OSNOWY 

DWUFUNKCYJNE

OSNOWA  DWUFUNKCYJNA – osnowa  pełniąca  funkcję  zarówno  osnowy 
sytuacyjnej  jak  i  wysokościowej  (złoŜona  z  punktów  o  znanym  połoŜeniu  i 
wysokości)

• Osnowie  dwufunkcyjnej  nie  przypisuje  się  oddzielnej  klasyfikacji  – jej  punkty 
klasyfikuje się osobno jako punkty osnowy poziomej i osnowy wysokościowej 
• Najczęściej tworzone są na podstawie pomiarów wyznaczających przestrzenne połoŜenie 
punktów
• Technologia  pomiaru  - GPS  oraz pomiary  tachimetrii  elektronicznej  lub  obie 
zintegrowane metody razem
•Zaleca  się wzmocnienie sieci lokalizując  pojedyncze  punkty  GPS  w  środku  ciągów 
poligonowych
• Proces  projektowania  i  wywiad  terenowy  – wg  zasad  dla  odpowiedniej  klasy  osnowy 
poziomej z uwzględnieniem odpowiedniej klasy wysokościowej  

1.

Charakterystyka osnowy dwufunkcyjnej

1.

Projektowana sieć musi spełniać następujące warunki:

−

Punktami  nawiązania  sieci  dwufunkcyjnej  powinny  być punkty  klasy  wyŜszej  od 

zakładanych

−

Punkty te powinny spełniać wymagania pomiaru techniką GPS

−

Punktami nawiązania mogą być teŜ punkty stacji permanentnych GPS

−

Długości wektorów GPS pomiędzy punktami wyznaczanymi II klasy nie powinna być 

większa  od  10  km  (średnio  7  km)  a  długości wektorów  dla  punktów  nawiązania  osnowy 
poziomej w tej sieci nie dłuŜsze od 15 km

−

Długości wektorów GPS między punktami sieci III klasy nie powinna być większa od

20 km (średnia długość 10 km)

−

Nawiązanie  wysokościowe  zaprojektować do  co  najmniej  3  punktów  osnowy 

wysokościowej odpowiedniej klasy wyŜszej

Do  stabilizacji  punktów  na  terenie  niezabudowanym  zaleca  się  stosowanie
dwupoziomowych i dwufunkcyjnych znaków geodezyjnych