plik

DYREKTYWY

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2008/95/WE

z dnia 22 pa

ździernika 2008 r.

maj

ąca na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków

towarowych

(Wersja skodyfikowana)

(Tekst maj

ący znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzgl

ędniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

w szczególno

ści jego art. 95,

uwzgl

ędniając wniosek Komisji,

uwzgl

ędniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-

Spo

łecznego (

stanowi

ąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Trak

tatu (

a tak

że mając na uwadze, co następuje:

(1)

Tre

ść dyrektywy Rady 89/104/EWG Rady z dnia

21 grudnia 1988 r. maj

ącej na celu zbliżenie ustawo

dawstw pa

ństw członkowskich odnoszących się do

znaków

towarowych (

)

zosta

ła zmieniona (

Dla

zapewnienia jasno

ści i zrozumiałości powinna zostać

sporz

ądzona jej wersja ujednolicona.

(2)

Przepisy w zakresie znaków towarowych stosowane
w pa

ństwach członkowskich przed wejściem w życie dy

rektywy 89/104/EWG zawiera

ły różnice, które mogły

przeszkadza

ć w swobodnym przepływie towarów

i swobodzie

świadczenia usług oraz mogły zakłócać

konkurencj

ę w ramach wspólnego rynku. Z tego względu

niezb

ędne było zbliżenie tych przepisów w celu zapew

nienia prawid

łowego funkcjonowania rynku wewnętrz

nego.

(3)

żne jest, aby nie pominąć rozwiązań i korzyści, jakie

system znaku towarowego Wspólnoty mo

że przynieść

przedsi

ębiorstwom pragnącym uzyskiwać uprawnienia

do znaków towarowych.

(4)

Nie wydaje si

ę konieczne podejmowanie procesu zbli

żenia przepisów państw członkowskich dotyczących
znaków towarowych w pe

łnym zakresie. Wystarczające

ędzie ograniczenie tego procesu do tych przepisów

prawa krajowego, które w sposób najbardziej bezpo

średni oddziałują na funkcjonowanie rynku wewnętrz
nego.

(5)

Niniejsza dyrektywa nie powinna pozbawia

ć państw

łonkowskich prawa do dalszego udzielania ochrony

znakom towarowym nabytym poprzez ich u

żywanie,

ale powinna bra

ć je pod uwagę jedynie w odniesieniu

do zwi

ązków między nimi a znakami towarowymi naby

tymi przez rejestracj

ę.

(6)

ństwa członkowskie powinny posiadać także swobodę

ustalania przepisów proceduralnych dotycz

ących rejes

tracji, wyga

śnięcia i nieważności znaków towarowych

nabytych przez rejestracj

ę. Mogą one, na przykład,

okre

ślać formę rejestracji znaku towarowego oraz proce

dury w sprawie uniewa

żnienia, decydować o tym, czy

prawa

wcze

śniejsze

powinny

powo

ływane

w procedurze rejestracji albo w procedurze w sprawie
uniewa

żnienia bądź w obu procedurach, oraz, jeżeli

dopuszczaj

ą one powoływanie praw wcześniejszych

w procedurze rejestracji, mog

ą stosować procedurę

wnoszenia sprzeciwu lub procedur

ę badania z urzędu,

ądź oba rodzaje procedur. Państwa członkowskie

powinny zachowa

ć swobodę ustalenia skutków wygaś

ęcia lub nieważności znaków towarowych.

(7)

Niniejsza dyrektywa nie powinna wyklucza

ć stosowania

do znaków towarowych przepisów pa

ństw członkow

skich innych ni

ż zawarte w prawie o znakach towaro

wych, takich jak przepisy dotycz

ące nieuczciwej konku

rencji, odpowiedzialno

ści cywilnej lub ochrony konsu

mentów.

(8)

Osi

ągnięcie celów zamierzonych przez zbliżanie ustawo

dawstw wymaga, aby warunki dla uzyskania i utrzymania
w mocy zarejestrowanego znaku towarowego by

ły zasad

niczo jednakowe we wszystkich pa

ństwach członkow

skich. W tym celu niezb

ędne jest sporządzenie wykazu

przyk

ładowych oznaczeń, które mogą stanowić znak

towarowy, pod warunkiem

że oznaczenia takie umożli

wiaj

ą odróżnianie towarów lub usług jednego przedsię

biorstwa od towarów lub us

ług innych przedsiębiorstw.

Podstawy do odmowy lub stwierdzenia niewa

żności

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/25

(

) Dz.U. C 161 z 13.7.2007, s. 44.

(

) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 czerwca 2007 r. (Dz.U.

C 146 E z 12.6.2008, s. 76) oraz decyzja Rady z dnia 25 wrze

śnia

2008 r.

(

) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, s. 1.

