background image

 

Zwi

ą

zki kobietami

 

 
Opracowanie na podstawie tekstu: Emily Bender, Anoosh Joriorian, Peggy Lynch i Ameli Craig Cramer

 

Serdeczne podziękowania za zaangażowanie i wielki wkład pracy w powstanie polskiej adaptacji tego 
rozdziału dla naszej ekspertki, Agnieszki Kramm

1

.

 

Ani Zawadzkiej dziękujemy za pomoc w organizacji spotkania wokół rozdziału w LAMBDZIE,

 

a Ydze Kostrzewie za cenne uwagi.

 

 
Dla mnie bycie lesbijką, jest radością, i uniesieniem, miłością do kobiety. Oznacza  to, 
ż

e czując się kobietą, uważam kobiety za najważniejsze w moim życiu. To sposób na 

ż

ycie, coś więcej niż tylko kwestia., z kim chcę iść do łóżka.

 

 

Czasami, kiedy mówią o tym, że jestem lesbijką, moje heteroseksualne przyjaciółki 
uwa
żająże krytykuję ich wybór życia z mężczyznami. To nie jest prawda. Dla mnie 
jedn
ą z najważniejszych rzeczy w byciu. lesbijką jest głębokie zainteresowanie innymi 
kobietami, tak
że tymi, które dokonały innego niż ja wyboju.

 

 
Kiedy jestem z mężczyzną, odczuwam magię różnicy pomiędzy naszymi płciami. Wiem, 
ż

e on nigdy w pełni mnie nie zrozumie, czasami tego chcę. Lecz kiedy jestem z kobietą 

czuję między nami podobieństwo w wielu podstawowych sprawach. Znajduję się wtedy 
w sytuacji komfortowej, gdy
ż jestem do końca zrozumiana. Zarazem jednak ta 
bezgraniczna uczciwo
ść sprawia, że czuję się wtedy szczególnie bezbronna.

 

 
Nazywam siebie lesbijką, ponieważ jeżeli już się zakochuję, to wyłącznie w kobietach. 
Nie zdarzyło mi si
ę to w kontakcie z żadnym mężczyzną. Kobiety (niektóre oczywiście) 
fascynuj
ą mnie, są dla mnie natchnieniem, pociągają mnie erotycznie, mam ochotę z 
nimi flirtowa
ć i patrzeć na nie. Kocham kobietę, chcę z nią stworzyć trwały związek, 
pragn
ę być blisko. Ale bycie lesbijką to dla mnie również fakt, że ukrywam coś przed 
otoczeniem. 
Że setki razy dziennie muszę podejmować decyzję o tym, czy ujawnić mój 
homoseksualizm. Zwykły komentarz, 
że mam ładna koszulą, to już punkt wyjścia do 
zastanawiania si
ę, czy powiedziećże to prezent od mojej dziewczyny. Taka byłaby 
moja pierwsza naturalna reakcja, gdyby nie to, 
że niesie ze sobą ryzyko - odrzucenia, 
braku akceptacji, agresji. 

 

W swoim własnym odczuciu jestem przede wszystkim kobietą. Człowiekiem. (o sobie 
jako lesbijce my
ślę, wyłącznie z powodu tak a nie inaczej urządzonego świata. Gdyby 
homoseksualizm był traktowany tak sanno naturalnie, jak heteroseksualizm, w ogóle 
nie miałabym powodu, do a
ż tak częstego definiowania się jako lesbijka. Pewnie osoby 
heteroseksualne rzadko kiedy my
ślą o sobie: jestem   heteroseksualna,   tak samo, jak 
nie, analizuj
ą faktu,  że mają 2 ręce i 2 nogi. Po prostu żyją i sprawą swojej orientacji 
nie zajmuj
ą  się  zbytnio.

 

 

Jesteśmy. My, lesbijki, żyjemy tu -w Polsce. Możesz nas spotkać wszędzie wokół siebie, 
w ka
żdym miejscu pracy, na każdej imprezie, w sklepie, w szkole, na uniwersytetach, w 
autobusach, w nocnym barze, w s
ąsiedniej ławce kościelnej. Jesteśmy jednak 
niewidoczne, jeste
śmy ukryte. Lepiej nas nie dostrzegać, lepiej udawaćże nas nie ma. 

background image

Kiedyś myślałam, że jestem w stanie na kilometr rozpoznać lesbijkę - krótkie włosy, 
sportowy czy wr
ęcz chłopięcy styl ubierania się, kańciaste ruchy. Obecnie, znam całą 
żnorodność lesbijek - od. tzw. bardzo kobiecych, czyli szpilki, obcisłe spódniczki, 
mocny makija
ż, przez „normalne" przeciętne dziewczyny, jakich tysiące na ulicach, aż 
po tzw. bardzo m
ęskie - w garniturach i pod krawatem. Wciąż zaskakują mnie panie 
pracuj
ące w urzędach, takie typowe matki dzieciom w mało eleganckich garsonkach 
lub szarych sweterkach, które nagle spotykam w lokalu lesbijskim i zadziwiam si
ę, bo 
nigdy nie wpadłabym na to, 
że są lesbijkami. A to oznacza, że we własnym gronie 
mamy od metra stereotypów. 

 

Mogę jechać obok ciebie w autobusie, być twoją, fryzjerką, koleżanką z pracy, 
s
ąsiadką.  Ta kobieta, która, ze mną mieszka, nie jest moją przyjaciółką, kuzynką ani 
siostr
ą. Kocham ją i śpię z nią. Robię z nią zakupy i razem płacimy rachunki. Nie 
odgrywamy 
żadnych ról. Żadna z nas nie. jest w roli mężczyzny. I czy jesteśmy ze sobą
od miesi
ąca, czy od wielu lat, ważne, że w końcu się odnalazłyśmy. I czy kochałyśmy 
si
ę, ostatniej nocy, czy od miesięcy nie miałyśmy na to siły, nasza bliskość jest pełna. 
 

W ostatnim czasie w przestrzeni publicznej zaistniało wiele nowych mo

ż

liwo

ś

ci ujawniania si

ę

 kobiet, 

które maj

ą

 intymne zwi

ą

zki z kobietami. Pojawiły si

ę

 organizacje gejów i lesbijek, kluby, akcje i kam-

panie społeczne (patrz: lista na ko

ń

cu cz

ęś

ci II), programy telewizyjne. Nareszcie, u progu XXI wieku 

kobiety, które kochaj

ą

 inne kobiety, 

ż

yj

ą

 w sposób troch

ę

 bardziej otwarty i wolny, ni

ż

 to miało miejsce 

kiedykolwiek wcze

ś

niej.

 

Kobiety, które maj

ą

 kontakty seksualne z innymi kobietami, okre

ś

lamy mianem lesbijek lub osób 

biseksualnych (je

ś

li wchodz

ą

 w zwi

ą

zki równie

ż

 z m

ęż

czyznami). Potocznie nazywamy je ró

ż

nymi 

słowami: lesbijka czy obra

ź

liwie lesba, a tak

ż

e bł

ę

dnie „lisbijka". Ostatnio pojawia si

ę

 równie

ż

 an-

gielskie okre

ś

lenie queer (pol. dziwny, inny), które jest wspólnym okre

ś

leniem dla gejów, lesbijek, 

osób biseksualnych i transseksualnych.

 

Wraz ze zmianami natury politycznej i społecznej cz

ęść

 kobiet zaczyna ujawnia

ć

 si

ę

 w 

ż

yciu 

osobistym. Nieuchronnie b

ę

dzie równie

ż

 post

ę

pował proces ujawniania si

ę

 ich w 

ż

yciu publicznym (do 

tej pory w mediach zrobiła to pisarka Izabela Filipiak wraz ze swoj

ą

 partnerk

ą

). Jednak

ż

e w zwi

ą

zku z 

powszechnym w Polsce społecznym pot

ę

pieniem homoseksualizmu wi

ę

kszo

ść

 osób 

homoseksualnych 

ż

yje w ukryciu i dlatego nasza ró

ż

norodno

ść

 jeszcze nie zaprezentowała si

ę

 w 

sferze publicznej. 
Chocia

ż

 wiele osób wci

ąż

 uwa

ż

a, 

ż

e lesbijki to kobiety o m

ę

skim wygl

ą

dzie, które maj

ą

 krótkie włosy i 

s

ą

 niechlujnie ubrane, cz

ę

sto okazuje si

ę

ż

e to zwykle kobiety, takie jak ty i ja. Nie mo

ż

esz mie

ć

 

pewno

ś

ci, czy kobieta o długich włosach i pomalowanych ustach, spaceruj

ą

ca z dzie

ć

mi w parku, na 

pewno jest heteroseksualna. Jeste

ś

my kobietami z s

ą

siedztwa, aktorkami, twoj

ą

 najlepsz

ą

 

przyjaciółk

ą

 ze szkoły 

ś

redniej, kole

ż

ank

ą

 z pracy. Niektóre z nas s

ą

 niepełnosprawne. Niektóre z nas 

maj

ą

 lub planuj

ą

 mie

ć

 dzieci. Niektóre pozostaj

ą

 w zwi

ą

zkach przez cafe 

ż

ycie, inne za

ś

 

ż

yj

ą

 w ce-

libacie. Niektóre z nas po

ś

lubiły m

ęż

czyzn i nie potrafi

ą

 tak łatwo zrezygnowa

ć

 ze swoich mał

ż

e

ń

stw, 

nawet po tym, jak odkryty, 

ż

e s

ą

 lesbijkami. Poniewa

ż

 wci

ąż

 tak trudno wprost i jawnie mówi

ć

 nam o 

sobie, lesbijki i kobiety biseksualne w kulturze popularnej pozostaj

ą

 jedynie twarzami piosenkarki 

k.d.lang, tenisistki Martiny Navratilowej i aktorki Ellen DeGeneras.

 

Mimo 

ż

e w Polsce wci

ąż

 tak niewiele wiadomo na temat tego, kim jeste

ś

my, musimy by

ć

 

ś

wiadome 

naszej ró

ż

norodno

ś

ci. Wraz z ró

ż

norodno

ś

ci

ą

 pojawiaj

ą

 si

ę

 ró

ż

nice. Musimy przyj

ąć

ż

e nie wszystkie 

lesbijki maj

ą

 takie same do

ś

wiadczenia, problemy, cele i potrzeby. Naszych wyborów - pocz

ą

wszy od 

kwestii ujawnienia swojego 

ż

ycia z partnerk

ą

, a sko

ń

czywszy na decyzji co do pracy czy 

zaanga

ż

owania w organizacji społecznej - dokonujemy dzi

ę

ki temu, kim jeste

ś

my jako osoby, nie tylko 

poprzez pryzmat naszej orientacji seksualnej.

 

Homofobia wci

ąż

 bardzo gł

ę

boko przenika nasze społecze

ń

stwo. Homofobia to irracjonalny strach i 

niech

ęć

 lub czasem nawet nienawi

ść

 do homoseksualistów. Razem z rasizmem i seksizmem nale

ż

do uprzedze

ń

, które maj

ą

 dług

ą

 tradycj

ę

 w naszej kulturze. Heteroseksizmem nazywamy tradycyjnie 

uprzywilejowan

ą

 pozycj

ę

 heteroseksualizmu nad homoseksualizmem, z której wynikaj

ą

 automatycznie 

wi

ę

ksze prawa osób heteroseksualnych. Mał

ż

e

ń

stwa heteroseksualne, praktyka wprowadzania 

„rodzinnych przywilejów" i jednoczesne odmawianie podstawowych praw parom homoseksualnym to 

background image

przykłady heteroseksistowskich praktyk. Podobn

ą

 praktyk

ą

 jest równie

ż

 promowanie przekonania, 

ż

jedynie heteroseksualno

ść

 jest moralna, naturalna, poprawna i/lub jest jedyn

ą

 „wła

ś

ciw

ą

" form

ą

 

zwi

ą

zków mi

ę

dzyludzkich. W rezultacie homoseksuali

ś

ci, którzy si

ę

 ujawniaj

ą

, ryzykuj

ą

 utrat

ę

 pracy, 

pozycji, czasem rodziny, niekiedy i przyjaciół.

 

W tym rozdziale chcemy poda

ć

 wszelkie niezb

ę

dne informacje i udzieli

ć

 wsparcia kobietom, które nie-

dawno odkryły swoj

ą

 homoseksualn

ą

 to

ż

samo

ść

, oraz lesbijkom, które 

ż

yj

ą

 odizolowane od szerszej 

społeczno

ś

ci lesbijskiej. Chcemy tak

ż

e pokaza

ć

 heteroseksualnym kobietom rzeczywisty obraz 

ż

ycia 

lesbijek. Mamy nadziej

ę

ż

e czytaj

ą

c poni

ż

szy rozdział, zastanowi

ą

 si

ę

 i by

ć

 mo

ż

e zmieni

ą

 swój 

niepełny, czasem nietolerancyjny i homofobiczny, a czasem po prostu pełen niewiedzy obraz 

ś

wiata. 

Ale najbardziej pragniemy powiedzie

ć

 wszystkim kobietom, które maj

ą

 intymne seksualne kontakty z 

kobietami, 

ż

e nie s

ą

 same i 

ż

e s

ą

 jak najbardziej w porz

ą

dku! Napisały

ś

my ten rozdział na podstawie 

naszych do

ś

wiadcze

ń

 i do

ś

wiadcze

ń

 innych kobiet z naszego otoczenia, na podstawie listów, które do 

nas nadesłały

ś

cie, oraz pracy w grupach wsparcia dla lesbijek. Na pewno wiele jeszcze mo

ż

na 

powiedzie

ć

, wiele wa

ż

nych historii nie zostało przez nas przytoczonych. Szczególnie trudno było nam 

dotrze

ć

 do kobiet z małych miasteczek, ze wsi, a tak

ż

e do starszych lesbijek. Nie udało nam si

ę

 

nawi

ą

za

ć

 kontaktu z lesbijkami niepełnosprawnymi, o których bardzo du

ż

o mówi si

ę

 w ameryka

ń

skiej 

wersji tej ksi

ąż

ki. Na wiele pyta

ń

 wci

ąż

 nie znamy odpowiedzi. Jak si

ę

 domy

ś

lasz, ameryka

ń

ska 

wersja rozdziału o lesbijkach w ogóle nie nadawała si

ę

 do publikacji w polskich warunkach. Je

ż

eli nie 

znajdziesz tutaj podobnych do twoich do

ś

wiadcze

ń

 i b

ę

dziesz chciała si

ę

 nimi podzieli

ć

 z innymi 

kobietami, zach

ę

camy ci

ę

 do opisania i przesłania nam swojej historii! Pytanie, kim s

ą

 polskie lesbijki, 

wci

ąż

 pozostaje otwarte, a to, co znajduje si

ę

 poni

ż

ej, to pierwsza próba znalezienia na nie 

odpowiedzi. 
 

