02. PREZENTACJA DANYCH STATYSTYCZNYCH
1 M
ETODY PREZENTACJI DANYCH STATYSTYCZNYCH
Zgromadzone dane statystyczne mogą zostać zaprezentowane na wiele sposobów. Dobór
odpowiedniej formy zapewnia czytelność i ułatwia dokonywanie analiz. Wyróżnia się trzy
główne formy prezentacji danych:
♦ tabelaryczna – tabele, tablice statystyczne, najprostsza i najbardziej podstawowa
forma przedstawiania danych. Jej zaletą jest przejrzystość i uporządkowanie danych.
Dane umieszczane w tabelach nazywane są szeregami, np. szeregi wyliczające,
rozdzielcze
(proste,
skumulowane),
geograficzne
(prezentują
terytorialne
rozmieszczenie badanej cechy)
♦ graficzna – budowane na podstawie tabel, ale charakteryzują się większą zwięzłością.
Ich szczególną zaletą jest intuicyjność i lepsze oddziaływanie na odbiorcę, gdyż
nośnikiem informacji jest symbol graficzny (kształt, barwa, wielkość). Wykres taki
powinien być dobrze opisany (tytuł wykresu, odpowiednia skala wartości, legenda).
Metoda graficzna daje bardzo szerokie możliwości prezentacji danych:
wykresy liniowe,
powierzchniowe (np. słupki, koła, pierścienie),
obrazkowe (piktogramy, ideogramy, proste rysunki),
metoda ilościowa (proste znaki graficzne, które można dzielić, przy czym
pojedynczy znak symbolizuje określoną liczność, np. 1 symbol bryłki węgla =
1000 ton wydobytego węgla, czyli 2500 ton = 2,5 bryłki),
metoda ilościowo-obrazkowa,
kartogramy (użycie którejś z powyższych na tle mapy), kartodiagramy
(dokładniejsze, zawierają więcej informacji),
wykresy w układzie współrzędnych – histogramy (słupki) i diagramy (linie)
♦ opisowa – przedstawia dane statystyczne w postaci jednolitego tekstu
Wymienione metody dobrze jest stosować łącznie, gdyż uatrakcyjnia to prezentację
danych i zapewnia czytającemu lepszy odbiór informacji. Nie jest jednak dobrą praktyką
powielanie tych samych informacji w dwóch lub trzech postaciach obok siebie.
wykres słupkowy + wykres liniowy
tabela + met. powierzchniowa + kartodiagram (met. powierzchniowa + symbolowa)
*
*
przykłady zaczerpnięto ze stron:
www.ppwb.org.pl
oraz
www.wiking.edu.pl
2 B
UDOWA SZEREGU ROZDZIELCZEGO I HISTOGRAMU
1. Szereg surowy przekształcić w szereg szczegółowy, czyli posortować rosnąco.
2. Na podstawie liczności próby /n/ określić na ile klas /k/ zostanie podzielony
szereg szczegółowy:
n
k
30 – 60
6 – 8
60 – 100
7 – 10
100 – 200
9 – 12
200 – 500
11 – 17
500 – 1500
16 – 25
3. Obliczyć rozstęp: R = x
max
– x
min
4. Obliczyć rozpiętość klas:
k
R
b ≈
zaokrąglić w górę tak, aby
R
k
b
≥
⋅
5. Określić dokładność pomiaru
α
6. Obliczyć dolną granicę pierwszej klasy:
2
min
min
_
1
α
−
= x
x
7. Obliczyć górną granicę pierwszej klasy:
b
x
x
+
=
min
_
1
max
_
1
8. Obliczyć górne granice dla pozostałych klas:
b
x
x
i
i
+
=
−
max
_
)
1
(
max
_
k
i
9. Obliczyć środek
i
x
dla każdej klasy:
2
/
)
(
max
_
max
_
)
1
(
i
i
i
x
x
x
+
=
−
10. Na podstawie granic
max
_
i
x
określić liczności w każdej klasie –
i
n
– ile
obserwacji mieści się pomiędzy poszczególnymi granicami.
11. Wartości otrzymane w punkcie 9 i 10:
(
)
i
i
n
x
,
stanowią szereg rozdzielczy.
12. Ilustracją szeregu rozdzielczego jest histogram – wykres kolumnowy
oraz diagram /wielobok/ liczebności.
k
i
k
i
13. Po
obliczeniu
liczności
skumulowanych
dla
kolejnych
klas:
n
n
n
n
n
n
n
n
n
n
n
sk
k
sk
sk
sk
=
+
+
=
+
=
=
_
3
2
1
_
3
2
1
_
2
1
_
1
...
otrzymuje się szereg skumulowany /dystrybuantę empiryczną/.
14. Dla szeregu skumulowanego również można wykreślić histogram
–
skumulowany.