Bez tytu³u-9

R O Z D Z I A £

DZI

ÓWNOLEGLE

WYDARZEÑ

OWROTU

EDI

Strach to po¿yteczna rzecz.

By³a to jedna z najwa¿niejszych nauk, jakie móg³ poznaæ ³ow-

ca nagród. A Bossk uczy³ siê tego w³anie teraz.

Przez okno kokpitu Wciek³ego Psa widzia³ wybuchy, które

rozdar³y na ogniste strzêpy poczernia³ej durastali tamten statek

Niewolnika I Boby Fetta. Jednoczenie og³uszy³ go wybuch sze-

rokopasmowych zak³óceñ statycznych, dochodz¹cych z komlinka

jak elektromagnetyczny jêk mierci. Przenikliwy, wielooktawowy

dwiêk wylewa³ siê z g³oników Wciek³ego Psa przez dobrych

kilka minut, dopóki ognista apokalipsa nie poch³onê³a ostatniego

obwodu na pok³adzie statku Fetta.

Wreszcie, gdy ju¿ móg³ s³yszeæ w³asne myli, Bossk spojrza³

w pust¹ przestrzeñ, tam, gdzie jeszcze przed chwil¹ znajdowa³ siê

Niewolnik I. Na tle zimnego, rozgwie¿d¿onego nieba tylko kilka

strzêpów roz¿arzonego do bia³oci metalu powoli przygasa³o w st³u-

mion¹ czerwieñ, oddaj¹c ¿ar pró¿ni.

On nie ¿yje, pomyla³ Bossk z dzik¹ satysfakcj¹. Nareszcie.

Wszystkie atomy, które sk³ada³y siê na cia³o wiêtej pamiêci Boby

Fetta, tak¿e dryfowa³y teraz w przestrzeni, nareszcie nieszkodli-

we. Zanim przeniós³ siê na w³asny statek, Bossk zdo³a³ na pok³a-

dzie Niewolnika I zainstalowaæ tyle detonatorów termicznych,

¿eby z wszystkiego, co tam ¿y³o, pozosta³y wy³¹cznie popio³y i pa-

skudne wspomnienia.

A wiêc jeli wci¹¿ odczuwa³ lêk, jeli ¿o³¹dek wci¹¿ ciska³

mu siê na wspomnienie mrocznej, przes³oniêtej wizjerem twarzy

Boby Fetta, musia³a to byæ ca³kowicie irracjonalna reakcja. On nie

¿yje, nie ma go

Ciszê panuj¹c¹ w kokpicie Psa zak³óci³o ledwie s³yszalne pik-

niêcie pochodz¹ce z panelu kontrolnego. Bossk spojrza³ w dó³ i stwier-

dzi³, ¿e teletransponder wychwyci³ w najbli¿szym s¹siedztwie obec-

noæ drugiego statku. Jeli wierzyæ koordynatom, jakie pojawi³y siê

na ekranie, musia³ on siedzieæ na karku Wciek³ego Psa.

W dodatku by³ to statek znany jako Niewolnik I. Profil ID

pasowa³ idealnie.

To niemo¿liwe, pomyla³ oszo³omiony Bossk. Serce na krót-

k¹ chwilê zamar³o mu w piersi, po czym niepewnie podjê³o pracê.

Przed eksplozj¹ odczyta³ ten sam profil ID z drugiej strony swoje-

go statku i obróci³ Wciek³ego Psa akurat na czas, aby ekran

wype³ni³a ogromna kula eksplozji.

Nagle zda³ sobie sprawê, ¿e nie widzia³ samego Niewolni-

ka I. A to znaczy, ¿e

Bossk us³ysza³ inny dwiêk, jeszcze cichszy, dochodz¹cy z in-

nego miejsca statku. Kto jeszcze tam by³. Czujne zmys³y Trando-

szanina zarejestrowa³y moleku³y innego stworzenia, kr¹¿¹ce po

zamkniêtym obiegu wentylacji statku. Bossk wiedzia³, do kogo

nale¿¹.

On tu jest. Krew w ¿y³ach Bosska zamieni³a siê w lód. Boba

Fett

Bossk czu³, ¿e jakim cudem wyprowadzono go w pole. Eks-

plozja nie poch³onê³a ani Niewolnika I, ani jego pasa¿erów. Nie

mia³ pojêcia, jak siê to Fettowi uda³o, ale siê uda³o. A og³uszaj¹cy

wrzask elektroniczny, który wype³ni³ kokpit, wystarczy³, aby ukryæ

wtargniêcie Boby Fetta na pok³ad Wciek³ego Psa. Ha³as trwa³

doæ d³ugo, aby Fett zd¹¿y³ wedrzeæ siê do w³azu i uszczelniæ go

za sob¹.

Z g³onika na sklepieniu kokpitu odezwa³ siê nagle g³os, który

nie nale¿a³ ani do Bosska, ani do Boby Fetta.

Dwadziecia sekund do detonacji oznajmi³ ch³odny, po-

zbawiony emocji g³os autonomicznej bomby. Tylko najwiêksze

modele mia³y takie obwody ostrzegawcze.

Strach rozpuci³ lód w ¿y³ach Bosska, który wyskoczy³ z fo-

tela pilota i zanurkowa³ w korytarz za swoimi plecami.

W pomieszczeniu ze sprzêtem awaryjnym Wciek³ego Psa

rzuci³ siê na zawartoæ jednej z szafek, rozdzieraj¹c j¹ uzbrojony-

mi w pazury ³apami. Pies ju¿ nied³ugo pozostanie statkiem; za

kilka sekund odliczanie trwa zmieni siê w roz¿arzone stalowe

odpadki, otoczone mg³¹ szybko rozpraszaj¹cych siê gazów atmos-

ferycznych, dok³adnie tak samo jak to, co omy³kowo wzi¹³ za

statek Boby Fetta. Bossk nie przejmowa³ siê teraz tym, ¿e za chwilê

jego statek nie bêdzie w stanie naprawiæ w³asnych systemów pod-

trzymywania ¿ycia. Gadopodobny Trandoszanin upchn¹³ kilka naj-

potrzebniejszych rzeczy w samouszczelniaj¹cy siê otwór zniszczo-

nej, czêsto u¿ywanej torby cinieniowej. Za chwilê systemy nie

bêd¹ mia³y ju¿ ¿adnego ¿ycia do podtrzymywania, bo z kapitana

statku pozostanie kilka strzêpków zakrwawionej tkanki i koci, szyb-

ko stygn¹cych w zimnej pró¿ni. Ju¿ mnie tu nie ma, pomyla³ Bossk,

zarzucaj¹c na ramiê pasek torby, i rzuci³ siê w kierunku w³azu.

Piêtnacie sekund do detonacji poinformowa³ Bosska spo-

kojny, przyjazny g³os dochodz¹cy z centralnego korytarza Psa.

Trandoszanin rzuci³ siê w kierunku kapsu³y awaryjnej. Wiedzia³,

¿e Boba Fett w³¹czy³ autonomiczne obwody g³osowe bomby tylko

po to, ¿eby mu dokuczyæ.

Czternacie nie ma lepszego sposobu motywacji my-

l¹cego stworzenia ni¿ taki bezcielesny g³os oznajmiaj¹cy zbli¿aj¹-

c¹ siê zag³adê. Trzynacie czy wzi¹³e pod uwagê mo¿liwoæ

ewakuacji?

Zamknij siê warkn¹³ Bossk. Nie by³o sensu przemawiaæ

do termicznych materia³ów wybuchowych i obwodów zap³ono-

wych, ale jako nie potrafi³ siê powstrzymaæ. Pod miertelnym

lêkiem, który przyspieszy³ bicie jego serca, kry³a siê mordercza

wciek³oæ. Ka¿de jego spotkanie z Bob¹ Fettem koñczy³o siê tak

samo. Czy¿by nie mo¿na by³o tego unikn¹æ? Ten mierdz¹cy, zdra-

dziecki ³otr

Strzêpy i od³amki po poprzedniej eksplozji bombardowa³y ze-

wnêtrzn¹ pancern¹ pow³okê Psa jak rój maleñkich meteorytów.

Gdyby w tym wszechwiecie panowa³a jakakolwiek sprawiedliwoæ,

Boba Fett ju¿ by teraz nie ¿y³. Ma³o tego, by³by rozbity na atomy.

Furia i panika wype³niaj¹ce serce Bosska ust¹pi³y miejsca zdumie-

niu. W biegu torba cinieniowa rytmicznie uderza³a o jego pokryte

³usk¹ plecy. Dlaczego ten Boba Fett ci¹gle wraca? Czy naprawdê

nie mo¿na go zabiæ tak, ¿eby raz na zawsze pozosta³ martwy?

Dwanacie

To nieuczciwe. Nie mia³ nawet okazji wyci¹gn¹æ siê w fotelu

pilota ani doznaæ ciep³ego poczucia satysfakcji, s³odkiego spokoju,

jak zwykle, gdy wreszcie unieszkodliwi wroga. A Boba Fett zawsze

by³ jego g³ównym przeciwnikiem. Bossk straci³ ju¿ rachubê wszyst-

kich upokorzeñ, jakich od niego dozna³. Bywa³o przecie¿, ¿e dzia-

³a³ razem z Fettem, a i tak zawsze to on okazywa³ siê stron¹ prze-

gran¹. Kiedy wpatrywa³ siê w w¹ski wizjer he³mu Fetta, wyczuwa³

grymas triumfu na twarzy ukrytej pod mandaloriañsk¹ zbroj¹. Przy

jednej z takich okazji, gdy pracowa³ z Bob¹ Fettem, mia³ go zabiæ

jeden z tajnych agentów Bosska. To, ¿e mu siê nie uda³o, stanowi-

³o kolejny dowód na to, jak okrutnym i bezdusznym miejscem jest

wszechwiat. Jak dawno, dawno temu powiada³ stary Cradossk,

jego ojciec, zanim Bossk go zamordowa³: Nikt nigdy nie pomaga

w³asnemu zabójcy, nawet jeli powinien.

Jedenacie oznajmi³a bomba.

Nie ma czasu na u¿alanie siê nad sob¹. Bossk wyrzuci³ z g³o-

wy wszelkie myli poza instynktem samozachowawczym. Serce

zaczê³o mu szybciej biæ na widok w³azu do kapsu³y ratunkowej,

który znajdowa³ siê dok³adnie przed nim. Bossk jedn¹ rêk¹ popra-

wi³ na plecach torbê cinieniow¹, drug¹ za desperacko wyci¹gn¹³

w kierunku kontrolek wejciowych z boku w³azu, który wci¹¿ jesz-

cze znajdowa³ siê o kilka metrów od niego. W tej czêci Wcie-

k³ego Psa nie by³o ¿adnego poprzecznego korytarza, z którego

Boba Fett móg³by wyskoczyæ i trafiæ go strza³em z blastera. Wci¹¿

jeszcze mia³ szansê, ¿eby wyjæ z tego ca³o.

Dziesiêæ

Czubek pazura Bosska uderzy³ w wielki czerwony przycisk,

w który celowa³. W³az kapsu³y otworzy³ siê z przenikliwym sy-

kiem, ods³aniaj¹c sferyczn¹, ciasn¹ kabinê. Przez ca³y czas bêdzie

musia³ siedzieæ niczym posk³adany, z kolanami przy twarzy. To

lepsze ni¿ mieræ, szybko przypomnia³ sobie Bossk. Wrzuci³ torbê

do rodka i sam wgramoli³ siê do kapsu³y.

Dzie Syk zamykaj¹cego siê w³azu uci¹³ bezlitonie po-

godny g³os bomby.

Bossk siêgn¹³ obok torby i wcisn¹³ przycisk wystrzelenia kap-

su³y. Mocno wcisn¹³ siê w krzywiznê hermetycznie zamkniêtej

skorupy. Ciasnota tego miejsca podsunê³a mu poni¿aj¹ce wspo-

mnienie innego dnia, kiedy równie¿ ucieka³ przed Bob¹ Fettem

w kapsule awaryjnej. Nie potrafi³ siê go pozbyæ.

Na zewn¹trz kapsu³y s³ysza³ st³umione brzêki i zgrzyty, gdy

maszyneria Psa ustawia³a kapsu³ê w pozycji do wystrzelenia.

No, szybciej zachrypia³ Bossk. Urz¹dzenia przecho-

dzi³y przez kolejne etapy programu z denerwuj¹cym spokojem.

Wreszcie ciche klikanie przesz³o w wizg i skrobanie. Kapsu³a za-

dygota³a, jakby nie mia³a zamiaru opuszczaæ Wciek³ego Psa.

Bossk nigdy przedtem nie korzysta³ z tej kapsu³y; kiedy nawet

chcia³ j¹ wystrzeliæ jako niepotrzebny balast. Jego trandoszañska

natura zawsze sk³ania³a siê raczej ku temu, aby pozostaæ na polu

walki i biæ siê, ni¿ uciekaæ. Jednak wprowadzenie do równania

Boby Fetta sprawia³o, ¿e wynik okazywa³ siê nagle zupe³nie inny.

Ta kapsu³a mia³a przynajmniej iluminator. Przez maleñki otwór,

wielkoci zaledwie d³oni, Bossk zobaczy³ rozgwie¿d¿one niebo.

Widocznie luza Wciek³ego Psa otworzy³a siê wreszcie. Uzy-

ska³ pewnoæ, gdy wgniot³o go gwa³townie w klapê w³azu. To po-

tê¿ny odrzut wypchn¹³ kapsu³ê w przestrzeñ, daleko od statku.

Gwiazdy zawirowa³y w okienku, gdy kapsu³a przechyli³a siê na

bok. Bossk owin¹³ ramiona wokó³ torby i zacisn¹³ k³y, usi³uj¹c opano-

waæ md³oci spowodowane ruchem pojazdu i tward¹ kul¹ strachu,

jak¹ wci¹¿ czu³ w ¿o³¹dku. Zacisn¹³ powieki, zastanawiaj¹c siê, do ilu

zd¹¿y³a odliczyæ bomba. Nie wiedzia³, czy ju¿ jest bezpieczny. Zale-

¿a³o to od tego, jak¹ iloæ materia³ów wybuchowych Boba Fett zdo³a³

wnieæ na pok³ad Wciek³ego Psa i z jak¹ prêdkoci¹ kapsu³a prze-

mierza³a teraz przestrzeñ. Eksplozja bomby wci¹¿ jeszcze mog³a zmyæ

kapsu³ê jak planetarny przyp³yw, tyle ¿e nie wody morskiej, a ognia.

Szpony Bosska zacisnê³y siê w piêci. Wyobra¿a³ sobie siebie, ugoto-

wanego w kapsule niczym jajko pieczone w ognisku.

Zaraz, zaraz przysz³a mu do g³owy inna myl. Boba Fett mia³

doæ instynktu samozachowawczego, by uciec z pok³adu Wcie-

k³ego Psa, jak tylko ustawi³ mechanizm zegarowy bomby. A zatem

jego statek Niewolnik I, ten prawdziwy Niewolnik I, a nie atra-

pa, która emitowa³a ten sam profil ID, wci¹¿ jeszcze musi byæ w po-

bli¿u. W pobli¿u i w zasiêgu potê¿nej eksplozji. Bossk odetchn¹³

l¿ej i rozluni³ ramiona trzymaj¹ce torbê cinieniow¹. To proste ob-

liczenie odrobinê z³agodzi³o nieco strach, jaki ciska³ mu wnêtrzno-

ci. Nie uruchomi³by bomby, która zabi³aby tak¿e i jego, pomyla³.

W ciasnocie kapsu³y ratunkowej nagle odezwa³ siê g³os:

Piêæ

Bossk momentalnie otworzy³ oczy. Znów przycisn¹³ torbê do

siebie, strzelaj¹c oczami na prawo i lewo.

Cztery odezwa³ siê znajomy, spokojny g³os bomby.

Paradoksalnie strach sprawi³, ¿e g³os, który zabrzmia³ teraz

w g³owie Bosska, by³ równie spokojny. To jest tutaj, pomyla³.

Boba Fett umieci³ bombê wewn¹trz kapsu³y ratunkowej.

Trzy

Trandoszanin poczu³ przyp³yw adrenaliny. Odrzuci³ od siebie

torbê, która wcisnê³a siê we wklês³¹ ciankê kuli. Pazurami dar³

wnêtrze kapsu³y, usi³uj¹c znaleæ urz¹dzenie wybuchowe. Taki

drobiazg, nie wiêkszy od piêci, wystarczy, ¿eby zmieniæ jego i ota-

czaj¹cy go metal w lune atomy. Ona musi tu byæ, myla³ nerwo-

wo. Musi gdzie tu byæ

Wyrywa³ garciami obwody z niewielkiego panelu kontrolne-

go kapsu³y, nie zwa¿aj¹c na gor¹ce iskry k¹saj¹ce go po twarzy.

Przewód powietrza, wyrwany z gniazda, sycza³ i wi³ siê przed

nosem Bosska jak zdychaj¹cy w¹¿. Pêkate cylindry i wygiêty pa-

nel modu³owy urz¹dzeñ pomocniczych kapsu³y wali³y go po ra-

mionach i piersi, gdy kln¹c, wyszarpywa³ ze cian wszystko, na

czym zdo³a³ po³o¿yæ szpony.

Dwa

Spokojny g³os dochodzi³ z niewielkiego b³êkitnego szecianu,

który Bossk trzyma³ w d³oniach. Ju¿ wiedzia³, ¿e to bomba. By³a

przytwierdzona do kratki p³uczki powietrznej kawa³kiem najzwy-

klejszego kleju, który jeszcze nie zd¹¿y³ wyschn¹æ. Bossk rozgl¹-

da³ siê gor¹czkowo, którêdy wyrzuciæ j¹ z kapsu³y.

Nie by³o takiej mo¿liwoci.

Jeden

Przestrzeñ wewn¹trz kapsu³y by³a tak ograniczona, ¿e Bossk

nie móg³ nawet wyprostowaæ ramion na ca³¹ d³ugoæ. Przekroczy³

le¿¹ce wokó³ szcz¹tki, odwróci³ wzrok choæ to i tak nie mia³o

znaczenia i wcisn¹³ bombê w drug¹ cianê kapsu³y, ko³o maleñ-

kiego okienka.

I nic siê nie sta³o.

Wci¹¿ ¿y³. Powoli spojrza³ na niebieski szecianik, który wci¹¿

przyciska³ do wklês³ej ciany kapsu³y. Urz¹dzenie milcza³o, jakby

zabrak³o mu s³ów. Zacisn¹³ je w garci i podniós³ do oczu, ¿eby

mu siê dok³adniej przyjrzeæ.

Jeden z naro¿ników szecianu pêk³. Bossk ostro¿nie wsun¹³

koniec szpona w szparê i odchyli³ go.

W rodku nie by³o nic, a przynajmniej nic, co mog³oby wygl¹-

daæ na ³adunek. Zajrza³ uwa¿niej do pustego wnêtrza. Jedyn¹ za-

wartoæ szecianu stanowi³ zminiaturyzowany g³onik i kilka pro-

gramowanych obwodów g³osowych.

Bossk z odraz¹ odrzuci³ niebiesk¹ kostkê. To wcale nie by³a

bomba. Nie s³ysza³ te¿ eksplozji z zewn¹trz, a wiêc prawdopodobnie

nie by³o ³adunku równie¿ na pok³adzie Wciek³ego Psa. Gdyby

nie da³ siê ponieæ panice i nie opuci³ Psa, gdyby stan¹³ twarz¹

w twarz z Bob¹ Fettem, móg³by raz na zawsze za³atwiæ porachun-

ki ze swoim wrogiem no i nie straciæ statku. Bossk zastanawia³

siê, gdzie teraz jest. Jego ³okcie ociera³y siê o ciany ciasnej kabi-

ny, która sta³a siê jeszcze mniej wygodna z powodu wiruj¹cych po

niej resztek obwodów i czêci. Przynajmniej wygl¹da³o na to, ¿e nie

uszkodzi³ niczego wa¿nego. Wci¹¿ mia³ powietrze do oddychania,

a obwody nawigacyjne kapsu³y wydawa³y siê nie uszkodzone. Same

nastawi³y siê na Tatooine, najbli¿sz¹ zamieszkan¹ planetê; jej znajo-

my obraz wype³ni³ ju¿ iluminator. Wkrótce kapsu³a pogr¹¿y siê w at-

mosferze i wyl¹duje na powierzchni planety. Prawdopodobnie gdzie

na pustkowiu, ponuro pomyla³ Bossk. Zdaje siê, ¿e takie ju¿ jego

szczêcie. Z drugiej strony, Tatooine sk³ada³a siê g³ównie z pustko-

wi, a zatem szansa na cokolwiek innego by³a niewielka.

Gdy tak wierci³ siê wewn¹trz kapsu³y, Bossk poczu³ nagle, ¿e

zawartoæ torby wpija mu siê w bok. Przynajmniej uda³o mu siê

wynieæ parê rzeczy z Wciek³ego Psa. Cennych rzeczy. Pocie-

sza³ go fakt, ¿e strach nie zd³awi³ w nim innych instynktów. Natu-

ralna trandoszañska chciwoæ pozosta³a nienaruszona. A czy uda

mu siê skorzystaæ z tego, co uratowa³ có¿, to siê zobaczy.

Podniós³ niebiesk¹ kostkê, tê fa³szyw¹ bombê, która teraz

wreszcie milcza³a. Teraz, kiedy tak przygl¹da³ siê niewielkiemu

przedmiotowi, spoczywaj¹cemu w zag³êbieniu szponiastej d³oni,

czu³, ¿e zaczynaj¹ nim targaæ zupe³nie odmienne uczucia. Odwiecz-

ny gniew, który odczuwa³ zawsze, kiedy myla³ o Bobie Fetcie,

od¿ywa³ w mrocznej g³êbi jego serca.

Co innego wyp³oszyæ Bosska z w³asnego statku: strategiczna

ruletka, godna mistrza, za którego uwa¿a³ Fetta ca³y wszechwiat;

ale w³o¿yæ ten gadaj¹cy gad¿et do kapsu³y ratunkowej tylko po to,

¿eby doprowadziæ uciekaj¹cego do sza³u

To ju¿ czysty sadyzm.

Bossk zgniót³ pusty niebieski szecian i odrzuci³ go za siebie.

Otoczy³ kolana ³uskowatymi ramionami i opar³ na nich podbródek.

W miarê jak obraz Tatooine w iluminatorze nabiera³ ostroci, my-

li Bosska stawa³y siê coraz mroczniejsze i bardziej mordercze.

Nastêpnym razem, lubowa³ w duchu. Bo bêdzie nastêpny raz

I wprowadzi³ kolejn¹ pozycjê na d³ug¹ listê upokorzeñ, na-

znaczonych imieniem Boby Fetta. Od dawna ho³ubi³ tê listê w ser-

cu.

R O Z D Z I A £

Pozwoli³e mu odejæ.

Neelah odwróci³a siê od iluminatora kokpitu Niewolnika I.

Po drugiej stronie szyby kapsu³a ratunkowa, unosz¹ca ³owcê na-

gród Bosska, skurczy³a siê ju¿ do wietlnego punktu zagubionego

poród gwiazd, a potem znik³a za krzywizn¹ planety, na któr¹ le-

cia³a.

Stwierdzasz fakt oczywisty odpar³ Boba Fett. Okryte rê-

kawicami d³onie porusza³y siê po uk³adach kontrolnych przed fo-

telem pilota.

Có¿, ja te¿ nie rozumiem odezwa³ siê Dengar, który sta³

w progu kokpitu. Twarz lni³a mu jeszcze potem od niedawnego

wysi³ku. Trzeba by³o przenieæ mnóstwo towaru ze statku do wy-

strzelonego modu³u towarowego, i to w wielkim popiechu. Ten

bydlak próbowa³ nas zabiæ.

Nie nas poprawi³ Fett. Mnie. Wed³ug wszelkiego praw-

dopodobieñstwa Bossk nawet nie wiedzia³, ¿e jestecie na pok³a-

dzie.

Neelah nie czu³a siê przez to ani trochê lepiej. Wydarzenia

zaczê³y nastêpowaæ po sobie bardzo szybko za szybko, jak na

jej gust jeszcze zanim statek Boby Fetta podniós³ siê z Morza

Wydm na Tatooine. Szybki, funkcjonalny Niewolnik I sp³yn¹³

z nocnego nieba niczym powiêkszony symbol potencjalnej zag³a-

dy, w sam¹ porê, aby zgnieæ pod rozpalon¹ dysz¹ rakietow¹ jed-

nego z dwóch ludzi, którzy j¹ trzymali. Dengar i Fett wyskoczyli,

siej¹c zniszczenie strza³ami z miotaczy. Boba Fett podczas strzela-

niny ani na chwilê nie straci³ zimnej krwi. Dla niego to ¿aden pro-

blem, mruknê³a do siebie Neelah. To w³anie on przes³a³ sygna³ do

Niewolnika I, kr¹¿¹cego na orbicie nad ich g³owami. A zatem

wiedzia³, co siê wiêci. Po prostu nie uzna³ za stosowne poinfor-

mowaæ o tym swoich partnerów.

O ile wci¹¿ jeszcze nimi jestemy, pomyla³a Neelah. Z ra-

mionami skrzy¿owanymi na piersi po kolei przygl¹da³a siê obu

³owcom nagród. Dengara nietrudno by³o rozszyfrowaæ pewnie

zdo³a³aby nawet zawrzeæ z nim jak¹ umowê, a on prawdopodob-

nie by jej przestrzega³. Zw³aszcza gdyby widzia³ mo¿liwoæ wyci¹-

gniêcia z tego zysków. Wiedzia³a nawet, po co mu s¹ potrzebne

pieni¹dze: Dengar opowiada³ jej o swojej narzeczonej, kobiecie

imieniem Manaroo, i o swoich marzeniach, ¿eby uzbieraæ mnó-

stwo forsy i raz na zawsze po¿egnaæ siê z fachem ³owcy nagród.

M¹dry facet, zdecydowa³a. A przynajmniej na tyle m¹dry, ¿eby

wiedzieæ, ¿e towarzystwo kogo takiego jak Boba Fett to niebez-

pieczna sprawa. Z tego, czego siê do tej pory dowiedzia³a, wynika-

³o, ¿e wspó³pracownicy Fetta ¿yli prawie tak samo krótko jak jego

wrogowie.

Za to Fett o ile mog³a to stwierdziæ równie dobrze móg³

byæ niemiertelny. Prze¿y³ ju¿ upadek w czeluæ gardzieli tej bestii

Sarlaka, czyhaj¹cej na dnie Wielkiej Jamy Karkun. Neelah znala-

z³a go z cia³em prawie dos³ownie rozpuszczonym przez wydzieliny

trawienne Sarlaka; dla ka¿dego innego oznacza³oby to mieræ. Boba

jednak prze¿y³, a ca³e zdarzenie zahartowa³o go jeszcze i uczyni³o

bardziej przera¿aj¹cym.

Takie ju¿ moje szczêcie, zdecydowa³a Neelah. Zachowa³a nie-

przenikniony wyraz twarzy, obserwuj¹c, jak Fett manewruje stat-

kiem. Jej los znalaz³ siê nagle w rêkach jednej z najtwardszych istot

we wszechwiecie, której nie zatrzymaj¹ ani groby, ani przemoc

ani cielesna pokusa. W pewnym sensie lepiej by³o jej nawet w pa³a-

cu Jabby, gdzie by³a jedn¹ z tancerek jego trupy. Tam przynajmniej

wiedzia³a, ¿e uroda i wdziêk, a tak¿e zami³owanie Jabby do tych

w³anie cech, pozwoli jej prze¿yæ. Przez jaki czas, dopóki Jabbie

nie znudzi siê jej ciemnooka uroda albo dopóki nie przyjdzie mu do

g³owy, ¿eby rzuciæ j¹ na po¿arcie swojemu ulubionemu rankorowi,

tak jak uczyni³ to z t¹ biedn¹ twileck¹ dziewczyn¹ Ool¹. Przy-

mknê³a oczy, z trudem opanowuj¹c dr¿enie na wspomnienie po-

twornych krzyków dziewczyny, pomruków i powarkiwañ rankora

oraz ohydnej radoci Jabby na widok sceny, jaka rozegra³a siê w za-

s³anej koæmi czeluci u stóp jego tronu. Kimkolwiek byli ci, którzy

go wreszcie pokonali Dengar powiedzia³ jej, jak siê nazywali: Luke

Skywalker i ksiê¿niczka Leia Organa, co zreszt¹ niewiele jej mówi-

³o wykonali kawa³ dobrej roboty, uwalniaj¹c wszechwiat od tego

ohydnego, olbrzymiego limaka. Neelah nie omieli³a siê nawet przy-

puszczaæ, ¿e tamci wróc¹ równie¿ jej przesz³oæ mroczne, pogr¹-

¿one w cieniach wspomnienia tego, kim by³a i co siê z ni¹ dzia³o,

zanim wyl¹dowa³a w pa³acu Jabby.

Trudno by³o tego oczekiwaæ równie¿ od Boby Fetta. Profesja

³owcy nagród mia³a tylko jeden cel: dostarczaæ drogocenne jed-

nostki towaru najhojniejszemu oferentowi. Czy towar ten mia³ na-

dzieje, lêki i myli, czy te¿ wszystko to zosta³o usuniête przez do-

g³êbne skasowanie pamiêci to nie mia³o wiêkszego znaczenia.

Skoro Boba Fett utrzymywa³ Neelah przy ¿yciu w koñcu wy-

rwa³ j¹ z pierwszej linii ognia i zabra³ na pok³ad Niewolnika I tu¿

przed odlotem mog³a przypuszczaæ, ¿e zrobi³ to z myl¹ o swo-

im zadaniu, a nie z troski o jej ¿ycie. W³anie tego muszê siê do-

wiedzieæ, przypomnia³a sobie Neelah. Co on bêdzie z tego mia³.

Od odpowiedzi na to pytanie zale¿a³o bowiem nie tylko jej prze-

trwanie. Mia³a nadziejê, ¿e bêdzie to równie¿ klucz do rozwik³ania

wszystkich innych tajemnic, ³¹cznie z jej prawdziwym imieniem.

Przerwano jej nieweso³e rozmylania.

Wci¹¿ jeszcze nie powiedzia³e nam, dlaczego pozwoli³e

zwiaæ tej kreaturze Bosskowi zauwa¿y³ Dengar.

Boba Fett spojrza³ przez ramiê na ³owcê nagród, stoj¹cego

w progu kokpitu.

Znasz jego nazwisko?

Rozpozna³em profil ID, odczytany, kiedy do niego podcho-

dzilimy. Wed³ug moich ostatnich informacji Wciek³y Pies wci¹¿

jest statkiem Bosska.

Poprawka wtr¹ci³ Boba Fett. By³ statkiem Bosska.

Masz zamiar go rozwaliæ? Dengar skrzywi³ siê i lekko

potrz¹sn¹³ g³ow¹. Nie wiem, czy to taki dobry pomys³. Mia³em

w przesz³oci okazjê zetkn¹æ siê z Bosskiem. Potrafi byæ paskud-

ny, jeli siê postara.

To siê rozumie samo przez siê. Neelah zosta³a na pok³adzie

Niewolnika I, obserwuj¹c, jak Dengar obs³uguje kontrolki luków

transferowych pomiêdzy obu statkami. W wizjerze zdalnej kamery

luku pochwyci³a przelotny obraz Bosska, uciekaj¹cego przed zjaw¹

swojego dawno pogrzebanego wroga, który nagle zmaterializowa³

siê na pok³adzie Psa. Dozna³a nawet pewnej satysfakcji na widok

paniki potê¿nego Trandoszanina. Jednoczenie rozpozna³a ³uskowa-

t¹, pe³n¹ k³ów gêbê widywan¹ w czasach, kiedy przebywa³a w pa³a-

cu Jabby. Bossk by³ tylko jednym z wielu nêdzników i wykonaw-

ców przynosz¹cej zysk przemocy, którzy przychodzili i odchodzili

ze s³u¿by zabitego Hutta. Za ka¿dym razem, kiedy natyka³a siê na

niego, wnêtrznoci ciska³ jej lodowaty strach gadzi wzrok, jaki

kierowa³ na ni¹ i inne tancerki, mówi³ o ¿¹dzach, których spe³nienie

pozostawia³o rozbryzgi krwi i po³amane koci.

Mia³em wiêcej dowiadczeñ z Bosskiem ni¿ ty. G³os Boby

Fetta pozostawa³ spokojny i niewzruszony. Znamy siê od bar-

dzo dawna. Wierz mi, nie bojê siê jego zemsty.

Dobrze ci mówiæ burkn¹³ Dengar. Mo¿e ty sobie z nim

poradzisz. Ja tam dr¿ê na myl, co siê stanie, jeli to mnie siê

dobierze do skóry. Ten goæ raczej nie s³ynie z pob³a¿liwoci i wspa-

nia³omylnoci. Kiedy siê budzi rano, od razu ma apetyt na odgry-

zanie g³ów.

Potrafiê siê nim zaj¹æ. Ju¿ to kiedy robi³em. W g³osie Boby

Fetta zabrzmia³a nuta rozbawienia. Dopóki bêdziesz siê mnie trzy-

ma³ i dopóki przetrwa nasza wspó³praca, któr¹ uzgodnilimy, tak

d³ugo nie masz czym siê przejmowaæ. Zgadzasz siê ze mn¹?

Wyraz twarzy Dengara mówi³ Neelah, ¿e kres zmartwieñ ³ow-

cy nagród wci¹¿ jest bardzo odleg³y. Musia³a jednak przyznaæ, ¿e

s³owa Boby Fetta brzmia³y bardzo realnie i nie mia³y w sobie nic

z przechwa³ek. Wyprzedza³ Bosska o ca³¹ d³ugoæ, nawet wtedy,

gdy wszyscy wreszcie wspiêli siê do wnêtrza Niewolnika I i za-

trzasnêli za sob¹ w³az.

Ten statek zaraz wybuchnie oznajmi³ Fett. Kto za³ado-

wa³ nam na pok³ad potê¿n¹ porcjê materia³ów wybuchowych.

Co? Dengar wytrzeszczy³ oczy na drugiego ³owcê na-

gród. Sk¹d o tym wiesz?

Boba Fett postuka³ siê w he³m i wyjani³:

Mam tu system alarmowy pod³¹czony do uk³adów zabez-

pieczaj¹cych, które wpi¹³em w sieæ obwodow¹ statku. Nikt nie

wejdzie ani nie wyjdzie z Niewolnika I bez mojej wiedzy, nawet

jeli pozostaje w trybie automatycznego czuwania. Komputer do-

kona³ ju¿ analizy i odczytu widma moleku³ w powietrzu. Gdzie

tutaj jest kupa paskudnych, ale skutecznych materia³ów wybucho-

wych, które kto pod³¹czy³ do zdalnego zapalnika.

Znalezienie ³adunku nie zajê³o im du¿o czasu. Obwody czuj-

nikowe Niewolnika I dokona³y ju¿ pierwszego, pobie¿nego

2 Spisek Xizora

przeszukania ca³ego statku, zawê¿aj¹c mo¿liwe miejsce z³o¿enia

obcej masy gdzie za g³ówn¹ konstrukcj¹ wspornikow¹. Boba Fett

szybko zlokalizowa³ bombê, wydoby³ j¹ i za³adowa³ do modu³u

towarowego. Neelah trzyma³a nad g³ow¹ latarkê, kieruj¹c jej wia-

t³o na przestrzeñ pomiêdzy durastalowym o¿ebrowaniem pow³oki,

kiedy Boba Fett i Dengar obluzowywali ³adunek. Potem wywlekli

go na rodek pod³ogi.

Przed pozbyciem siê modu³u Boba Fett wprowadzi³ do jego

uk³adów zasilaj¹cych niewielki aparacik, który przyniós³ ze sob¹

z kokpitu.

Co to? zapyta³a, wskazuj¹c na urz¹dzenie.

Nadajnik nak³adki ID odpar³ Boba Fett. Zamkn¹³ luk mo-

du³u towarowego i wyprostowa³ siê. Zaprogramowany kodem

identyfikacyjnym Niewolnika I. Wy³¹cznie na krótkie zasiêgi,

bez poziomów trwa³ego kodowania, które pozwoli³yby mu przejæ

przez prawdziw¹ kontrolê ID. Wystarczy jednak chyba, ¿eby zmyliæ

naszego nieproszonego gocia, który zostawi³ tu tê paczuszkê, i to

dok³adnie na tak d³ugo, jak bêdzie trzeba.

Reszta by³a prosta. Zaledwie wystrzelili modu³ towarowy z po-

k³adu Niewolnika I, jego obwody nawigacyjne skierowa³y go

w stronê drugiego statku. Boba Fett wy³¹czy³ silniki w³asnego po-

jazdu i cofn¹³ go, by utrzymaæ dok³adnie w cieniu modu³u towaro-

wego, który wci¹¿ zd¹¿a³ do celu. Kiedy Bossk wcisn¹³ zapalnik,

eksplozja pozwoli³a Bobie Fettowi w³¹czyæ silniki na pe³n¹ moc

i zrównaæ siê ze Wciek³ym Psem. Dosta³ siê do jego wnêtrza

i przygotowa³ w³asny zestaw niespodzianek, zanim drugi ³owca na-

gród zorientowa³ siê, co jest grane.

Ca³a ta b³yskawiczna strategia by³a dla Neelah doæ oczywi-

sta. Ale to by³o wtedy, a nie teraz.

Wci¹¿ nie rozumiem rzek³a g³ono dlaczego nie zabi³e

Bosska, czy jak on siê tam nazywa, zamiast tylko go postraszyæ.

To proste. Boba Fett nawet siê nie obejrza³, nie przery-

waj¹c korygowania wspó³rzêdnych po³o¿enia Niewolnika I.

W tej chwili ca³y wszechwiat uwa¿a, ¿e nie ¿yjê. A przynajmniej

ta jego czêæ, któr¹ obchodzi los ³owców nagród.

Fakt wtr¹ci³ Dengar. Kiedy przyjecha³em do Mos Eisley,

ca³e miasto a¿ siê trzês³o od plotek, jak to wpad³e w gêbê Sarlaka.

Przypuszcza³em, ¿e w³anie tak bêdzie. Fett wprowadzi³

jeszcze kilka liczb. Nieraz korzystnie jest przez jaki czas pozo-

staæ martwym. A przynajmniej ¿eby inni myleli, ¿e tak jest.

Wiêc dlaczego wypuci³e Bosska? On wie, ¿e ¿yjesz!

Neelah nie wierzy³a w³asnym uszom. Czy to nie przewraca ca³ej

tej szarady do góry nogami? Jak tylko ten typek dotrze do Mos

Eisley, rozpaple ca³¹ historiê ka¿demu, kto zechce go s³uchaæ.

Nie, nie zrobi tego Boba Fett pokrêci³ he³mem. Nie zna-

cie Trandoszan tak dobrze jak ja. To bardzo egoistyczny gatunek,

w tej dziedzinie przewy¿szaj¹ ich tylko Huttowie. Oni jednak s¹

znacznie sprytniejsi od Trandoszan. Bossk jest przynajmniej na

tyle inteligentny, ¿e widzi, jakie korzyci p³yn¹ dla niego z po-

wszechnego przekonania o mojej mierci. Teraz, kiedy wypad³em

z gry, wielu bêdzie go uwa¿aæ za najlepszego ³owcê nagród w tym

biznesie. Zaczn¹ nap³ywaæ zlecenia odszukania i zabezpieczenia

towaru, a jego pycha na tym skorzysta. Dla niego zawsze by³a to

g³ówna motywacja. Jeli kredyty nie wpadn¹ do mojej kieszeni, co

mnie to obchodzi?

Oczywicie, pomyla³a Neelah. Postanowi³a jednak trzymaæ

buziê na k³ódkê, przynajmniej tym razem.

Dla Bosska to sprawa ambicji ci¹gn¹³ Fett. Lubi byæ roz-

pieszczany i chwalony, a jego wrogoæ w stosunku do mnie wynika

przede wszystkim z przekonania, ¿e jakim cudem pozbawi³em go

przywództwa Gildii £owców Nagród. Tego mi nie wybaczy. Ale

choæby mnie nienawidzi³ do szpiku koci, na pewno nie zacznie

rozpowiadaæ na prawo i lewo, ¿e wci¹¿ ¿yjê. Zrobi³by z siebie g³up-

ca. Kiedy ju¿ dotrze do Mos Eisley, i tak bêdzie siê musia³ niele

napociæ, ¿eby wyjaniæ bywalcom kantyny, dlaczego straci³ Wcie-

k³ego Psa, którego mia³ od bardzo dawna. Na pewno nie wyzna

nikomu, ¿e zosta³ z niego wyp³oszony jak biituiañski zaj¹c b³otny.

Rozumiem. Dengar powoli skin¹³ g³ow¹, prze¿uwaj¹c to

w myli. Opar³ siê ramieniem o framugê wejcia do kokpitu. A za-

tem nic nie tracisz, wypuszczaj¹c Bosska na wolnoæ. Co jednak

zyskujesz? Czy warto pozostawiaæ przy ¿yciu takiego wroga, ¿eby

wci¹¿ mieæ go na karku?

To proste: zyskujê bardzo przekonuj¹cy dowód mojej mier-

ci. We wszechwiecie mo¿e byæ jeszcze kilka izolowanych sekto-

rów, które nic nie wiedz¹ o tym nieszczêliwym wydarzeniu, i na

pewno s¹ istoty, które z przyjemnoci¹ dowiedzia³yby siê czego

wiêcej na ten temat. A ja muszê teraz za³atwiæ parê spraw, co

mog³oby niechc¹cy zapocz¹tkowaæ plotki, jakobym wci¹¿ jeszcze

¿y³. Lepiej, ¿ebymy mieli w rezerwie Bosska. Mos Eisley to tygiel

plotkarzy, gdzie przewijaj¹ siê wszystkie szumowiny zamieszkanych

wiatów. Na pewno chêtnie pos³uchaj¹ jego opowieci o tym, jak

bardzo jestem martwy.

Mimo woli Neelah by³a pod wra¿eniem. Myli o wszystkim,

przyzna³a niechêtnie. Nic dziwnego, ¿e wydar³ sobie pazurami drogê

na szczyt s³awy jako ³owca nagród. Stos krwawych trupów, jaki

po sobie pozostawi³, tak¿e musi byæ imponuj¹cy.

Zapomnia³em o jednym zafrasowa³ siê Dengar. Pewien

drobiazg mo¿e zrujnowaæ ca³y ten piêkny plan. Wszyscy w galak-

tyce wiedz¹, ¿e Niewolnik I jest statkiem Boby Fetta. Skoro

tylko zauwa¿¹ go mieszkañcy innych systemów, zaczn¹ podejrze-

waæ albo nawet nabior¹ pewnoci, ¿e wci¹¿ ¿yjesz. I wci¹¿ pozo-

stajesz w kursie.

Cieszê siê, ¿e mój partner nie jest g³upcem. G³os Boby

Fetta by³ wolny od sarkazmu.

No wiêc co z tym zrobisz? zapyta³a Neelah dziwnie pew-

na, ¿e ³owca nagród ma ju¿ gotow¹ odpowied na to pytanie.

To te¿ nic trudnego. Boba Fett oderwa³ od sterów okryt¹

rêkawic¹ d³oñ i zatoczy³ ni¹ pó³kole. Dengar ma absolutn¹ racjê,

uwa¿aj¹c, ¿e ten statek zdradza mnie i mój plan ale tylko wtedy,

kiedy znajdujê siê na jego pok³adzie. Opuszczony Niewolnik I

to ca³kiem inna historia. Jeli zostanie znaleziony pusty i dryfuj¹-

cy, wtedy nawet najbardziej inteligentne istoty dojd¹ do jedynego

logicznego wniosku, ¿e naprawdê nie ¿yjê. Statek potwierdzi tylko

to, co ju¿ wczeniej s³yszeli. Niewolnik I jest dla mnie tak cen-

ny, ¿e nie wypuci³bym go z garci, gdybym nie by³ trupem. A przy-

najmniej tak uwa¿a wiêkszoæ ¿ywych istot.

Neelah skinê³a g³ow¹: dla niej mia³o to sens.

Jednak bêdziesz potrzebowa³ statku zauwa¿y³a. St¹d do

miejsca, gdzie chcesz siê znaleæ, raczej nie dojdziesz na piechotê.

No to wietnie siê sk³ada, ¿e mamy do dyspozycji drugi sta-

tek. Fett spokojnie wskaza³ na przedni iluminator kokpitu, gdzie,

zawieszony w przestrzeni poród gwiazd, unosi³ siê Wciek³y Pies.

Oczywicie nie dorównuje wyposa¿eniem i mo¿liwociami moje-

mu ¿aden statek nie jest w stanie mu dorównaæ ale wystar-

czy. Bossk nie by³ w koñcu takim z³ym ³owc¹ nagród, ¿eby nie

zebraæ przyzwoitej kwoty na przyzwoity system. Fett lekko wzru-

szy³ ramionami. Po paru niewielkich przeróbkach wietnie siê nada

do naszych celów. Po prze³amaniu starego profilu ID i zast¹pieniu

go nowym nikt nawet nie pozna, ¿e to statek Bosska. Nikomu nie

przyjdzie do g³owy, ¿e podczas gdy w³aciciel Psa przebywa na

Tatooine, jego statek znajduje siê o wiele lat wietlnych stamt¹d.

Dziêki temu uzyskamy potrzebn¹ nam anonimowoæ.

To chyba wyjania, dlaczego po prostu nie wysadzi³e go

w powietrze razem z za³og¹ na pok³adzie. Jednak nie wyjania³o

reszty zagadek, które wci¹¿ jeszcze nurtowa³y Neelah. Ale po co

tyle tajemnic?

No w³anie popar³ j¹ Dengar. Twoja reputacja jest prze-

cie¿ twoim najwiêkszym atutem. Wiele istot wiedz¹c, ¿e jeste

w co zamieszany, po prostu odwraca siê na piêcie i ucieka. Jeli

z tego zrezygnujesz jeli zrezygnujesz ze swojej to¿samoci, bê-

dziesz musia³ zaczynaæ od zera i za ka¿dym razem zdobywaæ

wszystko w pocie czo³a.

Boba Fett okrêci³ siê razem z fotelem pilota, odwracaj¹c siê

od sterów. Obrzuci³ ka¿de z nich po kolei spojrzeniem zza mrocz-

nego, w¹skiego wizjera.

Powinnicie uwa¿aæ siê za niezwykle uprzywilejowanych

rzek³ powoli. Nie mam zwyczaju t³umaczyæ siê byle komu z mo-

ich metod. Teraz jednak mam partnera i to wymaga z mojej strony

pewnych ustêpstw. A co do ciebie wskaza³ na Neelah i pokiwa³

g³ow¹ w g³êbokiej zadumie nie przeszkadza mi, jeli s³uchasz

moich rozmów z Dengarem. Ale nie miej z³udzeñ. Ocali³em ciê

i zabra³em ze sob¹ nie bez powodu.

Neelah wytrzyma³a jego spojrzenie, czuj¹c, jak wzbiera w niej

coraz wiêkszy gniew.

To znaczy?

Sama siê wkrótce dowiesz. Na razie jednak jeste mi po-

trzebna. To ci musi wystarczyæ.

Pewnie, pomyla³a. Do momentu, a¿ przestanê ci byæ potrzeb-

na. A co wtedy?

Ten moment móg³ nadejæ w ka¿dej chwili. Neelah zdecydo-

wa³a ju¿, ¿e bêdzie na niego przygotowana. Boba Fett mo¿e sobie

byæ najgroniejszym ³owc¹ nagród w ca³ej galaktyce, niezale¿nie od

tego, czy uznano go za nieboszczyka, czy te¿ wszyscy wiedzieli, ¿e

¿yje, ale jeli mu siê zdaje, ¿e ona bêdzie tak po prostu czekaæ, a¿

zrobi z ni¹ to, co uzna za stosowne dla swoich planów

to siê grubo myli. Twarz Neelah wygl¹da³a jak maska bez

wyrazu, podobnie jak twarz jej rozmówcy. Jeszcze nie wiedzia³a,

jak¹ to niespodziankê przygotuje dla Boby Fetta, ale jej mózg pra-

cowa³ ju¿ pe³n¹ par¹.

A co do koniecznoci zachowania tajemnicy

Przez chwilê s¹dzi³a, ¿e w jaki sposób zajrza³ do jej umys³u

i wyczyta³ to, co chcia³a ukryæ. A potem nagle stwierdzi³a, ¿e udziela³

po prostu odpowiedzi na zadane wczeniej przez Dengara pytanie.

Pewne sprawy lepiej za³atwiaæ w ciemnoci doda³ Boba

Fett niskim, ponurym g³osem i odwróci³ siê z powrotem do uk³a-

dów kontrolnych kokpitu. Milcz¹cy obraz Wciek³ego Psa

w przednim iluminatorze zbli¿a³ siê powoli. Zbyt wielu pragnê³o

mojej mierci. Niektórzy wychodzili z siebie, ¿eby spe³niæ to pra-

gnienie.

To prawda. W pamiêci Neelah wci¹¿ ¿y³y wspomnienia Mo-

rza Wydm na Tatooine, wstrz¹sanego wybuchami nalotów bom-

bowych. Pamiêta³a furiê nieznanych si³ nieznanych jej które

próbowa³y zniszczyæ Bobê Fetta za wszelk¹ cenê. Si³y te wci¹¿

jeszcze czai³y siê poród gwiazd.

Zobaczymy, jak im siê to spodoba g³os Boby Fetta zni¿y³

siê do mrocznego, gronego szeptu. Kiedy martwi powracaj¹

R O Z D Z I A £

Nowiny przechodzi³y z jednej strony galaktyki na drug¹, z zimnej

pustki przestrzeni ponad najdalszymi, najbardziej opuszczonymi pla-

netami znanymi istotom rozumnym a¿ do jednego z najwspanialszych

orodków w³adzy i bogactwa Imperium. A tam, gdzie by³y w³adza

i bogactwo, nieuchronnie czai³y siê intrygi, konspiracja i oszustwa.

¯yjemy we wszechwiecie k³amstw powiedzia³ Pan Kuat.

Jedn¹ d³oni¹ g³adzi³ jedwabiste futro spoczywaj¹cego na jego pier-

si felinksa. Zwierz¹tko przymknê³o oczy w b³ogiej niewiadomo-

ci. S³owa pana nie mia³y dla niego ¿adnego znaczenia. Szczêliwe

stworzenie, pomyla³ Kuat. Wdychamy k³amstwa i wydychamy

zdradê, jakby stanowi³y nieod³¹czn¹ czêæ atmosfery.

Sir? Fenald, szef ochrony Kuata, sta³ obok, w pobli¿u

ogromnych ekranów widokowych prywatnej sali audiencyjnej.

Widaæ by³o przez nie doki budowlane i zaplecze projektowe Za-

k³adów Stoczniowych Kuat, rozci¹gaj¹ce siê daleko w kierunku

nieskoñczonej spirali gwiazd. Ca³e pokolenia rodu Kuat najpierw

tworzy³y, a nastêpnie przekszta³ca³y korporacjê w przemys³owego

giganta. Na obrze¿ach Zak³adów Stoczniowych Kuat frachtowce

sk³ada³y surowce ci¹gniête z innych systemów gwiezdnych. Su-

rowce te nastêpnie przekuwano w statki i broñ dla imperialnej flo-

ty. Wielopoziomowy dysk budynku korporacji obraca³ siê powoli

wokó³ w³asnej osi, odmierzaj¹c czas kr¹¿owników i niszczycieli

nastroszonych lufami, z których nikt jeszcze nie strzela³. Wzmoc-

nione blachy przyspawane by³y do konstrukcji nonych, a rucho-

me palniki laserowe dawa³y wiêcej wiat³a ni¿ w¹t³e s³oñce po-

rodku orbity by³ej planety.

Kuat zauwa¿y³ reakcjê szefa ochrony. Swoj¹ uwagê wypowie-

dzia³ po d³ugim, pe³nym melancholii milczeniu. ¯aden wy¿ej posta-

wiony pracownik Zak³adów Stoczniowych Kuat, nawet z najcianiej-

szego krêgu zaufanych i dobrze op³acanych wspólników, nigdy

nie odwa¿y³ siê przerwaæ jego g³êbokiej medytacji. Nieraz jednak po-

maga³o, gdy kto zaczyna³ myleæ na g³os. Oczywicie, w obecnoci

zaufanych s³uchaczy. Instynktowna lojalnoæ szefa ochrony wzmac-

niana by³a solidnym wynagrodzeniem. Nic, co zosta³o powiedziane,

nie wyjdzie poza ciany tego sanktuarium, troskliwie oczyszczonego

z wszelkich ukrytych urz¹dzeñ pods³uchowych.

Ta odrobina geniuszu, któr¹ posiadam odezwa³ siê wresz-

cie Kuat pochodzi od mojego ojca i wszystkich wczeniejszych

przodków.

Fenald umiechn¹³ siê blado. S³ysza³ ju¿ takie s³owa.

Pan in¿ynier jest zbyt skromny.

To lepsze ni¿ nadmiar pychy. Wiedzia³, ¿e wszechogar-

niaj¹ca pycha bêdzie tym, co zgubi jego wrogów. By³ taki falleeñ-

ski ksi¹¿ê o ambicjach niemal dorównuj¹cych Imperatorowi Pal-

patineowi, którego ognista cie¿ka poród gwiazd zakoñczy³a siê

mierteln¹ katastrof¹. Ale jak ju¿ mówi³em, ten odziedziczony

geniusz dotyczy czego wiêcej ni¿ projektowania i produkcji stat-

ków wojennych. Gdybym mia³ robiæ tylko to, myla³ Kuat, ¿ycie

by³oby pasmem rozkoszy. Ale dla mnie, tak samo jak dla mojego

potomstwa, ¿ycie nie jest takie proste.

Sir?

Nawet w czasach starej Republiki musielimy liczyæ siê z in-

trygami politycznymi. Kuat podrapa³ felinksa za spiczastymi uszka-

mi i powiód³ wzrokiem po pó³kolu ekranów. I z konkurencyjnymi

firmami projektowymi, które chcia³yby zaj¹æ pozycjê Zak³adów

Stoczniowych Kuat, najwa¿niejszego producenta sprzêtu wojsko-

wego w galaktyce. Zawsze tak by³o powoli skin¹³ g³ow¹. Ale

teraz, pod rz¹dami Imperatora Palpatinea, stawki, o jakie gra siê

w tych skomplikowanych, nie koñcz¹cych siê rozgrywkach, sta³y

siê miertelnie powa¿ne. Ka¿dy nasz ruch na szachownicy obejmu-

j¹cej wszystkie zamieszkane wiaty mo¿e byæ fatalny w skutkach

nie tylko dla jednego cz³owieka, ale nawet dla najpotê¿niejszych

korporacji. Niewiele mnie obchodzi mój w³asny los, ale kiedy po-

mylê, ¿e Imperator móg³by zagarn¹æ Zak³ady Stoczniowe Kuat tak

samo, jak zagarn¹³ tyle innych wiatów i istot w galaktyce za-

milk³ na chwilê, by powtórzyæ w duchu swoje bolesne lubowanie.

To siê nigdy nie zdarzy, obiecywa³ sobie Kuat. Ju¿ raczej wo-

la³bym ujrzeæ Zak³ady Stoczniowe Kuat, moj¹ spuciznê i pracê

ca³ych pokoleñ Kuatów, zniszczone i zrujnowane, ni¿ pozwoliæ,

aby wpad³y w ³apy Imperium. Obejrza³ siê na szefa ochrony.

I to te¿ nie jest pusta obietnica dokoñczy³.

Jestem tego w pe³ni wiadom, panie in¿ynierze. Fenald

sk³oni³ g³owê na znak zgody. Sam nadzorowa³em niezbêdne czyn-

noci i zapewniam, ¿e wszystkiego dopilnowa³em. Jeli kiedy

przyjdzie taki czas nie bêdzie ju¿ Zak³adów Stoczniowych Kuat,

które Imperator móg³by zagarn¹æ.

S³owa Fenalda nios³y pewn¹ smêtn¹ pociechê. Co mo¿na zbu-

dowaæ, mo¿na równie¿ zrównaæ z ziemi¹, pomyla³ Kuat. Te

same zdolnoci, które wk³ada³ w budowê statków wojennych Im-

perium, wykorzysta³ do zniszczenia doków, w których te statki

budowano. I tu Kuat dozna³ wizji: nie zobaczy³ wprawdzie serii

zaprogramowanych, wysokotermicznych eksplozji, które zmie-

ni¹ Zak³ady Stoczniowe Kuat w dymi¹ce ruiny, ale to, co bêdzie

póniej, gdy poskrêcane durastalowe resztki ogromnych dwi-

gów i suwnic wystygn¹ do temperatury zb³¹kanych atomów w ota-

czaj¹cej je pró¿ni. Systemy podtrzymywania ¿ycia stoczni, chro-

ni¹ce j¹ przed pró¿ni¹ i twardym promieniowaniem reaktorów

zasilaj¹cych, równie¿ legn¹ w gruzach. Poród zgliszczy nie pozo-

stanie ani jedno ¿ywe stworzenie. Ogarnie ich wciek³a apokalipsa.

Pracownicy i s³u¿ba Zak³adów Stoczniowych Kuat i ich w³acicie-

le, wszyscy umr¹ przy swoich stanowiskach pracy, a¿ po ostatnie-

go operatora tokarki karuzelowej. Z samego Kuata zostanie tylko

zwêglony zew³ok, spoczywaj¹cy przed rozdart¹ szachownic¹ ekra-

nów, które jeszcze niedawno ukazywa³y ca³e jego królestwo. To

bêdzie pomnik, mauzoleum dla niego i jego przodków, którzy rów-

nie¿ nosili nazwisko Kuat. ¯yj¹cy obserwatorzy z innych wiatów

spojrz¹ w gwiadziste niebo i zobacz¹ cieñ katastrofy przes³ania-

j¹cy niebo, krel¹cy na horyzoncie mroczny hieroglif. Ten sym-

bol minionej chwa³y nie bêdzie wymaga³ t³umaczenia na obce

jêzyki.

Dziêkujê ci za wiern¹ s³u¿bê powiedzia³ Pan Kuat. Wiele

to dla mnie znaczy.

Cieszê siê, ¿e to uspokaja pana in¿yniera. Szef ochrony

Zak³adów Stoczniowych Kuat sta³ z rêkami za³o¿onymi do ty³u.

W jego oczach lni³ blask szczerej wiary, odziedziczony po przod-

kach tak samo jak tytu³. Czas wprowadzenia w ¿ycie naszych

planów nigdy nie nadejdzie, wierzê w to szczerze. Nasi wrogowie

na pró¿no spiskuj¹, Zak³ady Stoczniowe Kuat i tak przetrwaj¹.

Doceniam tak¿e twoj¹ wiarê. Kuat sam chcia³by mieæ tak¹

pewnoæ. Imperator i jego nie koñcz¹ce siê machinacje stanowi³y

tylko czêæ k³opotów. Rebelia skomplikowa³a wszystko; by³o tak,

jakby szachownica z dwuwymiarowej przekszta³ci³a siê w trójwy-

miarow¹. Zak³ady Stoczniowe Kuat nie podlega³y nikomu z wyj¹t-

kiem samych siebie, nie mia³y te¿ innych idea³ów ni¿ w³asne prze-

trwanie i niezale¿noæ. By³y jak pañstwo w pañstwie. Czy to

pañstwo, które otacza³o korporacjê, mia³o byæ star¹ Republik¹,

czy Imperium, które j¹ pokona³o, czy wizj¹ uniwersalnej wolno-

ci, któr¹ Rebelianci pragnêli powo³aæ do ¿ycia, dla Kuata by³o

ca³kowicie obojêtne. Czy zapanuje Imperator Palpatine, czy Leia

Organa i Luke Skywalker, przywódcy si³, które symbolizowali

Kuat pragn¹³ tylko mieæ pewnoæ, ¿e Zak³ady Stoczniowe pozo-

stan¹ ze zwyciêzc¹ w przyjaznych, a co najmniej neutralnych sto-

sunkach. Ktokolwiek zwyciê¿y, bêdzie potrzebowa³ kr¹¿owników

i niszczycieli oraz wszelkiego innego przera¿aj¹cego sprzêtu, nie-

zbêdnego do prowadzenia wojen miêdzyplanetarnych.

Rebelia rozmyla³ na g³os Kuat. Nawet jeli Rebe-

lianci potrafi¹ stworzyæ now¹ Republikê, rz¹dz¹c¹ siê sprawiedli-

woci¹ i harmoni¹ wszystkich myl¹cych istot galaktyki, lepsz¹

nawet ni¿ poprzednia, pewne aspekty natury ludzkiej i nieludzkiej

nie ulegn¹ zmianie.

Tak przemawia m¹droæ, panie in¿ynierze.

Omawia³ ju¿ kiedy te sprawy z szefem ochrony. Zach³an-

noæ antagonistów i coraz to nowe nieporozumienia bêd¹ wyma-

ga³y zaanga¿owania si³ porz¹dkowych. A to oznacza potrzebê bro-

ni oraz mo¿liwoci jej dostarczania na wielkie odleg³oci. Os³awiona

Gwiazda mierci nie by³a projektem Zak³adów Stoczniowych Ku-

ata zabroni³ swojej organizacji startowaæ w przetargach choæby

na jej podsystemy, co by³o ca³kowicie zrozumia³e.

Nie tylko m¹droæ, ale i spryt odpar³ Kuat. Powtarza³ so-

bie w myli jedn¹ z nauk, które przekaza³ mu ojciec: Si³a i terror

dokonaj¹ tego, czego nigdy nie dokona rozs¹dek i zrozumienie.

Rodzina Kuat prowadzi³a ten interes od bardzo dawna, nie-

zmiennie dostarczaj¹c instrumenty dla si³y i terroru. Niechêæ do

anga¿owania siê w jakikolwiek aspekt budowy Gwiazdy mierci

nie mia³a nic wspólnego z moralnoci¹, lecz pochodzi³a z czystego

wyrachowania. Bogactwo i si³a Zak³adów Stoczniowych Kuat mia³y

ród³o w budowie statków wojennych, a Gwiazda mierci gdy-

by spe³ni³a nadzieje imperialnych admira³ów mog³aby spowodo-

waæ koniec popytu na tak kosztowne i przynosz¹ce zyski zabaw-

ki. Tylko g³upiec kala w³asne gniazdo, tylko samobójca pomaga je

zniszczyæ. Kuat dowiedzia³ siê o zniszczeniu Gwiazdy mierci w Bi-

twie o Yavin z ulg¹, zabarwion¹ pewn¹ doz¹ mciwoci. Skoro

Imperium rozpoczê³o budowê drugiej, jeszcze wiêkszej Gwiazdy

mierci, nale¿a³o wnioskowaæ, ¿e admira³owie niczego siê nie na-

uczyli. Szybkoæ nie by³a a¿ tak wa¿na w porównaniu ze zwrotno-

ci¹. Mo¿liwoci hiperprzestrzenne Gwiazdy mierci nie wystar-

czy³y, aby przewa¿yæ szalê zwyciêstwa w walce; wystarczy³a

przewaga liczebna przeciwnika. Wyprodukowanie Gwiazdy mier-

ci, tak potê¿nej i niezniszczalnej, by zrekompensowaæ brak mo¿li-

woci manewru, by³o po prostu niemo¿liwe.

Szef ochrony pozwoli³ sobie na lekki, pe³en zrozumienia umie-

szek.

Spryt zwyciê¿a tam, gdzie m¹droæ jest bezsilna, panie in-

¿ynierze.

W³anie. Ta zasada, stara jak wiat, powstrzymywa³a go

przed zaproponowaniem us³ug Zak³adów Stoczniowych Kuat Rebe-

liantom. Prawdziwy spryt wymaga³ zimnej krwi, zimniejszej ni¿ krew

p³yn¹ca w ¿y³ach wszystkich gadzich gatunków w ca³ej galaktyce.

Kuat zauwa¿y³ tê cechê u Imperatora, ale co z Rebeliantami? Przej-

rza³ wszystkie raporty, sk³adane przez siatkê szpiegowsk¹ Zak³adów

Stoczniowych Kuat: kompendium szczegó³ów, faktów, plotek, mi-

tów, s³owem wszystkiego, co mo¿na by³o wygrzebaæ na temat przy-

wódców Rebelii, zw³aszcza za Lukea Skywalkera, który sta³ siê

obsesj¹ zarówno Imperatora, jak i jego g³ównego adiutanta Lorda

Vadera. Kuat dowie siê jeszcze, jaka jest ich prawdziwa natura.

Ca³y ten idealizm go przera¿a³. W³anie przez to zginê³a stara Repu-

blika, a Palpatine doszed³ do w³adzy. A teraz opowiadaj¹, ¿e Luke

Skywalker zosta³ rycerzem Jedi. Czy mo¿e byæ co g³upszego? Przod-

kowie Kuata napatrzyli siê do syta, jak honor i powiêcenie, wiara

w rzeczy wiêksze ni¿ to, co mog¹ zagarn¹æ d³onie miertelnika, gin¹

stopniowo wraz ze wzrostem potêgi Imperatora. Zag³ada, która po-

ch³onê³a ca³e s³oñca, pogr¹¿aj¹c wiat w cieniu. Tajemnicza Moc,

obiekt wierzeñ Jedi, zdawa³a siê bezsilna wobec istot takich jak Va-

der, który zrobi³ z niej mroczny orê¿, zdolny po¿reæ jego duszê

pomimo ca³ej si³y, z jak¹ dzier¿y³ losy galaktyki. Lepiej ufaæ ma-

szynom, pomyla³ Kuat, i si³om, które mo¿na zobaczyæ, poczuæ

i zmierzyæ. Ta prosta metoda pozwoli³a przetrwaæ Zak³adom Stocz-

niowym Kuat. Przynajmniej dotychczas

A jednak mrukn¹³ Kuat. A jednak uwierzy³bym, gdy-

bym móg³.

Panie in¿ynierze?

Uwiadomi³ sobie, ¿e Fenald zagl¹da mu w twarz, usi³uj¹c roz-

szyfrowaæ ledwie s³yszalne s³owa.

Nie zwracaj na mnie uwagi.

Felinks poruszy³ siê w ko³ysce ramion Kuata, mru¿¹c lni¹ce

zielone lepia. Jego zwyk³ym marzeniom o ciep³ym k¹tku i pe³-

nym brzuszku na razie nic nie zagra¿a³o. Dla ma³ego stworzonka

by³ to ca³y wiat. Jemu jest ³atwiej, pomyla³ Kuat. Gdyby sam

mia³ siê kierowaæ tylko w³asnymi pragnieniami, nadziejami i lêka-

mi, ³atwiej by³oby podejmowaæ w³aciwe decyzje. Ciê¿ar prowa-

dzenia Zak³adów Stoczniowych Kuat, spoczywaj¹cy na jego bar-

kach, w³asny los, który tak¿e musia³ dwigaæ, odpowiedzialnoæ

za ¿ycie tak wielu istot, zale¿ne wy³¹cznie od jego posuniêæ w tej

grze, od sojuszy, jakie zawiera³ z niesprawdzonymi sprzymierzeñ-

cami, od mierciononej nienawici wrogów, których ukryta si³a

obejmowa³a swoim zasiêgiem ca³¹ galaktykê

Upiony felinks poruszy³ siê w jego ramionach, jakby wyczu-

waj¹c problemy gnêbi¹ce jego pana. Pog³adzi³ ³ebek zwierzêcia,

uspokajaj¹c je, by na nowo pogr¹¿y³o siê w beztroskiej drzemce.

Zaopiekujê siê tob¹, obiecywa³ mu w myli Kuat. Tak czy

inaczej, wygrana czy przegrana.

Stoj¹cy obok Fenald odwróci³ siê na chwilê; przycisn¹³ palce

do ucha i z uwag¹ s³ucha³ szeptu implantu umieszczonego w ma³-

¿owinie.

Rozszyfrowano i przeanalizowano raport, panie in¿ynierze

opuci³ wreszcie d³oñ. Zewnêtrzne stanowiska wywiadowcze

otrzyma³y potwierdzenie od swoich róde³, których wspó³czynnik

niezawodnoci wynosi ponad dziewiêædziesi¹t procent.

Doskonale. Kuat tego siê w³anie spodziewa³. Niezmien-

nie powtarza³, ¿e nie interesuj¹ go plotki i bezpodstawne spekula-

cje. Wy³¹cznie ch³odne, rzetelne fakty, dok³adne doniesienia o ru-

chach innych graczy w tej grze, pozwol¹ mu w³aciwie sformu³owaæ

w³asne strategie i gambity. Szczegó³y?

Statek, znany jako Niewolnik I, zarejestrowany na na-

zwisko ³owcy nagród Boby Fetta, znaleziono dryfuj¹cy na orbicie

wokó³ planety Tatooine

Kto go znalaz³? To by³o wa¿ne. Kuat wiedzia³, ¿e ponad

atmosfer¹ Tatooine zebra³a siê ostatnio wielka flota imperialna,

czekaj¹c prawdopodobnie na akcjê ratunkow¹ ze strony Sojuszu

Rebeliantów. Teraz flota imperialna ju¿ znik³a z sektoru gdyby

by³o inaczej, nalot bombowy Kuata na Morze Wydm na Tatooine

musia³by zostaæ odwo³any. Mimo wszystko istnia³a mo¿liwoæ, ¿e

Marynarka Imperialna pozostawi³a za sob¹ kilka statków rozpo-

znawczych.

Niewolnik I zosta³ znaleziony przez rutynowy patrol So-

juszu Rebeliantów. Pamiêæ szefa ochrony Zak³adów Stocznio-

wych Kuat wspomagana by³a modu³em organizacji danych i pa-

miêci pêtlicowej, sterowanym ledwie widocznymi drgnieniami

miêni twarzy. Ju¿ od pewnego czasu Imperium pozostawia kon-

trolê nad tym sektorem Sojuszowi, prawdopodobnie z powodu

niewielkiego znaczenia strategicznego. Mo¿e siê to oczywicie

zmieniæ, kiedy dostarczymy Flocie Imperialnej nowe posi³ki.

Analiza sytuacji, jakiej dokona³ Kuat, by³a taka sama. Tatooine

znajdowa³a siê na skraju galaktyki, daleko od wa¿nych i wysoko

rozwiniêtych sektorów tworz¹cych j¹dro Imperium. Gdyby nawet

Palpatine odpuci³ sobie ca³¹ tê strefê, poniós³by niewielk¹ stratê

militarn¹ i gospodarcz¹, przynajmniej na krótk¹ metê. Pozosta-

wienie jednak sektora w rêkach Sojuszu z pewnoci¹ da wrogom

Imperatora mo¿liwoci rozwoju i wygodne zaplecze strategiczne

na ca³¹ resztê kampanii. Wczeniej czy póniej statki i ¿o³nierze

Imperium bêd¹ musieli otoczyæ sektor i przywróciæ kontrolê, Im-

perium nie mog³o tolerowaæ tej szybko rozprzestrzeniaj¹cej siê zgni-

lizny na swoim ciele.

Co wiêcej, Kuat wiedzia³, ¿e nowe narzêdzia przeznaczone

do ewentualnej miertelnej ofensywy buduje siê w dokach Zak³a-

dów Stoczniowych. Pozostawa³a jeszcze sama osobowoæ Palpa-

tinea, jeli tak mo¿na by³o nazwaæ charakter zdominowany przez

nieogarniony egoizm i mroczne si³y, którymi w³ada³ Imperator.

W pewnym sensie mo¿na by³o siê nawet spieraæ i Kuat robi³ to

nieraz podczas nocnych rozmów z szefem ochrony czy Impera-

tor Palpatine jako taki w ogóle jeszcze istnia³. Kuat s³ysza³ historie

o powiêceniu Palpatinea na rzecz czego, co okrela³ ciemn¹ stron¹

Mocy. cis³ego umys³u Kuata nie interesowa³o, czy naprawdê ist-

nieje tajemnicze pole energetyczne, pulsuj¹ce pod sam¹ tkank¹

wszechwiata. Jednak jako psycholog samouk, jakim siê sta³ z w³a-

snej woli, i intrygant polityczny, jakim staæ siê musia³, przyk³ada³

do tego wielk¹ wagê. Moc mog³a istnieæ wy³¹cznie w umys³ach

Imperatora i kilku innych niezniszczalnych wyznawców starej reli-

gii, takich jak Darth Vader, ale ju¿ samo to czyni³o j¹ doæ realn¹,

aby przyci¹gn¹æ uwagê Kuata. Spotyka³ siê ju¿ kilkakrotnie twa-

rz¹ w twarz z Imperatorem i Mrocznym Lordem Sithów, repre-

zentuj¹c korporacjê w czasie negocjacji, od których zale¿a³a jej

przysz³oæ. W ci¹gu ostatniego takiego spotkania odniós³ nieprzy-

jemne wra¿enie, ¿e fizyczne cia³o Imperatora, jego zakapturzona,

wykrzywiona postaæ, sta³o siê tylko pust¹ skorup¹, wy¿art¹ od

rodka przez Moc, z której Palpatine czerpa³ energiê psychiczn¹.

Malutkie oczka, zatopione g³êboko pod pomarszczonymi powie-

kami, wydawa³y siê Kuatowi otworami maski noszonej przez isto-

tê od dawna pozbawion¹ cz³owieczeñstwa, z której usz³o ju¿ ca³e

¿ycie, ustêpuj¹c miejsca wszechogarniaj¹cej ¿¹dzy i g³odowi w³a-

dzy nad wszystkimi istotami, jakie jeszcze porusza³y siê i oddy-

cha³y z w³asnej woli. Ten twór wci¹¿ jeszcze nazywa³ siê Impera-

torem Palpatine; przemawia³ niezmiennie tym samym z³oliwym,

drwi¹cym jêzykiem, ale jego s³owa by³y s³owami istoty nie tyle

martwej, co uosabiaj¹cej sam¹ mieræ, Moc po¿eraj¹c¹ energiê

¿ycia i czerpi¹c¹ z niej pokarm.

Kuat przypomnia³ sobie swoje wra¿enia z ostatniego spotka-

nia z Imperatorem: poczu³ siê wtedy g³êboko obra¿ony, nie tyle

jako ¿ywa istota, co jako cz³owiek interesu, najwy¿sza inteligencja

jednej z najpotê¿niejszych korporacji w ca³ej galaktyce. Sk¹d we-

mie klientów? G³ównym problemem by³a wizja przysz³oci Pal-

patinea: Imperium, gdzie jedyn¹ licz¹c¹ siê si³¹ bêdzie jego s³owo

i wola. Takie pañstwo nie nadawa³oby siê do niczego pod wzglê-

dem handlowym. Jaki bêdzie cel istnienia i zabiegów Zak³adów

Stoczniowych Kuat lub jakiegokolwiek innego wielkiego produ-

centa galaktycznego? Po co projektowaæ i tworzyæ produkty i do-

starczaæ je na jedn¹ lub na tysi¹c planet, skoro na tych planetach

nie bêdzie nikogo, kto móg³by je kupiæ?

Kuat lepiej ni¿ ktokolwiek inny zdawa³ sobie sprawê z nisz-

czycielskiej si³y statków wojennych, jakie jego firma budowa³a dla

Floty Imperialnej. Jeli bowiem ambicje Imperatora i jego obsesja

uniwersalnej w³adzy zwyciê¿¹, jeli uda mu siê odwróciæ zagro¿e-

nie ze strony Sojuszu Rebeliantów, bêdzie to oznaczaæ zniszczenie

pewnej liczby niegronych, a przy tym niele prosperuj¹cych wia-

tów; potencjalnych kupców, jeli nawet nie bezporednio wyro-

bów jego korporacji, to produktów firm, z którymi ju¿ robi³ interesy.

Imperator pokaza³ ju¿, ¿e nie zale¿y mu na utrzymaniu galaktycz-

nej bazy odbiorców, gdy usankcjonowa³ u¿ycie przez nieod¿a³o-

wanej pamiêci Gubernatora Tarkina pierwszej Gwiazdy mierci

do zniszczenia planety Alderaan.

Kuat wpad³ wtedy w pasjê: mia³ nie zrealizowany kontrakt

z lokalnym rz¹dem Alderaanu na pomocnicz¹ flotê obserwacyjno-

-zwiadowcz¹ i orbitalne stacje celne, a wszystko za niez³¹ sumkê,

która mia³a wp³yn¹æ na konto Zak³adów Stoczniowych Kuat. Jed-

nostki mia³y w³anie opuciæ doki konstrukcyjne stoczni i udaæ siê

na Alderaan w otoczeniu flotylli dostawczej, kiedy Kuat dowie-

dzia³ siê, ¿e port przeznaczenia tych statków zosta³ obrócony

w garstkê zwêglonych od³amków dryfuj¹cych w przestrzeni. Tê

stratê niemal w ca³oci musia³ odpisaæ od zysków korporacji. Od-

zyska³ tylko niewielk¹ czêæ, kiedy rozebra³ nie dostarczone statki

i dostosowa³ ich niektóre elementy, aby móc je wmontowaæ w na-

stêpne zamówienie imperialnych kr¹¿owników. Przez jaki czas

rozwa¿a³, czyby nie przedstawiæ imperatorowi Palpatineowi fak-

tury za straty poniesione przez Zak³ady Stoczniowe Kuat, ale osta-

tecznie zdecydowa³ siê nie kusiæ losu. Lepiej pozostawiæ parê bra-

ków w ksiêgach, ni¿ robiæ sobie wroga z najwiêkszego z pozosta³ych

klientów. Nawet teraz, po odejciu ksiêcia Xizora, na dworze Pal-

patinea nie by³o zbyt bezpiecznie. Ró¿ne intryganckie grupki nie-

ustannie konfrontowa³y siê ze sob¹ i lepiej by³o nie dawaæ dodat-

kowej broni do rêki wrogom korporacji.

A wiêc Sojusz Rebeliantów przechwyci³ statek Boby Fetta.

Kuat powróci³ do teraniejszoci. Powa¿niejsze problemy, które mu-

sia³ jeszcze przemyleæ, poczekaj¹ trochê na ostateczne rozwi¹za-

nie. Czy zosta³o potwierdzone, ¿e to naprawdê Niewolnik I?

By³o to dobre pytanie. Historia Boby Fetta roi³a siê od sytu-

acji, kiedy ³owca nagród podstawia³ podobny statek na miejsce

swojego, bardzo charakterystycznego pojazdu. Jak na kogo, kto

zajmowa³ siê g³ównie czerpaniem korzyci ze mierci innych istot,

Fett mia³ wyj¹tkow¹ smyka³kê do pozorowania w³asnego zgonu.

A mo¿e takiego talentu w³anie nale¿a³o siê spodziewaæ Kuat nie

by³ pewien. Dla ³owcy nagród ¿ycie i mieræ by³y towarem o ró¿-

nej wartoci handlowej, zale¿nie od potrzeb rynku. Boba Fett, tak

jak ka¿dy z jego kolegów, równie chêtnie dostarcza³ trupa, jak

¿ywego zak³adnika, jeli móg³ wyci¹gn¹æ za to tyle samo. Przy

takiej postawie nie mog³o dziwiæ, ¿e nawet w³asna mieræ stawa³a

siê kwesti¹ strategii i negocjacji.

Szef ochrony skin¹³ g³ow¹.

Nasze ród³a w Sojuszu twierdz¹, ¿e tym razem nie ma

mowy o oszustwie, przynajmniej jeli chodzi o to¿samoæ prze-

chwyconego statku. Odczytano numery subkodu na uk³adach re-

gulatora tarcz silników. Postuka³ siê w skroñ, gdzie by³y ukryte

implanty. Podano je w wiadomoci, któr¹ w³anie otrzyma³em,

i natychmiast przekaza³em je do sprawdzenia do naszego wydzia³u

rejestracji. S¹ zgodne z oryginalnym paszportem budowy Nie-

wolnika I.

To za³atwia sprawê. Kuat osobicie nadzorowa³ projekt i mon-

ta¿ statku Boby Fetta. Niektóre instalacje, wykonane na zamówienie,

wci¹¿ stawia³y Niewolnika I na pozycji najnowoczeniejszego z jego

wyrobów. Profil ID, sygna³ przekazywany z jednego statku na drugi,

zawiera³ tylko nazwê i dane o przyporz¹dkowaniu i dawa³o siê go

podrobiæ nie by³o to ³atwe zadanie, ale wykonalne przy pewnym

poziomie determinacji i umiejêtnoci technicznych. Ani Imperium, ani

¿aden z klientów Zak³adów Stoczniowych Kuat nie wiedzia³, ¿e ka¿-

dy statek opuszczaj¹cy ich doki konstrukcyjne mia³ wbudowan¹ na

sta³e procedurê dostêpu do komputera pok³adowego w³anie w tym

celu. Dla Boby Fetta przeróbka subkodów regulatora Niewolnika I

oznacza³aby ryzyko katastrofalnego stopienia siê rdzenia. Nie by³oby

wtedy statku, który mo¿na by niew³aciwie zidentyfikowaæ. Ergo,

by³ to statek Fetta i ¿aden inny.

Czy nasze ród³a przekaza³y jeszcze inne informacje na te-

mat statku? Mo¿e co o ³adunku?

Przecz¹cy ruch g³owy.

Nic poza tym, ¿e by³ pusty. Si³y Sojuszu, które znalaz³y

Niewolnika I, wci¹¿ jeszcze go badaj¹.

Niczego nie znajd¹ odpar³ Kuat.

Jakim sposobem mo¿e pan byæ tego taki pewny? Boba Fett

by³ wpl¹tany w ró¿ne sprawki, których powodzenie zale¿a³o od

utrzymania tajemnicy. Szef ochrony za³o¿y³ d³onie za plecami.

Wydawa³o mi siê oczywiste, ¿e na statku mo¿na bêdzie znaleæ

pewne intryguj¹ce lady przesz³oci Fetta.

O, pewnie s¹ tam, bez dwóch zdañ. Kuat wzruszy³ ra-

mionami i pog³aska³ zwierz¹tko wtulone w jego ramiona. I mo¿-

na by je znaleæ gdyby siê wiedzia³o, gdzie ich szukaæ, gdyby siê

mia³o choæby najl¿ejsze pojêcie, czego siê szuka i odpowiedni¹

motywacjê, ¿eby szukaæ. Ale wród Rebeliantów nie ma ani jednej

osoby zdolnej do przeprowadzenia takiego ledztwa. Rebelianci

weszli w krytyczne stadium walki z Imperium i nie wygl¹da na to,

aby kryzys mia³ siê wkrótce skoñczyæ. Nie bêd¹ traciæ cennego

czasu na przeczesywanie statku martwego ³owcy nagród a przy-

najmniej uwa¿anego za martwego. Moralnie to dla nich nie do

przyjêcia. Kuat z politowaniem pokrêci³ g³ow¹. Flota imperial-

na z ca³ego serca gardzi ³owcami nagród i innymi pó³kryminalista-

mi, ale Rebelianci s¹ pod tym wzglêdem jeszcze gorsi. Jeli uwa-

¿asz, ¿e jeste lepszy, bardziej cnotliwy i uczciwszy od swojego

przeciwnika, ³atwo mo¿esz wpaæ w pu³apkê samozachwytu.

Kuat sam nigdy nie mia³ takich problemów: czu³ siê wietnie na

ka¿dym poziomie moralnoci, od gwiazd po rynsztoki, jeli tylko

mia³o to pomóc w przetrwaniu Zak³adów Stoczniowych Kuat. Móg³

handlowaæ z ka¿dym, jak wiadczy³y jego interesy z Imperatorem

Palpatineem i jego admira³ami.

Rebelianci przepatrz¹ z grubsza statek Fetta doda³ i bê-

d¹ próbowaæ siê go pozbyæ najszybciej, jak to mo¿liwe.

Oczywicie. Szef ochrony powoli skin¹³ g³ow¹, przetra-

wiaj¹c w myli niezwyk³¹ m¹droæ swego zwierzchnika. Wyobra-

¿am sobie, ¿e dostan¹ za niego dobr¹ cenê. Bior¹c pod uwagê, jak

kosztowne by³o to cacko od samego pocz¹tku, wartoæ znaleziska

mo¿e byæ ca³kiem spora. Niejeden ³owca nagród zechcia³by mieæ

go na w³asnoæ.

Mo¿liwe zgodzi³ siê Kuat. Szef ochrony wiedzia³, co mówi.

Kiedy Boba Fett zamówi³ u nich budowê i wyposa¿enie statku,

za¿¹da³ wprowadzenia pewnych dodatkowych, kosztownych szcze-

gó³ów. Ksiêgowi Zak³adów Stoczniowych Kuat za¿¹dali zap³aty

z góry, zanim jeszcze zespawano szkielet konstrukcji statku. Para-

metry projektowe, których za¿¹da³ Fett, wznosi³y naukê i sztu-

kê budowy ma³ych statków na najwy¿szy poziom, o jakim Kuat

do tej pory tylko ledwie marzy³, szkicuj¹c proste koncepcyjne ry-

sunki w wolnych chwilach, zanim jeszcze projekt przyoblek³ siê

w rzeczywiste kszta³ty. ¯¹danie zap³aty z góry mia³o dwa powody,

niezale¿nie od wewnêtrznej potrzeby Kuata, aby zbudowaæ taki

statek. Pierwszy powód to czas i koszty wybudowania prototypu,

przetestowania oraz wykoñczenia pewnych komponentów silnika

i uk³adu sterowniczego statku, od zera do produktu koñcowego.

Uprawiaj¹c tak niebezpieczny zawód, klient móg³ równie dobrze

zgin¹æ, zanim Niewolnik I by³by gotów do opuszczenia doków.

Samo to wystarczy³oby jako podstawa do za¿¹dania p³atnoci przed

rozpoczêciem budowy. Druga przyczyna le¿a³a w samej naturze

3 Spisek Xizora

ukoñczonego statku. Ka¿dy pojazd, zaprojektowany na tak skraj-

ne parametry, móg³ zabiæ pilota w czasie dziewiczego lotu, gdyby

przesterowane silniki wymknê³y siê spod kontroli i rozdar³y dura-

stalow¹ konstrukcjê jak zle¿a³e p³ótno. Lepiej zainkasowaæ zap³a-

tê, zanim klient siê zabije.

Ale tak siê nie sta³o. Kombinacja umiejêtnoci pilota¿owych

Boby Fetta i geniuszu projektowego Kuata przynios³a Niewolniko-

wi I s³awê i trwo¿liwy respekt w ca³ej galaktyce. Aby osi¹gn¹æ

odpowiedni efekt psychologiczny, statek nie musi byæ wielki i potê¿-

ny jak imperialny kr¹¿ownik bojowy albo jak Gwiazda mierci.

Szef ochrony stan¹³ u boku Kuata i uniós³ brew.

Uwa¿a³em, ¿e to prawie pewne mrukn¹³. A przetarg na

takie cacko pewnie bêdzie za¿arty.

By³by gdyby potencjalni kupcy wiedzieli, ¿e statek na

pewno jest w porz¹dku Kuat pozwoli³ sobie na blady umieszek.

Oczywicie, istotom rozumnym czêsto przychodz¹ do g³owy inte-

resuj¹ce pomys³y. Zw³aszcza kiedy idzie o kogo takiego jak Boba

Fett mo¿e nawet jeszcze bardziej teraz, kiedy mówi siê o nim

nieboszczyk Boba Fett. £owcy nagród i im podobni maj¹ swoje

g³upie przes¹dy, lêki i podejrzenia nie wszystkie zreszt¹ bezpod-

stawne. Powszechnie wiadomo, ¿e Boba Fett zamontowa³ w swo-

im statku mnóstwo systemów zabezpieczaj¹cych. Tylko szaleniec

uzna³by, ¿e mieræ w³aciciela spowoduje ich wy³¹czenie. Jedn¹

spraw¹ jest kupienie u¿ywanego statku, ale kupno miertelnej pu-

³apki to co zupe³nie innego.

W³anie. Szef ochrony skin¹³ g³ow¹. A gdyby w odpo-

wiednich krêgach nagle pojawi³y siê plotki o nieprzyjemnych nie-

spodziankach, jakie mog¹ spotkaæ nowego w³aciciela Niewolni-

ka I

Cena spad³aby w dó³ na ³eb na szyjê. Felinks w ramio-

nach Kuata zamrucza³, jakby i on by³ zadowolony z takiego obro-

tu sprawy. A kiedy spada cena, spada równie¿ zainteresowanie

takim towarem tak dzia³a psychologia wszystkich istot rozum-

nych. Jeli co ich nie interesuje, przestaj¹ siê tym zajmowaæ.

Co by znaczy³o, ¿e kiedy Rebelianci wreszcie wystawi¹ Nie-

wolnika I na sprzeda¿ po pobie¿nym przegl¹dzie zauwa¿y³ Fe-

nald wtedy nie tylko bêdzie mo¿na kupiæ statek po bardzo oka-

zyjnej cenie, ale równie¿ w miarê dyskretnie.

No w³anie. Kuat w dalszym ci¹gu obserwowa³ przygoto-

wania do startu w g³ównym doku konstrukcyjnym. Niech jeden

z naszych kooperantów przyjrzy siê temu mo¿e jaki dostawca

czêci, ale uwa¿aj, ¿eby nie mia³ wyranego powi¹zania z Zak³a-

dami Stoczniowymi Kuat. Przeka¿ odpowiednie fundusze z moje-

go osobistego konta operacyjnego, ¿eby mogli sfinalizowaæ sprze-

da¿, kiedy to bêdzie mo¿liwe. Niech ich g³ówny negocjator mo¿liwie

jak najszybciej skontaktuje siê z Rebeliantami i sprawdzi, czy przyj-

m¹ ofertê wstêpn¹. W ten sposób statek mo¿e nie pojawiæ siê na-

wet na otwartym rynku i nie bêdziemy musieli siê zajmowaæ inny-

mi zainteresowanymi.

A kampania plotek na temat niebezpieczeñstw zwi¹zanych

z kupnem statku Boby Fetta?

Nale¿y je rozpuciæ natychmiast, aby jak najszybciej dotar-

³y do wszystkich punktów galaktyki. Musi wygl¹daæ na to, ¿e roz-

chodz¹ siê z Tatooine, to znaczy z miejsca, gdzie statek zosta³

znaleziony. Upewnijcie siê, ¿e plotka dotrze do wszystkich sekto-

rów kontrolowanych przez Rebeliantów. Im szybciej nabior¹ pew-

noci, ¿e Niewolnik I to towar pozbawiony wartoci, tym chêt-

niej zaakceptuj¹ wstêpn¹ umowê kupna-sprzeda¿y. Mamy chyba

kilku agentów na nas³uchu w Mos Eisley?

Szef ochrony potwierdzi³ skinieniem g³owy.

W³anie wprowadzilimy do portu now¹ zmianê.

Znakomicie rzek³ Kuat. Mog¹ zaczynaæ rozpowszech-

nianie. Niech ludzie do zadañ poufnych w naszym dziale public

relations wymyl¹ jakie podejrzane szczegó³y na temat pok³ado-

wych systemów obronnych Niewolnika I mo¿e na przyk³ad

historyjkê o grupie badawczej Rebeliantów, która wylecia³a w po-

wietrze zaraz po otwarciu g³ównego w³azu. Je¿eli Rebelianci wy-

stawi¹ statek na sprzeda¿, potwierdz¹ w ten sposób podejrzenia.

A zanim zakoñczy siê kampania plotek, bêd¹ gotowi oddaæ

statek pierwszemu kupcowi, który siê nawinie.

Nie interesuj¹ mnie szczegó³y transakcji.

Za krzywizn¹ ekranów widokowych dobiega³y koñca przygo-

towania do startu. Kuat obserwowa³ ostatni¹ kontrolê i grupê in-

spektorów, która w³anie schodzi³a z kr¹¿ownika, wci¹¿ jeszcze

oplecionego linami i cinieniowymi kopu³ami konstrukcyjnymi.

Jedyne, co mnie interesuje, to nabycie Niewolnika I wraz

z zawartoci¹, i to jak najdyskretniej. Kiedy nasz kooperant uzyska

tytu³ w³asnoci statku, trzeba bêdzie przewieæ go do Zak³adów Stocz-

niowych Kuat w pancernym transporterze towarowym. Nikt poza

s³u¿bami ochrony stoczni nie ma prawa o tym wiedzieæ.

To mo¿e byæ trudne do zorganizowania, panie in¿ynierze.

Fenald wci¹gn¹³ powietrze przez zaciniête zêby. Flota Impe-

rium ustawi³a patrole przechwytuj¹ce kontrabandê na niemal wszyst-

kich szlakach nawigacyjnych st¹d do Tatooine. Kontroluj¹ drobia-

zgowo nawet nasze normalne dostawy materia³ów. Przeprowadzenie

ca³ego transportera z ukryt¹ zawartoci¹ bêdzie wymaga³o niez³e-

go sprytu.

S³owa szefa ochrony nie zaskoczy³y Kuata. Wiedzia³ ju¿ o opó-

nieniach powsta³ych w dokach konstrukcyjnych z powodu inter-

wencji Floty w planowe dostawy niezbêdnych materia³ów. Zak³a-

dy Stoczniowe Kuat musia³y ju¿ przesun¹æ daty dostaw kilku zleceñ

Imperium. Ale poniewa¿ by³a to wina kilku nadgorliwych admira-

³ów Palpatinea, Kuat unika³ wszelkich kar umownych przynaj-

mniej na razie. Nie zmienia³o to jednak istniej¹cej sytuacji, co wska-

zywa³o na to, ¿e te d³ugotrwa³e kontrole cieszy³y siê do pewnego

stopnia aprobat¹ Imperatora. Jeszcze jedna zagrywka psycholo-

giczna Imperator wiedzia³ doskonale, ¿e Zak³ady Stoczniowe Kuat

nie prowadz¹ ¿adnych interesów z Rebeliantami, ale zlecone rewi-

zje pozwol¹ s¹dziæ podw³adnym Palpatinea i ka¿demu spoza dwo-

ru na Coruscant, ¿e korporacja jest podejrzana.