(

) Zob. za

łącznik I, część A.

dotycz

ące rejestracji samego znaku towarowego, na przy

ład brak charakteru odróżniającego, lub dotyczące

kolizji pomi

ędzy znakiem towarowym i prawami wcześ

niejszymi, powinny by

ć wymienione w sposób wyczer

puj

ący, nawet jeżeli niektóre z tych podstaw wymienione

ą jako alternatywa dla państw członkowskich, które

dzi

ęki temu mogą utrzymać lub wprowadzić te podstawy

do swoich przepisów prawnych. Pa

ństwa członkowskie

powinny mie

ć możliwość utrzymania w swoich ustawo

dawstwach lub wprowadzenia do nich podstawy do
odmowy lub stwierdzenia niewa

żności rejestracji, powią

zanych z warunkami uzyskania lub utrzymania w mocy
znaku towarowego, które nie s

ą objęte przepisami

o zbli

żaniu ustawodawstw, a dotyczą, na przykład,

żliwości przyznania znaku towarowego, odnowienia

znaku towarowego, zasad odnosz

ących się do opłat lub

niezachowania wymogów proceduralnych.

(9)

W celu ograniczenia ogólnej liczby zarejestrowanych
i chronionych we Wspólnocie znaków towarowych i,
w nast

ępstwie tego, liczby kolizji powstających między

nimi, istotne jest stosowanie wymogu,

że zarejestrowane

znaki towarowe musz

ą być rzeczywiście używane lub,

żeli nie są używane, powinny podlegać wygaśnięciu.

Niezb

ędne jest zapewnienie, by znak towarowy nie

móg

ł być unieważniony na podstawie istnienia wcześ

niejszego nieu

żywanego znaku towarowego, przy czym

ństwa członkowskie powinny dysponować swobodą

stosowania tej samej zasady w odniesieniu do rejestracji
znaku towarowego lub przyj

ęcia postanowienia, że znak

towarowy

nie

że być skutecznie powołany

w post

ępowaniu w sprawie naruszenia, jeżeli w wyniku

rozpatrzenia skargi stwierdzono,

że znak towarowy

podlega wyga

śnięciu. We wszystkich tych przypadkach

ństwo członkowskie podejmuje decyzję w sprawie

przyj

ęcia odpowiednich przepisów proceduralnych.

(10)

Dla u

łatwienia swobodnego przepływu towarów i usług

podstawowe znaczenie ma zapewnienie, by zarejestro
wane znaki towarowe korzysta

ły z takiej samej ochrony

na podstawie systemów prawnych wszystkich pa

ństw

łonkowskich. Nie powinno to jednakże uniemożliwiać

ństwom członkowskim udzielania, z ich wyboru,

szerokiej ochrony tym znakom towarowym, które ciesz

ę renomą.

(11)

Ochrona udzielana zarejestrowanemu znakowi towaro
wemu, która w szczególno

ści ma mu zapewnić funkcję

wskazania

pochodzenia,

powinna

ć całkowita

przypadku

identyczno

ści

ędzy

znakiem

i oznaczeniem oraz towarami lub us

ługami. Ochrona

powinna mie

ć zastosowanie również do przypadków

podobie

ństwa między znakiem a oznaczeniem oraz

towarami lub us

ługami. Pojęcie podobieństwa należy

interpretowa

ć w odniesieniu do prawdopodobieństwa

wprowadzenia w b

łąd. Prawdopodobieństwo wprowa

dzenia w b

łąd, którego ocena zależy od wielu czyn

ników, w szczególno

ści rozpoznawalności znaku towa

rowego na rynku, mog

ącego powodować skojarzenia ze

znakiem

żywanym lub zarejestrowanym, stopnia

podobie

ństwa

ędzy

znakiem

towarowym

i oznaczeniem, mi

ędzy określonymi towarami lub usłu

gami, powinno stanowi

ć szczególny warunek dla takiej

ochrony. Sposoby ustalania prawdopodobie

ństwa wpro

wadzenia w b

łąd, w szczególności ciężar dowodu,

powinny by

ć określone w krajowych przepisach proce

duralnych, których niniejsza dyrektywa nie powinna
narusza

ć.

(12)

żne jest, ze względów pewności prawnej i bez nieuza

sadnionego naruszenia interesów w

łaściciela wcześniej

szego znaku towarowego, zapewnienie, by nie móg

ł on

ż domagać się stwierdzenia nieważności ani sprzeci

wia

ć się używaniu znaku towarowego późniejszego

w stosunku do jego w

łasnego, którego używanie świa

domie tolerowa

ł przez dość długi okres czasu, chyba że

wniosek o rejestracj

ę tego późniejszego znaku został

łożony w złej wierze.

(13)

Wszystkie pa

ństwa członkowskie związane są Konwencją

parysk

ą o ochronie własności przemysłowej. Niezbędne

jest, aby przepisy niniejszej dyrektywy by

ły w pełni

zgodne z przepisami tej konwencji. Niniejsza dyrektywa
nie powinna mie

ć wpływu na zobowiązania państw

łonkowskich wynikające z tej konwencji. Tam, gdzie

jest to w

łaściwe, zastosowanie powinien mieć art. 307

akapit drugi Traktatu.

(14)

Niniejsza dyrektywa nie powinna narusza

ć zobowiązań

ństw członkowskich odnoszących się do terminu

transpozycji

prawa

krajowego

dyrektywy

89/104/EWG okre

ślonego w załączniku I, część B,

PRZYJMUJ

Ą NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artyku

ł 1

Zakres stosowania

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do ka

żdego znaku towa

rowego w odniesieniu do towarów lub us

ług, zarejestrowanego

lub zg

łoszonego do rejestracji jako indywidualny znak towa

rowy w pa

ństwie członkowskim, znaku wspólnego oraz

gwarancyjnego lub certyfikuj

ącego, bądź będącego przedmiotem

rejestracji lub wniosku o rejestracj

ę w Urzędzie Własności Inte

lektualnej Pa

ństw Beneluksu lub rejestracji międzynarodowej,

odnosz

ącej skutek w państwie członkowskim.

