background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

63 

Karolina Malinowska-Krutul 

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygoto-

wawczym 

1. Uwagi wst

ę

pne 

Aktualny  model  polskiego  procesu  karnego  cechuje  odr

ę

bno

ść

  organów 

procesowych  kieruj

ą

cych  post

ę

powaniem  przygotowawczym  i  s

ą

dowym. 

Gospodarzem  post

ę

powania  przygotowawczego  jest  prokurator,  mimo  tego 

s

ą

d  wywiera  du

Ŝ

y  wpływ  na  post

ę

powanie  przygotowawcze.  Nietrudno  za-

uwa

Ŝ

y

ć

Ŝ

e  w  kodeksie  post

ę

powania  karnego  z  1997  r.

1

  znacznie  rozsze-

rzono  zakres  udziału  s

ą

du  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym.  Czynno

ś

ci 

s

ą

dowe  przewidziane  s

ą

  nie  tylko  w  rozdziale  38  k.p.k.,  ale  i  w  licznych 

przepisach wielu innych rozdziałów k.p.k.

2

Na tle kodeksu post

ę

powania karnego z 1969 r. oddziaływanie s

ą

du zwy-

kło  nazywa

ć

  si

ę

  nadzorem  (kontrol

ą

)  s

ą

du  nad  post

ę

powaniem  przygoto-

wawczym, rozumianym jako normatywnie okre

ś

lona działalno

ść

 s

ą

du maj

ą

-

ca  na  celu  sprawdzenie  prawidłowo

ś

ci  działania  organów  post

ę

powania 

przygotowawczego  i  wyci

ą

gni

ę

cie  konsekwencji  prawnych  ze  spostrze

Ŝ

o-

nych  uchybie

ń

3

.  Kontrola  s

ą

dowa  ograniczała  si

ę

  w  zasadzie  do  rozpatry-

wania 

ś

rodków odwoławczych (za

Ŝ

ale

ń

) od niektórych decyzji procesowych 

organów post

ę

powania przygotowawczego, a wi

ę

c do badania tych decyzji od 

strony prawidłowo

ś

ci i wszechstronno

ś

ci wyników 

ś

ledztwa i dochodzenia

4

W  ostatnim  czasie  w  zwi

ą

zku  z  rozszerzeniem  zakresu  uprawnie

ń

  s

ą

du 

w post

ę

powaniu  przygotowawczym  w  k.p.k.  z  1997  r.  pojawiło  si

ę

  pytanie 

o adekwatno

ść

  u

Ŝ

ywanego  poj

ę

cia  „s

ą

dowej  kontroli  (nadzoru)  post

ę

powa-

nia  przygotowawczego”.  J.  Grajewski  słusznie  zauwa

Ŝ

a, 

Ŝ

e  s

ą

d,  oprócz  ty-

                                       

1

 Ustawa 

 Kodeks post

ę

powania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r., Dz. U. z 1997 r., Nr 89, 

poz. 555 z pó

ź

n. zm. 

2

 Zob. szerzej: T. G r z e g o r c z y k, Post

ę

powanie przygotowawcze w nowym kodeksie post

ę

-

powania karnego i sytuacja w nim podejrzanego. Nowa kodyfikacja karna. Krótkie komenta-
rze,  nr  1,  Warszawa  1997,  s.  14  i  n.;  S.  W y c i s z c z a k,  Czynno

ś

ci  s

ą

du  w  nowym  k.p.k., 

Prokuratura i Prawo 1997, nr 11, s. 48 i n.  

3

 J.  G r a j e w s k i,  L.  K.  P a p r z y c k i,  S.  S t e i n b o r n,  Kodeks  post

ę

powania  karnego.  Ko-

mentarz, t. I, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 2006, s. 893.  

4

 Ibidem,  s.  893–894;  J.  G r a j e w s k i,  Ingerencja  s

ą

du  w  post

ę

powanie  przygotowawcze 

ś

wietle  przepisów  nowego  Kodeksu  post

ę

powania  karnego  (zarys  problematyki),  (w:) 

E. S k r

ę

t o w i c z (red.), Nowy kodeks post

ę

powania karnego. Zagadnienia w

ę

złowe, Kantor 

Wydawniczy Zakamycze, Kraków 1998, s. 210–211. 

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
64 

powych funkcji kontrolnych nad czynno

ś

ciami organów post

ę

powania przygo-

towawczego, podejmuje sam okre

ś

lone czynno

ś

ci procesowe w tym post

ę

po-

waniu  (np.  przesłuchuje  podejrzanego  przed  zastosowaniem  tymczasowego 
aresztowania), a tak

Ŝ

e podejmuje decyzje procesowe, które wkraczaj

ą

 w sfer

ę

 

gwarancji  procesowych  uczestników  procesu  (np.  wydanie  postanowienia  o 
wprowadzeniu kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych). Skoro wi

ę

c zakres 

czynno

ś

ci s

ą

dowych wykracza poza sam nadzór nad czynno

ś

ciami organów 

post

ę

powania  przygotowawczego,  ponadto  niektóre  decyzje  s

ą

dowe  podej-

mowane w ramach tocz

ą

cego si

ę

 

ś

ledztwa czy dochodzenia podlegaj

ą

 dalszej 

kontroli, racj

ę

 ma ww. autor, twierdz

ą

c, 

Ŝ

e bardziej adekwatnym poj

ę

ciem na 

okre

ś

lenie uprawnie

ń

 s

ą

du w post

ę

powaniu przygotowawczym b

ę

dzie poj

ę

cie 

„ingerencji s

ą

du w post

ę

powanie przygotowawcze”

5

Nale

Ŝ

y  zauwa

Ŝ

y

ć

Ŝ

e  ustawodawca  polski  konsekwentnie  rozszerza 

ustawowe  uprawnienia  s

ą

du  w  stadium  post

ę

powania  przygotowawczego. 

Wskaza

ć

  nale

Ŝ

y  chocia

Ŝ

by  na  zmiany  do  kodeksu  post

ę

powania  karnego 

dokonane ustaw

ą

 z dnia 29 marca 2007 r.

6

. Zmiany te zwi

ą

zane s

ą

 z korek-

t

ą

 całego modelu post

ę

powania przygotowawczego, ograniczeniem prokura-

torskiego  nadzoru  instancyjnego  i  przekazaniem  dotychczasowych  zada

ń

 

prokuratora  nadrz

ę

dnego  do  wła

ś

ciwo

ś

ci  s

ą

du.  Do  najistotniejszych  chyba 

uregulowa

ń

  zawartych  w  noweli  nale

Ŝ

y  nowe  brzmienie  art.  465  §  2  k.p.k., 

zgodnie  z  którym  na  postanowienie  prokuratora  przysługuje  za

Ŝ

alenie  do 

s

ą

du wła

ś

ciwego do rozpoznania sprawy, chyba 

Ŝ

e ustawa stanowi inaczej. 

Wspomnie

ć

  trzeba, 

Ŝ

e  stanowi

ą

  inaczej  unormowania,  zgodnie  z  którymi 

organem  odwoławczym  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  jest  prokurator 

bezpo

ś

rednio  przeło

Ŝ

ony  lub  prokurator  nadrz

ę

dny  –  przykładowo  mo

Ŝ

na 

wskaza

ć

 na art. 45 § 1a k.p.k. i 626a k.p.k. Wprowadzono wi

ę

c now

ą

 zasad

ę

 

ogóln

ą

,  zgodnie  z  któr

ą

  „niezawisły  s

ą

d”  jest  organem  kompetentnym  do 

rozpoznawania  za

Ŝ

ale

ń

  na  postanowienia  prokuratora,  a  tylko  wyj

ą

tkowo 

prokurator bezpo

ś

rednio przeło

Ŝ

ony lub prokurator nadrz

ę

dny.  

Drug

ą

 równie

Ŝ

 istotn

ą

 zmian

ą

 dokonan

ą

 ustaw

ą

 z dnia 29 marca 2007 r., 

ś

wiadcz

ą

c

ą

  jednocze

ś

nie  o  zwi

ę

kszeniu  uprawnie

ń

  s

ą

du  w  post

ę

powaniu 

przygotowawczym,  jest  nowy  kształt  kontroli  postanowie

ń

  o  odmowie 

wszcz

ę

cia post

ę

powania przygotowawczego lub o jego umorzeniu. Pomini

ę

-

cie  kontroli  postanowie

ń

  o  zaniechaniu 

ś

cigania  karnego  przez  prokuratora 

nadrz

ę

dnego – zapewniło wył

ą

czn

ą

 i całkowit

ą

 kontrol

ę

 odwoławcz

ą

 s

ą

dowi 

nad zaniechaniem 

ś

cigania.  

Ponadto, zgodnie z art. 325e, 

ś

ci

ś

lej dodanym do niego § 4 na postano-

wienie  o  umorzeniu  i  wpisaniu  sprawy  do  rejestru  przest

ę

pstw,  za

Ŝ

alenie 

                                       

5

 J.  G r a j e w s k i,  L.  K.  P a p r z y c k i,  S.  S t e i n b o r n,  Kodeks  post

ę

powania  karnego.  Ko-

mentarz…, op. cit., s. 894. 

6

 Ustawa  o  zmianie  ustawy  o  prokuraturze,  ustawy 

  Kodeks  post

ę

powania  karnego  oraz 

niektórych innych ustaw z dnia 29 marca 2007 r., Dz. U. z 2007 r., Nr 64, poz. 432. 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

65 

wnosi  si

ę

  do  prokuratora  wła

ś

ciwego  do  sprawowanie  nadzoru  nad  docho-

dzeniem, a je

Ŝ

eli prokurator ten nie przychyli si

ę

 do za

Ŝ

alenia, kieruje si

ę

 je 

do s

ą

du.  

Nale

Ŝ

y zauwa

Ŝ

y

ć

Ŝ

e w efekcie wy

Ŝ

ej wspomnianych zmian wszystkie po-

stanowienia  o  umorzeniu  post

ę

powania  pozostaj

ą

  pod  kontrol

ą

  niezawisłego 

s

ą

du. W tym miejscu podkre

ś

li

ć

 nale

Ŝ

y, 

Ŝ

e fundamentalnym zało

Ŝ

eniem ka

Ŝ

-

dego  systemu 

ś

rodków  odwoławczych  jest  zasada,  zgodnie  z  któr

ą

  kontrol

ę

 

decyzji procesowych powinien przeprowadza

ć

 organ, który nie miał nic wspól-

nego z jej wydaniem

7

. Nowy kształt kontroli postanowie

ń

 o zaniechaniu 

ś

ciga-

nia karnego zatem hołduje jeszcze wyra

ź

niej powy

Ŝ

szej zasadzie.  

