background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

Pielęgnowanie chorego w nowotworach gruczołu piersiowego 

 
Rozpoznanie choroby nowotworowej prowadzi do du

Ŝ

ych  zmian  w  wygl

ą

dzie i psychice 

chorego,  a  to  warunkuje  powstanie  kalectwa  ró

Ŝ

nego  stopnia.  W  pierwszym  okresie  od 

rozpoznania  chory  chce  tylko 

Ŝ

y

ć

,  ale  -  w  miar

ę

  upływu  czasu  i  leczenia  -  chce 

Ŝ

y

ć

  bez 

widocznych oznak kalectwa. W celu poprawy jako

ś

ci 

Ŝ

ycia chorych, stosuje si

ę

 szeroko  

rozumiany proces piel

ę

gniarski i rehabilitacyjny. 

 
Zmiany zachodz

ą

ce w psychice leczonych pacjentek dotycz

ą

 l

ę

ku przed kalectwem i  

ś

mierci

ą

, rozbiciem rodziny, jak równie

Ŝ

 obawy, 

Ŝ

e wraz z utrat

ą

 piersi obni

Ŝ

y si

ę

 ich warto

ść

 

jako kobiet i matek. U du

Ŝ

ej grupy operowanych radykalnie kobiet wyst

ę

puje "kompleks 

połowy kobiety" zwi

ą

zany z utrat

ą

 piersi jako atrybutu kobieco

ś

ci i macierzy

ń

stwa. Do 

nast

ę

pstw fizycznych terapii zalicza si

ę

 utrat

ę

 piersi wskutek leczenia chirurgicznego lub 

zmian

ę

 wygl

ą

du piersi w leczeniu oszcz

ę

dzaj

ą

cym, obrz

ę

k limfatyczny ko

ń

czyny, niekiedy 

długotrwały ból okolicy operowane. 
 
 

Budowa gruczołu piersiowego  

 
 

 

Przekrój gruczołu sutkowego czynnego (wytwarzającego mleko) 
1 - Tkanka tłuszczowa 
2 - Przewód mlekonośny/płat 
3 - Płat 
4 - Tkanka łączna 
5 - Zatoka przewodu mlekonośnego 
6 - Przewód mlekonośny

 

 

Poło

Ŝ

enie, kształt i wielko

ść

 sutków dorosłej kobiety cechuj

ą

 si

ę

 du

Ŝą

 zmienno

ś

ci

ą

 

osobnicz

ą

Cechami wspólnymi s

ą

:  

  poło

Ŝ

enie na 

ś

rodkowej cz

ęś

ci przedniej 

ś

ciany klatki piersiowej, 

   półkulisty lub sto

Ŝ

kowaty kształt, r 

  ozbie

Ŝ

no

ść

 i skierowanie ku przodowi osi obu sutków.  

 
Sutek dorosłej kobiety składa si

ę

 z ciała sutka, podskórnej tkanki ł

ą

cznej i tłuszczowej oraz 

skóry. Ciało sutka składa si

ę

 natomiast z mi

ąŜ

szu i pod

ś

cieliska. 

 
Mi

ąŜ

sz, jako cz

ęść

 wydzielnicza sutka - ma struktur

ę

 przewodowo-płacikowo-p

ę

cherzykow

ą

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

w której przewody i kanaliki mleczne tworz

ą

 układ podobny do drzewa. Mi

ąŜ

sz sutka składa 

si

ę

 z sto

Ŝ

kowych płatów, które zako

ń

czone s

ą

 kanalikami mlecznymi. 

 
Na szczycie ka

Ŝ

dego z sutków znajduje si

ę

 brodawka sutkowa wraz z wokół niej otoczk

ą

 

sutkow

ą

Skóra brodawki i otoczki jest wiotka i cienka. Powierzchnia otoczki sutkowej te

Ŝ

 

jest nieregularna i pofałdowana, z wieloma brodawkami Morganiego. Na szczycie ka

Ŝ

dej z 

tych brodawek znajduje si

ę

 kilka uj

ść

 podskórnych gruczołów Montgomery'ego, które s

ą

 

du

Ŝ

ymi gruczołami łojowymi. W całej skórze otoczki sutkowej wyst

ę

puj

ą

 liczne gruczoły 

potowe i mniejsze wolne gruczoły łojowe.  
 
Skóra sutka jest cienk

ą

 i elastyczn

ą

 powłok

ą

 dla ciała sutka. Gruczoł sutkowy razem z 

tkank

ą

 tłuszczow

ą

 jest umiejscowiony w blaszce powierzchownej powi

ę

zi piersiowe. 

Pomi

ę

dzy t

ą

 warstw

ą

 błoniast

ą

 i blaszk

ą

 gł

ę

bok

ą

 znajduje si

ę

 lu

ź

na tkanka ł

ą

czna z 

drobnymi surowiczymi zatokami, w której przebiegaj

ą

 naczynia i nerwy zaopatruj

ą

ce sutek. 

 
Proporcjonalnie wi

ę

ksza cz

ęść

 tkanki gruczołowej, w stosunku do tkanki tłuszczowej, 

znajduje si

ę

 w górnej i 

ś

rodkowej cz

ęś

ci sutka. Cz

ę

sto z górnego zewn

ę

trznego kwadranta 

sutka tkanka gruczołowa wyrasta poza kr

ą

gły obwód sutka tworz

ą

c tzw. ogon pachowy, który 

przez otwór w powi

ę

zi pachowej wchodzi do okolicy pachowej. 

 
Naczynia sutka T

ę

tnice sutka - gał

ę

zie sutkowe odchodz

ą

 przede wszystkim od t

ę

tnicy 

piersiowej wewn

ę

trznej i t

ę

tnicy piersiowej boczne. Gał

ę

zie sutkowe tych dwóch 

najwa

Ŝ

niejszych t

ę

tnic biegn

ą

 zwykle powierzchownie w kierunku brodawki sutkowej i 

wytwarzaj

ą

 wokół niej splot naczyniowy z licznymi poł

ą

czeniami. Inne odgał

ę

zienia gał

ę

zi 

sutkowych wnikaj

ą

 wgł

ą

b ciała sutka i wytwarzaj

ą

 tam gł

ę

boki t

ę

tniczy splot naczyniowy. 

Gał

ę

zie sutkowe t

ę

tnic m

ę

dzy

Ŝ

ebrowych dostarczaj

ą

 krew do dolnego zewn

ę

trznego 

kwadranta sutka i nie posiadaj

ą

 wielu poł

ą

cze

ń

 z innymi gał

ę

ziami sutkowymi. 

 

ś

yły sutka zwykle biegn

ą

 wzdłu

Ŝ

 odpowiadaj

ą

cych t

ę

tnic. Pod otoczk

ą

 sutkow

ą

 

powierzchowne 

Ŝ

yły wytwarzaj

ą

 obfity splot 

Ŝ

ylny. W ciele sutka znajduje si

ę

 natomiast 

ę

boki splot 

Ŝ

ylny. 

 
Naczynia chłonne sutka s

ą

 bardzo obfite i tworz

ą

 trzy główne sploty, licznie ze sob

ą

 

zespolone. Odpływ chłonki kieruje si

ę

 ku poszczególnym grupom w

ę

złów chłonnych w 

okolicy sutka, zwłaszcza ku w

ę

złom pachowym. Chłonka ze skóry sutka, poza chłonk

ą

 z 

okolicy otoczki sutkowej, kieruje si

ę

 przede wszystkim ku w

ę

złom chłonnym pachowym po tej 

samej stronie, z dolnej cz

ęś

ci skóry sutka dociera poprzez splot limfatyczny w okolicy 

nadbrzusza do splotów w

ą

trobowego i brzusznego. Gł

ę

boki odpływ chłonki z mi

ąŜ

szu sutka 

kieruje si

ę

 tak

Ŝ

e ku przednim w

ę

złom pachowym i dalej do 

ś

rodkowych w

ę

złów pachowych. 

