tech_obuw_311[25].Z4.02

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:

mgr inŜ. Ewa Jasińska

mgr inŜ. Barbara Jaśkiewicz

Opracowanie redakcyjne:

dr inŜ. Jadwiga Rudecka

Konsultacja:

dr inŜ. Jacek Przepiórka

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczn

programu jednostki modułowej 311[25].Z4.02,

„Sporz

dzanie dokumentacji konstrukcyjno-technologicznej”, zawartego w modułowym

programie nauczania dla zawodu technik obuwnik.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Przykładowe scenariusze zajęć

Ćwiczenia

5.1. Podstawy projektowania kopyt obuwniczych

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Budowa i zasada działania oprzyrządowania do produkcji obuwia

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Techniczne przygotowanie produkcji

5.3.1. Ćwiczenia

Ewaluacja osiągnięć ucznia

Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie technik obuwnik.

W poradniku zamieszczono:

−−−−

wymagania wstępne

−

wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć juŜ

ukształtowane, aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−−−−

cele kształcenia

−

wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy

z poradnikiem,

−−−−

przykładowe scenariusze zajęć,

−−−−

wiczenia

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi

metodami nauczania oraz środkami dydaktycznymi,

−−−−

ewaluację osiągnięć ucznia

−

przykładowe narzędzia pomiaru dydaktycznego.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone róŜnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania, np. samokształcenia
kierowanego, tekstu przewodniego, dyskusji dydaktycznej. Proponuje się, aby dominującą
metodą nauczania były ćwiczenia poprzedzone pokazem z objaśnieniem.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróŜnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony środowiska oraz ochrony
przeciwpoŜarowej podczas montaŜu i demontaŜu maszyn i urządzeń,

−

korzystać z róŜnych źródeł informacji,

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,

−

posługiwać się dokumentacją konstrukcyjną i technologiczną,

−

odczytywać dokumentację konstrukcyjno-technologiczną oraz instrukcje obsługi maszyn
i urządzeń obuwniczych,

−

sporządzać rysunki róŜnych typów obuwia z modelu,

−

sporządzać rysunek techniczny typowych części maszyn obuwniczych,

−

oznaczać rodzaj obróbki i wykończenia powierzchni oraz tolerancje i pasowania,

−

określać zakres stosowania uproszczeń rysunkowych,

−

stosować i zamieniać jednostki układu SI,

−

wykonywać proste obliczenia matematyczne,

−

uŜytkować komputer,

−

współpracować w grupie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

wykonać szkice i rysunki poglądowe urządzeń produkcyjnych i oprzyrządowania maszyn
obuwniczych w róŜnych stopniach uproszczenia,

−

wykonać rysunki podłuŜnych profili oraz poprzecznych przekrojów modeli kopyt
obuwniczych,

−

wykonać schematy ideowe oprzyrządowania maszyn i urządzeń obuwniczych,

−

wykonać szkice, rysunki poglądowe oraz modele elementów obuwia z gumy i tworzyw
sztucznych,

−

oznaczyć tolerancję i pasowania na rysunkach,

−

zastosować wzorniki elementów cholewek i spodów obuwia do wykonania wykrojników
i matryc,

−

opracować i zastosować dokumentację do wykonania urządzeń produkcyjnych
i oprzyrządowania maszyn obuwniczych,

−

zorganizować i wyposaŜyć stanowisko projektowania i konstruowania obuwia,

−

zastosować normy, warunki techniczne i róŜne źródła informacji w procesie
projektowania i konstruowania obuwia,

−

zastosować techniki i programy komputerowe w procesie sporządzania dokumentacji
konstrukcyjno-technologicznej,

−

określić cele i zadania technicznego przygotowania produkcji,

−

opracować harmonogram prac związanych z przygotowaniem nowych wzorów obuwia,

−

zorganizować prace związane z konstrukcyjnym i technologicznym przygotowaniem
nowych wzorów obuwia,

−

sporządzić konstrukcyjno-technologiczną dokumentację obuwia,

−

ocenić dokumentację i przygotowanie urządzeń produkcyjnych,

−

wykonać próby technologiczne oraz wdroŜyć nowe wzory do produkcji,

−

ocenić i skorygować dokumentację projektowo-konstrukcyjno-technologiczną po
wykonaniu prób,

−

sporządzić schemat rozmieszczenia stanowisk pracy dla procesów wytwarzania obuwia,

−

ocenić róŜne modele obuwia pod względem funkcjonalnym i ekonomicznym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………………...

