background image

Relacja ze spotkania z Panem Doktorem Zbigniewem Rau 

W  środę,  30  maja  2012  roku,  podczas  wykładu  z  przedmiotu  Nauka  o  Policji  mieliśmy 
niepowtarzalną  okazję  poznania  Pana  Doktora  Zbigniewa  Rau,  autora  wielu  publikacji 
dotyczących  przestępczości  zorganizowanej,  a  także  współtwórcy  ustawy  o  świadku 
koronnym.  Podczas  spotkania  mieliśmy  możliwość  zaczerpnięcia  wiedzy  na  temat 
przestępczości  zorganizowanej  w  naszym  kraju  oraz  instytucji  świadka  koronnego.  Warto 
zaznaczyć,  że  nasz  gość  w  tym  dniu  uczestniczył  także  w  organizowanej  przez  Akademię 
Górniczo  –  Hutniczą  konferencji  naukowej,  w  ramach  współpracy  w  zapewnieniu 
bezpieczeństwa jako koordynator Polskiej Platformy Bezpieczeństwa Wewnętrznego. 

Wykład  został  podzielony  na  dwa  segmenty  zagadnień  tematycznych.  W  pierwszej  części, 
dotyczącej  tematyki  świadka  koronnego  oraz  zorganizowanych  grup  przestępczych, 
poznaliśmy  badania  przeprowadzone  wśród  osób  posiadających  taki  status.  Instytucja 
świadka  koronnego  pojawiła  się  w  polskim  prawie  piętnaście  lat  temu  i  z  tej  przyczyny 
zostały  przeprowadzone  badania  walidacyjne,  ukazujące  jej  specyfikę.  Status  świadka 
koronnego przysługuje osobie podejrzanej, dopuszczonej do składania zeznań w charakterze 
świadka,  w  zamian  za  złagodzenie  lub  odstąpienie  od  wymierzenia  kary,  co  szczegółowo 
reguluje  ustawa  z  dnia  25  czerwca  1997  roku  o  świadku  koronnym.  Do  chwili  obecnej  w 
Polsce ów status przyznano 99 osobom. 

Do  badań,  w  postaci  anonimowej  ankiety,  przystąpili  oni  na  zasadach  dobrowolności.  Z 
uzyskanych  odpowiedzi  wyłania  się  specyficzny  obraz  polskiej  przestępczości 
zorganizowanej. Możemy stwierdzić, że w Polsce działa do 20 dużych grup przestępczych o 
wysokim  poziomie  zorganizowania,  około  50  mniejszych  i ponad 300  pozostałych  (często o 
doraźnej  działalności).  Głównym  motywem  dla  nielegalnych  działań  jest  chęć  pozyskania 
dużych środków finansowych. Ten postulat najpełniej realizują grupy zajmujące się handlem 
(zwłaszcza  narkotykami),  prostytucją,  a  także  przemytem  na  szeroką  skalę  (szczególnie 
papierosów). Zaskakującym (a może i nie?) okazał się być fakt obecności w szeregach tychże 
grup  osób  na  pierwszy  rzut  oka  dobrze  sytuowanych,  których  obowiązkiem  jest 
przestrzeganie i egzekwowanie prawa, takich jak samorządowcy, policjanci czy reprezentanci 
organów ścigania. 

Na  podstawie  przeprowadzonej  analizy  wyników  badań  możemy  stwierdzić,  że  instytucja 
świadka  koronnego  jest  coraz  bardziej  popularna  wśród  przestępców  i  coraz  więcej  osób 
chciałoby  uzyskać  taki  status  z  własnej  inicjatywy,  chociaż  należy  zaznaczyć,  że  nie  jest  on 
udzielany  każdemu,  a  jedynie  osobom  posiadającym  naprawdę  dużą  wiedzę  o  strukturach 
grupy  przestępczej,  nie  tylko  własnej,  ale  także  innych.  Trzeba  również  podkreślić,  że 
zeznania  takiego  świadka  nie  powinny  stanowić  jedynego  dowodu  w  danej  sprawie  i 
powinny być one poparte przez inne materiały śledcze. Warto również nadmienić, że osoby 
ubiegające  się  o  przyznanie  statusu  świadka  koronnego  mają  dosyć  duże  wymagania,  jeśli 
chodzi  o  zapewnienie  bytu  w  przyszłości.  Pytanie,  czy  instytucja  taka  przynosi  wymierne 
korzyści, pozostało nierozstrzygnięte. 

background image

Z kolei w drugiej części wykładu Prelegent po krótce przedstawił wyniki badań dotyczących 
ingerencji  państwa  w  sferę  prywatną.  Wynika  z  nich  przyzwolenie  na  stosowanie 
podsłuchów i „wejście” w prywatną sferę życia, oczywiście jeżeli jest to konieczne. Ponadto 
obywatele  deklarują,  że  pomoc  policji  należy  traktować  jako  współpracę,  a  nie 
donosicielstwo.  Martwić  może  fakt,  iż  wiele  osób  uważa,  że  policja  nie  zapewni  im 
anonimowości, gdyby zechcieli oni pomóc policji (gdyż jest skorumpowana). 

Nasz gość przedstawił także tematykę czynności operacyjno–rozpoznawczych. Ich istotą jest 
kontrola  operacyjna,  potocznie  zwana  podsłuchem.  Polega  ona  na  kontrolowaniu  rozmów 
telefonicznych,  korespondencji,  a  także  wszelkich  przekazów  za  pomocą  sieci 
telekomunikacyjnej  (e-mail).  Zaznaczyć  należy,  iż  procedura  ta  jest  sformalizowana  i  może 
być wdrożona w wyniku nieskuteczności innych działań, a wydanie zgody na taką działalność 
wymaga  zezwolenia  sądu  okręgowego.  Szczegółowe  kryteria  jakie  musza  zostać  spełnione 
zawarte zostały w artykułach 19 – 22 ustawy o Policji. W szczególnych wypadkach, np. przy 
porwaniu  czy  w  sytuacji  pochwycenia  zakładnika  podsłuch  jest  zakładany  zazwyczaj  
natychmiast,  nawet  bez  wymaganej  zgody  sądu.  Dowody  pozyskane  w  taki  sposób  mają 
walor dowodów subsydiarnych, pomocniczych. 

Podczas  spotkania  poruszono  niezwykle  ważne  kwestie  w  odniesieniu  do  bezpieczeństwa 
państwa,  porządku  publicznego,  ale  też  wolności  i  praw  jednostki.  Ciekawy  sposób 
przekazywania treści merytorycznych był dużym walorem Przemawiającego. Zaangażowanie 
w omawianą problematykę oraz poważne traktowanie problemów merytorycznych sprawiły, 
że  wykład  był  rzeczowy,  treściwy,  a  przy  tym  niezwykle  pasjonujący  i  interesujący. 
Pojawiające  się  wątpliwości  były  szybko  rozwiewane,  ponieważ  studenci  mieli  możliwość  
zadawania  pytań  już  w  trakcie  prelekcji.  Na  zakończenie  Pani  Profesor  Janina  Czapska 
podziękowała  naszemu  Gościowi  za  przybycie.  Uważam  wykład  za  niezwykle  przydatny  i 
interesujący.  Ciekawa  materia  merytoryczna  oraz  doświadczony  zawodowo  Policjant 
sprawiły, że mile i owocnie spędziłem ten czas! 

Mateusz Ponikwia