12. Liberalizacja prawa dewizowego i wpływ na działalność banków (strona internetowa
– bankier.pl)
W II połowie lat 90. nastąpiła liberalizacja przepisów prawa dewizowego. Podstawowe
wprowadzone zmiany to:
-brak dotychczas istniejących ograniczeń w przepływie kapitałów (można np. założyć za
granicą konto bankowe, nabyć papiery wartościowe bądź jednostki uczestnictwa w
funduszach inwestycyjnych oraz nieruchomości)
-rezygnacja z nakazu odsprzedaży zagranicznych środków płatniczych przez podmioty
gospodarujące i inne osoby krajowe
-dopuszczenia swobodnego ustalania terminów płatności w obrotach zagranicznych
dotyczących należności dla osób krajowych
-otworem stanęły przed inwestorami największe giełdy świata, czyli nowojorska NYSE i
Nasdaq, gdzie w sumie jest notowanych ponad 6 tys. Spółek
-rachunek maklerski będzie można otworzyć u zagranicznego brokera
Zdaniem specjalistów nie powodów do niepokoju, jeśli chodzi o odpływ środków z kraju
macierzystego za granicę. Na przeszkodzie takim ruchom staną bariery językowe, duże koszty
pośrednie oraz często atrakcyjniejsza oferta zysków na lokatach w kraju macierzystym. Stąd
ze zmian skorzystają raczej osoby bogatsze, chcące ukryć część majątku przed fiskusem oraz
osoby często odbywające podróże zagraniczne. Nie oczekuje się także widocznego wpływu
liberalizacji prawa dewizowego na kształtowanie się kursu waluty krajowej.
Liberalizacja prawa dewizowego dotyczy krajów należących do Unii Europejskiej oraz
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Liberalizacja jest obustronna, co oznacza,
że nie tylko Polacy będą mogli inwestować swoje środki zagranicą, ale również obywatele
krajów należących do wcześniej wymienionych organizacji będą mogli zainwestować bez
problemu w Polsce. W pozostałych przypadkach (kraje nie należące do UE i ODCE)
inwestycje i transakcje będą objęte dotychczasowymi ograniczeniami, tzn. wymagane będzie
posiadanie indywidualnego pozwolenie dewizowego prezesa NBP.
17. Zadłużenie sektora publicznego i wpływ na zarządzanie aktywami bankowymi
(strona internetowa - www.wpia.uni.lodz.pl)
W ramach całego budżetu dług publiczny występuje zawsze w związku z podjęciem decyzji
dokonania wydatków publicznych w rozmiarze przekraczającym możliwości sfinansowania
ich dochodami publicznymi. W jednostkach sektora finansów publicznych, dług powstaje na
skutek zaciągania kredytów bankowych oraz decyzji inwestycyjnych bez pokrycia w planach
finansowych.
Szczegółowe Kompetencje Ministra Finansów w związku z zarządzaniem długiem Skarbu
Państwa:
-zaciąganie zobowiązań finansowych w imieniu Skarbu Państwa, w szczególności w drodze
emisji papierów wartościowych oraz zaciągania pożyczek i kredytów na rynku krajowym i
zagranicznym
-spłata wyżej wymienionych zaciągniętych zobowiązań
-przeprowadzanie innych operacji finansowych związanych z zarządzaniem długiem, w tym
operacji związanych z finansowymi instrumentami pochodnymi
Instrumenty realizacji zadań przysługujące Ministrowi Finansów w związku z zarządzaniem
długiem publicznym to m.in. zarządzanie wolnymi środkami budżetu państwa, a także
zarządzanie aktywami finansowymi Skarbu Państwa, w tym środkami publicznymi
wyodrębnionymi w związku z zarządzaniem długiem Skarbu Państwa.
Zarządzanie wolnymi środkami obejmuje w szczególności ich lokowanie na rynku
finansowym, natomiast zarządzanie aktywami finansowymi obejmuje w szczególności
wykonywanie operacji i działań na rynkach finansowych, które wpływają na zmianę struktury
zadłużenia Skarbu Państwa, w celu:
-zwiększenia bezpieczeństwa finansowego potrzeb pożyczkowych budżetu państwa
-obniżenia ryzyka i kosztów obsługi długu Skarbu Państwa
-realizacji innych celów zarządzania długiem Skarbu Państwa, określonych w strategii
Dług Skarbu Państwa jest przeznaczony na sfinansowanie deficytu budżetu państwa. Ustawa
o finansach publicznych stanowi jednak, że deficyt budżetu państwa może być pokryty
przychodami pochodzącymi nie tylko ze sprzedaży skarbowych papierów wartościowych na
rynku krajowym i zagranicznym oraz z kredytów zaciąganych w bankach krajowych i
zagranicznych, lecz także z innych źródeł, w tym z: pożyczek, wpływów z prywatyzacji
majątku Skarbu Państwa oraz z nadwyżki budżetu państwa z lat ubiegłych.
