Giełd papierów wartościowych jako źródło pozyskiwania kapitałów

Wykład do kształcenia indywidualnego.

Przedmiot: Finanse przedsiębiorstw.

Temat: Giełda papierów wartościowych jako źródło pozyskiwania kapitałów

Jednym z ważniejszych źródeł pozyskiwania kapitałów przez przedsiębiorstwo jest

Giełda Papierów Wartościowych jako miejsce publicznej emisji akcji.

Akcje przedsiębiorstwa jest to zagadnienie szeroko omawiane i interpretowane w

literaturze z zakresu funkcjonowania rynku kapitałowego oraz finansowania działalności

przedsiębiorstwa. W literaturze możemy znaleźć wiele interpretacji i definicji tego pojęcia.

Według W. Dębskiego „akcja (Stock, share) jest papierem wartościowym (dokumentem)

oznaczającym prawo jej posiadacza do współwłasności firmy, która ją wyemitowała, czyli

spółki akcyjnej. Dlatego akcja zalicza się do grupy papierów udziałowych – stwierdza ona

udział w spółce akcyjnej. Z kolei z punktu widzenia przynoszonego posiadaczowi akcji

dochodu, kwalifikuje się ją w grupie papierów o zmiennym dochodzie”

W przedstawionej definicji autor zwraca uwagę na to, iż akcje przedsiębiorstwa mogą

być postrzegane w zależności od punktu widzenia podmiotu, który interpretuje to pojęcie.

Podobny punkt widzenia prezentują w swojej książce M. Proniewski i

A.M. Niedźwiecki, którzy piszą, iż „akcje są papierami wartościowymi, w których

ucieleśnione jest prawo ich posiadacza do współwłasności przedsiębiorstwa, które je

wyemitowało, czyli spółki akcyjnej lub spółki komandytowo-akcyjnej. Akcje uznaje się za

„klasyczne” przykłady udziałowych papierów wartościowych: są dowodem współwłasności

do jednakowej, równej części majątku spółki. Z punktu widzenia dochodu przynoszonego ich

posiadaczom kwalifikuje się je, jako instrumenty finansowe o zmiennym dochodzie, którego

wysokość nie jest znana w momencie ich zakupu na rynku kapitałowym”

Mimo przedstawionych powyżej definicji jednoznacznie określających pojęcie akcji,

w praktyce mamy do czynienia z różnymi podziałami akcji. Do najczęściej spotykanych

kryteriów zaliczamy:

W. Dębski, Rynek finansowy i jego mechanizmy, PWN, Warszawa 2007, s.203.

M. Proniewski, A.M. Niedźwiecki, Rynek pieniężny i kapitałowy. Podstawy teorii i praktyki, Wyższa Szkoła

Finansów i Zarządzania w Białymstoku, Białystok 2002, s. 103

• Z punktu widzenia wysokości otrzymanych dywidend wyróżnia się:

akcje zwykłe – do uprawnień statutowych,

uprzywilejowane – zapewniające z góry uprzywilejowaną dywidendę lub

skumulowaną, mogą uprawniać do pierwszeństwa zwrotu wkładów

kapitałowych w razie likwidacji spółki i do pierwszeństwa w nabyciu akcji

nowej emisji.

• Z punktu widzenia zapłaty emitentowi akcje dzielimy na:

akcje gotówkowe – mogą być one wydane nawet w częściowej zapłacie. Są

one zawsze akcjami imiennymi,

aportowe – są wniesione jednorazowo do majątku w całości przed

zarejestrowaniem spółki. Są one imienne.

• Z punktu widzenia przenoszenia praw:

akcja na okaziciela – nie zawiera nazwiska, ułatwia procedurę przenoszenia,

może być stosowana przy obrocie zdematerializowanym,

akcja imienna – zawiera nazwisko i imię właściciela, jest ewidencjonowana w

księdze akcyjnej. Odstąpienie tylko za zgodą emitenta.

• Z punktu widzenia formy dokumentu:

materialne, czyli fizycznie istniejące, składają się z płaszcza, arkusza

kuponowego i talonu,

zdematerializowane, czyli w postaci zapisu elektronicznego.

Podobny aczkolwiek nieco bardziej rozbudowany podział proponuje w swojej pracy

E. Gruszczyńska –Brożbar. Autorka ta prezentuje następujący podział akcji:

Tabela 1. Podstawowe rodzaje akcji.

