background image

 

Ćwiczenie 10b 

 
 

Wyznaczanie pojemności kondensatora metodą 
mostka Wheatstone’a 

 

10b.1.

 

Zasada ćwiczenia 

 

Pojemność  nieznanych  kondensatorów  wyznaczana  jest  metodą  mostkową. 

Ponadto  wyznacza  się  pojemność  zastępczą  kondensatorów  połączonych  szeregowo 
lub równolegle. 

 
 

10b.2.

 

Wiadomości teoretyczne 

 

Kondensator  składa  się  z  dwóch  przewodzących  okładek  rozdzielonych 

warstwą  izolatora.  Prąd  stały  nie  moŜe  płynąć  przez  kondensator.  JeŜeli  podłączymy 
kondensator  do  źródła  prądu  stałego  o  napięciu  U,  to  zaobserwujemy  jedynie 
krótkotrwały  prąd,  a  okładki  uzyskają  względem  siebie  róŜnicę  potencjałów  U
Stosunek  ładunku  Q  zgromadzonego  na  kondensatorze  do  róŜnicy  potencjałów  U 
nazywamy pojemnością kondensatora i zwykle oznaczamy przez C

U

Q

C

=

  .   

 

    

 

(10b.1) 

Wielkość  ta  jest  wielkością  charakteryzującą  kondensator,  zaleŜną  od jego  wymiarów 
geometrycznych i od uŜytego izolatora. 
JeŜeli do okładek kondensatora przyłoŜymy zmienne napięcie: 

( )

t

U

U

o

ω

sin

=

  , 

 

 

 

(10b.2) 

gdzie  U

o

  –  amplituda  napięcia, 

ω

  -  pulsacja  (

f

π

ω

2

=

),  a  f  –  częstotliwość,  to  prąd 

ładowania kondensatora (I) będzie wyprzedzał o 

π

/2 zmienne napięcie, a więc: 

(

)

2

/

sin

π

ω

+

=

t

I

I

o

  . 

 

 

(10b.3) 

Stosunek  amplitudy  napięcia  przyłoŜonego  do  kondensatora  (U

o

)  do  amplitudy  prądu 

płynącego  przez  kondensator  (I

o

)  nazywamy  oporem  pojemnościowym  lub  reaktancją 

pojemnościową i oznaczamy przez X

o

o

I

U

X

=

  . 

 

 

 

(10b.4) 

Wartość  X  zaleŜy  od  pojemności  kondensatora  i  od  częstotliwości  prądu  zmiennego 
zgodnie ze wzorem: 

C

f

X

π

2

1

=

       .    

 

(10b.5) 

background image

 
 
 
Ć

wiczenie 10b 

 
 
 

Opór  pojemnościowy  kondensatora  moŜna  mierzyć  metodą  mostka 

Wheatstone’a  opisaną  w  ćwiczeniu  10a.  Jednak,  zamiast  prądu  stałego  musimy 
stosować prąd zmienny. Schemat podłączenia elementów mostka przedstawia rysunek 
10b.1.  
Po zrównowaŜeniu mostka moŜemy zapisać: 

2

1

R

R

X

X

o

x

=

 

 

 , 

 

(10b.6) 

gdzie  X

x

    -reaktancja  kondensatora  C

x

,  X

o

  –  reaktancja  kondensatora  C

o

.  Stąd 

uwzględniając (10a.3) i (10b.5) wyznaczamy nieznaną pojemność: 

1

2

l

l

C

C

o

x

=

   . 

 

 

(10b.7) 

l

1

C

o

S

R

2

R

1

C

x

l

2

G

 

Rysunek 10b.1. Schemat podłączenia elementów mostka. 

 

 
 

10b.3. Aparatura pomiarowa 
 

2

1

3

4

 

Rysunek 10b.2. Zdjęcie stanowiska pomiarowego 

background image

 
 
 
Ć

wiczenie 10b 

 
 
 

Układ pomiarowy składa się z: 

 

generatora prądu zmiennego (1), 

 

listwy oporowej z suwakiem (2), 

 

słuchawki (3), 

 

pudełka łączącego (4), 

 

zestawu kondensatorów, 

 

kabli do łączenia elementów układu. 

 
 

10b.4. Zadania 

 
W ramach ćwiczenia student moŜe wyznaczyć: 

 

pojemność nieznanych kondensatorów, 

 

pojemność zastępczą układu kondensatorów połączonych szeregowo lub 
równolegle. 

 

 

10b.5. Przebieg pomiarów i opracowanie wyników 
 

Na  rysunku  10b.1  przedstawiony  jest  schemat  połączenia  układu.  W  miejsce 

kondensatora  C

x

  podłączamy  kondensator,  którego  pojemność  chcemy  zmierzyć. 

Metoda  mostkowa  daje  największą  dokładność  pomiaru,  jeŜeli  mostek  daje  się 
zrównowaŜyć  w  centralnej  części  listwy  oporowej.  Stąd  teŜ  pomiar  warto 
przeprowadzać etapowo, zbliŜając sukcesywnie pojemność  wzorcowego  kondensatora 
do  rzędu  wielkości  pojemności  badanej.  Mostek  powinien  być  równowaŜony  do  zera 
poprzez  przesunięcie  suwaka  na  listwie  oporowej  tak,  aby  w  słuchawce  uzyskać 
minimum  natęŜenia  dźwięku.  Częstotliwość  generatora  naleŜy  ustawić  w  zakresie 
częstotliwości odpowiadającej największej wraŜliwości ucha ludzkiego (1 

 5 kHz). 

 
 
10b.6. Wymagane wiadomo
ści 

 
1.

 

Pojemność kondensatora. 

2.

 

Połączenie równoległe i szeregowe kondensatorów. 

3.

 

Kondensator w obwodzie prądu zmiennego. 

 
 

10b.7. Literatura 
 

1.

 

D.  Halliday,  R.  Resnick,  J.  Walker  –  Podstawy  fizyki,  Wydawnictwo  Naukowe 
PWN, Warszawa 2005. 

2.

 

A.  Januszajtis  –  Fizyka  dla  Politechnik,  t.  II,  Wydawnictwo  Naukowe  PWN, 
Warszawa 1986.