała Ci wyobraźnia.

Towarzyszyłam Ci w czasie tej wspinaczki, będąc
przewodnikiem, starając się rozpoznawać Twoje
potrzeby, chronić przed niebezpieczeństwami, służyć
Ci pomocą i zapewnić prawidłowy rozwój.
Mam nadzieję, że Cię nie zawiodłam, że odpowiedziałam
na każdy sygnał, jaki mi wysyłałeś/aś.
Wreszcie znaleźliśmy się na szczycie, u kresu wspólnej
wędrówki, kiedy to muszę puścić Twoją rękę.
Jestem jednak spokojna, bo wiem, że już czekają na
Ciebie inne ręce, które pomogą Ci osiągnąć inny szczyt.
Jesteś już gotowy/a na podjęcie kolejnego etapu.
Przed Tobą tysiące dróg stoi otworem. Idź naprzód,
a za każdym razem, kiedy obejrzysz się za siebie,
zobaczysz, że zawsze jesteś mile widziany
w przedszkolu, zaś do Twoich uszu dochodzić będą
piosenki, które wspólnie śpiewaliśmy.
Nie mówię Ci żegnaj, bo zawsze będziesz bliski/a
memu sercu.

Twoja nauczycielka

Miejsce na informację

Wykonane w ten sposób, że pozwala na

otwarcie obydwu kartek na zasadzie kurtyny.

Karteczka-zaproszenie

Okolicznościowy plakat (zobacz: strona 8 i 9)

Po co są wakacje?

Aby pójść na plażę.

Aby odwiedzić dziadków.

Aby poznać nowe miejsca.

Aby bawić się z kolegami i koleżankami.

Aby wspólnie z mamą upiec ciasto.

Aby wyjechać do znajomych lub rodziny.

Aby pójść do kina.

Aby wspólnie z tatą czytać książkę.

Aby spać do późnych godzin.

Aby się śmiać i być szczęśliwym/ą..

Aby nigdy, przenigdy się nie nudzić.

Karteczki

z magnesem

Prezenciki

Karteczki

z różdżkami

Teczki (zobacz: strona 10 i 11)

Teczki

„Teczka artysty”

Spojrzenie na tradycyjną teczkę przedszkolaka,
w której przez cały czas edukacji na etapie
początkowym gromadzi on swoje dokonania, powinno
być modyfikowane, zgodnie z duchem czasów
i zmianami zachodzącymi w dydaktyce artystycznej.
Zamierzeniem edukacji na tym etapie nie jest
kształcenie dzieci-artystów, lecz rozwijanie
wrażliwości, przybliżanie świata sztuki, tak by
go sobie „przyswoiły” i coraz lepiej rozumiały.
Tak jak artysta nie tylko produkuje dzieła, ale je
gromadzi, tworząc teczkę artysty
uzupełnioną informacjami uznanymi
za istotne, tak i dziecko gromadzi
w teczce swoje „dzieła”, stanowiące
dokumentację jego dokonań.

Dla przedszkolaka i jego rodziny ma ona wymiar
nie tylko emocjonalny, lecz jest również nośnikiem
interesującej wiedzy o czasach, w których powstała.
Niejeden dorosły, nawet w bardzo podeszłym wieku,
z dumą pokazuje swoją teczkę z przedszkola,
która dla młodego pokolenia jest jakże ciekawym
świadectwem minionej epoki.
Ważne jest, aby rodziny mogły podziwiać
i wartościować prace wykonane przez dzieci,
podnosząc ich poczucie własnej wartości.

Niech teczka każdego dziecka sama

w sobie będzie „teczką artysty”.

Teczki (zobacz: strona 10 i 11)

Wskazówki

Teczka artysty jest również wytworem sztuki.

Wykonana jest przez same dzieci. Może mieć

tradycyjny format lub można skorzystać z innych
wariantów, nie ograniczając się do stereotypowych
szablonów.

Do wykonania okładek można posłużyć się znanymi

już technikami, tak jak i reprodukcjami dzieł sztuki.

