plik

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku

dochodowym od osób prawnych

(cz. IV, ostatnia)

Rozdział 6

Pobór podatku

Art. 25.

[Zaliczki]

1. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a,
3–6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać
na rachunek urzędu skarbowego zaliczki
miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy
podatkiem należnym od dochodu osiągniętego
od początku roku podatkowego a sumą zali-
czek należnych za poprzednie miesiące.
1a. Zaliczki miesięczne, o których mowa
w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20
dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni,
z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni
miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca
w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca
następnego roku podatkowego. Podatnik nie
wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed
upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie
i dokona zapłaty podatku na zasadach określo-
nych w art. 27 ust. 1.
1b. Podatnicy rozpoczynający działalność,
w pierwszym roku podatkowym, z zastrze-
żeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą
wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości
różnicy pomiędzy podatkiem należnym od
dochodu osiągniętego od początku roku
podatkowego a sumą zaliczek należnych za
poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie
się kwartał roku kalendarzowego.
1c. Zaliczki kwartalne, o których mowa w ust.
1b, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia
każdego miesiąca następującego po kwartale,
za który jest wpłacana zaliczka, z zastrzeże-

niem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni kwartał roku
podatkowego podatnik wpłaca w terminie do
20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku
podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za
ostatni kwartał, jeżeli przed upływem terminu
do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty
podatku na zasadach określonych w art. 27
ust. 1.
1d. Do podatników rozpoczynających dzia-
łalność, którzy zamierzają wpłacać zaliczki
kwartalne, o których mowa w ust. 1b, przepisy
art. 16k ust. 11 stosuje się odpowiednio.
1e. Podatnicy, którzy wybrali kwartalne
wpłaty zaliczek, o których mowa w ust. 1b,
mają obowiązek w terminie do dnia 20 drugie-
go miesiąca roku podatkowego zawiadomić
w formie pisemnej właściwego naczelnika
urzędu skarbowego o wyborze tej metody.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1e,
dotyczy lat następnych, chyba że podatnik
w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany
rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej
właściwego naczelnika urzędu skarbowego
o rezygnacji z kwartalnych wpłat zaliczek.
2a. Podatnicy uzyskujący w roku podatkowym
przychody z działalności rolniczej, określone
w art. 2 ust. 2, oraz z innych źródeł, u których
w roku poprzedzającym rok podatkowy udział
przychodów z działalności rolniczej w ogólnej
kwocie przychodów, ustalony zgodnie z art. 17
ust. 1 pkt 4e, wynosił co najmniej 50%, mogą
wpłacać zaliczki, o których mowa w ust. 1–1c,
począwszy od dnia 20 października każdego
roku.
3. Przepis ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3a, nie
ma zastosowania do podatników, których
dochody w całości są wolne od podatku,

z wyjątkiem podatników, o których mowa
w art. 17 ust. 1, przeznaczających dochody na
cele statutowe lub inne cele określone w tym
przepisie.
3a. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania także
do podatników wymienionych w art. 17 ust. 1
pkt 4a lit. a.
4. Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17
ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą
dochód na cele określone w tych przepisach
i dochód ten wydatkowali na inne cele albo
na cele określone w tych przepisach, ale po
terminie w nich określonym – podatek od
tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do
20. dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym dokonano wydatku lub w którym
upłynął termin do dokonania wydatku; przepis
ten stosuje się również do dochodów za lata
poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowa-
nych i niewydatkowanych w tych latach na
cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeże-
niem art. 17 ust. 1 pkt 5a.
4a. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio
w przypadku likwidacji podatnika w okresie
uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia.
5. Podatnik, który złoży właściwemu naczel-
nikowi urzędu skarbowego w formie pisemnej
oświadczenie, że:
1) zaprzestał działalności albo
2) jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 4
i nie osiąga przychodów z działalności wymie-
nionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje
wydatków na cele inne niż określone w art. 17
ust. 1b, 1e i 1f
– jest zwolniony od obowiązków wynikających
z ust. 1 od dnia złożenia tego oświadczenia.
W przypadku zmiany stanu faktycznego

uzasadniającego to zwolnienie podatnik, bez
wezwania, jest obowiązany stosować przepisy
ust. 1–4.
5a. W przypadku zawieszenia wykonywa-
nia działalności gospodarczej na podstawie
przepisów o swobodzie działalności gospodar-
czej podatnik jest zwolniony od obowiązków
wynikających z ust. 1, 1b, 6 i 6a za okres objęty
zawieszeniem.
5b. Podatnik będący wspólnikiem spółki jawnej
lub spółki komandytowej, która zawiesiła
wykonywanie działalności gospodarczej na
podstawie przepisów o swobodzie działalno-
ści gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie
tej działalności, z obowiązków wynikających
z ust. 1, 1b, 6 i 6a za okres objęty zawieszeniem.
5c. Przepisy ust. 5a i 5b stosuje się, jeżeli
podatnik nie później niż przed upływem
7 dni od dnia złożenia wniosku o wpis
informacji o zawieszeniu wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie prze-
pisów o swobodzie działalności gospodarczej
zawiadomi w formie pisemnej właściwego
naczelnika urzędu skarbowego o okresie
zawieszenia wykonywania tej działalności.
5d. Po okresie zawieszenia wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie prze-
pisów o swobodzie działalności gospodarczej
podatnicy, o których mowa w ust. 5a i 5b,
wpłacają zaliczki według zasad, o których
mowa w ust. 1–1c, 6 i 6a.
6. Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne
w danym roku podatkowym w uproszczonej
formie w wysokości 1/12 podatku należnego
wykazanego w zeznaniu, o którym mowa
w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprze-
dzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym

Tekst jednolity na podstawie Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.

rzedstawiamy państwu ostatnią część komentarza

do ustawy o podatku dochodowym od osób

prawnych (dalej: ustawa o CIT), w której dokonali-

śmy analizy zagadnień związanych z poborem

podatku, przepisami intertemporalnymi oraz

derogacyjnymi. Nie pomijamy też kwestii dotyczących

dokumentów uzupełniających ustawę o CIT, tj. zagadnień

związanych z jej załącznikami.

Niniejsza, czwarta już część komentarza, w głównej mierze

omawia zasady związane z wpłacaniem przez podatników

zaliczek na podatek dochodowy. Skupiamy się na możliwych

metodach wpłaty zaliczek przez podatników, przedstawiając

je na konkretnych przykładach. Nie pomijamy również omó-

wienia możliwości skorzystania z tzw. kredytu podatkowego,

tj. zwolnienia z obowiązku wpłacania przez podatnika zali-

czek na podatek dochodowy w pierwszych latach prowadze-

nia przez niego działalności.

Dodatkowo szeroko wyjaśniamy problematykę związaną

z poborem podatku przez płatników, tj. podmioty obowiąza-

ne na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia

i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we wła-

ściwym terminie organowi podatkowemu. W tym miejscu

warto przypomnieć, że płatnikiem jest tylko i wyłącznie

podmiot, na który nałożono przepisem prawa podatkowe-

go wszystkie wskazane powyżej obowiązki, co powodu-

je, że dany podmiot należy traktować jako płatnika nawet

wówczas, gdy ustawa nie wskazuje wyraźnie, że jest on płat-

nikiem danego podatku. Warto również mieć na uwadze, że

statusu płatnika nie można uzyskać na podstawie zawartej

umowy cywilnoprawnej. W konsekwencji bezskuteczna jest

zawarta umowa o przejęcie tego obowiązku, np. przez biuro

rachunkowe prowadzące księgowość.

Ponadto przedstawiamy analizę przepisów związanych

z obowiązkami w zakresie składania deklaracji i zeznań po-

datkowych przez podatników, sporządzania deklaracji przez

płatników, jak również wskazujemy na przepisy przejścio-

we i końcowe, których treść była znacznie modyfi kowana na

przestrzeni wielu lat obowiązywania obecnej ustawy o CIT.

Przygotowując prezentowaną analizę przepisów podatko-

wych, zarówno w niniejszej części czwartej, jak i w poprzed-

nich częściach opieraliśmy się nie tylko na literalnym ich

brzmieniu, lecz także na naszym praktycznym doświadcze-

niu, orzecznictwie sądów administracyjnych, interpretacjach

ministra fi nansów oraz niejednokrotnie poglądach przed-

stawianych dotychczas przez naszych ekspertów w piśmien-

nictwie. Jak zaznaczyliśmy na początku naszej przygody

z niniejszą serią komentarzy, przy opracowaniu konkretnych

zagadnień staraliśmy się je przedstawić w zwięzłej formie,

która spełniałaby choćby minimalne standardy dla tego typu

publikacji, a zarazem mieściłaby się w ramach zakreślonych

przez wydawcę. Dlatego też zidentyfi kowane wątpliwości

staraliśmy się przedstawić również na praktycznych przykła-

dach, które powinny pozwolić w pełniejszym stopniu zrozu-

mieć zawiłości wskazanych przepisów.

Mamy nadzieję, że wszystkie części komentarza będą stanowić

pomoc w rozwiązywaniu codziennych problemów praktycz-

nych, powstałych na tle unormowań ustawy o CIT w roku 2014.

Życząc państwu miłej lektury ostatniej części naszego komen-

tarza, pragniemy również zaznaczyć, że od 1 stycznia 2015 r.

przewidywana jest kolejna nowelizacja ustawy. Jak wiadomo

ustawodawca planuje wprowadzenie przepisów o zagranicz-

nej spółce kontrolowanej oraz klauzuli przeciwko unikaniu po-

dwójnego opodatkowania. Zapewniamy, że przyszły rok będzie

również pełen podatkowych kontrowersji.

Kamil Jastrzębski

doradca podatkowy, starszy konsultant w Accreo

Accreo Sp. z o.o. zespół doradztwa podatkowego

Poniedziałek

26 maja 2014

nr 100 (3741)

KOMENTARZE

PODATKI

i KSIĘGOWOŚĆ

gazetaprawna.pl

tygodnik dla

prenumeratorów

TYDZIEŃ

Z KOMENTARZAMI

– BAZA PUBLIKACJI

Poprzednie odcinki komentarza

do ustawy o CIT publikowaliśmy w:

cz. I / z 24 lutego 2014 / nr 37,

cz. II / z 24 marca 2014 / nr 57,

cz. III / z 14 kwietnia 2014 / nr 72.

Michał

Roszkowski

partner,
radca prawny,
doradca podatkowy

Izabela

Sadlik

starszy konsultant,
aplikant radcowski

Katarzyna

Puchacz

konsultant

Tomasz

Miszograj

konsultant

Grzegorz

Podgórski

konsultant,
doradca podatkowy

Kamil

Jastrzębski

starszy konsultant,
doradca podatkowy

Monika

Sołtysiak

konsultant

Jerzy

Toczyński

konsultant

Wojciech

Maciejewski

konsultant

Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku

dochodowym od osób prawnych

(cz. IV, ostatnia)

Rozdział 6

Pobór podatku

Art. 25.

[Zaliczki]

Tekst jednolity na podstawie Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.

rzedstawiamy państwu ostatnią część komentarza

do ustawy o podatku dochodowym od osób

prawnych (dalej: ustawa o CIT), w której dokonali-

śmy analizy zagadnień związanych z poborem

podatku, przepisami intertemporalnymi oraz

derogacyjnymi. Nie pomijamy też kwestii dotyczących

dokumentów uzupełniających ustawę o CIT, tj. zagadnień

związanych z jej załącznikami.

Niniejsza, czwarta już część komentarza, w głównej mierze

omawia zasady związane z wpłacaniem przez podatników

zaliczek na podatek dochodowy. Skupiamy się na możliwych

metodach wpłaty zaliczek przez podatników, przedstawiając

je na konkretnych przykładach. Nie pomijamy również omó-

wienia możliwości skorzystania z tzw. kredytu podatkowego,

tj. zwolnienia z obowiązku wpłacania przez podatnika zali-

czek na podatek dochodowy w pierwszych latach prowadze-

nia przez niego działalności.

Dodatkowo szeroko wyjaśniamy problematykę związaną

z poborem podatku przez płatników, tj. podmioty obowiąza-

ne na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia

i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we wła-

ściwym terminie organowi podatkowemu. W tym miejscu

warto przypomnieć, że płatnikiem jest tylko i wyłącznie

podmiot, na który nałożono przepisem prawa podatkowe-

go wszystkie wskazane powyżej obowiązki, co powodu-

je, że dany podmiot należy traktować jako płatnika nawet

wówczas, gdy ustawa nie wskazuje wyraźnie, że jest on płat-

nikiem danego podatku. Warto również mieć na uwadze, że

statusu płatnika nie można uzyskać na podstawie zawartej

umowy cywilnoprawnej. W konsekwencji bezskuteczna jest

zawarta umowa o przejęcie tego obowiązku, np. przez biuro

rachunkowe prowadzące księgowość.