 

 
 
 
 

Ujawnianie si

ę

 (coming out) 

 

Ujawnianie si

ę

 to proces wielostopniowy, rozpoczynaj

ą

cy si

ę

 od akceptacji własnej seksualnej to

ż

sa-

mo

ś

ci, poprzez pełn

ą

 jej afirmacj

ę

, a

ż

 po kwesti

ę

 decyzji, jak bardzo otwarcie b

ę

dziemy 

ż

y

ć

. Skala 

ujawniania si

ę

 zacz

ę

ła si

ę

 zmienia

ć

 w przeci

ą

gu ostatnich kilku lat. W niektórych miejscach, szcze-

gólnie w miastach, kobiety, które kochaj

ą

 kobiety, mog

ą

 si

ę

 ujawni

ć

 stosunkowo łatwo w porównaniu z 

sytuacj

ą

 sprzed kilkunastu lat. Coraz cz

ęś

ciej lesbijki spotykaj

ą

 si

ę

 z tolerancj

ą

 ze strony rodziny, 

współpracownicy nas akceptuj

ą

, zwi

ę

ksza si

ę

 liczba tych, które znajduj

ą

 dla siebie miejsce w 

lesbijskiej społeczno

ś

ci. Trudno sugerowa

ć

ż

e to do

ś

wiadczenie jest norm

ą

, niemniej pragniemy 

zaakcentowa

ć

 post

ę

p, jaki zrobiły

ś

my w ci

ą

gu kilku lat. 

 
 

 

Rozdział powstał w oparciu o tekst z amerykańskiej wersji książki, autorstwa Emily Bender i Anoosh Jorjorian, został jednak gruntownie przerobiony i dosto-
sowany do polskich realiów, tak wi
ęc stanowi w dużym stopniu całkowicie oryginalne opracowanie problematyki związków z kobietami, którego autorkami są 
polskie adaptatorki, ekspertki i uczestniczki specjalnie w tym celu zorganizowanych warsztatów. 
 
 

background image

Dla wielu lesbijek ujawnianie si

ę

 wci

ąż

 jest procesem długim i trudnym. Ujawnianie si

ę

, jak ju

ż

 po-

wiedziały

ś

my, to proces wieloetapowy. Najpierw musimy przyzna

ć

 si

ę

 same przed sob

ą

ż

e jeste

ś

my 

lesbijkami, potem poznajemy inne lesbijki, informujemy rodziny i przyjaciół o swojej orientacji, 
bierzemy udział w Paradzie Równo

ś

ci, wreszcie - ujawniamy si

ę

 w szkole lub pracy. W zale

ż

no

ś

ci od 

naszego pochodzenia, wieku, miejsca zamieszkania, statusu społecznego, aktualnej sytuacji rodzinnej 
i materialnej, a tak

ż

e zdrowia i sprawno

ś

ci stajemy wobec bardzo ró

ż

nych problemów i zagro

ż

e

ń

Odr

ę

bn

ą

 kwesti

ą

 jest ujawnianie si

ę

, je

ż

eli jeste

ś

my transseksualne, co mo

ż

e by

ć

 szczególnie trudne. 

Wtedy oprócz to

ż

samo

ś

ci seksualnej musimy ujawni

ć

 nasz

ą

 to

ż

samo

ść

 płciow

ą

.

 

Mnóstwo czasu i energii zabiera nam podj

ę

cie decyzji, czy, kiedy, jak i przed kim chcemy si

ę

 ujawni

ć

Kiedy nasze społecze

ń

stwo pewnego dnia całkowicie zaakceptuje kobiety, których partnerkami s

ą

 

inne kobiety, b

ę

dziemy mogły wykorzysta

ć

 t

ę

 energi

ę

 na wiele innych sposobów. 

 

Co ja mog

ę

 zrobi

ć

, aby zmieni

ć

 sytuacj

ę

 lesbijek w Polsce? Da

ć

 si

ę

 pozna

ć

. Skoro ludzie boj

ą

 si

ę

 

inno

ś

ci, a do tematu homoseksualizmu w ogóle nie s

ą

 przyzwyczajani czy przygotowywani, to trzeba 

t

ę

 luk

ę

 wypełni

ć

. Da

ć

 si

ę

 pozna

ć

 jako kole

ż

anka, przyjaciółka, s

ą

siadka, współpracowniczka. 

Uwypukli

ć

 podobie

ń

stwa. Pokaza

ć

: „Jestem taka jak ty". Otwarcie mówi

ć

 o swojej orientacji. I robi

ć

 

to naturalnie, bez fanfaronady, tajemniczo

ś

ci, skradania si

ę

 czy tłumaczenia. Z moich do

ś

wiadcze

ń

 

wynika, 

ż

e kiedy mówi

ę

 o sobie-lesbijce otwarcie, to i ludzie przyjmuj

ą

 to dobrze. Nie przepraszam 

ich, nie uciekam wzrokiem, a je

ś

li s

ą

 ciekawi, to odpowiadam na pytania. Zreszt

ą

 te pytania si

ę

 

powtarzaj

ą

: „Sk

ą

d wiesz?", „Czy spała

ś

 z m

ęż

czyzn

ą

?", „Czy masz przykre do

ś

wiadczenia z 

m

ęż

czyznami?", „Czy nienawidzisz m

ęż

czyzn?". Ludzie heteroseksualni nie wiedz

ą

 i je

ś

li nie 

dowiedz

ą

 si

ę

 od nas - jedynego prawdziwego 

ź

ródła informacji - to b

ę

d

ą

 si

ę

 ba

ć

 i tkwi

ć

 w 

ograniczeniu. Edukowa

ć

. Mówi

ć

. Pokazywa

ć

. Zaprasza

ć

 do poznania nas. No i kiedy potrzeba - 

walczy

ć

 o nasze prawa. Rami

ę

 w rami

ę

, jako silna grupa nacisku. 

 
 

Ujawniaj

ą

c si

ę

 przed sob

ą

 

 

Ka

ż

da z nas ma własn

ą

 histori

ę

 dojrzewania 

ś

wiadomo

ś

ci dotycz

ą

cej swojej seksualnej orientacji. 

Poniewa

ż

 dorastamy w kulturze, która zakłada, 

ż

e ka

ż

dy b

ę

dzie heteroseksualny, u

ś

wiadamianie so-

bie własnej to

ż

samo

ś

ci cz

ę

sto jest procesem bardzo trudnym i wieloetapowym. Ujawnianie si

ę

 przed 

sob

ą

 mo

ż

e mie

ć

 miejsce w ró

ż

nych momentach naszego 

ż

ycia. 

 

Nie myślałam, że zostanę, lesbijką, dopóki nie skończyłam 19 lat. Po prostu 
zakochałam si
ę w kobiecie i musiałam poradzić sobie z tym uczuciem., Tak długo, jak 
były
śmy razem, to wszystko było proste, ale kiedy rozstałyśmy się, musiałam 
ostatecznie zapyta
ć siebie, czy rzeczywiście jestem lesbijką

 

Jako młoda i dojrzewająca kobieta utożsamiałam się z orientacją heteroseksualną,, 
wyobra
żając sobie swoją przyszłość z mężczyzną.. Kobiety mnie nie pociągały, ,nie 
zokochiwałam si
ę w nich, nie miałam fantazji seksualnych z kobietami. Kiedy miałam 
20 lat spotkałam dziewczyn
ę. To było jak grom, jak olśnienie! Wzajemna fascynacja, 
nami
ętność, pragnienie i tęsknota. Musiałam rozstać się, ze swoją wizją przyszłości i 
zmieni
ć wszystko, co do tej pory o sobie myślałam. Nie było to łatwe, ale wahałam się 
krótko. Od tej pory jeste
śmy ze sobą, w szczęśliwym związku. 

 

Czułam osobiste zaangażowanie w feminizm i jednocześnie fascynację lesbijkami, ale 
przera
żała mnie myśl, że być może chcę kochać inną, kobietę - przecież moi rodzice 
wpadn
ą w złość, mój były mąż będzie próbował odebrać mi prawa rodzicielskie, moje 
przyjaciółki mog
ą myślećże próbuję je poderwać. Obawiałam się wielu rzeczy, 
niemniej ostatecznie pewnego dnia powiedziałam sobie: 

u

Od teraz jestem lesbijka!'.   

Poczułam  wtedy, że pewna ważna cześć mojej tożsamości wróciła na swoje miejsce. 

background image

Cieszę sięże wybrałam bycie lesbijką, jeszcze zanim po raz pierwszy przespałam się z 
kobiet
ą
 

Na pocz

ą

tku wiele z nas próbuje zaprzeczy

ć

 swojemu po

żą

daniu skierowanemu do kobiet, gdy

ż

 jest 

to niezgodne z tym, czego oczekuj

ą

 od nas nasze rodziny i społecze

ń

stwo. Cz

ę

sto my same 

oczekujemy od siebie tego, samego i zgodnie z zewn

ę

trznymi normami planujemy swoj

ą

 przyszło

ść

Zwykle wszystko, co wcze

ś

niej słyszały

ś

my o gejach i lesbijkach, „lesbach" i „pedałach" było 

negatywne. Wiele z nas mo

ż

e nawet nie zna

ć

 

ż

adnych 

ż

yj

ą

cych otwarcie lesbijek. 

Zniech

ę

ci

ć

 nas mog

ą

 równie

ż

 stereotypy na temat lesbijek. Kiedy jednak rozpoznamy swoj

ą

 

to

ż

samo

ść

, mo

ż

emy rozpocz

ąć

 nazywanie siebie w sposób, który najpełniej nam odpowiada. Wiele z 

nas nie chce by

ć

 okre

ś

lanymi jako „lesby" czy słucha

ć

 obra

ź

liwych słów, takich jak „pedzio" czy 

„ciota". 
Mo

ż

na próbowa

ć

 uwolni

ć

 si

ę

 od miło

ś

ci do kobiet, poniewa

ż

 seksistowskie wychowanie nauczyło nas, 

ż

e kobiety s

ą

 osobami o ni

ż

szej pozycji, i poniewa

ż

 wiemy, 

ż

e je

ż

eli pod

ąż

ymy za naszymi pragnienia-

mi, nasze 

ż

ycie b

ę

dzie ci

ęż

kie i skomplikowane (chocia

ż

 prawdopodobnie da nam wi

ę

cej satysfakcji). 

Wiele z nas ma bolesne wspomnienia zwi

ą

zane z próbami zaprzeczenia uczuciom do kobiet - na 

przykład umawianie si

ę

 na randki z m

ęż

czyznami, wychodzenie za m

ąż

, odwiedzanie psychiatrów, 

którzy próbowali nas „wyleczy

ć

", czy uzale

ż

nianie si

ę

 od alkoholu i narkotyków. 

 

Obawiałam sięże jeżeli będę dotykać inną dziewczynę, polubię to i już zawsze będę 
chciała dotyka
ć tylko kobiety. Tak wiec zaczęłam nabierać odrazy do tego pomysłu. 
Jestem w
ściekła, że tak długo powstrzymywałam swoje uczucia, ponieważ teraz jest mi 
bardzo ci
ężko zrelaksować się i dotykać kogoś, kogo kocham. 

 

Ujawnianie si

ę

 przed sob

ą

 sam

ą

 to pozbycie si

ę

 poczucia winy, nienawi

ś

ci do samej siebie i strachu 

przed 

ż

yciem w społecze

ń

stwie homofobicznym. Ujawnianie si

ę

 to pokochanie siebie jako kobiety, 

która kocha inne kobiety, i 

ś

wi

ę

towanie swojej nowo odkrytej seksualno

ś

ci. 

 

Ujawnianie się przed rodziną i przyjaciółmi 

 

Ujawnienie ludziom, 

ż

e interesuj

ą

 nas kobiety, jest zwykle bardziej problematyczne ni

ż

 u

ś

wiadomienie 

tego sobie samej. Je

ż

eli zdecydujemy si

ę

 by

ć

 szczere w kwestii naszej seksualno

ś

ci, potencjalnie 

staniemy si

ę

 celem fizycznego i psychicznego molestowania. Mo

ż

emy by

ć

 uznane za chore psychicz-

nie, izolowane od dzieci, zosta

ć

 wyrzucone z pracy. Je

ż

eli natomiast ukrywamy nasz

ą

 seksualno

ść

nara

ż

amy si

ę

 po

ś

rednio na zniewagi oraz na zakłopotanie, poniewa

ż

 ludzie b

ę

d

ą

 zakładali, 

ż

jeste

ś

my heteroseksualne. Ginekolog b

ę

dzie nas namawia

ć

 do stosowania antykoncepcji, przyjaciele 

spróbuj

ą

 nas wyswata

ć

 ze znajomymi m

ęż

czyznami, m

ęż

czy

ź

ni za

ś

 b

ę

d

ą

 ocenia

ć

 nas jako 

potencjalne partnerki. 

Ż

yjemy wtedy w l

ę

ku, 

ż

e inni odkryj

ą

, kim jeste

ś

my. Czujemy si

ę

 odci

ę

te i 

oddzielone od wielu ludzi, których kochamy, a przecie

ż

 jednocze

ś

nie pragniemy si

ę

 podzieli

ć

 z nimi, 

najbli

ż

szymi nam osobami, nowo odkryt

ą

 wiedz

ą

 na temat siebie i swojej orientacji seksualnej. 

 

Pragnęłam, żeby moja rodzina, i przyjaciele wiedzieli, że jestem lesbijką, ponieważ 
chciałam by
ć wobec nich uczciwa. Nie chcę niczego przed nimi ukrywać, szczególnie 
tej najwa
żniejszej w moim

 

ż

yciu rzeczy. 

 
Gdy związałam się z kobietą, byłam bardzo szczęśliwa. Chciałam, żeby cały świat 
dzielił ze mn
ą tę radość. Chciałam, aby wiedzieli moi rodzice, moi przyjaciele. 
Ufałam, 
że po pierwszym zaskoczeniu ucieszą się wraz ze mną. Bardzo szybko 
powiedziałam o sobie wszystkim przyjaciołom, kole
żankom z pracy i

 

rodzicom. Moi 

przyjaciele faktycznie byli zaskoczeni, ale szybko przeszli nad tym faktem do porządku 
dziennego. Rodzice... Có
ż, zajęto im to kilka lat: Zwłaszcza mojemu ojcu, który jest 
absolutnie   heteroseksualnym, silnym, autorytarnym facetem, bardzo trudno było 
zaakceptowa
ć fakt, że jego córka jest lesbijką. Przez kilka lat był to temat tabu. 
Musiałam bardzo mocno i jednoznacznie stan
ąć po swojej stronie oraz po stronie 

background image

swojego związku, mojej nowej rodziny, która tworzę od lat ze swoją partnerką. Nie 
zawsze było to łatwe, ale teraz wszystko si
ę ułożyło. Ostatnie święta Bożego 
Narodzenia sp
ędziłyśmy razem, w domu mojego ojca. 
 