Rodzaje akcji

Cechy charakterystyczne

Zbywalne

Zbycie akcji posiadającej formę fizyczną, na okaziciela polega na

wręczeniu jej osobie nabywającej dokument. Ograniczenie zbywalności

może wynikać z cech charakterystycznych instrumentu (dotyczy

przykładowo akcji imiennych).

Zwykłe Dają jednakowe prawa i obowiązki właścicielom waloru.

Uprzywilejowane Właściciele tych akcji mają przewagę na akcjonariuszami akcji

zwykłych. Uprzywilejowanie może dotyczyć m in.: wysokości

M. Gruza, Rynek kapitałowy wybrane problemy, Wyższa Szkoła Biznesu w Dąbrowie Górniczej, Dąbrowa

Górnicza 2003, s.63

wypłacanej dywidendy, liczby głosów na jedną akcję, szczególnych

praw akcjonariusza do likwidacji majątku.

Pieniężne Akcje

pokryte

środkami płatniczymi w całości bądź częściowo.

Pierwsza wpłata na akcję nie może być niższa aniżeli 25% jej wartości

nominalnej.

Niepieniężne

Akcje wniesione do spółki aportem rzeczowym. Muszą być pokryte w

całości przed ich objęciem przez akcjonariusza.

Imienne Wskazane

są dane identyfikacyjne akcjonariusza. Nie mogą stanowić

przedmiotu obrotu giełdowego.

Na okaziciela

Wydawane są akcjonariuszowi po całkowitej opłacie wartości

nominalnej akcji. Przed wniesieniem ostatecznej zapłaty posiadacz

instrumentu jest właścicielem świadectwa tymczasowego bądź akcji

imiennej. W obrocie giełdowym mogą znajdować się jedynie akcje na

okaziciela.

Materialne Akcje

takie

składają się z płaszcza, zestawu kuponowego oraz talonu

wymiennego. Forma ta nie jest dopuszczona do obrotu giełdowego.

Zdematerializowane Występują w formie zapisu komputerowego na rachunkach papierów

wartościowych prowadzonych przez upoważnione ustawowo podmioty.

Dematerializacja dotyczy akcji giełdowych.

Pojedyncze Znajdują się w obrocie jako pojedynczy papier wartościowy.

Zbiorcze Znajdują się w obrocie w pakietach zbiorczych. Wynika to najczęściej z

niskiej wartości nominalnej instrumentu bądź organizacji obrotu

giełdowego.

Źródło: E. Gruszczyńska –Brożbar, Funkcjonowanie giełdy papierów wartościowych w Warszawie, wyd.

Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań 2007, s.18

Procedury wejścia spółki akcyjnej na GWP w Warszawie.

Emisja akcji i wprowadzenie ich do obrotu giełdowego jest procesem złożonym,

zarówno z punktu widzenia przedsiębiorstwa, które chce wyemitować akcje, jak i instytucji

rynku kapitałowego. Wiąże się to z faktem, iż w momencie wejścia akcji do obrotu muszą być

zabezpieczone interesy zarówno spółki, jak i bezpieczeństwo obrotu oraz interesy

potencjalnych inwestorów. Tak więc możemy powiedzieć, iż cały proces będzie się odbywał

w dwóch obszarach, a mianowicie w sferze organizacji i zarządzania przedsiębiorstwem oraz

na rynku papierów wartościowych.

W praktyce nie ma możliwości, aby jakiekolwiek przedsiębiorstwo zostało zmuszone

do emisji akcji na giełdzie papierów wartościowych. Decyzja ta musi zostać świadomie i

dobrowolnie podjęta przez właścicieli bądź współwłaścicieli przedsiębiorstwa.

W momencie podjęcia decyzji o wprowadzeniu akcji spółki do obrotu publicznego

rozpoczyna się stosunkowo długotrwały proces, którego zwieńczeniem jest dzień debiutu

spółki na GPW w Warszawie i wprowadzenie oferty publicznej na rynek pierwotny.

W myśl przepisów prawa, oferta publiczna akcji jest rozumiana jako udostępnienie na

terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, co najmniej 100 osobom lub nieoznaczonemu

adresatowi, w dowolnej formie i w dowolny sposób, informacji dotyczących akcji danej

spółki i warunkach dotyczących ich nabycia

. Informacje te powinny stanowić dla

potencjalnych inwestorów podstawę do podjęcia decyzji o ewentualnym zakupie tych akcji.

Definicja ta oparta jest na Ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach

wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o

spółkach publicznych. W efekcie rozwiązuje to ewentualne spory dotyczące określenia, jakie

działania możemy nazwać ofertą publiczną a jakie nie.