Ponadto przedstawiamy analizę przepisów związanych

z obowiązkami w zakresie składania deklaracji i zeznań po-

datkowych przez podatników, sporządzania deklaracji przez

płatników, jak również wskazujemy na przepisy przejścio-

we i końcowe, których treść była znacznie modyfi kowana na

przestrzeni wielu lat obowiązywania obecnej ustawy o CIT.

Przygotowując prezentowaną analizę przepisów podatko-

wych, zarówno w niniejszej części czwartej, jak i w poprzed-

nich częściach opieraliśmy się nie tylko na literalnym ich

brzmieniu, lecz także na naszym praktycznym doświadcze-

niu, orzecznictwie sądów administracyjnych, interpretacjach

ministra fi nansów oraz niejednokrotnie poglądach przed-

stawianych dotychczas przez naszych ekspertów w piśmien-

nictwie. Jak zaznaczyliśmy na początku naszej przygody

z niniejszą serią komentarzy, przy opracowaniu konkretnych

zagadnień staraliśmy się je przedstawić w zwięzłej formie,

która spełniałaby choćby minimalne standardy dla tego typu

publikacji, a zarazem mieściłaby się w ramach zakreślonych

przez wydawcę. Dlatego też zidentyfi kowane wątpliwości

staraliśmy się przedstawić również na praktycznych przykła-

dach, które powinny pozwolić w pełniejszym stopniu zrozu-

mieć zawiłości wskazanych przepisów.

Mamy nadzieję, że wszystkie części komentarza będą stanowić

pomoc w rozwiązywaniu codziennych problemów praktycz-

nych, powstałych na tle unormowań ustawy o CIT w roku 2014.

Życząc państwu miłej lektury ostatniej części naszego komen-

tarza, pragniemy również zaznaczyć, że od 1 stycznia 2015 r.

przewidywana jest kolejna nowelizacja ustawy. Jak wiadomo

ustawodawca planuje wprowadzenie przepisów o zagranicz-

nej spółce kontrolowanej oraz klauzuli przeciwko unikaniu po-

dwójnego opodatkowania. Zapewniamy, że przyszły rok będzie

również pełen podatkowych kontrowersji.

Kamil Jastrzębski

doradca podatkowy, starszy konsultant w Accreo

Accreo Sp. z o.o. zespół doradztwa podatkowego

Poniedziałek

26 maja 2014

nr 100 (3741)

KOMENTARZE

PODATKI

i KSIĘGOWOŚĆ

KSIĘGOWOŚĆ

gazetaprawna.pl

tygodnik dla

prenumeratorów

TYDZIEŃ

Z KOMENTARZAMI

– BAZA PUBLIKACJI

Poprzednie odcinki komentarza

do ustawy o CIT publikowaliśmy w:

cz. I / z 24 lutego 2014 / nr 37,

cz. II / z 24 marca 2014 / nr 57,

cz. III / z 14 kwietnia 2014 / nr 72.

Michał

Roszkowski

partner,
radca prawny,
doradca podatkowy

Izabela

Sadlik

starszy konsultant,
aplikant radcowski

Katarzyna

Puchacz

konsultant

Tomasz

Miszograj

konsultant

Grzegorz

Podgórski

konsultant,
doradca podatkowy

Kamil

Jastrzębski

starszy konsultant,
doradca podatkowy

Monika

Sołtysiak

konsultant

Jerzy

Toczyński

konsultant

Wojciech

Maciejewski

konsultant

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

1 / 8

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku
należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięcz-
ne w wysokości 1/12 podatku należnego
wynikającego z zeznania złożonego w roku
poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa
lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie
wykazali podatku należnego, nie są możliwe
wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.
6a. Jeżeli zeznanie, o którym mowa w art. 27
ust. 1, złożone w roku poprzedzającym dany
rok podatkowy dotyczy roku podatkowego,
który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych
miesięcy – podatnicy mogą wpłacać zaliczki
miesięczne za dany rok podatkowy w uprosz-
czonej formie w wysokości podatku należnego,
wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego
proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku
podatkowego, którego zeznanie dotyczy.
Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali
podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki
miesięczne w sposób wskazany powyżej, z tym
że wysokość podatku należnego musi wynikać
z zeznania złożonego w roku poprzedzającym
dany rok podatkowy o dwa lata. Przepis ust. 6
zdanie ostatnie stosuje się odpowiednio.
7. Podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania
zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a,
są obowiązani:
1) w formie pisemnej zawiadomić o tym
właściwego naczelnika urzędu skarbowego
w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku
podatkowym, w którym po raz pierwszy
wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek;
2) stosować tę formę wpłacania zaliczek
w całym roku podatkowym;
3) wpłacać zaliczki w terminach określonych
w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone
w tych przepisach;
4) (uchylony);
5) dokonać rozliczenia podatku za rok podat-
kowy zgodnie z art. 27.
7a. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 7
pkt 1, dotyczy lat następnych, chyba że
podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki
za dany rok podatkowy zawiadomi w formie
pisemnej właściwego naczelnika urzędu
skarbowego o rezygnacji z uproszczonej formy
wpłacania zaliczek.
8. Przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania
do podatników, którzy po raz pierwszy podjęli
działalność w roku poprzedzającym rok podat-
kowy lub w roku podatkowym.
9. Jeżeli podatnik złoży korektę zeznania,
o którym mowa w art. 27 ust. 1, powodują-
cą zmianę wysokości podstawy obliczenia
miesięcznych zaliczek płaconych w uproszczo-
nej formie, kwota tych zaliczek:
1) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpo-
wiednio do zmiany wysokości podstawy ich
obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało
złożone w urzędzie skarbowym do końca roku
podatkowego poprzedzającego rok podat-
kowy, za który zaliczki są płacone w formie
uproszczonej;
2) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu
począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym została złożona korekta,
odpowiednio do zmiany wysokości podstawy
ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące
zostało złożone w roku podatkowym, za
który zaliczki są płacone w formie uprosz-
czonej;
3) nie zmienia się – jeżeli zeznanie korygujące
zostało złożone w terminie późniejszym niż
wymieniony w pkt 1 i 2.
10. W przypadku gdy właściwy organ podat-
kowy określi należny podatek dochodowy
w wysokości innej niż wykazana w zeznaniu,
o którym mowa w art. 27 ust. 1, albo w zezna-
niu korygującym, przepisy ust. 9 stosuje się
odpowiednio.
11. Podatnicy będący, od dnia rozpoczęcia
prowadzenia działalności gospodarczej do
pierwszego dnia miesiąca roku podatkowego,
w którym rozpoczynają korzystanie ze zwol-
nienia, małymi przedsiębiorcami w rozumieniu
przepisów o działalności gospodarczej są
zwolnieni z obowiązków wynikających z ust. 1
w roku podatkowym następującym bezpośred-
nio po:
1) pierwszym roku podatkowym, o którym
mowa w art. 8 ust. 2 i 2a – w przypadku gdy
ten rok podatkowy trwał co najmniej pełnych
10 miesięcy kalendarzowych albo
2) drugim roku podatkowym – w przypadkach
innych niż wymienione w pkt 1
– pod warunkiem złożenia właściwemu
naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia
o korzystaniu z tego zwolnienia; oświadczenie
to składa się w formie pisemnej w terminie do
20 dnia pierwszego miesiąca roku podatkowe-
go objętego tym zwolnieniem.

12. Podatnicy korzystający ze zwolnienia,
o którym mowa w ust. 11, są obowiązani do
złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27
ust. 1, oraz do uiszczenia należnego podatku
za rok objęty tym zwolnieniem w pięciu
kolejnych latach podatkowych następujących
bezpośrednio po roku, w którym korzystali
ze zwolnienia – w wysokości 20% należnego
podatku wykazanego w zeznaniu składanym
za rok objęty zwolnieniem; podatek ten płatny
jest w terminach określonych dla złożenia
zeznań za pięć kolejnych lat podatkowych
następujących bezpośrednio po roku objętym
tym zwolnieniem.
13. Przepisy ust. 11 i 12 nie mają zastosowania
do podatników:
1) utworzonych w wyniku przekształcenia,
połączenia lub podziału podatników, o których
mowa w art. 3 ust. 1, albo
2) utworzonych w wyniku przekształcenia
przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
wykonującą we własnym imieniu działalność
gospodarczą, spółek niebędących osobami
prawnymi, albo
3) utworzonych przez osoby fizyczne, które
wniosły na poczet kapitału nowo utworzo-
nego podmiotu uprzednio prowadzone przez
siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku
tego przedsiębiorstwa o wartości przekracza-
jącej łącznie równowartość w złotych kwoty
co najmniej 10.000 euro przeliczonej według
średniego kursu euro, ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roku
poprzedzającego rok korzystania ze zwol-
nienia, przy czym wartość tych składników
oblicza się, stosując odpowiednio art. 14, albo
4) utworzonych przez osoby prawne lub
fizyczne lub spółki, o których mowa w art. 1
ust. 3, wnoszące – tytułem wkładów niepie-
niężnych na poczet ich kapitału – składniki
majątku uzyskane przez te osoby lub spółki
w wyniku likwidacji podatników, którzy
skorzystali ze zwolnień określonych w ust. 11
i 12, o ile te osoby lub spółki posiadały udziały
(akcje) tych zlikwidowanych podatników, albo
5) którzy uzyskali w okresie poprzedzają-
cym rok korzystania ze zwolnienia, o którym
mowa w ust. 11, przychód średniomiesięcz-
nie w wysokości stanowiącej równowartość
w złotych kwoty niższej niż 1000 euro
przeliczonej według średniego kursu euro,
ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok
rozpoczęcia działalności, albo
6) którzy w okresie poprzedzającym rok korzy-
stania ze zwolnienia zatrudniali, na podstawie
umowy o pracę, w każdym miesiącu mniej niż
5 osób w przeliczeniu na pełne etaty.
14. Podatnicy, o których mowa w ust. 11, tracą
prawo do zwolnienia, jeżeli:
1) zostali postawieni w stan likwidacji albo
ogłoszona została ich upadłość obejmująca
likwidację majątku w okresie korzystania ze
zwolnienia albo w pięciu następnych latach
podatkowych, albo
2) w którymkolwiek z miesięcy roku korzy-
stania ze zwolnienia albo w jednym z pięciu
następnych lat podatkowych zmniejszą prze-
ciętne miesięczne zatrudnienie na podstawie
umowy o pracę, o więcej niż 10%, w stosunku
do najwyższego przeciętnego miesięcznego
zatrudnienia w roku poprzedzającym rok
podatkowy, albo
3) w roku korzystania ze zwolnienia albo
w pięciu następnych latach podatkowych
osiągną przychody z działalności gospodarczej
średniomiesięcznie w wysokości stanowiącej
równowartość w złotych kwoty niższej niż
1.000 euro przeliczonej według średniego
kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski, z ostatniego dnia w roku poprzednim,
albo
4) odpowiednio w roku lub za rok korzystania
ze zwolnienia lub w pięciu następnych latach
podatkowych mają zaległości z tytułu podat-
ków stanowiących dochód budżetu państwa,
ceł oraz składek na ubezpieczenie społeczne
i ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa
w ustawie z 27 sierpnia 2004 r. o świad-
czeniach opieki zdrowotnej finansowanych
ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r.
nr 164, poz. 1027, z późn. zm.); określenie
lub wymierzenie w innej formie – w wyniku
postępowania prowadzonego przez właściwy
organ – zaległości z wymienionych tytułów
nie pozbawia podatnika prawa do skorzy-
stania ze zwolnienia, jeżeli zaległość ta wraz
z odsetkami za zwłokę zostanie uregulowana
w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji
ostatecznej.
15. Przeciętne miesięczne zatrudnienie,
o którym mowa w ust. 13 pkt 6 oraz ust. 14

pkt 2, ustala się w przeliczeniu na pełne etaty,
pomijając liczby po przecinku; w przypadku
gdy przeciętne miesięczne zatrudnienie jest
mniejsze od jedności, przyjmuje się liczbę
jeden.
16. Podatnicy, którzy utracili prawo do zwol-
nienia:
1) w roku podatkowym, w którym korzystają
z tego zwolnienia – są obowiązani do wpłaty
należnych zaliczek w terminie do 20 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym
utracili prawo do zwolnienia, chyba że przed
upływem tego terminu złożyli zeznanie i zapła-
cili podatek na zasadach określonych w art. 27
ust. 1; w tych przypadkach nie nalicza się
odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu zali-
czek za poszczególne miesiące roku, w którym
podatnicy korzystali ze zwolnienia;
2) w pierwszych trzech miesiącach roku nastę-
pującego bezpośrednio po roku, w którym
korzystali ze zwolnienia – są obowiązani
do złożenia zeznania o wysokości osiągnię-
tego dochodu (poniesionej straty) i zapłaty
podatku na zasadach określonych w art. 27
ust. 1; w tym przypadku nie nalicza się odsetek
za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek za
poszczególne miesiące roku, w którym podat-
nicy korzystali ze zwolnienia;
3) w okresie od upływu terminu określone-
go dla złożenia zeznania za rok podatkowy,
w którym korzystali ze zwolnienia, do końca
piątego roku podatkowego następującego po
roku, w którym korzystali ze zwolnienia – są
obowiązani do zapłaty należnego podatku,
o którym mowa w ust. 12, wraz z odsetkami za
zwłokę; odsetki nalicza się od dnia następnego
po upływie terminu określonego dla złożenia
zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
w którym mieli obowiązek złożyć to zeznanie.
17. Pomoc, o której mowa w ust. 11 i 12,
stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakre-
sie i na zasadach określonych w bezpośrednio
obowiązujących aktach prawa wspólnotowego
dotyczących pomocy w ramach zasady de
minimis.

komentarz

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT podatni-

cy są zobowiązani do (I) samodzielnego ob-

liczenia wysokości zaliczki na CIT oraz (II)

wpłacania zaliczki w określonym terminie

w ciągu roku podatkowego. Niezapłacenie

zaliczki na podatek w określonym terminie

powoduje powstanie zaległości podatkowej – a

w konsekwencji powstanie odsetek za zwłokę.