18. Rozwój rynku instrumentów finansowych i wpływ na działalność banków (strona
internetowa)
W wąskim ujęciu przez instrumenty finansowe rozumie się dowody potwierdzające tytuł
własności lub długu. Instrumentami finansowymi są np.: akcje, czeki, obligacje, certyfikaty
depozytowe. Instrumenty finansowe są tu identyfikowane z papierami wartościowymi.
Papiery wartościowe pełnią różne funkcje, zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie
prawnym. Z punktu widzenia funkcji prawnych papiery wartościowe dzielą się na:
- papiery wartościowe reprezentujące wierzytelności pieniężne, np. obligacje, czeki, weksle,
losy loteryjne
- papiery wartościowe uprawniające do zarządzania rzeczami, np. konosamenty w transporcie
towarów
- papiery wartościowe potwierdzające własność, np. udział w spółkach akcyjnych
Instrumenty finansowe stanowią złożony zespół narzędzi pieniężnych wykorzystywanych
przez różne podmioty do osiągania różnych celów, w różnych dziedzinach życia
gospodarczego, społecznego, w ramach różnych stosunków gospodarczych.
Dla wszystkich instrumentów finansowych – oprócz formy pieniężnej – charakterystyczne
jest to, że ich wykorzystanie ma w ostateczności wpływać na sferę realną gospodarki.
Przykładem tego może być zachowanie płynności poprzez odpowiedni dobór instrumentów
finansowych, ale celem ostatecznym jest utrzymanie się podmiotu gospodarczego na rynku,
jego rozwój. Dotyczy to także płynności i rozwoju banków.
31) Regulacje
płynności banku komercyjnego za pośrednictwem rynku
międzybankowego.
W celu zapewnienia płynności banki muszą synchronizować wpływy i wydatki pod kątem
ich wielkości i terminów. Warunkiem utrzymania płynności jest zdolność banku do
zgromadzenia w każdym czasie niezbędnych środków płynnych ( pieniężnych). Taką
rezerwę płynności zapewniają wzajemne operacje bierne i czynne na międzybankowym
rynku pieniężnym w postaci zaciągania krótkoterminowych , nawet kilkudniowych,
kredytów i lokowania nadwyżek. Podobną funkcję mogą pełnić lokaty w skarbowych
papierach wartościowych, wekslach bankierskich, a także innych walorach, które mogą
być natychmiast upłynnione. ( Ksiazka, ale nie wiem o co w tym chodzi)
albo
Przyczyną powstania rynku międzybankowego była potrzeba zarządzania płynnością
przez banki komercyjne. Banki pożyczają sobie wzajemnie płynne rezerwy, czyli środki
znajdujące się na ich rachunkach bieżących w banku centralnym (rezerwa obowiązkowa
oraz środki utrzymywane dobrowolnie). Tym samym rynek ten umożliwia przenoszenie
środków pomiędzy bankami, które posiadają nadwyżkę płynności do tych, które
odnotowują niedobór. Banki utrzymują środki na rachunku bieżącym w banku centralnym
m.in. w celu regulowania płatności w ramach systemu rozliczeń SORBNET.
Banki, zaspokajając swoje potrzeby płynnościowe, zawierają między sobą transakcje.
Popyt i podaż na płynne rezerwy kształtują cenę, jaką bank jest zobowiązany zapłacić za
pożyczone na rynku lokat międzybankowych środki lub jaką otrzyma za przyjęty depozyt.
Cena ta wyrażana jest poprzez stawki rynku pieniężnego WIBOR (gdy banki pożyczają
pieniądze innym) i WIBID (gdy przyjmują lokaty).(Internet)
40) Rachunki bankowe dla osób fizycznych. Bankowość Capiga, wikipedia
Dla osób fizycznych banki prowadzą:
a) rachunki oszczędnościowe- ( wkłady oszczędnościowe ) związane z książeczkami
oszczędnościowymi, wyżej oprocentowane od ROR- u , ale możliwość realizacji
wypłat tylko w oddziale banku, w którym został założony rachunek. Rachunku tego
nie można wykorzystywać do rozliczeń związanych z działalnością gospodarczą.
b) rachunki oszczędnościowo- rozliczeniowe-
rachunek
bieżący przeznaczony dla osób
fizycznych, na który mogą być przekazywane
wynagrodzenia
,
emerytury
,
renty
or
az stałe
dochody
z innych źródeł, z wyjątkiem wpływów z tytułu prowadzonej
działalności
gospodarczej
.
c) r. terminowych lokat oszczędnościowych
41)
Rachunki bankowe dla przedsiębiorstw. internet
1. r. bieżacy-
rodzaj
rachunku bankowego
przeznaczonego do gromadzenia środków
pieniężnych oraz przeprowadzania rozliczeń pieniężnych przez
jednostki gospodarcze
2. r. pomocniczy- służy przeprowadzaniu rozliczeń w innych bankach niż bank
prowadzący rachunek bieżący. Operacje te ograniczają się zazwyczaj do ściśle określonych
celów, jak np.:
-wypłata wynagrodzeń w placówkach terenowych,
-wypłata w skupie produktów rolnych,
-wypłata zaliczek na wydatki administracyjno-gospodarcze.