W literaturze przedmiotu możemy znaleźć wiele koncepcji działań dotyczących

wprowadzenia spółki na giełdę. Koncepcje te w niewielkim stopniu różnią się od siebie, gdyż

muszą bazować na wymaganiach formalno-prawnych, z jakimi mamy do czynienia w czasie

procesu przygotowawczego do wprowadzenia akcji do obrotu giełdowego przez spółkę.

Wszystkie te koncepcje są zgodne, co do tego, iż proces ten przebiega w wielu etapach i

częściowo zależy od sytuacji prawno-organizacyjnej danego przedsiębiorstwa.

Tak więc proces wprowadzania akacji spółki do obrotu publicznego możemy podzielić

na następujące etapy:

Etap 1. Prace przygotowawcze obejmujące opracowanie przez spółkę koncepcji publicznej

emisji akcji i ich wprowadzenia do obrotu giełdowego.

Etap 2. Prace nad prospektem emisyjnym, związane z wyborem wariantu prospektu

emisyjnego oraz jego sporządzeniem.

Etap 3. Czynności związane z zatwierdzeniem przez KNF prospektu emisyjnego.

Etap 4. Czynności związane z dopuszczeniem akcji oraz PDA do obrotu giełdowego.

Etap 5. Publiczne proponowanie nabycia akcji, obejmujące finalizowanie przygotowań do

oferty publicznej akcji oraz prace w ramach publicznej subskrypcji akcji.

Art. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów

finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych wraz z późniejszymi
nowelizacjami.

W. Nawrot, Emisja akcji w Polsce w nowej europejskiej perspektywie, CeDeWu, Warszawa 2006, s. 129

Etap 6. Czynności związane z rejestracją akcji w Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.

Etap 7. Czynności rejestracyjne akcji (PDA) w Krajowym Depozycie Papierów

Wartościowych.

Etap 8. Czynności związane z wprowadzeniem PDA do obrotu giełdowego.

Etap 9. Czynności poprzedzające wprowadzenie akcji do obrotu giełdowego.

Etap 10. Debiut Giełdowy.

Koncepcja ta pokazuje działania niezbędne do wprowadzenia spółki na giełdę.

Możliwe jest jednak przeprowadzanie niektórych z nich w różnej kolejności, bądź też jak w

przypadku czynności związanych z prawem do akcji, mogą one nie występować wcale.

Przedstawiona powyżej koncepcja zakłada, iż przedsiębiorstwo, które podjęło decyzję

o wprowadzeniu akcji do obrotu jest spółką akcyjną. Założenie to upraszcza znacznie problem

z punktu widzenia działań jakie musi podjąć przedsiębiorstwo. W momencie, gdy

przedsiębiorstwo ma inną formą organizacyjną musi ono przeprowadzić zmianę formy na

spółkę akcyjną lub ewentualnie spółkę akcyjno-komandytową. Tak więc jego droga jest

dłuższa i może się okazać znacznie bardziej kosztowna.

Do wprowadzenia spółki na giełdę niezbędna jest odpowiednia uchwała Walnego

Zgromadzenia Akcjonariuszy. Uchwała ta stanowi podstawę prawną na podstawie, której

spółka może rozpocząć działania zmierzające do wprowadzenia jej akcji na giełdę.

W momencie, gdy przedsiębiorstwo posiada już wymaganą formę organizacyjno-

prawną oraz WZA przyjęło uchwałę o emisji akcji, właściwy proces wprowadzenia akcji na

giełdę papierów wartościowych może się rozpocząć.

Proces ten rozpoczyna się od wyboru odpowiedniej metody wprowadzenia spółki na

giełdę.

Wybór metody w dużej mierze zależy od tego, jakie są oczekiwania przedsiębiorstwa i

jakie są jego potrzeby. Najpopularniejszą metodą jest nowa emisja akcji.

W tym memencie muszą zostać określone również parametry emisji: termin emisji

akcji, suma o jaką zostanie podniesiony kapitał zakładowy, liczba emitowanych akcji, cena

emisyjna oraz struktura emisji, czyli liczba akcji dla inwestorów instytucjonalnych i

inwestorów detalicznych oraz termin otwarcia i zamknięcia subskrypcji. Błędy na tym etapie

procesu przygotowawczego mogą mieć negatywny wpływ na cały proces, gdyż

wprowadzenie

akcji do obrotu w sytuacji, gdy koniunktura gospodarcza jest zła, może

doprowadzić do sytuacji, że potencjalni inwestorzy nie będą zainteresowani ich zakupem,

bądź też w sytuacji dobrej koniunktury

przedsiębiorstwo zgromadzi mniej kapitału niż by

mogło.