Modułowy program nauczania:

Technik obuwnik 311[25]

Moduł:

Proces projektowania i konstruowania obuwia

311[25].Z4

Jednostka modułowa:

Sporządzanie dokumentacji
konstrukcyjno-technologicznej 311[25].Z4.02

Temat: Wykonywanie konstrukcji ściółki kopyta według metody 2/3 długości kopyta.

Cel ogólny: zapoznanie ze sposobem projektowania ściółki kopyta według metody 2/3

długości.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

rozpoznać i opisać metodę projektowania ściółki kopyta,

−

rozróŜnić punkty charakterystyczne stosowane do wyznaczania konturu ściółki kopyta
według metody 2/3 długości,

−

wyznaczyć podstawowe wymiary stosowane przy konstruowaniu ściółki kopyta,

−

wykonać konstrukcję ściółki kopyta,

−

skorzystać z informacji zawartych w tabelach.

Metody nauczania–uczenia się:

−

miniwykład,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–3 osobowych.

Czas: 4 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

stanowiska do pracy grupowej i indywidualnej,

−

schemat konstrukcji ściółki kopyta według metody 2/3 długości,

−

kopyta obuwnicze w róŜnych numerach,

−

arkusze papieru milimetrowego format A4,

−

poradnik dla ucznia.

Przebieg zajęć:
1. Sprawy organizacyjne.
2. Nawiązanie do tematu, omówienie celu zajęć.
3. Zorganizowanie stanowiska pracy do wykonania ćwiczenia.
4. Podział uczniów na grupy i wybór lidera.
5. Realizacja zajęć:
I. Konstrukcja ściółki kopyta IPS-72

−

nauczyciel pokazuje na kopycie kształt jego podstawy oraz omawia charakterystyczne
części odpowiadające anatomicznej budowie stopy człowieka,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

uczniowie opisują prezentowane przez nauczyciela części kopyta,

−

nauczyciel prezentuje schemat konstrukcji ściółki kopyta według metody IPS-72,

−

uczniowie rozpoznają wskazane przez nauczyciela na schemacie części kopyta,

−

uczniowie pracując indywidualnie zapisują do zeszytu najwaŜniejsze informacje.

II. Zapoznanie uczniów z metodą konstrukcji ściółki kopyta

−

nauczyciel na schemacie wyjaśnia dokładnie konstrukcję ściółki kopyta omawiając
rozmieszczenie i znaczenie poszczególnych punktów peryferyjnych słuŜących do
wykreślenia kształtu ściółki,

−

uczniowie wskazują na podobieństwa konstrukcji omawianej metody w stosunku do
innych metod konstrukcji ściółki kopyta,

−

nauczyciel wyjaśnia poprawki wprowadzone do omawianej konstrukcji w odniesieniu
do innych metod,

III. Wykonanie konstrukcji ściółki kopyta (naleŜy podzielić uczniów na grupy 2–3

osobowe)

−

uczniowie otrzymują przykładowy schemat konstrukcji ściółki według metody 2/3
długości kopyta oraz niezbędne dane do wykonania konstrukcji,

−

uczniowie w grupach zapoznają się z kolejnością wykonywania konstrukcji ściółki
kopyta,

−

uczniowie w grupach wykonują model konstrukcji ściółki kopyta dla zadanego
numeru wielkościowego,

−

nauczyciel przez cały czas nadzoruje pracę uczniów w grupach,

−

uczniowie porównują wykreśloną ściółkę z kształtem podstawy kopyta w tej samej
numeracji.

6. Po wykonaniu zadania lider grupy przedstawia opracowaną konstrukcję.
7. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanej pracy.
8. Uczniowie pozostałych grup oceniają jakość wykonanej pracy.
9. Klasa wspólnie z nauczycielem dokonuje oceny wykonanego ćwiczenia.

Zakończenie zajęć

Praca domowa:

Odszukaj w czasopismach fachowych lub Internecie informacje dotyczące nowych

rozwiązań konstrukcji ściółki kopyta. Napisz notatkę z zebranych wiadomości w zeszycie.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca…………………………………………...
Modułowy program nauczania:

Technik obuwnik 311[25]

Moduł:

Proces projektowania i konstruowania obuwia

311[25].Z4

Jednostka modułowa:

Sporządzanie dokumentacji
konstrukcyjno-technologicznej 311[25].Z4.02

Temat: Wykonywanie opisu technologiczno-materiałowego prostego modelu obuwia.