Wydaje si

ę

Ŝ

e rozszerzenie zakresu uprawnie

ń

 s

ą

du na etapie post

ę

po-

wania  przygotowawczego  winno  skutkowa

ć

  przede  wszystkim  wi

ę

kszym 

zaanga

Ŝ

owaniem  prokuratorów  w  bezpo

ś

rednim  prowadzeniu  post

ę

powa

ń

 

przygotowawczych,  a  zwłaszcza 

ś

ledztw.  To  przecie

Ŝ

  prokurator  jest  orga-

nem uprawnionym do wszczynania (art. 305 § 3 k.p.k.) i prowadzenia 

ś

ledz-

twa (art. 311 k.p.k.), oczywi

ś

cie z mo

Ŝ

liwo

ś

ci

ą

 powierzenia go Policji. 

W  zwi

ą

zku  z  ci

ą

głym  rozszerzaniem  uprawnie

ń

  s

ą

du  w  moim  odczuciu, 

mo

Ŝ

na by si

ę

 pokusi

ć

 o okre

ś

lenie – wydzielony ustawowo „obszar aktywno-

ś

ci”  s

ą

du  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  –  na  uj

ę

cie  czynno

ś

ci  s

ą

du 

w post

ę

powaniu przygotowawczym. 

Przed dalszymi uwagami nale

Ŝ

y zaznaczy

ć

Ŝ

e niniejsze opracowanie ma 

na  celu  prób

ę

  usystematyzowania  regulacji  prawnych  dotycz

ą

cych  form 

i przejawów  ingerencji  s

ą

du  w  post

ę

powanie  przygotowawcze,  które  to  wy-

Ŝ

niono w obr

ę

bie 3 płaszczyzn, oraz zasygnalizowanie tych bardziej istot-

nych,  zdaniem  autora.  Szczegółowe  bowiem  przedstawienie  ich  wymagało-
by znacznie obszerniejszego opracowania. 

2. Płaszczyzny ingerencji s

ą

du w post

ę

powanie przygotowawcze 

Rola  s

ą

du  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  przejawia  si

ę

  w  trzech 

płaszczyznach

8

I.  w  bezpo

ś

rednim  podejmowaniu decyzji  procesowych,  które  s

ą

  wynikiem 

uprzedniej  kontroli  post

ę

powania  przygotowawczego  pod  wzgl

ę

dem 

prawnym i merytorycznym, 

II.  w  sprawowaniu  kontroli  instancyjnej  w  odniesieniu  do  niektórych  decyzji 

organów  post

ę

powania  przygotowawczego,  a  wi

ę

c  badaniu  tych  decyzji 

                                       

7

 A.  G a b e r l e,  Funkcje  kontroli  instancyjnej  w  procesie  karnym  (zagadnienia  podstawowe), 

(w:) A.  Ga b e r l e (red.), S. W a l t o

ś

Ś

rodki zaskar

Ŝ

ania w procesie karnym. Ksi

ę

ga pami

ą

t-

kowa  ku  czci  prof.  Z.  Dody,  Kraków  2000,  s.  199;  J.  G r a j e w s k i,  Ingerencja  s

ą

du…,  (w:) 

E. S k r

ę

t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 213–214. 

8

 Za  J.  G r a j e w s k i m,  Ingerencja  s

ą

du…,  (w:)  E.  S k r

ę

t o w i c z  (red.),  Nowy…,  op.  cit., 

s. 212.  

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
66 

od  strony  prawidłowo

ś

ci  i  wszechstronno

ś

ci  wyników 

ś

ledztwa  i  docho-

dzenia, 

III. w  podejmowaniu  okre

ś

lonych  czynno

ś

ci  procesowych  (dowodowych) 

zastrze

Ŝ

onych  dla  s

ą

du  –  nast

ę

pcza  kontrola  w  ramach  stadium  jurys-

dykcyjnego. 
Decyzje  podejmowane  wył

ą

cznie  przez  s

ą

d  w  stadium  post

ę

powania 

przygotowawczego  zaliczy

ć

  mo

Ŝ

na  do kontroli  wst

ę

pnej,  kontrol

ę

  instancyj-

n

ą

 za

ś

 uzna

ć

 za kontrol

ę

 nast

ę

pcz

ą

. Jak słusznie zauwa

Ŝ

a C. Kulesza, kon-

trola  instancyjna  ró

Ŝ

ni  si

ę

  od  kontroli  nast

ę

pczej  sprawowanej  w  stadium 

jurysdykcyjnym  przede  wszystkim  elementem  dyspozycyjno

ś

ci  i  fakultatyw-

no

ś

ci, gdy

Ŝ

 jest ona uruchamiana z inicjatywy strony przez zło

Ŝ

enie za

Ŝ

ale-

nia,  podczas  gdy  kontroli  nast

ę

pczej  w  stadium  jurysdykcyjnym  dokonuje 

s

ą

d  z  urz

ę

du,  oceniaj

ą

c  jako

ść

  pracy  organów 

ś

cigania.  Kolejn

ą

  ró

Ŝ

nic

ą

 

mi

ę

dzy  obiema  formami  kontroli  jest  to, 

Ŝ

e  w  przypadku  bezpo

ś

redniego 

podj

ę

cia decyzji przez s

ą

d organ ten ponosi całkowit

ą

 odpowiedzialno

ść

 za 

jej wydanie. Natomiast w przypadku kontroli nast

ę

pczej powstaje niebezpie-

cze

ń

stwo rozmycia tej odpowiedzialno

ś

ci mi

ę

dzy organem wydaj

ą

cym decy-

zj

ę

 a organem kontrolnym

9

Nale

Ŝ

y jeszcze doda

ć

Ŝ

e k.p.k. przewiduje tak

Ŝ

e nadzór s

ą

du nad czyn-

no

ś

ciami dowodowymi Policji w sprawach 

ś

ciganych w trybie prywatnoskar-

gowym.  Zgodnie  z  art.  488  §  2  k.p.k.,  na  polecenie  s

ą

du  Policja  dokonuje 

okre

ś

lonych  przez  s

ą

d  czynno

ś

ci dowodowych,  po czym  ich  wyniki  przeka-

zuje  s

ą

dowi;  przepis  308  k.p.k.  stosuje  si

ę

  odpowiednio.  Ustawodawca  za-

tem  ograniczył  czynno

ś

ci,  jakie  s

ą

d  mo

Ŝ

e  zleci

ć

  organom  policyjnym  do 

„czynno

ś

ci procesowych w niezb

ę

dnym zakresie” i innych, których charakter 

nie pozwala s

ą

dowi na ich przeprowadzenie na rozprawie. 

3.  Bezpo

ś

rednie  podejmowanie  przez  s

ą

d  decyzji  proceso-

wych w post

ę

powaniu przygotowawczym  

W obr

ę

bie tej płaszczyzny nale

Ŝ

y wyró

Ŝ

ni

ć

 przede wszystkim decyzje, któ-

re wkraczaj

ą

 w sfer

ę

 praw i swobód obywatelskich a w

ś

ród nich szczególnie 

wa

Ŝ

ne  s

ą

  te,  które  wi

ąŜą

  si

ę

  z  pozbawieniem  lub  ograniczeniem  wolno

ś

ci  – 

mam tu na my

ś

li postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania 

(art. 250 § 1 k.p.k.), jak i przedłu

Ŝ

eniu jego stosowania (art. 263 k.p.k.), orze-

czenie  o  potrzebie  obserwacji  psychiatrycznej  (art.  203  k.p.k.)  w zakładzie 
leczniczym  lub  jej  przedłu

Ŝ

eniu,  stosowanie  w  post

ę

powaniu  przygotowaw-

czym kary porz

ą

dkowej aresztowania (art. 287 § 2 k.p.k. w zw. z art. 290 § 1 

                                       

9

 C. K u l e s z a, Post

ę

powanie przygotowawcze. Rozwi

ą

zania modelowe, (w:) P. K r u s z y

ń

-

s k i  (red.),  Nowe  uregulowania  prawne  w  kodeksie  post

ę

powania  karnego  z  1997  r.,  War-

szawa 1997, s. 269–270. 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

67 

zd.  2  k.p.k.),  wydanie  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  europejskiego  na-

kazu  aresztowania  (art.  607a  k.p.k.).  Inne  decyzje,  które  wkraczaj

ą

  w  sfer

ę

 

praw  i  swobód  obywatelskich,  to  przykładowo:  zarz

ą

dzenie  wprowadzenia 

kontroli i utrwalania rozmów telefonicznych (art. 237 k.p.k.), orzekanie o prze-
padku  przedmiotu  por

ę

czenia  lub 

ś

ci

ą

gni

ę

ciu  sumy  por

ę

czenia  (art.  270  §  1 

k.p.k.),  wydanie  zezwolenia  na  przesłuchanie  notariusza,  adwokata,  radcy 
prawnego, lekarza, dziennikarza (art. 180 § 2 k.p.k.), wydanie listu 

Ŝ

elaznego 

oskar

Ŝ

onemu przebywaj

ą

cemu za granic

ą

 (art. 281 k.p.k.). Wszystkie powy

Ŝ

-

sze decyzje podejmowane s

ą

 przed wniesieniem aktu oskar

Ŝ

enia.  

Kilka  słów  nale

Ŝ

y  po

ś

wi

ę

ci

ć

  wył

ą

cznej  kompetencji  s

ą

du  do  stosowania 

tymczasowego aresztowania. Taka regulacja została wprowadzona do k.p.k. 
z  1969  r.  ustaw

ą

  nowelizacyjn

ą

  z  1995  r.  Postanowienie  o  tymczasowym 

aresztowaniu s

ą

d mo

Ŝ

e wyda

ć

, gdy dowody zebrane w sprawie wskazuj

ą

 na 

du

Ŝ

e  prawdopodobie

ń

stwo, 

Ŝ

e  oskar

Ŝ

ony  popełnił  przest

ę

pstwo.  Ponadto 

musi  by

ć

  spełniona  jedna  z  podstaw  szczególnych  z  art.  258  §  1–3  k.p.k. 

S

ą

d jest równie

Ŝ

 wył

ą

cznie wła

ś

ciwym organem do przedłu

Ŝ

enia stosowania 

tymczasowego aresztowania

10

.  

