MORZE

MORZE

MORZE

MORZE

MORZE

MORZE

MORZE

MORZE

BERINGA

BERINGA

BERINGA

BERINGA

BERINGA

BERINGA

BERINGA

BERINGA

Ewelina Litra

Paulina Markowska

Ewa Rudnicka

NAZWA MORZA

NAZWA MORZA

GENEZA, POŁOŻENIE,

GENEZA, POŁOŻENIE,

GRANICE, ODKRYCIA

GRANICE, ODKRYCIA

GEOGRAFICZNE

GEOGRAFICZNE

Z inicjatywy cara Piotra I podjęto w

latach 1728-1743 na wodach północno-

wschodniej Syberii Ekspedycje na

których czele stał kapitan komandor

Vitus Bering. Podczas ich trwania

odkryto wiele wysp i dokonano ich

odkryto wiele wysp i dokonano ich

opisów oraz opisów wybrzeży Azji jak i

Ameryki. Podczas wyprawy 8.12.1741

Bering zmarł na jednej z wysp, którą

nazwano jego nazwiskiem.

Ekspedycje Beringa

Morze Beringa to północno-wschodnia część

Oceanu Spokojnego, którego granice wyznacza

Półwysep Czukocki, Kamczatka, archipelag

Wysp Komandorskich (Azja), Aleuty, Półwysep

Alaska (Ameryka Północna) i Cieśnina Beringa.

Odkrycia geograficzne

:

•

1648 Odkrycie Cieśniny Beringa - S. Dieżniew

•

1728 Ponowne odkrycie Cieśniny Beringa - V. Bering
i A. Czirikow,

•

1728 Odkrycie wyspy św. Diomedego( obecnie
wyspa Ratmanowa)

•

1732 Pierwszy widok na wybrzeże Alaski z wyspy

•

1732 Pierwszy widok na wybrzeże Alaski z wyspy
Ratmanowa - Fiedorow i Gwozdiew

•

1734–43 Badania Syberii przez Drugą Ekspedycję
Kamczacką - V. Bering, A. Czirikow, Ch. i D.
Łaptiewowie, S. Czeluskin, G. Steller

•

1741 Odkrycie południowych wybrzeży Alaski,
Aleutów i Archipelagu Aleksandra - V. Bering i A.
Czirikow

KROWA MORSKA
STELLERA

Morski ssak roślinożerny.
Długość około 8 metrów,
waga 8 ton. Żyła w Morzu
Beringa, między dwoma

Beringa, między dwoma
wyspami. Odkryta przez
jedną z ekspedycji w 1741
roku. Polowano na nią dla
mięsa, tłuszczu i skóry.
Gatunek ten wymarł w
1768 roku.

CECHY

CECHY

MORFOMETRYCZNE

MORFOMETRYCZNE

AKWENU

AKWENU

POWIERZCHNIA – 2304 m

2

GŁĘBOKOŚC MAKSYMALNA – 5139 m

GŁĘBOKOŚC ŚREDNIA – 1760 m

GŁĘBOKOŚC WZGLĘDNA – 3 m

OBIĘTOŚC – 4615500 km

3

DŁUGOŚC LINII BRZEGOWEJ – 10750 km

Głębokość

Głębokość

maksymalna

CECHY KLIMATU

CECHY KLIMATU

Morze Beringa leży w regionie
polarnych wód kontynentalnych:
temp. zimowa – ok. -1°C
roczne wahania temp. wody – do 7°C
roczne wahania temp. powietrza –

roczne wahania temp. powietrza –
ok. 10°C
średnie zasolenie – do 28‰
bilans parowania, opadu i dopływu
wód rzecznych – P i H > E

St Paul Island, USA

(57-10N, 170-13W, 19 m n.p.m.)

