Technik_geodeta_311[10].Z2.05

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Materiał nauczania

4.1.

Pomiary realizacyjne przy obsłudze trasy drogowej

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2.

Obsługa geodezyjna budowy budynku mieszkalnego

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o pomiarach realizacyjnych

i kształtowaniu umiejętności tyczenia prostych odcinków i łuków, opracowywania szkiców
oraz wykonywania inwentaryzacji budynku. W poradniku znajdziesz:
–

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć juŜ ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

–

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

–

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

–

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy juŜ opanowałeś określone treści,

–

wiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne,

–

sprawdzian postępów,

–

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,

–

literaturę uzupełniającą.

Schemat układu jednostek modułowych

311[10].Z2

Geodezja inŜynieryjna

311[10].Z2.01

Projektowanie i wytyczanie osnowy

realizacyjnej

311[10].Z2.02

Prowadzenie geodezyjnej obsługi

budowy i eksploatacji obiektów

budowlanych

311[10].Z2.03

Prowadzenie geodezyjnej obsługi

budownictwa drogowego,

kolejowego i wodnego

311[10].Z2.04

Tyczenie i inwentaryzacja obiektów

sieci uzbrojenia terenu

311[10].Z2.05

Wykonywanie pomiarów

realizacyjnych w terenie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

przeliczać jednostki,

–

wykonywać pomiar kąta poziomego oraz pomiar długości boku,

–

obsługiwać

komputer

zakresie

programów

geodezyjnych

komputerowych

obliczeniowych i graficznych,

–

wykonywać niwelację geometryczną i obliczyć wysokości punktów,

–

wykonywać pomiary przy pomocy tachimetru,

–

przetwarzać

wyniki

pomiaru

terenowego

dane

numeryczne

i graficzne

z wykorzystaniem techniki komputerowej,

–

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu pomiarów realizacyjnych, tyczenia
tras,

–

posługiwać się instrukcjami technicznymi dotyczącymi obsługi inwestycji,

–

określać zasady projektowania osnów realizacyjnych,

–

dobierać sprzęt do pomiarów realizacyjnych,

–

obliczać współrzędne punktów projektu,

–

kontrolować poprawność obliczeń geodezyjnych,

–

określać wymagania dotyczące dokładności tyczenia,

–

opracowywać szkic dokumentacyjny,

–

stosować zasady bezpiecznej pracy podczas obsługi przyrządów geodezyjnych,

–

określać zasady kontroli pomiarów realizacyjnych,

–

organizować stanowisko pracy do wykonywania pomiarów realizacyjnych,

–

określać zasady pracy zespołu podczas wykonywania pomiarów realizacyjnych,

–

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

–

współpracować w grupie,

–

zabezpieczać przed uszkodzeniem i zniszczeniem sprzęt geodezyjny,

–

stosować zasady ochrony środowiska podczas pomiarów realizacyjnych,

–

stosować zasady bezpiecznej i higienicznej pracy podczas prac polowych,

–

stosować zasady bezpiecznej i higienicznej pracy z komputerem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

zorganizować wykonanie prac terenowych w zespołach pomiarowych zgodnie
z obowiązującymi zasadami bhp oraz ochroną środowiska,

–

dobrać sprzęt i instrumenty do wykonania określonego zadania,

–

opracować geodezyjnie fragment planu realizacyjnego trasy drogowej z wykorzystaniem
geodezyjnych programów komputerowych,

–

zaprojektować i zrealizować w terenie osnowę do obsługi trasy drogowej,

–

opracować szkice dokumentacyjne i szkice tyczenia z wykorzystaniem geodezyjnych
programów komputerowych,

–

wytyczyć punkty osi trasy drogowej zawierającej łuk kołowy z krzywymi przejściowymi
(klotoidami),

–

wytyczyć

przekrój

poprzeczny

trasy

drogowej

odcinku

prostoliniowym

i krzywoliniowym,

–

obliczyć z wykorzystaniem geodezyjnych programów komputerowych objętość mas
ziemnych w oparciu o własne pomiary,

–

wykonać inwentaryzację przewodu urządzenia podziemnego przy pomocy lokalizatora
elekromagnetycznego,

–

wykonać inwentaryzację przewodu urządzenia podziemnego przed zasypaniem,

–

wyznaczyć wychylenie krawędzi wysokiego budynku na podstawie przeprowadzonych
pomiarów,

–

opracować dokumentację geodezyjną wykonanych prac pomiarowych i obliczeniowych,

–

zastosować przepisy bezpieczeństwa higieny pracy, ochrony przeciwpoŜarowej oraz
ochrony środowiska podczas wykonywania pomiarów realizacyjnych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1.

Pomiary realizacyjne przy obsłudze trasy drogowej

4.1.1.

Materiał nauczania

Zasady BHP stosowane w pomiarach realizacyjnych

Podczas wszystkich prac geodezyjnych zarówno polowych jak i kameralnych obowiązują

nas przepisy BHP. Obsługa inwestycji wymaga od nas stosowania takŜe przepisów
obowiązujących na placu budowy. Przepisy te nie są jednakowe, ze względu na inny proces
technologiczny dla kaŜdej inwestycji.

Zamawiający prace geodezyjne powinien udostępnić obowiązujące w zakładzie

szczegółowe  przepisy  BHP,  zapoznać  pracowników  zespołów  geodezyjnych  z  zagroŜeniami
występującymi  na  obiekcie  i  przeprowadzić  szkolenie  stanowiskowe  z  uwzględnieniem
szczególnych  zagroŜeń  na  stanowisku  pracy.  NiezaleŜnie  od  tego  kierownik  zespołu  jest
zobowiązany  osobiście  przeprowadzić  instruktaŜ  przed  przystąpieniem  do  wykonania
czynności niebezpiecznych. Oprócz tego zamawiający powinien:

−

wykonać urządzenia ochronne stanowisk na wysokości i naziemnych zlokalizowanych
w strefie zagroŜenia (np, upadkiem przedmiotów z wysokości),

−

wykonać

pomosty

pod

stanowiska

instrumentu

oraz

usuwać

przeszkody

uniemoŜliwiające wykonanie pomiaru,

−

stosować środki eliminujące zagroŜenia wynikające z ruchu urządzeń,

−

zapewnić fachowy nadzór techniczny podczas wykonywania prac niebezpiecznych,

−

udostępnić zespołom geodezyjnym pomieszczenia do pracy, przechowywania sprzętu
i odzieŜy, pomieszczenia higieniczno-sanitarne i socjalne,

−

umoŜliwić korzystanie z opieki lekarskiej,

−

udostępnić specjalistyczny sprzęt ochronny i odzieŜ ochronną.