Nale

Ŝ

y  zwróci

ć

  uwag

ę

  na  nowe  brzmienie  art.  263  §  4  k.p.k. 

  zgodnie 

z nim,  s

ą

d  apelacyjny,  w  którego  okr

ę

gu  prowadzi  si

ę

  post

ę

powanie,  jest 

uprawniony  do  przedłu

Ŝ

enia  stosowania  tymczasowego  aresztowania  na 

czas  dłu

Ŝ

szy  ni

Ŝ

  12  miesi

ę

cy  na  wniosek  wła

ś

ciwego  prokuratora  bezpo-

ś

rednio  przeło

Ŝ

onego  wobec  prokuratora  prowadz

ą

cego  lub  nadzoruj

ą

cego 

ś

ledztwo, je

Ŝ

eli konieczno

ść

 taka powstanie zwi

ą

zku z: 

–  zawieszeniem post

ę

powania karnego, 

–  czynno

ś

ciami  zmierzaj

ą

cymi  do  ustalenia  lub  potwierdzenia  to

Ŝ

samo

ś

ci 

oskar

Ŝ

onego, 

–  przedłu

Ŝ

aj

ą

c

ą

 si

ę

 obserwacj

ą

 psychiatryczn

ą

 oskar

Ŝ

onego, 

–  przedłu

Ŝ

aj

ą

cym si

ę

 opracowywaniem opinii biegłego, 

–  wykonywaniem  czynno

ś

ci  dowodowych  w  sprawie o  szczególnej  zawiło-

ś

ci lub poza granicami kraju, 

–  celowym przewlekaniem post

ę

powania przez oskar

Ŝ

onego. 

Ś

cisłe okre

ś

lenie katalogu sytuacji, które mog

ą

 by

ć

 podstaw

ą

 do przedłu-

Ŝ

enia  tymczasowego  aresztowania  na  czas  dłu

Ŝ

szy  ni

Ŝ

  12  miesi

ę

cy,  było 

nast

ę

pstwem wyroku TK z dnia 24 lipca 2006 r.

11

. TK orzekł, 

Ŝ

e art. 263 § 4 

k.p.k.  w  poprzednim  brzmieniu  –  w  cz

ęś

ci  obejmuj

ą

cej  zwrot:,  „a  tak

Ŝ

z powodu innych istotnych przeszkód, których usuni

ę

cie nie było mo

Ŝ

liwe” – 

w zakresie,  w  jakim  odnosi  si

ę

  do  post

ę

powania  przygotowawczego,  jest 

niezgodny z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 1 i 3 oraz z art. 45 Konstytucji 

                                       

10

 Zob. szerzej  R. A. S t e f a

ń

s k i, Organy  uprawnione do stosowania i przedłu

Ŝ

ania tymcza-

sowego aresztowania, (w:) S. S t a c h o w i a k  (red.), Współczesny polski proces karny, Po-
zna

ń

 2002, s. 189. 

11

 Wyrok TK z dnia 24 lipca 2006 r., sygn. akt SK 58/06.  

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
68 

RP, podnosz

ą

Ŝ

e jest to kryterium bardzo nieostre i z trudem poddaj

ą

ce si

ę

 

obiektywnym kryteriom oceny. Trybunał Konstytucyjny podniósł, 

Ŝ

e regulacja 

ogranicza korzystanie z konstytucyjnie zagwarantowanej wolno

ś

ci, narusza-

j

ą

c istot

ę

 tej wolno

ś

ci. Zatem mo

Ŝ

liwo

ść

 przedłu

Ŝ

enia w oparciu o przesłan-

k

ę

 „innych istotnych przeszkód, których usuni

ę

cie nie było mo

Ŝ

liwe” istnieje 

tylko  w  post

ę

powaniu  s

ą

dowym,  co  Trybunał  uargumentował  tym, 

Ŝ

e  na 

etapie  post

ę

powania  s

ą

dowego s

ą

d  stosuj

ą

cy  czy  przedłu

Ŝ

aj

ą

cy  tymczaso-

we aresztowanie obejmuje swoj

ą

 wiedz

ą

 ka

Ŝ

dy aspekt tocz

ą

cego si

ę

 post

ę

-

powania  i  tym  samym  jego  odpowiedzialno

ść

  za  przebieg  tego  post

ę

powa-

nia  jest  pełna,  jednak  na  etapie  post

ę

powania  przygotowawczego  istnieje 

obawa podejmowania decyzji niejako na wyrost.  

Form

ą

  dotkliwie  ograniczaj

ą

c

ą

  wolno

ść

  jest  badanie  psychiatryczne  po-

dejrzanego  poł

ą

czone  z  obserwacj

ą

  zakładzie  leczniczym.  Zgodnie  z  art. 

203  k.p.k.  orzeczenie  o  potrzebie  obserwacji  psychiatrycznej  w  zakładzie 
leczniczym lub jej przedłu

Ŝ

eniu jest równie

Ŝ

 (jak postanowienie o tymczaso-

wym  aresztowaniu)  wył

ą

cznym  uprawnieniem  s

ą

du.  Nale

Ŝ

y  podkre

ś

li

ć

Ŝ

s

ą

d nie mo

Ŝ

e tego uczyni

ć

 wył

ą

cznie z własnej inicjatywy – wbrew stanowi-

sku  biegłych  psychiatrów,  bowiem  ocena  konieczno

ś

ci  obserwacji  w  zakła-

dzie  leczniczym  wymaga posiadania  wiadomo

ś

ci  specjalnych  w  rozumieniu 

artykułu 193 § 1 k.p.k.

12

. W post

ę

powaniu przygotowawczym s

ą

d orzeka na 

wniosek prokuratora. 

Nale

Ŝ

y koniecznie zwróci

ć

 uwag

ę

 na stosunkowo nowe uprawnienie s

ą

du 

w post

ę

powaniu przygotowawczym – wydanie europejskiego nakazu aresz-

towania. Zgodnie z tre

ś

ci

ą

 art. 31 ust. 1 Decyzji Ramowej

13

 pa

ń

stwa człon-

kowskie Unii Europejskiej miały dokona

ć

 odpowiednich zmian w swym usta-

wodawstwie procesowym do dnia 1 stycznia 2004 r. W Polsce wprowadzono 
je ustaw

ą

 z dnia 18 marca 2004 r.

14

. Wydanie europejskiego nakazu zgodnie 

z art. 607a k.p.k. jest uzale

Ŝ

nione od spełnienia dwóch warunków: 

–  zaistnienie podejrzenia, i

Ŝ

 osoba 

ś

cigana za przest

ę

pstwo popełnione na 

terytorium RP przebywa na terytorium pa

ń

stwa członkowskiego UE; w li-

teraturze przyjmuje si

ę

Ŝ

e chodzi tu o podejrzenie znajdowania si

ę

 na te-

rytorium Unii bez konieczno

ś

ci skonkretyzowania, w którym pa

ń

stwie; ta-

kie doprecyzowanie, zwłaszcza ze wzgl

ę

du na swobod

ę

 przepływu osób, 

mogłoby by

ć

 znacznie utrudnione

15

                                       

12

 Wyrok SN z dnia 14 grudnia 1973 r., III KR 309/73, OSNKW 1974, nr 4, poz. 72. 

13

 Decyzja  Ramowa  z  dnia  13  marca  2002  r.  w  sprawie  europejskiego  nakazu  aresztowania 

i procedury wydawania osób mi

ę

dzy Pa

ń

stwami Członkowskimi 2002/584/WSiSW, OJEC L 

2002, nr 190, s. 1. 

14

 Ustawa z dnia 18 marca 2004 r. o zmianie ustawy 

 Kodeks karny, ustawy 

 Kodeks post

ę

-

powania karnego oraz ustawy 

 Kodeks wykrocze

ń

, Dz. U. z 2004 r., Nr 69, poz. 626. 

15

 P.  H o f m a

ń

s k i,  E.  S a d z i k,  K.  Z g r y z e k,  Kodeks  post

ę

powania  karnego.  Komentarz. 

Suplement do tomów I–III, Warszawa 2004, s. 39. 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

69 

–  zło

Ŝ

enie przez prokuratora stosownego wniosku. 

Ustawowo  upowa

Ŝ

nionym  do  wydania  decyzji  jest  wła

ś

ciwy  miejscowo 

s

ą

d okr

ę

gowy. Warto nadmieni

ć

Ŝ

e na to postanowienie za

Ŝ

alenie nie przy-

sługuje

16

Nie mo

Ŝ

na zapomnie

ć

Ŝ

e po wniesieniu aktu oskar

Ŝ

enia równie

Ŝ

 docho-

dzi  do  s

ą

dowej kontroli. W

ś

ród  decyzji podejmowanych  przez  s

ą

d  po  wnie-

sieniu aktu oskar

Ŝ

enia nale

Ŝ

y przede wszystkim wyró

Ŝ

ni

ć

 te dotycz

ą

ce kon-

troli  wymaga

ń

  formalnych  aktu  oskar

Ŝ

enia  (337  k.p.k.)  oraz  te  dotycz

ą

ce 

kontroli merytorycznej aktu oskar

Ŝ

enia. W

ś

ród tych ostatnich nale

Ŝ

y zwróci

ć

 

uwag

ę

 głównie na nast

ę

puj

ą

ce uprawnienia s

ą

du: 

–  orzekanie na posiedzeniu o warunkowym umorzeniu na wniosek zło

Ŝ

ony 

przez  prokuratora  po  zako

ń

czeniu  post

ę

powania  przygotowawczego 

(art. 339 § 1 pkt 2, art. 341 i 342 k.p.k.),  

–  orzekanie o umorzeniu post

ę

powania z uwagi na niepoczytalno

ść

 spraw-

cy  i  potrzeb

ę

  zastosowania 

ś

rodków  zabezpieczaj

ą

cych  (art.  324  §  1 

k.p.k.), 

–  przekazanie  sprawy  prokuratorowi  w  celu  uzupełnienia 

ś

ledztwa  lub  do-

chodzenia, je

Ŝ

eli akta sprawy wskazuj

ą

 na istotne braki tego post

ę

powa-

nia (339 § 3 pkt 4 w zw. z 345 k.p.k.).  
Kodeks post

ę

powania karnego  z  1997  r.  pozbawił prokuratora  prawa  do 

warunkowego  umarzania  post

ę

powania,  przywracaj

ą

c  wył

ą

czno

ść

  s

ą

dowe-

go rozstrzygania o winie sprawcy czynu przest

ę

pnego

17

. Je

Ŝ

eli w konkretnej 

sprawie spełnione s

ą

 przesłanki do warunkowego umorzenia post

ę

powania, 

prokurator  mo

Ŝ

e  zamiast  aktu  oskar

Ŝ

enia  sporz

ą

dzi

ć

  i  skierowa

ć

  do  s

ą

du 

wniosek o takie umorzenie.  