Trudno by³o powiedzieæ, co Palpatine zamierza³ w ten sposób

osi¹gn¹æ, zw³aszcza ¿e powodowa³o to opónienia w niezmiernie

potrzebnych uzupe³nieniach w jego flocie. Z ka¿d¹ up³ywaj¹c¹ stan-

dardow¹ dob¹ Rebelia ros³a w liczebnoæ i si³ê. Czy zniszczenie re-

putacji Zak³adów Stoczniowych Kuat i nadszarpniêcie lojalnoci ich

w³aciciela warte by³y takiego powiêcenia? Kuat odpowiedzia³ sam

sobie: Tak, jeli Palpatine zamierza zniszczyæ lub przej¹æ korpora-

cjê. Pasowa³o to do znanej ¿¹dzy w³adzy Imperatora. Nie wystar-

czy byæ wiernym sojusznikiem takiego szaleñca: mo¿e wreszcie w re-

alizacji starannie wykalkulowanych planów Imperatora nadszed³ czas,

kiedy najwiêcej satysfakcji sprawia mu niszczenie najbli¿szych so-

bie. Imperator nie potrzebuje sojuszników, lecz niewolników.

Mo¿e powinienem przejæ do Sojuszu Rebeliantów, myla³

Kuat. I zabraæ ze sob¹ moje zak³ady. Ta pokusa nachodzi³a go ju¿

wczeniej. Czy by³a jaka alternatywa? Nawet jeli Zak³ady Stocz-

niowe Kuat pozostan¹ g³ównym wykonawc¹ sprzêtu militarnego

dla Imperium, niezbêdnym dla zaspokojenia ambicji Imperatora,

jaka nagroda czeka Kuata za wiern¹ s³u¿bê?

Prawdopodobnie taka sama jak wszystkich szturmowców i ad-

mira³ów: unicestwienie, wch³oniêcie, zredukowanie do bezwolnego

instrumentu Palpatinea. mieræ bez dobrodziejstwa niebytu, ¿y-

cie, w którym ka¿dy atom cia³a staje siê cz¹stk¹ wiêzienia, w jakie

przeistoczy³ siê wszechwiat.

I tylko jedno powstrzymywa³o Kuata od przekazania Zak³a-

dów Stoczniowych Kuat zaprzysiê¿onym wrogom Imperium. By³o

to podejrzenie, ¿e Imperator Palpatine w³anie tego od niego ocze-

kuje. Wszystkie dotychczasowe dzia³ania mog³y byæ pomylane

tak, aby popchn¹æ Kuata w ramiona Sojuszu Rebeliantów. Na

dworze Palpatinea wci¹¿ jeszcze istnia³y si³y, które d¹¿y³y do znisz-

czenia niezale¿noci Zak³adów Stoczniowych Kuat. Dopóki ¿y³

ksi¹¿ê Xizor, móg³ szeptaæ swoje k³amstwa do ucha Palpatinea

i ostatecznie go przekonaæ. Gdyby zatem Kuat uczyni³ najmniej-

szy choæby gest w kierunku Rebeliantów, mog³oby to stanowiæ dla

Imperatora wystarczaj¹ce usprawiedliwienie, aby przypuciæ zma-

sowany atak na Kuat, a w koñcu poddaæ potê¿ne zasoby technicz-

ne i materialne korporacji bezporedniej kontroli militarnej. I to

by³by koniec Zak³adów Stoczniowych Kuat. Pokolenia wiedzy in-

¿ynierskiej zgin¹ ostatecznie wraz z Kuatem, zamieniaj¹c siê w parê

pod laserowym promieniem wys³anym przez szturmowca

Mo¿esz mieæ racjê.

W czym, panie in¿ynierze?

W sprawie dostarczenia Niewolnika I, kiedy nasza filia

zdo³a go wykupiæ od Rebeliantów. Rozwa¿aj¹c niebezpieczne

interesy prowadzone z Imperium, Kuat nie móg³ uciec od bardziej

bezporednich k³opotów. W jego delikatnej i niepewnej sytuacji

nie mo¿e zostaæ przy³apany z tak konkretnym dowodem kontak-

tów z rebeliantami. By³oby to fatalnym b³êdem. Wrogowie Zak³a-

dów Stoczniowych Kuat zrobi¹, co mog¹, aby nadaæ sprawie jak

najgorszy obrót. Lepiej by³oby poszukaæ jakiej dalekiej filii, gdzie

bêdzie mo¿na przechowaæ Niewolnika I. Grupa inspekcyjna mo¿e

siê tam udaæ i obejrzeæ statek. Musimy tylko zrobiæ wszystko, aby

nie da³o siê ich zidentyfikowaæ jako pracowników Zak³adów Stocz-

niowych.

Szef ochrony skin¹³ g³ow¹.

To siê da za³atwiæ, panie in¿ynierze.

Zajmij siê tym. Kuat pog³adzi³ felinksa po szyi, czubkami

palców wyczuwaj¹c zadowolone mruczenie zwierzêcia. Na ra-

zie to wszystko.

W biurach kierownictwa Zak³adów Stoczniowych Kuat nie

stosowano wymylnych i s³u¿alczych rytua³ów rodem z dworu

Palpatinea. Fenald obróci³ siê i wymaszerowa³ z pomieszczenia.

Jego kroki rozlega³y siê echem, gdy szed³ po matowej metalowej

pod³odze.

Kuat pozosta³ sam, wygl¹daj¹c przez segmentowe okna. Wy-

powiedzenie na g³os myli pomog³o je uporz¹dkowaæ; by³o tak,

jakby ogl¹da³ schematy przewijane na wysokiej rozdzielczoci ekra-

nach systemu CAD. Szef ochrony Zak³adów Stoczniowych Kuat

by³ pozbawiony wyobrani, ale dok³adny. Kuat wybra³ go i umie-

ci³ na tym stanowisku z tych w³anie powodów oraz niez³omnej

lojalnoci wobec ¿ywi¹cej go korporacji. Nie trzeba by³o przypo-

minaæ Fenaldowi, jak wa¿ne jest zdobycie statku Boby Fetta

a w³aciwie jego odzyskanie, poniewa¿ statek zosta³ wybudowany

tu, w Zak³adach. Nie chodzi³o tu o szczególn¹ wartoæ samego stat-

ku, ale o to, co wci¹¿ jeszcze móg³ zawieraæ. Niewa¿ne, czy Boba

Fett ¿y³, czy nie. Kuat w g³êbi ducha czu³ siê tak samo jak po

bombardowaniu Morza Wydm na Tatooine. Wtedy mia³ wra¿enie,

¿e Boba Fett zdolny jest umkn¹æ przed ka¿d¹ si³¹, która spowodo-

wa³aby mieræ mniej doskona³ej istoty. Nawet jeli to nieprawdo-

podobne zdarzenie nast¹pi³o i Boba Fett istotnie zgin¹³, istnia³o du¿e

prawdopodobieñstwo, ¿e na pok³adzie Niewolnika I pozosta³y

dowody niebezpiecznej konspiracji, w któr¹ uwik³a³ siê ³owca na-

gród. Dowody, które prowadzi³y do Zak³adów Stoczniowych Kuat.

To by³o prawdziwe niebezpieczeñstwo, którego nale¿a³o za wszel-

k¹ cenê unikn¹æ.

Jeli Fett zniszczy³ robota towarowego, ponuro duma³ Kuat,

albo jako siê go pozby³ to mo¿e jestemy bezpieczni. Boba Fett

by³ wyj¹tkowo inteligentny i na pewno zdawa³ sobie sprawê z war-

toci materia³u, jaki znalaz³ siê w jego posiadaniu. Móg³ pozbyæ siê

go, zanim pozostawi³ Niewolnika I na orbicie wokó³ Tatooine.

Gdyby jednak ten wielki, niezgrabny robot istnia³ jeszcze, a razem

z nim schowki kryj¹ce urz¹dzenia szpiegowskie i dane, które cze-

ka³y na odszyfrowanie i przeanalizowanie wówczas Zak³ady

Stoczniowe Kuat znalaz³yby siê w nie lada k³opotach. A wszystko

z powodu holograficznego nagrania napaci imperialnych sztur-

mowców na samotn¹ farmê wilgoci na Tatooine i zapachu fero-

monów najpotê¿niejszego przestêpcy galaktyki, przywódcy orga-

nizacji Czarnego S³oñca.

W mylach Kuata pojawi³a siê twarz ksiêcia Xizora z jego

fioletowymi oczami i zimnym, ironicznym umieszkiem. By³ to

nieprzyjaciel, którego Zak³ady Stoczniowe Kuat powinny siê baæ

jeszcze bardziej ni¿ Imperatora Palpatinea. mieræ Xizora nie wy-

eliminowa³a niebezpieczeñstw, z którymi musia³a zmierzyæ siê kor-

poracja.

Zadumê Kuata przerwa³ rozb³ysk flary sygna³owej cienki

strumieñ bia³ego wiat³a, który wzniós³ siê ponad dokami budow-

lanymi. Oderwa³ na chwilê d³oñ od felinksa i dotkn¹³ miniaturowej

klawiatury na przegubie. Obwody steruj¹ce filtracj¹ przes³ony cza-

sowej ekranów widokowych uaktywni³y siê, wchodz¹c w synchro-

nizacjê z sygna³em krótkiego zasiêgu wysy³anym przez mikromi-

gawki implantowane w rogówki Kuata. Przez u³amek sekundy

ekrany pociemnia³y, po czym znów nabra³y przejrzystoci, gdy

skoordynowa³y siê oba systemy optyczne.

Poprzez pró¿niê dziel¹c¹ doki i wysokie ekrany biur Kuata nie

móg³ przedrzeæ siê ¿aden dwiêk, ale ognista flara wystarczy³aby,

¿eby zbudziæ i przeraziæ upionego felinksa. Kuat nie mia³ ochoty,

aby spanikowane zwierzê pazurami wydziera³o sobie drogê do

wolnoci z jego ramion. Pod podbródkiem wci¹¿ jeszcze mia³ bia-

³aw¹, cienk¹ bliznê z ostatniego razu, kiedy siê to zdarzy³o.

Ostatnia flara sygna³owa, tym razem czerwona, przeciê³a

gwiadziste niebo nad zak³adami. Oznacza³o to, ¿e personel stocz-

ni opuci³ dok, w którym czeka³ ukoñczony w³anie kr¹¿ownik

bojowy Imperium, wci¹¿ jeszcze owiniêty cumami i p³achtami

monta¿owymi. On nie musia³ dawaæ ¿adnego sygna³u od tej chwili

wszystko toczy³o siê automatycznie. Pojedynczy wtopiony bez-

piecznik katalizowa³ ³atwopalne sk³adniki p³acht; tlen uwiêziony

w fa³dach materia³u w zupe³noci wystarczy³ na chrzest ogniowy,

oczyszczaj¹cy z wszystkiego, co nie by³o hartowan¹ durastal¹.

W ci¹gu kilku sekund kr¹¿ownik otoczy³ siê chmur¹ p³omieni,

które pali³y siê równo, poniewa¿ wobec braku atmosfery nie istnia³

tu efekt konwekcji. Okrywaj¹ce statek p³achty zmieni³y siê w wiel-

kie, postrzêpione arkusze popio³u, które same rozsypywa³y siê w ni-

coæ wraz z gasn¹cym ¿arem. Kr¹¿ownik gwiezdny uniós³ siê z do-

ku; doskona³a broñ, oczyszczona i zahartowana przez ogieñ.

Resztki popio³u, wyci¹gniête na zewn¹trz si³¹ znikaj¹cego p³o-

mienia, podryfowa³y wzd³u¿ szyby. Kuat sta³, tul¹c w ramionach

wci¹¿ upionego felinksa, a powidok p³omieni pod jego powiekami

powoli zmienia³ barwê.

R O Z D Z I A £

Wiesz, jak siê pilotuje co takiego?

Boba Fett spojrza³ przez ramiê na drugiego ³owcê nagród, któ-

ry sta³ w przejciu do kokpitu Wciek³ego Psa.

S¹ pewne trudnoci odpar³ powoli, bez widocznych emo-

cji. Ale mo¿na je pokonaæ.

Oderwa³ d³onie w rêkawicach od wyranych wg³êbieñ na pul-

picie sterowania.

Trandoszañskie interfejsy operatora s¹ doæ prymitywne,

ale konfiguracja statku jest w³aciwie standardowa. Zapewniam

ciê, ¿e poradzê sobie ze wszystkim, co potrafi³y wielkie pazury

Trandoszan.

Pewnie, pomyla³ Dengar. Znów opar³ siê o framugê, obser-

wuj¹c, jak Boba Fett dokonuje ostatnich poprawek nawigacyjnych.

Mia³ ju¿ nieraz okazjê zetkn¹æ siê z Trandoszanami, w³¹czaj¹c

w to poprzedniego w³aciciela tego statku. ¯adne z tych spotkañ

nie nale¿a³o do przyjemnych. Bossk zawsze mia³ reputacjê histe-

ryka, nawet w czasach Gildii £owców G³ów, kiedy prawdopodob-

nie mia³ mniej problemów. Wejd mu w drogê, a masz du¿¹ szan-

sê na to, ¿e odkrêci ci g³owê niczym pokrywê kanistra z awaryjnymi

racjami ¿ywnociowymi. W³anie do tego najlepiej siê te szpony

nadawa³y, a nie do sterowania szybkimi pojazdami gwiezdnymi.

Za to Boba Fett potrafi³ nie tylko dok³adnie wykoñczyæ przeciwni-

ka, ale tak¿e obs³ugiwaæ sprzêt nawet najbardziej skomplikowany,

pocz¹wszy od wszelkiego rodzaju pojazdów miêdzyplanetarnych

po swoj¹ mandaloriañsk¹ zbrojê.

Dengar wycelowa³ palec w uk³ad komunikacyjny kokpitu.

Co siê stanie, jeli kto rozpozna ten statek i bêdzie chcia³

pogadaæ z Bosskiem? Mo¿emy natkn¹æ siê na jednego z jego sta-

rych kumpli, który rozpozna Psa.

To prawda przyzna³ Fett. Opuci³ wzrok na pulpit ste-

rowniczy. Ale tam, gdzie siê udajemy, nie bêdziemy mieli wielu

okazji, aby natkn¹æ siê na kole¿ków Bosska. On przewa¿nie kur-

sowa³ w tych samych okolicach Galaktyki i tam by³ dobrze znany,

a nawet cieszy³ siê pewnym szacunkiem. I to mu odpowiada³o.

Nigdy nie wykazywa³ wielkiej inicjatywy w rozszerzaniu dzia³al-

noci na nowe terytoria.

Skoro tak twierdzisz wzruszy³ ramionami Dengar.

Mam wra¿enie, ¿e to chyba jego strata, nie?

Mo¿e i tak. Boba Fett wstuka³ do komputera nawigacyj-

nego kolejny zestaw wspó³rzêdnych. A mo¿e dlatego Bossk wci¹¿

jeszcze ¿yje. Takie stworzenia jak on powinny siê pilnowaæ.

Tak? A co ze stworzeniami takimi jak my? pomyla³ Dengar

i przy³apa³ siê na tym, ¿e wbija wzrok w ty³ he³mu Boby Fetta,

zastanawiaj¹c siê, co siê tam dzieje, jakie plany i ukryte pomys³y

tkwi¹ w g³owie ³owcy. Nie pomog³o, ¿e widzia³ ju¿ Bobê Fetta bez

charakterystycznego mandaloriañskiego he³mu prawdopodobnie

jeden z niewielu móg³by siê tym pochwaliæ, jeli nie liczyæ by³ej

tancerki Neelah. Przez ca³y ten czas na Tatooine, kiedy to oboje

skakali wokó³ Boby Fetta, staraj¹c siê utrzymaæ go przy ¿yciu po

jego ucieczce z bebechów Sarlaka, Dengar ani trochê nie zbli¿y³

siê do rozszyfrowania istoty, której ¿ycie uratowa³. Niedobrze, je-

li wzi¹æ pod uwagê, ¿e w³anie w tej chwili jest partnerem tego

najbardziej przera¿aj¹cego ³owcy nagród w ca³ej galaktyce. Boba

Fett sam mu to zaproponowa³, a Dengar skwapliwie przyj¹³ propo-

zycjê mo¿e zbyt skwapliwie, jak siê nad tym dobrze zastanowiæ.

Po co on siê w ogóle na to godzi³? G³ównym powodem uwik³ania

siê w ten uk³ad by³a chyba chêæ szybkiego zarobienia du¿ej forsy.

Sp³aci³by wtedy ci¹¿¹cy na nim od wielu lat pokany d³ug i polu-

bi³ swoj¹ ukochan¹ Manaroo gdyby jeszcze na niego czeka³a

i gdyby uda³o mu siê do niej wróciæ w innej postaci ni¿ spalone

laserem szcz¹tki.

Brak kontaktu z ni¹ by³ dla Dengara istn¹ tortur¹. Ta mi³oæ

objawi³a mu siê w ca³ej pe³ni dopiero niedawno, tu¿ przed opusz-

czeniem Tatooine na pok³adzie Niewolnika I. Dengar skontakto-

wa³ siê wtedy z Manaroo; poleci³ jej zabraæ statek Karz¹c¹ Rêkê

i wraz z nim ukryæ siê w bezpiecznym miejscu. Wywi¹za³a siê a¿

za dobrze z tego zadania: teraz Dengar nie mia³ pojêcia, w której

czêci galaktyki Manaroo mo¿e siê znajdowaæ, nie móg³ siê te¿

z ni¹ porozumieæ. Uzgodnili, ¿e dopóki Dengar bêdzie przebywa³

z Bob¹ Fettem, trzeba unikaæ kontaktów Manaroo z nim. Zbyt

wiele istot hodowa³o w duszy szczer¹ nienawiæ do Boby Fetta,

zbyt wiele mog³o skorzystaæ na jego mierci. Gdyby ktokolwiek siê

dowiedzia³, ¿e partner Fetta jest zwi¹zany dusz¹, sercem i losem

z istot¹ p³ci ¿eñskiej, móg³by j¹ wykorzystaæ jako s³aby punkt w je-

go zbroi, jako drogê dotarcia do samego Fetta. Manaroo sta³aby siê

celem dla wszystkich szumowin w ca³ej galaktyce, a choæ wystar-

czaj¹co silna i sprytna, by uciekaæ lub walczyæ, nie mog³a opieraæ

siê wiecznie, a Dengar nie by³ w stanie chroniæ jej na odleg³oæ.

Ta myl drêczy³a Dengara nieustannie i to ona w³anie najpo-

wa¿niej wp³ynê³a na jego decyzjê.

Nawet jednak tak problematyczna ochrona ukochanej drogo

go kosztowa³a. Pewnego dnia bêd¹ znów razem ale tylko wtedy,

jeli obojgu uda siê prze¿yæ i jeli siê odnajd¹.

Za du¿o by³o tych jeli: mno¿y³y siê one w duszy Dengara

w miarê, jak mija³y dni w towarzystwie Boby Fetta. ¯ycie ³owcy

nagród by³o ju¿ przedtem wystarczaj¹co niebezpieczne dlatego

w³anie Dengar chcia³ zmieniæ zajêcie. A teraz, myla³ ponuro,

przenios³em siê w sam rodek jeszcze wiêkszego niebezpieczeñ-

stwa. Dotychczas wystarcza³o mu szczêcia i umiejêtnoci, by przy-

najmniej utrzymaæ siê przy ¿yciu. Ale te¿ dot¹d nie mia³ do czy-

nienia z tajemniczymi si³ami, które dokona³y zmasowanego nalotu

bombowego wprost na jego g³owê, jak to siê sta³o na Tatooine.

Ktokolwiek to zrobi³, nie mia³ zamiaru go zabiæ; prawdopodobnie

cigaj¹c Bobê Fetta, nawet nie zauwa¿y³by jego mierci. I na tym

w³anie polega³ problem przebywania w towarzystwie kogo takie-

go. Fett mia³ w sobie co, co pozwala³o mu prze¿yæ nawet w naj-

bardziej morderczych sytuacjach. Nawet Sarlak nie zdo³a³ go za-

biæ. Tym gorzej dla wszystkich innych, pomyla³ Dengar. Jeli nie

siêgasz jego poziomu, to tak, jakby ju¿ by³ martwy.

I po co to wszystko?

A wiêc zagadn¹³ znowu, próbuj¹c uzyskaæ jakie po¿y-

teczne informacje jeli nie lecimy tam, gdzie bywa³ Bossk to

w³aciwie dok¹d siê wybieramy?

Boba Fett nawet siê nie obejrza³.

Wolê, ¿eby ka¿dy wiedzia³ tylko tyle, ile musi. A tego na

razie nie musisz wiedzieæ.

Dengara poczu³ lekk¹ urazê.

Myla³em, ¿e jestemy partnerami.

Bo jestemy. D³onie Fetta b³¹dzi³y po kontrolkach. Uwa-

¿am siê za zwi¹zanego umow¹, któr¹ zawarlimy.

£adne mi partnerstwo, jeli to ty podejmujesz wszystkie

decyzje z trudem wykrztusi³ Dengar. Zdawa³o mi siê, ¿e mamy

równe prawa. Chyba siê pomyli³em.

Tym razem Boba Fett obróci³ siê razem z fotelem pilota. Zim-

ne, puste spojrzenie w¹skiego wizjera he³mu spoczê³o na Denga-

rze, który poczu³ w gardle o³owian¹ bry³ê.

Prawdopodobnie nie zrozumielimy siê do koñca. Bez-

barwny g³os Boby Fetta robi³ wiêksze wra¿enie ni¿ wybuch gnie-

wu. Jeli jednak nadal chcesz uwa¿aæ, ¿e jakim cudem jeste-

my sobie równi, z przykroci¹ muszê ciê wyprowadziæ z b³êdu,

partnerze. Nie ma takiej mo¿liwoci, to w ogóle nie do pomyle-

nia. Przynajmniej nie w zawodzie ³owcy nagród.

Có¿ strach zmrozi³ wnêtrznoci Dengara, poch³aniaj¹c

ca³e ciep³o krwi. Czarne spojrzenie Fetta zdawa³o siê wgniataæ go

w pod³o¿e, jakby by³ pluskw¹ pod stop¹ tamtego. W³aciwie nie

o to mi chodzi³o

Doskonale. Nie chcia³bym uwa¿aæ, ¿e pomyli³em siê w oce-

nie wartoci mojego partnera. G³os Boby Fetta wci¹¿ by³ równie

spokojny i równie grony. A znaczymy dla siebie bardzo wiele,

Dengarze, i to nie tylko dlatego, ¿e tam, na Morzu Wydm, znala-

z³e mnie i uratowa³e mi ¿ycie. Nie zaproponowa³em ci partner-

stwa z czystej wdziêcznoci. Zapewniam ciê, ¿e takie uczucia s¹

mi obce.

Jak i wszystkie inne, pomyla³ Dengar. Poczu³, ¿e zaczyna

oblewaæ siê potem. Ju¿ ¿a³owa³, ¿e podj¹³ z ³owc¹ nagród dysku-

sjê na ten temat.

Mo¿emy byæ dla siebie wzajemnie bardzo u¿yteczni ci¹-

gn¹³ Boba Fett i jest to jedyna podstawa partnerstwa, jak¹ znam.

Oczywicie, je¿eli uwa¿asz, ¿e w grê wchodzi co innego

Dengar wlepi³ wzrok w wizjer he³mu, jakby zahipnotyzowany

spojrzeniem ukrytych za nim oczu. Umys³ mia³ zupe³nie pusty.

Mo¿e powinnimy pomyleæ o rozwi¹zaniu naszego part-

nerstwa. Czy tego w³anie chcesz?

Dengar potrzebowa³ czasu, aby zmusiæ siê do odpowiedzi:

Nie potrz¹sn¹³ g³ow¹. Wcale nie tego chcê

Moja rada brzmi: zastanów siê, czego w³aciwie chcesz.

Fett pochyli³ siê lekko do przodu w fotelu pilota, zbli¿aj¹c he³m do

twarzy Dengara. Jeli nie bêdziemy partnerami, nasze stosunki

mog¹ u³o¿yæ siê ca³kiem inaczej

Bawi siê ze mn¹, pomyla³ Dengar. Odkrycie, ¿e Boba Fett

jest jednak zdolny do odczuwania emocji, a przynajmniej do okru-

cieñstwa, nie przynios³o mu ulgi. Podniós³ rêce zwrócone d³oñmi

do góry, jakby w gecie kapitulacji.

W porz¹dku. Jestem ca³kiem zadowolony z obecnego sta-

nu rzeczy. Pokierujesz sprawami, jak zechcesz, nie mam nic prze-

ciwko temu.

Fett milcza³ przez chwilê, po czym przytakn¹³ ledwie dostrze-

galnym ruchem he³mu.

Doskonale rzek³ cicho. Teraz ju¿ nie bêdzie nieporozu-

mieñ.

Oczywicie zgodzi³ siê Dengar. Stwierdzi³, ¿e znowu mo¿e

oddychaæ.

Fett znów odwróci³ fotel pilota w kierunku pulpitu.

Ja podejmujê decyzje, a ty je wykonujesz.

Dengar spojrza³ na niego zaskoczony.

A w³aciwie co mia³bym robiæ?

Kiedy przyjdzie czas, bêdziesz mia³ mnóstwo do roboty.

Tymczasem przestañ siê tym zamartwiaæ. Odprê¿ siê.

Jasne, pomyla³ Dengar. Mylisz, ¿e tak mo¿na na zawo³anie?

Ciesz siê spokojem i cisz¹ doda³ Fett, nie przerywaj¹c

wprowadzania poprawek nawigacyjnych. Dopóki mo¿esz. Tam,

gdzie lecimy, pewnie jeszcze nieraz za tym zatêsknisz.

W porz¹dku Dengar wycofa³ siê z przejcia. Ty tu rz¹-

dzisz.

Mniej wiêcej odpar³ Boba Fett. Id na dó³ i powiedz

Neelah, ¿eby siê przypiê³a. Ty te¿ to zrób. Za kilka minut planujê

skok w nadprzestrzeñ.

Dengar wola³ nie pytaæ o cel podró¿y. Koordynaty, które Boba

Fett wstuka³ do komputera nawigacyjnego, wydawa³y siê nie pod-

legaæ ¿adnej dyskusji. Prawdziwe partnerstwo, nie ma co. Dengar

odwróci³ siê i podszed³ do drabinki wiod¹cej do ograniczonej do

niezbêdnego minimum czêci pasa¿erskiej Psa.

Nied³ugo statek wyskoczy w jakim odleg³ym sektorze galak-

tyki, tak zapad³ym, ¿e nawet Trandoszanin Bossk nigdy by tam

nie zajrza³. Uspokaja³o to Dengara mniej wiêcej w takim samym

stopniu jak rezultat jego partnerstwa z Bob¹ Fettem.

Zacz¹³ schodziæ po drabince, ale jeszcze raz odwróci³ g³owê

i spojrza³ w kierunku kokpitu. Fett poch³oniêty by³ ca³kowicie swoimi

zajêciami i wydawa³o siê, ¿e na dobre zapomnia³ o obecnoci part-

nera.

Jasne, pomyla³ Dengar. Gdyby dot¹d mia³ jakiekolwiek w¹t-

pliwoci co do natury partnerstwa z Bob¹ Fettem, teraz pozby³ siê

ich ca³kowicie. Tak czy owak

Zacz¹³ schodziæ w dó³. Podeszwy jego butów dwiêcza³y ryt-

micznie o metalowe stopnie drabinki.

Neelah nie mog³a uwierzyæ w to, co us³ysza³a. A raczej pod-

s³ucha³a, bo pod³¹czy³a siê do wewnêtrznych systemów komuni-

kacyjnych Wciek³ego Psa przez g³ówny pulpit w czêci pasa-

¿erskiej statku. Ciasne pomieszczenie urz¹dzone by³o zgodnie

z trandoszañskim gustem: ciany pokryte ciemnymi gobelinami i stos

cienkich mat do spania. Gobeliny by³y przywi¹zane na rogach ta-

siemkami, ¿eby zapobiec ich unoszeniu, gdyby zawiod³a sztuczna

grawitacja statku. Wszystkie przedstawia³y krwawe sceny wiel-

kich bitew, zaczerpniête z trandoszañskiej historii i legend. Nawet

teraz, gdy Neelah d³uba³a przy urz¹dzeniach komunikacyjnych po

to, aby pods³uchaæ rozmowê Dengara z Bob¹ Fettem, dziêkowa³a

losowi, ¿e prawowitego w³aciciela statku nie ma na pok³adzie.

Zadowolenie jednak minê³o, jak tylko us³ysza³a, o czym by³a

mowa w kokpicie. Przerazi³ j¹ sposób, w jaki Boba Fett potrakto-

wa³ Dengara za to tylko, ¿e zada³ proste pytanie o cel ich podró¿y.

Ten miêczak jest do niczego, pomyla³a z pogard¹, s³ysz¹c

s³owa Dengara. Gdyby przysz³o co do czego i gdyby musia³a siê

rozstaæ z Bob¹ Fettem a wszystko wskazywa³o na to, ¿e prêdzej

czy póniej tak siê stanie taki sprzymierzeniec jak Dengar nie na

wiele jej siê przyda. Fett bez wiêkszego trudu by³by w stanie wy-

eliminowaæ ich oboje.

Teraz by³o dla niej zupe³nie jasne, dlaczego Dengar chce ze-

rwaæ z profesj¹ ³owcy nagród. Po prostu nie ma do tego ikry,

westchnê³a, wspó³czuj¹co krêc¹c g³ow¹. Ikry i oczywistego braku

emocji, jakimi móg³ siê pochwaliæ Boba Fett. Ju¿ niech lepiej Den-

gar odwiesi broñ na ko³ek, odrzuci nêdzne resztki ambicji i osi¹dzie

na jakiej zapad³ej planecie ze swoj¹ ukochan¹ Manaroo, zanim

go zabij¹ albo zanim siê ca³kiem rozsypie ze strachu.

Teraz, kiedy pods³ucha³a rozmowê Dengara i Boby Fetta,

Neelah mia³a ju¿ w³asn¹ teoriê co do dalszego przebiegu spraw.

Muszê wszystko zrobiæ sama, dosz³a do wniosku. Dok¹dkolwiek

leci Wciek³y Pies i cokolwiek ich tam czeka. Musi nawet zadbaæ

o uratowanie ¿ycia w³asnego i Dengara brak uczuæ w g³osie Boby

Fetta wskazywa³, ¿e ³owcy niezbyt zale¿y na ich prze¿yciu. Dengar

mo¿e da³ siê nabraæ na te bzdury o partnerstwie, ale ona nie. I nie

wyrazi³a na nie zgody. Jeli o ni¹ chodzi³o, wci¹¿ by³a wolnym strzel-

cem i jedyn¹ skór¹, o jakiej ca³oæ musia³a dbaæ, by³a jej w³asna.

G³ówny problem polega³ jednak na tym, ¿e nie wiedzia³a, czy-

ja naprawdê jest ta skóra. Nie znam nawet mojego prawdziwego

imienia, myla³a z gorycz¹. Musi je poznaæ, a tak¿e wszystko, co

siê z nim wi¹¿e: historiê, przyjació³, wrogów; wiedzieæ, kogo mo¿e

poprosiæ o pomoc i otrzymaæ j¹, a kto poder¿n¹³by jej gard³o w se-

kundê, gdyby tylko wiedzia³, ¿e ca³a i zdrowa umknê³a z planety

Tatooine. Mia³a pewne podejrzenia, posk³adane bardziej na pod-

stawie rozumowania ni¿ rzeczywistej informacji. Ktokolwiek ulo-

kowa³ j¹ w pa³acu Jabby, tego nale¿a³o siê strzec. A mo¿e nie jed-

nej istoty, tylko kilku? Mo¿e to ca³y spisek, kombinacja mrocznych

si³, które siê przeciwko niej sprzysiêg³y?

Pewnie mieli swoje powody, aby wyczyciæ jej pamiêæ, wy-

kasowaæ z mózgu ca³¹ przesz³oæ, przebraæ za zwyk³¹ tancerkê

i zamkn¹æ w fortecy jednego z najwiêkszych ³ajdaków na wszyst-

kich znanych wiatach.

Byæ mo¿e Jabba wiedzia³, jaka tajemnica kryje siê za jej obec-

noci¹ w pa³acu, ale teraz to i tak nie mia³o znaczenia. Jabba nie

¿y³ i wszystkie sekrety, jakie ukrywa³ ten odra¿aj¹cy limak, umar³y

wraz z nim.

Z przesz³oci pozosta³o jej w³aciwie tylko jedno wspomnie-

nie, które opar³o siê procesowi kasowania pamiêci. Nawet nie wspo-

mnienie, lecz obraz. ¯adnego g³osu, ¿adnych s³ów, ¿adnych, na-

wet najbardziej fragmentarycznych danych. Ten, kto dokona³

kasowania, by³ wyj¹tkowo dok³adny. Byæ mo¿e lepiej by³oby dla

niej, gdyby i ten ostatni strzêp informacji równie¿ zosta³ jej ode-

brany. Obraz, który przechowa³ siê w zniszczonej pamiêci Neelah,

przedstawia³ twarz. A raczej nie twarz. Maskê. Obraz w¹skiego

wizjera he³mu Boby Fetta, ukrywaj¹cego pod twardym, nieludz-

kim spojrzeniem ¿yw¹ twarz

Widzia³a tê zamaskowan¹ twarz w pa³acu Jabby. Ju¿ wtedy

ten widok napawa³ j¹ lêkiem i gniewem. Neelah czu³a, ¿e ³owca

nagród nie tylko pilnuje Hutta, choæ w³anie do tego zosta³ wyna-

jêty Jabba by³ jednym z niewielu stworzeñ w galaktyce, które

mia³y doæ pieniêdzy, by pozwoliæ sobie na us³ugi Boby Fetta

lecz równie¿ realizuje jaki w³asny plan. Przychodzi³ i wychodzi³

z pa³acu w niewiadomym celu, choæ zawsze mo¿na by³o liczyæ na

to, ¿e bêdzie pod rêk¹ w chwili kryzysu. Tak by³o na przyk³ad

w chwili, gdy ksiê¿niczka Leia Organa, przebrana za ubeskiego

³owcê nagród, ¿¹daj¹c nagrody za doprowadzenie Wookiego, pod-

sunê³a mu pod nos uaktywniony detonator termiczny. Boba Fett

momentalnie uniós³ rusznicê laserow¹ do pozycji strza³u, choæ po-

zostali ochroniarze w tym samym czasie rzucili siê do ucieczki.

Wtedy nikt nie zgin¹³, choæ nie sta³o siê to z powodu zanie-

dbania ze strony Boby Fetta. Jabba wyp³aci³ nagrodê i przebrana

ksiê¿niczka wy³¹czy³a detonator. Gdyby sta³o siê inaczej, z pa³acu

Jabby pozosta³yby wy³¹cznie ruiny i zgliszcza. Neelah by³a jednak

pewna, ¿e Boba Fett prze¿y³by zag³adê. Zawsze uchodzi³ z ¿y-

ciem, niewa¿ne, ile stworzeñ ginê³o wokó³ niego.

Co dziwniejsze, czu³a, ¿e ona tak¿e by nie zginê³a, cokolwiek

by siê sta³o. Niechby ogieñ poch³on¹³ wszystko, pomyla³a. Ona

wysz³aby ca³o, nietkniêta, wyniesiona w bezpieczne miejsce przez

Bobê Fetta. Kogó¿ by innego?

Nie w¹tpi³a te¿, ¿e takie w³anie by³o znaczenie szczególnego

zainteresowania, jakim obdarza³ j¹ Boba Fett w pa³acu Jabby. Nie

potrzebowa³a wiele czasu, ¿eby zorientowaæ siê, co siê wiêci. Za

ka¿dym razem, gdy ³owca nagród wraca³ ze swoich tajemniczych

wypraw, zwraca³ os³oniêt¹ he³mem twarz w jej stronê, jakby chcia³

siê upewniæ, ¿e jest bezpieczna, ca³a i zdrowa.

Nie by³o to ³atwe zadanie w tak krwawym miejscu jak ten

pa³ac, gdzie ka¿dy ³otr i nêdznik pochwala³ zami³owanie Jabby do

zadawania cierpienia innym stworzeniom. Jabba nie mierzy³ swo-

jego bogactwa wy³¹cznie liczb¹ kredytów spoczywaj¹cych w mrocz-

nych lochach skarbca, lecz równie¿ miar¹ cierpieñ i mierci, jakie

zadawa³ i jakimi siê rozkoszowa³, niczym wij¹cymi siê ¿ywymi

k¹skami, które wpycha³ maleñkimi r¹czkami do ogromnej, pozba-

wionej warg paszczy. Podw³adni Jabby przewa¿nie pracowali u nie-

go za niewielkie pieni¹dze co Huttowi bardzo odpowiada³o lecz

w zamian mogli bez przeszkód dawaæ upust swoim okrutnym upodo-

baniom.

Biedna Oola, jedna z naj³adniejszych tancerek w pa³acu, by³a

zarezerwowana dla Jabby. Symbolem tego by³ cieniutki ³añcuch,

na którym j¹ trzyma³. Nie dla mnie, pomyla³a Neelah, dotykaj¹c

d³oni¹ twarzy. Pod palcami czu³a zagojon¹ ju¿ bliznê po ranie za-

danej pik¹ jednego z gamorreañskich stra¿ników, gdy próbowa³a

uciec. Nawet gdyby stêpione ¿elazo nie rozora³o jej wówczas skó-

ry na szczêce i policzku, nigdy nie mia³aby tej delikatnej, kruchej

urody co Oola. Przy sadystycznych upodobaniach Jabby do ogl¹-

dania piêkna okrutnie rozszarpywanego na krwawe strzêpy prze-

ciêtna uroda by³a dla Neelah b³ogos³awieñstwem przez ca³y jej

pobyt w pa³acu. Widywa³a piêkniejsze od siebie kobiety rzucane

na ¿er ulubionemu rankorowi Jabby, s³ysza³a ich krzyki dochodz¹-

ce krótko z wnêtrza jamy, podczas gdy rozentuzjazmowane s³ugu-

sy Jabby t³oczy³y siê wokó³ kraty, najwyraniej raduj¹c siê wido-

kiem jatki tak samo jak ich pan.

Istnia³a jednak jeszcze inna przyczyna d³ugiego ¿ycia Neelah

w grubych cianach pa³acu Jabby. Pierwsze przeb³yski podejrzeñ

szybko przerodzi³y siê w ca³kowit¹ pewnoæ. To on, myla³a. To

Boba Fett. Znów podnios³a wzrok, spogl¹daj¹c w kierunku kokpitu

Wciek³ego Psa. Z ukrytym pod he³mem ³owc¹ nagród ³¹czy³a j¹

niewidzialna wiê. Ta sama tajemnicza wiê ³¹czy³a ich przedtem

w pa³acu Jabby. Pomiêdzy ni¹, zwyk³¹ tancerk¹, a najgroniejszym,

najbardziej szanowanym ³owc¹ nagród w ca³ej galaktyce nigdy nie

pad³o ani jedno s³owo przynajmniej tak jej podpowiada³a znisz-

czona pamiêæ a jednak ju¿ wtedy wiedzia³a, ¿e Boba Fett nad

ni¹ czuwa. Wiedzia³a zatem, ¿e nie mo¿e jej siê staæ ¿adna krzyw-

da a przynajmniej nie ta najgorsza. ¯ycie w pa³acu Jabby pe³ne

by³o licznych i bardzo wymylnych przykroci, które sprawia³y, ¿e

wraz z innymi tancerkami nieraz zastanawia³a siê nad tym, czy

szybkie zwolnienie z pracy via pieczara rankora nie by³oby jednak

najlepszym wyjciem.

W pewnym momencie jednak Neelah zorientowa³a siê, ¿e ona

nie ma takiego wyboru. Mia³a stra¿nika lub kogo w tym rodza-

ju. Uwa¿na i milcz¹ca obserwacja Boby Fetta nie obejmowa³a

wy³¹cznie jego huttyjskiego pracodawcy.

Co by siê sta³o, gdyby Jabba zechcia³ rzuciæ mnie na po¿arcie

rankorowi? leniwie zastanawia³a siê Neelah. Dobre pytanie, na-

wet jeli mieræ Jabby uczyni³a je retorycznym. Podejrzewa³a, ¿e

odpowied zale¿a³a od tego, jakie znaczenie mia³a dla ³owcy na-

gród. Czy uwa¿a³ j¹ za tak wa¿n¹, ¿e zdecydowa³by siê dla niej

wtr¹ciæ w rozrywki Jabby? Tak wa¿n¹, ¿e w razie potrzeby podniós³-

by laserow¹ rusznicê i wycelowa³ w obwis³¹, szerok¹ gêbê Jabby,

nakazuj¹c mu grobowym g³osem, aby zostawi³ Neelah w spokoju?

Nie by³a tego pewna nawet teraz. Boba Fett rozgrywa³ jak¹

skomplikowan¹ grê, w której wartoæ pionków na planszy zmie-

nia³a siê równie szybko, jak sytuacja strategiczna. W ka¿dym razie

zainteresowanie, jakie jej okazywa³ w pa³acu Jabby, na pewno nie

wynika³o z mi³oci. Fett zapewni³ a ona mu uwierzy³a z ca³ego

serca ¿e ¿ycie innych istot nie ma dla niego najmniejszego zna-

czenia. Nawet jeli przewozi³ twardy towar, jak okrelano w fa-

chowym slangu ³owców nagród zak³adników z wyznaczonymi ce-

nami za ich g³owy, prze¿ywali oni tak¹ podró¿ wy³¹cznie dlatego,

¿e ci, którzy wyk³adali kredyty za ich schwytanie, z regu³y wiêcej

p³acili za ¿ywy towar ni¿ za martwy.

A ile ja jestem warta? to pytanie przeladowa³o j¹ bez prze-

rwy. Tyle, co ka¿dy towar. Jej wartoæ dla Boby Fetta, przyczyny,

dla których tak bardzo zale¿a³o mu, aby prze¿y³a w pa³acu Jab-

by do tej pory jeszcze nie umia³a sobie tego posk³adaæ w jedn¹

ca³oæ. Gdyby mia³ interes w tym, ¿eby j¹ utrzymaæ przy ¿yciu

a na pewno mia³ ku temu jakie swoje powody niekoniecznie

musia³y one byæ korzystne równie¿ dla niej.

Pojawi³o siê jeszcze jedno, o wiele bardziej niepokoj¹ce pyta-

nie. Co siê stanie, kiedy te powody przestan¹ istnieæ? zastana-

wia³a siê Neelah. Kiedy jej ¿ycie przestanie mieæ jak¹kolwiek war-

toæ dla Boby Fetta, nie nale¿y siê spodziewaæ, ¿e ³owca nagród

zachowa j¹ przy sobie z czystego sentymentu. Dla Jabby by³a wy-

³¹cznie tancerk¹ nie mia³a w¹tpliwoci, widz¹c, jak pionowe re-

nice jego oczu zwê¿aj¹ siê na jej widok z t¹ sam¹ z³oliw¹, de-

struktywn¹ ¿¹dz¹, jak¹ w jego oliz³ym sercu wzbudza³y wszystkie

piêkne przedmioty. Boba Fett nie pozbêdzie siê jej dla przyjemno-

ci, jak¹ sprawi³oby mu ogl¹danie cierpienia innej istoty, lecz dla

zimnych, twardych kredytów. Neelah nie uwa¿a³a, ¿eby taki uk³ad

by³ lepszy. Tak czy owak, skoñczê jako zw³oki, stwierdzi³a z gory-

cz¹.

Oczywicie, mo¿liwe by³o jeszcze inne wyjcie. Ma³o praw-

dopodobne, ale lepsze ni¿ tamto. A jej podoba³o siê o wiele bar-

dziej. Kto skoñczy jako nieboszczyk, ale na pewno nie ja

pokiwa³a g³ow¹ w zadumie.

Nie musia³a robiæ zbyt wiele. Jeli kiedy przyjdzie moment

ostatecznej konfrontacji, wynajmie tego najlepszego ³owcê nagród

4 Spisek Xizora

w ca³ej galaktyce, tê maszynê do zabijania, której wszyscy siê bali.

Wynajmie go, a potem usunie.

Tylko ¿e to nie bêdzie takie ³atwe.

Dziwna rzecz, ale mimo ma³ych szans powodzenia ju¿ siê na

to cieszy³a.

Bieg myli Neelah przerwa³ brzêk czyich butów na drabince ³¹-

cz¹cej ³adowniê przyw³aszczonego przez nich Wciek³ego Psa z kok-

pitem. Neelah rzuci³a siê zamkn¹æ panel dostêpu do obwodów komuni-

kacyjnych, ale z ulg¹ stwierdzi³a, ¿e to tylko Dengar schodzi w dó³.

Niez³a robota rzuci³a. Skrzy¿owa³a ramiona na piersi i ob-

rzuci³a go spojrzeniem. Bardzo ³adnie. Pozwoli³e, ¿eby ciê po-

depta³ i rozsmarowa³ na pod³odze, nie ma co!

Dengar zeskoczy³ z ostatniego stopnia.

O czym ty mówisz?

Chod tutaj. Nie obchodzi³o jej, czy Dengar siê dowie, ¿e

pods³uchiwa³a ich rozmowê w kokpicie. Kciukiem wskaza³a na od-

s³oniête okablowanie i niewielkie urz¹dzenie pods³uchowe, które zna-

laz³a w szafce z czêciami zamiennymi i w³¹czy³a w obwód. S³y-

sza³am wszystko, co mówi³e. I wszystko, co ci odpowiada³ Boba

Fett. Neelah powoli pokrêci³a g³ow¹. Nie powiem, ¿ebym by³a

wstrz¹niêta do g³êbi. W ka¿dym razie nie tob¹.

Dengar powoli wypuci³ z p³uc zbyt d³ugo wstrzymywany od-

dech i opad³ ciê¿ko na metalow¹ ³aweczkê pod cian¹ ³adowni.

To twardy klient. Ramiona ³owcy nagród zgarbi³y siê w kla-

sycznej pozycji klêski. Ten facet móg³by byæ równie dobrze zbu-

dowany z durastali, od skóry po serce. Jeli je w ogóle ma.

A czego siê spodziewa³e?

Dengar wzruszy³ ramionami.

Pewnie tego, co dosta³em.

Ty idioto mruknê³a Neelah. To znaczy, co w³aciwie

chcia³e osi¹gn¹æ? Jakie mia³e plany, kiedy zaczyna³e rozmawiaæ

z Fettem?

Plany? twarz Dengara przybra³a nieobecny wyraz. Te-

raz chyba nawet nie umia³bym ci powiedzieæ.

wietnie. G³os Neelah a¿ ocieka³ pogard¹. Prawdopo-

dobnie idziemy na pewn¹ mieræ, a jedyny sprzymierzeniec, na

którego mog³abym liczyæ, jest kompletnie odmó¿d¿ony.

Hej ³owca nagród wyprostowa³ siê gwa³townie. Mylisz,

¿e ³atwo co wydobyæ z Boby Fetta, to sama spróbuj! Poczekam

tu na ciebie i popatrzê, jak spe³zasz z tej drabinki!

Spokojnie. Przepraszam, w porz¹dku? Jakby by³o jej ma³o

w³asnych problemów, teraz jeszcze musia³a przejmowaæ siê zra-

nionymi uczuciami tego przewra¿liwionego typa. Przypomnia³a

sobie, ¿e Boba Fett nie mia³ ¿adnych wra¿liwych punktów. Dla-

czego Dengar nie mo¿e byæ taki sam?

S³uchaj powiedzia³a. Musimy siê trzymaæ razem: ty i ja.

Dlaczego? Dengar spojrza³ na ni¹ podejrzliwie. Co ja

z tego bêdê mia³? To znaczy z tego, ¿e bêdê siê ciebie trzyma³. Ju¿

mam jednego partnera, Bobê Fetta. To znacznie wiêcej warte ni¿

stowarzyszanie siê z kim takim jak ty.

Doprawdy? Z trudem powstrzyma³a gorzki umiech roz-

czarowania. I dlatego by³e tam na górze z Bob¹ Fettem? Oma-

wialicie wasze plany jak prawdziwi partnerzy znów pokrêci-

³a g³ow¹. Mog³abym to zawrzeæ w jednym zdaniu: s¹ partnerzy

i partnerzy. A ty zdecydowanie nale¿ysz do tych ostatnich.

Tak? To znaczy do jakich?

Jednorazowego u¿ytku odpar³a. Tak samo zreszt¹ jak

i ja. Tyle tylko, ¿e ja nie mam ¿adnych z³udzeñ. Zatoczy³a rêk¹

kr¹g, wskazuj¹c rozmaite fragmenty urz¹dzeñ, zwisaj¹ce ze cian

³adowni statku. Widzisz to wszystko? Kiedy nale¿a³o do kogo

innego. Tamten ³owca nagród

Bossk. Tak siê nazywa³ skin¹³ g³ow¹ Dengar. I masz

racjê: to by³ jego statek.

Wszystkie urz¹dzenia kontrolne i uchwyty mia³y kszta³t od-

powiedni raczej dla stworzenia obdarzonego pazurami ni¿ dla hu-

manoida. Niektóre urz¹dzenia, które Neelah musia³a obejmowa³

obiema d³oñmi, zapewne zginê³yby w jednej ³apie Bosska.

I popatrz, co mu siê przytrafi³o. Neelah ruchem g³owy

wskaza³a kokpit na górze. Zobacz, co z nim zrobi³ Boba Fett.

Jasne, ¿e to by³o ³atwe, przynajmniej dla niego. A ten Bossk

s³ysza³am o nim, to te¿ by³ twardy klient.

Trandoszañski ³owca pojawi³ siê kilka razy w pa³acu Jabby,

kiedy pracowa³a tam jako tancerka; s³ysza³a, jakie opowieci o nim

kr¹¿y³y. Wynika³o z nich, ¿e Bossk wprawdzie nie by³ geniuszem,

ale okrucieñstwo i upór zastêpowa³y wszelkie braki pod czaszk¹.

A Fett i tak zdo³a³ go przekrêciæ w ty³ i w przód, i jeszcze

na lew¹ stronê i wys³aæ do domu na piechotê.

Masz racjê, to wymaga³o sporo talentu zgodzi³ siê Den-

gar, opieraj¹c d³oñ o zimn¹ durastalow¹ cianê za plecami. Wcie-

k³y Pies by³ dum¹ i radoci¹ Bosska. I czym jeszcze wiêcej: jego

broni¹, sposobem na ¿ycie. Nie sprzeda³by tego statku za ¿adne

pieni¹dze.

Widocznie Boba Fett ma swoje sposoby na ubijanie intere-

sów unios³a jeden k¹cik warg w pozbawionym weso³oci umie-

chu. Tym gorzej dla osoby po drugiej stronie. I tym gorzej dla

ciebie.

Co masz na myli?

Daj spokój odpar³a. Nie b¹d wiêkszym g³upcem, ni¿

naprawdê musisz. Nie widzisz tego? Ta ma³a konferencja w kokpi-

cie powinna ci uzmys³owiæ, na czym polega twoje partnerstwo z Bob¹

Fettem. Jeli da³e siê nabraæ na ten numer z partnerami, jeste jesz-

cze gorszym idiot¹, ni¿ to siê wydaje na pierwszy rzut oka.

Twarz Dengara zachmurzy³a siê gronie.

Mocne s³owa jak na kogo, kto nie ma w galaktyce ani jed-

nej przyjaznej duszy.

A to siê jeszcze zobaczy, pomyla³a Neelah. O ile wiedzia³a,

nawet mimo zrujnowanej pamiêci, mog³a mieæ przyjació³, i to

potê¿nych, którzy zrobi¹ dla niej wszystko i by³y ich legiony.

Mo¿e w³anie w tej chwili jej szukaj¹. Jeli uwa¿aj¹, ¿e wci¹¿

¿yjê, pomyla³a. Wszystko zale¿a³o od tego, jakie okolicznoci

doprowadzi³y j¹ do ugrzêniêcia na tak zapad³ej dziurze jak Ta-

tooine.

By³a to myl, która nieustannie zaprz¹ta³a jej umys³. Teraz nie

mia³a jednak doæ czasu, ¿eby j¹ rozpamiêtywaæ. Mia³a wa¿niej-

sze sprawy na g³owie.

Przepraszam, nie jeste idiot¹. Te proste s³owa tr¹ci³y g³ê-

boko ukryt¹ cechê charakteru Neelah, która przetrwa³a nawet ka-

sowanie pamiêci. Nie pasowa³y do niej: to inne istoty mia³y j¹

przepraszaæ, czy mia³y racjê, czy nie. Czu³a, ¿e taka jest w³aciwa

kolej rzeczy. Jednak teraz sytuacja, w jakiej siê znalaz³a, wymu-

sza³a ca³kiem inne metody dzia³ania.

Musisz zrozumieæ. Neelah usiad³a obok Dengara na w¹-

skiej ³aweczce, która z trudem mieci³a ich oboje. Ramieniem i udem

opiera³a siê o niego, a ciep³o ich cia³ miesza³o siê przez grube, funk-

cjonalne ubrania. To wa¿ne doda³a, spuszczaj¹c wzrok, ¿eby

spojrzeæ mu w oczy. Ty i ja musimy trzymaæ siê razem. Jeli

chcemy prze¿yæ.

Dengar cofn¹³ siê, mierz¹c j¹ podejrzliwym spojrzeniem.

Ja prze¿yjê rzek³ po chwili milczenia. Potrafiê siê sob¹

zaopiekowaæ do tej pory przynajmniej mi siê to udawa³o.

Teraz to co innego odrzek³a cicho, ale z naciskiem. Sytu-

acja jest inna ni¿ wszystko, w co kiedykolwiek by³e zamieszany.

Mo¿e wzruszy³ ramionami. Ale jeli masz obawy, co

siê z tob¹ stanie, to wy³¹cznie twój problem. Mam doæ w³asnych

na g³owie.

Neelah poczu³a przemo¿n¹ chêæ, ¿eby z³apaæ jaki porz¹dny

kawa³ z³omu i mocno przy³o¿yæ w zakuty ³eb temu g³upiemu bru-

talowi. Jej miênie naprê¿y³y siê, ale zdo³a³a opanowaæ impuls.

S³uchaj powtórzy³a. Pochyli³a siê bli¿ej i po³o¿y³a d³oñ na

kolanie Dengara. Nie chodzi wcale o twoje prze¿ycie, stawka

jest ca³kiem inna. Jasne? Gdyby troszczy³ siê wy³¹cznie o zacho-

wanie w ca³oci w³asnej skóry, znalaz³by ju¿ sposób na to, ¿eby

siê st¹d ewakuowaæ i to tak daleko od Boby Fetta i ode mnie, jak

to tylko mo¿liwe. I by³oby to bardzo m¹dre posuniêcie z twojej

strony.

Dengar w dalszym ci¹gu spogl¹da³ podejrzliwie. Nie cofn¹³ siê

jednak przed jej dotkniêciem. To ju¿ by³ postêp. A przynajmniej

tak siê Neelah wydawa³o.

Jasne, ¿e m¹dre zgodzi³ siê Dengar.

Ale ty d¹¿ysz do czego, prawda? Chcesz u³o¿yæ sobie nowe

¿ycie z Manaroo.

Mia³a mnóstwo czasu na Tatooine, kiedy oboje z Dengarem

czuwali nad nieprzytomnym Bob¹ Fettem, powoli przychodz¹cym

do siebie po ranach, jakie odniós³ w bebechach Sarlaka, by us³y-

szeæ o nadziejach i marzeniach Dengara na przysz³oæ. Przysz³oæ,

która mia³a przynieæ mu ma³¿eñstwo z ukochan¹ Manaroo i po-

rzucenie niebezpiecznego zajêcia ³owcy nagród jednak pod wa-

runkiem, ¿e uda mu siê zebraæ wystarczaj¹c¹ kwotê, by sp³aciæ

d³ugi i rozpocz¹æ nowe ¿ycie u boku Manaroo. A jedynym sposo-

bem, w jaki móg³ to osi¹gn¹æ, by³o podjêcie najwiêkszego z mo¿li-

wych ryzyka. Musia³ nie tylko pozostaæ na razie ³owc¹ nagród, ale

jeszcze zwi¹zaæ siê z najbardziej przera¿aj¹cym i zdradzieckim

przedstawicielem tej profesji w ca³ej galaktyce. Neelah widzia³a

doskonale pu³apkê, w jakiej znalaz³ siê Dengar. Boba Fett móg³by

rzeczywicie staæ siê jego sposobem na porzucenie zawodu ³owcy

nagród i drog¹ w jasn¹, wietlan¹ przysz³oæ, jak¹ pragn¹³ zbudo-

waæ dla siebie i Manaroo. Ale Fett móg³ równie¿ byæ pu³apk¹ bez

wyjcia: sieci¹ spisków i intryg, z której mo¿na uciec tylko po-

przez mieræ mieræ Dengara. Byæ mo¿e wróci do swojej uko-

chanej jako nieboszczyk.

Nie mo¿esz zaufaæ Bobie Fettowi powiedzia³a Neelah,

przysuwaj¹c twarz do twarzy Dengara. Jego nic nie obchodzi

szczêcie twoje i Manaroo.

Nie oczekujê czego takiego z jego strony sztywno

i ostro¿nie odpar³ Dengar. Jest biznesmenem.

Gdyby tak by³o naprawdê, bylibymy bezpieczni. Ale on

jest kim wiêcej. Neelah postuka³a palcem wskazuj¹cym w ko-

lano Dengara. Partnerstwa z prawdziwymi biznesmenami na ka¿-

dej planecie zawi¹zywane s¹ codziennie, tak siê prowadzi intere-

Czy¿by? Dengar wydawa³ siê rozbawiony jej s³owami.

Wydajesz siê wiedzieæ o tych sprawach bardzo du¿o jak na kogo,

kto nie ma innych wspomnieñ ni¿ praca tancerki w pa³acu Hutta

Jabby.

Nie trzeba mieæ wspomnieñ odpar³a ¿eby wiedzieæ, jak

siê to robi.

W przypadku Dengara nawet nietkniêta pamiêæ niewiele po-

maga³a.

Musisz tylko byæ sprytny i s³uchaæ. Daj spokój, przyznaj

siê, gdyby Boba Fett by³ zainteresowany posiadaniem partnera, na

pewno zwi¹za³by siê z innym ³owc¹ nagród.

Na przyk³ad?

Praktycznie z ka¿dym wzruszy³a ramionami Neelah.

Móg³ z³o¿yæ ofertê Bosskowi. Na pewno przeszliby do porz¹dku

dziennego nad dziel¹cymi ich ró¿nicami, gdyby oznacza³o to dla

nich dobry interes. Sam mówi³e, ¿e tylko to interesuje Bobê Fet-

ta. A Bossk podobno jest najtwardszym i najokrutniejszym ³owc¹

nagród w galaktyce, oczywicie po Bobie Fetcie. Ta dwójka stwo-

rzy³aby niepokonan¹ dru¿ynê. Oczy Neelah zwêzi³y siê w szpar-

ki, gdy obserwowa³a reakcjê Dengara na swoje s³owa. Z czego

siê miejesz?

Przepraszam wzgardliwy umiech pozosta³ na twarzy

Dengara. Ale taka ignorancja po prostu mnie bawi. Mo¿e dla

ciebie brak pamiêci nie jest ¿adn¹ przeszkod¹, ale dla innych jest.

Istnieje wiele istot rozumnych, zw³aszcza wród ³owców nagród,

które wiedz¹ wiêcej o ¿yciu osobistym Boby Fetta ni¿ ty.

Neelah poczu³a gwa³town¹ wciek³oæ. Nie pierwszy raz prze-

¿ywa³a to uczucie. Mo¿e i by³a inteligentniejsza od Dengara, mo¿e

nawet od Boby Fetta, ale wci¹¿ znajdowa³a siê na straconej pozy-

cji. Muszê domylaæ siê rzeczy, które oni ju¿ wiedz¹, zauwa¿y³a

nie po raz pierwszy. Galaktyka, która otacza³a ich w tym maleñ-

kim b¹belku skradzionego statku, by³a ogromna. Neelah mia³a

mnóstwo bia³ych plam do wype³nienia informacjami, zanim do-

równa poziomem najwiêkszemu ignorantowi z najbardziej zapa-

d³ej dziury wszechwiata.

Ukradli mi nie tylko pamiêæ, myla³a z gorycz¹. Ukradli moj¹

zdolnoæ moje mo¿liwoci przetrwania.

By³ to jeszcze jeden powód, ¿eby przeci¹gn¹æ Dengara na

swoj¹ stronê, przynajmniej na jaki czas. Mog³a go wykorzystaæ

zarówno jako sprzymierzeñca, jak i ród³o informacji, dopóki sama

nie bêdzie w stanie odnaleæ i dopasowaæ brakuj¹cych czêci, jak-

by uk³ada³a wewn¹trz czaszki prymitywn¹, dwuwymiarow¹ uk³a-

dankê.

Wiedzia³a, ¿e posz³oby jej ³atwiej nie trzeba byæ geniuszem,

by na to wpaæ gdyby Dengar nie mia³ ju¿ swojej Manaroo. To

bardzo komplikowa³o sprawê, a zw³aszcza wyklucza³o niektóre

rodzaje strategii, jakich Neelah mog³aby u¿yæ, aby przeci¹gn¹æ go

na swoj¹ stronê. To musi byæ prawdziwa mi³oæ, stwierdzi³a. Prze-

konywa³a siê o tym coraz bardziej im wiêcej s³ysza³a o planach

Dengara na temat wspólnego ¿ycia z Manaroo, gdy ju¿ uda mu siê

odejæ z zawodu ³owcy nagród i pozbyæ siê ci¹¿¹cego na nim d³u-

gu. Oczywiste uwielbienie Dengara dla tej kobiety w koñcu spe-

cjalnie wys³a³ j¹ jak najdalej, aby uchroniæ od niebezpieczeñstwa

budzi³o w Neelah zazdroæ i frustracjê.

W pa³acu Jabby znajdowa³a sposoby musia³a je znajdowaæ

by uczyniæ ¿ycie ³atwiejszym. Sposoby, przy których wykorzysty-

wa³a swoj¹ fizyczn¹ atrakcyjnoæ. Nie ka¿de mêskie stworzenie

w tej jaskini nieprawoci reagowa³o na kobiec¹ urodê niepohamo-

wan¹ ¿¹dz¹ zniszczenia jej w mo¿liwie najbardziej krwawy spo-

sób. Niektórzy z podw³adnych Jabby byli niemal ¿a³oni, gdy gor-

liwie zabiegali o najs³abszy umiech Neelah czy którejkolwiek

z tancerek, przekupuj¹c je jadalnymi k¹skami zwêdzonymi w pa-

³acowej kuchni. Jeszcze lepsz¹ ³apówk¹ by³a ochrona przed zaku-

sami co bardziej krwio¿erczych mêtów, zatrudnianych przez nie-

wiêtej pamiêci Jabbê. Neelah wprawdzie szybko zda³a sobie sprawê

z czujnego spojrzenia Boby Fetta, ale mimo to by³a wdziêczna za

ka¿de dodatkowe zabezpieczenie, jakie uda³o jej siê wycyganiæ od

wielorasowej s³u¿by pa³acowej.

Teraz jednak, kiedy potrzebowa³a tego bardziej ni¿ kiedykol-

wiek, by³a sama. I to w³anie j¹ frustrowa³o. Ju¿ siê zorientowa³a,

¿e nie ma szans zast¹piæ nieobecnej Manaroo w uczuciach Denga-

ra. O ile to w ogóle mo¿liwe, by³ bardziej zakochany w swojej

narzeczonej teraz, ni¿ kiedy statek Boby Fetta Niewolnik I wzniós³

siê z Morza Wydm na Tatooine. I jeszcze bardziej pragn¹³ zorgani-

zowaæ dla nich wspólne ¿ycie w jakim zacisznym zak¹tku galak-

tyki, z dala od melin i siedlisk zbrodni, do których by³ przyzwy-

czajony. Manaroo ju¿ odmieni³a jego ¿ycie, tak czy inaczej. Neelah

to widzia³a. Nawet z daleka od pok³adu Wciek³ego Psa stano-

wi³a niepewny element kalkulacji Neelah. A co gorsza, chocia¿

twardo postanowi³ zakoñczyæ dzia³alnoæ jako ³owca nagród, Den-

gar wci¹¿ jeszcze mia³ w sobie doæ okrucieñstwa najemnika,

aby wszystko utrudniæ. Jeli dojdzie do wniosku, ¿e to lepiej dla

niego i Manaroo, pozbêdzie siê mnie w ci¹gu kilku sekund, myla-

³a Neelah.

A zatem sztuczka polega³a na przekonaniu Dengara, ¿e droga

do przysz³oci i wymarzonego ¿ycia z ukochan¹ wiedzie wprost

przez plan Neelah. Mia³a ju¿ nawet pomys³, jak zagniedziæ tê ideê

w jego umyle. A zatem starannie panowa³a nad gniewem, który

tli³ siê w jej sercu niczym iskra rzucona w such¹ hubkê. Przynaj-

mniej na razie.

I tu mnie masz powiedzia³a, moduluj¹c odpowiednio g³os.

Oczywicie, s¹ sprawy, w których ty siê orientujesz, a ja nie. Na-

wet przedtem zanim mi to zrobili dotknê³a czubkami palców

skroni na pewno wiedzia³e takie rzeczy na temat Boby Fetta,

o jakich ja nigdy nawet nie s³ysza³am. To dlatego, ¿e ¿y³e w tym

wiecie. Jego wiecie.

To prawda Dengar skin¹³ g³ow¹ na znak zgody. Bar-

dziej to jego wiat ni¿ czyjkolwiek inny. Boba Fett go takim uczy-

ni³, krok po kroku. Gdyby zechcia³ gdyby to odpowiada³o jego

osobistym planom móg³by przej¹æ ca³y przemys³ ³owców na-

gród, zamiast zadowalaæ siê zadaniami, które przynios¹ mu naj-

wiêcej kredytów. Ze starej Gildii £owców Nagród pozosta³o jesz-

cze parê niedobitków, ale to nic w porównaniu z jej poprzedni¹

wietnoci¹. Zanim j¹ zniszczy³ rozbroi³ niczym tanie urz¹dze-

nie astronawigacyjne Boba Fett móg³ osobicie stan¹æ na czele

Gildii, gdyby chcia³ sobie tym zawracaæ g³owê.

Mówi³e mi co na temat Gildii £owców Nagród zaraz po

tym, jak Boba Fett pozby³ siê Bosska Neelah pogrzeba³a w pa-

miêci i znalaz³a przelotn¹ wzmiankê o Gildii, co, czego w³aciwie

nie warto by³o pamiêtaæ a przynajmniej do tej pory. Mówi³e

co o Bossku. I o Gildii. ¯e niesnaski pomiêdzy Bosskiem a Fet-

tem ci¹gn¹ siê ju¿ od bardzo dawna.

Pewnie odpar³ Dengar, opieraj¹c siê o cianê. Wydawa³

siê rozbawiony jej próbami siêgania po informacje z przesz³oci.

Ale to ¿aden sekret. Wszyscy o tym wiedz¹ a przynajmniej ci

wszyscy, którzy interesuj¹ siê ¿yciem ³owców nagród. Umiech-

n¹³ siê szerzej. Wiesz, nie ka¿dego to obchodzi. £owcy nagród

to nie s¹ najbardziej popularne istoty w galaktyce. A to jeszcze

jeden dobry powód, ¿eby rzuciæ ten fach. Cholernie trudno jest

wykazywaæ dobr¹ wolê, jeli wszyscy woko³o gor¹co ci ¿ycz¹,

¿eby ca³y twój gatunek upiek³ siê w laserowym ogniu.

Nie musisz mi tego mówiæ, pomyla³a Neelah. Zadawa³a siê

z ³owcami nagród od niedawna, ale ju¿ mia³a z nimi same problemy.

A zatem ta sprawa miêdzy Bob¹ Fettem a Bosskiem ma ju¿

swoj¹ historiê Neelah w napiêciu obserwowa³a Dengara, który

siedzia³ obok niej, jakby mog³a wyczytaæ z jego twarzy jakie do-

datkowe informacje. Czy to co osobistego?

Dengar rozemia³ siê.

Mo¿na to tak nazwaæ. Mo¿na powiedzieæ o tej dwójce roz-

maite rzeczy i wszystko to bêdzie prawda. A przynajmniej te naj-

gwa³towniejsze sprawy. Bossk ma do Boby Fetta urazê, która wy-

starczy na ca³e parseki, a ostatni numer z wymanewrowaniem go

z w³asnego statku ca³y ten wstyd na pewno nie poprawi sytu-

acji. Jeli Bossk nienawidzi³ Fetta do tej pory, to teraz zionie ogniem,

mo¿esz mi wierzyæ. Dengar potrz¹sn¹³ g³ow¹ Teraz widzisz,

jakim twardzielem jest Boba Fett. Gra w bardzo niebezpieczn¹

grê, pozwalaj¹c, by umkn¹³ mu wróg tak twardy i zdeterminowa-

ny jak Bossk. Trzeba naprawdê ufaæ swoim zdolnociom, ¿eby siê

choæ trochê nie zdenerwowaæ obecnoci¹ mordercy, który kr¹¿y

po galaktyce z twoim nazwiskiem na pierwszym miejscu listy spraw

do za³atwienia.

Có¿, to jego problem, nie nasz. Neelah zmarszczy³a brwi,

usi³uj¹c powi¹zaæ jeden kusz¹cy fragmencik informacji z drugim.

Niemo¿liwe, brakowa³o jej wci¹¿ jeszcze zbyt wielu elementów.

Elementów, od których mo¿e zale¿eæ jej plan i w³asne ¿ycie.

S³uchaj, musisz mi powiedzieæ

Dengar obejrza³ siê na ni¹ i uniós³ jedn¹ brew.

Co mianowicie?

Powiedz mi wszystko. Neelah nie mog³a powstrzymaæ

b³agalnego tonu. Wszystko, czego nie wiem.

To mo¿e zaj¹æ trochê czasu.

No dobrze, w takim razie tylko o Bossku i Bobie Fetcie.

Desperacko chwyta³a siê wszystkiego, ka¿dej informacji o przesz³o-

ci. Jeli jej w³asne ¿ycie, wszystko, co siê wydarzy³o przed pa³a-

cem Jabby, by³o dla niej tajemnic¹, mog³a przynajmniej dotrzeæ do

prawdziwych historii tych, którzy j¹ otaczali. Klucz, który otworzy³-

by przed ni¹ wszystkie mroczne sekrety a przynajmniej niektóre,

ukryte za zimnym, mrocznym spojrzeniem wizjera he³mu Boby Fet-

ta wart by³by dla niej bardzo wiele. Mo¿e wszystko, myla³a.

Niektóre sprawy ju¿ znasz. Dengar wykona³ niezdecydo-

wany gest, bardziej odnosz¹cy siê do punktu w czasie ni¿ w prze-

strzeni. Wiesz, z czasów, kiedy bylimy na Tatooine.

To prawda. Przez te wszystkie bezczynne godziny, kiedy cze-

kali na zmartwychwstanie Boby Fetta, mia³a doæ czasu, aby wy-

pe³niæ czêæ bia³ych plam. Przynajmniej tych, które odnosi³y siê

do historii Boby Fetta i Gildii £owców Nagród. Boba Fett wci¹¿

by³ taki sam jak niemiertelny, niezmienny twór ale Gildia ule-

g³a wielu zmianom. Pozosta³y z niej tylko nêdzne resztki po rozpa-

dzie, który by³ skutkiem skomplikowanych konspiracji i spisków.

Konspiracji, w których centrum sta³ zawsze Boba Fett. Miêdzy

³owcami nagród rozpêta³a siê prawdziwa wojna i nie wszyscy j¹

prze¿yli. A jeli o którym z nich mo¿na by³o powiedzieæ, ¿e tê

wojnê wygra³, by³ nim w³anie Boba Fett.

Dengar z upodobaniem snu³ wojenne opowieci. Wyczuwa³a

w jego g³osie podziw. Podziw dla Boby Fetta, dla bezlitosnej sku-

tecznoci jego dzia³añ i planów. Skutecznoci i okrucieñstwa, na ja-

kie Dengar nigdy nie potrafi³by siê zdobyæ. Nic dziwnego, ¿e da³ siê

nabraæ na ten gambit z partnerstwem, myla³a Neelah. Nawet bliski

mierci, na pó³ strawiony przez Sarlaka, le¿¹c na nagich ska³ach

Morza Wydm Tatooine, Boba Fett potrafi³ zg³êbiæ prymitywn¹ psy-

chikê swej ofiary. Zg³êbiæ i wykorzystaæ do w³asnych celów.

A to ju¿ by³o dla niej troszkê trudniejsze. Przynajmniej do tej

pory. Wiedzia³a jednak, ¿e cokolwiek Dengar jej powie na temat

Fetta, o jego wczeniejszych manewrach w wojnie miêdzy ³owca-

mi nagród, ujawni jej równie wiele szczegó³ów na temat samego

siebie. A to jej ca³kiem odpowiada³o. W ten sposób dowiem siê

wiele o nich obu, pomyla³a. I gdzie w tym zamieszaniu znajdzie

co, z czego bêdzie mog³a skorzystaæ

Masz racjê powiedzia³a na g³os. Znam czêæ tych histo-

rii. Dziêki tobie. A co z reszt¹?

Dengar przez chwilê przygl¹da³ siê jej w milczeniu, po czym

powoli skin¹³ g³ow¹.

Dobrze opar³ siê o cianê. S¹dzê, ¿e mamy czas. Choæ

wszystko zale¿y od tego, dok¹d siê wybieramy, prawda?

Boba Fett nie powiedzia³ tego ani mnie, ani tobie. Neelah

rozsiad³a siê wygodnie i skrzy¿owa³a ramiona na piersi. A zatem

równie dobrze mo¿esz zacz¹æ. Zobaczymy, dok¹d dojdziemy.

Na twarzy Dengara pojawi³ siê pó³umieszek.

Mo¿e w³anie dojdziemy do najlepszego momentu

Wszystkie s¹ najlepsze, pomyla³a Neelah. O ile dostanê to,

czego chcê.

S³ucha³a historii, któr¹ snu³ siedz¹cy obok niej ³owca.

R O Z D Z I A £

I WCZORAJ

U¯

WYDARZENIACH

OWEJ

ADZIEI

Nigdy tu nie by³em powiedzia³ emisariusz Gildii £owców

Nagród. Choæ, oczywicie, opisywano mi to miejsce wiele razy.

Jak¿e mi pochlebia, ¿e by³em mimowolnym wiadkiem tej

uwagi. Kudar Mubat z³o¿y³ wzd³u¿ tu³owia kolejn¹ parê chity-

nowych, poroniêtych szczecin¹ nóg. Byæ tematem rozmów

w kuluarach intryg i potêgi galaktyki co za radoæ!

Z³o¿one soczewki pajêczarza z rozbawieniem przypatrywa³y

siê, jak emisariusz Gildii usi³uje unikn¹æ kontaktu z w³óknist¹

i ¿yw¹ struktur¹ sieci. G³upie stworzenie, pomyla³ Kudar

Mubat, bez trudu ukrywaj¹c odczuwan¹ weso³oæ, by nie pojawi-

³a siê na w¹skiej, trójk¹tnej twarzy. Pajêczarz mia³ nad niemal

wszystkimi innymi rozumnymi istotami Galaktyki nie byle jak¹

przewagê: potrafi³ czytaæ w ich mylach tak ³atwo, jak prymityw-

ne arkusze danych pisane atramentem na papierze, podczas gdy

jego w³asne emocje i kalkulacje pozostawa³y zakryte mask¹ ta-

jemnicy.

Kudar Mubat podejrzewa³, ¿e w³anie dlatego tak lubi³ mieæ

do czynienia z ³owc¹ nagród Bob¹ Fettem. W he³mie madaloriañ-

skiej zbroi, z mask¹ zaopatrzon¹ jedynie w w¹ski wizjer, Fett sta-

nowi³ dla niego nieustaj¹ce wyzwanie do rozszyfrowania i mani-

pulacji. Godny przeciwnik, duma³ pajêczarz. Nawet jeli jego

przeznaczeniem by³o przegraæ, uwik³aæ siê w wiêksz¹, niewidzial-

n¹, nie do pokonania pajêczynê

Musisz mi wybaczyæ, jeli siê wydajê nieco zak³opotany.

Emisariusz nazywa³ siê Gleed Otondon: jego gospodarz nie

potrafi³ okreliæ, z jakiego niegocinnego, nêdznego i zapad³ego

wiata pochodzi³, ale bez w¹tpienia wiat ten produkowa³ na koñ-

cu ³añcucha pokarmowego potê¿nych i doskonale wyposa¿onych

tubylców. Emisariusz sk³ada³ siê z musku³ów obleczonych w skó-

rzast¹ pow³okê i z naje¿onej rogatymi wyrostkami czaszki z tr¹b-

k¹. Zakoñczone szponami d³onie drga³y mu na kolanach. Ledwo

siê mieci³ na gocinnym krzele w pobli¿u gniazda-tronu Kudara

Mubata. Jeszcze raz spojrza³ na gêsto splecione w³ókna wznosz¹-

ce siê nad jego g³ow¹.

Jest pan pewien, ¿e to miejsce jest szczelne? zapyta³.

Mój drogi i drogocenny Gleedzie, porzuæ swe lêki! Gdy-

by w repertuarze emocjonalnych reakcji pajêczarza znajdowa³ siê

wybuch miechu, Kudar Mubat móg³by siê nie powstrzymaæ.

Wprawdzie lêk ten jest usprawiedliwiony, ale zapewniam ciê, ¿e

ca³kowicie zbêdny.

Obawy gocia prawie go obra¿a³y, choæ pajêczarz tê akurat

reakcjê zatrzyma³ dla siebie. Da³ znak jednemu ze swoich zawi¹z-

ków, którego rol¹ by³a obs³uga cia³a. Zawi¹zek stanowi³ miniaturo-

w¹ wersjê jego w³asnej pajêczej postaci, ba, wrêcz czêæ central-

nego systemu nerwowego pajêczarza podobnie jak ¿ywe w³ókna

i nitki sieci, czêciowo zmodyfikowani kuzyni, których Kudar

Mubat uprz¹d³ z w³asnego, najg³êbszego wnêtrza.

Sprawdzê jednak dla spokoju mojego wielce szanowne-

go gocia.

Gleed Otondon skuli³ siê, jakby próbuj¹c ukryæ siê we wnê-

trzu swej skorupy, kiedy wezwany zawi¹zek popêdzi³, ci¹gn¹c za

sob¹ bia³awo lni¹ce w³ókno tkanki po³¹czenia nerwowego. Wsko-

czy³ czujnie na wyci¹gniête odnó¿e Kudara Mubata.

S³ucham, s³ucham? zawi¹zek wydawa³ siê wcieleniem

us³u¿noci. By³ jednym z ulubionych tworów pajêczarza, choæ jego

manieryczne podskoki zaczyna³y powoli byæ denerwuj¹ce, podob-

nie jak powtarzanie ca³ych s³ów, skutek b³êdu w konstrukcji ob-

wodów g³osowych. Co mogê dla ciebie-ciebie zrobiæ-zrobiæ?

Kudar Mubat odnotowa³ sobie w najg³êbszym segmencie kory

mózgowej, aby wyeliminowaæ tê wadê u nastêpcy tego zawi¹zku,

gdy ten zostanie na powrót wch³oniêty. Co-co mogê-mogê?

Sklepione ciany centralnej komnaty sieci wydawa³y siê prze-

suwaæ i unosiæ, w miarê jak wszystkie zebrane tu zawi¹zki dorzu-

ca³y ró¿ne poziomy wspólnej wiadomoci do dyskusji, jaka siê

toczy³a poród nich. W³ókna nerwowe sieci przenios³y informacjê,

jak wa¿ne by³y takie spotkania. Gleed Otondon, usadowiony pod

gronem zwisaj¹cych w dó³ zawi¹zków, skuli³ siê na sam widok tej

gor¹czkowej, wszechogarniaj¹cej krz¹taniny.

Proszê o raport statusu. Kudar Mubat ostentacyjnie wy-

dawa³ polecenia zawi¹zkowi zwisaj¹cemu z jego wyci¹gniêtego

odnó¿a. To by³ spektakl przeznaczony dla oczu gocia: pajêczarz

nie mia³ zwyczaju okazywaæ grzecznoci stworzeniom, które sta-

nowi³y czêæ jego cia³a w takim samym stopniu jak w³asny seg-

mentowy odw³ok. Bior¹c pod uwagê cinienie atmosferyczne

w naszym ukochanym domku czy wszystko jest jak nale¿y?

Zawi¹zek milcza³ przez kilka sekund, jakby swoim mikrosko-

pijnym systemem nerwowym komunikowa³ siê po kolei z pozosta-

³ymi zawi¹zkami sieci, opiekuj¹cymi siê biostruktur¹ i podtrzyma-

niem homeostazy. Ich bezdwiêczna wymiana zdañ wywo³ywa³a

mrowienie we wnêtrzu procesorów dotyku centralnego rdzenia

Kudara Mubata. Przez moment wyczuwa³ splecion¹ tkankê ze-

wnêtrznej pow³oki sieci, jakby jego miêkkie cia³o rozdê³o siê nagle

do granic postrzegania sensorycznego.

W dryfuj¹cych pomiêdzy zimnymi punkcikami gwiazd grubych

jak liny splotach sieci tkwi³y wietnie dzia³aj¹ce fragmenty ró¿nych

maszyn i statków. By³y to jedyne elementy, których pajêczarz nie

utka³ osobicie, lecz przyswoi³ i wcieli³ do swojego rozpostartego

organizmu, traktuj¹c jako zap³atê za tê czy inn¹ wymyln¹ intrygê.

Przy³apani na ucieczce d³u¿nicy byli z regu³y usuwani przez jeden

z okr¹g³ych punktów wyjciowych sieci, ¿eby sobie sami radzili

w pró¿ni najlepiej, jak potrafi¹; w tym momencie Kudar Mubat

traci³ ca³kowicie zainteresowanie ich osobami. Pajêczarz uwa¿a³, ¿e

kolekcjonowanie fragmentów martwych cia³ jako trofeów, jak to

czyni¹ gadopodobni Trandoszanie, jest obrzydliwe i nieprzyzwoite.

Dowiadczamy normalnego spadku cinienia. Jeden ze

zwinnych zawi¹zków g³onikowych przej¹³ raport od swojego ku-

zyna konserwatora zewnêtrznej sieci, wci¹¿ siedz¹cego na pajê-

czej nodze Kudara Mubata. G³onik siê przynajmniej nie j¹ka³;

zwisa³ za to o kilka zaledwie centymetrów od g³owy Gleeda Oton-

dona. Emisariusz obserwowa³ go z wyran¹ odraz¹. W czasie

przyjmowania goci i transferu towarów z przycumowanych stat-

ków generacja cinienia atmosferycznego wzros³a o dwa poziomy

w ci¹gu dwóch kolejnych jednostek czasowych, zgodnie z obo-

wi¹zuj¹cym rozkazem dotycz¹cym procedur przerwania obwodu.

Zawi¹zek g³onikowy zamilk³ na kilka sekund, zbieraj¹c dal-

sze dane z zewnêtrznych sensorów. By³ w³aciwie tylko ustami do

artykulacji i strunami g³osowymi nie mia³ doæ w³asnej pamiêci,

¿eby przechowaæ wiêcej ni¿ kilka zdañ naraz.

Wewnêtrzne cinienie sieci znajduje siê obecnie na pozio-

mie dziewiêædziesiêciu piêciu procent objêtoci optymalnej, za go-

dzinê osi¹gnie poziom stuprocentowego optimum.

Widzisz? Widzisz? Kudar Mubat machn¹³ odnó¿em. Pa-

jêczarz mówi³ szybko, ¿eby goæ nie zd¹¿y³ siê zastanowiæ i sko-

mentowaæ u¿ycia liczby mnogiej przy s³owie statki, które wy-

psnê³o siê g³onikowi. Tak siê zawsze koñczy, jeli nie daje siê

swoim podw³adnym doæ mózgu do samodzielnego mylenia, po-

myla³ Kudar Mubat i g³ono doda³: Nie ma siê czym martwiæ.

Jeli pan tak twierdzi. emisariusz Gildii £owców Na-

gród wydawa³ siê tylko czêciowo uspokojony.

Prawdziwe troski, jak zwykle, pozosta³y udzia³em Kudara

Mubata. Samo ¿ycie jest ciê¿arem, duma³ pajêczarz. Kusi³o go,

aby zaprojektowaæ i stworzyæ zawi¹zki sieci maj¹ce tyle kory mó-

zgowej, aby by³y zdolne do niezale¿nego dzia³ania i mylenia. Zdjê-

³oby to powa¿ny ciê¿ar z mnogich barków pajêczarza. Ale przy

okazji zdjê³oby mi g³owê z karku, upomnia³ sam siebie. Kudar Mubat

otrzyma³ tê sieæ w spadku jako dziedzictwo po mierci a w³aciwie

po zamordowaniu poprzedniego pajêczarza, który j¹ stworzy³. Mo¿e

nie by³o to ca³kiem w³aciwe chocia¿ Kudar Mubat nigdy nie

czu³ siê ani trochê winny ale jednoczenie nie mia³ zamiaru pope³-

niæ tego samego b³êdu, jaki pope³ni³ jego w³asny twórca.

Ale¿ tak, w³anie tak twierdzê. Kudar Mubat wykona³

co w rodzaju wdziêcznego uk³onu na wzór rasy humanoidalnej,

rozstawi³ szeroko dwie z wieloprzegubowych nóg i pochyli³ siê do

przodu, nisko sk³aniaj¹c wielook¹ g³owê. Przeniesienie rodka ciê¿-

koci cia³a pajêczarza unios³o na moment z ¿ywego gniazda bia³a-

wy, drgaj¹cy odw³ok. Wklês³y zawi¹zek westchn¹³ i skoncentro-

wa³ swoj¹ minimaln¹ inteligencjê na zadaniu dopompowania

poduszkowatych pêcherzy. Dokonujê wszelkich starañ, aby moi

wielce szacowni gocie cieszyli siê wygod¹. Nawet jeli to nie u³a-

twia prowadzenia interesów, wci¹¿ czujê siê do tego zobowi¹zany,

bo jestem zaszczycony twoj¹ obecnoci¹.

Daj spokój. Zak³opotanie emisariusza przekszta³ci³o siê

w gniew. Gleed Otondon opanowa³ siê wyranie widocznym wy-

si³kiem woli. Poinformowali mnie o stylu twojej mowy ró¿ni po-

chlebcy spojrza³ na niego nieufnie zwê¿onymi lepiami. Na

mnie to nie dzia³a.

Akurat, pomyla³ Kudar Mubat, starannie kryj¹c satysfak-

cjê. Przecie¿ ju¿ zadzia³a³o! Tak czy owak

Jestem pewien przemówi³ koj¹cym tonem ¿e nie po-

wiedzia³e tego nieprzyjanie. Ale oczywicie, jeli jest inaczej,

mnie to tak¿e nie przeszkadza. Staram siê dostosowywaæ, mam

nadziejê, ¿e to zauwa¿y³e. Pajêczarz usadowi³ siê z powrotem

w miêkkich objêciach zawi¹zku gniazdowego. Czy mogê ciê po-

prosiæ o niewielk¹, nic nie znacz¹c¹ grzecznoæ? Jeli wybaczysz

mi na moment, chcia³bym odbyæ króciutk¹ konferencjê z moimi

maleñkimi poddanymi. Szczegó³y, drobnostki, ale k³opotliwe.

¯adne z licznych oczu Kudara Mubata nie mia³o powiek, ale

ich jasne, paciorkowate powierzchnie pokry³y siê cieniutk¹ mgie³-

k¹, gdy pajêczarz zmieni³ ogniskow¹. Podwin¹³ odnó¿a, jakby

wycofa³ siê w g³¹b siebie. Jeden z jego najmniejszych tworów,

zawi¹zek optyczny niewiele wiêkszy od kciuka humanoida, wy-

gl¹da³ spoza pl¹taniny w³ókien strukturalnych sieci. Obna¿one w³ók-

no nerwowe, bia³e jak pajêczyna, przekaza³o wyrany obraz emi-

sariusza Gildii do kory mózgowej pajêczarza. Gleed Otondon

wydawa³ siê prostacki i zak³opotany, wyranie poirytowany nawet

tak krótkim opónieniem w przystêpowaniu do interesów.

Niech sobie trochê dojrzeje, zdecydowa³ Kudar Mubat. Pe³-

na wiadomoæ pajêczarza przenios³a siê ju¿ poprzez po³¹czone

w³ókna nerwowe do dalszej czêci sieci.

I do innego gocia.

Wygl¹dasz inaczej zauwa¿y³ trandoszañski ³owca nagród.

Zmieni³e siê od ostatniej mojej wizyty w sieci.

Ach, mój drogi i wielce szacowny Bossku w³aciciel i twór-

ca sieci, paj¹kowaty pajêczarz Kudar Mubat, uniós³ jedno odnó-

¿e w gecie ciê¿ko zapracowanej m¹droci i ¿alu na miarê galak-

tyczn¹. Wci¹¿ jeste pe³en ¿ycia i wigoru m³odoci. Czy¿ nie

mam racji? Podczas gdy ja

Koniuszki maleñkich pazurków na koñcu odnó¿a postuka³y

w chitynowy segment skorupy egzoszkieletu tu¿ pod trójk¹tn¹ twa-

rz¹ pajêczarza, w miejscu, gdzie znajdowa³oby siê jego serce, gdyby

mia³ budowê humanoida lub choæby gada.

Jestem ju¿ stary i znu¿ony. Tak jak twój ukochany ojciec

Cradossk, niech jego pamiêæ na zawsze pozostanie w skarbcu

gwiazd.

No tak, stary jaszczur ju¿ siê nie zestarzeje. Na pewno.

W pokrytej ³uskami piersi Bosska rozjarzy³a siê iskra satysfakcji.

Koci jego ojca, prze¿ute i oczyszczone z miêsa, spoczywa³y

w komnacie trofeów Bosska. Móg³ siê teraz radowaæ i medytowaæ

nad nimi, ilekroæ przysz³a mu na to ochota. Dobrze mu tak, pomy-

la³ Bossk, zgrzytaj¹c k³ami, jakby smakuj¹c na nowo wspomnie-

nie o swoim przodku. U Trandoszan mieræ by³a kar¹ nie tylko za

staroæ i znu¿enie, lecz tak¿e za wchodzenie w drogê kolejnym

pokoleniom to znaczy Bosskowi. Gdyby jego ojciec Cradossk

nie uczepi³ siê tak kurczowo przywództwa Gildii £owców Nagród,

mo¿e sprawy nie przybra³yby dla niego tak smutnego obrotu. Cho-

cia¿ ponowne przetwarzanie protein i innych sk³adników w³a-

snych przodków by³o czczon¹ od dawna tradycj¹ ich gatunku.

Wstyd by³oby jej nie kontynuowaæ, nawet gdyby Cradossk uprzej-

mie przekaza³ przywództwo Gildii swojemu spadkobiercy Bossko-

wi. To by³ twardy stary jaszczur powiedzia³ na g³os Bossk.

Przeci¹gn¹³ jêzykiem po krawêdzi z³amanego k³a. Pod ka¿dym

wzglêdem

G³êboka jest czeluæ mojej pamiêci rzek³ pajêczarz ile-

kroæ wspominam twojego ojca Cradosska. Wiele interesów z nim

prowadzi³em. Zapewniam ciê, ¿e wiele z nich by³o korzystnych,

i to dla obu stron.

Wierz mi, wiem wszystko na ten temat. Bossk skrzy¿o-

wa³ ramiona na piersi, tr¹caj¹c ³okciem jeden z pistoletów lasero-

wych w olstrach. Sam macza³em palce w wielu takich intere-

sach. W tych zyskownych i tych niezyskownych

Có¿ ja mogê powiedzieæ? dwa z odnó¿y Kudara Mubata

unios³y siê w doæ udatnej imitacji wzruszenia ramion. ¯yjemy

w niebezpiecznej galaktyce. Biedne stworzenia z nas, rozpaczliwie

walcz¹ce o ¿ycie. Nie wszystko zawsze idzie zgodnie z planem,

mam racjê?

To szczera prawda, posêpnie zaduma³ siê Bossk. Ju¿ od daw-

na pielêgnowa³ w duszy pragnienie nie, wiêcej, najdro¿sze ma-

rzenie ¿e kiedy przejmie Gildiê £owców Nagród ze s³abn¹cych

szponów ojca, odziedziczy siln¹ i zjednoczon¹ organizacjê, któr¹

bez trudu rozbuduje w pó³legaln¹ si³ê dominuj¹c¹ nad wszystkimi

zamieszkanymi wiatami. Mog³a byæ wiêksza ni¿ potê¿ny syndy-

kat zbrodni Czarne S³oñce, tym bardziej ¿e Gildia mia³a mo¿li-

woæ dzia³ania po obu stronach imperialnego prawa. Wielcy w³ad-

cy zbrodni, tacy jak Hutt Jabba, wynajmowali ³owców nagród, ale

5 Spisek Xizora

to samo, za porednictwem swoich licznych podw³adnych, robi³

te¿ Imperator Palpatine. W tym sensie ³owcy nagród zawsze dzia-

³ali jako usankcjonowani przestêpcy do tego stopnia, ¿e ich klienci

albo siê tym nie przejmowali, albo przymykali oko na metody,

jakich u¿ywano, aby dostarczyæ towar. Skoro tylko robota zosta³a

zrobiona pomyla³ Bossk. Co za genialny uk³ad dopóki ist-

nia³.

Trandoszanin zaduma³ siê gorzko. Naprawdê genialny Bossk

powoli pokiwa³ g³ow¹. Dopóki Boba Fett wszystkiego nie schrza-

ni³. Nie dla siebie dla ca³ej Gildii £owców Nagród. I co najgor-

sze, dla Bosska.

Wydajesz siê rozgoryczony zauwa¿y³ Kudar Mubat,

gnie¿d¿¹c siê naprzeciwko miejsca, gdzie siedzia³ Bossk. I tak

niefortunnie melancholijny. Jak¿e mnie to zasmuca! Mo¿e lepiej

bêdzie, jeli przestaniemy rozgrzebywaæ przesz³oæ i uwolnimy siê

od tych kolczastych wspomnieñ, które kalecz¹ nasze wra¿liwe ³ona.