Artyku

ł 2

Oznaczenia, z których mo

że składać się znak towarowy

Znak towarowy mo

że składać się z jakichkolwiek oznaczeń,

które mo

żna przedstawić w formie graficznej, w szczególności

z wyrazów,

łącznie z nazwiskami, rysunków, liter, cyfr, kształtu

towarów lub ich opakowa

ń, pod warunkiem że oznaczenia

takie umo

żliwiają odróżnianie towarów lub usług jednego

przedsi

ębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw.

Artyku

ł 3

Podstawy

odmowy

lub

stwierdzenia

niewa

żności

rejestracji

Nie s

ą rejestrowane, a w przypadku gdy zostały już zareje

strowane, mog

ą zostać uznane za nieważne:

a) oznaczenia, które nie mog

ą stanowić znaku towarowego;

L 299/26

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

b) znaki towarowe, które pozbawione s

ą jakiegokolwiek odró

żniającego charakteru;

c) znaki towarowe, które sk

ładają się wyłącznie z oznaczeń lub

wskazówek mog

ących służyć w obrocie do oznaczania

rodzaju, jako

ści, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia

geograficznego lub czasu produkcji towaru lub

świadczenia

ługi, lub innych właściwości towarów lub usług;

d) znaki towarowe, które sk

ładają się wyłącznie z oznaczeń lub

wskazówek, które wesz

ły do języka potocznego lub są

zwyczajowo u

żywane w uczciwych i utrwalonych prakty

kach handlowych;

e) oznaczenia, które sk

ładają się wyłącznie z:

(i) kszta

łtu wynikającego z charakteru samych towarów;

(ii) kszta

łtu towaru niezbędnego do uzyskania efektu tech

nicznego;

(iii) kszta

łtu zwiększającego znacznie wartość towaru;

f) znaki

towarowe,

które

ą sprzeczne z porządkiem

publicznym lub przyj

ętymi dobrymi obyczajami;

g) znaki towarowe, które ze wzgl

ędu na swój charakter mogą

wprowadza

ć w błąd opinię publiczną, na przykład co do

charakteru, jako

ści lub pochodzenia geograficznego towarów

lub us

ługi;

h) znaki towarowe, na które w

łaściwe władze nie wydały

zezwolenia, wobec których odmowa lub uniewa

żnienie rejes

tracji nast

ępuje na mocy art. 6b Konwencji paryskiej

ochronie

łasności przemysłowej, zwanej dalej

„Konwencją paryską”.

żde państwo członkowskie może postanowić, że znak

towarowy nie zostanie zarejestrowany, a dokonana rejestracja
b

ędzie podlegać unieważnieniu, jeżeli:

a) u

żywanie tego znaku towarowego może być zabronione

stosownie

przepisów

prawa

innego

ż prawo

o znakach towarowych danego pa

ństwa członkowskiego

lub Wspólnoty;

b) znak towarowy zawiera oznaczenie o wysokiej warto

ści

symbolicznej, w szczególno

ści symbol religijny;

c) znak towarowy zawiera odznaki, god

ła lub herby inne niż

okre

ślone w art. 6b Konwencji paryskiej, które są przed

miotem interesu publicznego, chyba

że na ich rejestrację

uzyskano

zezwolenie

łaściwych

ładz

zgodnie

z ustawodawstwem pa

ństwa członkowskiego;

d) wniosek o rejestracj

ę znaku towarowego został złożony

przez wnioskodawc

ę w złej wierze.

Nie mo

żna odmówić rejestracji znaku towarowego ani

stwierdza

ć jego nieważności zgodnie z ust. 1 lit. b), c) lub d),

żeli przed datą złożenia wniosku o rejestrację i w następstwie

jego u

żywania znak ten uzyskał charakter odróżniający. Każde

ństwo członkowskie może ponadto postanowić, że niniejszy

przepis b

ędzie miał także zastosowanie, kiedy charakter odró

żniający został uzyskany po dacie złożenia wniosku o rejestrację
lub po dacie rejestracji.

żde państwo członkowskie może postanowić, w drodze

odst

ępstwa od ust. 1, 2 i 3, że podstawy do odmowy rejestracji

lub stwierdzenia niewa

żności, obowiązujące w tym państwie

przed dat

ą wejścia w życie przepisów niezbędnych do wyko

nania dyrektywy 89/104/EWG, b

ędą miały zastosowanie do

znaków towarowych, w stosunku do których wniosek
o rejestracj

ę został złożony przed tą datą.

Artyku

ł 4

Dalsze podstawy odmowy lub stwierdzenia niewa

żności

rejestracji dotycz

ące kolizji z prawami wcześniejszymi

Znak towarowy nie podlega rejestracji, a ju

ż zarejestro

wany znak uznaje si

ę za nieważny, jeżeli:

a) jest on identyczny z wcze

śniejszym znakiem towarowym,

a towary lub us

ługi, dla których wnioskuje się o rejestrację,

ą identyczne z towarami lub usługami, dla których wcześ

niejszy znak towarowy jest chroniony;

b) z powodu swej identyczno

ści z wcześniejszym znakiem

towarowym lub podobie

ństwa do niego oraz identyczności

z towarami lub us

ługami objętymi wcześniejszym znakiem

towarowym lub podobie

ństwa do nich, istnieje prawdopo

dobie

ństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej,

które

obejmuje

prawdopodobie

ństwo

skojarzenia

z wcze

śniejszym znakiem towarowym.