Pracownicy zespołów geodezyjnych są zobowiązani przestrzegać przepisów oraz

stosować się do poleceń kierownika zespołu. W czasie wykonywania prac pomiarowych
pracownikom zespołów pomiarowych zabrania się:

−

przebywania w zasięgu pracy czynnych urządzeń transportowych i maszyn budowlanych,

−

przeskakiwania przez wykopy, przechodzenia przez rozpory obudowy wykopów,
wchodzenia do wykopów niezabezpieczonych,

−

uruchamiania maszyn i urządzeń, włączanie prądu elektrycznego,

−

przenoszenia długiego sprzętu pomiarowego nieuwaŜnie, szczególnie pod przewodami
elektrycznymi, w wąskich przejściach, w miejscach o ograniczonej widoczności,

−

usuwania przeszkód zasłaniających wizury.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Geodezyjne opracowanie projektu trasy drogowej

Opracowanie geodezyjne projektu trasy ma zadanie dostarczenie danych, które by

umoŜliwiły przeniesienie projektu z mapy w teren w nawiązaniu do osnowy geodezyjnej.

Geodezyjne opracowanie projektu trasy drogowej polega na:

−

ustaleniu układu współrzędnych osnowy realizacyjnej,

−

ustaleniu danych do lokalizacji punktów osnowy realizacyjnej,

−

przeniesieniu na szkice dokumentacyjne rysunku miar i współrzędnych elementów
podlegających wytyczeniu (punkty główne, punkty hektometrowe, punkty główne
skrzyŜowań itp.),

−

sprawdzeniu zgodności wewnętrznej miar (długość odcinków prostoliniowych),

−

obliczeniu współrzędnych punktów głównych trasy,

−

obliczeniu miar realizacyjnych,

−

obliczeniu miar kontrolnych.

Dane odczytane z projektu powinny mieć odzwierciedlenie na szkicu dokumentacyjnym,

który jest efektem opracowania geodezyjnego projektu kaŜdej inwestycji. Elementy tyczenia
(miary) mogą być naniesione na szkicu sytuacyjnym, wykonanym bez obowiązku zachowania
skali lub teŜ mogą one być zestawione w formie tabelarycznej. Szkice dokumentacyjne moŜna
sporządzić zarówno ręcznie jak i komputerowo.

Szkic dokumentacyjny moŜna wykonywać etapami. Pierwszy obejmuje przeniesienie

rysunku, miar i współrzędnych z planu realizacyjnego lub projektu technicznego, sprawdzenie
wewnętrznej zgodności miar i współrzędnych oraz obliczenie współrzędnych głównych
punktów budowli. Drugi etap pracy nad szkicem dokumentacyjnym wymaga danych osnowy
realizacyjnej.

Praca nad osnowa realizacyjną obejmuje czynności:

−

zaprojektowanie,

−

stabilizacja,

−

wykonanie opisów topograficznych punktów osnowy,

−

pomiar,

−

obliczenie współrzędnych X, Y ,H.

Drugi etap opracowania szkicu dokumentacyjnego zaleca się wykonywać bezpośrednio

przed wyniesieniem punktów w teren i obejmuje on obliczenie i wpisanie na szkic miar
realizacyjnych i kontrolnych.

Podsumowując szkic dokumentacyjny zawiera:

rysunek lokalizowanego obiektu – oś trasy drogowej,

istniejące przewody i urządzenie podziemne,

punkty osnowy realizacyjnej i ich współrzędne,

punkty tyczone i ich współrzędne,

kierunek północy,

osie układu lokalnego,

obliczone dane realizacyjne,

dane dotyczące numeru projektu i sporządzającego ten szkic.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tyczenie lokalizujące

Zadaniem geodezyjnego wytyczania obiektów budowlanych w terenie jest zapewnienie

tym obiektom przestrzennego usytuowania zgodnego z projektem, a w szczególności
zachowanie przewidzianego w projekcie usytuowania wytyczanych obiektów względem:

−

sąsiednich obiektów istniejących,

−

sąsiednich obiektów wznoszonych,

−

granic działek.

Wytyczanie obiektów naleŜy opierać na szczegółowej osnowie realizacyjnej lub

istniejącej osnowie pomiarowej. JeŜeli plan realizacyjny opracowano na szkicu sytuacyjnym,
dane liczbowe do wytyczenia obiektu mogą być wyznaczone w stosunku do trwałych
szczegółów sytuacyjnych I grupy dokładnościowej, uwidocznionych na mapie zasadniczej lub
szkicu sytuacyjnym (istniejące budowle, trwałe granice itp.).

Przedmiotem wytyczania w szczególności są w odniesieniu do:

terenu zakładu przemysłowego – granice zewnętrzne zakładu, granice rezerwy terenowej
pozostającej poza aktualnymi granicami zakładu, granice obszarów przeznaczonych dla
poszczególnych wykonawców budowy,

kolei – granice zewnętrzne obszarów kolejowych, osie torów, rozjazdy i skrzyŜowania
torów oraz inne urządzenia techniczno-kolejowe, a takŜe towarzyszące obiekty
inŜynierskie,

dróg – granice zewnętrzne pasa drogowego, charakterystyczne punkty osi i korony drogi,
skrzyŜowania dróg, drogowe obiekty inŜynierskie, urządzenia techniczno-drogowe,

cieków wodnych – granice pasa cieku, oś i linie brzegowe kanału, linie zalewowe
zbiorników wodnych, linie brzegowe w przypadku regulacji rzeki, wodne budowle
inŜynierskie,

robót ziemnych – granice robót i poszczególnych działek, granice tarasów, punkty
charakterystyczne skarp, punkty wysokościowe,

przewodów podziemnych, naziemnych i napowietrznych – osie tras określone punktami
załamania w płaszczyźnie poziomej i pionowej, punkty rozgałęzień i podłączeń, punkty
(osie) ustawienia podpór,

budynków oraz budowli i urządzeń przemysłowych – punkty główne obiektów, to znaczy
punkty określające jednoznacznie połoŜenie obiektu w układzie współrzędnych osnowy
realizacyjnej i punkty określające jednoznacznie połoŜenie głównych osi obiektu i osi
elementów łączących funkcjonalnie obiekt z pozostałymi obiektami jako całością, punkty
wysokościowe wyznaczające jednoznacznie poziom zerowy budowli.