Wiele z nas ujawnia si

ę

 najpierw przed przyjaciółmi, wybieraj

ą

c do zwierze

ń

 kogo

ś

, kto jest najbardziej 

otwarty. 

 

Moja najlepsza, od 13 lat przyjaciółka zerwała naszą przyjaźń kilka miesięcy po tym, 
jak ujawniłam si
ę przed nią. Nie kontaktujemy się ze sobą od 1O lat: Niezależnie od 
tego, jak dobrze kogo
ś znasz, nie możesz dokładnie przewidzieć, jak się zachowa, gdy 
si
ę ujawnisz... 
 

Szczególnie bolesny jest czas, zanim ujawnisz si

ę

 przed rodzin

ą

 

Jest mi bardzo ciężko podczas rodzinnych spotkań, gdzie wszyscy są heteroseksualni i 
przyprowadzają swoje rodziny, a ja nie jestem w stanie przyjść ze swoją partnerką.. 
Moje 
wszystkie ciotki pytająkiedy zamierzam wyjść za mąż 

 

Wi

ę

kszo

ść

 rodziców, dowiaduj

ą

c si

ę

 o naszej homoseksualno

ś

ci, prze

ż

ywa ci

ęż

ki okres. 

 

Patrzyłam na moich rodziców, na ich osamotnienie w próbie zmierzenia się z nowym 
problemem. Z kim mog
ą pogadać o tym, że ich córka jest lesbijką? W naszym 
społecze
ństwie ludzie wydają radykalnie negatywne sady o homoseksualistach i ta 
ocena rzutuje na cał
ą ich rodzinę. Moi rodzice czująże są odpowiedzialni za to, kim

 

jestem, czują się winni i zastanawiają się, jaki błąd popełnili, wychowując mnie. 

 

My

ś

l

ą

c, 

ż

e bycie lesbijk

ą

 jest czym

ś

 złym i 

ż

e ma okre

ś

lone przyczyny, rodzice mog

ą

 obwinia

ć

 si

ę

 za 

to, 

ż

e wychowali córk

ę

 lesbijk

ę

. Cz

ę

sto nie traktuj

ą

 wyboru swoich córek powa

ż

nie i maj

ą

 nadziej

ę

ż

wkrótce spotkaj

ą

 one 

ś

wietnych m

ęż

czyzn i wtedy naprawd

ę

 si

ę

 zakochaj

ą

.

 

 
Kiedy rodzice pytaj
ą, mnie, czy umawiam się z mężczyzną czy z kobieta, słyszę 
napi
ęcie w ich głosie. Jeżeli chodzę z chłopakiem, oddychają z ulga... jeżeli spotykam 
si
ę z kobietą, naprawdę nie wiedzą, co powiedzieć

 

Na wiadomo

ść

ż

e ich córka jest lesbijk

ą

, rodzice cz

ę

sto reaguj

ą

 zło

ś

ci

ą

, strachem i wstydem, maj

ą

 

poczucie winy, daj

ą

 do zrozumienia, 

ż

e to ich zraniło. Niektórzy stosuj

ą

 przemoc fizyczn

ą

 lub/ i 

psychiczn

ą

: wyrzucaj

ą

 dzieci z domu, próbuj

ą

 je umieszcza

ć

 w zakładach dla psychicznie chorych, 

wysyłaj

ą

 na leczenie do psychiatry, seksuologa, psychologa, czasami porywaj

ą

 je i umieszczaj

ą

 w 

jakim

ś

 miejscu w celu „przeorientowania", wyrzekaj

ą

 si

ę

 ich, zamykaj

ą

 je w domu, kontroluj

ą

c na 

ka

ż

dym kroku, izoluj

ą

 od grupy rówie

ś

niczej, zastraszaj

ą

 ujawnieniem orientacji seksualnej dziecka w 

szkole lub w pracy, manipuluj

ą

 i szanta

ż

uj

ą

 swoim zdrowiem i samopoczuciem („Umr

ę

 przez ciebie" 

lub „B

ę

dzie wielki wstyd, gdy ktokolwiek si

ę

 dowie").

 

 
Nie powiedziałam moim rodzicom o sobie, choć jestem pewna., że domyślają się, kim jestem. 
Mama kontroluje mnie na ka
żdym kroku, dzwoni po kilka razy dziennie, od razu po zajęciach 
w szkole musz
ą wracać do domu. Sprawdza moje zapiski, moją korespondencję. Pyta o każdą 
osob
ę, która do mnie dzwoni. Wciąż muszę kłamać i coś wymyślać, jeżeli chcę gdzieś wyjść
Kilka razy przy mnie mówiła, co my
śli o „lisbijkach". Nawet się mnie zapytała, czy jestem 
„lisbijk
ą", dodając, że to by ją zabiło albo że wysłałaby mnie do zakładu zamkniętego. To 
potworna m
ęczarnia. Jestem zależna od rodziców, ale też nie chcę ich zranić. Czuje się 
potwornie winna i zagubiona 

background image

O tym, że jestem lesbijką powiedziałam, mając 17 lat zaprzyjaźnionej pani psycholog, 
która pracowała w organizacji młodzie
żowej. W tym czasie brałam udział w grupie 
terapeutycznej prowadzonej przez ni
ą oraz chodziłam do niej na sesje indywidualne. 
Była dla mnie bardzo wa
żną, wspierającą mnie osobą. Gdy dowiedziała się o mojej 
orientacji i o tym, 
że jestem szczęśliwie zakochana, była zaszokowana i zdziwiona. 
Powiedziała, 
że widzi mnie w związku z mężczyzną i że nawet zna odpowiedniego dla. 
mnie. Potem zacz
ęła mówićże moja dziewczyna nie jest odpowiednią osobą dla mnie, 
ż

ebym jej nie ufała. W pewnym momencie powiedziała, że nienawidzi mojej 

dziewczyny. Bez mojej zgody ujawniła moją orientację innym osobom. Ponieważ była 
dla mnie wa
żna, a wcześniej bardzo mi pomogła, było to dla mnie bardzo raniące i 
trudne do
świadczenie, które spowodowało kilkumiesięczną depresję

 

Jednak niektórzy rodzice akceptuj

ą

 i wspieraj

ą

 dzieci, które miały odwag

ę

 si

ę

 ujawni

ć

.

 

 
Reakcja mojej mamy była wyjątkowa. Powiedziała: ‘Nic z tego nie rozumiem, ale 
ciesz
ą sięże ty jesteś szczęśliwa!'. 
 

Proces ujawniania si

ę

 przed rodzin

ą

 cz

ę

sto trwa kilka lat. Zmieniamy si

ę

 i dorastamy, a nasze rodziny 

zmieniaj

ą

 si

ę

 razem z nami, czasami tak, jak tego oczekujemy, a czasami odwrotnie. Niektórzy rodzi-

ce w ko

ń

cu zaczynaj

ą

 nas rozumie

ć

, nawet je

ż

eli na pocz

ą

tku nas odrzucili i stracili z nami kontakt. 

Niektórzy nigdy nas jednak nie zrozumiej

ą

 i nie zaakceptuj

ą

. Ujawnianie si

ę

 sprawia, 

ż

e relacje w 

rodzinie staj

ą

 si

ę

 uczciwsze, czasami nawet bli

ż

sze ni

ż

 byłyby wtedy, gdy 

ż

yłyby

ś

my w kłamstwie. Z 

czasem mo

ż

emy nawet by

ć

 mile zaskoczone tym, jak dobrze uło

ż

yły si

ę

 stosunki w naszej rodzinie. 

 

Nastolatki ujawniaj

ą

 si

ę

 

 

Kiedy byłam nastolatką - lata osiemdziesiąte - w Polsce nie istniała żadna prasa 
gejowska (poza kserowanym pisemkiem wydawanym w ilo
ści poniżej 100  sztuk,  gdyż 
taka wła
śnie ilość była zwolniona wtedy z cenzury), nie było „branżowych" lokali. 
Czułam si
ę jak kosmitka na obcej planecie. Jak jedyna na świecie dziewczyna, która 
zakochuje si
ę w  kobietach. Myślęże dla mnie i kobiet starszych ode mnie to 
naprawd
ę duża luka w rozwoju psychoseksualnym, (obecnie nastolatki mogą w miarę 
normalnie dojrzewa
ć, zapoznawać inne nastolatki-lesbijki na dyskotekach, biwakach, 
imprezach domowych, przez Internet. 
 

Niektóre z nas zawsze wiedziały, 

ż

e interesuj

ą

 je inne kobiety. Niektóre odkryty to dopiero wtedy, gdy 

byty nastolatkami, a inne du

ż

o pó

ź

niej. By

ć

 mo

ż

e jednak zauwa

ż

amy nasze zainteresowanie bliskimi 

przyjaciółkami, zakochujemy si

ę

 romantycznie w innych młodych dziewczynach, czujemy, 

ż

e jeste

ś

my 

inne, ale nie rozumiemy do ko

ń

ca tego, co si

ę

 z nami dzieje i dlaczego.

 

Gdy dorastasz i jeste

ś

 w okresie szkoły 

ś

redniej, otrzymujesz wiele informacji na temat twojej kształ-

tuj

ą

cej si

ę

 seksualno

ś

ci. Jest to równie

ż

 czas, kiedy sama j

ą

 odkrywasz, co mo

ż

e si

ę

 odbywa

ć

 na 

ż

ne sposoby: samodzielnie, z chłopakiem lub z dziewczyn

ą

. Zastanawianie si

ę

, czy twoja 

seksualno

ść

 odbiega od heteroseksualno

ś

ci, to okres w

ą

tpliwo

ś

ci, stawiania pyta

ń

. Wiele z nas przez 

to przeszło, zanim odpowiedziały

ś

my sobie na pytanie, kim jeste

ś

my. Stawianie pyta

ń

 zwykle nie jest 

łatwe. Mo

ż

esz mie

ć

 trudno

ś

ci w znalezieniu przyjaciół, którzy wysłuchaj

ą

 ci

ę

 bez os

ą

dzania. Zawsze 

jednak mo

ż

esz spróbowa

ć

 poszuka

ć

 dla siebie wsparcia w

ś

ród grup dla lesbijek, spotykaj

ą

cych si

ę

 

gdzie

ś

 w okolicy twojego miejsca zamieszkania, lub poszuka

ć

 kobiet lesbijek w Internecie. To 

normalne i bardzo powszechne, 

ż

e czujesz si

ę

 zakłopotana, zła i jeste

ś

 w depresji z powodu swojej 

inno

ś

ci, i wa

ż

ne jest, aby

ś

 znalazła ludzi, którzy zrozumiej

ą

 ci

ę

, z którymi b

ę

dziesz mogła si

ę

 

porozumie

ć

, od których uzyskasz pomoc. 

 

background image

Kiedy miałam 16 lat, powiedziałam swojemu chłopakowi, iż wydaje mi sięż
interesuj
ą mnie kobiety. Powiedział wtedy: „Super! teraz możemy urządzić sobie 
orgietk
ę!" Byłam naprawdę wściekła, ponieważ on nie zrozumiał, że ta sprawa 
dotyczyła tylko mnie i 
że nie jest to jakakolwiek propozycja dla niego. 

 

Gdy zastanawiasz si

ę

 nad sob

ą

 i stawiasz sobie wiele pyta

ń

 lub nawet wahasz si

ę

, czy si

ę

 nie ujaw-

ni

ć

, odkrywasz, jak wiele istnieje negatywnych opinii na temat homoseksualistów. Pami

ę

taj, 

ż

e po-

chodz

ą

 one od ograniczonych, homofobicznych, nietolerancyjnych ludzi. Nawet je

ż

eli wypowiadaj

ą

 je 

osoby ci bliskie, którym ufała

ś

 do tej pory, nie musisz si

ę

 z tym zgadza

ć

. Oni patrz

ą

 na 

ś

wiat z punktu 

widzenia heteroseksualnej, posiadaj

ą

cej wiele przywilejów wi

ę

kszo

ś

ci. Nie pozwól, 

ż

eby te pogl

ą

dy 

ci

ę

 zraniły.

 

Bycie inn

ą

 - czy jest spowodowane twoj

ą

 seksualno

ś

ci

ą

, pochodzeniem czy osobowo

ś

ci

ą

 - to cz

ę

sto 

pod

ąż

anie trudn

ą

 

ś

cie

ż

k

ą

. Staje si

ę

 jednak znacznie łatwiejsze, kiedy jeste

ś

my dojrzałe i mamy 

wi

ę

ksz

ą

 kontrol

ę

 nad swoim 

ż

yciem. Musisz by

ć

 silna i zdecydowanie obstawa

ć

 przy tym, kim napraw-

d

ę

 jeste

ś

 
Rodzice najcz

ęś

ciej maj

ą

 wiele planów zwi

ą

zanych ze swoimi dzie

ć

mi. Cz

ę

sto jest to zwyczajne pra-

gnienie, 

ż

eby dziecku w

ż

yciu si

ę

 uło

ż

yło, 

ż

eby było szcz

ęś

liwe. Problem w tym, 

ż

ż

ycie lesbijki jawi 

im si

ę

 jako obce i niezrozumiałe, a przez to straszne. Broni

ą

c siebie przed tak

ą

 wizj

ą

, „broni

ą

" córk

ę

 

przed popełnieniem bł

ę

du 

ż

yciowego, u

ż

ywaj

ą

c przeró

ż

nych metod dost

ę

pnych rodzicom - pró

ś

b, 

gró

ź

b, szanta

ż

u emocjonalnego, wizyt u psychiatry itd. Coming out córki to dla rodziców egzamin z za-

ufania do własnego dziecka. I dla córki jest to czas próby zaufania do siebie, do własnych uczu

ć

, do 

własnego ciała. Wi

ę

kszo

ść

 dziewcz

ą

t musi kiedy

ś

 wybra

ć

 mi

ę

dzy własn

ą

 wizj

ą

 swojego przyszłego 

ż

ycia a wizj

ą

 rodziców. Ale próba ingerencji rodziców w sfer

ę

 seksualno

ś

ci dotyczy wył

ą

cznie lesbijek. 

Tylko one musz

ą

 si

ę

 zastanawia

ć

, czy aby na pewno ich własne ciało mówi prawd

ę

.

 

Je

ż

eli zdecydujesz si

ę

 na ujawnienie przed rodzin

ą

 lub przyjaciółmi, zanim podejmiesz konkretne 

działania, pomy

ś

l o tym, czego mo

ż

esz si

ę

 spodziewa

ć

. B

ą

d

ź

 silna, ale jednocze

ś

nie zadbaj o siebie, 

nie musisz od razu mówi

ć

 o sobie wszystkim dookoła. Zanim powiesz o sobie całemu 

ś

wiatu, mo

ż

esz 

zacz

ąć

 od ludzi naprawd

ę

 ci bliskich, o których my

ś

lisz, 

ż

e ci

ę

 zaakceptuj

ą

.

 

Poni

ż

ej wymieniamy kilka podstawowych rzeczy, o których powinna

ś

 pomy

ś

le

ć

, zanim zdecydujesz 

si

ę

 ujawni

ć

.