Naczynia chłonne sutka kieruj

ą

 si

ę

 te

Ŝ

 do w

ę

złów mi

ę

dzy

Ŝ

ebrowych tylnych i mostkowych, 

do w

ę

złów mi

ę

dzypiersiowych. 

 
Nerwy sutka Na unerwienie sutka składaj

ą

 si

ę

 somatyczne nerwy czuciowe (przewodz

ą

ce 

bod

ź

ce dotyku, ciepła, zimna i bólu) oraz autonomiczne nerwy ruchowe. Czuciowe 

unerwienie brodawki i otoczki sutkowej jest bardzo dobrze rozwini

ę

te, natomiast ciało sutka 

jest bardzo sk

ą

po unerwione.  

 

Nowotwory łagodne sutka 

 
S

ą

 one zmianami niezagra

Ŝ

aj

ą

cymi 

Ŝ

yciu, jednak niektóre z nich mog

ą

 ulec zezło

ś

liwieniu. 

Aby mie

ć

 pewno

ść

, i

Ŝ

 wyczuwany guzek nie jest wczesn

ą

 postaci

ą

 nowotworu zło

ś

liwego 

wykonuje si

ę

 biopsje cienkoigłow

ą

 b

ą

d

ź

 wycina guzek i poddaje go badaniu histologicznemu.  

 
Wyró

Ŝ

nia si

ę

 dwie postacie nowotworów niezło

ś

liwych gruczołu piersiowego. 

 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

Włókniakogruczolak (fibroadenoma) wyst

ę

puje z reguły u kobiet w młodym wieku, mi

ę

dzy 

15 a 30 rokiem 

Ŝ

ycia. Podczas badania przedmiotowego stwierdza si

ę

 mały gładki, 

elastyczny guz o kształcie elipsoidy, przesuwalny wzgl

ę

dem otoczenia i niebolesny. Ro

ś

nie 

on bardzo wolno. Form

ą

 leczenia jest zazwyczaj całkowite wyci

ę

cie guza z dora

ź

nym 

badaniem histologicznym.  
 
Brodawczak wewn

ą

trzprzewodowy (papilloma intraductale) jest najcz

ę

stsz

ą

 przyczyn

ą

 

krwawienia lub wycieku tre

ś

ci z brodawki. Miejscem jego rozmoju jest wn

ę

trze przewodów 

wyprowadzaj

ą

cych.  

 

Rak sutka 

 
Jest jednym z najcz

ę

stszych i najgro

ź

niejszych nowotworów zło

ś

liwych. W Polsce stanowi 

14% wszystkich zachorowa

ń

 na nowotwory w

ś

ród kobiet. Ryzyko zachorowania na raka 

piersi wzrasta wraz z wiekiem, Rzadko choruj

ą

 kobiety przed 30 rokiem 

Ŝ

ycia.  

Ś

redni czas prze

Ŝ

ycia kobiet nie leczonych wynosi 3 lata.  

U ponad 50% kobiet guz pierwotny jest zlokalizowany w górnozewn

ę

trznym kwadrancie 

sutka, czyli tam gdzie znajduje si

ę

 najwi

ę

cej tkanki gruczołowej. Cz

ę

st

ą

 umiejscowieniem 

guza jest tak

Ŝ

e centralna przybrodawkowata okolica sutka.  

W wi

ę

kszo

ś

ci przypadków guz rozprzestrzenia si

ę

 pocz

ą

tkowo do w

ę

złów chłonnych. 

Obecno

ść

 i umiejscowienie przerzutów w w

ę

złach chłonnych wyznacza sposób leczenia i 

okre

ś

la rokowanie. Najcz

ęś

ciej wyst

ę

puj

ą

 przerzuty do w

ę

złów pachowych. Zmienione 

nowotworowo w

ę

zły s

ą

 twarde i powi

ę

kszone ( o 

ś

rednicy wi

ę

kszej ni

Ŝ

 0,5 cm).  

Przerzuty drog

ą

 krwi mog

ą

 umiejscawia

ć

 si

ę

 w: ko

ś

ciach, płucach, w

ą

trobie, mózgu lub 

innych odległych narz

ą

dach.  

 

Objawy  

 

Wizyta  u  lekarza  zwi

ą

zana  jest  zazwyczaj  z  wykryciem  niepokoj

ą

cych  zmian    jakie 

zauwa

Ŝ

yły

ś

my  w  piersi  podczas  samobadania.  Nie  zawsze  guzek,  na  który  natrafiły

ś

my 

mo

Ŝ

e okaza

ć

 si

ę

 zmian

ą

 o charakterze nowotworowy. Cz

ęś

ciej guzki mnogie s

ą

 przejawem 

zwyrodnienia  torbielowatego  lub  innego  procesu  degeneracyjnego.  Guzki  twarde  o 
nieregularnym  kształcie, 

ś

ci

ś

le  wtopione  w  gruczoł  sutkowy,  nieruchome  wobec  skóry  lub 

podło

Ŝ

a,  niebolesne,  le

Ŝą

ce  w  boczno-górnym  kwadrancie  lub  centralnie  mog

ą

  sta

ć

  si

ę

  

przyczyn

ą

  zaniepokojenia.  Bardzo  cz

ę

sto  zanim  wyczuwa  si

ę

  guzek  mo

Ŝ

e  pojawi

ć

  si

ę

 

wyciek z brodawki, który jest jednym z objawów, na które powinny

ś

my zwróci

ć

 uwag

ę

 

Do  innym  objawów  nowotworu  gruczołu  sutkowego  wyst

ę

puj

ą

cych  w  pó

ź

niejszym 

okresie trwania choroby nale

Ŝ

y:  

 

pojawienie si

ę

 wgł

ę

bie

ń

 lub zmarszczek naskórne piersi, 

 

 sterczenie brodawki,  

 

wci

ą

gni

ę

cie trudno przesuwalnego fragmentu skóry - tzw. "p

ę

pek rakowy",  

 

zmiana wielko

ś

ci lub kształtu piersi,  

 

Ŝ

ne zachowanie si

ę

 piersi podczas unoszenia ramion,  

 

obrz

ę

k piersi,  

 

zmiany skórne wokół brodawki,  

 

wyciek z brodawki ( zwłaszcza krwisty ),  

 

zaczerwienienie, stwardnienie i zgrubienie skóry,  

 

"skórka  pomara

ń

czowa"  -  przejaw  nacieczenia  włókien  spr

ęŜ

ystych  zd

ąŜ

aj

ą

cych  do 

skóry  wła

ś

ciwej  wyst

ę

puj

ą

cego  na  powierzchni  gruczołu  piersiowego,  na  ograniczonej 

powierzchni,  

 

stwardnienie  oraz  powi

ę

kszenie  w

ę

złów  chłonnych  w  dole  pachowym  i  okolicy 

nadobojczykowej ( zazwyczaj po jednej stronie ),  

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

 

poszerzenie 

Ŝ

ył skóry piersi, 

 

przewlekłe owrzodzenie skóry piersi,  

 

obrz

ę

k ramienia,  

 

bóle spowodowane przerzutami odległymi,  

 

płaskie zaczerwienienie skóry w przypadku zaawansowanego tzw. zapalnego raka sutka.  

