background image

 

ĆWICZENIE 1 

 

ANALIZA EKSTRAKCYJNO-SPEKTROFOTOMETRYCZNA 

 

 

Celem  ćwiczenia  jest  zapoznanie  się  z  oznaczaniem  śladowych  ilości  jonów 

z zastosowaniem  metod  wydzielania  na  przykładzie  ekstrakcyjno-spektrofotometrycznego 

oznaczania jonów miedzi(II) 

 

WYKONANIE OZNACZENIA 

 
1. 

Przygotowanie roztworu wzorcowego 

Do kolby o pojemności 100 ml odmierzyć 10 ml roztworu podstawowego miedzi(II) o stężeniu 

ok. 1 mg/ml  (dokładne  stężenie  na  butelce!).  Uzupełnić  wodą  destylowaną  do  kreski 

i wymieszać.  

2.    Do  sześciu  kolejno  ponumerowanych  rozdzielaczy  o  pojemności  50  ml  odmierzyć 

odpowiednie objętości roztworu wzorcowego zgodnie z danymi zawartymi w tabeli 1. 

Tabela 1. 

Lp.  Objętość roztworu podstawowego, 

ml 

Stężenie Cu(II), 

mg/ml 

A

max

 

1. 

0.1 

 

 

2. 

0.5 

 

 

3. 

1.0 

 

 

4. 

1.5 

 

 

5. 

2.0 

 

 

6. 

0.0 

0.0 

Ślepa próba (odnośnik) 

X

-- 

 

 

X

-- 

 

 

X

-- 

 

 

 

3.   Do wszystkich rozdzielaczy wprowadzić: 

-  5 ml cytrynianu sodu 

-  2 ml 1% EDTA 

-  NH

3

H

2

O st. (do pH ok. 8.5 wobec papierka wskaźnikowego) 

-  5 ml 1% dietyloditiokarbaminianu sodowego (Na-DDTK) 

-  10 ml CCl

4

 

background image

 

4.  Zawartość rozdzielaczy wytrząsać przez około 5 minut. 

5.  Po  rozdzielaniu  fazę  organiczną  przenieść  do  odpowiednio  ponumerowanych  suchych  kolb 

miarowych o poj. 50 ml. 

6.  Do  pozostałej  w  rozdzielaczu  fazy  wodnej  dodać  10  ml  CCl

4

.  Zawartość  wytrząsać  przez 

kolejne  5  minut.  Po  rozdzieleniu  fazę  organiczną  dołączyć  do  odpowiednich  kolb 

miarowych. 

7.  Ekstrakcję powtórzyć jeszcze raz zgodnie z p. 6. 

8.  Roztwory w kolbach uzupełnić do kreski za pomocą CCl

4

. Zawartość kolb wymieszać. 

9.  Dla roztworu nr 3 wykonać widmo absorpcji względem odnośnika (roztwór nr 6). 

10. Na podstawie uzyskanego widma wybrać optymalną do oznaczeń długość fali. 

11. Przy wybranej długości fali zmierzyć absorbancję dla wszystkich sporządzonych roztworów. 

Jako odnośnik zastosować roztwór nr 6. 

12. Wydaną w kolbie poj. 50 ml próbkę badaną uzupełnić wodą destylowaną do kreski. 

13. Pobrać  trzy  porcje  po  10  ml  roztworu  badanego  i  przenieść  do  rozdzielaczy.  Dodać 

odpowiednie ilości odczynników zgodnie z p.3. 

14. Przeprowadzić  trzykrotną  ekstrakcję.  Fazy  organiczne  gromadzić  w  suchych  kolbach 

miarowych o poj. 50 ml (X

1

, X

2

, X

3

). Zawartość kolb uzupełnić CCl

4

  i wymieszać. 

15. Zmierzyć absorbancję ekstraktów przy wcześniej dobranej długości fali. 

 

OPRACOWANIE WYNIKÓW 

 

1. 

Obliczyć stężenie roztworu wzorcowego Cu(II) w mg/ml oraz jej stężenia w ekstraktach.  

2. 

Na  podstawie  wyników  z  tabeli  1  wykreślić  krzywą  wzorcową  (kalibracyjną),  A  =  f(c)

Omówić  jej  przebieg.  Z  nachylenia  obliczyć  molowy  współczynnik  absorpcji,  ε  jonów 

Cu(II). 

3. 

Z krzywej kalibracyjnej odczytać stężenia miedzi(II) w ekstraktach z próbki badanej. 

4. 

Uwzględniając objętość próbki obliczyć masę miedzi(II) w ekstraktach. Wynik końcowy 

podać w miligramach jako średnią z trzech ekstrakcji. 

 

ZAGADNIENIA 

 
1. 

Podstawy procesów ekstrakcji: 

a) 

wielkości charakteryzujące proces ekstrakcji 

b) 

rodzaje skstrakcji 

2. 

Mechanizm powstawania widm absorpcji w zakresie UV-Vis. 

background image

 

3. 

Prawa absorpcji i warunki ich spełnienia. 

4. 

Metody  analizy  ilościowej  w  spektrofotometrii:  algebraiczna,  krzywej  wzorcowej, 

porównywania  z  wzorcem,  dodatku  wzorca  (jedno-  i  wielokrotnego),  spektrofotometria 

różnicowa,  miareczkowanie  spektrofotometryczne.  Możliwości  oznaczania  roztworów 

wieloskładnikowych. 

5. 

Zastosowanie spektrofotometrii UV-Vis do badania składu i wyznaczania stałych trwałości 

związków kompleksowych. 

6. 

Charakterystyka  metod  spektrofotometrycznej  analizy  ilościowej:  czułość,  precyzja, 

dokładność i selektywność. 

7. 

Aparatura spektrofotometryczna (UV-Vis): budowa, charakterystyka i przeznaczenie. 

 

LITERATURA 

1. 

A. Cygański, Metody spektroskopowe w chemii analitycznej, WNT, Warszawa 2002. 

2. 

A. Cygański, Chemiczne metody analizy ilościowej, WNT, Warszawa 2005. 

3. 

Z. Marczenko, Kolorymetryczne oznaczanie pierwiastków, WNT, Warszawa, 1968. 

4. 

A. K. Babko, A. T. Pilipienko, Analiza fotometryczna, WNT, Warszawa, 1972. 

5. 

E. Szyszko, Instrumentalne metody analityczne, PZWL, Warszawa, 1982. 

W. Szczepaniak, Metody instrumentalne w analizie chemicznej, PWN, Warszawa, 2002.  

7. 

J. Garaj, Fizyczne i fizykochemiczne metody analizy, WNT, Warszawa 1981. 

8.  

J. Minczewski, Z. Marczenko, Chemia analityczna, tom 3, PWN, Warszawa 2005. 

9. 

D.A.  Skoog,  D.M.  West,  F.J.  Holler,  S.R.  Crouch,  Podstawy  chemii  analitycznej,  tom  II, 

PWN, Warszawa 2007. 

10.  Chemia analityczna, tom 2, red. R. Kocjan, PZWL, Warszawa 2002.