plik

grafika

kwiecień 2006

grafika

GIMP

www.lpmagazine.org

GIMP w praktyce

Mehdi Kabab

IMP (GNU Manipulation Image
Program) jest aplikacją prze-
znaczoną do tworzenia i edy-
cji grafiki bitmapowej. Jest ona

systematycznie  rozwijana,  udoskonalana
i zdobywa coraz większe rzesze użytkow-
ników. Program można wykorzystać zarów-
no do tworzenia niewielkich obiektów gra-
ficznych, jak również do przygotowywania
grafiki na potrzeby stron WWW czy pub-
likacji.  Świetnie  daje  też  sobie  radę  z  ob-
róbką i retuszem zdjęć. Opanowanie GIMP-a
wymaga  oczywiście,  tak  jak  w  przypad-
ku każdego programu, odrobiny praktyki
i wprawy.

Tworzenie tapety

GIMP, w pierwotnym założeniu, miał być
programem do obróbki zdjęć. Możemy go
jednak użyć do wykonania różnego typu
projektów, nie tylko fotomontażu. Przy po-
mocy niniejszego artykułu będziemy mo-
gli  stworzyć  ciekawą  tapetę,  a  przy  oka-
zji  poznamy  wiele  technik  ułatwiających
pracę z programem. Oczywiście, tylko od
nas zależy, do jakich celów wykorzystamy
GIMP-a. Mogą być one inne niż te zapre-
zentowane  poniżej,  ale  metodyka  pracy
pozostanie taka sama.

Zacznijmy od stworzenia nowego do-

kumentu (Plik–>Nowy lub [Ctrl]+[N]) o wy-
miarach 1600x1200 pikseli i rozdzielczości
72 dpi. Kolor tła nie jest w tej chwili istot-
ny (zmienimy go nieco później), ale biały
zapewni nam najlepszą widoczność. Stwo-
rzony dokument posłuży nam za podsta-
wę (punkt wyjściowy) dla naszej tapety.

Musimy wybrać głównego bohatera

naszej scenerii. U nas będzie to słoń. Otwórz-
my dokument graficzny elephant.jpg, za-

mieszczony  na  płycie  CD/DVD  (Plik–>
Otwórz  lub  [Ctrl]+[O]).  Aby  go  przenieść
w formie sylwetki, będziemy musieli użyć
trybu  maskowania.  W  tym  celu  możemy
wykorzystać jedną z wielu technik ofero-
wanych przez GIMP-a:

• narzędzie Odręczne zaznaczanie obszarów

(skrót klawiaturowy [F]), przy pomocy
którego odręcznie zaznaczamy obszar,
z którego chcemy skorzystać;

• tzw. “Inteligentne” nożyczki, czyli Zazna-

czanie kształtów w obrazie (skrót [I]), któ-
re pozwalają na zaznaczanie obszarów
poprzez przechodzenie wzdłuż linii
krzywych oddzielających fragmenty
o znacznym kontraście;

• maskowanie za pomocą Różdżki (skrót

[Z]),  która  umożliwia  automatyczne
zaznaczenie  obszarów  o  podobnych
właściwościach kolorów (stopień “wra-
żliwości”  różdżki  możemy  zmieniać
w opcjach narzędzia);

Na CD/DVD

Na płytach CD/DVD znajdują się

wszystkie materiały potrzebne do

stworzenia tapety omawianej

w artykule.

DVD

Po uruchomieniu Linux+ Live

DVD możesz zapoznać się

z GIMP-em i stworzyć tapetę

omawianą w artykule (dostępne

są wszystkie materiały).

O autorze

Nieco ponad rok temu autor

odkrył GIMP-a. Zachwycony

jego możliwościami

i praktycznym, wygodnym

interfejsem, wnosi swój wkład

w jego rozpowszechnienie

i popularyzowanie w krajach

francuskojęzycznych. Poza tym,

autor prowadzi stronę internetową

(http://gimp4you.eu.org/),

oferującą rozmaite pomoce dla

osób chcących dobrze poznać

ten program.