Miesięczna śr. min. i max.
Temp. w ciągu dnia. °C/°F

Opad atmosferyczny.
mm/inch

Liczba dni z opadami >= 1
mm

Temperatura

Wilgotność powietrza

Układy baryczne

Stosunki wiatrowe

LATO

ZIMA

CYRKULACJA

CYRKULACJA

WÓD

WÓD

Wiatrowe prądy

powierzchniowe na Morzu

Beringa należą do konwergencji

arktycznej. W jej obrębie

występuje prąd wschodni

występuje prąd wschodni

Morza Beringa lub wschodni

Kamczatki (ochłodzone wody

prądu północnopacyficznego).

Powierzchniowa latem

Powierzchniowa zimą

ZJAWISKA

ZJAWISKA

LODOWE

LODOWE

Wtorek, 24 czerwiec 2008

Zjawiska lodowe (kry i góry

lodowe) występują gł. na

południu, średnio do 61–64°S w

zimie i ok. 70°S w lecie, góry

zimie i ok. 70°S w lecie, góry

lodowe w końcu lata docierają

do 46–48°S.

Dryf lodów zimą

TYPY WYBRZEŻY

TYPY WYBRZEŻY

BRZEG

BRZEG

ABRAZYJNO

ABRAZYJNO--

ALUWIALNY

ALUWIALNY

WYRÓWNANY

WYRÓWNANY

ABRAZYJNY

ABRAZYJNY

WYRÓWNANY

WYRÓWNANY

ABRAZYJNY

ABRAZYJNY

WTÓRNY

WTÓRNY

BRZEG

BRZEG

FIORDOWY

FIORDOWY

ABRAZYJNO

ABRAZYJNO--

AKUMULACYJNY

AKUMULACYJNY

ZATOKOWY

ZATOKOWY

ZATOKOWY

ZATOKOWY

AKUMULACYJNY

AKUMULACYJNY

Typy wybrzeży

STRUKTURY DNA

STRUKTURY DNA

AKWENU

AKWENU

ELEMENT GEOMORFOLOGICZNY

Udział
procentowy %

Powierzchnia w
km

Płaszczyzny z drobnymi nierównościami

48,51

1283125

Skłon silnie rozczłonkowany

10,42

275625

Równiny faliste

9,74

257500

Skłon falisty

2,03

53750

Skłon falisty

2,03

53750

Grzbiet silnie rozczłonkowany

2,34

61875

Równiny z małymi nierównościami i
rozczłonkowaniami

1,13

30000

Równina płaska

20,11

531875

Skłon słabo rozczłonkowany

5,72

151250

INNE WAŻNE

INNE WAŻNE

INFORMACJE O

INFORMACJE O

AKWENIE

AKWENIE

Środowisko wodne

Badacze z Państwowej Administracji Oceanów i Atmosfery USA
próbują ustalić przyczynę niepokojących zdarzeń w Morzu
Beringa, które zawsze dostarczało prawie połowę ryb i
mięczaków łowionych przez USA, lecz ostry wzrost temperatury
wody w sezonie letnim (prawdopodobnie) wywołał załamanie
łańcucha pokarmowego i wpłynął także na inne rejony
Północnego Pacyfiku. W 1997 r. wzrost temperatury wody o 3-

Północnego Pacyfiku. W 1997 r. wzrost temperatury wody o 3-
4°C (ogromny jak dla oceanu) zaznaczył się wymieraniem
ptaków morskich, wykwitami rzadkich glonów, małą ilością
łososia powracającego na tarło i zmienionymi prądami
oceanicznymi.

Bill Peterson, oceanograf w Państwowej Służbie Rybołówstwa
Morskiego USA twierdzi, że złe warunki pokarmowe w Morzu
Beringa mogły opóźnić wędrówkę szarych waleni wzdłuż
wybrzeża Oregonu.