£atwo ci powiedzieæ warkn¹³ Bossk. O ile móg³ siê zo-

rientowaæ, nic nie mog³o siê wbiæ w kulisty brzuch pajêczarza na

tyle mocno, aby upuciæ mu krwi. A smak w³asnej krwi móg³ pra-

wie poczuæ, jakby wype³nia³a mu pysk. W naturze Kudara Mubata

le¿a³o wykorzystanie problemów, jakie przytrafi³y siê Gildii £ow-

ców Nagród, dla w³asnych celów, choæ Bossk nie bardzo umia³

sobie wyobraziæ, jakie korzyci móg³ osi¹gn¹æ pajêczarz. By³ jed-

nak pewien, ¿e tak siê w³anie sta³o. Nic dziwnego, ¿e paj¹kowaty

stwór by³ teraz taki uprzejmy: wiod³o mu siê dobrze, tak jak za-

wsze zreszt¹, podczas gdy Bossk i Gildia

cile mówi¹c, nie by³a to ta sama Gildia £owców Nagród.

Ju¿ nie. Ale to g³ównie robota Boby Fetta, tragiczny rezultat wpusz-

czenia go do Gildii. By³ to najlepszy przyk³ad starczego uwi¹du,

jakiemu uleg³ stary Cradossk, skoro da³ siê z³apaæ na tê sztuczkê.

Bossk od samego pocz¹tku podejrzewa³, ¿e Boba Fett nie ma czy-

stych intencji. Okaza³o siê, ¿e jego podejrzenia by³y s³uszne: wyni-

kiem wst¹pienia Fetta do Gildii £owców Nagród okaza³o siê rozbi-

cie organizacji na dwie czêci, z których ¿adna nie by³a tak silna

jak oryginalna Gildia, a obie frakcje walczy³y ze sob¹ w najlepsze.

Jedna z nich Prawdziwa Gildia, jak siê sama nazwa³a prowa-

dzona by³a przez starszych, którzy nale¿eli do rady rz¹dz¹cej po-

przedni¹ Gildi¹, skupionej wokó³ ojca Bosska, Cradosska. Na dru-

g¹ frakcjê sk³adali siê g³ównie m³odzi cz³onkowie Gildii, którzy

zbyt d³ugo dusili siê pod powolnym i coraz mniej efektywnym przy-

wództwem starszych ³owców i teraz skorzystali z zamieszania spo-

wodowanego przez Bobê Fetta jako okazji do dokonania wy³omu

i utworzenia nowej organizacji.

Bossk zwi¹za³ swój los z t¹ drug¹ grup¹, Komitetem Zrefor-

mowanej Gildii. By³ to komitet wy³¹cznie z nazwy: przywództwo

grupowe skoñczy³o siê wraz z przejêciem przez m³odego Trando-

szanina stanowiska szefa. Teraz by³a to skuteczna, jednoosobowa

dyktatura, dok³adne odzwierciedlenie tego, czego Bossk zawsze

oczekiwa³ od pierwotnej Gildii £owców Nagród po mierci jego

ojca, Cradosska. I stanie siê tak¹, poprzysi¹g³ Bossk. W galaktyce

nie by³o miejsca dla dwóch rywalizuj¹cych organizacji ³owców

nagród: jedn¹ z nich trzeba by³o zniszczyæ. Kiedy ta sprawa zosta-

nie za³atwiona a Bossk uruchomi³ ju¿ mechanizm zmierzaj¹cy

do osi¹gniêcia tego celu Komitet przyjmie z powrotem nazwê

Gildii £owców G³ów. Jednej i jedynej

Zaj¹³ siê ju¿ usuniêciem przeszkód na drodze do kontroli Ko-

mitetu: cia³a niektórych m³odych ³owców nagród pojawi³y siê na-

gle w umylnie podejrzanych miejscach, co mia³o ilustrowaæ kon-

sekwencje sprzeciwiania siê jednoosobowemu stylowi w³adzy

Bosska, opartemu na ostatnim ogniwie ³añcucha pokarmowego.

A jeli kilku w³aciwie sporo obecnych cz³onków Komitetu Zre-

formowanej Gildii zdecydowa³o, ¿e bezpieczniej bêdzie przycze-

piæ siê do dawnej, krzepkiej Prawdziwej Gildii, Bossk nie uzna³

tego za wiêksz¹ stratê dla swojej organizacji. Ani dla jego planów.

Komu oni s¹ potrzebni? Bossk ju¿ dawno zdecydowa³, ¿e lepiej

mieæ przy boku mniejsz¹ liczbê ³owców nagród, pod warunkiem

¿e s¹ to ci najtwardsi i najbardziej ¿¹dni krwi i kredytów.

Na tym w³anie polega³ problem starej Gildii £owców Na-

gród, b³¹d, którego Bossk nie zamierza³ powtarzaæ, kiedy ju¿ za-

koñczy kampaniê przejêcia i stanie na czele organizacji, która od

dawna powinna byæ jego prawowitym dziedzictwem. Po prostu

w starej Gildii by³o zbyt wielu ³owców nagród. Sama ich liczeb-

noæ powodowa³a zmniejszenie jednostkowych zysków, a ca³¹ or-

ganizacjê czyni³a powoln¹ i nieskuteczn¹. Nic dziwnego, ¿e pry-

watny, niezrzeszony ³owca, taki jak Boba Fett, potrafi³ sprz¹tn¹æ

im sprzed nosa ich akcje. A jeszcze mniej dziwi, ¿e kiedy Boba

Fett wyst¹pi³ o cz³onkostwo w Gildii £owców Nagród i zosta³

przyjêty przez tego starego durnia Cradosska i jego zespó³ dorad-

ców zdo³a³ w mgnieniu oka rozbiæ organizacjê na drobne frag-

menty. Tamci cz³onkowie Gildii, myla³ Bossk, nie mieli szans

dorównaæ szybkoci Boby Fetta. Dali siê nabraæ na g³adk¹ mowê

wszystkie te bzdury o planach na wietlan¹ przysz³oæ, kiedy bêd¹

razem pracowali i ponieli za to karê. Stara Gildia £owców Na-

gród by³a jedynym miejscem, gdzie niektórzy z nich a mo¿e nawet

wiêkszoæ mia³a szansê przetrwania. Bez niej byli trupami.

Wród tych, którzy przy³¹czyli siê do frakcji Prawdziwej Gil-

dii, znajdowa³o siê kilku, których Bossk nie mia³ zamiaru dopusz-

czaæ do restytuowanej Gildii £owców Nagród. Mia³ wobec nich

inne plany i umieci³ ich na osobnej licie, któr¹ przechowywa³ we

w³asnej g³owie. Zanim wszystko za³atwi, wiele trupów pojawi siê

w odpowiednich miejscach, gdzie znajd¹ je odpowiedni ludzie. Paru

mo¿na bêdzie rzuciæ do nieowietlonej sieni kantyny w Mos Eisley,

na tej zapad³ej dziurze Tatooine. Zw³oki dawnych ³owców na-

gród pos³u¿¹ jako skuteczny komunikat do wszystkich zaintereso-

wanych: to Bossk prowadzi biznes i stoi na jego czele. Wszystkie

stworzenia galaktyki czy to podw³adni Imperatora Palpatinea,

czy przestêpcy popieraj¹cy Czarne S³oñce, niezale¿ni ³owcy hut-

tyjscy i cz³onkowie Sojuszu Rebeliantów jeli zechc¹ prowadziæ

interesy z Gildi¹ £owców Nagród, bêd¹ musieli gadaæ z Bosskiem

i przyj¹æ jego warunki. A warunki dla wszystkich bez wyj¹tku bêd¹

ciê¿kie korzystne i wygodne tylko dla Bosska. O tym ju¿ zdecy-

dowa³.

Na razie jednak mia³ na g³owie inne sprawy. Wysi³kiem woli

przerwa³ te bezsensowne, choæ przyjemne marzenia. Bêdê mia³

jeszcze du¿o czasu na takie rzeczy, pomyla³, po chwalebnym spe³-

nieniu wszystkich moich planów i pomys³ów. W komnacie pamiê-

ci Bosska znajdzie siê mnóstwo nowych koci ³¹cznie z koæmi

jego najwiêkszego rywala, Boby Fetta. A najpiêkniejszym trofeum

bêdzie jego rozwalona czaszka, oprawiona w ten he³m z mandalo-

riañskiej zbroi z czarnym wizjerem. Na razie jednak, jeli wszyst-

kie te plany maj¹ zaowocowaæ, Bossk musi siê zaj¹æ bie¿¹cymi

sprawami. Niewa¿ne, jak nieprzyjemne s¹ okolicznoci i jak nie-

mi³e stwory, z którymi musi rozmawiaæ.

Wysoki g³os Kudara Mubata przeci¹³ marzenia Trandoszanina.

Proszê, nie czuj siê ¿adn¹ miar¹ zobligowany do popie-

chu rzek³ pajêczarz. A przynajmniej nie z mojego powodu.

Jako twój pokorny s³uga bêdê czeka³, a¿ uznasz za stosowne dzia-

³aæ.

Taak, jasne. Bossk skupi³ spojrzenie pionowych renic

na przycupniêtym przed nim arachnoidzie, który zwin¹³ pajêcze

odnó¿a pod bladym pêcherzem odw³oku. Zacz¹³ siê zastanawiaæ,

czy istnieje jaki sposób, by w³¹czyæ Kudara Mubata do swoich

planów. Wydr¹¿ony egzoszkielet pajêczarza by³by ozdob¹ jego ko-

lekcji trofeów.

Kudar Mubat obserwowa³ i by³ zadowolony.

Najbardziej zaufany twór pajêczarza, zawi¹zek ksiêgowy imie-

niem Bilans, doskonale sobie radzi³ z trandoszañskim ³owc¹ na-

gród Bosskiem. Bilans zajmowa³ siê teraz wieloma sprawami: za-

kres odpowiedzialnoci tego zawi¹zku rozszerzy³ siê znacznie

w stosunku do zadañ, do jakich stworzy³ go Kudar Mubat. Pro-

ste prze¿uwanie cyferek i nadzorowanie przyp³ywów i odp³ywów

kredytów w kasie sieci có¿, Kudar Mubat powinien by³ wie-

dzieæ od pocz¹tku, od kiedy uprz¹d³ tkankê mózgow¹ Bilansa z w³a-

snej tkanki neuronowej, ¿e zawi¹zek ostatecznie bêdzie w³anie

taki, a nie inny. Ca³kiem jak ja, pomyla³ Kudar Mubat z nie-

uchronnym odcieniem rodzicielskiej dumy. Zimny i wyrachowa-

ny, i taki rozkosznie perwersyjny.

Perwersja by³a niezbêdna, jeli trzeba by³o prowadziæ dwa

razy wiêcej interesów, ni¿ mo¿e ogarn¹æ jedna istota. Nawet stwo-

rzenie tak uniwersalne i wielozadaniowe jak arachnoidalny pajê-

czarz ma swoje ograniczenia. Poza tym istnia³y jeszcze dodatko-

we problemy z dzisiejsz¹ par¹ goci: gdyby którykolwiek z nich

dowiedzia³ siê, ¿e Kudar Mubat prowadzi równie¿ rozmowy z dru-

gim, pajêczarz mia³by powa¿ne k³opoty. Gleed Otondon reprezen-

towa³ tu interesy Prawdziwej Gildii, lojalistycznej frakcji rozbitej

Gildii £owców Nagród, Bossk za

Bossk reprezentuje przede wszystkim siebie, pomyla³ Kudar

Mubat z wewnêtrznym zadowoleniem. Wszystko, co mówi³, by³o

po¿ytecznym fa³szem, zarówno dla Trandoszanina, jak i ka¿dego

stworzenia, które ubija³o z nim interesy. Cz³onkowie Komitetu Zre-

formowanej Gildii mo¿e i dali siê nabraæ, ale nie Kudar Mubat.

Bossk by³ istot¹ bezlitosn¹ i ambitn¹, tak samo jak jego ojciec Cra-

dossk, dopóki sêdziwy wiek nie uczyni³ go powolnym i naiwnym

i nie zada³ mu mierci szponami w³asnego potomstwa.

Wykorzystuj¹c przesy³ neuronowy z zawi¹zku optycznego

usadowionego w jednej z mniejszych komór sieci, Kudar Mubat

móg³ podgl¹daæ Bosska i samego siebie. To ostatnie równie¿

by³o po¿yteczn¹ fikcj¹, choæ Bossk z pewnoci¹ nie zdawa³ sobie

z tego sprawy. Jaki czas temu, lata lub mo¿e dekady standardo-

wych jednostek czasowych, pajêczarz zrzuci³ zewnêtrzn¹ skoru-

pê, ale nie pozby³ siê tej pustej repliki w³asnej postaci. Kudar

Mubat uzna³, ¿e opró¿niony egzoszkielet mo¿e mu jeszcze pos³u-

¿yæ do innych celów. Uprz¹d³ nawet nieco tkanki nerwowej i naj-

prostszych w³ókien miêniowych, co pozwoli³o mu przekszta³ciæ

dawn¹ skorupê w ³atw¹ do sterowania replikê w³asnej osoby. Ma-

skarada by³a skuteczna, poniewa¿ sprytny zawi¹zek ksiêgowy Bi-

lans zdo³a³ dostaæ siê do skorupy i pod³¹czyæ do synaptycznych

punktów receptorowych w³ókien neuronów, udaj¹c w przekonu-

j¹cy sposób swojego stwórcê, oryginalnego Kudara Mubata. £¹cz-

nie z moim kwiecistym jêzykiem, stwierdzi³ Kudar Mubat. Có¿

za zdolny uczeñ! Wyrachowana natura pajêczarza na moment na-

bra³a ciep³ego blasku uczucia. By³o to zjawisko ca³kowicie mu obce

w normalnych warunkach.

Symulowany Kudar Mubat, skorupa z zawi¹zkiem Bilan-

sem w rodku, grzecznie przeprosi³ naburmuszonego Trandosza-

nina. W chwilê potem prawdziwy Kudar Mubat poczu³ ³askota-

nie wiadomoci zawi¹zku, co w rodzaju szarpniêcia ³¹cz¹cego

ich w³ókna neuronowego.

Dobra robota Kudar Mubat skierowa³ swe myli w stro-

nê zawi¹zku. Uda³o ci siê ca³kiem niele oszukaæ tego ³owcê

nagród.

Nie zas³u¿y³em na twoj¹ pochwa³ê odpowiedzia³ Bilans

z urocz¹ skromnoci¹. To by³o ³atwe. On po prostu chce wie-

rzyæ w to, co s³yszy. Moje s³owa to tylko twoje myli wypowie-

dziane innymi ustami.

Ale odegra³e swoj¹ rolê z chwalebn¹ zrêcznoci¹. Kudar

Mubat nigdy nie marnowa³ podobnych pochwa³ na inne zawi¹z-

ki by³oby to niczym chwalenie jednego ze z³o¿onych oczu w g³o-

wie o kszta³cie odwróconego trójk¹ta albo jednej z wielostawo-

wych nóg czy innej czêci w³asnego cia³a. W koñcu tym w³anie

by³y zawi¹zki: sztucznie stworzonymi przed³u¿eniami istoty same-

go pajêczarza. Traktowanie w ten sposób ma³ego ksiêgowego wiad-

czy³o dobitnie, jak odmienny od innych zawi¹zków w sieci by³

Bilans i jak bardzo polega³ na nim Kudar Mubat.

W chitynowej klatce piersi Kudara Mubata wezbra³o kolej-

ne uczucie, tym razem ¿alu. Bêdzie mi go brakowa³o, doszed³ do

wniosku. Tê myl zawsze bardzo starannie chroni³ przed zawi¹z-

kiem. Kudar Mubat nie mia³ najmniejszego zamiaru pozwoliæ,

by Bilans odkry³, jaki planuje dla niego los. Pajêczarz zdecydowa³

ju¿, ¿e dni zawi¹zku ksiêgowego s¹ policzone; niewa¿ne, jak bar-

dzo sta³ siê wa¿ny i potrzebny. Ju¿ sam fakt, ¿e Bilans tak siê

rozwin¹³ i nabra³ takiego znaczenia, staj¹c siê najcenniejszym two-

rem Kudara Mubata, przypieczêtowa³ jego przeznaczenie. Bi-

lans rozwin¹³ ju¿ wiêksz¹ inteligencjê i niezale¿n¹ wolê ni¿ wszyst-

kie inne zawi¹zki sieci razem wziête tylko dziêki temu móg³ siê

podj¹æ tak trudnego zadania, jakim by³o udawanie Kudara Mubata

z wnêtrza pustej skorupy.

W odleg³ych zakamarkach pamiêci Kudara Mubata, jeszcze

zanim on sam sta³ siê najwiêkszym w galaktyce kombinatorem,

koordynatorem i porednikiem miêdzy kryminalnym i pó³krymi-

nalnym elementem z ró¿nych wiatów, kry³o siê wspomnienie cza-

sów, kiedy nabiera³ równie wielkiego znaczenia dla interesów swo-

jego poprzednika, arachnoidalnego pajêczarza, który stworzy³ go

jako zwyk³y zawi¹zek. Poprzednik ten marnie skoñczy³, pope³nia-

j¹c b³¹d, którego Kudar Mubat poprzysi¹g³ sobie nigdy nie po-

wtórzyæ: pozwoli³ jednemu ze swoich tworów staæ siê niezale¿-

nym i zbyt inteligentnym. Us³ugi takiego zawi¹zku by³y oczywicie

bardzo cenne i wygodne, ale niewarte ceny mo¿liwego buntu, re-

belii i morderstwa. Ojcobójstwo jest byæ mo¿e normalnym oby-

czajem u niektórych gatunków, nieuniknionym elementem przej-

cia od jednego pokolenia do nastêpnego wed³ug wszelkich danych

tak na przyk³ad dzia³o siê u Trandoszan. Kudar Mubat nie mia³

pojêcia, czy tak samo jest w przypadku pajêczarzy, bo jedynym

innym znanym mu przedstawicielem tego gatunku by³ jego po-

przednik, który go stworzy³ i który zosta³ nastêpnie przez Kudara

Mubata zamordowany i wch³oniêty.

Akty te wydawa³y siê doæ naturalne a przynajmniej ³atwe

i przynosz¹ce satysfakcjê ale wtedy, gdy to Kudar Mubat ich

dokonywa³. Czasami jednak, w czasie mrocznego, milcz¹cego dry-

fowania sieci poród gwiazd, w krótkich przerwach wolnych od

zaprz¹taj¹cych myli interesów, pajêczarz pozwala³ sobie na za-

stanowienie, czy nie jest przypadkiem wyj¹tkiem, odstêpstwem

od naturalnego porz¹dku rzeczy. Byæ mo¿e jego poprzednik po

tysi¹cleciach istnienia poczu³ siê nagle zmêczony i stary, wiêc stwo-

rzy³ i przygotowa³ sobie nastêpcê odznaczaj¹cego siê wewnêtrzn¹

gotowoci¹ do buntu, zabijania, po¿erania i uzurpatorstwa. Mo¿e

nie by³ to bunt, lecz spe³nienie. Myl ta nie zaprz¹ta³a umys³u

Kudara Mubata, raczej dawa³a mu iskierkê nadziei, któr¹ ukrywa³

g³êboko. Mo¿e Kudar Mubat móg³by zaufaæ malutkiemu zawi¹z-

kowi ksiêgowemu imieniem Bilans, nawet gdyby ten sta³ siê na-

prawdê m¹dry i niezale¿ny mo¿e nie musia³by niszczyæ tego dro-

gocennego i najwartociowszego ze swoich tworów, poch³aniaj¹c

jego materiê i tkaj¹c nowy zawi¹zek ksiêgowy, który i tak nigdy

nie by³by w stanie zast¹piæ kochanego Bilansa.

Kudar Mubat szybko otrz¹sn¹³ siê z tych myli; nie po raz

pierwszy zreszt¹. Nie mogê na to pozwoliæ, uzna³. Takie myli nie

by³y zimnymi, wyrachowanymi kombinacjami, dziêki którym osi¹-

gn¹³ swoj¹ obecn¹ pozycjê; realn¹, choæ ukryt¹ si³ê i wp³ywy. Kudar

Mubat wiedzia³, ¿e wszelkie uczucia, nawet te skierowane ku naj-

wierniejszym s³ugom, stanowi¹ pu³apkê. Pu³apkê, w której poru-

szenie sprê¿yny jest równoznaczne z jego mierci¹.

Lepiej on ni¿ ja, zdecydowa³ Kudar Mubat. Chocia¿ pajê-

czarz by³ po³¹czony w³óknami neuronowymi z ka¿dym ze swoich

zawi¹zków, nie uwa¿a³ ich za czêci w³asnej istoty. Kudar Mubat

obserwowa³ swój stary egzoszkielet z punktu widzenia dyndaj¹cego

luno zawi¹zku optycznego. Drobniutki kszta³t Bilansa, niczym zmi-

niaturyzowana wersja jego w³asnego twórcy, by³ zaledwie widocz-

ny i to tylko wtedy, jeli siê wiedzia³o, gdzie patrzeæ przez lni¹-

ce skupisko fasetkowych oczu skorupy. Jakie to smutne, myla³

Kudar Mubat. Inteligencja prowadzi do zdrady. Zawsze tak by³o,

zarówno w sieci, jak i w ca³ej otaczaj¹cej j¹ ogromnej galaktyce.

Jednak zamiar unicestwienienia ksiêgowego nale¿y na jaki

czas od³o¿yæ. By³o to niezbêdne i bynajmniej nie wynika³o z os³a-

biaj¹cych ducha uczuæ: na tym etapie skomplikowanych planów

dotycz¹cych Boby Fetta i niedobitków dawnej Gildii £owców Na-

gród pomoc ma³ego Bilansa wci¹¿ by³a konieczna. Kudar Mubat

wiedzia³, jak niebezpieczn¹ grê prowadzi. Gdy pionki na planszy

przybieraj¹ postaæ Trandoszanina Bosska, skutki ka¿dego wykry-

tego zdradzieckiego posuniêcia s¹ nieuchronnie miertelne i to

w mo¿liwie najbardziej nieprzyjemny sposób. Bossk nie wiedzia³

a ju¿ g³owa Kudara Mubata w tym, ¿eby siê nigdy nie dowie-

dzia³ i¿ Boba Fett nie jest jedynym ³owc¹ nagród, zamieszanym

w rozbicie starej Gildii. Plan nie pochodzi³ zreszt¹ od Kudara

Mubata; zosta³ mu narzucony przez szar¹ eminencjê wszystkich

kombinatorów i podwójnych graczy, ksiêcia Xizora.

Falleeñski szlachcic by³ istot¹ ca³kowicie odmienn¹ od naiw-

nego Bosska. Zarówno Falleenowie, jak i Trandoszanie byli istota-

mi gadopodobnymi o jednakowo zimnej krwi. Jednak krew Tran-

doszan rozgrzewa³ ich gor¹cy temperament: kiedy mieli do wybo-

ru zapewniony sukces spisku i katastrofaln¹ w skutkach przemoc,

istoty takie jak Bossk niezmiennie opowiada³y siê za t¹ drug¹ mo¿-

liwoci¹. Ksi¹¿ê Xizor i wszyscy Falleenowie mieli lodowate uspo-

sobienie, którego nic nie by³o w stanie rozgrzaæ emocje kipi¹ce

w innych istotach, czy to ¿¹dza, czy przemoc, dla precyzyjnego

i bezlitosnego umys³u Xizora by³y wy³¹cznie narzêdziami. Dlatego

Kudar Mubat tak bardzo ceni³ sobie prowadzenie z nim intere-

sów. Kiedy Xizor zagoci³ w sieci, przedstawiaj¹c mu plan znisz-

czenia Gildii £owców Nagród, Kudar Mubat dostrzeg³ w nim nie

tylko wspólnika w biznesie. Xizor by³by równie¿ godnym prze-

ciwnikiem po drugiej stronie planszy. Ten tutaj jednak

Przez centralny rdzeñ Kudara Mubata przemknê³a ta myl

i minê³a d³u¿sza chwila, zanim pajêczarz zorientowa³ siê, ¿e nie

by³a ona owocem jego w³asnego umys³u.

Ten tutaj jednak jest za ³atwy brzmia³y niewypowie-

dziane s³owa Bilansa.

Zanim Kudar Mubat przyszed³ do siebie po chwili zaskocze-

nia, up³ynê³o trochê czasu. Myli zawi¹zku ksiêgowego ca³kiem

nieproszone przeniknê³y do jego w³asnych. Nigdy wczeniej siê to

nie zdarzy³o. W dodatku te myli stanowi³y odpowied na wewnêtrz-

ne rozwa¿ania Kudara Mubata na temat ró¿nic pomiêdzy Tran-

doszanami a Falleenami. A przecie¿ analizuj¹c kontrast pomiêdzy

Bosskiem a ksiêciem Xizorem, nie skierowa³ swoich myli na szla-

ki neuronowe sieci, w kierunku zawi¹zku ukrytego w porzuconym

egzoszkielecie pajêczarza.

Pods³uchiwa³em sam siebie, pomyla³ Kudar Mubat i nagle

zacz¹³ siê zastanawiaæ, czy zawi¹zek przechwyci³ i tê myl.

Kudar Mubat powstrzyma³ siê od mylenia, wype³niaj¹c swój

umys³ ca³kowit¹ pustk¹. Przez kilka chwil tylko czeka³ i obserwo-

wa³, pozwalaj¹c, aby obraz z zawi¹zku optycznego wype³ni³ chwi-

low¹ pró¿niê w jego wiadomoci.

Co mam teraz zrobiæ?.

To Bilans przemówi³ znowu, a jego s³owa odbija³y siê w rdze-

niu Kudara Mubata równie wyranie, jak jego w³asne myli. £ow-

ca nagród Bossk siedzia³ w komorze sieci, naprzeciw os³aniaj¹cej

zawi¹zek skorupy, niewiadom tocz¹cej siê w³anie milcz¹cej roz-

mowy.

Od chwili gdy zawi¹zek ksiêgowy, udaj¹cy Kudara Mubata,

przeprosi³ ³owcê nagród Bosska, minê³o zaledwie parê sekund.

Bior¹c jednak pod uwagê niecierpliw¹ naturê Trandoszan, nieroz-

s¹dnie by³oby kazaæ mu czekaæ d³u¿ej. Kudar Mubat odzyska³

doæ pewnoci siebie, aby odpowiedzieæ czekaj¹cemu Bilansowi.

Kontynuuj negocjacje przekaza³ poprzez nici neuronowe

³¹cz¹ce go z zawi¹zkiem. Najwyraniej zyskalimy zaufanie Tran-

doszanina dziêki doskona³oci twojej maskarady. Kudar Mubat

przemawia³ umylnie pozbawionym emocji i opanowanym tonem,

t³umi¹c wszelkie oznaki niepokoju czy podejrzliwoci. Jeli to dla

ciebie takie ³atwe, tym lepiej.

Odpowied zawi¹zku cechowa³ ten sam brak emocji.

Jak sobie ¿yczysz pomyla³ Bilans. Tak m¹drze mnie

pouczy³e.

Przez nastêpnych kilka sekund Kudar Mubat obserwowa³

komorê sieci przez zawi¹zek optyczny. Przebrany Bilans podj¹³ na

nowo grê pochlebstw wobec Trandoszanina Bosska. Pajêczarz

zachowywa³ w³asne myli tylko dla siebie, odcinaj¹c siê od w³ó-

kien, które mog³yby przenieæ je do zawi¹zku ksiêgowego lub ja-

kiegokolwiek innego, który stworzy³. Postanowienie, jakie podj¹³

w sprawie dalszych losów Bilansa, jeszcze siê umocni³o.

Za³atwiê to, kiedy tylko skoñczê swoje interesy z Gildi¹ £owców

Nagród, zapewni³ siê w duchu Kudar Mubat. Definitywnie. Pajê-

czarz pozwoli³, aby jego wiadomoæ pop³ynê³a znów w kierunku

wysuniêtych w³ókien neuronowych sieci i skoncentrowa³ siê na w³a-

snym ciele. Znów uwiadomi³ sobie istnienie otaczaj¹cej go g³ównej

komnaty, gdzie pozostawi³ w oczekiwaniu Gleeda Otondona, emisa-

riusza Prawdziwej Gildii. Lepiej siê ubezpieczyæ, ni¿ potem ¿a³owaæ.

Najwy¿szy czas burkn¹³ Gleed Otondon, gdy pajêczarz

podniós³ g³owê i zamruga³ licznymi oczami. Nie mam nieskoñ-

czonej iloci standardowych jednostek czasu na zmarnowanie!

Przepraszam ogromnie. Szalenie mi przykro. Kudar

Mubat usadowi³ siê wygodnie w przyjaznym, cicho wzdychaj¹-

cym gniedzie. Wykona³ kolejn¹ imitacjê humanoidalnego uk³onu,

pochylaj¹c przed gociem w¹ski trójk¹t g³owy. Wierz mi, ¿e je-

stem wiêcej ni¿ zaszczycony twoj¹ obecnoci¹, panie.

No to spróbujmy sprawê podsumowaæ. Kwiecisty jêzyk

pajêczarza wywo³a³ na kanciastym pysku Otondona kwan¹ minê.

Tak naprawdê mamy do za³atwienia tylko jedn¹ podstawow¹ kwe-

stiê. I to ca³kiem prost¹. Jeste z nami czy nie?

S³ucham uprzejmie? Kudar Mubat roz³o¿y³ szeroko dwa

przednie odnó¿a. Jakie jest dok³adne znaczenie terminu z nami?

Nie chcia³bym sugerowaæ, ¿e twoje s³owa nie s¹ dla mnie krysta-

licznie jasne, ale

Wypchaj siê. Gleed Otondon by³ w oczywisty sposób zi-

rytowany. Wiesz, jaka jest stawka. Z Gildii £owców Nagród

powsta³y dwie frakcje, a ostatecznie pozostanie tylko jedna. Praw-

dziwa Gildia postanowi³a, ¿e zrobi wszystko, aby to ona prze¿y³a.

Ale¿ oczywicie odpar³ Kudar Mubat z czym w rodza-

ju umiechu na trójk¹tnej twarzy. Przetrwanie to taka urocza

cnota. Praktykowa³em j¹ przez ca³y czas mojej egzystencji.

Wiêc bêdziesz chcia³ j¹ dalej praktykowaæ, za³o¿ê siê. Gleed

Otondon nachyli³ siê do przodu, a jego twarde spojrzenie odbi³o

siê w fasetkowych oczach pajêczarza. A najlepszym sposobem

na to jest opowiedzenie siê po naszej stronie. Prawdziwa Gildia nie

bêdzie przyjazna dla tych, którzy nie pomog¹ jej zjednoczyæ z po-

wrotem Gildii £owców Nagród. Ci renegaci z Komitetu Zreformo-

wanej Gildii ju¿ s¹ martwi. I to samo spotka ka¿dego, kto siê z ni-

mi zanadto zaprzyjani. Otondon przechyli³ g³owê na bok,

przygl¹daj¹c siê uwa¿nie siedz¹cemu naprzeciwko pajêczarzowi.

W jak bliskich jeste stosunkach z Bosskiem i jego band¹?

Mój drogi Gleedzie Kudar Mubat wykona³ krótki gest

uniesionymi w górê przednimi odnó¿ami. Rozumiem teraz w³a-

ciw¹ naturê twojego pytania, ale i tak jestem nim cokolwiek za-

skoczony. Podejrzliwoæ to dobra cecha, a w waszym fachu z pew-

noci¹ konieczna, ale nigdy wczeniej nikt nie podejrzewa³ mnie

o to, ¿e jestem durniem. Doskonale wiem, jak siê maj¹ rzeczy

w tej galaktyce.

Tak w³anie mi siê zdawa³o. Umiech Otondona, odzwier-

ciedlaj¹cy nadziejê braterskiej konspiracji, by³ jeszcze brzydszy.

Naprawdê nie jeste durniem, co?

Ale ty mo¿e jeste pomyla³ Kudar Mubat. Wola³ nie

wypowiadaæ tego na g³os.

Nie osi¹gn¹³em tak podesz³ego wieku i wp³ywowej pozycji,

dokonuj¹c z³ego wyboru przyjació³ i sojuszników. Pajêczarz po-

stuka³ o siebie pazurkami na koñcu przednich odnó¿y. A zatem

ty i pozostali z Prawdziwej Gildii g³êboko ¿a³ujê, ¿e nie mogê

powiedzieæ tego ka¿demu z nich z osobna mo¿ecie zachowaæ

absolutn¹ pewnoæ, ¿e pod tym wzglêdem naprawdê jestem z ni-

mi, jak siê raczy³e wyraziæ. Wiêzy przyjani i niezmierzony po-

dziw, jaki ¿ywiê dla tak szacownych ³owców nagród jak cz³onko-

wie Prawdziwej Gildii, w naturalny sposób wywo³uj¹ u mnie tê

reakcjê. Chcia³bym jeszcze skuteczniej rozwiaæ wasze w¹tpliwo-

ci w tej materii. To równie¿ dobry interes, mój drogi Gleedzie.

Pajêczarz znów z³o¿y³ odnó¿a wokó³ otulonego poduszkami od-

w³oku. Interes, który chcia³bym kontynuowaæ w przysz³oci, rów-

nie korzystny dla obu stron, jak by³ do tej pory.

Nic nie wiem o obu stronach burkn¹³ emisariusz Praw-

dziwej Gildii. Zawsze mi siê wydawa³o, ¿e do twoich kufrów

wp³ywa wiêcej kredytów ni¿ do naszych.

Jak¿e g³êboko mnie ranisz, mówi¹c takie rzeczy! Kudar

Mubat opad³ ³agodnie w miêkkie objêcia gniazda, by jeszcze pod-

kreliæ swoj¹ zgrozê. Mo¿e nadejdzie taki szczêliwy czas, kiedy

odniesiemy wreszcie nieuchronne zwyciêstwo nad tymi m³okosa-

mi, prawdziwa Gildia £owców Nagród zostanie odtworzona w pe³-

nej chwale, my za bêdziemy mogli wspólnie zasi¹æ nad naszymi

ksiêgami i dojæ do finansowego porozumienia. G³os pajêczarza

stawa³ siê coraz ³agodniejszy. Jeli czujesz, ¿e dozna³e jakiej

ra¿¹cej niesprawiedliwoci osobicie, ty i ja, mo¿emy na ten

temat porozmawiaæ prywatnie.

Otondon podrapa³ siê po d³ugim podbródku.

Masz na myli ³apówkê?

Och, có¿ za ordynarne s³owo, nie s¹dzisz? Kudar Mubat

potrz¹sn¹³ g³ow¹. Wolê nazwaæ to sposobem, aby uczyniæ nasz¹

przyjañ tylko pomiêdzy tob¹ a mn¹ jeszcze bardziej satys-

fakcjonuj¹c¹ ni¿ do tej pory. No i oczywicie, w imiê tej przyja-

ni, gdyby mia³ wróciæ do swoich braci z Prawdziwej Gildii, któ-

rych interesy tak doskonale reprezentujesz, i zapewniæ ich

o gorliwoci, z jak¹ chcia³bym podtrzymaæ wspólny interes

Jasne, jasne, rozumiem, o co ci chodzi Otondon powo-

li skin¹³ g³ow¹. Ale nie zrobiê niczego podobnego, jeli to nie-

prawda. Zw³aszcza ten kawa³ek o tym, jak bardzo chcesz pozo-

staæ z Prawdziw¹ Gildi¹ i nie masz nic wspólnego z Bosskiem i t¹

band¹ z Komitetu Zreformowanej Gildii.

Ale¿, mój drogi Gleedzie, taka jest prawda! pajêczarz

uniós³ jedno z przednich odnó¿y w dramatycznym gecie. Przy-

siêgam. Absolutnie i bezwarunkowo. Zwin¹³ odnó¿e z powro-

tem, owijaj¹c nim odw³ok. Nie jest to materia, w której by³bym

zdolny do udawania.

No, niech to lepiej bêdzie prawda posêpnie odpar³ Oton-

don. Nie warto powiêcaæ ¿ycia na to, ¿eby powiedzieæ cz³on-

kom Prawdziwej Gildii, ¿e jeste z nami, a potem pozwoliæ im

dowiedzieæ siê, ¿e zrobi³e z nas balona. Nie nale¿ymy do tych

³owców nagród, którzy nagradzaj¹ g³upotê.

Tym gorzej dla ciebie, smêtnie pomyla³ Kudar Mubat. Goæ

pajêczarza dobrze odegra³by swoj¹ rolê, gdyby tak by³o naprawdê.

B¹d pewien, mój najdro¿szy Gleedzie, ¿e powi¹zania po-

miêdzy mn¹ a Prawdziw¹ Gildi¹ i Gildi¹ £owców Nagród, sko-

ro znów przywrócimy j¹ do ¿ycia, cechuje absolutna wy³¹cznoæ

i wzajemne korzyci. Masz na to moje s³owo.

To bardzo dobrze. Otondon z satysfakcj¹ skin¹³ g³ow¹.

Wiesz od pocz¹tku mi siê zdawa³o, ¿e uda nam siê dobiæ intere-

su.

By³a to najprostsza forma negocjacji: mówienie dok³adnie tego,

co kto chcia³ us³yszeæ. Czêæ Kudara Mubata prawie pragnê³a,

aby wszystko by³o takie proste. Szczerze mówi¹c, wiêkszoæ by³a

w³anie taka. Dopiero gdy pajêczarz usi³owa³ przechytrzyæ kogo

takiego jak ksi¹¿ê Xizor i Boba Fett, gra stawa³a siê zarówno nie-

bezpieczna, jak i interesuj¹ca. I to siê w³anie podoba³o tej drugiej

czêci jego osoby, która sprawia³a, ¿e warto by³o ¿yæ. Pajêczarz

ju¿ doæ d³ugo przebywa³ w dryfuj¹cej sieci odziedziczonej po za-

mordowanym poprzedniku. Budowa³ skomplikowane powi¹zania

i zawi³e, samonapêdzaj¹ce siê intrygi, zanim jeszcze narodzi³y siê

stworzenia, z którymi dzi rozmawia³. A kiedy mija tyle czasu,

poszukiwanie godnego przeciwnika staje siê obsesj¹.

Dlatego Kudar Mubat po prostu musia³ zaanga¿owaæ siê w in-

trygê maj¹c¹ na celu zniszczenie Gildii £owców Nagród. Nie tyle

dla zysku, który gromadzi³ siê w skarbcu pajêczarza choæ i ten

by³ nie do pogardzenia ale dla przyjemnoci i dreszczyku gry.

No i z powodu przeciwników. Kudar Mubat nie potrafi³ przej-

rzeæ ksiêcia Xizora, który przyszed³ do sieci z pomys³em intrygi

i ukaza³ j¹ licznym oczom pajêczarza. By³ w stanie przejrzeæ go a¿

do samego Imperatora Palpatinea, gdzie daleko na planecie Co-

ruscant. Poci¹gano za sznurki równie delikatne i misternie skom-

plikowanie powi¹zane, jak jego sieæ, a nie wszystkie z nich znaj-

dowa³y siê w rêkach Xizora. Falleeñski szlachcic uwielbia³

niebezpieczne gry w koñcu nie wspi¹³by siê na sam szczyt syn-

dykatu zbrodni o nazwie Czarne S³oñce, obejmuj¹cego swoim za-

siêgiem ca³¹ galaktykê, gdyby nie mia³ upodobania do ryzyka i umie-

jêtnoci uk³adania takich gambitów. Kudar Mubat by³ tak¿e wiadom,

jak g³êboko nienawidzi³ i nie ufa³ Xizorowi Lord Vader, odziana

w czarne szaty rêka Imperatora. Wystarczy³oby, aby Falleeñczyk

wykona³ jeden fa³szywy ruch, a ka¿de podejrzenie, jakie Vader

zasia³ w umyle Palpatinea, znalaz³oby swoje potwierdzenie co

skoñczy³oby siê fatalnie dla Xizora. Kiedy grywasz w takie gry

i o takie stawki, myla³ Kudar Mubat, nie mo¿esz siê skar¿yæ na

to, co siê z tob¹ stanie, jeli przegrasz.

W swoim maleñkim sercu, ukrytym pod chitynow¹ skorup¹,

Kudar Mubat wspó³czu³ biednemu, maleñkiemu zawi¹zkowi ksiê-

gowemu, Bilansowi. On nigdy nie bêdzie gra³ na takim poziomie,

nigdy nie rozwinie twardych talentów gracza. Niezdolny do jakie-

gokolwiek buntu wobec swojego stwórcy, tak jak Kudar Mubat

zbuntowa³ siê przeciwko swemu poprzednikowi, nie mia³ najmniej-

szego pojêcia o tym, czym ryzykuje. I mo¿e nigdy siê nie dowie:

gra i samo jego istnienie skoñcz¹ siê, zanim siê obejrzy.

By³y to przyjemne myli, ale interes nale¿y doprowadziæ do

koñca. Kudar Mubat znów zwróci³ uwagê na siedz¹cego przed

nim emisariusza Prawdziwej Gildii.

Jestem pewien, ¿e twój czas jest cenny, mój drogi Gleedzie.

Pajêczarz wysun¹³ dwa odnó¿a przed siebie. Znacznie bardziej

ni¿ mój, który uwa¿am za dobrze spêdzony, jeli powiêcê go ta-

kim gociom jak ty. Maj¹c to w pamiêci, czy rozstajemy siê wreszcie

w doskona³ej zgodzie i harmonii? Interesy twoje i innych cz³on-

ków Prawdziwej Gildii s¹ identyczne z moimi, przynajmniej jeli

chodzi o mnie.

Mo¿e nie ca³kiem identyczne odpar³ Gleed Otondon ale

mog¹ byæ zbli¿one.

Ach, jak to m¹drze powiedziane. Mam nadziejê, ¿e teraz

ju¿ bez wahania bêdziesz móg³ wróciæ do swoich towarzyszy

z Prawdziwej Gildii i przekazaæ, ¿e ich przyjaciel i wspólnik w in-

teresach, Kudar Mubat, jest, jak to mówisz, z nimi.

Mo¿e wzruszy³ ramionami Otondon. Jeszcze lepiej bê-

dzie, jeli za³atwimy równie¿ tamt¹ drug¹ sprawê. Wiesz, tê spra-

wê z ³apówk¹.

I znowu to brzydkie s³owo! Spomiêdzy pierzastych otwo-

rów wydechowych wydoby³o siê ciê¿kie westchnienie. Ale wiem,

co masz na myli. W koñcu to ja podnios³em tê kwestiê, choæ

uczyni³em to nieco bardziej delikatnie.

Umiech Gleeda Otondona wyra¿a³ czyst¹ chciwoæ.

Gdybymy siê tym zajêli ju¿ teraz, tak, abym mia³ jaki

namacalny dowód wtedy mylê, ¿e posz³oby jak po male, no

nie?

Och, tak. Ale¿ oczywicie. Czubkiem jednego szpona

Kudar Mubat podrapa³ siê po trójk¹tnej twarzy. ¯¹danie emisa-

riusza, aby przekazaæ kredyty ze skarbca sieci do jego kieszeni,

istotnie sprawia³o pajêczarzowi pewien k³opot. Sprawy finansowe

zwykle za³atwia³ jego zawi¹zek ksiêgowy, Bilans, ale akurat w tej

chwili Bilans by³ zajêty wcielaniem siê w Kudara Mubata i sie-

dzia³ w starym egzoszkielecie pajêczarza. Trandoszañski ³owca

nagród Bossk nie mia³ pojêcia, ¿e prawdziwy Kudar Mubat w tym

samym czasie prowadzi negocjacje z jednym z jego nieprzyjació³

z Prawdziwej Gildii. Kudar Mubat za nie mia³ najmniejszego

zamiaru koñczyæ tej maskarady. Ryzykowa³, ¿e i Bossk, i Gleed

Otondon wpadn¹ w mordercz¹ wciek³oæ i rzuc¹ siê nie na siebie

wzajemnie, ale na Kudara Mubata.

W istocie powiedzia³ pajêczarz po chwili milczenia je-

stem ogromnie zak³opotany, ale w tej chwili nie mogê spe³niæ two-

jego jak¿e rozs¹dnego ¿¹dania.

Co? warkn¹³ Gleed Otondon i zachichota³ drwi¹co. Chy-

ba ¿artujesz. Wszyscy wiedz¹, ¿e siedzisz na kredytach.

Przykro mi, ale tak nie jest Kudar Mubat powoli pokrê-

ci³ g³ow¹. Zawi¹zki zgromadzone wokó³ niego zbli¿y³y siê, niczym

¿a³osne sierotki, szukaj¹ce schronienia przed zimnym wiatrem.

Zwróci³y oczka ku twarzy Otondona. Nie wszystkie moje przed-

siêwziêcia posz³y tak g³adko jak te, w których moje skromne mo¿-

liwoci po³¹czy³em z mo¿liwociami waszej profesji. Dlatego tak

gor¹co pragnê znowu zadzierzgn¹æ wiêzy wzajemnie korzystnej

wspó³pracy z prawdziwymi spadkobiercami tradycji Gildii £ow-

ców Nagród. W galaktyce jest tak wiele nieuczciwych, pod³ych

istot, a ja jestem tylko pokornym porednikiem, pomocnikiem przy

prowadzeniu interesów anga¿uj¹cych ró¿ne strony i tak ³atwo

mnie odrzeæ z tego, co mi siê s³usznie nale¿y pajêczarz czub-

kiem szpona otar³ kilka z paciorkowatych oczu, choæ ³zy by³y w jego

przypadku fizjologiczn¹ niemo¿liwoci¹. A ja mam tyle wydat-

ków koniec szpona powêdrowa³ w kierunku st³oczonych zawi¹z-

ków. Doprawdy utrzymanie takiego miejsca to wydatek bar-

dziej medyczny ni¿ inwestycyjny.

Oszczêd sobie emisariusz Prawdziwej Gildii z odraz¹

spojrza³ na arachnoidalne stworzenie. Jeli chcesz siê uskar¿aæ

na biedê, to wybierz sobie kogo innego. Otondon zacz¹³ zapi-

naæ mosiê¿ne haftki okrycia. Nie chce mi siê tego s³uchaæ. Ale

nie zapomnij wsta³ z miejsca i gronie pochyli³ siê nad pajêcza-

rzem ¿e masz u mnie d³ug.

D³ug honorowy zaskrzecza³ Kudar Mubat, cofaj¹c siê

przed gronie wyci¹gniêtym palcem Otondona. Ka¿d¹ standar-

dow¹ jednostkê czasu rozpocznê od przypomnienia sobie tej w³a-

nie sprawy.

Noo, ja mylê. Otondon wyprostowa³ siê i rozejrza³ do-

ko³a. Jego ramiona prawie dotyka³y sklepionych, w³óknistych cian

komnaty. Jak siê st¹d wychodzi? Muszê wracaæ do Gildii. Na

pewno na mnie czekaj¹.

Kudar Mubat wys³a³ jednego z wewnêtrznych zawi¹zków prze-

wodników, by wskaza³ Otondonowi drogê do g³ównego obszaru do-

ków. Po drugiej stronie sieci znajdowa³o siê jeszcze jedno, mniejsze

l¹dowisko. Tam sta³ zacumowany Wciek³y Pies, statek trando-

szañskiego ³owcy nagród Bosska, bezpiecznie ukryty przed wzro-

kiem Gleeda Otondona. Kiedy Bossk skontaktowa³ siê z Kudarem

Mubatem, ¿¹daj¹c spotkania, by omówiæ wspólne interesy, pajê-

czarz wmówi³ mu, ¿e powinien to zrobiæ potajemnie twierdzi³, ¿e

potê¿ne si³y, których istnienie sugerowa³, lecz nazwy nie wymieni³,

obserwuj¹ sieæ oraz przyloty i odloty goci. To wystarczy³o, aby

przekonaæ Bosska do zastosowania takiej procedury podejcia i l¹-

dowania, aby nie zorientowa³ siê, ¿e emisariusz Prawdziwej Gildii

przybywa do sieci prawie w tym samym czasie. Gleed Otondon

zosta³ nabrany w ten sam sposób i równie ³atwo.

Nie opuszczaj¹c swojego gniazda w g³ównej komnacie sieci,

Kudar Mubat pod³¹czy³ siê znów do neuronowego wejcia za-

wi¹zku optycznego, z którego korzysta³ wczeniej. Natychmiast

ujrza³ podejrzliw¹ minê Trandoszanina Bosska równie wyranie,

jakby by³ razem z nim w tamtej komnacie zamiast przebranego

zawi¹zku ksiêgowego Bilansa.

Co to? Bossk obróci³ g³owê, ws³uchuj¹c siê w jaki odle-

g³y dwiêk.

Kudar Mubat, siedz¹cy po drugiej stronie wyd³u¿onego je-

dwabistego w³ókna neuronowego, ostro¿nie zmieni³ pole widzenia

zawi¹zku optycznego, aby widzieæ równie¿ opuszczony egzoszkielet

pajêczarza.

S³ucham uprzejmie? z wnêtrza skorupy przemówi³ g³os

identyczny z g³osem Kudara Mubata. Zawi¹zek ksiêgowy Bilans

rozpostar³ dwa przednie odnó¿a egzoszkieletu w gecie zdziwie-

nia. O czym raczysz mówiæ?

O tym, co s³ysza³em przed chwil¹. Nozdrza pokrytego

³uskami pyska Bosska rozszerzy³y siê, jakby w przetworzonym

powietrzu sieci wywêszy³ jakie zdradzieckie moleku³y. Jakby

startowa³ jaki statek.

W pró¿ni kosmosu otaczaj¹cej dryfuj¹c¹ sieæ ha³as niewiel-

kich silników startowych statku Gleeda Otondona nie by³by s³y-

szalny, ale zewnêtrzne w³ókna strukturalne sieci przenios³y doæ

wibracji spowodowanych od³¹czaniem zawi¹zków cumowniczych,

by czu³y s³uch Bosska zdo³a³ je wychwyciæ.

Lekki dreszcz strachu poruszy³ chitynowym cia³em Kudara

Mubata. Jeli Bilans, ukryty w wylince pajêczarza, straci refleks,

Bossk bez trudu dojdzie do wniosku zreszt¹ s³usznego ¿e sieæ

mia³a jeszcze innego gocia.

Tak, rzeczywicie tak to brzmia³o, prawda?

Kudar Mubat zacisn¹³ wszystkie odnó¿a wokó³ gniazda.

Ale to oczywicie co innego ci¹gn¹³ dalej Bilans. No

bo jakim cudem?

W polu widzenia zawi¹zku optycznego, zwisaj¹cego ze skle-

pienia mniejszej komnaty, Bossk zwróci³ spojrzenie w¹skich, ga-

dzich oczu w kierunku skorupy z ukrytym w niej Bilansem.

No to powiedz sykn¹³ dlaczego to nie mia³by byæ sta-

tek?

To proste odpar³ grzecznie zapytany. Mój drogi Boss-

ku, jedynym powodem, dla którego jakakolwiek istota rozumna

przybywa do mojej nêdznej sieci, jest chêæ prowadzenia interesów

ze mn¹. Jestem ogromnie wdziêczny za te wizyty. Ale widzisz

mnie teraz przed sob¹, prawda? I by³o tak przez ca³y czas, jaki

spêdzilimy razem, bardzo zreszt¹ dla mnie przyjemny i po¿ytecz-

ny, czy¿ nie? Nie móg³bym raczej prowadziæ powa¿nych dyskusji

o interesach z ¿adn¹ inn¹ istot¹, poniewa¿ przez ca³y czas ofiaro-

wa³em ci moj¹ niepodzieln¹ uwagê. Jedna para odnó¿y egzo-

szkieletu unios³a siê w parodii ludzkiego wzruszenia ramion. Wiêc

po co kto mia³by tu przylatywaæ? Doprawdy nie ³udzê siê, aby

mój dom mia³ inne zalety, które mog³yby przyci¹gaæ tu goci.

Bossk zmru¿y³ oczy jeszcze bardziej z wyrazem g³êbokiej nie-

ufnoci. £uski na jego czole zbieg³y siê porodku, a mózg pod nimi

usi³owa³ uporaæ siê z tym problemem.

No wiêc co to by³o?

To tylko proces usuwania mieci z mojej sieci. Skorupa,

sterowana przez Bilansa, powoli pokrêci³a g³ow¹. Jakie to ¿enuj¹ce,

6 Spisek Xizora

dyskutowaæ w towarzystwie o kanalizacji i podobnych rzeczach!

Niestety, mam te same problemy porz¹dkowe co wszystkie inne

statki, wêdruj¹ce przez otwart¹ przestrzeñ. Pewne produkty odpa-

dowe nale¿y usun¹æ, a dla higieny lepiej jest uczyniæ to odpowied-

nio szybko, aby otaczaj¹ca nas strefa nawigacyjna pozosta³a wol-

na od nazwijmy to obrzydliwego towarzystwa. Trójk¹tna

twarz wylinki, replika twarzy Kudara Mubata, rozci¹gnê³a siê

w lekkim umiechu. Doprawdy, mój drogi Bossku, nawet statki

Floty Imperialnej Palpatinea robi¹ dok³adnie to samo.

Taaak przytakn¹³ Bossk powoli. Chyba masz racjê.

Niezupe³nie, mrukn¹³ do siebie Kudar Mubat. Pajêczarz by³

pe³en podziwu dla historyjki, jak¹ zawi¹zek ksiêgowy w³anie uczê-

stowa³ gocia, ale prawda by³a taka, ¿e sieæ ca³kowicie przerabia³a

tworz¹c¹ j¹ materiê. Kudar Mubat mia³ instynktowny wstrêt do

wypuszczania ze szponów bodaj najmniejszej cz¹steczki, jaka kie-

dykolwiek znalaz³a siê w ¿ywej strukturze sieci. Ale jak d³ugo Tran-

doszanin daje siê nabraæ, prawda nie ma wielkiego znaczenia, przy-

zna³ w duchu.

Gdy Bossk wreszcie opuci³ sieæ, a Wciek³y Pies zosta³

uwolniony z zawi¹zków cumowniczych w bezpiecznym odstêpie

czasu po starcie poprzedniego gocia, Kudar Mubat zacz¹³ za-

chwycaæ siê zrêcznoci¹ i pewnoci¹ siebie, z jak¹ jego twór roz-

wia³ podejrzenia ³owcy nagród.

Doskona³a robota pochwali³, usadowiony bezpiecznie

w swoim pneumatycznym gniedzie. Uniós³ zawi¹zek ksiêgowy,

który przycupn¹³ na zakrzywionym czubku jednego z przednich

odnó¿y. W odleg³ej komnacie opuszczony egzoszkielet znów by³

tylko nieruchom¹ podobizn¹ fizycznego kszta³tu pajêczarza. Po-

radzi³e sobie z tym Trandoszaninem w sposób, który napawa dum¹

twego twórcê.

To tylko interesy. Bilans nie okazywa³ zak³opotania kom-

plementem. Jeli wykazujê w tym kierunku jakie zdolnoci, to

dlatego ¿e wszystkie interakcje pomiêdzy istotami rozumnymi

mo¿na zredukowaæ do kwestii kredytów, wydatków i debetów.

Jedno z odnó¿y zawi¹zku ksiêgowego zakreli³o w powietrzu kszta³t

zera. Sumuj i dziel.

Dziel i rz¹d. Oczywicie rz¹dzenie by³o w tym wy-

padku nieco przesadzon¹ figur¹ retoryczn¹. Kudar Mubat w zu-

pe³noci zadowala³ siê wy¿sz¹ od redniej stop¹ zysku. To za-

wsze najlepsza rada.

Kudar Mubat wypuci³ zawi¹zek ksiêgowy, który podrepta³

na swoje zwyk³e miejsce spoczynku, ukryte g³êboko w wewnêtrz-

nych korytarzach sieci. Jeli pajêczarz nie bêdzie ostro¿ny, jego

prymitywne serce mo¿e znowu zmiêkn¹æ dla tej mniejszej repliki

samego siebie. Pomoc zawi¹zku pozwoli³a mu osi¹gn¹æ bardzo

wiele: trandoszañski ³owca g³ów Bossk odszed³ przekonany o tym

samym co jego przeciwnik Gleed Otondon, to znaczy, ¿e Kudar

Mubat i jego perwersyjne intrygi s¹ po stronie jego czêci starej

Gildii £owców Nagród. Niech sobie w to wierz¹, pomyla³ pajê-

czarz. Kiedy przekonaj¹ siê, ¿e jest inaczej, bêdzie za póno, ¿eby

cokolwiek na to poradziæ. A kto wygra bitwê Prawdziwa Gildia

czy Komitet Zreformowanej Gildii to doprawdy nie mia³o wiêk-

szego znaczenia. Jak d³ugo zwyciêstwo bêdzie po stronie Kudara

Mubata

Pajêczarz podwin¹³ odnó¿a i zacz¹³ medytowaæ, jaki powi-

nien byæ jego nastêpny krok w tej intrydze.

R O Z D Z I A £

Oto raport, Wasza Ekscelencjo.

Ksi¹¿ê Xizor, rozparty wygodnie w inteligentnym fotelu w swo-

jej prywatnej kwaterze, wyci¹gn¹³ rêkê, aby wzi¹æ podany us³u¿-

nie przez lokaja pojedynczy arkusz flimsiplastu. Lokaj wsadzi³ srebr-

n¹ tacê pod pachê i wycofa³ siê wród uk³onów. Falleeñski ksi¹¿ê

zd¹¿y³ zreszt¹ zapomnieæ o jego istnieniu, zanim jeszcze zamknê³y

siê za nim wysokie, bogato rzebione drzwi.

W chwilach takich jak ta Xizor wola³ byæ sam. Nie po to, aby

zachowaæ tajemnicê salê tronow¹ otaczali poddani, którzy z czy-

stego strachu lub lojalnoci byli równie zaanga¿owani w organiza-

cjê Czarnego S³oñca, jak on sam lecz po to, by bezsensowne

gadanie nie zak³óca³o toku jego myli. Istoty pochodz¹ce z innych

planet i odmienne genetycznie s³u¿y³y wy³¹cznie przyjemnociom

lub zyskowi. Xizor móg³ sobie pogratulowaæ, ¿e swego czasu uda-

³o mu siê znaleæ sposób, aby te dwa cele ze sob¹ po³¹czyæ. Fallee-

ñskie feromony wywiera³y potê¿ny wp³yw na samice prawie wszyst-

kich rozumnych gatunków w galaktyce. Wystarczy³o to

w zupe³noci, aby zaspokoiæ apetyty Xizora, wiêc rozkoszowa³ siê

bez przeszkód ³atwymi podbojami. Jeli przy okazji uwiedzenia

wysoko postawionej pani dyplomatki, czy to ze starej Republiki,

czy nowego Sojuszu Rebeliantów, jednoczenie uda³o mu siê pchn¹æ

do przodu sprawy Czarnego S³oñca lub w³asne, tym lepiej. Kiedy

jednak uzyska³ wszystko, czego ¿¹da³, ten sam zimny umiech

przemyka³ po jego twarzy o ostrych rysach, a g³êboki fiolet ga-

dzich oczu znika³ za drwi¹co przymru¿onymi powiekami, kiedy

jednym gestem po¿egnania dawa³ do zrozumienia, ¿e mi³osne opê-

tanie jego partnerki ju¿ go nie interesuje. Falleen najchêtniej prze-

¿ywa³ swoje podboje seksualne we wspomnieniach, niczym tro-

feum umieszczone w labiryncie korytarzy zamkniêtych pod zie-

lonkaw¹ skór¹ czaszki.

Chocia¿ jednak falleeñska psychika ogólnie charakteryzowa³a

siê gadzim ch³odem, mia³a w sobie jednak jeden gor¹cokrwisty

element. Pod tym wzglêdem ten gatunek podobny by³ do Trando-

szan, jeli pomin¹æ paskudne, ³uskowate cia³o i wielkie zêbiska.

Bo w przeciwieñstwie do Trandoszanina Falleen, tak jak Xizor,

obnosi³ siê z wynios³¹ elegancj¹, podkrelon¹ jeszcze delikatn¹

struktur¹ kostn¹. Elegancja stanowi³a równie dobry powód legen-

darnych mo¿liwoci seksualnych, co potê¿ne feromony, emanuj¹-

ce z jedwabistej skóry. Oba gatunki ³¹czy³o tylko jedno: wiecznie

nienasycony g³ód. U Trandoszan g³ód ten koncentrowa³ siê we

wnêtrznociach. Ich wiêcej ni¿ skromnie rozwiniête mózgi s³u¿y³y

jedynie zaspokojeniu najbardziej podstawowych funkcji prymityw-

nie miêso¿ernego organizmu. Zwyciê¿yæ wroga to znaczy go zjeæ.

My, Falleenowie, jestemy jednak pod tym wzglêdem trochê sub-

telniejsi, myla³ Xizor.

Dalsze rozkosze bêd¹ musia³y poczekaæ, bo w tej chwili mia³

co innego do roboty. Na powierzchni flimsiplastu w³anie zaczê³y

siê wyranie formowaæ s³owa.

Wydzielane feromony, choæ stanowi³y cechê charakterystycz-

n¹ dla ca³ego gatunku, ró¿ni³y siê u ró¿nych Falleenów na tyle, ¿e

mog³y stanowiæ klucz koduj¹cy dla urz¹dzeñ zabezpieczaj¹cych.

Reakcja chemiczna zachodz¹ca we w³óknach flimsiplastu mog³a

zostaæ zainicjowana wy³¹cznie czubkami palców ksiêcia Xizora.

Uniós³ arkusz, ustawiaj¹c go w wygodnej odleg³oci od oczu.

By³ to raport jednego z jego poruczników organizacji Czarne-

go S³oñca, Kianthara nazwiskiem Kreetah. Vigo Kreetah, jeli

u¿yæ honorowego tytu³u, który zdoby³ w ci¹gu d³ugiej i wiernej

s³u¿by, by³ zawsze lojalny, niekiedy sprytny i czêsto gwa³towny.

Mia³ doskona³e ród³a informacji umiejscowione w ca³ej galakty-

ce. Kiantharañskie wiêzy rodzinne i feudalne by³y tak skompli-

kowane proces reprodukcji wymaga³ przekazywania zap³od-

nionych jaj przed narodzeniem przez trzy pokolenia nie

spokrewnionych ze sob¹ klanów ¿e osoby z zewn¹trz nie mia³y

najmniejszej szansy zorientowania siê we wszystkich poziomach

pokrewieñstwa na ich rodzimej planecie. Jednoczenie ca³y gatu-

nek mia³ myl¹co uczciwe twarze, które znacznie u³atwia³y im

zdobycie zaufania innych istot rozumnych. Tak te¿ postêpowali

wszyscy krewniacy Kreetaha na poziomie subalfa, którzy zdo³ali

siê wkrêciæ do ró¿nych instytucji finansowych, obs³uguj¹cych nie

ca³kiem uczciwy galaktyczny biznes. Biznes ten obejmowa³ rów-

nie¿ dzia³alnoæ arachnoidalnego pajêczarza Kudara Mubata jako

porednika pomiêdzy ³owcami nagród a ich klientami. Agenci Kre-

etaha sk³adali mu regularne raporty, nie przepuszczaj¹c ¿adnej,

nawet najmniejszej informacji, jaka przewinê³a siê w zasiêgu ich

wielosoczewkowych oczu.

Ksi¹¿ê czeka³ niecierpliwie w³anie na ten raport. Za¿¹da³, aby

ród³a Kreetaha sprawdzi³y i zdoby³y pewn¹ wiadomoæ. Lubi³

wiedzieæ, czym zajmuj¹ siê inne istoty rozumne, zw³aszcza jeli

informacje na ten temat zosta³y skradzione wprost sprzed ich no-

sów o ile je mieli.

Xizor docenia³ zwiêz³oæ i spójnoæ tych raportów.

OBIE FRAKCJE GILDII £OWCÓW NAGRÓD POROZUMIA£Y

SIÊ Z KUDAREM MUBATEM. OTONDONA Z PRAWDZIWEJ

GILDII I BOSSKA Z KOMITETU ZREFORMOWANEJ GILDII

WIDZIANO W SIECI.

Jakie¿ to intryguj¹ce, pomyla³ ksi¹¿ê Xizor. Nowiny wcale

go nie zaskoczy³y. Co wiêcej, potwierdza³y doskona³oæ jego w³a-

snych planów i umiejêtnoæ dok³adnego przewidywania, co zrobi¹

w danej chwili inni gracze. Jemu pozosta³o tylko zdecydowaæ, jaki

bêdzie kolejny ruch.

Od chwili zapoznania siê z raportem Vigo Kreetaha do pe³ne-

go zrozumienia jego znaczenia przez Xizora minê³o zaledwie kilka

sekund. Subtelne feromony wydzielane przez jego cia³o zaczê³y

teraz zupe³nie inaczej dzia³aæ na chemikalia zawarte w arkusiku

flimsi. Ca³y tekst znik³ nagle, poch³oniêty przez p³omienie z¿eraj¹-

ce samozapalaj¹ce siê w³ókna. W jednej chwili raport zmieni³ siê

w kupkê czarnego popio³u w d³oni Xizora. Nie przeszkadza³ mu

pal¹cy ¿ar; traktowa³ to jako kolejn¹ próbê samokontroli. Szkole-

nie wojownika uodporni³o go na o wiele wiêkszy ból. Zanim jesz-

cze p³omienie zgas³y zupe³nie, zmi¹³ resztki p³on¹cej kartki, roz-

cieraj¹c je na proch. Wiadomoæ, jak¹ zawiera³a, zosta³a teraz

bezpiecznie usuniêta z wszechwiata.

Prawie usuniêta. Jej treæ przetrwa³a w pamiêci ksiêcia Xizora

i jego zaufanego porucznika Vigo Kreetaha. Wiedza stanowi³a si³ê,

zw³aszcza za wiedza o sprawach tajnych. O tajemnicach innych

istot. A kiedy informacja zawiera³a co interesuj¹cego lub wa¿nego

dla Imperatora Palpatinea, to mia³a jeszcze wiêksz¹ moc. To wstyd,

aby j¹ pomniejszaæ, dziel¹c siê sekretem z inn¹ osob¹, pomyla³

Xizor. Tajemnice mia³y w³asn¹ energiê; ka¿da kolejna rozumna

istota w³¹czona do ich krêgu rozmienia³a tê energiê na drobne.

Nawet Vigo Czarnego S³oñca, taki jak Kreetah, któremu podobno

interesy organizacji le¿a³y na sercu równie mocno, jak jego w³ad-

cy no có¿, Xizor bêdzie musia³ podj¹æ w tej materii strategiczn¹

decyzjê. Oczywicie, bêdzie to decyzja personalna. Lojalnoæ Kre-

etaha by³a w krêgach Czarnego S³oñca przys³owiowa ale wybi-

jaj¹cy siê talentem m³odzi ¿o³nierze z radoci¹ przyjêliby tak¹ mo¿-

liwoæ awansu. Gdyby na szczycie pewnego dnia pojawi³ siê

wakat

Xizor otrz¹sn¹³ z d³oni resztki popio³u: czarne p³atki, prawie

pozbawione ciê¿aru, spoczê³y ³agodnie na fa³dach jego p³aszcza.

Przez kilka nastêpnych sekund wa¿y³ istnienie Vigo Kreetaha na

czu³ej wadze swoich myli i podj¹³ decyzjê. Kreetah bêdzie ¿y³,

przynajmniej jeszcze przez jaki czas. Niezachwiana lojalnoæ pod-

danego zas³uguje w koñcu na jak¹ nagrodê mo¿na w zamian za

to zapewniæ mu jeszcze trochê ¿ycia i oddechu.

Poza tym Xizor mia³ jeszcze parê innych spraw do rozwa¿e-

nia, zwi¹zanych z tym, czego dowiedzia³ siê z raportu Kreetaha.

Powieki fioletowych oczu zwêzi³y siê niemal w szparki, gdy obra-

ca³ w mylach tê informacjê, jakby ogl¹da³ ka¿d¹ po kolei fasetê

piêknego, choæ truj¹cego klejnotu. W jego prywatnym skarbcu,

obok za³adowanych skarbami kufrów Czarnego S³oñca, spoczy-

wa³y pojemniki ze szlachetnych metali, bezpiecznie ukrywaj¹ce

najrzadsze z zielonych diamentów. W galaktyce by³y i inne klejno-

ty, jeszcze rzadsze i jeszcze piêkniejsze w koñcu diament to tyl-

ko kawa³ek wêgla. Te jednak wystarczy³o potrzymaæ w d³oni nie

d³u¿ej ni¿ przez pó³ minuty, aby otrzymaæ mierteln¹ dawkê pro-

mieniowania radioaktywnego. I dlatego w³anie by³y dla Xizora tak

cenne.

Od czasu do czasu ofiarowywa³ w darze jeden z nich swej

aktualnej kochance, gdy uzna³, ¿e jej rola siê skoñczy³a, ona za

by³a odmiennego zdania. Oczywicie, nie wrêcza³ jej tego sam

maleñkie pude³eczko przesy³a³ przez pos³añca, bez którego mo¿na

siê obyæ, a który by³ równie¿ na tyle us³u¿ny, aby zawiesiæ klejnot

na platynitowym ³añcuszku wokó³ piêknej szyi damy. A potem, w od-

powiednim czasie, pewien zaufany s³uga Czarnego S³oñca, w³amy-

wacz z dowiadczeniem w pracy z niebezpiecznymi materia³ami,

przynosi³ z powrotem diament, który spe³ni³ ju¿ swoje zadanie,

pozostawiaj¹c na miejscu urodziwe zw³oki.

Ksi¹¿ê Xizor pomyla³ sobie, ¿e niektóre cenne informacje s¹

podobne do tych toksycznych kamieni z jego kolekcji. Ogromnie

po¿¹dane, równie niezaprzeczalnie u¿yteczne, lecz czasem zabój-

cze dla swoich posiadaczy. Truizm na miarê galaktyczn¹ najlep-

szymi powiernikami tajemnic s¹ trupy.

Falleeñczyk powoli skin¹³ g³ow¹. Jego d³onie spoczywa³y bez-

w³adnie na porêczach inteligentnego fotela. On równie¿ by³ zagro-

¿ony dziêki posiadaniu tak cennej informacji. Imperator Palpatine

zdawa³ siê niewiadom faktu, ¿e jeden z jego najbardziej zaufa-

nych popleczników jest jednoczenie przywódc¹ najwiêkszej or-

ganizacji przestêpczej w ca³ej galaktyce, choæ Lord Vader wspo-

mina³ o swoich podejrzeniach, i to nieraz. Ale Palpatine na pewno

wie, ponuro pomyla³ Xizor. Nie móg³ uwierzyæ, aby Imperator,

który wiedzia³ prawie wszystko, co dzia³o siê w galaktyce, nie do-

myla³ siê czego takiego. Pewnie ma swoje powody, aby tego nie

okazywaæ, myla³. Imperator Palpatine by³ mistrzem subtelnej stra-

tegii: byæ mo¿e pozostawienie na jaki czas wolnej rêki Czarnemu

S³oñcu s³u¿y³o jakiemu szczególnemu celowi. Gdyby teraz, w ta-

kich czasach, zdecydowa³ siê na konfrontacjê z organizacj¹ prze-

stêpcz¹ tej miary, znalaz³by siê w najgorszej z mo¿liwych sytuacji

politycznej i militarnej. W wojnie na dwa fronty nawet Imperium,

wraz ze wszystkimi swymi zasobami, mog³oby okazaæ siê za ma³e,

by jednoczenie zwalczaæ Czarne S³oñce i Sojusz Rebeliantów. Pal-

patine nie móg³ pozbyæ siê Xizora z dworu, nie móg³ te¿ nie oka-

zaæ mu choæby pozorów zaufania, jeli nie chcia³ zadrzeæ z Czar-

nym S³oñcem.

Z tego wynika³o, ¿e Palpatine lepiej wyjdzie na tym, jeli zo-

stawi Xizora w spokoju przynajmniej na razie. Ale Xizor nie by³

takim g³upcem, aby czuæ siê ca³kowicie bezpiecznie. Wystarczy

jedna ma³a niedyskrecja z jego strony i ca³a galaktyka dowie siê,

¿e jest przywódc¹ Czarnego S³oñca, a wtedy Imperator bêdzie

musia³ dzia³aæ, niezale¿nie od kosztów. Kontrola Palpatinea nad

jego dominium nie by³a jeszcze na tyle silna, aby ryzykowaæ udo-

wodnienie, ¿e Imperium hoduje zdrajców na w³asnym ³onie.

On wie, myla³ Xizor, ale inni nie wiedz¹. To bardzo wa¿ne.

Nie chodzi³o tu o oszukanie Palpatinea, lecz o utrzymanie w nie-

wiadomoci ca³ej galaktyki, i w tym w³anie celu nale¿a³o dopil-

nowaæ, aby nie znalaz³y siê ¿adne powi¹zania pomiêdzy Vigo

Kreetahem i jego siatk¹ szpiegowsk¹ a ostatecznym odbiorc¹ ich

informacji, to znaczy ksiêciem Xizorem.

Gdyby uda³o siê przeledziæ wêdrówkê informacji od róde³

Kreetaha do organizacji Czarnego S³oñca, trudno by³oby nie za-

uwa¿yæ zwi¹zku pomiêdzy ksiêciem Xizorem a Czarnym S³oñ-

cem, nawet bez wyranych dowodów. Sam Imperator byæ mo¿e

zignoruje je, tak jak je ignorowa³ dotychczas. Ale inni na przy-

k³ad Sojusz Rebeliantów niekoniecznie. I to w³anie mo¿e byæ

przyczyn¹, dla której Imperator Palpatine w koñcu bêdzie musia³

zacz¹æ dzia³aæ ze skutkiem natychmiastowym i miertelnym.

Xizor wiedzia³, ¿e do utrzymania wszystkiego w tajemnicy

mo¿e nie wystarczyæ zachowanie anonimowoci. Ogniwo ³añcu-

cha, które prowadzi do niego, nale¿y zniszczyæ, zamieniæ w parê,

jak pod dzia³aniem promienia lasera. Zdecydowa³ ju¿, ¿e Kreetah

bêdzie dla niego bardziej u¿yteczny ¿ywy ni¿ martwy, a zatem

nale¿y wyeliminowaæ inne ogniwo. Mo¿e siê tym zreszt¹ zaj¹æ

sam Kreetah: Vigo Czarnego S³oñca mo¿e bez trudu za³atwiæ na-

g³e znikniêcie kilku w³asnych róde³ informacji. A potem ju¿ tylko

pozostanie sprawa odbudowania przez Kreetaha jego siatki szpie-

gowskiej w szeregach Sojuszu Rebeliantów i postawienia kilku

dodatkowych barier pomiêdzy nimi a Czarnym S³oñcem. K³opotli-

we, ale nie niemo¿liwe.

Xizor odnotowa³ ju¿ sobie w pamiêci, jakie instrukcje powi-

nien przekazaæ Kreetahowi. Nie spodziewa³ siê, aby Kianthara-

nin mia³ jakie obiekcje. W koñcu to tylko standardowa procedura

operacyjna. Standardowa i znajoma. A nawet doæ przyjemna,

pomyla³ Xizor z umieszkiem b³¹kaj¹cym siê w k¹ciku ust.

Tylko dlatego ¿a³owa³, ¿e oszczêdzi³ ¿ycia Kreetaha. Musia³

sobie odmówiæ przyjemnoci zabicia go.

R O Z D Z I A £

Przychodzi taka chwila, gdy cel jest ju¿ namierzony, broñ

wycelowana i trzeba tylko przycisn¹æ kciukiem przycisk wyzwala-

cza. Boba Fett mia³ w swojej karierze wiele takich momentów,

wystarczaj¹co du¿o, aby nie odczuwaæ ¿adnej reakcji fizjologicz-

nej, przyspieszonego pulsu, wstrzymania oddechu pod ciemnym

wizjerem he³mu, stru¿ki adrenaliny w ¿y³ach cia³a obleczonego

w mandaloriañsk¹ zbrojê wojenn¹

Wci¹¿ jednak pozostawa³o uczucie satysfakcji, niemal udu-

chowiony ¿ar w najczulszym miejscu jego osoby. Po to w³anie

¿y³, po to, a nie dla kredytów, jakie przynosi³a mu ta ciê¿ka praca.

W kokpicie Niewolnika I okryte rêkawicami d³onie Boby

Fetta porusza³y siê szybko po uk³adach nawigacyjnych. Szybkoæ

statku by³a ju¿ ustawiona na maksimum; ci¹g robionych na za-

mówienie i bardzo kosztownych silników produkcji Mandal Motors

wzrasta³ w kierunku przeci¹¿enia. Konstrukcja nona Niewolnika I

dygota³a od delikatnej wibracji, rozmywaj¹cej kontury mierników

i wskaników pod palcami Fetta. W iluminatorze kokpitu, na tle

nieruchomego morza gwiazd, widaæ by³o lad silników statku, któ-

ry ciga³. Jest dobry, pomyla³ Fett z uraz¹. Ale nie doæ dobry.

cigany statek, £owca G³ów Z-95 Incom Corporation, dosko-

nale siê nadawa³ do takich w³anie pogoni na du¿ej prêdkoci i do

manewrów unikowych. Ten konkretny model zosta³ wyposa¿ony

w dodatkowe pomieszczenie pasa¿erskie, rozci¹gaj¹ce siê od po-

szerzonego kokpitu wzd³u¿ ca³ego kad³uba. Niezgrabna dobudów-

ka w normalnej atmosferze spowodowa³aby ujemny efekt aerody-

namiczny, ale w pró¿ni nie mia³a wiêkszego wp³ywu na szybkoæ

statku. Boba Fett wiedzia³, kim jest pilot: niezrzeszony sabota¿ysta

³owów nazwiskiem Ndru Suhlak, dzieciak, którego wylano z Bazy

Myliwców Tierfon, nale¿¹cej do Sojuszu Rebeliantów, bynajmniej

nie z powodu braku umiejêtnoci pilota¿u, lecz za wyj¹tkowy brak

subordynacji. Dowiadczenie i przeszkolenie, jakie Suhlak zdoby³,

przebywaj¹c w towarzystwie takich asów przestrzeni jak Jek Po-

rkins i Wes Janson, plus jego w³asne, naturalne zdolnoci w ga-

laktyce s¹ cechy, z którymi po prostu trzeba siê urodziæ szybko

wynios³y go na szczyty wybranej specjalizacji. A specjalnoæ by³a

nie³atwa i wymaga³a niema³ej zrêcznoci. Sabota¿ ³owów polega³

na bezpiecznym przetransportowaniu i odstawieniu twardego to-

waru, po jednym stworzeniu na transport. Suhlak twierdzi³, ¿e jest

w stanie przewieæ dowoln¹ istotê rozumn¹, za której g³owê wy-

znaczono nagrodê czyli w ¿argonie ³owców nagród twardy to-

war z punktu A do punktu B, nie daj¹c siê z³apaæ, niezale¿nie

od osoby, która tego towaru po¿¹da³a.

Wielkie gadanie, pomyla³ Fett, wprowadzaj¹c kolejn¹ mikro-

poprawkê kursu, aby pozostaæ na ogonie Z-95. Ch³opak udowod-

ni³, ¿e ma pilota¿ we krwi, zwiewaj¹c sprzed nosa nawet tym nie-

wielu ³owcom nagród, dla których Boba Fett mia³ bodaj cieñ

szacunku. £owca nagród IG-88, robot, zosta³ za³atwiony tak b³y-

skawicznie, ¿e procesory optyczne wewn¹trz jego durastalowego

³ba nawet nie zd¹¿y³y zarejestrowaæ statku Suhlaka mijaj¹cego przy-

gotowan¹ zasadzkê.

Wiêkszoæ innych ³owców nagród, zanim jeszcze Gildia roz-

dzieli³a siê na dwie g³ówne frakcje, przyjê³a za generaln¹ zasadê,

¿e statku Suhlaka nie nale¿y goniæ, poniewa¿ jest to strata czasu,

paliwa i ¿ycia. Nie wszystkie manewry ucieczkowe Suhlaka opie-

ra³y siê wy³¹cznie na szybkoci.

Boba Fett wprowadzi³ komendê wymuszenia, kieruj¹c ener-

giê wiêkszoci zbêdnych funkcji Niewolnika I do uk³adu ch³o-

dzenia g³ównego silnika napêdowego. Gdyby w klatkach pod kok-

pitem znajdowa³y siê ¿ywe istoty, zginê³yby od uduszenia w ci¹gu

kilku standardowych jednostek czasowych. Niewolnik I nie mia³

dzi jednak ¿adnych pasa¿erów, ani dobrowolnych, ani przymuso-

wych. Statek Fetta czai³ siê w cieniu rzucanym przez zdemonto-

wane i zniszczone myliwce gwiezdne wisz¹ce ponad toksyczn¹

atmosfer¹ planety Uhltenden: wszystkie systemy napêdowe cze-

ka³y w gotowoci na znak, ¿e pokaza³ siê Z-95 Suhlaka. A kiedy

siê pojawi, rozpoczn¹ siê ³owy.

Ndru Suhlak mia³ albo du¿o szczêcia, albo sporo rozumu,

skoro do tej pory nie zd¹¿y³ jeszcze wejæ w drogê Bobie Fettowi.

Przewo¿ony przez niego towar znajdowa³ siê po prostu poni¿ej

progu zainteresowania Fetta. Pozwala³ ch³opakowi szaleæ tak d³u-

go, jak d³ugo nie mia³o to wp³ywu na interesy Fetta, poniewa¿ by³

to doskona³y sposób, aby Suhlak sta³ siê zbyt pewny siebie. Wszelkie

b³êdy w ocenie w³asnych umiejêtnoci lub szczêcia w przy-

padku konfrontacji z Bob¹ Fettem by³y fatalne w skutkach. W³a-

nie pope³ni³e ten b³¹d, bezg³onie szepn¹³ Fett pod adresem stat-

ku Suhlaka pêdz¹cego przez pustkê przed jego dziobem.

Jedn¹ rêkê w rêkawicy trzyma³ w pogotowiu na uk³adzie kon-

trolnym hipernapêdu Niewolnika I. Komputer nawigacyjny nie

poda³ jeszcze ¿adnych danych astrogatorowi, ale uk³ady ledzenia

i komputer celowniczy by³y gotowe do startu. Jeli Suhlak pope³ni

jeszcze jeden b³¹d i wprowadzi Z-95 w nadprzestrzeñ, po powro-

cie w normalny wymiar stwierdzi, ¿e ma na karku Niewolnika I.

Nikomu jeszcze nie uda³o siê uciec przez Bob¹ Fettem tak tanim

kosztem. Musi wiedzieæ, ¿e to ja, pomyla³ Fett, i ¿e siedzê mu na

karku. He³m mandaloriañskiej zbroi sk³oni³ siê lekko, gdy jego w³a-

ciciel zagl¹da³ w iluminator. Skinienie by³o oznak¹ satysfakcji i pod-

niecenia: pogoñ i nieuchronne pojmanie sprawi mu teraz jeszcze

wiêksz¹ przyjemnoæ.

Z-95 nagle znik³ z pola widzenia.

D³oñ Fetta skoczy³a w stronê prze³¹cznika hipernapêdu, za-

trzymuj¹c siê o u³amek sekundy przed jego w³¹czeniem. Sygna³y

uk³adu ledz¹cego jeszcze siê nie rozjarzy³y czerwieni¹. On wci¹¿

tu jest, pomyla³ Boba Fett i pochyli³ siê do przodu w fotelu pilota,

wizjerem he³mu niemal dotykaj¹c przedniego iluminatora kokpitu.

Jego ocena umiejêtnoci Suhlaka podskoczy³a o jeden punkt. Ma-

newr by³ bardzo zgrabny i Boba Fett spotyka³ siê z nim po raz

pierwszy. Gdyby choæ na chwilê da³ siê nabraæ i wykona³ skok

w nadprzestrzeñ, to zanim z powrotem sprowadzi³by Niewolnika I

do tego sektora, Suhlak wyprzedzi³by go o odleg³oæ nie do nadro-

bienia. A jeli nawet nie dosz³oby do tego Fett nawet nie myla³

o takiej mo¿liwoci, bo nigdy siê to jeszcze nie zdarzy³o na pew-

no pokonanie takiej przestrzeni wymaga³oby bardzo du¿o czasu

i energii. A to uderzy³oby bezporednio w jego zyski jedyn¹ rzecz,

na której zale¿a³o Fettowi.

Szybko przesun¹³ wzrokiem po panelu wskaników uk³adu

ledzenia i przestawi³ regulacjê przes³ony liniowej z bliskiego na

daleki zasiêg jedyn¹ rzecz, na której zale¿a³o Fettowi. Uk³ady

detekcji ciep³a i promieniowania nie zarejestrowa³y nag³ego wzro-

stu profilu emisji Z-95 Suhlaka. Gdyby wykona³ jaki ostry zwrot

od poprzedniego kursu, detektory wy³apa³yby potrzebny w tym

celu dodatkowy ci¹g silnika, nawet gdyby pilot by³ w stanie ukryæ

widzialny rozb³ysk.

Zagadka nag³ego znikniêcia Ndru Suhlaka wraz z twardym

towarem, jaki wióz³ na pok³adzie statku, zaintrygowa³a Bobê Fet-

ta, ale by³o to zainteresowanie zimne i racjonalne. Nie przejmowa³

siê jeszcze czy uda mu siê rozwi¹zaæ zagadkê na czas, by

dopaæ uciekaj¹cego sabota¿ystê, czy nie. Jeli tam jest, a musi

byæ, znajdê go uzna³.

Nie wystarczy przelecieæ w pobli¿u miejsca, gdzie ukry³ siê

Z-95. Boba Fett wyci¹gn¹³ rêkê i zd³awi³ ci¹g g³ównego silnika.

Delikatna wibracja konstrukcji Niewolnika I usta³a natychmiast.

Statek raptownie zmniejszy³ prêdkoæ.

I to go uratowa³o.

Boba Fett zobaczy³ nagle, ¿e jedna z gwiazd widocznych w gór-

nej czêci iluminatora zamigota³a, znik³a na chwilê i zaraz pojawi³a

siê znowu w tym samym miejscu. Bez udzia³u wiadomoci, ca³-

kiem odruchowo jego rêka skoczy³a od regulatorów mocy do silni-

ków wstecznego ci¹gu. P³asko rozpostarta d³oñ uderzy³a w regula-

tor, daj¹c ca³¹ wstecz.

W u³amek sekundy póniej Niewolnik I uderzy³ w niewi-

dzialny obiekt, którego obecnoæ Fett zaledwie zdo³a³ zauwa¿yæ.

Uderzenie wyrwa³o go z fotela pilota i rzuci³o na ³ukowaty

pulpit sterowniczy kokpitu. Plecami uderzy³ w przejrzyst¹ trans-

paristal iluminatora. Zderzenie by³o tak silne, ¿e ból przeszy³ mu

czaszkê i olepi³ na chwilê. Gdyby wci¹¿ mia³ na plecach broñ,

któr¹ nosi³ zawsze poza statkiem, ostre krawêdzie zmia¿d¿y³yby

mu krêgi szyjne, pozostawiaj¹c go sparali¿owanego i bezradnego

wobec wszystkiego, co jeszcze mo¿e siê wydarzyæ.

Ból ust¹pi³ czêciowo, a zaæmione krwi¹ pole widzenia Fetta

rozjani³o siê nieco. Na obrze¿ach wiadomoci s³ysza³ wysokie,

zawodz¹ce wycie alarmów kolizyjnych Niewolnika I. Pionowa,

skierowana ruf¹ w dó³ pozycja robocza jego statku wyloty silni-

ków znajdowa³y siê po przeciwnej stronie kad³uba ni¿ zaokr¹glona

kopu³a kokpitu sprawi³a, ¿e to w³anie przedni iluminator przyj¹³

na siebie g³ówny impet zderzenia z niewidzialn¹ przeszkod¹. Nie-

widzialn¹ lub zauwa¿on¹ zbyt póno, aby zapobiec kolizji. Boba

Fett wci¹¿ pamiêta³ przelotny obraz podejrzanie migocz¹cej i zni-

kaj¹cej na chwilê gwiazdy.

Przynajmniej zd¹¿y³ na czas w³¹czyæ wsteczny ci¹g. Twar-

doæ transparistali mia³a swoje dok³adnie okrelone granice; mu-

sia³a mieæ, aby zachowaæ odpowiedni wskanik przezroczystoci

pozwalaj¹cy na jej stosowanie w budowie iluminatorów. Gdyby

Niewolnik I porusza³ siê choæ trochê szybciej, ob³a powierzch-

nia zewnêtrzna kokpitu zosta³aby strzaskana niczym szklane jajo.

Boba Fett znalaz³by siê wówczas w ob³oku krystalicznych od³am-

ków, oddychaj¹c pró¿ni¹.

Sztuczna grawitacja statku wci¹¿ dzia³a³a. Zdo³a³ przeczo³gaæ

siê do fotela pilota, z którego tak brutalnie wyrwa³o go zderzenie,

i usi¹æ. Alarm wci¹¿ wy³, a¿ dzwoni³o w uszach. Oznacza³o to, ¿e

Niewolnik I traci wewnêtrzn¹ atmosferê. Fett obrzuci³ wzrokiem

iluminator nad pulpitem sterowniczym. Transparistal nie mia³a naj-

mniejszej rysy, ale widocznie kolizja by³a doæ silna, aby poluzo-

waæ fragment po³¹czenia miêdzywarstwowego spajaj¹cego prze-

zroczyst¹ p³ytê z otaczaj¹c¹ j¹ durastal¹ kad³uba.

Uruchomiæ sekwencjê spawania awaryjnego powiedzia³.

Procedura ta by³a jedn¹ z nielicznych czynnoci komputera pok³a-

dowego uruchamianych g³osowo. Fett przewidzia³, ¿e w sytuacji,

kiedy stanie siê ona potrzebna i gdy czas zazwyczaj nagli, mo¿e

nie byæ w stanie dosiêgn¹æ uk³adów kontrolnych. Szybko poda³

wspó³rzêdne konstrukcyjne przeciekaj¹cego odcinka spoiny ilumi-

natora: ka¿dy milimetr Niewolnika I by³ precyzyjnie odwzoro-

wany w pamiêci Boby Fetta tak wyranie, jakby patrzy³ na orygi-

nalne rysunki projektowe. Inicjacja nagrzewania natychmiast

doda³.

Przez ciemny wizjer w kszta³cie litery T czu³ falê ciep³a ema-

nuj¹c¹ z rozgrzewaj¹cych siê obwodów u³o¿onych w pow³oce ota-

czaj¹cej iluminator. Chwilê póniej durastal w okolicy przecieku

nabra³a barwy najpierw czerwonej, a potem roz¿arzonej bieli. Kry-

staliczna struktura metalu na chwilê sta³a siê ci¹gliwa tyle tylko,

aby uszczelnienie wokó³ transparistali u³o¿y³o siê na nowo. Alarm

kolizyjny umilk³, gdy tylko strata atmosfery ograniczy³a siê do kil-

ku moleku³ naraz z sykiem uciekaj¹cych w przestrzeñ, a potem

usta³a zupe³nie.

Ca³y proces naprawy trwa³ kilka sekund. Niewolnik I by³

jak ¿ywy organizm, zaprojektowany z myl¹ o tym, aby sam siê

uzdrawia³. Boba Fett czu³ proces gojenia we w³asnych zakoñcze-

niach nerwowych, jakby ka¿da rana w pow³oce statku by³a ran¹

odniesion¹ przez niego samego. Istnia³a tylko jedna rzecz, która

by³a mu bli¿sza, ba, stanowi³a wrêcz przed³u¿enie jego w³asnego

cia³a: uzbrojenie, które nosi³. Stanowi³o ono tak¹ sam¹ czêæ jego

organizmu i instrumenty wype³niaj¹ce jego wolê, jak w³asne rêce.

Utrata choæby kilku sekund w pocigu za Ndru Suhlakiem

i jego ³adunkiem by³a irytuj¹ca. A powód opónienia banalna

pu³apka sprawi³a, ¿e twarda jak durastal determinacja Boby Fet-

ta sta³a siê jeszcze twardsza i zimniejsza.

Mechanizm pu³apki rozszyfrowa³ bez trudu. W przestrzeni

przed dziobem Niewolnika I unosi³ siê p³at transparistali o zmo-

dyfikowanej masie i w³aciwociach optyczno-filtruj¹cych. Jego

postrzêpione krawêdzie rozci¹ga³y siê dalej ni¿ na szerokoæ ka-

d³uba. Suhlak musia³ go zwêdziæ z piercienia odpadów transpor-

towych kr¹¿¹cych wokó³ orbity Uhltendena. Boba Fett przypo-

mnia³ sobie, ¿e poród wraków kr¹¿¹cych po orbicie znajdowa³o

siê równie¿ kilka statków dostawczych, których portem przezna-

czenia by³y doki konstrukcyjne Zak³adów Stoczniowych Kuat. Ist-

nia³a szansa, ¿e przewozi³y one wysoko specjalizowane materia³y

do produkcji pow³ok pancernych i ¿e Suhlak skorzysta³ z ich za-

wartoci, aby wymyliæ plan ucieczki.

Spolaryzowana optycznie transparistal nie zosta³a opracowa-

na dla celów obserwacyjnych, lecz do powlekania zbrojonych ka-

d³ubów ciê¿kich niszczycieli i kr¹¿owników floty imperialnej oraz

do kamufla¿u taktycznego. Transmitowane przez ni¹ wiat³o mo-

g³o byæ kierowane poprzez wewnêtrzny system przekaników da-

nych optycznych z jednej strony statku na drug¹, skutecznie prze-

nosz¹c je ponad kad³ubem, niewidoczne dla ka¿dego obserwatora

z zewn¹trz. By³a to doæ prymitywna forma symulowanej niewi-

dzialnoci, ale o niezwykle wa¿nym znaczeniu strategicznym. Na-

notechniczne przekaniki danych optycznych mog³y byæ równie¿

zaprogramowane na odfiltrowanie okrelonych danych wizualnych,

takich jak obecnoæ innych statków lub pêdz¹cego £owcy G³ów

Z-95. Obraz przekazywany przez polaryzowan¹ transparistal przed-

stawia³ odleg³e gwiazdy znajduj¹ce siê po drugiej stronie bariery

i nic wiêcej. Boba Fett zrozumia³, ¿e w³anie w ten sposób Ndru

Suhlak zdo³a³ znikn¹æ mu z pola widzenia, podczas gdy profil ciepl-

ny i radiacyjny ma³ego stateczka wci¹¿ by³ rejestrowany przez sys-

temy ledz¹ce Niewolnika I. Doskona³a no, prawie doskona³a

pu³apka. Przed miertelnym uderzeniem w niewidzialn¹ barierê ocali³

Bobê Fetta tylko jego b³yskawiczny refleks i równie b³yskawiczna

reakcja silników ci¹gu wstecznego.