Warstwy i ścieżki

Pomimo,  że  te  dwa  okna  są  do  siebie
podobne,  nie  mają  one  ze  sobą  nic
wspólnego.  Warstwy  pozwalają  wyod-
rębnić różne elementy, ale nie można sto-
sować do nich efektów, trybów przenika-
nia itd. Warstwy ścieżek pokazują wyłącz-
nie już narysowane ścieżki, abyśmy mogli
później do nich wrócić. Tak więc rysunek
zamieszczony  na  warstwie  ścieżek  nie
istnieje  na  warstwie  tradycyjnej,  dopóki
nie zastosujemy do niej jakiegoś koloru.
Z tego powodu jeden rysunek może być
z  łatwością  używany  na  różnych  war-
stwach.

grafika

kwiecień 2006

grafika

GIMP

www.lpmagazine.org

• tryb Szybkiej maski ([Shift]+[Q]), w której

czerwony filtr pokrywa obraz i przy
pomocy narzędzi do rysowania, gum-
ki, jak również koloru czarnego i bia-
łego, musimy wymazać kolor czerwo-
ny widniejący na obiekcie do selekcji;
jak tylko wyjdziemy z tego trybu (po-
nowne wciśnięcie [Shift]+[Q]), wszys-
tko, co nie jest czerwone, stanie się
zaznaczeniem;

• narzędzie Tworzenie i modyfikowanie

ścieżek (w dalszej części artykułu będzie-
my używali krótszej nazwy: Ścieżki)
(skrót [B]), które działa w oparciu
o krzywe Béziera.

Istnieje możliwość łączenia tych technik
– wszystko będzie zależeć przede wszyst-
kim od typu elementu przeznaczonego do
maskowania, jak również od jego otocze-
nia.

Odcienie kolorów otaczających główny

obiekt naszego rysunku są bardzo podo-
bne  do  jego  barwy,  a  jego  zaokrąglo-
ne  kształty  sprawiają,  że  użycie  Różdżki
lub Inteligentnych nożyczek może nie przy-
nieść  oczekiwanych  efektów.  Podobnie
będzie  w  przypadku  Odręcznego  zazna-
czania obszarów. Zapowiada się, że będzie
dość trudno, gdyż krzywe dość ciężko od-
tworzyć, a z tego względu jakość masko-
wania może nie być zadowalająca. Tech-
nika maskowania polegająca na kreśleniu
krzywych  Béziera  będzie  w  tym  przy-
padku  najodpowiedniejsza  i  najskutecz-
niejsza.

Praca z krzywymi Béziera

Narzędzie Ścieżki daje nam swobodę w ry-
sowaniu  zarówno  prostych,  jak  i  złożo-
nych form. Posiadamy przy tym nieogra-
niczoną  możliwość  powrotu  do  naryso-
wanego  kształtu,  jeśli  tylko  zechcemy  go
zmienić.  Na  początku  może  nas  zniechę-
cić  to  narzędzie  ze  względu  na  jego  sto-
sunkowo mało intuicyjną obsługę, ale gdy
już dobrze poznamy sposób posługiwania
się  krzywymi,  okażą  się  one  nieocenioną
pomocą w tworzeniu i edycji obrazów.

Zasada działania

Ścieżki składają się z segmentów, które
tworzymy poprzez dodawanie punktów
pojedynczym kliknięciem myszki. Istnieją
dwa rodzaje punktów:

• węzły – przechodzą przez nie ścieżki

(można je przesuwać w trakcie edycji),

• punkty kontrolne (kwadraciki) – umoż-

liwiają wykrzywianie, wyginanie oraz
modelowanie segmentów poprzez dzia-
łanie na ich stycznych (“wąsach”, po-
wodujących odkształcenie danego seg-
mentu).

Maskowanie  przy  pomocy  ścieżek  spro-
wadza  się  do  odgraniczenia  elementu  za
pomocą  segmentów  poprzez  dodawanie
węzłów,  które  zostaną  następnie  zamie-
nione w punkty kontrolne. Działając na ich
stycznych,  należy  spróbować  nadać  seg-
mentom  kształt  najbardziej  zbliżony  do
kształtu  obiektu,  który  chcemy  uzyskać.