Punkty sytuacyjne moŜna lokalizować w oparciu o poziomą osnowę realizacyjną jedną

z następujących metod tyczenia:
a)

metodą biegunową,

metodą wcięcia kątowego w przód,

metodą ortogonalną,

metodą przecięć,

metodą trygonometryczną.

Dobór metody tyczenia zaleŜy od:

rodzaju tyczonego obiektu,

typu osnowy realizacyjnej,

sposobu prowadzenia budowy.

Kontrola tyczenia lokalizującego

Kontrola tyczenia lokalizującego polega na porównaniu miar uzyskanych z pomiaru to

jest odległości lub kątów między wytyczonymi punktami a punktami osnowy lub szczegółami
istniejących obiektów z odpowiednimi miarami wykazanymi na szkicu dokumentacyjnym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyniki  pomiaru  kontrolnego  naleŜy  wnieść  na  szkic  tyczenia.  Wynik  kontroli  uznaje  się  za
pozytywny,  jeŜeli  róŜnica  pomiędzy  wynikiem  pomiaru  kontrolnego,  a  wartością  nominalną
(projektową)  jest  mniejsza  od  podwójnej  wartości  błędu  średniego  kontrolowanej  wielkości
w przypadku pojedynczych elementów.
Dokumentem technicznym wykonanego wytyczenia jest szkic tyczenia.

Szkic tyczenia sporządza się jako dokument wycinkowy jednego, określonego etapu

wytyczenia. Szkic tyczenia moŜe być sporządzony na kopii szkicu dokumentacyjnego. Punkty
będące przedmiotem wytyczenia, a w szczególności punkty główne budowli, powinny być tak
rozmieszczone,  aby  w  kaŜdym  momencie  budowy  było  moŜliwe  tyczenie  szczegółów
budowli z wymaganą dokładnością. W szczególności w tym celu naleŜy główne osie budowli
dodatkowo  zastabilizować  znakami  (punktami  zabezpieczającymi)  usytuowanymi  poza
zasięgiem  robót  ziemnych.  Zadaniem  geodezyjnego  wytyczania  szczegółów  obiektów
budowlanych  i  urządzeń  technicznych  jest  zapewnienie  wzajemnego  połoŜenia  i  połączenia
elementów  tworzących  obiekt,  zgodnych  z  projektem  technicznym,  a  w  szczególności
zapewnienie zachowania przewidzianego w projekcie kształtu i wymiarów obiektu.

Tyczenie szczegółów

W zakres zadań geodezyjnych w trakcie prac budowlano - montaŜowych wchodzi

tyczenie  tych  szczegółów,  które  nie  mogą  być  prawidłowo  usytuowane  bez  pomiarów
geodezyjnych.  Tyczenie  szczegółów  w  poziomie  naleŜy  wykonywać  w  oparciu  o  osnowę
realizacyjną  (osnowa  budowlano-montaŜowa)  utworzoną  przez  główne  osie  tyczonego
obiektu lub jednoznacznie związaną z tymi osiami.

Tyczenie elementów zespołów konstrukcyjnych i technicznych o mniejszych

wymaganiach dokładnościowych naleŜy opierać na układach osi konstrukcyjnych tych
zespołów oraz na uprzednio wytyczonych i skontrolowanych elementach.

Tyczenie wysokościowe naleŜy opierać na reperach roboczych wyznaczanych z reperów

wysokościowej osnowy realizacyjnej, umiejscowionych w moŜliwie najmniejszym oddaleniu
od tyczonego obiektu, lecz poza zasięgiem przemieszczeń podłoŜa spowodowanych przez
obiekt i w takiej liczbie, aby była zapewniona moŜliwość kontroli tyczenia.

Wykonanie kaŜdego z etapów robót geodezyjnych potwierdza się wpisem do dziennika

budowy. Kierownikowi budowy przekazuje się dwa egzemplarze szkiców tyczenia i kontroli
połoŜenia fundamentów i poszczególnych elementów obiektu budowlanego, zawierające dane
geodezyjne  umoŜliwiające  wznowienie  lub  kontrolę  wyznaczenia.  Wykonawca  przechowuje
po  jednym  egzemplarzu  w/w  szkiców  do  chwili  zakończenia  budowy.  W  razie  stwierdzenia
niedopuszczalnych rozbieŜności między wynikami pomiarów, a ustaleniami projektu obiektu
budowlanego, fakt ten naleŜy odnotować w dzienniku budowy.

Tyczenie osi trasy drogowej

Trasa (oś) drogi składa się z odcinków prostych i krzywoliniowych. Odcinki

krzywoliniowe  mogą  zawierać  łuki  kołowe,  kombinacje  łuków  kołowych  i  krzywych
przejściowych. Tak jak dla innych inwestycji obowiązuje nas tyczenie punktów głównych osi
trasy  jak  i  tyczenie  szczegółów,  punktów  pośrednich  osi  trasy.  Obecnie  przy  geodezyjnej
obsłudze  tras  drogowych  stosuje  się  tyczenie  metodą  biegunową  w  oparciu  o  osnowę
realizacyjną zarówno dla punktów głównych jak i szczegółowych osi trasy.

Przekroje poprzeczne trasy drogowej

Etapy pracy związane z tyczeniem przekroju poprzecznego trasy drogowej następuje po

znalezieniu projektowanej osi trasy w terenie. Punkty charakterystyczne przekroju
poprzecznego wymagające tyczenia to punkty wyznaczające:
Granicę korony drogi,
Zasięg wykopów i nasypów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zmiana nachylenia skarp,
Początek środek i koniec rowu,
Granicę pasa drogowego.