W rozumieniu ust. 1

„wcześniejsze znaki towarowe” ozna

czaj

ą:

a) znaki towarowe nast

ępujących rodzajów, w odniesieniu do

których data z

łożenia wniosku o rejestrację jest wcześniejsza

od daty wniosku o rejestracj

ę znaku towarowego, biorąc pod

uwag

ę, w odpowiednim przypadku, prawo pierwszeństwa

w odniesieniu do tych znaków towarowych:

(i) znaki towarowe Wspólnoty;

(ii) znaki towarowe zarejestrowane w pa

ństwie członkow

skim lub, w przypadku Belgii, Luksemburga lub Nider
landów, w Urz

ędzie Własności Intelektualnej Państw

Beneluksu;

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/27

(iii) znaki towarowe rejestrowane na mocy mi

ędzynarodo

wych uzgodnie

ń obowiązujących w państwie członkow

skim;

b) znaki towarowe Wspólnoty, które maj

ą pierwszeństwo

uwagi

wcze

śniejszy

ich

wpis,

zgodnie

z rozporz

ądzeniem Rady (WE) nr 40/94 (

) z dnia 20 grudnia

1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, ze
znaków towarowych, o których mowa w lit. a) ppkt (ii) oraz
(iii), nawet je

żeli uprawniony zrzekł się lub pozwolił na

wyga

śnięcie późniejszych znaków towarowych;

c) wnioski o rejestracj

ę znaków towarowych, o których mowa

w lit. a) i b), pod warunkiem ich rejestracji;

d) znaki towarowe, które w dniu dokonania zg

łoszenia znaku

towarowego lub, w odpowiednim przypadku, w dniu
zastrze

żenia pierwszeństwa dla zgłoszenia znaku towaro

wego, s

ą notorycznie znane w państwie członkowskim,

w znaczeniu w jakim wyra

żenie „notorycznie znane” jest

żywane w art. 6a Konwencji paryskiej.

Znaku towarowego nie rejestruje si

ę, a za nieważny uznaje

ę już zarejestrowany znak, jeżeli jest on identyczny

wcze

śniejszym

znakiem

towarowym

Wspólnoty

w rozumieniu ust. 2, lub do niego podobny i ma by

ć lub już

zosta

ł zarejestrowany dla towarów lub usług, które nie są

podobne do tych, dla których zosta

ł zarejestrowany wcześ

niejszy znak towarowy Wspólnoty, je

żeli wcześniejszy znak

towarowy Wspólnoty cieszy si

ę renomą na obszarze Wspólnoty

i je

żeli używanie późniejszego znaku towarowego bez właści

wego powodu przynios

łoby nieuzasadnioną korzyść lub byłoby

szkodliwe dla odró

żniającego charakteru lub renomy wcześniej

szego znaku towarowego Wspólnoty.

żde państwo członkowskie może postanowić ponadto,

że znak towarowy nie podlega rejestracji, a za nieważny uznaje
si

ę już zarejestrowany znak, jeżeli:

a) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym krajowym

znakiem towarowym w rozumieniu ust. 2, lub do niego
podobny, i ma by

ć lub już został zarejestrowany dla

towarów lub us

ług, które nie są podobne do tych, dla

których zosta

ł zarejestrowany znak wcześniejszy, jeżeli

wcze

śniejszy znak towarowy cieszy się renomą w danym

ństwie członkowskim i jeżeli używanie późniejszego

znaku towarowego bez w

łaściwego powodu przyniosłoby

nieuzasadnion

ą korzyść lub byłoby szkodliwe dla odróżnia

ącego charakteru lub renomy wcześniejszego znaku towaro

wego;

b) prawa do niezarejestrowanego znaku towarowego lub

innego oznaczenia u

żywanego w obrocie zostały nabyte

przed dat

ą złożenia wniosku o rejestrację późniejszego

znaku towarowego lub dat

ą pierwszeństwa podniesionego

we wniosku o rejestracj

ę późniejszego znaku towarowego,

oraz w jakim niezarejestrowany znak towarowy lub inne
oznaczenie

przyznaje

łaścicielowi prawo zakazania

żywania późniejszego znaku towarowego;

c) u

żywanie znaku towarowego może być zakazane w związku

z istnieniem wcze

śniejszego prawa, o którym mowa w ust. 2

i w lit. b) niniejszego ust

ępu, a zwłaszcza:

(i) prawa do nazwiska;

(ii) prawa do osobistego wizerunku;

(iii) prawa autorskiego;

(iv) prawa w

łasności przemysłowej;

d) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym wspólnym

znakiem towarowym, lub do niego podobny, przyznaj

ącym

prawo, które wygas

ło w okresie maksymalnie do trzech lat

poprzedzaj

ących złożenie wniosku;

e) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym znakiem

gwarancyjnym lub certyfikuj

ącym, lub do niego podobny,

przyznaj

ącym prawo, które wygasło w okresie poprzedza

ącym złożenie wniosku, którego długość jest ustalona

przez pa

ństwo członkowskie;

f) znak towarowy jest identyczny z wcze

śniejszym znakiem

towarowym, lub do niego podobny, zarejestrowanym dla
identycznych lub podobnych towarów lub us

