Programowanie równoległe i współbieżne 

Ćwiczenie:  

Ćwiczenie 7

 

Data oddania: 

13.5.2013 

Imię, Nazwisko: 

Dawid Misiniec

 

Ocena: 

Uwagi: 
 

 
 

1. 

Cel ćwiczenia 

 

Celem  ćwiczenia  było  wykonanie  programu,  który  liczy  średnią,  sumę  oraz  normę  wektora 

wartości, wygenerowanego przez podział wektora głównego na n części. 

 

2. 

Przebieg ćwiczenia 

 

Napisany  przez  nas  program  przyjmował  na  wstępie  wektor  20  elementowy,  wypełniony 
kolejnymi  liczbami.  Następnie  program  dzielił  główny  wektor  na  n  części  (zależne  od  ilości 
procesów)  i  każdy z  procesów  wykonywał  obliczenia  średniej  i normy  wektora  dla  swojego 
fragmentu  danych  oraz  wyniki  prezentował  na  ekranie  każdy  z  procesów.  Po  wykonaniu 
obliczeń  wyniki  były  wysyłane  do  procesu  o  numerze  0,  scalane  (suma  globalna)  oraz 
wyświetlane  (norma  globalna  oraz  średnia  ->  suma  globalna/wielkość  wektora 
początkowego). 
 

Wektor początkowy:  0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 
Wektor procesu 0: 

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 

Wektor procesu 1: 

10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 

Tabela 1 Wektory wykorzystane do obliczeń 

 
Wynikiem obliczeń dla poszczególnych wektorów było: 
Suma lokalna 0: 45 
Suma lokalna 1: 145 
Suma globalna: 190 
Średnia: 9,5 
Norma lokalna 0: 

16,88194 

Norma lokalna 1: 

46,74398 

Norma globalna: 

49,69909 

 
Norma globalna obliczana była, jako suma kwadratów poszczególnych norm lokalnych. 
 

3.  Wnioski 



 

Podział obliczeń między kilka procesów przyspieszył wykonywanie działań, nie 
zmieniając poprawności wyników, 



 

Dokładność wykonywanych obliczeń na wielu procesach, jest taka sama jak 
dokładność obliczeń na jednym procesie, 



 

Dla większej ilości danych, czas potrzebny do obliczeń jest o wiele krótszy w 
przypadku podziału obliczeń na mniejsze fragmenty i rozdzielenie zadań dla 
kilku procesów