CYKLE 

BIOGEOCHEMICZNE

przykład samoregulacji 

w skali krajobrazowej i globalnej

ryciny zaczerpnięto z: Weiner J. (2005) „Życie i ewolucja biosfery” 

Zwiększanie koncentracji CO2 w atmosferze na skutek wylesień 
wynika głównie z tego, że po wycięciu lasu ustaje pochłanianie, 
podczas gdy nadal rozkłada się materia organiczna w glebie. 

Przy jednoczesnym odnawianiu lasu na miejscu lasu wyciętego 
(jak to się dzieje w planowym gospodarstwie leśnym) bilans 
CO2 byłby zbliżony do zera gdybyśmy całą pozyskaną biomasę 
spalili. 

Jeśli pozyskane drewno częściowo wykorzystujemy do 
produkcji mebli, budowy konstrukcji drewnianych, obudowy 
chodników w kopalniach itp., to powodujemy obniżenie 
koncentracji CO2 w atmosferze.

Podobnie się dzieje jeśli zalesiamy tereny, na których 
dotychczas las nie występował, bowiem nowo założony las 
zwiększa swoją biomasę, co oznacza dodatni bilans 
pochłaniania CO2.

Ilość CO2 w atmosferze rośnie, ale nie należy przeceniać 
roli człowieka w tym procesie. Nasz wpływ wynosi poniżej 
5%. Głównym źródłem CO2 w atmosferze są pożary 
lasów i bagien w tajdze oraz wybuchy wulkanów. 

Obecna nadwyżka CO2 w atmosferze 

(gdyby się nie 

zwiększała)

 zostałaby prawdopodobnie pochłonięta przez 

powierzchnię oceanów w ciągu około 100-200 lat. W skali 
czasu geologicznego jest to krótka chwila.