ług przyzna

ącym prawo, które wygasło wskutek zaniechania jego odno

wienia w okresie maksymalnie dwóch lat poprzedzaj

ących

łożenie wniosku, chyba że właściciel wcześniejszego znaku

towarowego wyrazi

ł zgodę na zarejestrowanie późniejszego

znaku lub nie u

żywał swojego znaku towarowego;

g) znak towarowy mo

że być pomylony ze znakiem używanym

za granic

ą w dniu złożenia wniosku i jest tam nadal

żywany, pod warunkiem że w dniu złożenia wniosku skła

daj

ący wniosek działał w złej wierze.

ństwa członkowskie mogą zezwolić na to, by

w okre

ślonych okolicznościach decyzja o odmowie rejestracji

lub stwierdzaj

ąca nieważność znaku towarowego nie była

podejmowana, je

żeli właściciel wcześniejszego znaku towaro

wego lub innego wcze

śniejszego prawa wyrazi zgodę na rejes

tracj

ę późniejszego znaku towarowego.

żde państwo członkowskie może postanowić, w drodze

odst

ępstwa od ust. 1–5, że podstawy do odmowy rejestracji lub

stwierdzenia niewa

żności, obowiązujące w tym państwie przed

dat

ą wejścia w życie przepisów niezbędnych do wykonania

dyrektywy 89/104/EWG, b

ędą miały zastosowanie do znaków

towarowych, w stosunku do których wniosek zosta

ł złożony

przed t

ą datą.

Artyku

ł 5

Prawa wynikaj

ące ze znaku towarowego

Zarejestrowany znak towarowy przyznaje w

łaścicielowi

łączne prawa do tego znaku. Właściciel jest uprawniony do

zakazania wszelkim osobom trzecim, które nie posiadaj

ą jego

zgody, u

żywania w obrocie handlowym:

a) oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym dla

towarów lub us

ług identycznych z tymi, dla których znak

towarowy jest zarejestrowany;

L 299/28

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

(

) Dz.U. L 11 z 14.1.1994, s. 1.

b) oznaczenia, w którego przypadku z powodu jego identycz

ści lub podobieństwa do znaku towarowego oraz iden

tyczno

ści lub podobieństwa towarów lub usług, których

dotyczy znak towarowy i to oznaczenie, istnieje prawdopo
dobie

ństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej; praw

dopodobie

ństwo wprowadzenia w błąd obejmuje prawdopo

dobie

ństwo skojarzenia oznaczenia ze znakiem towarowym.

żde państwo członkowskie może również postanowić,

że właściciel jest uprawniony do zakazania wszelkim osobom
trzecim, które nie posiadaj

ą jego zgody, używania w obrocie

handlowym: oznaczenia identycznego lub podobnego do znaku
towarowego w odniesieniu do towarów lub us

ług, które nie są

podobne do tych, dla których zarejestrowano znak towarowy,
w przypadku gdy cieszy si

ę on renomą we Wspólnocie

i w przypadku gdy u

żywanie tego oznaczenia bez uzasadnio

nego powodu stanowi nieuprawnione wykorzystanie jego odró

żniającego charakteru lub renomy lub jest dla nich szkodliwe.

żeli spełnione są warunki określone w ust. 1 i 2, mogą

ć zabronione, między innymi, następujące działania:

a) umieszczanie oznaczenia na towarach lub ich opakowaniach;

b) oferowanie towarów, wprowadzanie ich do obrotu lub ich

magazynowanie w tym celu pod takim oznaczeniem lub
oferowanie i

świadczenie usług pod tym oznaczeniem;

c) przywóz lub wywóz towarów pod takim oznaczeniem;

d) u

żywanie

oznaczenia

dokumentach

handlowych

i w reklamie.

żeli na podstawie prawa państwa członkowskiego

żywanie oznaczenia zgodnie z warunkami, o których mowa

w ust. 1 lit. b) lub ust. 2, nie mog

ło być zabronione przed datą

wej

ścia w życie przepisów niezbędnych do wykonania dyrekty

wy 89/104/EWG w danym pa

ństwie członkowskim, prawa

nadawane przez znak towarowy nie mog

ą stanowić podstawy

do zakazu dalszego u

żywania tego oznaczenia.

Ust

ępy 1–4 nie mają wpływu na przepisy obowiązujące

w pa

ństwach członkowskich dotyczące ochrony przed używa

niem oznaczenia w celach innych ni

ż odróżnienie towarów lub

ług, jeżeli używanie tego oznaczenia bez właściwego powodu

przynios

łoby nieuzasadnioną korzyść lub byłoby szkodliwe dla

odró

żniającego charakteru lub renomy znaku towarowego.