Niekiedy pierwszym objawem mog

ą

 by

ć

 bóle kr

ę

gosłupa lub dolegliwo

ś

ci neurologiczne, 

spowodowane przerzutami raka sutka. 
 
 
SZCZEGÓLNE POSTACIE NOWOTWORÓW SUTKA  
 
Rak sutka w okresie ci

ąŜ

y i karmienia wyst

ę

puje rzadka, lecz przebiega szczególnie 

zla

ś

liwie. Fizjologiczne zmiany sutka wyst

ę

puj

ą

ce w czasie ci

ąŜ

y i karmienia utrudniaj

ą

 oraz 

apó

ź

niaj

ą

 rozpoznanie. Przerwanie ci

ąŜ

y nie ma korzystnego wpływu. Leczenie powinno by

ć

 

prowadzone według zwykłego planu, zale

Ŝ

nie od rozległo

ś

ci stwierdzonych zmian.  

Je

ś

li natomiast chora zaszła w ci

ąŜę

 w rok lub wi

ę

cej po mastektomii z powodu raka, to nie 

wywiera to ujemnego' działania.  
Rak sutka u m

ęŜ

czyzn wyst

ę

puje stokrotnie rzadziej ni

Ŝ

 u kobiet.  

Trzeba jednak pami

ę

ta

ć

 o takiej mo

Ŝ

liwo

ś

ci. 

Ś

redni wiek chorych wynosi 60 lat. Na ogół u 

m

ęŜ

czyzn rak sutka jest rozpoznawany pó

ź

no, bowiem ani chory, ani lekarz nie bior

ą

 pod 

uwag

ę

 takiej mo

Ŝ

liwo

ś

ci. Ginekomastia czasem poprzedza raka.  

Objawy s

ą

 podobne jak u kobiet. Rokowanie jest gorsze. Wykonuje si

ę

 operacj

ę

 sposobem 

Halsteada. Wcze

ś

nie wyst

ę

puj

ą

 przerzuty odległe, najcz

ęś

ciej do ko

ś

ci. Jako leczenie 

hormonalne wcze

ś

nie stasuje si

ę

 obustronne usuni

ę

cie j

ą

der. Przynosi to lepsze wyniki ni

Ŝ

 

kastracja u kobiet. U 60-70% chorych po kastracji nast

ę

puje remisja trwaj

ą

ca 

ś

rednia 30 

miesi

ę

cy.  

Choroba Pageta lub rak Pageta jest ta rak rozwijaj

ą

cy si

ę

 z nabłonka ko

ń

cowych odcinków 

przewodów mlecznych w brodawce sutkowej starszych kobiet. Palpacyjnie cz

ę

sto nie 

stwierdza si

ę

 guza. Objawy przypominaj

ą

 wyprysk skóry brodawki. Chora odczuwa 

ś

wi

ą

d lub 

pieczenie, wyst

ę

puje te

Ŝ

 nad

Ŝ

erka lub owrzodzenie brodawki. Rozpoznanie ustala si

ę

 na 

podstawie biopsji. Rak ten jest mało zło

ś

liwy, wzrost guza jest powolny. Je

ś

li choroba jest w 

stadium nad

Ŝ

erki, to do wyleczenia wystarczy prosta amputacja sutka. Je

ś

li jednak po kilku 

latach wytworzy si

ę

 guz i przerzuty do w

ę

złów, to choroba przebiega podobnie do zwykłego 

gruczolakoraka.  
Rak wewn

ą

trzprzewodowy (carcinoma intraductale), zwany tak

Ŝ

comedocarcinoma, jest 

guzem powali rosn

ą

cym do 

ś

wiatła przewodów. Cz

ę

sto wyst

ę

puje obustronnie. 

Comedocarcinoma nie nacieka otoczenia i nie daje przerzutów.  
Rak galaretowaty (

ś

luzowy) jest jedn

ą

 z bardziej dojrzałych histologicznie form. Wzrasta 

wolno, pó

ź

no daje przerzuty. Jest nieczuły na promienie. Operacja jest wskazana nawet 

wtedy, gdy guz osi

ą

gn

ą

ł du

Ŝ

e rozmiary (T

3

Rak zapalny charakteryzuje si

ę

 objawami zapalnymi, takimi jak: zaczerwienienie, obrz

ę

k, 

wzmo

Ŝ

one ocieplenie i bolesno

ść

 skóry nad guzem. Budowa histologiczna raka zapalnego 

nie jest jednorodna - mog

ą

 to by

ć

 wszystkie formy raka. Cz

ę

sta s

ą

 to raki o niskim stopniu 

dojrzało

ś

ci. W naczyniach chłonnych skóry stwierdza si

ę

 zatory z komórek nowotworowych 

Rokowanie jest złe. Wskazane jest leczenie promieniami, hormonalne i stosowanie 
chemioterapii.  
Guz li

ś

ciasty (tumor phyllacteslJe

ś

li badaniem stwierdza si

ę

 du

Ŝ

y guz zajmuj

ą

cy prawie 

cały sutek, a chora podaje, 

Ŝ

e guz ten wzrasta od kilku lat i nie ma objawów 

ś

wiadcz

ą

cych o 

zło

ś

liwo

ś

ci, to mamy przed sob

ą

 guz li

ś

ciasty. Skóra nad guzem jest cienka i zasiniona, a 

guz ma nie regularne kształty. Nazwa pochodzi od li

ś

ciastego układu zrazików guza na 

przekroju. 
Mi

ę

sak stanowi 2% nowotworów zło

ś

liwych sutka. Cechuje si

ę

 szybkim wzrostem.  

 

 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

Czynniki ryzyka 

 
Nie wszyscy ludzie w jednakowy sposób zagro

Ŝ

eni s

ą

 zachorowaniem na raka, w tym tak

Ŝ

na raka piersi. Na wi

ę

ksz

ą

 lub mniejsz

ą

 podatno

ść

 na t

ę

 chorob

ę

 ma wpływ wiele czynników. 

Ryzyko wyst

ą

pienia choroby zwi

ą

zane jest mi

ę

dzy innymi z: 

  Wiek – z wiekiem zwi

ę

ksza si

ę

 ryzyko wyst

ą

pienia nowotworu piersi. Najbardziej 

nara

Ŝ

on

ą

 grup

ę

 stanowi

ą

 kobiety mi

ę

dzy 50 a 70 rokiem 

Ŝ

ycia, jednak problem ten 

dotyczy wszystkich kobiet po uko

ń

czeniu 20 roku 

Ŝ

ycia.  

  Czynniki genetyczne – rak piersi uwarunkowany genetycznie najcz

ęś

ciej jest 

wynikiem mutacji genów BRCA1, BRCA2, p53 i ATM. Ryzyko wyst

ą

pienia nowotworu 

jest tym wi

ę

ksze im bli

Ŝ

szy jest stopie

ń

 pokrewie

ń

stwa osoby chorej z innymi 

osobami w rodzinie. Szczególnie niebezpieczna sytuacja zachodzi u matek i córek.  

  Otyło

ść

 – czynnik ten znacznie zwi

ę

ksza ryzyko wyst

ą

pienia raka piersi. Ponadto u 

takich osób trudniejsze jest te

Ŝ

 wykrycie nowotworu.  

 
 

  Czynniki endogeniczne – wi

ę

ksze prawdopodobie

ń

stwo wyst

ą

pienia raka piersi 

zachodzi u kobiet, u których pierwsza miesi

ą

czka wyst

ą

piła przed 12 rokiem 

Ŝ

ycia i u 

pa

ń

, które przechodziły menopauz

ę

 po 55 roku 

Ŝ

ycia. 