Kolejnym etapem procesu emisji akcji jest przygotowanie prospektu emisyjnego.

Obowiązek ten reguluje wcześniej już wspomniana Ustawa o ofercie publicznej. Mówi ona, iż

„oferta publiczna lub dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku

regulowanym wymaga sporządzenia prospektu emisyjnego, zatwierdzenia go przez Komisję

oraz udostępnienia go do publicznej wiadomości.

”

Poza

formą w jakiej prospekt emisyjny może być opublikowany, ustawa precyzuje

również jego treść. Prospekt emisyjny powinien zawierać prawdziwe, rzetelne i kompletne

informacje, przy uwzględnieniu rodzaju emitenta i papierów wartościowych mających być

przedmiotem oferty publicznej lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym, istotne dla

oceny sytuacji gospodarczej, finansowej i majątkowej oraz perspektyw rozwoju emitenta oraz

podmiotu udzielającego zabezpieczenia wierzytelności wynikających z papieru

wartościowego (podmiot zabezpieczający) oraz dotyczące praw i obowiązków związanych z

tymi papierami wartościowymi. Informacje zamieszczone w prospekcie emisyjnym powinny

być przedstawione językiem zrozumiałym dla inwestorów oraz w sposób umożliwiający im

ocenę sytuacji tych podmiotów.

Mimo tego stwierdzenia, ustawa nie precyzuje informacji, jakie powinny zostać

zawarte w prospekcie emisyjnym wskazując jedynie zakres informacji, jaki powinien on

obejmować mówiąc, iż „szczegółowe warunki, jakim powinien odpowiadać prospekt

emisyjny, sposób jego sporządzania oraz warunki i żądania przez Komisję zamieszczenia w

prospekcie emisyjnym dodatkowych informacji określają art. 2-26, 28 i 35 rozporządzenia

809/2004, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 26”.

Szczególna uwaga zarówno potencjalnych akcjonariuszy, jak i organów nadzorujących

obrót papierami wartościowymi skierowana jest na część finansową prospektu emisyjnego.

Tak duża dbałość ze strony Ministerstwa Finansów o jasne i pełne przedstawienie sytuacji

finansowej przedsiębiorstwa ma za zadanie umożliwić potencjalnym inwestorom, jak

największy dostęp do informacji przed zakupem akcji spółki oraz zapobiec wprowadzeniu na

giełdę przedsiębiorstw, których sytuacja finansowa budzi wątpliwości bądź podejrzenia, co do

intencji wprowadzenia spółki na giełdę.

Poza tym w ramach procesu przygotowawczego prospektu emisyjnego generowana

jest znaczna część kosztów związanych z wprowadzeniem spółki na giełdę. W ramach tego

procesu niezbędne jest przeprowadzenie odpowiednich analiz ekonomicznych i finansowych

Art. 7 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów

finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych wraz z późniejszymi
nowelizacjami.

sporządzanych na podstawie sprawozdań finansowych zbadanych przez biegłych rewidentów

oraz konieczne jest wykonanie szeregu ekspertyz prawnych dotyczących funkcjonowania

spółki.

Kolejnym etapem procesu wprowadzania spółki na giełdę jest zatwierdzenie projektu

emisyjnego przez KNF. Jeżeli proces ma się rozpocząć musi zostać złożony za

pośrednictwem firmy inwestycyjnej odpowiedni wniosek zawierający między innymi:

• firmę (nazwę) i siedzibę emitenta;

• dane o papierach wartościowych, których dotyczy prospekt emisyjny, a w

szczególności określenie ich liczby, rodzaju i wartości nominalnej;

• oznaczenie firmy inwestycyjnej, która będzie oferować papiery wartościowe objęte

wnioskiem.