 

1.  Pomy

ś

l o swojej rodzinie. Czy twoi rodzice generalnie s

ą

 otwarci i tolerancyjni? Je

ż

eli twoja rodzina 

jest kochaj

ą

ca, prawdopodobnie poradzi sobie z informacj

ą

 o tobie. Je

ż

eli nie, nie musisz im nic 

mówi

ć

 i to jest w porz

ą

dku. Nie jest łatwo to zrobi

ć

, kiedy jeste

ś

 nastolatk

ą

, całkowicie zale

ż

n

ą

 od 

rodziców, którzy mog

ą

 na przykład wyrzuci

ć

 ci

ę

 z domu, grozi

ć

 zamkni

ę

ciem w szpitalu 

psychiatrycznym, izolowa

ć

 ci

ę

 od rówie

ś

ników, zacz

ąć

 kontrolowa

ć

 twoj

ą

 korespondencj

ę

, rozmowy 

telefoniczne, kontakty. B

ą

d

ź

 wi

ę

c ostro

ż

na. Je

ż

eli rodzice wyrzuc

ą

 ci

ę

 z domu (lub je

ż

eli musisz 

odej

ść

, aby chroni

ć

 siebie), poszukaj jakiego

ś

 bezpiecznego miejsca (np. schroniska dla nastolatków), 

korzystaj

ą

c z pomocy innych członków rodziny lub przyjaciół. A

ż

eby uzyska

ć

 niezb

ę

dne informacje

 

i wsparcie, zadzwo

ń

 do telefonu zaufania dla homoseksualistów (zobacz informacje na ko

ń

cu cz

ęś

ci 

II).

 

2.  Poszukaj grupy wsparcia dla lesbijek działaj

ą

cej w twojej okolicy, a je

ś

li taka nie istnieje, poszukaj 

pomocy przez Internet lub telefonicznie. Znalezienie wsparcia jest najlepsz

ą

 i najwa

ż

niejsz

ą

 rzecz

ą

jak

ą

 mo

ż

esz zrobi

ć

 dla siebie.

 

3.  Je

ż

eli czujesz si

ę

 

ź

le, rób rzeczy, które ci

ę

 uszcz

ęś

liwiaj

ą

. Czasami pomagaj

ą

 twórcze działania, 

które lubisz: maluj, rysuj, rób fotografie, pisz. Mo

ż

esz te

ż

 zaanga

ż

owa

ć

 si

ę

 w prac

ę

 społeczn

ą

 lub 

działalno

ść

 polityczn

ą

. Je

ż

eli znajdziesz si

ę

 w dobrej, bezpiecznej grupie zajmuj

ą

cej si

ę

 np. 

działalno

ś

ci

ą

 na rzecz kobiet, prawdopodobnie spotkasz wtedy osoby, które zaakceptuj

ą

 twoj

ą

 

orientacj

ę

 seksualn

ą

.

 

4. 

Samobójstwo nie jest 

ż

adnym rozwi

ą

zaniem! Szukaj wsparcia i pomocy! Ratuj si

ę

 za 

wszelk

ą

 cen

ę

Pomy

ś

l o swojej przyszło

ś

ci. Je

ż

eli nie podejmiesz decyzji o pozostaniu przy 

ż

yciu 

dzisiaj, ju

ż

 jutro nie b

ę

dziesz miała 

ż

adnego wyboru. Je

ż

eli czujesz, 

ż

e zaczynasz działa

ć

 przeciwko 

sobie (np. okaleczasz si

ę

, nadu

ż

ywasz lekarstw itp.) lub zamierzasz popełni

ć

 samobójstwo, zadzwo

ń

 

do kogo

ś

: przyjaciółki, kogo

ś

 bliskiego, telefonu zaufania dla homoseksualistów, zaufanego 

psychologa, innej znanej ci lesbijki, wy

ś

lij list do osoby, z któr

ą

 korespondujesz. Rozmowa pomo

ż

e ci 

w tym trudnym momencie.  
5. 

 Sprawd

ź

 na ko

ń

cu cz

ęś

ci II adresy miejsc, w których mo

ż

esz uzyska

ć

 wsparcie, centra dla 

nastolatków, ksi

ąż

ki i inne 

ź

ródła, które pomog

ą

 ci przej

ść

 przez ten okres. 

background image

Poza rodzin

ą

 i przyjaciółmi 

 

Co oznacza ujawnianie si

ę

? Jak daleko si

ę

ga? Niektóre z nas czuj

ą

 si

ę

 dobrze, demonstruj

ą

c wobec 

ś

wiata swoj

ą

 to

ż

samo

ść

 poprzez sposób ubierania si

ę

, wygl

ą

d. Niektóre uwa

ż

aj

ą

ż

e nasza 

seksualno

ść

 jest nasz

ą

 prywatn

ą

 spraw

ą

 i nie jest to temat do dyskusji, zadawania pyta

ń

. Ka

ż

da z nas 

musi zadecydowa

ć

 sama, w jakim zakresie chce pokaza

ć

 

ś

wiatu swoj

ą

 seksualno

ść

. Ujawnienie si

ę

 - 

wobec naszych pracodawców, lekarzy, nauczycieli lub duchownych - mo

ż

e by

ć

 ryzykowne. Z drugiej 

za

ś

 strony, 

ż

yj

ą

c w ukryciu, równie

ż

 ponosimy pewne koszty.

 

Dyskryminacja w pracy to problem wszystkich kobiet, który szczególnie mo

ż

e dotkn

ąć

 lesbijki. Je

ż

eli 

ukrywamy nasz

ą

 seksualno

ść

, szukaj

ą

c pracy, istnieje obawa, 

ż

e kiedy

ś

 kto

ś

 j

ą

 odkryje. Wiele lesbijek 

starannie ukrywa swoj

ą

 orientacj

ę

 przed 

ś

wiatem. S

ą

 bardzo ostro

ż

ne i prowadz

ą

 podwójne 

ż

ycie. 

Szczególnie cz

ę

sto zdarza si

ę

 to w wypadku nauczycielek i innych kobiet, które pracuj

ą

 z dzie

ć

mi, 

poniewa

ż

 stereotypowo uwa

ż

a si

ę

ż

e geje i lesbijki s

ą

 niebezpieczni dla dzieci.

 

W Polsce niewiele lesbijek decyduje si

ę

 na ujawnienie swojej orientacji w miejscu pracy. Pary homo-

seksualne nie maj

ą

 w Polsce 

ż

adnych praw. 

Ż

ycie jako lesbijka w 

ś

wiecie heteroseksualnym, w kraju, 

w którym tak powszechna jest homofobia, jest ogromnym wyzwaniem

2

 

Bardzo długo czułam, że jestem chora i brudna, że coś jest ze mną nie w porządku. 
Jechałam autobusem i wydawało mi si
ę: wszyscy wiedząże poprzedniej nocy 
kochałam si
ę z kobietą. Miałam ochotę krzyczeć z przerażenia i rozpaczy. Myślałam, 
ż

e jestem nienormalna, że muszę się leczyć. Wiedziałam, że moja religia, moja 

społeczność nie akceptuje homoseksualizmu. Ja sama go nie akceptowałam!

 

W czasie Wielkanocy zawsze szłam do spowiedzi. Jestem katoliczką, Kościół jest dla. 
mnie wa
żny. Bardzo trudno było mi uzyskać rozgrzeszenie, gdy mówiłam o swoim 
homoseksualizmie. Musiałam to powiedzie
ć, bo to przecież grzech! A jednocześnie - 
wiedziałam, 
że dalej będę tym, kim jestem! Po spowiedzi wielkanocnej, podczas świą
nie spotykałam si
ę z moją dziewczyną, aby być czystą i móc pójść do komunii. 
 

Im wi

ę

cej lesbijek ujawnia si

ę

, tym wi

ę

ksze s

ą

 szanse, 

ż

e ludzie zaczn

ą

 postrzega

ć

 nas prawdziwie, 

widz

ą

c, kim naprawd

ę

 jeste

ś

my, poza stereotypami. Zobacz

ą

ż

e jeste

ś

my zwykłymi kobietami, które 

czasem s

ą

 silne, a czasem delikatne. Zwi

ę

kszaj

ą

ca si

ę

 liczba kobiet ujawniaj

ą

cych swoj

ą

 orientacj

ę

 

sprawia, 

ż

e b

ę

dziemy mogły działa

ć

 na rzecz zwalczania dyskryminacji w pracy i przeciwko wszelkim 

innym formom represji, które powoduj

ą

ż

e wiele z nas wci

ąż

 pozostaje w ukryciu. 

 

Homofobia i 

ż

ycie w ukryciu 

 

Niektóre z nas podejmuj

ą

 decyzj

ę

 o 

ż

yciu w ukryciu i nieujawnianiu przed 

ś

wiatem i przed najbli

ż

szymi 

swojej orientacji seksualnej. Pragniemy w tym miejscu podkre

ś

li

ć

ż

e to te

ż

 jest w porz

ą

dku, nie chce-

my bowiem, aby cokolwiek, co napiszemy, stało si

ę

 kolejnym rodzajem presji. Wa

ż

ne jest jednak, by-

ś

my wyra

ź

nie zdały sobie spraw

ę

, jakie koszty ponosimy, 

ż

yj

ą

c w ukryciu. 

 

Nasz związek trwał 7 lat. Miałyśmy prawdziwy dom, czyli wszystko co jest potrzebne, 
aby funkcjonowa
ć jako para młodych ludzi, odróżniających się od samotnych właśnie 
tym, 
że w domu jest ktoś, kto kocha, na kogo można liczyć, dokąd się wraca. Życie 
towarzyskie przebiegało w gronie znajomych z czasów studiów, z pracy, którzy 
akceptowali stan rzeczy jaki widzieli. Mogli widzie
ć tylko to, co im przedstawiałyśmy. 
„Odgrywały
śmy" dwie przyjacióki, mieszkające razem, gdyż rynek mieszkaniowy w 
kraju... Znajomi nawet nie wnikali, dawały
śmy im obraz nierealny, ale społecznie 
tolerowany... To, co było mi
ędzy nami: miłość - taka czysta, prosta, była ukryta przed 
przyjaciółmi, rodzicami, rodzinami, w miejscu pracy, na ulicy, w
śród, sąsiadów. Nikt 
nie mógł dowiedzie
ć sięże się kochamy, że jesteśmy razem, że łączy nas tak wiele... 
Pami
ętam ciągłe pytania, naszych znajomych, których gościłyśmy w naszym domu, o 

background image

rzeczy, o jakie nie chciałyśmy, aby nas pytano... Zawsze posiadałyśmy dwa łóżka, jako 
ż

e każda śpi w swoim. Pytali wtedy, która z nas na którym śpi. Można było się pomylić

rzeczywiście ciężko byle zapamiętać uzgodnioną wersję. To był koszmar: Lata. mijały, 
stawały
śmy się „społecznie coraz bardziej zauważalne", pytano jak tam mężczyźni w 
ż

yciu każdej z nas, jakie plany, bo to czas na stabilizację, na wyjście za mąż... To, co 

stworzyłyśmy - nasz dom i miłość, ciepło, troska, zaufanie - było dla nas takie czyste, 
nasze, dobre i wyj
ątkowe. Na zewnątrz nas - w świecie otaczających nas osób i 
zale
żności, w istniejącym układzie relacji z innymi, obojętnie, czy z osobami z rodziny, 
czy osobami z pracy, z ulicy - to wszystko było brudne, nieczyste, złe, chore, 
poni
żające. To było nie do zniesienia... Stanęłyśmy wobec presji otoczenia, 
zwi
ększającej się z dnia na dzień. Nie zdołałyśmy funkcjonować jednocześnie w 
naszym pi
ęknym, dobrym, nietykalnym, czystym świecie miłości oraz to świecie 
stworzonym wzorcowo, zgodnie z presj
ą, społeczną. Czułam, że nie chcę, ale muszę to 
zrobi
ć, bo nie jestem w stanie tej dwoistości dalej kontynuować, nie miałam odwagi, 
siły, pomysłów... Nie widziałam innej mo
żliwości... Myślałam także, że zło musi być 
osadzone i ukarane... Ona wyszła za m
ąż... Ja nie czuję się szczęśliwa.... Jedynie 
odpocz
ęłam, odetchnęłam, że już nie grzeszę... 

 

Ukrywaj

ą

c, kim jeste

ś

my, cz

ę

sto płacimy bardzo du

żą

 cen

ę

. Jeste

ś

my odizolowane, zaczynamy 

ż

y

ć

 w 

poczuciu nieprzystosowania i bycia poza społecze

ń

stwem. Nadu

ż

ywamy alkoholu, nasze zwi

ą

zki si

ę

 

rozpadaj

ą

, zaczynamy chorowa

ć

, podejmujemy próby samobójcze. 

Ż

yjemy w kłamstwie, oddzieleniu 

od naszych bliskich, od przyjaciół, w l

ę

ku. By

ć

 mo

ż

e niektóre z nas wybrałyby 

ż

ycie w ukryciu, ale 

wiele kobiet ma wra

ż

enie, 

ż

e w ogóle nie mamy wyboru, 

ż

e inna opcja nie istnieje. Niektóre z nas z 

powodu gł

ę

bokiej nieakceptacji siebie bardzo długo zaprzeczaj

ą

 swojej orientacji. 