  Zbyt długie stosowanie 

ś

rodków hormonalnych (zawieraj

ą

cych estrogeny)- 

ś

rodków 

antykoncepcyjnych. Równie

Ŝ

 stosowanie hormonoterapii zast

ę

pczej mo

Ŝ

e zwi

ę

kszy

ć

 

prawdopodobie

ń

stwo wyst

ą

pienia raka. 

  Zła dieta – uwa

Ŝ

a si

ę

Ŝ

e jednym z czynników mog

ą

cych mie

ć

 wpływ na wyst

ą

pienie 

raka piersi jest wysokotłuszczowa dieta. 

  Płe

ć

 – rak piersi mo

Ŝ

e wyst

ą

pi

ć

 równie

Ŝ

 u m

ęŜ

czyzn, jednak 100-krotnie 

powszechniejszy jest w

ś

ród kobiet.  

  Rasa – u kobiet białych wyst

ę

powanie raka piersi jest znacznie bardziej powszechne, 

ni

Ŝ

 u kobiet Afroameryka

ń

skich. 

  Poło

Ŝ

enie geograficzne – rak piersi to schorzenie najcz

ęś

ciej wyst

ę

puj

ą

ce w krajach 

zachodnich, rzadziej w Afryce lub Azji. 

  Alkohol – im wy

Ŝ

sze spo

Ŝ

ycie alkoholu tym wi

ę

ksze ryzyko zachorowania na raka 

piersi.  

  Karmienie piersi

ą

 chroni kobiet

ę

 przed rozwojem raka piersi, u których ryzyko 

zachorowania na raka jest znacznie mniejsze. 

 

Diagnostyka 

 
Badanie fizykalne 
 

Badanie  palpacyjne,  poł

ą

czone  z  ogl

ą

daniem  piersi  jest  badaniem  przedmiotowym. 

Badanie obejmuje obie piersi i okoliczne w

ę

zły chłonne.  

 
Najpowszechniejsz

ą

 forma badania przedmiotowego okazuje si

ę

 samobadanie piersi. 

Systematyczna  samokontrola  piersi  umo

Ŝ

liwia  wcze

ś

niejsze  wykrycie  raka,  kiedy  istnieje 

szansa całkowitego wyleczenia i zachowania piersi. Samobadanie piersi nale

Ŝ

y podj

ąć

 od 20 

roku 

Ŝ

ycia,  raz  w  miesi

ą

cu,  najlepiej  w  dzie

ń

  po  miesi

ą

czce.  Kobiety,  które  przeszły  okres 

przekwitania, powinny wykonywa

ć

 badanie w te same dni ka

Ŝ

dego miesi

ą

ca.  

U  kobiet  miesi

ą

czkuj

ą

cych  profilaktyczne  badanie  piersi  powinno  odbywa

ć

  si

ę

  po 

miesi

ą

czce,  do7-  10  dnia  cyklu  ze  wzgl

ę

du  na  okresowe  zmiany  w  g

ę

sto

ś

ci  tkanki 

gruczołowej   
 
Badanie przedmiotowe obejmuje: 

 

badanie wzrokiem, 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

 

symetria, wielko

ś

ci, wygl

ą

du skóry ( kolor) i brodawek obu sutków (z r

ę

kami 

opuszczonymi, r

ę

kami opartymi z boku na biodrach, r

ę

kami podniesionymi do góry), 

znamiona barwnikowe, 

 

badanie skóry sutków (nacieki, owrzodzenia, itp.), 

 

badanie palpacyjne ( pozycja siedz

ą

ca i le

Ŝą

ca obu sutków ) : 

- badanie ka

Ŝ

dej z 4 

ć

wiartek sutka ( kwadranty ) oraz wypustki pachowej   (ogon 

Spence'a), 
- ocena ka

Ŝ

dej 

ć

wiartki oraz wypustki pachowej w 3 pozycjach ( pacjentka stoi, le

Ŝ

y na 

wznak i na boku ),  
- badanie spoisto

ś

ci, ewentualnych zgrubie

ń

, ich przesuwalno

ś

ci wobec skóry i podło

Ŝ

(mi

ęś

ni), 

- ocena brodawki - zwrócenie uwagi na ewentualne wci

ą

ganie, stwardnienie, wydzielin

ę

"wyprysk" ( choroba Pageta ),  

 

badanie guza w sutku: 
- okre

ś

lenie jego lokalizacji w sutku,  

- okre

ś

lenie jego stosunku do 

ś

ciany klatki piersiowej i skóry,  

- ocena jego wielko

ś

ci ( wymiar w cm ),  

 

badanie i ocena okolicznych w

ę

złów chłonnych:  

- okolica pachowa,  
- okolica szyi i dołu nadobojczykowego, 
- kliniczna ocena ewentualnego zaj

ę

cia w

ę

złów przez przerzuty, 

Badania diagnostyczne 

Systematycznie przeprowadzane badania diagnostyczne s

ą

 podstaw

ą

 w wykrywaniu 

i  zapobieganiu  nowotworów.  Do  tych  bada

ń

  zaliczamy  samobadanie  piersi  przez  kobiet

ę

mammografi

ę

,  badanie  ultrasonograficzne  oraz  w  pó

ź

niejszym  etapie  wykonuje  si

ę

 

badanie cytologiczne otrzymanego materiału            tzw. biopsja. 

 

Mammografia 

Mammografia jest rentgenowsk

ą

 technik

ą

 obrazow

ą

 badania sutka, b

ę

d

ą

c

ą

 aktualnie 

podstawowym  narz

ę

dziem  w  profilaktyce  i  diagnostyce  .  Wykorzystuje  si

ę

  ró

Ŝ

nic

ę

 

pochłaniania  promieniowania  przez  tkank

ę

  gruczołow

ą

  i  tłuszczow

ą

  stosowan

ą

  w  celu 

wykrycia i rozpoznawaniu zmian w piersi.  

Guzki  łagodne  s

ą

  zazwyczaj  jednolite,  okr

ą

głe,  maj

ą

  gładki  zarys  i  s

ą

  otoczone 

warstw

ą

  tkanki  tłuszczowej  natomiast  nowotwory  zło

ś

liwe  s

ą

  bardziej  g

ę

ste,  maj

ą

 

nieregularny kształt i nierówny zarys. Cz

ę

sto w obu typach zmian dochodzi do odkładania si

ę

 

cz

ą

steczek  wapnia,  przy  czym  zwapnienia  w  zmianach  łagodnych  s

ą

  z  reguły  du

Ŝ

e,  a  w 

zmianach zło

ś

liwych s

ą

 delikatne i maj

ą

 nieregularny kształt. 

Wskazania do mammografii:  

 

kobiety w wieku powy

Ŝ

ej 35 roku 

Ŝ

ycia, 

 

wyciek z brodawki, 

 

podejrzenie zmiany w piersi, 

 

stwierdzenie twardych w

ę

złów chłonnych pachowych, 

 

bóle piersi ( inne ni

Ŝ

 przed miesi

ą

czk

ą

 ), 

 

u kobiet leczonych z powodu raka piersi, w celu ewentualnego wykrycia innych 
ognisk raka w tej samej lub drugiej piersi,  

 

badania kontrolne, regularnie, u kobiet leczonych wcze

ś

niej z powodu raka piersi,  

 

uzupełnienie diagnostyki, np. badania USG, 

 

wci

ą

gni

ę

cie brodawki, 

 

leczenie  hormonalne, np. hormonalna terapia zast

ę

pcza [21] . 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

Badanie ultrasonograficzne 

W  badaniu  ultrasonograficznym  wykorzystuje  si

ę

  fale  ultrad

ź

wi

ę

kowe  o  wysokiej 

cz

ę

stotliwo

ś

ci, które odbijaj

ą

 si

ę

 od tkanek zarejestrowanych przez komputer i uwidaczniaj

ą

 

w postaci obrazu na monitorze urz

ą

dzenia. USG jest w stanie odró

Ŝ

ni

ć

 lity guzek od torbieli. 