Pozosta³a jeszcze tylko drobnostka nale¿a³o z³apaæ Z-95 Suh-

laka, który wyprzedza³ go teraz jeszcze bardziej ni¿ poprzednio.

Ale czy na pewno? Boba Fett by³ najlepszym sporód ³owców

nagród nie tylko z powodu znakomitych umiejêtnoci pos³ugiwa-

nia siê broni¹. Znajomoæ psychologii stanowi³a nie mniej istotn¹

przyczynê jego s³awy. Fett potrafi³ siê mniej wiêcej domyliæ, jak

dzia³a umys³ Suhlaka, choæ nigdy nie spotka³ siê z nim twarz¹

w twarz. Spryciarz, pomyla³, siêgaj¹c do pulpitu sterowniczego.

Ale nie doæ sprytny, ¿eby chroniæ w³asny ty³ek i wiaæ, póki jesz-

cze czas.

Po kilku szybkich poprawkach wysun¹³ hak cumowniczy Nie-

wolnika I. Zaostrzone koñce obcêgowatego wysiêgnika wczepi³y

siê w ogromny p³at polaryzowanej transparistali. Fett pchn¹³ dwi-

gniê kontroln¹ jak najdalej w bok, jednoczenie rozluniaj¹c uchwyt.

W przednim iluminatorze zobaczy³, jak odleg³e gwiazdy zaczynaj¹

migotaæ, po czym znowu staj¹ siê jasne i wyrane, gdy postrzêpio-

ny arkusz grubego jak zbrojenie i przejrzystego jak szk³o materia³u

przesun¹³ siê w bok.

Otó¿ i on. Na wprost, dok³adnie przed dziobem Niewolnika I,

Boba Fett ujrza³ sylwetkê Z-95 Suhlaka. Znajdowa³ siê znacznie

bli¿ej ni¿ przedtem, kiedy go goni³, a jego potê¿ne silniki trwa³y

w trybie gotowoci. Suhlak obróci³ statek, kieruj¹c go w stronê

odwrotn¹ do wektora, wzd³u¿ którego porusza³ siê do tej pory.

Teraz mia³ doskona³y widok na zderzenie Niewolnika I z barie-

r¹-pu³apk¹, któr¹ ustawi³ na jego trasie. I znakomity punkt obser-

wacyjny, by zobaczyæ mieræ Fetta wskutek zderzenia. Tyle tylko,

¿e nie wszystko posz³o zgodnie z planem, pomyla³ Fett.

Suhlak nie mia³ ju¿ dok¹d uciekaæ. Z tej odleg³oci nie by³

w stanie wymanewrowaæ statku tak, aby obróci³ siê wokó³ osi,

uruchomiæ silników steruj¹cych i ruszyæ pe³n¹ prêdkoci¹, zanim

Niewolnik I go dopadnie

Boba Fett otwart¹ d³oni¹ uderzy³ w regulator mocy silników

w³asnego statku. Z-95 rós³ w iluminatorze, coraz bli¿szy i bli¿szy,

niczym cel na strzelnicy pod szk³em powiêkszaj¹cym.

Pierwsza kolizja stanowi³a bardzo przyjemny spektakl. Ndru

Suhlak umiechn¹³ siê do siebie, wyobra¿aj¹c sobie, jak s³awny

³owca nagród kozio³kuje w kokpicie w³asnego statku pochwyco-

nego w niewidzialn¹ pu³apkê.

Druga kolizja by³a wspania³a.

Widzia³e? Suhlak odwróci³ siê od iluminatora £owcy G³ów

i zaprezentowa³ pe³en satysfakcji umiech swojemu jedynemu pa-

sa¿erowi. To tyle, jeli chodzi o twojego niepowstrzymanego,

bezlitosnego przeladowcê Bobê Fetta.

Siedz¹cy obok Twilek Ob Fortuna, dawny majordomus

w kwaterze g³ównej Gildii £owców Nagród, nachyli³ siê bli¿ej ku

przezroczystej krzywinie iluminatora. Oczy Twileka, jak u wszyst-

kich samców jego rasy, by³y zazwyczaj na wpó³ ukryte pod po-

wiekami, co doskonale pasowa³o do szybkich, ukradkowych spoj-

rzeñ. Teraz jednak by³y wytrzeszczone ze zdumienia.

Ja nigdy nie s¹dzi³em, ¿e co takiego bêdzie mo¿liwe

Jedna z bladych d³oni o d³ugich palcach wysunê³a siê, by zawisn¹æ

o centymetr od wklês³ej powierzchni transparistali. Znikn¹³ zu-

pe³nie

Suhlak umiechn¹³ siê szerzej, wreszcie wybuchn¹³ chrapli-

wym chichotem:

Powiedz to jeszcze raz.

Sam równie¿ zwróci³ wzrok w kierunku iluminatora. Sk³êbio-

ny ¿ar eksplozji przygasa³, ale wci¹¿ jeszcze by³ doæ jasny, by

spowodowaæ automatyczne w³¹czenie ochronnych os³on przeciw-

wietlnych, pokrywaj¹cych krzywiznê transparistali. Bez tych os³on

zarówno pilot, jak i jego p³atny pasa¿er zostaliby olepieni. Ale

warto by by³o, pomyla³ Suhlak. Prawie warto. Widok resztek,

które niedawno jeszcze by³y statkiem Boby Fetta, Niewolnikiem I,

z¿eranych przez nieposkromione p³omienie, i strzaskanych przez

kolizjê silników by³ niemal namacalny, jak fala ¿aru przes¹czaj¹ca

siê z pró¿ni i opromieniaj¹ca umiechniêt¹ twarz Suhlaka.

Jak to zrobi³e? zdumienie zabrzmia³o w g³osie Oba For-

tuny. Przecie¿ to niemo¿liwe.

Nie ma rzeczy niemo¿liwych odpar³ Ndru Suhlak.

Umiech na jego twarzy zmieni³ siê w ironiczny grymas. Chyba

¿e zaczniesz wierzyæ w swoj¹ w³asn¹ mitologiê. A wtedy rzeczy-

wicie wszystko staje siê jakby trochê trudniejsze przynajmniej

jeli to ja jestem w pobli¿u skin¹³ g³ow¹ w kierunku iluminato-

ra. Od pocz¹tku wiedzia³em, czego siê mo¿na spodziewaæ ze

strony Boby Fetta. Kto taki zawsze wyobra¿a sobie, ¿e on jeden

posiada mózg. To znaczy prawdziwy mózg. Wiêc kiedy wpada

7 Spisek Xizora

w pu³apkê, a potem siê z niej wydostaje, wydaje mu siê, ¿e to

jedyny atut, jaki mia³e w rêkawie.

Ale Czo³o Oba Fortuny zmarszczy³o siê od trudu my-

lenia. Ciê¿kie, miêsiste bicze podwójnych ogonów g³owowych

twileckiego samca przetoczy³y siê na bok, gdy przechyli³ g³owê.

Uderzy³ w ten arkusz polaryzowanej transparistali, który mu pod-

sun¹³e, ale zd¹¿y³ na czas w³¹czyæ silniki wsteczne, wiêc nie uszko-

dzi³ statku

W³anie. Suhlak z uraz¹ potrz¹sn¹³ g³ow¹. Twilekowie

mieli talent do rozwalania czaszek i podlizywania siê silniejszym

istotom rozumnym, ale wszystko inne stanowi³o dla nich zbyt du¿y

wysi³ek. Po prostu tego nie rozumiesz, co? Nie by³ to jedyny

arkusz transparistali o wytrzyma³oci klasy zbrojeniowej, jaki mu

podsun¹³em. Pos³uchaj Boba Fett ju¿ nie ¿yje, ale to nie znaczy,

¿e go nie docenia³em. Wiem, ¿e mia³ doæ inteligencji i refleksu, by

uchroniæ siê przed zderzeniem przynajmniej za pierwszym ra-

zem. Dlatego ustawi³em drugi arkusz transparistali, ale nie wpro-

wadzi³em ¿adnych danych do odfiltrowania. W ten sposób Fett

zobaczy³ nas tutaj, zawieszonych w przestrzeni, jakbymy siedzieli

i czekali, ¿eby nas sobie wzi¹³. Nie wytrzyma³by, ¿eby nie dodaæ

gazu i nie rzuciæ siê w nasz¹ stronê i tak siê te¿ sta³o. Przy tej

prêdkoci masa arkusza transparistali wystarczy³a, by zamieniæ jego

statek w kupê z³omu i stopiæ rdzenie silników, powoduj¹c wybuch.

Za³o¿ê siê, ¿e w tej chwili nie pozosta³y nawet dwa atomy s³ynne-

go Boby Fetta, które jeszcze trzyma³yby siê razem.

To to bardzo sprytne. Ob Fortuna spojrza³ na niego

wytrzeszczonymi oczami. Nigdy nie przysz³oby mi do g³owy nic

tak ostatecznego.

Jasne, jasne. Oblene pochlebstwa Twileka by³y ostatni¹

rzecz¹, o jakiej marzy³ Suhlak. Pamiêtaj tylko o tym. Wtedy

chêtniej mi zap³acisz.

Ach, przecie¿ to sama przyjemnoæ. Nawet jeli chcia³em

tylko uciec przed Bob¹ Fettem, a nie wyeliminowaæ go ca³kowicie.

Wa¿ne, ¿e zadzia³a³o Suhlak wzruszy³ ramionami. Nie-

raz wystarczy zdaæ siê na prêdkoæ a nieraz musisz sam trochê

ruszyæ g³ow¹. Poza tym usuniêcie kogo takiego jak Boba Fett

stanowi dobr¹ reklamê dla kogo mojej profesji. Nigdy nie zaszko-

dzi, jeli wszyscy uwa¿aj¹ ciê za najlepszego. Ognisty ob³ok po-

wiaty w iluminatorze prawie zgas³. Po statku Boby Fetta nie zo-

sta³o ani ladu. Eksplozja zmieni³a w parê ka¿dy, nawet najmniejszy

od³amek. Wystarczy oceni³ Suhlak, siêgaj¹c do uk³adów ste-

rowniczych Z-95. Wynosimy siê st¹d. Mam jeszcze inne sprawy

do za³atwienia.

W takich chwilach marzy³, aby jego statek by³ przynajmniej

tej wielkoci, co statek Boby Fetta, i mia³ wydzielone miejsce dla

towaru. Wiêkszoæ ³owców nagród w ³adowniach swoich statków

instalowa³a specjalne klatki, gdzie towar móg³ byæ przechowany

bezpiecznie i oddzielnie a¿ do samej dostawy. Aby jednak przego-

niæ statek ³owcy nagród, potrzebny by³ pojazd mniejszy i l¿ejszy.

Stara Z-95 nie mia³a tak lekkiej i zwiêz³ej konstrukcji jak X-skrzy-

d³owce myliwce gwiezdne T-65, które je wypar³y, dlatego mo¿na

j¹ by³o ³atwo zmodyfikowaæ. Wystarczy³o pozbawiæ statek ciê¿kiego

uzbrojenia i os³on oraz rozszerzyæ pomieszczenia pasa¿erskie

w koñcu nie wszystkie istoty by³y tak oszczêdnie zbudowane jak

humanoidzi.

Nawet po wygospodarowaniu dodatkowego miejsca w rezul-

tacie okazywa³o siê zawsze, ¿e pasa¿erowie czy te¿ towar, bo

Suhlak zacz¹³ powoli przyswajaæ sobie slang ³owców nagród i tak

wci¹¿ przesiadywali w ciasnym kokpicie Z-95. Jak ten Twilek,

myla³ Suhlak. On naprawdê dzia³a mi na nerwy. Znosz¹c te oli-

z³e, wazeliniarskie odzywki, a do tego szczurzy umiech Oba For-

tuny, Suhlak mia³ ogromn¹ ochotê chwyciæ w garæ podwójne, sfla-

cza³e g³owogony i przylepiæ je tam¹ cinieniow¹ do ciany, ¿eby

choæ przez chwilê nie majta³y mu siê pod nosem za ka¿dym ra-

zem, gdy próbowa³ sterowaæ. No, ale ju¿ nied³ugo bêdê go mia³ na

karku pomyla³.

Suhlak przygotowa³ g³ówny silnik Z-95 i siêgn¹³ do regulato-

rów kompensacji wektora. Gdy tylko £owca G³ów znajdzie siê

bezpiecznie poza sektorem, bêdzie móg³ spokojnie wykonaæ skok

w nadprzestrzeñ.

Podniós³ wzrok na iluminator i d³oñ zamar³a mu nad uk³adami

kontrolnymi, a oddech uwi¹z³ w gardle.

Co to jest? Ob Fortuna za jego plecami wyda³ z siebie

przera¿ony pisk. Blada d³oñ Twileka unios³a siê obok skroni Suh-

laka, wskazuj¹c w iluminatorze majestatyczn¹ sylwetkê unosz¹c¹

siê tu¿ przed dziobem Z-95.

To jest statek Boby Fetta Suhlak wypowiedzia³ te s³o-

wa jako proste stwierdzenie faktu. Jednak serce podskoczy³o mu

prawie do gard³a, krêgos³up za zdrêtwia³ ze strachu. On nie

zgin¹³.

100

Dowodem prawdziwoci jego s³ów by³ lekki obrót, jaki wyko-

na³ Niewolnik I, statek, stanowi¹cy bodaj taki sam symbol Boby

Fetta jak jego mandaloriañska zbroja z czarnym wizjerem. Wyda-

wa³o siê, ¿e zawis³ pionowo w przestrzeni, z ob³¹ krzywizn¹ kok-

pitu dok³adnie porodku wyd³u¿onego owalu kad³uba, oflankowa-

n¹ dwoma dzia³ami laserowymi. Ich czarne, grone otwory

spogl¹da³y wprost na Z-95. Dzia³a by³y zablokowane w celu.

Dwa promienie pulsuj¹cej energii uderzy³y w £owcê G³ów.

Iluminator wype³ni³ siê bia³ym ¿arem ich uderzenia: ma³y stateczek

podskoczy³ od impetu strza³ów. Olepiony Ndru Suhlak poczu³,

¿e leci do przodu, wypada z fotela pilota i z rozpêdem l¹duje na

twardym ciele swojego pasa¿era.

Nie róbcie nic g³upiego odezwa³ siê z komunikatora za-

montowanego w pulpicie sterowniczym trzeci g³os. G³os Boby Fetta.

Trudno by³oby go nie rozpoznaæ, nawet w w¹skiej wi¹zce trans-

misyjnej z jego statku. Masz co, co jest mi potrzebne. Przysze-

d³em, ¿eby to zabraæ. Ca³kowity brak emocji sprawia³, ¿e g³os

by³ jeszcze bardziej oniemielaj¹cy. Teraz.

Oszo³omiony Suhlak stwierdzi³, ¿e powoli wraca mu zdolnoæ

widzenia. Opar³ d³oñ o pozbawion¹ miêni klatkê piersiow¹ Oba

Fortuny i uniós³ siê do pozycji pionowej. Z³apa³ siê fotela pilota

i zmusi³ cia³o, aby powlok³o siê do pulpitu sterowniczego Z-95.

Co co masz zamiar zrobiæ? Twilek wydawa³ siê bliski

paniki.

To, co powiedzia³ ten goæ. Suhlak wy³¹czy³ g³ówny sil-

nik. Nic g³upiego.

Sabota¿ysta wygl¹da³ mniej wiêcej tak, jak sobie to Fett wy-

obra¿a³. Doæ szczup³y, ciemnow³osy, ubrany w kombinezon Bazy

Myliwców Tierfon, z którego oderwano wszystkie insygnia. Ostre

rysy twarzy Suhlaka wyra¿a³y chciwoæ, a w tym momencie rów-

nie¿ brak entuzjazmu.

Mam tak¹ zasadê oznajmi³ Boba Fett ¿e nie wtr¹cam

siê do interesów prowadzonych przez inne istoty. Z wyj¹tkiem

sytuacji sta³ w otworze rêkawa transferowego, zamiast wci-

skaæ siê do i tak zat³oczonego kokpitu Z-95 Suhlaka kiedy to

oni wtr¹caj¹ siê w moje sprawy.

Nie ¿yczê sobie twojego wyk³adu na temat praktyki w moim

w³asnym fachu westchn¹³ Ndru Suhlak z ostentacyjnym znu¿eniem.

101

Nie ¿yczysz te¿ chyba sobie, ¿ebym ciê zabi³. Choæ mia³-

bym na to wielk¹ ochotê. Boba Fett przed zejciem ze statku

zabra³ swój zwyk³y arsena³. Nie zaprz¹ta³ sobie g³owy celowaniem

z miotacza czy choæby siêgniêciem po broñ wiêkszej mocy. Wy-

starczy³a sama ich obecnoæ, milcz¹ca i oniemielaj¹ca. Wierz

mi, to by³by wy³¹cznie interes. Nic osobistego.

Ch³opak nawet nie odpowiedzia³. Pas ze standardowymi pi-

stoletami laserowymi Floty Imperialnej zwisa³ z wystaj¹cego k¹-

townika konstrukcji nonej Z-95. Znajdowa³ siê w zasiêgu rêki,

ale Suhlak sta³ nieruchomo, z ramionami skrzy¿owanymi na piersi,

opuszczon¹ g³ow¹ i wciek³ym b³yskiem w oku.

Dobrze, pomyla³ Boba Fett. Ch³opak nie jest ca³kiem g³upi.

A skoro ju¿ mowa o interesach ³owca nagród zwróci³

siê do drugiej istoty rozumnej w kokpicie Z-95. Twilek Ob Fortu-

na przylgn¹³ plecami do ciany, unosz¹c d³onie do twarzy w kon-

wulsyjnym b³agalnym gecie. Mamy ze sob¹ pewne sprawy do

omówienia.

Ja nie wiem, o co ci chodzi d³onie Oba Fortuny splot³y

siê ze sob¹, niczym lepe, bezw³ose zwierz¹tka. Jestem tylko

py³em pod podeszwami twoich butów. Tylko biednym i w tej

chwili bezrobotnym s³ug¹ tych, którzy mieli prawdziw¹ si³ê. Ju¿

od chwili, gdy umar³ szanowny pan Cradossk

Poprawka. Cradossk nie umar³. Zabi³ go w³asny syn, Bossk,

a potem zaj¹³ siê zw³okami w sposób, w jaki robi¹ to Trandoszanie.

Cia³em Twileka wstrz¹sn¹³ dreszcz. Nawet skrzywiony Suh-

lak jakby nieco zblad³ na wspomnienie trandoszañskich praktyk

dynastycznych. W tym momencie ogryzione do bia³oci koci Cra-

dosska ze ladami k³ów spoczywaj¹ na honorowym miejscu w kom-

nacie trofeów Bosska.

Có¿ na twarzy Oba Fortuny pojawi³o siê co w rodzaju

przymilnego umiechu. Podniós³ puste d³onie spodem do góry. Ruch

ramion uniós³ zwisaj¹ce w dó³ miêsiste g³owogony. Nie mo¿esz

mnie winiæ o to, ¿e szukam innego miejsca. Bardzo d³ugo by³em

majordomusem Cradosska. Nie potrafi³bym teraz pracowaæ dla

jego syna, to by³oby dla mnie zbyt przera¿aj¹ce.

To ca³kiem rozs¹dne t³umaczenie. Ndru Suhlak równie¿

wzruszy³ ramionami, choæ bez takich emocji. Mo¿e daj ch³opu

spokój, co?

Spojrzenie spod czarnego wizjera by³o zimne i twarde. Tak

samo na pó³ zapomniane legendy opisywa³y mandaloriañskich

102

wojowników, dawno temu pokonanych przez rycerzy Jedi. Boba

Fett doskonale wiedzia³, jakie wra¿enie wywiera na innych isto-

tach ten mroczny wzrok równie dobra broñ, jak ta, która zwisa³a

mu z pleców.

Tobie ju¿ da³em spokój rzek³ cicho do sabota¿ysty. Prze-

cie¿ ¿yjesz. Jeszcze.

Suhlak opar³ siê o fotel pilota. Obejrza³ siê na Oba Fortunê

i powoli potrz¹sn¹³ g³ow¹.

To by³ mój najlepszy skok.

Ale panika przes³ania³a wszelkie inne uczucia w oczach

Twileka, wpatrzonych w Bobê Fetta. Musisz zrozumieæ

Bardzo du¿o rozumiem odpar³ Fett. Nie w tym problem.

Wiem ju¿, ¿e ¿aden z was nie chce pracowaæ dla Bosska. Nic mnie

nie obchodzi, kto chcia³by pracowaæ dla kogo takiego. Interesuje

mnie tylko, dla kogo jeszcze pracowa³e, pozostaj¹c w s³u¿bie Cra-

dosska.

Skóra na g³owogonach Oba Fortuny sta³a siê spocona i prze-

zroczysta. Resztki koloru odp³ynê³y mu z twarzy.

Ale ale to wariactwo. To k³amstwo! Skierowa³ despe-

rackie spojrzenie na Suhlaka, jakby spodziewa³ siê znaleæ w nim

sojusznika. By³em ca³kowicie lojalny wzglêdem Cradosska! Przy-

siêgam!

Lojalny tak, ale na swój w³asny sposób, jak ka¿dy Twilek

zreszt¹. Boba Fett nie musia³ siê ruszaæ ze swojego miejsca, by

przygwodziæ Oba Fortunê do ciany Z-95. Mniej wiêcej tyle

by³o tej lojalnoci, ile mo¿na kupiæ za kredyty. Czyjekolwiek kre-

dyty skierowa³ spojrzenie wizjera w stronê Suhlaka. Ile ci za-

p³ac¹ za dostarczenie tego towaru? U¿y³ terminologii ³owców

nagród, choæ w tym przypadku nie mia³o to sensu, poniewa¿ za

g³owê Oba Fortuny nikt nie wyznaczy³ nagrody.

Suhlak zmierzy³ go zimnym wzrokiem.

Wystarczaj¹co du¿o.

Tym razem Boba Fett zrobi³ krok w przód. Siêgn¹³ do ma³ej

kieszonki przy pasie i wyj¹³ kilka kredytów. Wcisn¹³ je w d³oñ

Suhlaka.

Masz rzek³. Uwa¿aj towar za dostarczony.

Suhlak przyjrza³ siê kredytom.

Wydaje siê trochê ma³o mrukn¹³. Wiesz, co mam na

myli?

Up³ynê³o kilka sekund, zanim Boba Fett odpowiedzia³.

103

Masz nadmiar zimnej krwi wycedzi³. To nic z³ego, jeli

siê wie, w jaki sposób zarabiasz na ¿ycie. Mogê nawet czuæ pe-

wien podziw, ale pozwól, ¿e udzielê ci rady. Fett wróci³ na swoje

miejsce przy luku transferowym prowadz¹cym do Niewolnika I.

Nie próbuj tego ze mn¹.

Nie! przeraliwy krzyk przerwa³ Bobie Fettowi w pó³ s³o-

wa. Resztki opanowania Oba Fortuny ulotni³y siê nagle. Z twarz¹

zniekszta³con¹ przez strach rzuci³ siê na drug¹ stronê kokpitu Z-95.

Jego ciê¿kie g³owogony unosi³y siê nad obleczonymi w opoñczê

ramionami. Szponami palców siêgn¹³ nie, nie w stronê gard³a

Boby Fetta, lecz po miotacz przy pasie, zwisaj¹cym w pobli¿u

fotela pilota. Gwa³towny ruch rzuci³ go g³ow¹ na pier Suhlaka;

obaj wyl¹dowali na pokrytej metalow¹ krat¹ pod³odze kokpitu.

Suhlak kopniakiem uwolni³ siê od ciê¿aru Oba Fortuny i odpe³z³

jak najdalej, os³aniaj¹c siê uniesionym ramieniem.

Ob Fortuna podniós³ siê na klêczki i zacz¹³ nerwowo majstro-

waæ przy nieznanej broni. D³onie o d³ugich palcach owin¹³ wokó³

rêkojeci; lufa drga³a konwulsyjnie, celuj¹c we wszystkich kierun-

kach po kolei. Zanim zdo³a³ znaleæ spust i wystrzeliæ, od cian

kokpitu odbi³ siê dziwny, sycz¹cy dwiêk. Twilek jêkn¹³ z bólu

jaka si³a wyrwa³a mu miotacz z d³oni.

Broñ zwisa³a teraz na pojedynczej, cienkiej lince biegn¹cej od

przegubu Boby Fetta do niewybuchowej rakietki, któr¹ wystrzeli³

³owca. Cofn¹³ wyci¹gniête ramiê, jednoczenie wci¹gaj¹c linkê

ukrytym kó³kiem. Miotacz wyprysn¹³ spod nosa spanikowanego

Oba Fortuny równie szybko, jak siê dosta³ w jego posiadanie. Boba

Fett zrêcznie chwyci³ broñ.

Niezbyt m¹dry gest zauwa¿y³. Co prawda widz¹c, jak

przera¿ony Twilek poci siê i zwija, tego w³anie nale¿a³o siê spo-

dziewaæ. Fett wypl¹ta³ miotacz z linki i rzuci³ w kierunku Suhlaka.

Ch³opiec zdo³a³ podnieæ siê do pozycji siedz¹cej i obiema rêkami

z³apa³ broñ.

Pilnuj go poinstruowa³ Boba Fett. Wiedzia³, ¿e Suhlak ma

przynajmniej tyle rozumu, ¿eby siedzieæ cicho i nie prowokowaæ

kolejnego pokazu jego umiejêtnoci.

Ob Fortuna, skulony w skowycz¹cy k³êbek, przywar³ do naj-

dalszej ciany kokpitu. Jego blada twarz lni³a od potu, g³owogony

pozostawia³y mokre, oliz³e, podobne do limaczych lady na przed-

niej czêci szaty. Jêcza³ i daremnie próbowa³ zwin¹æ siê jeszcze

104

cianiej, gdy Boba Fett podszed³ do niego i siêgn¹³ w dó³. Chwyci³

go za ko³nierz szaty i postawi³ na nogi.

Idziemy rzek³ i zawróci³ w kierunku luku transferowego,

wlok¹c za sob¹ Fortunê.

Dok¹d d³onie Oba Fortuny przylgnê³y do przedramion

³owcy. Dok¹d idziemy?

To ciê ju¿ doprawdy nie powinno obchodziæ. Przepchn¹³

Twileka przez w³az w kierunku Niewolnika I, czekaj¹cego na

drugim koñcu rêkawa. Ob Fortuna potkn¹³ siê, l¹duj¹c na czwora-

kach.

Zatrzymaj siê.

Boba Fett us³ysza³ to polecenie zza w³asnych pleców. Skiero-

wa³ w tê stronê spojrzenie ciemnego wizjera. Ujrza³ Ndru Suhla-

ka stoj¹cego porodku kokpitu Z-95, z miotaczem wycelowanym

w otwór w³azu, a przy okazji wprost w Fetta.

Co jeszcze? Boba Fett stan¹³ nieruchomo.

Nie widzisz? Suhlak umiechn¹³ siê krzywo. Zawali³e.

Teraz zrobisz to, co ja ci ka¿ê.

Niby dlaczego?

Poniewa¿ na twarzy Suhlaka widnia³ zadowolony umie-

szek jeli tego nie zrobisz, wywiercê ci dymi¹c¹ dziurê do-

k³adnie porodku brzucha.

Boba Fett potrz¹sn¹³ g³ow¹.

Nie t¹ zabawk¹, ch³opcze. Wyci¹gn¹³ przed siebie d³oñ

w rêkawicy, na której le¿a³o ogniwo energetyczne, zrêcznie wyjê-

te przed chwil¹ z miotacza. Jeli nie zrobi³em z siebie g³upca za

pierwszym razem, nie zrobiê tego i za drugim.

Pewnie masz racjê. Suhlak spojrza³ smêtnie na bezu¿y-

teczn¹ broñ i opuci³ rêkê. Podniós³ wzrok na ³owcê nagród.

Odpowiedz mi tylko na jedno pytanie.

Byle krótkie. Straci³em tu ju¿ za du¿o czasu.

Jak to zrobi³e? Suhlak wydawa³ siê naprawdê zaintere-

sowany. To znaczy dlaczego nie zgin¹³e?

Po prostu odpar³ Fett. Wiedzia³em, ¿e bêdzie tam lata³

jeszcze jeden kawa³ek zbrojonej transparistali. Najlepsze pu³apki,

jakie zastawia sprytny gnojek, taki jak ty, zawsze maj¹ dwa zesta-

wy szczêk. Dlatego zanim uderzy³em w transparistal, wykona³em

statkiem zwrot o sto osiemdziesi¹t stopni, aby jego g³ówne silniki

celowa³y dok³adnie w p³ytê. W³¹czy³em je na maksymalny ci¹g,

podrzuci³em wysokotermiczny ³adunek wybuchowy i skoczy³em

105

w nadprzestrzeñ, zanim eksplodowa³. Pozbawiony emocji g³os

Boby Fetta sprawia³, ¿e wydawa³o siê to ³atwe. Podczas gdy ty

ogl¹da³e to, co zosta³o, mój statek wróci³ do realnej przestrzeni po

drugiej stronie. A potem musia³em ju¿ tylko czekaæ.

Hmm Suhlak, usadowiony w kokpicie w³asnego stat-

ku, z uznaniem skin¹³ g³ow¹. W takim razie to dlatego chyba

puszczasz mnie wolno. ¯ebym opowiada³ ka¿demu, kogo spotkam,

jaki z ciebie twardziel.

Mów im, co chcesz. Nie potrzebujê reklamy. Pozwalam ci

odejæ swoj¹ drog¹ tylko z jednego powodu.

To znaczy?

Boba Fett wrzuci³ do kokpitu Z-95 ogniwo energetyczne. Ma³y

przedmiot ze szczêkiem potoczy³ siê po pod³odze.

Jeste po prostu najlepszym sabota¿yst¹ ³owów, jakiego

znam, przynajmniej od jakiego czasu. A jeli jeste najlepszy te-

raz to nie muszê siê martwiæ, ¿e bêdziesz siê wtr¹ca³ do moich

spraw w przysz³oci.

Mo¿e cicho odrzek³ Suhlak. Nastêpnym razem bêdê jesz-

cze lepszy.

No to wtedy bêdê siê martwi³.

Boba Fett jednym palcem wcisn¹³ podk³adkê kontroln¹ na rê-

kawie zbroi. W³az transferowy podniós³ siê i zatrzasn¹³, oddzielaj¹c

hermetyczn¹ luz¹ Z-95. Odwróci³ siê, czekaj¹c, a¿ rêkaw od³¹czy

siê i wsunie z powrotem w niezbyt odleg³y kad³ub Niewolnika I.

Twilek Ob Fortuna zaoszczêdzi³ mu fatygi. Boba Fett znalaz³

go z kawa³kiem cienkiej linki, która wyrwa³a mu miotacz, zaciniê-

tym wokó³ szyi i mocno zadzierzgniêtym jego w³asnymi d³oñmi.

Wyraz przera¿enia, który zastyg³ w otwartych oczach martwego

stworzenia, by³ niemym wiadectwem, ¿e wola³ samobójstwo ni¿

to, co jak sobie wyobra¿a³ mog³o go spotkaæ z r¹k porywacza.

Bobie Fettowi to nie przeszkadza³o. By³ to jeden z tych nie-

wielu przypadków w jego praktyce, kiedy ofiara ³owów by³a wiê-

cej warta martwa ni¿ ¿ywa. Wiedzia³ za du¿o, myla³ Fett. Zw³asz-

cza o tym, co dzia³o siê za kulisami roz³amu w Gildii £owców

Nagród. A jak ka¿dy Twilek Ob Fortuna po prostu za du¿o gada³.

Teraz ju¿ nie bêdzie.

Jeli chodzi o martwego Fortunê, pozosta³a jeszcze tylko jed-

na sprawa do za³atwienia. Inne istoty rozumne, o wiele potê¿niej-

sze, ni¿ kiedykolwiek móg³by siê staæ ten roztrzêsiony, oportuni-

styczny twilekiañski majordomus, bêd¹ na pewno zainteresowane

106

milczeniem na temat pewnych spraw. I bêd¹ chcia³y dowodu, ¿e

milczenie to zostanie zachowane. Boba Fett wyj¹³ z kieszeni zbroi

narzêdzia i ukl¹k³ obok wci¹¿ ciep³ego cia³a.

Pozostawi³ sztywniej¹cego trupa Oba Fortuny w rêkawie trans-

ferowym. Po powrocie na pok³ad Niewolnika I wrzuci³ do szafki

w magazynku szczelnie zamkniêt¹ torbê, któr¹ mia³ ze sob¹, i wspi¹³

siê po drabince do kokpitu. Usadowiony w fotelu pilota, nacisn¹³

przycisk przedmuchania luzy powietrznej rêkawa. Szybkie ude-

rzenie sprê¿onego powietrza powinno wystarczyæ, aby wys³aæ zw³oki

w pró¿niê na tyle blisko statku Suhlaka, aby ten móg³ po raz ostatni

dok³adniej przyjrzeæ siê zw³okom nawet z kokpitu.

Fett znów nacisn¹³ przycisk uruchomienia g³ównego silnika,

kieruj¹c siê poza sektor. Jednoczenie wstukiwa³ wspó³rzêdne do

nastêpnego skoku. Mia³ jeszcze parê interesów, które musia³ za³a-

twiæ, zanim skoñczy zadanie.

Zawsze mia³ kilka spraw do za³atwienia.

107

R O Z D Z I A £

Pewnego dnia, myla³ ksi¹¿ê Xizor, pewnego dnia zobaczymy

siê twarz¹ w twarz. Albo tu, albo na Coruscant, w sali tronowej

samego Imperatora, czy w jakim smêtnym, odleg³ym k¹cie galak-

tyki ale ten moment na pewno nadejdzie. Po raz ostatni. A po-

tem ma³a wojna, miertelna i osobista, pomiêdzy nim a Darthem

Vaderem, Mrocznym Lordem Sithów, wreszcie dobiegnie koñca.

Tak czy inaczej.

Ruszy³ wysoko sklepionym korytarzem pa³acu. Zmierzch s³oñ-

ca Coruscant rzuca³ pod ostrym k¹tem promienie krwawego wia-

t³a na bogato inkrustowan¹ pod³ogê pod stopami Xizora. Z ka¿-

dym krokiem pojedynczy, nie spleciony warkocz czarnych jak noc

w³osów, sczesany w ty³ z nagiej czaszki, sp³ywa³ mu na szerokie

ramiona niczym lni¹ca ¿mija.

Xizor skupi³ myli, bo zbli¿a³ siê do potê¿nych drzwi sali tro-

nowej Imperatora. Problemy dominium zarówno Imperium Pal-

patinea, jak i Czarnego S³oñca Xizora by³y rozliczne i pilne, tym

bardziej ¿e na scenê wkroczy³ bezwstydny Sojusz Rebeliantów.

A teraz Xizora wezwano na audiencjê przed oblicze najwy¿szej

w³adzy galaktyki zasuszonego, starego cz³owieka.

Gdyby nie oczy, g³êboko osadzone w posêpnej, pooranej

zmarszczkami twarzy równie zimne i rozkazuj¹ce, jak fioletowe

oczy Xizora kto, kto spotka³by go w jakim mrocznym zau³ku

stolicy imperialnej na Coruscant, nigdy by nie pomyla³, ¿e Impe-

rator jest kim wiêcej, ni¿ tylko ¿ebrakiem w czarnym p³aszczu.

Lecz raz spojrzawszy w te oczy, tak doszczêtnie pozbawione wszel-

kich wy¿szych uczuæ, Xizor móg³ zrozumieæ, w jaki sposób dawny

108

senator Palpatine dosiad³ i okie³zna³ najpotê¿niejsze z imperiów

zbudowanych na gruzach starej Republiki. Gdyby ambicje Xizora

mia³y jakiekolwiek granice s³aboæ lub g³êboko skrywane uczu-

cie wydar³by je z siebie, bior¹c przyk³ad z Imperatora. Xizor nie

mia³ pojêcia, czy mistyczna, wszechogarniaj¹ca i wi¹¿¹ca wszech-

wiat Moc, o której mówili Imperator i Darth Vader, by³a prawdzi-

wa nie potrafi³ wiêc uwierzyæ w ni¹ bardziej ni¿ we w³asn¹ si³ê

i spryt. Ale ciemna strona Mocy by³a si³¹, której istnienie móg³

powiadczyæ. Widzia³ j¹ w oczach wyzieraj¹cych spod czarnego

kaptura Imperatora, niczym podwójne studnie grawitacyjne, które

mog¹ poch³on¹æ i zmia¿d¿yæ ducha s³abszej istoty.

Wysokie, rzebione w skomplikowane wzory drzwi rozsunê³y

siê przed Xizorem. Po raz kolejny znalaz³ siê w obecnoci czarnej

si³y.

Xizor prosty tron Imperatora obróci³ siê, a os³oniête

kapturem spojrzenie i pozbawiony humoru umieszek w¹skich warg

zwróci³y siê ku centralnej czêci zimnej, pustej komnaty. Odwiecz-

na, zdawa³oby siê, postaæ by³a g³êboko wciniêta w siedzenie, jak-

by ciê¿ar jej myli i planów przyt³acza³ j¹ do rdzenia planety.

Znajdujê przy tobie wiêcej radoci, ni¿ mo¿na znaleæ przy tchórz-

liwych poddanych.

Sala tronowa by³a pusta, ale czu³o siê w niej czyj¹ obecnoæ.

Nie obracaj¹c g³owy, k¹tem oka Xizor dostrzeg³ mroczne widmo.

Holograficzny obraz Lorda Vadera, niematerialny, lecz przyt³acza-

j¹cy, zajmowa³ miejsce przy jednej ze cian sali.

Xizor zwróci³ wzrok ku Imperatorowi.

Czynisz mi zaszczyt swoj¹ pochwa³¹, mój panie.

K¹cik bezkrwistych ust Palpatinea wykrzywi³ siê w z³oliwym

umieszku.

Nie chwalê ciê, Xizorze. Tak jak i inni moi s³udzy ani mnie

nie zaskakujesz, ani nie rozczarowujesz. Zawsze spodziewam siê

g³upoty i niekompetencji i stwierdzam, ¿e moje oczekiwania nie s¹

nadaremne.

Z³oliwy jêzyk Imperatora by³ czym normalnym. Xizor ju¿

do niego przywyk³, choæ s³owa wci¹¿ parzy³y jego hard¹ duszê.

Pewnego dnia, starcze Jego myli, ukryte g³êboko w zakamar-

kach mózgu pod nag¹ czaszk¹, stanowi³y milcz¹c¹ i starannie ukry-

wan¹ obietnicê. Ani twoja drogocenna Moc, ani twoi s³udzy nie

bêd¹ w stanie ciê ocaliæ, obieca³ sobie.

Na razie jednak nale¿y kontynuowaæ pokaz s³u¿alstwa.

109

Jeli ciê zawiod³em, mój panie Xizor opuci³ g³owê po-

zwól wyraziæ, jak bardzo tego ¿a³ujê.

Holograficzny obraz Lorda Vadera odezwa³ siê nagle:

Nie daj siê zwieæ tej istocie. Pasma wizyjnych zak³óceñ

przesuwa³y siê wzd³u¿ czarnej postaci, która unios³a jedno holo-

graficzne ramiê, palcem wskazuj¹c na Xizora. Jego s³owa s¹

wytworne, jak zawsze, ale równie puste, jak jego niedotrzymane

obietnice.

Odwa¿ne s³owa, Lordzie Vader Xizor pozwoli³ sobie na

b³ysk wciek³oci w oczach. Zw³aszcza jak na kogo, kto ju¿

dawno temu obieca³ Imperatorowi, ¿e Sojusz Rebeliantów zosta-

nie zniszczony. Rebelianci zdaj¹ siê drwiæ sobie z obietnic, jakie

z³o¿y³e swojemu panu.

Gdyby Darth Vader znajdowa³ siê teraz fizycznie w sali trono-

wej, s³owa te mog³y kosztowaæ Xizora ¿ycie. Wiedzia³, w jak nie-

bezpieczn¹ grê siê wdaje, widzia³ wyranie reakcjê ciemnej posta-

ci, ciemn¹ szatê wzdymaj¹c¹ siê niczym przes³aniaj¹ca s³oñce

burzowa chmura, spojrzenie zza czarnych soczewek he³mu ra¿¹ce

jak b³yskawica.

Pozwolê sobie ostrzec ksiêcia w s³owach Vadera za-

brzmia³ z³owró¿bny i g³êboki ton. Jego chrapliwy oddech transmi-

towany z mostka Egzekutora by³ równie g³ony. W³anie nie-

dawno obj¹³ w posiadanie ten nowy statek flagowy, który zast¹pi³

poprzedni Niszczyciel. Groba mrocznych mocy na tle ota-

czaj¹cego go arsena³u wydawa³a siê jeszcze potê¿niejsza. Twoj¹

niewczesn¹ gwa³townoæ usprawiedliwiaj¹ czêciowo m³odoæ

i brak dowiadczenia, ale moja cierpliwoæ zaczyna siê poma³u wy-

czerpywaæ.

Xizor poczu³ ucisk na gardle, jak gdyby niewidzialna d³oñ zaci-

ska³a siê na jego krtani, odcinaj¹c dop³yw krwi i powietrza do mó-

zgu. Nie by³ pewien, czy to sobie wyobra¿a, czy mo¿e g³êboko

ukryta s³aboæ dopuszcza do przes¹czania siê w jego myli bezro-

zumnego strachu, czy te¿ moc Vadera mo¿e siêgaæ tak daleko. Nie-

jednokrotnie mia³ ju¿ do czynienia z niezaprzeczaln¹ si³¹ mrocznego

lorda, jego umiejêtnoci¹ wyciskania na odleg³oæ ¿ycia z istot, które

Vader uwa¿a³ za gorsze od siebie. Zdenerwowaæ go, nie wype³niæ

jego polecenia lub w jakikolwiek sposób popsuæ mu plany znaczy³o

ryzykowaæ bardzo nieprzyjemn¹ mieræ przez uduszenie.

Przed oczami Xizora zaczê³y siê pojawiaæ i ³¹czyæ czarne pla-

my, pierwsze oznaki braku tlenu. Niewidzialny uchwyt wydawa³

110

siê teraz niezaprzeczalnie prawdziwy, niczym piêæ na gardle, uno-

sz¹ca mu w górê podbródek i dwigaj¹ca cia³o na palce stóp. Up³yw

czasu, mierzony biciem serca Xizora, spowolni³ siê, a potem za-

trzyma³ zupe³nie.

Zwykle na tym etapie interweniowa³ Imperator, jakby przy-

wo³ywa³ do nogi psa obronnego. Byæ mo¿e tym razem pozwoli,

aby to potrwa³o a¿ do miertelnego zakoñczenia.

Poprzez ciemnoæ wype³niaj¹c¹ umys³ i czaszkê Xizora prze-

bi³a siê jedna myl: Nie zosta³em tu wezwany na audiencjê u Im-

peratora, lecz na egzekucjê Moj¹ w³asn¹ egzekucjê

Ciemnoæ rozdar³a nagle czerwona fala wciek³oci, wznosz¹-

ca siê z g³êbi istoty Xizora. Wciek³oci i ¿¹dzy ¿ycia.

Cierpliwoæ ksi¹¿ê Xizor z trudem zdo³a³ przecisn¹æ to

s³owo przez obrêcz zaciskaj¹c¹ siê na jego gardle. Wysi³ek spra-

wi³, ¿e zakrêci³o mu siê w g³owie, a otaczaj¹ca go sala tronowa

nagle wyda³a siê zamglona. Cierpliwoæ jest cnot¹ za któr¹

nagroda By³ bliski ca³kowitej utraty wiadomoci. Wiedzia³ jed-

nak, ¿e jeli siê podda, umrze. jest dla Imperium

Dobrze powiedziane, Xizorze. W g³osie Imperatora Pal-

patinea, ledwie s³yszalnym w czarnej mgle, zabrzmia³a nuta roz-

bawienia. B¹d pewien, ¿e inne moje s³ugi uwa¿am za jeszcze

bardziej k³opotliwe ni¿ ty sam. Twoje drobne rozrywki nu¿¹ mnie,

Vader. Puæ go.

Ucisk na gardle Xizora wyimaginowany lub realny znik³,

jakby pêk³ sznur szubienicy. Z trudem zdo³a³ utrzymaæ siê na no-

gach, gdy piêæ podtrzymuj¹ca dot¹d jego ciê¿ar ulotni³a siê nagle.

Ksi¹¿ê utrzyma³ siê jednak w pozycji pionowej samym wysi³kiem

woli, wci¹gaj¹c w p³uca powietrze i odrzucaj¹c ramiona w ty³.

Pozwoli³, by jego twarz zamar³a jak nieruchoma maska, ukry-

waj¹ca falê nienawici zarówno do Vadera, jak i Imperatora. Wy-

starczaj¹co irytuj¹ce by³o ju¿ to, ¿e igrali z nim, u¿ywaj¹c intelek-

tualnych zagadek czy tajemniczej Mocy, któr¹ obaj w³adali po

mistrzowsku. Lecz daæ siê tak poni¿yæ Vaderowi, autorowi ekspe-

rymentu z broni¹ biologiczn¹, która kiedy zabi³a setki tysiêcy Fal-

leenów na ich w³asnej planecie a ta jatka objê³a równie¿ w³asn¹

rodzinê Xizora, jego rodziców, wujów i ukochane potomstwo

Xizorowi wydawa³o siê, ¿e ka¿dy haust filtrowanego powietrza

imperialnej sali tronowej pali mu p³uca niczym opary kwasu.

Twoja wola, mój panie przemówi³ znów Vader. Hologra-

ficzny obraz wyprostowa³ siê, krzy¿uj¹c ramiona na piersi. Choæ

111

odda³bym przys³ugê Imperium, gdybym na zawsze usun¹³ ksiêcia

Xizora z dworu.

Mo¿liwe, mo¿liwe, Vader uci¹³ Imperator niedba³ym ge-

stem bezkrwistej d³oni ale to ja bêdê decydowa³, kiedy to siê

stanie. A do tego czasu nie ¿yczê sobie sprzeczek pomiêdzy moimi

s³ugami. K³ócicie siê ze sob¹, podczas gdy Rebelia rozkwita.

Poorana zmarszczkami twarz sposêpnia³a. Czy ja naprawdê

muszê siê wszystkim zajmowaæ osobicie?

Tylko wtedy, kiedy zabraniasz mi walczyæ w twoim imie-

niu, mój panie Xizor roz³o¿y³ rêce d³oñmi do góry. Ka¿dy atom

mojej istoty jest na twoje rozkazy.

Jak¿e mi³o by³oby w to uwierzyæ, Xizorze. Ale nie jestem

a¿ takim g³upcem. Imperator wykona³ szybki gest, przerywaj¹c

hologramowi Dartha Vadera, zanim ten zd¹¿y³ oznajmiæ swoj¹ apro-

batê. Ca³kowita lojalnoæ kogo o twojej perwersyjnej naturze

i wygórowanych ambicjach by³aby cudem poza zasiêgiem Mocy.

Nawet bez Mocy twoje serce jest dla mnie ca³kowicie przejrzyste.

Nie jeste tak pozbawiony egoizmu, jak chcia³by mi wmówiæ,

Xizorze. Jeli chcesz zobaczyæ, jak Imperium osi¹ga swoj¹ osta-

teczn¹ chwa³ê, jak jego panowanie nad galaktyk¹ staje siê pe³ne

i ca³kowite, twoje pragnienie powodowane jest g³ównie w³asn¹ ¿¹-

dz¹ chwa³y i mocy. Wi¹¿esz swoje ambicje z Imperium, poniewa¿

wiesz, ¿e to najlepszy sposób na ich spe³nienie.

Xizor spogl¹da³ w oczy Imperatora.

Nie zaprzeczê temu, mój panie, ale czy wierny s³uga nie

powinien zostaæ wynagrodzony za wszystko, co czyni w imieniu

swojego w³adcy?

Imperator odwróci³ tron, s³uchaj¹c s³ów Xizora. Chwilê wy-

gl¹da³ przez wysoko sklepione ekrany widokowe, za którymi wi-

daæ by³o rozpostarte imperialne miasto i rozgwie¿d¿one niebo poza

nim. Potem zwróci³ siê znowu w stronê Xizora i holograficznej

podobizny Vadera.

O, tak, zostaniesz sowicie wynagrodzony, tego siê nie oba-

wiaj. Rêce Palpatinea spoczywa³y na porêczach tronu jak mar-

twe. Kiedy zmia¿d¿ymy Rebeliê, kiedy unicestwimy tych wszyst-

kich, którzy mi siê sprzeciwiaj¹, ci, którzy mi s³u¿yli, zostan¹

nagrodzeni najwiêksz¹ ze wszystkich nagród: bêd¹ mieli okazjê

dalej s³u¿yæ mnie i Imperium. Do czasu, a¿ z³ami¹ ciê wiek i trudy

tej s³u¿by, a mnie ju¿ na nic siê nie przydasz. Taka jest moja

lojalnoæ wobec tych, którzy na ni¹ zas³u¿yli.

112

Xizor raz jeszcze sk³oni³ g³owê.

Niczego wiêcej nie pragnê, mój panie.

Pragniesz czy nie, to nie ma znaczenia. Nic nie ma znacze-

nia oprócz mojej woli.

Nie podnosz¹c g³owy, Xizor spojrza³ k¹tem oka na obraz ho-

lograficzny Dartha Vadera. Nawet z takiego oddalenia, gdy jego

wróg nie by³ fizycznie obecny w pomieszczeniu, czu³ pogardê i po-

dejrzliwoæ mrocznego lorda. On wie, pomyla³ Xizor. Wie, ale nie

potrafi tego udowodniæ. Mo¿e zreszt¹ nie mia³oby to znaczenia,

gdyby Vader zdo³a³ czego dowieæ. Wszystkie jego oskar¿enia

o zdradê nie by³y nic warte wobec pokrêtnej strategii Imperatora,

który udawa³, ¿e wierzy w oddanie falleeñskiego ksiêcia. S³owa

Czarne S³oñce pada³y z ust Vadera przy innych okazjach przy-

najmniej tak informowali Xizora jego szpiedzy na dworze a Im-

perator zbywa³ je jednym gestem kocistej d³oni, jakby nie by³o to

niczym wiêcej ni¿ strzêpkami plotek i k³amstw.

Ale czy Palpatine wie, ¿e ja wiem? zastanawia³ siê Xizor. Jeli

Imperator myla³, ¿e Xizor da siê nabraæ na jego szaradê, to z nich

dwóch on jest wiêkszym g³upcem. Chodzi³o o to, kto kogo pierwszy

przy³apie. Organizacja przestêpcza Czarne S³oñce, kontrolowana

przez ksiêcia Xizora, mia³a w³asne plany rozwoju i dominacji galak-

tyki, jakby stanowi³a cieñ rzucany przez Imperium. Wszêdzie, gdzie

siêgnie Palpatine, siêgnie równie¿ Czarne S³oñce. A Imperator jest

stary i coraz bardziej to widaæ. S³awetna Moc, czymkolwiek jest,

nie zdo³a utrzymywaæ go przy ¿yciu wiecznie. A wtedy Czarne S³oñce

wychynie z ciemnoci jako samodzielna potêga i obejmie Imperium

jak swoje, jak skarb wyjêty z bezw³adnych palców Palpatinea.

Jeli jest co, czego naprawdê nauczy³em siê od tego starego,

myla³ ksi¹¿ê Xizor, to to, ¿e ambicja jest tak nieskoñczona jak

sam wszechwiat.

By³a to lekcja, która bardzo siê Xizorowi spodoba³a. Potrafi³

wytrzymaæ wiele drobnych, ma³o znacz¹cych poni¿eñ z r¹k Palpati-

nea i Vadera, aby ujrzeæ dzieñ, w którym wykorzysta te nauki.

Cierpliwoæ, umiejêtnoæ kontrolowania gniewu i ¿¹dzy ze-

msty, by³a jedn¹ z najwiêkszych sztuk walki. I najtrudniejsz¹ do

opanowania: Xizorowi wystarczy³o tylko spojrzeæ na holograficz-

n¹ podobiznê Lorda Vadera, stoj¹c¹ w sali tronowej Imperatora,

by d³onie zaczê³y mu siê zaciskaæ w piêci.

Pewnego dnia, powiedzia³ sobie ksi¹¿ê. A do tego czasu trze-

ba patrzeæ i czekaæ.

113

Bêdzie, jak zechcesz, mój panie. Xizor podniós³ wzrok

i popatrzy³ Imperatorowi prosto w oczy.

Mo¿e teraz przemówi³ obraz Dartha Vadera Imperator

raczy okreliæ jakoæ us³ug ksiêcia Xizora. Nie tak dawno temu

Xizor powiedzia³, ¿e ma wielkie plany zniszczenia Gildii £owców

Nagród, a wtedy wszystkie korzyci pop³yn¹ do Imperium. Ob-

raz Vadera spojrza³ z pogard¹ na falleeñskiego ksiêcia. Z pewno-

ci¹ do tej pory plany te przynios³y ju¿ pewne owoce. Czy by³y

one równie niematerialne, jak lojalnoæ ksiêcia?

Doskonale, Lordzie Vader Imperator pokiwa³ g³ow¹ z apro-

bat¹. Odczytujesz moje pragnienia, to cecha oddanego, cennego

s³ugi. Wzrok Palpatinea nabra³ ostroci, gdy przeniós³ siê na

Xizora. A ty? Twoja przemowa by³a bardzo ciekawa. Przed-

stawi³e nam plan tak pe³en pychy, ¿e da³em ci swoje pozwolenie,

by wprowadziæ go w ¿ycie. By³bym rozczarowany, gdybym us³y-

sza³, ¿e nie poczyni³e ¿adnych postêpów w zniszczeniu organiza-

cji ³owców nagród. A jednak oczy Imperatora zwêzi³y siê

w szparki; wygl¹da³y jak ciêcia no¿a w pomarszczonej skórze.

Otrzymujê bardzo sprzeczne raporty dotycz¹ce efektów twoich

planów. Zwróci³ siê do drugiej postaci w sali tronowej. Czy¿

nie tak, Lordzie Vader?

Dok³adnie tak to wygl¹da, mój panie w chrapliwym g³o-

sie Vadera zabrzmia³a nuta triumfu. Wczeniej ju¿ sugerowa³em

ci, mój panie, by nie traci³ swojego cennego czasu i energii na te

daremne, bezsensowne pocigi. Rebelia musi byæ naszym priory-

tetem: wzrasta w si³ê, podczas gdy ksi¹¿ê Xizor uszczupla nasze

si³y w krucjacie, która nic nam nie da, nawet jeli zakoñczy siê

zwyciêstwem.

Opanuj swój gniew, Lordzie. Znalaz³e siê niebezpiecznie

blisko kwestionowania mojej m¹droci, atakuj¹c zalety planu Xi-

zora. Uzna³em, ¿e jest doæ intryguj¹cy, kiedy po raz pierwszy

nam go przedstawi³, uwa¿am wiêc, ¿e twoje protesty opieraj¹ siê

raczej na gniewie i zazdroci ni¿ na prawdziwej analizie strate-

gicznej.

Vader nie odpowiedzia³, ale Xizor dostrzeg³, ¿e hologram ze-

sztywnia³ lekko w fa³dach czarnej szaty. Oznacza³o to, ¿e Impera-

tor trafi³ w czu³y punkt.

Mo¿e ró¿nica pomiêdzy mn¹ a Lordem Vaderem polega na

tym grzecznie odezwa³ siê Xizor ¿e ja nie w¹tpiê w bliskie

zwyciêstwo Imperium nad Sojuszem Rebeliantów. Uwa¿am wiêc,

8 Spisek Xizora

114

¿e warto jest zwróciæ uwagê na zarz¹dzanie Imperium, skoro jego

panowanie ma staæ siê niezaprzeczalnym faktem.

Zauwa¿y³, ¿e te s³owa spodoba³y siê Imperatorowi, bo s³aby

umieszek uniós³ jeden k¹cik ust Palpatinea.

Widzisz, Vader? Imperator machn¹³ rêk¹ w kierunku ksiê-

cia Xizora. Dlatego w³anie w³adam Moc¹ lepiej ni¿ ty. Bez pew-

noci nie mo¿e byæ prawdziwej potêgi. Nie wystarczy próbowaæ

zniszczyæ Rebeliê, trzeba to zrobiæ.

Holograficzny obraz Vadera sta³ nieruchomo, ch³ostany jêzy-

kiem Imperatora.

Mówisz o ró¿nicach pomiêdzy mn¹ a ksiêciem Xizorem.

Jest jednak jeszcze jedna ró¿nica, któr¹ nale¿y wzi¹æ pod uwagê.

Jest to ró¿nica pomiêdzy dziecinn¹ wiar¹ a rozumnym przygoto-

waniem. Nawet admira³owie floty imperialnej, wierz¹cy wy³¹cznie

w sztuczki techniczne w rodzaju Gwiazdy mierci, te¿ wiedz¹, ¿e

musz¹ walczyæ i niszczyæ Rebeliantów, zanim dokona siê zwyciê-

stwo Imperium.

To nie by³ dobry ruch, pomyla³ Xizor z mieszanin¹ niedowie-

rzania i satysfakcji. Zawsze wiedzia³, ¿e Darth Vader uwa¿a g³ad-

kie komuna³y dyplomacji za co niegodnego siebie. Pomimo nie-

zaprzeczalnej lojalnoci wobec swego pana wci¹¿ jeszcze potrafi³

go rozgniewaæ. A tym razem uda³o mu siê na pewno, bo twarz

Imperatora pociemnia³a z gniewu.

Nawet dziecko rzek³ Palpatine niskim, z³owró¿bnym g³o-

sem powinno wiedzieæ, ¿e szaleñstwem jest sprzeczaæ siê z kim

takim jak ja. Uwa¿asz siê za m¹drzejszego, co, Vader? Wci¹¿ na-

rzucasz mi siê ze swoimi niechcianymi radami, chocia¿ ostrzeg³em

ciê przed konsekwencjami.

Czyniê to, mój panie, nie po to, aby ci siê sprzeciwiæ, lecz

Milcz! To jedno s³owo trzasnê³o w powietrzu sali trono-

wej niczym tn¹cy koniec pejcza. Wiem lepiej od ciebie, jakie s¹

twoje intencje! D³onie Imperatora zacisnê³y siê na porêczach tro-

nu. Twoje myli s¹ dla mnie jak otwarta ksiêga o s³owach zapi-

sanych tak wielkimi literami, ¿e nawet idiota by je odczyta³. Po-

zwoli³e, by twoja nienawiæ do ksiêcia Xizora zawiod³a ciê na

niebezpieczne tereny, gdzie ¿ycie niepos³usznego s³ugi jest tylko

zabawk¹, któr¹ mogê zmia¿d¿yæ. Imperator uniós³ szponiaste

d³onie, zaciskaj¹c zakrzywione palce w sztywn¹, kocist¹ piêæ.

Nie jeste dla mnie a¿ tak u¿yteczny, abym musia³ tolerowaæ tê

niesubordynacjê.

115

Rozkoszuj¹c siê poni¿eniem swojego wroga, Xizor obserwo-

wa³, jak holograficzny obraz Dartha Vadera stoi niczym czarna

ska³a na brzegu miotanego sztormem morza, w milczeniu znosz¹c

uderzenia fal. Kiedy jednak gniewny strumieñ s³ów Imperatora

umilk³, obraz Vadera przykl¹k³ na jedno kolano, a okryta czarnym

he³mem g³owa pochyli³a siê w gecie poddania.

Jak sobie ¿yczysz, mój panie g³os przekazywany wraz

z obrazem pozbawiony by³ wszelkich uczuæ. Uczyñ ze swoim

s³ug¹, co zechcesz.

Wszystko w swoim czasie. G³os Palpatinea brzmia³ gniew-

nie, jakby uzna³ przeprosiny Vadera za ledwie zadowalaj¹ce. Do

tego czasu wci¹¿ jeszcze jeste dla mnie co nieco wart.

Wygra³em, pomyla³ Xizor. Przynajmniej tê rundê. Nie musia³

nawet nic robiæ, aby sprawy potoczy³y siê tym torem, wystarczy³o

tylko pozwoliæ, aby arogancki Lord Vader sam sobie wykopa³ grób.

Mroczny Lord Sithów by³ tak przyzwyczajony uwa¿aæ inne istoty

rozumne za gorsze od siebie, ¿e najmniejszy nawet opór wytr¹ca³

go z równowagi. To w³anie doprowadzi³o go do wypowiedzenia

tak niem¹drych i gwa³townych s³ów pod adresem Imperatora. Jego

jedyn¹ metod¹ dzia³ania jest atak, zauwa¿y³ Xizor. Jeli wojownik

nie posiada umiejêtnoci strategicznego wycofania siê i przeczeka-

nia burzy, nie ¿a³uj¹c czasu, nale¿y to uznaæ nie za jego cnotê, lecz

wadê. Jak d³ugo Imperator Palpatine jest o wiele silniejszy od Va-

dera, nietrudno wymanewrowaæ tego ostatniego tak, by pad³ ofiar¹

gniewu swojego pana. A to odwróci jego uwagê ode mnie, myla³

zadowolony Xizor. Jeli Vader popad³ w nie³askê, choæby na krót-

ko, by³ to zawsze pewien awans dla jego przeciwników.

By³a tylko jedna rzecz, o której Xizor nigdy nie móg³ zapo-

mnieæ: takie chwilowe wyniesienie zawsze drogo kosztowa³o. Jeli

przedtem Darth Vader czu³ do niego wrogoæ, teraz wzros³a ona

wielokrotnie. Xizor by³ wiadkiem poni¿enia Vadera, widzia³ tego

dumnego ducha mia¿d¿onego pod podeszw¹ buta Imperatora a to

oznacza³o, ¿e podpisa³ na siebie wyrok mierci gdyby Vader mia³

okazjê go wykonaæ. A Xizor wiedzia³ teraz, nawet lepiej ni¿ przed-

tem, ¿e Vader powiêci temu zadaniu jeszcze wiêcej si³. Od pe³nego

zaanga¿owania siê w dzie³o zniszczenia Xizora mog³aby go odwieæ

tylko jedna rzecz: rosn¹ce zagro¿enie dla Imperium ze strony Soju-

szu Rebeliantów. Jeli Rebeliê uda siê zd³awiæ a Xizor czu³, ¿e

istniej¹ na to du¿e szanse wówczas, cokolwiek siê zdarzy, Xizor

bêdzie mia³ do pokonania doprawdy potê¿nego wroga.

116

Ta perspektywa jako go nie niepokoi³a.

Bêdê gotów, myla³, ogl¹daj¹c siê na klêcz¹c¹ nieruchomo

podobiznê Vadera. Myl o tej ostatecznej konfrontacji tak d³ugo

odk³adanej i tak niecierpliwie oczekiwanej sprawi³a, ¿e krew za-

czê³a mu ¿ywiej kr¹¿yæ w ¿y³ach.

Imperator Palpatine przerwa³ rozmylania Xizora:

Doæ tych k³ótni! Wycelowa³ w Xizora kocisty palec.

Nie wyobra¿aj sobie, ¿e potrafisz ukryæ przede mn¹ swoje myli.

Pochlebiasz sobie, jeli s¹dzisz, ¿e da³em siê nabraæ na twoje wy-

biegi, Xizor albo jeli wydaje ci siê, ¿e nie znalaz³em ¿adnych

racji w krytycznej opinii Lorda Vadera o twoich planach i dzia³a-

niach. Obiecywa³e rozbicie Gildii £owców Nagród i nieustanny

dop³yw takich s³ug, jakich Imperium najbardziej potrzebuje: spryt-

nych i prê¿nych najemników, którzy zajêliby miejsce têpych nie-

udaczników, jacy mnie obleli. Palpatine pochyli³ siê do przodu

w swoim tronie, wpijaj¹c zimne, widruj¹ce spojrzenie w stoj¹c¹

przed nim postaæ. Przychodz¹ do mnie rozmaite raporty, doty-

cz¹ce postêpów twojego spisku przeciwko Gildii. Ale wynik wy-

daje mi siê cokolwiek niejasny. Co na to powiesz, ksi¹¿ê?

Xizor sk³oni³ g³owê i znów spojrza³ w te pozornie martwe oczy.

Wyjanienie jest doæ proste, mój panie. Roz³o¿y³ rêce.

Kampania przeciwko Gildii £owców Nagród nie zakoñczy³a siê

jeszcze. Pozosta³o wiele do zrobienia

I zawsze tak bêdzie przemówi³ holograficzny obraz Vade-

ra. Te plany s¹ skazane na niechlubn¹ klêskê.

Imperator pos³a³ Vaderowi ponure, ostrzegawcze spojrzenie

i znów zwróci³ siê do Xizora.

Nie przypominam sobie powiedzia³ aby mówi³ cokol-

wiek o etapach spisku. Kiedy sk³ada³e mi propozycjê, sprawa

wygl¹da³a na zupe³nie prost¹. Wystarczy tylko wprowadziæ znane-

go ³owcê nagród Bobê Fetta do Gildii, a ona sama rozwi¹¿e siê

z w³asnej i nieprzymuszonej woli.

Twoja pamiêæ jest bardzo dok³adna, mój panie Xizor twier-

dz¹co skin¹³ g³ow¹. Wyznajê mój b³¹d. Nie przewidzia³em, co

siê potem wydarzy w Gildii £owców Nagród.

To znaczy?

Ty ju¿ wiesz, staruchu. Xizor by³ pewien, ¿e Imperator bawi

siê jego kosztem.

Gildia £owców Nagród nie rozpad³a siê ca³kiem. Rozdzieli-

³a siê na dwie rywalizuj¹ce frakcje, Prawdziw¹ Gildiê i Komitet

117

Zreformowanej Gildii. Ta ostatnia jest pod kontrol¹ ³owcy nagród

Bosska, syna ostatniego przywódcy Gildii, Cradosska.

Rozumiem. D³onie Imperatora spoczywa³y nieruchomo

na porêczach tronu. Raporty, które do mnie dotar³y, donosi³y, ¿e

to Bossk zabi³ Cradosska.

Tak istotnie by³o, mój panie.

Imperator umiechn¹³ siê nieprzyjemnie.

Wygl¹da na to, ¿e ten ³owca nagród Bossk jest w³anie ta-

kim typem, który uwa¿a³e za najbardziej odpowiedni do s³u¿by

Imperium. Bezlitosny i ambitny, prawda?

To cechy wrodzone, mój panie wywatowane ramiona szaty

Xizora unios³y siê lekko. Ale ¿eby byæ doskona³ym instrumen-

tem twojej woli, potrzebny jest jeszcze spryt.

Taki spryt jak twój, bez w¹tpienia.

Xizor odda³ mu umiech.

Nie mogê zaprzeczyæ tak ewidentnej prawdzie.

Tak samo jak nie mo¿esz zaprzeczyæ, ¿e stara Gildia £ow-

ców Nagród nie rozpad³a siê na pojedynczych osobników, z któ-

rych moglibymy wybieraæ najlepiej nadaj¹cych siê do naszych

celów zauwa¿y³ Imperator. Pokaza³e, ¿e potrafisz przyznaæ

siê do b³êdu, dlaczego zatem nie wyznasz, ¿e twój plan okaza³ siê

klêsk¹? Nie widzê wielkiej ró¿nicy pomiêdzy dwiema gildiami, ja-

kie mamy teraz, a jedn¹, któr¹ mielimy wczeniej. W³aciwie to

nawet utrudni nasze interesy z tymi istotami.

Nie jest to ¿adna klêska, mój panie Xizor pozwoli³, aby

jego g³os zabrzmia³ ¿arliwym uczuciem. Pojawi³y siê nieprzewi-

dziane trudnoci, wiêc nale¿y je pokonaæ. O ma³o nie doda³, ¿e

sam Imperator nie przewidzia³ Rebelii, ale pohamowa³ siê na czas.

Po co doprowadzaæ do wciek³oci kogo, kto ma w³adzê nad twoim

¿yciem i mierci¹? I zamierzam to zrobiæ.

A wiêc mamy kolejny wielki plan przemówi³ ze wzgard¹

holograficzny obraz Dartha Vadera. Wymówki ukrywaj¹ce nie-

powodzenia. Kiedy siê pracuje z tob¹, nie widaæ ich koñca.

Rozwa¿ raczej w³asne klêski, Lordzie Vader. Xizor nie

mia³ ju¿ nic do stracenia, móg³ wiêc za³atwiæ mrocznego Lorda

ciêt¹ ripost¹. Z³oæ Vadera nie mog³a ju¿ byæ wiêksza. Ja przy-

najmniej mam metody, by zmieniæ chwilow¹ klêskê w trwa³e zwy-

ciêstwo. A ty?

Holograficzny obraz Vadera sta³ z rêkami skrzy¿owanymi na

piersi. Pamiêtaj¹c o krótkiej smyczy teraz jeszcze krótszej na

118

jakiej trzyma³ go Imperator, powstrzyma³ siê od odpowiedzi na

prowokacjê.

Jakie¿ to metody, Xizor?

Ksi¹¿ê obejrza³ siê na Imperatora.

Bardzo proste, mój panie. Gildia £owców Nagród nie jest

ju¿ tym, czym by³a. Jednym ciosem przepo³owilimy j¹ na dwie

zwalczaj¹ce siê frakcje, pa³aj¹ce wzajemn¹ mordercz¹ nienawi-

ci¹. Jeli ³owcy nagród kiedykolwiek udawali co w rodzaju bra-

terstwa, ta fikcja zosta³a rozwiana na zawsze. Teraz nale¿y tylko

zakoñczyæ proces rozbicia. Ka¿dy ³owca nagród musi zwróciæ siê

przeciwko wszystkim innym, niezale¿nie od frakcji, do której ak-

tualnie nale¿y. Nie mog¹ mieæ ¿adnych wspólnych interesów

tylko wspóln¹ wrogoæ.

To mo¿e byæ celem odpar³ Imperator ale nie jest meto-

d¹. Nie odpowiedzia³e na moje pytanie, a ja zaczynam siê niecier-

pliwiæ. Powiedz mi teraz, jak zamierzasz rozbiæ te dwie frakcje na

pojedyncze sk³adniki.

Xizor bez zmru¿enia oka wytrzyma³ spojrzenie Imperatora.

Wykorzystam jedyn¹ cechê, jaka rz¹dzi tymi istotami

i przede wszystkim sprawi³a, ¿e postanowi³y one zostaæ ³owcami

nagród. Potê¿na, ogarniaj¹ca ca³¹ galaktykê si³a Xizor zawaha³

siê na moment, aby osi¹gn¹æ zamierzony dramatyczny efekt to

chciwoæ doda³. To wszystko za³atwi.

Umiech Imperatora sta³ siê jeszcze bardziej nieprzyjemny.

M¹drze i sprawiedliwie jest obracaæ naturê istoty przeciw-

ko niej samej. Moja w³adza opiera siê g³ównie na takiej taktyce.

Palpatine pokiwa³ g³ow¹. Chcê pos³uchaæ szczegó³ów tej opera-

cji, ksi¹¿ê Xizorze.

Wtedy Xizor zrozumia³, ¿e wygra³ kolejn¹ rundê gry. Zanim

jeszcze skoñczy³ wy³uszczaæ swój plan Imperatorowi, by³ pewien

akceptacji. Dostanie pozwolenie na realizacjê kolejnego etapu pla-

nu.

A jak d³ugo Imperator bêdzie uwa¿a³, ¿e te plany s¹ przewi-

dziane wy³¹cznie dla jego korzyci no i dla korzyci Imperium

tym lepiej. Wkrótce siê przekona, jaka jest prawda, pomyla³ Xi-

zor. Wtedy jednak bêdzie za póno.

A co ty na to powiesz, Lordzie Vader? Imperator prze-

niós³ spojrzenie na holograficzn¹ postaæ po drugiej stronie sali tro-

nowej. Odnoszê wra¿enie, ¿e twoje milczenie nie oznacza entu-

zjazmu dla planu sugerowanego przez ksiêcia Xizora.

119

Znasz moje myli, panie. Podobizna Vadera sta³a sztyw-

na i nieruchoma. Nie widzê potrzeby, aby powtarzaæ w³asne s³o-

wa. Ale jeli pragniesz je us³yszeæ, niech i tak bêdzie. Ten plan

ksiêcia Xizora, podobnie jak poprzednia pora¿ka, to strata czasu

i energii. Powiniene raczej zwróciæ uwagê na prawdziwe proble-

my Imperium.

Tego siê spodziewa³em znu¿onym g³osem odpar³ Palpa-

tine. Potwierdzi³y siê moje podejrzenia, ¿e zazdrocisz wszyst-

kim moim s³ugom. Imperator wyci¹gn¹³ d³oñ w stronê Xizora.

Zajmij siê realizacj¹ swojego planu w stosunku do niedobitków

Gildii £owców Nagród. Ale zapamiêtaj, Xizorze: klêska nie jest

ju¿ dla ciebie wyjciem. Mo¿esz tylko odnieæ sukces lub zgi-

n¹æ.

Xizor sk³oni³ g³owê.

Tak, mój panie.

R¹bek ciê¿kiej szaty zatañczy³ wokó³ jego butów, gdy odwró-

ci³ siê od posêpnej, wiekowej postaci na tronie. Ruszy³ w kierunku

wysokich drzwi sali tronowej w³adcy ca³ej galaktyki.

Przez ca³y czas, nawet wówczas, gdy przemierza³ wysoko

sklepione korytarze, czu³ na karku spojrzenie Vadera niczym ko-

niuszek wibroostrza, czekaj¹cy tylko na okazjê, by zadaæ miertel-

ne pchniêcie.

120

R O Z D Z I A £

DZI

Opowiadasz tak, jakby tam by³. W ciasnej kajucie na

pok³adzie Wciek³ego Psa Neelah skrzy¿owa³a d³onie na piersi

i sceptycznie spojrza³a na siedz¹cego obok towarzysza. Sk¹d mia³-

by wiedzieæ tak dok³adnie, co dzieje siê w pa³acu Imperatora Pal-

patinea?

S¹ sposoby odpar³ Dengar. Siedzia³ na metalowej kracie

pod³ogi, plecami oparty o cianê. A sk¹d wiesz, ¿e nie by³em

tam z nimi, z Imperatorem, Darthem Vaderem i ksiêciem Xizo-

rem?

Nie pozwoliliby ci wejæ. Neelah opar³a siê o belkê kon-

strukcyjn¹ za plecami. Tyle przynajmniej wiem na pewno.

By³o mnóstwo innych rzeczy, jakich nie wiedzia³a. Dengar

musia³ jej to wyjaniæ; inaczej historia, któr¹ jej opowiada³, o spo-

rze pomiêdzy trandoszañskim ³owc¹ nagród Bosskiem a Bob¹ Fet-

tem po prostu nie mia³aby sensu. Kim by³ Imperator Palpatine,

a nawet Darth Vader, istota znana jako Mroczny Lord Sithów

o tym wszystkim mia³a niejakie pojêcie, zanim jeszcze Dengar za-

cz¹³ opowiadaæ. Neelah dobrze nadstawia³a uszu, póki by³a jedn¹

z tancerek na dworze Jabby Hutta. W takim miejscu, gdzie nie-

zmiennie panowa³a atmosfera gniewu i wzajemnych z³oliwoci,

k³êbi³y siê tak¿e niezliczone plotki na temat polityków i w³adców

galaktyki. Wiêkszoæ istot rozumnych znajduj¹cych siê w pa³acu,

od najnêdzniejszych podkuchennych po najemników najwy¿szej

klasy, szuka³a tylko sposobu, jak tu uszczkn¹æ co nieco z ³añcucha

kredytów i potêgi, który zdawa³ siê ³¹czyæ ze sob¹ gwiazdy ni-

czym niewidzialna sieæ. Lojalnoæ wobec jednego jakiegokol-

121

wiek pracodawcy by³a tylko jeszcze jednym towarem, który

mo¿na by³o kupiæ i sprzedaæ za odpowiedni¹ cenê, podobnie jak

wszelkie inne jednorazowe us³ugi.

A zatem tematem numer jeden rozmowy we wszystkich bara-

kach, korytarzach i piwnicach by³o to, kto aktualnie jest na wierz-

chu, a kto na dnie, komu uda³o siê wkrêciæ bli¿ej centrum dworu

Imperatora, a kto przeszed³ do Sojuszu Rebeliantów, kto by³ na

sprzeda¿ dla najwy¿szego oferenta, a kto zgin¹³. Omawiano wszyst-

kie plany i manewry, które i tak koñczy³y siê promieniem lasera

przez g³owê. Nielojalnoæ mo¿e i by³a bardziej zyskowna w tym

wszechwiecie, ale te¿ mia³a swoj¹ cenê.

Dobrze, dobrze mrukn¹³ Dengar. Nie by³o mnie tam.

Ale by³y inne istoty; dwór Imperatora pe³en jest pods³uchiwaczy

i wcibskich, tak samo jak pa³ac Jabby. Neelah opowiedzia³a mu,

ile siê dowiedzia³a w tej pozbawionej okien fortecy na Tatooine.

Jeli nie s³uchasz, nie prze¿yjesz tak urz¹dzone s¹ te miejsca.

Nie chodzi nawet o szpiegów, choæ jest ich zawsze wszêdzie pe³-

no. Niektórzy donosz¹ do Rebeliantów, inni do Czarnego S³oñ-

ca tak jak to le¿y w naturze wszystkich istot rozumnych. Ja te¿

wiedzia³em, jak szeroko nale¿y rozwieszaæ uszy, no wiesz

Dengar kciukiem wskaza³ w kierunku pok³adu nawigacyjnego i kok-

pitu. Mo¿e nie jestem a¿ takim ³owc¹ nagród jak Boba Fett, ale

mam przynajmniej kilka niezbêdnych umiejêtnoci. I mam swoje

wtyczki na dworze Imperatora i w Czarnym S³oñcu niektóre

oficjalne, przekazuj¹ce rzeczy, które chc¹, aby wiedzia³a, a nie-

które takie, które s³ychaæ tylko w pomieszczeniach dla s³u¿by.

I ufasz im? Neelah unios³a brew.

Nie bardziej ni¿ muszê. Dengar wzruszy³ ramionami.

Za niektóre informacje zap³aci³em hej, to wydatki s³u¿bowe

i te przynajmniej miewaj¹ jak¹ dozê prawdopodobieñstwa. Jeli

ciê zabij¹, poniewa¿ uwierzy³e w co, co ci powiedzieli, to zwy-

kle nie wrócisz, ¿eby kupiæ wiêcej informacji. A s¹ rzeczy, które

mo¿esz potwierdziæ nie tylko z jednego ród³a nawet jeli maj¹

zwi¹zek z kim, kto nie ¿yje, na przyk³ad z ksiêciem Xizorem.

Przy prowadzeniu organizacji przestêpczej napotykasz jeden pro-

blem: zawsze znajdzie siê kilka niezbyt uczciwych istot, które dla

ciebie pracuj¹ i wiedz¹ wszystko o twoich interesach. Wiêc kiedy

ju¿ ciê nie ma, chêtnie opowiedz¹ to i owo za parê kredytów. Na

twarzy Dengara pojawi³ siê pó³umieszek. Jak s¹dzisz, dlaczego

osoby takie jak ja tak chêtnie spêdzaj¹ czas w brudnych dziurach

122

w rodzaju kantyny w Mos Eisley? Nie chodzi o ¿arcie, a ju¿ na

pewno nie o tê koci¹ muzykê, któr¹ tam uprawiaj¹. Nie do takich

miejsc jak to chodzi siê, aby pos³uchaæ informacji. Po prostu i zwy-

czajnie. Miej uszy otwarte, a dowiesz siê mnóstwa ciekawych rze-

czy.

Skoro tak twierdzisz Neelah nie by³a pod specjalnym

wra¿eniem. O ile mog³a stwierdziæ, Dengar by³ zdecydowanie zbyt

ufny. Pewnie to dobrze, myla³a, ¿e ju¿ rzuca ten interes. Mimo to

wci¹¿ by³a nie wiedzieæ czemu przekonana, ¿e ca³a historia a przy-

najmniej ta jej czêæ, któr¹ s³ysza³a do tej pory jest prawdziwa.

Nagle przysz³a jej do g³owy niespodziewana, niepokoj¹ca myl:

A mo¿e ja ju¿ znam czêæ tej historii, z dawnych czasów, z ¿y-

cia, które zosta³o jej skradzione, które nale¿a³o do niej, dopóki nie

wyczyszczono jej pamiêci i dopóki nie zosta³a zamkniêta jak nie-

wolnica w pa³acu Jabby Hutta. Gdyby to by³a prawda, to znaczy,

¿e by³a kim zupe³nie innym ni¿ tylko zwyk³¹ tancerk¹ i potencjal-

nym ¿arciem dla rankora.

Ale o tym te¿ wiedzia³am, stwierdzi³a nagle. W g³êbi ducha,

tam, gdzie w otaczaj¹cej ciemnoci ¿arzy³a siê jeszcze niemiertel-

na iskierka ognia, by³a ca³kowicie pewna, ¿e jej prawdziwa to¿sa-

moæ ma ogromne znaczenie, znaczenie wiêksze ni¿ sieæ k³amstw,

która j¹ otacza³a. Wiedzia³a to, zanim jeszcze stwierdzi³a, ¿e Boba

Fett czuwa nad jej bezpieczeñstwem w pa³acu, pilnuj¹c, aby nie

przydarzy³o jej siê nic strasznego a przynajmniej nic ostateczne-

go. Dziwna, krêta droga sprowadzi³a j¹ do tego miejsca, gdzie cze-

ka³ j¹ inny los jeli zdo³a go odnaleæ i zatrzymaæ wy³¹cznie dla

siebie. Wszystko, co jej odebrano, ca³a osobowoæ, któr¹ wykaso-

wano, niczym imiê zapisane na arkuszu flimsiplastu i wrzucone do

ognia, zredukowane do rozsypuj¹cego siê popio³u albo je odnaj-

dzie, albo zginie, próbuj¹c to zrobiæ. Jakim cudem, niewa¿ne ja-

kim, pozwala³o jej to zachowaæ zimn¹ krew wobec ukrytej pod

he³mem postaci w kokpicie Wciek³ego Psa. Boba Fett nie móg³

jej nic zrobiæ poza tym, ¿e j¹ zabije; ale ona ju¿ przecie¿ prze¿y³a

inn¹ mieræ, dawno temu. mieræ, która zabra³a jej to¿samoæ.

Mo¿esz mi wierzyæ albo nie mówi³ Dengar. To mi nie

przeszkadza. Ale us³yszysz tê sam¹ historiê od mnóstwa istot w ca³ej

galaktyce. Teraz, kiedy wszystko siê skoñczy³o mówiê o wojnie

miêdzy ³owcami nagród to ju¿ ¿adna tajemnica. Dengar znów

wskaza³ brod¹ na znajduj¹cy siê nad ich g³owami kokpit. Boba

Fett ju¿ siê tym zaj¹³.

123

Pomóg³ rozprzestrzeniæ te opowieci o to ci chodzi? Po

co mia³by to robiæ?

Wszystko, co mo¿e wzbogaciæ jego reputacjê, uwa¿a za

doskona³y pomys³. Wywin¹³ siê ca³o z tej wojny ³owców nagród,

i to walcz¹c przeciwko paru niez³ym przeciwnikom. Dengar po-

³o¿y³ d³oñ na piersi. Zrobi³ na mnie wra¿enie. Co w tym jest, ¿e

ró¿ne istoty, ³owcy nagród albo i nie, kiedy staj¹ nos w nos z Bob¹

Fettem, od razu padaj¹ na twarz i udaj¹ trupa. Nie ma sensu umie-

raæ naprawdê. Jeli poprzedza go taka legenda, to mu oszczêdza

mnóstwo czasu i wysi³ku.

Neelah uzna³a, ¿e to rzeczywicie ma sens, choæ wiele pytañ

w dalszym ci¹gu pozostawa³o bez odpowiedzi. Jeli Boba Fett wi-

dzia³ jak¹ korzyæ w budowaniu wokó³ siebie famy niezwyciê¿o-

nego, korzysta³ z otaczaj¹cych go mitów jako broni przeciwko

innym stworzeniom, to gdzie jest kres tego procesu? Wygodne

k³amstwo lub przesada pos³u¿y jego celom równie dobrze, jak praw-

da, a jeli ju¿ przyjmie siê tak¹ mo¿liwoæ, to nie mo¿na ufaæ

¿adnej historii o nim. Niczemu, czego nie móg³by udowodniæ w³a-

snymi czynami. I to jest ca³y problem, przyzna³a Neelah. Jeli le

odgadniesz, bêdzie ciê to kosztowaæ ¿ycie.

I co siê wtedy sta³o? Dziewczyna usiad³a z powrotem

naprzeciwko Dengara. No, gadaj przecie¿ historia nie koñczy

siê na tym.

S³ucha³a jego opowieci przez ca³y ten czas, który Wciek³y

Pies spêdzi³, pod¹¿aj¹c przez przestrzeñ ku niewiadomemu celo-

wi. Straci³a poczucie czasu, nie wiedzia³a, ile minê³o standardo-

wych godzin.

Nie wiem, czy mam ochotê opowiadaæ ci to wszystko. Den-

gar pogrzeba³ w czêci magazynowej Wciek³ego Psa i znalaz³ pu-

sty worek po towarze. Zwin¹³ go w prowizoryczn¹ poduszkê. Zw³asz-

cza jeli bêdziesz sceptycznie krêci³a na wszystko nosem. Po co?

Daj sobie spokój, pomyla³a Neelah. Zrozpaczona podnios³a

oczy do góry. Pewnego dnia, jeli ta podobno rozumna istota go

do¿yje, spadnie na kark kolejnej kobiecie, swojej przysz³ej ¿once,

Manaroo. Neelah wcale jej nie zazdroci³a.

Ju¿ dobrze z trudem hamowa³a wciek³oæ. Dobrze,

przepraszam. Mia³a ochotê powiedzieæ mu znacznie wiêcej, i to

tak, ¿eby zabola³o. Wierzê w ka¿de twoje s³owo.

Na razie, obieca³a sobie. Zanim jednak Wciek³y Pies do-

trze do miejsca, gdzie wióz³ ich Boba Fett, potrzebowa³a bardziej

124

konkretnych informacji. Nie by³a pewna, czy znajdzie to, czego

jej trzeba, w skomplikowanej historii wojny pomiêdzy ³owcami

nagród, ale na razie by³a to jej jedyna poszlaka.

Mo¿e jednak skoñczysz to, co zacz¹³e, i opowiesz, co by³o

dalej?

Mo¿e póniej. Dengar wyci¹gn¹³ siê na pod³odze, wsa-

dzaj¹c pod g³owê zwiniêty worek. Jestem wykoñczony zamkn¹³

oczy. A poza tym nie mam ochoty zdzieraæ gard³a opowiada-

niem starych historii niewdziêcznym smarkulom. Zw³aszcza sar-

kastycznym.

Zwê¿onymi w szparki oczami spojrza³a na Dengara, który ju¿

spa³ albo udawa³, ¿e pi. Szybki kopniak w g³owê albo go obudzi,

albo roz³o¿y na dobre. Ale¿ mnie to korci, pomyla³a wciek³a.

Przywo³a³a resztki samokontroli i postanowi³a dzia³aæ inaczej.

Rzuci³a ostatnie mia¿d¿¹ce spojrzenie na pi¹cego Dengara, po

czym odwróci³a siê i ruszy³a w górê drabinki wiod¹cej do kokpitu.

S³ysza³, jak kto wspina siê po drabince z dolnej czêci statku.

Nie musia³ odwracaæ siê od uk³adów nawigacyjnych Wciek³ego

Psa wystarczy³o mu pos³uchaæ odg³osu kroków na szczeblach

drabinki: wskazywa³y, który z pasa¿erów wchodzi na górê. Den-

gar st¹pa³by bardziej ciê¿ko.

No i gdzie jestemy? tak jak siê tego spodziewa³, g³os, któ-

ry odezwa³ siê za jego plecami, nale¿a³ do kobiety, Neelah. Wci¹¿

w samym rodku niczego? A mo¿e ju¿ zbli¿amy siê do tego tajem-

niczego miejsca przeznaczenia, do którego podobno zmierzamy?

W jej g³osie brzmia³a wyrana irytacja. Boba Fett odwróci³

wizjer od iluminatora i spojrza³ przez ramiê.

Jak to dobrze rzek³ z wystudiowan¹ ³agodnoci¹ ¿e w naj-

bli¿szym czasie nie zamierzasz braæ siê za robotê ³owcy nagród. Dla

nas cierpliwoæ nie jest wy³¹cznie cnot¹, jest koniecznoci¹. Jeli siê

pospieszysz, mo¿esz skoñczyæ w ca³ej galaktyce k³opotów.

Postaram siê o tym pamiêtaæ. Neelah sta³a w wejciu do

kokpitu, a w jej ciemnych oczach lni³ ledwie powstrzymywany

gniew. Schowam tê zasadê na pami¹tkê razem z innymi darmo-

wymi radami, jakich wszyscy mi udzielaj¹. Skoro to wszystko, co

mogê tu dostaæ spochmurnia³a jeszcze bardziej tu i wszê-

dzie indziej, jeli o to chodzi.

Kobieta wygl¹da³a na niezadowolon¹, ba, rozjuszon¹. Boba

Fett stwierdzi³, ¿e transportowanie twardego towaru, to znaczy

istot rozumnych, za których g³owy wyznaczono nagrodê, mia³o

125

same pozytywne strony. Tamtych przynajmniej mo¿na wrzuciæ

do klatki, pomyla³. I nigdy nie by³o kwestii, kto tu rz¹dzi, nie

tylko w wa¿nych sprawach, ale nawet w najdrobniejszych szcze-

gó³ach. Z Neelah sytuacja nie by³a taka oczywista. Prawdopodob-

nie bêdzie potrzebowa³ jej wspó³pracy. Nawet wtedy, kiedy by³a

tylko tancerk¹ w pa³acu Jabby Hutta, zachowa³a pewn¹ dumê i wy-

nios³oæ, które wynika³y z jej poprzedniej wysokiej pozycji spo-

³ecznej. Zosta³y jej wpojone tak g³êboko, ¿e nawet dok³adne zatar-

cie pamiêci nie zdo³a³o ich usun¹æ. A zatem jeli teraz siê na niego

obrazi, przeci¹gniêcie jej z powrotem na swoj¹ stronê mo¿e wy-

magaæ sporego wysi³ku. Klatka niestety odpada, uzna³ Fett.

Musia³ przy tym braæ pod uwagê równie¿ inne, nie mniej wa¿-

ne czynniki. Neelah zaczê³a sk³adaæ razem pozostawione jej frag-

menty wspomnieñ. Dengar zrelacjonowa³ mu ju¿, o czym mówi³a

w jaskini na Tatooine. By³y to rzeczy, których znaczenia Dengar

nie podejrzewa³ ale Fett owszem.

Nil Posondum, pomyla³ Fett. Pamiêta³a to nazwisko. Nie by³

tym wcale zaskoczony. Dawny ksiêgowy, który sta³ siê twardym

towarem w klatce transportowej Niewolnika I, by³ kluczem do

wszystkiego, co spotka³o Neelê. Jeli po³¹czy ten fragment wspo-

mnieñ z enigmatycznym komunikatem, jaki Posondum wydrapa³

w metalowej pod³odze klatki, rozwi¹¿e za jednym zamachem wie-

le tajemnic, dot¹d przed ni¹ ukrytych.

Boba Fett nie by³ na to przygotowany, a przynajmniej jeszcze

nie teraz. Wydrapana wiadomoæ ju¿ nie istnia³a, poza obrazem prze-

chowywanym w bankach danych komputera pok³adowego Niewol-

nika I, które teraz zosta³y przeniesione na Wciek³ego Psa. Ob-

raz i informacja zawarta w tej wiadomoci by³y bezpiecznie zamkniête

i niedostêpne. I tak mia³o jeszcze przez jaki czas pozostaæ.

Tymczasem jednak mia³ przed sob¹ rozelon¹ kobietê.

Szkoda, ¿e masz ju¿ doæ dobrych rad rzek³ Boba Fett.

W³anie mia³em ci udzieliæ jeszcze jednej.

Taak? Neelah opar³a siê o framugê i sceptycznie unios³a

brew. A có¿ to za rada?

Prosta. Uspokój siê. Mamy do przebycia d³ug¹ drogê, a po

drugiej stronie mo¿e siê zdarzyæ dos³ownie wszystko. Odpocznij,

dopóki jeszcze mo¿esz.

Och Neelah powoli skinê³a g³ow¹, jakby przetrawia³a

to w myli. Naprawdê? Tym siê w³anie zajmujesz? Mam odpo-

cz¹æ? wyda³a z siebie krótki, pogardliwy mieszek. Jedynym

126

momentem, kiedy widzia³am ciê odpoczywaj¹cego, by³a chwila,

gdy le¿a³e nieprzytomny, wyrzygany przez tê bestiê Sarlaka. Jeli

mylisz o takim odpoczynku, to niezbyt mi siê to podoba.

Gdyby by³ do tego zdolny, komentarz kobiety pewnie by go

ubawi³.

To nie by³ odpoczynek, tylko umieranie odrzek³. I pewnie

skoñczy³oby siê to jego mierci¹, gdyby pozosta³ tak, le¿¹c na pó³

strawiony w gor¹cych piaskach Morza Wydm Tatooine gdyby

nie ona i Dengar. Zawdziêczanie czegokolwiek, a co dopiero w³a-

snego ¿ycia, innemu stworzeniu by³o dla niego ca³kowicie nowym

dowiadczeniem. Jak sp³acaæ takie d³ugi? Wci¹¿ zastanawia³ siê nad

tym problemem. Gdyby nie bra³ tego pod uwagê, na pewno by³by

mniej mi³y dla pasa¿erów na pok³adzie Wciek³ego Psa.

Mo¿e w zadumie odpar³a Neelah. W koñcu nie wiem,

co takie stworzenie jak ty uwa¿a za odpoczynek. Mam wra¿e-

nie, ¿e najbardziej odpowiada ci zabijanie innych istot.

Nie tak bardzo, jak otrzymywanie za to zap³aty.