Przechodz

ą

c do orzekania o umorzeniu post

ę

powania z uwagi na niepo-

czytalno

ść

  sprawcy  i  potrzeb

ę

  zastosowania 

ś

rodków  zabezpieczaj

ą

cych, 

nale

Ŝ

y  zauwa

Ŝ

y

ć

Ŝ

e  to  uprawnienie  s

ą

du  stanowi  wyj

ą

tek  od  wła

ś

ciwo

ś

ci 

prokuratora  do  umorzenia  post

ę

powania. Bowiem wła

ś

ciwo

ś

ci s

ą

du  podda-

ne  zostało  nie  tylko  orzeczenie  w  przedmiocie 

ś

rodka  zabezpieczaj

ą

cego, 

ale  i  samo  rozstrzygni

ę

cie  o  umorzeniu  post

ę

powania

18

.  Powy

Ŝ

sze  prawo 

s

ą

du  do  umorzenia  post

ę

powania  przygotowawczego  wobec  sprawcy  nie-

poczytalnego ograniczone jest tylko do sytuacji, gdy jednocze

ś

nie zachodzi 

potrzeba  wydania  decyzji  w  przedmiocie 

ś

rodka  zabezpieczaj

ą

cego

19

.  Do 

uwzgl

ę

dnienia  wniosku  prokuratora  niezb

ę

dne  jest  zatem  spełnienie  dwóch 

                                       

16

 Uchwała SN z dnia 20 stycznia 2005 r., I KZP 29/04, OSNKW 2005, nr 1, poz. 3. 

17

 H.  P a l u s z k i e w i c z,  Warunkowe  umorzenie  post

ę

powania  karnego  w  stadium  post

ę

po-

wania  przed  s

ą

dem,  (w:)  E.  S k r

ę

t o w i c z  (red.),  Nowy…,  op.  cit.,  s.  274;  S.  S t a c h o -

w i a k, Charakter prawny wniosku o warunkowe umorzenie post

ę

powania przygotowawcze-

go przez s

ą

d, (w:) E. S k r

ę

t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 263. 

18

 J. G r a j e w s k i, Ingerencja s

ą

du…, (w:) E. S k r

ę

t o w i c z (red.), Nowy…, op. cit., s. 226. 

19

 Ibidem, s. 227. 

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
70 

przesłanek: niepoczytalno

ść

 sprawcy w chwili czynu oraz potrzeba zastoso-

wania 

ś

rodka  zabezpieczaj

ą

cego.  Celem  tej  instytucji  jest  zapewnienie  po-

dejrzanemu,  co  do  którego  istniej

ą

  dane  wskazuj

ą

ce  na  jego  niepoczytal-

no

ść

 w chwili czynu, s

ą

dowego rozpoznania sprawy. 

Kilka uwag nale

Ŝ

y odnotowa

ć

 w stosunku do zwrotu sprawy prokuratoro-

wi  do  uzupełnienia  post

ę

powania  przygotowawczego.  Nast

ę

puje  on  posta-

nowieniem  wydanym  na posiedzeniu  (art.  339  §  3  pkt  4 k.p.k.),  na  które  to 
słu

Ŝ

y za

Ŝ

alenie (art. 345 § 3 k.p.k.). Nale

Ŝ

y nadmieni

ć

Ŝ

e zwrot w tym trybie 

dotyczy  sprawy,  a  nie  aktu  oskar

Ŝ

enia,  jak  w  wypadku  braków  formalnych 

aktu oskar

Ŝ

enia (por. art. 337 § 1 k.p.k.)

20

. Nale

Ŝ

y przyj

ąć

Ŝ

e taki zwrot mo-

Ŝ

e nast

ą

pi

ć

 nawet po wyznaczeniu rozprawy głównej i zawiadomieniu stron 

o jej terminie, ale jeszcze przed jej rozpocz

ę

ciem

21

S

ą

d  przekazuje  spraw

ę

  prokuratorowi  w  celu  uzupełnienie 

ś

ledztwa  czy 

dochodzenia, je

Ŝ

eli akta sprawy wskazuj

ą

 na istotne braki tego post

ę

powa-

nia,  zwłaszcza  na  potrzeb

ę

  poszukiwania  dowodów,  za

ś

  dokonanie  nie-

zb

ę

dnych czynno

ś

ci przez s

ą

d powodowałoby znaczne trudno

ś

ci.  

Nadmieni

ć

  nale

Ŝ

y, 

Ŝ

e  termin  „istotne  braki 

ś

ledztwa  czy  dochodzenia” 

budził  swego  czasu  rozbie

Ŝ

no

ś

ci  w  zakresie  zapatrywa

ń

  co  do  okre

ś

lenia 

jego  zawarto

ś

ci.  Istotne  braki,  które  miałyby  stanowi

ć

  przyczyn

ę

  zwrotu 

sprawy prokuratorowi, s

ą

 trudne do precyzyjnego, jednoznacznego okre

ś

le-

nia. Du

Ŝą

 jednak pomoc

ą

 jest z pewno

ś

ci

ą

 orzecznictwo s

ą

dów. Takim bra-

kiem  b

ę

dzie  np.  nieprzeprowadzenie  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym 

dowodu  z  opinii  s

ą

dowo-psychiatrycznej,  w  wypadku  gdy  na  podstawie 

ujawnionych  okoliczno

ś

ci  zachodziła  uzasadniona  w

ą

tpliwo

ść

  co  do  poczy-

talno

ś

ci sprawcy

22

 lub te

Ŝ

 ograniczenie si

ę

 przez prowadz

ą

cego 

ś

ledztwo do 

jednostronnego  zebrania  dowodów  i  niewyczerpanie  w  sposób  oczywisty 
materiału dowodowego

23

. Wydaje si

ę

Ŝ

e s

ą

d nie mo

Ŝ

e za

ś

 zwróci

ć

 sprawy 

prokuratorowi tylko w celu zmiany opisu czynu w akcie oskar

Ŝ

enia, który to 

opis  uzasadniałby  wła

ś

ciwo

ść

  rzeczow

ą

  s

ą

du  rejonowego

24

  lub  te

Ŝ

  w  celu 

przeprowadzenia  dowodu  z  zezna

ń

 

ś

wiadka,  który  przebywa  za  granic

ą

 

i którego  z  tego  powodu  nie  przesłuchano  w  post

ę

powaniu  przygotowaw-

                                       

20

 Dodajmy na marginesie, 

Ŝ

e instytucji zwrotu sprawy prokuratorowi, o której mowa w art. 345 

k.p.k.,  nie  nale

Ŝ

y  myli

ć

  z  regulacj

ą

  z  art.  397  k.p.k.  polegaj

ą

c

ą

  na  zleceniu  oskar

Ŝ

ycielowi 

publicznemu przedstawienia dodatkowych dowodów, je

Ŝ

eli taka potrzeba powstanie w toku 

rozprawy. 

21

 Zob.  postanowienie  SN  z  dnia  11  stycznia  1980  r.,  III  KZ  208/79,  OSNKW  1980,  nr  4, 

poz. 39;  postanowienie  SN  z  dnia  25  lutego  1999  r.,  I  KZP  36/98,  OSNKW  1999,  nr  3–4, 
poz. 14. 

22

 Zob.  postanowienie  SN  z  dnia  27  stycznia  1979  r.,  IV  KZ  207/78,  OSNKW  1979,  nr  5, 

poz. 60. 

23

 Zob.  postanowienie  SN  z  dnia  5  czerwca  1971  r.,  III  KZ  42/71  OSNKW  1971,  nr  12, 

poz. 195. 

24

 Zob. uchwał

ę

 SN z dnia 10 pa

ź

dziernika 1991 r., I KZP 24/91, OSNKW 1992, nr 1–2, poz. 9. 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

71 

czym

25

,  czy  te

Ŝ

  z  powodu  nieprzepisania  tre

ś

ci  utrwalonych  za  pomoc

ą

 

urz

ą

dzenia rejestruj

ą

cego d

ź

wi

ę

k lub obraz

26

S

ą

dowy zwrot sprawy prokuratorowi jest instytucj

ą

, która zawiera w sobie 

element kontroli dojrzało

ś

ci oskar

Ŝ

enia do mo

Ŝ

liwo

ś

ci wyznaczenia rozprawy 

głównej lub posiedzenia celem merytorycznego rozstrzygni

ę

cia o przedmio-

cie procesu, zapobiegaj

ą

c zarazem przenikaniu do post

ę

powania s

ą

dowego 

spraw dostatecznie nieprzygotowanych

27

4. Kontrola instancyjna – rozpoznawanie za

Ŝ

ale

ń

 

W tej  cz

ęś

ci  opracowania  nale

Ŝ

y  zwróci

ć

  uwag

ę

  głównie  na  3  grupy  za-

Ŝ

ale

ń

:  

–  za

Ŝ

alenia  dotycz

ą

ce  dalszego  bytu  post

ę

powania –  a  wi

ę

c  za

Ŝ

alenia  na 

postanowienie  o  odmowie  wszcz

ę

cia  lub  o  umorzeniu  post

ę

powania 

przygotowawczego,  

–  za

Ŝ

alenia  dotycz

ą

ce  zastosowanych  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym 

ś

rodków przymusu, 

–  inne, np. na postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych osobowych 

ś

wiadka. 

Kodeksowe uregulowania zaskar

Ŝ

enia do s

ą

du postanowie

ń

 prokuratora 

o  odmowie  wszcz

ę

cia  lub  o  umorzeniu  post

ę

powania  przygotowawczego 

znajduj

ą

  si

ę

  przede  wszystkim  w  art.  55,  306  i  330  k.p.k.  W  zakresie  nie-

unormowanym  w  wymienionych  wcze

ś

niej  przepisach  stosuje  si

ę

  uregulo-

wania  prawne  o  charakterze  legis  generalis  obowi

ą

zuj

ą

ce  w  post

ę

powaniu 

odwoławczym – a wi

ę

c przepisy rozdz. 48 i 50 k.p.k. Podmiotem uprawnio-

nym  do  zło

Ŝ

enia  za

Ŝ

alenia  na  odmow

ę

  wszcz

ę

cia 

ś

ledztwa  jest  pokrzyw-

dzony oraz instytucja z art. 305 § 4 k.p.k. – pa

ń

stwowa, samorz

ą

dowa, spo-

łeczna, która zło

Ŝ

yła zawiadomienie o przest

ę

pstwie. Podmiotami uprawnio-

nymi  do  zło

Ŝ

enia  za

Ŝ

alenia  na  postanowienie  o  umorzeniu

28

  s

ą

  strony  po-

st

ę

powania przygotowawczego, a wi

ę

c pokrzywdzony i podejrzany. Zgodnie 

z aktualnym stanem prawnym poprzez uchylenie § 2 z art. 306 k.p.k. pomi-
ni

ę

to  kontrol

ę

  przez  prokuratora  nadrz

ę

dnego  w  całym  post

ę

powaniu  doty-

cz

ą

cym kontroli zaniechania 

ś

cigania karnego. Je

Ŝ

eli wi

ę

c prokurator, który 

wydał  lub  zatwierdził  zaskar

Ŝ

one  postanowienie,  nie  przychyli  si

ę

  do  wnie-

                                       

25

 Zob. uchwała SN z dnia 25 lutego 1999 r., I KZP 36/98, OSNKW 1999, nr 3–4, poz. 14. 

