PIU-Z5-ZD

30. październik 2006

P

I

U-Z5-Z

ABURZENIA

 

DYSOCJACYJNE

Streszczenie

Pytania

1. Czego dotyczy koncepcja dysocjacji?
2. Czym różni się utajona percepcja od utajonej pamięci?
3. Czy w życiu jest więcej procesów świadomych niż nieświadomych?
4. Czemu wydają się służyć zaburzenia dysocjacyjne?

Do zapamiętania

●

Koncepcja   dysocjacji   dotyczy   zdolności   ludzkiego   umysłu   do   sterowania   złożoną 
aktywnością psychiczna oddzieloną lub niezależną od świadomości.

●

Utajona pamięć jest poruszana wtedy, gdy ludzie rutynowo pamiętają razeczy, których nie 
pamiętają świadomie, a utajona percepcja to postrzeganie czegoś czego świadomie się nie 
postrzega.

●

Zaburzenia dysocjacyjne zdają się służyć głownie unikaniu lęku i stresu oraz radzeniu sobie 
z problemami, które stanowią zagrożenie dla zwykłych zasobów radzenia sobie danej osoby. 

Amnezja dysocjacyjna i fuga

Pytania

1. Czym jest amnezja?
2. Jakie są rodzaje amnezji dysocjacyjnej i na czym one polegają?
3. Jakie rodzaje pamięci obejmuje amnezja, a jakich nie dotyczy?
4. Co to są stany fugi?
5. Czym różni się amnezja dysocjacyjna od konwersji?

Do zapamiętania

●

Amnezja   to   częściowa   lub   całkowita   niezdolność   do   przypomnienia   sobie   bądź 
rozpoznawania   minionych   doświadczeń.   Jeśli   jest   spowodowana   patologią   mózgu, 
zazwyczaj obejmuje niezdolność do zapamiętywania. 

●

Amnezja   psychogenna,   inaczej   dysocjacyjna   wzykle   ogranicza   się   do   niemożności 
przypomnienia sobie czegoś. (info są poniżej poziomu świadomości), jej rodzaje to:

○

zlokalizowana (nic z danego okresu)

○

selektywna (tylko pewne wybrane wydarzenia się pamięta z danego okresu)

○

całościowa (nic z całego życia)

○

ciągła (nic poza pewnymi momentami z przeszłości)

●

Obejmuje p.epizodyczną (osobiste wydarzenia) lub autobiograficzną. Inne (semantyczna, 
proceduralna, wyobrażeniowa i krótkotrwała) są lekko zaburzone tylko.

●

Fuga – stan amnezji w której najlepszą obroną jest ucieczka (odcięcie się od środowiska i 
przybranie nowej tożsamości), w czasie fugi dysocjacyjnej jednostka wydaje się normalna i 
może normalnie funkcjonować.

●

Ad.5->   zamiast   unikać   nieprzyjemnych   sytuacji,   uciekając   w   chorobę,   dana   osoba   nie 

Strona 1 z 3

PIU-Z5-ZD

30. październik 2006

dopuszcza nawet myśli o sytuacji i czasem nawet przyjmuje nową tożsamość. 

Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości
Pytania

1. Czym jest dysocjacyjne zaburzenie tożsamości?
2. Która z osobowości jest nazywana „osobowością gospodarza”? Czy pozostałe są inne czy 

podobne do niej?

3. Czy w dysocjacyjnym zaburzeniu tożsamości mamy do czynienia z wieloma osobami lub 

osobowościami w jednym ciele?

4. Jaka jest przeciętna liczba odmiennych tożsamości w DZT?
5. Która tożsamość/osobowość nie może być świadoma istnienia pozostałych?
6. Dlaczego co raz częściej diagnozy wykazują DZT?
7. Częściej DZT wykrywane jest u kobiet?
8. Czy DZT można wykryć poprzez badanie fizjologiczne?

Do zapamiętania

●

DZT,   dawniej   osobowość   wieloraka,   to   dramatyczny   wzorzec,   w   którym   pacjent 
manifestuje przynajmniej dwa mniej lub bardziej kompletne systemy tożsamości.

●

Osobowość   gospodarza,   czyli   ta   właściwa,   nie   jest   świadoma   istnienia   pozostałych 
osobowości, a najczęstsze tożsamości to dziecka, obrońcy i oskarżyciela.

●

Częściej występuje u kobiet, a obrazy mózgu odmiennych osobowości są różne

Zaburzenie depersonalizacyjne
Pytania

1. Czym charakteryzuje się zaburzenie depersonalizacyjne (ZD)?
2. Czy doświadczenie derealizacji jest powiązane z ZD?
3. Czym spowodowane jest ZD?

Do zapamiętania

●

ZD to utrata poczucia siebie (wrażenie stania się inną istotą)

●

derealizacja – świat zewnętrzny jest postrzegany jako zaburzony na wiele sposobów, jest 
niestabilny i „nienamacalny”

●

ZD jest skutekiem ostrego stresu wynikającego z choroby zakaźnej, wypadku lub innego 
traumatycznego   wydarzenia,   u   ludzi   z   osobowością   borderline,   unikającą   i   obsesyjno-
kompulsyjną

Przyczyny zaburzeń dysocjacyjnych i ich leczenie
Pytania

1. Co jest najważniejszą przyczyną powstawania zaburzeń tego typu?
2. Jakie drogi powstawania zaburzeń dysocjacyjnych opisał Ross? 
3. Czy tendencja do zachorowań na zaburzenia dysocjacyjne jest dziedziczna?
4. Czy jest jakaś metoda prognozowania objawów dysocjacyjnych?
5. Czy łatwo się leczy zaburzenia dysocjacjne?
6. Jakie są trzy stopnie terapii Klufta?

Strona 2 z 3

PIU-Z5-ZD

30. październik 2006

Do zapamiętania

●

Najważniejsze   dla   powstawania   zaburzeń   dysocjacyjnych   są   traumatyczne   przeżycia   z 
okresu dzieciństwa

●

Drogi:

○

nadużyć w dzieciństwie: 

○

zaniedbywanie dzieci

○

udawania

○

zaburzenie jatrogenne (powstałe w wyniku leczenia)

●

Nie ma dowodów na to, ażeby na powstawanie zaburzeń miały wpływ czynniki genetyczne

●

Najczęstszymi   przyczynami   zaburzeń   dysocjacyjnych   są   pobicia   i   wykorzystywanie 
seksualne dzieci.

●

Skala   doświadczeń   Dysocjacyjnych   –   kwestionariusz   samoopisu   –   narzędzie   do   oceny 
tendencji dysocjacyjnych

●

Głównym   celem   leczenie   zab.dysocjacyjnych  jest   integracja   osobowości,  ale  zaburzenia 
tego typu wykazują opór na terapię. 

●

Ad.6> Stabilizacja- podstawowe reguły; Przepracowanie urazu i zburzenie dysocjacyjnej 
obrony- a)radzenie sobie ze zmianami osobowości, b)zmierzenie się ze wspomnieniami, c) 
powiązania   między   osobowościami;   Terapia   pointegracyjna   –   naprawa   i   kompensacja 
braków.

Strona 3 z 3