Jednocześnie warto mieć na uwadze, że fakt

zapłacenia zbyt wysokiej zaliczki przez podat-

nika nie powoduje automatycznie powsta-

nia nadpłaty w CIT. Nadpłata w CIT może

powstać dopiero od dnia złożenia zeznania

podatkowego, a nie wpłacenia zaliczki.

Ustawa o CIT przewiduje trzy metody wpła-

ty zaliczek:

a) miesięczne,

b) kwartalne,

c) w formie uproszczonej.

Zaliczki miesięczne

Podstawową formą wpłacania zaliczek są

zaliczki miesięczne. Podatnicy są zobowią-

zani wpłacać zaliczki w wysokości różnicy

pomiędzy podatkiem należnym od dochodu

od początku roku podatkowego (tj. liczonym

od różnicy między przychodem a kosztami

jego uzyskania) a sumą zaliczek należnych za

poprzednie miesiące. Należy zwrócić uwagę,

że podatnicy nie mają obowiązku składa-

nia miesięcznych deklaracji wskazujących

wysokość osiągniętego dochodu lub straty

podatkowej będących podstawą do wpłaty

zaliczki.

[przykład]

Zaliczki miesięczne powinny zostać wpła-

cone do 20. dnia każdego miesiąca za mie-

siąc poprzedni. Zaliczka za ostatni miesiąc

roku podatkowego może zostać wpłacona

do 20. dnia następnego miesiąca (np. zalicz-

ka za grudzień 2013 r. może zostać wpła-

cona do 20 stycznia 2014 r.). Podatnik nie

będzie jednak musiał wpłacić zaliczki za

ostatni miesiąc, jeżeli przed dniem wpła-

ty zaliczki (I) złoży zeznanie podatkowe za

dany rok podatkowy (CIT–8) oraz (II) zapłaci

podatek za ten rok. Jednocześnie ustawo-

dawca wprowadził preferencyjny termin

wpłaty zaliczek dla podmiotów uzyskują-

cych przychody z działalności rolniczej oraz

innych źródeł, u których udział przychodów

z działalności rolniczej w ogólnej kwocie

przychodów (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4e

ustawy o CIT) wyniósł co najmniej 50 proc.

w roku podatkowym poprzedzającym rok

podatkowy, w którym wpłacane są zaliczki

– mają oni możliwość wpłacania zaliczek

począwszy od 20 października danego roku

podatkowego.

Jeżeli termin wpłaty zaliczki przypada na so-

botę lub dzień wolny od pracy, przyjmuje się,

że termin do wpłaty zaliczki upływa dopiero

pierwszego dnia roboczego następującego

po danym dniu.

Zaliczki kwartalne

Możliwość kwartalnego wpłacania zaliczek

mają podatnicy rozpoczynający działalność

gospodarczą, jak również mali podatnicy

(tj. podatnicy, których wartość przychodu

ze sprzedaży wraz z kwotą VAT nie prze-

kroczyła w poprzednim roku podatkowym

równowartości 1 200 000 euro). Podobnie

jak w przypadku zaliczek miesięcznych, wy-

sokość zaliczki powinna być ustalana jako

różnica między podatkiem należnym od po-

czątku roku podatkowego a sumą zaliczek

należnych za poprzednie kwartały danego

roku podatkowego.

Zaliczki kwartalne powinny zostać zapłaco-

ne w terminie do 20. dnia miesiąca nastę-

pującego po danym kwartale (np. zaliczka

za I kwartał 2014 r. powinna zostać zapła-

cona do 20 kwietnia 2014 r.). Natomiast

zaliczka za ostatni kwartał, podobnie jak

przy zaliczkach wpłacanych miesięcznie,

jest wpłacana do 20. dnia pierwszego mie-

siąca następującego po zakończeniu da-

nego roku podatkowego (np. zaliczka za

IV kwartał 2014 r. może zostać zapłacona

do 20 stycznia 2015 r.). Podatnik nie bę-

dzie zobowiązany do zapłacenia zaliczki

za ostatni kwartał, jeżeli przed terminem

wpłaty zaliczki (I) złoży zeznanie podatko-

we za dany rok podatkowy (CIT–8) oraz (II)

zapłaci podatek za ten rok.

Warto mieć na uwadze, że niektórzy podat-

nicy nie będą mieli możliwości wpłacania za-

liczek kwartalnych, tj. podmioty utworzone:

a) w wyniku przekształcenia, połączenia lub

podziału podatników, albo

b) w wyniku przekształcenia spółki niebędącej

osobą prawną, albo

c) przez osoby fizyczne, które wniosły na

poczet kapitału nowo utworzonego pod-

miotu uprzednio prowadzone przez siebie

przedsiębiorstwo o wartości przekraczającej

10 000 euro.

Wprowadzone ograniczenie jest konsekwen-

cją tego, że podmioty, które powstały w wy-

niku zmiany formy prawnej, nie będą trakto-

wane na gruncie ustawy o CIT jako podatnicy

rzeczywiście rozpoczynający prowadzenie

działalności gospodarczej, mogący skorzy-

stać z kwartalnego wpłacania zaliczek na CIT.

Podatnicy, chcący skorzystać z formy kwar-

talnego wpłacania zaliczek, powinni poinfor-

mować o tym wyborze właściwego naczelnika

urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia

drugiego miesiąca roku podatkowego. Warto

wskazać, że wybrana metoda wpłacania za-

liczek będzie miała zastosowanie również

w kolejnych latach podatkowych, chyba że

podatnik złoży zawiadomienie o rezygna-

cji z formy kwartalnego wpłacania zaliczek.

Zaliczki w formie uproszczonej

Podatnicy mają możliwość wpłacania mie-

sięcznych zaliczek w formie uproszczonej,

w wysokości:

PRZYKŁAD

Obliczenie zaliczki

Spółka z o.o., której rok podatkowy pokrywa
się z rokiem kalendarzowym, osiągnę-
ła w styczniu dochód w wysokości 25.
W związku z tym zapłaciła zaliczkę na
podatek dochodowy należną za styczeń
w wysokości 4,75 (tj. 19 proc. z 25). W lutym
natomiast spółka z o.o. osiągnęła dochód
w wysokości 75. W związku z tym zapłaciła
zaliczkę należną za luty w wysokości 14,25
(tj. 19 proc. od dochodu osiągniętego od
początku roku, czyli 25 + 75, po odjęciu warto-
ści już zapłaconej zaliczki, czyli 4,75).

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

komentarz

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT podatni-

cy są zobowiązani do (I) samodzielnego ob-

liczenia wysokości zaliczki na CIT oraz (II)

wpłacania zaliczki w określonym terminie

w ciągu roku podatkowego. Niezapłacenie

zaliczki na podatek w określonym terminie

powoduje powstanie zaległości podatkowej – a

w konsekwencji powstanie odsetek za zwłokę.

Jednocześnie warto mieć na uwadze, że fakt

zapłacenia zbyt wysokiej zaliczki przez podat-

nika nie powoduje automatycznie powsta-

nia nadpłaty w CIT. Nadpłata w CIT może

powstać dopiero od dnia złożenia zeznania

podatkowego, a nie wpłacenia zaliczki.

Ustawa o CIT przewiduje trzy metody wpła-

ty zaliczek:

a) miesięczne,

b) kwartalne,

c) w formie uproszczonej.

Zaliczki miesięczne

Podstawową formą wpłacania zaliczek są

zaliczki miesięczne. Podatnicy są zobowią-

zani wpłacać zaliczki w wysokości różnicy

pomiędzy podatkiem należnym od dochodu

od początku roku podatkowego (tj. liczonym

od różnicy między przychodem a kosztami

jego uzyskania) a sumą zaliczek należnych za

poprzednie miesiące. Należy zwrócić uwagę,

że podatnicy nie mają obowiązku składa-

nia miesięcznych deklaracji wskazujących

wysokość osiągniętego dochodu lub straty

podatkowej będących podstawą do wpłaty

zaliczki.

[przykład]

Zaliczki miesięczne powinny zostać wpła-

cone do 20. dnia każdego miesiąca za mie-

siąc poprzedni. Zaliczka za ostatni miesiąc

roku podatkowego może zostać wpłacona

do 20. dnia następnego miesiąca (np. zalicz-

ka za grudzień 2013 r. może zostać wpła-

cona do 20 stycznia 2014 r.). Podatnik nie

będzie jednak musiał wpłacić zaliczki za

ostatni miesiąc, jeżeli przed dniem wpła-

ty zaliczki (I) złoży zeznanie podatkowe za

dany rok podatkowy (CIT–8) oraz (II) zapłaci

podatek za ten rok. Jednocześnie ustawo-

dawca wprowadził preferencyjny termin

wpłaty zaliczek dla podmiotów uzyskują-

cych przychody z działalności rolniczej oraz

innych źródeł, u których udział przychodów

z działalności rolniczej w ogólnej kwocie

przychodów (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4e

ustawy o CIT) wyniósł co najmniej 50 proc.

w roku podatkowym poprzedzającym rok

podatkowy, w którym wpłacane są zaliczki

– mają oni możliwość wpłacania zaliczek

począwszy od 20 października danego roku

podatkowego.

Jeżeli termin wpłaty zaliczki przypada na so-

botę lub dzień wolny od pracy, przyjmuje się,

że termin do wpłaty zaliczki upływa dopiero

pierwszego dnia roboczego następującego

po danym dniu.

Zaliczki kwartalne

Możliwość kwartalnego wpłacania zaliczek

mają podatnicy rozpoczynający działalność

gospodarczą, jak również mali podatnicy

(tj. podatnicy, których wartość przychodu

ze sprzedaży wraz z kwotą VAT nie prze-

kroczyła w poprzednim roku podatkowym

równowartości 1 200 000 euro). Podobnie

jak w przypadku zaliczek miesięcznych, wy-

sokość zaliczki powinna być ustalana jako

różnica między podatkiem należnym od po-

czątku roku podatkowego a sumą zaliczek

należnych za poprzednie kwartały danego

roku podatkowego.

Zaliczki kwartalne powinny zostać zapłaco-

ne w terminie do 20. dnia miesiąca nastę-

pującego po danym kwartale (np. zaliczka

za I kwartał 2014 r. powinna zostać zapła-

cona do 20 kwietnia 2014 r.). Natomiast

zaliczka za ostatni kwartał, podobnie jak

przy zaliczkach wpłacanych miesięcznie,

jest wpłacana do 20. dnia pierwszego mie-

siąca następującego po zakończeniu da-

nego roku podatkowego (np. zaliczka za

IV kwartał 2014 r. może zostać zapłacona

do 20 stycznia 2015 r.). Podatnik nie bę-

dzie zobowiązany do zapłacenia zaliczki

za ostatni kwartał, jeżeli przed terminem

wpłaty zaliczki (I) złoży zeznanie podatko-

we za dany rok podatkowy (CIT–8) oraz (II)

zapłaci podatek za ten rok.

Warto mieć na uwadze, że niektórzy podat-

nicy nie będą mieli możliwości wpłacania za-

liczek kwartalnych, tj. podmioty utworzone:

a) w wyniku przekształcenia, połączenia lub

podziału podatników, albo

b) w wyniku przekształcenia spółki niebędącej

osobą prawną, albo

c) przez osoby fizyczne, które wniosły na

poczet kapitału nowo utworzonego pod-

miotu uprzednio prowadzone przez siebie

przedsiębiorstwo o wartości przekraczającej

10 000 euro.