Tak stworzone ścieżki zostaną później za-
mienione w zaznaczenie.

Istnieją dwa sposoby tworzenia zazna-

czenia przy pomocy ścieżek. Pierwszy po-
lega  na  na  stworzeniu  ścieżki  wielokąt-
nej, bez stycznych, mającej na celu szybko
wyodrębnić  kształt,  a  później,  w  drugim
etapie na edycji stycznych. Druga metoda
polega  na  przesuwaniu  stycznych  jedno-
cześnie przy tworzeniu węzłów. W naszym
przykładzie użyjemy drugiej techniki.

Praktyka

Pilnując,  aby  w  okienku  opcji  narzędzia
Ścieżka był aktywny tryb Rysuj (lub Projek-
towanie,  w  zależności  od  wersji  GIMP-a,
jaką posiadamy), dodajemy nasze punkty
na końcach każdej krzywej, tworząc w ten
sposób kontur słonia. Klikając, aby dodać
punkty,  jednocześnie  przesuwamy  mysz-
ką  w  jednym  kierunku,  aby  pokazały  się
wiązki stycznych. Dopasowujemy je wtedy
tak, aby móc modelować (wyginać) nasze
segmenty. Rysunek 2 ilustruje początkowe
czynności. Powtarzamy te operacje, aż cał-
kowicie obrysujemy sylwetkę słonia. Jeśli
zdarzy  się,  że  zauważymy  brak  punktu
pomiędzy  dwoma  innym  punktami,  kli-
kamy  na  segment,  przytrzymując  jedno-
cześnie  wciśnięty  klawisz  [Shift].  W  celu
zamknięcia  ścieżki,  wystarczy  kliknąć  na
przeciwny  koniec  ścieżki,  przytrzymując
wciśnięty klawisz [Ctrl] (na końcu wskaź-
nika powinien pojawić się symbol przypo-
minający odwrócone “U”).

Rysunek 1.

Przyszłe tło

Rysunek 2.

Początek rysowania ścieżki

– wykonujemy operacje na stycznych, aby
odpowiednio wymodelować segmenty

Sztuczka

Tak jak w celu importowania warstwy do
innego obrazka, opcja przeciągnij i upuść
pozwala stworzyć nowy obraz z warstwy.
Wystarczy przeciągnąć ją do ramki narzę-
dziowej GIMP-a.

grafika

kwiecień 2006

grafika

GIMP

www.lpmagazine.org

Teraz, gdy nasza ścieżka jest zamknię-

ta,  pozostaje  tylko  zmienić  ją  w  zaznacze-
nie. W zakładce Ścieżki, pilnując przy tym,
aby  świeżo  narysowana  ścieżka  została
zaznaczona,  klikamy  na  piąty  przycisk,  li-
cząc od lewej strony, o nazwie Zmień ścieżkę
w zaznaczenie lub, prościej, wybieramy z me-
nu Zaznaczenie–>Ze ścieżki ([Ctrl]+[V]). co spo-
woduje  wykonanie  zaznaczenia  na  rysun-
ku.  W  zakładce  Warstwy  stwórzmy  nową,
przezroczystą  warstwę  (Warstwa–>Nowa  war
stwa...), nazwijmy ją słoń, a później wypeł-
nijmy ją kolorem czarnym (Edycja–>Wypeł-
nij  kolorem  tła  lub  [Ctrl]+[+],).  Teraz  pozo-
staje  nam  tylko  usunąć  zaznaczenie,  więc
w  tym  celu  wchodzimy  do  menu  Zazna-
czenie–>Brak (albo [Shift]+[Ctrl]+[A]).

Wróćmy do naszego początkowego do-

kumentu  i  stwórzmy  nowa  przezroczy-
stą warstwę o nazwie sceneria. Nadal przy
pomocy  narzędzia  Ścieżki  narysujmy  to,
co znajdzie się na naszej ziemi. W propo-
nowanym  przykładzie  dodane  są  jedy-
nie trzy węzły: dwa na brzegach warstwy
i  trzeci  mniej  więcej  pośrodku.  “Bawiąc
się” ich prowadnicami, nadajmy rysunkowi
lekko pofałdowany, pagórkowaty kształt.