 

Jestem kobietą. Największą miłością mojego życia była i jest kobieta. Przez długie lata 
zaprzeczałam sama sobie, przekonana o swojej nienormalno
ści, bo miłość do kobiety 
była postrzegana jako grzech, choroba. Długo „leczyłam" swoj
ą homoseksualność u 
żnych psychoterapeutów i seksuologów. Kiedy w latach osiemdziesiątych 
dowiedziałam si
ęże to nie jest choroba - nie uwierzyłam. Dalej próbowałam 
udowodni
ć sobie i całemu światu, że jestem normalną kobietą. A przecież byłam nią 
cały czas! Kiedy byłam nastolatka,, 
świat wydawał mi się o wiele prostszy. Wszystko 
lub prawie wszystko było dla mnie społecznie akceptowane, nie miałam poczucia, 
winy, 
życie było piękne. Czasem tylko czułam, że chyba nie do końca jestem w 
porz
ądku... Wszystkie moje koleżanki przeżywały zauroczenie, miłość, głównym 
tematem rozmów byli chłopcy, m
ężczyźni. A mnie dziwnie jakoś nie ciągnęło do nich. 
Mnie podobały si
ę dziewczęta, kobiety. Dobrze się czułam w ich towarzystwie. Co 
chwila w jakiej
ś się zakochiwałam, wzdychałam, pisałam pełne miłości wiersze, 
przynosiłam kwiaty. I tak było, odk
ąd pamiętam, od początku, od przedszkola. Nikt  
nigdy nie mówił mi, 
że miłość do kobiety jest zła, że jest grzechem. Któregoś dnia 
rodzice dziewczyny, z któr
ą łączył mnie gorący romans, złapali nas w łóżku. 
Dowiedziałam si
ę wtedy, w bardzo nieprzyjemny dla mnie sposób, że to jest złe, chore, 
nienormalne, zboczone. Zostałam brutalnie wyrzucona z ich domu. Teraz ju
ż 
wiedziałam.   Miałam   20  lat.   Rodzice tamtej dziewczyny tak dobitnie wykazali nie- 
niewła
ściwość mego postępowania, że postanowiłam udowodnić sobie i światu, ż
jestem normalna. Nie – zboczona. Kiedy moja młodsza córka miała sze
ść lat; a ja. 
trzydzie
ści jeden, po dziesięciu latach małżeństwa - małżeństwa, w którym działo się 
coraz gorzej - zakochałam si
ę w kolejnej kobiecie. Zakochałam się, mocno, bez 

background image

pamięci, a  moja miłość znalazła wzajemność.   Po   kilku   miesiącach, kiedy moje 
zaanga
żowanie rosło, mąż postawił mi ultimatum:  albo on, albo ona. Nie umiałam 
dokona
ć takiego wyboru. Chciałam umrzeć. Próba samobójcza zakończyła się na 
pogotowiu, dok
ąd zawiózł mnie mój raptem troskliwy mąż. Trafiłam do psychiatry, ten 
odesłał mnie do psychologa, nie znajduj
ąc u mnie żadnej choroby psychicznej. 
Psycholog wysłał mnie na konsultacje. do seksuologa. Pojechali
śmy na wizytę razem z 
m
ężem. Docent' Dulko wyjaśnił mnie i mojemu mężowi, że homoseksualizmu nie 
mo
żna wyleczyćże to jest tak jak z kolorem włosów lub oczu. Nie uwierzyłam. W 
dalszym ci
ągu silnie brzmiało we mnie postanowienie bycia NORMALNĄ kobietą. Po 
psychoterapii indywidualnej i grupowej, która pomogła mi wróci
ć do równowagi, 
poprawiła moje stosunki z innymi, z m
ężem, znów podjęłam kolejną próbę życia w 
zwi
ązku. Teraz już

 

bardziej ze względu na córki. Przez cały czas starałam się ukrywać 

przed nimi swoja homoseksualnośćżeby niczym nie skazić ich rozwoju, żeby nikt 
nigdy nie mógł mi zarzuci
ćże zaraziłam swoje dzieci zboczeniem. Przeprowadziliśmy 
si
ę. Zerwałam wszelkie kontakty z dawną kochanką, przeżyłam to rozstanie bardzo 
mocno, długo cierpiałam, nie mog
ąc znaleźć sobie miejsca. Coraz częściej popadałam 
w przygn
ębienie. Dolegliwości fizyczne: wysokie ciśnienie, zaburzenia trawienia, 
wiecznie bol
ący brzuch, boląca głowa, nieomal co miesiąc, jak we wczesnym dzie-
ci
ństwie, angina. Wysokie ciśnienie nie poddające się leczeniu.   Psychoterapia na 
żą

danie internistki opuszczającej bezradnie ręce na widok wyniku kolejnego pomiaru 

ciśnienia. I ten cholerny, bolący brzuch... Po wielu latach znów postanowiłam nie żyć
Pod strumieniem gor
ącej wody, dosyć tępym nożykiem usiłowałam przeciąć sobie żyły 
na lewym nadgarstku. Przecinanie własnego ciała jest bardzo bolesne. 

 

W Polsce homofobia i niech

ęć

, a czasem nawet nienawi

ść

 wobec osób homoseksualnych to zjawiska 

wyst

ę

puj

ą

ce bardzo cz

ę

sto, społecznie akceptowane i popierane. Du

ż

y wpływ na istnienie tego 

zjawiska ma negatywny stosunek Ko

ś

ciota Katolickiego do homoseksualizmu. Istniej

ą

 nawet spe-

cjalne grupy terapeutyczne skupione wokół Ko

ś

cioła, zajmuj

ą

ce si

ę

 „leczeniem" z homoseksualizmu. 

Wiele z nas, wychowuj

ą

c si

ę

 w heteroseksualnym 

ś

wiecie pełnym negatywnych przekazów o homo-

seksualizmie, uwewn

ę

trznia je i zaczyna przejawia

ć

 homofobi

ę

, odrzucenie siebie, brak akceptacji. S

ą

 

to bardzo destrukcyjne zjawiska.

 

Poni

ż

ej zamieszczamy przykłady typowych przejawów homofobii, z którymi spotykamy si

ę

 na co 

dzie

ń

. Bardzo wiele zachowa

ń

 osób heteroseksualnych, które nas rani

ą

, wynika z niewiedzy, braku 

ś

wiadomo

ś

ci i przekonania, 

ż

ś

wiat ze swej natury jest heteroseksualny. Mamy nadziej

ę

ż

e osoby 

heteroseksualne czytaj

ą

ce ten rozdział b

ę

d

ą

 miały okazj

ę

 zweryfikowa

ć

 swoje stanowisko. Oto niektó-

re tylko z serii rani

ą

cych gejów i lesbijki zachowa

ń

:

 

1.  

Ż

arty na temat „pedałów".

 

2.  Poszukiwanie przyczyn wyst

ę

powania orientacji homoseksualnej (np. tłumaczenie jej w kontek

ś

cie 

psychologicznym). Nie ma znaczenia, jaka jest przyczyna orientacji homoseksualnej, je

ż

eli próbujemy 

j

ą

 ustali

ć

, to zakładamy, 

ż

e jest co

ś

 nie tak w homoseksualizmie. Czy kto

ś

 szuka przyczyn orientacji 

heteroseksualnej?

 

3.  Pełne nienawi

ś

ci i braku akceptacji wypowiedzi w prasie, radio, TV, których niestety wci

ąż

 pojawia 

si

ę

 bardzo wiele.

 

4.  Wy

ś

miewanie si

ę

 z homoseksualizmu.

 

5.  Psychiczna i fizyczna przemoc wobec gejów i lesbijek.

 

6.  Pytania o przyszło

ść

, o m

ęż

a, o 

ś

lub - zakładanie, 

ż

e heteroseksualny model 

ś

wiata jest jedynym, 

który istnieje.

 

7.  Homofobia to te

ż

 brak - brak filmów, ksi

ąż

ek, prasy skierowanej do osób homoseksualnych, to 

unikanie kwestii homoseksualizmu w podr

ę

cznikach dla dzieci, to nieobecno

ść

 par homoseksualnych i 

relacji homoseksualnej w przestrzeni publicznej.

 

8.  Próby leczenia homoseksualizmu. 
9. Dawanie sobie prawa do wyra

ż

ania wszelkich opinii, s

ą

dów o homoseksualizmie.

 

10. Brak prawa do zawierania zwi

ą

zków. 

background image

 

Homofobia to l

ę

k i niech

ęć

. Nie mo

ż

emy udawa

ć

ż

e jeste

ś

my w stanie j

ą

 zignorowa

ć

. Osoby hete-

roseksualne powinny zacz

ąć

 stawia

ć

 sobie pewne pytania. Czy zastawiała

ś

 si

ę

, jakby

ś

 si

ę

 czuła, gdy-

by kto

ś

 dawał sobie prawo do wyra

ż

ania wszelkich opinii, pogl

ą

dów, przepełnionych zło

ś

ci

ą

 s

ą

dów na 

twój temat? Gdyby wci

ąż

 zastanawiano si

ę

, czy jeste

ś

 chora? Gdyby kwestia twojej seksualno

ś

ci była 

tematem narodowej debaty? Gdyby ka

ż

dy mógł powiedzie

ć

 najwi

ę

ksz

ą

 bzdur

ę

 na twój temat, a ty 

przeczytałaby

ś

 o tym nast

ę

pnego dnia w najwi

ę

kszej polskiej gazecie? Gdyby całkiem niedawno twoj

ą

 

orientacj

ę

 seksualn

ą

 wykre

ś

lono z listy chorób? Gdyby pytano przechodniów, czy akceptuj

ą

 twoj

ą

 

orientacj

ę

 seksualn

ą

, czy akceptuj

ą

 to, kim jeste

ś

, a oni po zastanowieniu si

ę

 w wi

ę

kszo

ś

ci odpo-

wiedzieliby, 

ż

e nie? Wyobra

ź

 sobie, 

ż

e nagle znalazła

ś

 si

ę

 na planecie, na której zdecydowan

ą

 norm

ą

 

jest homoseksualizm, a homoseksualna wi

ę

kszo

ść

 zbiera si

ę

 i zastanawia, czy heteroseksualizm jest 

na pewno normalny i czy mo

ż

e jednak nie nale

ż

ałoby ci

ę

 leczy

ć

.

 

Nie jeste

ś

my zainteresowane dyskutowaniem naszej seksualno

ś

ci. Prawo do jej wyra

ż

ania, do cie-

szenia si

ę

 sob

ą

, do podejmowania takich zachowa

ń

 seksualnych, jakie s

ą

 dla nas najlepsze - to jedno 

z podstawowych praw 

ż

ywej istoty. Nie jeste

ś

my zainteresowane poszukiwaniem przyczyn naszej 

orientacji. Nie jeste

ś

my zainteresowane tym, co wi

ę

kszo

ść

 chce nam o nas powiedzie

ć

. Bardziej nas 

zastanawia, dlaczego wi

ę

kszo

ść

 daje sobie w ogóle prawo do wypowiadania si

ę

 o nas, pisania, 

debatowania.

 

 
Je

ż

eli do

ś

wiadczasz prze

ś

ladowania i dyskryminacji jako lesbijka, mo

ż

esz szuka

ć

 wsparcia w

ś

ród 

innych lesbijek. Dopóki w przestrzeni, w której 

ż

yjemy, b

ę

d

ą

 pojawiały si

ę

 jakiekolwiek homofobiczne 

tre

ś

ci (wypowiedzi, komentarze, przekazy), 

ż

adna z nas nie jest wolna od dyskryminacji. Mo

ż

emy na-

wet czu

ć

 si

ę

 bezpiecznie w przestrzeni prywatnej, tworz

ą

c przyjazne i wspieraj

ą

ce 

ś

rodowisko, w któ-

rym nie spotykaj

ą

 nas prze

ś

ladowania, niemniej poza prywatn

ą

 istnieje przestrze

ń

 publiczna i spo-

łeczna. 
Nale

ż

y podkre

ś

li

ć

ż

e w ostatnim czasie jako społeczno

ść

 lesbijek podejmujemy coraz wi

ę

cej działa

ń

 

na rzecz zmiany naszej sytuacji w Polsce. Organizowana jest coroczna majowa Parada Równo

ś

ci, 

pojawiaj

ą

 si

ę

 kampanie społeczne, na przykład „Niech nas zobacz

ą

", powstaj

ą

 organizacje 

homoseksualistów, tworzone s

ą

 grupy wsparcia. 

Proces ujawniania si

ę

 i uzdrawiania sytuacji gejów i lesbijek w Polsce trwa, i cho

ć

 jest on na pewno 

długofalowy, to jednak pierwsze kroki zostały poczynione. Pisz

ą

c to, wyra

ż

amy równie

ż

 wdzi

ę

czno

ść

 

wobec wszystkich gejów i lesbijek, którzy podejmuj

ą

 działania, przeciwstawiaj

ą

 si

ę

 dyskryminacji, 

uczestnicz

ą

 w Paradzie, wyst

ę

puj

ą

 w programach telewizyjnych, działaj

ą

 w organizacjach poza-

rz

ą

dowych i partiach politycznych. 

 

Społeczno

ść

 lesbijek 

 

Aby poczu

ć

 si

ę

 dobrze ze swoj

ą

 seksualno

ś

ci

ą

, powinny

ś

my znale

źć

 inne lesbijki. Znalezienie si

ę

 

w

ś

ród podobnych nam osób jest bardzo wspieraj

ą

ce, przynosi du

żą

 ulg

ę

. Okazuje si

ę

ż

e nie jeste

ś

 

sama! 

Ż

e s

ą

 inne kobiety, które dziel

ą

 z tob

ą

 twoje do

ś

wiadczenie, które maj

ą

 podobne problemy i 

obawy. 
W Polsce wci

ąż

 jednym z niewielu miejsc, w którym mog

ą

 pozna

ć

 si

ę

 lesbijki, s

ą

 kluby i bary, co nie 

wszystkim odpowiada. Niemniej mo

ż

liwo

ś

ci nawi

ą

zania kontaktów s

ą

 coraz wi

ę

ksze. Powstaj

ą

 orga-

nizacje zrzeszaj

ą

ce osoby homoseksualne, grupy dyskusyjne skupione wokół uniwersytetów, wyjazdy 

wakacyjne, grupy wsparcia itp. Wiele mo

ż

liwo

ś

ci nawi

ą

zania kontaktów ze społeczno

ś

ci

ą

 lesbijek daje 

równie

ż

 Internet. Mamy nadziej

ę

ż

e sytuacja b

ę

dzie zmienia

ć

 si

ę

 na lepsze i 

ż

e zaistnieje potrzeba 

organizowania si

ę

 lesbijek i powstanie prawdziwy ruch społeczny. Wci

ąż

 jednak wiele lesbijek 

ż

yje w 

poczuciu odizolowania, a dost

ę

p do specjalistycznych czasopism i literatury jest zbyt maty. 

 

Lesbijki rejonów wiejskich 
 

Spotkanie w małych miasteczkach lub na wsiach innych kobiet, które pragn

ą

 tworzy

ć

 zwi

ą

zki z ko-

bietami, jest bardzo trudne. Niestety, posiadamy bardzo niewiele materiałów na ten temat. Mamy na-
dziej

ę

ż

e wraz ze wzrostem 

ś

wiadomo

ś

ci i zmianami, które nast

ę

puj

ą

, to równie

ż

 si

ę

 zmieni.

 

Je

ż

eli mieszkasz z daleka od wielkich miast i jeste

ś

 lesbijk

ą

, we

ź

 pod uwag

ę

 poni

ż

sze sugestie:

 

1.  Uzyskaj dost

ę

p do Internetu. (Je

ż

eli nie masz takiej mo

ż

liwo

ś

ci na swoim własnym 

komputerze, spróbuj na przykład w bibliotece publicznej). Wyszukiwarki pomog

ą

 ci znale

źć

 strony 

i grupy dyskusyjne dla lesbijek, które chc

ą

 przedyskutowa

ć

 wszystko, pocz

ą

wszy od problematyki 

ujawniania si

ę

 do kwestii bezpiecznych technik seksualnych.

 

background image

2. 

Napisz e-maila do której

ś

 organizacji lesbijek i gejów (nie ma znaczenia, jak daleko od twego 

miejsca zamieszkania si

ę

 znajduj

ą

) lub skontaktuj si

ę

 z grup

ą

 wsparcia dla lesbijek. Popro

ś

 o 

umieszczenie ci

ę

 na li

ś

cie dyskusyjnej.