Wprowadzone ograniczenie jest konsekwen-

cją tego, że podmioty, które powstały w wy-

niku zmiany formy prawnej, nie będą trakto-

wane na gruncie ustawy o CIT jako podatnicy

rzeczywiście rozpoczynający prowadzenie

działalności gospodarczej, mogący skorzy-

stać z kwartalnego wpłacania zaliczek na CIT.

Podatnicy, chcący skorzystać z formy kwar-

talnego wpłacania zaliczek, powinni poinfor-

mować o tym wyborze właściwego naczelnika

urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia

drugiego miesiąca roku podatkowego. Warto

wskazać, że wybrana metoda wpłacania za-

liczek będzie miała zastosowanie również

w kolejnych latach podatkowych, chyba że

podatnik złoży zawiadomienie o rezygna-

cji z formy kwartalnego wpłacania zaliczek.

Zaliczki w formie uproszczonej

Podatnicy mają możliwość wpłacania mie-

sięcznych zaliczek w formie uproszczonej,

w wysokości:

PRZYKŁAD

Obliczenie zaliczki

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

2 / 8

komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

a) 1/12 podatku należnego wykazanego w ze-

znaniu rocznym CIT–8 złożonym w roku po-

przedzającym dany rok podatkowy,

b) 1/12 podatku należnego wynikającego

z zeznania złożonego w roku poprzedzają-

cym dany rok podatkowy o dwa lata – jeżeli

w zeznaniu za poprzedni rok podatnicy nie

wykazali podatku należnego. Jeżeli również

w tym roku podatnicy nie wykazali podatku

należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek

w uproszczonej formie.

[przykład]

Ustawa o CIT nie przewiduje możliwości

wpłacania zaliczek uproszczonych kwartalnie.

Warto mieć na uwadze, że uproszczonych

zaliczek miesięcznych nie będą mogli wpła-

cać podatnicy, którzy podjęli działalność po

raz pierwszy:

a) w roku podatkowym albo

b) w roku poprzedzającym rok podatkowy.

[przykład]

Jeżeli rok podatkowy, na podstawie którego

określa się wysokość zaliczki uproszczonej,

trwał krócej niż 12 kolejnych miesięcy, zaliczki

te mogą być wpłacane w wysokości podatku

należnego, przypadającego proporcjonalnie

na każdy miesiąc tego roku podatkowego,

na podstawie którego określa się wysokości

zaliczek.

Zaliczki w formie uproszczonej powinny być

wpłacane do 20. dnia każdego miesiąca za

miesiąc poprzedni (zgodnie z zasadami ogól-

nymi). Podatnicy, którzy zdecydowali się na

uproszczoną formę zaliczek, zobowiązani są

do stosowania tej formy przez cały rok po-

datkowy.

Podatnicy, którzy wybrali uproszczoną

formę wpłacania zaliczek, powinni poin-

formować właściwego naczelnika urzędu

skarbowego o wyborze tej formy w termi-

nie wpłaty pierwszej zaliczki. Wybrana

metoda będzie miała zastosowanie rów-

nież w kolejnych latach podatkowych,

chyba że podatnik złoży zawiadomienie

o rezygnacji z uproszczonej formy wpła-

cania zaliczek.

Dokonując korekty rocznego zeznania po-

datkowego, które stanowiło podstawę do

wyliczenia wysokości zaliczek miesięcznych

wpłacanych w formie uproszczonej, nale-

ży zwrócić szczególną uwagę na termin,

w jakim dochodzi do skorygowania CIT–8.

Można wyróżnić trzy sytuacje, w których:

a) zeznanie korygujące zostało złożone do

końca roku podatkowego poprzedzającego

rok podatkowy, za który wpłacane są zalicz-

ki w formie uproszczonej – kwota zaliczek

powinna zostać odpowiednio powiększo-

na lub pomniejszona (zgodnie ze zmianą

podstawy opodatkowania),

b) zeznanie korygujące zostało złożone

w trakcie roku podatkowego, za który za-

liczki są wpłacane w formie uproszczonej

– kwota zaliczek powinna zostać odpowied-

nio powiększona lub pomniejszona (zgod-

nie ze zmianą podstawy opodatkowania),

począwszy od miesiąca następującego po

miesiącu, w którym została złożona ko-

rekta,

c) zeznanie zostało skorygowane w terminie

późniejszym niż wskazany powyżej – kwo-

ta wpłaconych zaliczek nie ulegnie zmianie.

Warto mieć na uwadze, że wskazane zasa-

dy będą miały również zastosowanie, jeżeli

korekta zostanie dokonana przez właściwy

organ podatkowy.

[przykład]

Wybierając uproszczoną formę wpłacania

zaliczek warto rozważyć, jakie korzyści po-

datkowe mogą zostać osiągnięte:

a) zwiększenie płynności finansowej u po-

datników, którzy przewidują w danym roku

podatkowym znacznie większy dochód od

uzyskanego w poprzednich dwóch latach po-

datkowych. W takiej sytuacji podatnik będzie

wpłacał zaliczki miesięczne obliczone od niż-

szej podstawy opodatkowania, a faktyczna za-

płata pełnej kwoty podatku zostanie odroczo-

na do momentu złożenia zeznania rocznego

i zapłaty podatku. W konsekwencji podatnik

zyska możliwość obracania środkami finanso-

wymi, które standardowo powinny zostać za-

płacone jako zaliczki miesięczne. Warto mieć

na uwadze, że jeżeli przewidywany dochód

w danym roku podatkowym będzie niższy

od uzyskanego w poprzednich dwóch latach

podatkowych, to wybór uproszczonej formy

wpłacania zaliczek może okazać się rozwią-

zaniem niekorzystnym;

[przykład]

b) ograniczenie ryzyka pomyłki przy wyli-

czaniu właściwej kwoty zaliczki na podatek

dochodowy oraz oszczędność o charakterze

administracyjnym w tym zakresie;

c) uniknięcie negatywnych konsekwencji

związanych z koniecznością dokonywania

korekty przychodów wstecz w odniesieniu

do miesięcznych zaliczek – np. w sytuacji, gdy

został udzielony rabat posprzedażowy (zgod-

nie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez

NSA w wyroku z 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt

II FSK 1595/11).

Zwolnienia

Podatnicy zwolnieni z CIT nie wpłaca-

ją zaliczek na podatek dochodowy z wy-

jątkiem dochodów przeznaczonych na

cele inne niż określone w art. 17 ustawy

o CIT. Również kościelne osoby prawne

nie wpłacają zaliczek na CIT w zakresie

dochodów z niegospodarczej działalności

statutowej.

Aby skorzystać ze zwolnienia wskazanego po-

wyżej, podatnik powinien złożyć właściwemu

naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne

oświadczenie, wskazując, że:

a) jest podatnikiem zwolnionym z CIT (zgod-

nie z art. 17 ust. 1),

b) nie osiąga dochodów określonych w art. 17

ust. 1a pkt 1 (m.in. z wytwarzania wyrobów

przemysłu paliwowego, tytoniowego, winiar-

skiego),

c) uzyskiwane przez niego dochody są w cało-

ści przeznaczone na cele statutowe oraz inne

określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f.

Podobnie podatnicy, którzy zaprzestali pro-

wadzenia działalności gospodarczej, powinni

złożyć stosowne oświadczenie do właściwego

naczelnika urzędu skarbowego.

Warto jednak mieć na uwadze, że jeżeli podat-

nik (określony powyżej) przeznaczy uzyska-

ny dochód na inny cel, to powinien wpłacać

zaliczki na podatek – bez wezwania organu

podatkowego, zgodnie z zasadami ogólnymi.

Również w sytuacji, gdy podatnicy określeni

w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT nie przeznaczyli

dochodu na zadeklarowany cel lub wydat-

kowali go w późniejszym terminie niż zo-

stał początkowo wskazany, powinni wpłacić

podatek od tego dochodu (a nie zaliczkę na

podatek) w terminie do 20. dnia miesiąca na-

stępującego po miesiącu, w którym dokonano

wydatku niezgodnie z określonym celem, lub

upłynął termin do dokonania wydatku (bez

wezwania organu podatkowego).

Również w sytuacji zawieszenia przez podat-

nika wykonywania działalności gospodarczej

na podstawie przepisów o swobodzie działal-

ności gospodarczej nie będzie on zobowiązany

do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy,

jeżeli zawiadomi o tym pisemnie naczelnika

urzędu skarbowego przed upływem 7 dni od

złożenia stosownego wniosku o zawieszeniu

działalności gospodarczej. Po ustaniu okresu,

na jaki została zawieszona działalność gospo-

darcza, podatnicy powinni wpłacać zaliczki

na podatek zgodnie z zasadami ogólnymi.

Pomoc de minimis (kredyt podatkowy)

Ustawodawca przewidział preferencyjny spo-

sób wpłacania zaliczek na podatek dochodo-

wy przez podatników, którzy (I) rozpoczynają

prowadzenie działalności gospodarczej oraz

(II) są małymi przedsiębiorcami (tj. przedsię-

biorcami, którzy w ciągu ostatnich 2 lat obro-

towych zatrudniali średniorocznie mniej niż

50 pracowników oraz osiągali roczny obrót

netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług

oraz operacji finansowych nieprzekraczający

równowartości w złotych 10 000 000 euro lub

sumy aktywów jego bilansu sporządzonego

na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły

równowartości w złotych 10 000 000 euro).

Podatnicy (określeni powyżej) mają możliwość

skorzystania ze zwolnienia z obowiązku uisz-

czania zaliczek na podatek dochodowy w roku

podatkowym następującym bezpośrednio po

(I) pierwszym roku podatkowym, jeśli trwał

on co najmniej 10 pełnych miesięcy kalenda-

rzowych, bądź (II) po drugim roku podatko-

wym – w pozostałych przypadkach. Aby sko-

rzystać ze zwolnienia, należy złożyć pisemne

oświadczenie o korzystaniu ze zwolnienia do

właściwego naczelnika urzędu skarbowego

w terminie do 20. dnia pierwszego miesiąca

roku podatkowego objętego zwolnieniem.

Warto mieć na uwadze, że podatnik korzy-

stający z tego typu pomocy publicznej jest

zobowiązany do:

a) złożenia zeznania podatkowego za dany

rok podatkowy oraz

b) uiszczenia należnego podatku za rok objęty

zwolnieniem w kolejnych 5 latach podatko-

wych następujących po roku podatkowym,

w którym korzystali ze zwolnienia – w wy-

sokości 20 proc. należnego podatku (poda-

tek powinien zostać zapłacony w terminie

złożenia zeznania podatkowego za dany rok

podatkowy).

Jednocześnie należy wskazać, że ustawodaw-

ca przewidział negatywny katalog przesłanek

uniemożliwiających skorzystanie z kredytu

podatkowego (określony w art. 25 ust. 13 usta-

wy o CIT) obejmujący swoim zakresem m.in.

podatników, którzy powstali w wyniku prze-

kształcenia, połączenia, podziału podmiotów

będących podatnikami CIT.

Dodatkowo przepisy ustawy o CIT przewidują

również katalog sytuacji, których zaistnie-

nie skutkuje utratą prawa do kredytu podat-

kowego (katalog określony w art. 25 ust. 14).

W takiej sytuacji podatnicy powinni zwrócić

szczególną uwagę na to, kiedy utracili prawo

do skorzystania z kredytu podatkowego, tj.:

a) w roku podatkowym, w którym korzy-

stają z tego zwolnienia – są obowiązani do

wpłaty należnych zaliczek w terminie do 20.

dnia miesiąca następującego po miesiącu,

w którym utracili prawo do zwolnienia (chy-

ba że przed upływem tego terminu złożyli

zeznanie i zapłacili podatek zgodnie z zasa-

dami ogólnymi) – w tych przypadkach nie

nalicza się odsetek za zwłokę od zaległości

z tytułu zaliczek za poszczególne miesią-

ce roku, w którym podatnicy korzystali ze

zwolnienia;

b) w pierwszych trzech miesiącach roku na-

stępującego bezpośrednio po roku, w którym

korzystali ze zwolnienia – są obowiązani do

złożenia zeznania o wysokości osiągniętego

dochodu/poniesionej straty i zapłaty podat-

ku – w tym przypadku nie nalicza się odse-

tek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek

za poszczególne miesiące roku, w którym

podatnicy korzystali ze zwolnienia;

c) w okresie od upływu terminu określone-

go dla złożenia zeznania za rok podatkowy,

w którym korzystali ze zwolnienia, do końca

piątego roku podatkowego następującego

po roku, w którym korzystali ze zwolnienia

– są obowiązani do zapłaty należnego po-

datku wraz z odsetkami za zwłokę – odsetki

nalicza się od dnia następnego po upływie

terminu określonego dla złożenia zeznania

rocznego, w którym mieli obowiązek złożyć

to zeznanie.

Art. 25a.