Zmieńmy ten rysunek w zaznaczenie,

a później, mając cały czas aktywną świeżo
stworzoną  warstwę,  wypełnijmy  ją  kolo-
rem  czarnym.  Podobnie  jak  przy  tworze-
niu  sylwetki  słonia,  usuńmy  zaznaczenie
([Shift]+[Ctrl]+[A]).

Importowanie elementów

Teraz musimy tylko zaimportować sylwet-
kę słonia (Rysunek 3), jak również sylwet-

kę drzewa do dokumentu z naszą tapetą.
Istnieją dwa sposoby na realizację tego:

• otwarcie obrazka bezpośrednio w war-

stwie poprzez menu Plik–>Otwórz jako
nową  warstwę  (skrót  [Ctrl]+[Alt]+[O])
– tutaj musi być jednak spełnione zało-
żenie, że element został wcześniej zapi-
sany jako rysunek w formacie obsługi-
wanym przez GIMP-a. Otwórzmy plik
tree.xcf  jako nową warstwę w naszym
obrazku.  W  ten  sposób  stworzyliśmy
warstwę o takiej samej nazwie, co do-
kument podstawowy, zawierającą drze-
wo w formie sylwetki;

• przeciągnij i upuść (drag & drop) – prze-

ciągnijmy  po  prostu  warstwę  słoń  do
okienka  z  obrazkiem  docelowym.  Po-
wstanie  w  ten  sposób  kopia  warstwy
nazwaną Kopia słoń.

Rozmieszczanie elementów

Wszystkie elementy obrazka są teraz nie-
uporządkowane. Będziemy musieli je upo-
rządkować, aby nasza scenka przybrała od-
powiednią formę.

Odwracanie

Na początek sprawimy, że słoń będzie pa-
trzył się w drugą stronę. Aby to zrobić, akty-
wujemy  warstwę  słoń,  a  następnie  wybie-
ramy  narzędzie  Obijanie  (Narzędzia–>Na-
rzędzia  przekształcania–>Odbicie  lub  [Shift]+
[F]).  To  narzędzie  pozwala  wykonać  lus-
trzanego  odbicia  w  pionie  lub  poziomie.
W oknie opcji narzędzia aktywujmy typ Po-
ziomo, ponieważ życzymy sobie po prostu,
aby  nasz  słoń  spoglądał  w  lewo,  zamiast
na  prawo.  Klikamy  na  obrazek  (pilnując,
aby warstwa słoń była zaznaczona) w celu
wykonania  tej  zmiany.  Nic  się  nie  dzieje?
Możliwe, że w opcjach narzędzia, opcja Ele-
ment nie została poprawnie ustawiona. Mo-
że  mieć  jedną  z  trzech  wartości:  operowa-
nie  na  warstwie,  na  zaznaczeniu  albo  na
ścieżce. Jak zapewne się domyślacie, należy
tu wybrać pierwszą propozycję, czyli war-
stwę.

Przenoszenie

Ponieważ warstwa słoń jest ciągle zazna-
czeniem, posłużmy się narzędziem Przesu-
nięcie (Narzędzia–>Narzędzia przekształcania
–>Przesunięcie lub klawisz [M]) i przenie-
śmy naszego słonia na prawą stronę doku-
mentu w ten sposób, aby jego nogi stapia-
ły się z ziemią. Starajmy się przy tym, aby
jego pozycja wyglądała naturalnie. Nastę-
pnie powtórzmy tę samą czynność z war-

stwą tree.xcf, ale umieszczając ją po lewej
stronie obrazka (Rysunek 4).

Zapisywanie

Starajmy się regularnie zapisywać naszą
pracę w formacie XCF, czyli w formacie
GIMP-a, posługując się skrótem [Ctrl]+[S].
Dzięki temu unikniemy przykrych rozcza-
rowań i niespodzianek.