Rozwi

ą

zuje  równie

Ŝ

  problem  trudno

ś

ci  zlokalizowania  guzka,  co  ma  miejsce  zwłaszcza  u 

młodych kobiet, kiedy tkanka gruczołu piersiowego jest zbyt g

ę

sta, aby mo

Ŝ

na było wykona

ć

 

mammografi

ę

Wskazania do wykonywania ultrasonografii :  

 

diagnostyka piersi młodych kobiet, z obfitym utkaniem gruczołowym piersi; 
kobiety w ci

ąŜ

y, w okresie laktacji ( w celu unikni

ę

cia napromieniowania ); 

 

jako badanie pomocnicze w ró

Ŝ

nicowaniu mi

ę

dzy guzem litym a torbiel

ą

 sutka; 

 

monitorowanie leczenia zmian w piersiach ;  

 

ocena zmiany, która w mammografii wzbudza niepokój lub gdy nie mo

Ŝ

na oceni

ć

 

struktury zmiany; 

 

ocena struktury piersi w czasie stosowania hormonoterapii; 

 

monitorowanie igły biopsyjnej podczas pobierania wycinka [21] . 

Biopsja 

Biopsja  jest  ostatecznym  badaniem  do  ustalenia  rozpoznania  w  przypadku 

podejrzenia  nowotworu  zło

ś

liwego  piersi.  Rozpoznanie  raka  sutka  mo

Ŝ

e  by

ć

  postawione 

jedynie  w  oparciu  o  wynik  badania  cytologicznego  lub  histopatologicznego  materiału 
pobranego z guza. 

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa ( BAC ) 

Wymaga  nakłuciu  guzka  cienk

ą

  igł

ą

  i  pobraniu  materiału  do  strzykawki.  Je

ś

li  w 

strzykawce  pojawia  si

ę

  płyn  potwierdza  to  rozpoznanie  torbieli  i  umo

Ŝ

liwia  skutecznie 

opró

Ŝ

nienie  jej.  W  przypadku,  gdy  w  strzykawce  pojawi  si

ę

  krew  istnieje  małe 

prawdopodobie

ń

stwo, 

Ŝ

e w torbieli powstał rak i wtedy nale

Ŝ

y wykona

ć

 zabieg operacyjny.  

Biopsja gruboigłowa  

 Procedura  jest  szybka  i  bezbolesna  po  zastosowaniu  miejscowego  znieczulenia, 

nakłuwa  si

ę

    guzek  specjaln

ą

  igł

ą

,  która  wycina  z  guzka  mały  fragment  tkanki  oceniany 

nast

ę

pnie w badaniu mikroskopowym. 

 

Biopsja chirurgiczna  

 Jest  to  zabieg  polegaj

ą

cy  na  usuni

ę

ciu  samego  guzka  z  marginesem  otaczaj

ą

cych 

zdrowych tkanek wykonywany u ka

Ŝ

dej kobiety w wieku powy

Ŝ

ej 30 lat, u której stwierdzono 

obecno

ść

 podejrzanego guzka w sutku.  

Termografia 

Termografia  jest  zabiegiem  polegaj

ą

cym  na  wykonywaniu  fotografii  kamer

ą

 

termowizyjn

ą

, która rejestruje promieniowanie podczerwone. Na obrazie z kamery widoczne 

s

ą

  ciepłe  i  chłodne  obszary  w  postaci  ró

Ŝ

nych  barw,  zwi

ą

zane  jest  to  z  temperatur

ą

  tkanki 

nowotworowej, która  ma zazwyczaj wy

Ŝ

sz

ą

 temperatur

ę

 ni

Ŝ

 otaczaj

ą

ce j

ą

 tkanki zdrowe. 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

Galaktografia w przypadku wycieku tre

ś

ci płynnej z brodawki 

Badanie to polega na wykonaniu zdj

ęć

 RTG po wcze

ś

niejszym wypełnieniu 

ś

rodkiem 

cieniuj

ą

cym  przewodów  wyprowadzaj

ą

cych.  Badanie  to  wykonuje  si

ę

  jedynie  przy 

wydzielinie lub krwawieniu z brodawki. 

Badania dodatkowe:  



 Badanie ultrasonograficzne innych narz

ą

dów (np. w

ą

troby) 



  Tomografia komputerowa 



  Badanie radiologiczne (rtg): 

  klatki piersiowej w 2 projekcjach (tylno-przedniej i bocznej),  

  ewentualnie innych narz

ą

dów (np. ko

ś

ci). 



  Badanie izotopowe (scyntygrafia): 

  ko

ść

ca, 

  w

ą

troby. 



  Ocena stanu neurologicznego.  



  Badanie  krwi  (morfologia,  OB,  poziom:  mocznika,  kreatyniny,  bilirubiny,  fosfatazy 

alkalicznej, elektrolitów). 

Leczenie 

 
W  leczeniu  raka  sutka  leczenie  operacyjne,  radioterapi

ę

,  chemioterapi

ę

,  leczenie 

hormonalne  zale

Ŝ

nie  od  okresu  choroby.  Operacja  jest  podstawow

ą

  metod

ą

  leczenia, 

stwarzaj

ą

c

ą

  najwi

ę

ksze  szanse  wyleczenia.  Pozostałe  metody  jedynie  uzupełniaj

ą

  terapi

ę

b

ą

d

ź

  stosuje  si

ę

  je  w  leczeniu  przypadków  spó

ź

nionych.  Wybór  metody  leczenia  powinien 

nast

ą

pi

ć

 

po 

naradzie 

chirurga, 

onkologa, 

chemioterapeuty, 

histopatologa 

oraz 

radioterapeuty.  Operacja  chirurgiczna  przynosi  korzystne  wyniki  tylko  w  guzach  nie 
zaawansowanych, tzn. w pierwszym i drugim okresie choroby.  
 
Leczenie chirurgiczne:  

  Miejscowe wyci

ę

cie guza - tumorektomia lub kwadrantektomia zapewnia zachowanie 

niewiele zmienionego sutka.  

  Mastectomia simplex - zabieg amputacji polegaj

ą

cy na prostym odj

ę

ciu sutka wraz z 

w

ę

złami chłonnymi dołu pachowego.  

  Mastektomia  -  zabieg  typu  Pateya  polega  na  usuni

ę

ciu  mi

ęś

nia  piersiowego 

mniejszego  wraz  z  zawarto

ś

ci

ą

  dołu  pachowego  (obecnie  zabieg  ten  nie  jest 

wykonywany, poniewa

Ŝ

 przeci

ę

cie nerwów powodowało liczne skutki uboczne).  

  Zabieg typu Halsteda - usuni

ę

cie mi

ęś

nia piersiowego wi

ę

kszego (zabieg ten nie jest 

ju

Ŝ

  wykonywany,  poniewa

Ŝ

  stanowi  bardzo  du

Ŝ

e  ograniczenie  w  sprawno

ś

ci 

ko

ń

czyny  górnej  oraz  trudno

ś

ci  w  protezowaniu,  a  tak

Ŝ

e  znaczne  okaleczenie 

pacjentki.  Jedynym  wskazaniem  do  tego  typu  operacji  jest  naciekanie  mi

ęś

nia 

piersiowego wi

ę

kszego przez nowotwór).  

