Opracowano na podstawie skryptu autorstwa Stefana Zawadzkiego i Karola Kociołka
pt. "Laboratorium z chemii organicznej"
wydanego w Łodzi w roku 2004 nakładem Politechniki Łódzkiej.
BROMEK izo-PROPYLU
(CH
3
)
2
CHOH
+
HBr
(CH
3
)
2
CHBr
+
H
2
O
M.cz. 60,1 80,9 123,0
Substraty:
2-Propanol
10,5 ml (8 g; 0,133 mola)
Kwas bromowodorowy 48%
62 ml (92 g; 0,55 mola)
Kwas solny stęż.
15 ml
Wodorowęglan sodu (5% roztwór)
15 ml
Chlorek wapnia
1–2 g
W kolbie kulistej pojemności 250 ml umieszcza się 10,5 ml alkoholu
izopropylowego i mieszając dodaje 62 ml kwasu bromowodorowego (uwaga 1).
Montuje się zestaw do destylacji prostej z długą chłodnicą Liebiga, dodaje kilka
kamyków wrzennych i mieszaninę destyluje powoli (1–2 krople na sekundę), aż
przedestyluje w przybliżeniu połowa cieczy. Z destylatu oddziela się w
rozdzielaczu dolną warstwę bromku izopropylu, a warstwę wodną poddaje się
ponownej destylacji uzyskując dodatkowo około 1,5 g produktu. Surowy bromek
wytrząsa się w rozdzielaczu kolejno z 15 ml stężonego kwasu solnego, 15 ml
wody, 15 ml 5% roztworu wodorowęglanu sodu i ponownie 15 ml wody. Surowy
bromek suszy się chlorkiem wapnia i destyluje zbierając frakcję o tw. 58–60
o
.
Wydajność reakcji około 11 g (80%). Tw. 59
o
, n
20
D
=1,4252, d=1,310 g/cm
3
.
Czystość produktu można sprawdzić chromatografią gazową (GC).
Uwaga 1. Bromowodór działa silnie drażniąco. Roztwór wodny
bromowodoru powoduje przykre oparzenia.