Tworzenie nieba

Wybieramy  narzędzie  Gradient  (Narzędzia
–>Narzędzia  rysownicze–>Gradient  lub  kla-
wisz  L),  umożliwiające  wypełnianie  ele-
mentów obrazka gradientem. Kolory prze-
nikają się wtedy nawzajem, w taki sposób,
że jeden kolor przechodzi płynnie w drugi.

W zakładce opcji narzędzia możemy

zdefiniować następujące cechy gradientu:

• Kształt – Gimp oferuje 11 różnych

kształtów gradientów;

• Tryb (Mode) – tryb przenikania się pikseli;
• Krycie (Opacity) – umożliwia ustawie-

nie stopnia nieprzezroczystości (war-
tości krycia) gradientu;

• Gradient – wybór rodzaju gradientu

(udostępnia bazę wcześniej zdefinio-
wanych gradientów, jak również tych,
które sami stworzyliśmy);

• Odwróć – przestawia kolory z pierw-

szego planu i z tła. Ta opcja da taki
sam efekt, jaki otrzymalibyśmy przy
użyciu menu Narzędzia–>Zamień kolory
(klawisz [X]);

• Przesunięcie – zaczyna od wypełnienia

kolorem pierwszoplanowym określo-
nej ilości pikseli, a dopiero później sto-
suje gradient;

• Okresowość – jeśli punkt końcowy gra-

dientu nie dosięgnie krawędzi warstwy,
gradient zostanie powtórzony; zazna-
czenie opcji Brak wyłącza tę funkcję;

• Dithering – umożliwia stworzenie wra-

żenia, że większa ilość koloru została
użyta do wykonania gradientu;

• Nadpróbkowanie adaptywne – poprawia

jakość gradientu, ale w zamian wydłu-
ża czas obliczania.

Przechodzimy do warstwy Tło, a następnie
wybieramy  jako  kolor  pierwszego  planu
pomarańczowy  (np.  Czerwony:  255,  Zie-
lony: 119, Niebieski: 37) i kolor biały jako
barwę tła. Aktywujemy ją w Progu, a póź-
niej trzymając w celu narysowania prostej
wciśnięty  klawisz  [Ctrl],  rysujmy  piono-
wy, liniowy, nieprzejrzysty gradient (kry-
cie  o  wartości  równej  100%)  typu  Kolor

Rysunek 3.

Nasz słoń jako maska

Rysunek 4.

Sceneria

grafika

kwiecień 2006

grafika

GIMP

www.lpmagazine.org

pierwszoplanowy  na  kolor  tła  (format  RGB),
bez  powtórzenia  ani  przesunięcia,  zaczy-
nając  od  mniej  więcej  środka  wysokości
scenerii. Aby góra warstwy nie była zbyt
biała, możemy przekroczyć krawędź obraz-
ka.  Nie  zaczynamy  rysować  od  dołu  ob-
razka po to, aby umożliwić kolorowi pier-
wszoplanowemu wyjść odrobinę poza sce-
nerię. Ma to na celu wywołanie efektu le-
dwie  przebijającego  się  na  powierzchnię
światła o niewielkim kącie padania. Było-
by też możliwe zastosowanie tu opcji Prze-
sunięcie, dostępnej z narzędziem Gradient,
i wykonanie rysunku od samego dołu ob-
razka.

Szczypta realizmu

Na  naszym  obrazku  brakuje  czegoś,  co
nadałoby mu atrakcyjny i spójny wygląd.
Aby temu zaradzić, dodamy kilka chmur.
Otwórzmy  obrazek  clouds.jpg  jako  nową
warstwę,  a  następnie  w  zakładce  warstw
umieśćmy  ją  nad  warstwą  tła.  Posłużmy
się narzędziem Rozciągnij/Zwęź (Narzędzia
–>Narzędzia  przekształcania–>Skalowanie  lub
skrótem [Shift]+[T]), aby zmienić wielkość
warstwy  clouds.jpg.  W  opcjach  narzędzia
wybierzmy interpolację typu Sześcienna dla
otrzymania  lepszego  rezultatu.  W  oknie
dialogowym, które otwiera się po kliknię-
ciu na obrazek, wpiszemy wartość

1857

jako

aktualną szerokość (pierwsza komórka),
a później zatwierdźmy. Mamy również mo-
żliwość wykonania zmiany przy pomocy

myszki, posługując się uchwytami, które
są widoczne na ramce wokół obrazka.
Uchwyt środkowy pomoże nam przenieść
warstwę. Przenieśmy warstwę tak, aby na-
dać naturalny wygląd niebu.