  Najcz

ęś

ciej stosowan

ą

 obecnie metod

ą

 leczenia chirurgicznego jest zmodyfikowane 

radykalne odj

ę

cie gruczołu sutkowego wg Patera. Polega ono na odj

ę

ciu gruczołu 

sutkowego  oraz  w

ę

złów  chłonnych  dołu  pachowego.  Wskazaniem  do  tego  typu 

zabiegu operacyjnego jest rak w ! i II stopniu zaawansowania 

  Operacje  odtwórcze  piersi  mo

Ŝ

na  wykona

ć

  u

Ŝ

ywaj

ą

c  do  tego  zabiegu  własnych 

tkanek pacjentki przeniesionych  z innych okolic  ciała. Inny typ  zabiegu odtwórczego 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

to  wszczepienie  pod  powłoki  skórne  tzw.  ekspandera,  który  dopełnia  si

ę

  stopniowo 

płynem,  a

Ŝ

  do  uzyskania  odpowiedniego  rozpr

ęŜ

enia  tkanek  do  odpowiedniej 

wielko

ś

ci odtworzonej piersi. Okres leczenia trwa kilka miesi

ę

cy.  

 
Je

Ŝ

eli w czasie zabiegu operacyjnego zostały usuni

ę

te w

ę

zły chłonne w celu 

umo

Ŝ

liwienia odpływu chłonki i zapobiegania gromadzeniu si

ę

 płynu w przestrzeniach tkanki 

podskórnej  oraz  zmniejszenia  tendencji  do  rozci

ą

gania  skóry  pod  wpływem  ci

ś

nienia 

ś

ródw

ę

złowego, wykonuje si

ę

 drenowanie rany pooperacyjnej ssaniem Redona. Drena

Ŝ

 jest 

utrzymywany przez 2-3 dni i wi

ę

cej, aby zapewni

ć

 odpływ i kontrol

ę

 ilo

ś

ci wydzielanej limfy.  

Ze  wzgl

ę

du  na  mo

Ŝ

liwo

ść

  zaka

Ŝ

enia  rany  i  dra

Ŝ

ni

ą

ce  działanie  drenu  czasem  jest  on 

usuwany,  pomimo 

Ŝ

e  pod  skór

ą

  gromadzi  si

ę

  jeszcze  niewielka  ilo

ść

  płynu.  Usuwa  si

ę

  go 

strzykawk

ą

,  w  zale

Ŝ

no

ś

ci  od  potrzeby,  co  1  lub  kilka  dni,  a

Ŝ

  do  całkowitego  zaniku 

wydzielania.  
 
Do oceny stopnia zaawansowania nowotworu słu

Ŝ

y skala TNM: T – tumor, N – nodi 

lymphatici, M – metastasis. Skala ta została przyj

ę

ta przez mi

ę

dzynarodowe organizacje 

walki z rakiem piersi.  
.  
 

T - tumor (guz)  

TIS – rak przedinwazyjny (carcinoma In situ) – nienaciekaj

ą

cy rak wewn

ą

trzprzewodowy lub 

rak Paleta ograniczony do brodawki bez wyczuwalnego guza. 
To - nie stwierdza si

ę

 obecno

ś

ci guza pierwotnego  

T

1

 - 

ś

rednica guza do 2 cm  

T

2

 - 

ś

rednica guza 2-5 cm  

3

 - 

ś

rednica guza powy

Ŝ

ej 5 cm  

T

4

 - ka

Ŝ

dy guz ró

Ŝ

nej wielko

ś

ci naciekaj

ą

cy na 

ś

cian

ę

 klatki piersiowej  

        N - nodi Iymphatici (w

ę

zły chłonne)  

N

0

 - w

ę

zły chłonne niepowi

ę

kszone  

N

1

 - w

ę

zły chłonne powi

ę

kszone, ale ruchome wzgl

ę

dem podło

Ŝ

N

2 -

 w

ę

zły chłonne powi

ę

kszone, nieruchome  

N ,- nieruchome pakiety w

ę

złów chłonnych  

 

M metastasis (przerzuty)  

M

0

 - brak odległych przerzutów 

M

1 -

 obecne przerzuty odległe  

 
Na podstawie klasyfikacji okre

ś

la si

ę

 stopnie zaawansowania nowotworu i planuje leczenie. 

 
Stopie

ń

 0 

 
Nowolwór rozrasta si

ę

 wewn

ą

trz przewodów gruczołu piersiowego, nie nacieka. Jest to tzw. 

rak przedinwazyjny lub wewn

ą

trzprzew()dowy.  

Leczenie zachowawcze lub miejscowe.  
 
Stopie

ń

 I 

 
 

T

1

N

0

M

 T

2

N

0

M

0

  

Pierwszy stopie

ń

 zaawansowania nowotworu oznacza, 

Ŝ

e guz ma 

ś

rednic

ę

 do 2 cm, w

ę

zły 

0chłonne s

ą

 niepowi

ę

kszone i nie zaj

ę

te, nie stwierdza si

ę

 odległych przerzutów.  

Leczenie: mastektomia, operacja oszcz

ę

dzaj

ą

ca, radioterapia.  

 
Stopie

ń

 II 

 

T

1

N

1

Mo  

T

2

N

1

M

0

 

Drugi stopie

ń

 zaawansowania  oznacza wielko

ść

 guza do 5 cm, powi

ę

kszone ale ruchome  

w

ę

zły chłonne i brak odległych przerzutów.  

Leczenie: mastektomia, radioterapia, chemioterapia, hormonoterapia. 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

 
Stopie

ń

 III 

 

T

3

N

0

M

  T

3

N

1

M

  T

3

N

2

Mo   T

1

N

2

M

  T

2

N

2

M

0

 

Trzeci stopie

ń

 zaawansowania klinicznego obejmuje wszystkie T

3

 oraz T

1

 i  T

 w poł

ą

czeniu 

z N

2.

 

Nowotwór ma ponad  5 cm, wyst

ę

puj

ą

 przerzuty do w

ę

złów chłonnych pachowych, mo

Ŝ

wyst

ę

powa

ć

 naciekanie skóry i klatki piersiowej.  

W trzecim stopniu nie stwierdza si

ę

 odległych przerzutów.  

Leczenie: chemioterapia, radioterapia, hormonoterapia, ewentualnie zabieg operacyjny.  
 
Stopie

ń

 IV 

Ka

Ŝ

da posta

ć

 kliniczna, w której stwierdza si

ę

 odległe przerzuty. Przerzuty te mog

ą

 by

ć

 do 

w

ą

troby, płuc, mózgu, ko

ś

ci oraz s

ą

 zaj

ę

te odległe w

ę

zły chłonne.  

Leczenie: objawowe (hormonoterapia, chemioterapia, radioterapia, steroidoterapia).  
 
Wskazaniem do zabiegu operacyjnego jest: 
 

o

  Rak w I i II stopniu zaawansowania 

o

  Rak galaretowaty (

ś

luzowy) 

o

  Guz li

ś

ciasty (tumor phyllactes) 

o

  Rak wewn

ą

trzprzewodowy 

o

  Mi

ę

sak 

o

  Choroba Pageta 

 

 
Chemioterapia - to metoda polegaj

ą

ca na niszczeniu komórek nowotworowych kr

ąŜą

cych w 

organizmie  przez  podawanie  ró

Ŝ

nych  substancji  chemicznych.  Rodzaj  leków  zale

Ŝ

y  od 

rodzaju  nowotworu.  Leczenie  chemioterapeutyczne  czasem  jest  stosowane  jako  leczenie 
poprzedzaj

ą

ce leczenie miejscowe lub jako leczenie uzupełniaj

ą

ce.  