26

 Zob. postanowienie SN z dnia 19 marca 1982 r., II KZ 39/82, OSNKW 1982, nr 6, poz. 34. 

27

 Z. 

Ś

w i d a, Podstawy przekazania sprawy do post

ę

powania przygotowawczego de lege lata 

de lege ferenda, (w:) P. H o f m a

ń

s k i, K. Z g r y z e k (red.), Współczesne problemy proce-

su  karnego  i  wymiaru  sprawiedliwo

ś

ci.  Ksi

ę

ga  ku  czci  Profesora  Kazimierza  Marszała,  Ka-

towice 2003.  

28

 Szerzej zob. J. Z a g r o d n i k, Instytucja skargi subsydiarnej w procesie karnym, Warszawa 

2005, s. 153. 

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
72 

sionego za

Ŝ

alenia, kieruje si

ę

 je bezpo

ś

rednio do s

ą

du (art. 465 § 2 k.p.k.). 

Sprawa przekazana prokuratorowi na mocy postanowienia s

ą

du o uchyleniu 

postanowienia  o  zaniechaniu 

ś

cigania  wraca  do  jego  wył

ą

cznej  gestii,  za

ś

 

na  ponowne  postanowienie  prokuratora  o  umorzeniu  lub  o  odmowie 
wszcz

ę

cia post

ę

powania przygotowawczego wydane w warunkach okre

ś

lo-

nych w art. 330 § 2 k.p.k. pokrzywdzonemu, który uprzednio wykorzystał ju

Ŝ

 

uprawnienia  przewidziane  w  art.  306  §  1  k.p.k.,  za

Ŝ

alenie  nie  przysługuje. 

Ma  on  natomiast  prawo  wniesienia  aktu  oskar

Ŝ

enia  okre

ś

lonego  w  art.  55 

§ 1  k.p.k.  (tzw.  skarga  subsydiarna)  w  terminie miesi

ą

ca  od  dor

ę

czenia mu 

zawiadomienia  o  postanowienia  prokuratora.  Jednak

Ŝ

e,  gdy  za

Ŝ

alenie  zo-

stało zło

Ŝ

one przed dniem 12 lipca 2007 r., tj. przed dniem wej

ś

cia w 

Ŝ

ycie 

ustawy z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy 

 

Kodeks  post

ę

powania  karnego  oraz  niektórych  innych  ustaw,  termin  do 

wniesienia  aktu  oskar

Ŝ

enia,  okre

ś

lonego  w  art.  55  §  1  k.p.k.,  powinien  by

ć

 

wyj

ą

tkowo  –  liczony  od  dnia    dor

ę

czenia  pokrzywdzonemu  prawomocnego 

rozstrzygni

ę

cia w przedmiocie tego za

Ŝ

alenia

29

. Zwróci

ć

 wi

ę

c nale

Ŝ

y uwag

ę

Ŝ

e kontrola postanowie

ń

 o odmowie wszcz

ę

cia lub o umorzeniu post

ę

powa-

nia  przygotowawczego  prowadzi  w  efekcie  do  uzyskania  prawa  do  wyst

ą

-

pienia  ze  skarg

ą

  subsydiarn

ą

.  Nie  ma  za

ś

  w

ą

tpliwo

ś

ci, 

Ŝ

e  instytucja  skargi 

subsydiarnej jest w procesie karnym instytucj

ą

 po

Ŝą

dan

ą

, przede wszystkim 

dlatego, 

Ŝ

e  wzmacnia  pozycj

ę

  procesow

ą

  pokrzywdzonego i  stanowi  wyraz 

realizacji jego prawa do s

ą

du. Dane statystyczne

30

 jednak wskazuj

ą

Ŝ

e wy-

korzystywana  była  stosunkowo  rzadko,  a przyczyny  tego  nale

Ŝ

ało  poszuki-

wa

ć

  w długiej  i  skomplikowanej  drodze  uzyskania  prawa  do  wyst

ą

pienia  ze 

skarg

ą

  subsydiarn

ą

.  Zmiany  z  dnia  29  marca  2007  r.  i  pomini

ę

cie  kontroli 

postanowie

ń

  o  zaniechaniu 

ś

cigania karnego  przez  prokuratora nadrz

ę

dne-

go znacznie skracaj

ą

 procedur

ę

 uzyskania prawa do wyst

ą

pienia ze skarg

ą

 

subsydiarn

ą

,  a  tym  samym  rodz

ą

  nadziej

ę

  na  wi

ę

ksze  wykorzystanie  tej 

instytucji w przyszło

ś

ci. 

Postanowienie  o  umorzeniu  dochodzenia  i  wpisaniu  sprawy  do  rejestru 

przest

ę

pstw jako decyzja ko

ń

cz

ą

ca post

ę

powanie przygotowawcze równie

Ŝ

 

podlega  zaskar

Ŝ

eniu  w  drodze  za

Ŝ

alenia  (zob.  art.  325e  §  4  k.p.k.).  Za 

otwarciem s

ą

dowej kontroli za

Ŝ

alenia na umorzenie rejestrowe dochodzenia 

przemawiaj

ą

  przede  wszystkim  wzgl

ę

dy  gwarancyjne, 

ś

ci

ś

lej  –  konstytucyj-

nie  zagwarantowane  w  art.  45  ust.  1  Konstytucji  RP  –  prawo  ka

Ŝ

dego  do 

s

ą

du.  Za

Ŝ

alenie  na  umorzenie  rejestrowe  dochodzenia  z  otwarciem  drogi 

                                       

29

 Zob. uchwała  SN z dnia 20 marca 2008 r., I KZP 39/07, www.sn.pl. 

30

 Do  s

ą

dów  rejonowych  aktów  oskar

Ŝ

enia  oskar

Ŝ

ycieli  posiłkowych  subsydiarnych  wpłyn

ę

ło: 

w 2001 r. – 318 aktów, w 2002 r. – 96 aktów, w 2003 r. – 91 aktów, za

ś

 w 2004 r. – 98. Bar-

dzo  rzadkie  s

ą

  tego  rodzaju  akty  w  s

ą

dach  okr

ę

gowych:  w  2001  r.  –  3  akty,  w  2002  r.  – 

1 akt, w 2003 r. – 3 akty, natomiast w 2004 r. – 5 aktów. Por. A. Ł u k a s z e w i c z, Niezado-
wolony idzie do s

ą

du, Rzeczpospolita 2005, nr 147, s. C1. 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

73 

s

ą

dowej  ma  bez  w

ą

tpienia  gwarancyjny  charakter,  i

Ŝ

  post

ę

powanie  reje-

strowe zostało przeprowadzone zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

cymi przepisami. 

Ponadto  trzeba  zauwa

Ŝ

y

ć

Ŝ

e  skoro  za

Ŝ

alenie  na  postanowienie  o  od-

mowie wszcz

ę

cia post

ę

powania oraz o jego umorzeniu po przeprowadzeniu 

dochodzenia przysługuje do s

ą

du, to równie

Ŝ

 do s

ą

du powinno przysługiwa

ć

 

za

Ŝ

alenie  na  postanowienie  o  umorzeniu  post

ę

powania  i  wpisaniu  sprawy 

do  rejestru  przest

ę

pstw,  nie  za

ś

  wył

ą

cznie  do  prokuratora

31

.  Taki  kierunek 

wykładni  został  równie

Ŝ

  przyj

ę

ty  w  uchwale  S

ą

du  Najwy

Ŝ

szego  z  dnia  30 

czerwca 2004 r.

32

Je

Ŝ

eli  za

ś

  chodzi  o  kontrol

ę

 

ś

rodków  zapobiegawczych,  to  zanim  przej-

dziemy  do  trybu  za

Ŝ

aleniowego,  nale

Ŝ

y  wspomnie

ć

Ŝ

e  w  ich  przypadku 

ustawodawca przewidział tak

Ŝ

e kontrol

ę

 z urz

ę

du. Art. 256 k.p.k. stanowi, 

Ŝ

nadzór  nad  prawidłowo

ś

ci

ą

  zatrzymania  i  wykonania 

ś

rodków  zapobiegaw-

czych sprawuje s

ą

d, a w post

ę

powaniu przygotowawczym – tak

Ŝ

e prokura-

tor. Obowi

ą

zek nadzoru spoczywa wi

ę

c w pierwszej kolejno

ś

ci na s

ą

dzie

33

Takie unormowanie zobowi

ą

zuje s

ą

d i prokuratora do reagowania z urz

ę

du 

w toku post

ę

powania w razie pojawienia si

ę

 okoliczno

ś

ci istotnych z punktu 

widzenia  stosowania  i  wykonywania 

ś

rodków  zapobiegawczych  (tak

Ŝ

e) 

i zatrzymania,  jak  i  do  aktywno

ś

ci,  zwłaszcza  w  ustaleniu  istnienia  okolicz-

no

ś

ci uzasadniaj

ą

cych uchylenie takiego 

ś

rodka lub jego zamian

ę

 na łagod-

niejszy (zob. art. 253 § 1 k.p.k.)

34

Szczególn

ą

  uwag

ę

  nale

Ŝ

y  zwróci

ć

  na  kontrol

ę

  dokonywan

ą

  na 

Ŝą

danie 

osoby,  której  prawa  zostały  naruszone  na  skutek  stosowania 

ś

rodka  zapo-

biegawczego. 