Neelah zamilk³a na kilka chwil. Boba Fett odwróci³ siê znowu

w stronê pulpitu sterowniczego kokpitu i dokona³ kilku nowych obli-

czeñ nawigacyjnych. Dok³adnie jak przewidywa³, dawny statek Bos-

ska nie by³ ani tak nowoczesny, ani tak dobrze utrzymany jak jego

w³asny Niewolnik I. Potrzebowa³ d³u¿szej chwili, ¿eby siê przy-

zwyczaiæ do tego ba³aganu, który zreszt¹ w dalszym ci¹gu go iryto-

wa³. Stwierdzi³, ¿e to nic dziwnego, i¿ Bossk nigdy nie zdo³a³ wspi¹æ

siê na wy¿yny profesji ³owcy nagród: Trandoszanin próbowa³ widocznie

zast¹piæ staranne planowanie i inwestycje w sprzêt bezwzglêdnoci¹

i brutaln¹ si³¹. To nigdy nie dzia³a, powiedzia³ sobie Boba Fett. Bez-

wzglêdnoæ i si³a s¹ potrzebne, zgoda, ale nie wystarcz¹.

Kobiecy g³os wdar³ siê w tok jego myli.

Mo¿e potrafi³abym odpocz¹æ, gdybym mog³a otworzyæ ci

g³owê.

Boba Fett nawet siê nie obejrza³.

A co to niby ma znaczyæ?

To, co s³ysza³e. Chcia³abym rozpo³owiæ ten twój he³m,

jakby to by³a skorupka jajka prawie wyplu³a z siebie te s³owa.

Szkoda, ¿e nie skorzysta³am z okazji, kiedy le¿a³e na ³o¿u mier-

ci. Mog³am wtedy rozwaliæ ci czaszkê i mo¿e wydobyæ z niej

wszystko, co chcia³abym wiedzieæ. O sobie.

Mo¿e wcale nie chcia³aby tego wiedzieæ. Fett leciutko

wzruszy³ ramionami. Mo¿e by ci siê to nie spodoba³o.

127

Bardzo chêtnie podejmê takie ryzyko. Wolê to, ni¿ pozo-

stawaæ w niewiadomoci odpar³a.

Nie martw siê. Wkrótce siê wszystkiego dowiesz.

G³os Neelah sta³ siê nagle z³owró¿bnie spokojny.

Wola³abym nie czekaæ.

Uda³o jej siê go zaskoczyæ. Boba Fett wyci¹gn¹³ rêkê nad

pulpitem, ¿eby dosiêgn¹æ monitora, umieszczonego niewygodnie

wysoko. Poczu³ lekkie, prawie niezauwa¿alne poci¹gniêcie za pas

z wyposa¿eniem, stanowi¹cy czêæ jego mandaloriañskiej zbroi

bojowej. Ten sygna³ wystarczy³, aby Fett obróci³ siê b³yskawicznie

wraz z fotelem i spojrza³ na Neelah.

Ale ona ju¿ odskoczy³a z powrotem do w³azu. Podnios³a mio-

tacz, który uda³o jej siê wyci¹gn¹æ z pochwy przy pasie Boby

Fetta. Trzymaj¹c broñ obiema rêkami, skierowa³a lufê dok³adnie

na rodek czarnego wizjera he³mu Fetta.

Nie ¿artowa³am powiedzia³a. Lekki umieszek w k¹ciku

ust wiadczy³ o jej intencjach. Kiedy mówi³am, ¿e chcia³abym ci

rozwaliæ g³owê. Ciekawe ile takich strza³ów wytrzyma ta pusz-

ka? Jak ci siê zdaje?

Boba Fett odchyli³ siê w ty³ w fotelu pilota.

Gratulujê rzek³. Wiêksz¹ czêæ uzbrojenia schowa³ w bez-

pieczne miejsce, aby rozmaite elementy jego przenonego arsena-

³u nie przeszkadza³y mu w ciasnym kokpicie. Niewielki miotacz

by³ jedyn¹ broni¹, jak¹ zatrzyma³ przy sobie. Wskaza³ j¹ gestem.

Broñ nawet nie drgnê³a w uchwycie Neelah.

Niewiele istot zdo³a³oby wykrêciæ mi taki numer. Wzi¹æ mnie

z zaskoczenia to naprawdê osi¹gniêcie.

£atwizna skrzywi³a siê Neelah.

Musia³ przyznaæ, ¿e zabra³a mu broñ z zaskakuj¹c¹ zrêczno-

ci¹. A mo¿e nie a¿ tak zaskakuj¹c¹: z tego, co wiedzia³ o jej

pochodzeniu, o tym, kim by³a, zanim znalaz³a siê w pa³acu Jabby

jako tancerka ze skasowan¹ pamiêci¹, takie umiejêtnoci nie by³y

w³aciwie niczym niezwyk³ym. By³a w koñcu kim wiêcej ni¿ zwy-

k³e dziecko arystokracji; nie wolno mu o tym zapomnieæ.

Mo¿e i tak przyzna³. Co nie znaczy, ¿e to by³ dobry

pomys³. Mo¿esz byæ dosyæ szybka, ale wierz mi, to nic w porów-

naniu ze mn¹. Zanim przyciniesz spust tej zabawki, bêdê ju¿ ko³o

ciebie, a moje ramiê przydusi ci gard³o. A potem sprawy mog¹ siê

potoczyæ jeszcze mniej przyjemnie dla ciebie.

128

Chêtnie zaryzykujê wzruszy³a ramionami. Co mam do

stracenia? Nie chcesz mi powiedzieæ tego, co ja chcê co muszê

wiedzieæ. Jeli jednak oddam jeden dobry strza³, bêdê mia³a tê

satysfakcjê, ¿e nie dostajê odpowiedzi z wa¿nego powodu. Po-

myl tylko, jako nieboszczyk bêdziesz mia³ wietn¹ wymówkê.

Boba Fett obliczy³ ju¿ dok³adnie odleg³oæ pomiêdzy sob¹ a ni¹,

dok³adny k¹t, prêdkoæ i kierunek ruchów niezbêdnych do odzy-

skania broni. Móg³by to zrobiæ i nawet nie zostaæ draniêty tym

jednym strza³em, jaki dziewczyna zdo³a oddaæ w ci¹gu tych kilku

mikrosekund. Lepiej jednak, ¿ebym nie musia³ tego robiæ, myla³.

I tylko z jednego powodu: strza³ na lepo w ciasnej przestrzeni

kokpitu móg³by wyrz¹dziæ powa¿ne szkody. Nawet teraz Wcie-

k³y Pies nie by³ w takim stanie, w jakim powinien, ale by³a to

zas³uga niechlujstwa poprzedniego w³aciciela. Gdyby strza³ uszko-

dzi³ tylko konstrukcjê statku bo nie zdo³a³by przebiæ pow³oki

Fett móg³by to naprawiæ, ale jeli trafi w pulpit sterowniczy, prze-

ledzenie i za³atanie nieznanych obwodów mo¿e zaj¹æ du¿o czasu.

A czas by³ akurat luksusem, którego mu teraz brakowa³o. Musia³

zaj¹æ siê swoimi interesami, i to doæ daleko st¹d.

Ju¿ kiedy by³em bliski mierci rzek³ Boba Fett. Nie

mam wielkiej ochoty powtarzaæ tego dowiadczenia.

Neelah unios³a miotacz nieco wy¿ej, spogl¹daj¹c wzd³u¿ lufy

na cel.

W takim razie lepiej zacznij gadaæ.

Chyba nie Boba Fett wykona³ przecz¹cy ruch g³ow¹.

Nie s¹dzê.

Co? kobieta zmarszczy³a brwi. Co masz na myli?

To proste Boba Fett machn¹³ d³oni¹ w jej stronê. Masz

tyle samo do stracenia co i ja. Zabij mnie, a nigdy nie dowiesz siê

tego, co chcesz wiedzieæ.

Przechyli³a g³owê na bok i spojrza³a na niego uwa¿niej.

Mo¿e jeli nie bêdziesz mi sta³ na drodze, potrafiê wydobyæ

prawdê od kogo innego.

Mo¿e. Boba Fett znowu wzruszy³ ramionami. Ale je-

li siê mylisz i jeli tylko ja wiem cokolwiek na temat twojej

prawdziwej to¿samoci wtedy za³atwisz jedyn¹ osobê, która

mo¿e ci udzieliæ odpowiedzi. Jeste pewna, ¿e chcesz zaryzyko-

waæ?

Przez kilka nastêpnych sekund Neelah zdawa³a siê rozwa¿aæ

tê mo¿liwoæ. Potem opuci³a miotacz.

129

Chyba jednak nie. Dalej mia³a wciek³¹ minê. Zdaje

siê, ¿e wykrêci³e siê sianem.

Jeszcze mi za to podziêkujesz. Wyci¹gn¹³ rêkê. Wezmê

to, jeli pozwolisz.

Neelah potrz¹snê³a g³ow¹.

Jeszcze mi siê mo¿e przydaæ.

Patrzy³ w lad za ni¹, gdy z miotaczem u boku schodzi³a po

drabince do ³adowni statku.

Przynajmniej wie, czego chce, pomyla³. Problem w tym, czy

uda jej siê to zdobyæ.

Odwróci³ fotel pilota z powrotem w stronê pulpitu sterowni-

czego. Mia³ w³asne problemy, z którymi musia³ siê uporaæ.

Kuksaniec w ¿ebra obudzi³ Dengara. Zamruga³ i szybko prze-

szed³ w stan pe³nej wiadomoci, choæ nie wolnej od zaskoczenia,

gdy stwierdzi³, ¿e spogl¹da prosto w lufê pistoletu laserowego.

Czas zacz¹æ gadaæ oznajmi³a Neelah. Wycelowa³a broñ

wprost w jego czo³o. Chcê us³yszeæ ca³¹ historiê.

130

R O Z D Z I A £

WCZORAJ

Musisz przyznaæ, ¿e to przyjemne miejsce na spotkanie

rzek³ Bossk.

Podoba³o mu siê w³asne poczucie humoru. Z jedn¹ szponiast¹

³ap¹ na rêkojeci miotacza przygl¹da³ siê, jak Boba Fett wodzi wzro-

kiem po osypuj¹cych siê szczelinach i suchych powierzchniach klifów

dawnego basenu morza. Oceany Gholondreine-Beta zosta³y wyssane

do ostatniej moleku³y s³onej cieczy i przeniesione przez flotê potê¿-

nych imperialnych frachtowców na orbitaln¹ stacjê katalizy wokó³

Coruscant. Czynnikiem motywuj¹cym nie by³a tu ekonomia prze-

transportowanie takiej iloci wody statkiem by³o znacznie kosz-

towniejsze ni¿ jej wyprodukowanie lecz kara. Nadbrze¿ne i we-

wn¹trzl¹dowe pañstwa nie doæ szybko przynajmniej zdaniem

Imperatora Palpatinea wyzbywa³y siê ostatnich niedobitków,

dochowuj¹cych wiernoci starej Republice. Teraz, pod ¿arem po-

zbawionego chmur nieba, po wyschniêtych ulicach pustych miast tañ-

czy³ jedynie kurz. S¹siednie planety tego sektora dosta³y cenn¹ lekcjê

pogl¹dow¹, ¿e na polecenia Imperatora nale¿y reagowaæ.

Skorupa jakiego od dawna martwego stworzenia morskiego

zachrzêci³a pod podeszw¹ buta Boby Fetta. Jego statek, Niewol-

nik I, sta³ o kilkaset metrów dalej. Kokpit z transparistali b³ysz-

cza³ w wietle s³oñca, którego promienie zdo³a³y przenikn¹æ do

rodka podmorskiego rowu tektonicznego. Pêkniêcie w skorupie

wysuszonej planety by³o tak g³êbokie, ¿e w ci¹gu standardowej

jednostki czasowej zapadnie tu niemal ca³kowita ciemnoæ. To

Bosskowi nie przeszkadza³o. Interes, jaki mia³ zamiar ubiæ ze swo-

im rywalem Bob¹ Fettem, nie powinien zaj¹æ zbyt wiele czasu.

131

W porz¹dku. Boba Fett zakoñczy³ inspekcjê miejsca, jed-

noczenie sprawdzaj¹c odczyty na przedramieniu mandaloriañskiej

zbroi bojowej. wiate³ka wskaników powoli zmienia³y kolor z czer-

wonego na ¿ó³ty, a potem na zielony, gdy wieloczujnikowe syste-

my wczesnego ostrzegania Niewolnika I zakoñczy³y przeczesy-

wanie okolicy w poszukiwaniu ukrytych pu³apek i zasadzek. Bossk

pozostawi³ swój statek w powietrzu, w stanie gotowoci, ale po

drugiej stronie rowu, tak aby pok³adowe uzbrojenie nie wzbudzi³o

podejrzeñ drugiego ³owcy nagród.

Nie jest tu co prawda tak intymnie, jak mo¿na by s¹dziæ

rzek³ Fett. D³oni¹ w rêkawicy zatoczy³ kr¹g, wskazuj¹c na otacza-

j¹ce ich klify, których osypuj¹ce siê zbocza górowa³y nad huma-

noidalnymi postaciami w dole. Odbieram sygna³y rozmaitych or-

ganicznych form ¿ycia.

Bossk zarechota³ krótko i chrapliwie.

Nie s¹dzê, ¿ebymy musieli siê nimi przejmowaæ. ci¹-

gn¹³ z ramienia rusznicê laserow¹, opar³ j¹ o biodro i wypali³ na

maksymalnej mocy w zbocze, pod którym stali. Strza³ roztrzaska³

suchy kamieñ, zasypuj¹c dno rowu bia³awym py³em i od³amka-

mi. Sprawd sobie.

Czubkiem buta tr¹ci³ stertê gruzu. Spomiêdzy wyszczerzo-

nych, ostrych jak ig³y k³ów podobnego do stonogi stworzenia roz-

leg³ siê ostry syk. Zwierzê skrêca³o siê i rozkrêca³o do d³ugoci

prawie metra; jego ¿ó³te oczy lni³y wciek³oci¹, a¿ wreszcie rzu-

ci³o siê gwa³towanie i owinê³o wokó³ kostki Bosska. Zanim zd¹¿y-

³o zatopiæ zêby w jego ³ydce, ³owca zrzuci³ je kolb¹ rusznicy. Dru-

gie uderzenie przepo³owi³o stwora; dwa osobne kawa³ki wi³y siê

w ostatnich konwulsjach, rozlewaj¹c wokó³ zielonkawe osocze.

Milutkie maleñstwa, nie? Nawet do jedzenia siê nie nadaj¹.

Smakuj¹ jak przerobiony olej przek³adniowy.

Boba Fett nie odpowiedzia³. Zwróci³ spojrzenie czarnego wi-

zjera na powierzchniê klifu. To, co do tej pory zdawa³o siê nieru-

chome i pozbawione ¿ycia, teraz lni³o i pulsowa³o w monoton-

nym blasku s³oñca wij¹cym siê ruchem, niczym robaki w gnij¹cym

ciele. Strza³ z miotacza obudzi³ k³êbowiska wielonogich stworzeñ,

które wype³za³y z otworów wy¿artych w miêkkim, osypuj¹cym

siê kamieniu. Echo wystrza³u wystarczy³o, aby obudziæ równie¿

stworzenia gnie¿d¿¹ce siê po drugiej stronie rowu. Przez chwilê

zbocza po obu stronach Bosska i Boby Fetta kipia³y rojem wij¹-

cych siê cia³ i g³odnych, ¿ó³tych lepiów.

132

Standardowa procedura operacyjna Imperium. Boba Fett

nie okaza³ najmniejszego ladu zdziwienia, gdy owietli³ blaskiem

odbitym od he³mu kolejny k³¹b wij¹cych siê istot. Zw³aszcza

wtedy, gdy Imperator ma z³y humor. Te istoty nie s¹ czêci¹ fauny

planety; to wyprodukowana w laboratorium hybryda ithoriañskich

korzeniowców, genetycznie przystosowanych do ¿ycia w warun-

kach zerowej wilgotnoci.

Martwe stworzenie pozostawi³o na bucie Bosska czarn¹ smu-

gê. Pochyli³ siê i star³ j¹ szponem kciuka.

Imperium je tutaj sprowadzi³o? wyprostowa³ siê, mierz¹c

wzrokiem kipi¹cy mu nad g³ow¹ kamieñ. Co to za specja³?

To ¿aden specja³ odpar³ Boba Fett. Wydzielaj¹ biotok-

syny o okresie rozpadu molekularnego liczonego w setki lat. Po-

ziomy ska¿enia staj¹ siê wreszcie tak wysokie, ¿e one same padaj¹

ofiar¹. Do tego czasu jednak ca³a skorupa planety zostanie prze-

¿arta ich wype³nionymi trucizn¹ kana³ami. wiaty otaczaj¹cych

systemów przyjê³y uchodców z Gholondreine-Beta, ale ci uchod-

cy nie wróc¹ na rodzinn¹ planetê jeszcze przez wiele tysi¹cleci.

Imperator ju¿ o to zadba³.

Bossk poczu³ lekkie md³oci, jakby mia³ w ustach kawa³ek

wielonogiego stworzenia. Mam nauczkê, pomyla³ ponuro. Sama

myl, ¿e kto umylnie wyhodowa³ stworzenie nie nadaj¹ce siê do

spo¿ycia, mocno go zirytowa³a. Filozofia trandoszañska zaleca³a

spo¿ywanie innych ¿ywych istot, z w³asnymi przodkami w³¹cznie.

By³ to punkt honoru i ¿yciowy cel Trandoszan. Czysta mciwoæ,

jakiej chêtnie oddawa³ siê Imperator, równie¿ niezbyt Bosskowi

odpowiada³a. W koñcu nawet gady czêciej oddaj¹ siê gor¹cej,

niszczycielskiej, ale i szlachetnej wciek³oci.

Wci¹¿ chcesz gadaæ o interesach? Boba Fett by³ wyra-

nie rozbawiony widokiem zniesmaczonego Bosska. Wygl¹dasz

tak, jakby chcia³ tu zostawiæ zjedzony lunch.

Nie martw siê mn¹ warkn¹³ Bossk. Pos³a³em po ciebie

z pewnego wa¿nego powodu. Mamy szansê zrobiæ na tym sporo

kredytów. Potê¿ny interes.

Nie widzia³ Boby Fetta w jego realnej postaci od czasu, gdy

razem przebywali w g³ównej siedzibie Gildii £owców Nagród. Gil-

dia w³anie zaczê³a siê rozpadaæ nied³ugo potem, jak Bossk zabi³

swojego ojca, Cradosska. Od tamtej pory by³ zbyt zajêty zatrzy-

mywaniem w swojej frakcji m³odszych ³owców nagród, ¿eby zwra-

caæ uwagê na to, gdzie siê podziewa Boba Fett. Mimo to nabra³

133

podejrzeñ, gdy Fett znikn¹³ z siedziby starej Gildii dok³adnie tak,

jakby zakoñczy³ zadanie, które polecono mu tam wykonaæ. Od

tego czasu Bossk s³ysza³ tylko plotki.

Szeptane relacje twierdzi³y, ¿e to w³anie Boba Fett jest odpo-

wiedzialny i to wiadomie za rozbicie Gildii £owców Nagród.

Bossk nie bardzo móg³ sobie wyobraziæ, po co Boba Fett mia³by to

robiæ. Jeli to jednak prawda, to wywiadczy³ mi przys³ugê, pomy-

la³ Bossk. W przeciwnym razie jego ojciec, Cradossk, ¿y³by jesz-

cze i wci¹¿ odgrywa³ swój cyrk, on za, Bossk, dalej czeka³by na

swoj¹ szansê.

O jakich nas mówisz? Boba Fett skrzy¿owa³ ramiona

na piersi. Ju¿ raz mia³em przyjemnoæ z tob¹ pracowaæ. To wiê-

cej ni¿ mam w zwyczaju.

Reputacja samotnego wilka, jak¹ cieszy³ siê Boba Fett, by³a

dobrze zas³u¿ona i to dlatego Bossk by³ tak zdumiony, ¿e Fett poja-

wi³ siê na spotkaniu Gildii £owców Nagród, prosz¹c o przyjêcie w jej

szeregi. Potem Boba Fett uda³ siê wraz z Bosskiem i kilku innymi

cz³onkami Gildii Zuckussem i robotem IG-88 na wspóln¹ wy-

prawê. Fett przyprowadzi³ nawet jeszcze jedn¹ istotê: ¿ywe, cho-

dz¹ce dzia³o laserowe imieniem DHarhan. Ten towar by³ naprawdê

twardy wiêkszoæ grupy uzna³a siê za szczêciarzy, uchodz¹c z ¿y-

ciem ze wiata Pancernych Huttów, zwanego Okr¹glakiem.

Wysz³o tak, ¿e dla DHarhana by³ to koniec zabawy. wiad-

czy³o to dobitnie, ¿e stowarzyszanie siê z Bob¹ Fettem niekoniecz-

nie by³o dobrym pomys³em. Bossk przysi¹g³ sobie, ¿e nigdy ju¿

nie bêdzie tego nawet bra³ pod uwagê. Istnia³y sytuacje, w które

Boba Fett pakowa³ siê chêtnie i z w³asnej woli, poniewa¿ drañ by³

pewien, ¿e wyjdzie z nich ca³o. A jeli nawet poci¹ga³o to za sob¹

mieræ wspólnika z dawnych czasów, takiego jak DHarhan, dla

Boby Fetta by³a to cena, której nie waha³ siê zap³aciæ.

Czas i chciwoæ os³abi³y jednak znacznie decyzjê Bosska.

Za du¿o kredytów, ¿eby je tak zostawiæ, uzna³. Dosta³ jednak na-

uczkê, ¿e nie powinien wybieraæ siê z Bob¹ Fettem na takie wy-

prawy: trzeba zawsze pilnowaæ ty³ów. £atwiej bêdzie siê pilno-

waæ, kiedy zostan¹ tylko we dwóch zamiast w ca³ej grupie.

Daj spokój rzek³ Bossk. Czy nie mo¿emy spróbowaæ

pogadaæ jak przyjaciele? £uskowate pyski Trandoszan nie by³y przy-

stosowane do ¿adnego rodzaju umiechu, a zw³aszcza przymilnego.

134

Bossk by³ równie niezdolny do wyra¿ania jakichkolwiek pozytyw-

nych uczuæ, jak gdyby nosi³ mandaloriañski he³m Boby Fetta.

Ostatnim razem wysz³o nam ca³kiem niele.

Wtedy tak nie uwa¿a³e g³os Fetta by³ bezdwiêczny i po-

zbawiony emocji. Z tego, jak siê zachowywa³e podczas ca³ej

akcji na Okr¹glaku, móg³bym wnosiæ, ¿e to ostatnia twoja wypra-

wa w grupie.

Zmieni³em zdanie. Bossk nie mia³ w zwyczaju namawiaæ

kogokolwiek do czegokolwiek. Wola³ groby lub brutalnoæ albo

jedno i drugie. Niestety, szanse na to, ¿e z Bob¹ Fettem mo¿na co

wskóraæ tymi metodami, w³aciwie nie istnia³y. Poza tym pewne

zadania s¹ po prostu za trudne dla jednego ³owcy.

Mów za siebie.

Bossk podejrzewa³, ¿e Boba Fett wie, o co mu chodzi. Plotka

o tym akurat twardym towarze roznios³a siê poczt¹ pantoflow¹

poród ³owców nagród z prêdkoci¹ blisk¹ nadwietlnej.

W porz¹dku powiedzia³. Postanowi³, ¿e porzuci wszelkie

pozory przyjaznego nastawienia. To po prostu nie dzia³a³o. Powi-

nienem by³ wiedzieæ, pomyla³ ponuro. Ten facet zawsze mia³ jaja

z durastali. Przejdmy zatem do interesów. Jestem prawie pe-

wien, ¿e ty i ja mo¿emy daæ sobie radê jeli bêdziemy wspó³pra-

cowaæ. Albo mo¿emy iæ pojedynczo i wróciæ jako trupy.

Ju¿ ci raz powiedzia³em Boba Fett nawet nie pofatygowa³

siê wzruszyæ ramionami. Mów za siebie.

Bossk poczu³, ¿e oczy zwê¿aj¹ mu siê w szparki, a krêgos³up

sztywnieje z gniewu. Z trudem pohamowa³ nieodpart¹ chêæ, aby

rzuciæ siê na tamtego, szponami mierz¹c wprost w gard³o. W³aci-

wie powstrzyma³o go tylko jedno: wiedzia³, ¿e gdy jeszcze bêdzie

w powietrzu, zarobi dziurê w brzuchu na wylot, wypalon¹ przez

laserow¹ rusznicê Fetta, i ¿e wyl¹duje u jego stóp ju¿ jako nie-

boszczyk.

To za³atwia sprawê. Po co sobie w ogóle zawracam tym

g³owê, pomyla³ Bossk. Ca³e to spotkanie by³o czyst¹ strat¹ czasu.

Boba Fett stosowa³ siê wy³¹cznie do w³asnych zasad. Ty pójdziesz

swoj¹ drog¹, a ja swoj¹. Zobaczymy, kto zginie pierwszy.

Okrêci³ siê na piêcie i ruszy³ w stronê Wciek³ego Psa. Wy-

schniêty rów tektoniczny powoli zacz¹³ pogr¹¿aæ siê w cieniu, gdy

bladawe s³oñce Gholondreine-Beta przesunê³o siê w kierunku za-

chodu. Na okrytej mrokiem cianie rowu lni³y ¿ó³te oczy stono-

gowatych stworzeñ.

135

Czekaj odezwa³ siê za jego plecami g³os Boby Fetta.

Bossk obejrza³ siê przez ramiê, zezuj¹c na tamtego.

Co jest?

Nie powiedzia³em, ¿e nie pójdê z tob¹ na tê wyprawê.

Ostry jak brzytwa cieñ pada³ ukonie pod stopy Fetta, który sta³

nieruchomo poród pustych, martwych skorup dawnych miesz-

kañców morskich g³êbin. Przedstawi³em ci tylko fakty dotycz¹-

ce naszego uk³adu.

Podmuch zimnego wiatru przetoczy³ siê przez ca³y kanion,

przenikaj¹c ³uskowate cia³o Bosska a¿ do samych koci.

Trandoszanin powolnym skinieniem g³owy odpowiedzia³ Fet-

towi.

No to lepiej omówmy resztê wskaza³ ruchem g³owy

Wciek³ego Psa. Równie dobrze mo¿emy pogadaæ na moim

statku.

Boba Fett potrz¹sn¹³ g³ow¹.

To nie jest dobry pomys³.

O co chodzi? Bossk poczu³ siê ura¿ony, ¿e tamten nie

przyj¹³ zaproszenia. Nie mam zamiaru zastawiaæ na ciebie pu-

³apki. Chcia³em tylko pogadaæ o interesach.

Przecie¿ ci wierzê Boba Fett ruszy³ ju¿ powoli w stronê

w³asnego statku. Ale nie do koñca. Poza tym zatrzyma³ siê

i zwróci³ w stronê Bosska ukryt¹ za wizjerem twarz chcia³em ci

co pokazaæ. Co, co mo¿e ciê zaciekawiæ.

W³aciwie czemu nie? pomyla³ Bossk i ruszy³ za Fettem.

Praca z nim uczy³a go ci¹gle nowych przejawów wrogoci.

Wnêtrze Niewolnika I by³o dok³adnie takie, jak zapamiêta³

Bossk z czasów wyprawy na Okr¹glak. Rozejrza³ siê doko³a, z wy-

ranym niesmakiem wodz¹c wzrokiem po cianach i klatkach. Boba

Fett utrzymywa³ swój statek w takim stanie technicznym, ¿e Bossk

uwa¿a³ to za osobist¹ obrazê. Czu³ siê tak, jakby zwiedza³ oddzia³

chirurgiczny na statku szpitalu Floty Imperialnej, gdzie ka¿da po-

wierzchnia odarta by³a do nagiego metalu i wysterylizowana. Bossk

by³ zdania, ¿e wnêtrze statku ³owcy powinno stanowiæ odzwiercie-

dlenie jego charakteru; ¿e ka¿dy aspekt jego osobowoci przes¹-

cza siê w konstrukcjê a¿ do dysz silników i uk³adów sterowania.

By³ dumny z tego, ¿e spaceruj¹c po pok³adzie Wciek³ego Psa,

czu³ siê jak we wnêtrzu w³asnej czaszki.

Ale bior¹c na rozum, myla³, umiechaj¹c siê w duchu, mo¿e

to jest w³anie osobowoæ Fetta. Tylko biznes kredyty i towar,

136

i ¿adnych namiêtnoci, ¿adnych prawdziwych przyjemnoci czer-

panych z gwa³tu i terroru, jakie stanowi¹ zwykle czêæ zawodu

³owcy nagród. Co za marnotrawstwo

Siadaj Boba Fett wskaza³ mu ³awkê obok jednej z klatek.

Sam usiad³ naprzeciwko. Chcesz znaleæ tego szturmowca rene-

gata, zgadza siê?

Przynajmniej z takim typem jak Boba Fett, co nie uznaje ni-

czego innego ni¿ biznes, nie marnowa³o siê czasu.

Zgadza siê odpar³ Bossk. Taka robota wpada raz w ¿yciu.

By³o to grube niedopowiedzenie. Po og³oszeniu nagrody w ofi-

cjalnym pamie emitowanym z pa³acu imperialnego na Coruscant

kwota oferowanych kredytów zosta³a uznana za b³¹d w transmisji;

wydawa³o siê, ¿e do rzeczywistej kwoty dodano zbyt du¿o zer. Za

tyle kredytów móg³bym sobie kupiæ ma³¹, nieuprzemys³owion¹ pla-

netê gdyby Imperium wystawia³o takie planety na sprzeda¿, ma-

rzy³ wtedy Bossk. Obie frakcje starej Gildii £owców Nagród, Zre-

formowany Komitet i te stetrycza³e stworzenia nazywaj¹ce siebie

Prawdziw¹ Gildi¹, natychmiast skontaktowa³y siê z centrum infor-

macyjnym Imperium, prosz¹c o wyjanienie, jaka jest prawdziwa

kwota oferowanej nagrody.

I dowiedzia³y siê, ¿e nie by³o b³êdu w transmisji. Suma poda-

na w pierwszym komunikacie by³a prawdziwa.

Efekt, jaki ta informacja wywar³a na ka¿dym po kolei ³owcy

nagród, w ka¿dym zgni³ym zak¹tku wszystkich portów kosmicz-

nych i w kwaterach dowództwa obu frakcji Gildii, by³ elektryzuj¹-

cy. Kiedy trzeba zwróciæ na co uwagê istoty myl¹cej, zach³an-

noæ potrafi zdzia³aæ cuda. To by³o jak po³o¿enie szponów na

pozbawionym os³on generatorze mocy, i to tym najwiêkszym, zdol-

nym ponieæ w nadprzestrzeñ nawet imperialny kr¹¿ownik. Bossk

czu³, ¿e ka¿da ³uska na jego ciele jest jak naelektryzowana.

To by wszystko za³atwi³o taka by³a pierwsza myl, jaka po-

jawi³a siê w g³owie Bosska. Schwytanie imperialnego szturmowca

renegata, za g³owê którego Imperator Palpatine obieca³ kolosaln¹

nagrodê, w ostateczny sposób dowiod³oby zarówno w oczach

Bosska, jak i ka¿dej istoty myl¹cej w galaktyce kto jest najlep-

szym ³owc¹ nagród. Imperator na pewno nie da³by tylu kredytów

za ³atwe zadanie. Akurat ten szturmowiec nie by³ jednym z rado-

snych g³upków, co to nie zdejmowali palców ze spustu, a zdolni

byli wy³¹cznie do zbiórki w szeregu, nieskomplikowanych aktów

terroru oraz wykonywania rozkazów dowódcy. Trhin Vossont

137

by³ jednym z dowódców na samym szczycie hierarchii szturmow-

ców imperialnych, dowódc¹ si³ uderzeniowych elitarnego batalio-

nu Oddzia³ów Strategicznych. By³ dopóki nie wzi¹³ na muszkê

miotacza ca³ego personelu imperialnego niszczyciela gwiezdnego

i nie porwa³ statku wraz z grupk¹ wybranych wspólników, zaled-

wie wystarczaj¹c¹, by wype³niaæ funkcje za³ogi.

Z pocz¹tku spekulacje dotycz¹ce motywów, jakie kierowa³y

Vossontem, koncentrowa³y siê g³ównie wokó³ mo¿liwoci jego

zdrady na rzecz Sojuszu Rebeliantów. Niszczyciel i jego ca³e uzbro-

jenie, bazy danych kodów i starannie zabezpieczana technologia

imperialna wszystko to mia³oby zostaæ przekazane jako uzupe³-

nienie rosn¹cego arsena³u Sojuszu. Teorii tej jednak szybko zanie-

chano, kiedy okaza³o siê, ¿e niszczyciel zosta³ porzucony w dryfie

w nie zamieszkanym sektorze nawigacyjnym pomiêdzy systema-

mi gwiezdnymi, ze zw³okami wspólników Vossonta na pok³a-

dzie. Najwyraniej zostali ofiarami egzekucji wykonanej zgodnie

z wszelkimi zasadami standardowych metod dyscyplinarnych sztur-

mowców imperialnych, to znaczy pojedynczym strza³em z miota-

cza w ty³ czaszki. Niszczyciel zosta³ odarty ze wszystkiego, co

mo¿na by³o up³ynniæ szybko i z zyskiem. Czêci g³ównych silni-

ków wyposa¿one na poziomie molekularnym w odpowiednie nu-

mery kodowe zaczê³y siê pojawiaæ w ró¿nych nielegalnych transak-

cjach niemal natychmiast, ale wczeniej przesz³y przez niemo¿liwy

do przeledzenia ³añcuch paserów i miêdzysystemowych handlarzy

z³omu. Uzyskane za nie kredyty pozwoli³y Vossontowi dokonaæ

niemo¿liwego, to znaczy znikn¹æ bez ladu.

Moim zdaniem Bossk pochyli³ siê do przodu, jakby chcia³

wstaæ z miejsca w g³ównej ³adowni Niewolnika I Vossont

planowa³ ten ruch ju¿ od d³u¿szego czasu. A kiedy wszystko zo-

sta³o odpowiednio przygotowane, po prostu go wykona³.

To oczywiste odpar³ Boba Fett. Nikt nie ucieka z nisz-

czycielem imperialnym bez przygotowania.

Nale¿y siê tylko zastanowiæ, dlaczego on to zrobi³. Bossk

jednym szponem podrapa³ siê po pysku. Jeli nawet zarobi³ ja-

kie kredyty na tym z³omie ze statku, wszystko musia³ utopiæ

w ucieczce. ¯eby tak znikn¹æ, trzeba op³aciæ kupê istot, a drugie

tyle za³atwiæ albo zleciæ ich usuniêcie. A Vossont musia³ pozbyæ

siê niszczyciela po kursie dziesiêciu decykredytów za kredyt rze-

czywistej wartoci nie wygl¹da to na zyskowny interes, który

móg³by go ustawiæ na ca³e ¿ycie.

138

Boba Fett niedbale wzruszy³ ramionami.

A co nas obchodzi, po co to zrobi³? Mo¿e mia³ ju¿ doæ

siedzenia pod pantoflem Palpatinea. Wiele istot w tej galaktyce

tak w³anie myli. Inaczej nie by³oby ¿adnej Rebelii. Liczy siê tyl-

ko to, ¿e jemu siê uda³o a Imperator zap³aci, ¿eby go dostaæ

z powrotem.

Tak, ale musisz chyba wleæ mu do g³owy, ¿eby go teraz

wyledziæ. Bossk pracowa³ nad tym problemem pe³n¹ par¹ swo-

ich sk¹pych mo¿liwoci intelektualnych. Prawie czu³, jak jego po-

kryte ³usk¹ czo³o marszczy siê z wysi³ku. To znaczy, ¿e motyw

mo¿e byæ dla niego wa¿nym czynnikiem.

Mo¿e twoim zdaniem Fett pozosta³ niewzruszony. Ale

nie dla mnie. W twardym towarze liczy siê tylko cena, jak¹ chc¹ za

niego zap³aciæ. Wszystkie inne czynniki zawsze pozostaj¹ te same.

Chodzi o wyledzenie towaru, schwytanie go, przekazanie i zainka-

sowanie nagrody. Jeli zaczniesz siê zastanawiaæ, co ten towar my-

li, utrudnisz sobie robotê. Mroczne spojrzenie wielkiego ³owcy,

a raczej wizjera mandaloriañskiego he³mu, który sta³ siê jego nieod-

³¹czn¹ czêci¹, pad³o na Bosska. Dlatego ty jeste na jednym po-

ziomie zawodu ³owcy nagród. a ja na ca³kiem innym.

Bior¹c pod uwagê ³atwopalny temperament Bosska, nawet jego

samego zdziwi³ fakt, ¿e poni¿aj¹ca uwaga Boby Fetta nie wywo³a-

³a gniewnej reakcji. Mo¿e siê czego od niego nauczê, pomyla³

Bossk. Mo¿e Fett ma racjê; mo¿e to on za du¿o myli. Ca³e to

ruszanie rozumem tylko przeszkadza mu byæ dobrym ³owc¹ na-

gród. To w³anie jest mój problem, myla³. Mam w sobie zbyt

wiele z intelektualisty.

A wiêc robimy ten interes? Bossk opar³ siê o cianê za

³awk¹. Inaczej by ze mn¹ tak nie rozmawia³, nie? Bardzo by³

z siebie dumny, ¿e uda³o mu siê tak szybko zorientowaæ. Ty i ja

stworzymy grupê partnerstwo i razem ruszymy za tym sztur-

mowcem. Jak to on siê Trhin Vossont, zgadza siê? Bossk

z nadziej¹ spojrza³ na drugiego ³owcê.

Boba Fett skin¹³ g³ow¹.

Ale to bêdzie pojedyncza akcja. Nie spodziewaj siê niczego

trwalszego. Mam ju¿ doæ sprzymierzania siê z innymi. Dlatego

nie pêka mi serce, ¿e Gildia £owców Nagród siê rozpad³a.

A to by³ ju¿ kolejny temat do dyskusji. Bossk uzna³ jednak, ¿e

zniszczy wie¿o zawarty sojusz, jeli o nim wspomni. Poza tym

nawet jeli Boba Fett umylnie przyczyni³ siê do rozpadu Gildii,

139

czy to wa¿ne, jakie powody nim kierowa³y? Nie wa¿niejsze ni¿

powody, jakie kierowa³y Vossontem, gdy mordowa³ szturmow-

ców. Ju¿ siê czego nauczy³em, ucieszy³ siê Bossk. Minimalistycz-

na postawa, jak¹ przej¹³ od Boby Fetta, cudownie wszystko uprasz-

cza³a, ograniczaj¹c obawy do absolutnie podstawowych spraw,

takich jak wibroostrze wbite w nie os³oniête cia³o.

Zaczekaj no chwilê w umyle Bosska nagle pojawi³o siê

podejrzenie. Nie lubisz stowarzyszaæ siê z innymi ³owcami na-

gród sam to dopiero co powiedzia³e. Spojrza³ na Bobê Fetta

nieco uwa¿niej. Wiêc dlaczego jeste teraz ze mn¹? A¿ tak siê

boisz tego gnojka Vossonta?

Nic z tych rzeczy odpar³ Boba Fett. Strach to uczucie,

dla którego mam pewien szacunek, gdy je widzê u innych istot.

Jest bardzo po¿yteczny, bo mo¿na go u¿yæ przeciwko nim. Zak³ó-

ca ich procesy mylowe, a wtedy ³atwo padaj¹ ofiar¹ paniki, za-

chowuj¹ siê bez³adnie i nielogicznie. A wtedy mo¿esz nimi kiero-

waæ jak byd³em w stadzie. Fett zni¿y³ nieco g³os, jakby w³anie

odczytywa³ inskrypcje na grobie swojej ofiary. Pokiwa³ powoli g³ow¹

i ci¹gn¹³ dalej: Ale poza tym nie mam osobistej wiadomoci ist-

nienia tego uczucia. We mnie go nie ma.

Nie odpowiedzia³e mi na pytanie. Bossk nie mia³ zamia-

ru daæ siê zwieæ skomplikowan¹ retoryk¹. Dlaczego siê zgodzi-

³e pracowaæ ze mn¹?

Odpowied jest prosta Fett wyci¹gn¹³ ku niemu obci¹-

gniêty rêkawic¹ palec. Akurat teraz mogê mieæ z ciebie po¿ytek.

To zadanie jest inne ni¿ wszystkie. Nic podobnego nigdy wcze-

niej nie pojawi³o siê na rynku. Taki towar potrafi znacznie wiêcej,

ni¿ tylko bawiæ siê w chowanego i uciekaæ. Umie siê równie¿ bro-

niæ. Vossont ma wszystkie umiejêtnoci wojskowe, które naby³

w szeregach Oddzia³ów Strategicznych. Ma wyszkolenie, dowiad-

czenie, broñ i na pewno jej u¿yje. To nie jaki wystraszony

ksiêgowy, kryj¹cy siê w zapad³ej dziurze na zapad³ej planecie.

A wiêc mnie potrzebujesz. Bossk by³ zachwycony. Boba

Fett, najpotê¿niejszy ³owca nagród w ca³ej galaktyce, sam siê do

tego przyznaje! Hmm

Tego nie powiedzia³em. Powiedzia³em, ¿e jeste po¿ytecz-

ny. Boba Fett skrzy¿owa³ ramiona na napierniku zbroi. Mogê

sprowadziæ tego Vossonta ca³kiem sam. To ¿aden problem. Mo-

g³oby mi siê to nawet spodobaæ. Nieczêsto siê zdarza takie wy-

zwanie. Ale ³atwiej mi bêdzie z partnerem. To kwestia strategii:

140

gdziekolwiek ukrywa siê Vossont, z ca³¹ pewnoci¹ spodziewa

siê, ¿e upomn¹ siê o niego ³owcy nagród. Musi byæ wiadom, ¿e

Palpatine wyznaczy³ nagrodê za jego g³owê. Spodziewa siê te¿, ¿e

z tej okazji ³owcy nagród bêd¹ tworzyæ spó³ki i sojusze. Boba

Fett znowu zni¿y³ g³os. Spodziewa siê tego po wszystkich ³ow-

cach nagród z wyj¹tkiem jednego. A tym jednym jestem ja.

I uwa¿asz, ¿e to jedyny sposób, aby wzi¹æ Vossonta z za-

skoczenia?

Nie Boba Fett pokrêci³ g³ow¹. S¹ inne sposoby. Ale ¿a-

den z nich nie sprawi, ¿e do tego stopnia zaniecha ochrony. Trzeba

sprawiæ, aby myla³, ¿e to on rozgrywa grê, ¿e to on ustala stawki.

To jego s³aby punkt: jest przyzwyczajony do rozkazywania. A w³a-

dza wród imperialnych szturmowców jest absolutna, no i ³atwo siê

do niej przyzwyczaiæ. Pozostali szturmowcy, którym Vossont wy-

dawa³ rozkazy, gotowi byli w razie potrzeby oddaæ ¿ycie. Taki ro-

dzaj lojalnoci ma niszczycielski wp³yw na tok mylenia istoty ro-

zumnej. Powoduje u takiego osobnika wiarê, ¿e ca³y wszechwiat

jest na jego rozkazy. Kiedy m¹dre istoty mówi¹, ¿e absolutna w³a-

dza ma niszczycielsk¹ moc, maj¹ na myli nie tylko kwestiê moral-

noci. Ma ona równie¿ wp³yw na inteligencjê.

Czekaj no Bossk zmarszczy³ brwi, próbuj¹c wcisn¹æ s³o-

wa partnera w twarde ramy w³asnego mózgu. Dopiero mówi³e,

¿e nie ma potrzeby zastanawiaæ siê, co siê dzieje w g³owie towaru,

który cigasz.

Bo nie ma odpar³ Boba Fett. To nie psychologia, tylko

polowanie. To wszystko. Nic mnie nie obchodzi, dlaczego towar

zachowuje siê tak, jak siê zachowuje, ale biorê pod uwagê jego

zachowanie, reakcje i ruchy. Spêdzi³em wiêcej czasu ni¿ ty w miej-

scach takich jak pa³ac imperialny czy siedziba Jabby. Moje us³ugi

s¹ tam cenione i dobrze op³acane. G³os dochodz¹cy spod ciem-

nego he³mu brzmia³ posêpn¹ pewnoci¹ siebie. Widzia³em to samo

u admira³ów floty imperialnej, u Jabby Hutta i Imperatora Palpati-

nea. To, co w ich rêkach zaczyna jako narzêdzie, jako broñ, koñ-

czy jako rak tocz¹cy ich mózgi. A wtedy ich poch³ania. I staj¹ siê

³atw¹ zdobycz¹.

Bossk wyprostowa³ siê na ³awce, czujnym okiem zezuj¹c na

Fetta. Mo¿e jemu uczucie strachu by³o obce, ale w g³êbi wnêtrz-

noci Bosska pojawi³o siê dziwne uczucie niepokoju.

Mo¿e masz racjê rzek³ Bossk. Ale nie s¹dzê, aby kto-

kolwiek w najbli¿szym czasie obali³ Imperatora Palpatinea.

141

Doprawdy? g³os Boby Fetta by³ jak zwykle pozbawiony wy-

razu. Ja bym siê o to nie zak³ada³, ani w jedn¹, ani w drug¹ stronê.

Sojusz Rebeliantów ma w swoich szeregach zbyt wielu niepoprawnych

optymistów, ¿eby stanowiæ jakiekolwiek zagro¿enie dla Palpatinea.

W ka¿dym razie mo¿e w³anie dlatego Vossont sta³ siê

renegatem. ¯eby to samo nie przydarzy³o siê jemu.

Jeli tak jest naprawdê odpar³ Boba Fett to znaczy, ¿e

jest sprytniejszy i bardziej niebezpieczny, ni¿ s¹dzi³em.

Wiêc jaki masz plan? Ta dziwaczna rozmowa zaczyna³a

dzia³aæ Bosskowi na nerwy. Przez chwilê mia³ wra¿enie, ¿e dura-

stalowe ciany statku Fetta zaciskaj¹ siê wokó³ niego. To zna-

czy, mówiê o wszystkim innym oprócz utworzenia zespo³u, czego

siê nikt po tobie nie spodziewa.

To proste, jak wszystkie najlepsze plany. Nie tworzymy

zespo³u.

Nie chwytam. Teraz Bossk by³ naprawdê zbity z tropu.

No to o czym rozmawiamy?

Rozmawiamy o tym, co chcielibymy, ¿eby Vossont so-

bie pomyla³ na temat naszych planów odpar³ Boba Fett. Och,

oczywicie, stworzymy zespó³ bo w tym zadaniu jestemy wspól-

nikami, to oczywiste ale ty najpierw musisz mnie zdradziæ. Kie-

dy ju¿ namierzymy Vossonta, kiedy dowiemy siê, gdzie siê ukry-

wa, wtedy wpakujesz mi nó¿ w plecy.

Chyba ¿artujesz Bossk wymownie spojrza³ na drugiego

³owcê. ¯artujesz, co?

No, nie bierz tego dos³ownie. Chcê tylko, ¿eby skontakto-

wa³ siê po kryjomu z Vossontem. Zaoferujesz mu przejcie na

jego stronê i pracê dla niego. To stary chwyt poród kryminali-

stów: najlepszym sposobem prze³amania czyjej linii obrony jest

pozwoliæ mu s¹dziæ, ¿e dla niego zdradzasz kogo innego.

Bossk potrz¹sn¹³ g³ow¹.

Widzê w tym planie pewne s³abe strony, i to ju¿ od samego

pocz¹tku. Spodziewa³ siê czego lepszego; czy¿by na tym koñ-

czy³y siê mo¿liwoci strategicznego mylenia Boby Fetta? Po

pierwsze jak mam go przekonaæ, ¿e w ogóle chcê dla niego praco-

waæ? Ostatnia grupa, która chcia³a dla niego pracowaæ, skoñczy³a

z dziurami w g³owach. By³bym idiot¹, ¿eby w³aziæ w drogê komu

z takimi papierami, chyba ¿e mam sk³onnoci samobójcze.

Nie mówiê, ¿e masz powiedzieæ Vossontowi, ¿e mu ufasz.

Jasne, ¿e mu nie zaufasz. Bo niby dlaczego? t³umaczy³ dalej

142

Boba Fett cierpliwie i spokojnie. Bêdzie wiedzia³, ¿e pilnujesz

swojego ty³ka przez ca³y czas wspó³pracy z nim. I tak samo powi-

nien wiedzieæ, ¿e potrafisz o siebie zadbaæ. Jeste w koñcu do-

wiadczonym ³owc¹ nagród i nieraz ju¿ bywa³e w niebezpiecz-

nych sytuacjach. Pamiêtaj, ¿e za³oga, która pomog³a mu sprz¹tn¹æ

niszczyciel imperialny, prawdopodobnie mu ufa³a. Dlatego móg³

ich spokojnie za³atwiæ. Zap³acili za g³upotê w³asnym ¿yciem. Dla-

tego ty i Vossont bêdziecie doskonale wiedzieli, czego siê wza-

jemnie po sobie spodziewaæ. Bêdziecie mogli ubiæ interes jak praw-

dziwe istoty biznesu.

W takim razie pozostaje jeszcze drugi problem odrzek³

Bossk. Mogê siê zorientowaæ, czego on ode mnie chce ¿ebym

tak za³atwi³ sprawê, ¿e ty skoñczysz martwy, a on nie trafi jako

twardy towar do jednej z twoich klatek. Bossk wskaza³ szponia-

stym kciukiem w kierunku konstrukcji z metalowych prêtów po

drugiej stronie ³adowni. Vossont nie chce siê znaleæ w ³apach

Imperatora. Ale co ja z tego bêdê mia³? Co takiego reprezentuje

sob¹ ten Vossont, ¿e bêdzie mi siê op³aca³o z nim wi¹zaæ? Tak

jak powiedzia³e, prawdopodobnie wyda³ ju¿ wiêkszoæ kredytów

ze sprzeda¿y z³omu, na który porozk³ada³ imperialny niszczyciel.

Vossontowi na pewno zosta³o mnóstwo rzeczy do zaofe-

rowania. Nie s¹ to ¿ywe kredyty, to pewne, lecz jego w³asny ro-

dzaj towaru. Czy ty rzeczywicie s¹dzisz, ¿e Imperator Palpatine

chce go z powrotem? I ¿e ta ogromna nagroda, jak¹ za niego wy-

znaczy³, to wynik zranionej dumy albo czego takiego? Imperator

nie anga¿uje siê uczuciowo w zwi¹zki ze swoimi szturmowcami.

Oni s¹ dla niego tylko narzêdziami, a jeli jedno siê zepsuje, no to

trudno. Jest ich doæ, ¿eby wype³niæ luki w szeregach. Jeli Palpa-

tine tak bardzo chce dostaæ w swoje rêce Vossonta, musi byæ po

temu jaka inna przyczyna. Vossont mianowicie ukrad³ co wiê-

cej ni¿ tylko imperialny gwiezdny niszczyciel. Zwin¹³ równie¿ bazy

danych kodów wszystkich za³óg Oddzia³ów Strategicznych Impe-

rialnych Szturmowców. W³anie to jest to, co Imperator tak bar-

dzo chce odzyskaæ.

Kody? Bossk spojrza³ na Bobê Fetta z niedowierzaniem

i z rozczarowaniem. O to ca³y ten szum? A co jest takiego wa¿-

nego w kodach operacyjnych? Przecie¿ mo¿na je zmieniaæ w³aci-

wie co chwila, jeli ju¿ wpadn¹ w niepowo³ane rêce. W ca³ym Im-

perium bez przerwy ³amie siê jakie kody zabezpieczeñ. Bossk

potrz¹sn¹³ g³ow¹. Imperium musi tylko rozes³aæ do wszystkich

143

jednostek militarnych sygna³ odwo³ania i anulowania kodu, a po-

tem przekazaæ zaszyfrowan¹ i zabezpieczon¹ transmisjê z kodami

zastêpczymi. Mo¿e to i skomplikowana procedura, ale tañsza ni¿

ta nagroda, któr¹ wyznaczy³ za Vossonta Palpatine.

Zgoda, procedura w³anie tak wygl¹da. Boba Fett lekko

pochyli³ siê do przodu. Dla wszystkich jednostek wojskowych

Imperium z wyj¹tkiem grup Oddzia³ów Strategicznych. Jednostki

te, tak samo jak ta, do której nale¿a³ Vossont, nie s¹ w ci¹g³ym

kontakcie z orodkami komunikacyjnymi Imperium. Oddzia³y Stra-

tegiczne s¹ g³êboko utajnione po to zosta³y powo³ane. Kiedy

wyruszaj¹ z misj¹, zw³aszcza w odleg³y sektor galaktyki, mog¹

podró¿owaæ bardzo d³ugo, zanim ponownie skontaktuj¹ siê z ja-

kimkolwiek ogniwem ³añcucha dowodzenia, jaki maj¹ nad sob¹.

S¹ prawie niezale¿nymi jednostkami i dlatego jest ich w Imperium

tak ma³o. Dlatego nie mog¹ odebraæ sygna³u odwo³ania i anulowa-

nia kodów od swoich zwierzchników na tyle szybko, ¿eby to mia³o

jakie znaczenie. Musz¹ u¿ywaæ oryginalnych kodów, tych, z któ-

rymi zostali wys³ani a s¹ to te same kody, które zabra³ ze sob¹

Trhin Vossont. Teraz Imperium próbuje je odzyskaæ, a dla Pal-

patinea to wystarczy, by ustanowiæ tak¹ nagrodê.

Teraz rozumiem. Sytuacja powoli stawa³a siê dla Bosska

coraz janiejsza. Rozebranie niszczyciela na z³om potrzebne by³o

tylko po to, aby Vossont móg³ zdobyæ kredyty na ucieczkê. Praw-

dziwe bogactwo tkwi jednak w bazach danych kodów.

W³anie potwierdzi³ Boba Fett. Vossont bêdzie próbo-

wa³ je spieniê¿yæ. Mo¿e albo sprzedaæ je z powrotem Imperium,

albo odszukaæ Sojusz Rebeliantów i sprawdziæ, ile oni mog¹ mu

zap³aciæ. Jest pod siln¹ presj¹ czasu. Im d³u¿ej zwleka z dokona-

niem transakcji, tym mniej te kody s¹ warte. W miarê jak kolejne

Oddzia³y Strategiczne bêd¹ koñczyæ zadania i wracaæ do rodzimej

bazy, mo¿na je bêdzie wyposa¿aæ w nowe kody operacyjne. Na

razie jednak Vossont ma w swoich rêkach doæ cenny towar.

Jeli uda mu siê unikn¹æ schwytania, a przy tym zdo³a dobiæ inte-

resu, bêdzie urz¹dzony na ca³e ¿ycie. Za takie kredyty mo¿e sobie

kupiæ ka¿d¹ ochronê, jakiej bêdzie potrzebowa³. Jednak musi jesz-

cze przeprowadziæ sam¹ transakcjê i prze¿yæ do tego czasu.

Bossk skin¹³ g³ow¹. Czu³ lekkie podniecenie.

I tu wchodzimy my

W³anie. Stanowiê dla niego spory problem. W³aciwie je-

stem jedynym ³owc¹ nagród, którego Vossont naprawdê siê boi

144

Czekaj no z oburzeniem zaprotestowa³ Bossk. A co ze

mn¹?

Daj spokój, spójrz prawdzie w oczy. Boba Fett podniós³

d³oñ w rêkawicy, jakby chcia³ u³agodziæ partnera. Mam odpo-

wiedni¹ opiniê i wszelkie mo¿liwoci, ¿eby tê opiniê potwierdziæ.

A ty nie.

Bossk ponuro wymamrota³ pod nosem wi¹zankê trandoszañ-

skich przekleñstw.

Masz jednak na tyle dobr¹ reputacjê ci¹gn¹³ Boba Fett

aby mo¿na by³o sobie wyobraziæ, ¿e zechcê z tob¹ pracowaæ.

Mo¿emy ³atwo przekonaæ o tym Vossonta. A kiedy ju¿ w to uwie-

rzy, bêdziemy mieli otwart¹ drogê. Jeli jeste ze mn¹, równie do-

brze mo¿esz mnie wystawiæ do wiatru. Wszyscy imperialni woj-

skowi maj¹ bardzo kiepsk¹ opiniê o ³owcach nagród. Vossont

prze³knie tê historiê momentalnie. Powiesz, ¿e za cz¹stkê jego zy-

sków ze sprzeda¿y kodów mo¿esz sprawiæ, ¿e nie bêdê zdolny

wtr¹caæ siê w jego plany. A on w to uwierzy.

Bossk pokiwa³ g³ow¹ powoli i w zadumie, przetrawiaj¹c szcze-

gó³y planu.

Jak go przekonam, ¿e bêdê móg³ zrobiæ co takiego? ¯e

potrafiê ciê powstrzymaæ przed jego schwytaniem?

Najprostsza rzecz pod s³oñcem. Boba Fett roz³o¿y³ okry-

te rêkawicami d³onie. Zabijesz mnie.

Co? Bossk wytrzeszczy³ oczy na siedz¹cego naprzeciw-

ko ³owcê nagród. Czy to ma byæ ¿art?

Ja nie ¿artujê odpar³ Boba Fett. Nawet kiedy nie pracu-

jê. Taki w³anie jest plan. Zajmiesz siê problemem numer jeden

Trhina Vossonta. Wyeliminujesz mnie, a przynajmniej on tak bê-

dzie uwa¿a³. Wtedy straci czujnoæ i ods³oni swoje wra¿liwe punkty.

Taki bezbronny stanie siê ³atwym ³upem.

Bossk instynktownie odsun¹³ siê od okrytej he³mem twarzy,

jakby nagle siê zorientowa³, ¿e stoi tu¿ nad przepaci¹. Przywar³

plecami do ch³odnej durastalowej ciany. W g³owie kr¹¿y³y mu

mroczne podejrzenia. Co on wie? Zawi³e operacje mózgu we wnê-

trzu mandaloriañskiego he³mu by³y dla Bosska tak samo niezbada-

ne, jakby odbywa³y siê po drugiej stronie tej nagiej planety. A jed-

nak czu³, jak spojrzenie Boby Fetta przenika go na wskro, wdziera

siê do wszystkich jego sekretów, jednego po drugim.

Si³¹ woli otrz¹sn¹³ siê z tego uczucia. Stajesz siê paranoikiem,

skarci³ siê. Nie ma sposobu, aby Boba Fett odgad³, jakie s¹ jego

145

w³asne, tajemne plany. On jest zwyk³ym, miertelnym stworze-

niem, tak samo jak ty, wmawia³ sobie. Nagle, jakby kto przekrêci³

klucz w ukrytym zamku, Bossk siêgn¹³ do najg³êbszego j¹dra swej

istoty i uwolni³ czysty, typowy trandoszañski gniew. Gdyby jego

ojciec, Cradossk, ¿y³ jeszcze, wstydzi³by siê, widz¹c, jak jego po-

tomek pozwala siê poskromiæ innej ¿ywej istocie, nawet jeli jest

to os³awiony Boba Fett. Pionowe renice oczu Bosska zwêzi³y siê

jeszcze bardziej. Gniew przes¹cza³ siê przez jego ¿y³y, napinaj¹c

potê¿ne miênie. Bossk zdecydowa³ nagle, ¿e to niewa¿ne, czy

Boba Fett wie o jego w³asnych planach, jakie zamierza³ zrealizo-

waæ, kiedy ju¿ powiedzie siê wci¹gniêcie Trhina Vossonta w pu-

³apkê. A wtedy bêdzie mia³ dla Fetta parê niespodzianek. Ten py-

sza³ek mo¿e sobie myleæ, ¿e jest sprytny, ale tym razem Bossk

by³ pewien, ¿e to on bêdzie gór¹.

Wiêc od czego zaczynamy? Fala gniewu przynios³a ze sob¹

równie potê¿n¹ falê niecierpliwoci. Bossk by³ ju¿ zmêczony gada-

niem i chcia³ dzia³aæ. Jak mam sprzedaæ tê bzdurê Vossontowi?

Po pierwsze wyjani³ Boba Fett bêdziemy potrzebowali

pewnego konkretnego dowodu, ¿e jeste gotów zabiæ swojego part-

nera. Musi to byæ dowód, który sam Vossont uzna za wystarcza-

j¹cy. Inaczej nigdy nie zdobêdziesz jego zaufania. Trzeba za³atwiæ

co takiego.

Bossk nie rozumia³, ¿e ktokolwiek móg³by w¹tpiæ w morder-

cze instynkty Trandoszanina. Jego gatunek wielokrotnie demon-

strowa³ swoje gwa³towne upodobania w ca³ej galaktyce. I jestem

z tego dumny, pomyla³. Zreszt¹ kto by nie by³?

Co masz na myli? Chyba ¿e k¹cik zêbatego pyska

Bosska uniós³ siê w karykaturze umiechu. ¿e planujesz, ¿e-

bym ciê zabi³ tu i teraz? Pokiwa³ g³ow¹, jakby mu siê ta myl

bardzo spodoba³a. To mog³oby siê udaæ.

Ju¿ ci mówi³em, ¿e nie ¿artujê. Zza ciemnego wizjera

he³mu wydobywa³ siê wzrok o sile promienia lasera. By³bym

wdziêczny, gdyby i ty zachowa³ odpowiedni¹ powagê.

Okay, okay, przepraszam Bossk uniós³ w górê obie d³o-

nie, jakby chc¹c os³oniæ siê przed ciosem. No to co robimy?

Potrzebujemy dowodu porz¹dnego dowodu, ¿e naprawdê

potrafisz zdradziæ swojego partnera. Musimy zatem mieæ jeszcze jed-

nego partnera tylko w tym celu, aby sta³ siê dla nas tym dowodem.

Jeszcze jeden partner? nasro¿y³ siê Bossk. Nie mam

wielkiej ochoty wprowadzaæ do interesu jeszcze jednej osoby.

10 Spisek Xizora

146

Nikogo nie wprowadzamy. Tym siê ju¿ zaj¹³em. Boba

Fett wsta³ z ³awki. Chod tutaj. Powiedzia³em, ¿e mam ci co do

pokazania. Co, co na pewno uznasz za interesuj¹ce.

Bossk poszed³ za nim do szafek po drugiej stronie ³adowni.

W milczeniu przygl¹da³ siê, jak Boba Fett wprowadza sekwencjê

szyfrow¹ na klawiaturze obok kwadratowych drzwiczek szafki.

Zamigota³o czerwone wiate³ko i drzwiczki otwar³y siê, ods³ania-

j¹c rodzaj szuflady.

Popatrz sobie na to Boba Fett uj¹³ róg p³achty okrywaj¹-

cej jaki nieregularny, du¿y przedmiot. To jest dowód, którego

potrzebujemy. Poci¹gn¹³ za p³achtê i ods³oni³ to, co znajdowa³o

siê pod spodem.

Co u zaskoczony Bossk wytrzeszczy³ oczy na postaæ

le¿¹c¹ w szufladzie twarz¹ do góry. Przecie¿ to Zuckuss! Owa-

dzia twarz o ogromnych, wypuk³ych jak gogle oczach i skrêco-

nych rurkach oddechowych by³a mu równie znana, jak jego w³a-

sna. Obejrza³ siê na Fetta. Co mu siê sta³o?

Nazwisko Zuckussa, wypowiedziane na g³os, nie spowodowa³o

u istoty le¿¹cej w szufladzie ¿adnej widocznej reakcji. Okr¹g³e, szkli-

ste oczy wci¹¿ wpatrywa³y siê w górê, w metalowy sufit ³adowni.

To proste odpar³ Fett. Czêæ planu, jak wszystko inne.

Potrzebowalimy martwego ³owcy nagród, kogo, o kim móg³by

powiedzieæ Trhinowi Vossontowi, ¿e by³ równie¿ cz³onkiem na-

szego zespo³u. Dostarczy³em ci go zatem.

Pozbawiony emocji g³os Boby Fetta zdumia³ Bosska. Ten su-

kinsyn jest naprawdê chodz¹cym biznesem, pomyla³. Nic dziw-

nego, ¿e znalaz³ siê na samym szczycie profesji.

Czy on nie ¿yje? Bossk pokaza³ palcem na nieruchom¹

postaæ. Naprawdê nie ¿yje?

Sprawd sam.

Bossk pochyli³ siê ni¿ej nad nieruchomym obiektem w szufla-

dzie. Nie ¿a³owa³ Zuckussa litoæ by³a kolejnym uczuciem ca³-

kiem obcym Trandoszanom ale jednoczenie odczuwa³ co w ro-

dzaju ¿alu, widz¹c go w takim stanie. Pomiêdzy ³owcami nagród

nie marnowa³o siê czasu na przyjañ czy inne czu³ostki, ale Zu-

ckuss stanowi³ czêæ grupy w akcji na Okr¹glaku. Wtedy sprawy

przybra³y tak parszywy obrót, ¿e Bossk chêtnie by zabi³ Zuckus-

sa ale tego nie zrobi³. A kiedy pomyla³ sobie, ¿e Boba Fett

zrobi³ to wy³¹cznie w ramach wyrachowanych przygotowañ, jako

czêæ planu schwytania szturmowca renegata nie, to mu ca³-

147

kiem nie pasowa³o. Zabiæ w gniewie to jedno, to nawet szlachetne

i prawe ale uczyniæ to w sposób tak pozbawiony emocji jak Boba

Fett Taki czyn to przejaw czystego z³a. Tak, zrozumia³ nagle

Bossk. Rzadko, jeli w ogóle, zastanawia³ siê nad sprawami mo-

ralnoci. Tak, w³anie o to chodzi. A teraz on te¿ stoi tutaj, on,

wspólnik Boby Fetta. Wnioski, jakie mo¿na by³o z tego wysnuæ,

nie by³y przyjemnym materia³em do rozmylañ.

Automatycznie, nie chc¹c zdradzaæ swoich myli, zacz¹³ spraw-

dzaæ, czy Zuckuss naprawdê jest martwy. Dotkn¹³ szyi le¿¹cego

w miejscu, gdzie naczynia krwionone by³y najlepiej widoczne,

ale nie znalaz³ pulsu. W filtrowanych otworach aparatu oddecho-

wego, w miejscu, gdzie zewnêtrzne rurki zapêtla³y siê w kierunku

piersi, nie widaæ by³o ¿adnego ladu oddechu. To ostatnie odkrycie

przekona³o Bosska bardziej ni¿ cokolwiek innego. Kiedy Zuckuss

¿y³ jeszcze, najbardziej irytuj¹c¹ jego cech¹ by³ w³anie nieustaj¹-

cy, cichy syk wdechu i wydechu. Ju¿ wiêcej nie bêdê musia³ go

s³uchaæ, pomyla³ Bossk.

Rzeczywicie nie ¿yje. Bossk wyprostowa³ siê, koñcz¹c

oglêdziny zw³ok. Jeli chcia³e pokazaæ Vossontowi, ¿e ³owcê

nagród mo¿na zabiæ, to rzeczywicie masz na to doskona³y dowód.

Potrzebna jeszcze by³a historyjka, która udowadnia³aby, ¿e to

sam Bossk zabi³ Zuckussa. On sam wola³ chwaliæ siê rzeczywicie

pope³nionymi zabójstwami. To nasunê³o mu kolejne pytanie:

Jak go niby mia³em zabiæ? Wydaje siê ca³kiem w dobrym

stanie to znaczy, bior¹c pod uwagê okolicznoci. Zazwyczaj,

kiedy my, Trandoszanie, dobieramy siê komu do skóry, to na-

prawdê widaæ.

Powiesz Vossontowi, ¿e go udusi³e. Boba Fett pokaza³

na twarz nieboszczyka. Przy tych zewnêtrznych rurkach odde-

chowych to ca³kiem ³atwe.

Bossk spojrza³ na Bobê Fetta. Pewnie on tak w³anie zrobi³,

pomyla³. Po prostu: na zimno i skutecznie.

A dlaczego mia³bym to zrobiæ? Jak¹ opowieæ do³o¿ysz do

tych zw³ok?

Tak jak powiedzia³e wczeniej: nie masz ochoty dzieliæ siê

kredytami z wiêksz¹ liczb¹ partnerów ni¿ to absolutnie konieczne.

Puci³em ju¿ w obieg plotkê, ¿e Zuckuss do nas do³¹czy. Do tej pory

powinna ju¿ dotrzeæ do uszu Vossonta. Kiedy go wyledzimy, a ty

z nim porozmawiasz, bêdziesz móg³ mu opowiedzieæ ca³¹ resztê.

To znaczy?

148

¯e nie masz ochoty dzieliæ siê kredytami z nikim innym, to

znaczy równie¿ ze mn¹. Boba Fett znów wystuka³ kod na kla-

wiaturze i szuflada zamknê³a siê, zabieraj¹c ze sob¹ martwe cia³o

Zuckussa. I w zwi¹zku z tym wykombinowa³e sobie, ¿e lepiej

wyjdziesz na tym finansowo, jeli sprzedasz mnie Vossontowi,

zamiast pracowaæ jako mój wspólnik. W koñcu Fett zwróci³ siê

twarz¹ do Bosska nie jestem s³awny z uczciwoci i niezawodno-

ci, raczej z innych rzeczy. Mam racjê?

Bossk przez d³u¿sz¹ chwilê zastanawia³ siê, czy Boba Fett

przypadkiem nie ³amie swojej ¿elaznej zasady, ¿e w interesach nie

¿artuje. Jeli to mia³ byæ ¿art, wydawa³ siê równie niemi³y, jak

widok martwego cia³a Zuckussa. Ale ugrzêz³em, pomyla³ Bossk,

spogl¹daj¹c w mroczny wizjer he³mu Boby Fetta. Zacz¹³ siê zasta-

nawiaæ, jak g³êboko.

Masz rzek³ powoli. Wydaje siê, ¿e masz racjê

No to za³atwione. Boba Fett wprowadzi³ sekwencjê ste-

ruj¹c¹ na klawiaturze rêkawa mandaloriañskiej zbroi. Po drugiej

stronie statku otworzy³ siê w³az niczym wielka renica. Jestemy

partnerami.

Na zewn¹trz noc wype³ni³a ju¿ suchy rów tektoniczny na dnie

tego, co kiedy by³o obejmuj¹cym pó³ planety oceanem Gholon-

dreine-Beta.

To co, mamy plan?

Tak skin¹³ g³ow¹ Bossk. Rzeczywicie mamy

Przez ca³¹ drogê do Wciek³ego Psa, czekaj¹cego po dru-

giej stronie rowu, czu³ na sobie ¿ó³te oczy stunogich istot czyhaj¹-

cych w swoich dziurach wywierconych w klifach, które górowa³y

w ciemnoci jak wie¿e. Bossk wiedzia³, ¿e to tylko igraszka wy-

obrani, ale prawie s³ysza³, jak siê z niego miej¹.

149

R O Z D Z I A £

To bardzo ³atwe, myla³ Bossk. Prawie zbyt ³atwe

Jak gdyby co takiego w ogóle by³o mo¿liwe. Trandoszañski

³owca nagród poczu³ przyp³yw bezbrze¿nego zachwytu. Siedzia³

przy rozchwianym stole, przytrzymuj¹c szponami wyszczerbiony

gliniany kubek. Cokolwiek czu³, na pewno nie mia³o to swojego

ród³a w zawartoci kubka. Kwany trunek podczas picia na chwi-

lê znieczuli³ mu jêzyk za k³ami. W tej spelunie drinki by³y mocne

i do tego paskudne.

Mo¿emy zabraæ go od razu warkn¹³ pod nosem. Dla-

czego po prostu nie pójdziemy i tego nie zrobimy?

Siedzia³ przy stole zupe³nie sam. G³os, który odpowiedzia³ na

to pytanie, brzmia³ g³êboko wewn¹trz jego ucha. Trandoszanie nie

mieli zewnêtrznych uszu jak wiêkszoæ humanoidów. Mikrosko-

pijny implant zosta³ wszczepiony w niewielkim otworze szczeliny

usznej za pomoc¹ czubka ig³y chirurgicznej. Urz¹dzenie to stano-

wi³o jeszcze jeden element przygotowañ do wykonania zadania.

To nie takie proste mrukn¹³ g³os Boby Fetta, jednocze-

nie bliski, bo dochodz¹cy wprost z g³owy Bosska, i daleki. Drugi

³owca nagród znajdowa³ siê teraz w znacznej odleg³oci od tej za-

szczurzonej nory. Z tego, co wiedzia³, Fett móg³ wci¹¿ jeszcze

przebywaæ na pok³adzie Niewolnika I, wysoko ponad atmosfer¹

tego zapad³ego wiata.

Czy naprawdê s¹dzisz, ¿e nasz cel nie ma przy sobie ¿ad-

nych rodków obrony? Wiesz, on nie jest zupe³nym durniem.

Pysk Bosska wykrzywi³ siê w grymasie ponurego zniecierpli-

wienia. Z trudem opanowa³ pokusê, by wydrapaæ sobie szponem

150

z ucha implantowane urz¹dzenie, które w dodatku go swêdzia³o

niczym jaki podskórny paso¿yt, który ulokowa³ siê w okolicy sta-

wu szczêkowego. Nie chcia³ uczyniæ nic, co mog³oby go zdradziæ,

chocia¿ ta buda by³a zbyt s³abo owietlona nawet jak na podziem-

n¹ jaskiniê. renice Bosska by³y rozszerzone do granic mo¿liwo-

ci, a i tak otaczaj¹ce go postacie wygl¹da³y jak cienie, schylone

nad drinkami przy innych rozchwianych sto³ach. Najostrzejszy

wzrok nie rozró¿ni³by rysów ich twarzy.

Trhina Vossonta Bossk rozpozna³ jednak natychmiast, gdy

tylko zszed³ do knajpy po wylizganych kamiennych stopniach.

Imperialny szturmowiec renegat by³y szturmowiec, przypomnia³

sobie Bossk znajdowa³ siê dok³adnie tam, gdzie powinien we-

d³ug róde³ Boby Fetta. Boss musia³ przyznaæ, ¿e jeli chodzi³o

o wyledzenie towaru gdziekolwiek w galaktyce, siatka informato-

rów Boby Fetta nie mia³a sobie równych. Nic dziwnego, ¿e za-

wsze udawa³o mu siê wyprzedziæ o ca³¹ d³ugoæ ka¿dego z cz³on-

ków starej Gildii £owców Nagród i sprz¹tn¹æ im sprzed nosa,

a nastêpnie dostarczyæ gdzie trzeba ³akomy k¹sek, zanim ktokol-

wiek inny w biznesie zdo³a siê po³apaæ, o co chodzi. A kiedy Boba

Fett rzuci³ s³ówko swoim wirtualnym oczom i uszom, stacjonuj¹-

cym na ka¿dej zamieszkanej planecie, ¿e szuka by³ego szturmow-

ca, nie musia³ czekaæ d³u¿ej ni¿ kilka standardowych jednostek

czasu, aby uzyskaæ niezbêdne informacje.

Co porabia nasz cel?

Chleje warkn¹³ Bossk. A co innego mo¿na robiæ w ta-

kiej dziurze?

Nawet kiedy mówi³ doæ cicho, miniaturowy laryngofon wy-

chwytywa³ ka¿de s³owo, a jednoczenie nie s³ysza³ go ¿aden inny

klient w lokalu. Trandoszañskie twarze by³y z natury ma³o wyrazi-

ste, wiêc kto, kto przygl¹da³by mu siê w tym owietleniu, nie

zdo³a³by zauwa¿yæ ruchu warg ³uskowatej mordy. Bossk wola³by

wprawdzie mieæ akustyczny parawan, taki na przyk³ad jak Figrin

Dan i jego zespó³ Modal Nodes w knajpie Mos Eisley na Tatoo-

ine. Tamta kapela wszczyna³a taki jazgot, ¿e bez trudu mo¿na by³o

sprz¹tn¹æ kogo z miotacza na samym rodku sali i pewnie nikt by

nawet nie mrugn¹³. Na tym wiecie jednak speluny by³y zdecydo-

wanie za ciche, przynajmniej jak dla Bosska.

Te¿ bym siê schla³ mrukn¹³ Bossk gdybym móg³ prze-

³kn¹æ te ich pomyje.

151

Nag³y wybuch flary s³onecznej zabrzêcza³ wewn¹trz g³owy

Bosska niczym rój nimgorrheañskich szablo¿¹d³ych os tak g³ono,

¿e Trandoszanin nie móg³ powstrzymaæ siê przed przyciniêciem

piêci do otworu usznego. To i tak nic nie pomog³o. Bossk skrzy-

wi³ siê tylko i zacisn¹³ k³y, czekaj¹c, a¿ ha³as dochodz¹cy z im-

plantu ucichnie. Dziêki temu jednak wiedzia³ przynajmniej, ¿e Boba

Fett i jego Niewolnik I znajduj¹ siê poza planet¹. Ten nieatrak-

cyjny, odleg³y wiatek Bossk zapomnia³ nawet, jak siê nazywa

mia³ bardzo niestabilne s³oñce o pasmach emisji tak szerokich, ¿e

mog³y namieszaæ w ka¿dym typie sprzêtu komunikacyjnego, na-

wet w w¹skopasmowych urz¹dzeniach, na które staæ by³o tylko

Bobê Fetta. Bêd¹ mieli spory problem z koordynacj¹ tej akcji, jeli

kolejna flara zak³óci im transmisjê w najmniej odpowiednim mo-

mencie.

sied cicho nienaturalnie spokojny g³os Boby Fetta prze-

bi³ siê znowu przez szumy. Staraj siê nie zwracaæ na siebie uwagi.

Nic innego nie robiê przez ca³y czas sykn¹³ Bossk. By³y

to dok³adnie te same instrukcje, które Boba Fett przekaza³ mu,

opowiadaj¹c mu o swoim nowym planie, zanim jeszcze Bossk

wcisn¹³ siê w jednoosobowy, jednokierunkowy l¹downik, odlatu-

j¹c jak najdalej od Niewolnika I. L¹downik znajdowa³ siê teraz

na pustkowiu, poza otaczaj¹cymi miasto ha³dami ¿u¿la, które kie-

dy by³y koloni¹ górniczo-rafineryjn¹. Bossk nie by³ zaskoczony,

¿e kopalnia zosta³a opuszczona jako bezwartociowa. Id¹c, mija³

ogromne, gotowe do spl¹drowania wie¿e wiertnicze, ciê¿ki sprzêt

do g³êbokich wykopów, powywracane ci¹gi przenoników tamo-

wych i sterty ¿u¿la. Wreszcie dotar³ do osiedla nêdznych plasto-

idowych budynków, które niejako automatycznie sta³y siê jedyn¹

zamieszkan¹ stref¹ planety. Uderzy³o go, ¿e nawet brud i kamienie

s¹ tu jakby gorszej jakoci.

Kiedy ruszamy?

Nied³ugo odpar³ Fett. Wci¹¿ jeszcze trzeba sprawdziæ

parê rzeczy. G³os odleg³ego ³owcy nagród brzmia³ irytuj¹co spo-

kojnie i logicznie. Nie mo¿emy sobie pozwoliæ na b³êdy. Musi-

my zrobiæ tylko jedno podejcie do tego gocia. Jeli go sp³oszy-

my, a on rzuci siê do ucieczki przygotowan¹ tras¹ a b¹d pewien,

¿e j¹ ma nie damy rady znów go wyledziæ. Stracimy go.

Ta mo¿liwoæ sprawi³a, ¿e krew kr¹¿¹ca w ¿y³ach Bosska na-

bra³a temperatury znacznie ni¿szej ni¿ normalna. Wszystko w jego

¿yciu zale¿a³o teraz od tego zadania, od tego, czy dobierze siê do

152

Trhina Vossonta i dostarczy renegata Imperatorowi Palpatineowi.

Cokolwiek stanie siê z Vossontem potem, ju¿ Bosska nie obcho-

dzi³o, ale wyobra¿a³ sobie, ¿e to nie bêdzie ³adny widok. Imperator

nie s³yn¹³ z pob³a¿liwoci nawet wobec niekompetencji w swoich

szeregach; prawdziwa zdrada z pewnoci¹ zostanie potraktowana

wiêcej ni¿ surowo. £uski na grzbiecie i ramionach Bosska przebie-

g³o dr¿enie. By³ okrutny z natury i z wychowania, jak wszyscy

Trandoszanie, ale dawno temu z³o¿y³ lubowanie by³o to na sa-

mym pocz¹tku jego kariery jako ³owcy nagród ¿e przenigdy nie

wejdzie w drogê Imperatorowi. To droga, na koñcu której znajdu-

j¹ siê same k³opoty, przypomina³ sobie. Niech ci zarozumiali Re-

belianci zbior¹ ciêgi, na które zreszt¹ rzetelnie zas³u¿yli.

A mnie pozwólcie zgarn¹æ nagrodê za ten towar, myla³.

Wszystkie jego plany, aby wy³¹czyæ frakcjê Prawdziwej Gildii,

zreformowaæ dawn¹ Gildiê £owców Nagród i stan¹æ na jej cze-

le wszystko to zale¿a³o od zgarniêcia góry kredytów, jak¹ Pal-

patine gotów by³ zap³aciæ za skórê Trhina Vossonta i za zwrot

kodów, z którymi Vossont uciek³. Z d³ugoletniego dowiadczenia

Bossk wiedzia³, jak dzia³aj¹ umys³y ³owców nagród. Za tak¹ kupê

kredytów mo¿na zdobyæ lojalnoæ ka¿dego. Nie ma sensu byæ ³owc¹

nagród, jeli nie jest siê gotowym sprzedaæ ca³ego siebie temu, kto

najwiêcej zap³aci.

Choæ, oczywicie, zawsze znajdowali siê tacy, co p³acili jesz-

cze wiêcej. Bossk poci¹gn¹³ z kubka kolejny ³yk kwanej cieczy,

nawet nie czuj¹c jej smaku, tak by³ pogr¹¿ony w nieweso³ych roz-

mylaniach. Wszystko zale¿y od tego, ile siê ma kredytów. Powoli

pokiwa³ g³ow¹. Nigdy nie ma ich za wiele. Nawet jeli wzi¹æ pod

uwagê wielkoæ nagrody, jaka zosta³a na³o¿ona na g³owê Trhina

Vossonta, nie mo¿na by³o zaprzeczyæ, ¿e po³owa tej kwoty to nie

to samo co ca³oæ. Od samego pocz¹tku uwa¿a³, ¿e to wielki wstyd,

aby Boba Fett który ani w po³owie tak nie potrzebowa³ tych

kredytów jak Boss mia³ zgarn¹æ tak znaczn¹ czêæ ³upu. Zw³asz-

cza za bior¹c pod uwagê, ¿e to on wykonuje ca³¹ robotê, ponosi

ca³e ryzyko, siedz¹c na odleg³oæ spluniêcia od niebezpiecznego

eksszturmowca, Boby Fetta za nie ma nawet na powierzchni pla-

nety, bo przebywa gdzie daleko, poza jej atmosfer¹.

Zawartoæ kubka rozpali³a w jego wnêtrznociach wilgotny

p³omieñ, ale zignorowa³ go. Musia³ sobie wiele przemyleæ.

Pozwoli³, aby niemi³e myli k³êbi³y siê w zakamarkach jego

mózgu, a sam nie spuszcza³ czujnego oka z Trhina Vossonta.

153

Cokolwiek mo¿na powiedzieæ o Bobie Fetcie, facet w jednym przy-

najmniej mia³ racjê: by³y szturmowiec musi mieæ pod rêk¹ jakie

rodki obrony. Siedz¹c w miejscu publicznym bez ¿adnej os³ony,

Vossont móg³by byæ pos¹dzony o sk³onnoci samobójcze. Bossk

mia³ wra¿enie, ¿e pochy³e, niedbale otynkowane ciany i niski,

pociemnia³y od dymu sufit knajpy zamykaj¹ siê wokó³ niego, jak-

by by³a w nich ukryta maszyneria pu³apki na Trandoszanina.

Ciasne, duszne pomieszczenie i stêch³e, przesi¹kniête potem

powietrze zdawa³y siê w najmniejszym stopniu nie przeszkadzaæ

Vossontowi. Siedzia³ przy niewielkim stoliku z ³okciami wspartymi

o blat i ciska³ w d³oniach kufel pe³en tej samej truj¹cej mikstury,

której skosztowa³ Bossk. Szpiedzy Boby Fetta donosili, ¿e Vossont

spêdza³ tutaj wiêkszoæ czasu. Z tego, co móg³ powiedzieæ Bossk,

niekoniecznie chodzi³o mu o to, ¿eby siê upiæ. Vossont starannie

dozowa³ sobie napitek i nic nie wskazywa³o na jego nadu¿ywanie.

A mo¿e po prostu mia³ biochemicznie zmodyfikowan¹ w¹trobê,

która neutralizowa³a u¿ywkê w gêstym, ciê¿kim napoju. Jego twarz

o ostrych, kanciastych rysach, równie twarda i pozbawiona wyra-

zu, jak podobny do maski zamkniêty he³m, który zwyk³ by³ nosiæ

w s³u¿bie Imperatora, pokryta by³a skór¹ pomarszczon¹ jak stary

rzemieñ. Oczy mia³ ca³y czas zmru¿one w ma³e szparki, a spod

siwiej¹cej szczeciny przylegaj¹cej g³adko do czaszki wyziera³y bia-

³awe blizny, z których czêæ zapewne pochodzi³a jeszcze z czasów

s³u¿by.

Kariera imperialnego szturmowca nie by³a ³atwym procesem;

niewielu mia³o szansê przetrwania brutalnego wbijania do g³owy

militarnych umiejêtnoci, które stanowi³y niezbêdne wyposa¿enie

mierciononej bia³ej formacji. Ci, którzy nie wytrzymali do same-

go koñca, których cia³a lub umys³y za³amywa³y siê pod sadystycz-

nym re¿imem sier¿antów, wymywani byli z programu jako trupy.

Wynikiem szkolenia mia³a byæ równie¿ niekwestionowana lojal-

noæ i pos³uszeñstwo wobec zwierzchników jakikolwiek sprze-

ciw przy wykonywaniu rozkazów, choæby wi¹za³o siê z nimi mier-

telne ryzyko, by³ wykorzeniany w zarodku niczym chora tkanka.

Dla kogo takiego jak Vossont, kto przeszed³ przez to wszyst-

ko i zaszczytnie s³u¿y³ w jednej z elitarnych jednostek szturmow-

ców, przechowywanie g³êboko w zakamarkach serca resztek w³a-

snej natury, zdolnej do rozwa¿ania nawet zdrady, oznacza³o

wyj¹tkowy hart ducha i determinacjê. Vossont czeka³ mo¿e przez

ca³e lata, nie zdradzaj¹c siê nikomu ze swoimi planami, czyhaj¹c na

154

najlepsz¹ okazjê. A kiedy wreszcie siê pojawi³a, przemieni³ myl

w czyn bez wahania czy wyrzutów sumienia, u¿ywaj¹c do tego

z takim trudem zdobytych umiejêtnoci szturmowca. Gdyby mieli

mu umo¿liwiæ swoj¹ mierci¹ ucieczkê z kodami, stanowi¹cymi

cenê jego bezpieczeñstwa, na pewno ani przez chwilê nie zastana-

wia³by siê nad ich losem.

Niele. Bossk z pewnym uznaniem obserwowa³ w¹skook¹ isto-

tê siedz¹c¹ w pó³mroku knajpy po drugiej stronie sali. Trhin Vossont

nie by³ stuprocentowo twardym, morderczym ³otrem, jaki wzbu-

dzi³by jego podziw. Gdyby okolicznoci by³y nieco inne, zamiast do

Boby Fetta wola³by mo¿e przy³¹czyæ siê do by³ego szturmowca.

Vossont stanowi³by cenny nabytek dla Gildii £owców Nagród,

jeli tylko Bossk zdo³a³by odbudowaæ tê organizacjê. Uzna³, ¿e to

jeszcze jedna ironia losu, skoro cen¹, jak¹ trzeba zap³aciæ za zmar-

twychwstanie Gildii £owców Nagród, jest ¿ycie Vossonta. Bo

kiedy ju¿ schwytaj¹ renegata, dostarcz¹ na miejsce i zainkasuj¹

nagrodê, zajmie siê nim Imperator Palpatine. A kiedy z nim skoñ-

czy, nie zostanie z biedaka nawet tyle, ¿eby zebraæ do kupy jedno

porz¹dne trofeum. Wiadomo by³o, ¿e Imperator nie ma takiej sa-

mej s³aboci do pami¹tek jak Trandoszanie.

Boba Fett widaæ przerwa³ po³¹czenie, bo implant uszny w g³o-

wie Bosska zamilk³. Gdziekolwiek by³ teraz ³owca nagród, praw-

dopodobnie zajmowa³ siê dalszymi przygotowaniami do skompli-

kowanego planu pojmania Vossonta. Lepiej, ¿eby tak by³o, ponuro

myla³ Bossk. W tej zapad³ej dziurze nie by³o a¿ takiego ruchu,

¿eby obecnoæ Bosska mog³a pozostaæ niezauwa¿ona i bez ko-

mentarza. Zaledwie stan¹³ w progu knajpy, Trhin Vossont spoj-

rza³ na niego podejrzliwie, ale zaraz odwróci³ wzrok, jakby chcia³

siê tylko upewniæ, ¿e nowo przyby³y nie stanowi dla niego ¿adne-

go zagro¿enia. Jeli jednak Bossk bêdzie siê tu krêci³ za d³ugo

i nikt siê do niego nie przy³¹czy, Vossont mo¿e zmieniæ zdanie.

Jedynym powodem, dla którego ktokolwiek móg³by zechcieæ od-

wiedziæ tak¹ knajpê, by³y szeroko pojête interesy, zazwyczaj na

tyle ciemne i sprzeczne z prawem, ¿e wszelkie dodatkowe owie-

tlenie by³oby raczej niepo¿¹dane. W ca³ej galaktyce nie by³o ga-

tunku tak zdeprawowanego i prymitywnego, by odwiedza³ ten lo-

kal z racji jego atmosfery lub jakoci drinków. Bossk zaczyna³ ju¿

¿a³owaæ, ¿e wypi³ nawet te kilka ³yków paskudnej cieczy.

Uzna³ te¿, ¿e zdradzi³by siê haniebnie, gdyby spêdzi³ zbyt wiele

czasu, wgapiaj¹c siê w Trhina Vossonta. Istoty odwiedzaj¹ce ta-

155

kie miejsca wymaga³y prywatnoci, nawet jeli zajmowa³y stolik

na otwartej przestrzeni. Pilnowanie czyich interesów zamiast w³a-

snego nosa by³o najlepsz¹ drog¹ do skoñczenia z dziur¹ po laserze

w bebechach. A kto, kto akurat wieje przed samym Imperatorem

Palpatineem, na pewno jest szczególnie wra¿liwy na ciekawskie

spojrzenia.

Vossont nie siedzia³ nawet przodem do Bosska, ale nale¿a³o

przypuszczaæ, ¿e zachowuje tak¹ czujnoæ, jakby mia³ drug¹ parê

oczu z ty³u g³owy. W galaktyce by³o wiele gatunków, obdarzonych

trzystuszeædziesiêciostopniowym k¹tem widzenia, ale humanoid

dla tego samego efektu musia³ osi¹gn¹æ szczególny poziom po-

dejrzliwoci.

Zaciskaj¹c kubek w szponiastych ³apach, Bossk powiód³ spoj-

rzeniem po innych gociach knajpy. Wiêkszoæ z nich zdawa³a siê

nale¿eæ do personelu, jaki pozosta³ na planecie po krótkiej egzy-

stencji kolonii górniczej Imperium. G³upie gnojki, niedbale pomy-

la³ Bossk. Dostali to, na co sobie zas³u¿yli, jeli byli tak g³upi lub

mieli takiego pecha, ¿eby anga¿owaæ siê w tak¹ harówkê. Kiedy

kopalnie kolonii zosta³y opuszczone jako nierentowne, pozosta-

wiono ich niczym niepotrzebne maszyny, niewarte nawet kosztów

przewozu w jakiekolwiek inne miejsce. A teraz siedzieli zgarbieni

nad otêpiaj¹cymi umys³ napitkami, zamieniaj¹c resztki wyp³aty na

b³ogie chwile bezmylnego zapomnienia. Nawet gdyby którykol-

wiek z nich móg³ sobie pozwoliæ na opuszczenie planety, nie mieli

dok¹d siê udaæ, bo ¿aden wiat nie potrzebowa³ ich mizernych

umiejêtnoci. Wiêkszoæ dawnych górników podda³a siê chirur-

gicznym modyfikacjom tylko po to, by ³atwiej dostaæ siê pod sko-

rupê planety w poszukiwaniu tego, co Imperator akurat wtedy uzna³

za potrzebne. Ich czaszki zosta³y pogrubione masywnymi war-

stwami hormonalnie pobudzonej do wzrostu koci, tworz¹c co

w rodzaju podskórnego kasku zabezpieczaj¹cego, odpowiedniego

do prac górniczych. Powiêkszono je tak, ¿e szerokoci¹ niemal

dorównywa³y ramionom. Ich twarze zas³ania³y skomplikowane fa³-

dy g¹bczastych rzêsek do filtracji powietrza, które zwisa³y im z pod-

gardli niczym ró¿owobia³y mech taki sposób imperialna klinika

biomodyfikacji wymyli³a na krzemicê i inne choroby zanieczysz-

czonych p³uc. Nawet ich d³onie poddano przemianie, zastêpuj¹c

palce zakrzywionymi kawa³kami durastali, które mo¿na by³o za-

czepiæ jedne o drugie, tworz¹c ostre, podobne do ³y¿ek koñczyny,

znacznie wygodniejsze przy wydzieraniu kamieni i lunego ¿wiru

156

w chodnikach kopalni. Niestety, poza tym nie nadawa³y siê do ni-

czego innego. Dawni górnicy musieli teraz balansowaæ kubkami

w obu chirurgicznie zmodyfikowanych d³oniach, aby unieæ je do

ukrytych pod rzêskami ust. Zgarbieni od pracy, patrzyli przed sie-

bie wilgotnymi, têpymi oczami i wygl¹dali jak pewien gatunek ve-

nedilañskich kretów piaskowych. W mrocznych zak¹tkach ich prze-

roniêtych, monstrualnych czaszek pozosta³o akurat tyle szarych

komórek, by zdawali sobie sprawê z w³asnego upodlenia. Bossk

omiót³ wzrokiem stworzenia, po czym zapomnia³ o nich, jakby nie

by³y dla niego wa¿niejsze od fragmentów wyblak³ych malowide³

na cianach spelunki. Imperium pozostawia³o za sob¹ ofiary wszê-

dzie, gdziekolwiek siêga³y jego wp³ywy. Mia³ przed sob¹ jedne

z nich.

Szukasz kogo?