Zmieńmy jej tryb przenikania na Przy-

ciemnij, co spowoduje, tak jak na to wska-
zuje  nazwa,  że  warstwa  stanie  się  nieco
ciemniejsza  i  to,  że  otrzymamy  melanż
kolorów  z  kolorami  warstw  położonych
niżej.  Zmniejszymy krycie warstwy clouds.
jpg do wartości ok. 54%, aby cała kompo-
zycja nabrała bardziej realistycznych kolo-
rów (Rysunek 5).

Słońce

Utwórzmy  nową  przezroczystą  warstwę
i nazwijmy ją słońce. Przy pomocy narzę-
dzia Zaznaczenie eliptyczne (Narzędzia–>Na-
rzędzia  zaznaczania–>Zaznaczenie  eliptyczna
lub  klawisz  [E])  narysujmy  okrąg.  Aby
otrzymać  doskonały,  pełny  kształt  okrę-
gu,  trzymamy  wciśnięty  klawisz  [Shift]
w tym samym  momencie, w którym wyko-
nujemy  zaznaczenie.  Klawisz  [Ctrl]  poz-
woli nam rozciągnąć je we wszystkich kie-
runkach, tzn. że początek naszego zazna-
czenia  stanie  się  jej  punktem  central-
nym.  Klawisz  [Alt]  służy  do  przenosze-
nia selekcji w trakcie rysowania. Nie oba-
wiajmy  się  próbować  różnych  kombi-
nacji skrótów klawiaturowych. Jeśli chce-
my  użyć  jednej  z  tych  funkcji  (mogą  się
one  kumulować),  pilnujmy,  aby  wcisnąć
je,  gdy  tylko  zaczniemy  rysować  zazna-
czenie. Wciśnięcie klawisza [Shift] lub [Ctrl]
na  początku  rysowania  spowoduje  od-
powiednio dodanie lub usunięcie zazna-
czenia,  które  zostanie  zastosowane  do
tego istniejącego. Wypełniamy zaznacze-
nie kolorem żółtym (Czerwony: 255, Zie-
lony:  190,  Niebieski:  13).  Umieszczamy
warstwę pod warstwą chmur (clouds.jpg),
aby słońce było umieszczone na dalszym
planie.

Cały czas zachowując aktywne zazna-

czenie,  tworzymy  nową  przezroczystą
warstwę  i  za  pomocą  narzędzia  Gradient
wykonujemy gradient promienisty (radial)
typu  Tło  na  kolor  pierwszoplanowy  (format
RGB),  wybierając  wcześniej  kolor  szary
(Czerwony:  152,  Zielony:  152,  Niebieski:
152)  jako  kolor  pierwszego  planu  i  biały
jako kolor tła. Początek rysunku jest punk-
tem  centralnym  (w  przybliżeniu)  zazna-
czenia,  a  jego  kraniec  nie  wykracza  poza
to zaznaczenie. Ustawmy warstwę w tryb
przenikania Przyciemnij; słońce, na począt-
ku  żółte,  staje  się  coraz  bardziej  pomarań-

czowe na brzegach. Jeśli tak się nie dzieje,
trzeba  sprawdzić,  czy  rzeczywiście  ostat-
nia stworzona warstwa znajduje się powy-
żej  warstwy  słońce.  Zważywszy,  że  tryb
przenikania  warstwy  jest  ustawiony  na
Przyciemnij,  regulując  jej  kontrasty  i  jej
światło dojdziemy do  oczekiwanego efek-
tu. Wejdźmy do Warstwa–>Kolory–>Jasność
i Kontrast, a następnie wyregulujmy war-
tości. Gdy już znajdziemy efekt, na który
liczyliśmy  (tutaj  wartość  -65  dla  jasności
i  75  dla  kontrastu),  zatwierdzamy,  aby
zastosować  wprowadzone  zmiany.  Teraz
możemy usunąć zaznaczenie.