śą

danie  to  mo

Ŝ

e  przybra

ć

  posta

ć

  za

Ŝ

alenia  lub  wniosku 

o uchylenie lub zmian

ę

 stosowanego 

ś

rodka zapobiegawczego. Zasadnicze 

jednak  znaczenie  w  systemie  kontroli 

ś

rodków  zapobiegawczych  zajmuje 

tryb  za

Ŝ

aleniowy.  Zgodnie  z  art.  252  §  1  na ka

Ŝ

de  postanowienie  w  przed-

miocie 

ś

rodka zapobiegawczego (a wi

ę

c o jego zastosowaniu, przedłu

Ŝ

eniu, 

uchyleniu, zmianie) przysługuje za

Ŝ

alenie na zasadach ogólnych (tj. art. 459 

k.p.k. i n.), a zgodnie z § 2 przytaczanego przepisu na postanowienie proku-
ratora  w  przedmiocie 

ś

rodka  zapobiegawczego  za

Ŝ

alenie  przysługuje  do 

s

ą

du  rejonowego,  w  którego  okr

ę

gu  prowadzi  si

ę

  post

ę

powanie.  Za

Ŝ

alenie 

na  postanowienie  w  przedmiocie 

ś

rodka  zapobiegawczego  s

ą

d  rozpoznaje 

niezwłocznie.  Nale

Ŝ

y  pami

ę

ta

ć

Ŝ

e  za

Ŝ

alenie  w  przedmiocie  tymczasowego 

                                       

31

 J.  G r a j e w s k i,  L.  K.  P a p r z y c k i,  S.  S t e i n b o r n,  Kodeks  post

ę

powania  karnego.  Ko-

mentarz…, op. cit., s. 874–875; K. E i c h s t a e d t, Glosa do uchwały SN z dnia 30 czerwca 
2004 r., Palestra 2005, nr 3–4, s. 271–274. 

32

 Uchwała SN z dnia 30 czerwca 2004 r., I KZP 7/04, OSNKW 2004, nr 6, poz. 56. 

33

 K. M a r s z a ł, Kontrola stosowania 

ś

rodków przymusu w polskim procesie karnym, Proble-

my prawa karnego 1991, nr 17, s. 92. 

34

 Zob.  szerzej  J.  I z y d o r c z y k,  Praktyka  stosowania  tymczasowego  aresztowania  na  przy-

kładzie Polski centralnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 2002, s. 92. 

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
74 

aresztowania

35

 oraz zabezpieczenia maj

ą

tkowego powinno by

ć

 przekazane 

s

ą

dowi  w  ci

ą

gu  48  godzin  (art.  463  §  2),  a  w  pozostałych  wypadkach  bez 

nieuzasadnionej zwłoki.  

Rozpoznaj

ą

c  za

Ŝ

alenie,  s

ą

d  ocenia  ustalenia  dotycz

ą

ce  ogólnych 

i szczególnych  przesłanek  stosowania 

ś

rodka  zapobiegawczego.  Za

Ŝ

alenie 

na  postanowienie  w  przedmiocie 

ś

rodka  zapobiegawczego  s

ą

d  rozpoznaje 

niezwłocznie,  znaczy  najszybciej,  jak  to  tylko  mo

Ŝ

liwe,  w  okoliczno

ś

ciach 

konkretnej sprawy i z technicznego punktu widzenia

36

W

ś

ród 

ś

rodków przymusu, które podlegaj

ą

 kontroli za

Ŝ

aleniowej kilka za-

da

ń

 nale

Ŝ

y po

ś

wi

ę

ci

ć

 zatrzymaniu. Przyjmuje si

ę

Ŝ

e za

Ŝ

alenie na zatrzyma-

nie ma podwójny charakter prawny: jest odwołaniem od wydanej w tej spra-
wie decyzji oraz jest skarg

ą

 na czynno

ść

 realn

ą

 zatrzymania – sposób jego 

wykonania. Zdaniem A. Murzynowskiego jest 

ś

rodkiem totalnej kontroli s

ą

du 

nad  legalno

ś

ci

ą

  stosowania  zatrzymania

37

.  Kryteria,  w  oparciu  o  jakie  po-

winna przebiega

ć

 kontrola, to: zasadno

ść

 i legalno

ść

 zatrzymania oraz pra-

widłowo

ść

  jego  wykonania.  W kodeksie  post

ę

powania  karnego  nie  s

ą

  one 

sprecyzowane. Wydaje si

ę

Ŝ

e pierwsze dwa odnosi

ć

 nale

Ŝ

y do problematyki 

dopuszczalno

ś

ci. Bior

ą

c pod uwag

ę

 kryterium legalno

ś

ci, s

ą

d winien zwróci

ć

 

uwag

ę

 na legitymacj

ę

 organu, który dokonał zatrzymania, czas jego trwania, 

prawn

ą

  mo

Ŝ

liwo

ść

  jego  zastosowania.  Zasadno

ść

  zatrzymania  wi

ąŜ

e  si

ę

 

z istnieniem  podstaw  faktycznych  podejrzenia  popełnienia  przest

ę

pstwa 

i celowo

ś

ci

ą

 stosowania jego w stosunku do konkretnej osoby. Prawidłowo

ść

 

wykonania dotyczy jedynie sfery wykonawczej

38

.  

5. Czynno

ś

ci procesowe s

ą

du w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Ju

Ŝ

  na  wst

ę

pie  nale

Ŝ

y  zaznaczy

ć

Ŝ

e  katalog  tych  czynno

ś

ci  prezentuje 

si

ę

  do

ść

  skromnie.  Zasadniczo  s

ą

  to:  przesłuchanie  podejrzanego  przed 

zastosowaniem  tymczasowego  aresztowania  (art.  249  §  3  k.p.k.  w  zw. 
z art. 250 § 1 k.p.k.), przesłuchanie 

ś

wiadka na 

Ŝą

danie strony, prokuratora 

lub innego prowadz

ą

cego post

ę

powanie, je

Ŝ

eli zachodzi niebezpiecze

ń

stwo, 

Ŝ

ś

wiadka nie b

ę

dzie mo

Ŝ

na przesłucha

ć

 na rozprawie (art. 316 § 3 k.p.k.). 

W ostatnim czasie pojawiły si

ę

 jednak dwie istotne czynno

ś

ci dowodowe, do 

                                       

35

 Zob.  szerzej  D.  W y s o c k i,  Gwarancja  niezwłocznej  kontroli  odwoławczej  tymczasowego 

aresztowania, Prokuratura i Prawo 2003, nr 1, s. 47. 

36

 P.  H o f m a

ń

s k i,  E.  S a d z i k,  K.  Z g r y z e k,  Kodeks  post

ę

powania  karnego.  Komentarz, 

t. I, Warszawa 1999, s. 928.  

37

 A.  M u r z y n o w s k i,  Krótki  komentarz  do  nowych  przepisów  o  zatrzymaniu,  Nowe  Prawo 

1989,  nr  9,  s.  51;  zob.  te

Ŝ

  L.  K.  P a p r z y c k i,  S

ą

dowa  kontrola  zatrzymania,  Nowe  Prawo 

1989, nr 9, s. 43–46. 

38

 Szerzej zob. A. L u d w i c z e k, Problematyka kontroli zatrzymania w nowym k.p.k., Prokura-

tura i Prawo 1998, nr 11–12, s. 37. 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

75 

których przeprowadzania jest uprawniony s

ą

d. Mam tu na my

ś

li przesłucha-

nie pokrzywdzonego nieletniego w charakterze 

ś

wiadka w trybie 185a k.p.k. 

oraz 

ś

wiadka, który nie uko

ń

czył 15 lat, w trybie art. 185b k.p.k.  

W  przypadku  dalszego  rozszerzenia  s

ą

dowych  czynno

ś

ci  dowodowych 

w post

ę

powaniu  przygotowawczym  nale

Ŝ

ałoby  si

ę

  zastanowi

ć

,  czy  nie 

nada

ć

  im  wi

ę

kszej  rangi  dowodowej  na  rozprawie  głównej  w  porównaniu 

z dowodami utrwalonymi przez organy 

ś

cigania. 

6. Znaczenie i funkcja s

ą

dowej kontroli post

ę

powania przygo-

towawczego  

S

ą

dowa  kontrola  post

ę

powania  przygotowawczego,  jak  zaprezentowano 

wy

Ŝ

ej, mo

Ŝ

e przebiega

ć

 w ró

Ŝ

nych płaszczyznach oraz wi

ą

za

ć

 si

ę

 z ró

Ŝ

nymi 

etapami  post

ę

powania  –  mo

Ŝ

e  mie

ć

  miejsce  zarówno  w  stadium  post

ę

po-

wania  przygotowawczego,  jak  i  jurysdykcyjnego

39

.  Jakiekolwiek  w

ą

tpliwo

ś

ci 

co  do  potrzeby  dokonywania  przez  s

ą

d  kontroli  czynno

ś

ci  w  post

ę

powaniu 

przygotowawczym  s

ą

  w  moim  przekonaniu  nieuzasadnione.  S

ą

dowej  inge-

rencji  w  post

ę

powanie  przygotowawcze  z  pewno

ś

ci

ą

  nie  mo

Ŝ

na  traktowa

ć

 

jako wyraz barku zaufania do organów prowadz

ą

cych post

ę

powanie przygo-

towawcze,  raczej  nale

Ŝ

y  stwierdzi

ć

Ŝ

e  celem  jej  jest  mobilizacja  organów 

prowadz

ą

cych  post

ę

powanie  przygotowawcze  do  rzetelnego  działania  i  po-

dejmowania trafnych decyzji. Ponadto nie ma w

ą

tpliwo

ś

ci, 

Ŝ

e kontrola doko-

nywana przez niezawisły s

ą

d szczególnie uzasadniona jest tam, gdzie wkra-

cza  si

ę

  w  sfer

ę

  swobód  obywatelskich,  przykładowo,  takich  jak:  wolno

ść

 

człowieka,  tajemnica  korespondencji,  prawo  własno

ś

ci.  W  tym  miejscu  do-

chodzimy  do  zasadniczej  funkcji  realizowanej  przez  s

ą

d  w  trakcie  post

ę

po-

wanie  przygotowawczego  –  funkcji  gwarancyjnej.  Natomiast  udział  s

ą

du 

w pełnieniu funkcji przygotowawczej – dokonywaniu czynno

ś

ci dowodowych 

przedstawia si

ę

 raczej skromnie. 

Ponadto  pami

ę

ta

ć

  nale

Ŝ

y, 

Ŝ

e  zapewnienie  wszechstronnej  kontroli  s

ą

du 

nad  czynno

ś

ciami  dokonywanymi  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  jest 

jedn

ą

 z gwarancji prawidłowego wymiaru sprawiedliwo

ś

ci

40

.  