W zadumê Bosska wdar³ siê szorstki, bezbarwny g³os. £owca

odwróci³ siê, spojrza³ w górê i stwierdzi³, ¿e patrzy wprost w twarz

Trhina Vossonta.

Dawny szturmowiec imperialny stan¹³ tu¿ obok sto³u, na któ-

rym sta³ drink Bosska. Opar³ rêce na twardej powierzchni blatu

i pochyli³ siê, zbli¿aj¹c twarz do pyska Trandoszanina. Bossk wi-

dzia³ teraz jeszcze dok³adniej stare blizny przewiecaj¹ce przez

krótk¹ szczecinê w³osów na czaszce Vossonta.

S³ysza³e mnie, stary? Zada³em ci pytanie.

W pierwszej chwili Bossk chcia³ opuciæ rêkê do pasa z kabu-

r¹, wyrwaæ z niej pistolet laserowy i przystawiæ jego lufê do nasa-

dy nosa by³ego szturmowca. Jedyne, co go powstrzyma³o, to wra-

¿enie, ¿e chyba nie by³by to najlepszy pomys³. Albo nie poruszy

siê doæ szybko, a wtedy ocknie siê, patrz¹c w roboczy koniec

broni Vossonta, albo rozwali bardzo cenny towar. W ka¿dym przy-

padku to on bêdzie stratny: straci albo ¿ycie, albo udzia³ w zy-

skach.

A co ciê to obchodzi? postara³ siê, aby ¿adne z jego uczuæ

czy myli nie przes¹czy³y siê do g³osu. By³y szturmowiec zasko-

czy³ Bosska; Vossont zaszed³ go tak zrêcznie i cicho, ¿e ¿aden

szmer nie ostrzeg³ Trandoszanina o jego manewrze. Zajmij siê

swoimi interesami, a ja siê zajmê swoimi.

Vossont nachyli³ siê jeszcze ni¿ej.

Moim interesem rzek³ cicho jest pozostaæ przy ¿yciu.

I nie chcê, ¿eby mi siê ktokolwiek do tego wtr¹ca³.

A dlaczego s¹dzisz?

157

Zamknij siê. Vossont od pocz¹tku mia³ gniewny wyraz

twarzy, i to nie uleg³o zmianie Trzymaj d³onie p³asko na stole,

¿ebym je dobrze widzia³. Robiê siê nerwowy, kiedy stworzenia

maj¹ rêce i broñ poza zasiêgiem mojego wzroku i nie mogê kon-

trolowaæ, co siê dzieje. Zimne oczy zwêzi³y siê jeszcze bardziej.

Wierz mi, nie chcia³by, ¿ebym siê zdenerwowa³.

Bossk odsun¹³ szpony od glinianego kubka i starannie roz-

p³aszczy³ je na blacie.

Proszê. Zadowolony?

Nie ca³kiem. Wci¹¿ chcê wiedzieæ, co tu robisz ostatnie

s³owa zabrzmia³y raczej jak warkniêcie ³owco nagród.

wietnie, z uraz¹ pomyla³ Bossk, na pewno rozszyfrowa³ mnie

w tej samej chwili, kiedy tu wszed³em. Gdy Bossk siedzia³ tu i be³-

ta³ te ohydne pomyje, pewny, ¿e wspaniale wykonuje swoje zada-

nie, nikogo nie uda³o mu siê zmyliæ. A przynajmniej nie cel tego

zadania.

To co nowego odpar³ Bossk tak uprzejmie, jak tylko

potrafi³. Oskar¿ano mnie ju¿ o ró¿ne rzeczy i na ró¿nych wia-

tach, ale po raz pierwszy kto zaliczy³ mnie do ³owców nagród.

K¹cik ³uskowatego pyska uniós³ siê w parodii umiechu. Jeste

pewien, ¿e po prostu nie szukasz zwady?

Nigdy nie szukam zwady, jestem osob¹ mi³uj¹c¹ pokój.

Vossont albo nie raczy³, albo nie potrafi³ siê umiechn¹æ. Ja

tylko zabijam ludzi. A zw³aszcza istoty, które wokó³ mnie wêsz¹.

To dobrze, ¿e siê nie zaliczam do tej kategorii. Gdzie siê

podziewa Boba Fett? Bossk czu³, jak ³uski na ramionach je¿¹ mu

siê z irytacji. Ca³a ta operacja zaraz wybuchnie Bosskowi w twarz

mo¿e nawet dos³ownie, jeli Trhin Vossont siêgnie po swój pisto-

let laserowy a tamten gdzie przepad³. Pewnie jest gdzie poza

planet¹, pieni³ siê Bossk. A ja zaraz zostanê zabity przez towar, po

który tu przyjechalimy.

Mo¿esz siê zaraz znaleæ w kategorii trupów, jeli nie spodo-

baj¹ mi siê twoje odpowiedzi. Vossont odwróci³ pooran¹ bli-

znami g³owê i uwa¿niej przyjrza³ siê Bosskowi. Wiesz, s¹ istoty,

które uwa¿aj¹, ¿e zrobi³em kilka g³upich rzeczy. A ja mogê siê

nawet z nimi zgodziæ, bo znalezienie siê po niew³aciwej stronie

Imperatora Palpatinea nie jest najlepsz¹ recept¹ na d³ugowiecz-

noæ.

Bossk pokiwa³ g³ow¹.

Masz wiêksze problemy ni¿ ja.

158

Teraz ja jestem twoim jedynym problemem. I zapewniam

ciê, ¿e to wystarczy. Poniewa¿ nie zrobi³em akurat tej jednej g³u-

piej rzeczy: nie wpl¹ta³bym siê w sytuacjê, która spowodowa³aby

na³o¿enie na moj¹ g³owê pokanej nagrody, nie przygotowuj¹c so-

bie przedtem niewielkiej osobistej bazy danych na temat istot, któ-

re prawdopodobnie poka¿¹ siê tutaj w poszukiwaniu mojej skrom-

nej osoby.

Jasne, rozumiem. Myli w g³owie Bosska nabra³y nagle

jeszcze bardziej szalonego tempa. Teraz by³by rzeczywicie dobry

moment, ¿eby Boba Fett siê pojawi³. Uwa¿am, ¿e to rzeczywi-

cie m¹dre posuniêcie.

W³anie Bossk by³y szturmowiec prawie splun¹³ jego

imieniem. Nie spuszczaj¹c oka z Trandoszanina, siêgn¹³ za siebie,

chwyci³ krzes³o stoj¹ce przy s¹siednim stole i przyci¹gn¹³ je bli¿ej.

Usiad³ na nim okrakiem i przechyli³ siê przez oparcie. Jak siê

maj¹ ostatnio sprawy w Gildii £owców Nagród?

Bossk zdo³a³ wzruszyæ ramionami.

Mog³oby byæ lepiej.

To twoje imiê, zgad³em?

Zgad³e. Nie by³o sensu k³amaæ.

Twój stary rz¹dzi³ kiedy Gildi¹ £owców Nagród. W g³o-

sie Trhina Vossonta pojawi³ siê cieñ sarkazmu. Ale twoje mo¿-

liwoci to chyba przekracza, co?

Zimna gadzia krew Bosska rozgrza³a siê o dobrych parê stop-

ni.

Ty, s³uchaj no W tej chwili by³ gotów zapomnieæ

o wszelkich konsekwencjach i siêgn¹æ po broñ. Mo¿e zostawi-

my politykê Gildii poza tematem naszej rozmowy, co? To nie ma

z tob¹ nic wspólnego.

Mo¿e ma, a mo¿e nie ma odpar³ Vossont z lekkim roz-

bawieniem. Zw³aszcza jeli kto taki jak ty nabierze nagle ocho-

ty, ¿eby po³o¿yæ ³apê na solidnej nagrodzie. Na przyk³ad takiej,

jak¹ p³aci za mnie Palpatine. Du¿o móg³by zdzia³aæ z tak¹ mas¹

kredytów, co?

No i co z tego? Bossk z coraz wiêksz¹ podejrzliwoci¹

zezowa³ na rozmówcê. Ka¿dy by móg³. Pewnie dlatego Impera-

tor chce wydaæ a¿ tyle. ¯eby daæ istotom motywacjê, sprawiæ, ¿e

zrobi¹ to, co on zechce. W koñcu po to s¹ kredyty.

Hmm wierz mi, stary, Imperator ma inne sposoby dawa-

nia istotom motywacji. Wiem co o tym. W s³u¿bie Imperium

159

by³em tak motywowany wiele razy. A te sposoby nie s¹ tak przy-

jemne jak kredyty w kieszeni.

Bossk wzruszy³ ramionami.

Tamte inne sposoby nie dzia³aj¹ na ³owców nagród. Nas

motywuj¹ wy³¹cznie kredyty.

Dla was to lepiej Vossont skin¹³ g³ow¹. Zapomnia³em.

Wszyscy jestecie hardzi i twardzi, sami nieustraszeni.

Wystarczaj¹co nieustraszeni.

Pozwól, ¿e powiem ci co jeszcze. Wszystkie kredyty ca³ej

galaktyki nic ci nie pomog¹, je¿eli nie bêdziesz ¿y³ doæ d³ugo, aby

je wydaæ. Oczy Vossonta zwêzi³y siê jeszcze bardziej. A ja ci

to mogê za³atwiæ. Za³atwi³em to ju¿ paru innym przedstawicielom

twojego fachu, którzy zameldowali siê na moim progu.

Tak te¿ s³ysza³em. Raporty podw³adnych i cz³onków Ko-

mitetu Zreformowanej Gildii dotar³y do niego, kiedy jeszcze usi³o-

wali z Bob¹ Fettem wyledziæ kryjówkê Vossonta. Co najmniej

tuzin innych ³owców nagród próbowa³ szczêcia w schwytaniu Trhi-

na Vossonta na tej zapad³ej planecie. Dotarli tutaj, i na tym koniec.

Bossk podejrzewa³, ¿e ich cia³a zosta³y wrzucone do jednego z opusz-

czonych szybów kopalnianych na skraju powoli popadaj¹cej w ru-

inê kolonii. Trandoszanin zreszt¹ nigdy siê nie martwi³ tym, ¿e któ-

ry inny ³owca nagród przypadkiem zgarnie nagrodê na³o¿on¹ na

g³owê Vossonta. ¯aden z nich nie mia³ nawet najmniejszej szansy.

I co, niczego siê nie nauczy³e? zdziwi³ siê Vossont.

Powiniene by³ uwa¿aæ, co siê przytrafi³o tamtym ³owcom nagród.

Teraz nie wiesz nawet, w co siê wpakowa³e. Mam mnóstwo kre-

dytów do wydania. Zarobi³em je, sprzedaj¹c to wszystko, co ukra-

d³em a nie mia³em nikogo, z kim musia³bym siê dzieliæ.

Jasne, bo wczeniej ich za³atwi³e.

Sam zrobi³by to samo, gdyby by³ na moim miejscu.

Pewnie wzruszy³ ramionami Bossk. Pozbywanie siê part-

nerów nale¿a³o do normalnych praktyk w interesach, jeli tylko

mog³o to ujæ na sucho. Kto zrobi³by inaczej?

Nikt z odrobin¹ rozumu ponuro odpar³ Vossont. A ja

mia³em go doæ, ¿eby czêæ kredytów wydaæ na zabezpieczenie

siê przed tym, aby jaki pierwszej klasy ³owca nagród, taki jak ty,

nie zawlók³ mnie w najbli¿szym czasie z powrotem do pa³acu Im-

peratora.

Uwaga ta wprawi³a Bosska w zadumê. Jeli wyda³ kredyty

na jaki rodzaj instalacji obronnych a w³anie to ju¿ wczeniej

160

intrygowa³o Bosska to gdzie one s¹? Albo zosta³y dobrze ukry-

te, albo Vossonta oszukano.

Chêtnie by siê za³o¿y³, ¿e ta ostatnia mo¿liwoæ odpada. Tam-

ci ³owcy nagród, ci, którzy dotarli tu przed nim, nie le¿eliby teraz

martwi, gdyby obrona Vossonta by³a taka iluzoryczna.

Poza tym kiedy kto zapewnia ciê, ¿e ma tysi¹c sposobów

na za³atwienie ci drogi na tamten wiat, zawsze m¹drzej jest przy-

j¹æ, ¿e nie k³amie. Zw³aszcza jeli zapewnienia pochodz¹ od by³e-

go szturmowca Imperium.

Bossk gwa³townie otrz¹sn¹³ siê z przykrych rozwa¿añ nad

swoj¹ sytuacj¹.

I co teraz?

Mi³o by³o z tob¹ pogawêdziæ odpowiedzia³ Vossont z ka-

mienn¹ twarz¹. Równie mi³o siê gawêdzi³o z pozosta³ymi ³owcami

nagród, którzy zaczêli siê tu krêciæ. Jestecie wszyscy na tyle po-

dobni do moich by³ych wspólników chodzi g³ównie o robotê,

jak¹ wszyscy odwalamy ¿e zawsze mamy o czym porozma-

wiaæ. Przynajmniej przez chwilê. Urozmaici³o mi to czas. Ru-

chem g³owy wskaza³ na kretowatych górników zgarbionych przy

s¹siednich sto³ach, z d³oñmi-³opatami zaciniêtymi wokó³ drinków.

Niestety, te brudasy to kiepscy rozmówcy. Wierz mi zatem, zabijê

ciê nie bez pewnego ¿alu. Po prostu potrzebujê zabezpieczenia.

Wiem, jasne. Bossk poczu³, ¿e na dobre zaczyna siê de-

nerwowaæ. Czu³, ¿e w bardzo krótkim czasie sprawy mog¹ przy-

braæ kiepski obrót, a Boba Fett wci¹¿ jeszcze nie raczy³ siê poja-

wiæ na scenie. £adne mi partnerstwo, wcieka³ siê Bossk. Mia³

prawo przypuszczaæ, ¿e Bobê Fetta zawiod³y nerwy wprawdzie

do tej pory nigdy siê to jeszcze nie zdarzy³o, ale zawsze kiedy jest

ten pierwszy raz i postanowi³ w ogóle nie mieszaæ siê do sprawy

ze szturmowcem. Statek Fetta, Niewolnik I, z ³owc¹ na pok³a-

dzie pewnie ju¿ wchodzi³ w nadprzestrzeñ, kieruj¹c siê ku dal-

szym i bezpieczniejszym planetom i pozostawiaj¹c Bosska sa-

mego na pastwê losu. Typowe, pomyla³ Bossk. Na nikim nie

mo¿na polegaæ chyba ¿e jest trupem. Kiedy postawi na nogi

Gildiê £owców Nagród, a sam stanie na jej czele, zajmie siê tym,

¿eby zapewniæ sobie odpowiedni szacunek, na jaki zas³uguje. Ale

przedtem musi niestety odpuciæ sobie pierwszej klasy twardy to-

war i najwiêksz¹ nagrodê na³o¿on¹ kiedykolwiek na czyj¹ g³o-

wê tylko po to, ¿eby samemu nie daæ siê zabiæ. A to bêdzie

wymaga³o pewnych starañ. Chyba ¿e

161

Przyszed³ mu do g³owy pewien pomys³.

Zanim to zrobisz, mo¿esz mi jeszcze co powiedzieæ? za-

gadn¹³ Vossonta. Rozpuci³e ju¿ wszystkie kredyty?

A co ciê to obchodzi?

Có¿, szczerze mówi¹c, le mnie os¹dzi³e. Bossk jednym

szponem postuka³ go w pier. Pewnie, wiem, kim jeste, i wiem,

jaka cena jest na³o¿ona na twoj¹ g³owê. Wie to w tej chwili pewnie

ka¿dy w ca³ej galaktyce. Ale nie przyby³em tu, ¿eby próbowaæ ciê

z³apaæ. Czy wygl¹dam na kompletnego idiotê?

Vossont spojrza³ na niego podejrzliwie.

Mów dalej.

Daj spokój Bossk roz³o¿y³ szponiaste ³apy. Spójrzmy

prawdzie oczy. Zawód ³owcy nagród nie jest ju¿ tym, czym by³.

A przynajmniej od czasów roz³amu w starej Gildii. Istoty musz¹

sobie znaleæ nowy sposób zarabiania na ¿ycie. Nie jeste jedy-

nym mêtem, który chce prze¿yæ. A ja nie jestem a¿ takim g³up-

cem, ¿eby s¹dziæ, ¿e mam szansê na schwytanie i dostarczenie na

miejsce dawnego szturmowca zw³aszcza tak ustawionego jak

ty. Taka przemowa by³a dla Bosska czym nowym, ale ca³a hi-

storia zaczyna³a przyprawiaæ go o zawrót g³owy. Przedtem zawsze

jako udawa³o mu siê rozwi¹zaæ problem i wykrêciæ siê sianem

z niejasnej sytuacji na standardow¹ trandoszañsk¹ mod³ê: tak¹ por-

cj¹ przemocy, która roz³o¿y na ³opatki tego drugiego. Zdarza³o mu

siê te¿ wczeniej k³amaæ nie tak dawno namówi³ przecie¿ Bobê

Fetta na wspólnictwo w tej robocie ale nigdy dot¹d nie improwi-

zowa³. Nawet jeli od pocz¹tku by³a to czêæ planu, wci¹¿ nie by³

ca³kowicie przygotowany. Rzuci³ siê g³ow¹ naprzód, nie ogl¹daj¹c

siê za siebie. Nie mia³ innego wyjcia.

No wiêc pomyla³em sobie, dlaczego by nie uszczkn¹æ z te-

go k¹ska dla siebie, tylko z drugiej strony? W³asne s³owa budzi³y

w nim takie same odczucia jak ohydna breja wype³niaj¹ca jego ku-

bek. Istnieje jeszcze w tej galaktyce kilka sposobów zarobienia

paru kredytów. Znów po³o¿y³ d³onie na blacie sto³u i pochyli³ siê

ku Vossontowi. Przyznaj sam, coraz wiêcej ³owców nagród bê-

dzie tu przychodziæ po ciebie. Przy cenie, jak¹ wyznaczono za two-

j¹ g³owê, masz to jak w banku. Wystarczy, ¿eby jeden z nich mia³

trochê wiêcej szczêcia od innych, i ju¿ nie jeste eksszturmowcem,

tylko twardym towarem w drodze do Imperatora.

¯eby tak siê sta³o, bêd¹ musieli mieæ cholernie du¿o szczê-

cia.

11 Spisek Xizora

162

¯yjemy w dziwnym wszechwiecie odpar³ Bossk. Wszyst-

ko mo¿e siê zdarzyæ. Kto by pomyla³, ¿e Sojusz Rebeliantów ma

jak¹kolwiek szansê na rozbicie Gwiazdy mierci? Jeden szczêli-

wy strza³ i ca³a stacja zmieni³a siê w przetopiony z³om.

Bossk widzia³, ¿e jego s³owa wywieraj¹ na Vossoncie pewne

wra¿enie. Zw³aszcza ostatni argument by³ doskonale dobrany; mi-

litarny umys³ Vossonta w naturalny sposób sk³ania³ siê ku wierze

w niezniszczalnoæ takiej sterty broni jak stacja bojowa Gwiazda

mierci.

Bêdziesz zatem potrzebowa³ czego wiêcej ni¿ to, co ju¿

masz ci¹gn¹³ Bossk. Jeli masz zostaæ zdrowy i ca³y, i poza

zasiêgiem Imperatora, oczywicie. Tak sobie to wykombinowa-

³em.

Kiedy ju¿ zacz¹³ k³amaæ jak najêty, okaza³o siê, ¿e to ca³kiem

proste. S³owa przychodzi³y mu coraz szybciej i ³atwiej.

Potrzebujesz ka¿dej pomocy, jaka siê nadarzy i za jak¹

mo¿esz zap³aciæ. Bossk wygodnie rozpar³ siê na krzele. I tu-

taj pojawiam siê ja.

Ty? Vossont prychn¹³ pogardliwie. A có¿ ty mo¿esz

dla mnie zrobiæ?

Mogê ci na przyk³ad powiedzieæ z góry, jaki ruch wykona

ka¿dy z tych ³owców nagród Spêdzi³em doæ czasu w starej

Gildii £owców Nagród, ¿eby nauczyæ siê tego i owego. I znam

tych wszystkich ³owców. Wiem, jak dzia³aj¹ ich umys³y. Bossk

zacz¹³ siê wyranie rozgrzewaæ. Widzisz, ka¿dy z nich ma swój

indywidualny styl, swój sposób pracy. IG-88 to robot. Ma zimn¹,

logiczn¹, precyzyjn¹ metodê budowania strategii cigania towaru.

Za to ci, którzy korzystaj¹ raczej z moich metod taktycznych, s¹

bardziej instynktowni. Rozumiesz? Potrafi¹ wywêszyæ ofiarê.

Zawsze co tam zadzia³a, sam rozumiesz. Nie ten ³owca nagród

ciê z³apie, to zrobi to inny. Chyba ¿e Bossk pokiwa³ g³ow¹

z w³asn¹ wersj¹ m¹drego umiechu na pysku chyba ¿e wiesz,

czego siê po nich spodziewaæ.

Ach, rozumiem. Vossont spojrza³ na niego z niesma-

kiem. I to w³anie zamierzasz mi sprzedaæ. Swoj¹ znajomoæ

³owców nagród.

No w³anie. Teraz, kiedy Bossk mia³ trochê czasu, ¿eby to

sobie przemyleæ, doszed³ do wniosku, ¿e to wcale nie taki z³y po-

mys³. Mo¿e powinienem siê nad tym zastanowiæ, pomyla³. W ga-

laktyce ¿y³y istoty rozumne trudni¹ce siê przewo¿eniem twardego

163

towaru z dala od tropi¹cych go ³owców nagród. Sprowadza³o siê to

g³ównie do uciekania i robienia uników przy przewo¿eniu towaru

z jednego punktu do drugiego. Wejæ do interesu w charakterze an-

ty³owcy nagród, zmobilizowaæ ca³y talent do przemocy i intryg prze-

ciwko innym ³owcom pomys³ ten bardzo siê Bosskowi spodoba³.

Po pierwsze, doszed³ do wniosku, ¿e poleje siê wystarczaj¹co du¿o

krwi, aby zaspokoiæ jego upodobania ³owcy nagród z regu³y nie

traktowali uprzejmie innych istot, które usi³owa³y pomieszaæ im szy-

ki. A kredyty, jakie mo¿na bêdzie na tym zarobiæ to zdecydowa-

nie by³a najatrakcyjniejsza strona tego rozwi¹zania.

Tak, tego w³anie mogê ci dostarczyæ. Bossk pozwoli³,

aby jego paszcza rozpromieni³a siê umiechem. Za odpowiedni¹

cenê.

Odpowiedni¹ to znaczy dobr¹, jak s¹dzê.

Bossk wzruszy³ ramionami.

Jestem tego wart.

Za³o¿ê siê, ¿e tak jest odpar³ Vossont. Ale masz zmys³

do interesów, prawda? Wiesz, jak to jest, kiedy sprawy zaczynaj¹

przybieraæ konkretny obrót. Wszystko mo¿na wynegocjowaæ.

Có¿ do pewnego momentu.

W dodatku ci¹gn¹³ by³y szturmowiec mam swoj¹ w³a-

sn¹ opiniê na temat twojej wartoci.

To nie zabrzmia³o dobrze.

Na przyk³ad?

Na przyk³ad to Vossont siêgn¹³ pod kurtkê i wyci¹gn¹³

pistolet laserowy. Jednym szybkim, p³ynnym ruchem przy³o¿y³ go

Bosskowi do czo³a. Mylê, ¿e dobilimy targu.

Bossk zareagowa³ czysto automatycznie, bez jednej wiado-

mej myli. Z d³oñmi rozpostartymi na stole i miotaczem wymie-

rzonym w czaszkê jego mo¿liwoci by³y w znacznej mierze ogra-

niczone.

Ale nie ca³kowicie. Rzuci³ siê ca³ym ciê¿arem w ty³, przewra-

caj¹c siê wraz z krzes³em. Jednoczenie wyprostowa³ nogi, z ca-

³ych si³ uderzaj¹c szponiastymi stopami o spód blatu. Stó³ polecia³

w górê i uderzy³ Vossonta w ramiê trzymaj¹ce broñ, odbijaj¹c je

w bok. W chwili gdy plecy Bosska zetknê³y siê z zamiecon¹ pod-

³og¹ speluny, sycz¹cy strumieñ energii przemkn¹³ nad nim i ude-

rzy³ w sufit. Popió³ i kurz obsypa³y Bosska, który szybko przeto-

czy³ siê na czworakach i da³ nura pomiêdzy stoliki st³oczone po

drugiej stronie sali.

164

I tyle masz z tego, ¿e chcia³e byæ taki cwany, myla³ Bossk

nie bez wstrêtu do samego siebie. Nastêpnym razem Si³¹ rozpê-

du rozniós³ z klekotem krzes³a i sto³y we wszystkich kierunkach.

Nastêpnym razem po prostu wyci¹gnê rêkê i urwê mu g³owê, zde-

cydowa³ Bossk.

Kolejny strumieñ energii z pistoletu laserowego Vossonta prze-

ci¹³ powietrze o milimetry od ³usek Trandoszanina. £owca przeto-

czy³ siê na bok, wyrwa³ z kabury w³asn¹ broñ i odda³ strza³, zanim

jeszcze zd¹¿y³ wycelowaæ. Butelki pozaplanetarnych trunków, usta-

wione rz¹dkami za barem, rozsypa³y siê w mokre od³amki, osypu-

j¹c humanoidalnego barmana, który rozp³aszczy³ siê na pod³odze.

Wiêkszoæ pozosta³ych klientów, kretowatych by³ych pracowni-

ków kolonii górniczej, zd¹¿y³a siê ju¿ rozpierzchn¹æ na boki. Za-

s³aniali g³owy ³opatowatymi d³oñmi i pospiesznie kutykali niezgrab-

nym krokiem ku schodom wiod¹cym na powierzchniê. Niektórzy

kryli siê za powywracanymi sto³ami.

Posuñ siê Bossk odepchn¹³ ³okciem na bok jednego z gór-

ników. Kolejny strza³ Vossonta, oddany z drugiej strony ogarniê-

tej chaosem, na wpó³ opustosza³ej sali, uderzy³ w pionowo usta-

wiony blat sto³u, za którym klêczeli gocie.

Nie bój siê, jemu nie chodzi o ciebie. Bossk wychyli³ siê

zza blatu i puci³ z miotacza szybk¹ seriê, tym razem doæ celn¹,

aby zmusiæ Vossonta do ucieczki w kierunku tylnych drzwi knaj-

py. Wziête w krzy¿owy ogieñ miotaczy Bosska i by³ego szturmowca

sto³y, krzes³a i inne sprzêty wkrótce zmieni³y siê w kupê osmalo-

nego i dymi¹cego miecia.

£owco nagród! zawo³a³ Vossont, ukryty w cieniu przy

wyjciu. Jeli ci siê zdaje, ¿e w ten sposób wyjdziesz st¹d ¿ywy,

to siê mylisz.

Pierwszy b³¹d pope³ni³em, zjawiaj¹c siê tutaj, z gorycz¹ po-

myla³ Bossk. Zw³aszcza samotnie. Teraz nie móg³ poj¹æ, jakim

cudem zgodzi³ siê na to, aby siê rozdzielili. Gdyby zaszli Vossonta

z dwóch stron, tak jak to pocz¹tkowo planowali, mieliby szansê

na jego schwytanie. Teraz mieræ Zuckussa wydawa³a siê niepo-

trzebna; ju¿ wtedy powinna by³a wzbudziæ podejrzenia. Jedy-

nym powodem przyjêcia takiej strategii stwierdzi³ to nie bez

ironii mog³o byæ to, ¿e Boba Fett próbuje go wyeliminowaæ,

¿eby samemu i bez przeszkód dobraæ siê Vossontowi do skóry.

Przy okazji nie musia³by dzieliæ siê ³upem, a o to mu prawdopo-

dobnie chodzi.

165

Wiesz co, Vossont? Bossk przylgn¹³ plecami do os³ony

z przewróconego sto³u, jednym ramieniem oparty o milcz¹cy kszta³t

siedz¹cego obok górnika. G³one s³owa odbi³y siê echem od sufitu

knajpy. Mo¿emy obaj wyjæ st¹d ¿ywi, jeli tego naprawdê

chcesz. To bardzo ³atwo za³atwiæ. £owca nagród trzyma³ pisto-

let skierowany w górê, a¿ rozgrzana lufa prawie dotyka³a jego skro-

ni. Ale jeli ja nie wyjdê st¹d ¿ywy, ty tak¿e nie.

Du¿e s³owa, ³owco nagród dotar³ do niego drwi¹cy g³os

ukrytego Vossonta. £atwo poznaæ, ¿e nigdy nie s³u¿y³e w si-

³ach imperialnych. Gadanie bez mo¿liwoci udowodnienia swoich

s³ów podlega karze dyscyplinarnej. Nie wiesz nawet, co ciê czeka,

ch³opie.

Z tego, co widzê odkrzykn¹³ Bossk ty masz miotacz i ja

mam miotacz. Jestem tutaj sam, a ty jeste tam te¿ samotnie.

Wyjrza³ zza krawêdzi sto³u, wystrzeli³ w kierunku, z którego do-

chodzi³ g³os tamtego, i szybko siê cofn¹³, zanim Vossont zdo³a³

odpowiedzieæ mu ogniem. Imperialni szturmowcy czêsto nadra-

biaj¹ liczb¹ braki w umiejêtnociach strzeleckich, wiêc powiedzia³-

bym, ¿e to ja mam przewagê.

Dwa szybkie strza³y zwêgli³y krawêd sto³u nad g³ow¹ Bos-

ska, obsypuj¹c gor¹cymi od³amkami jego ramiona.

O czym zapominasz, ³owco nagród. W g³osie Vossonta

nadal brzmia³a nuta drwiny. Mo¿e nie wyda³em wszystkich kre-

dytów, ale doæ, aby za³atwiæ mnóstwo niespodzianek dla kogo

takiego jak ty.

Tak? Bossk spojrza³ na swój pistolet, aby siê upewniæ, ¿e

ma odpowiedni poziom ³adunku. Wskanik pokazywa³ doæ ener-

gii, aby zdezintegrowaæ ca³¹ konstrukcjê budy, strza³ za strza³em,

jeli trzeba. Co na przyk³ad?

A to.

Bossk poczu³ siê zdezorientowany, bo g³os by³ wprawdzie Trhi-

na Vossonta, ale zdawa³ siê dobiegaæ z du¿o mniejszej odleg³oci,

jakby eksszturmowiec zdo³a³ podkraæ siê do niego od ty³u. Od-

wróci³ siê w kierunku bezrobotnego kolonialnego górnika akurat

na czas, aby zobaczyæ, jak jedna z ogromnych, ³opatowatych d³o-

ni zmierza w kierunku jego czaszki.

Miotacz wypad³ Bosskowi z rêki i wiruj¹c, potoczy³ siê po

pod³odze knajpy. Trandoszanin zawadzi³ barkiem o stó³, wywra-

caj¹c go do góry nogami. By³ og³uszony i na wpó³ przytomny;

czu³, ¿e miota siê bezw³adnie poród sterty po³amanych krzese³,

166

których ostre od³amki wbijaj¹ mu siê w plecy. Widzia³ jak przez

czerwon¹ mg³ê, ale doæ wyranie, aby dostrzec pochylone nad

sob¹ twarze Vossonta i anonimowego górnika.

Widzisz? umiechn¹³ siê okrutnie Vossont. Jedn¹ rêk¹

trzyma³ miotacz wycelowany w pier Bosska, drug¹ wyj¹³ zminia-

turyzowany komunikator, który zwisa³ na przewodzie poród po-

marszczonego filtra powietrznego, zakrywaj¹cego twarz górnika.

Oczy, os³oniête ciê¿kimi goglami dwie okr¹g³e soczewki pod ciê¿-

kim nawisem czo³a podobnej do he³mu czaszki spogl¹da³y têpo

w przestrzeñ. Vossont pokaza³ podobne urz¹dzenie w drugiej d³o-

ni.

Wydajê kredyty tam, gdzie przydaj¹ siê najbardziej.

G³os Vossonta przenosi³ siê z mikrofonu na jego gardle, pra-

wie takiego samego jak ten, którego u¿ywa³ Bossk, a wydobywa³

siê z g³oniczka umocowanego na ogromnej g³owie górnika. W tej

kolonii nie ma ani jednej istoty, która by nie figurowa³a na mojej

licie p³ac. Wszyscy mnie pilnuj¹ i bardzo mi to odpowiada.

Wy³¹czy³ mikrofon i teraz mówi³ ju¿ normalnie.

S¹ doæ m¹drzy, aby dla mnie pracowaæ, ale nie na tyle, by

obs³ugiwaæ skomplikowany sprzêt komunikacyjny, dlatego musia-

³em wymyliæ taki system, który pozwoli³by na transmisjê mojego

g³osu na ¿ywo. W ten sposób mogê osobicie wydawaæ im rozka-

zy. A przy okazji robiæ takie dowcipy jak teraz tobie.

Szturmowcy wy¿szych rang s³ynêli ze sk³onnoci do bezinte-

resownego sadyzmu. Bossk rozumia³ teraz, dlaczego. Podniós³ siê

na ³okciach i ponuro spojrza³ na Vossonta.

No wiêc co zamierzasz ze mn¹ zrobiæ?

To samo, co z wszystkimi innymi, którzy tu przylecieli.

Vossont opuci³ luno d³oñ z miotaczem. I to samo, co zrobiê

z wszystkimi innymi, którzy s¹dz¹, ¿e wzbogac¹ siê na mojej skó-

rze.

Machn¹³ miotaczem w stronê górnika.

Podnie tego dupka.

Dwie ogromne, ³opatowate d³onie wsunê³y siê pod ramiona

Bosska i postawi³y go na nogi, niezbyt pewne, bo efekt poprzed-

niego uderzenie jeszcze nie ca³kiem min¹³. Bossk jednak zdo³a³

zachowaæ pozycjê stoj¹c¹, nawet kiedy górnik go puci³ i odst¹pi³

o krok.

Trandoszanin stwierdzi³, ¿e patrzy wprost w uniesion¹ lufê

miotacza.

167

Dobrze, ³owco nagród. Na drugim koñcu lufy widzia³

brzydki umiech Vossonta. Nie s¹d, ¿e nie przemyla³em so-

bie dok³adnie twojej propozycji. Niedawno, gdy z³o¿yli mi tak¹

sam¹ ofertê ostatni dwaj ³owcy nagród, którzy siê tu zab³¹kali.

Jego kciuk spocz¹³ na przycisku wyzwalacza. I zdecydowa³em,

¿e ich us³ug te¿ nie potrzebujê.

Zaczekaj chwilê! Bossk roz³o¿y³ rêce. Wci¹¿ widzia³ po-

dwójnie. Mo¿e jednak jako siê dogadamy

Moglibymy odpar³ Vossont. Ale skoro ju¿ nas opusz-

czasz na zawsze z kim w³aciwie mia³bym na ten temat roz-

mawiaæ?

A mo¿e ze mn¹?

Bossk uzna³, ¿e cios ³opatowatej ³apy górnika musia³ mu co

poluzowaæ w g³owie. Ostatnie s³owa nie pochodzi³y ani od niego,

ani od Vossonta.

Rozpozna³ jednak g³os, którym zosta³y wypowiedziane. By³

to g³os Boby Fetta.

Zmru¿y³ oczy i zdo³a³ zogniskowaæ wzrok na tyle, ¿eby zoba-

czyæ, jak Trhin Vossont podnosi do oczu swój laryngofon i ze

zdumieniem wpatruje siê w jego maleñki g³onik. G³os Fetta do-

chodzi³ w³anie stamt¹d.

Przecie¿ to niemo¿liwe mrukn¹³ Vossont. To by zna-

czy³o

W³anie. To s³owo, zimne i pozbawione emocji, ju¿ nie

pochodzi³o z laryngofonu Vossonta. G³os Boby Fetta, nie wzmoc-

niony, ale realny, zabrzmia³ zza pleców Bosska. Vossont spogl¹-

da³ w tamt¹ stronê wyranie zaskoczony. £opatowata d³oñ górni-

ka odepchnê³a Trandoszanina na bok. Bossk o ma³o siê nie

przewróci³ na pod³ogê knajpy i wtedy zobaczy³, jak druga d³oñ

górnika rozdziela siê na w¹skie, durastalowe palce-szpony niczym

wi¹zka staro¿ytnych szabel. Palce, z których ka¿dy mia³ ponad

pó³ metra d³ugoci, objê³y przedramiê Vossonta. Pojedynczy strza³

z miotacza uwiêzionego w potê¿nej d³oni rozwietli³ z³¹cza metalu.

A potem poorana bliznami twarz Vossonta wykrzywi³a siê z bólu,

gdy górnik obróci³ siê, wykrêcaj¹c i prawie wyrywaj¹c mu ramiê

ze stawu. Vossont zwali³ siê na szcz¹tki po³amanych krzese³, po-

rozrzucane po pod³odze.

Proszê g³os Fetta przemówi³ znowu, gdy durastalowa d³oñ

górnika rozwar³a siê i poda³a Bosskowi zdobyczny miotacz eks-

szturmowca. Nie pozwól mu uciec.

168

Bossk chwyci³ miotacz i wycelowa³ go w Vossonta, który

le¿a³ u jego stóp. K¹tem oka zobaczy³, jak przebranie górnika

rozpada siê na kawa³ki, ods³aniaj¹c ukrytego w nim Bobê Fetta.

Na pierwszy ogieñ posz³y ³opatowate przystawki, które upad³y

na pod³ogê z podwójnym brzêkiem. W³asne d³onie Boby Fetta,

w charakterystycznych rêkawicach mandaloriañskiej zbroi, od-

piê³y i zrzuci³y z ramion wielk¹, przypominaj¹c¹ garb masê. Te-

raz móg³ siê ju¿ wyprostowaæ, ods³aniaj¹c swój normalny pod-

ró¿ny arsena³. He³m, z czarnym wizjerem w kszta³cie litery T,

ukaza³ siê dopiero wtedy, gdy Fett ci¹gn¹³ z niego podobne do

mchu filtry oddechowe i olbrzymie gogle, które ukrywa³y sku-

tecznie jego prawdziw¹ to¿samoæ. Kostna masa przeroniêtego

sklepienia czaszki górnika powêdrowa³a w lad za reszt¹ prze-

brania. Wydr¹¿one kawa³ki i rurki polecia³y na wszystkie strony,

kiedy boczne anteny he³mu Boby Fetta sprê¿ycie wyprostowa³y

siê do zwyk³ej pozycji.

O co tu w ogóle chodzi³o? Trandoszañska pewnoæ siebie

zwyciê¿y³a. Bossk, spogl¹daj¹c na swojego partnera po tej opera-

cji, czu³ teraz wiêksz¹ irytacjê ni¿ ulgê. Myla³em, ¿e wci¹¿ je-

ste gdzie w górze, nad atmosfer¹, w Niewolniku I.

W³anie w to mia³ uwierzyæ nasz towar odpar³ Boba Fett.

Wiedzia³em, ¿e bêdzie pods³uchiwa³ nasze transmisje. Wyposa¿y³

siê w sprzêt takiej klasy, ¿e nie by³o najmniejszej szansy, aby za-

szyfrowaæ lub zamaskowaæ ³¹cznoæ. Zarejestrowa³em wiêc i po-

³¹czy³em sygna³y akustyczne i ró¿ne zak³ócenia i po³¹czy³em z moj¹

transmisj¹. W ten sposób Vossont wierzy³, podobnie jak ty, ¿e

jestem w bezpiecznej odleg³oci. Naprawdê siedzia³em tu przez

ca³y czas, przebrany za jednego z by³ych górników, których sobie

wynaj¹³.

Rozumiem Bossk skin¹³ g³ow¹ na znak aprobaty dla tej

strategii. Musielimy go zmusiæ do tego, ¿eby siê ods³oni³ a nic

lepiej temu nie s³u¿y ni¿ myl, ¿e przechytrzy³e swojego wroga.

Zna³ to ciep³e uczucie, jakie ogarnia³o go po zwyciêstwie nad

inn¹ istot¹ rozumn¹. Jeli w ogóle mog³o istnieæ prze¿ycie lepsze

od tego, by³o nim wspomnienie mierci wroga, gdy jego zw³oki

stawa³y siê kolejnym ponurym trofeum w jego komnacie pamiêci.

I op³aci³e innych górników?

Oczywicie. Nie lubiê gapiów, którzy wtr¹caj¹ siê do moich

planów. Boba Fett lekko wzruszy³ ramionami. A raz kupiona

lojalnoæ jest najtañszym towarem z drugiej rêki.

169

Niez³y plan Bossk poczu³, jak narasta w nim fala urazy.

Z wyj¹tkiem jednej drobnej rzeczy partnerze. By³by pozwoli³

mnie zabiæ.

Ka¿dy plan ma swoje ryzykowne punkty. W g³osie Boby

Fetta nie by³o s³ychaæ nawet cienia skruchy. Wiedzia³e o tym od

samego pocz¹tku.

Jasne ale jak to siê dzieje, ¿e to ja zawsze padam ofiar¹?

Nie masz siê na co skar¿yæ odpar³ Fett. Wyj¹³ z kabury

pistolet laserowy i luf¹ wskaza³ na le¿¹cego u ich stóp dawnego

imperialnego szturmowca. Mamy to, po co przylecielimy.

Tak s¹dzisz? przemówi³ kolejny g³os.

Bossk spojrza³ szybko na Vossonta. Twarz by³ego szturmow-

ca by³a zalana krwi¹ z rany na czole, zadanej ³opatowat¹ d³oni¹,

która rzuci³a nim o ziemiê. Przez czerwon¹ zas³onê widaæ by³o

jego oczy, wciek³e, ale chyba triumfuj¹ce. Zanim Trandosza-

nin czy Boba Fett zd¹¿yli go powstrzymaæ, Vossont rozerwa³

rêkaw kurtki, ods³aniaj¹c niewielki panel kontrolny przymocowa-

ny do przedramienia dwoma rzemykami. Na panelu by³ tylko je-

den przycisk i Vossont z pasj¹ wbi³ w niego palec.

Ca³a knajpa bar, to, co zosta³o ze sto³ów i krzese³, ciany

i sufit wszystko rozpad³o siê, jakby by³o zrobione z taniego pla-

stoidu. Bossk poczu³, ¿e leci do ty³u w przepaæ. Pazurami na pró¿-

no dar³ powietrze w poszukiwaniu czego, czego móg³by siê przy-

trzymaæ w tym nagle rozpadaj¹cym siê wiecie. Siarkowe wiat³o

s³oñca planety wla³o siê przez gruzy konstrukcji, która jeszcze przed

chwil¹ otacza³a go szczeln¹ skorup¹.

Mocno uderzy³ plecami o arkusz durastali. Wibracje ogrom-

nej, ciê¿kiej maszynerii by³y tak namacalne jak katastrofa sejsmicz-

na. Przenika³y jego cia³o i wprawia³y koci w niekontrolowany kle-

kot. Zanim zdo³a³ stwierdziæ, gdzie siê znajduje, blacha przechyli³a

siê pod nim. Z trudem zdo³a³ siê uchwyciæ rzêdu nitów, wbijaj¹c

szpony w spoiny metalu. Trzyma³ siê, choæ po chwili zasypa³a go

kolejna fala szcz¹tków tego, co kiedy by³o barem. Ka¿de spojrze-

nie w kierunku horyzontu ods³ania³o kolejne obszary podnó¿a po-

strzêpionych gór. Nagle Bossk zda³ sobie sprawê, ¿e durastal, do

której by³ uczepiony, unosi siê w górê.

W jego czaszce, a raczej w implancie usznym, odezwa³ siê

znajomy g³os.

Nie próbuj skakaæ powiedzia³ Boba Fett. Te paskudz-

twa rozgniot¹ ciê jak owada.

170

Bossk podci¹gn¹³ siê wy¿ej na ukonej p³ycie metalu, usi³uj¹c

lepiej zobaczyæ wielkie g¹sienice i wiruj¹cy sto¿ek na dziobie ma-

szyny, naje¿ony durastalowymi zêbami. Ka¿dy metalowy trójk¹t

by³ dwa razy d³u¿szy od niego, a ca³oæ porusza³a siê z si³¹ zdoln¹

do zmia¿d¿enia Wciek³ego Psa na postrzêpiony z³om.

Co siê dzieje? krzykn¹³ Bossk do laryngofonu, usi³uj¹c

przekrzyczeæ og³uszaj¹cy ha³as maszyny. Co to jest?

Autonomiczna wiertnica do ska³ lakonicznie odpar³ Fett.

Do operacji wydobywczych na du¿ych g³êbokociach.

Przez metal, do którego by³ przyciniêty tors Bosska, prze-

bieg³ lekki wstrz¹s. Trandoszanin z jeszcze wiêksz¹ determinacj¹

przylgn¹³ do spoiny i otaczaj¹cych j¹ rub, wiedz¹c, ¿e gdyby spad³,

nieuchronnie wpad³by w znajduj¹ce siê o kilka metrów pod nim

masywne, napêdzane przek³adniami ko³a.

Vossont musia³ j¹ pod³¹czyæ jako kolejny system obron-

ny. Przycisk mia³ wyzwoliæ dzieñ zag³ady, gdyby ktokolwiek zdo-

³a³ mu siê dobraæ do skóry.

Gdzie jeste? Bossk rozgl¹da³ siê po terenie w dole. Bu-

dynki opuszczonej kolonii górniczej wygl¹da³y jak zaokr¹glone

guzy na nagim, kamienistym gruncie. Widzia³ kilka postaci górni-

ków, którzy biegiem próbowali wydostaæ siê z cienia wznosz¹cej

siê maszyny.

Mn¹ siê nie martw

Nie rozumiem Nawet gdyby g³os Boby Fetta przema-

wia³ w samym rodku jego g³owy, Bossk te¿ nie by³by w stanie go

us³yszeæ poprzez wycie i ryk wiertnicy.

Uda³o mi siê spaæ na ziemiê rozleg³ siê znowu g³os Fet-

ta. Vossont musi gdzie tu byæ.

Bossk podniós³ g³owê i wyprê¿y³ siê, aby spojrzeæ poprzez

klekocz¹ce pod nim masywne g¹sienice. Sk³êbiona chmura kurzu

przes³ania³a widok. Boba Fett wci¹¿ pozostawa³ niewidoczny, ale

uda³o mu siê pochwyciæ przeb³ysk innej postaci, któr¹ rozpozna³

nawet z tej wysokoci.

Vossont! krzykn¹³ do laryngofonu. Widzê go!

Cieñ wiertnicy dawa³ pewien punkt odniesienia kierunku.

Ucieka na pó³noc! Na pó³noc ode mnie! Bossk nie mia³

pojêcia, gdzie w tej sk³êbionej chmurze py³u mo¿e byæ Boba

Fett. W kierunku wzgórz i bramy kolonii! Na chwilê straci³

z oczu maleñk¹ figurkê, po czym znów j¹ odnalaz³ Teraz na

zachód

171

Bossk ujrza³ co jeszcze: przeb³ysk czarnego metalu na przed-

³u¿eniu rêki Trhina Vossonta. W jakim momencie chaosu, który

nast¹pi³ po wyrwaniu siê maszyny górniczej spod knajpy, by³y

szturmowiec zdo³a³ wygrzebaæ pistolet laserowy.

Jest uzbrojony

Straci³ ochotê na informowanie swojego partnera o tym fak-

cie, gdy zobaczy³, jak Vossont przykuca, unosi broñ i oddaje szyb-

k¹, krótk¹ salwê w kierunku k³êbu kurzu.

Fett? wrzasn¹³ Bossk w mikrofon. Jeste tam?

Z implantu usznego wewn¹trz g³owy Bosska nie dochodzi³

¿aden dwiêk.

No có¿, pomyla³ Trandoszanin. Chyba jednak nie podzielê

siê z nim nagrod¹

Potworne, klekocz¹ce i wyj¹ce cielsko wiertnicy, do którego

przylgn¹³ Bossk, unios³o siê nad powierzchniê ziemi tak wysoko,

¿e trudno by³o zobaczyæ dok³adnie, co siê dzieje w dole. Vossont

z o³owianego ¿o³nierzyka zmieni³ siê w owada. Bossk móg³ tylko

dostrzec kierunek ruchu szturmowca, który ruszy³ do przodu z wy-

celowanym miotaczem, czujny i gotowy sprawdziæ, czy ofiara na

pewno nie ¿yje.

I wtedy sta³y siê dwie rzeczy

Drobna figurka Vossonta pad³a nagle na wznak, gdy z chmu-

ry py³u wystrzeli³ harpun z napêdem i z przywi¹zan¹ lin¹. W u³am-

ku sekundy owin¹³ siê wokó³ Vossonta, przyszpilaj¹c mu ra-

miona do boków. Szturmowiec le¿a³ teraz na plecach, wciekle

kopi¹c, ¿eby siê podnieæ. Boba Fett wynurzy³ siê z chmury py³u

obok podstawy wiertnicy z wyrzutni¹ harpunów opart¹ na ramie-

niu. Bossk widzia³ z góry, jak jego partner chwyta linkê w okryt¹

rêkawic¹ d³oñ i ostrym szarpniêciem przewraca Vossonta na twarz,

jednoczenie odsuwaj¹c go kawa³ek od le¿¹cego na ziemi miota-

cza.

Wiertnica wreszcie wy³oni³a siê ca³a spod skorupy planety.

Olbrzymia masa maszyny, napêdzana potê¿nymi g¹sienicami wbi-

jaj¹cymi siê w skaliste warstwy gleby, nabra³a takiego rozpêdu, ¿e

na chwilê od³¹czy³a siê od swojego cienia zalegaj¹cego ruiny opusz-

czonej kolonii górniczej, a jej tn¹cy dziób i ko³a napêdowe ciê³y

przez moment wy³¹cznie powietrze.

Stoj¹cy na dole Boba Fett odwróci³ os³oniêty wizjerem wzrok

od ofiary i wzniós³ go w kierunku durastalowej struktury, wisz¹cej

nad jego g³ow¹ niczym ruchomy ³añcuch górski.

172

Niedobrze mrukn¹³ do siebie Bossk, przylepiaj¹c siê jesz-

cze mocniej do nitowanego boku maszyny. Bêdzie bola³o

Poczu³, jak z prawie pionowej pozycji przechodzi do poziomej,

rozp³aszczony przez grawitacjê i przyciniêty piersi¹ do metalowej

powierzchni. Wiertnica, wytracaj¹c pêd, przechyli³a siê w powietrzu

dziobem do przodu. Metalowe zêby maszyny, otaczaj¹ce jej sto¿-

kowy pysk, znajdowa³y siê teraz poziomo w stosunku do ziemi,

z g¹sienicami dok³adnie pod spodem. Maszyna by³a mniej wiêcej tej

wielkoci co niewielki statek bojowy Imperium, ale nie mia³a jego

zdolnoci utrzymywania siê w powietrzu. Prze¿ute kamienie, szcz¹tki

pod³o¿a, które wiertnica rozdar³a i ponios³a ze sob¹, zaczê³y teraz

odpadaæ od kó³ i os³on i wiruj¹c, spada³y na ocieniony obszar.

Cieñ nagle zacz¹³ siê powiêkszaæ, gdy wiertnica rozpoczê³a

swój spadek niczym metalowy balon stratosferyczny. Rozpada³a

siê, pêdz¹c w kierunku j¹dra planety. A na maszynie, niby mrów-

ka przylepiona do dziecinnej zabawki, Bossk przygotowywa³ siê

na wstrz¹s upadku.

Poczu³ go ka¿d¹ komórk¹, ka¿dym w³óknem swego cia³a. £by

nitów i szczelina w p³ycie maszyny wyrwa³y siê ze szponów Bos-

ska i tylko wystaj¹cy kawa³ek rury wydechowej pomocniczego sil-

nika uratowa³ go przed ca³kowitym odpadniêciem. Jego wyci¹gniête

ramiona i tors p³asko walnê³y o powierzchniê metalu. Uderzenie

pozbawi³o go powietrza w p³ucach, oszo³omi³o i znieczuli³o na huk

i furiê, z jak¹ wiertnica rozsypywa³a siê w z³om, niszcz¹c po dro-

dze wszystko, co siê pod ni¹ znajdowa³o.

Bossk oprzytomnia³ w sekundê potem i otar³ krew z mordy.

Czarny dym bucha³ w niebo z rozbitego i rozdartego boku wiertni-

cy. Skuli³ siê instynktownie, s³ysz¹c st³umione odg³osy eksplozji

z wnêtrza maszyny. Zmia¿d¿one zasilacze zajmowa³y siê p³omie-

niem i wysy³a³y wokó³ podobne do meteorytów iskry, ci¹gn¹ce za

sob¹ smu¿ki bia³ego dymu.

To zaraz wybuchnie, pomyla³ Bossk. Rusz siê.

Uniós³ siê na poranionych rêkach i zdo³a³ dope³zn¹æ do kra-

wêdzi p³yty, na której le¿a³. Metal by³ liski od smaru, wrz¹cego

i sycz¹cego od temperatury eksplozji we wnêtrzu maszyny. Bossk

rzuci³ siê w dó³, nie zastanawiaj¹c siê nawet, jaka odleg³oæ dzieli

go od gruntu.

Okaza³o siê, ¿e nie przekracza kilku metrów. Rozp³aszczony

na plecach Bossk zobaczy³ g¹sienice i ko³a uk³adów napêdowych

wiertnicy, do trzech czwartych wysokoci zagrzebane w gruzie.

173

Luny kurz i ¿wir osypywa³y siê na niego, bo wiertnica le¿a³a na

dnie wielkiego, lejowatego wg³êbienia, w jakie przeistoczy³ siê dawny

teren kopalni. Kilka zrujnowanych budynków zwisa³o niebezpiecznie

na skraju niecki. Puste, stwierdzi³ Bossk. Teren pod koloni¹ górni-

cz¹ by³ wydr¹¿ony, poniewa¿ wybierano kolejne z³o¿a rudy, a wy-

robiska pozosta³y niewype³nione. Gdyby wiertnica spad³a na pe³ny

grunt, wstrz¹s niechybnie by zabi³ Bosska, bo nie istnia³aby ¿adna

mo¿liwoæ rozproszenia si³y udaru.

£owca g³ów dwign¹³ siê na nogi i kutykaj¹c, odszed³ od ma-

szyny, jak najdalej od po¿arów i nieustaj¹cych drobnych eksplozji

silników w czêci rufowej. Ciê¿ar jednostek napêdowych sprawi³,

¿e maszyna osiad³a ukonie, a jej sto¿kowy dziób, teraz nierucho-

my, wznosi³ siê w niebo jak palec.

Sta³ spokojnie, czekaj¹c, a¿ puls i oddech wróc¹ do normy.

Otrzepa³ siê z kawa³ków ska³y, które wbi³y siê w ³uski. Ostry odór

pal¹cego siê oleju dra¿ni³ jego rozdête nozdrza. By³ sam w ruinach

kolonii górniczej. Niedobitki mieszkañców pewnie wci¹¿ jeszcze

ucieka³y w okoliczne góry. A pod tak¹ mas¹ durastali spadaj¹c¹

z nieba na pewno nie uchowa³o siê nic ¿ywego

Co poruszy³o siê pod dziobem wiertnicy, w po³owie odleg³o-

ci miêdzy prostok¹tnymi p³ytami g¹sienic. Kamienie i py³ poru-

szy³y siê lekko, spadaj¹c w mroczn¹ przestrzeñ.

Bossk obserwowa³, jak z dziury wy³ania siê rêka w rêkawicy

i wbija siê w kurz. Za ni¹ pojawi³o siê przedramiê okryte strzêpa-

mi rynsztunku bojowego, a dalej ramiê i po³¹czony z nim bark.

Wreszcie pokaza³ siê znajomy he³m, jeszcze bardziej poobijany

i powyginany ni¿ przedtem, i spojrza³ na Bosska popêkanym wi-

zjerem w kszta³cie litery T.

Kawa³ek po kawa³ku, niczym ze wie¿ej mogi³y, Boba Fett

wygramoli³ siê z dziury pod dymi¹cym wrakiem.

Gdy wysun¹³ siê ju¿ do po³owy, Bossk otrz¹sn¹³ siê z os³upie-

nia na tyle, by schyliæ siê i z³apaæ tamtego za rêkê. Wyci¹gn¹³ go

z otworu i postawi³ na nogi.

W porz¹dku? Bossk zajrza³ w czarny wizjer.

Boba Fett nie odpowiedzia³.

Chod wskaza³ palcem na wydrapan¹ w ziemi dziurê, z któ-

rej w³anie siê wy³oni³. Nad ni¹ zwisa³a ponura masa wiertnicy.

Vossont on tam jest. Musimy go wyci¹gn¹æ.

Zadanie okaza³o siê o tyle ³atwiejsze, ¿e by³y szturmowiec by³

nieprzytomny, a przy tym wci¹¿ skrêpowany sznurem, który okrêci³

174

wokó³ niego harpun Boby Fetta. Bossk wycofa³ siê z dziury pod

maszyn¹, ci¹gn¹c za sob¹ Vossonta. Po³o¿y³ go na ziemi o kilka

metrów od wiertnicy.

Fett ukl¹k³ i szybko sprawdzi³, czy ofiara daje znaki ¿ycia, po

czym wsta³.

Wci¹¿ ¿yje obejrza³ siê na Bosska. Wci¹¿ mamy nasz

towar.

Trandoszanin, wykoñczony, przykucn¹³ na piêtach. Boba Fett

zdo³a³ uruchomiæ komunikator i da³ sygna³, aby Niewolnik I zszed³

i zabra³ ich na orbitê.

Nie wiem Bossk powoli potrz¹sn¹³ g³ow¹. Nawet od-

dychanie sprawia³o mu ból, by³ prawie pewien, ¿e ma w rodku

przynajmniej kilka z³amanych koci. Chyba ju¿ nie chcê z tob¹

pracowaæ

175

R O Z D Z I A £

Kiedy nowiny przychodz¹ z daleka, czêsto nabieraj¹ po dro-

dze szczególnej mocy. To tak jak z fal¹ przyp³ywu na powierzchni

oceanicznych planet, która przetacza siê bez przeszkód i dziêki

temu nabiera coraz wiêkszej i wiêkszej si³y, a¿ wreszcie zdolna

jest wyrwaæ ca³y wiat z osi obrotu lub zmieæ jego wygiêt¹

powierzchniê i zmia¿d¿yæ ka¿d¹ istotê, choæby lewiatana, byle by³

mniejszy od niej samej.

Takie ponure medytacje by³y typowe dla falleeñskiej rasy. Ksi¹¿ê

Xizor sta³ przy ma³ym iluminatorze, spogl¹daj¹c w gwiazdy i pustkê,

która je otacza³a. Kciukiem i palcem wskazuj¹cym g³adzi³ ostre zary-

sy podbródka, a myli wêdrowa³y swoim torem. Przed powrotem do

tego miejsca s³ysza³ ju¿ nowiny; uzna³ je za dope³nienie kolejnego

etapu starannie przygotowanego, skomplikowanego planu. Istotnie,

spodziewa³ siê tych wieci z minuty na minutê i czeka³ na nie w pry-

watnej kwaterze na statku Megiera. Pewne sprawy s¹ tak nieuchronne

jak powolne obroty tej galaktyki, myla³. Wiele z jego w³asnych dzia-

³añ i planów opiera³o siê na zimnej ocenie kalkulowanego ryzyka;

najniebezpieczniejsze z nich zabarwia³y jego ¿ycie krwistym podnie-

ceniem. Postawiæ wszystko na jedn¹ kartê stara, najstarsza roz-

kosz gracza. Wszystko, nawet ¿ycie, które w takich chwilach sma-

kowa³o mu jeszcze bardziej. To sport zabarwiony ostatecznoci¹.

I nie mia³o to nic wspólnego z cich¹ satysfakcj¹, jak¹ czu³, gdy sta-

wia³ na pewniaka. A w tym wszechwiecie nie by³o chyba drugiego

takiego pewniaka jak niejaki Boba Fett, ³owca nagród.

K¹tem oka pochwyci³ jaki ruch, a uchem dwiêk stukaj¹-

cych o pod³ogê pazurków. To jeden z zawi¹zków Kudar Mubata,

176

maleñkie, podobne do kraba stworzonko, podpiête lni¹cym bia³a-

wo neuropo³¹czeniem do ogólnej sieci komunikacyjnej.

Tak? Xizor uniós³ brew, przygl¹daj¹c siê pó³niezale¿ne-

mu stworzeniu, które przylgnê³o do ciany na wysokoci jego oczu.

O co chodzi?

Pyszczek zawi¹zku, wielkoci i kszta³tu ludzkich ust, otwo-

rzy³ siê, formu³uj¹c s³owa:

Wasza obecnoæ jest wielce po¿¹dana, mój panie. G³osik

stworzonka by³ skrzekliw¹ parodi¹ g³osu jego pana. W g³ównej

sali tronowej, w strefie konferencyjnej.

Doskonale skin¹³ Xizor g³ow¹ na znak zgody. Powiedz

Kudarowi Mubatowi, ¿e wkrótce siê zjawiê.

Xizor pozwoli³, aby zawi¹zek poszed³ przodem i powiód³ go

przez ciasne zak¹tki i przesmyki wewnêtrznych korytarzy sieci.

Szorstka powierzchnia cian sk³ada³a siê z w³ókien konstrukcyj-

nych ró¿nej gruboci, ciniêtych w jednolit¹ masê. Korytarze by³y

owietlone blad¹ fosforescencj¹ innych rodzajów zawi¹zków, za-

wieszonych w niewielkich odleg³ociach pod pu³apem. By³y to za-

wi¹zki-idioci, kolejne twory ich rodzica-pajêczarza. Nie mia³y wiê-

cej inteligencji, ni¿ potrzeba na to, aby monitorowaæ powoln¹

katalizê i rozk³ad sk³adników produkuj¹cych wiat³o, a zamkniê-

tych w ich kulistych odw³okach. Ka¿dy z nich by³ wielkoci d³oni

Xizora. Kiedy ich wiecenie przygasa³o, instynkt, w który zosta³y

wyposa¿one w chwili stworzenia, kierowa³ je z powrotem do

Kudara Mubata, aby zosta³y ponownie wch³oniête przez swego

stwórcê. Xizor nie czu³ wobec nich litoci; on te¿ uwa¿a³, ¿e mniejsze

i ni¿sze stworzenia istniej¹ po to, by s³u¿yæ swoim mistrzom.

Pochyli³ g³owê, aby przejæ przez jedn¹ z ni¿szych czêci sieci.

Potê¿ne, mocno umiênione ramiona ociera³y siê o szorstkie ciany

po obu stronach korytarza. Na pok³adzie Megiery wszystkie przej-

cia by³y na tyle szerokie, ¿e móg³ poruszaæ siê po nich swobodnie,

a jego prywatna kwatera na statku by³a równie luksusowo wyposa¿o-

na, jak sale audiencyjne w najwiêkszych planetarnych pa³acach. Z tru-

dem siê zmusi³, aby jeszcze raz odwiedziæ unosz¹c¹ siê w przestrzeni

sieæ Kudara Mubata i jej w¹skie, przyprawiaj¹ce o klaustrofobiê

korytarze. Tylko perspektywa pomylnej realizacji pewnych d³ugo

odwlekanych planów i interesów mog³a go przywieæ w pobli¿e arach-

noidalnego pajêczarza i jego drepcz¹cych, myszkuj¹cych potomków.

Ach, mój najdro¿szy Xizorze! S³oñce mojej mrocznej i nêdz-

nej egzystencji! Kudar Mubat siedzia³ rozparty na pneuma-

177

tycznej poduszce zawi¹zku, który s³u¿y³ mu za tron. Kolczaste

odnó¿a pajêczarza unios³y siê i zatañczy³y w zabawnej parodii po-

witalnego gestu. Jak¿e g³êboko jestem zak³opotany, ¿e musia³em

kazaæ czekaæ waszej wspania³ej eminencji! Proszê, przyjmij moje

pokorne, najpokorniejsze przeprosiny

Nie trzeba. Xizor czu³, ¿e koñczy mu siê cierpliwoæ.

Kwiecisty jêzyk pajêczarza zawsze go irytowa³, bo podejrzewa³,

¿e ka¿de s³owo padaj¹ce z ust Kudara Mubata by³o zabarwione

jadowitym sarkazmem. Stan¹³ przed pajêczarzem z ramionami

skrzy¿owanymi na piersi. Kiedy przyby³em do twojej sieci, us³y-

sza³em, ¿e otrzyma³e niezwykle istotne wieci i ¿e to jest przy-

czyn¹ opónienia naszego spotkania. Jego ostry jak wibroostrze

wzrok obj¹³ Kudara Mubata i rozmaite zawi¹zki, skupione wo-

kó³ niego lub przycupniête na jego cz³onkach. Jeli nowiny te

by³y dla ciebie takie wa¿ne zaczynam siê zastanawiaæ, czy nie

maj¹ one ¿adnego wp³ywu na nasze wspólne interesy.

Z³o¿one oczka lni¹ce w twarzy Kudara Mubata na moment

odwróci³y siê w zak³opotaniu, jakby próbuj¹c lepiej ukryæ myli

w gêbi czaszki. Nagle pajêczarz wybuchn¹³ nieprzyjemnym, pi-

skliwym miechem.

Jak to siê sta³o, mój drogi i szacowny ksi¹¿ê, ¿e ty ju¿ wiesz

o nowinach, o których ja zaledwie us³ysza³em? Och, wiem, twoja

wspania³a inteligencja jest takiej natury, ¿e przewy¿sza moj¹ o kil-

kanacie poziomów. Mimo to jakim cudem uda³o ci siê uzyskaæ

te informacje przede mn¹? Kudar Mubat strz¹sn¹³ z odnó¿a

jeden z mniejszych zawi¹zków i ods³oniêtym w ten sposób koñ-

cem pazura podrapa³ siê po podbródku. Jak¿e mnie zasmuca, ¿e

muszê ¿ywiæ podejrzenia wobec kogo, kto jest mi tak drogi jak

ty! Có¿ za ból! No, ale dwoje g³ównych oczu Kudara Mubata

uwa¿niej spojrza³o na gocia. Z niechêci¹ mylê o tym, ¿e twoje

ród³a informacji, twoja wspania³a i skuteczna sieæ organizacji Czar-

ne S³oñce mog³aby monitorowaæ rozwój tej drobnej sprawy nieza-

le¿nie od moich ulubionych i zaufanych szpiegów. To musia³oby

wskazywaæ och! O zgrozo! ¿e ty, mój drogi ksi¹¿ê Xizorze,

wcale mi nie ufasz!

Ale¿ oczywicie, ¿e ci wierzê jeden k¹cik ust Xizora uniós³

siê w ponurym umieszku. Wiem doskonale, jak wygl¹da robie-

nie z tob¹ interesów. Przy ka¿dej okazji k³amiesz, oszukujesz,

wymykasz siê i na wszystkie inne mo¿liwe sposoby próbujesz uzy-

skaæ przewagê nad swoim partnerem. Jednym z najmniejszych

12 Spisek Xizora

178

oszustw, jakie móg³by pope³niæ, jest przemilczenie lub zmiana

pewnych wa¿nych szczegó³ów dotycz¹cych kwestii, któr¹ obaj je-

stemy zainteresowani.

Hmm pajêczarz wydawa³ siê zak³opotany. Odwróci³ w¹-

sk¹ twarz od Xizora i przez chwilê manipulowa³ przy swoim podob-

nym do gniazda tronie, poszturchuj¹c go dolnymi odnó¿ami. Pneu-

matyczny zawi¹zek znosi³ to wszystko z pokor¹ i cierpliwoci¹.

Jeli mam byæ krytykowany za to, ¿e jestem istot¹ interesu

i zajmujê siê moimi sprawami tak, jak powinienem ani wiêcej,

ani mniej có¿, bêdê musia³ chyba zaakceptowaæ mój los w tym

wszechwiecie.

Oszczêd mi odpar³ Xizor. Ju¿ nie wiedzia³, co jest gor-

sze: ob³udne pochlebstwa Kudara Mubata czy jego okazjonalne

napady litoci nad sob¹. I tak niele sobie radzisz. Xizor wska-

za³ spl¹tane w³ókna tworz¹ce komnatê i otaczaj¹ce j¹ inne pomiesz-

czenia. Pomyl o skarbach, jakie zgromadzi³e

Prawda? Paciorkowate oczy Kudara Mubata zab³ys³y,

gdy obj¹³ komnatê spojrzeniem. Tu, podobnie jak w ca³ej sieci,

w³ókna konstrukcji by³y przeplecione fragmentami i podsystema-

mi maszyn i wysokiej jakoci sprzêtu komunikacyjnego. Wszyst-

ko to zosta³o skradzione albo wyszabrowane z ró¿nych statków

kosmicznych, które mia³y pecha wpaæ w ³apy pajêczarza, z regu-

³y jako sp³ata d³ugów w³aciciela, co by³o nieuniknione w przypad-

ku prowadzenia interesów z tak sprytn¹ i sk¹p¹ istot¹. Mam tyle

ró¿nych licznych rzeczy licznych i rzadkich i kosztownych

Idiota. Xizor nawet nie próbowa³ ukryæ drwi¹cego umiechu,

jaki pojawi³ siê na jego twarzy. Niektóre skradzione urz¹dzenia

w sieci Kudara Mubata wci¹¿ jeszcze dzia³a³y i tylko w ten spo-

sób pajêczarz by³ w stanie ledziæ swoje rozga³êzione spiski na

ró¿nych wiatach, ale reszta by³a wy³¹czona i bezu¿yteczna. Bez-

u¿yteczna dla ka¿dego, z wyj¹tkiem tego wyj¹tkowego gatunku.

Pajêczarz zdawa³ siê ceniæ sobie sam proces zdobywania na równi

z jego rezultatem. Ci¹g³e wch³anianie ró¿nych rzeczy, martwych

i ¿ywych, do sieci generowanych przez siebie w³ókien neuralnych,

przyswajanie ich, by stanowi³y czêæ jego istoty tak samo jak za-

wi¹zki, które projektowa³ i wydziela³ na swoje us³ugi oto podsu-

mowanie sensu istnienia Kudara Mubata. Swoje skomplikowane

intrygi splata³ z tej samej przyczyny, co fizyczn¹ sieæ, w której

rodku siedzia³. Dryfowa³y i wêdrowa³y poza granice gwiazd i okr¹-

¿aj¹cych je planet. Po prostu nie umia³by ¿yæ w oddaleniu od w³ó-

179

kien tej sieci i w¹tków tych intryg. Xizor spojrza³ na gêsto splecio-

ne w³ókna obok siebie. Uderzy³o go, nie po raz pierwszy zreszt¹,

¿e w³aciwie stoi dos³ownie wewn¹trz g³owy tej istoty, której myli

przyjmuj¹ ruchome, namacalne kszta³ty. Stwierdzenie to, równie¿

nie po raz pierwszy, wywo³a³o u niego atak lekkich md³oci.

Có¿, jest jeszcze tyle innych rzeczy, które chcia³by mieæ

powiedzia³ g³ono. I w³anie dlatego robimy razem interesy.

Ale¿ masz racjê, mój drogi Xizorze twarz Kudara Mubata

rozjani³a siê postrzêpionym na krawêdziach umieszkiem. Wy-

bacz mi, ¿e kiedykolwiek zw¹tpi³em w twoj¹ g³êboko ukryt¹ nie-

ufnoæ i nêdzn¹ opiniê na temat mojej osoby. Wierzaj mi, odwza-

jemniam twoje uczucia.

No wiêc przejdmy do rzeczy, skoro ju¿ wiesz to, co i ja

wiem. Jedzie do nas twardy towar. Boba Fett schwyta³ Trhina

Vossonta.

A czy spodziewalimy siê czego innego? Kudar Mubat

uda³ humanoidalne wzruszenie ramion, unosz¹c pierwsz¹ parê od-

nó¿y. Boba Fett nigdy nie zawodzi. Dlatego w³¹czylimy go jako

integraln¹ czêæ do naszych planów. Jeli Fett wybiera siê po na-

grodê, zawsze j¹ zgarnia. A nagroda taka jak ta, któr¹ Imperator

wyznaczy³ za Vossonta no có¿ Nast¹pi³o jeszcze jedno

wzruszenie ramionami, nieco mniej przesadne. By³o prawie pew-

ne, ¿e siê na to z³apie.

Jak ka¿dy inny ³owca nagród w galaktyce zauwa¿y³ Xi-

zor. To by³a ta druga, przewidywalna czêæ planu. Nawet w tej

chwili, gdy ze sob¹ rozmawiamy, pozostali ³owcy nagród tych

kilku, którzy pozostali przy ¿yciu skacz¹ sobie do garde³, wbija-

j¹ no¿e w plecy i konspiruj¹ jeden przeciw drugiemu. Jeszcze nie

dotar³a do nich wieæ, ¿e inspiracja ich niepohamowanej chciwoci

znajduje siê ju¿ w rêkach Boby Fetta. Zanim inni ³owcy nagród siê

dowiedz¹ o schwytaniu Trhina Vossonta, bêdzie ju¿ za póno,

aby umkn¹æ przed konsekwencjami w³asnych czynów. Nie ma ju¿

dwóch frakcji ³owców nagród, Prawdziwej Gildii i Komitetu Zre-

formowanej Gildii. Obie s¹ skoñczone. Chciwoæ ma moc zwraca-

nia jednych istot przeciwko drugim, choæ jeszcze przed chwil¹

nazywali siê rodzin¹.

Smak tego niezaprzeczalnie dokonanego faktu by³ niczym bo-

gaty, upajaj¹cy trunek na jêzyku Xizora. Zawsze gardzi³ tendencj¹

mniej doskona³ych istot do grupowania siê w tak zwane oddzia³y

bezpieczeñstwa, czy bêdzie to Gildia £owców Nagród, czy ten

180

nowy Sojusz Rebeliantów, który w³anie cieszy siê swoimi piêcio-

ma minutami w historii.

By³ taki czas ci¹gn¹³ Xizor gdy oni wszyscy uwa¿ali siê

za zwi¹zanych czym, co nazywa³o siê Kodeksem £owcy, jak-

by taki nêdzny pakt móg³ w jakikolwiek sposób ograniczyæ i utrzy-

maæ w ryzach ich wzajemn¹ wrogoæ. Có¿, ta drogocenna fikcja

rozwia³a siê w py³, i dobrze jej tak, szczerze mówi¹c. Mo¿e zosta-

³o jeszcze kilku wyznawców, ale reszta ju¿ pojê³a, jaka jest praw-

da o nich samych i ich towarzyszach.

W istocie, pojêli to Kudar Mubat skin¹³ trójk¹tn¹ g³ow¹

na znak, ze siê zgadza. Twój plan by³ tak doskona³y i tak prze-

widuj¹cy, mój drogi Xizorze! Gratulujê ci jego powodzenia oczy-

wicie, nigdy w nie nie w¹tpi³em. Ty i Boba Fett jak¿e inaczej

mog³o siê to skoñczyæ?

Xizor zignorowa³ oczywiste pochlebstwo tamtego. Postanowi³

zniszczyæ star¹ Gildiê £owców nagród i siê mu to uda³o. Boba Fett

by³ w jego rêku tylko narzêdziem, równie skutecznym i ostrym,

jak hartowane d³uto rzebiarza. Pierwsze uderzenie wystarczy³o,

aby podzieliæ Gildiê na dwa rywalizuj¹ce od³amy; drugie zniszczy-

³o od³amy i rozbi³o na czêci sk³adowe. Zanim proces dobiegnie

koñca, nie zostanie ich wiele przy ¿yciu. £owca nagród to zawód

bezlitosnej konkurencji, w której najlepsz¹ metod¹ zapewnienia

sobie prze¿ycia jest wyeliminowanie tylu konkurentów, ilu siê da,

zanim oni wyeliminuj¹ ciebie. Stara Gildia by³a mo¿e nieskuteczna

i stetrycza³a, ale przynajmniej do pewnego stopnia udawa³o jej siê

kontrolowaæ poziom wzajemnej wrogoci pomiêdzy pojedynczy-

mi ³owcami nagród. Teraz, kiedy pod rêk¹ nie by³o ju¿ nawet resz-

tek organizacji, nast¹pi³o otwarcie sezonu polowañ. Zaczê³y ju¿

padaæ pierwsze trupy, i to obficie. Oczywicie, ksiêciu Xizorowi to

siê podoba³o: tak¹ wewnêtrzn¹ selekcjê prze¿yj¹ tylko najsilniejsi

i najtwardsi ³owcy nagród, zyskuj¹c jeszcze przy okazji na zdol-

nociach i sile. Byæ mo¿e w ca³ej historii nie bêdzie drugiego takie-

go ³owcy nagród jak Boba Fett, i niech tak zostanie. Ale niebawem

pojawi¹ siê inni, twardsi i bardziej mierciononi, pe³ni b³yskotli-

wego i morderczego wdziêku. Bêd¹ doskonali nie tylko dla po-

trzeb imperium Palpatinea, lecz równie¿ innego, mroczniejszego

imperium, które czai³o siê w jego cieniu, a które znane by³o pod

doskonale dobran¹ nazw¹ Czarnego S³oñca.

Tak podsumowa³ Xizor. Nie mog³o byæ inaczej. Nawet

jeli osobicie nie dopilnowalimy tego wyniku.

181

Pajêczarz wyda³ z siebie chrapliwy, klekocz¹cy miech, który

natychmiast podjê³y i ponios³y dalej echem cieniutkie g³osiki st³o-

czonych wokó³ niego zawi¹zków.

Biedny Boba Fett! Kudar Mubat w odra¿aj¹cm zachwy-

cie wymachiwa³ odnó¿ami. Pomyl, ile k³opotów móg³by sobie

zaoszczêdziæ, gdyby wiedzia³, ¿e Trhin Vossont, ten rzekomo

zdradziecki szturmowiec, ten renegat, w gruncie rzeczy dzia³a³ przez

ca³y czas zgodnie z rozkazami samego Palpatinea!

Chocia¿ podziwia³ Bobê Fetta, Xizor nie móg³ jednak nie od-

czuwaæ pewnej satysfakcji z tego, ¿e uda³o mu siê sp³ataæ psikusa

s³awnemu ³owcy nagród. I zrobi³ to dok³adnie tak, jak powiedzia³

Kudar Mubat.

Ca³a ta historia by³a jedn¹ wielk¹ mistyfikacj¹ i wszyscy ³ow-

cy nagród dali siê na ni¹ z³apaæ. Xizor wiedzia³, ¿e w³anie to by³o

g³ówn¹ atrakcj¹ dla Imperatora Palpatinea i ¿e tylko dlatego siê na

to zgodzi³ pod warunkiem, rzecz jasna, ¿e ksi¹¿ê Xizor pokryje

nagrodê ze swojej osobistej fortuny. Trhin Vossont, daleki od

stania siê renegatem i zdrajc¹, by³ jednym z najbardziej lojalnych

¿o³nierzy Imperatora. Posun¹³ siê w pos³uszeñstwie tak daleko, ¿e

bez sprzeciwu zgodzi³ siê na wype³nienie rozkazu, który co naj-

mniej na pewien czas spowoduje splamienie jego nieskazitelnej

dot¹d reputacji poród towarzyszy broni. Co wiêcej, aby w pe³ni

uwiarygodniæ historiê renegata, który bez litoci realizuje swój oso-

bisty plan, pozostali ¿o³nierze zaanga¿owani w porwanie imperial-

nego statku musieli zostaæ zamordowani i to w³asn¹ rêk¹ Vossonta.

I ten rozkaz tak¿e wykona³ bez najmniejszego wahania. Skradzio-

ne kody stanowi³y w porównaniu z tym czynem jedynie drobn¹

niedogodnoæ. Na d³ugo przed wprowadzeniem w ¿ycie tego pla-

nu zastosowano wszelkie kroki, aby wyeliminowaæ szkody, jakie

mog³aby spowodowaæ sprzeda¿ przestarza³ych danych. I tak, jak

to przewidzia³ Xizor, ostatecznym wynikiem tych przygotowañ by³o

pobudzenie chciwoci ka¿dego ³owcy nagród po kolei, co w zupe³-

noci wystarczy³o, aby rozbiæ w py³ dwie frakcje, na które rozpa-

d³a siê stara Gildia.

Ten ostateczny rozpad na ca³kowit¹ i kompletn¹ anarchiê, gdzie

ka¿da istota dba tylko o w³asn¹ skórê i interes, a z niedobitków

starej Gildii £owców Nagród pozostan¹ wy³¹cznie wspomnienia,

by³ w³anie wynikiem, którego spodziewa³ siê i z tak¹ satysfakcj¹

oczekiwa³ Imperator Palpatine. Zanim jeszcze Xizor przyby³ tutaj,

do dryfuj¹cej w przestrzeni sieci Kudara Mubata, odby³ spotkanie

182

z Imperatorem w jego sali tronowej na planecie Coruscant i ode-

bra³ gratulacje za dobrze wykonan¹ pracê. Tymczasem hologra-

ficzny obraz Dartha Vadera w milczeniu kipia³ z³oci¹; nie móg³

zaprotestowaæ, nie ryzykuj¹c gniewu lub drwiny Imperatora albo

i jednego, i drugiego. Xizor napawa³ siê swoim momentem trium-

fu, choæ wiedzia³, ¿e wrogie uczucia, jakie Vader ¿ywi³ do niego,

zosta³y teraz zwielokrotnione. Tylko jedna rzecz by³a gorsza od

klêski w pojedynku woli z Mrocznym Lordem Sithów zwyciê-

stwo. Vader nie traktowa³ lekko tak poni¿aj¹cej pora¿ki.

Bêd¹ konsekwencje, zapewni³ siê w duchu Xizor. Dzieñ prawdy

pomiêdzy nim a Vaderem tylko odsun¹³ siê w czasie. A kiedy na-

dejdzie, pozostanie przy ¿yciu tylko jeden z nich.

I Xizor bêdzie przygotowany do takiej konfrontacji. Wiedzia³,

¿e jego pozycja jest teraz jeszcze silniejsza ni¿ przedtem.

A teraz Palpatine uwa¿a, ¿e dosta³ to, czego chcia³, podsumo-

wa³ ksi¹¿ê. Silniejszy, bardziej twardy gatunek ³owców nagród,

gotowych pracowaæ dla Imperium za odpowiedni¹ cenê. Bez sta-

rej Gildii, która sprawia³a, ¿e nie maj¹c konkurencji, obrastali w nie-

róbstwie t³uszczem. To dobrze dla Imperium, myla³ Xizor, w za-

dumie kiwaj¹c g³ow¹. A jeszcze lepiej dla Czarnego S³oñca.

Dobrze siê teraz urz¹dzi³e, mój drogi Xizorze. Kudar

Mubat, rozparty w swoim gniedzie, bez trudu odgad³ tok myle-

nia ksiêcia. Udowodni³e swoj¹ wartoæ Palpatineowi. To za-

pewni ci dobr¹ pozycjê na przysz³oæ, a tak¿e realizacjê pozosta-

³ych twoich planów i intryg. £aska Imperatora sp³ynie na ciebie

jak ciep³e s³oñce tropikalnego wiata. Znany jest ze swej hojnoci

dla przebieg³oci i lojalnoci.

Nie a¿ tak, jak ci siê wydaje odpar³ Xizor. Nie mam

w tym wzglêdzie ¿adnych z³udzeñ. Imperator zatrzyma mnie jako

swoj¹ praw¹ rêkê tak d³ugo, jak bêdzie uwa¿a³, ¿e jestem cen-

nym narzêdziem w jego rêku. Jeli stanie siê co, co zachwieje

tym przekonaniem, wtedy znajdê siê ko³o niego tylko o tyle bli-

¿ej, by on sam lub Darth Vader mogli wycisn¹æ mi oddech

z gard³a.

Niepotrzebnie siê tym martwisz, niepotrzebnie, mówiê ci

Kudar Mubat znowu obdarzy³ gocia strzêpiastym umiechem.

Wszelkie przeszkody, jakie postawiono na twojej drodze w labi-

ryncie, jakim jest dwór Palpatinea, pokonasz ze zwyk³¹ sobie in-

teligencj¹. Jestem tego pewien.

Xizor odpowiedzia³ mu umiechem.

183

Ja równie¿ jestem pewien. Przechyli³ g³owê w drwi¹cym

uk³onie pod adresem pajêczarza. Jak¿e bym móg³ w to w¹tpiæ

z takim wspólnikiem u boku?

Ach, mi³o z twojej strony, ¿e to powiedzia³e! A zatem czy

mogê uwa¿aæ wszelkie podejrzenia co do braku zaufania miêdzy

nami za nieby³e?

Oczywicie, ¿e nie Xizor ze wzgard¹ potrz¹sn¹³ g³ow¹.

Dzieñ, w którym zaufam takiej kreaturze jak ty, bêdzie dniem,

gdy podpiszê na siebie wyrok mierci. Ale doæ ju¿ tego, przejd-

my do interesów.

Nie ma sprawy obrazi³ siê Kudar Mubat. Jak sobie

¿yczysz. Machn¹³ przedni¹ koñczyn¹. Proszê, mów.

Odpuæmy sobie gratulacje za osi¹gniêcie za³o¿onych ce-

lów naszego planu, to znaczy ca³kowitego rozpadu Gildii £owców

Nagród. Jeli zamierzasz siê p³awiæ w ciep³ym blasku chwa³y z ta-

kiego dokonania, rób to, proszê, ale kiedy jeste sam. Xizor na-

chyli³ siê w kierunku pajêczarza i doda³ twardszym g³osem: Ale

teraz mamy jeszcze sporo do zrobienia, jeli chcemy cieszyæ siê

wynikami. Przecie¿ nie da siê skonstruowaæ takiej intrygi i uru-

chomiæ jej, nie powoduj¹c pewnych powiedzmy, zasz³oci, któ-

re nale¿y usun¹æ.

W istocie sumiennie potwierdzi³ Kudar Mubat. Jest

dok³adnie tak, jak mówisz, mój drogi Xizorze. Niektórzy mimo-

wolni uczestnicy naszych intryg mog¹ nie byæ zbyt zadowoleni

z roli, jak¹ im przysz³o odegraæ.

To prawda. Xizor przyzna³ siê ju¿ do tego przed sob¹.

Szturmowiec nie stanowi wielkiego problemu rzek³. Sam

fakt, ¿e Trhin Vossont wykona³ rozkazy, jakie mu wydano, a po-

tem odegra³ swoj¹ rolê w naszej ma³ej maskaradzie, wskazuje na

pewn¹ naiwnoæ z jego strony. To siê czêsto zdarza wojskowym;

s¹ przeszkoleni, by ufaæ swoim zwierzchnikom. Szturmowcy im-

perialni nie mogliby przetrwaæ, gdyby pozwoli³o siê na w¹tpliwoci

w ich szeregach. A w przypadku Vossonta za dobre odegranie

roli obiecano mu sowit¹ nagrodê.

Naprawdê? pajêczarz przekrzywi³ g³owê. A co w³aci-

wie przyrzek³ Vossontowi Imperator Palpatine?

Emeryturê wzruszy³ ramionami ksi¹¿ê Xizor. Skromn¹

emeryturê w nagrodê za lata s³u¿by w oddzia³ach szturmowców.

Musisz pamiêtaæ, ¿e niewielu z nich do¿ywa takiego wieku, by

cieszyæ siê emerytur¹. Bior¹c pod uwagê to, przez co przechodz¹,

184

i co musz¹ jeszcze po drodze zrobiæ, nale¿y przypuszczaæ, ¿e spo-

kój i cisza na stare lata stanowi¹ szczyt ich marzeñ.

Jakie¿ to wzruszaj¹ce. A co zamiast tego dostanie Trhin

Vossont?

Zostaw to mnie zimno odpar³ Xizor. Nie mia³ osobicie

nic przeciwko temu szturmowcowi; cokolwiek mu siê przydarzy,

bêdzie to po prostu absolutn¹ koniecznoci¹. Vossont sta³ siê

czym, czego nale¿y siê pozbyæ, zanim narobi k³opotów i wstydu

autorom tego planu, w którym tak doskonale odegra³ niezmiernie

istotn¹ rolê. Starzy ¿o³nierze lubi¹ opowiadaæ o swoich przygo-

dach. Jeli jakie niedyskretne szczegó³y przedostan¹ siê do wia-

domoci publicznej, na przyk³ad jak oszukano i wymordowano

pozosta³ych szturmowców, bêdzie to mia³o powa¿ny wp³yw na

morale tych, którzy pozostali w s³u¿bie Palpatinea. Sojusz Rebe-

liantów mo¿e wykorzystaæ te informacje i zachêcaæ szturmowców

do masowych ucieczek, oferuj¹c im bezpieczn¹ przystañ z dala od

szar¿y oficerskich i niegodziwego Imperatora. I tylko z tego po-

wodu Trhin Vossont nie dostanie w nagrodê spokojnej emerytu-

ry, któr¹ mu obiecano zbyt du¿o wiedzia³. Xizor ju¿ zapewni³

Imperatora, ¿e za³atwi sprawê Vossonta raz na zawsze.

A co z Bob¹ Fettem? W g³osie Kudara Mubata zabrzmia-

³o rozbawienie. Zlikwidowanie tej akurat drobnej niedogodnoci

mo¿e byæ odrobinê trudniejsze. W koñcu nie nale¿y on do tego

samego gatunku ufnych istot co Trhin Vossont.

To ju¿ mój problem. I zajmê siê nim. Xizor rozwa¿y³ spra-

wê z nale¿yt¹ starannoci¹. Niestety, i to zarówno dla niego, jak

i dla Boby Fetta, jedyne mo¿liwe rozwi¹zanie by³o takie samo jak

to, które zastosuje w przypadku szturmowca Vossonta. Xizor mia³

jedn¹ generaln¹ zasadê: nigdy nie stwarzaæ sytuacji, w której kto

móg³by uzyskaæ nad nim przewagê. Ju¿ dawno zdecydowa³, ¿e

tylko g³upiec daje do rêki broñ potencjalnemu wrogowi. Podobnie

nierozs¹dne by³o pozostawiaæ broñ w miejscu, gdzie wróg móg³by

j¹ znaleæ i zabraæ. A we wszechwiecie, w którym ¿y³ i dzia³a³,

ka¿dy stawa³ siê wczeniej czy póniej wrogiem i bezpieczniej by³o

zrobiæ takie za³o¿enie od samego pocz¹tku.

Boba Fett mia³ jedn¹ z najlepszych sieci szpiegowskich w galak-

tyce. Przyczyni³a siê ona znacznie do jego sukcesu jako ³owcy na-

gród. Rozs¹dek ka¿e przypuszczaæ, ¿e niektóre z tych róde³ infor-

macji mog¹ znajdowaæ siê w szeregach samego Czarnego S³oñca. Fett

mo¿e jeszcze nie wiedzia³, ¿e to w³anie ksi¹¿ê Xizor zapocz¹tkowa³

185

zniszczenie Gildii £owców Nagród, ale prawda mog³a wyjæ na jaw

w ka¿dej chwili. Szaleñstwem by³oby dopuciæ do sytuacji, gdy Boba

Fett, z jego wyrafinowanym umys³em i apetytem na kredyty, zdobê-

dzie i wykorzysta tak cenn¹ i niebezpieczn¹ informacjê. Nawet jeli

wyeliminuje siê Bobê Fetta, problem pozostanie, poniewa¿ inni mogli

siê o tym dowiedzieæ od niego. Zbyt wiele istot chowa³oby wówczas

urazê do Xizora. Nawet gdyby uda³o mu siê uciec przed ka¿dym

³owc¹ nagród, który czuje jeszcze sentyment do starej organizacji,

skomplikowa³oby to niezmiernie jego egzystencjê. A wystarczy³by

tylko jeden z odrobin¹ szczêcia, aby wszelkie jego plany dotycz¹ce

Czarnego S³oñca obróci³y siê w nicoæ wraz z ¿yciem.

Nie, pomyla³ Xizor. Ju¿ podj¹³ decyzjê. Milczenie Fetta rów-

na³o siê jego mierci. Nie mo¿na by³o z tego zrezygnowaæ.

Jestem ca³kiem pewien zamrucza³ Kudar Mubat ¿e

siê tym zajmiesz ze zwyk³¹ sobie skutecznoci¹. W to nie w¹tpiê,

mój drogi Xizorze. Pozostaje tylko pytanie: kiedy? Wolê spaæ spo-

kojnie w tej skromnej sieci, bezpieczny poród moich skarbów,

nie dopuszczaj¹c wiadomoci, ¿e ³owcy nagród ¿ywi¹ do mnie

jak¹ urazê. ¯yczê sobie wspó³¿yæ z moimi braæmi w ca³ej galak-

tyce tak pokojowo, jak to tylko mo¿liwe. Myl, ¿e gdzie tam

kr¹¿y sobie Boba Fett i ma wobec mnie nieprzyjemne zamiary,

doprawdy le wp³ynê³aby na mój sen.

Nie obawiaj siê ponuro odrzek³ Xizor. On tak¿e podj¹³

ju¿ decyzjê w tej sprawie. Jeli pozosta³ jaki ba³agan do uprz¹t-

niêcia, nale¿y siê nim czym prêdzej zaj¹æ i wysprz¹taæ go do naj-

drobniejszego lub potencjalnie najcenniejszego py³ku. £owca

nagród Boba Fett pewnie jeszcze nieraz przyda³by siê w przysz³o-

ci zarówno Imperium, jak i Czarnemu S³oñcu. W pewnych spra-

wach by³ najbardziej niezast¹pion¹ istot¹ w ca³ej galaktyce jeli

tylko kogo by³o staæ na jego us³ugi.

W dodatku, musia³ przyznaæ Xizor, czu³ dla ³owcy nagród

pewien podziw. Skutecznoæ i okrucieñstwo Boby Fetta by³y ce-

chami doprawdy inspiruj¹cymi. Xizor czêsto stawia³ je za przy-

k³ad do naladowania swoim podw³adnym z Czarnego S³oñca.

Gdyby usun¹æ Bobê Fetta, galaktyka by³aby milszym i spokojniej-

szym miejscem a taka myl nape³nia³a Xizora odraz¹.

Có¿ za paradoks, ¿e okrucieñstwo wymaga eksterminacji tych

najokrutniejszych, zastanawia³ siê. Gdyby jednak przysz³o co do

czego i musia³by wybieraæ miêdzy ¿yciem w³asnym a Boby Fetta,

ten ostatni nale¿a³by ju¿ do historii.