Wyznaczenie

punktów

przekroju

terenie

obejmuje

tyczenie

sytuacyjne

i wysokościowe. Punkty stabilizuje się palikami. Wbity palik obrazuje nam połoŜenie punktu
zgodnie  z  jego  współrzędnymi  X  i  Y.  śeby  wytyczyć  wysokościowo  punkt  projektowany
naleŜy  najpierw  pomierzyć  wysokość  góry  palika.  Efektem  tyczenia  wysokościowego  jest
zapisana  na  paliku  róŜnica  wysokości  między  rzędną  palika  a  projektowaną  rzędną
wyznaczanego punktu.

Tyczenie przekroju moŜna wykonywać w nawiązaniu do:

−

punktów osi trasy,

−

punktów osnowy realizacyjnej.
Nawiązując do punktów osi trasy – ustawiamy instrument na punkcie osi trasy,

nawiązujemy się na sąsiedni punkt osi trasy, wyznaczamy kierunek przekroju poprzecznego,
tyczymy sytuacyjnie i wysokościowo punkty charakterystyczne przekroju (dana odległość
punktu od osi trasy i projektowana wysokość).

Nawiązując do punktów osnowy realizacyjnej – ustawiamy instrument na punkcie

osnowy realizacyjnej, nawiązujemy się na sąsiedni punkt osnowy realizacyjnej, tyczymy
sytuacyjnie i wysokościowo punkty przekroju (dane współrzędne punktów osnowy
realizacyjnej i punktów tyczonych).

Ze względu na duŜą ilość wytyczonych punktów dla odróŜnienia punktów

charakterystycznych pasa drogowego stosuje się róŜne kolory palików np.
kolor pomarańczowy – krawędź korony drogi,
kolor niebieski – krawędź skarpy.

4.1.2.

Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonywania ćwiczeń.

Jakie dane odczytujemy z projektu trasy drogowej?

Co to są punkty główne trasy?

Jakie elementy znajdują się na szkicu dokumentacyjnym?

Jak opracowujemy szkic dokumentacyjny?

Na cym polega tyczenia lokalizujące?

Na czym polega tyczenie szczegółów?

Jakimi metodami moŜna tyczyć projektowane przekroje poprzeczne trasy drogowej?

Jakie są etapy pracy podczas tyczenia przekroju poprzecznego trasy?

Jak kontrolujemy tyczenie?

4.1.3.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opracuj szkic dokumentacyjny (I etap) tyczenia odcinka prostoliniowego osi trasy

drogowej o długości 300,00 metrów oraz tyczenia przekroju poprzecznego na dowolnym
hektometrze Twojego odcinka.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z projektem trasy drogowej – w wersji tradycyjnej lub w postaci pliku
komputerowego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

odszukać swój odcinek trasy (masz podany kilometraŜ),

ustalić punkty główne osi trasy,

odczytać z projektu dane potrzebne do opracowania szkicu dokumentacyjnego tyczenia
punktów głównych osi trasy,

wybrać przekrój poprzeczny trasy,

ustalić punkty charakterystyczne przekroju,

odczytać z projektu dane potrzebne do opracowania szkicu dokumentacyjnego tyczenia
punktów przekroju poprzecznego trasy,

ustalić sposób sprawdzenia miar wewnętrznych projektu,

opracować szkice dokumentacyjne,

10)

wykonać sprawozdanie z wykonania tego ćwiczenia.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

tachimetr,

−

komplet luster,

−

niwelator,

−

statywy,

−

łaty,

−

abki,

−

komplet tyczek,

−

ruletki,

−

szkicowniki,

−

dzienniki pomiarowe,

−

szpadel,

−

młotek,

−

komplet palików,

−

komplet znaków do trwałej stabilizacji,

−

kamizelki ochronne.

Ćwiczenie 2

Wyznacz w terenie punkty A, B, W o danych współrzędnych, gdzie punkt W jest punktem

wierzchołkowym osi trasy, natomiast linie AW i BW zawierają się w sobie styczne główne
łuku kołowego trasy. Dokonaj pomiaru kąta wierzchołkowego.

Rysunek do ćwiczenia 2

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

pobrać od nauczyciela dane dotyczące osnowy geodezyjnej poziomej znajdującej się na
terenie pomiaru (wykaz punktów, wykaz współrzędnych, mapy przeglądowe osnowy,
opisy topograficzne punktów osnowy geodezyjnej),

ustalić podział prac terenowych i kameralnych dla całego zespołu,

dobrać sprzęt do wykonania tego ćwiczenia,

odszukać znaki geodezyjne – nadziemne lub podziemne,

wykonać pomiary sprawdzające,

wykonać aktualizację opisów topograficznych punktów,

ustalić punkty osnowy wykorzystane do tyczenia zadanych punktów,

opracować szkic dokumentacyjny tyczenia,

zatwierdzić szkic dokumentacyjny u nauczyciela,

10)

wykonać szkic potrzebny do wytyczenia punktów,

11)

wytyczyć punkty A, W, B,

12)

zastabilizować palikami wytyczone punkty,

13)

sprawdzić poprawność tyczenia,

14)

opracować szkic tyczenia,

15)

pomierzyć kąt wierzchołkowy (dana potrzebna do następnego ćwiczenia).

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

tachimetr,

−

komplet luster,

−

niwelator,

−

statywy,

−

łaty,

−

abki,

−

komplet tyczek,

−

ruletki,

−

szkicowniki,

−

dzienniki pomiarowe,

−

szpadel,

−

młotek,

−

komplet palików,

−

komplet znaków do trwałej stabilizacji,

−

kamizelki ochronne.

Ćwiczenie 3

Opracuj szkic dokumentacyjny tyczenia 8 punktów pośrednich osi trasy drogowej

wyokrąglającej załamanie trasy A, W, B układem symetrycznym klotoida, krzywa
przejściowa, klotoida. Zastosuj metodę biegunową.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

obliczyć współrzędne punktów osi trasy wyokrąglającej załamanie AWB (dane: wartość
kąta wierzchołkowego z pomiaru, długość klotoidy w układzie, promień łuku kołowego),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

obliczyć dane do wytyczenia punktów pośrednich trasy drogowej w oparciu o punkty
główne układu,

obliczyć miary kontrolne dla tyczenia punktów pośrednich,

opracować przy uŜyciu programów komputerowych szkic dokumentacyjny tyczenia.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

tachimetr,

−

komplet luster,

−

niwelator,

−

statywy,

−

łaty,

−

abki,

−

komplet tyczek,

−

ruletki,

−

szkicowniki,

−

dzienniki pomiarowe,

−

szpadel,

−

młotek,

−

komplet palików,

−

komplet znaków do trwałej stabilizacji,

−

kamizelki ochronne.