[Dochód spółki

przejmującej]

1. W przypadku dochodu, o którym mowa
w art. 10 ust. 2 pkt 2, spółka przejmująca
obowiązana jest, bez wezwania, w terminie
do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym powstał dochód, wpłacić na rachu-
nek urzędu skarbowego podatek, o którym
mowa w art. 22 ust. 1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio
do podmi

otów wymienionych w załączniku nr 3

do ustawy.

komentarz

Powyższe przepisy dotyczą wpłaty podatku

z tytułu dochodu z udziału w zyskach osób

prawnych powstałego dla spółki przejmującej,

która posiada nie więcej niż 10 proc. udziału

w kapitale zakładowym spółki przejmowanej

lub dzielonej. W takiej sytuacji dochód spół-

ki przejmującej stanowi nadwyżka wartości

przejętego majątku odpowiadająca procen-

towemu udziałowi w kapitale zakładowym

spółki przejmowanej nad kosztami uzyska-

nia przychodu. Koszty uzyskania przychodu

oblicza się z kolei w zależności od sposobu

nabycia akcji/udziałów spółki przejmowanej/

dzielonej. Jeżeli akcje/udziały zostały nabyte

w zamian za wkład niepieniężny, zastosowa-

nie znajdzie art. 15 ust. 1k ustawy o CIT. W po-

zostałych przypadkach zastosowanie znajdzie

natomiast art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT.

Dochód powinien być określony na dzień wy-

kreślenia spółki przejmowanej lub dzielonej

z rejestru albo na dzień wydzielenia. Spółka

przejmująca dokonuje zapłaty należnego po-

datku z tytułu przejęcia do 7. dnia miesiąca

następującego po miesiącu, w którym po-

wstał dochód.

Art. 26.

[Płatnik]

1. Osoby prawne, jednostki organizacyj-
ne niemające osobowości prawnej oraz
będące przedsiębiorcami osoby fizyczne,
które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22
ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu doko

nania

wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy
od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń
przewidzianych w art. 22 ust. 1a–1e. Jednakże
od należności z tytułu odsetek od papierów
wartościowych wyemitowanych przez Skarb
Państwa i zapisanych na rachunkach papierów
wartościowych albo na rachunkach zbior-
czych, wypłacanych na rzecz podatników,
o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałto-
wany podatek dochodowy pobierają, jako
płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki,
jeżeli wypłata należności następuje za ich
pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku
wynikającej z właściwej umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania albo niepobranie
podatku zgodnie z taką umową jest możliwe
pod warunkiem udokumentowania miejsca
siedziby podatnika dla celów podatkowych
uzyskanym od podatnika certyfikatem rezy-
dencji.

PRZYKŁAD

Stała wielkość wpłat

Spółka z o.o. wybrała uproszczoną formę wpła-
cania zaliczek. Za rok podatkowy 2012 zapłaciła
podatek w wysokości 1 200 000 zł. Oznacza
to, że w roku podatkowym 2014 spółka z o.o.
będzie wpłacała zaliczki uproszczone w wyso-
kości 100 000 zł miesięcznie.
Spółka SA wybrała uproszczoną formę
wpłacania zaliczek. Za rok podatkowy
2012 spółka SA poniosła stratę. Z kolei
za rok podatkowy 2011 zapłaciła podatek
w wysokości 600 000 zł. Oznacza to, że
w roku podatkowym 2014 spółka SA będzie
wpłacała zaliczki uproszczone w wysokości
50 000 zł miesięcznie.

PRZYKŁAD

Bez formy uproszczonej

Spółka z o.o., której rok podatkowy pokrywa
się z rokiem kalendarzowym, rozpoczęła dzia-
łalność 1 marca 2013 r. W roku 2014 nie będzie
mogła wybrać uproszonej formy odprowadza-
nia zaliczek.

PRZYKŁAD

Po korekcie

Spółka z o.o., której rok podatkowy pokrywa
się z rokiem kalendarzowym, w 2014 r. odpro-
wadza zaliczki w formie uproszczonej. 20
maja 2014 r. złożyła we właściwym urzędzie
skarbowym korektę zeznania podatkowego
w zakresie CIT za 2012 r., która spowodowa-
ła podwyższenie podstawy opodatkowania.
W związku z tym od następnego miesiąca, tj.
od 1 czerwca, zaliczki powinny być naliczane
w oparciu o wskazaną w korekcie podstawę
opodatkowania.

PRZYKŁAD

Inwestycje na lokatach

Spółka z o.o. planuje w bieżącym roku
podatkowym uzyskiwać wyższe niż w latach
poprzednich dochody, związane z rozpoczę-
ciem nowej formy działalności gospodarczej.
W związku z tym wybrała uproszczoną formę
wpłacania zaliczek na podatek dochodowy,
aby zwiększyć swoją płynność finanso-
wą w trakcie roku podatkowego. Dzięki
zastosowaniu takiego rozwiązania spółka
z o.o. będzie mogła inwestować na lokatach
terminowych część środków pieniężnych
stanowiących różnicę pomiędzy zaliczką
obliczoną zgodnie ze standardowymi zasada-
mi a zaliczką uproszczoną, uzyskując w ten
sposób dodatkowy dochód z odsetek.

komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

a) 1/12 podatku należnego wykazanego w ze-

znaniu rocznym CIT–8 złożonym w roku po-

przedzającym dany rok podatkowy,

b) 1/12 podatku należnego wynikającego

z zeznania złożonego w roku poprzedzają-

cym dany rok podatkowy o dwa lata – jeżeli

w zeznaniu za poprzedni rok podatnicy nie

wykazali podatku należnego. Jeżeli również

w tym roku podatnicy nie wykazali podatku

należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek

w uproszczonej formie.

[przykład]

Ustawa o CIT nie przewiduje możliwości

wpłacania zaliczek uproszczonych kwartalnie.

Warto mieć na uwadze, że uproszczonych

zaliczek miesięcznych nie będą mogli wpła-

cać podatnicy, którzy podjęli działalność po

raz pierwszy:

a) w roku podatkowym albo

b) w roku poprzedzającym rok podatkowy.

[przykład]

Jeżeli rok podatkowy, na podstawie którego

określa się wysokość zaliczki uproszczonej,

trwał krócej niż 12 kolejnych miesięcy, zaliczki

te mogą być wpłacane w wysokości podatku

należnego, przypadającego proporcjonalnie

na każdy miesiąc tego roku podatkowego,

na podstawie którego określa się wysokości

zaliczek.

Zaliczki w formie uproszczonej powinny być

wpłacane do 20. dnia każdego miesiąca za

miesiąc poprzedni (zgodnie z zasadami ogól-

nymi). Podatnicy, którzy zdecydowali się na

uproszczoną formę zaliczek, zobowiązani są

do stosowania tej formy przez cały rok po-

datkowy.

Podatnicy, którzy wybrali uproszczoną

formę wpłacania zaliczek, powinni poin-

formować właściwego naczelnika urzędu

skarbowego o wyborze tej formy w termi-

nie wpłaty pierwszej zaliczki. Wybrana

metoda będzie miała zastosowanie rów-

nież w kolejnych latach podatkowych,

chyba że podatnik złoży zawiadomienie

o rezygnacji z uproszczonej formy wpła-

cania zaliczek.

Dokonując korekty rocznego zeznania po-

datkowego, które stanowiło podstawę do

wyliczenia wysokości zaliczek miesięcznych

wpłacanych w formie uproszczonej, nale-

ży zwrócić szczególną uwagę na termin,

w jakim dochodzi do skorygowania CIT–8.

Można wyróżnić trzy sytuacje, w których:

a) zeznanie korygujące zostało złożone do

końca roku podatkowego poprzedzającego

rok podatkowy, za który wpłacane są zalicz-

ki w formie uproszczonej – kwota zaliczek

powinna zostać odpowiednio powiększo-

na lub pomniejszona (zgodnie ze zmianą

podstawy opodatkowania),

b) zeznanie korygujące zostało złożone

w trakcie roku podatkowego, za który za-

liczki są wpłacane w formie uproszczonej

– kwota zaliczek powinna zostać odpowied-

nio powiększona lub pomniejszona (zgod-

nie ze zmianą podstawy opodatkowania),

począwszy od miesiąca następującego po

miesiącu, w którym została złożona ko-

rekta,

c) zeznanie zostało skorygowane w terminie

późniejszym niż wskazany powyżej – kwo-

ta wpłaconych zaliczek nie ulegnie zmianie.

Warto mieć na uwadze, że wskazane zasa-

dy będą miały również zastosowanie, jeżeli

korekta zostanie dokonana przez właściwy

organ podatkowy.

[przykład]

Wybierając uproszczoną formę wpłacania

zaliczek warto rozważyć, jakie korzyści po-

datkowe mogą zostać osiągnięte:

a) zwiększenie płynności finansowej u po-

datników, którzy przewidują w danym roku

podatkowym znacznie większy dochód od

uzyskanego w poprzednich dwóch latach po-

datkowych. W takiej sytuacji podatnik będzie

wpłacał zaliczki miesięczne obliczone od niż-

szej podstawy opodatkowania, a faktyczna za-

płata pełnej kwoty podatku zostanie odroczo-

na do momentu złożenia zeznania rocznego

i zapłaty podatku. W konsekwencji podatnik

zyska możliwość obracania środkami finanso-

wymi, które standardowo powinny zostać za-

płacone jako zaliczki miesięczne. Warto mieć

na uwadze, że jeżeli przewidywany dochód

w danym roku podatkowym będzie niższy

od uzyskanego w poprzednich dwóch latach

podatkowych, to wybór uproszczonej formy

wpłacania zaliczek może okazać się rozwią-

zaniem niekorzystnym;

[przykład]

b) ograniczenie ryzyka pomyłki przy wyli-

czaniu właściwej kwoty zaliczki na podatek

dochodowy oraz oszczędność o charakterze

administracyjnym w tym zakresie;

c) uniknięcie negatywnych konsekwencji

związanych z koniecznością dokonywania

korekty przychodów wstecz w odniesieniu

do miesięcznych zaliczek – np. w sytuacji, gdy

został udzielony rabat posprzedażowy (zgod-

nie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez

NSA w wyroku z 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt

II FSK 1595/11).

Zwolnienia

Podatnicy zwolnieni z CIT nie wpłaca-

ją zaliczek na podatek dochodowy z wy-

jątkiem dochodów przeznaczonych na

cele inne niż określone w art. 17 ustawy

o CIT. Również kościelne osoby prawne

nie wpłacają zaliczek na CIT w zakresie

dochodów z niegospodarczej działalności

statutowej.

Aby skorzystać ze zwolnienia wskazanego po-

wyżej, podatnik powinien złożyć właściwemu

naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne

oświadczenie, wskazując, że:

a) jest podatnikiem zwolnionym z CIT (zgod-

nie z art. 17 ust. 1),

b) nie osiąga dochodów określonych w art. 17

ust. 1a pkt 1 (m.in. z wytwarzania wyrobów

przemysłu paliwowego, tytoniowego, winiar-

skiego),

c) uzyskiwane przez niego dochody są w cało-

ści przeznaczone na cele statutowe oraz inne

określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f.

Podobnie podatnicy, którzy zaprzestali pro-

wadzenia działalności gospodarczej, powinni

złożyć stosowne oświadczenie do właściwego

naczelnika urzędu skarbowego.

Warto jednak mieć na uwadze, że jeżeli podat-

nik (określony powyżej) przeznaczy uzyska-

ny dochód na inny cel, to powinien wpłacać

zaliczki na podatek – bez wezwania organu

podatkowego, zgodnie z zasadami ogólnymi.

Również w sytuacji, gdy podatnicy określeni

w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT nie przeznaczyli

dochodu na zadeklarowany cel lub wydat-

kowali go w późniejszym terminie niż zo-

stał początkowo wskazany, powinni wpłacić

podatek od tego dochodu (a nie zaliczkę na

podatek) w terminie do 20. dnia miesiąca na-

stępującego po miesiącu, w którym dokonano

wydatku niezgodnie z określonym celem, lub

upłynął termin do dokonania wydatku (bez

wezwania organu podatkowego).

Również w sytuacji zawieszenia przez podat-

nika wykonywania działalności gospodarczej

na podstawie przepisów o swobodzie działal-

ności gospodarczej nie będzie on zobowiązany

do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy,

jeżeli zawiadomi o tym pisemnie naczelnika

urzędu skarbowego przed upływem 7 dni od

złożenia stosownego wniosku o zawieszeniu

działalności gospodarczej. Po ustaniu okresu,

na jaki została zawieszona działalność gospo-

darcza, podatnicy powinni wpłacać zaliczki

na podatek zgodnie z zasadami ogólnymi.

Pomoc de minimis (kredyt podatkowy)

Ustawodawca przewidział preferencyjny spo-

sób wpłacania zaliczek na podatek dochodo-

wy przez podatników, którzy (I) rozpoczynają

prowadzenie działalności gospodarczej oraz

(II) są małymi przedsiębiorcami (tj. przedsię-

biorcami, którzy w ciągu ostatnich 2 lat obro-

towych zatrudniali średniorocznie mniej niż

50 pracowników oraz osiągali roczny obrót

netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług

oraz operacji finansowych nieprzekraczający

równowartości w złotych 10 000 000 euro lub

sumy aktywów jego bilansu sporządzonego

na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły

równowartości w złotych 10 000 000 euro).