Cel ogólny: zapoznanie ze sposobem tworzenia dokumentacji techniczno-materiałowej do

nowych wzorów obuwia.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

dobrać warunki techniczno-technologiczne i materiałowe,

−

określić kolejność czynności związanych z opracowaniem elementów spodowych,

−

wykonać wykresy ścieniania elementów obuwia,

−

określić kolejność czynności związanych z uszyciem cholewki,

−

określić kolejność czynności związanych z montaŜem i wykończeniem obuwia,

−

sporządzić opis technologiczno-materiałowy.

Metody nauczania–uczenia się:

−

miniwykład,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w małych grupach 2–3 osobowych.

Czas: 5 godzin dydaktycznych.

Środki dydaktyczne:

−

stanowiska do pracy grupowej i indywidualnej,

−

prezentacja

multimedialna

opisu

technologiczno-materiałowego

wykonana

dla

posiadanego wzoru obuwia,

−

komputer z oprogramowaniem do prezentacji (np. Microsoft PowerPoint),

−

rzutnik multimedialny z ekranem,

−

szablony do róŜnych wzorów czółenek damskich wraz z załoŜeniami konstrukcyjnymi
i wykonanymi wzorami obuwia,

−

planimetr,

−

papier szary formatu A1,

−

poradnik dla ucznia,

−

katalogi materiałów i dodatków obuwniczych.

Przebieg zajęć:
1.  Sprawy organizacyjne.
2.  Nawiązanie do tematu, omówienie celu zajęć.
3.  Zorganizowanie stanowiska pracy do wykonania ćwiczenia.
4.  Podział uczniów na grupy i wybór lidera.
5.  Realizacja zajęć:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

I. Ogólna struktura opisu technologiczno-materiałowego

−

nauczyciel pokazuje buta, na podstawie którego omawia główne etapy wytwarzania
obuwia,

−

uczniowie opisują prezentowane przez nauczyciela części składowe obuwia
proponując dla nich odpowiedni rodzaj obróbki,

−

nauczyciel prezentuje schemat blokowy przedstawiający opis technologiczno-
-materiałowy, omawiając rodzaj dokumentacji wchodzącej w jego skład,

−

uczniowie rozpoznają jakie czynności związane z wytwarzaniem obuwia powinny
być uwzględnione w poszczególnych częściach opisu,

−

uczniowie pracując indywidualnie zapisują do zeszytu najwaŜniejsze informacje.

II. Zapoznanie uczniów z opisem poszczególnych części opisu technologiczno-

-materiałowego

−

nauczyciel na schemacie omawia kolejne części opisu technologiczno-materiałowego
z dokładnym wyjaśnieniem sposobu zapisu oraz zwartością tworzonej dokumentacji
posługując się równocześnie modelem obuwia, którego opis dotyczy,

−

uczniowie zwracają uwagę na kolejność operacji technologicznych oraz na materiały
pomocnicze niezbędne do ich wykonania,

−

nauczyciel

wyjaśnia

konieczność

wykonywania

poszczególnych

operacji

w odpowiedniej kolejności wynikającej z wymogów procesu technologicznego.

III. Wykonanie wybranej części opisu technologiczno-materiałowego (naleŜy podzielić

uczniów na grupy 2–3 osobowe):

−

uczniowie

otrzymują

wykonania

poszczególne

części

dokumentacji

technologiczno-materiałowej wraz z potrzebnymi szablonami i załoŜeniami
materiałowymi,

−

uczniowie w grupach zapoznają się z kolejnością wykonywania operacji
technologicznych niezbędnych do wykonania zadanej pracy,

−

uczniowie w grupach rozpisują poszczególne operacje i czynności z uwzględnieniem
potrzebnego oprzyrządowania i materiałami pomocniczymi,

−

nauczyciel przez cały czas nadzoruje pracę uczniów w grupach,

−

w trakcie wykonywania zadań uczniowie pobierają potrzebne informacje od innych
grup (np. grupa dokonująca zestawienia materiałów otrzymuje informacje
o wielkości powierzchni poszczególnych elementów od grupy obliczającej wskaźniki
układalności),

6. Po wykonaniu zadania liderzy grup przedstawiają opracowaną konstrukcję w kolejności

odpowiadającej układowi kompletnego opisu technologiczno-materiałowego tak, aby
z prac poszczególnych grup powstał kompletny opis wzoru.

7. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanej pracy.
8. Uczniowie oceniają jakość poszczególnych etapów wykonanej pracy.
9. Klasa wspólnie z nauczycielem dokonuje oceny wykonanego ćwiczenia.

Zakończenie zajęć
Praca domowa:

Odszukaj w czasopismach fachowych lub Internecie informacje na temat programów

komputerowych do tworzenia dokumentacji technologiczno-materiałowych. Zwróć uwagę na
sposoby określania powierzchni elementów obuwia i obliczania zuŜycia materiałów,
a w szczególności skór naturalnych.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące sposobu prowadzenia zajęć i zdobytych
umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Podstawy projektowania kopyt obuwniczych

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Określ i zaznacz profile podłuŜne i poprzeczne kopyt.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zanalizować otrzymane kopyto,

oznaczyć na kopycie miejsca przekrojów poprzecznych,

przykładając bokiem kopyto do karki papieru odwzorować profil podłuŜny kopyta,

zaprezentować wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

kopyto drewniane,

−

papier milimetrowy,

−

ołówek i gumka,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca profili kopyt.

Ćwiczenie 2

Wykonaj odbitki śladu stopy. Porównaj, jak zmienia się wielkość śladu stopy

w zaleŜności od obciąŜenia nogi.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wykonać na papierze milimetrowym obrys nieobciąŜonej stopy kolegi/koleŜanki
z którym/ą wykonuje ćwiczenie,

powtórzyć czynność dla stopy obciąŜonej,

porównać wielkość i kształt otrzymanych śladów,

zaprezentować swoją pracę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

papier milimetrowy,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca projektowania kopyt.

Ćwiczenie 3

Wykreśl dowolny przekrój poprzeczny kopyta korzystając z wymiarów jego podstawy,

w oparciu o metodę konstrukcji przekrojów poprzecznych. Porównaj otrzymany przekrój
z kształtem kopyta.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

przeanalizować sposoby konstruowania przekrojów poprzecznych,

w oparciu o wymiary podstawy kopyta w części piętowej wykonać na papierze
milimetrowych konstrukcję wybranego przekroju,

porównać otrzymany przekrój z kształtem kopyta,

zaprezentować swoją pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

kopyto,

−

kartki papieru milimetrowego,

−

ołówek, gumka,

−

zestaw krzywików i linijek,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca przekrojów kopyt.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Budowa i zasada działania oprzyrządowania do produkcji

obuwia

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie

Odwzoruj kształt ścieniania podeszwy na podstawie wałka negatywowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

przyporządkować podeszwy do wałka negatywowego,

odwzorować kształt wałka na podeszwie po naniesieniu na niego farby,

zaznaczyć miejsca, które podczas obróbki ulegają usunięciu,

dokonać oceny poprawności wykonanego ćwiczenia

zaprezentować ćwiczenie na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

wałek negatywowy do ścieniania podeszew,

−

kilka róŜnych podeszew,

−

farby wodne w kolorze róŜniącym się od koloru podeszwy,

−

pędzel lub wałek do nanoszenia farb,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Wykonaj ścienianie podeszew. Porównaj kształt podeszwy przed i po ścienianiu oraz

porównaj ich kształt z wałkiem negatywowym.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się z przepisami bezpiecznej obsługi ścieniarek negatywowych,

wykonać ścienianie podpodeszew pod nadzorem nauczyciela,

porównać kształt wycięć wałka negatywowego oraz podeszwę przed i po ścienianiu,

sprawdzić poprawność wykonania ćwiczenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zaprezentować wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

cieniarka podeszew,

−

instrukcja obsługi maszyny,

−

wałek do ścieniarki podeszew,

−

wycięte podeszwy,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

WskaŜ w ćwiekarce czubków kleszcze oraz mechanizm wbijający teksy. Określ tor po

jakim poruszają się kleszcze w trakcie operacji ćwiekowania.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania. Maszyna podczas wykonywania ćwiczenia powinna być odłączona od zasilania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

przeanalizować budowę ćwiekarki czubków,

wskazać na wyłączonej z sieci maszynie oprzyrządowanie ćwiekarki,

określić drogę poruszania się kleszczy oraz kolejność wykonywanych przez maszynę
operacji podczas ćwiekowania,

dokonać samooceny poprawności wykonanego ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

wiekarka czubków,

−

wskaźnik strzałkowy do pokazywania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Techniczne przygotowanie produkcji

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj schemat struktury oddziału „Technicznego przygotowania produkcji”

z zaznaczeniem zakresu działalności poszczególnych pododdziałów.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się ze strukturą i zakresem działalności technicznego przygotowania produkcji,

wykonać schemat technicznego przygotowania produkcji,

dokonać oceny pracy,

zaprezentować wyniki swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

kartka papieru,

−

linijka, ekierka, cyrkiel,

−

ołówek, gumka.