Jesteśmy już zadowoleni z koloru słoń-

ca, ale musimy dodać jeszcze lekkie, roz-
proszone światło, aby efekt nie raził wzro-
ku. W tym celu tworzymy nową, przezro-
czystą warstwę światło, a później wybiera-
my  narzędzie  Gradient.  Ustawiamy  kolor
pierwszoplanowy na pomarańczowy (Czer-
wony:  255,  Zielony:  118,  Niebieski:  35)
i rysujemy nieprzezroczysty gradient pro-
mienisty  typu  Kolor  pierwszoplanowy  do
Przezroczystości, zaczynając od środka słoń-
ca, a kończąc na mniej więcej dwukrotnej
długości  jego  promienia.  Umieśćmy  war-
stwę  światło  poniżej  warstwy  słońce.  Aby
nadać  temu  światłu  efekt  rozproszenia,
ustawmy warstwę światło w trybie Nakła-
dania i zmniejszmy wartość krycia do oko-
ło 75% (Rysunek 6).

Zastosowanie pędzli

Nasz słoń nie bez przyczyny jest zwrócony
w stronę samotnego drzewa. Szuka on
bowiem nieco zieleni, aby przekąsić małe
co nieco. Aby narysować kilka kępek trawy,
użyjemy pędzli (ang. brushes). Zamiast ry-

Rysunek 5.

Tworzy się efekt “pod światło”

Rysunek 6.

Dodanie słońca podkreśla

realizm scenerii

Rysunek 7.

Świeżo dodane pędzle mają

uzupełnić naszą paletę pędzli

grafika

kwiecień 2006

grafika

GIMP

www.lpmagazine.org

Rysunek 8.

Przy odrobinie sprytu

i pomysłowości wszystko jest możliwe

Rysunek 9.

Noga słonia jako tzw. pływająca selekcja (Floating Selection)

W sieci:

• Oficjalna strona projektu GIMP:

http://www.gimp.org/

• Strona grafika komputerowego

Aurory D. alias Rore:
http://home.tele2.fr/auroreblender/

• Francuskojęzyczny portal

gromadzący nowinki oraz tutoriale do
GIMP-a:
http://www.gimp-fr.org/

sować  po  kolei  każdą  kępkę,  skorzysta-
my  z  przyborów  do  rysowania.  Przede
wszystkim  musimy  jednak  doinstalować
nowe pędzle.

Na płycie CD/DVD w katalogu Linux+

/Graphics/GIMP/GrassBrushes  znajdziemy
czternaście  poruszających  się,  animowa-
nych  pędzli, stworzonych przez Aurorę D.
alias Rore. Skopiujmy pliki posiadające roz-
szerzenie .gih do naszego osobistego kata-
logu, który GIMP sam stworzył podczas
instalacji  –  zwykle  jest  to  ~/.gimp-X.X/
brushes (~ oznacza katalog domowy użyt-
kownika).  Pędzle  GIMP-a  mogą  posia-
dać również inne rozszerzenia, ale każde
z nich ma dokładnie sprecyzowaną funk-
cję  i  przeznaczenie.  Aby  nowe  pędzle
zostały  załadowane,  należy  ponownie  uru-
chomić  GIMP-a.  Czternaście  nowych  pę-
dzli pojawia się w zakładce Pędzle (Rysu-
nek 7).

Dodajemy kolejne szczegóły

Tworzymy  nową,  przezroczystą  warstwę
lewe  źdźbła  trawy  i  umieszczamy  ją  pod
warstwą sceneria. Aktywujemy teraz narzę-
dzie  Pędzel  dostępne  w  menu  Narzędzia–>
Narzędzia  rysownicze–>Pędzel  (klawisz  [P]),
a następnie w zakładce opcji narzędzia wy-
bieramy pędzel Grass. Zostawiamy wartość
krycia  narzędzia  na  100%  i  tryb  Normal,
natomiast  wszystkie  inne  opcje  odznacza-
my.

