PRZEPISY PRAWA DOTYCZĄCE
UBEZPIECZEŃ W TURYSTYCE.
INSTYTUCJE UBEZPIECZENIOWE.
Organizowanie imprez turystycznych pozostaje w ścisłym związku z
działalnością ubezpieczeniową. Nawet dokładnie i najlepiej zorganizowany wyjazd
wiąże się z wieloma niebezpieczeństwami. Związane jest to z uprawianiem sportów,
odwiedzaniem trudno dostępnych miejsc, utratą zdrowia, pieniędzy czy bagażu w
podróży. Dlatego organizatorzy turystyki i sami turyści starają się ograniczyć ryzyko
do minimum przez zawieranie umów ubezpieczeniowych.
Umowa ubezpieczeniowa – zawierana jest pomiędzy ubezpieczycielem (zakładem
ubezpieczeniowym) a ubezpieczającym. Który opłaca składkę ubezpieczeniową.
Ubezpieczyciel zobowiązuje się do określonego świadczenia (wypłaty
odszkodowania) w sytuacji, gdy wystąpi określone w umowie zdarzenie (ryzyko
ubezpieczeniowe).
Rodzaje ryzyka ubezpieczeniowego:
•
zachorowanie
•
utrata rzeczy osobistych
•
konflikt z prawem
•
utrata przez klienta wpłaconej należności za niewykonane usługi turystyczne
•
niesprowadzenie klienta do kraju wbrew obowiązkowi organizatora
Ubezpieczyciel – zakład ubezpieczeniowy.
Ubezpieczający – najczęściej organizator.
Ubezpieczony – klient.
Podstawowym obowiązkiem ubezpieczającego (organizatora) jest zapłata składki
ubezpieczeniowej, uzależnionej od rodzaju ryzyka i sumy ubezpieczenia.
W celu otrzymania odszkodowania ubezpieczony musi zebrać dokumenty i
dopełnić wszelkich formalności określonych w warunkach ubezpieczenia.
Ustawa z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej
(Dz. U. z 1996 r. Nr 11, poz. 62) przewiduje prowadzenie działalności
ubezpieczeniowej w poszczególnych grupach ryzyka, spośród których dla turystyki
ważne są:
1.
ubezpieczenia wypadku i choroby
2.
casco pojazdów i przedmiotów w transporcie
3.
ubezpieczenie szkód spowodowane żywiołami oraz innymi przyczynami jak
np. kradzież
Marzena Wojciechowska dla AP Edukacja; Organizacja ruchu turystycznego, sem III; Poznań 2009 r.