Zasoby biologiczne

W Arktyce w wyniku deglacjacji na morzu
odkrywają się obszary niedostępne
dotychczas dla rybołówstwa i jego odmian,
eksploatacji zasobów żywych, połowów
krabów, krewetek, glonów, kalmarów.
Przewiduje się migracje morskich krabów,

Przewiduje się migracje morskich krabów,
głowonogów, ryb szczególnie w rejonie
morza Beringa, Morza Ochockiego i
wybrzeży Alaski, co będzie miało ogromny
wpływ na rybołówstwo w tych wysoce
produktywnych obszarach łowisk Rosji i
USA.

Bogactwa mineralne

ZŁOŻA ZŁOTA

ZŁOŻA ZŁOTA

Zanieczyszczenia

ROPĄ NAFTOWĄ

ROPĄ NAFTOWĄ

LĄDOWE

LĄDOWE

Szlaki morskie

Northwest passage

Połowy ryb

ROSJA: 25,0

ROSJA: 25,0
–

– 50,0 KG/1

50,0 KG/1

MIESZK.

MIESZK.

USA: 10,0

USA: 10,0 –

–

25,0 KG/1

25,0 KG/1
MESZK.

MESZK.

Polska na morzu Beringa

W połowie lat siedemdziesiątych polskie statki zawędrowały na Morzu
Beringa. Stamtąd pochodziły pierwsze polskie mintaje. Polacy wcisnęli się w
enklawę pomiędzy rosyjską i amerykańską strefą ekonomiczną.

Początkowo Amerykanie kupowali ryby z polskich statków, wkrótce jednak
rozbudowali własną flotę przemysłową. Do enklawy oprócz Polaków
wepchnęli się Japończycy, Chińczycy i Koreańczycy. W 1989 roku
międzynarodowe towarzystwo wyłowiło z niej 1.4 mln ton ryb, głównie
mintaja, którym Rosjanie początkowo pogardzali. Gdy jednak okazało się, że
można nim handlować, podnieśli wraz z Amerykanami larum, że na tym

można nim handlować, podnieśli wraz z Amerykanami larum, że na tym
akwenie grozi mu wyczerpanie. W 1991 roku, gdy na skutek nie tylko
przełowienia, ale również zmian klimatycznych, ławica mintaja na Morzu
Beringa wyraźnie stopniała, wszystkie zainteresowane strony zgodziły się na
dwuletnie moratorium połowowe. Z łowisk na Morzu Beringa pochodziło 70%
połowów polskiej floty dalekomorskiej.

Polskie przedsiębiorstwa połowowe nie miały wielkiego pola manewru,
ponieważ moratorium na połów mintaja na Morzu Beringa, wymuszone
wcześniej przez wspólne działania Stanów Zjednoczonych i Rosji, zostało
przedłużone. USA ogłosiły wody tego morza strefą swoich interesów
narodowych.

GALERIA

GALERIA

Śnieżyca cesarska (Anser canagicus) zwana też gęsią

cesarską, w naturze zasiedlająca brzegi potoków i trawiaste

tundry północno-wschodniej Azji i zachodnich wybrzeży

Morza Beringa.

Spokojny dzień nad morzem Beringa

Widok na Kamczatkę

Coast Guard Cutter Storis

„Stary” pokonuje Bramę Północną

Lodołamacz Khlebnikov

Statki rybackie

Statki rybackie

Wyspa Beringa – zdjęcie satelitarne

Cieśnina Beringa – zdjęcie satelitarne

Vitus Bering

ŹRÓDŁA

ŹRÓDŁA

http://encyklopedia.pwn.pl/

http://www.zb.eco.pl/

http://pl.allmetsat.com/

http://ocean.wsm.gdynia.pl/

http://nwpass.qnt.pl/

http://images.google.pl/

http://www.studentnews.pl/

Atlas geograficzny, wyd. Demart,

2003, Warszawa

http://www.studentnews.pl/

http://ocean.wsm.gdynia.pl/

http://history.sandiego.edu/

http://pl.wikipedia.org/

http://wyprawy.onet.pl/

Dzi

ę

kujemy za uwag

ę