Ćwiczenie 4

Wytycz w terenie punktu pośrednie osi trasy na odcinku krzywoliniowym na podstawie

opracowanego szkicu dokumentacyjnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

ustalić podział prac przy pomiarze,

dobrać sprzęt do wykonania tego ćwiczenia,

wykonać szkic potrzebny do wytyczenia punktów,

wytyczyć w terenie punkty projektowanej trasy,

zastabilizoawać punkty pośrednie trasy,

wykonać pomiary kontrolne,

opracować szkic tyczenia.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

tachimetr,

−

komplet luster,

−

niwelator,

−

statywy,

−

łaty,

−

abki,

−

komplet tyczek,

−

ruletki,

−

szkicowniki,

−

dzienniki pomiarowe,

−

szpadel,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

młotek,

−

komplet palików,

−

komplet znaków do trwałej stabilizacji,

−

kamizelki ochronne.

Ćwiczenie 5

Oblicz objętość mas robót ziemnych na danym terenie na podstawie własnych pomiarów.

Wysokość projektowana jest stała dla całego terenu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

ustalić granice terenu objętego pomiarem objętości robót zimnych,

ustalić podział prac przy pomiarze,

dobrać sprzęt do wykonania tego ćwiczenia,

ustalić gęstość stawianych pikiet,

dokonać pomiaru w oparciu o wcześniej odszukane punkty osnowy geodezyjnej metodą
tachimetryczną,

obliczyć współrzędne X, Y, H pomierzonych punktów,

obliczyć przy pomocy programu komputerowego objętość mas robót ziemnych na danym
terenie.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

tachimetr,

−

komplet luster,

−

niwelator,

−

statywy,

−

łaty,

−

abki,

−

komplet tyczek,

−

ruletki,

−

szkicowniki,

−

dzienniki pomiarowe,

−

szpadel,

−

młotek,

−

komplet palików,

−

komplet znaków do trwałej stabilizacji,

−

kamizelki ochronne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

odczytać z projektu współrzędne dowolnego punktu?

dokonać analizy projektu trasy drogowej?

opracować szkic dokumentacyjny?

opracować szkic dokumentacyjny przy uŜyciu programów
komputerowych?

dobrać sprzęt do pomiarów realizacyjnych?

opracować szkic tyczenia?

wytyczyć punkt w oparciu o osnowę geodezyjną?

skontrolować tyczenie punktów projektu osi trasy drogowej?

zaplanować pomiar w celu uzyskania danych do obliczania mas robót
ziemnych?

10)

wykonać pomiar w celu uzyskania danych do obliczania mas robót
ziemnych?

11)

obliczyć objętość mas robót ziemnych przy uŜyciu programów
komputerowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.

Obsługa geodezyjna budowy budynku mieszkalnego

4.2.1.

Materiał nauczania

Geodezyjną obsługę budowy i montaŜu obiektu budowlanego wykonuje się na wniosek

inwestora lub innej zainteresowanej jednostki.
Obsługą geodezyjną naleŜy obejmować wszystkie zasadnicze etapy realizacji budowy,
a mianowicie:

−

roboty ziemne i przygotowawcze z włączeniem podsypki i układania chudego betonu,

−

budowę fundamentów wraz z ustawieniem szalunków (deskowań) i tyczenia śrub
kotwicznych (studzienek),

−

budowę i montaŜ konstrukcji nośnej,

−

instalację urządzeń technicznych.
Geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych w terenie słuŜy przestrzennemu

usytuowaniu tych obiektów zgodnie z projektem budowlanym, a w szczególności:

−

zachowaniu przewidzianego w projekcie połoŜenia wyznaczonych obiektów względem
obiektów istniejących i wznoszonych oraz względem granic nieruchomości,

−

wytyczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie, zgodnie z wymaganiami projektu
budowlanego, elementów określających usytuowanie w poziomie oraz posadowienie
wysokościowe takich jak:
-

główne osie obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych,

charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,

stałe punkty wysokościowe – repery robocze.

Czynności geodezyjne w toku budowy obejmują: 1) geodezyjną obsługę budowy

i montaŜu obiektu budowlanego, która obejmuje tyczenie i pomiary kontrolne tych elementów
obiektu,  których  dokładność  usytuowania  bez  pomiarów  geodezyjnych  nie  zapewni
prawidłowego  wykonania  obiektu,  2)  pomiary  przemieszczeń  obiektu  i  jego  podłoŜa  oraz
pomiary  odkształceń  obiektu,  3)  geodezyjną  inwentaryzację  powykonawczą  obiektów  lub
elementów obiektów ulegających zakryciu. Czynności wymienione w pkt. 1 i 2 wykonuje się,
jeŜeli  są  one  przewidziane  w  projekcie  budowlanym  lub  na  wniosek  uczestnika  procesu
budowlanego.  Geodezyjne  czynności  po  zakończeniu  budowy.  Po  zakończeniu  budowy
poszczególnych  obiektów  budowlanych  sporządza  się  geodezyjną  inwentaryzację
powykonawczą  w  celu  zebrania  danych  o  przestrzennym  rozmieszczeniu  elementów
zagospodarowania działki lub terenu.

Po zakończeniu prac budowlanych, a przed oddaniem obiektu do uŜytkowania, naleŜy

wykonać pomiar stanu wyjściowego obiektów wymagających w trakcie uŜytkowania
okresowego badania przemieszczeń i odkształceń.

Geodezyjna dokumentacja powykonawcza. Operat geodezyjny wchodzący w skład

dokumentacji  budowy  powinien  zawierać  dokumentację  geodezyjną  sporządzoną  na
poszczególnych  etapach  budowy  szkice  tyczenia  i  kontroli  połoŜenia  poszczególnych
elementów obiektu budowlanego.

W wypadku pomiaru przemieszczeń i odkształceń obiektu lub jego podłoŜa, do

dokumentacji budowy naleŜy dołączyć operat z tych pomiarów.