Zresetujmy kolor pierwszoplanowy

i drugoplanowy (klawisz D), a później na-
rysujmy  kilka  źdźbeł  trawy  po  lewej  stro-
nie od drzewa, klikając tyle razy, ile ma
ich  się  znaleźć  w  wybranych  przez  nas
miejscach. Powtórzmy tę czynność z pę-
dzlem Grass#1. Stwórzmy nową, przezro-
czystą warstwę prawe źdźbła trawy, a nas-
tępnie przy pomocy pędzla Grass#5 wy-
konajmy  te  same  czynności,  co  wcześ-
niej, ale tym razem po prawej stronie drze-
wa.

Ponieważ chcemy, aby nasza trawa wy-

glądał tak, jakby się poruszała, narysuje-
my jeszcze nieduży, nieco bujniejszy klomb

trawy  o  naturalnym  wyglądzie.  W  tym
celu  tworzymy  nową,  przezroczystą  war-
stwę  inne  kępki  trawy,  a  następnie  wybie-
ramy pędzel High Grass#6. W zakładce Pę-
dzle (Brushes) wyregulujmy parametr Odstęp,
aby wpłynąć na rozstawienie źdźbeł trawy
w  stosunku  do  siebie,  a  następnie,  zaczy-
nając  od  drzewa,  narysujmy  linię  biegną-
cą wzdłuż krzywej naszego podłoża (naszej
ziemi). Powtórzmy tę czynność z pędzlem
High Grass#4 (Rysunek 8).

Nie mogę rysować!

Próbowaliśmy rysować na naszej przezro-
czystej warstwie, ale bez rezultatu? Odzna-
czmy w takim razie punkt Zachowanie prze-
zroczystości, znajdujący się na prawo od try-
bów przenikania w zakładce warstw.

Ostatnie poprawki

Tapeta może nam wydawać się skończona
i  możemy  być  zadowoleni  z  efektu,  ale
jeden  szczegół  będzie  nam  tu  jednak
przeszkadzał,  a  są  nim  tylne  nogi  słonia.
Rzeczywiście,  na  obrazku  oryginalnym
słoń nie porusza się, a na naszym rysun-
ku zwierzę jest w ruchu. Aby nadać nieco
naturalności i realizmu tej sytuacji, dorysu-
jemy mu jedną nogę.

Najpierw aktywujmy warstwę słoń, a póź-

niej  wybierzmy  narzędzie  Odręczne  zazna-
czanie obszarów (lub Lasso – skrót [F]). Wyko-
najmy zaznaczenie tylnej nogi, później sko-
piujmy  ją  (Edycja–>Skopiuj  lub  [Ctrl]+[C])
i  wklejmy  (Edycja–>Wklej  lub  [Ctrl]+[V]).
W zakładce warstw pojawiła się pływające

zaznaczenie (Floating Selection). Aby ją zmie-
nić w warstwę, należy kliknąć na przycisk
Nowa warstwa... w okienku (pierwszy przy-
cisk z lewej na dole), a później zmienić jej
nazwę  na  noga.  Wykonajmy  obrót  war-
stwy  noga  przy  pomocy  narzędzia  Obrót
(Narzędzia–>Narzędzia przekształcenia–>Obrót
lub [Shift]+[R]) w kierunku przeciwnym do
wskazówek  zegara  (w  przykładzie  zasto-
sowaliśmy  obrót  -29°).  Umieścimy  nogę
z tyłu słonia za pomocą narzędzia Przenieś,
w  ten  sposób,  aby  stopa  słonia  przenika-
ła  się  w  sposób  naturalny  z  ziemią.  Jeśli
pojawi się przestrzeń, luka pomiędzy tuło-
wiem zwierzaka, a jego nową nogą, wystar-
czy, że użyjemy narzędzia Pędzel z końców-
ką typu Circle, aby poprawić brakujący ele-
ment (Rysunek 9).

Nasza tapeta jest skończona, teraz

pozostaje tylko zapisać naszą pracę w for-
macie PNG lub JPG, aby móc z niej korzy-
stać.