186

Jestem istot¹ zrodzon¹ dla zmartwieñ, taka jest moja natu-

ra pajêczarz wykona³ przednimi odnó¿ami gest w kierunku st³o-

czonych wokó³ siebie zawi¹zków. Mam tyle pracy, tyle pracy!

I muszê przyznaæ, ¿e jestem bardzo zaniepokojony. Planujesz za-

j¹æ siê Bob¹ Fettem. Wielu ju¿ próbowa³o zaj¹æ siê nim w prze-

sz³oci i wynik okaza³ siê bardzo niepomylny, ale dla tych nie-

opatrznych istot.

Taka jest w³anie ró¿nica pomiêdzy nimi a mn¹. Jeli ja siê

czym zajmujê, to skutecznie. Nie zapominaj, ¿e mam za sob¹ nie

tylko potêgê Imperium, ale i Czarnego S³oñca. Boba Fett nigdy

jeszcze nie stawi³ czo³a takiej kombinacji. Jedn¹ spraw¹ jest triumf

nad band¹ lamazarnych Huttów i podobnych im stworzeñ, mizer-

nych, ma³o znacz¹cych, pozbawionych sieci informatorów i odpo-

wiednich wp³ywów, a co innego prze¿yæ w starciu z si³ami, jakie ja

mam na swoje rozkazy.

Twoja wiara w siebie, drogi Xizorze, jest tak wielka, ¿e w po-

kornych istotach, takich jak ja, mo¿e budziæ jedynie szacunek.

Tak te¿ byæ powinno. Falleeñski ksi¹¿ê zarzuci³ sobie na

pier skraj p³aszcza. By³ ju¿ gotów, aby opuciæ sieæ i zaj¹æ siê dal-

szymi przygotowaniami. Twoim jedynym problemem, Kudarze

Mubacie, powinno byæ w³aciwe odegranie roli w ostatnim etapie

naszego planu.

Pajêczarz skuli³ siê w swoim pneumatycznym gniedzie.

Moje umiejêtnoci aktorskie s¹ tak mizerne

Do tej pory bardzo dobrze ci sz³o odpar³ Xizor. To dziêki

twoim k³amstwom uda³o siê wci¹gn¹æ Bobê Fetta w nasz¹ intrygê

skierowan¹ przeciwko Gildii £owców Nagród. Wtedy da³ siê na-

braæ, bo nie mia³ powodu, ¿eby ci nie wierzyæ. Teraz równie¿ nie

ma powodu ci nie ufaæ. Fett ma w swoim posiadaniu pewien to-

war, jak on i inni ³owcy nagród zwykli nazywaæ swoje ofiary; to

znaczy Trhina Vossonta, który jest uwa¿any za imperialnego sztur-

mowca renegata. Ty, pajêczarz Kudar Mubat, trzymasz w depo-

zycie nagrodê za dostarczenie tego towaru i masz j¹ wyp³aciæ. Zga-

dza siê? Xizor podniós³ wzrok w kierunku jednego z wiêkszych

zawi¹zków zwisaj¹cych z w³óknistej ciany obok Kudara Mubata.

To prawdziwe i sprawdzone stwierdzenie odpar³ zawi¹-

zek imieniem Bilans dotycz¹ce pewnej kwoty kredytów zdepo-

nowanej w sieci. Ca³a kwota nagrody za imperialnego szturmowca

Vossonta jest w tej chwili w naszym posiadaniu. Dok³adnie tak

jak pan mówi, ksi¹¿ê Xizorze.

187

I w³anie tym siê trochê denerwujê. Twórca zawi¹zku

niespokojnie poruszy³ siê w swoim gniedzie. To znaczna suma

kredytów jak na moje mo¿liwoci, mo¿e najwiêksza, jak¹ kiedy-

kolwiek dysponowa³em naraz w mojej sieci. Zawsze uwa¿a³em,

¿e najrozs¹dniej jest powierzaæ aktywa znanym i szanowanym pla-

netarnym instytucjom bankowym w ramach granic kontrolowa-

nych przez Imperium. Czujê siê bardzo ods³oniêty i samotny, za-

wieszony tak daleko w pustej przestrzeni.

Nikt nigdy ciê nie ograbi, Kudarze Mubacie, twoje us³ugi

s¹ zbyt cenne dla wielu istot. Poza tym moja Megiera stacjonuje

tu niedaleko wraz z kilkoma innymi statkami nale¿¹cymi do floty

operacyjnej Czarnego S³oñca. Ich si³a ognia powinna byæ dla cie-

bie wystarczaj¹c¹ ochron¹, dopóki nagroda bezpiecznie nie opuci

twojej sieci.

Mo¿e i tak Kudar Mubat nie wydawa³ siê ca³kowicie

usatysfakcjonowany odpowiedzi¹. Ale czy to wystarczy, by

ochroniæ mnie przed Bob¹ Fettem?

Zostaw ³owcê nagród mnie odpar³ Xizor. Ty musisz tyl-

ko odegraæ swoj¹ rolê. Dla kogo, komu k³amstwo przychodzi

z tak¹ ³atwoci¹, nie powinno to byæ zadanie przekraczaj¹ce jego

mo¿liwoci.

Odwróci³ siê, czuj¹c, ¿e ma serdecznie doæ protestów pajê-

czarza. Przechodz¹c ciasnym centralnym korytarzem sieci, s³y-

sza³, jak pajêczarz prycha i be³kocze za jego plecami.

W kilka minut póniej Xizor, czekaj¹c w obszarze portowym

sieci, a¿ niewielki wahad³owiec przeniesie go z powrotem na po-

k³ad Megiery, us³ysza³ nagle inny g³os. Cichutki g³osik w okolicy

swojej g³owy.

Wybacz, ale zastanawia³em siê, czy nie moglibymy zamie-

niæ ze sob¹ kilku s³ów. Tylko pan i ja zaszemra³ g³osik.

Xizor obejrza³ siê i spostrzeg³ zawi¹zek ksiêgowy imieniem

Bilans, zwisaj¹cy g³ow¹ w dó³ z w³óknistego sklepienia.

Czego chcesz?

Tego, co powiedzia³em wyjani³ Bilans starannie modulo-

wanym szeptem. Dwa s³owa. Na tematy, które bêd¹ dla nas obu

zarówno interesuj¹ce, jak i zyskowne.

I zyskowne dla twojego pana Kudara Mubata, prawda?

Xizor potrz¹sn¹³ g³ow¹. Mniej wiêcej orientujê siê, jak zbudo-

wana jest sieæ pajêczarza. Wszystko tu zosta³o wysnute z w³asnej

tkanki Kudara Mubata. Spojrza³ w b³yszcz¹ce oczka Bilansa,

188

wiedz¹c, ¿e to tak, jakby patrzy³ w przenikliwe, po¿¹dliwe lepia

Kudara Mubata. Nie móg³ zrozumieæ, dlaczego Kudar Mubat

zabawia³ siê w takie gry i po co wys³a³ w lad za nim jeden ze

swych na wpó³ niezale¿nych zawi¹zków. Czy on myli, ¿e mnie

tak ³atwo oszukaæ? oburzy³ siê Xizor.

Ju¿ powiedzia³em wszystko, co mia³em mu do powiedze-

nia, przynajmniej na razie odezwa³ siê do zawi¹zku.

Mylê, ¿e le pan interpretuje sytuacjê spokojnie odpar³

Bilans. Podobnie jak to, z kim pan w³aciwie rozmawia.

Wisz¹c ³ebkiem w dó³, zawi¹zek podsun¹³ siê nieco bli¿ej Xi-

zora. Jeden z jego drobnych pazurków podtrzymywa³ lni¹ce, bia-

³e w³ókno, wprawdzie jednym koñcem po³¹czone z cia³em Bilan-

sa, ale oderwane od struktury sieci. Widzi pan? Jestem teraz

niezale¿ny. Kiedy pan ze mn¹ rozmawia, Kudar Mubat nie wie

o tym. Chyba ¿e ja tego zechcê.

Xizor podejrzliwie zmierzy³ wzrokiem zawi¹zek.

Uda³o ci siê od³¹czyæ od sieci? To bardzo sprytne z twojej

strony ale jak to siê dzieje, ¿e Kudar Mubat nie uwiadamia

sobie, i¿ jeden z jego najcenniejszych zawi¹zków od³¹czy³ siê od

organizmu?

To proste Bilans przyci¹gn¹³ do siebie inne, grubsze w³ók-

no, prowadz¹ce wprost do niewiarygodnie skomplikowanej ple-

cionki otaczaj¹cej ich struktury. Na koñcu tego w³ókna wisia³ inny

zawi¹zek, maleñki, o ledwie widocznych pazurkach.

Kudar Mubat nie jest jedyny, który potrafi tworzyæ za-

wi¹zki. Ja równie¿ opanowa³em tê sztukê. Ten tutaj nale¿y do

mnie. Bilans podsun¹³ malutki, przywi¹zany do w³ókna orga-

nizm, aby Xizor dobrze go sobie obejrza³. S³u¿y jako zas³ona

dymna dla mnie. Wysy³a w sieæ neurosygna³y wiadcz¹ce o tym,

¿e wci¹¿ jestem jej czêci¹ i s³u¿ê wiernie Kudarowi Mubatowi.

Wierz mi, stary pajêczarz nie ma zielonego pojêcia, co siê dzieje.

Doprawdy? Xizor by³ pod wra¿eniem zarówno zmylno-

ci zawi¹zku jak i mo¿liwoci, jakie ona otwiera³a. Kudar

Mubat ju¿ od d³u¿szego czasu dzia³a³ mu na nerwy. Mo¿e u¿y-

tecznoæ pajêczarza zbli¿a³a siê do kresu Masz chyba racjê

w jednej sprawie

To znaczy? okr¹g³e, lni¹ce oczka Bilansa zajrza³y Xizo-

rowi w twarz.

Mamy wiele spraw do omówienia.

189

R O Z D Z I A £

DZI

Nie móg³ przestaæ myleæ o ³owcy nagród.

Kuat wiedzia³, ¿e traci czas. Przesz³oæ nale¿a³a do przesz³oci

i nie mo¿na by³o jej zmieniæ. S¹ sprawy, które nale¿y jak najszyb-

ciej wyczyciæ, powiedzia³ sobie, spogl¹daj¹c na doki konstrukcyjne

Zak³adów Stoczniowych Kuat. Ten proces czyszczenia musi nast¹-

piæ teraz, w czasie rzeczywistym. Im bardziej siê go odsunie, tym

przykrzejsze bêd¹ tego konsekwencje. Wszystko, co osi¹gn¹³ z ta-

kim trudem, co stworzy³ z tej korporacji ród Kuatów, mo¿e zostaæ

starte w py³ przez si³y, które przeciwko niemu spiskuj¹.

Wiedzia³ o tych si³ach, wiadomoæ ta leg³a mu na duszy

mia¿d¿¹cym ciê¿arem, ale myl, jakby ci¹gana si³¹ grawitacji,

powraca³a ci¹gle do ³owcy nagród i do tego, co wydarzy³o siê

w przesz³oci.

Fett by³ kluczem do wszystkiego. Kluczem do tego, co zasz³o

wtedy, i do tego, co musi zdarzyæ siê teraz, jeli Stocznia Kuat ma

zostaæ ocalona.

By³o wiele spraw zwi¹zanych z t¹ przesz³oci¹, o których wie-

dzia³a ca³a galaktyka. Historia, która uros³a niemal do legendy,

opowiadaj¹ca o roz³amie w starej Gildii £owców Nagród i wyda-

rzeniach, które potem nast¹pi³y. Schwytanie Trhina Vossonta, im-

perialnego szturmowca renegata i to, co siê sta³o, kiedy Boba Fett

zg³osi³ siê po nagrodê

O tych sprawach wiedzieli wszyscy. A przynajmniej o wiêk-

szoci z nich.

Ale inne stanowi³y tajemnicê, ukryt¹ g³êboko pod czaszk¹

Kuata. Musia³ siê upewniæ, ¿e tajemnic¹ pozostan¹.

190

Jeli do osi¹gniêcia tego celu konieczna bêdzie mieræ innych

istot a zw³aszcza Boby Fetta to tylko godna po¿a³owania ko-

niecznoæ. Biznes to biznes.

Sam by siê pewnie ze mn¹ zgodzi³, pomyla³ Kuat, wznosz¹c

oczy ku zimnym gwiazdom wiec¹cym nad dokami. Boba Fett

raczej nie móg³by obwiniaæ go za to, ¿e dba o swoje interesy w spo-

sób tyle¿ skuteczny, co miercionony.

Kuat odwróci³ siê od wysokich ekranów widokowych. Dener-

wowa³o go, ¿e ma tyle szalenie pilnych spraw do za³atwienia, a przy

tym wci¹¿ musi zawracaæ sobie g³owê takimi drobiazgami, jak

wezwanie na konwokacjê rodów rz¹dz¹cych na planecie Kuat.

Z ciê¿kim westchnieniem zdj¹³ wspania³e szaty z rzebionego wie-

szaka, na którym wisia³y w oczekiwaniu na takie okazje.

Niby nic, a jaka odmiana.

Wystarczy³o, ¿eby Kuat ubra³ siê w oficjalne szaty o wzorze,

który wyznacza³ jego pozycjê na czele szlachetnych rodzin tego wia-

ta. Tak rzadko opuszcza³ dyrekcjê Zak³adów Stoczniowych Kuat

i jej surowe biura, których okna wychodzi³y na stoczniê, ¿e najchêt-

niej nosi³ prosty kombinezon. Taki sam jak te, których u¿ywali in¿y-

nierowie, technicy i ochrona korporacji, bez dystynkcji i rangi. Jeli

go s³uchano, to dlatego, ¿e wszyscy wiedzieli, i¿ jego autorytet opie-

ra siê na czym wiêcej ni¿ tylko genetyczna spucizna.

Nawet felinks o jedwabistej sierci, który spoczywa³ w jego

ramionach, z trudem rozpozna³ go w tej szacie, w zamaszystych

draperiach haftowanych z³otem, sp³ywaj¹cych mu z ramion. Kuat,

w³adca jednej z najpotê¿niejszych korporacji galaktyki, musia³ klêk-

n¹æ obok sto³u laboratoryjnego i przywo³ywaæ zwierz¹tko miêk-

kim, kusz¹cym g³osem. Biedactwo, pomyla³, g³aszcz¹c je za uszka-

mi. Pomruk wywo³anej pieszczot¹ rozkoszy wydoby³ siê z ma³ego

cia³ka. Jak wszyscy przedstawiciele tego dekoracyjnego, rozpiesz-

czonego gatunku felinks by³ przekonany, ¿e to on jest w³adc¹ tego

królestwa i wszelkie zmiany w dziennym rozk³adzie zajêæ przyj-

mowa³ z oburzeniem.

Tak samo jak ja, pomyla³ Kuat. Z felinksem na rêku pod-

szed³ do ekranów widokowych i wyjrza³ na zewn¹trz, gdzie mon-

towano statki i przygotowywano je do dziewiczego rejsu. By³o to

du¿e zamówienie Floty Imperialnej Palpatinea. Kad³uby naszpi-

kowano tak¹ iloci¹ broni, ¿e powinny odstraszyæ nawet najbar-

dziej szalonego przeciwnika. Dzia³a laserowe, montowane na otwar-

tych konstrukcjach, wymaga³y takich stê¿eñ i tak potê¿nych

191

korpusów poch³aniaj¹cych odrzut, ¿e wytrzyma³yby eksplozje mie-

rzone w gigatonach. Wystarczy ma³e niedopatrzenie i pojedynczy

strza³ oddany w czasie bitwy rozpruje niszczyciel lub kr¹¿ownik

na pó³. Ofiara w³asnej mierciononej si³y. Sama myl o takim zda-

rzeniu wywo³a³a smutny umiech zrozumienia na twarzy Kuata.

Musimy zawsze byæ bardzo ostro¿ni szepn¹³ do puszy-

stego ucha felinksa ¿eby nie rozwaliæ siê w³asn¹ broni¹.

Felinks leniwie poruszy³ siê w ramionach Kuata. Jego zda-

niem wszystkie plany powiod³y siê doskonale: by³ nakarmiony,

ogrzany i zadowolony. Kuat chcia³by czuæ to samo w stosunku do

wszystkich swoich planów i machinacji. Nawet teraz uruchomione

przez niego si³y kr¹¿y³y wokó³ Stoczni Kuat jak stalowe zêby nie-

widzialnej pu³apki, wiêkszej ni¿ wiaty i korporacje, na które czy-

ha³a.

Us³ysza³, ¿e otwieraj¹ siê wysokie drzwi biura. Nie ruszaj¹c

felinksa, obejrza³ siê przez ramiê.

Tak?

Szef ochrony Zak³adów Stoczniowych sta³ w smudze wiat³a

dochodz¹cej z korytarza.

Pañski osobisty transporter jest gotowy. Jak wszyscy pra-

cownicy korporacji Fenald odezwa³ siê do szefa bez zbêdnych for-

malnoci. Zabierze pana na spotkanie rodów.

Nie musisz mi przypominaæ, dok¹d siê wybieram odpar³

Kuat. Zgromadzenie wszystkich rodów rz¹dz¹cych planet¹ Kuat

by³o jedynym powodem, dla którego w³o¿y³ ceremonialne szaty.

I jedynym powodem jego pod³ego humoru. Przepraszam do-

da³. Szef ochrony by³ jednym z jego najcenniejszych ludzi i nic nie

uczyni³, ¿eby sobie zas³u¿yæ na tak ostre s³owa. Ale to wszystko

zbieg³o siê w tak nieodpowiednim czasie

By³o to delikatnie powiedziane. Nawet gdyby Kuat musia³

martwiæ siê tylko o tempo prac konstrukcyjnych w stoczni wobec

nieustannego nacisku Imperatora Palpatinea, który chcia³ czym

prêdzej wyposa¿yæ Flotê Imperialn¹ w nowe statki potrzebne do

zd³awienia rozszerzaj¹cej siê Rebelii, by³oby to a¿ nadto. W po³¹-

czeniu jednak z innymi troskami, z których czêæ stanowi³a sekret

znany wy³¹cznie jemu to brzemiê by³o nie do udwigniêcia.

A raczej, mówi¹c precyzyjnie, by³oby to brzemiê nie do udwi-

gniêcia dla ka¿dej innej istoty rozumnej. Kuat przymkn¹³ oczy,

czubkami palców automatycznie g³adz¹c futerko felinksa. Jeli by³

inny ni¿ wszystkie istoty rozumne, to tylko dlatego, ¿e taki siê ju¿

192

urodzi³: dziedziczny dyrektor Zak³adów Stoczniowych Kuat, w któ-

rego ¿y³ach p³ynê³a krew wielu pokoleñ in¿ynierów i przywódców.

Wszystko, co robi³, robi³ z myl¹ o korporacji. W galaktyce by³o

tak wiele si³, które pragnê³y zniszczyæ Zak³ady Stoczniowe Kuat

rozerwaæ je na strzêpy lub poch³on¹æ w ca³oci. Zalicza³ siê do

nich nawet najlepszy klient korporacji Imperator Palpatine i g³ów-

ny jego pacho³ek Lord Vader. Zak³ady Stoczniowe Kuat mia³y kil-

ku prawdziwych przyjació³ wród przywódców Starej Republiki,

ale ci zostali zmieceni po drodze Imperatora Palpatinea do w³adzy

absolutnej. A teraz przetrwanie korporacji zale¿a³o tylko od inteli-

gencji i odwagi tych, którzy j¹ prowadzili.

W dodatku zaraz wsi¹d¹ mu na kark rz¹dz¹ce rody Kuat

Nie musi pan przepraszaæ szef ochrony umiechn¹³ siê

smutno. Kiedy, jeli w ogóle, bêdzie w³aciwa pora, ¿eby siê

z nimi rozprawiæ?

Masz niestety racjê przyzna³ Kuat. Mimo protestów fe-

linksa zdj¹³ go z piersi i u³o¿y³ w wycie³anym koszyku w pobli¿u

warsztatu. Zwierzak natychmiast wyskoczy³ z pos³ania i pomasze-

rowa³ do miski z jedzeniem, wysoko unosz¹c puszysty ogon. Kuat

strzepn¹³ kilka jego jedwabistych w³osów z szaty.

Niech bêdzie rzek³ znu¿onym g³osem. Miejmy to ju¿ za

sob¹.

Fenald starannie zamkn¹³ drzwi biura, po czym pod¹¿y³ w lad

za Kuatem do doków.

Zebra³em mo¿liwie najwiêcej informacji na temat spotka-

nia mówi³ po drodze. Oprócz innych zadañ Fenald obarczony

by³ tak¿e nadzorem lub, mówi¹c brutalnie, szpiegowaniem ro-

dów rz¹dz¹cych planet¹. Wszystko wskazuje na to, ¿e bêdzie

tam Knylenn Starszy. Osobicie.

Ten stary g³upiec? Kuat potrz¹sn¹³ g³ow¹. Starszy zawsze

by³ jego g³ównym oponentem w radzie rz¹dz¹cej rodami. Z wszyst-

kich rodów to w³anie Knylenn najbardziej za¿arcie, i to ju¿ od

stuleci, walczy³ przeciwko Wy³¹cznoci Dziedziczenia, dziêki któ-

rej linia Kuat wci¹¿ trzyma³a w garci Zak³ady Stoczniowe. Je-

stem zaskoczony, ¿e zdo³ali go wyci¹gn¹æ z systemów podtrzyma-

nia ¿ycia.

M³odsi cz³onkowie rodu wykorzystuj¹ Starszego jako pierw-

sz¹ liniê. Zaprojektowali i zbudowali dla niego nowy, przenony

system podtrzymywania ¿ycia, w którym w razie koniecznoci Star-

szy mo¿e przybyæ na takie spotkanie. Szef ochrony uniós³ brew.

193

Bardzo kosztowny system. Z tego, co wiem, ma wbudowanych

kilka redundancyjnych poziomów inteligencji robota pierwszej ka-

tegorii, z ci¹g³ym monitorowaniem w czasie rzeczywistym wszyst-

kich funkcji ¿yciowych. Ma nawet kriomagazyn najwa¿niejszych

organów, z ca³kowitym zniesieniem reakcji immunologicznej na

poziomie komórkowym, gotów do przeszczepu na pierwsz¹ ozna-

kê zak³óceñ w pracy p³uc i serca lub nerek i w¹troby. Starszy mo¿e

byæ poddawany transplantacji serca w chwili, gdy bêdzie pan z nim

rozmawia³, a pan siê nawet nie zorientuje, chyba ¿e po wiate³kach

migaj¹cych na przednim panelu.

Czaruj¹ce odpar³ Kuat. Oczywicie, je¿eli przyj¹æ, ¿e

od pocz¹tku mia³ w sobie taki organ.

Widzia³ ju¿ przed sob¹ s³u¿by dokowe, czekaj¹ce u otwartego

w³azu jego osobistego transportera.

Kto jeszcze tam bêdzie?

Stara gwardia: wszyscy Knylennowie, ich telbuny i krewni,

klan Kuhlvultów i ich morganatyczni wasale, pewnie jeszcze spo-

ro Kadnessich.

Kuat zatrzyma³ siê na rodku korytarza i spojrza³ na Fenalda.

To wiêcej ni¿ zwykle.

Szef ochrony przytakn¹³.

To wielki spêd, panie in¿ynierze. Knylennowie próbuj¹ obaliæ

Wy³¹cznoæ Dziedziczenia od czasów, kiedy korporacj¹ rz¹dzi³ jesz-

cze pañski dziadek. Powo³ali siê na wszystkie d³ugi wdziêcznoci,

jakie którykolwiek z rz¹dz¹cych rodów móg³ mieæ wobec nich,

i s¹dz¹, ¿e dzi to za³atwi¹.

Mo¿e i za³atwi¹. Kuat przystan¹³ obok otwartego w³azu

transportera. Pracownicy doku cofnêli siê. Mo¿e powinienem im

pozwoliæ. A wtedy sprawy interesów z Imperium i ca³¹ reszt¹ spad-

n¹ na g³owê kogo innego. Cianiej otuli³ siê ceremonialn¹ szat¹,

aby zmieciæ siê w w¹skiej kabinie pasa¿erskiej transportera. Obej-

rza³ siê na Fenalda. Co o tym s¹dzisz?

To pan musi podj¹æ tak¹ decyzjê. Ale by³by to koniec Za-

k³adów Stoczniowych Kuat jako niezale¿nej korporacji. ¯aden inny

z rz¹dz¹cych rodów nie ma si³ ani odwagi, aby zmierzyæ siê z Pal-

patineem.

Czasami mylê, ¿e odwaga to po prostu uprzejmiejsza na-

zwa szaleñstwa mrukn¹³ Kuat. Zebra³ wokó³ siebie szerokie i nie-

wygodne fa³dy i wszed³ do transportera. Jestem stary i zmêczo-

ny a przynajmniej tak siê czujê, wiêc wychodzi na to samo.

13 Spisek Xizora

194

Musia³ schyliæ g³owê, ¿eby obejrzeæ siê na postaæ stoj¹c¹ we

w³azie.

Mo¿e zamiast jechaæ tam i mêczyæ siê z tymi nudnymi kre-

aturami, powinienem polecieæ od razu na Coruscant. Móg³bym

dogadaæ siê z Palpatineem: jeli poddam siê teraz i pozwolê mu

obj¹æ Zak³ady Stoczniowe Kuat, zaoszczêdzê mu mnóstwo pro-

blemów. Mo¿e z wdziêcznoci przyzna mi emeryturê i to doæ

wysok¹, ¿ebym spokojnie móg³ siê urz¹dziæ na jakiej zapomnia-

nej planecie.

Panie in¿ynierze, podejrzewam, ¿e jeli Imperator Palpatine

dostanie od pana to, czego chce, po prostu pana wyeliminuje.

Kuat zmusi³ siê do ponurego pó³umieszku.

Wierzê, ¿e masz racjê. Usadowi³ siê w dwuosobowej ka-

binie pasa¿erskiej transportera. A zatem nie mam wyboru, praw-

da? Muszê lecieæ i stawiæ czo³a Knylennom i ca³ej reszcie rz¹dz¹-

cych rodów.

Nie, nie ma pan lakonicznie potwierdzi³.

W takim razie odpar³ Kuat moje obowi¹zki i moje czy-

ny stanowi¹ jedno.

Znów odwróci³ siê do wnêtrza transportera.

Fenald po³o¿y³ d³oñ na przedramieniu Kuata.

Panie in¿ynierze, nie musi pan jednak spe³niaæ tych obo-

wi¹zków samotnie.

Kuat spojrza³ na szefa ochrony.

Co masz na myli?

To szaleñstwo, aby pan lecia³ tam sam. Knylennowie i po-

zostali prawdopodobnie planuj¹ dla pana jak¹ niemi³¹ niespodzian-

kê. Powinien pan wzi¹æ ze sob¹ ka¿d¹ pomoc, jak¹ zdo³a pan

zorganizowaæ.

Mo¿e masz racjê. Ale to nie znaczy, ¿e j¹ dostanê.

Mam nadziejê, ¿e wybaczy mi pan niedelikatnoæ z mojej

strony, panie in¿ynierze, ale podj¹³em inicjatywê skontaktowania siê

z Mistrzem Etykiety rodów rz¹dz¹cych. Fenald lekko skin¹³ g³o-

w¹, cofaj¹c d³oñ z rêkawa ceremonialnej szaty Kuata. A on doko-

na³ innej interpretacji jednego z punktów protoko³u. Skoro Knylen-

nowie przyprowadzaj¹ na to spotkanie swoje telbuny, normalne

ograniczenia nie maj¹ zastosowania. Wed³ug kodeksu rodowego

przodków telbuny s¹ technicznie obcymi osobami, a nie prawdzi-

wymi cz³onkami rodzin. Aby zatem zachowaæ pe³n¹ sprawiedliwoæ,

ród Kuatów ma prawo wprowadziæ na spotkanie obc¹ osobê.

195

Rozumiem. Kuat zastanowi³ siê na chwilê nad us³yszan¹

informacj¹. A ty sugerujesz, ¿e powiniene mi towarzyszyæ.

To wiêcej ni¿ sugestia, panie in¿ynierze. Ja nalegam.

Kuat spojrza³ uwa¿niej na swego szefa ochrony.

Dlaczego tak bardzo chcesz znaleæ siê na tym spotkaniu?

Rody rz¹dz¹ce Kuatem to ma³o rozrywkowa banda.

Tak jak mówi³em oni co knuj¹.

Jaki masz dowód mówiê o namacalnym dowodzie na

to podejrzenie?

Fenald milcza³ przez chwilê, zanim udzieli³ odpowiedzi.

Nie mam dowodu rzek³ wreszcie po prostu czujê przez

skórê.

Odpowied szefa ochrony zaniepokoi³a Kuata. Fenald znany

by³ z tego, ¿e dzia³a³ tylko na podstawie faktów i dowodów, nama-

calnych jak durastal stosowana w dokach budowlanych Zak³adów

Stoczniowych Kuat. A jednak

Dobrze zdecydowa³ Kuat, wskazuj¹c na w³az transporte-

ra. Ruszajmy ju¿ lepiej. Bêd¹ na nas czekaæ.

W kilka standardowych jednostek czasu póniej pilot osobi-

stego transportera zni¿y³ statek nad gêsto zalesione obszary l¹du

na planecie Kuat. Dla Kuata z Zak³adów Stoczniowych ogl¹danie

takiej masy organicznej zieleni by³o znacznie mniej przyjemne ni¿

kontemplowanie twardych, zimnych kszta³tów spawanej laserowo

durastali w jego w³asnych dokach.

Jedna z m³odszych cz³onkiñ klanu Kuhlvult, która zaledwie

osi¹gnê³a status doros³ej osoby, wysz³a na spotkanie osobistego

transportera Kuata.

S¹ miêdzy nami tacy, którym mi³o bêdzie ciê zobaczyæ

rzek³a Kodir z Kuhlvult. Kiedy odprowadza³a ich do sali spotkañ

rz¹dz¹cych rodów, jej ruchy w ceremonialnych szatach mia³y tyle

wdziêku, ¿e Kuat nawet nie próbowa³ ich naladowaæ. Nie wszy-

scy s¹ zadowoleni z niespodzianki, jak¹ Knylennowie przygoto-

wali na to spotkanie.

Doprawdy? id¹c obok, Kuat uwa¿nie obserwowa³ twarz

m³odej kobiety, chc¹c siê zorientowaæ w jej intencjach. A dla-

czegó¿ to?

Umiech Kodir by³ bardziej przebieg³y ni¿ przyjazny.

Wiemy, ¿e ród Kuatów zarz¹dza Zak³adami Stoczniowymi

Kuat; wasza rodzina sprawi³a, ¿e ta planeta od wielu pokoleñ jest

jednym z bogatszych wiatów w galaktyce. Tak by³o za czasów

196

starej Republiki i tak jest teraz, pod rz¹dami Imperatora Palpati-

nea. Takie zas³ugi powinny byæ nagrodzone, dlatego inne rody

dawno temu przyjê³y prawo Wy³¹cznoci Dziedziczenia. Prze-

chyli³a g³owê, z szacunkiem spuszczaj¹c oczy. I dlatego niektó-

rzy z nas chcieliby, aby tak pozosta³o.

Kuat szed³ w milczeniu obok Kodir. Szef ochrony wlók³ siê

kilka kroków z ty³u. Wy³¹cznoæ, myla³ Kuat. Wszystko sprowa-

dza siê tylko do tego. I to od bardzo dawna.

Co m¹drzejsi w rz¹dz¹cych rodach, jak wspomnia³a Kodir

z Kuhlvult, zamierzali utrzymaæ prawo Wy³¹cznoci Dziedzicze-

nia. Ci ambitniejsi, tacy jak Knylennowie, woleliby je wyelimino-

waæ. Tylko Wy³¹cznoæ bowiem powstrzymywa³a ich od zagar-

niêcia w³adzy nad innymi rodami i przejêcia kontroli nad Zak³adami

Stoczniowymi Kuat, najwiêkszym ród³em bogactwa ich wiata.

Poród licznych rodów rz¹dz¹cych planet¹ Kuat tylko linia rodu

Kuat przekazywa³a z ojca na syna ca³e dziedzictwo genetyczne

taka by³a jedyna intencja i jedyny efekt Wy³¹cznoci. We wszyst-

kich innych rodach zdecydowanie przewa¿a³a regu³a nieci¹g³oci ³añ-

cucha genetycznego. Spadkobiercami rz¹dz¹cych rodów byli zatem

nie bezporedni potomkowie obecnych doros³ych ich cz³onków, lecz

raczej dzieci telbunów, wybranych specjalnie w celu przed³u¿enia

rodu. Niestety, taki uk³ad szybko okaza³ siê niedoskona³y, zw³aszcza

gdy telbuny, wybierane raczej ze wzglêdu na fizyczne piêkno ni¿ na

inteligencjê i inne korzystne czynniki genetyczne konieczne do za-

rz¹dzania Zak³adami Stoczniowymi Kuat, z braku kompetencji omal

nie doprowadzi³y korporacji do bankructwa. Tymczasem Wy³¹cz-

noæ Dziedziczenia skutecznie chroni³a liniê rodu Kuat wraz z jej

wrodzonymi talentami niezbêdnymi do odnoszenia sukcesu w inte-

resach i utrzymywa³a j¹ na kierowniczym stanowisku. Wy³¹cznoæ

Dziedziczenia, jak dobrze wiedzia³ Kuat z Kuatów, dawa³a jeszcze

dodatkow¹ korzyæ utrzymywa³a w ryzach chorobliwie wybuja³e

ambicje rodów rz¹dz¹cych i powstrzymywa³a arystokracjê tego wia-

ta od konspiracji i morderstw, prowadz¹cych do przejêcia Zak³adów

Stoczniowych Kuat przez ich rzeczywistego syna lub córkê.

Gdyby to tylko sprawy siê na tym koñczy³y, myla³ Kuat z Ku-

atów. I gdyby to by³ koniec ambicji i konspiracji. Nic z tego. Kny-

lennowie od dawna usi³owali podkopaæ liniê, która nie pozwala³a

ich rodowi wznieæ siê na wy¿yny w³adzy w hierarchii ich wiata.

W³anie Knylennowie najbardziej agresywnie walczyli z panuj¹cy-

mi ograniczeniami, wybieraj¹c swoje telbuny z ograniczonej puli

197

kandydatów. Kr¹¿y³y plotki, rozsiewane przez inne rody, ¿e w isto-

cie telbuny Knylennów by³y dzieæmi obecnych doros³ych Knylen-

nów, zrodzonymi w tajemnicy w ró¿nych miejscach poza planet¹

i przeszmuglowanymi z powrotem, niczym infanci w przebraniu.

I rzeczywicie, w ci¹gu ostatnich kilku pokoleñ fizyczne podobieñ-

stwo pomiêdzy Knylennami a ich wybranymi dziedzicami sta³o siê

podejrzanie wyrane.

Tymczasem dziedziczka rodu Kuhlvult, id¹ca u boku Kuata

z Kuatów, zosta³a z ca³¹ pewnoci¹ wybrana z powodu urody

i wdziêku umiênionego, smuk³ego cia³a. Musia³ dobrze wyci¹gaæ

nogi, ¿eby dorównaæ jej d³ugim krokom, wzdymaj¹cym szerokie,

ceremonialne szaty. Widaæ by³o, ¿e dopiero niedawno objê³a swo-

je dziedzictwo. Kuat przypomnia³ sobie, ¿e s³ysza³ prawdopo-

dobnie od szefa ochrony jakoby niedawno jeden ze Starszych

Kuhlvultów zmar³, a jego dziedzic obj¹³ najwy¿sze stanowisko w ro-

dzie. Kuat by³ wdziêczny, ¿e niezale¿nie od motywów, jakie kiero-

wa³y rodzin¹, aby w³anie j¹ wybraæ na telbuna a Kuhlvultowie

znani byli z tego, ¿e mieli s³aboæ do ³adnych twarzyczek na

stanowisku znalaz³a siê ostatecznie osoba o doæ bystrej inteligen-

cji, aby przejrzeæ wszystkie knowania Knylennów.

Nie wiadomo, czy to wystarczy. A czy jest wiêcej takich Ko-

dir z Kuhlvultów w innych rodach to siê oka¿e dopiero na miej-

scu. Kuat ruszy³ w stronê miejsca spotkania, starannie ukrywaj¹c

ponure przeczucia.

Na szczêcie ¿aden z Knylennów ani ich wspólników nie zg³o-

si³ obiekcji co do udzia³u w obradach rodów rz¹dz¹cych szefa ochro-

ny Kuata. Strategicznie by³by to du¿y b³¹d, gdyby ju¿ na samym

pocz¹tku obrad odwo³aæ siê oficjalnie do zwi¹zanych z tradycj¹

kodeksów ustalaj¹cych relacje pomiêdzy rodami. Lepiej udawaæ,

¿e wszyscy jestemy przyjanie nastawieni przynajmniej przez

jaki czas, pomyla³ Kuat. Niech Knylennowie ponios¹ konsekwen-

cje pierwszego wrogiego gestu.

Kuat, twoja obecnoæ jest mile widziana.

G³os by³ mu znajomy. Pamiêta³ go z czasów, kiedy po raz

ostatni opuci³ produkcyjne sanktuarium Zak³adów Stoczniowych

Kuat i wróci³ do rodzinnego wiata. Obejrza³ siê i skinieniem g³o-

wy potwierdzi³, ¿e poznaje rozmówcê.

Rozumiem, ¿e mamy wiele do omówienia rzek³.

To prawda. Ostr¹ jak topór twarz Khossa z rodu Kny-

lenn przeci¹³ krzywy umieszek. Ceremonialne szaty le¿a³y na nim

198

doskonale; widocznie by³ to jego ulubiony strój. Mam nadziejê,

¿e chêtnie wys³uchasz g³osu równych sobie wskaza³ szefa ochro-

ny stoj¹cego tu¿ za Kuatem. Wiem, jakie to mêcz¹ce przebywaæ

ci¹gle w otoczeniu podw³adnych i wys³uchiwaæ ich czêsto pochleb-

nych, ale k³amliwych g³osów.

Ró¿owawy, nie rzucaj¹cy cienia blask oblewa³ postacie w pa-

radnych szatach. By³o ich ponad czterdzieci; to najwiêksza liczba

cz³onków rz¹dz¹cych rodów, jak¹ Kuat kiedykolwiek widzia³ ze-

bran¹ w jednym miejscu. Opalizuj¹ca kopu³a rozprasza³a wiat³o

s³oneczne. W tym ³agodnym owietleniu nawet najbardziej po-

marszczeni i wredni Starsi obojga p³ci wydawali siê dobrotliwymi,

sympatycznymi istotami. M³odsi zgromadzeni oraz wybrane przez

rody telbuny w splendorze szat i urody wydawali siê niemal boga-

mi. Sztuka poprawiania natury granicz¹ca z oszustwem mog³a roz-

win¹æ siê do tego stopnia tylko na planecie Kuat. Dochody z Zak³a-

dów Stoczniowych, najwiêkszego dostawcy pojazdów wojskowych

dla Imperium, umo¿liwia³y panuj¹cym rodom skoncentrowanie siê

na tym, co same uwa¿a³y za istotne: powierzchowny blichtr, wieczna

ob³uda. Kuat z Kuatów zastanawia³ siê, dlaczego który z nich

chce zmieniæ ten uk³ad finansowy wy³¹cznie po to, by zaspokoiæ

ambicje Knylennów.

Nie otaczam siê pochlebcami odpar³ Kuat. Kiedy chodzi

o projektowanie, lepiej jest us³yszeæ nawet najbardziej nieprzyjem-

n¹ prawdê. Jeli budowany statek ma b³¹d w obliczeniach wytrzy-

ma³ociowych, który spowoduje jego implozjê przy pe³nym ci¹gu

silników, wola³bym raczej dowiedzieæ siê o tym, zanim taki klient

jak Imperator Palpatine bêdzie mia³ mo¿liwoæ to sprawdziæ.

Bardzo m¹drze Khoss skin¹³ g³ow¹ z udanym uznaniem.

Skoro tak cenisz prawdê, dzisiejsze spotkanie bêdzie dla ciebie

z pewnoci¹ niezmiernie pouczaj¹ce.

Odwróci³ siê, a ceremonialna szata zawirowa³a wokó³ jego nóg.

Falanga m³odych Knylennów wraz z telbunami obrzuci³a Kuata

uprzejmym wzrokiem, po czym dumnie pomaszerowa³a za swoim

krewniakiem.

Zdajesz sobie oczywicie sprawê, ¿e nienawidzi ciê z ca³e-

go serca Kodir z Kuhlvultów nachyli³a siê do ucha Kuata, nie

spuszczaj¹c jednoczenie oka z odchodz¹cych Knylennów. Chyba

nie jeste zaskoczony t¹ informacj¹.

On zawsze nienawidzi³ wszystkich cz³onków rodziny Ku-

atów Kuat wzruszy³ ramionami. To jego dziedzictwo po przod-

199

kach. I dlatego w³anie jestem absolutnie pewien, ¿e Knylennowie

obchodz¹ ograniczenia rodowe. Takiej nienawici nie mo¿na siê

nauczyæ. Musisz siê z ni¹ urodziæ, mieæ j¹ w genach.

Zanim Kodir zd¹¿y³a odpowiedzieæ, szef ochrony Kuata tr¹ci³

go lekko.

Oto Knylenn Starszy. Impreza zaraz siê zacznie.

wiat³o przes¹czaj¹ce siê przez per³ow¹ kopu³ê zmieni³o nie-

co barwê. Stadko wietrznych orchidei, pozbawionych korzeni miesz-

kañców najg³êbszych lasów Kuat, podryfowa³o w kierunku skle-

pienia. Bajecznie kolorowe, fioletowe i b³êkitne, zala³y cz³onków

panuj¹cych rodów deszczem ró¿nobarwnego wiat³a. Wewnêtrz-

ne pr¹dy powietrza unios³y orchidee i rozwia³y je na wszystkie

strony. Ciep³o przymglonego wiat³a s³onecznego znów rozjani³o

kopu³ê.

Kuat z Kuatów zauwa¿y³, ¿e po drugiej stronie ³agodnie owie-

tlonego pomieszczenia wszcz¹³ siê jaki ruch. T³um rozst¹pi³ siê,

by uczyniæ przejcie dla wyj¹tkowo wysokiej istoty.

To ten system podtrzymania ¿ycia, o którym panu mówi-

³em odezwa³ siê szef ochrony Kuata. Nie tylko czêci funkcjo-

nalne uczyni³y go tak kosztownym. Musieli przecie¿ jeszcze go

przyozdobiæ.

Ponad pionowo ustawionym cylindrem spoczywa³a zakoñczo-

na szar¹ brod¹ twarz Knylenna Starszego. nie¿nobia³e w³osy, sple-

cione w dwa grube warkocze, sp³ywa³y po ramionach segmento-

wego pancerza, okrywaj¹cego jego ramiona. Nerwowe skurcze

wstrz¹sa³y ¿ylastymi, bladymi d³oñmi, które pozostawiono bez os³o-

ny, ale na wszelki wypadek podwi¹zano tamami, ¿eby nie do-

tknê³y uk³adów kontrolnych i mierników pokrywaj¹cych zewnêtrzn¹

obudowê systemu. Jaskrawoczerwona krew têtnicza bulgota³a

w sieci rurek i urz¹dzeñ utleniaj¹cych. Nad g¹sienicami, na któ-

rych porusza³ siê zbiornik, widaæ by³o plamy skondensowanej wil-

goci, ukazuj¹ce miejsca, gdzie znajdowa³y siê kriozbiorniki z dro-

gocenn¹ ¿yw¹ zawartoci¹.

Po¿ó³k³e ze staroci oczy Starszego omiot³y twarze zebranych.

Ga³ki drga³y lekko w oczodo³ach. Wreszcie skoncentrowa³ wzrok

na Kuacie z Kuatów, który sta³ niedaleko.

Jeste zaskoczony, Kuat? g³os wydobywa³ siê z g³oni-

ka ze wzmacniaczem zamontowanego porodku przenonego sys-

temu podtrzymywania ¿ycia. Udawa³o mu siê wydyszeæ zaledwie

kilka sylab naraz. ¯e ¿yjê tak d³ugo?

200

Kuat podszed³ bli¿ej i stan¹³ przed Knylennem Starszym, spo-

gl¹daj¹c w twarz maszyny, która poch³onê³a zniszczone wiekiem

cia³o.

Nic, co zrobisz, nie mo¿e mnie zaskoczyæ.

S³ysza³ bulgot i syk rozmaitych podsystemów uk³adu, cieczy

nieustannie przep³ywaj¹cych pomiêdzy sterylizowanym metalem

a cia³em, zatrzymanym w trakcie powolnego rozk³adu.

Kiedy by³em dzieckiem, a ty mê¿czyzn¹ w kwiecie wieku,

przysi¹g³e naszym biologicznym matkom, ¿e mnie prze¿yjesz

umiechn¹³ siê uprzejmie do Starszego. Mo¿e ci siê jeszcze uda.

miech, który zabrzmia³ z g³onika, przypomina³ chrzêst ocie-

raj¹cych siê o siebie kawa³ków falistej blachy durastalowej.

Z twoj¹ pomoc¹ Kuat Sam zobaczysz

Stru¿ka liny sp³ynê³a z k¹cika ust Knylenna Starszego i za-

lni³a wilgoci¹ w brodzie, udrapowanej na metalowym ko³nierzu

otaczaj¹cym obwis³y podbródek. M³odszy Khoss z Knylennów

wspi¹³ siê na wbudowany stopieñ i wyci¹gn¹³ d³oñ z jedwabn¹

szmatk¹, delikatnie ocieraj¹c wilgoæ, jakby starszy krewny by³ zro-

biony z masy papierowej. Z wysokoci bulgocz¹cej maszyny Khoss

spojrza³ na Kuata z Kuatów. W jego oczach lni³a zimna pogarda.

Kuat odwróci³ siê od Knylennów. Pojedyncze skinienie g³owy

by³o ca³¹ informacj¹, jak¹ zamierza³ przekazaæ Fenaldowi.

Szlachetni tego wiata! Towarzysze krewniacy! Khoss nie

zszed³ ze stopnia na obudowie systemu podtrzymywania ¿ycia

Knylenna Starszego. Wspi¹³ siê nawet na p³ask¹ platformê tu¿ za

cylindrem. Lekki wysi³ek zabarwi³ jego twarz podnieconym ru-

mieñcem. Wyprostowa³ siê i z³apa³ równowagê, opieraj¹c obie d³onie

na okrytych metalem ramionach Starszego. Bia³e sploty Starszego

znajdowa³y siê teraz na poziomie kolan Khossa.

B³agam was o wyrozumia³oæ ale pilne sprawy zebra³y

nas tutaj tym razem! Jego g³os brzmia³ dononie pod ³agodnie

wiec¹c¹ kopu³¹. Ca³a przysz³oæ tego wiata, który miêdzy sob¹

dzielimy ca³a jego przysz³oæ znajduje siê w niebezpieczeñstwie!

Ten umylnie teatralny wstêp urazi³ dumê Kuata z Kuatów.

Z niesmakiem potrz¹sn¹³ g³ow¹. Kodir, stoj¹ca tu¿ obok, zauwa-

¿y³a ten gest.

Masz racjê powiedzia³a. Wszyscy graj¹ swoje dobrze

wyæwiczone role. Tylko spójrz na nich.

W opalizuj¹cym wietle miejsca spotkañ Knylennowie i ich

krewni zajêli ju¿ pozycje po obu stronach Knylenna Starszego.

201

Wraz ze swoimi telbunami stanowili oczywist¹ wiêkszoæ wród

zgromadzonych. Autorytet rodu podkrelali dumnymi, zadufany-

mi minami. Mê¿czyni i kobiety stali z rêkami skrzy¿owanymi na

haftowanych plastronach ceremonialnych szat, na szeroko rozsta-

wionych, ciê¿ko obutych stopach, jakby nagle przeistoczyli siê

w wojowników.

To wygodne osch³ym tonem zauwa¿y³ Kuat z Kuatów,

zwracaj¹c siê do szefa ochrony. Teraz przynajmniej wiemy, prze-

ciwko czemu stajemy.

Kodir z Kuhlvultów po³o¿y³a mu d³oñ na ramieniu i szepnê³a

prosto w ucho, odwracaj¹c siê plecami do rodzinnej grupki:

Knylennowie ju¿ od d³u¿szego czasu wysy³ali emisariuszy

i negocjatorów do innych rodów. W³aciwie odk¹d Imperator roz-

gromi³ star¹ Republikê. Wtedy w³anie Khoss z Knylennów zde-

cydowa³, ¿e polityka galaktyki zmieni³a siê na tyle, i¿ nadszed³

czas na jego ruch.

Rozumiem. Jej s³owa nie zdziwi³y Kuata. Wiedzia³ ju¿

z raportów siatki szpiegowskiej Zak³adów Stoczniowych Kuat, ¿e

Knylennowie co kombinuj¹. Przesuniêcia w strukturze w³adzy

zamieszkanych wiatów, powstanie Imperium i skupienie przez

Palpatinea w³adzy w jednym rêku mia³y swoje nieuniknione kon-

sekwencje w ka¿dej sali obrad, w ka¿dym gwiezdnym parlamen-

cie. Na ostatnim spotkaniu rodów rz¹dz¹cych Kuat Khoss z Kny-

lennów stara³ siê wznieciæ rebeliê przeciwko rodowi Kuat i ich

sposobowi administrowania Zak³adami Stoczniowymi. Oskar¿enie

twierdzi³o, ¿e Kuat z Kuatów w katastrofalny w skutkach sposób

faworyzowa³ Sojusz Rebeliantów, poniewa¿ nie zamierza³ anga¿o-

waæ Zak³adów Stoczniowych Kuat w budowê nowej broni Impe-

rium Gwiazdy mierci.

By³o wiele innych firm bran¿y wojskowej, na ró¿nych wia-

tach, które zarobi³y na tym zarówno ³askê Imperatora, jak i solid-

ny zysk z budowy samej Gwiazdy. Kuat z Kuatów zdawa³ sobie

sprawê z tego, jak Imperator ze z³oliw¹ podejrzliwoci¹ sko-

mentowa³ fakt, ¿e Zak³ady nie z³o¿y³y oferty na najmniejszy na-

wet komponent projektu. Wszelkie w¹tpliwoci Imperatora Palpa-

tinea zosta³y rozwiane bardzo prostym sposobem, to znaczy drog¹

przejêcia przez stoczniê na osobiste polecenie Kuata nieprze-

widzianego wzrostu kosztów spowodowanych zmian¹ w projek-

cie eskadry szeciu imperialnych kr¹¿owników. Spowodowa³o

to spory uszczerbek w zyskach korporacji pod koniec kwarta³u

202

finansowego, ale utrzyma³o powi¹zania Zak³adów Stoczniowych

z Imperium.

Dopiero póniej, gdy Gwiazda mierci okaza³a siê daleka od

niezniszczalnoci po bitwie pod Yavin ostateczna broñ imperial-

nych admira³ów zmieni³a siê w dymi¹ce zgliszcza unosz¹ce siê

w przestrzeni wrogowie Kuata poród rz¹dz¹cych rodów musie-

li mu przyznaæ racjê. Teraz pierwsza pozycja Zak³adów Stocznio-

wych Kuat poród dostawców wojskowych Imperium umocni³a

siê jeszcze bardziej, Imperator Palpatine za jeszcze bardziej ufa³

wiedzy projektowej Kuata z Kuatów. Jeli nawet plany Knylen-

nów obejmowa³y przejêcie Zak³adów Stoczniowych Kuat, musia-

³y poczekaæ na inn¹ okazjê. I oto nadesz³a.

Obudzi³o to w umyle Kuata z Kuatów kolejn¹ w¹tpliwoæ:

dlaczego teraz, zastanawia³ siê, spogl¹daj¹c na Khossa z Knylen-

nów usadowionego na szczycie uk³adu podtrzymywania ¿ycia Star-

szego. Co siê zmieni³o? Jaki element w delikatnej strukturze rów-

nowagi potêgi i ambicji uleg³ zmianie tu, a mo¿e na jakim innym

wiecie. To jednak wystarczy³o, aby Khoss wraz z reszt¹ rodu

Knylennów uwierzyli, ¿e maj¹ kolejn¹ szansê realizacji swoich ce-

lów. W raportach szpiegów Kuata z Kuatów nie by³o jednak nic,

co mog³oby ostrzec go o niespodziewanym obrocie spraw. Albo

d³ugie lata pe³nego frustracji oczekiwania przyprawi³y Khossa z Kny-

lennów o utratê zmys³ów, albo te¿ uzurpatorzy i ich rodzina na-

wi¹zali takie kontakty i rozwinêli takie sieci szpiegowskie, jakich

nie ma nawet sam Kuat. Ta ostatnia mo¿liwoæ by³a wysoce nie-

prawdopodobna, ale nie dla kogo, kto zajmowa³ tak¹ pozycjê jak

Kuat, gdzie informacja stanowi czêsto o prze¿yciu. Co oni wie-

dz¹? Zwê¿onymi oczami uwa¿nie obserwowa³ Khossa i resztê Kny-

lennów. Albo gorzej czy wiedz¹ co, czego nie wiem ja?

Na te pytania wkrótce mia³ uzyskaæ odpowied. Khoss z Kny-

lennów machn¹³ szeroko ramieniem, uciszaj¹c gwarny t³um st³oczo-

ny wokó³ niego. Znów po³o¿y³ d³oñ na ramieniu wiekowego, zwiê-

d³ego cia³a zakutego w maszyneriê systemu podtrzymywania ¿ycia.

Niech przemówi Starszy! krzyk Khossa zabrzmia³ dono-

nie pod lni¹c¹ kopu³¹. S³uchajcie, co on ma nam do powiedze-

nia!

Po obu stronach maszynerii Knylennowie i ich przybrani krewni

skierowali pe³ne szacunku twarze w stronê Starszego.

203

To bêdzie niez³e mruknê³a Kodir z Kuhlvultów, stoj¹ca

obok Kuata. Kwana mina wyranie wiadczy³a, jakim niesma-

kiem napawa³a j¹ ta procedura.

Oczy w pomarszczonej wiekiem twarzy przypomina³y Kuatowi

zimny wzrok Imperatora Palpatinea. Ale oczy Imperatora by³y

przynajmniej o¿ywione g³êbokim, wszechogarniaj¹cym g³odem

drzemi¹cym w ich g³êbi; g³odem w³adzy nad wszystkimi istotami

rozumnymi wszechwiata. Oczy Knylenna Starszego by³y ukryte

za mg³¹ nawarstwiaj¹cego siê czasu, jakby ka¿da drzemi¹ca w nich

iskra zosta³a st³umiona przez py³ i pajêczyny.

Wola³bym nie ¿yæ reumatyczny g³os zaskrzecza³ ze

wzmacniacza z g³onikiem na przedniej czêci cylindra. Jeden k¹cik

ust Knylenna Starszego opada³ wraz z ka¿d¹ wypowiedzian¹ syla-

b¹, a skurcz miêni ukazywa³ kilka po¿ó³k³ych zêbów. Wola³bym

nie ¿yæ spocz¹æ na zawsze w grobie obok moich przodków

którzy spoczywaj¹ tam od tylu lat ni¿ do¿yæ takiej zdrady.

S³uchajcie go! Khoss zabra³ d³onie z ramion Knylenna

Starszego i uniós³ je wysoko nad g³ow¹. Dlatego znalelimy siê

tu wszyscy. Tu, w tym miejscu!

Zdrada ci¹gn¹³ g³os Starszego, a ka¿de s³owo brzmia³o

jak ¿wir drapi¹cy metal. Zdrada pope³niona przez tych któ-

rym dano do rêki potêgê i w³adzê w których pok³ada³o siê tyle

zaufania czy mo¿liwa jest wiêksza zdrada?

Kolejny pomruk fal¹ przeszed³ przez grupê Knylennów i ich

krewniaków, rozpadaj¹c siê na krótkie, gniewne okrzyki.

Ostatnie zasoby cierpliwoci Kuata uleg³y wyczerpaniu. Za-

nim Knylenn Starszy czy Khoss zd¹¿yli podj¹æ na nowo urwany

w¹tek, wyst¹pi³ naprzód.

Nie trwoñcie mojego czasu na tanie teatralne chwyty. Kuat

z Kuatów stan¹³ przed masywnym durastalowym dziobem syste-

mu podtrzymywania ¿ycia i spojrza³ w górê, na twarze Knylenna

Starszego i Khossa. Jeli to mnie macie na myli, powiedzcie

wprost. A mo¿e oczekujecie, ¿e bêdê siê broni³ przed wasz¹ od-

wieczn¹ nienawici¹ do mojego rodu?

Bardzo dobrze Khoss z Knylennów spojrza³ na niego

z góry. Nikt tutaj nie jest zdumiony, ¿e zas³ugujesz na oskar¿e-

nie. A ju¿ ty najmniej. G³owa rodu Kuat powinna wiedzieæ lepiej

ni¿ ktokolwiek inny, do jakich niegodziwoci jest zdolna.

Niegodziwoci? Nazywasz tak rosn¹cy brak zaufania i bunt

przeciw temu, który tylko s³u¿y i przysparza bogactwa dziedzicom

204

tego wiata? Kuat z Kuatów potrz¹sn¹³ g³ow¹ z odraz¹. Wszel-

kie z³o, o jakim wiem, zobaczy³em w was obejrza³ siê na Kny-

lennów i ich krewniaków, ustawionych po obu stronach sycz¹cej

maszynerii. £atwo je dostrzec, kiedy odbijaj¹ siê w tylu czar-

nych sercach. Zazdroæ jest zwierciad³em, które ods³ania prawdzi-

we oblicze swojego w³aciciela lepiej ni¿ cokolwiek innego.

Szepty i krzyki poród Knylennów ucich³y na chwilê, gdy s³o-

wa Kuata trafi³y w czu³¹ strunê. Ale zaraz znów wybuch³y z rów-

n¹ intensywnoci¹; rzucano grobami i obelgami w cel, który sta-

wia³ im czo³o, nie mrugn¹wszy nawet powiek¹.

Odwa¿nie mówisz pe³en pasji g³os Khossa wzniós³ siê po-

nad szum jak na kogo, czyje czyny postawi³y go w opozycji do

reszty panuj¹cych rodów.

Mów za siebie Kodir z Kuhlvultów wyst¹pi³a i stanê³a obok

Kuata. I mów za tych, których oszuka³e i znêci³e na swoj¹

stronê. Wskaza³a na opadaj¹ce k¹ciki wykrzywionych ust Kny-

lenna Starszego. I za tych, którzy s¹ zbyt starzy i stetryczali, aby

zrozumieæ g³upotê s³ów, które wk³adasz im w usta. Ale nie mów

za mnie ani za nikogo z rodu Kuhlvult, kiedy atakujesz kogo, czyj

ród przynosi wy³¹cznie bogactwo i zaszczyty planecie Kuat.

Kuat spojrza³ na m³od¹ kobietê.

To mo¿e nie byæ twoje najlepsze posuniêcie rzek³ cicho.

Ich jest wiêcej.

No to co? Kodir wzruszy³a ramionami. Jakie to ma zna-

czenie, jeli nie maj¹ racji?

Khoss wychyli³ siê z platformy maszynerii i nakaza³ swoim

zwolennikom, aby siê uciszyli.

Chcesz oskar¿enia? spojrza³ na Kuata z szyderczym umie-

chem. wiadomoæ w³asnych czynów ju¿ ci nie wystarczy? Tego siê

w³anie spodziewalimy. Jest ma³o prawdopodobne, ¿e kto, kto jest

zdrajc¹, sam siê do tego przyzna i wyrazi skruchê. Ale wyznanie nie jest

nam potrzebne, by uzyskaæ wystarczaj¹cy i przekonuj¹cy dowód zbrodni

pope³nionych przez krew Kuatów, tych sztyletów wbitych w serca wszyst-

kich rz¹dz¹cych rodów planety. Khoss obróci³ siê w miejscu i wyci¹-

gn¹³ rêce w kierunku tylnej czêci sali. Przyniecie to.

Kuat z Kuatów spodziewa³ siê, ¿e padn¹ oskar¿enia, ale czu³,

¿e sfabrykowane dowody rzeczowe mog¹ go jeszcze zadziwiæ.

Dlatego spokojnie przygl¹da³ siê, jak para knyleñskich krewnia-

ków wtacza do sali trójwymiarowy holoprojektor i ustawia go po-

rodku krêgu kopu³y.

205

Co to jest? Kuat wycelowa³ palec w urz¹dzenie. Za-

mierzasz nas owieciæ czy tylko zabawiæ?

Jestem pewien, ¿e ty siê przy tym ubawisz. Khoss siê-

gn¹³ w dó³ i wzi¹³ od jednego z krewniaków pilota. Mo¿e nie

wygl¹dasz tu najlepiej, ale za to bardzo przypominasz samego sie-

bie.

Jednym przyciniêciem guzika uruchomi³ holoprojektor. Na

pustym fragmencie pod³ogi przed szklanym cylindrem zamigota³o

wiat³o, przybieraj¹c po chwili bardziej konkretne kszta³ty. Poka-

zywa³y one scenê jakby przywo³an¹ z królestwa duchów i upio-

rów. A jednak Kuat z Kuatów doskonale j¹ rozpozna³.

Stwierdzi³, ¿e stoi w odleg³oci mniej ni¿ jednego metra od

holograficznej reprodukcji swojej osoby. Nie by³ tam ubrany w ce-

remonialne szaty, które nosi³ teraz, ale w zwyk³y kombinezon pra-

cownika Zak³adów Stoczniowych Kuat. W przestrzeni otaczaj¹cej

hologram widaæ by³o wyranie doæ szczegó³ów, aby stwierdziæ,

¿e obraz zosta³ zarejestrowany w jego prywatnych apartamentach.

Holograficzna postaæ nachylona by³a nad jakim obiektem, le¿¹-

cym na stole laboratoryjnym, i w skupieniu próbowa³a go otwo-

rzyæ delikatnymi narzêdziami.

Zanim jeszcze obiekt ust¹pi³ pod naciskiem holograficznych

narzêdzi holograficznego Kuata, prawdziwy Kuat, stoj¹cy w sali

obrad rz¹dz¹cych rodów, wiedzia³ ju¿, co to za chwila z jego prze-

sz³oci. Lni¹cy metalowy obiekt na stole laboratoryjnym by³ jed-

nostk¹ sondy nadprzestrzennej, która równie¿ zawiera³a zminiatu-

ryzowany holoprojektor. Prawdziwy Kuat obserwowa³, jak jego

holograficzny wizerunek uruchamia projektor i pojawi³a siê kolej-

na odtworzona scena obraz w obrazie.

Scena, uwa¿nie obserwowana przez Kuata, odby³a siê w pa-

³acu nie¿yj¹cego ju¿ Jabby Hutta. Jednym obrotem regulatora

w sondzie nadprzestrzennej obraz Kuata zatrzyma³ scenê w pro-

jektorze. Prawdziwy Kuat obserwowa³ reakcjê swojego obrazu,

który z kolei obserwowa³ wydarzenia w odtworzonej sali tronowej

Jabby.

Nie ¿yjesz, co? odezwa³ siê holograficzny obraz Kuata do

zatrzymanego hologramu-w-hologramie, przedstawiaj¹cego Jabbê

Hutta. Co za szkoda. Przykro mi, ¿e tracê tak dobrego klienta.

Prawdziwy Kuat pamiêta³, ¿e rzeczywicie wypowiedzia³ te

s³owa. Podobnie zreszt¹, jak pamiêta³ wszystko, co zrobi³, kiedy

z odleg³ej planety Tatooine powróci³a sonda nadprzestrzenna, i jak

206

j¹ otwiera³, aby odtworzyæ tajemnice, które mu przywioz³a. Holo-

graficzny obraz tej sceny tu, na pod³odze, by³ niczym projekcja

z wnêtrza jego g³owy, prosto z miejsca, gdzie przechowywa³ wspo-

mnienia.

Scena toczy³a siê dalej, ukazuj¹c Kuata, który uwa¿nie ogl¹-

da³ inne osoby widoczne na holograficznym obrazie-w-obrazie

w otoczeniu Jabby Hutta. Zarejestrowany w pa³acu Jabby obraz

koñczy³ siê w chwili, gdy ksiê¿niczka Leia Organa, przebrana za

ubeskiego ³owcê nagród, stanê³a przed Huttem z aktywnym deto-

natorem termicznym. By³ to bardzo zabawny widok. Poprzednie

sceny jednak nie by³y tak weso³e; na przyk³ad ponura mieræ jed-

nej z tancerek Jabby, zrzuconej do jamy rankora u stóp tronu.

Odtworzenie obrazu dworu Jabby Hutta by³o przypomnieniem

szczególnie paskudnej karty z dziejów galaktyki.

W hologramie zawieraj¹cym drugi hologram obraz Kuata z Ku-

atów wyjmowa³ sondê z jej obudowy nadprzestrzennej, le¿¹cej na

stole laboratoryjnym. Srebrzysty, jajowaty kszta³t natychmiast uleg³

samozniszczeniu, a pow³oka i wnêtrze zmieni³y siê w dymi¹cy z³om.

Masz racjê powiedzia³ prawdziwy Kuat, ten, który sta³

porodku sali zgromadzenia rz¹dz¹cych rodów. To bardzo cie-

kawe.

Nie chodzi³o o to, co hologram pokazywa³ mu w tej chwili;

doæ dobrze pamiêta³, jak otwiera³ sondê i przygl¹da³ siê obrazowi,

który mu ukaza³a. Chodzi³o o samo istnienie tego hologramu i spo-

sób, w jaki znalaz³ siê w rêkach Knylennów. Hologram zarejestro-

wano potajemnie, w najbardziej prywatnym i strze¿onym sanktu-

arium Kuata, z ukrytej kamery, bez jego wiedzy, a nastêpnie

przes³ano do Khossa z Knylennów i innych konspiratorów, spi-

skuj¹cych przeciwko rodowi Kuata. Oznacza³o to fatalny przeciek

w zabezpieczeniach organizacji Zak³adów Stoczniowych Kuat. Prze-

ciek, który móg³ byæ dzie³em tylko jednego cz³owieka.

Kuat z Kuatów odwróci³ siê i spojrza³ przez ramiê na Fenalda.

Napotka³ odwa¿ne, niewzruszone spojrzenie; szef ochrony nie mia³

zamiaru odwracaæ oczu.

Wreszcie Fenald skin¹³ g³ow¹. I to by³o wszystko. Nie musia³

nawet mówiæ tego, co powiedzia³.

Teraz pan ju¿ wie.

Tak jeszcze przez chwilê Kuat patrzy³ na cz³owieka,

któremu ufa³ bardziej ni¿ jakiejkolwiek innej istocie rozumnej w ga-

laktyce. S¹dzê, ¿e ju¿ wiem.

207

Teraz wiele spraw nagle siê wyjani³o, ³¹cznie z tym, dlaczego

Fenald tak bardzo chcia³ towarzyszyæ mu na zgromadzenie rz¹-

dz¹cych rodów Kuat.

Chcia³ tu byæ myla³ Kuat z gorycz¹, ¿eby siê upewniæ, ¿e

otrzyma zap³atê. Ciekawe, ile Knylennowie i ca³a reszta zaofero-

wali mu za tê zdradê.

Odwróci³ siê w kierunku zebranych. Kodir z Kuhlvultów do-

tknê³a delikatnie jego ramienia.

Nie wygl¹dasz najlepiej szepnê³a.

Przez chwilê Kuat zastanawia³ siê, czy ona przypadkiem nie

mówi o sobie. W czasie projekcji us³ysza³ za plecami ciche wes-

tchnienie: obejrza³ siê i zobaczy³ Kodir, która zblad³a nagle, obser-

wuj¹c odtwarzane sceny z przesz³oci oczami rozszerzonymi za-

skoczeniem. Nie mia³ pojêcia, co j¹ tak uderzy³o, a teraz nie mia³

czasu, ¿eby siê dowiedzieæ.

Nie przejmuj siê mn¹ Kuat z Kuatów powoli skin¹³ g³o-

w¹. Muszê to wszystko przemyleæ.

Kodir z bliska spojrza³a mu w twarz.

Jeste pewien? Mo¿e uda³oby siê nam od³o¿yæ to zgroma-

dzenie; na pewno cz³onkowie innych rodów, którzy nie ulegli ca³-

kowicie w³adzy Knylennów, zwolniliby ciê z przyczyn zdrowot-

nych. Naprawdê wygl¹dasz, jakby mia³ zaraz dostaæ ataku serca.

Nie Kuat odsun¹³ jej d³oñ z rêkawa swojej szaty. Le-

piej skoñczyæ z tym od razu. Poza tym wysili³ siê na umiech

sam mam w zanadrzu parê niespodzianek, o których Khoss i jego

banda nic nie wiedz¹.

Kuat uniós³ wzrok w kierunku przywódcy Knylennów, usa-

dowionego na szczycie przenonego systemu podtrzymywania ¿y-

cia. Musia³ przyj¹æ najgorsz¹ z mo¿liwych wersjê tego, co mog¹

wiedzieæ Knylennowie o jego w³asnych machinacjach i planach.

Czymkolwiek przekupili jego szefa ochrony nie, by³ego szefa

ochrony, upomnia³ sam siebie wystarczy³o, aby daæ im pe³ny

wgl¹d w to, co siê dzieje w siedzibie zarz¹du Zak³adów Stocznio-

wych Kuat. Jeli wiedzieli, czego szukaæ

Mia³ tylko jeden sposób, ¿eby to sprawdziæ.

Chyba ¿artujesz powiedzia³ g³ono. Czy to zdrada z mojej

strony, ¿e mam na oku klienta Zak³adów Stoczniowych Kuat?

Sprzedajemy nasz sprzêt ka¿dej istocie, która ma na niego doæ

kredytów o ile przy okazji nie wzbudzimy gniewu Imperium. Nie-

którzy z naszych klientów wymagaj¹ starannego nadzoru. By³bym

208

szaleñcem, gdybym lepo zaufa³ komu takiemu jak Jabba Hutt.

Powinnicie byæ mi wdziêczni, ¿e podejmujê takie rodki ostro¿-

noci.

Czy to aby na pewno rodki ostro¿noci? zapyta³ Khoss

z Knylennów z sarkazmem. A jaka¿ to ostro¿na strona twojej

natury nakaza³a ci zarz¹dziæ zmasowany atak bombowy sektora

Tatooine znanego jako Morze Wydm? Nie próbuj zaprzeczaæ, ¿e

tak by³o. Wszyscy o tym wiemy, podobnie jak o tym, ¿e ten atak

bombowy by³ kierowany osobicie przez ciebie ze statku flagowe-

go Zak³adów Stoczniowych Kuat.

A wiêc wiedzieli tak¿e i o tym. Szef ochrony Kuata bardzo siê

postara³, ¿eby nie sprzedaæ go po³owicznie.

To nie wasza sprawa warkn¹³. Niektóre posuniêcia s¹

konieczne, a ich przyczyn nie mo¿na ujawniaæ publicznie. Jak d³u-

go Zak³ady Stoczniowe Kuat s¹ koncernem przynosz¹cym zyski

a wy przecie¿ macie w nich udzia³ wszelkie próby wtr¹cania siê

w te sprawy nic nie dadz¹ z wyj¹tkiem tego, ¿e przeszkodz¹ mi

w prowadzeniu dzia³alnoci.

Ach, tak! Khoss nachyli³ siê nad siwow³os¹ g³ow¹ Kny-

lenna Starszego. Chcesz mieæ tajemnice przed najbli¿szymi, któ-

rzy maj¹ najwiêksze prawo, ¿eby wiedzieæ szerokim ruchem ra-

mienia ogarn¹³ wszystkich zebranych. Przedstawiciele wszystkich

rodów w³adaj¹cych tym wiatem s¹ dla ciebie jak dzieci, które nie

potrafi¹ zrozumieæ wszystkich twoich wielkich planów i manew-

rów. Powiedz mi, Kuacie z Kuatów ci¹gn¹³ dalej Khoss z lodo-

wat¹ pogard¹ czy mamy uwa¿aæ, ¿e nam pochlebiasz tak¹ po-

staw¹?

Tym razem przemówi³a Kodir z Kuhlvultów.

Mo¿esz uwa¿aæ, ¿e ciê obra¿aj¹ albo ¿e ci pochlebiaj¹, to

zale¿y od ciebie powiedzia³a. Ale prawda jest taka, jak mówi

Kuat. Rz¹dz¹ce rody ju¿ bardzo dawno temu postanowi³y zaufaæ

jego rodowi. Stworzylimy Wy³¹cznoæ Dziedziczenia tylko po to,

¿eby rodzina Kuatów z pokolenia na pokolenie mog³a zarz¹dzaæ

korporacj¹, z której pochodzi ca³e nasze bogactwo. Czy teraz wy-

cofacie to zaufanie bez lepszej przyczyny ni¿ to, ¿e Kuat z Ku-

atów dzia³a tak, jak uwa¿a za stosowne?

Nasza ma³a kuzynka Kuhlvult opowiedzia³a siê jasno po

jednej stronie Khoss zmierzy³ j¹ szyderczym wzrokiem i znów

wyci¹gn¹³ rêce do t³umu zebranego pod cylindrem systemu pod-

trzymywania ¿ycia. Dalimy jej szansê, ¿eby opowiedzia³a siê

209

po stronie wszystkich rz¹dz¹cych rodów, które pragn¹ sprawiedli-

woci i nie dadz¹ siê zwieæ ³atwymi argumentami o zagro¿eniu

róde³ naszego bogactwa. Mo¿e ma powody, ¿eby dokonaæ w³a-

nie takiego wyboru. Dlaczego zdrada mia³aby ograniczaæ siê wy-

³¹cznie do krwi Kuatów? Kuat w³ada tak¹ potêg¹, ¿e z pewnoci¹

ma sposoby, aby przeci¹gn¹æ na swoj¹ stronê wszystkich g³upców

i chciwców.

Po s³owach Khossa Knylenna natychmiast rozleg³y siê gniew-

ne okrzyki otaczaj¹cych go popleczników. Ponad ich gwar zdo³a³

siê jednak przedrzeæ jeden g³os.

Nic mnie tak nie kusi jak pragnienie, by wcisn¹æ ci te s³owa

z powrotem do gard³a Kodir z Kuhlvultów spojrza³a na Khossa

tak, jakby by³a gotowa wejæ na szczyt cylindra i si³¹ wprowadziæ

zamiar w czyn. Gdyby mia³y jak¹ wagê, pewnie by siê nimi

ud³awi³, wierzê w to. Ale to same k³amstwa, aluzje i plotki, które

nie znacz¹ dok³adnie nic.

Droga kuzynko odpar³ Khoss z jadowit¹ grzecznoci¹.

Nie³atwo jest zmierzyæ wagê spraw tak subtelnych jak zdrada Ku-

ata. Jest zbyt sprytny, ¿eby otwarcie i na oczach wszystkich za-

spokajaæ swoje chore ambicje.

I dlatego przekupstwem torujesz sobie drogê do moich pry-

watnych apartamentów Kuat machn¹³ rêk¹ w kierunku by³ego

szefa ochrony i nasy³asz szpiegów na tych, którzy ci nic z³ego

nie uczynili?

Robiê to, co uwa¿am za konieczne odpar³ Khoss. Gdy-

by pomog³o mi to wykorzeniæ z³o, które zalêg³o siê pomiêdzy nami,

sprzymierzy³bym siê z najmroczniejszymi si³ami, jakie mo¿na zna-

leæ we wszechwiecie. Ale ty ju¿ mnie w tym ubieg³e, prawda?

Opowiadasz g³upstwa.

Doprawdy? Khoss wysoko uniós³ brwi. Czy to g³upota,

¿e zastanawiam siê nad znaczeniem nie tylko szpiegostwa Kuata,

lecz równie¿ niewyjanionego nalotu bombowego na powierzchniê

innej planety? Planety, o której kr¹¿¹ ju¿ plotki w ca³ej galaktyce?

Mo¿e sam nie uwiadamiasz sobie natury tych opowieci, ale wy-

daje siê doæ jasne, ¿e Tatooine nabra³a ostatnio wielkiego znacze-

nia w oczach Imperatora Palpatinea, a tak¿e najstraszliwszego

narzêdzia jego woli, samego Lorda Dartha Vadera. I nie trzeba

wprawnej siatki szpiegowskiej, aby dowiedzieæ siê, ¿e Sojusz Re-

beliantów zyska³ ostatnio nowego i cennego przywódcê w osobie

niejakiego Lukea Skywalkera, którego rodzinn¹ planet¹ jest ta

14 Spisek Xizora

210

sama Tatooine. Czy mamy wierzyæ, ¿e to czysty przypadek, i¿ ze

wszystkich zamieszkanych wiatów w ca³ej galaktyce intrygi Ku-

ata z Kuatów równie¿ krêc¹ siê wokó³ Tatooine? Czy nie nale¿y

raczej przypuszczaæ, ¿e intrygi Kuata przez jego nieostro¿noæ i g³u-

potê ostatecznie wpl¹ta³y nasz wiat i nasze dziedzictwo w mier-

cionone zmagania pomiêdzy Imperium a Rebeli¹? Okrzyki po-

pleczników Knylennów nabra³y intensywnoci. Przecie¿ nie

wiemy nawet, jakiemu celowi ma s³u¿yæ ta intryga. On nie uwa¿a

nas za doæ godnych zaufania, ¿eby powierzyæ nam swoje tajem-

nice. Dlatego ukry³ przed nami, ¿e otrzyma³ z Tatooine równie¿

inn¹ wiadomoæ, dotycz¹c¹ losów pewnego znanego ³owcy na-

gród nazwiskiem Boba Fett. £owca ten prawdopodobnie równie¿

by³ kiedy klientem Zak³adów Stoczniowych Kuat, ale teraz jest

chyba czym wiêcej. Khoss dgn¹³ palcem w kierunku swojego

przeciwnika, stoj¹cego przed przenonym systemem podtrzymy-

wania ¿ycia. Czy to prawda, Kuat?

A zatem przeciek informacji by³ znacznie wiêkszy, ni¿ siê Kuat

obawia³. Ruszyli nawet poza planetê, zorientowa³ siê. Prawdopo-

dobnie ród Knylenn skontaktowa³ siê z siatk¹ szpiegowsk¹ w innej

czêci galaktyki i zap³aci³ za to, co chcia³ wiedzieæ. Oznacza³o to,

¿e przypuszczalnie uda³o im siê przeledziæ jeszcze inne po³¹cze-

nia, które Kuat wola³by zachowaæ w tajemnicy.

Ale czego w³aciwie siê dowiedzieli? To siê dopiero zobaczy.

Skoro wiesz tak du¿o Kuat machn¹³ rêk¹ w stronê Khos-

sa to dlaczego nie powiesz nam ca³ej prawdy? A przynajmniej

tego, co ty uwa¿asz za prawdê?

Nie chodzi tu o interpretacjê, Kuat. Ja wiem. A przynaj-

mniej wiem doæ, doæ, by siê obawiaæ, do czego doprowadz¹ nas

twoje machinacje.

Do czego mianowicie? Kuat wci¹¿ zachowywa³ uprzej-

my, a nawet nieco rozbawiony ton.

Wiele przed nami ukrywa³e widaæ lubisz tajemnice, Kuat.

Ale prawda sama w koñcu wyjdzie na jaw. Khoss wyprostowa³

siê za os³on¹ wykrzywionej twarzy Knylenna Starszego w szkla-

nym cylindrze i skrzy¿owa³ ramiona na piersi. Czy zaprzeczasz,

¿e intrygi te wpl¹ta³y ciê równie¿ a wraz z tob¹ Zak³ady Stocz-

niowe Kuat w konszachty z organizacj¹ przestêpcz¹ znan¹ jako

Czarne S³oñce? Powiedzia³e, ¿e cenisz sobie Imperium jako klienta,

a jednak prowadzisz tak¿e tajemne interesy z istotami, które nie-

ustannie umykaj¹ sprawiedliwoci Palpatinea po ca³ej galaktyce.

211

Nazwa³bym to ryzykown¹ gr¹, gr¹, która usi³uje wykorzystaæ wro-

goæ obu stron. A to ju¿ nie s¹ dobre interesy, Kuat. To szaleñstwo.

A wiêc nie wiedz¹ wszystkiego, stwierdzi³ Kuat. Nie wiado-

mo, z jakich róde³ informacji skorzystali Knylennowie i ile zap³a-

cili, ale nie wystarczy³o to, by odkryæ wszystkie jego plany i ma-

newry. Gdyby Khoss z Knylennów wiedzia³ dok³adnie, co Kuat

zamierza³ z Imperium i Czarnym S³oñcem i jeszcze z Sojuszem

Rebeliantów u¿y³by ju¿ tej wiedzy przeciwko Kuatowi. Niektó-

re z tych dzia³añ, na przyk³ad próba powi¹zania ksiêcia Xizora,

przywódcy Czarnego S³oñca, z najazdem imperialnych szturmow-

ców, w wyniku którego zginêli wuj i ciotka Lukea Skywalkera,

by³y nies³ychanie ryzykowne, a jednak konieczne, podobnie jak

czêæ wymylonej przez Kuata akcji wyeliminowania zagro¿enia,

jakie stanowi³ dla Zak³adów Stoczniowych ksi¹¿ê Xizor. Plan siê

nie powiód³, Kuat musia³ przyznaæ siê do tego sam przed sob¹.

Wszystkie jego wysi³ki, ³¹cznie z nalotem bombowym na Tatoo-

ine, zmierza³y do zlikwidowania ladów tego planu, zanim prawda

o nim dotrze do Imperatora Palpatinea. Mo¿e siê spóni³em, po-

myla³. Jeli Knylennowie dotarli do tylu informacji, trudno powie-

dzieæ, czego dowiedzia³ siê Palpatine, dysponuj¹cy ogromn¹ siatk¹

wywiadowcz¹.

Us³ysza³ ju¿ doæ od Khossa. Stan wiedzy Knylennów o jego

sekretach by³ ca³kowicie jasny.

Nie mam zamiaru mówiæ wam wiêcej, ni¿ ju¿ wiecie. Jeli

s¹dzisz, ¿e to zdrada i jeli uda³o ci siê przekonaæ niektóre rz¹-

dz¹ce rody, ¿e tak jest w istocie pozostaje tylko jedno zasadni-

cze pytanie: co masz zamiar z tym zrobiæ?

Knylenn Starszy przemówi³ znowu, a jego g³os chrypia³ nie-

przyjemnie z g³onika ze wzmacniaczem, zamontowanego w obu-

dowie maszyny ho³ubi¹cej wiekowe cia³o.

Ród Kuatów musi zap³aciæ cenê za swoje zbrod-

nie

Zbrodnie? s³owa Starszego wywo³a³y furiê Kodir. Zrobi³a

krok naprzód z miejsca, gdzie sta³a u boku Kuata. To ty jeste

zbrodniarzem!

Oskar¿ycielski palec wystrzeli³ w kierunku góruj¹cego nad ni¹

Khossa z Knylennów. Twoja chciwoæ i ambicja doprowadzi³y

ciê do ledzenia i szkalowania krewnego. Kodir objê³a gestem

rêki równie¿ pozosta³ych Knylennów i ich przybranych krewnia-

ków. Wy wszyscy dzielicie z nim winê, poniewa¿ pozwolilicie,

212

aby to podejrzenie zatru³o wasze umys³y. W galaktyce panuje wojna,

Imperium walczy przeciwko Rebeliantom i chcecie czy nie, znaj-

dujemy siê w samym rodku pola bitwy. Nie czas teraz na konspi-

rowanie przeciw jedynemu, który potrafi bezpiecznie nas przez to

wszystko przeprowadziæ.

Raczej doprowadziæ do ruiny Khoss z Knylennów opa-

nowa³ siê i mówi³ teraz ³agodniejszym tonem, widocznie po to,

aby przyci¹gn¹æ z powrotem tych, którzy zaczêli siê rozmylaæ.

Kuat z Kuatów ukrywa przed nami to, co powinnimy wiedzieæ

i co uwolni³oby go od wszelkich podejrzeñ, gdyby jego dzia³ania

by³y bez skazy. S¹ sprawy, o których powinnimy wiedzieæ, a on

zdo³a³ je przed nami zataiæ. Niech wiêc teraz rozproszy tê ciem-

noæ, któr¹ siê sam otoczy³, a wtedy wszelkie nasze podejrzenia

wobec niego rozp³yn¹ siê niczym rosa na lenych liciach. To

poetyckie porównanie okrasi³ nieprzyjemnym umieszkiem. I co

teraz powiesz, Kuacie z Kuatów? Mo¿esz zachowaæ swoje tajem-

nice ale licz siê z podejrzeniami i oskar¿eniami.

Kuat z trudem opar³ siê pokusie, by wyjawiæ wszystko, czego

ujawnienia ¿¹da³ Khoss z Knylennów. Powiem im, myla³ ponuro,

i niech to siê wreszcie skoñczy. Wina spadnie w tym samym stop-

niu na g³owy Knylennów i ich krewniaków jak i na jego w³asn¹.

Dlaczego tylko on ma siê uginaæ pod ciê¿arem, podczas gdy wszy-

scy korzystaj¹ z dobrodziejstw wynikaj¹cych z jego nieprzerwa-

nej harówki? Czu³, jak s³owa same cisn¹ mu siê na usta, by wyja-

wiæ skomplikowane szczegó³y jego intryg.

Powiedz im prawdê, myla³ gor¹czkowo Kuat, i porzuæ wszelk¹

nadziejê powodzenia, prze¿ycia, uratowania Zak³adów Stocznio-

wych przed wrogami.

To by³a w³anie pu³apka, w jak¹ sam siê schwyta³. Informacje

p³ynê³y w obie strony. Jeli Knylennowie mieli kontakty ze szpie-

gami i innymi mrocznymi ród³ami informacji, wówczas wszyst-

ko, co tu ujawni, natychmiast trafi do istot jeszcze bardziej zainte-

resowanych poczynaniami Kuata z Kuatów. Kto taki jak ksi¹¿ê

Xizor na pewno nie bêdzie zachwycony, jeli oka¿e siê, ¿e od

dawna jest celem dla sieci, któr¹ uplót³ Kuat w nadziei, ¿e zdo³a go

w ni¹ schwytaæ. A Xizor mia³ sposoby, aby wyraziæ swoje nieza-

dowolenie bardzo osobiste sposoby, z pocz¹tku tylko trochê nie-

przyjemne, a ostatecznie zabójcze dla inicjatora intrygi. Taka by³a

cena gry o wysokie stawki. Kuata jednak gnêbi³a wiadomoæ, ¿e

jeli on poniesie klêskê, dotknie ona równie¿ Zak³ady Stoczniowe

213

Kuat. Korporacja przestanie istnieæ, nawet jej nazwa zostanie wy-

mazana z historii, gdy poch³onie j¹ tkanka Imperium. Xizor ju¿

dawno wyrazi³ siê jasno, jakie s¹ jego intencje co do zak³adów.

Brakowa³o mu jedynie pretekstu, aby przekonaæ Imperatora Pal-

patinea do przejêcia korporacji i zagarniêcia jej cennego dobytku

jak w³asnego. Odkrycie intryg przygotowanych przez Kuata z Ku-

atów powinno do tego celu wystarczyæ w zupe³noci.

Wybór, przed którym sta³ Kuat, nie by³ zatem ¿adnym wybo-

rem. Wiedzia³, ¿e jeli wykorzysta prawdê do obrony przed takim

przeciwnikiem, jakim by³ Khoss z Knylennów, wyda i jego, i Za-

k³ady Stoczniowe w rêce innego, znacznie okrutniejszego wroga.

Ju¿ lepiej zachowaæ milczenie i przyj¹æ wszelkie oskar¿enia, jakie

na mnie rzuc¹, pomyla³.

S³ucham wy³¹cznie w³asnych rad powiedzia³ g³ono. Po-

dobnie jak wy. Ty i twoi konspiratorzy nie pytalicie mnie o radê,

zanim uznalicie, ¿e nale¿y mnie szpiegowaæ. Niech wiêc i tak bê-

dzie. Jeli mimo starañ nie potraficie odkryæ tego, co tak bardzo

chcielibycie wiedzieæ, i jeli tej wiedzy nie mo¿ecie kupiæ za ¿ad-

ne kredyty, które moja ciê¿ka praca w³o¿y³a do waszych kufrów,

nie spodziewajcie siê, ¿e dam wam tê informacjê za darmo.

Khoss z Knylennów umiechn¹³ siê i skin¹³ g³ow¹.

W³anie takiej odpowiedzi siê po tobie spodziewa³em. Wszy-

scy, którzy cierpielimy pod twoj¹ nieograniczon¹ w³adz¹, wie-

dzielimy, co od ciebie us³yszymy. Wcale nie jestemy zaskoczeni,

¿e nie chcesz albo nie mo¿esz siê broniæ.

Nie musi siê broniæ przed bezpodstawnymi oskar¿eniami!

gor¹co wykrzyknê³a Kodir.

Ironiczny grymas powróci³ na twarz Khossa.

Wiem, wiem dokona³a wyboru. Jeli twoj¹ lojalnoæ mo¿-

na kupiæ zdrad¹, to bêdziesz musia³a siê zadowoliæ t¹ w³anie cen¹.

Zignorowa³ j¹ i spojrza³ znowu na Kuata. Widzisz, ilu nas jest

przeciwko tobie? Rozpostartymi rêkami obj¹³ t³um swoich zwo-

lenników. To bardzo widoczna wiêkszoæ, nie s¹dzisz? To mnie

wyznaczyli, abym przemawia³ w ich imieniu i z³o¿yli przysiêgê

wasalsk¹ rodowi Knylennów. Przysiêga ta jest wi¹¿¹ca i nieodwo-

³alna i na jej podstawie przekazujê ci ¿yczenia rodów rz¹dz¹cych,

Kuacie z Kuatów.

Naprawdê? Kuat pog³adzi³ podbródek, rozejrza³ siê po

otaczaj¹cych go twarzach, po czym znów spojrza³ na Khossa.

Wydaje mi siê, ¿e to zbyt wielka odpowiedzialnoæ powierzaæ tak¹

214

misjê komu, kto nawet nie jest przywódc¹ rodu, którego przed-

stawicielstwo sobie uzurpuje.

Umiech Khossa zmieni³ siê w brzydki grymas.

Co chcesz przez to powiedzieæ?

To bardzo proste. Jest dok³adnie tak, jak mówiê. Nie jeste

g³ow¹ rodu Knylennów, jeste wci¹¿ tylko nêdznym nastêpc¹ tego,

po kim pewnego dnia odziedziczysz ten tytu³. Przysiêgi, z³o¿one

przez inne rody rz¹dz¹ce, nie zosta³y z³o¿one tobie, tylko komu

innemu. Kuat wskaza³ wiekow¹, pomarszczon¹ twarz Knylenna

Starszego. Czy to nie on powinien mnie oskar¿aæ, czy to nie on

powinien ¿¹daæ satysfakcji w imieniu spadkobierców tego wiata?

Minê³a d³u¿sza chwila, zanim Khoss odpowiedzia³.

To prawda odrzek³ z morderczym spojrzeniem. Cofn¹³

siê o krok na swojej platformie, nie zdejmuj¹c d³oni z ramion okry-

tego metalem Starszego. Jeli to jego s³owa chcecie us³yszeæ,

chêtnie wyra¿am na to zgodê.

Po¿ó³k³e oczy Knylenna Starszego popatrzy³y ¿a³onie na

Kuata.

Jestem stary jego g³os by³ pe³en znu¿enia i nienawi-

ci. Nie mam ju¿ si³y jak kiedy. Bulgotanie wydawane przez

system kontrapunktowa³o jego s³owa. Dlatego m³odszy

g³owa Starszego unios³a siê lekko, wskazuj¹c na stoj¹cego nad nim

Khossa On mówi s³owa które mia³bym wypowiedzieæ ja

Mówi S³owa wydobywa³y siê z ust Starszego chyba tylko dziêki

sile woli Z moim autorytetem Nie w¹tpcie w niego

Czy wy rozumiecie to tak samo? Kuat powiód³ wzrokiem

po twarzach popleczników Knylenna, ustawionych po obu stro-

nach maszyny podtrzymuj¹cej ¿ycie. S³uchacie Khossa z Kny-

lennów, poniewa¿ mówi on w imieniu Starszego rodu?

Kilku z zebranych skinê³o g³owami. Jeden z nich, Kadnessi

Starszy, przemówi³:

Jestemy lojalni wobec Knylenna Starszego. Odebra³ od nas

przysiêgê dawno temu. Jeli chce, aby przemawia³ za niego dzie-

dzic, my siê nie sprzeciwiamy. Kadnessi Starszy ostro spojrza³

na Kuata. A ty?

Nie, wcale odpar³ zapytany. Wasze przysiêgi s¹ wiête i po-

trafiê je uszanowaæ. Ale sprawdmy, czy wszyscy szanuj¹ je tak jak ja.

Szybkim krokiem przeby³ niewielk¹ odleg³oæ dziel¹c¹ go od

przenonego systemu podtrzymywania ¿ycia i siêgn¹³ do przyci-

sków widocznych na p³ycie.

215

Zatrzymajcie go! krzykn¹³ ze szczytu maszyny Khoss

z Knylennów, wciekle machaj¹c rêk¹ w kierunku napastnika.

Zanim Kuat zdo³a³ po³o¿yæ d³oñ na systemie podtrzymywania

¿ycia, kto inny chwyci³ go za ramiê i okrêci³. By³y szef ochrony

Zak³adów Stoczniowych przyci¹gn¹³ Kuata ku sobie za po³ê cere-

monialnej szaty.

Wiem, co próbujesz zrobiæ by³y szef ochrony mia³ po-

nur¹ i wciek³¹ minê. Drug¹ rêk¹ szuka³ czego pod kurtk¹. Nie

po to ciê sprzeda³em tym ludziom, ¿ebym teraz ogl¹da³ ich klê-

skê. W jego d³oni pojawi³o siê b³yszcz¹ce zimno wibroostrze.

Musisz to zrozumieæ jestem teraz po ich stronie.