Jej zawartość nie powinna dostosowywać się

wyłącznie do dwuwymiaru, ani koniecznie zachowywać
ten sam rozmiar co kartka.

Można zawrzeć w niej zdjęcia prac

trójwymiarowych, których - ze względu na ich cechy
charakterystyczne, nie można dodać. W przypadku,
gdy nie będziesz nimi dysponować, zaleca się
prowadzenie rejestru, w którym odnotujesz wyrażenia
słowne dzieci wykonujących te prace, a następnie
przeniesiesz je na kartkę papieru.

W przypadku wykorzystania dzieł

sztuki, jak model, który tutaj
przedstawiamy, dzieci mogą je
odegrać.

Przód

Tył

Okolicznościowy plakat (zobacz: strona 8 i 9)

Bawimy się z wodą (zobacz: strona 32)

Gry i zabawy

Napełnij butelki!

Pomoce:

plastikowe, półlitrowe butelki,

duże, plastikowe pojemniczki.

Ilość:

jeden plastikowy pojemnik na drużynę,

nieograniczona ilość plastikowych butelek, jeden
chronometr lub zegar.

Liczba uczestników:

cała grupa podzielona na

drużyny.

Przebieg:

ustaw w rzędzie duże pojemniki, oddzielając

je od siebie. Napełnij wodą. Niech każda z drużyn stanie
przed swoim pojemnikiem w odległości kilku metrów,
za linią startu. Członkowie drużyn będą dysponować
określoną ilością plastikowych butelek. Gra polega na
dotarciu do pojemnika (turami), trzymając butelkę,
następnie wypełnieniu jej i powrocie na linię startu.
Kiedy dziecko, trzymając w ręku butelkę, przekroczy
linię startu, następne może wyruszyć z zamiarem
napełnienia kolejnej butelki. Po upływie wyznaczonego
czasu nauczycielka zakończy grę. Wygrywa drużyna,
która napełni najwięcej butelek.

Łowienie piłek

Pomoce:

pingpongowe piłeczki,

duże, plastikowe pojemniki,

plastikowe sitka.

Ilość:

przynajmniej dwadzieścia piłek

na drużynę (piłeczki mogą zostać
zastąpione innymi elementami
unoszącymi się na wodzie),
jeden plastikowy pojemnik
na drużynę, plastikowe sitko
dla każdego uczestnika.

Liczba uczestników:

cała grupa podzielona
na drużyny.

Przebieg:

zanim

zaczniecie, napełnij wodą
pojemniki, umieść w nich
piłeczki do ping ponga
i każdemu uczestnikowi
wręcz sitko.
Drużyny staną
dookoła pojemnika
i na Twój znak zaczną
łowić piłki. Wygrywa
drużyna, która
w wyznaczonym
czasie pochwyci
najwięcej piłek.

Pływa czy tonie?

Pomoce:

elementy unoszące się na wodzie,

elementy, które toną w wodzie,

duże, plastikowe pojemniki,

mazaki,

kartka z narysowaną tabelką.

Ilość:

jedna kartka z tabelką, jeden mazak, duży

pojemnik i przynajmniej piętnaście różnych elementów
(jedne unoszące się na wodzie, inne nie).

Liczba uczestników:

cała grupa podzielona na drużyny.

Przebieg:

zanim zaczniecie, napełnij pojemniki wodą

i umieść na podłodze, w pewnej odległości między
sobą. Rozdaj drużynom kartki i mazaki.
Kartka zawierać będzie tabelkę z dwoma kolumnami -
w jednej odnotujcie, przy pomocy rysunków, elementy
unoszące się na wodzie, a w drugiej - elementy, które
się nie unoszą. Każda drużyna otrzyma plastikową
torbę z piętnastoma elementami. Powinna sprawdzić,
czy unoszą się, czy toną, a następnie, na Twój znak,
znaleźć i narysować pięć elementów, które się unoszą
i pięć, które toną. Wygrywa drużyna, która jako
pierwsza znajdzie i narysuje te elementy.

Document Outline