Artyku

ł 6

Ograniczenie skutków znaku towarowego

Znak towarowy nie uprawnia w

łaściciela do zakazania

osobie trzeciej u

żywania w obrocie handlowym:

a) jej w

łasnego nazwiska lub adresu;

b) wskazówek dotycz

ących rodzaju, jakości, ilości, zamierzo

nego przeznaczenia, warto

ści, pochodzenia geograficznego,

daty produkcji towarów lub

świadczenia usług, lub innych

cech charakterystycznych towarów lub us

ług;

c) znaku towarowego, je

żeli jest to niezbędne dla wskazania

zamierzonego przeznaczenia towarów lub us

ług, zwłaszcza

akcesoriów lub cz

ęści zamiennych;

pod warunkiem

że osoba ta używa ich zgodnie z uczciwymi

praktykami w handlu i przemy

śle.

Znak towarowy nie uprawnia w

łaściciela do zakazania

osobie trzeciej u

żywania, w obrocie handlowym, wcześniejszego

prawa, które ma zastosowanie jedynie na konkretnym obszarze,
je

żeli prawo to jest uznawane przez ustawodawstwo danego

ństwa członkowskiego i w granicach terytorium, na którym

jest uznawane.

Artyku

ł 7

Wyczerpanie praw przyznanych przez znak towarowy

Znak towarowy nie uprawnia w

łaściciela do zakazania

żywania tego znaku w odniesieniu do towarów, które zostały

wprowadzone do obrotu na terytorium Wspólnoty pod tym
znakiem towarowym przez w

łaściciela lub za jego zgodą.

Ust

ęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli właściciel ma prawnie

uzasadnione powody, aby sprzeciwia

ć się dalszemu obrotowi

towarami, w szczególno

ści jeżeli stan towarów zmienił się lub

pogorszy

ł po wprowadzeniu ich do obrotu.

Artyku

ł 8

Udzielanie licencji

Znak towarowy mo

że być przedmiotem licencji udzie

lonej w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów
lub

ług,

dla

których

zosta

zarejestrowany

oraz

w odniesieniu do ca

łego lub części danego państwa członkow

skiego. Licencja mo

że być wyłączna lub niewyłączna.

łaściciel znaku towarowego może powoływać się na

prawa nadane przez znak towarowy przeciwko licencjobiorcy,
który narusza którekolwiek z postanowie

ń umowy licencyjnej

odnosz

ące się do:

a) okresu jej obowi

ązywania;

b) formy obj

ętej rejestracją, w jakiej znak towarowy może być

żywany;

c) zakresu towarów lub us

ług, dla których licencja jest udzie

lona;

d) terytorium, na którym znak towarowy mo

że być używany

lub

e) jako

ści towarów wytwarzanych lub usług świadczonych

przez licencjobiorc

ę.

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/29

Artyku

ł 9

Ograniczenie powsta

łe w wyniku przyzwolenia

żeli w państwie członkowskim właściciel wcześniejszego

znaku towarowego, o którym mowa w art. 4 ust. 2, dawa

przyzwolenie na u

żywanie, przez okres kolejnych pięciu lat

pó

źniejszego znaku towarowego zarejestrowanego w tym

ństwie członkowskim, będąc jednocześnie świadomy takiego

żywania, traci on uprawnienie do złożenia, na podstawie

wcze

śniejszego znaku towarowego, wniosku o unieważnienie

rejestracji pó

źniejszego znaku towarowego oraz do sprzeci

wiania

ę używaniu późniejszego znaku towarowego

w odniesieniu do towarów lub us

ług, dla których późniejszy

znak towarowy jest u

żywany, chyba że złożenie wniosku

o rejestracj

ę późniejszego znaku towarowego dokonane było

w z

łej wierze.

żde państwo członkowskie może postanowić, że ust. 1

stosuje si

ę do właściciela wcześniejszego znaku towarowego,

o którym mowa w art. 4 ust. 4 lit. a), lub innego wcze

śniej

szego prawa, o którym mowa w art. 4 ust. 4 lit. b) lub c).

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, w

łaściciel

pó

źniejszego zarejestrowanego znaku towarowego nie jest

uprawniony do sprzeciwiania si

ę korzystaniu z wcześniejszego

prawa, nawet je

żeli prawo to nie może być dłużej powoływane

przeciwko pó

źniejszemu znakowi towarowemu.

Artyku

ł 10

żywanie znaków towarowych

żeli w okresie pięciu lat od daty zakończenia procedury

rejestracji znak towarowy nie by

ł rzeczywiście używany przez

łaściciela we Wspólnocie w stosunku do towarów lub usług,

dla których jest zarejestrowany, lub je

żeli takie używanie było

zawieszone przez nieprzerwany okres pi

ęciu lat, znak towarowy

podlega sankcjom przewidzianym w niniejszej dyrektywie,
chyba

że istnieją usprawiedliwione powody jego nieużywania.

W rozumieniu ust. 1 za u

żywanie uważa się również:

a) u

żywanie znaku towarowego w postaci różniącej się

w elementach, które nie zmieniaj

ą odróżniającego charakteru

znaku w postaci, w jakiej ten znak zosta

ł zarejestrowany;

b) umieszczanie znaku towarowego na towarach lub na ich

opakowaniach we Wspólnocie wy

łącznie w celu wywozu.

żywanie znaku towarowego za zgodą właściciela lub

przez osob

ę upoważnioną do używania znaku wspólnego lub

znaku gwarancyjnego lub certyfikacyjnego uwa

ża się za doko

nane przez w

łaściciela.

W odniesieniu do znaków towarowych zarejestrowanych

przed dat

ą wejścia w życie w danym państwie członkowskim

przepisów niezb

ędnych do wdrożenia dyrektywy 89/104/EWG:

a) je

żeli przepis pozostający w mocy przed tą datą przewidywał

sankcje za nieu

żywanie znaku towarowego w ciągu nieprzer

wanego okresu, uznaje si

ę, że dany okres pięciu lat, okreś

lony w ust. 1 akapit pierwszy, rozpoczyna si

ę w tym samym

czasie co okres nieu

żywania, który już biegnie;

b) je

żeli przed tą datą nie obowiązywał przepis dotyczący

żywania, uznaje się, że okresy pięciu lat określone

w ust. 1 akapit pierwszy rozpoczynaj

ą bieg najwcześniej

od tej daty.

Artyku

ł 11

Sankcje

nieu

żywanie

znaku

towarowego

w post

ępowaniu sądowym i administracyjnym

Znak towarowy nie mo

że być unieważniony na tej

podstawie,

że istnieje wcześniejszy znak towarowy pozostający

z nim w kolizji, je

żeli ten ostatni nie spełnia wymagań doty

ących używania, określonych w art. 10 ust. 1 i 2 lub

w art. 10 ust. 3, zale

żnie od przypadku.

żde państwo członkowskie może postanowić, że nie

żna odmówić rejestracji znaku towarowego na tej podstawie,

że istnieje wcześniejszy znak towarowy, pozostający z nim
w kolizji, je

żeli ten ostatni nie spełnia wymogów dotyczących

żywania, określonych w art. 10 ust. 1 i 2 lub w art. 10 ust. 3,

zale

żnie od przypadku.

W przypadku wyst

ąpienia z roszczeniem wzajemnym

o stwierdzenie wyga

śnięcia każde państwo członkowskie może

postanowi

ć, bez uszczerbku dla stosowania art. 12, że znak

towarowy

nie

że

skutecznie

powo

ływany

w post

ępowaniu w sprawie naruszenia, jeżeli w wyniku wnie

sionego powództwa stwierdzono,

że znak towarowy podlega

wyga

śnięciu na podstawie art. 12 ust. 1.

żeli wcześniejszy znak towarowy używany jest

w odniesieniu do jedynie cz

ęści towarów lub usług, dla których

jest zarejestrowany, do celów stosowania ust. 1, 2 i 3 uwa

ża się

go za zarejestrowany jedynie dla tej cz

ęści towarów lub usług.

Artyku

ł 12

Podstawy wyga

śnięcia

Uprawnienie do znaku towarowego podlega wyga

śnięciu,

żeli w nieprzerwanym okresie pięciu lat znak ten nie był

przedmiotem rzeczywistego u

żywania w państwie członkow

skim w zwi

ązku z towarami lub usługami, dla których jest

zarejestrowany, i nie istniej

ą żadne uzasadnione powody jego

nieu

żywania.

Jednak

że nikt nie może podnosić wygaśnięcia praw właściciela

znaku towarowego, je

żeli w przedziale czasu pomiędzy

ływem pięcioletniego okresu i złożeniem wniosku

o wyga

śnięcie rozpoczęło się lub zostało wznowione rzeczy

wiste u

żywanie znaku towarowego.

L 299/30

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

8.11.2008

Rozpocz

ęcie lub wznowienie używania w ciągu trzech miesięcy

poprzedzaj

ących złożenie wniosku o wygaśnięcie rejestracji

i które nast

ąpiło najwcześniej w momencie upływu nieprzerwa

nego pi

ęcioletniego okresu nieużywania, nie jest brane pod

uwag

ę, jeżeli przygotowania do rozpoczęcia lub wznowienia

żywania podjęte zostały dopiero wówczas, gdy właściciel

dowiedzia

ł się o możliwości złożenia wniosku o wygaśnięcie.

Bez uszczerbku dla ust. 1 uprawnienie do znaku towaro

wego podlega wyga

śnięciu, jeżeli po dacie rejestracji:

a) znak towarowy sta

ł się w handlu, w wyniku działania lub

zaniechania

łaściciela, nazwą powszechnie używaną

w odniesieniu do towarów lub us

ług, dla których został

zarejestrowany;

b) w wyniku u

żywania znaku towarowego przez właściciela lub

za jego zgod

ą, w odniesieniu do towarów lub usług, dla

których zosta

ł on zarejestrowany, zachodzi możliwość

wprowadzenia odbiorców w b

łąd, w szczególności co do

natury, jako

ści lub pochodzenia geograficznego towarów

lub us

ług.

Artyku

ł 13

Podstawy

odmowy,

wyga

śnięcia

lub

stwierdzenia

niewa

żności dotyczące jedynie niektórych towarów lub

ług

żeli podstawy do odmowy rejestracji, wygaśnięcia lub stwier

dzenia

niewa

żności znaku towarowego istnieją jedynie

w odniesieniu do niektórych towarów lub us

ług, dla których

ten znak towarowy zosta

ł zgłoszony lub zarejestrowany,

odmowa rejestracji, wyga

śnięcie lub stwierdzenie nieważności

dotyczy jedynie tych towarów lub us

ług.