 

3. 

Zaanga

ż

uj si

ę

 w kobiec

ą

 aktywno

ść

 społeczn

ą

. Sprawd

ź

, czy blisko ciebie jest centrum dla 

kobiet, mo

ż

e na pobliskiej uczelni? Czy w twojej okolicy działaj

ą

 jakie

ś

 grupy feministyczne? 

Wiele lesbijek jest politycznie zaanga

ż

owanych i wi

ę

kszo

ść

 organizacji kobiecych ma 

członkinie lesbijki.

 

4. 

Bierz udział w wydarzeniach organizowanych przez kobiety i dla kobiet, takich jak koncerty, 
konferencje i festiwale (od kilku lat takie imprezy odbywaj

ą

 si

ę

 w du

ż

ych miastach w Polsce).

 

 

Seksualno

ść

 

 

Seks z kobietami zach

ę

ca nas, aby

ś

my przedefiniowały seksualno

ść

. Mo

ż

emy odkry

ć

ż

e dzi

ę

ki 

intymnym kontaktom z kobietami otwiera si

ę

 przed nami cały 

ś

wiat nowych erotycznych mo

ż

liwo

ś

ci. 

Kochaj

ą

c si

ę

, mo

ż

emy wyra

ż

a

ć

 miło

ść

, przyja

źń

, po

żą

danie, opiek

ę

, nasze potrzeby i pragnienia, 

przyjemno

ść

. Mo

ż

emy cieszy

ć

 si

ę

 seksem, w którym wszystko odbywa si

ę

 powoli i delikatnie, lub 

takim, który czasami jest szorstki i pełen energii. Mo

ż

liwo

ś

ci s

ą

 niesko

ń

czone.

 

Nie ma jednego sprawdzonego sposobu, 

ż

eby mie

ć

 udany seks inn

ą

 kobiet

ą

. Kochanie si

ę

 z kobiet

ą

 

po raz pierwszy to niezwykłe do

ś

wiadczenie, zwi

ą

zane nie tylko ze sfer

ą

 seksualn

ą

. Mo

ż

emy nagle 

poczu

ć

 si

ę

 wolne jako istoty seksualne. Mo

ż

emy czu

ć

 rado

ść

 i zachwyca

ć

 si

ę

 skór

ą

 kochanki. 

Poznanie nowych mo

ż

liwo

ś

ci seksualnych mo

ż

e zaj

ąć

 nam miesi

ą

ce, a nawet lata.

 

Chocia

ż

 kobiety kochanki maj

ą

 ciało podobne do naszego, ich upodobania seksualne mog

ą

 si

ę

 ró

ż

ni

ć

 

od tego, co my lubimy. Nasze upodobania s

ą

 tak ró

ż

ne, jak ró

ż

ne jeste

ś

my we wszystkich innych 

kwestiach. Oznacza to, 

ż

e seks z inn

ą

 kobiet

ą

, oprócz tego, 

ż

e jest ekscytuj

ą

cy, nie jest wolny od 

problemów. 
Utrudnieniem jest to, 

ż

e wi

ę

kszo

ść

 kobiet, czy to heteroseksualnych, czy lesbijek, nosi w sobie he-

teroseksualne modele seksualno

ś

ci, które cz

ę

sto sprawiaj

ą

ż

e czujemy si

ę

 niepewnie wobec naszego 

własnego po

żą

dania. Oto niektóre z tego typu ograniczaj

ą

cych nasz

ą

 seksualno

ść

 przekona

ń

:

 

•   Zało

ż

enie, 

ż

e powinny

ś

my si

ę

 kocha

ć

 z nasz

ą

 partnerk

ą

 zawsze wtedy, gdy ona ma na to ochot

ę

.

 

•   Brak zaufania dla naszych seksualnych reakcji - przekonanie, 

ż

e nie mo

ż

emy osi

ą

gn

ąć

 orgazmu, 

kochaj

ą

c si

ę

 z kobiet

ą

.

 

•   Małe do

ś

wiadczenie w byciu asertywn

ą

 lub obawa przed przej

ę

ciem inicjatywy w seksie.

 

•   Przekonanie, 

ż

e nie lubimy za bardzo seksu i jeste

ś

my prawdopodobnie aseksualne lub ozi

ę

błe.

 

•   Uczucie, 

ż

e seks jest w porz

ą

dku, ale nie powoduje pogł

ę

biania wi

ę

zi emocjonalnej.

 

•   Wstyd przed dotykaniem siebie podczas seksu, poniewa

ż

 my

ś

limy (lub uwa

ż

amy, 

ż

e nasza 

partnerka my

ś

li), 

ż

e tylko ona powinna to robi

ć

.

 

•   Skupianie si

ę

 na orgazmie jako na głównym celu seksu.

 

Czasem nasze własne impulsy i preferencje seksualne mog

ą

 powodowa

ć

 dyskomfort i zdziwienie, 

gdy

ż

 wydaje si

ę

 nam, 

ż

e s

ą

 to typowo m

ę

skie zachowania. Mo

ż

emy by

ć

 zakłopotane, kiedy odczu-

wamy intensywne po

żą

danie, kiedy agresywnie uprawiamy seks czy snujemy fantazje dotycz

ą

ce 

dominacji lub erotycznych zabawek.

 

Poniewa

ż

 kobiety maj

ą

 gł

ę

boko uwewn

ę

trznione przekonanie, 

ż

e nie nale

ż

y wprost i bezpo

ś

rednio 

rozmawia

ć

 o seksie oraz 

ż

e nie wolno otwarcie szuka

ć

 przyjemno

ś

ci i rozkoszy, to nauczenie si

ę

 roz-

mawiania z kochank

ą

 o tym, czego oczekujemy od wspólnego seksu, mo

ż

e si

ę

 okaza

ć

 wyzwalaj

ą

ce. 

Rozmowy z naszymi partnerkami to tak

ż

e negocjacje na temat bezpieczniejszego seksu - zanim 

pójdziemy do łó

ż

ka. Mo

ż

ecie czu

ć

 si

ę

 niezr

ę

cznie, poruszaj

ą

c temat bezpiecznego seksu, ale jest to 

jedna z najwa

ż

niejszych spraw. Istnieje niebezpieczny mit, który mówi, 

ż

e kobiety, których partnerkami 

s

ą

 inne kobiety, nie nale

żą

 do grupy ryzyka zaka

ż

enia chorobami przenoszonymi drog

ą

 płciow

ą

 lub 

zaka

ż

enia wirusem HIV. Jeste

ś

my w grupie ryzyka - i nie, dlatego, 

ż

e lesbijki lub kobiety biseksualne, 

które maj

ą

 m

ę

skich partnerów, „przynosz

ą

" HIV do społeczno

ś

ci lesbijskiej. To tak

ż

e jest 

niebezpieczny mit, który dzieli nasz

ą

 społeczno

ść

 i sprawia, 

ż

e jeste

ś

my podejrzliwe w stosunku do 

siebie. Wiele praktyk seksualnych odpowiada za przenoszenie chorób wenerycznych i wirusa HIV. W 
naszym interesie jest chronienie si

ę

 poprzez stosowanie odpowiednich 

ś

rodków zaradczych, np. 

r

ę

kawiczek lateksowych, 

ż

eby zapobiega

ć

 wymianie płynów ustrojowych.

 

Wiele z nas znalezienie czasu i energii na seks wydaje si

ę

 najwa

ż

niejszym problemem ze wszystkich. 

Ż

eby poczu

ć

 swoj

ą

 seksualno

ść

, musimy si

ę

 uwolni

ć

 od stresu, napi

ę

cia i zm

ę

czenia. Jako kobiety 

uczymy si

ę

, jak zachowa

ć

 równowag

ę

 pomi

ę

dzy tym, co dajemy i co robimy dla innych, a tym, co 

bierzemy dla siebie. By

ć

 mo

ż

e musimy si

ę

 te

ż

 nauczy

ć

 bra

ć

 dla siebie czas przeznaczony na seks. 

 

background image

Związki 

 

Zwi

ą

zki lesbijek (a tak

ż

e kobiet transseksualnych i transpłciowych) wykazuj

ą

 wielk

ą

 ró

ż

norodno

ść

, od 

celibatu do wielu zwi

ą

zków oraz wszystkiego, co mie

ś

ci si

ę

 pomi

ę

dzy. Mo

ż

emy by

ć

 samotne, mo

ż

emy 

mie

ć

 jedn

ą

 partnerk

ę

, mo

ż

emy mie

ć

 wiele partnerek. Nie ma znaczenia, w jakiego rodzaju zwi

ą

zku 

jeste

ś

my. Nie zmienia to faktu, 

ż

e wi

ę

kszo

ść

 z nas dorastała w społeczno

ś

ci heteroseksualnej i nasze 

relacje intymne przesi

ą

kni

ę

te s

ą

 dominuj

ą

cym, heteroseksualnym wzorcem zwi

ą

zku. Media zasypuj

ą

 

nas heteroseksualnymi wyobra

ż

eniami, bardzo rzadko pojawiaj

ą

 si

ę

 filmy ukazuj

ą

ce zwi

ą

zki dwóch 

kobiet.

 

Jednym z heteroseksualnych modeli zwi

ą

zku jest instytucja mał

ż

e

ń

stwa. Gdyby było to mo

ż

liwe, nie-

które z nas wybrałyby zwi

ą

zki mał

ż

e

ń

skie, poniewa

ż

 postrzegamy społeczne uznanie i zalegalizo-

wanie zwi

ą

zku jako wa

ż

ny element naszej relacji. Niektóre z nas z kolei podwa

ż

aj

ą

 ide

ę

 mał

ż

e

ń

stwa 

(historycznie rzecz ujmuj

ą

c, instytucji religijnej) jako jedynego prawdziwego i usankcjonowanego przez 

pa

ń

stwo zwi

ą

zku. Nie chcemy mał

ż

e

ń

stwa, poniewa

ż

 stawia ono w uprzywilejowanej sytuacji pary w 

stosunku do tych osób, które wybrały gł

ę

bokie zwi

ą

zki z wi

ę

cej ni

ż

 jedn

ą

 osob

ą

 lub 

ż

ycie w pojedynk

ę

 
Konstytucja Trzeciej Rzeczypospolitej stanowi, i

ż

 zwi

ą

zek mał

ż

e

ń

ski to zwi

ą

zek dwóch osób ró

ż

nej 

płci. Dlatego wa

ż

ne s

ą

 dla nas mo

ż

liwo

ś

ci ustanowienia legalnych zwi

ą

zków partnerskich.

 

Oczywi

ś

cie, zwi

ą

zki osób tej samej płci trapi

ą

 takie same problemy, jak w wypadku zwi

ą

zków hete-

roseksualnych, ale b

ę

d

ą

c mniej ograniczone przez sztywne, narzucone społecznie oczekiwania i mo-

dele, łatwiej nam znale

źć

 własne, zgodne z naszymi potrzebami i oczekiwaniami rozwi

ą

zania, tworz

ą

w ten sposób przykłady dla przyszłych pokole

ń

 kobiet . 

 

Nie twierdzęże zawsze było nam łatwo. Bywało bardzo ciężko, ale nauczyłyśmy się 
rozmawia
ć ze sobą, o wszystkim tak długo, aż znajdowałyśmy rozwiązanie. Nieraz 
trwało to kilka godzin, płakały
śmy, krzyczałyśmy, czasem czułyśmy się zranione, ale w 
ko
ńcu udawało się nam porozumieć

 

Szczególnym rodzajem zwi

ą

zku mi

ę

dzy dwiema kobietami jest tzw. zwi

ą

zek butch/femme. S

ą

 to 

zwi

ą

zki pomi

ę

dzy bardzo „m

ę

sk

ą

" kobiet

ą

, co wyra

ż

a si

ę

 poprzez jej zachowanie, strój, a bardzo „ko-

biec

ą

" kobiet

ą

, czego wyrazem jest jej dziewcz

ę

cy ubiór, makija

ż

 itp. Zwi

ą

zki butch/femme charakte-

ryzuj

ą

 si

ę

 wyrazistym podziałem erotycznych ról. 

 

Wybieramy inne opcje poza parą 

 

Tak jak w wypadku kobiet heteroseksualnych kobiety, których partnerkami s

ą

 kobiety, cz

ę

sto s

ą

 

bardzo szcz

ęś

liwe, 

ż

yj

ą

c jako para. Niektóre z nas jednak preferuj

ą

 inne modele zwi

ą

zku. Mo

ż

emy z 

wyboru by

ć

 same, mie

ć

 wiele kochanek lub wi

ę

cej ni

ż

 jeden stały zwi

ą

zek.

 

Mo

ż

emy wybra

ć

 samotno

ść

, poniewa

ż

 chcemy sp

ę

dza

ć

 czas same ze sob

ą

, odkry

ć

 i rozwin

ąć

 nasze 

poczucie niezale

ż

no

ś

ci lub po prostu czujemy si

ę

 wygodniej, 

ż

yj

ą

c w ten sposób. 

Wybieraj

ą

c z jakiegokolwiek powodu 

ż

ycie poza stałym zwi

ą

zkiem, cz

ę

sto mamy szans

ę

 nauczy

ć

 si

ę

 

czego

ś

 wi

ę

cej o sobie samej i dojrze

ć

. Czasami jest to niemo

ż

liwe, kiedy jeste

ś

my zaanga

ż

owane w 

zwi

ą

zek. Intymno

ść

 mo

ż

emy odnale

źć

 w wielu ró

ż

nych rodzajach zwi

ą

zków. Ka

ż

da z nas musi odkry

ć

 

to, co jest dla niej najlepsze. 
 

Jedna partnerka 
 

Wiele z nas wybiera intymne kontakty tylko z jedn

ą

 kobiet

ą

, niezale

ż

nie od tego, czy mieszkamy ze 

sob

ą

, czy nie. Budujemy zwi

ą

zek - planujemy wspólnie prac

ę

 i czas wolny, bawimy si

ę

 i odpoczywamy 

razem, mo

ż

emy liczy

ć

 na wsparcie i wzajemn

ą

 pomoc w osobistych problemach i trudno

ś

ciach, 

uczymy si

ę

, jak rozwi

ą

zywa

ć

 konflikty. Mo

ż

emy 

ż

y

ć

 razem przez kilka miesi

ę

cy, kilka lat lub całe 

ż

ycie. 

Chocia

ż

 istnieje tak wiele ró

ż

nic pomi

ę

dzy kobietami, cz

ęść

 poczucia blisko

ś

ci mi

ę

dzy nami wynika z 

posiadania tej samej płci - podobnego ciała, wychowania, podobnych do

ś

wiadcze

ń

, wypełniania 

podobnych ról społecznych. Ryzyko bycia w jednym stałym zwi

ą

zku polega na tym, 

ż

e w pewnym 

momencie mo

ż

emy by

ć

 tak blisko, i

ż

 zabraknie nam przestrzeni do oddychania. Musimy pracowa

ć

 

background image

nad tym, 

ż

eby znale

źć

 zdrow

ą

 równowag

ę

 pomi

ę

dzy blisko

ś

ci

ą

 i dystansem, tworz

ą

c przestrze

ń

 dla 

siebie i rozwoju swojej indywidualno

ś

ci. 