Do dokumentacji budowy dołącza się kopię mapy powstałej w wyniku wykonania
geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej.

Szczególnym rodzajem prac związanym takŜe z obsługą geodezyjną budowy budynku

mieszkalnego jest inwentaryzacja urządzeń podziemnych. Istota inwentaryzacji polega na
ustaleniu w terenie usytuowania przewodów danego rodzaju sieci i wykonanie pomiarów ich
połoŜenia w odniesieniu do istniejącej sytuacji i osnowy geodezyjnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Pełny zakres prac związanych z inwentaryzacją sieci przewodów i urządzeń podziemnych

obejmuje:
1)

inwentaryzację geodezyjną,

inwentaryzację branŜową,

inwentaryzację majątkową.

Metody pomiaru inwentaryzacyjnego
Metoda bezpośrednia

Jest to metoda, która w Prawie geodezyjnym i Kartograficznym została uznana jako

jedyna dopuszczalna w przypadku inwentaryzacji przewodów nowych. Zamierzyć naleŜy
przewód przed zasypaniem. Dopuszczalna jest teŜ metoda przy zastosowaniu przekopów
poprzecznych. Zamierzone punkty przewodu zostają zamierzone bezpośrednio, ale tylko one
nie zostają zasypane.

W rezultacie takich pomiarów sporządza się szkic polowy, który stanowi podstawę do

uaktualnienia mapy.

Metoda pośrednia

Drugim sposobem pomiaru inwentaryzacyjnego urządzeń podziemnych jest pomiar za

pomocą  lokalizatorów  elekromagnetycznych.  W  przewodzie  znajdującym  się  pod
nawierzchnią  ulicy  wzbudza  się  prąd  zmienny.  Prąd  ten  wywołuje  wokół  przewodu  pole
elektromagnetyczne.  Lokalizator  składa  się  z  odbiornika  i  nadajnika.  Odbiornik  lokalizatora
ma  za  zadanie  wykrycie  zmiennego  pola  elektromagnetycznego,  emitowanego  przez
lokalizowany  ciąg  podziemny.  Odbiornik  zaopatrzony  jest  w  antenę  odbiorczą.  Ze  względu
na  osiową  symetrię  pola  wytwarzanego  przez  ciąg  podziemny  oraz  kierunkową
charakterystykę  anteny  odbiorczej,  wartość,  jakość  sygnału  docierającego  do  odbiornika
lokalizatora zaleŜy od połoŜenia anteny odbiorczej względem ciągu.

Etapy inwentaryzacji urządzeń podziemnych:

Zgłoszenie roboty geodezyjnej.

Zaprojektowanie osnowy pomiarowej.

Odszukanie armatury naziemnej przewodów (na podstawie dostępnej dokumentacji
określa się równieŜ przewidywany przebieg).

Wykonanie

pomiaru

inwentaryzacyjnego

sposobem

pośrednim

przy

uŜyciu

elektromagnetycznego lokalizatora urządzeń podziemnych.
Pomiar naleŜy zaczynać od punktu, w którym przebieg jest niewątpliwy, tj. zasuwy,
skrzynki hydrantu, latarni.

Sygnalizacja  przebiegu  przewodu  na  powierzchni  terenu  palikami,  szpilkami,  tyczkami,
a na nawierzchni utwardzonej kredą.
Szczególnie  starannie  naleŜy  lokalizować  i  sygnalizować  punkty  kolizji  (skrzyŜowania)
przewodów  oraz  punkty  załamania  osi  przewodów.  Odcinki  proste  przewodów
sygnalizuje się co około 10 m.

Nawiązanie do osnowy pomiarowej.

Wykonanie pomiaru sytuacyjnego wcześniej zasygnalizowanych punktów przebiegu
urządzenia podziemnego.
Wynikiem inwentaryzacji jest szkic inwentaryzacyjny. Zawiera on następujące dane

o przewodzie:
1)

rodzaj np. kanalizacyjny, gazowy, wodociągowy,

funkcje np. przewód magistralny, rozdzielczy, połączenie domowe,

uzbrojenie z podaniem nazw i symboli,

usytuowanie poziome,

usytuowania pionowego wraz z podaniem rzędnych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

długości poszczególnych odcinków i średnice,

usytuowania armatury naziemnej.
Przy opracowywaniu inwentaryzacji szczegółowej na podkładach mapowych naleŜy

wykazywać wszystkie przewody podziemne i nadziemne z pełnym ich uzbrojeniem.

Przy sieci cieplnej naleŜy wykazywać na mapach:

−

osie przewodów i zewnętrzne krawędzie kanałów, w których ułoŜone są przewody,

−

obrysy zewnętrzne studzienek,

−

obrysy kanałów wentylacyjnych,

−

osie przewodów i krawędzie zewnętrzne otuliny ciepłochłonnej dla przewodów
ułoŜonych bez kanałów (przy tzw. bezkanałowym ułoŜeniu przewodów),

−

pokrywy włazów,

−

słupy i podpory uŜywane przy przewodach nadziemnych.

Przy sieci kanalizacyjnej naleŜy wykazywać na mapach:

−

osie i średnice przewodów (dla przewodów o średnicy do 500 mm),

−

krawędzie przewodów (dla przewodów o średnicy ponad 500 mm),

−

pełne uzbrojenie przewodów, jak np. komory rozgałęzieniowe.

Przy sieci wodociągowej i gazowej naleŜy wykazywać na mapach:

−

osie i średnice przewodów (dla przewodów o średnicy do 300 mm),

−

krawędzie przewodów (dla przewodów o średnicy ponad 300 mm),

−

pełne uzbrojenie przewodów.

Przy sieci elektroenergetycznej i telekomunikacyjnej naleŜy wykazywać na mapach:

−

osie pojedynczych kabli doziemnych,

−

przy równoległym ułoŜeniu ściśle obok siebie kilku kabli doziemnych naleŜy wykazywać
tylko osie kabli zewnętrznych oraz ich ilość,

−

osie kanałów kablowych.

W wyniku prac związanych z geodezyjną inwentaryzacją uzbrojenia terenu powstaje

operat techniczny. W jego skład wchodzą następujące dokumenty:
1.

Zgłoszenie roboty.