Podatnicy (określeni powyżej) mają możliwość

skorzystania ze zwolnienia z obowiązku uisz-

czania zaliczek na podatek dochodowy w roku

podatkowym następującym bezpośrednio po

(I) pierwszym roku podatkowym, jeśli trwał

on co najmniej 10 pełnych miesięcy kalenda-

rzowych, bądź (II) po drugim roku podatko-

wym – w pozostałych przypadkach. Aby sko-

rzystać ze zwolnienia, należy złożyć pisemne

oświadczenie o korzystaniu ze zwolnienia do

właściwego naczelnika urzędu skarbowego

w terminie do 20. dnia pierwszego miesiąca

roku podatkowego objętego zwolnieniem.

Warto mieć na uwadze, że podatnik korzy-

stający z tego typu pomocy publicznej jest

zobowiązany do:

a) złożenia zeznania podatkowego za dany

rok podatkowy oraz

b) uiszczenia należnego podatku za rok objęty

zwolnieniem w kolejnych 5 latach podatko-

wych następujących po roku podatkowym,

w którym korzystali ze zwolnienia – w wy-

sokości 20 proc. należnego podatku (poda-

tek powinien zostać zapłacony w terminie

złożenia zeznania podatkowego za dany rok

podatkowy).

Jednocześnie należy wskazać, że ustawodaw-

ca przewidział negatywny katalog przesłanek

uniemożliwiających skorzystanie z kredytu

podatkowego (określony w art. 25 ust. 13 usta-

wy o CIT) obejmujący swoim zakresem m.in.

podatników, którzy powstali w wyniku prze-

kształcenia, połączenia, podziału podmiotów

będących podatnikami CIT.

Dodatkowo przepisy ustawy o CIT przewidują

również katalog sytuacji, których zaistnie-

nie skutkuje utratą prawa do kredytu podat-

kowego (katalog określony w art. 25 ust. 14).

W takiej sytuacji podatnicy powinni zwrócić

szczególną uwagę na to, kiedy utracili prawo

do skorzystania z kredytu podatkowego, tj.:

a) w roku podatkowym, w którym korzy-

stają z tego zwolnienia – są obowiązani do

wpłaty należnych zaliczek w terminie do 20.

dnia miesiąca następującego po miesiącu,

w którym utracili prawo do zwolnienia (chy-

ba że przed upływem tego terminu złożyli

zeznanie i zapłacili podatek zgodnie z zasa-

dami ogólnymi) – w tych przypadkach nie

nalicza się odsetek za zwłokę od zaległości

z tytułu zaliczek za poszczególne miesią-

ce roku, w którym podatnicy korzystali ze

zwolnienia;

b) w pierwszych trzech miesiącach roku na-

stępującego bezpośrednio po roku, w którym

korzystali ze zwolnienia – są obowiązani do

złożenia zeznania o wysokości osiągniętego

dochodu/poniesionej straty i zapłaty podat-

ku – w tym przypadku nie nalicza się odse-

tek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek

za poszczególne miesiące roku, w którym

podatnicy korzystali ze zwolnienia;

c) w okresie od upływu terminu określone-

go dla złożenia zeznania za rok podatkowy,

w którym korzystali ze zwolnienia, do końca

piątego roku podatkowego następującego

po roku, w którym korzystali ze zwolnienia

– są obowiązani do zapłaty należnego po-

datku wraz z odsetkami za zwłokę – odsetki

nalicza się od dnia następnego po upływie

terminu określonego dla złożenia zeznania

rocznego, w którym mieli obowiązek złożyć

to zeznanie.

Art. 25a.

[Dochód spółki

przejmującej]

otów wymienionych w załączniku nr 3

do ustawy.

komentarz

Powyższe przepisy dotyczą wpłaty podatku

z tytułu dochodu z udziału w zyskach osób

prawnych powstałego dla spółki przejmującej,

która posiada nie więcej niż 10 proc. udziału

w kapitale zakładowym spółki przejmowanej

lub dzielonej. W takiej sytuacji dochód spół-

ki przejmującej stanowi nadwyżka wartości

przejętego majątku odpowiadająca procen-

towemu udziałowi w kapitale zakładowym

spółki przejmowanej nad kosztami uzyska-

nia przychodu. Koszty uzyskania przychodu

oblicza się z kolei w zależności od sposobu

nabycia akcji/udziałów spółki przejmowanej/

dzielonej. Jeżeli akcje/udziały zostały nabyte

w zamian za wkład niepieniężny, zastosowa-

nie znajdzie art. 15 ust. 1k ustawy o CIT. W po-

zostałych przypadkach zastosowanie znajdzie

natomiast art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT.

Dochód powinien być określony na dzień wy-

kreślenia spółki przejmowanej lub dzielonej

z rejestru albo na dzień wydzielenia. Spółka

przejmująca dokonuje zapłaty należnego po-

datku z tytułu przejęcia do 7. dnia miesiąca

następującego po miesiącu, w którym po-

wstał dochód.

Art. 26.

[Płatnik]

1. Osoby prawne, jednostki organizacyj-
ne niemające osobowości prawnej oraz
będące przedsiębiorcami osoby fizyczne,

będące przedsiębiorcami osoby

będące przedsiębiorcami osoby
które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22
ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać,
z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu doko

nania

PRZYKŁAD

Stała wielkość wpłat

PRZYKŁAD

Bez formy uproszczonej

PRZYKŁAD

Po korekcie

PRZYKŁAD

Inwestycje na lokatach

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

3 / 8

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

komentarz

Komentowany przepis zasadniczo nakłada

na płatników obowiązek pobrania zryczał-

towanego podatku dochodowego od wypłat

z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz

w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT (np. przycho-

dy z odsetek, praw autorskich). Natomiast

1 stycznia 2014 r. ust. 1 omawianego artykułu

został zmodyfikowany ze względu na objęcie

opodatkowaniem CIT spółek komandytowo-

-akcyjnych (dalej: SKA). Tym samym obecnie

przepis ten przewiduje, iż płatnik, którym

będzie SKA, przy poborze podatku należnego

od komplementariusza z tytułu wypłaty z zy-

sku jest zobowiązany do stosowania odliczeń

wskazanych w art. 22 ust. 1a–1e ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że stosownie do regulacji

zawartych w art. 30 ordynacji podatkowej

płatnik ponosi odpowiedzialność za nie-

wykonanie ciążących na nim obowiązków

w postaci obliczenia, pobrania oraz wpłacenia

podatku we właściwym terminie organowi

podatkowemu. Natomiast wskutek pobrania

podatku przez płatnika, zobowiązanie podat-

kowe ciążące na podatniku wygasa (art. 59

ordynacji podatkowej).

Co do zasady, stawki zryczałtowanego podat-

ku określone są w ustawie o CIT i wynoszą

odpowiednio 10 proc., 19 proc. lub 20 proc.

Jednak w niektórych przypadkach możliwe

jest zastosowanie stawki podatku wynikają-

cej z właściwej umowy o unikaniu podwójne-

go opodatkowania albo niepobranie podatku

stosownie do zapisów takiej umowy.

Certyfikat rezydencji

W tym miejscu należy podkreślić, że w celu

zastosowania stawki podatku wynikającej

z umowy o unikaniu podwójnego opodat-

kowania płatnik powinien posiadać certy-

fikat rezydencji na dzień potrącenia podat-

ku. Przy czym jak zaznaczył NSA w wyroku

z 13 lutego 2014 r. (sygn. akt II FSK 204/12),

certyfikat rezydencji, z uwagi na fakt, że po-

twierdza istnienie określonego stanu faktycz-

nego, zachowuje swoją aktualność tak długo,

jak długo nie ulegnie zmianie potwierdzo-

ny w nim stan faktyczny, czyli nie ulegnie

zmianie miejsce zamieszkania podatnika

dla celów podatkowych.

Zatem płatnicy nie są zobligowani do uzy-

skiwania od kontrahentów certyfikatu re-

zydencji zagranicznych władz podatkowych

na dzień każdej z dokonywanych wypłat tym

podmiotom, w sytuacji dysponowania infor-

macją o aktualności danych zawartych w cer-

tyfikacie rezydencji tychże kontrahentów.

1a. Zryczałtowanego podatku dochodowego,
o którym mowa w ust. 1, nie pobiera się, jeżeli
podatnicy, wymienieni w art. 17 ust. 1, korzysta-
jący ze zwolnienia w związku z przeznaczeniem
dochodów na cele statutowe lub inne cele
określone w tym przepisie, złożą płatnikowi
najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należ-
ności oświadczenie, że przeznaczą dochody
z dywidend oraz z innych przychodów z tytułu
udziałów w zyskach osób prawnych – na cele
wymienione w tym przepisie.

komentarz

Ustawa o CIT, oprócz odstępstw od ogólnych

zasad opodatkowania wynikających z umów

o unikaniu podwójnego opodatkowania, prze-

widuje przypadki, gdy płatnik zwolniony jest

z obowiązku poboru zryczałtowanego podat-

ku dochodowego.

Sytuacja taka występuje między innymi, gdy

podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 ustawy

o CIT (m.in. fundacje i stowarzyszenia), ko-

rzystający ze zwolnienia w związku z prze-

znaczeniem dochodów na cele statutowe lub

inne cele określone w tym przepisie, złożą

płatnikowi odpowiednie oświadczenie, że

przeznaczą dochody z dywidendy oraz z in-

nych przychodów z tytułu udziałów w zy-

skach osób prawnych na wspomniane cele.

1b. Jeżeli przychody, o których mowa w art. 21
ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od zleceniodawców
zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa
morskiej żeglugi handlowej są obowiązane przed
wyjściem statku z portu polskiego wpłacić na
rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje
właściwy według siedziby Morskiej Agencji
naczelnik urzędu skarbowego należny podatek
obliczony od przychodu z tytułu wywozu

ładunku i pasażerów przyjętych do przewo-
zu w porcie polskim. Dowód wpłaty podatku
zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi
handlowej jest obowiązane przekazać właści-
wej miejscowo Morskiej Agencji. Jeżeli jednak
przed wyjściem statku z portu polskiego nie
jest możliwe ustalenie wysokości przychodu
za wywóz ładunków i pasażerów, zagraniczne
przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej
jest obowiązane wpłacić zaliczkę na podatek od
przewidywanego przychodu, a następnie w ciągu
60 dni od dnia wyjścia z portu wpłacić różnicę
między kwotą należnego podatku a kwotą wpła-
conej zaliczki.
1c. Osoby prawne i jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej, które dokonują
wypłat należności z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku
ze zwolnieniem od podatku dochodowego
na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4,
stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów
wyłącznie pod warunkiem udokumentowania
przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3
pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w innym
państwie należącym do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego:
1) jej miejsca siedziby dla celów podatkowych,
uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji,
lub 2) istnienia zagranicznego zakładu – zaświad-
czeniem wydanym przez właściwy organ
administracji podatkowej państwa, w którym
znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez
właściwy organ podatkowy państwa, w którym
ten zagraniczny zakład jest położony.

komentarz

Regulacje art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4

ustawy o CIT określają warunki, których

spełnienie pozwala na zwolnienie od opo-

datkowania określonych kategorii docho-

dów spółek powiązanych kapitałowo. Do-

pełnieniem wspomnianych warunków

w odniesieniu do podmiotów zagranicznych

jest art. 26 ust. 1c oraz 1f ustawy o CIT wska-

zujący dodatkowe wymagania, których speł-

nienie jest konieczne do zwolnienia płat-

nika z obowiązku poboru zryczałtowanego

podatku dochodowego w związku z korzy-

staniem przez podatnika ze wskazanych

zwolnień od opodatkowania.

Omawiany przepis wskazuje, że płatnik sto-

suje zwolnienia od opodatkowania przewi-

dziane w art. 21 ust. 3 oraz 22 ust. 4 ustawy

o CIT i nie pobiera zryczałtowanego podat-

ku dochodowego od dokonywanych wypłat,

pod warunkiem udokumentowania przez

spółkę (I) jej miejsca siedziby dla celów po-

datkowych uzyskanym od niej certyfikatem

rezydencji lub (II) istnienia zagranicznego

zakładu zaświadczeniem wydanym przez

właściwy organ administracji podatkowej

państwa, w którym znajduje się jej siedziba

lub zarząd, albo przez właściwy organ podat-

kowy państwa, w którym taki zagraniczny

zakład jest położony.