3. r. lokat terminowych- jest to umowa między
bankiem
a klientem dotycząca lokowania
środków pieniężnych zawierana na
czas
określony. Bank zobowiązuje się wypłacić kapitał
wraz z
odsetkami
na koniec okresu umowy.
Lokaty dzielą się na odnawialne i nieodnawialne. Przy pierwszej opcji po upływie terminu
lokata jest automatycznie odnawiana. W przypadku tych drugich, po upływie terminu środki
zostają zwrócone klientowi.
1)
Średnio- i długoterminowe papiery dłużne.???? Ksiazka , nie wiem jak to
dokladnie skrocic o co tam chodzi
Rynek średnio- i długoterminowych papierów dłużnych obejmuje obroty obligacjami
emitowanymi przez jednostki prawa publicznego(skarb państwa, bank centralny, samorządy
terytorialne) i jednostki prawa prywatnego, przede wszystkim spółki akcyjne.
Obligacje państwowe- różnią się między terminami zwrotu i warunkami oprocentowania(
obligacje o stałej i zmiennej stopie procentowej, obligacje bezprocentowe(zero kuponowe-
zapewniają inwestorom wynagrodzenie za pożyczkę udzielona państwu nie w postaci
periodycznie wypłacanych odsetek, lecz jednorazowo przyznawanego przy zakupie obligacji
dyskonta od jej nominalnej wartości)); Obligacje indeksowane- znaczna wysokość inflacji
powoduje nadanie obligacjom zmiennej stopy procentowej
Obligacje skarbu państwa i obligacje niektórych innych jednostek prawa publicznego w
Polsce są traktowane w sposób uprzywilejowany od strony warunków emisji i obrotu nimi, z
uwagi na to, że w ich przypadku nie zachodzi ryzyko niewypłacalności dłużnika (emitenta).
58) Interwencjonizm a mechanizm rynkowy w działalności banku.
W gospodarce rynkowej działania instytucji czuwających nad bezpieczeństwem systemu
bankowego są konieczne i powinny być podejmowane z poszanowaniem zasady”
najmniejszych kosztów”. Standardy bankowe mają ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i
efektywności systemu bankowego, ale same nie są w stanie zapewnić stabilności i
efektywności. Warunki działalności bankowej wyznaczane są przez przemiany
instytucjonalne ( wymuszone przez państwo) i przemiany funkcjonalne (wymuszone przez
rynek). Mechanizm rynkowy postrzegany jest jako bardziej efektywny od oddziaływania
administracyjnego, ale z drugiej strony zachowania rynkowe poszczególnych jednostek często
są zbyt ryzykowne, a niekiedy sprzeczne z dobrymi zwyczajami i przepisami prawnymi.
Jednak to rynek kreuje określone rozwiązania i tworzy instrumenty finansowe. Dopiero w
drugiej kolejności instytucje zewnętrzne w stosunku do banków podejmują prace nad
sposobem regulowania nowych zachowań kreowanych przez rynek. To rynek wymusza
zachowania instytucji, które w związku z tym mogą okazać się działaniami spóźnionymi.
71. Operacje kasowo-skarbowe.
Obsługę rozliczeń gotówkowych prowadzą zazwyczaj, w większych oddziałach banków,
wydzielone komórki organizacyjne składające się z trzech zespołów: kas (obsługiwane
jednorazowo przez kasjerów), sortowni (w przypadku wielkich obrotów gotówkowych; w
sortowniach tzw. licznicy przeliczają i sortują banknoty wpłacone do banku na nadające się i
nie nadające się do obiegu) oraz skarbca. W skarbcu bankowym przechowuje się banknoty i
monety. Skarbiec jest to pomieszczenie specjalnie zabezpieczone, obsługiwane komisyjnie
przez dwóch skarbników, którzy solidarnie odpowiadają za jego zawartość. Najprostszą
formą operacji gotówkowej jest dokonanie wpłaty gotówkowej do kasy dziennej banku przy
użyciu dowodu wpłaty. Wpłaty gotówki można dokonać także w innej formie np. przez
wrzucenie pieniędzy przez całą dobę do skarbców nocnych. Drugą grupę operacji
gotówkowych stanowią wypłaty dokonywane przez kasy dzienne banku. W większości
banków banknoty i monety liczą maszyny. Pracę kasjerów zastępują bankomaty. Aby
zapewnić bezbłędność rozliczeń gotówkowych wszystkie banki muszą przestrzegać wydane
przez NBP zarządzenie co do liczenia, sortowania, pakowania banknotów i monet oraz
transportów pieniężnych między bankami. Mimo rygorystycznych zasad, w rozliczeniach
transportów pieniężnych między bankami mogą wystąpić niezgodności, tzw. różnice kasowe.