Sprawozdanie techniczne.

Szkic osnowy pomiarowej.

Obliczenia współrzędnych i rzędnych wysokości punktów osnowy geodezyjnej.

Dzienniki pomiarów liniowych i kątowych, pomiarów metodą biegunową oraz pomiarów
wysokościowych.

Zestawienie szkiców polowych.

Szkice polowe z inwentaryzacji uzbrojenia terenu.

Kopie z wywiadu branŜowego.

Inne materiały pomocnicze.

Metody sprawdzania pionowości budowli wieŜowych

Usytuowanie budowli wieŜowych w płaszczyźnie poziomej i w pionie odbywa się na

podstawie danych z projektu technicznego oraz planu generalnego i w oparciu o istniejącą w
terenie osnowę sytuacyjno-wysokościową. RozróŜniamy sposoby sprawdzania pionowości
budowli wieŜowych:
a)

metoda mechaniczna (uŜycie pionu sznurkowego),

niwelacja geometryczna reperów załoŜonych na obwodzie fundamentu budowli,

metoda fotogrametrii naziemnej,

metoda niwelacji trygonometrycznej.
Tok postępowania przy sprawdzaniu pionowości budowli na podstawie pomiaru

odchylenia od pionu ściany budynku.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wybranie stanowisk obserwacyjnych.
Spoziomowanie i centrowanie instrumentu nad stanowiskiem.
Ustawienie odpowiednich parametrów tachimetru w zaleŜności od temperatury i ciśnienia
panującego w dniu pomiaru.
Zakodowanie wysokości stanowiska do pamięci instrumentu (w przypadku teodolitu pomiar
wysokości instrumentu).
Ustawienie instrumentu w płaszczyźnie powstałej z przedłuŜenia ścian.
Ustawienie poziomo łaty niwelacyjnej na wysokości np. podłogi parteru.

Pomiar na stanowisku:

Wycelowanie na lustro ustawione na 1 punkcie nawiązania (poprzedni punkt osnowy
w ciągu) – pomiar kierunku, pomiar odległości.

Nastawienie krzyŜa celowniczego w lunecie na punkty naroŜnika budynku– pomiar
kierunku, pomiar odległości.

Odrzutowanie w/w punktów na poziomo ustawioną łatę. W dwóch płaszczyznach dla
kaŜdej krawędzi. Czynności 2 i 3 powtarzamy aŜ „pomierzymy” wszystkie punkty
naroŜnika

budynku

odpowiadające

poziomom

stropów

poszczególnych

kondygnacjach.

Wycelowanie na lustro ustawione na 2 punkcie nawiązania (następny punkt osnowy
w ciągu) – pomiar kierunku, pomiar odległości.

Na podstawie obliczonych wysokości poszczególnych kondygnacji oraz odczytów z łaty

niwelacyjnej naleŜy opracować w dowolnych skalach wykresy:
a)

wychylenie krawędzi w płaszczyźnie ZOX,

wychylenie krawędzi w płaszczyźnie ZOY,

rzutu wychylenia krawędzi na płaszczyznę poziomą XOY.
Efektem pomiaru jest:

–

szkic polowy z rysunkiem i numeracją punktów „pomierzonych”,

–

dziennik  pomiarowy,  w  którym  dla  kaŜdego  numeru  punktu  zapisuje  się  pomierzone:
odległość,  kąt,  wysokość,  (w  przypadku  rejestratora  danych  w  instrumencie  nie
otrzymamy  dziennika,  a  potrzebne  dane  moŜemy  wydrukować  bezpośrednio
z komputera).

4.2.2.

Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie prace naleŜą do geodezyjnej obsługi budowy budynku mieszkalnego?

Jakie rodzaje inwentaryzacji urządzeń podziemnych stosuje się w pomiarach
realizacyjnych?

Jakie znasz metody sprawdzania pionowości budowli wieŜowych?

Jaką metodę stosuje się do sprawdzania pionowości ścian?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.3.

Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opracuj szkic inwentaryzacyjny urządzeń podziemnych metodą pośrednią przy pomocy

lokalizatora elektromagnetycznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

ustalić podział prac przy odszukiwaniu punktów osnowy dla całego zespołu,

dobrać sprzęt do wykonania tego ćwiczenia,

wykonać wywiad w terenie w poszukiwaniu elementów naziemnych urządzeń
podziemnych,

ustalić kolejność prac przy poszukiwaniu urządzeń podziemnych,

ustalić sposób markowania odnalezionych punktów przewodu,

ustalić sposób pomiaru odnalezionych punktów osi przewodu podziemnego,

opracować szkic inwentaryzacyjny urządzeń podziemnych.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

–

poradnik dla ucznia,

–

materiały piśmiennicze.

Ćwiczenie 2

Sprawdź pionowość ściany budynku dwupiętrowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

dobrać metodę pomiaru pionowości ściany budynku,

ustalić podział prac przy pomiarze dla całego zespołu,

dobrać sprzęt do wykonania tego ćwiczenia,

dokonać pomiaru pionowości ściany budynku,

zapisać wyniki pomiaru w dziennikach pomiarowych,

opracować wyniki pomiaru w postaci analitycznej,

dobrać skalę dla opracowania graficznego pomiarów,

opracować wyniki pomiaru w postaci graficznej.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

–

poradnik dla ucznia,

–

sprzęt,

–

dziennik pomiarowy,

–

materiały piśmiennicze.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2.4.

Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

posłuŜyć się lokalizatorem elektromagnetycznym?

wykonać inwentaryzację pośrednią urządzeń podziemnych?

opracować szkic inwentaryzacyjny?

dobrać metodę pomiaru pionowości ściany budynku?

dobrać sprzęt do pomiaru pionowości ścian budynku?

opracować wyniki pomiaru wychylenia ściany od pionu w postaci
analitycznej?

dobrać sprzęt do pomiarów realizacyjnych przy obsłudze geodezyjnej
budowy budynku?

ustalić podział prac dla zespołu podczas pomiarów realizacyjnych
geodezyjnej obsługi inwestycji?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 30 zadań. Do kaŜdego zadania dołączone są 4 moŜliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki naleŜy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

Zadania wymagają stosunkowo prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed
wskazaniem poprawnego wyniku.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóŜ jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

O wydanie decyzji o warunkach zabudowy moŜe się ubiegać

właściciel nieruchomości.

dzierŜawca.

kaŜdy zainteresowany.

uŜytkownik.

