background image

Marskość / Nadciśnienie wrotne

 

marzec, 2008

 

Michał Lasota – grupa 3 

    

Marskość wątroby (Cirrhosis hepatis

Marskość wątroby (Cirrhosis hepatis

Marskość wątroby (Cirrhosis hepatis

Marskość wątroby (Cirrhosis hepatis))))::::    

• 

Jest to końcowe stadium przewlekłych chorób wątroby, 

• 

Jej  istotą  jest    fragmentacja  miąższu  wątroby  na  guzkowate  obszary  regenerujących  hepatocytów 
przez łączące się pasma tkanki włóknistej z towarzyszącymi zaburzeniami architektoniki naczyniowej, 

• 

Dawny podział marskości – ze względu na wielkość guzków regeneracyjnych: 

1.

  drobnoguzkowa – guzki o średnicy mniejszej niż 3mm, 

2.

  wielkoguzkowa – guzki mogą osiągnąć wielkość nawet do kilku czy kilkunastu centymetrów. 

Rozmiary  guzków  są  wypadkową  zdolności  regeneracyjnej  wątroby  oraz  rozciągnieci  bliznowatych  pasm 
tkanki włóknistej, 

• 

Obecny podział marskości: 

1.

  występowanie  guzków  osiowych  –  zawierających  zarówno  drogi  wrotno-żółciowe  i  żyły 

środkowe  (tylko  wtedy  krew  płynąca  z  żyły  wrotnej  i  tętnicy  wątrobowej  dopływająca  do 
wątroby ma kontakt z hepatocytami co umożliwia zachowanie funkcji wątroby, 

2.

  marskość z guzkami bezosiowymi (bez przestrzeni wrotnych i żył środkowych) – kontakt krwi 

wrotnej  z  hepatocytami  jest  wtedy  utrudniony  z  powodów:  niedopuszczenia  jej  przez 
wpływającą  do  wątroby  pod  większym  ciśnienim  oraz  istnienia  tzw.  wewnątrzwątrobowych 
przetok  Ecka  (pomiędzy  gałązkami  żyly  wrotnej  a  żyłami  centralnymi  i  krew  wrotna  omija 
czynny miąższ wątroby). 

Powiększające  się  guzki  regeneracyjne  powodują  ucisk  na  żyły  podzrazikowe  powodując  powstanie 
nadciśnienia wrotnego,   

• 

Najczęstsze przyczyny nadciśnienia wrotnego w Polsce: 

1.

  wirusowe przewlekłe zapalenie wątroby typu B i C, 

2.

  alkoholizm, 

3.

  rzadsze  –  utrudnienie  przepływu  żółci,  pierwotna  hemochromatoza,  choroba  Wilsona, 

niedobór alfa-1- antytrypsyny, u niemowląt – galaktozemia i tyrozynemia, 

4.

  u ok. 10 – 15% przyczyna jest nieznana i określamy ją wtedy jako – kryptogenną, 

• 

Głównym  procesem  patogenetycznym  w  powstawaniu  marskości  jest  postępujące  włóknienie.  W 
prawidłowej wątrobie występuje kolagen typu I i III w przestrzeniach wrotnych i wokół żył centralnych 
a sporadycznie w przestrzeniach Dissego natomiast w marskości kolageny te są odkładane w zrazikach 
tworząc cienkie lub grube przegrody łącznotkankowe, odkładaniu kolagenu w przestrzeniach Dissego 
towarzyszy  utrata  fenestracji  komórek  śródbłonkowych  naczyń  zatokowych,  co  upośledza  sekrecję 
protein przez hepatocyty, 

• 

Kolagen jest produkowany głównie przez okołozatokowe komórki gwieździste (kom. Ito). W marskości 
ulegają  one  transformacji  w  miofibroblasty  i  syntetyzują  kolagen  pod  wpływem  różnych  czynników, 
najważniejsze z nich to: cytokiny zapalne, cytokiny produkowane przez stymulowane komórki wątroby 
(komórki Browicza – Kupffera, śródbłonka i nabłonek przewodów żółciowych), toksyny, 

• 

Śmierć pacjentów z marskością  może być spowodowana: 

1.

  postępującą niewydolnością wątroby, 

2.

  powikłaniem nadciśnienia wrotnego (krwotoki z żylaków przełyku), 

3.

  powstawanie raka wątrobowokomórkowego. 

 

Nadciśnienie wrotne

Nadciśnienie wrotne

Nadciśnienie wrotne

Nadciśnienie wrotne::::    

• 

 W zależności od zaburzeń przepływu krwi dzielimy na: 

1.

  przedwątrobowe (może być spowodowane zakrzepicą żyły wrotnej),  

2.

  wątrobowe  (najczęstsza przyczyna spowodowana marskością), 

3.

  zawątrobowe (może być spowodowane niewydolnością prawokomorową serca, zaciskającym 

zapaleniem osierdzia, zwężeniem żył wątrobowych), 

• 

Główne powikłania nadciśnienia wrotnego to: 
1.

  wodobrzusze, 

2.

  wytworzenie krążenia obocznego, 

background image

Marskość / Nadciśnienie wrotne

 

marzec, 2008

 

Michał Lasota – grupa 3 

3.

  zastoinowa splenomegalia, 

4.

  encefalopatia wątrobowa, 

• 

Powstanie wodobrzusza związane jest z: 

1.

  nadciśnienie  w  zatokach  wątrobowych  powodującym  przenikanie  płynu  do  przestrzeni 

Dissego i dalej do naczyń limfatycznych wątroby, a następnie przez torebkę wątroby do jamy 
otrzewnej, 

2.

  wzmożoną perfuzją płynu z kapilar jelitowych do jamy otrzewnej, 

3.

  retencja wody i sodu spowodowana hiperaldosteronizmem wtórnym, 

• 

Głownym miejscem przecieków pomiędzy krążeniem wrotnym a systemowym są: 
1.

  naczynia żylne okolicy wpustowo-przełykowej (żylaki przełyku) 

2.

  splot żylny odbytniczy (żylaki odbytnicy) 

3.

  przestrzeń  zaotrzewnowa  (połączenia  między  żyłami  dorzecza  żyły  wrotnej  a  żyłą  nieparzystą  i 

żyłami nerkowymi) 

4.

  okolice pępka (połączenia żyły pępkowej z więzadła sierpowatego wątroby i żył okołopępkowych z 

żyłą nadbrzusza i sutkową wewnętrzną – głowa meduzy), 

• 

Największe znaczenie kliniczne mają żylaki przełyku.