Ćwiczenie 2

Przedstaw w postaci graficznej fazy obejmujące czynności projektowe nowego wzoru

obuwia. Scharakteryzuj krótko kaŜdą z nich.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się z organizacją konstrukcyjnego przygotowania produkcji,

narysować schemat czynności występujących podczas projektowania wzoru obuwia,

określić fazy projektowania nowego wzoru obuwia i je scharakteryzować,

zaprezentować wykonaną pracę.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

kartka papieru,

−

ołówek,

−

gumka.

Ćwiczenie 3

Opracuj skrócony opis techniczno-technologiczny dla projektu dowolnego, prostego

wzoru obuwia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni przeczytać odpowiedni fragment rozdziału Materiał
nauczania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się z informacjami dotyczącymi rodzaju dokumentów wchodzących w skład
opisu techniczno-technologicznego,

przeanalizować otrzymany wzór pod względem jego konstrukcji materiałowej, systemu
montaŜu oraz wymogów techniczno-technologicznych,

sporządzić skrócony opis wzoru,

zaprezentować efekty swojej pracy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

kompletne wzorniki czółenka damskiego,

−

przykładowy, skrócony opis techniczno-technologiczny,

−

kartki papieru,

−

przyrządy do kreślenia i pisania,

−

literatura z rozdziału 7 dotycząca opisu techniczno-technologicznego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

TEST 1
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Sporządzanie dokumentacji
konstrukcyjno-technologicznej”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za kaŜdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. c, 3. a, 4. b, 5. b, 6. c, 7. a, 8. b, 9. d, 10. b, 11. b, 12.

a, 13. d, 14. b, 15. a, 16. d, 17. d, 18. b, 19. c, 20. d.

Plan testu

zadania

Cel operacyjny

(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Określić przeznaczenie kopyta

Określić podstawy opracowania konstrukcji
ś

ciółki kopyta

Określić podstawy do konstrukcji profilu
podłuŜnego kopyta

Podać

miejsca

rozmieszczenia

przekrojów

poprzecznych kopyta

Wskazać rodzaj badań uwzględnianych przy
wykonywaniu prototypu kopyt

Wskazać rodzaj obróbki kopyt

Wskazać tworzywo z którego formuje się kopyta

Rozpoznać rodzaj obróbki stosowanej przy
ś

cienianiu podpodeszew

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Określić

budowę

szablonu

znaczenia

elementów cholewki

Określić

funkcję

kleszczy

procesie

wiekowania

Określić oprzyrządowanie maszyny ćwiekującej
za pomocą płytek

Wskazać rodzaje łącznika nie stosowanego przy
ć

wiekowaniu

Rozpoznać, z którego tworzywa nie moŜna
produkować podeszew metodą wtrysku

Określić zadania działu konstrukcyjnego

Wskazać metodę konstrukcji ściółki opracowaną
na podstawie schematu G

Określić podstawę do opracowania kształtu
wałka negatywowego do ścieniania zakładek

Dobrać parametr do konstrukcji ściółki metodą
IPS - 72

Wskazać sposób zabezpieczania podstaw kopyta

Dobrać tworzywo do przetwarzania metodą
wtrysku

Wskazać

jednostkę

organizacyjną,

którego

zadaniem jest korygowanie błędów popełnionych
na etapie projektowania obuwia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.

Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).

Zapewnij uczniom moŜliwość samodzielnej pracy.

Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony na
udzielanie odpowiedzi.

Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru
dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich moŜliwości).

Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliŜającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.

Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

11.

Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.

12.

Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.

13.

Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.

14.

Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem pytań testowych.

Test zawiera 20 zadań o róŜnym stopniu trudności. Są to zadania wielokrotnego wyboru.

Za kaŜdą poprawną odpowiedź moŜesz uzyskać 1 punkt.

Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Dla kaŜdego zadania podane
są cztery moŜliwe odpowiedzi: a, b, c, d. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna; wybierz
ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.

Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. JeŜeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz
odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uwaŜasz za poprawną.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóŜ rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

10.

Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi w KARCIE
ODPOWIEDZI.

11.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Kopyto obuwnicze jest wykorzystywane w produkcji obuwia na etapie
a)

tylko projektowym.

tylko konstrukcyjnym.

tylko montaŜu obuwia.

wszystkich prac związanych z wytwarzaniem obuwia.

Opracowanie schematu konstrukcji ściółki kopyta odbywa się w oparciu o
a)

wyliczenia matematyczne.

rednią wysokość populacji badanych ludzi.

wymiary stopy.

długość kończyny dolnej człowieka.

Konstrukcji profilu podłuŜnego kopyta dokonuje się w oparciu o
a)

wysokość obcasa i numer podstawowy.

wysokość obcasa i szerokość pięty.

numer podstawowy i cięŜar człowieka.

cięŜar człowieka.

Przekroje poprzeczne na kopycie rozmieszczone są
a)

na całej powierzchni kopyta.

w 2/3 długości licząc od pięty.

w 2/3 długości licząc od czubka.

w części śródstopno-palcowej.

Prototyp kopyta sporządzany jest z wzoru podstawowego kopyta w oparciu o
a)

badania antropometryczne.

badania sprawdzające.

opinie konsumentów.

opinie ortopedów.

Kopyta otrzymywane z klinów są produkowane metodą obróbki skrawaniem poprzez
a)

wiercenie.

dłutowanie.

toczenie.

szlifowanie.

Do produkcji kopyt metodą formowania wtryskowego stosuje się
a)

polietylen.

polipropylen.

polistyren.

poliuretan.

Za pomocą wałków negatywowych wykonuje się ścienianie podeszew poprzez
a)

obróbkę plastyczną.

obróbkę skrawaniem.

formowanie.

rozgniatanie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Szablon do oznaczania elementów cholewki moŜe być wykonany z
a)

odpowiednio zakrzywionego drutu.

płytki z wyfrezowanym kanałkiem.

dowolnego szablonu z wykonanym kształtem oznaczania.

szablonu elementu z wykonanym kształtem oznaczania.

10.

W procesie ćwiekowania kleszcze słuŜą do
a)

podania kleju.

uchwycenia i przemieszczenia brzegu cholewki.

wbicia teksów.

wbicia klamerek.

11.

W ćwiekarce czubków za pomocą płytek, elementem roboczym maszyny jest
a)

płytka.

zespół dwóch płytek.

zespół kleszczy o powierzchniach roboczych wyłoŜonych płytkami.

zespół rolek pokrytych płytkami z tworzywa sztucznego.

12.

W ćwiekarkach nie stosuje się łączników w postaci
a)

rub.

teksów.

klamerek.

klejów termoplastycznych.

13.

Metodą formowania wtryskowego nie da się otrzymać podeszwy z
a)

PCW.

kauczuku termoplastycznego.

kopolimeru EVA.

gumy.

14.

Do zadań konstrukcyjnego przygotowania produkcji naleŜy opracowanie
a)

dokumentacji techniczno-technologicznych.

nowego wzoru obuwia.

wzorcowego wykresu przebiegu cyklu produkcyjnego.

planu rozmieszczenia maszyn i urządzeń.

15.

Opracowana na podstawie schematu G, metoda konstrukcji ściółki, nie uwzględniająca
wymogów anatomicznych stopy, to metoda
a)

AKA-64.

IPS-72.

według normalizacji 2/3 długości kopyta.

16.

Płaską profilowaną matrycę wałka negatywowego do ścieniania zakładek opracowuje
się na podstawie
a)

kształtu podeszwy.

kształtu wałka.

typu maszyny.

opracowanego szablonu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17.

Konstrukcja ściółki IPS-72 zakłada zmianę szerokości ściółki w przedstopiu i pięcie
w zaleŜności od
a)

wysokości obcasa.

tęgości stopy.

długości stopy.

szerokości obcasa.

18.

Podczas ćwiekowania obuwia z uŜyciem teksów podstawa kopyta powinna być
a)

oklejona taśmą samoprzylepną.

okuta blachą stalową.

powleczona klejem chlorokauczukowym.

wymyta do czysta acetonem.

19.

Formą wyposaŜaną w kanał wtryskowy moŜna przetwarzać
a)

tworzywa termoutwardzalne.

tworzywa chemoutwardzalne.

tworzywa termoplastyczne.

ciekłe prepolimery.