Na placu budowy geodety nie obowiązują przepisy BHP dotyczące

stroju.

poruszania się.

pracy na wysokości.

składowania materiałów budowlanych.

Geodeta na placu budowy ma prawo do przestawiania materiałów budowlanych w celu

uzyskania wigury.

ustawienia instrumentu.

załoŜenia znaku osnowy realizacyjnej.

nie ma takiego prawa.

Efektem opracowania geodezyjnego projektu jest

szkic tyczenia.

szkic dokumentacyjny.

mapa do celów prawnych.

mapa sytuacyjno-wysokościowa.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Współrzędne (X i Y) punktów tyczonych znajdują się na

szkicu inwentaryzacyjnym.

szkicu dokumentacyjnym.

mapie zasadniczej.

mapie ewidencyjnej.

Wysokość osi celowej wynosi 115,200 m. Aby wysokość realizowanego punktu wyniosła
114,700 m, naleŜy łatę ustawić na odczycie

0050 mm.

2500 mm.

1500 mm.

0500 mm.

Przy zakładaniu osnowy realizacyjnej korzystamy z instrukcji

G-3.

K-1.

G-4.

O-3.

Dokumentem technicznym wykonanego tyczenia jest szkic

polowy.

dokumentacyjny.

tyczenia.

realizacyjny.

Elementy naziemne sieci uzbrojenia terenu naleŜą do

III grupy dokładnościowej.

I grupy dokładnościowej.

II grupy dokładnościowej.

II i III grupy dokładnościowej.

10.

Rysunek przedstawia fragment

szkicu polowego.

mapy sytuacyjnej.

opisu topograficznego.

projektu osnowy realizacyjnej.

11.

Tyczenie lokalizujące w pomiarach realizacyjnych ma na celu

ustalenie granic własności.

zaprojektowanie inwestycji.

ustalenie harmonogramu prac.

powiązanie projektu z granicami działek.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12.

Obiektem budowlanym nie jest

budynek mieszkalny.

obiekt małej architektury.

autostrada.

stacja kolejowa.

13.

Dobór metody tyczenia nie zaleŜy od

warunków atmosferycznych.

ukształtowania terenu.

rodzaju inwestycji.

posiadanego sprzętu.

14.

JeŜeli występują rozbieŜności między wynikami pomiarów wykonywanych w trakcie
budowy a projektem, fakt ten naleŜy odnotować

na szkicu polowym.

na szkicu dokumentacyjnym.

w dzienniku budowy.

w dzienniku pomiaru.

15.

Punkty charakterystyczne przekroju poprzecznego projektowanej trasy to punkty

leŜące na granicy pasa drogowego.

równomiernie rozłoŜone na przekroju poprzecznym.

zabezpieczające.

dowolnie ustalone przez geodetę.

16.

Przewód gazowy na mapie zasadniczej kreśli się kolorem

pomarańczowym.

ółtym.

brązowym.

niebieskim.

17.

W czasie wykonywania pomiarów na drogach publicznych, geodeta musi być ubrany
w kamizelkę ochronną w kolorze

pomarańczowym.

ółtym.

zielonym.

czerwonym.

18.

Sprawozdanie techniczne opracowuje się

przed rozpoczęciem prac.

w trakcie trwania prac.

po zakończeniu prac.

po odbiorze pracy przez inwestora.

19.

Przekrój poprzeczny projektowanej trasy wyznacza się w terenie

w trakcie wyznaczania punktów osi trasy.

przed wyznaczeniem punktów osi trasy.

po wyznaczeniu punktów osi trasy.

po umocnieniu skarp.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20.

Długość odcinka trasy, którego końcami są punkty 12/1+30,00 i 15/3 ma długość

27430 metrów.

15300 metrów.

12130 metrów.

3170 metrów.

21.

Punkty pośrednie projektu trasy drogowej leŜą na

przekroju poprzecznym trasy drogowej.

granicy pasa drogowego.

studzienkach kanalizacyjnych.

osi trasy drogowej.

22.

Dane, które nie są potrzebne do obliczenia objętości robót ziemnych to

wysokości pikiet.

współrzędne X i Y pikiet.

kilometraŜ trasy.

obrys obszaru.

23.

Inwentaryzację pośrednią urządzeń podziemnych wykonujemy

lokalizatorem.

teodolitem.

niwelatorem.

tachimetrem.

24.

Inwentaryzację bezpośrednią urządzeń podziemnych wykonujemy

lokalizatorem.

teodolitem.

niwelatorem.

tachimetrem.

25.

Inwentaryzacja urządzeń podziemnych wykonana metodą przekopów polega na pomiarze
przewodu gdy jest on

połoŜony i odsłonięty cały.

połoŜony i odsłonięty częściowo.

połoŜony i zasłonięty cały.

przygotowany do połoŜenia.

26.

Lokalizatorem

poszukujemy punktów przewodu podziemnego.

stabilizujemy punkty główne osi trasy.

poszukujemy punktów osnowy.

wykonujemy tyczenie lokalizujące.

27.

Daną ewidencji geodezyjnej dla przewodu podziemnego nie jest

rednica przewodu.

numer działki na której jest połoŜony.

wykonawca inwentaryzacji.

współrzędne armatury przewodu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28.

Obsługa geodezyjna budynku mieszkalnego to

wykonanie pomiaru granic działki.

sprawdzanie poziomu stropów.

obliczenie kubatury budynku.

sprawdzenie stanu prawnego działki.

29.

Inwentaryzacja powykonawcza inwestycji wykonuje się w celu

podsumowania kosztorysu prac budowlanych.

naniesienia do projektu inwestycji poprawek.

przygotowania placu budowy do następnego etapu prac realizacyjnych.

naniesienia wybudowanego obiektu na mapę zasadniczą.

30.

Pomiary przemieszczeń i odkształceń wykonujemy w nawiązaniu do

osnowy realizacyjnej.

specjalnie w tym celu załoŜonej osnowy pomiarowej.

szczegółów I grupy dokładnościowej.

punktów głównych projektu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Wykonywanie pomiarów realizacyjnych w terenie

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem: