Obciążenie zmienne podstawowe lub towarzyszące -

OBCIĄŻENIE WIATREM – PROCEDURA UPROSZCZONA

Parcie wiatru na przęsła mostu należy określać wg rozdziału 8 normy PN-EN 1991-1-4, 

który ma zastosowanie do  przęseł typowych (patrz przykłady obok) o rozpiętości do 200m, 

zlokalizowanych maksymalnie do 200m nad powierzchnią terenu i o stałej wysokości 

konstrukcyjnej.

PROCEDURA UPROSZCZONA (opisana w rozdziale 8 poświeconym mostom) wyznaczania 

obciążenia przęsła wiatrem w kierunku x (poprzecznym do osi podłużnej przęsła) bazuje na 

wykorzystaniu wzoru:

F

wx

= ½  v

b2

C A

ref,x

Procedurę można zrealizować w kolejnych krokach:

Poprzecznica

O

ś 

ło

żyska

O

ś most

u

Prefabrykowana 

balustrada stalowa

Prefabrykowana 

bariera stalowa

2.8

0

1.4

6

1.

70

Parcie wiatru na przęsło 

nieobciążone.

Poprzecznica

O

ś 

ło

żys

ka

O

ś mostu

Prefabrykowana 

balustrada stalowa

Prefabrykowana 

bariera stalowa

2.

80

1.

46

1.

7

0

Parcia wiatru na przęsło 

obciążone

SCHEMAT PARCIA WIATRU NA PRZĘSŁO OBCIĄŻONE

SCHEMAT PARCIA WIATRU NA PRZĘSŁO NIEOBCIĄŻONE

11.0°

2.

00

3.

5

7

Dodatkowa powierzchnia parcia 

wiatru dla obustronnych 

ażurowych barier i balustrad

1.

2

0

z

Odległość z od powierzchni 

terenu do środka ciężkości 

przekroju 

Krok 3. Określamy charakterystyczną prędkości wiatru v

b

=c

dir

*c

season

*v

b,0

. Omawiany wiadukt ma rozpiętość przęsła 

mniejszą niż 40m, a więc przyjęto, że jest niewrażliwy na wzbudzenie dynamiczne wiatrem. Przyjęto: c

season

*c

dir

=1,0. 

Zatem: v

b

=v

b,0

=22m/s

Krok 2. Określamy podstawową bazową prędkość wiatru v

b,0

na podstawie tablicy NA.1 załącznika krajowego do PN-

EN 1991-1-4. v

b,0

=22m/s - jak dla Rzeszowa i strefy 1 wg rys. NA.1 załącznika krajowego oraz wysokości A=182m 

n.p.m.

Krok 1. Wyznaczamy powierzchnię oddziaływania wiatru na przęsło na podstawie zaleceń 

zawartych w Tabeli 8.1 normy PN-EN 1991-1-4 (patrz niżej): 

dla przęsła nieobciążonego: A

ref,x

=d+1.2m=1.7m

2

/m+1.2m

2

/m=2.9m

2

/m – jak dla przęsła z 

obustronnymi barierami i balustradami ażurowymi

dla przęsła obciążonego  ruchem drogowym powierzchnię oddziaływania wiatru należy 

obliczyć dodając dodatkowe 2.0m od poziomu jezdni (jak na schemacie) uwzględniające 

powierzchnię boczną pojazdów na obiekcie niezależnie od ich rzeczywistego położenia na 

szerokości i długości przęsła. W takim przypadku: A

ref,x

=3,75m

2

/m (patrz schemat).

ZESTAWIENIE OBCIĄŻEŃ NA DŹWIGARY GŁÓWNE ŻELBETOWE WIADUKTU DROGOWEGO wg EC, cd. 

(Opracowanie: D. Sobala, ZDiM PRz. ) 

Krok 4. Odczytujemy wartości „globalnego” współczynnika obciążenia wiatrem 

C z tablicy 8.2 PN-EN 1991-1-4 (patrz obok). Wartości pośrednie można 

interpolować. Zatem dla wiaduktu: 

nieobciążonego b/d

tot

= 12.1m/2.8m=4,32

obciążonego b/d

tot

= 12.1m/3.75m=3,22

Wysokość środka ciężkości przęsła wiaduktu nad terenem przyjęto równą ok. 

z

e

=6.35m.

Zatem wartości „globalnego” współczynnika obciążenia wiatrem dla 

wiaduktu mają wartość:

- dla  przęsła nieobciążonego C=3.6

- dla  przęsła obciążonego C=6.7-(3.22-0.5)/(4-0.5)*(6.7-3.6)=4.29

Krok 5. Określamy wartości gęstości powietrza  , która zależy od wysokości i 

ciśnienia atmosferycznego w danej lokalizacji w okresach silnych wiatrów. 

Przyjęto wartość zalecaną w normie, tj.  =1.25kg/m

3

Krok 6. Określamy siłę od wiatru w kierunku x, która jest równa:

- dla przęsła nieobciążonego: F

wx

=½*1.25kg/m

3

*23.56m/s *4.29*A

ref,x 

= 

1.49kPa*A

ref,x

=1.49kPa*2.8m=4.17kN/mb

- dla przęsła obciążonego ruchem: F

wx

=½*1.25kg/m

3

*23.56m/s *3.6*A

ref,x 

= 

1.25kPa*A

ref,x 

=1.25kPa*3.75m=4.68kN/mb

W przypadku przęsła obciążonego ruchem (obciążenie wiodące) obliczoną wartość siły od wiatru należy uwzględniać w 

obliczeniach jako wartość kombinacyjną ψ

0

F

wx 

(obciążenie zmienne towarzyszące).

Więcej przykładów na stronie: 

http://sobala.sd.prz.edu.pl/pl/67/