20.

Błędy popełnione na etapie projektowania obuwia powinny być poprawione przez
a)

dział organizacyjnego przygotowania produkcji.

dział konstrukcyjnego przygotowania produkcji.

dział technologicznego przygotowania produkcji.

komisję złoŜoną z konstruktora i technologa wiodącego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Sporządzanie dokumentacji konstrukcyjno-technologicznej

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

TEST 2
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Sporządzanie dokumentacji
konstrukcyjno-technologicznej”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 15, 16, 17, 18, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za kaŜdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. a, 3. b, 4. b, 5. a, 6. c, 7. a, 8. b, 9. c, 10. a, 11. c,

12. a, 13. c 14. c, 15. a, 16. a, 17. d, 18. c, 19. c, 20. a.

Plan testu

zadania

Cel operacyjny

(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Określić rodzaj kopyt uŜywanych w obuwnictwie

Określić podstawy do projektowania kopyt

Zdefiniować profil podłuŜny kopyta

Podać ilość przekrojów poprzecznych kopyta
wykonywanych przy ich konstrukcji

Wybrać sposób odwzorowania kształtu kopyta

Wskazać rodzaj obróbki stosowanej przy
produkcji kopyt drewnianych

Wskazać metodę produkcji kopyt z tworzyw
sztucznych

Wskazać

elementy

obuwia

obrabiane

cieniarce z wałkami profilowymi

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Określić cel stosowania szablonów do znaczenia
elementów cholewki

Określić przeznaczenie kleszczy w procesie
ć

wiekowania

Określić tor ruchu kleszczy ćwiekarki

Wskazać oprzyrządowanie ćwiekarki czubków
do podawania kleju

Wskazać

najwaŜniejszy

element

formy

wtryskowej

Określić

zadania

działu

technologicznego

przygotowania produkcji

Wskazać metodę, która powstała na podstawie
konstrukcji ściółki G

Wskazać celowość wykonywania przekrojów
poprzecznych tylko wybranego obszaru
piętowego

Wybrać parametr zmieniający się wraz
z wysokością obcasa

Określić sposób zaginania teksów podczas
ć

wiekowania

Dobrać tworzywo do produkcji podeszew
metodą nalewania

Wytypować właściwą jednostkę organizacyjną
zajmującą się zagadnieniami bezpieczeństwa
uŜytkowania nowego wzoru obuwia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym
wyprzedzeniem.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych,
jakie będą w teście.

Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).

Zapewnij uczniom moŜliwość samodzielnej pracy.

Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony
na udzielanie odpowiedzi.

Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru
dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich moŜliwości).

Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliŜającym się
czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.

Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.

11.

Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.

12.

Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które
sprawiły uczniom największe trudności.

13.

Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.

14.

Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń
dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 20 zadań o róŜnym stopniu trudności. Są to zadania wielokrotnego wyboru.

Za kaŜdą poprawną odpowiedź moŜesz uzyskać 1 punkt.

Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. JeŜeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz
odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uwaŜasz za
poprawną.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie sprawiało Ci trudność, wtedy odłóŜ rozwiązanie
zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

10.

Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi w KARCIE
ODPOWIEDZI.

11.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Kopyta uŜywane w obuwnictwie są wykonywane jako
a)

lewe.

prawe.

symetryczne.

asymetryczne.

Kształt kopyta opracowywany jest na podstawie
a)

ciółki kopyta.

podeszwy.

podpodeszwy.

wyściółki.

Profil podłuŜny kopyta przebiega wzdłuŜ
a)

osi pięty.

podłuŜnej osi ściółki kopyta

poprzecznej osi ściółki kopyta.

linii palców.

Ilość przekrojów poprzecznych dla konstrukcji kopyta wynosi
a)

Kopyta obuwnicze produkuje się na podstawie
a)

szablonów przekrojów poprzecznych, przekroju podłuŜnego i ściółki kopyta.

odlewów gipsowych stóp.

wyników badań ortopedycznych.

skomplikowanych obliczeń matematycznych.

Kopyta obuwnicze produkuje się metodą obróbki
a)

plastycznej.

powierzchniowej.

skrawaniem.

jonowej.

Kopyta z tworzyw sztucznych produkowane są metodą
a)

formowania wtryskowego.

formowania w prasach wulkanizacyjnych.

wytłaczania ciągłego.

kalandrowania.