Artyku

ł 14

Ustalenie a posteriori niewa

żności lub wygaśnięcia praw

do znaku towarowego

żeli uprzednie istnienie wcześniejszego znaku towarowego,

którego uprawniony si

ę zrzekł lub na którego wygaśnięcie

pozwoli

ł, zostaje podniesione w sprawie znaku towarowego

Wspólnoty, stwierdzenie niewa

żności lub wygaśnięcia praw do

wcze

śniejszego znaku towarowego może nastąpić a posteriori.

Artyku

ł 15

Przepisy

szczególne

dotycz

ące znaków wspólnych,

znaków gwarancyjnych oraz znaków certyfikuj

ących

ństwa członkowskie, których ustawodawstwa dopusz

czaj

ą rejestrację znaków wspólnych, znaków gwarancyjnych

lub znaków certyfikuj

ących, mogą postanowić bez uszczerbku

dla przepisów art. 4,

że odmawia się rejestracji takich znaków

lub stwierdza si

ę ich wygaśnięcie lub nieważność, w oparciu

o podstawy wykraczaj

ące poza te, które zostały określone

w art. 3 i 12, je

żeli wymaga tego funkcja takich znaków.

ństwa członkowskie mogą postanowić, w drodze

odst

ępstwa od art. 3 ust. 1 lit. c), że znaki lub oznaczenia,

które mog

ą służyć w obrocie handlowym dla wskazania pocho

dzenia geograficznego towarów lub us

ług, mogą stanowić znaki

wspólne, znaki gwarancyjne lub certyfikuj

ące. Taki znak nie

uprawnia w

łaściciela do zakazywania osobie trzeciej używania

w obrocie handlowym takich oznacze

ń lub określeń, pod

warunkiem

że osoba ta używa ich zgodnie z uczciwymi prak

tykami handlowymi lub przemys

łowymi; w szczególności taki

znak nie mo

że być powoływany przeciwko osobie trzeciej,

która jest uprawniona do u

żywania nazwy geograficznej.

Artyku

ł 16

Komunikat

ństwa członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych

przepisów prawa krajowego, przyj

ętych w dziedzinach objętych

niniejsz

ą dyrektywą.

Artyku

ł 17

Uchylenie

Dyrektywa 89/104/EWG, zmieniona decyzj

ą wymienioną

w za

łączniku I, część A, zostaje uchylona bez naruszenia zobo

ązań państw członkowskich odnoszących się do określonego

w za

łączniku I, część B terminu przeniesienia do prawa krajo

wego wspomnianej dyrektywy.

Odes

łania do uchylonej dyrektywy uznaje się za odesłania do

niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabel

ą korelacji w załączniku II.

Artyku

ł 18

Wej

ście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w

życie dwudziestego dnia po jej

opublikowaniu w Dzienniku Urz

ędowym Unii Europejskiej.

Artyku

ł 19

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pa

ństw członkowskich.

Sporz

ądzono w Strasburgu, dnia 22 października 2008 r.

W imieniu Parlamentu Europej

skiego

H.-G. PÖTTERING

Przewodnicz

ący

W imieniu Rady

J.-P. JOUYET

Przewodnicz

ący

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/31

ŁĄCZNIK II

Tabela korelacji

Dyrektywa 89/104/EWG

Niniejsza dyrektywa

Artyku

ł pierwszy

Artyku

ł pierwszy

Artyku

ł 2

Artyku

ł 2

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. a)–d)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. a)–d)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) słowa wstępne

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) słowa wstępne

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) tiret pierwsze

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) pkt (i)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) tiret drugie

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) pkt (ii)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) tiret trzecie

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. e) pkt (iii)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. f), g) i h)

Artyku

ł 3 ust. 1 lit. f), g) i h)

Artyku

ł 3 ust. 2, 3 i 4

Artyku

ł 3 ust. 2, 3 i 4

Artyku

ł 4

Artyku

ł 4

Artyku

ł 5

Artyku

ł 5

Artyku

ł 6

Artyku

ł 6

Artyku

ł 7

Artyku

ł 7

Artyku

ł 8

Artyku

ł 8

Artyku

ł 9

Artyku

ł 9

Artyku

ł 10 ust. 1

Artyku

ł 10 ust. 1 akapit pierwszy

Artyku

ł 10 ust. 2

Artyku

ł 10 ust. 1 akapit drugi

Artyku

ł 10 ust. 3

Artyku

ł 10 ust. 2

Artyku

ł 10 ust. 4

Artyku

ł 10 ust. 3

Artyku

ł 11

Artyku

ł 11

Artyku

ł 12 ust. 1 zdanie pierwsze

Artyku

ł 12 ust. 1 akapit pierwszy

Artyku

ł 12 ust. 1 zdanie drugie

Artyku

ł 12 ust. 1 akapit drugi

Artyku

ł 12 ust. 1 zdanie trzecie

Artyku

ł 12 ust. 1 akapit trzeci

Artyku

ł 12 ust. 2

Artyku

ł 12 ust. 2

Artyku

ł 13

Artyku

ł 13

Artyku

ł 14

Artyku

ł 14

Artyku

ł 15

Artyku

ł 15

Artyku

ł 16 ust. 1–2

—

Artyku

ł 16 ust. 3

Artyku

ł 16

—

Artyku

ł 17

—

Artyku

ł 18

Artyku

ł 17

Artyku

ł 19

—

łącznik I

—

łącznik II

8.11.2008

Dziennik Urz

ędowy Unii Europejskiej

L 299/33