Najcz

ęś

ciej  stosuje  si

ę

  kombinacj

ę

  leków  tak  dobranych,  aby  były  maksymalnie  toksyczne 

dla  komórek  nowotworowych  w  ich  całym  cyklu  rozwojowym.  Schemat  leczenia  to 
kombinacja  tych  leków,  a  nazwa  schematu  pochodzi  od  pierwszych  liter  nazw  leków 
stosowanych  do  chemioterapii,  np.  CMF  (cyklofosfamid,  metotreksat,  5-tluorouracyl). 
Leczenie chemiczne jest toksyczne i mo

Ŝ

e powodowa

ć

 wiele objawów ubocznych.  

Efekty  uboczne  chemioterapii  to  objawy  wyst

ę

puj

ą

ce  w  ró

Ŝ

nym  stopniu  i  nasileniu  w 

zale

Ŝ

no

ś

ci od indywidualnej reakcji pacjentki:  

  niekorzystny wpływ na szpik, zmniejszenie liczby leukocytów, płytek krwi, 

niedokrwisto

ść

,  

  obni

Ŝ

enie odporno

ś

ci na zaka

Ŝ

enie (infekcje bakteriami niechorobotwórczymi w 

normalnych warunkach),  

  nudno

ś

ci i wymioty,  

  wypadanie włosów (po zako

ń

czonej chemioterapii włosy zaczn

ą

 powoli odrasta

ć

 i s

ą

 

mocniejsze, g

ę

stsze, czasem odrastaj

ą

 włosy kr

ę

cone, pomimo i

Ŝ

 wcze

ś

niej 

pacjentka miała włosy proste),  

  biegunki i zaparcia,  

  zapalenia jamy ustnej,  

  zaburzenia smaku,  

  zaburzenia czucia w palcach r

ą

k i nóg.  

   

Radioterapia  -  mo

Ŝ

e  by

ć

  wykonana  przed  zabiegiem  operacyjnym  najcz

ęś

ciej  w  II,  III 

stopniu  zaawansowania  nowotworu.  Stosuje  si

ę

  j

ą

  równie

Ŝ

  po  operacji,  najcz

ęś

ciej  w 

sytuacji, gdy stwierdzono przerzuty nowotworowe do w

ę

złów chłonnych, lub przy operacjach 

oszcz

ę

dzaj

ą

cych i przy guzach o znacznych rozmiarach.  

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

Radioterapia mo

Ŝ

e by

ć

 równie

Ŝ

 stosowana jako leczenie paliatywne u chorych z przerzutami 

do  ko

ść

ca  lub  o.u.n.,  w  celu  ograniczenia  miejscowego  procesu  nowotworowego  i 

łagodzenia dolegliwo

ś

ci bólowych.  

Aktualnie  w  wysoko  specjalistycznych  placówkach  istnieje  mo

Ŝ

liwo

ść

  zastosowania 

napromieniowania 

ś

ródtkankowego  w  bezpo

ś

rednim  otoczeniu  blizny.  Taki  sposób 

zmniejsza  ryzyko  nadmiernego  napromieniowania  innych  narz

ą

dów  w  obr

ę

bie  klatki 

piersiowej i znacznie ogranicza ryzyko powikła

ń

.  

 
Leczenie hormonalne
 - polega na podawaniu leków hormonalnych (androgeny, estrogeny, 
kortykosteroidy,  tamoksyfen)  dobranych  indywidualnie  po  wykonaniu  bada

ń

  wycinka  guza. 

Inne leki s

ą

 stosowane u kobiet po menopauzie, a inne u kobiet miesi

ą

czkuj

ą

cych. Czasem 

leczenie hormonalne polega na wył

ą

czeniu hormonów przez usuni

ę

cie nadnerczy i przysadki 

lub kastracj

ę

.  

 

Piel

ę

gnacja chorej przed zabiegiem odj

ę

cia piersi 

 

  Rozmowa z chor

ą

 na temat aktualnych metod leczenia, mo

Ŝ

liwo

ś

ci protezowania i 

zabiegów odtwórczych. 

  Umo

Ŝ

liwienie kontaktu z wolontariuszk

ą

 oraz psychologiem. 

  Udzielenie chorej wsparcia psychicznego, pomoc w zrozumieniu emocji zwi

ą

zanych z 

chorob

ą

 i zabiegiem operacyjnym. 

  W rozmowie z chor

ą

 piel

ę

gniarka mo

Ŝ

e posłu

Ŝ

y

ć

 si

ę

 przykładami znanych osób które 

mówi

ą

 publicznie o swojej walce z chorob

ą

 

Piel

ę

gnacja chorej po zabiegu odj

ę

cia piersi 

 

  Obserwacja rany pooperacyjnej w kierunku wyst

ą

pienia stanu zapalnego 

  Obserwacja zało

Ŝ

onego w trakcie operacji drenu, jego dro

Ŝ

no

ś

ci i płynu 

wydostaj

ą

cego si

ę

 przez dren (jego ilo

ś

ci i charakteru). 

  Pomoc w podstawowych czynno

ś

ciach w zale

Ŝ

no

ś

ci od wydolno

ś

ci pacjentki. 

Trudno

ś

ci w samoopiece wynikaj

ą

 z ograniczenia ruchomo

ś

ci w stawach obr

ę

czy 

barkowej na skutek rozległej rany, opatrunku oraz osłabienia siły mi

ęś

niowej po 

stronie operowanej. 

  Edukacja pacjentki na temat koniecznej zmiany nawyków 

Ŝ

ywieniowych 

u pacjentek otyłych oraz poddawanych radioterapii i chemioterapii 

      Edukacja w zakresie produktów zalecanych i niewskazanych w chorobach no-
wotworowych: dieta bogata w warzywa i owoce, takie jak brokuły, pomara

ń

cze, 

winogrona, warzywa zielone, ziarna i kiełki pszenicy, warzywa str

ą

czkowe, pieczywo z 

ziarnami, chude sery, jogurt, kefir, chude ryby, chude białe mi

ę

so (ciel

ę

cina, drób), oleje 

ro

ś

linne. Zaleca si

ę

 ograniczenie soli w diecie ze wzgl

ę

du na mo

Ŝ

liwo

ść

 retencji wody, co 

z kolei zwi

ę

ksza mo

Ŝ

liwo

ść

 wyst

ą

pienia obrz

ę

ku limfatycznego. Niewskazane jest 

spo

Ŝ

ywanie powy

Ŝ

ej 40 g czystego alkoholu. 

  Udzielanie chorej wsparcia psychicznego w zale

Ŝ

no

ś

ci od potrzeby. 

  Współpraca z rehabilitantem w procesie usprawniania pacjentki. 

           Post

ę

powanie rehabilitacyjne po zabiegu operacyjnym dzieli si

ę

 na trzy etapy: 

1.  Pocz

ą

tkowo wykonuje si

ę

 intensywne 

ć

wiczeni oddechowe oraz 

ć

wiczenia palców, 

dłoni i przedramienia, a tak

Ŝ

e samowspomagane 

ć

wiczenia stawów obr

ę

czy 

barkowej w płaszczy

ź

nie strzałkowej w pozycji le

Ŝą

cej. Pacjenta nale

Ŝ

y pionizowa

ć

 

w drugiej dobie po zabiegu.  