1d. Osoby prawne i jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej oraz będące
przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonu-
ją wypłat należności z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których
mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność
poprzez położony na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają
zryczałtowanego podatku od dokonywanych
wypłat pod warunkiem udokumentowania
miejsca siedziby podatnika, o którym mowa
w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność
poprzez położony na terytorium Rzeczypospo-
litej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym
od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyska-
nia pisemnego oświadczenia, że należności te
związane są z działalnością tego zakładu; przepis
ust. 3d stosuje się odpowiednio.

komentarz

Stosownie do omawianego przepisu art.

26 ust. 1d ustawy o CIT płatnik nie pobie-

ra zryczałtowanego podatku dochodowego

w przypadku wypłaty należności z tytułów

wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT

na rzecz podatników niemających siedziby

lub zarządu na terytorium RP, gdy należności

te związane są z działalnością tego zakładu.

W omawianym przypadku przychody zakładu

będą opodatkowane podatkiem dochodowym

od osób prawnych w Polsce wg zasad ogól-

nych. Do przychodów wymienionych w art. 21

ust. 1 ustawy o CIT należą m.in. przychody z:

– odsetek, praw autorskich lub praw pokrew-

nych, praw do projektów wynalazczych, zna-

ków towarowych;

– tytułu świadczenia usług doradczych, księ-

gowych, badania rynku, usług prawnych itp.

1e. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d,
powinno zawierać dane identyfikujące podatnika
prowadzącego działalność poprzez położony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny
zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres
i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz
adres zagranicznego zakładu podatnika.
1f. W przypadku należności, o których mowa
w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, wypła-
canych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21
ust. 3 pkt 2 oraz art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej
zagranicznego zakładu, osoby prawne i jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej,
które dokonują wypłat tych należności, stosują
zwolnienia wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22
ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem
uzyskania pisemnego oświadczenia, że w stosun-
ku do wypłacanych należności spełnione zostały
warunki, o których mowa odpowiednio w art. 21
ust. 3a i 3c lub w art. 22 ust. 4 pkt 4.

komentarz

Ustęp 1f omawianego artykułu wskazuje do-

datkowy warunek, który powinien zostać

spełniony, obok warunków wskazanych

w ust. 1c, aby płatnik mógł zastosować zwol-

nienia wynikające z przepisów art. 21 ust. 3

oraz 22 ust. 4 ustawy o CIT. Warunkiem tym

jest pozyskanie pisemnego oświadczenia po-

datnika, że w stosunku do wypłacanych na-

leżności spełnione zostały warunki, o których

mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i ust. 3c

lub art. 22 ust. 4 pkt 4, czyli warunki doty-

czące (I) powiązań kapitałowych (II) braku

korzystania przez podatnika ze zwolnienia

z opodatkowania podatkiem dochodowym

od całości swoich dochodów bez względu na

źródło ich osiągania.

1g. Osoby prawne i jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej oraz będące
przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonu-
ją wypłat należności z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 na rzecz podmio-
tów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a,
stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów
wyłącznie pod warunkiem:
1) udokumentowania przez podmiot, o którym
mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a, jego miejsca
siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od
tego podmiotu certyfikatem rezydencji, oraz
2) złożenia przez podmiot, o którym mowa
w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a, pisemnego oświad-
czenia, że jest rzeczywistym właścicielem
wypłaconych przez płatnika należności oraz
spełnia on warunki, o których mowa w tych
przepisach.
1h. Ocena warunków określonych w ust. 1g
dokonywana jest niezależnie od warunku
istnienia podstawy prawnej do wymiany
informacji podatkowej między Rzecząpospolitą
Polską a państwem należącym do Europejskiego
Obszaru Gospodarczego, w którym podmiot
wymieniony w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a ma
siedzibę.
2. W razie przeznaczenia dochodu na podwyż-
szenie kapitału zakładowego, a w spółdzielniach
funduszu udziałowego, płatnicy, o których
mowa w ust. 1, pobierają podatek w terminie 14
dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia
sądu rejestrowego o dokonaniu wpisu o podwyż-
szeniu kapitału zakładowego, a w przypadku
braku wymogu rejestracji podwyższenia kapitału
zakładowego – od dnia podjęcia przez walne
zgromadzenie uchwały o podwyższeniu tego
kapitału, a w spółdzielniach – od dnia podjęcia
przez walne zgromadzenie uchwały o podwyż-
szeniu funduszu udziałowego. W tym przypadku
podatnikom nie przysługuje uprawnienie do
złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a.

komentarz

W komentowanym ust. art. 26 ustawy o CIT

ustawodawca uregulował obowiązki płat-

nika CIT w sytuacji, gdy osiągnięty dochód,

zgodnie z przepisami prawa handlowego,

zostanie przeznaczony na podwyższenie

kapitału zakładowego (a w przypadku spół-

dzielni na fundusz udziałowy). W takiej sytu-

acji płatnik, u którego został wygenerowany

dochód, z którego podwyższono jego kapitał

zakładowy, ma obowiązek pobrania podat-

ku dochodowego w terminie 14 dni od dnia

uprawomocnienia się postanowienia sądu

rejestrowego o dokonaniu wpisu o podwyż-

szeniu kapitału zakładowego. W przypadku

spółdzielni obowiązek poboru daniny ciąży

na płatniku w terminie 14 dni od podjęcia

przez walne zgromadzenie uchwały o pod-

wyższeniu funduszu udziałowego. Komento-

wany przepis od stycznia 2014 r. uzupełniono

o zapis, zgodnie z którym w sytuacji, gdy do

podwyższenia kapitału zakładowego nie jest

konieczne jego zarejestrowanie, obowiązek

pobrania podatku wystąpi w terminie 14 dni

od dnia podjęcia przez walne zgromadzenie

uchwały o podwyższeniu kapitału zakłado-

wego.

[przykład]

Warto pamiętać, że w przypadku podwyższe-

nia kapitału zakładowego podatnik nie ma

możliwości złożenia oświadczenia o przy-

sługującym mu zwolnieniu z CIT związa-

nym z przeznaczeniem dochodów na cele

statutowe lub inne cele określone w art. 17

ust. 1 ustawy o CIT.

2a. W przypadku gdy wypłata należności
z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 lub w art. 22
ust. 1 dokonywana jest na rzecz podatników
będących osobami uprawnionymi z papierów
wartościowych zapisanych na rachunkach
zbiorczych, których tożsamość nie została
płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym
w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15,
podatek, o którym mowa w ust. 1, płatnik
pobiera w wysokości wynikającej z art. 21 ust. 1
albo art. 22 ust. 1 od łącznej wartości dochodów
(przychodów) przekazanych przez niego na rzecz
wszystkich takich podatników za pośrednic-
twem posiadacza rachunku zbiorczego. W tym
przypadku przepisów ust. 1a, 1c, 1d, 1f, 1g oraz
3b–3d nie stosuje się w zakresie dotyczącym
podatników, których tożsamość nie została
płatnikowi ujawniona.
2b. W przypadku i w zakresie określonych
w ust. 2a, a także w przypadku przychodów
z tytułu odsetek od papierów wartościowych
wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisa-
nych na rachunkach zbiorczych, wypłacanych
na rzecz podatników, o których mowa w art. 3
ust. 2, do poboru podatku obowiązane są
podmioty prowadzące rachunki zbiorcze, za
pośrednictwem których należność jest wypła-
cana. Podatek pobiera się w dniu przekazania
należności z danego tytułu do dyspozycji posia-
dacza rachunku zbiorczego.
3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują
kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym zgodnie
z ust. 1, 2–2b pobrano podatek, na rachunek
urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik
urzędu skarbowego właściwy według siedzi-
by podatnika, a w przypadku podatników
wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników
będących osobami uprawnionymi z papierów
wartościowych zapisanych na rachunkach zbior-
czych, których tożsamość nie została płatnikowi
ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie,
o której mowa w art. 4a pkt 15 – na rachunek
urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik
urzędu skarbowego właściwy w sprawach
opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy
są obowiązani przesłać podatnikom, o których
mowa w:
1) art. 3 ust. 1 – informację o wysokości pobrane-
go podatku,
2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu
– informację o dokonanych wypłatach i pobra-
nym podatku
– sporządzone według ustalonego wzoru.
Obowiązek przesłania tych informacji podatni-
kom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje
w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a
zdanie pierwsze.
3a. Płatnicy są obowiązani przesłać informację,
o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przeka-
zania kwoty pobranego podatku, a informację,
o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do
końca trzeciego miesiąca roku następującego po
roku podatkowym, w którym dokonano wypłat,
o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy
płatnik w roku podatkowym sporządzał i prze-

PRZYKŁAD

Termin poboru podatku

Walne zgromadzenie Wilga SA 2 kwietnia
2014 r. podjęło decyzję o przeznaczeniu
wypracowanego w 2013 r. zysku na podwyż-
szenie kapitału zakładowego. 7 kwietnia
złożony został wniosek do KRS o zarejestro-
wanie podwyższenia kapitału. Postanowienie
sądu rejestrowego w tym zakresie upra-
womocniło się 15 maja 2014 r. W efekcie
na spółce ciąży obowiązek poboru podatku
w terminie do 29 maja 2014 r.

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

komentarz

Komentowany przepis zasadniczo nakłada

na płatników obowiązek pobrania zryczał-

towanego podatku dochodowego od wypłat

z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz

w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT (np. przycho-

dy z odsetek, praw autorskich). Natomiast

1 stycznia 2014 r. ust. 1 omawianego artykułu

został zmodyfikowany ze względu na objęcie

opodatkowaniem CIT spółek komandytowo-

-akcyjnych (dalej: SKA). Tym samym obecnie

przepis ten przewiduje, iż płatnik, którym

będzie SKA, przy poborze podatku należnego

od komplementariusza z tytułu wypłaty z zy-

sku jest zobowiązany do stosowania odliczeń

wskazanych w art. 22 ust. 1a–1e ustawy o CIT.

Należy podkreślić, że stosownie do regulacji

zawartych w art. 30 ordynacji podatkowej

płatnik ponosi odpowiedzialność za nie-

wykonanie ciążących na nim obowiązków

w postaci obliczenia, pobrania oraz wpłacenia

podatku we właściwym terminie organowi

podatkowemu. Natomiast wskutek pobrania

podatku przez płatnika, zobowiązanie podat-

kowe ciążące na podatniku wygasa (art. 59

ordynacji podatkowej).

Co do zasady, stawki zryczałtowanego podat-

ku określone są w ustawie o CIT i wynoszą

odpowiednio 10 proc., 19 proc. lub 20 proc.

Jednak w niektórych przypadkach możliwe

jest zastosowanie stawki podatku wynikają-

cej z właściwej umowy o unikaniu podwójne-

go opodatkowania albo niepobranie podatku

stosownie do zapisów takiej umowy.

Certyfikat rezydencji

W tym miejscu należy podkreślić, że w celu

zastosowania stawki podatku wynikającej

z umowy o unikaniu podwójnego opodat-

kowania płatnik powinien posiadać certy-

fikat rezydencji na dzień potrącenia podat-

ku. Przy czym jak zaznaczył NSA w wyroku

z 13 lutego 2014 r. (sygn. akt II FSK 204/12),

certyfikat rezydencji, z uwagi na fakt, że po-

twierdza istnienie określonego stanu faktycz-

nego, zachowuje swoją aktualność tak długo,

jak długo nie ulegnie zmianie potwierdzo-

ny w nim stan faktyczny, czyli nie ulegnie

zmianie miejsce zamieszkania podatnika

dla celów podatkowych.

Zatem płatnicy nie są zobligowani do uzy-

skiwania od kontrahentów certyfikatu re-

zydencji zagranicznych władz podatkowych

na dzień każdej z dokonywanych wypłat tym

podmiotom, w sytuacji dysponowania infor-

macją o aktualności danych zawartych w cer-

tyfikacie rezydencji tychże kontrahentów.

komentarz

Ustawa o CIT, oprócz odstępstw od ogólnych

zasad opodatkowania wynikających z umów

o unikaniu podwójnego opodatkowania, prze-

widuje przypadki, gdy płatnik zwolniony jest

z obowiązku poboru zryczałtowanego podat-

ku dochodowego.

Sytuacja taka występuje między innymi, gdy

podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 ustawy

o CIT (m.in. fundacje i stowarzyszenia), ko-

rzystający ze zwolnienia w związku z prze-

znaczeniem dochodów na cele statutowe lub

inne cele określone w tym przepisie, złożą

płatnikowi odpowiednie oświadczenie, że

przeznaczą dochody z dywidendy oraz z in-

nych przychodów z tytułu udziałów w zy-

skach osób prawnych na wspomniane cele.

komentarz

Regulacje art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4

ustawy o CIT określają warunki, których

spełnienie pozwala na zwolnienie od opo-

datkowania określonych kategorii docho-

dów spółek powiązanych kapitałowo. Do-

pełnieniem wspomnianych warunków

w odniesieniu do podmiotów zagranicznych

jest art. 26 ust. 1c oraz 1f ustawy o CIT wska-

zujący dodatkowe wymagania, których speł-

nienie jest konieczne do zwolnienia płat-

nika z obowiązku poboru zryczałtowanego

podatku dochodowego w związku z korzy-

staniem przez podatnika ze wskazanych

zwolnień od opodatkowania.