Trwały, wieloletni zwi

ą

zek ma wiele zalet - stwarza szans

ę

 na budowanie mocnego oparcia w sobie 

nawzajem, daje wi

ę

ksze poczucie bezpiecze

ń

stwa, zmniejsza ryzyko zaka

ż

e

ń

 chorobami 

przenoszonymi drog

ą

 płciow

ą

. Społecze

ń

stwo heteroseksualne nie ułatwia nam 

ż

ycia w długotrwałych 

zwi

ą

zkach i ujawnienia, 

ż

e w takich zwi

ą

zkach pozostajemy oraz tego, jak wa

ż

ne s

ą

 one dla nas. 

 

Prze

ś

ladowania i wsparcie 

 

Wi

ę

kszo

ść

 par heteroseksualnych mo

ż

e publicznie trzyma

ć

 si

ę

 za r

ę

ce, chodzi

ć

 wsz

ę

dzie razem, by

ć

 

zapraszana na przyj

ę

cie rodzinne czy na piknik w pracy, korzysta

ć

 z instytucji religijnych, jawnie 

mówi

ć

 o swoim zwi

ą

zku, ma prawo do decydowania o sobie nawzajem w czasie choroby i wsparcia 

na wypadek 

ś

mierci. Kobiety, które maj

ą

 intymne zwi

ą

zki z innymi kobietami, nie mog

ą

 by

ć

 pewne 

ż

adnego z tych oczywistych przywilejów. 

Niezwykle wa

ż

ne jest, aby

ś

my jako lesbijki wspierały siebie nawzajem. Mo

ż

emy pyta

ć

 nasze przy-

jaciółki, jak im si

ę

 wiedzie w zwi

ą

zkach, rozmawia

ć

 o naszych własnych problemach: kłótniach, 

zazdro

ś

ci, pracy, podziale zaj

ęć

 domowych i innych rzeczach, o których potrzebujemy pomówi

ć

Niektóre lesbijki znajduj

ą

 wspólnoty religijne lub duchowe, które uznaj

ą

 nasze zwi

ą

zki. Mo

ż

emy tak

ż

tworzy

ć

 nasze własne rytuały, podczas których wraz z rodzin

ą

 i przyjaciółmi celebrujemy nasz

ą

 

decyzj

ę

 dotycz

ą

c

ą

 wspólnego 

ż

ycia i tworzenia rodziny. 

 

Przemoc w zwi

ą

zkach lesbijskich 

 

Pomimo powszechnego wyobra

ż

enia, 

ż

e miło

ść

 mi

ę

dzy kobietami wolna jest od bolesnych nadu

ż

y

ć

 

wyst

ę

puj

ą

cych tak cz

ę

sto w

ś

ród par heteroseksualnych, zwi

ą

zki lesbijskie tak

ż

e mog

ą

 by

ć

 nazna-

czone fizyczn

ą

, słown

ą

 i emocjonaln

ą

 przemoc

ą

. Mo

ż

e ona przyjmowa

ć

 ró

ż

ne formy. Twoja partnerka 

nie musi rani

ć

 ci

ę

 fizycznie, 

ż

eby w twoim zwi

ą

zku istniała przemoc, wystarczy, 

ż

e cz

ę

sto czujesz si

ę

 

lekcewa

ż

ona, zniewa

ż

ana i poni

ż

ana przez twoj

ą

 kochank

ę

 lub zastraszana przez ni

ą

 fizycznie lub 

emocjonalnie. Je

ż

eli twoja partnerka u

ż

ywa gro

ź

by w celu sprawowania jakiejkolwiek kontroli nad tym, 

co robisz, lub ingeruje w to, jak wiele czasu sp

ę

dzasz z twoj

ą

 rodzin

ą

 lub przyjaciółmi, je

ż

eli w

ś

cieka 

si

ę

 i krzyczy na ciebie, je

ż

eli wini ci

ę

 za problemy w swoim 

ż

yciu, nie powinna

ś

 zwleka

ć

 z decyzj

ą

 o 

rozstaniu. Twoja partnerka mo

ż

e próbowa

ć

 przej

ąć

 kontrol

ę

 nad twoim finansami lub si

ę

gn

ąć

 do 

repertuaru homofobicznych metod zastraszania i zagrozi

ć

ż

e powie innym - na przykład twojemu 

szefowi, byłemu m

ęż

owi, rodzinie - 

ż

e jeste

ś

 lesbijk

ą

 

Kiedy rozstałam się z moją kochanką, wpadła w szał. Wrzeszczała, krzyczała, 
próbowała mnie zastraszy
ć. Dzwoniła do mnie wielokrotnie, wysyłała maile, SMS-y. 
Wyzywała umie i ubli
żała mi. Dzwoniła do mnie do pracy, przysyłała obraźliwe listy. 
Byłam przera
żona, ale wiedziałam, że muszę chronić siebie. Zmieniłam numer 
telefonu, nie rozmawiałam z ni
ą. To był koszmar; ale w końcu się uspokoiła. 

 

Oto niektóre sygnały ostrzegawcze, które s

ą

 charakterystyczne i wspólne dla wszystkich oprawców i 

których wyst

ą

pienie powinno ci

ę

 zaalarmowa

ć

: nadmierna zazdro

ść

 lub czuło

ść

, trzymanie ci

ę

 przez 

cał

ą

 noc bez snu i opowiadanie, jak bardzo jeste

ś

 kochana, co sprawia, 

ż

e stajesz si

ę

 zm

ę

czona i 

bezwolna, napady niekontrolowanej zło

ś

ci i agresji, kierowanej bezpodstawnie ku tobie. Nawet je

ż

eli 

si

ę

 kochacie, ten rodzaj traktowania jest przemoc

ą

 i powinna

ś

 poszuka

ć

 pomocy i wsparcia, a

ż

eby 

uwolni

ć

 si

ę

 od takiego zwi

ą

zku. 

Lesbijki musz

ą

 wykona

ć

 du

żą

 prac

ę

 w celu stworzenia bezpiecznej przestrzeni dla ofiar przemocy w 

zwi

ą

zkach lesbijskich. Maltretowanie i gwałt w społeczno

ś

ci lesbijek ma takie same przyczyny jak 

maltretowanie w

ś

ród par heteroseksualnych. I w jednym i w drugim wypadku chodzi o przemoc, o 

stosowanie siły wobec drugiej osoby. Nie zasługujesz na to, aby by

ć

 kontrolowan

ą

 lub krzywdzon

ą

 w 

jakikolwiek sposób. Je

ż

eli masz takie kłopoty, poszukaj pomocy i wsparcia w organizacjach zaj-

muj

ą

cych si

ę

 pomaganiem homoseksualistom. 

 

Przemoc występuje w związkach kobiet. Byłam świadkiem wyzwisk, poniżania, bicia, 
szanta
żu. Wiem, że dochodzi w nich też do gwałtu. Znam przypadki zemsty po odejściu 

background image

jednej z partnerek - niszczenia, jej własności (samochodu, mieszkania), ujawniania jej 
orientacji wobec rodziny czy w pracy, zastraszania. 

 

Wychowywanie dzieci 

 

Kobiety, które kochaj

ą

 inne kobiety, na ró

ż

ne sposoby tworz

ą

 swoje rodziny. Nasze rodziny cz

ę

sto nie 

ż

ni

ą

 si

ę

 od tych, w których rodzice s

ą

 heteroseksualni, mog

ą

 jednak w ogóle ich nie przypomina

ć

Niestety, bardzo niewiele wiemy na temat kwestii posiadania i wspólnego wychowywania dzieci przez 
dwie kobiety w Polsce. Oczywi

ś

cie, zjawisko takie wyst

ę

puje i, jak si

ę

 okazuje, nierzadko, jednak

ż

wci

ąż

 pozostaje ono w ukryciu. Wi

ę

kszo

ść

 kobiet wychowuj

ą

cych dziecko w rodzinie homoseksualne] 

ma je z poprzedniego zwi

ą

zku z m

ęż

czyzn

ą

.

 

Niezwykle ograniczaj

ą

ce s

ą

 dla nas negatywne opinie, które słyszymy na temat wychowywania dzieci 

przez homoseksualistów, niemniej jako kobiety gł

ę

boko czujemy potrzeb

ę

 macierzy

ń

stwa i wiemy, 

ż

jeste

ś

my po prostu zdolne do kochania i opiekowania si

ę

 dzie

ć

mi, tak samo jak heteroseksualistki. 

Oczywi

ś

cie wybór pozostania bezdzietn

ą

 tak

ż

e jest w porz

ą

dku. Nie wszystkie lesbijki, jak równie

ż

 

kobiety heteroseksualne, chc

ą

 wychowywa

ć

 dzieci. Jednak

ż

e wiele z nas odczuwa wieloletni

ą

ę

bok

ą

 t

ę

sknot

ę

 za dzieckiem. Niejednokrotnie latami zadajemy sobie pytanie, czy podj

ę

cie takiej 

decyzji jest dobre, czy na pewno nie jest to egoizm, jak poradzi sobie nasze dziecko w 
homofobicznym 

ś

wiecie. To wszystko s

ą

 bardzo wa

ż

ne pytania, na które musimy sobie odpowiedzie

ć

decyduj

ą

c si

ę

 na posiadanie dziecka. Musimy rozstrzygn

ąć

 kwesti

ę

, jak funkcjonowa

ć

 jako rodzina 

wobec 

ś

wiata, w przedszkolu, w szkole, wobec s

ą

siadów i dalszej rodziny. Stoi przed nami wyzwanie 

stworzenia nieistniej

ą

cego wzorca matki-lesbijki oraz drugiej matki, kobiety współwychowuj

ą

cej 

dziecko. Bardzo długo w Polsce nie podejmowano w ogóle kwestii matek-lesbijek. Temat ten jest 
niezwykle kontrowersyjny, budzi bardzo silne emocje. Bardzo cz

ę

sto równie

ż

 od

ż

egnuj

ą

 si

ę

 od niego 

ś

rodowiska homoseksualne, boj

ą

c si

ę

 ataku i krytyki ze strony 

ś

rodowisk prawicowych. Niemniej jako 

lesbijki mówimy wprost, 

ż

e cze

ść

 z nas pragnie mie

ć

 dzieci, wiele z nas ju

ż

 je ma. Nie zgadzamy si

ę

aby ktokolwiek ingerował w nasze 

ż

ycie, podwa

ż

aj

ą

c nasze decyzje, odwołuj

ą

c si

ę

 do argumentu 

„dobra dzieci". Zdajemy sobie spraw

ę

ż

e chwilami b

ę

dzie nam trudno, a tak

ż

e naszym dzieciom. 

Tylko 

ż

e głównym 

ź

ródłem tych trudno

ś

ci nie jest kwestia wychowywania dziecka przez dwie kobiety, 

ale raczej panuj

ą

ce dookoła homofobia i brak akceptacji. Poniewa

ż

 nie ma sposobu na stłumienie 

pragnienia macierzy

ń

stwa w

ś

ród kobiet, wi

ę

c tak

ż

e w

ś

ród kobiet lesbijek jest to niemo

ż

liwe, je

ż

eli za

ś

 

w odbywaj

ą

cej si

ę

 na ten temat dyskusji naprawd

ę

 wszystkim chodzi o dobro dziecka, proponujemy 

raczej wspóln

ą

 prac

ę

 nad zmniejszeniem homofobii, co b

ę

dzie wyrazem prawdziwej, gł

ę

bokiej troski o 

dobro dzieci. 
 
Posiadanie dzieci 

 

Wybieraj

ą

c sposób, w jaki chcemy mie

ć

 dziecko, i przyst

ę

puj

ą

c do działania, podejmujemy wyzwanie, 

które mo

ż

e by

ć

 czasochłonne i trudne. Dla kobiet, które chc

ą

 mie

ć

 dzieci bez uprzednie-go seksu z 

m

ęż

czyzn

ą

, istnieje mo

ż

liwo

ść

 zapłodnienia nasieniem dawcy którym mo

ż

e by

ć

 znajomy m

ęż

czyzna, 

poniewa

ż

 oficjalne skorzystanie z banku nasienia nie jest w Polsce mo

ż

liwe.

 

Niestety, partnerki matek lesbijek nie maj

ą

 w Polsce 

ż

adnych praw do opieki na dzieckiem (np. w USA 

mo

ż

liwa jest adopcja dziecka partnerki). Nie mo

ż

emy te

ż

 adoptowa

ć

 dzieci. 

 

Ujawnienie si

ę

 wobec własnych dzieci: aspekty rodzinne 

 

Ujawnienie si

ę

 i jego aspekty s

ą

 ró

ż

ne w ró

ż

nych rodzinach i zale

ż

y te

ż

 od tego, czy mamy dzieci 

przed czy po tym, jak zacz

ę

ły

ś

my 

ż

y

ć

 jako lesbijki. Chcemy, aby nasze dzieci zaakceptowały nas taki-

mi, jakie jeste

ś

my, i czuły si

ę

 dobrze w otaczaj

ą

cym 

ś

wiecie. Ale to nie zawsze jest takie łatwe. 

Ujawnienie si

ę

 przed dzie

ć

mi, które wcze

ś

niej uwa

ż

ały nas za heteroseksualistki, mo

ż

e okaza

ć

 si

ę

 

trudne. Jest bardzo prawdopodobne, 

ż

e nasze dzieci b

ę

d

ą

 potrzebowały czasu, by przystosowa

ć

 si

ę

 

do nowej sytuacji. Je

ż

eli nasze dzieci zostały pocz

ę

te, kiedy były

ś

my ju

ż

 w zwi

ą

zku lesbijskim, zwykle 

jest im du

ż

o łatwiej zaakceptowa

ć

 nasz

ą

 seksualno

ść

Te z nas, które maj

ą

 dzieci, b

ę

d

ą

c w zwi

ą

zku z kobiet

ą

, mog

ą

 prowadzi

ć

 rozmowy ze swoimi dzie

ć

mi 

na temat natury swojej relacji stosownie do ich wieku. Je

ż

eli od pocz

ą

tku b

ę

dziemy w stosunku do 

nich otwarte, pomo

ż

e im to zaakceptowa

ć

 fakt 

ż

ycia w tak niezwykłej rodzinie. Tym niemniej 

ż

ycie w 

lesbijskiej rodzinie mo

ż

e by

ć

 problematyczne dla naszych dzieci bez wzgl

ę

du na to, jak szczegółowo i 

background image

otwarcie wszystko im wyja

ś

niamy. W takich sytuacjach dzieci cz

ę

sto odczuwaj

ą

ż

e musz

ą

 ukrywa

ć

 

nasz

ą

 seksualno

ść

 przed 

ś

wiatem.