Podlegają one automatycznemu rozliczeniu między bankami, jeżeli stwierdzono je w terminie
obowiązującym dla przeliczenia gotówki i po sporządzeniu protokołu.
83. Finansowanie zagranicznych operacji bankowych.
Finansowanie za pomocą akredytywy.
Najbardziej znane formy finansowania za pomocą akredytywy to:
- dyskonto akredytyw dokumentowych- akredytywa może być dyskontowana dzięki
temu, że gwarantem jej wypłaty jest bank importera. Dyskontuje się akredytywy
nieodwołalne, z odroczonym terminem płatności. Dzięki temu eksporter może
otrzymać swoje pieniądze natychmiast po przestawieniu akredytywy do dyskonta, a
importer nadal zachowuje termin płatności
- akredytywa z czerwoną klauzulą- w tej akredytywie istnieje możliwość wypłaty
zaliczki beneficjentowi, zanim dojdzie do wysyłki towaru
- akredytywa przenośna- jest możliwy jej transfer na rzecz innego beneficjenta. Jeśli
akredytywa nie stanowi inaczej, może być przeniesiona tylko raz
- akredytywa back-to-back- bank awizujący akredytywę bazowa (otworzoną przez
zleceniodawcę pierwotnego, czyli ostatecznego nabywcę towaru) otwiera na jej
podstawie nową akredytywę, której zabezpieczeniem jest akredytywa bazowa
- 88. Zasady i systemy zarządzania bankiem.
- Uwzględniając powszechnie ogólne zasady działania (powszechnie uznane
fundamentalne sprawnego działania lub rozsądnego postępowania) tworzone są
zasady szczegółowe, które określają sposób lub kierunek działania konkretnych
organizacji. Znajdują one wyraz w regulaminach organizacyjnych, instrukcjach
służbowych, planach i programach działania. Tworzenie tego rodzaju uregulowań jest
charakterystyczną cechą banków. Szczegółowe zasady są nieustannie weryfikowane i
w miarę potrzeby modyfikowane lub całkowicie zmieniane. Z punktu widzenia
zarządzania bankiem dokonywane zmiany mają na celu sprawne zarządzanie bankiem
w zmieniających się warunkach.
- System zarządzania jest to zbiór zasad połączonych w logiczną całość, które mają
ułatwić sprawne działanie i osiąganie wyznaczonych celów. Bank komercyjny, jako
instytucja samodzielna, tworzy schematy i regulaminy organizacyjne, instrukcje i
plany działania, w sposób działania. Banki korzystają jednak w praktyce z
doświadczeń innych banków i adaptują wypróbowane przez innych rozwiązania,
przystosowując je do własnych potrzeb.
- Przykłady systemów zarządzania:
- Marketing management- (powstał w latach 70) system zarządzania nastawiony na
przystosowanie banku do nowej sytuacji na rynku i zdobywania w trudnych
warunkach klienteli.
- Controling bankowy- (lata 70/80) zbiór zasad przyjmujących za cel optymalizację
zysku i zakładający wykorzystanie wszystkich środków dla realizacji tego celu.
- Obecni zwraca się uwagę na przez potrzebę utrzymywania konkurencyjności przez
zapewnienie najwyższej jakości produktów bankowych. Określa się to jako
zarządzanie przez jakość.
- ?90.? Sprzedaż produktów bankowych, marketing-mix.
- Skuteczna organizacja sprzedaży produktów bankowych wymaga uwzględnienia w
zarządzaniu bankiem idei marketingu, czyli gdy przynajmniej jedna ze stron procesu
wymiany określa cele i środki osiągnięcia pożądanych reakcji drugiej strony. Dla
banków przedmiotem sprzedaży są instrumenty finansowe, a więc roszczenia
dotyczące majątku, jednych podmiotów gospodarujących w stosunku do drugich.
- Marketing-mix określany jest jako mieszanka marketingowa lub zespół instrumentów
marketingowych. Instrumenty marketingu-mix nie są w literaturze jednoznacznie
określane. N.Bordnen, który wprowadził to pojęcie, wskazał na 12 instrumentów tej
mieszanki, B.Booms i M.Bitner proponują 7 instrumentów, McCarthy ograniczył ich
liczbę do czterech, spopularyzowanej w nauce marketingu, jako „4P” (product, price,
palce, promotion)
-