Trafnie zauwa

Ŝ

a C. Kulesza, 

Ŝ

e aby kontrola s

ą

du była efektywna, powi-

nien j

ą

 sprawowa

ć

 organ jednoosobowy na nast

ę

puj

ą

cych zasadach: 

–  minimum interwencji i poszanowanie samodzielno

ś

ci organów 

ś

cigania, 

                                       

39

 A.  K a f t a l,  Kontrola  s

ą

dowa  post

ę

powania  przygotowawczego,  Warszawa  1974,  s.  8; 

C. K u l e s z a,  Post

ę

powanie  przygotowawcze...,  (w:)  P.  K r u s z y

ń

s k i  (red.),  Nowe…, 

op. cit., s. 265; C. K u l e s z a, Post

ę

powanie przygotowawcze, (w:) P. K r u s z y

ń

s k i (red.), 

Wykład prawa karnego procesowego, Białystok 1998, s. 320. 

40

 S.  W a l t o

ś

,  Model  post

ę

powania  przygotowawczego  na  tle  prawnoporównawczym,  War-

szawa 1968, s. 329 i n. 

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
76 

–  działanie  z  reguły  na  wniosek  stron  przez  rozpatrywanie  za

Ŝ

ale

ń

  na  po-

stanowienia, zarz

ą

dzenia i czynno

ś

ci organów 

ś

cigania (kontrola nast

ę

p-

cza, po wykonaniu czynno

ś

ci), 

–  podejmowanie  bezpo

ś

rednich  decyzji  o  najwa

Ŝ

niejszych  ograniczeniach 

praw  jednostki,  gdzie  wa

Ŝ

ko

ść

  naruszonych  dóbr  nie  pozwala  na  stoso-

wanie kontroli nast

ę

pczej (kontrola wst

ę

pna), 

–  nast

ę

pcze  sprawdzenie  zasadno

ś

ci  oskar

Ŝ

enia  z  urz

ę

du  b

ą

d

ź

  na  wnio-

sek stron, 

–  działanie w warunkach pełnej kontradyktoryjno

ś

ci i konsekwentnego roz-

dzielenia funkcji procesowych

41

7.  Wła

ś

ciwo

ść

  s

ą

du  do  dokonywania  czynno

ś

ci  s

ą

dowych 

w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Kwesti

ę

 t

ą

 reguluje art. 329 § 1 k.p.k., zgodnie z którym czynno

ś

ci w po-

st

ę

powaniu  przygotowawczym  dokonuje  na  posiedzeniu  s

ą

d  powołany  do 

rozpoznania sprawy w pierwszej instancji, je

Ŝ

eli ustawa nie stanowi inaczej. 

S

ą

dem  powołanym  do  rozpoznania  sprawy  w  pierwszej  instancji, 

a dokonuj

ą

cym  przewidzianych  w  ustawie  czynno

ś

ci  w  post

ę

powaniu  przy-

gotowawczym (art. 329 § 1 k.p.k.) lub rozpoznaj

ą

cym za

Ŝ

alenie na czynno-

ś

ci post

ę

powania przygotowawczego (art. 329 § 2 k.p.k.), jest ten s

ą

d, który 

byłby  wła

ś

ciwy  po  wpłyni

ę

ciu  aktu  oskar

Ŝ

enia

42

.  Wła

ś

ciwo

ść

  s

ą

du,  jak 

słusznie  zauwa

Ŝ

a  S

ą

d  Najwy

Ŝ

szy,  zale

Ŝ

y  od  czynników  obiektywnych  de-

terminuj

ą

cych  t

ę

  wła

ś

ciwo

ść

,  a  w  szczególno

ś

ci  w  ramach  post

ę

powania 

zainicjowanego  wniesieniem  aktu  oskar

Ŝ

enia  (lub  wnioskiem  o  warunkowe 

umorzenie  post

ę

powania)  –  zale

Ŝ

y  od  rzeczywistego  przebiegu  zdarzenia 

faktycznego wskazanego w akcie oskar

Ŝ

enia jako przest

ę

pstwo

43

Te same zasady nale

Ŝ

y odnie

ść

 do sytuacji, gdy w sprawie nie wniesiono 

jeszcze aktu oskar

Ŝ

enia, lecz wniesiono za

Ŝ

alenie na czynno

ś

ci post

ę

powa-

nia przygotowawczego na podstawie art. 329 § 2 k.p.k. – wówczas okre

ś

le-

nie  „powołany  do  rozpoznania  sprawy  w  pierwszej  instancji”  odnosi  si

ę

  do 

(hipotetycznie)  do  s

ą

du,  który  byłby  (dopiero  w  przyszło

ś

ci)  wła

ś

ciwy  do 

rozpoznania  sprawy,  gdyby  sprawa  wpłyn

ę

ła  do  s

ą

du  z  aktem  oskar

Ŝ

enia. 

O tak  rozumianej  wła

ś

ciwo

ś

ci  s

ą

du  nie  mog

ą

  decydowa

ć

  czynniki  subiek-

tywne,  jak  np.  okre

ś

lenie  kwalifikacji  prawnej  czynu  w  zawiadomieniu 

                                       

41

 C.  K u l e s z a,  Post

ę

powanie  przygotowawcze…,  (w:)  P.  K r u s z y

ń

s k i  (red.),  Nowe…, 

op. cit.,  s.  264–265;  C.  K u l e s z a,  S

ę

dzia 

ś

ledczy  w  modelu  post

ę

powania  przygoto-

wawczego  na  tle  prawnoporównawczym,  Dział  Wydawnictw  Filii  UW  w  Białymstoku  1991, 
s. 296–297. 

42

 Uchwała SN z dnia 23 lutego 1999 r., I KZP 35/98, OSNKW 1999, nr 3–4, poz. 13. 

43

 Ibidem

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

77 

o przest

ę

pstwie  czy  w  postanowieniu  o  wszcz

ę

ciu  post

ę

powania  przygoto-

wawczego  lub  o  jego  umorzeniu,  tako

Ŝ

  kwalifikacja  prawna  postulowana 

w za

Ŝ

aleniu, gdy

Ŝ

 nie wi

ąŜą

 one s

ą

du. 

Zauwa

Ŝ

y

ć

  nale

Ŝ

y, 

Ŝ

e  o  wła

ś

ciwo

ś

ci  s

ą

du  do  rozpoznania  za

Ŝ

alenia  na 

umorzenie  post

ę

powania  przygotowawczego  czy  na  odmow

ę

  jego  wszcz

ę

-

cia decydowa

ć

 b

ę

dzie zdarzenie faktyczne b

ę

d

ą

ce przedmiotem dochodze-

nia czy 

ś

ledztwa, tak jak si

ę

 ono przedstawia w 

ś

wietle okoliczno

ś

ci sprawy. 

Do oceny tego kryterium koniecznym mo

Ŝ

e si

ę

 sta

ć

 posiłkowo si

ę

gni

ę

cie do 

tre

ś

ci  postanowienia  prokuratora,  notatek  urz

ę

dowych  powstałych  w  toku 

post

ę

powania  przygotowawczego,  do  danych  w  zawiadomieniu  o  przest

ę

p-

stwie  oraz  tre

ś

ci  za

Ŝ

alenia  pokrzywdzonego.  Zdarzenie  faktyczne  nale

Ŝ

rozumie

ć

  jako  okre

ś

lon

ą

  zaszło

ść

  w  takim  kształcie,  w  jakim  okre

ś

lone  za-

chowanie przebiegało

44

Kodeks  post

ę

powania  karnego  przewiduje  odst

ę

pstwa  od  ogólnej  zasa-

dy, 

Ŝ

e czynno

ś

ci w post

ę

powaniu przygotowawczym dokonuje s

ą

d powołany 

do  rozpoznania  sprawy  w  pierwszej  instancji  jednoosobowo.  Przykładowo 
tylko nale

Ŝ

y wskaza

ć

–  za

Ŝ

alenie  na  zatrzymanie  rozpoznaje  s

ą

d  rejonowy  miejsca  zatrzymania 

lub prowadzenia post

ę

powania (art. 246 § 2 k.p.k.), 

–  za

Ŝ

alenie  na  postanowienie  prokuratora  w  przedmiocie 

ś

rodka  zapobie-

gawczego  przysługuje  do  s

ą

du  rejonowego,  w  którego  okr

ę

gu  prowadzi 

si

ę

 post

ę

powanie (art. 252 § 2 k.p.k.), 

–  tymczasowe  aresztowanie  stosuje  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym 

s

ą

d rejonowy, w którego okr

ę

gu prowadzi si

ę

 post

ę

powanie, a w wypad-

kach niecierpi

ą

cych zwłoki tak

Ŝ

e inny s

ą

d rejonowy (art. 250 § 2 k.p.k.),  

–  list 

Ŝ

elazny  mo

Ŝ

e  wyda

ć

  lub  odwoła

ć

  w  stosunku  do  oskar

Ŝ

onego  wła-

ś

ciwy miejscowo s

ą

d okr

ę

gowy (art. 281 k.p.k. i art. 282 § 2 k.p.k.), 

–  aresztowanie  jako  kar

ę

  porz

ą

dkow

ą

  stosuje  s

ą

d  rejonowy,  w  którego 

okr

ę

gu prowadzi si

ę

 post

ę

powanie (art. 290 § 1 k.p.k.), 

–  za

Ŝ

alenie  na  postanowienie  prokuratora  w  przedmiocie  zabezpieczenia 

maj

ą

tkowego  jako 

ś

rodka  przymusu  przysługuje  do  s

ą

du  rejonowego, 

w którego okr

ę

gu prowadzi si

ę

 post

ę

powanie (art. 293 § 2 k.p.k.). 

Nie mo

Ŝ

na tez zapomina

ć

 o pewnych odmienno

ś

ciach co do wła

ś

ciwo

ś

ci 

s

ą

du  do  przedłu

Ŝ

enia  czasu  trwania  tymczasowego  aresztowania  w  post

ę

-

powaniu przygotowawczym (zobacz punkt drugi opracowania). 

Wszelkie  czynno

ś

ci  s

ą

du  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  podejmo-

wane  s

ą

  na  posiedzeniu.  Przechodz

ą

c  do  kwestii  składu  s

ą

du,  nie  ma  tu 

Ŝ

adnych  niejasno

ś

ci,  gdy

Ŝ

  art.  329  §  2  wyra

ź

nie  stanowi, 

Ŝ

e  s

ą

d  dokonuje 

czynno

ś

ci  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  jednoosobowo,  tak

Ŝ

e  wtedy 

                                       

44

 J. Ł u p i

ń

s k i, Szczególny tryb zaskar

Ŝ

ania postanowie

ń

 o odmowie wszcz

ę

cia lub umorze-

niu post

ę

powania przygotowawczego, Prokuratura i Prawo 2002, nr 10, s. 52–53. 

background image

K. Malinowska-Krutul 

Prokuratura  

i Prawo 10, 2008 

 

 
78 

gdy  rozpoznaje  za

Ŝ

alenie  na  czynno

ś

ci  post

ę

powania  przygotowawczego, 

chyba 

Ŝ

e ustawa stanowi inaczej.  