Kuat pchn¹³ z ca³ej si³y Fenalda w twarz. Przedramieniem za-

blokowa³ cios wibroostrza w ¿ebra. By³y szef ochrony by³ m³od-

szy i silniejszy od niego, zbyt silny, by Kuat móg³ wyrwaæ siê z nie-

dwiedziego ucisku wokó³ szyi. Wibroostrze rozciê³o ciê¿ki materia³

szaty Kuata, ¿³obi¹c w skórze ramienia g³êbokie na milimetr naciê-

cie, precyzyjne jak dotkniêcie skalpela chirurga. Pop³ynê³a krew,

ciekaj¹c na ciasno splecionych ze sob¹ mê¿czyzn.

D³oñ trzymaj¹ca ostrze uderzy³a z ca³ej si³y w splot s³oneczny

Kuata, wyciskaj¹c mu oddech z p³uc i zmuszaj¹c do cofniêcia siê

o krok. To pozwoli³o by³emu szefowi ochrony zyskaæ trochê miej-

sca; zamachn¹³ siê i wycelowa³ wibroostrze, aby zadaæ miertelny

cios w gard³o Kuata.

Cios nigdy nie dotar³ do celu.

By³y szef ochrony jêkn¹³ z bólu i zaskoczenia, a wibroostrze

z brzêkiem upad³o na posadzkê i wiruj¹c, potoczy³o siê dalej. Palce

by³ego szefa ochrony usi³owa³y rozluniæ ramiê Kodir z Kuhlvultów,

które mocno ciska³o jego krtañ. Dziewczyna wbi³a mu kolano w ple-

cy i wygiê³a jego cia³o w napiêty ³uk. Wiêkszy ciê¿ar mê¿czyzny omal

nie pozbawi³ jej równowagi. Zanim jednak Fenald zd¹¿y³ to wykorzy-

staæ, wolne ramiê Kodir zatoczy³o ³uk, a piêæ uderzy³a w skroñ mê¿-

czyzny. Cios by³ tak silny, ¿e koæ pêk³a z chrupniêciem. Oczy by³ego

szefa ochrony wywróci³y siê bia³kami do góry. Gdy Kodir puci³a go,

pad³ nieprzytomny na posadzkê sali zgromadzeñ.

Zebrany pod wietlist¹ kopu³¹ t³um znieruchomia³ na chwilê,

zaszokowany gwa³townymi wypadkami, jakie rozegra³y siê na jego

oczach. Zanim ktokolwiek zdo³a³ siê poruszyæ, Kuat z Kuatów

rzuci³ siê w przód i chwyci³ wibroostrze, które wypad³o z d³oni

Fenalda. Krew cieka³a po jego ramieniu i skapywa³a z ³okcia, gdy

unosi³ broñ w górê.

216

Radzê wszystkim, ¿eby pozostali na swoich miejscach i za-

chowali ca³kowity spokój. Przyp³yw adrenaliny znieczuli³ Kuata

na ból. Przód jego ceremonialnej szaty, rozciêty i splamiony krwi¹

przez to samo ostrze, które teraz trzyma³ przed sob¹, zwisa³ a¿ na

buty. Kopn¹³ na bok ciê¿k¹ tkaninê i podszed³ bli¿ej do maszynerii

systemu podtrzymywania ¿ycia.

Ciebie to te¿ dotyczy powiedzia³. Uniós³ wy¿ej wibro-

ostrze, lni¹cym czubkiem celuj¹c w gard³o Khossa z Knylennów.

Stój tam, gdzie stoisz. W ten sposób bêdziesz wszystko dobrze

widzia³.

Khoss znieruchomia³, jakby zahipnotyzowany widokiem ostrza.

Poni¿ej ca³¹ scenê obserwowa³y spod opadaj¹cych powiek po¿ó³-

k³e oczy Knylenna Starszego. lina cieka³a mu z k¹cików pó³-

otwartych ust.

Kuat wiedzia³, ¿e ma tylko kilka sekund, zanim Knylennowie

otrz¹sn¹ siê z szoku, który teraz trzyma³ ich w miejscu. Ale to

w zupe³noci wystarczy.

Podszed³ do przenonego systemu podtrzymywania ¿ycia.

Kiedy przejecha³ wibroostrzem po ods³oniêtych kablach i wê¿ach,

maszyna ryknê³a, jakby metal i silikon by³ w stanie odczuwaæ ból.

Aparatura do oczyszczania krwi przyspieszy³a i zatrzyma³a siê ze

zgrzytem, gdy rury przesta³y przenosiæ ciecz. Przetworzona krew

i inne p³yny rozla³y siê w ka³u¿ê pod g¹sienicami maszyny.

Nad g³ow¹ Kuata twarz Knylenna Starszego skrzywi³a siê i za-

mar³a w potwornym grymasie. ¯y³y pod pomarszczon¹ skór¹ na-

brzmia³y, naciskaj¹c na ograniczaj¹cy je metalowy ko³nierz cylin-

dra. W wilgotnym k¹ciku ust pojawi³a siê i pêk³a czerwona bañka.

Kolejny cios, tym razem czubkiem wibroostrza, zrobi³ dziurê

w przedniej p³ycie cylindra. Kuat rozszerzy³ j¹ na tyle, aby wci-

sn¹æ palce pod g³adk¹ krawêd metalu. Naprê¿y³ miênie i poci¹-

gn¹³. Kodir z Kuhlvultów do³¹czy³a do niego i pomog³a mu odgi¹æ

p³ytê. We dwoje w koñcu zerwali j¹ z maszyny i odrzucili z meta-

licznym brzêkiem na pod³ogê sali zgromadzeñ.

Teraz Kuat ju¿ nie potrzebowa³ wibroostrza. Bez trudu móg³

siêgn¹æ do wnêtrznoci systemu i wy³¹czyæ go.

Cofnijcie siê zabrzmia³ za jego plecami ostrzegawczy g³os

Kodir. Kuat obejrza³ siê przez ramiê i zobaczy³, ¿e podnios³a po-

rzucone wibroostrze. Z kolanami zgiêtymi w obronnym przysia-

dzie trzyma³a Knylennów i ich przybranych krewniaków w bez-

piecznej odleg³oci.

217

Mo¿e by siê tak pospieszy³? mruknê³a, ogl¹daj¹c siê na

Kuata. Nie mogê ich trzymaæ wiecznie.

To potrwa tylko chwilê zapewni³. Ca³y system podtrzy-

mywania ¿ycia poruszany by³ jednym uk³adem motywatora. Kuat

dotar³ do niego, wyci¹gn¹³ na wierzch i wyrwa³ z obwodów ma-

szynerii.

Z zamontowanego u góry cylindra g³onika ze wzmacniaczem

rozleg³ siê nieludzki wrzask, jakby Kuat zada³ cios w samo serce

¿yj¹cej istoty. Ca³y system podtrzymywania ¿ycia zadygota³ i opad³

lekko na g¹sienicach, prawie str¹caj¹c Khossa ze szczytu. Szara,

pomarszczona twarz Knylenna Starszego nie dawa³a ¿adnych oznak

¿ycia, gdy Kuat chwyci³ doln¹ krawêd cylindra i oderwa³ od resz-

ty. Cylinder, niczym tarcza antycznego wojownika, z brzêkiem

upad³ na stertê zdemontowanych czêci maszyny.

To nie wibroostrze, którym wymachiwa³a Kodir z Kuhlvul-

tów, spowodowa³o, ¿e gocie zebrani w sali zgromadzeñ jedno-

czenie cofnêli siê o krok od stoj¹cej poród nich martwej maszy-

ny. Sprawi³ to widok obna¿onego wnêtrza.

Z otwartego cylindra zwisa³o cia³o Knylenna Starszego. Nie

by³o utrzymywane w pozycji pionowej przez rury i przewody sys-

temu podtrzymywania ¿ycia, tylko za pomoc¹ zwyczajnego, skó-

rzanego rzemienia, przecinaj¹cego zapad³¹ klatkê piersiow¹ trupa.

Cia³o, wysuszone na wystaj¹cych kociach, by³o zimne i martwe

jak otaczaj¹cy je metal, jakby szkielet stanowi³ czêæ konstrukcji

maszyny. Otwarcie cylindra uwolni³o smród rozk³adu. Kilku Kny-

lennów odwróci³o twarze z wyrazem przera¿enia i odrazy.

Knylenn Starszy nie ¿y³ ju¿ od d³u¿szego czasu. Zmar³ na

d³ugo przedtem, zanim przenony system podtrzymywania ¿ycia

wprowadzi³ ukryte w nim zw³oki na zgromadzenie. To by³o oczy-

wiste.

Niez³a robota, bardzo dobrze zaprojektowana maszyna

pochwali³ Kuat. Z podziwem zawodowego konstruktora zademon-

strowa³ obecnym pozosta³e szczegó³y. Wskaza³ przewody i serwo-

mechaniczne po³¹czenia pneumatycznych rurek przebiegaj¹cych

przez metalowy ko³nierz a¿ do podstawy czaszki Starszego. Jak

widzicie, nie by³o sensu wykosztowywaæ siê na zachowanie ca³ego

cia³a w tej parodii ¿ycia. Nale¿a³o utrzymaæ w tym stanie tylko

g³owê Starszego, aby sprawia³a wra¿enie, ¿e wci¹¿ ¿yje i funkcjo-

nuje. Wystarczy³o kilka uk³adów animacyjnych czasu rzeczywi-

stego, zsyntetyzowany g³os i baza danych akcentu i s³ownictwa,

218

a wszystko pod kontrol¹ inteligencji robota pierwszego stopnia, który

mia³ jakoby monitorowaæ komponenty systemu podtrzymywania

¿ycia i odpowiadaj¹ce im sygna³y ¿yciowe. W sumie niezbyt skom-

plikowana konstrukcja. Ale i tak doskona³a robota. Kuat spoj-

rza³ w górê na poblad³¹ twarz Khossa. Kogo do niej wynaj¹³e?

Na pewno s³ono zap³aci³e powoli potrz¹sn¹³ g³ow¹. Miêdzy

nami mówi¹c, wygl¹da mi to na robotê studia Phonane Mimesis

oni siê chyba specjalizuj¹ w takich rzeczach. Mo¿e jednak

Sk¹d wiedzia³e? Kostki dr¿¹cych d³oni Khossa zbiela³y, gdy

zacisn¹³ je na tym, co pozosta³o z cylindra. Jego g³os brzmia³ teraz

jeszcze s³abiej ni¿ g³os fa³szywego Knylenna Starszego. Starszy

umar³ ponad rok temu i nikt inny nigdy niczego nie podejrzewa³

Mo¿e i podejrzewali Kuat powiód³ rozbawionym wzro-

kiem po pozosta³ych zgromadzonych. Mo¿e tylko nie chcieli nic

mówiæ, poniewa¿ ju¿ podjêli decyzjê, ¿e pomog¹ ci wydrzeæ kon-

trolê Zak³adów Stoczniowych Kuat z moich r¹k. Przypuszczam,

¿e mia³e kilku wspólników. Kuat spojrza³ na cz³owieka stoj¹ce-

go na szczycie martwej maszyny. Pamiêtam, ¿e Knylenn Star-

szy nie by³ g³upi. Mia³ oczywicie ambicje w stosunku do rodu

Knylennów, ale nie s¹dzê, aby da³ siê nabraæ na ten twój plan.

I w³anie dlatego

Powiedzmy, ¿e to wystarczy³o, aby obudziæ mój scepty-

cyzm ci¹gn¹³ Kuat. Potrzebowa³em jednak dowodu i nie

musia³em na niego d³ugo czekaæ. Teraz widaæ, ¿e nie urodzi³e siê

in¿ynierem, Khoss. Zbyt mocno polegasz na sprytnych maszy-

nach. Kto, kto z nimi pracuje i kto je projektuje, wie, ¿e czynnik

ludzki jest nieunikniony. I decyduj¹cy. Potrz¹sn¹³ g³ow¹ w uda-

wanym ¿alu. Ludzie zawsze potykaj¹ siê na najprostszych rze-

czach. Niele zaprojektowa³e inteligencjê robota w tym swoim

urz¹dzeniu. Imitacja Knylenna Starszego by³a te¿ na przyzwoitym

poziomie. Ale, niestety, robot pomyli³ fakty. Trudno by³oby Star-

szemu przysi¹c przed naszymi biologicznymi matkami, ¿e mnie

prze¿yje, bo nasze matki nigdy siê nie spotka³y. Moja zmar³a w cza-

sie porodu, kiedy przyszed³em na wiat. Wychowa³ mnie ród Ku-

atów ze strony ojca, od którego te¿ otrzyma³em moje dziedzictwo.

Wiêc kiedy twój oszukany Knylenn Starszy nie przy³apa³ mnie na

tym prostym k³amstwie wtedy siê zorientowa³em, ¿e to nie on.

Nie bardzo rozumiem wyzna³ jeden z Kadnessich, ten

sam, który odezwa³ siê wczeniej. Po co Khoss mia³by dok³adaæ

tak wielkich starañ, aby stworzyæ wra¿enie, ¿e Knylenn Starszy

219

wci¹¿ ¿yje? Przecie¿ gdyby wiadomoæ o mierci Starszego siê

roznios³a, to w³anie Khoss zosta³by mianowany g³ow¹ rodu jako

spadkobierca domu Knylennów.

Nietrudno to zrozumieæ umiechn¹³ siê Kuat. Nie wy-

starczy odziedziczyæ tytu³, jeli przysiêga wasalska zosta³a z³o¿ona

przez inne rody osobie poprzedniego Knylenna Starszego. Nikt

z was nigdy nie sk³ada³ przysiêgi Khossowi Knylennowi. Taki

pomys³ rozmieszy³ Kuata. Zreszt¹ po co mielibycie to robiæ?

¯eby Khoss móg³ kontynuowaæ swoj¹ kampaniê zmierzaj¹c¹ do

usuniêcia mnie z zarz¹du Zak³adów Stoczniowych Kuat, musia³

mieæ po swojej stronie ca³y autorytet ¿yj¹cego Knylenna Starsze-

go, nie obawiaj¹c siê i nie nara¿aj¹c jednoczenie na to, ¿e starzec

nie zaakceptuje jego metod dzia³ania. Pozostaje tylko pytanie

Kuat zni¿y³ g³os, wyra¿aj¹c to ponure podejrzenie do jakiego

stopnia przyda³a mu siê mieræ Knylenna Starszego? Byæ mo¿e

nasz drogi kuzyn Khoss dopomóg³ trochê naturze w tym wzglê-

dzie. Tylko troszeczkê

To to k³amstwo! Twarz Khossa z Knylennów poblad³a

jak ciana. Jeli chcesz przez to powiedzieæ, ¿e go zabi³em ¿e

mia³em co wspólnego z jego mierci¹

To bardzo powa¿ne oskar¿enie wtr¹ci³ Kadnessi. Skin¹³

g³ow¹ i gest ten natychmiast zosta³ powtórzony przez wszystkich

obecnych, w³¹czaj¹c w to Knylennów i ich przybranych krewnia-

ków. Wymaga przeprowadzenia ledztwa. Ale jeli oka¿e siê

prawd¹

Wtedy morderca odda siê w rêce sprawiedliwoci uzupe³-

ni³a z wyran¹ satysfakcj¹ Kodir z Kuhlvultów. Takie jest pra-

wo, równie stare, jak wszystkie panuj¹ce rody. Jeli wyznaczony

dziedzic odbierze ¿ycie Starszemu, jest to najciê¿sza ze znanych

zbrodni. A kara za tê zbrodniê musi zostaæ wymierzona, bo ina-

czej rody sp³yn¹ krwi¹ ofiar.

Wygl¹da³o na to, ¿e Khoss, stoj¹cy wci¹¿ na szczycie zrujno-

wanego dowodu swojej intrygi, ca³kiem postrada³ zmys³y. Zacisn¹³

piêci i wykrzywi³ twarz w bezsilnoci i poczuciu winy.

Kuat wiedzia³, czego siê spodziewaæ: zobaczy³, jak miênie

Khossa napinaj¹ siê do dzia³ania. Nie by³ zatem zaskoczony, gdy

pokonany dziedzic Knylennów zeskoczy³ z podwy¿szonej platfor-

my i wyci¹gniêtymi rêkami siêgn¹³ do gard³a swojego wroga.

Tym razem Kodir nie musia³a interweniowaæ, Kuat sam siê tym

zaj¹³. Jedn¹ rêk¹ uderzy³ Khossa w szczêkê, a¿ g³owa tamtego

220

odskoczy³a w ty³; cios drugiej piêci Kuata rzuci³ Knylenna pod

nogi krewnych. Khoss nie podniós³ siê ju¿, choæ pier porusza³a

mu siê w górê i w dó³ w ciê¿kiej walce o oddech.

Dajcie mi znaæ, co zadecydujecie w jego sprawie rzuci³

Kuat ch³odno. Dla opinii publicznej i Zak³adów Stoczniowych

najlepiej bêdzie, jeli egzekucja zostanie wykonana mo¿liwie jak

najdyskretniej. Takie zamieszanie we w³asnych szeregach mo¿e

byæ odebrane z zewn¹trz jako przejaw s³aboci organizacji.

Odwróci³ siê i skierowa³ w stronê wyjcia.

Fenald w³anie zaczyna³ odzyskiwaæ wiadomoæ i z trudem

uniós³ d³oñ, gdy Kuat przechodzi³ obok niego. Kodir opar³a pode-

szwê stopy na jego piersi i z powrotem przygniot³a go do pod³ogi.

Nie s¹dzê, aby rodowi Kuat potrzebne by³y jeszcze twoje

us³ugi umiechnê³a siê, patrz¹c w twarz Kuata z Kuatów. Chy-

ba szykuje siê zmiana na stanowisku szefa ochrony w Zak³adach

Stoczniowych Kuat.

Opar³a piêci na biodrach, lekko przechyli³a g³owê i spojrza³a

wyczekuj¹co na Kuata.

A wiêc

Przygl¹da³ jej siê przez krótk¹ chwilê, zanim podj¹³ decyzjê.

Dobrze zdecydowa³. Skin¹³ g³ow¹ w kierunku wyjcia i ko-

rytarza prowadz¹cego do doków. Statek czeka.

221

R O Z D Z I A £

Sprawy formalne za³atwili w drodze powrotnej do Zak³adów

Stoczniowych Kuat.

Tego nigdy wczeniej nie by³o rzek³ Kuat z Kuatów. Pod-

ró¿ mia³a trwaæ krótko, dlatego natychmiast przeszed³ do konkre-

tów. A przynajmniej ja nie s³ysza³em o przypadku, ¿eby cz³onek

jednego z rodów panuj¹cych s³u¿y³ jako szef ochrony korporacji.

Moi przodkowie zawsze zatrudniali kogo spoza planety. Uniós³

jedn¹ brew. I odbywa³o siê to po starannych poszukiwaniach

i sprawdzeniu kwalifikacji. Zamia³ siê gorzko. Zdaje siê, ¿e to

i tak nic nie da³o.

Wspomnienie zdrady Fenalda wci¹¿ jeszcze go bola³o.

Kodir z Kuhlvultów opar³a siê o fotel pasa¿erski.

Zastanawiasz siê, czy mam dobre kwalifikacje do tej pra-

cy? umiechnê³a siê do niego. Jakich jeszcze dowodów mam

ci dostarczyæ?

¯adnego potrz¹sn¹³ g³ow¹ Kuat. W sali zgromadzeñ ro-

dów rz¹dz¹cych pokaza³a siê z najlepszej strony i wiem, ¿e potra-

fisz dzia³aæ w razie koniecznoci. A poza tym nie da³a siê ra-

zem z innymi nabraæ na intrygê Khossa. Oznacza to albo bystry

umys³, co przydaje siê szefowi ochrony, albo mo¿e

Co: mo¿e?

Teraz to on siê umiechn¹³.

Mo¿e jakie przecieki? Khoss z Knylennów chyba nie po-

trafi³ wszystkiego utrzymaæ w sekrecie, choæ tak mu siê wydawa-

³o. Trochê powêszyæ tu i tam, jakie podejrzenie, jaka poszla-

ka wzmianka o nietypowych dostawach do domostwa Knylennów,

222

wiesz, takie rzeczy Inteligentna osoba mog³a siê zorientowaæ, ¿e

Starszy jest martwy, zanim jeszcze ja na to wpad³em.

Och, masz trochê racji przyzna³a Kodir. Inteligentna

osoba powinna siê by³a w tym po³apaæ. A przy tym wydawa³a

siê bardzo z siebie zadowolona inteligentna osoba potrafi do-

chowaæ w³asnych sekretów.

W porz¹dku odpar³ Kuat. Jeli tylko nie bêdzie ci to

przeszkadzaæ w spe³nianiu obowi¹zków. Musimy jednak omówiæ

parê innych spraw, nie tylko twoje kwalifikacje.

To znaczy? Kodir odwróci³a wzrok od iluminatora.

Muszê wiedzieæ dok³adnie, dlaczego chcesz byæ szefem

ochrony w Zak³adach Stoczniowych Kuat.

Wzruszy³a ramionami.

Jest wiele odpowiedzi, które mog³abym ci zaproponowaæ.

Mo¿e powinnam po prostu powiedzieæ, ¿e chcê byæ tam, gdzie siê

co dzieje to taka cecha rodowa Kuhlvultów. A wydaje mi siê,

¿e wokó³ Zak³adów Stoczniowych Kuat bêdzie siê teraz wiele dzia³o.

Jeli chcesz byæ w centrum wydarzeñ, przy³¹cz siê do Soju-

szu Rebeliantów. Bêdziesz mia³a tyle emocji, ile tylko zdo³asz znieæ.

Dba³oæ o w³asn¹ skórê te¿ nale¿y do cech rodowych klanu

Kuhlvultów potrz¹snê³a g³ow¹ Kodir. Nie wiem, czy szukanie

zwady z Imperium jest zgodne z ide¹ przetrwania.

Nie wiem te¿, czy opowiedzenie siê po stronie Imperatora

wychodzi na zdrowie znajomy ciê¿ar przygniót³ znowu ramiona

Kuata. Próbujê tylko zachowaæ w ca³oci i niezale¿noci Zak³a-

dy Stoczniowe Kuat i nie zale¿y mi, kto wygra.

I to jest jedna z rzeczy, które w tobie podziwiam powie-

dzia³a Kodir. ¯¹dasz lojalnoci od innych, ale nie jeste takim

idiot¹, ¿eby komu ofiarowywaæ swoj¹.

Przez chwilê zastanawia³ siê, czy nie s³yszy w jej s³owach

sarkazmu. Potem jednak musia³ przyznaæ, ¿e jej s³owa zawiera³y

g³êbok¹ m¹droæ.

Lojalnoæ, jak¹ Imperator Palpatine wymusza na swoich

zwolennikach, nie jest lojalnoci¹ wolnych istot. To tylko lêk nie-

wolników.

Gdybym donios³a Imperatorowi o twoich uczuciach wobec

niego odpar³a Kodir zap³aci³by za to ¿yciem.

Ale tego nie zrobisz. Oboje spowa¿nieli. Oznacza to, ¿e

albo nie boisz siê Palpatinea, albo jeste lojalna w wystarczaj¹-

cym stopniu wobec mnie. Albo

223

Zawsze jest jeszcze jakie albo.

¯yjemy w skomplikowanej galaktyce odpar³ Kuat. Albo

masz jakie swoje szczególne powody, aby opowiedzieæ siê po mo-

jej stronie. To, czego chcesz, osi¹gniesz znacznie ³atwiej, jeli pozo-

stanê zdrowy i ca³y na czele Zak³adów Stoczniowych Kuat. Po-

chyli³ siê i uwa¿niej spojrza³ na Kodir. A w³aciwie czego ty chcesz?

Odpowiedzi.

Jedno s³owo, wypowiedziane bezbarwnym tonem. Kuat

z uznaniem skin¹³ g³ow¹.

Trudno je uzyskaæ powiedzia³. W przeciwieñstwie do

pytañ, od których roi siê we wszechwiecie niczym od atomów

wodoru.

Kodir lekko wzruszy³a ramionami.

Moje s¹ bardzo konkretne.

Osobisty transporter dolatywa³ ju¿ do Zak³adów Stoczniowych,

a Kuat chcia³ ustaliæ kilka spraw z nowym szefem ochrony, póki

byli sami.

Uwa¿aj ostrzeg³. Czasem zadajesz pytania i otrzymu-

jesz odpowiedzi, ale nie s¹ to te odpowiedzi, które chcia³aby us³y-

szeæ.

Podejmê to ryzyko odpar³a bez ladu emocji na twarzy.

Wiêc pytaj.

Pochyli³a siê bli¿ej ku Kuatowi, jakby mog³a co wyczytaæ

w jego oczach. Po d³u¿szej chwili zapyta³a:

Co siê sta³o z dziewczyn¹?

Pytanie nieco go zaskoczy³o.

Nie wiem, o czym mówisz.

W bezbarwnym g³osie Kodir pojawi³ siê cieñ gniewu.

Nie baw siê ze mn¹ w kotka i myszkê. Mo¿emy razem stwo-

rzyæ dobry uk³ad albo staæ siê wrogami. Wybór nale¿y do ciebie.

Ten przeb³ysk temperamentu obudzi³ jego ciekawoæ. Dla niej

to istotna sprawa, pomyla³. Nie wiedzia³ tylko, co to takiego

jeszcze nie.

Wyjanij mi rzek³ powoli i spokojnie o jakiej dziewczy-

nie mówisz. Od tego zaczniemy rozmowê.

O tancerce. W pa³acu Jabby Hutta.

Kuat potrzebowa³ kilku chwil, ¿eby przypomnieæ sobie, o co

jej chodzi. Wreszcie zrozumia³, ¿e ma na myli hologram. Holo-

gram z sondy nadprzestrzennej, na której demonta¿u przy³apa³

go szpieg Khossa z Knylennów. Tam, w sali zgromadzeñ rodów

224

rz¹dz¹cych, Kodir ogl¹da³a wraz z innymi odtwarzanie hologramu

przedstawiaj¹cego minione zdarzenia w pa³acu Jabby. Widocznie

dostrzeg³a co, co uzna³a za wa¿ne. Ale co?

Pewnie zginê³a rzek³ Kuat. Kiedy Jabba rzuci³ j¹ na po-

¿arcie swojemu ulubieñcowi rankorowi, który siedzia³ w jamie za-

mykanej ruchom¹ krat¹. Nikt nie mo¿e prze¿yæ tak bliskiego kon-

taktu z rankorem.

Nie mówiê o tej tancerce odpar³a Kodir z wyranym znie-

cierpliwieniem. Kogo obchodzi jaka twilecka samica? To zna-

czy, szkoda jej, ale nie to jest najwa¿niejsze. Chodzi mi o tê drug¹,

tê, któr¹ by³o widaæ na hologramie pa³acu. Sta³a z boku. To o niej

chcia³abym siê czego dowiedzieæ.

Kuat grzeba³ w pamiêci, usi³uj¹c wydobyæ z niej szczegó³y,

które do tej pory uwa¿a³ za niewa¿ne. Kiedy po raz pierwszy ogl¹-

da³ holograficzny przekaz z sondy nadprzestrzennej, koncentro-

wa³ siê na manewrach ³owcy nagród Boby Fetta w pa³acu Jabby.

To by³ zreszt¹ jedyny powód, dla którego umieci³ tam autono-

miczn¹ jednostkê szpiegowsk¹. Wszystko inne, co zosta³o zareje-

strowane, by³o spraw¹ czystego przypadku.

Masz racjê powiedzia³ w koñcu. Zdaje siê, ¿e rzeczy-

wicie by³a tam jaka inna tancerka. Wzruszy³ ramionami. Jabba

zawsze trzyma³ u siebie ca³¹ trupê tancerek. Bior¹c pod uwagê, ¿e

karmi³ nimi swoje zwierz¹tka, nie by³o to zajêcie wró¿¹ce d³ugie

¿ycie.

Ale ta jedna prze¿y³a odpar³a Kodir z nieoczekiwan¹ gwa³-

townoci¹. Mówiê o tej drugiej, której Jabba nie rzuci³ na po¿ar-

cie rankorowi.

Sk¹d wiesz? Wci¹¿ nie móg³ zrozumieæ zainteresowania

Kodir anonimow¹ tancerk¹ na zapad³ym wiecie Tatooine. Mog³o

siê z ni¹ staæ co innego, zanim Jabba zosta³ zabity Nawet po-

tem to bardzo niebezpieczne otoczenie, trudno w nim prze¿yæ.

Ja wiem, ¿e ona ¿yje odpar³a Kodir przez zaciniête zêby.

Czujê to. Nawet z takiej odleg³oci.

Zafascynowany Kuat wbi³ wzrok w siedz¹c¹ obok m³od¹ ko-

bietê. Teraz, kiedy przypomnia³ ju¿ sobie liczn¹ twarz tamtej dru-

giej tancerki na hologramie, parê kolejnych elementów uk³adanki

znalaz³o swoje miejsce. Zapis holograficzny pochwyci³ na kilka

sekund jej obraz, jak przygl¹da³a siê samicy Twileków, spadaj¹-

cej do jamy rankora przed tronem Jabby, a potem s³ucha³a przera-

¿onych okrzyków niewidocznej w ciemnej czeluci agonii.

225

Teraz, patrz¹c na Kodir z Kuhlvultów, dostrzeg³ to, czego

wczeniej nie zauwa¿y³. Ale to nie wyjani³o tajemnicy.

Tak odpar³a miêkko, widz¹c b³ysk zrozumienia w oczach

Kuata, kiedy uwiadomi³ sobie nagle rodzinne podobieñstwo. Ta

dziewczyna, ta tancerka z pa³acu Jabby ona jest z mojego rodu,

z tej samej krwi, z Kuhlvultów. St¹d wiem, ¿e ona jeszcze ¿yje.

Musi ¿yæ

By³o jeszcze co wiêcej. Kuat by³ tego pewien. Zapyta³ cicho,

niemal czule:

Jak ma na imiê?

Kodir mocno zacisnê³a oczy, zanim odpowiedzia³a:

Jej imiê jej prawdziwe imiê brzmi Kateel z Kuhlvultów

s³owa wydobywa³y siê powoli, jakby z trudem. Ale kiedy by³a

ma³a i mówi³a dziecinnym jêzykiem, nie umia³a prawid³owo wy-

mawiaæ swojego imienia. Mówi³a po prostu Neelah g³os Kodir

zni¿y³ siê do szeptu. Tak j¹ nazywalimy.

Kuat popatrzy³ na siedz¹c¹ obok kobietê ze wspó³czuciem.

I mylisz, ¿e pomogê ci j¹ odnaleæ.

Och zrobisz to Kodir skierowa³a na niego p³on¹cy

wzrok. Wcale w to nie w¹tpiê.

Spojrzenie w iluminator ukaza³o Kuatowi zbli¿aj¹ce siê doki

Zak³adów Stoczniowych. Odwróci³ siê do Kodir.

Moje mo¿liwoci i czas s¹ ograniczone. Nie wiem, jak

dziecko jednego z panuj¹cych rodów Kuat znalaz³o siê w pa³acu

Jabby Hutta. I mam znacznie pilniejsze sprawy do za³atwienia ni¿

szukanie odpowiedzi na to pytanie.

Nie, nie masz odpar³a Kodir ze z³owró¿bn¹ nutk¹ w g³o-

sie. Zapewniam ciê nie ma dla ciebie wa¿niejszej sprawy ni¿ ta.

Wydaje siê, ¿e jeste bardzo pewna siebie.

Znów skinê³a g³ow¹.

Mam po temu powody.

Kuat uniós³ brew.

Jakie?

Oczywiste odpar³a i bardzo przekonuj¹ce. Wspomina-

³e ju¿ o swoich podejrzeniach, ¿e mam jeszcze inne ród³a infor-

macji i to dobre ród³a. Dlatego wiedzia³am, ¿e Knylenn Starszy

nie ¿yje, jeszcze zanim ty siê zorientowa³e. Spêdzi³am wiele cza-

su, buduj¹c i opracowuj¹c tê sieæ informacyjn¹; niektóre jej ele-

menty odziedziczy³am razem z krwi¹ Kuhlvultów. Dziêki temu

wiem o tobie ró¿ne rzeczy, Kuat. Bardzo istotne rzeczy.

15 Spisek Xizora

226

Doprawdy? zmierzy³ j¹ zimnym wzrokiem. Mów dalej.

Uda³o ci siê utrzymaæ to w tajemnicy przed wszystkimi

³¹cznie z twoim w³asnym szefem ochrony. Ale ja przynajmniej

czêciowo orientujê siê w twoich zamiarach. Khoss z Knylennów

mia³ racjê, kiedy twierdzi³, ¿e twoje intrygi i plany zaprowadzi³y

ciê, a wraz z tob¹ i Zak³ady Stoczniowe Kuat, na doæ niebez-

pieczne terytorium pomiêdzy Imperium a organizacj¹ Czarne S³oñce.

Ale Khoss nie wiedzia³ tego, co uda³o siê odkryæ mnie. W oczach

Kodir pojawi³ siê cieñ sympatii, a nawet podziwu. Khoss chcia³

tylko wykorzystaæ niewielkie strzêpki informacji, jakie zdoby³, dla

zaspokojenia w³asnych ambicji, aby przej¹æ kontrolê nad Zak³ada-

mi Stoczniowymi Kuat. Nawet gdyby wiedzia³ to, co ja wiem, nie

d¹¿y³by do niczego wiêcej. Ale ja siê domyli³am, co chcia³e osi¹-

gn¹æ swoimi intrygami. Mo¿e i s¹ niebezpieczne, ale nie masz wyj-

cia, jeli chcesz ocaliæ Zak³ady Stoczniowe Kuat.

Kuat opar³ siê o wycie³any zag³ówek fotela.

A wiêc wiesz.

Wiem doæ zgodzi³a siê Kodir. Doæ, aby uznaæ, ¿e pró-

bowa³e dokonaæ szlachetnego czynu, Kuacie z Kuatów. Komu

tak bliskiemu Imperium jak ty bliskiemu, a jednak nie stanowi¹-

cemu jego czêci nietrudno by³o przeanalizowaæ dok³adnie sytu-

acjê i wydedukowaæ, ¿e najwiêkszym i najbli¿szym zagro¿eniem

niezale¿noci Zak³adów Stoczniowych Kuat nie jest Imperator Pal-

patine, lecz jego poddany, ksi¹¿ê Xizor.

W³anie. Samo brzmienie imienia falleeñskiego szlachci-

ca poruszy³o g³êbok¹ nutê urazy w duszy Kuata. Xizor po¿¹da

potêgi i mo¿liwoci Zak³adów Stoczniowych Kuat; bardziej ni¿

czegokolwiek innego pragnie w³¹czyæ korporacjê do swego do-

minium. I zamierza³ tego dokonaæ z pomoc¹ podejrzliwoci Im-

peratora. Gdyby Xizor móg³ dostarczyæ dowodów, prawdziwych

albo zmylonych, ¿e zarz¹d Zak³adów Stoczniowych Kuat by³

nielojalny wobec Imperium, Palpatine mia³by podstawy do prze-

jêcia korporacji. Kr¹¿owniki imperialne, te same, które zosta³y

zbudowane w tych dokach, okr¹¿y³yby planetê; zostalibymy

pojmani i zmia¿d¿eni obcasem Imperatora tak samo jak inne wia-

ty. Kuat zacisn¹³ palce na porêczach fotela, a¿ zbiela³y mu kost-

ki. Jak wszystkie inne wiaty, gdyby Palpatine postawi³ na swo-

im.

Ostro¿nie k¹cik ust Kodir uniós³ siê w umiechu. Teraz

zaczynasz mówiæ jak cz³onek Sojuszu Rebeliantów.

227

Gdybym s¹dzi³, ¿e maj¹ jak¹kolwiek szansê choæby naj-

mniejsz¹ szansê na zwyciêstwo przy³¹czy³bym siê do nich. Prze-

kaza³bym wszystkie zasoby Zak³adów Stoczniowych Sojuszowi

niezale¿nie od tego, czy panuj¹ce rody zgodzi³yby siê ze mn¹, czy

nie. Kuat potrz¹sn¹³ g³ow¹ ze smutkiem. Rebelianci nie wie-

dz¹, na co siê porywaj¹. Mo¿e uda im siê zniszczyæ jedn¹ czy

drug¹ wadliw¹ konstrukcjê, tak¹ jak Gwiazda mierci, ale raczej

dziêki zadufaniu i pustog³owiu admira³ów Floty Imperialnej ni¿

w³asnej przewadze.

Zastanawiam siê nad tym. W czasie moich poszukiwañ s³y-

sza³am to i owo o niektórych przywódcach Rebeliantów. Cichy

g³os Kodir sta³ siê pe³en zadumy. Na niektórych wiatach mówi¹

o tym Lukeu Skywalkerze, jakby to by³ bohater, na którego cze-

kali od lat, od czasu obalenia starej Republiki.

Stworzenia rozumne mog¹ wierzyæ we wszystko, co ze-

chc¹, ale zbyt czêsto mieszaj¹ w³asne nadzieje i sny z tward¹ rze-

czywistoci¹. Twarz Kuata wygl¹da³a jak posêpna maska. Nie

mogê sobie pozwoliæ na ten luksus. Jako konstruktor jestem zain-

teresowany wy³¹cznie tym, co dzia³a.

Szkoda zatem, ¿e twoja intryga przeciwko ksiêciu Xizoro-

wi upad³a. Teraz zosta³y ci tylko resztki, które trzeba usun¹æ.

Opisa³a sytuacjê z godn¹ podziwu precyzj¹.

Przypuszczam, ¿e ty chcesz mi pomóc usun¹æ lady?

Masz racjê odpar³a Kodir. Xizor nie by³ jedynym, kto

zyska³by na dostarczeniu szkodliwych dla ciebie dowodów. Z tego,

co zdo³a³am stwierdziæ, odwali³e kawa³ solidnej roboty, próbuj¹c

stworzyæ sytuacjê, która uwik³a³aby ksiêcia Xizora w prawdziwe

k³opoty. Syntetyczne falleeñskie feromony razem ze wspomaga-

nym sensorycznie zapisem wideo z napaci imperialnych sztur-

mowców na farmê wilgoci na Tatooine, napaci, w której zostali

okrutnie zamordowani wuj i ciotka Lukea Skywalkera, jego jedy-

na rodzina, w której wychowa³ siê od dziecka to doskona³y spo-

sób, subtelny, a jednoczenie wyrany dowód, ¿e ksi¹¿ê Xizor

w jaki sposób by³ zamieszany w napaæ. Prawdopodobnie Sky-

walker zechcia³by policzyæ siê z Xizorem. Pomagaj¹c Sojuszowi

Rebeliantów, za³atwi³by przy okazji osobiste porachunki, cigaj¹c

jednego z naczelnych pacho³ków Imperatora Palpatinea. Kodir

umiechnê³a siê z posêpnym uznaniem. Tyle tylko, ¿e to ty mia-

³e odnieæ prawdziwe korzyci z takiego obrotu sprawy.

To prawda przyzna³ Kuat. Ja i Zak³ady Stoczniowe.

228

Oczywicie. Nawet gdyby Skywalkerowi nie uda³o siê wy-

eliminowaæ Xizora, zaabsorbowa³by go wystarczaj¹co, aby po-

wstrzymaæ ksiêcia przed dalszymi zakusami na Zak³ady Stocznio-

we Kuat. Przynajmniej na jaki czas.

Czas mo¿e byæ nieraz cennym towarem. Kuat rozpostar³

d³onie na oparciach fotela. Trzeba go kupowaæ tyle, ile siê da

i gdzie siê da.

Bardzo m¹dre, Kuacie z Kuatów. Postaram siê zapamiê-

taæ. W oczach Kodir znów pojawi³o siê wspó³czucie. Szkoda,

¿e te wszystkie starannie przygotowane plany nie wypali³y. I ¿e

zarówno ty, jak i Zak³ady Stoczniowe Kuat lepiej wyszlibycie na

tym, gdyby te plany nigdy nie powsta³y.

To prawda. Widaæ z tego, ¿e nie mo¿na zabezpieczyæ siê

przed ka¿d¹ ewentualnoci¹. Myla³em, ¿e najbardziej muszê oba-

wiaæ siê machinacji Xizora. A potem siê okaza³o, ¿e Xizor by³ sam

sobie najgorszym wrogiem, bo za³atwi³o go w³asne okrucieñstwo

i przebieg³oæ. Szkoda, ¿e nie sta³o siê to wczeniej, zanim wypro-

dukowa³em przeciwko niemu fa³szywe dowody.

Kodir delikatnie dotknê³a jego ramienia.

Teraz to twojemu ¿yciu zagra¿a niebezpieczeñstwo, Kuacie

z Kuatów. Twojemu ¿yciu i wszystkiemu, co dla ciebie cenne. Twój

spryt obróci³ siê przeciwko tobie niczym sztylet zwrócony we w³a-

sn¹ pier. Jeli Imperator Palpatine kiedykolwiek wejdzie w posia-

danie tego sfabrykowanego dowodu, natychmiast siê zorientuje, ¿e

jest fa³szywy. Wie ju¿, ¿e ksi¹¿ê Xizor nigdy nie mia³ nic wspólnego

z najazdem na farmê wilgoci na Tatooine. Bêdzie zatem polowa³ na

tego, kto sfa³szowa³ dowód i nieuchronnie dotrze po ladach do

ciebie. Nie s¹dzê, aby Imperator pob³a¿liwie patrzy³ na te intrygi,

jakie rozgrywaj¹ siê pod samym jego nosem. Ka¿e zap³aciæ ich ini-

cjatorowi wysok¹ cenê. A wtedy za³atwi dwie sprawy za jednym

zamachem: zemstê i Zak³ady Stoczniowe Kuat dla siebie.

Ta ostatnia sprawa by³a jedyn¹, która liczy³a siê dla Kuata.

Maszyny psuj¹ siê i rdzewiej¹, a ¿ywe istoty umieraj¹, powiedzia³

sobie. Tylko te wy¿sze istoty, które buduj¹ maszyny, s³u¿¹ im i dla

nich umieraj¹, maj¹ szansê prze¿yæ w tym wszechwiecie. A myl,

¿e w³asnymi d³oñmi i umys³em móg³by przynieæ zgubê najuko-

chañszym Zak³adom Stoczniowym, przyprawia³a go o szaleñstwo.

Kuat z Kuatów poprzysi¹g³ sobie, ¿e w ten czy inny sposób dopil-

nuje, ¿eby Imperator Palpatine nie chwyci³ korporacji w swoje brud-

ne ³apy.

229

Masz rzeczywicie doskona³e rozeznanie w mojej obecnej

sytuacji powiedzia³ g³ono. Gratulujê ci, Kodir z Kuhlvultów.

Twoja sieæ informatorów i twój przebieg³y umys³ s³u¿¹ ci dosko-

nale. Ostro¿nie siêgn¹³ do kieszeni przy siedzeniu osobistego trans-

portera. Naprawdê, masz doskona³¹ kartê przetargow¹, aby za-

pewniæ sobie moj¹ pomoc przy odszukaniu siostry, która w tak

tajemniczy sposób zab³¹ka³a siê z dala od rodzinnego wiata.

Ta zagadka mocno go intrygowa³a. Jak córka jednego z panu-

j¹cych rodów Kuat mog³a znaleæ siê w pa³acu Jabby jako tancer-

ka? Kuat postanowi³, ¿e pewnego dnia siê tym zajmie. Na razie

jednak mia³ ca³kiem inne sprawy na g³owie. Jego d³oñ zamknê³a

siê wokó³ uchwytu z ch³odnego metalu.

Sama powiedzia³a, ¿e muszê wyeliminowaæ wszystko, co

mog³oby mnie pogr¹¿yæ w oczach Imperatora Palpatinea, zw³asz-

cza to, ¿e przy³o¿y³em rêkê do stworzenia dowodów powiedzia³.

Wyj¹³ z bocznej kieszeni siedzenia pistolet laserowy i wycelowa³

go miêdzy oczy siedz¹cej obok niego kobiety. Có¿, bêdziesz

pierwszym dowodem, jakiego likwidacj¹ siê zaj¹³em. Doprawdy,

wiesz zbyt wiele, ¿ebym móg³ pozwoliæ ci dalej ¿yæ.

Jej ruch by³ szybszy, ni¿ Kuat móg³by siê spodziewaæ. Szyb-

szy i sprytniejszy. Kodir nie próbowa³a chwyciæ broni ani uchyliæ

siê przed jej mierciononym promieniem. Uwiêziona w ciasnym

siedzeniu pasa¿erskim mia³aby niewielk¹ szansê dokonaæ jednego

lub drugiego, zanim promieñ laserowy przepali jej czaszkê. Za-

miast tego uderzy³a kantem d³oni w cienk¹ p³ytê konstrukcyjn¹

przed siedzeniami, oddzielaj¹c¹ kabinê pasa¿ersk¹ od kokpitu trans-

portera. Kuat instynktownie pod¹¿y³ wzrokiem za tym ruchem

i przez mikrosekundê nie patrzy³ na Kodir. Zanim spojrza³ znowu,

jej druga d³oñ chwyci³a splamion¹ krwi¹ tkaninê ceremonialnej sza-

ty, któr¹ wci¹¿ mia³ na sobie. Nie próbowa³a go odepchn¹æ ani

wyrwaæ mu miotacza; zamiast tego poci¹gnê³a go na siebie. Nacisk

sprawi³, ¿e uwiêzione ramiê Kuata unios³o siê ku górze, a d³oñ

trzymaj¹ca miotacz podskoczy³a w kierunku sklepienia kabiny.

Uda³o mu siê oddaæ jeden strza³, zanim druga rêka Kodir uderzy³a

go w szczêkê. Cios by³ doæ silny, by unieæ go z miejsca. Kuat

z trudem tylko zdo³a³ utrzymaæ równowagê w w¹skim przejciu

kabiny.

Syreny alarmowe osobistego transportera zaczê³y wyæ, zanim

jeszcze Kuat odzyska³ zdolnoæ pojedynczego widzenia. Kiedy pole

widzenia mu siê oczyci³o, zobaczy³ pistolet laserowy w d³oni Kodir

230

i zwêglon¹ dziurê o postrzêpionych brzegach wypalon¹ w p³ycie

sufitowej.

Co siê dzieje? rozleg³ siê niespokojny g³os pilota z g³oni-

ka systemu komunikacyjnego. Panie in¿ynierze, czy wszystko

w porz¹dku? Proszê odpowiedzieæ i potwierdziæ

W porz¹dku odpowiedzia³ Kuat. Podci¹gn¹³ siê z powro-

tem na fotel i z ulg¹ opad³ na wycie³ane siedzenie. Mielimy tu

ma³y wypadek. Nic, czym nale¿a³oby siê przejmowaæ. Strza³

z miotacza, choæ miertelny dla cz³owieka, nie mia³ wystarczaj¹cej

mocy, by przebiæ pow³okê transportera. Kuat ostro¿nie obmaca³

obola³¹ szczêkê. Mo¿esz kontynuowaæ lot.

Zbli¿amy siê do doków. Za minutê siadamy i cumujemy

odpar³ g³os pilota.

Kodir nie zawraca³a sobie g³owy zwracaniem miotacza Ku-

atowi. Siedzia³a na swoim miejscu i przygl¹da³a mu siê uwa¿nie.

Mylê, ¿e teraz rozumiemy siê trochê lepiej powiedzia³a.

Jasne odpar³ Kuat. Bola³a go ca³a szczêka. Z pewno-

ci¹

Transporter usiad³ w doku. Na wezwanie Kuata dwójka pra-

cowników dzia³u ochrony korporacji odprowadzi³a now¹ szefow¹

do jej biura. Kodir mia³a podj¹æ obowi¹zki od zaraz.

Zanim Kuat wróci³ do swojej prywatnej kwatery i znów zo-

sta³ sam, pod¹¿y³ myl¹ po utartych szlakach. W przyæmionym

wietle gwiazd ponad Zak³adami Stoczniowymi zdj¹³ ceremonial-

n¹ szatê i powiesi³ j¹ z powrotem na wieszaku, myl¹c o ³owcy

nagród Bobie Fetcie.

Klucz, myla³. To on jest kluczem.

Do teraniejszoci i przysz³oci jeli w ogóle jest przysz³oæ

dla Zak³adów Stoczniowych Kuat. I do przesz³oci, która teraz

wydawa³a siê jeszcze bardziej tajemnicza ni¿ przedtem.

Usiad³ przy swoim stole laboratoryjnym. Felinks wskoczy³ mu

na kolana, a on g³adzi³ jedwabiste futerko, pogr¹¿ony w mylach

bardzo odleg³ych i w czasie, i w przestrzeni.

W ciemnoci myla³ o ³owcy nagród i o przesz³oci.

231

R O Z D Z I A £

WCZORAJ

I jak nam posz³o?

Trandoszañski ³owca nagród Bossk czeka³ na odpowied w tyl-

nej czêci kokpitu Niewolnika I, obserwuj¹c jego w³aciciela i pi-

lota, który dokonywa³ w³anie poprawek w kursie. Przestrzeñ kok-

pitu by³a tak ciasna, ¿e ³uskowate ramiona i barki Bosska ociera³y

siê o ciany i sufit.

Ukryty za wizjerem wzrok Boby Fetta odwróci³ siê od uk³a-

dów kontrolnych.

Nie widzê ¿adnej potrzeby analizy naszej operacji post mor-

tem owiadczy³ obojêtnie. Post mortem zreszt¹ nie jest odpo-

wiednim okreleniem, poniewa¿ mamy nasz towar, po który przy-

lecielimy, a w dodatku i nawet pod he³mem mandaloriañskiej

zbroi bojowej mo¿na by³o wyczuæ, ¿e wzrok Fetta stwardnia³

nikt po drodze nie zgin¹³.

To ju¿ lekka przesada, pomyla³ Bossk. To prawda, ani on,

ani Boba Fett nie zginêli w czasie akcji pojmania imperialnego sztur-

mowca renegata Trhina Vossonta, ale otarli siê o mieræ tak bli-

sko, jak to by³o mo¿liwe. Cudem tylko nie skoñczyli jako pusto-

okie trupy pod niskim niebem kopalnianej planety, któr¹ w³anie

opucili. Po wrzuceniu nieprzytomnego Vossonta do jednej z klatek

w g³ównej ³adowni Niewolnika I Bossk natychmiast pomaszero-

wa³ do szafki z zapasami rodków medycznych i zacz¹³ siê systema-

tycznie ³ataæ. Teraz, kiedy tak sta³ w kokpicie, mia³ jeszcze lekkie

trudnoci z oddychaniem, poniewa¿ owin¹³ sobie pier przezroczy-

stym banda¿em ci¹gaj¹cym, aby unieruchomiæ ¿ebra po³amane

w czasie upadku z wiertnicy. Nag³a erupcja chaosu w parszywej

232

knajpie w ma³ej opuszczonej osadzie górniczej z pewnoci¹ pozo-

stanie w pamiêci Bosska jako jeden z najmniej przyjemnych epi-

zodów w jego karierze ³owcy nagród.

W czasie gdy Bossk opatrywa³ swoje rany, Boba Fett ignoro-

wa³ swoje obra¿enia, na oko znacznie gorsze w koñcu potê¿na

masa wiertnicy spad³a wprost na niego i przygotowywa³ Nie-

wolnika I do startu. Bossk niechêtnie musia³ przyznaæ, ¿e by³a to

jedyna m¹dra rzecz, jak¹ mogli teraz zrobiæ. W koñcu nie mieli

¿adnej pewnoci, jakie jeszcze inne mechanizmy obronne przygo-

towa³ Vossont na wypadek swojego schwytania. Lepiej wynieæ

siebie, statek i towar na bezpieczn¹ odleg³oæ poza orbitê planety.

Dopiero po za³atwieniu niezbêdnych czynnoci Boba Fett po-

wiêci³ nieco czasu w³asnej osobie. Wymieni³ podarte i po³amane

czêci zbroi i uzbrojenia, korzystaj¹c z pokanego zapasu czêci

zamiennych, jaki trzyma³ na pok³adzie Niewolnika I. Nawet

w he³mie, którego czarny wizjer zosta³ strzaskany przez ciê¿ar wiert-

nicy. Boba Fett wymieni³ uszkodzony uk³ad optyczny oraz monto-

wan¹ z boku antenê komunikacyjn¹, bo tak¿e uleg³a zniszczeniu

w czasie walki. Kiedy Bossk spojrza³ na niego po tych wszystkich

zabiegach, ujrza³ ³owcê nagród, który wydawa³ siê pokiereszowa-

ny przez rozmaite dowiadczenia, ale nie bardziej ni¿ przedtem.

Wyblak³e, wytarte mandaloriañskie kolory na powyginanym he³-

mie nie wygl¹da³y ani trochê gorzej.

Bossk bardzo chcia³by móc powiedzieæ to samo o sobie. Z tego,

co wiedzia³, jedyne osoby na pok³adzie Niewolnika I, które by³y

teraz w stanie gorszym od niego, to pobity i pot³uczony eksszturmo-

wiec zamkniêty w jednej z klatek ³adowni i le¿¹cy w szufladzie ma-

gazynowej martwy ³owca nagród Zuckuss. Bossk wci¹¿ by³ niemile

zaskoczony zimnym pragmatyzmem, z jakim Boba Fett na zawsze

usun¹³ go z drogi. Choæ z drugiej strony czego innego mo¿esz siê

spodziewaæ, stowarzyszaj¹c siê z kim takim jak Boba Fett? my-

la³ sobie. Tê lekcjê zd¹¿y³ ju¿ wzi¹æ sobie do serca.

I to wszystko? zapyta³, kiedy Fett bez dalszych dyskusji

odwróci³ siê w stronê uk³adów kontrolnych. Nic wiêcej?

Nie ma o czym mówiæ Boba Fett pozwoli³ sobie na lekkie

wzruszenie ramion. Pozostaje tylko czekaæ na wyp³atê. Okry-

tym rêkawic¹ palcem wstukiwa³ nowe namiary w komputer nawi-

gacyjny. Jeli to dla ciebie takie wa¿ne, mogê powiedzieæ, ¿e

nasza spó³ka nasza tymczasowa spó³ka okaza³a siê sukcesem.

Cieszê siê, ¿e tak uwa¿asz. Bossk wyj¹³ zza pasa metalo-

wy przedmiot i z cichym klikniêciem przy³o¿y³ jego koniec do tylnej

233

czêci he³mu Boby Fetta. Poniewa¿ w³anie w tej chwili rozwi¹-

zujê nasz¹ spó³kê.

Boba Fett obróci³ siê i stwierdzi³, ¿e ma przed nosem wylot

lufy pistoletu laserowego Bosska. Trandoszanin poczu³ wewnêtrz-

n¹ satysfakcjê, wyobra¿aj¹c sobie wyraz zdziwienia na twarzy ukry-

tej pod czarnym wizjerem.

A có¿ to ma znaczyæ? g³os Boby Fetta by³ pozbawiony

wszelkiego ladu emocji.

Da³bym ci trzy szanse odgadniêcia, gdybym wiedzia³, ¿e

ich potrzebujesz. Bossk wycelowa³ broñ w rodkow¹ czêæ wi-

zjera he³mu. Ale nie s¹ ci potrzebne. Mo¿e by³e doæ g³upi,

¿eby stowarzyszyæ siê ze mn¹ w tym zadaniu, ale na pewno star-

czy ci rozumu, ¿eby siê zorientowaæ, co siê w tej chwili dzieje.

Jedna strona mordy Bosska unios³a siê w ironicznym umiechu.

Jak ju¿ mówi³em, nasze partnerstwo uwa¿am za zakoñczone.

Odst¹pi³ krok w ty³ w stronê wejcia do kokpitu i da³ znak

miotaczem.

Wstawaj.

Doskonale odpar³ Boba Fett i obróci³ siê razem z fotelem

pilota tak, by znaleæ siê twarz¹ do niego. Ale jako by³y partner

pozwól, ¿e udzielê ci rady. To nie jest dobry pomys³.

Zamknij gêbê. Odwróæ siê twarz¹ do iluminatora.

Bossk uwa¿nym okiem obserwowa³ Fetta, który powoli wsta-

wa³ z miejsca.

Niczego nie próbuj. Ten miotacz ma bardzo czu³y spust

i ja te¿. Woln¹ rêk¹ zacz¹³ ci¹gaæ co wiêksze sztuki broni prze-

wieszone przez ramiê Boby Fetta. Odrzuca³ je w odleg³y k¹t kokpi-

tu. Wbi³ lufê miotacza miêdzy ³opatki tamtego i pozrywa³ linki wy-

zwalaj¹ce uzbrojenie, zamontowane na przegubach i przedramionach

mandaloriañskiej zbroi. Przez ca³y czas spêdzony na pok³adzie Nie-

wolnika I uwa¿nie obserwowa³ Fetta, dopatruj¹c siê wszystkich

ukrytych gad¿etów po kolei. Teraz, kiedy odst¹pi³ od niego, by³

absolutnie przekonany, ¿e dok³adnie rozbroi³ przeciwnika.

W porz¹dku rzek³. Znów ulokowa³ siê u wejcia do kok-

pitu, nie spuszczaj¹c Fetta z muszki. Czas na dó³.

Fett by³ ju¿ w po³owie metalowej drabinki wiod¹cej na dó³,

gdy siê zatrzyma³ i spojrza³ na Bosska, który ca³y czas celowa³

w niego z miotacza.

Oczywicie, zdajesz sobie sprawê rzek³ ³agodnym tonem

¿e podejmujesz naprawdê spore ryzyko. To jest mój statek i stanowi

234

czêæ mnie samego, tak jak ta broñ, któr¹ mi w³anie zabra³e. Czy

ty naprawdê s¹dzisz, ¿e nie mam ju¿ pod rêk¹ ¿adnej metody

obrony?

No, teraz na pewno nie masz. Bossk przykucn¹³ na skraju

luku, z którego prowadzi³a drabinka, i woln¹ rêk¹ siêgn¹³ do jednej

z kieszeni przy pasie. Wyci¹gn¹³ pe³n¹ garæ zminiaturyzowanych

róde³ zasilania, mechanizmów wyzwalaj¹cych i przekaników sen-

sorowych. Urz¹dzenia z³owieszczo zalni³y w jego d³oni.

Nie straci³em czasu spêdzonego na pok³adzie Niewolnika I.

Dobrze siê wszystkiemu przyjrza³em i przygotowa³em do tego, by

wprowadziæ parê w³asnych zmian. Daj sobie powiedzieæ, stary:

w rêkawie nie masz ju¿ ani jednej sztuczki. Bossk machn¹³ mio-

taczem. Ruszaj, ruszaj.

Kiedy Boba Fett dotar³ do ostatniego szczebla drabinki i odsu-

n¹³ siê na bok, Bossk nie traci³ czasu na schodzenie w lad za nim.

Skoczy³, wyl¹dowa³ na ugiêtych kolanach i natychmiast z powro-

tem wycelowa³ miotacz w sam rodek wizjera Fetta.

Widzisz? Nie jeste jedyn¹ osob¹ zdoln¹ do przygotowania

niespodzianek.

Wynika z tego, ¿e nie Boba Fett skrzy¿owa³ ramiona na

piersi. Gratulujê ci. Musia³e to planowaæ ju¿ od d³u¿szego czasu.

Masz absolutn¹ racjê, planowa³em to nawet, zanim tu przy-

by³em, jeszcze d³ugo przed rozmow¹ z tob¹, kiedy zaoferowa³em

ci tê robotê. Bossk szponem kciuka wskaza³ na eksszturmowca

Vossonta, wci¹¿ le¿¹cego bez zmys³ów na pod³odze klatki za

plecami Fetta. Dostaæ po³owê nagrody za ten szczególny towar

to bardzo mi³a rzecz, ale nie znam nic milszego, ni¿ zgarn¹æ wszyst-

kie kredyty.

Tego w³anie chcia³e od samego pocz¹tku Boba Fett po-

woli potrz¹sn¹³ g³ow¹. Niezbyt udana spó³ka.

Có¿, co racja, to racja wyszczerzy³ siê na niego Bossk.

Serce mi pêka na sam¹ myl, ¿e zdradzi³em twoje zaufanie i tak

dalej. Ale wiesz co? Powiem ci parê ciekawych rzeczy. Po pierw-

sze, obchodzisz mnie mniej wiêcej tyle, co ty³ek zdech³ego wom-

prata, co ty mylisz na ten temat. Po drugie, to czysta gra z wza-

jemnoci¹. Wierzy³e mi jako partnerowi, tak samo jak stara Gildia

£owców Nagród zaufa³a tobie, kiedy przyszed³e i zg³osi³e chêæ

wst¹pienia w jej szeregi, podczas kiedy przez ca³y czas myla³e

tylko o tym, jak wbiæ wibronó¿ w nasze wspólne plecy.

Kto ci to powiedzia³?

235

Nikt nie musia³ mówiæ, Fett. Sam sobie to potrafi³em wykom-

binowaæ. Bossk mocniej zacisn¹³ d³oñ na rêkojeci pistoletu. Po-

trzebowa³em tylko pewnego potwierdzenia moich podejrzeñ. I dosta-

³em je, korzystaj¹c z kontaktów w Czarnym S³oñcu. Za kilka kredytów

bardzo chêtnie opowiedzieli mi parê interesuj¹cych kawa³ków o tym,

jak to ksi¹¿ê Xizor postanowi³ dobraæ siê Gildii do skóry.

He³m Boby Fetta przechyli³ siê na bok, jakby oczy ukryte za

czarnym wizjerem uwa¿niej przyjrza³y siê Bosskowi.

A co w tym wszystkim robi Xizor?

Nie graj ze mn¹ w durnia, Fett. Nie mam na to czasu.

Bossk podniós³ miotacz i znów ustawi³ go na wysokoci he³mu

tamtego. A jeli mam byæ dok³adny, ty te¿ go nie masz. W ogóle

nie masz ju¿ czasu.

Co zamierzasz zrobiæ?

To samo, co chcia³em zrobiæ ju¿ od bardzo dawna. Od pierw-

szego dnia, kiedy nasze drogi siê przeciê³y, wiedzia³em, ¿e ta chwi-

la kiedy przyjdzie, Fett. I ¿e potem jeden z nas bêdzie ¿y³, a drugi

nie. Zgadnij, którym bêdziesz ty.

Boba Fett emanowa³ takim samym upiornym spokojem jak

przedtem.

Bardzo du¿o gadasz jak na kogo, kto zamierza zabiæ.

Nie chcia³em straciæ okazji, ¿eby ci powiedzieæ dok³adnie, co

o tobie mylê odpar³ Bossk. Ale masz racjê. W³anie mi siê skoñ-

czy³a gadka. Przejdmy do czêci artystycznej. Nie zdejmuj¹c muszki

miotacza z Boby Fetta, Bossk woln¹ rêk¹ wskaza³ luzê zewnêtrzn¹

³adowni. Od ciebie te¿ ju¿ nie chcê s³yszeæ ani s³owa. Wyjdziesz na

zewn¹trz, gdzie nikt i nic nie wydaje ¿adnych dwiêków. Jestemy

teraz otoczeni przez pró¿niê, Fett. We g³êboki oddech, bo to twój

ostatni. Naje¿ony k³ami umiech Bosska sta³ siê jeszcze szerszy.

Z przyjemnoci¹ obrócê ten statek dooko³a, ¿eby siê przekonaæ, co

z ciebie zosta³o, kiedy ju¿ krew siê w tobie zagotuje, a cia³o rozpry-

nie siê pod wp³ywem cinienia wewnêtrznego. Podobno ten proces

trwa na tyle d³ugo, ¿e jeste w stanie go poczuæ, sekundê, a mo¿e

nawet dwie. Mog¹ ci siê trochê d³u¿yæ, ale trudno. Wskaza³ mu

kierunek broni¹. No, ruszaj siê. Znasz drogê na zewn¹trz.

Twoja niezwyk³a dok³adnoæ jest godna uznania. Boba

Fett zrobi³ krok w stronê luzy. Nieraz ju¿ zdarza³o mi siê zo-

staæ zapêdzonym w lep¹ uliczkê na moim w³asnym statku nie-

które sztuki towaru, jakie przewozi³em, by³y bardzo pomys³o-

we ale nigdy jeszcze nikt nie rozbroi³ wewnêtrznych systemów

236

obronnych Niewolnika I. To co ca³kiem nowego. Zatrzyma³

siê i podniós³ he³m tak, ¿e wizjer spogl¹da³ wprost w oczy Bos-

ska. Szkoda ¿e nie pomyla³e o wszystkim.

Tak? Na przyk³ad?

Nieraz wystarczy przeoczyæ jeden malutki szczegó³ Boba

Fett podniós³ rêkê i postuka³ siê w bok he³mu. Zostawi³e nie-

tkniêty mój komunikator.

Ostro¿nie, pomyla³ Bossk. Ten ³otr bawi siê z tob¹ w kotka

i myszkê.

Te¿ mi co powiedzia³. Kogo wezwiesz na pomoc? Je-

stemy tutaj sami, a w tym sektorze galaktyki nie ma innych stat-

ków. Wierz mi, sprawdzi³em tak¿e i to. Kciukiem wskaza³ za sie-

bie. A ten znokautowany szturmowiec te¿ pewnie nie przyjdzie ci

z pomoc¹ w najbli¿szym czasie. Wiêc ruszaj. Poka¿, ¿e masz jaja,

i sam, o w³asnych si³ach wejd do luzy. Nie masz innego wyjcia.

Boba Fett nie odpowiedzia³. Bosskowi wyda³o siê, ¿e s³yszy

st³umiony szept, jakby Fett przemawia³ do mikrofonu komunika-

tora ukrytego wewn¹trz he³mu. Minê³o kilka sekund, po których

Bossk by³ ju¿ ca³kiem pewien, ¿e co us³ysza³. Jedna z szafek

magazynowych za jego plecami otworzy³a siê; jej metalowe drzwi,

rozhermetyzowane, unios³y siê w górê.

Niez³a sztuczka Bossk nawet nie zamierza³ siê odwra-

caæ, ¿eby sprawdziæ, co siê dzieje. Jeli s¹dzisz, ¿e takim g³upim

dowcipem zmusisz mnie do odwrócenia od ciebie wzroku i miota-

cza, to bardzo mnie rozczarowa³e. Spodziewa³em siê po tobie

czego lepszego ni¿ prób odwrócenia mojej uwagi szelestem wy-

wo³anym przez komunikator.

W porz¹dku. A teraz lepiej?

Zbarania³. Te s³owa wypowiedzia³ inny g³os, i to dok³adnie za

jego plecami. Bossk by³ jeszcze bardziej zaskoczony, kiedy nagle

poczu³ na potylicy zimny dotyk lufy miotacza.

Dopiero wtedy rozpozna³ ten g³os.

Zuckuss!

Lufa miotacza nie ruszy³a siê z jego karku.

Zgadza siê odpar³ Zuckuss, wci¹¿ ukryty za jego pleca-

mi. A teraz mo¿e ³askawie opucisz broñ. Naprawdê nie lubiê,

kiedy kto celuje w mojego partnera.

Ja to wezmê. Boba Fett zrobi³ krok do przodu i wyj¹³

miotacz z nagle sparali¿owanej rêki Bosska. Ruchem lufy wskaza³

mu klatkê. Stañ sobie tam.

237

Bossk wymrucza³ d³ug¹ litaniê gard³owych trandoszañskich

przekleñstw, ale pos³usznie wycofa³ siê pod durastalowe prêty.

I kto tu mówi o nieczystych zagraniach? Jego oczy zwê-

zi³y siê w szparki, gdy spojrza³ na Zuckussa. Wcale nie umar³e.

Staram siê tego unikaæ, kiedy tylko mogê. Miotacz trzy-

many w d³oniach Zuckussa odbi³ siê w jego ogromnych, owadzich

oczach jak w lustrze. Choæ mojej rasie ³atwo przychodzi udawa-

nie nieboszczyka. Spomiêdzy rurek aparatu oddechowego wyj¹³

dwie miniaturowe butle sprê¿onego amoniaku. Jeli pochodzi siê

z planety takiej jak Gand, gdzie ¿yj¹ zarówno istoty oddychaj¹ce

tlenem, jak i amoniakiem, trzeba umieæ siê przystosowaæ. W bo-

gatym w tlen rodowisku mogê w ogóle przestaæ oddychaæ i ukryæ

wszelkie zewnêtrzne oznaki ¿ycia. Zazwyczaj potrafiê wytrzymaæ

przez kilka minut, ale jeli mam to podniós³ do góry zestawy

powietrzne nie ma problemu, mo¿e byæ nawet kilka dni. W³aci-

wie to nawet wspania³y relaks.

I bardzo po¿yteczny odpar³ Boba Fett. Odkry³em, ¿e

kiedy ma siê do czynienia z Trandoszaninem, dobrze jest mieæ pod

rêk¹ jeszcze jednego partnera.

Ty oliz³y Bosskowi zabrak³o s³ów, wiêc tylko bezsil-

nie zacisn¹³ w piêci szponiaste ³apy. Nie wiedzia³, której ze stoj¹-

cych przed nim dwóch istot nienawidzi³ bardziej.

Jak mog³e to zrobiæ? warkn¹³ na Zuckussa. Przecie¿

pracowalimy razem, bylimy prawdziwymi partnerami

Biznes to biznes Zuckuss lekko wzruszy³ ramionami.

A Boba Fett z³o¿y³ mi ofertê, której po prostu nie potrafi³em odrzu-

ciæ. Mówimy o czterdziestu procentach ceny za towar w klatce.

Czterdzieci! Ja da³bym ci ca³e piêædziesi¹t!

Tak, ale có¿ Zuckuss z ¿alem pokrêci³ g³ow¹. Nie

jeste teraz w pozycji do negocjacji.

Bossk zamilk³, jeli nie liczyæ zgrzytania k³ów i pulsu t³uk¹ce-

go mu siê w skroniach. Zdrada istot rozumnych zawsze doprowa-

dza³a go do furii.

A ty Bossk zwróci³ przekrwione oczy w stronê Boby

Fetta. Planowa³e to przez ca³y czas, mo¿e nie?

Tak samo, jak ty planowa³e swoje Boba Fett wsadzi³ za

pas pistolet laserowy, który zabra³ Bosskowi. Wyci¹gn¹³ do stoj¹-

cego obok Zuckussa pust¹ d³oñ. Daj mi swój miotacz.

Co? wielkie oczy Zuckussa zrobi³y siê ze zdumienia jesz-

cze wiêksze. Dlaczego?

238

Po prostu mi go daj.

Zuckuss poda³ mu broñ.

Dziêki. Boba Fett szybko sprawdzi³ poziom na³adowania

ogniwa zasilaj¹cego, podniós³ broñ i wycelowa³ w Zuckussa. A te-

raz stañ tam ko³o niego.

Co co ty robisz?

Boba Fett sugestywnie poruszy³ miotaczem.

Mo¿esz stan¹æ ko³o Bosska albo zabijê ciê tam, gdzie sto-

isz. Wybór nale¿y do ciebie.

Myla³em Zuckuss potrz¹sn¹³ g³ow¹ ze zgroz¹, ale sta-

n¹³ obok Bosska pod cian¹ ³adowni Niewolnika I. Myla³em,

¿e jestemy partnerami

Ty idioto! Bossk nie móg³ wytrzymaæ odrazy, jaka w nim

wezbra³a, i otwart¹ d³oni¹ paln¹³ Zuckussa w g³owê. Nigdy w ¿y-

ciu nie dawaj broni komu takiemu jak on.

A sk¹d niby mia³em wiedzieæ? Zuckuss potar³ uderzone

miejsce. Ufa³em mu

To by³ twój pierwszy b³¹d. Boba Fett szachowa³ obu jed-

nym pistoletem, trzymanym w okrytej rêkawic¹ d³oni. Spojrza³ na

Bosska. A twoim b³êdem by³o przekonanie, ¿e ci ufam. Od po-

cz¹tku wiedzia³em, ¿e masz zamiar mnie wyeliminowaæ natych-

miast, jak tylko towar znajdzie siê w moim posiadaniu.

W porz¹dku skin¹³ gow¹ Bossk, rozk³adaj¹c rêce na

boki. To uczciwa ocena. Nie mo¿esz mieæ mi za z³e, ¿e próbo-

wa³em. I naprawdê pomog³em ci z³apaæ Vossonta. Wiêc mo¿e

zapomnijmy o tej czêci mojego planu i przeka¿my go Kudarowi

Mubatowi, a nagrodê podzielmy pó³ na pó³, tak jak mielimy to

zrobiæ od pocz¹tku.

Hej! A co ze mn¹? zaprotestowa³ Zuckuss jêkliwie. Co

ja dostanê?

¯aden z was nic nie dostanie odpar³ Boba Fett z wyj¹tkiem

strza³u z miotacza miêdzy oczy. Moja cierpliwoæ ma swoje granice.

Uwa¿am, ¿e Zuckuss ma racjê. Wycelowany w Bosska

miotacz znacznie przyspieszy³ jego procesy mylowe. Uczciwoæ

to uczciwoæ. Stan¹³ za Zuckussem i po³o¿y³ mu na ramionach

szponiaste ³apy. W koñcu nie próbowalimy zrobiæ niczego inne-

go ni¿ ty. No wiesz, graæ tak, ¿eby wygraæ.

Masz racjê. Miotacz nawet nie drgn¹³ w d³oni Boby Fet-

ta. Wy gralicie, ¿eby wygraæ, i ja gra³em, ¿eby wygraæ. Jedyna

ró¿nica polega na tym, ¿e ja wygra³em.

239

Bossk nie odezwa³ siê wiêcej. Zamiast tego jednym p³ynnym

ruchem z³apa³ Zuckussa, poderwa³ go do góry i rzuci³ nim w Bobê

Fetta. Przeraliwie wymachuj¹ca wszystkimi koñczynami postaæ

jeszcze nie zd¹¿y³a uderzyæ w cel, kiedy Bossk na ugiêtych nogach

popêdzi³ na drug¹ stronê statku. Zanim skoczy³ w jedyn¹ dla siebie

drogê ucieczki, promieñ z miotacza osmali³ mu ³uski na ramieniu.

Sprawdzaj¹c instalacje Niewolnika I, ju¿ wczeniej zauwa¿y³

okr¹g³y w³az do pomocniczej kapsu³y ratunkowej. Kapsu³a musia³a

stanowiæ czêæ oryginalnego wyposa¿enia statku, zainstalowanego

jeszcze w Zak³adach Stoczniowych Kuat, gdy firma budowa³a go

na zamówienie Boby Fetta. Trudno uwierzyæ, ¿e Boba Fett w ogóle

kiedykolwiek skorzysta³by z tego urz¹dzenia. Bossk nie by³ nawet

pewny, czy kapsu³a jest sprawna, bo zewnêtrzne uszczelnienie wi¹-

zek kabli zosta³o odkrêcone i zdjête, jakby Fett ju¿ dawno postano-

wi³ zdemontowaæ mechanizm wyrzutni i ca³¹ kapsu³ê. Jednak warto

by³o spróbowaæ. Gor¹ce iskry sparzy³y mu plecy, gdy kolejny strza³

trafi³ w przegrodê nad jego g³ow¹. W³az kapsu³y otworzy³ siê i Bossk

da³ nura do ciemnego, ciasnego wnêtrza.

Nigdzie siê chyba nie wybierasz, Bossk

Bossk wysun¹³ g³owê zza krawêdzi w³azu i zobaczy³, ¿e Zuckuss

le¿y na pod³odze ³adowni, os³aniaj¹c g³owê obiema rêkami. Nad nim

sta³ okryty zbroj¹ Boba Fett z miotaczem wycelowanym w kapsu³ê.

Ju¿ da³em sygna³ do kokpitu i dokona³em obejcia sekwen-

cji odpalenia. Miotacz w d³oni Fetta celowa³ dok³adnie w cen-

tralny punkt w³azu. Dla ciebie to koniec imprezy. Dos³ownie.

Mo¿e odpowiedzia³ Bossk. Cofn¹³ siê w g³¹b kapsu³y

i starannie przeszuka³ kieszenie pasa. Nie mia³ przy sobie broni,

ale znalaz³ co, co jeszcze mog³o mu siê przydaæ: niewielki obiekt,

jeden z elementów, które powyjmowa³ z obwodów Niewolnika I,

gdy rozbraja³ pok³adowe systemy obronne. Kiedy wcisn¹³ guzi-

czek na szczycie niewielkiego cylindra, wzd³u¿ jego boku zaczê³y

wêdrowaæ maleñkie, czerwone wiate³ka. Nie zdejmuj¹c kciuka

z przycisku, wyci¹gn¹³ rêkê tak, by Fett móg³ go zobaczyæ przez

otwarty w³az.

Pogadajmy.

Zuckuss ostro¿nie uniós³ g³owê z pod³ogi ³adowni.

Bossk! On te¿ zauwa¿y³ urz¹dzenie. Co ty wyprawiasz?

Przecie¿ nas pozabijasz!

Mniej wiêcej taki mam plan zgodzi³ siê z nim Bossk.

Nigdzie siê nie wybieram, je¿eli nie zabiorê wszystkich ze sob¹.

240

Podniós³ migaj¹cy cylinder nieco wy¿ej. Fett Wiesz, co to jest,

prawda? Powiniene, to czêæ twojego sprzêtu.

Miniaturowy detonator termiczny odpar³ Boba Fett. Nic

szczególnego. Widzia³em ju¿ istoty, które próbowa³y sobie to i owo

za³atwiæ za pomoc¹ wersji pe³nowymiarowej. Kiedy s¹ takie ma³e

jak ten, mog¹ siê przydaæ tylko do odrzucania czêci pow³oki uszko-

dzonej w czasie wymiany ognia laserowego. I tylko po to trzyma-

³em je na pok³adzie Niewolnika I. Fett potrz¹sn¹³ g³ow¹.

Mo¿esz siê nim wysadziæ, ale jest za s³aby, ¿eby zniszczyæ ca³y

statek.

Nie musi. Bossk odsun¹³ siê ostro¿nie od krawêdzi w³a-

zu. Potrzebujê tylko odpowiednio du¿ej wyrwy w kad³ubie, ¿e-

bycie nie mieli szansy dotrzeæ do Kudara Mubata bez zatrzyma-

nia siê na doæ gruntowny i d³ugi remont. A obaj wiemy, ¿e sprawa

pojmania przez nas Trhina Vossonta ju¿ siê rozesz³a. Chcia³by

wisieæ w przestrzeni w powa¿nie uszkodzonym statku, podczas gdy

ka¿dy ³owca nagród w galaktyce bêdzie próbowa³ ci zwin¹æ ten

cenny towar?

Boba Fett milcza³ przez kilka sekund, wreszcie skin¹³ g³ow¹.

W porz¹dku rzek³. Ubijê z tob¹ interes. Uaktywniê se-

kwencjê odpalenia kapsu³y i bêdziesz móg³ odlecieæ. Ale kiedy na-

sze cie¿ki znów siê skrzy¿uj¹ b¹d przygotowany na najgorsze.

Nie martw siê. Bêdê przygotowany.

Zabezpiecz z powrotem detonator i rzuæ mi go tutaj.

Chyba ¿artujesz warkn¹³ Bossk. Wy³¹czê detonator, kie-

dy ju¿ bêdê bezpiecznie w drodze. Ani sekundy wczeniej.

Jak sobie ¿yczysz. Boba Fett woln¹ rêk¹ siêgn¹³ w dó³

i z³apa³ Zuckussa pod ramiê. Chod, ty te¿ siê przejedziesz.

Co co ty prycha³ przera¿ony Zuckuss, gdy Fett pcha³

go w stronê kapsu³y ratunkowej. Ale ale jeste mi winny

W³anie sp³acam swój d³ug. Z miotaczem przy skroni Zu-

ckussa Boba Fett jednym celnym kopniakiem umieci³ go w kap-

sule. Pozwalam ci ¿yæ.

Wnêtrze kapsu³y ledwie zdo³a³o pomieciæ obu ³owców na-

gród. Krêgos³up Bosska wbija³ siê w zakrzywion¹ cianê i sklepie-

nie, jedno ramiê Zuckussa wgniata³o mu siê w mordê. Odepchn¹³

Zuckussa na bok i zacz¹³ hermetyzowaæ w³az. Pochwyci³ ostatnie

spojrzenie mrocznego, przes³oniêtego wizjerem oblicza Fetta

i wyrzuci³ detonator na zewn¹trz w tej samej chwili, gdy w³az za-

mkn¹³ siê do koñca.

241

Sekwencja odpalenia ju¿ siê rozpoczê³a, jakby kapsu³a by³a ar-

chaiczn¹ metalow¹ kul¹ wystrzelon¹ z muszkietu przez cz³onka jakie-

go prymitywnego plemienia. Potê¿na fala wstrz¹su spowodowana

detonacj¹ wewn¹trz statku rzuci³a Bosskiem i Zuckussem o cianê

kapsu³y, która jednak bezpiecznie wyprysnê³a ze swojej nawy.

Po co to zrobi³e? Szybkoæ kapsu³y b³yskawicznie usu-

nê³a j¹ ze strefy skutków wybuchu. Zuckuss otar³ krew z rozciêcia

na czole i skuli³ siê pod cian¹ w jednym koñcu ciasnej kabiny.

Gdyby eksplodowa³o o pó³ sekundy wczeniej, nie zdo³alibymy

siê odpaliæ!

I tak nie dalibymy rady uciec, gdyby Boba Fett zd¹¿y³

obróciæ statek i ustrzeliæ nas z dzia³a laserowego. Bossk nachyli³

siê i oplót³ kolana muskularnymi ramionami. Chcia³em siê tylko

upewniæ, ¿e bêdzie mia³ zajêcie, dopóki nie znajdziemy siê poza

zasiêgiem strza³u.

Jasne, to dobry pomys³. Zuckuss zacz¹³ siê wierciæ, pró-

buj¹c wygospodarowaæ dla siebie trochê wiêcej miejsca we wnê-

trzu kapsu³y. Dla odmiany czujê, ¿e bêdê sobie musia³ poszukaæ

jakiego bardziej solidnego partnera doda³ z niechêci¹. Jego owa-

dzie oczy unios³y siê w górê, jakby szukaj¹c w otaczaj¹cej prze-

strzeni jakiejkolwiek wskazówki co do kierunku lotu kapsu³y.

Jak s¹dzisz, gdzie ta puszka nas wywiezie?

Kto wie? O ile Bossk siê orientowa³, wybór miejsca prze-

znaczenia nie znajdowa³ siê w zakresie mo¿liwoci tych urz¹dzeñ;

zazwyczaj by³y one zaprogramowane tak, aby odszukaæ i namie-

rzyæ najbli¿sz¹ nadaj¹c¹ siê do zamieszkania planetê. Dowiemy

siê, kiedy dolecimy.

Mia³ ponur¹ pewnoæ tylko w jednej sprawie: ¿e prêdzej czy

póniej, w ten czy inny sposób, znajdzie powrotn¹ drogê do Boby

Fetta.

A wtedy zap³aci mi za wszystko, przysiêga³ sobie Bossk.

Lepiej póno ni¿ wcale.

Uszkodzenia nie by³y du¿e i ³atwo je by³o naprawiæ. Nast¹pi³

chwilowy spadek cinienia atmosfery na pok³adzie Niewolnika I,

gdy powietrze zaczê³o uciekaæ przez otwór wybity przez detonator

termiczny, rzucony przez Bosska w charakterze gestu po¿egnalne-

go. Jednak eksplozja uaktywni³a uk³ady zabezpieczenia homeosta-

tycznego statku i zarówno konstrukcja pow³oki, jak i jej powierzchnia

16 Spisek Xizora

242

w okolicy w³azu do kapsu³y ratunkowej zasklepi³y siê b³yskawicz-

nie, niczym szybko goj¹ca siê rana na miêkkim ciele ¿ywej istoty.

Zanim jeszcze wewnêtrzne cinienie statku zd¹¿y³o siê ustabi-

lizowaæ, Boba Fett wzi¹³ siê do roboty, staraj¹c siê zminimalizo-

waæ skutki eksplozji. He³m mandaloriañskiej zbroi zawiera³ w³asne

zasilanie w powietrze wystarcza³o ono najwy¿ej na kilka minut,

ale akurat tyle by³o mu potrzeba, ¿eby w porê dotrzeæ do pok³ado-

wych zasobów tlenu. Teraz bardziej martwi³ siê o stan zdrowia

swojego towaru w ³adowni statku. Trhin Vossont zachowa war-

toæ tylko wtedy, jeli pozostanie przy ¿yciu. Fett chwyci³ z jednej

z szafek butlê z tlenem i b³yskawicznie przy³o¿y³ maskê tlenow¹

do twarzy dusz¹cego siê ju¿ Vossonta. Powieki szturmowca trze-

pota³y przez chwilê, jakby szok spowodowany niedotlenieniem

wystarczy³, aby przywróciæ mu przytomnoæ, ale szybki cios

w skroñ wystarczy³, aby znów bezpiecznie j¹ straci³.

Koniecznoæ zajêcia siê towarem odwróci³a uwagê Boby Fetta

i uniemo¿liwi³a zrewan¿owanie siê odlatuj¹cemu Bosskowi. Tym-

czasem uszkodzenia Niewolnika I zosta³y zabezpieczone, a wszyst-

kie systemy powróci³y do stanu stabilnoci. Boba Fett poszed³ do

kokpitu i stwierdzi³, ¿e po kapsule ratunkowej znikn¹³ wszelki lad

zarówno w przestrzeni, jak i na ekranach skanerów. Te¿ dobrze,

pomyla³. Zemsta rzadko stanowi³a u niego cel sam w sobie, a tym

razem zdecydowanie nie by³a warta zw³oki w podró¿y. Jeli jeszcze

kiedy natknie siê na Trandoszanina, zajmie siê nim staranniej.

Na razie mia³ na g³owie inny niedokoñczony interes. Im szyb-

ciej dostarczy do miejsca przeznaczenia towar, zainkasuje nagrodê

i siê ulotni, tym lepiej siê poczuje. Pod jednym wzglêdem Bossk

mia³ racjê: im d³u¿ej tu zostanie, tym ³atwiej ci¹gnie na siebie uwagê

innych ³owców nagród. Oczywicie, obroni³by siê przed nimi bez

trudu, ale po co podejmowaæ niepotrzebne wysi³ki? Boba Fett po-

chyli³ siê nad uk³adami kontrolnymi statku, odczytuj¹c wskazania

mierników i próbuj¹c z ich wskazañ oceniæ stan techniczny statku.

W mniej ni¿ standardow¹ jednostkê czasu póniej zna³ ju¿

odpowied. Statek dotrze na miejsce, ale w bardzo kiepskim sta-

nie. Po dok³adnym sprawdzeniu uszkodzonej czêci przy u¿yciu

przenonego zestawu do diagnostyki strukturalnej pow³oki Boba

Fett opuci³ ³adowniê i wróci³ do kokpitu. Komputer pok³adowy

przetrawi³ cyfry, które Fett do niego wprowadzi³, i dokona³ anali-

zy. Wyniki nie by³y dobre. Niewolnikowi I nie zagra¿a³o znisz-

czenie, ba, móg³ nawet podró¿owaæ bez ograniczeñ czasowych,

243

ale pod warunkiem ¿e z prêdkoci¹ podwietln¹. Eksplozja doko-

na³a sporych zniszczeñ w dyszach bocznych silników do precy-

zyjnych manewrów, znacznie ograniczaj¹c mo¿liwoci i zwrotnoæ

statku. Naprê¿enia zwi¹zane z przeskokiem w prêdkoæ nadwietl-

n¹ spowodowa³yby oderwanie od kad³uba wa¿nych powierzchni ste-

ruj¹cych. Niewolnik I dotar³by zapewne do sieci Kudara Mubata,

ale jako kutykaj¹cy kaleka.

Nie mia³ wyboru. Jeli pozostanie w tym sektorze i zajmie siê

naprawami, bêdzie ³atwym celem dla ka¿dego, kto ma na oku jego

cenny ³adunek. Bezpieczeñstwo, niezbêdne do wy³adowania to-

waru, le¿y po drugiej stronie galaktyki

Bezpieczeñstwo i ogromna sterta kredytów. Nie, nie ma ¿ad-

nego wyboru. ¯adnego.

Uwa¿nie i precyzyjnie zacz¹³ wprowadzaæ parametry do kom-

putera nawigacyjnego, przygotowuj¹c siê do skoku w nadprzestrzeñ.

Odezwa³ siê wywiadowca zameldowa³ specjalista ³¹czno-

ci Czarnego S³oñca. Statek Boby Fetta w³anie wyruszy³ z miej-

sca, gdzie widziano go po raz ostatni.

Bardzo dobrze odpar³ ksi¹¿ê Xizor, odwracaj¹c siê od

g³ównego iluminatora swojej kabiny na pok³adzie Megiery. W tej

chwili widaæ by³o tylko usian¹ gwiazdami pustkê przestrzeni.

Uprzed wszystkich. Prawdopodobnie nied³ugo siê tu zjawi.

Jak pan sobie ¿yczy, sir.

Upewnij siê, ¿e wszyscy rozumiej¹ Xizor na moment za-

trzyma³ spojrzenie na podw³adnym, po czym powróci³ do kontem-

placji jasnych punktów galaktyki. Musimy byæ przygotowani na

jego przyjêcie doda³ i umiechn¹³ siê lekko. W sposób, na jaki

zas³uguje.

Specjalista ³¹cznociowiec szybko skin¹³ g³ow¹ na znak zro-

zumienia i pospieszy³ wykonaæ rozkazy.

Ksi¹¿ê Xizor skrzy¿owa³ ramiona na piersi i pogr¹¿ony w roz-

kosznych medytacjach do po³owy przys³oni³ oczy powiekami.

Szybka mieræ, ale pewna, pomyla³. Có¿ mo¿e byæ lepszego

dla kogo takiego jak Boba Fett?

244

R O Z D Z I A £

DZI

Dowiedzia³a siê wszystkiego? zapyta³ Boba Fett, spogl¹-

daj¹c przez ramiê na kobietê stoj¹c¹ w progu kokpitu. Wszyst-

kiego, co chcia³a wiedzieæ?

Neelah potrz¹snê³a g³ow¹.

Postanowi³am, ¿e dam Dengarowi trochê odpocz¹æ od-

powiedzia³a. Przerwa³ w najciekawszym momencie doda³a,

umiechaj¹c siê z³oliwie. W³anie mia³e zostaæ zabity.

Który to raz?

A co to ma za znaczenie? na twarzy Neeli odmalowa³o siê

co w rodzaju podziwu. Opowiadanie twojej historii to bardzo

d³ugie zajêcie.

Bywa³em tu i tam Teraz ju¿ nie musia³ bez przerwy

zwracaæ uwagi na uk³ady sterownicze Wciek³ego Psa. Kurs

statku zosta³ ustawiony. Jeli inne istoty uwa¿aj¹ to za co nie-

zwyk³ego, to ich sprawa. Ja po prostu zajmujê siê swoimi intere-

sami.

Morderczymi interesami, jeli wierzyæ temu, co s³ysza³am.

Takie jest ¿ycie.

Dla ciebie.

Tylko to siê liczy.

Neelah obrzuci³a go spojrzeniem pe³nym niesmaku.

Zaczynam siê zastanawiaæ, czy przebywanie z tob¹ to do-

bry pomys³.

Wszystko jest wzglêdne spokojnie odpowiedzia³ Fett.

Mo¿e ze mn¹ jeste teraz bezpieczniejsza ni¿ gdziekolwiek indziej.

Co masz na myli?

245

W galaktyce bardzo wiele siê teraz dzieje Boba Fett ru-

chem g³owy wskaza³ na iluminator. Przes³uchiwa³em w³anie in-

formacje na g³ównych pasmach dostêpnych czêstotliwoci. Szy-

kuje siê wielka konfrontacja pomiêdzy Imperium a Sojuszem

Rebeliantów gdzie w pobli¿u Endora. Ca³e si³y Imperium zmie-

rzaj¹ w kierunku tego punktu. Gdyby s¹dziæ z pozorów, mo¿e to

byæ co wielkiego. I decyduj¹cego.

No to co? Neelah nie wydawa³a siê wstrz¹niêta. Z tego,

co mówi³ Dengar, wywnioskowa³am, ¿e zawsze jako potrafi³e

prze¿yæ, niezale¿nie od tego, kto by³ na wierzchu.

To siê udaje odpar³ jeli w galaktyce jest wiêcej ni¿ jed-

na si³a d¹¿¹ca do dominacji. Wiele mo¿na dokonaæ pod samym

nosem nawet takiego despoty jak Imperator Palpatine, o ile jego

uwaga jest skupiona na przeciwniku doæ silnym, aby stanowi³ dla

niego wyzwanie. Sojusz Rebeliantów sprawi³ mu do tej pory wiele

problemów, ale mam wra¿enie, ¿e szczêliwa passa Rebeliantów

dobiega koñca. Palpatine mia³ wiele okazji, ¿eby rozszyfrowaæ ich

s³aboci, i teraz zamierza ich zmia¿d¿yæ raz na zawsze.

A ty s¹dzisz, ¿e mu siê to uda?

Nie zak³ada³bym siê, ¿e nie Boba Fett z powrotem od-

wróci³ fotel pilota do pulpitu sterowniczego. A kiedy to ju¿ siê

stanie, galaktyka stanie siê miejscem znacznie zimniejszym, bar-

dziej ponurym i zabójczym. Cokolwiek sobie mylisz, jestem przy-

najmniej wolnym strzelcem i motywuje mnie wy³¹cznie zysk. Z Im-

peratorem Palpatineem jest nieco inaczej.

Obejrza³ siê przez ramiê. Neelah powoli skinê³a g³ow¹, pogr¹-

¿ona we w³asnych mylach. Fett wiedzia³, ¿e ocenia swoje szanse

prze¿ycia w takiej galaktyce, jak¹ jej opisa³. Czu³, ¿e dziewczyna

nie jest na tyle g³upia, ¿eby ¿ywiæ jakiekolwiek nadzieje. Wiedzia³

jednak, ¿e to jej nie powstrzyma.

Podobnie jak nie powstrzyma jego.

Boba Fett nie musia³ siê ogl¹daæ, aby wyczuæ, ¿e znowu jest

sam w kokpicie. Neelah wróci³a do ³adowni statku. Rozpar³ siê

wygodnie w fotelu pilota i p³asko po³o¿y³ d³onie na porêczach.

Wkrótce Wciek³y Pies dotrze do kresu swojej podró¿y. Teraz

pozosta³o mu ju¿ tylko czekanie w pe³niej gotowoci. To i pew-

noæ mierci. Swojej lub tej drugiej istoty.

Podobnie jak to by³o kiedy, gdy jego w³asny statek, Niewol-

nik I, wci¹gn¹³ go w pu³apkê. Pu³apkê, w której on, Boba Fett,

mia³ zgin¹æ.