2.   W drugim etapie mo

Ŝ

na doł

ą

czy

ć

 

ć

wiczenia stawów obr

ę

czy barkowej w pozycji 

siedz

ą

cej i stoj

ą

cej wspomagane przyborami.  

3.  W trzecim etapie wykonuje si

ę

 dodatkowo czynne 

ć

wiczenia stawów obr

ę

czy 

barkowej w płaszczyznach strzałkowej, czołowej oraz horyzontalnej w pozycji 

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

stoj

ą

cej przy 

ś

cianie. Mo

Ŝ

na równie

Ŝ

 wykonywa

ć

 delikatny masa

Ŝ

 ko

ń

czyny i pasa 

barkowego z omini

ę

ciem okolicy poddanej operacji.  

  Zapobieganie powstaniu obrz

ę

ku limfatycznego ko

ń

czyny górnej strony operowanej z 

powodu usuni

ę

cia w

ę

złów chłonnych. 

Powikłanie to stwarza wiele trudno

ś

ci i dotyczy znacznej liczby (30 – 50%)  kobiet po 

mastektomii.  
Powstanie obrz

ę

ku limfatycznego ko

ń

czyny górnej u osób po amputacji piersi zale

Ŝ

y od 

wielu przyczyn, które podzielono na bezpo

ś

rednie i po

ś

rednie. 

Przyczyny bezpo

ś

rednie: 

o

  Utrudnienie odpływu chłonki na skutek usuni

ę

cia naczy

ń

 oraz w

ę

złów chłonnych. 

o

  powstanie zmian bliznowatych okolicy operacyjnej. 

o

  zaka

Ŝ

enie rany operacyjnej nasilaj

ą

ce zmiany bliznowate. 

Przyczyny po

ś

rednie: 

o

  Zwłóknienie tkanek spowodowane radioterapi

ą

o

  Zw

ęŜ

enie 

ś

wiatła 

Ŝ

yły pachowej w wyniku bliznowacenia lub skurczu odruchowego. 

o

  Zaka

Ŝ

enie wtórne ko

ń

czyny górnej strony operacyjnej (najcz

ęś

ciej ró

Ŝ

a lub 

półpasiec). 

o

  Przerzuty nowotworowe. 

o

  Otyło

ść

Innym czynnikiem usposabiaj

ą

cym do powstania obrz

ę

ku limfatycznego jest ucisk na 

struktury tkankowe miedzy obojczykiem pierwszym 

Ŝ

ebrem, powoduj

ą

cy zw

ęŜ

enie 

ś

wiatła 

Ŝ

yły podobojczykowej. Ucisk ten mo

Ŝ

e by

ć

 wywierany przez zbyt ciasne rami

ą

czko stanika.  

Równie

Ŝ

 ograniczenie aktywno

ś

ci ruchowej ko

ń

czyny nie pozostaje oboj

ę

tne, prowadzi 

bowiem do zmniejszenia oddziaływania „pompy mi

ęś

niowej” na przpływ krwi 

Ŝ

ylnej i chłonki. 

Nadmierne obci

ąŜ

enie ko

ń

czyny strony operowanej prowadzi do tzw. Obrz

ę

ku 

powysiłkowego. 
Zapobieganie obrz

ę

kowi limfatycznemu jest trudne, długotrwałe i nie zawsze zako

ń

czone 

sukcesem. Podstawow

ą

 zasad

ą

 zapobiegania obrz

ę

kowi jest wysokie uło

Ŝ

enie ko

ń

czyny 

zarówno w czasie 

ć

wicze

ń

, jak i w ró

Ŝ

nych sytuacjach 

Ŝ

ycia codziennego. Po zabiegu 

cz

ęś

ciowego lub całkowitego odj

ę

cia piersi układa si

ę

 ko

ń

czyn

ę

 strony operowanej na 

specjalnym klinie. 

 
 
Ryc.1 Klin do wysokiego uło

Ŝ

enia 

 
 Takie post

ę

powanie ułatwia odpływ chłonki. Wa

Ŝ

n

ą

 rol

ę

 dogrywaj

ą

 tak

Ŝ

ć

wiczenia ruchowe 

i automasa

Ŝ

  ko

ń

czyny z wykorzystaniem substancji ułatwiaj

ą

cych masa

Ŝ

 i zapobiegaj

ą

cych 

podra

Ŝ

nieniu skóry (talk, wazelina, olejek do masa

Ŝ

u). Masa

Ŝ

 nale

Ŝ

y wykonywa

ć

 w kierunku 

serca przez około 10 min, nie wolno masowa

ć

 blizny pooperacyjnej i okolicy, która była 

napromieniowana.  
Bardzo istotne jest u

ś

wiadomienie kobiecie po mastektomii konieczno

ś

ci ochrony ko

ń

czyny 

przed zaka

Ŝ

eniami i nadmiernym jej obci

ąŜ

aniem.  

background image

PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE 

Karolina Misiek, Katarzyna Szponar 2007 r. 

 W ko

ń

czyn

ę

 strony operowanej nie mo

Ŝ

na wykonywa

ć

 wstrzykni

ęć

 i mierzy

ć

 na niej 

ci

ś

nienia.  

 

Przykładowe 

ć

wiczenia dla kobiet po operacji gruczołu 

piersiowego: 
 

 

Ruchy palców r

ę

ki po stronie operowanej - zginanie i prostowanie;  

 

Ruchy rozstawne i przeciwstawne palców;  

 

Ruchy palców imituj

ą

ce pisanie na maszynie;  

 

Ruchy nadgarstka - zginanie grzbietowe, zginanie dłoniowe, przywodzenie dłoni w 
kierunku łokciowym, ruchy okr

ęŜ

ne dłoni;  

 

Zaciskanie palców w pi

ęść

, rozlu

ź

nianie;  

 

Unoszenie ko

ń

czyny i kilkakrotne wstrz

ą

sanie jej w górze.  

 

Ć

wiczenia samowspomagane z u

Ŝ

yciem laski  

a) pozycja wyj

ś

ciowa - siad - trzymanie laski nachwytem;  

b) ruch - unoszenie ko

ń

czyn górnych przodem w gór

ę

 z lask

ą

 z prostymi łokciami - do 

pełnego zgi

ę

cia w stawie barkowym.  

 
Przykładowe 

ć

wiczenia z wykorzystaniem systemu bloczków - w celu odci

ąŜ

enia ko

ń

czyn 

górnych: 
- pozycja wyj

ś

ciowa do wszystkich 

ć

wicze

ń

: siad - ramiona na podwieszkach uniesione w 

przód, plecy oparte o oparcie siedziska.  
 
- ruch - uniesienie prostej ko

ń

czyny górnej po stronie operowanej przodem w gór

ę

 - ruch 

zgi

ę

cia w stawach obr

ę

czy barkowej;  

  
- ruch - uniesienie prostej ko

ń

czyny w gór

ę

 w skos.  

 
- ruch - zgi

ę

cie ko

ń

czyn górnych w płaszczy

ź

nie horyzontalnej.  

 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 Literatura:  
 

1.  Dziukowa M. :  Mammografia w diagnostyce raka sutka. Bel corp scientific. Pub. Co. 

Warszawa 1998. 

2.  Rak piersi . Protokół dost

ę

pu : http://www.mediweb.pl/diseases/ 

3.  Mika K. : Po odj

ę

ciu piersi . PZWL  Warszawa 1991.