Do wniosku załącza się:

1. prospekt emisyjny sporządzony w języku polskim, z zastrzeżeniem ust. 3;

2. statut, umowę spółki, akt założycielski lub inny przewidziany przepisami prawa

dokument dotyczący utworzenia, działalności i organizacji emitenta;

3. uchwałę właściwego organu stanowiącego emitenta w sprawie emisji papierów

wartościowych, których dotyczy prospekt emisyjny;

4. uchwałę walnego zgromadzenia spółki w sprawie ubiegania się o dopuszczenie akcji,

których dotyczy prospekt emisyjny, do obrotu na rynku regulowanym; w przypadku

spółki, której akcje nie są dopuszczone do obrotu na tym rynku regulowanym, a w

przypadku emitenta z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - uchwałę

właściwego organu stanowiącego tego emitenta;

5. uchwałę walnego zgromadzenia w sprawie upoważnienia do zawarcia umowy o

rejestrację akcji, których dotyczy prospekt emisyjny, w depozycie papierów

wartościowych, a w przypadku emitenta z siedzibą poza terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej - uchwałę właściwego organu stanowiącego tego emitenta - jeżeli emitent nie

jest spółką publiczną;

6. wykaz informacji, w odniesieniu do których emitent lub wprowadzający wnosi o

zwolnienie z obowiązku zamieszczenia w prospekcie emisyjnym, wraz z

uzasadnieniem takiego wniosku; wykaz informacji, których przedstawienie w

Art. 25 pkt.1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów

finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych wraz z późniejszymi
nowelizacjami

prospekcie emisyjnym nie jest możliwe, ze wskazaniem specyfiki lub okoliczności,

które uzasadniają pominięcie ich w treści prospektu, z uwzględnieniem art. 22 ust. 3.

W celu uniknięcia problemów przed KNF prospekt emisyjny powinien być

zbudowany zgodnie z wymaganiami jakie są mu stawiane we wcześniej wymienionych

ustawach i rozporządzeniach.

Wydanie pozytywnej opinii o prospekcie emisyjnym i zatwierdzenie go przez KNF

„oznacza pozwolenie na przeprowadzenie na jego podstawie, na warunkach w nim opisanych

zamierzonej oferty publicznej lub dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku

giełdowym. Nie jest to jednak zezwolenie bezwzględne. Komisja Nadzoru Finansowego cały

czas nadzoruje przebieg oferty i jest uprawniona do ingerencji w przypadku stwierdzenia

nieprawidłowości”

Kolejny etap polega na przedstawieniu oferty publicznej akcji. Etap ten rozpoczyna się

od ogłoszenia terminu publikacji prospektu emisyjnego w ogólnopolskiej gazecie. Działanie

to powinno być połączone z poinformowaniem o zaistniałej sytuacji KNF. Publikacji

prospektu emisyjnego można dokonać poprzez:

• zamieszczenie prospektu w co najmniej jednej gazecie ogólnopolskiej,
• wydanie i udostępnienie go bezpłatnie w formie drukowanej w siedzibie GPW lub w

siedzibie emitenta i siedzibie oferującego oraz punktach obsługi klienta podmiotów

biorących udział w subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych,

• umieszczenie w formie elektronicznej na stronach GPW lub emitenta i podmiotów

biorących udział w subskrypcji lub sprzedaży papierów wartościowych.

Celem takiej publikacji prospektu emisyjnego jest umożliwienie jak najszerszej rzeszy

potencjalnych inwestorów zapoznania się z ofertą i najważniejszymi informacjami

dotyczącymi danego emitenta. Ma to uniemożliwić wszelkiego rodzaju spekulacje związane z

przepływem informacji i uprzywilejowaniem wybranych inwertorów, którzy mogliby mieć

szybszy i pełniejszy dostęp do informacji.

Niezwykle istotnym działaniem z punktu widzenia emitenta jest promocja jego oferty.

W celu uniemożliwienia zbyt ekspansywnych i budzących wątpliwości działań, Komisja

Europejska reguluje formy promocji akcji.

Należy zauważyć, iż treści przekazywane w materiałach promocyjnych muszą być

zgodne ze stanem faktycznym i nie mogą odbiegać od tych, które zostały zawarte w

prospekcie emisyjnym. W przypadku, gdy KNF stwierdzi, iż w materiałach promocyjnych

Praca zbiorowa Ekspertów BDO, Droga na giełdę. Jak przygotować spółkę do emisji publicznej, Difin,

Warszawa 2008, s.388

zawarte są treści mogące wprowadzić potencjalnych inwestorów w błąd, może ona nałożyć na

emitenta karę i nakazać korektę prezentowanych informacji.

W ramach tego etapu spółka dokonuje również ustalenia ostatecznej ceny

emitowanych akcji. Należy jednak pamiętać, iż cenę tę oraz liczbę emitowanych akcji należy

niezwłocznie przekazać do publicznej wiadomości, aby potencjalni inwestorzy mogli podjąć

decyzje inwestycyjne.

