Technika - szybkość, siła, pęd, a napięcie i rozluźnienie mięśni.
Na wstępie należy omówić uderzenie proste od strony technicznej. Technika, to
racjonalne wykorzystanie potencjału naszego ciała, czyli tzw. zdolności kondycyjnych, jak i
koordynacyjnych.
Podstawowy aspekt techniczny, to dwie fazy każdego uderzenia:
1.
szybkościowa - obejmująca drogę pomiędzy pięścią, a celem
2.
siłowa - natrafienie na cel i jego “przebicie” (oczywiście nie na wylot)
Aby lepiej sobie wyobrazić powyższy skrót myślowy należy przejrzeć link poniżej
www.youtube.com/watch?v=qzlFeuNxrfQ
2:38 - 2:43 to czas powyższych klatek.
Analiza techniczna:
0.)Przed samym uderzeniem występuje jeszcze jedna faza, o której często się nie wspomina,
bo dla wielu instruktorów jest to takie “naturalne”, a jednak - faza wizualizacji. Należy wyobrazić
sobie pięść przebijającą cel.
1.) Następnie jako pierwsza prostuje się luźno ręka, a za nią podąża jedna noga (w tym
przypadku przednia, ale to nie dogmat). Druga noga jest nogą podporową. Perfekcyjnie jest,
gdy (tak jak na załączonym linku) ręka i noga wykonują ruch jednocześnie, gdyż ciało przesuwa
się w kierunku celu płynnie na zasadzie częściowej bezwładności ( użycia minimalnej ilości
energii), zaś cały ruch jest trudno dostrzegalny dla obrońcy, gdyż pole obserwacji jest bardzo
szerokie. Do tego momentu mięśnie całego ciała powinny być jak najbardziej rozluźnione, aby
●
nie było tzw. oporów wewnętrznych mięśnia oraz
●
wydatkować jak najmniej energii
2.) Na koniec pięść ląduje na celu, co pociąga za sobą napięcie mięśni w celu jego przebicia.
Teoretycznie, cel powinna osiągnąć jako pierwsza pięść. Wówczas to wykorzystamy dodatkowo
masę naszego ciała opierając napinającą się rękę na przebijanym celu i łapiąc jednocześnie
równowagę.
Jeśli:
A.
najpierw postawimy stopę nogi poruszającej się, a następnie pięść osiągnie cel, to
cały pęd ciała pójdzie w podłogę, gdyż złapiemy równowagę, a ręka pozostanie sama i
będzie musiała wykonać ogromną pracę;
B.
najpierw ruszy noga, a dopiero za nią ręka, uważny obrońca będzie miał czas na
zatrzymanie ataku;