 

Je

ż

eli chcemy si

ę

 ujawni

ć

, maj

ą

c ju

ż

 dzieci, cz

ę

sto si

ę

 obawiamy, 

ż

e nas odrzuc

ą

. Zastanawiamy si

ę

czy ujawnienie si

ę

 jest tego warte. Ale zamkni

ę

cie si

ę

 tak

ż

e niesie pewne ryzyko. Oznacza, 

ż

e nigdy 

nie mo

ż

emy by

ć

 do ko

ń

ca uczciwe w stosunku do naszych dzieci. Mog

ą

 one dorasta

ć

 w przekonaniu, 

ż

e jest co

ś

 wstydliwego w kontaktach seksualnych z osobami tej samej płci. Mog

ą

 te

ż

 uzna

ć

ż

e nie 

ufamy im na tyle mocno, 

ż

eby powiedzie

ć

 im prawd

ę

 o sobie. 

Poniewa

ż

 otwieramy si

ę

 przed naszymi dzie

ć

mi w tym szczególnym obszarze naszego 

ż

ycia, otwie-

ramy si

ę

 przed nimi na wiele sposobów. Mamy odwag

ę

 by

ć

 inne, chocia

ż

 czasami jest to tak trudne. 

Nasze ujawnienie si

ę

 pomaga dzieciom zrozumie

ć

 kwesti

ę

 prze

ś

ladowania i nietolerancji. Zaczynaj

ą

 

widzie

ć

ż

e dzieci, które obrzucaj

ą

 inne dzieci przezwiskami zwi

ą

zanymi z ich religi

ą

, ras

ą

, chorob

ą

 

lub wygl

ą

dem, prawdopodobnie s

ą

 ograniczone, tak samo jak kto

ś

, kto nazywa ich matk

ę

 lesb

ą

 

Wsparcie 

 

Jako matki lesbijki potrzebujemy tego, czego potrzebuj

ą

 wszystkie matki.

 

Z drugiej strony jednak, potrzebujemy znacznie wi

ę

cej ni

ż

 matki heteroseksualne, wspierane instytu-

cjonalnie, społecznie i rodzinnie na wielu płaszczyznach. Poniewa

ż

 kwestia posiadania dzieci przez 

lesbijki jest tak trudna w naszym społecze

ń

stwie, w szczególny sposób potrzebujemy swojego wza-

jemnego wsparcia. Potrzebujemy bezpiecznej przestrzeni dla naszych rodzin, w której b

ę

d

ą

 wychowy-

wały si

ę

 nasze dzieci, a my otrzymamy niezb

ę

dn

ą

 pomoc. Niektóre z nas uwa

ż

aj

ą

ż

e nie potrzebuj

ą

 

innych lesbijek, 

ż

e wystarczy im kontakt z tymi heteroseksualnymi rodzicami, którzy akceptuj

ą

 ich 

zwi

ą

zek. Pami

ę

tajmy, 

ż

e nie chodzi nam o odci

ę

cie si

ę

 i stworzenie getta, ale o wzajemne wsparcie i 

pomoc. Nie mo

ż

emy udawa

ć

ż

e homofobia nas nie dotyczy, poniewa

ż

 mieszkamy w wielkim mie

ś

cie i 

kontaktujemy si

ę

 z otwartymi osobami, dla których lesbijska rodzina z dzieckiem nie jest niczym 

dziwnym. Nasze dzieci powinny pozna

ć

 inne dzieci wychowywane w zwi

ą

zkach dwóch kobiet, aby nie 

czuły si

ę

 samotne w

ś

ród rówie

ś

ników wychowywanych w rodzinach heteroseksualnych. Musimy 

wspólnie przygl

ą

da

ć

 si

ę

 problemom, które pojawiaj

ą

 si

ę

 w naszych rodzinach, problemom, które maj

ą

 

nasze dzieci. Nie mamy podr

ę

czników czy innych form wsparcia i pomocy dost

ę

pnych dla osób 

heteroseksualnych. Mo

ż

emy liczy

ć

 tylko na siebie nawzajem.

 

W Polsce brak jest grup wsparcia dla matek lesbijek, a próby stworzenia takich grup si

ę

 nie powiodły. 

Do

ś

wiadczenie matek lesbijek z innych krajów pokazuje, 

ż

e dla niektórych z nas bardzo wa

ż

ne jest 

uczestniczenie w spotkaniach takiej grupy. Mo

ż

na wtedy podzieli

ć

 si

ę

 swoimi odczuciami i do-

ś

wiadczeniami w roli matek. Dowiedzie

ć

 si

ę

ż

e inne matki 

ż

yj

ą

 z problemami podobnymi do naszych, 

u

ś

wiadomi

ć

 sobie, 

ż

e nie powstaj

ą

 one z naszej winy, poszuka

ć

 nowych rozwi

ą

za

ń

, a tak

ż

e podzieli

ć

 

si

ę

 niespodziankami i przyjemno

ś

ciami dnia codziennego, jakie spotykaj

ą

 nas ze strony naszych 

dzieci. Spotkania takie mog

ą

 pomóc tak

ż

e naszym dzieciakom, które dzi

ę

ki nim poznaj

ą

 inne dzieci 

ż

yj

ą

ce w rodzinach lesbijskich. 

 

Zdrowie psychiczne i psychoterapia 

 

Prawie ka

ż

da z nas znajdzie si

ę

 kiedy

ś

 w sytuacji emocjonalnego rozchwiania. W naszym społecze

ń

-

stwie lesbijki nara

ż

one s

ą

 na wyj

ą

tkowy stres emocjonalny. Mo

ż

emy uzyska

ć

 pomoc, zwracaj

ą

c si

ę

 do 

przyjaciół, którzy potrafi

ą

 nas wysłucha

ć

, doł

ą

czaj

ą

c do grupy wsparcia dla lesbijek, a tak

ż

e prosz

ą

trzeci

ą

, obiektywn

ą

 osob

ę

, by mediowała podczas konfliktu z partnerk

ą

, współpracownikiem lub 

osob

ą

, z któr

ą

 wspólnie mieszkamy. Kiedy te 

ź

ródła pomocy nie wystarcz

ą

, mo

ż

emy przez jaki

ś

 czas 

podda

ć

 si

ę

 psychoterapii.

 

Niestety wielu konserwatywnych terapeutów utrzymuje, 

ż

e homoseksualizm jest nienormalny. Zdarza 

si

ę

 wielu terapeutów homofobicznych i nierzadkie s

ą

 przypadki nadu

ż

y

ć

 podczas psychoterapii. Te-

rapeuci mog

ą

 chcie

ć

 „leczy

ć

" nas z naszej orientacji, doszukiwa

ć

 si

ę

 jej przyczyn, tłumaczy

ć

 wszyst-

kie nasze problemy homoseksualizmem, wyja

ś

nia

ć

 nam, dlaczego jeste

ś

my, kim jeste

ś

my, twierdzi

ć

ż

e homoseksualizm jest chorob

ą

. Kontakt z tak

ą

 osob

ą

 mo

ż

e by

ć

 niezwykle bolesny i rani

ą

cy, 

zwłaszcza 

ż

e trafiamy do niej, poszukuj

ą

c wsparcia w trudnej sytuacji emocjonalnej. Je

ż

eli tylko na-

tkniesz si

ę

 na kogo

ś

 takiego, natychmiast zmie

ń

 terapeut

ę

. Masz prawo przerwa

ć

 psychoterapi

ę

 w 

ka

ż

dej chwili, je

ż

eli czujesz si

ę

 nieakceptowana i słyszysz rani

ą

ce ci

ę

 wypowiedzi.

 

Na szcz

ęś

cie terapeuci (niestety, wi

ę

kszo

ść

 z nich pracuje w obszarach miejskich) staj

ą

 si

ę

 coraz 

bardziej otwarci wobec lesbijek i biseksualistów. Spotyka si

ę

 coraz wi

ę

cej terapeutów heterosek-

sualnych, którzy postrzegaj

ą

 homoseksualizm i biseksualno

ść

 jako jeden z mo

ż

liwych sposobów 

ż

y-

cia. 

Ż

eby znale

źć

 takiego terapeut

ę

 lub terapeutk

ę

, popytaj w

ś

ród przyjaciół, organizacji kobiecych lub 

background image

poszukaj informacji w organizacjach gejów i lesbijek. Na twoim pierwszym spotkaniu z psychotera-
peut

ą

 nie wahaj si

ę

 zapyta

ć

 o punkt widzenia i pogl

ą

dy na ten temat. Czasami wa

ż

ne jest spotkanie z 

terapeutka lesbijk

ą

, ale to nie jest koniecznym, najwa

ż

niejszym kryterium.

 

Czasami przestraszeni lub w

ś

ciekli rodzice wywieraj

ą

 presj

ę

 lub u

ż

ywaj

ą

 siły wobec młodej lesbijki 

mówi

ą

cej otwarcie o swojej seksualno

ś

ci, zmuszaj

ą

c j

ą

 do terapii lub, co gorsza, próbuj

ą

c wysyła

ć

 j

ą

 

do szpitala psychiatrycznego w nadziei, 

ż

e zmieni to jej seksualn

ą

 orientacj

ę

. Młoda lesbijka pocho-

dz

ą

ca ze wsi opowiedziała: „Moi rodzice przestali dawa

ć

 mi pieni

ą

dze na opłacenie szkoły od czasu, 

kiedy ujawniłam si

ę

 przed nimi. Powiedzieli, 

ż

e dobrze opłac

ą

 psychiatr

ę

, ale nic ponadto". Oczy-

wi

ś

cie, terapia w takiej sytuacji jest drwin

ą

 i kar

ą

. Je

ż

eli miała

ś

 tego rodzaju przykre do

ś

wiadczenia, 

niekoniecznie oznacza to, 

ż

e nie mo

ż

esz w przyszło

ś

ci znale

źć

 dobrego terapeuty nios

ą

cego 

wsparcie. 
 

Brałam udział w psychoterapii grupowej, gdzie moja orientacja została uznana za 
czynnik zaburzaj
ący i jedyny wymagający leczenia. Również w terapii indywidualnej 
byłam nakierowywana na heteroseksualizm. Wszystkie wzmianki o podobaj
ących mi 
si
ę kobietach  były bądź przemilczane bądź analizowane pod kątem dysfunkcji. W 
Polsce, mimo wytycznych) WH0, wi
ększość terapeutów i psychologów uznaje 
homoseksualizm za zaburzenie. Uwa
żam, że powinnyśmy się ostrzegać przed takimi 
„specjalistami”, bo kontakt z nimi jest bardzo rani
ący i dezorientujący.  

 

Prawny zakaz dyskryminacji 

 

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej zakazuje dyskryminacji obywateli - równie

ż

 ze wzgl

ę

du na 

orientacj

ę

 seksualn

ą

. Nie wolno dyskryminowa

ć

 gejów i lesbijek w miejscu pracy, w szkole ani na 

ulicy. Rzeczywisto

ść

 prawna odbiega jednak od obyczajowo

ś

ci i od naszych do

ś

wiadcze

ń

 

Zwi

ą

zki partnerskie 

 

Poniewa

ż

 pary tej samej płci nie maj

ą

 mo

ż

liwo

ś

ci zawarcia zwi

ą

zku mał

ż

e

ń

skiego, co jaki

ś

 czas 

podejmowane s

ą

 w parlamencie próby przedyskutowania i przyj

ę

cia ustawy o zwi

ą

zkach partnerskich. 

Ustawy przyjmowane przez parlamenty krajów europejskich w ró

ż

ny sposób formułuj

ą

 prawa i 

obowi

ą

zki osób tej samej płci tworz

ą

cych zwi

ą

zki. W naszym kraju projekt ustawy prof. Marii 

Szyszkowskiej z SLD z roku 2003 ustanawia zasady zawierania zwi

ą

zków partnerskich oraz okre

ś

la 

obowi

ą

zki i prawa stron. Projekt mówi o obowi

ą

zku udzielania sobie wzajemnej pomocy i wsparcia, 

wspólnego dbania o podtrzymywanie ł

ą

cz

ą

cych strony wi

ę

zi uczuciowych i pogł

ę

biania porozumienia 

duchowego. Partnerzy zawieraj

ą

cy taki zwi

ą

zek maj

ą

 równe prawa i obowi

ą

zki. Ustawa proponuje, by 

inne prawa, obowi

ą

zki i odpowiedzialno

ś

ci partnerów okre

ś

lały przepisy, które odnosz

ą

 si

ę

 do 

zwi

ą

zków mał

ż

e

ń

skich (art. 25, 27, 29, 30 Kodeksu Rodzinnego i Opieku

ń

czego). Sugeruje równie

ż

 

zastosowanie dla zwi

ą

zków partnerskich przepisów Kodeksu Rodzinnego i Opieku

ń

czego mówi

ą

cych 

o wspólnocie maj

ą

tkowej oraz mo

ż

liwo

ś

ci dziedziczenia po 

ś

mierci jednej ze stron. Ustawa o 

zwi

ą

zkach partnerskich reguluje równie

ż

 zakres obowi

ą

zków i odpowiedzialno

ś

ci wobec dzieci jednej 

ze stron pozostaj

ą

cych w zwi

ą

zku partnerskim. Zabrania natomiast adoptowania dzieci przez par

ę

 

partnersk

ą

. (Szczegółowe przepisy projektu ustawy znajdziesz na stronach www.zwiazki.pl oraz www. 

kampania.org)

4

 

 

Prawa osób homoseksualnych w krajach UE 

 

W niektórych krajach europejskich prawa osób homoseksualnych s

ą

 cz

ęś

ciowo ograniczone, na 

przykład obowi

ą

zuje ró

ż

ny wiek dopuszczalno

ś

ci stosunków hetero- i homoseksualnych lub te

ż

 zakaz 

działania organizacji gejów i lesbijek (tak jest w Austrii). Homoseksuali

ś

ci nie s

ą

 dopuszczani do 

wykonywania niektórych zawodów lub zwalniani, gdy ich orientacja zostanie ujawniona (nauka, woj-
sko, słu

ż

ba dyplomatyczna).

 

Z drugiej jednak strony rejestrowanie zwi

ą

zków osób tej samej płci mo

ż

liwe jest a

ż

 w 11 krajach Eu-

ropy: w krajach skandynawskich - Danii, Finlandii, Szwecji, Norwegii - a tak

ż

e w Holandii, Niemczech, 

Francji, Belgii, Islandii, Portugalii, Szwajcarii.

 

background image

Instytucje zjednoczonej Europy poprzez rekomendacje i zalecenia wspieraj

ą

 d

ąż

enia do zniesienia 

dyskryminacji i zrównania praw gejów i lesbijek jako podstawowych praw człowieka. Parlamentarne 
Zgromadzenie Rady Europy i Parlament Europejski nakazały krajom członkowskim całkowite zrów-
nanie praw osób hetero- i homoseksualnych we wszystkich obszarach prawa.