Reguła powy

Ŝ

sza nie dotyczy jednak rozpatrywania przez s

ą

d odwoław-

czy  za

Ŝ

ale

ń

  na  czynno

ś

ci  s

ą

du  dokonane  w  post

ę

powaniu  przygotowaw-

czym,  do  którego  to  orzekania  stosuje  si

ę

  zasad

ę

  z  art.  30  §  2  k.  (skład  

3-osobowy)  z  uwagi  na  fakt, 

Ŝ

e  orzekanie  przez  s

ą

d  stanowi  ju

Ŝ

  czynno

ść

 

post

ę

powania  s

ą

dowego  a  nie  przygotowawczego  (mimo  ze  odnosi  si

ę

  do 

czynno

ś

ci  z  post

ę

powania  przygotowawczego).  I  tak,  przykładowo,  mo

Ŝ

na 

wskaza

ć

Ŝ

e orzekanie w przedmiocie przedłu

Ŝ

enia tymczasowego areszto-

wania  w  toku  post

ę

powania  przygotowawczego  stanowi  czynno

ść

  s

ą

dow

ą

 

w post

ę

powaniu przygotowawczym i zgodnie z art. 329 § 2 powinno nast

ą

pi

ć

 

jednoosobowo,  ale  rozpoznawanie  za

Ŝ

alenia  na  postanowienie  s

ą

du  wyda-

ne  w  tym  przedmiocie  powinno  odby

ć

  si

ę

  w  składzie  3-osobowym,  gdy

Ŝ

 

orzekanie jest ju

Ŝ

 czynno

ś

ci

ą

 post

ę

powania s

ą

dowego (mimo 

Ŝ

e odnosi si

ę

 

do  post

ę

powania  przygotowawczego).  Podkre

ś

li

ć

  zatem  nale

Ŝ

y, 

Ŝ

e  reguła 

wyra

Ŝ

ona w art. 329 § 2 k.p.k., a wi

ę

c skład jednoosobowy s

ą

du – znajduje 

zastosowanie  tylko  do  rozpoznawania  za

Ŝ

ale

ń

  na  czynno

ś

ci  post

ę

powania 

przygotowawczego  wykonywane  przez  prokuratora  czy  inne  organy  prowa-
dzacie to post

ę

powanie, ma wi

ę

c m.in. zastosowanie w sytuacji za

Ŝ

alenia na 

zatrzymanie (art. 246 § 2 k.p.k.) lub za

Ŝ

alenia na postanowienia prokuratora 

w przedmiocie zabezpieczenia maj

ą

tkowego (art. 293 § 2 k.p.k.)

45

8. Uwagi ko

ń

cowe 

Kontrola  s

ą

dowa  post

ę

powania  przygotowawczego  mo

Ŝ

e  polega

ć

  na 

powierzeniu  post

ę

powania  przygotowawczego  s

ą

dom  (s

ę

dziom 

ś

ledczym), 

które b

ę

d

ą

 nadzorowały czynno

ś

ci podległych im organów lub na sprawdza-

niu  przez  s

ą

d  czynno

ś

ci  dokonanych  przez  organy  nies

ą

dowe,  w  których 

gestii pozostawiono prowadzenie post

ę

powania przygotowawczego

46

Na  zako

ń

czenie  zasadnym  wydaje  si

ę

  sformułowanie  kilku  uwag  doty-

cz

ą

cych  s

ę

dziego 

ś

ledczego.  Instytucja  ta  została  wprowadzona  do  nowo-

Ŝ

ytnego  procesu  karnego  przez  napoleo

ń

ski  Code  d’instruction  criminelle 

z 1808  r.  i  od  tego  czasu  pojawiła  si

ę

  w  systemach  prawnych  prawie  całej 

Europy,  b

ę

d

ą

c  przedmiotem  licznych  kontrowersji

47

.  S

ą

dowe 

ś

ledztwo 

wst

ę

pne  pełni  przede  wszystkim funkcj

ę

  przygotowawcz

ą

,  która  sprowadza 

si

ę

  do  zbierania  i  utrwalania  dowodów  na  u

Ŝ

ytek  b

ą

d

ź

  s

ą

du  wyrokuj

ą

cego 

                                       

45

 Uchwała SN z dnia 20 stycznia 1999 r., I KZP 24/98, OSNKW 1999, nr 1–2, poz. 4.  

46

 A.  K a f t a l,  Kontrola  s

ą

dowa  post

ę

powania…,  op.  cit.,  s.  8;  t e n

Ŝ

e,  Model  post

ę

powania 

przygotowawczego de lege ferenda w prawie polskim, Studia Prawnicze 1989, nr 1, s. 82. 

47

 C.  K u l e s z a,  S

ę

dzia 

ś

ledczy  w  polskim  modelu  post

ę

powania  przygotowawczego  (uwagi 

de lege ferenda), Pa

ń

stwo i Prawo 1988, nr 12, s. 93 

background image

Czynno

ś

ci s

ą

dowe w post

ę

powaniu przygotowawczym 

Prokuratura 
i Prawo 10, 2008 

 

79 

(polski k.p.k. z 1969 r.), b

ą

d

ź

 oskar

Ŝ

yciela publicznego dla podj

ę

cia decyzji 

o losach  skargi  (w  niektórych  krajach  Europy  Zachodniej)

48

.  Oprócz  funkcji 

przygotowania  rozprawy  pełni  to 

ś

ledztwo  równie

Ŝ

  drug

ą

,  równie  wa

Ŝ

n

ą

 

funkcj

ę

 – gwarancyjn

ą

 – polegaj

ą

c

ą

 na zabezpieczeniu zgodnego z prawem 

przebiegu  post

ę

powania. S

ę

dzia  wprowadzony  do  post

ę

powania  do  wst

ę

p-

nego etapu procesu pełni rol

ę

 gwaranta praw jednostki

49

.  

W  polskim  ustawodawstwie  instytucja  s

ę

dziego 

ś

ledczego  przewidziana 

była  w  kodeksie  post

ę

powania  karnego  z  1928  r.  W  1949  r.  instytucja  ta 

znikn

ę

ła  z  naszego  systemu  prawnego.  O  jej  przywróceniu my

ś

lano  na  po-

cz

ą

tku  lat  80.,  podczas  prac  nad  planowan

ą

  nowelizacj

ą

  k.p.k.  z  1969  r., 

wówczas  jednak  argumenty  „przeciw”  wzi

ę

ły  gór

ę

  nad  argumentami  „za” 

i ostatecznie  nie  zdecydowano  si

ę

  na  jej  powrót  do  polskiej  procedury  kar-

nej

50

Obecnie  bardzo  szeroko  polski  ustawodawca  uregulował  uprawnienia 

s

ą

du  w  kodeksie  post

ę

powania  karnego.  W  praktyce  jednak  kontrola  s

ą

du 

tak  szeroko  nie  si

ę

ga,  wr

ę

cz  przybiera  du

Ŝ

o  w

ęŜ

szy  wymiar,  st

ą

d  ostatnio 

powróciły  postulaty  przywrócenia  instytucji  s

ę

dziego 

ś

ledczego.  Krajowa 

Rada S

ą

downictwa podj

ę

ła uchwał

ę

 w sprawie potrzeby zmian w organizacji 

prokuratury i przywrócenia instytucji s

ę

dziego 

ś

ledczego

51

Zwolennicy podkre

ś

laj

ą

Ŝ

e niezawisły s

ą

d, podległy wył

ą

cznie konstytucji 

i  ustawom,  pozbawiony  zwierzchnictwa  i  hierarchicznego  podporz

ą

dkowa-

nia,  byłby  odporny  na  zakulisowe  wpływy  i  niedozwolon

ą

  presj

ę

  ze  strony 

organów  władzy,  mediów  i  opinii  publicznej.  Wprowadzenie  s

ę

dziego 

ś

ledczego do kodeksu post

ę

powania karnego wi

ą

załoby si

ę

 jednak z całko-

witym  przemeblowaniem  całego  modelu  post

ę

powania  przygotowawczego, 

ze zmianami, które mo

Ŝ

na okre

ś

li

ć

 jako rewolucyjne. Nale

Ŝ

y te

Ŝ

 nadmieni

ć

i

Ŝ

 pojawił si

ę

 te

Ŝ

 inny pomysł mniej radykalny, o którym nale

Ŝ

y wspomnie

ć

 – 

aby  w ka

Ŝ

dym  z  s

ą

dów  stworzy

ć

  okre

ś

lon

ą

  grup

ę

  wyspecjalizowanych  s

ę

-

dziów do realizacji zada

ń

 zwi

ą

zanych z czynno

ś

ciami s

ą

dowymi w post

ę

po-

waniu przygotowawczym

52

.  

                                       

48

 Zob.  szerzej:  C.  K u l e s z a,  Rola  s

ą

du  w  post

ę

powaniu  przygotowawczym  w  systemach 

prawnych niektórych pa

ń

stw zachodnich, Pa

ń

stwo i Prawo 1987, nr 4, s. 83. 

49

 Ibidem; C. K u l e s z a, S

ę

dzia 

ś

ledczy w polskim modelu…, op. cit., s. 93. 

50

 Do  zwolenników  tej  instytucji  zaliczy

ć

  nale

Ŝ

y  głównie:  A.  K a f t a l a,  Wst

ę

pny  społeczny 

projekt  zmian  k.p.k.  (wariant  II),  Kraków  1981,  s.  8–12;  A.  M u r z y n o w s k i e g o,  Problem 
wprowadzenia  instytucji  s

ę

dziego 

ś

ledczego,  Pa

ń

stwo  i  Prawo  1982,  nr  3,  s.  16  i  n.; 

S. W a l t o s i a,  Model  polskiego  procesu  karnego  de  lege  ferenda,  Pa

ń

stwo  i  Prawo  1981, 

nr 3, s. 31 i n.; P. K r u s z y

ń

s k i e g o, Zasada domniemania niewinno

ś

ci w polskim procesie 

karnym,  Warszawa  1983,  s.  151–152;  C.  K u l e s z

ę

,  Instytucja  s

ę

dziego 

ś

ledczego…, 

op. cit., s. 293 i n. 

51

 Zob.  uchwał

ę

  Krajowej  Rady  S

ą

downictwa  z  dnia  7  listopada  2007  r.,  nr  177/2007 

(www.krs.pl). 

52

 M. G. W

ę

g l o w s k i, S

ę

dzia 

ś

ledczy, czyli temat zast

ę

pczy, Rzeczpospolita z dnia 17 grud-

nia 2007 r. (http://www.rp.pl).