Kolejnym krokiem jest podpisanie umowy o subemisję pełniącą funkcję

zabezpieczenia w przypadku niepowodzenia emisji akcji. W praktyce mamy do czynienia z

dwoma rodzajami subemisji: inwestycyjną i usługową

Wybór rodzaju submisji zależy od koniunktury panującej na rynku oraz od tego jakie

są potrzeby kapitałowe emitenta. Należy jednak pamiętać, iż subemisja jak każda forma

ubezpieczenia posiada określone koszty dla emitenta.

W tym momencie przechodzimy do najważniejszej części oferty publicznej, a

mianowicie do subskrypcji publicznej i przydziału akcji poszczególnym inwestorom. Każda

spółka ma tutaj możliwość wykorzystania jednego z trzech wariantów a mianowicie:

• Subskrypcja w oparciu o ostatecznie ustaloną jedną cenę emisyjną akcji
• Subskrypcja w oparciu o ostatecznie ustaloną jedną cenę emisyjną akcji według

kolejności zapisów

• Subskrypcja akcji z wyznaczeniem ceny

Kolejnym krokiem po zakończeniu procesu subskrypcji odbywającej się za

pośrednictwem domu maklerskiego, z którym wcześniej emitent podpisał stosowne umowy,

jest przydział akcji. Proces ten polega na rozdysponowaniu puli akcji pomiędzy

poszczególnych emitentów zgodnie z zasadami przedstawionymi w prospekcie emisyjnym.

Po zakończeniu subskrypcji oraz przydziału akcji inwestorom rozpoczyna się kolejny

etap, a mianowicie wpis akcji do ewidencji KNF. W ciągu 14 dni od zakończenia subskrypcji

i przydziału akcji emitent ma obowiązek zawiadomienia o tym fakcie KNF. Zawiadomienie

to, aby było skuteczne musi zawierać najważniejsze informacje dotyczące danej emisji akcji:

Zgodnie z Ustawą o ofercie publicznej, KNF ma 5 dni od momentu przekazania jej

powyższych informacji na wprowadzenie ich do ewidencji papierów wartościowych.

Ewidencja ta jest jawna, w efekcie zapisane tam informacje udostępniane są do wiadomości

publicznej.

Kolejnym działaniem w ramach tego etapu jest rejestracja podwyższenia kapitału

spółki. Jest to niezbędne, aby emitent dostał zezwolenie na wprowadzenie akcji do obrotu.

Rejestracji takiej dokonuje sąd. Kodeks Spółek Handlowych reguluje terminy, których należy

przestrzegać w ramach postępowania rejestracyjnego mówiąc, iż wniosek nie powinien być

złożony później niż 6 miesięcy od dnia zatwierdzenia prospektu emisyjnego.

Kolejny etap występuje tylko w przypadku, gdy mamy do czynienia z obrotem

prawami do akcji. Kwestie tą reguluje par. 14 rozdział II Regulaminu Giełdy.

Zanim akcje spółki zostaną wprowadzone do obrotu muszą one uzyskać najpierw

akceptację GPW. Emitent może wystąpić o takie dopuszczenie akcji tylko w przypadku, gdy

zostały one wcześniej zarejestrowane w KDPW oraz po zatwierdzeniu prospektu emisyjnego

przez KNF. Wniosek taki powinien być złożony bezpośrednio do Zarządu Giełdy na

odpowiednim do tego formularzu. W efekcie Zarząd ma obowiązek w ciągu 14 dni od daty

złożenia wniosku do podjęcia stosownej uchwały w sprawie wniosku danego emitenta.

W momencie zgromadzenia wszystkich niezbędnych decyzji i zezwoleń oraz

spełnienia wszystkich wymogów organizacyjno prawnych, akcje spółki mogą zostać

wprowadzone do obrotu giełdowego. Proces ten może odbyć się w trybie zwykłym bądź też w

trybie publicznej sprzedaży.

W efekcie wszystkich przedstawionych powyżej działań oraz po podjęciu przez

emitenta niezbędnych decyzji co do tego, w jaki sposób przebiegać będzie proces

wprowadzania akcji na giełdę, nadchodzi termin wprowadzenia akcji do obrotu giełdowego.

Dzień ten nazywany jest Debiutem Spółki na Giełdzie i jest ukoronowaniem całego wysiłku

jaki podjęła spółka w procesie przygotowawczym.

Od tego momentu emitent przestaje mieć bezpośredni wpływ na to co będzie się działo

z wyemitowanymi akcjami, a cały proces może się powtórzyć w przypadku nowej emisji

akcji.

Document Outline