Wałkami do profilowego ścieniania obrabiamy
a)

podeszwy.

podpodeszwy.

obcasy i tylniki.

elementy cholewki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Szablony do oznaczania na elementach obuwia stosujemy w celu zaznaczenia linii
a)

wiekowania cholewki.

osi symetrii pięty.

szycia.

osi symetrii przyszwy.

10.

Oprzyrządowanie, które nie stanowi elementu roboczego ćwiekarek to
a)

haczyki.

płytki.

kleszcze.

rolki.

11.

Kleszcze podczas zaciągania cholewki
a)

pozostają nieruchome.

poruszają się po linii prostej.

poruszają się po skomplikowanej trajektorii.

poruszają się po okręgu.

12.

W ćwiekarce na klej termoplastyczny oprzyrządowaniem słuŜącym do podawania
czynnika mocującego cholewkę z podpodeszwą jest
a)

koronka.

mechanizm wbijający teksy.

mechanizm wbijający klamerki.

mechanizm mocujący śruby.

13.

NajwaŜniejszym elementem formy wtryskowej jest
a)

wtryskarka.

obudowa.

gniazdo formujące.

zespół wypychania spodu.

14.

Technologiczne przygotowanie produkcji polega na
a)

projektowaniu nowych wzorów obuwia.

konstruowaniu nowych wzorów obuwia.

opracowaniu optymalnych metod produkcji.

produkcji obuwia.

15.

Modyfikacją schematu G wyznaczania ściółki kopyta z zachowaniem funkcji
zdrowotnych stopy jest metoda
a)

konstrukcji ściółki K.

konstrukcji ściółki AKA-64.

konstrukcji ściółki IPS-72.

Metelki.

16.

Opracowanie konstrukcji przekrojów poprzecznych kopyta tylko w części piętowej
wynika z
a)

stałości kształtu części piętowej kopyta.

problemów technicznych z opracowaniem przekrojów dla całego kopyta.

braku konieczności opracowania przekrojów dla czubka.

stałości kształtu czubka kopyta.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17.

W schemacie konstrukcji ściółki według normalizacji 2/3 długości kopyta zmiana
wysokości obcasa powoduje zmianę
a)

długości ściółki.

szerokości ściółki w pięcie.

szerokości ściółki w przedstopiu.

szerokości ściółki w przedstopiu i pięcie.

18.

Kopyta do produkcji obuwia ćwiekowanego teksami muszą mieć podstawę okutą blachą
stalową, aby
a)

zabezpieczyć podpodeszwę przed zniszczeniem.

nie następowało przybijanie podpodeszwy do kopyta.

zagiąć teksa.

zabezpieczyć mechanizm wbijający teksa przed uszkodzeniem.

19.

W formach do nalewarek produkuje się podeszwy z
a)

mieszanek gumowych.

kauczuków termoplastycznych.

mieszanki polioli i polieteroli (poliuretanu).

tłoczyw fenolowo-formaldehydowych.

20.

Opracowanie zagadnień związanych z bezpieczeństwem uŜytkowania nowego wzoru
leŜy w gestii działu
a)

konstrukcyjnego przygotowania produkcji.

technologicznego przygotowania produkcji.

organizacyjnego przygotowania produkcji.

montaŜu i wykańczania obuwia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko..................................................................................

Sporządzanie dokumentacji konstrukcyjno-technologicznej

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Numer

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

Charasz A.: Mechanizmy wykonawcze i elementy robocze maszyn obuwniczych. WSI
Radom 1988

Charasz A, Glinka F, Maleńczak J.: Maszyny Obuwnicze. WSI Radom 1982

Charasz A., Łuczyńska J., Matuszewski S., Suwart R., Olszewski A.: Oprzyrządowanie do
produkcji obuwia. WSI Radom 1985

Christ J., W.: Technologia obuwia. WSiP, Warszawa 1986

Grabkowski M.: Technologia obuwia. Ćwiczenia laboratoryjne. WSI Radom 1982

Grabkowski M.: Technika wytwarzania obuwia tom I. Politechnika Radomska, Radom
2000

Grabkowski M, Olszewski A., Kościów S.: Projektowanie obuwia. WSI Radom 1982

Pala S.: Maszyny i urządzenia obuwnicze. WSiP, Warszawa 1973

Czasopisma fachowe
Przegląd Skórzany (wydania archiwalne)
Ś

wiat Butów (wydania archiwalne i bieŜące)