Omawiany przepis wskazuje, że płatnik sto-

suje zwolnienia od opodatkowania przewi-

dziane w art. 21 ust. 3 oraz 22 ust. 4 ustawy

o CIT i nie pobiera zryczałtowanego podat-

ku dochodowego od dokonywanych wypłat,

pod warunkiem udokumentowania przez

spółkę (I) jej miejsca siedziby dla celów po-

datkowych uzyskanym od niej certyfikatem

rezydencji lub (II) istnienia zagranicznego

zakładu zaświadczeniem wydanym przez

właściwy organ administracji podatkowej

państwa, w którym znajduje się jej siedziba

lub zarząd, albo przez właściwy organ podat-

kowy państwa, w którym taki zagraniczny

zakład jest położony.

komentarz

Stosownie do omawianego przepisu art.

26 ust. 1d ustawy o CIT płatnik nie pobie-

ra zryczałtowanego podatku dochodowego

w przypadku wypłaty należności z tytułów

wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT

na rzecz podatników niemających siedziby

lub zarządu na terytorium RP, gdy należności

te związane są z działalnością tego zakładu.

W omawianym przypadku przychody zakładu

będą opodatkowane podatkiem dochodowym

od osób prawnych w Polsce wg zasad ogól-

nych. Do przychodów wymienionych w art. 21

ust. 1 ustawy o CIT należą m.in. przychody z:

– odsetek, praw autorskich lub praw pokrew-

nych, praw do projektów wynalazczych, zna-

ków towarowych;

– tytułu świadczenia usług doradczych, księ-

gowych, badania rynku, usług prawnych itp.

komentarz

Ustęp 1f omawianego artykułu wskazuje do-

datkowy warunek, który powinien zostać

spełniony, obok warunków wskazanych

w ust. 1c, aby płatnik mógł zastosować zwol-

nienia wynikające z przepisów art. 21 ust. 3

oraz 22 ust. 4 ustawy o CIT. Warunkiem tym

jest pozyskanie pisemnego oświadczenia po-

datnika, że w stosunku do wypłacanych na-

leżności spełnione zostały warunki, o których

mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i ust. 3c

lub art. 22 ust. 4 pkt 4, czyli warunki doty-

czące (I) powiązań kapitałowych (II) braku

korzystania przez podatnika ze zwolnienia

z opodatkowania podatkiem dochodowym

od całości swoich dochodów bez względu na

źródło ich osiągania.

komentarz

W komentowanym ust. art. 26 ustawy o CIT

ustawodawca uregulował obowiązki płat-

nika CIT w sytuacji, gdy osiągnięty dochód,

zgodnie z przepisami prawa handlowego,

zostanie przeznaczony na podwyższenie

kapitału zakładowego (a w przypadku spół-

dzielni na fundusz udziałowy). W takiej sytu-

acji płatnik, u którego został wygenerowany

dochód, z którego podwyższono jego kapitał

zakładowy, ma obowiązek pobrania podat-

ku dochodowego w terminie 14 dni od dnia

uprawomocnienia się postanowienia sądu

rejestrowego o dokonaniu wpisu o podwyż-

szeniu kapitału zakładowego. W przypadku

spółdzielni obowiązek poboru daniny ciąży

na płatniku w terminie 14 dni od podjęcia

przez walne zgromadzenie uchwały o pod-

wyższeniu funduszu udziałowego. Komento-

wany przepis od stycznia 2014 r. uzupełniono

o zapis, zgodnie z którym w sytuacji, gdy do

podwyższenia kapitału zakładowego nie jest

konieczne jego zarejestrowanie, obowiązek

pobrania podatku wystąpi w terminie 14 dni

od dnia podjęcia przez walne zgromadzenie

uchwały o podwyższeniu kapitału zakłado-

wego.

[przykład]

Warto pamiętać, że w przypadku podwyższe-

nia kapitału zakładowego podatnik nie ma

możliwości złożenia oświadczenia o przy-

sługującym mu zwolnieniu z CIT związa-

nym z przeznaczeniem dochodów na cele

statutowe lub inne cele określone w art. 17

ust. 1 ustawy o CIT.

PRZYKŁAD

Termin poboru podatku

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

4 / 8

komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

kazywał informacje w trybie przewidzianym
w ust. 3b.
3b. Na pisemny wniosek podatnika, o którym
mowa w art. 3 ust. 2, płatnik, w terminie 14 dni
od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiąza-
ny do sporządzenia i przesłania podatnikowi
oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje
naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania
osób zagranicznych, informacji, o której mowa
w ust. 3 pkt 2.
3c. W razie zaprzestania przez płatnika prowa-
dzenia działalności przed upływem terminu,
o którym mowa w ust. 3a, płatnik przekazu-
je informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2,
w terminie do dnia zaprzestania działalności.
3d. Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2,
sporządzają i przekazują również podmioty,
które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1,
gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójne-
go opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane
do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje
się odpowiednio.

komentarz

Płatnik CIT ma obowiązek wpłacić podatek

w terminie do 7. dnia miesiąca następującego

po miesiącu, w którym zgodnie z obowiązują-

cymi przepisami pobrał podatek. Co do zasa-

dy, właściwa kwota powinna zostać przelana

na rachunek bankowy urzędu skarbowego,

którym kieruje naczelnik urzędu skarbo-

wego właściwy według siedziby podatnika.

W niektórych przypadkach, np. podmiotów

objętych ograniczonym obowiązkiem podat-

kowym (niebędących polskimi rezydentami

podatkowymi), właściwy będzie rachunek

urzędu skarbowego, którym kieruje naczel-

nik urzędu skarbowego właściwy w sprawach

opodatkowania osób zagranicznych.

Oprócz obowiązku zapłaty podatku, na płat-

niku w większości przypadków ciąży rów-

nież wymóg sporządzenia i przesłania odpo-

wiednich informacji określonym podmiotom.

Obowiązki w tym zakresie zależą od charak-

teru podatnika, i tak:

a) w przypadku podatników podlegających

nieograniczonemu obowiązkowi podatko-

wemu informację o wysokości pobranego po-

datku w terminie przekazania kwoty podat-

ku płatnik przesyła wyłącznie podatnikowi;

b) gdy podatnikiem jest podmiot podlegający

obowiązkowi podatkowemu tylko w zakresie

dochodów osiąganych w Polsce – tzw. niere-

zydent – płatnik doręcza informację o doko-

nanych wypłatach oraz pobranym podatku

zarówno podatnikowi, jak i właściwemu dla

niego urzędowi skarbowemu. Co do zasady

terminem do spełnienia wskazanego obo-

wiązku jest ostatni dzień trzeciego miesiąca

roku następującego po roku podatkowym,

w którym dokonano wypłat określonych w art.

21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 2. ustawy o CIT (tj.

m.in. należności licencyjnych oraz dywidend).

Termin przekazania informacji może ulec

modyfikacji, to jest: (I) jeżeli płatnik zaprze-

stanie prowadzania działalności przed upły-

wem powyższego terminu, obowiązek in-

formacyjny powinien być spełniony do dnia

zaprzestania działalności; (II) w sytuacji gdy

podatnik wystąpi z pisemnym wnioskiem

o sporządzenie i przesłanie stosownej infor-

macji, termin do spełnienia tego obowiązku

wynosi 14 dni od złożenia takiego wniosku.

Warto podkreślić, że nawet w przypadku gdy

płatnik z uwagi (I) na treść zawartych przez

Polskę umów o unikaniu podwójnego opo-

datkowania lub (II) na brzmienie przepisów

ustawy o CIT nie jest obowiązany do poboru

podatku, ma on obowiązek przekazania sto-

sownych informacji podatnikowi.

Płatnik przekazuje wskazane wyżej informa-

cje sporządzone zgodnie z ustalonym przez

ministra finansów wzorem (druki IFT–2 oraz

IFT–2R).

4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1a, są
obowiązani, bez wezwania, wpłacić należny
zryczałtowany podatek na rachunek urzędu
skarbowego określonego w ust. 3, jeżeli dochody
z dywidend oraz innych przychodów z tytułu
udziałów w zyskach osób prawnych, od których
płatnik nie pobrał podatku w związku z oświad-
czeniem, o którym mowa w ust. 1a, zostały
wydatkowane na inne cele niż wymienione
w art. 17 ust. 1.
5. Podatek, o którym mowa w ust. 4, wpłaca się
do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym dokonano tego wydatku.

komentarz

Ustępy 4 i 5 komentowanego artykułu ko-

respondują z przewidzianym przez usta-

wodawcę wyjątkiem od reguły poboru

zryczałtowanego podatku przez płatnika.

Zgodnie z zawartą w przepisie normą, w sy-

tuacji gdy podatnik korzystający ze zwol-

nienia określonego w art. 17 ustawy o CIT

w związku z przeznaczeniem dochodów

na cele statutowe lub inne cele przewi-

dziane w zwolnieniu, który dopełnił obo-

wiązku poinformowania o tym płatnika,

przeznaczy osiągnięte dochody na cele inne

niż zwolnione, ma obowiązek samodziel-

nie wpłacić podatek na konto właściwego

urzędu skarbowego. Obowiązek ten po-

winien być wykonany w terminie do 20.

dnia miesiąca następującego po miesiącu,

w którym dokonano tego wydatku. Podkre-

ślenia wymaga fakt, że złożenie płatnikowi

przez podatnika oświadczenia, określone-

go w ust. 1a komentowanego artykułu, jest

koniecznym warunkiem do zmiany zasady

ogólnej. W sytuacji gdy podatnik nie złoży

oświadczenia, na płatniku będzie ciążył

obowiązek poboru podatku.

6. W przypadku dochodu, o którym mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 6 i 8, spółka przejmują-
ca, nowo zawiązana lub powstała w wyniku
przekształcenia jest obowiązana jako płatnik,
w terminie do 7 dnia miesiąca następującego
po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić
podatek, o którym mowa w art. 22 ust. 1, na
rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według
siedziby podatnika, a w przypadku podatników
wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników
będących osobami uprawnionymi z papierów
wartościowych zapisanych na rachunkach zbior-
czych, których tożsamość nie została płatnikowi
ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie,
o której mowa w art. 4a pkt 15 – na rachunek
urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik
urzędu skarbowego właściwy w sprawach
opodatkowania osób zagranicznych. Podatnik
jest obowiązany przed tym terminem przekazać
płatnikowi kwotę tego podatku. W termi-
nie wpłaty podatku płatnik jest obowiązany
przesłać podatnikowi informację o wpłaconym
podatku, sporządzoną według ustalonego
wzoru. Obowiązek przesłania informacji o wpła-
conym podatku nie powstaje w przypadku i w
zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

komentarz

W komentowanym przepisie ustawodawca

uregulował sposób poboru i zapłaty podat-

ku wynikającego z ewentualnego dochodu

(przychodu) powstałego w efekcie przepro-

wadzonych działań restrukturyzacyjnych.

Przewidziane są dwie sytuacje, w których

taki dochód (przychód) może powstać, mia-

nowicie:

a) w przypadku podziału spółki będącej po-

datnikiem CIT, o ile majątek przejmowany

na skutek podziału lub majątek pozostający

w spółce nie stanowi zorganizowanej części

przedsiębiorstwa – dochód stanowi ustalo-

na na dzień podziału nadwyżka nominal-

nej wartości udziałów (akcji) przydzielonych

w spółce przejmującej lub nowo zawiązanej

nad obliczonymi zgodnie z odpowiednimi

przepisami kosztami nabycia/objęcia udzia-

łów (akcji) w spółce dzielonej (art. 10 ust. 1

pkt 6 ustawy o CIT);

b) w przypadku przekształcenia spółki bę-

dącej podatnikiem CIT w spółkę niebędącą

osobą prawną – przychodem do opodatko-

wania jest wartość niepodzielonych zysków

w spółce przekształcanej określona na dzień

przekształcenia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy

o CIT).

W powyżej wskazanych sytuacjach płat-

nikiem podatku jest spółka przejmują-

ca/nowo zawiązana/powstała w wyniku

przekształcenia. Ma ona obowiązek w ter-

minie do 7. dnia miesiąca następującego

po miesiącu, w którym powstał dochód,

wpłacić podatek na konto właściwego dla

podatnika urzędu skarbowego. W zależ-

ności od sytuacji może się zdarzyć, że

płatnik i podatnik będzie występował jako

ten sam podmiot prawny, np. w przypad-

ku sukcesji będącej następstwem prze-

kształcenia.

Prócz tego płatnik, co do zasady, ma obowią-

zek przesłać podatnikowi stosowną informa-

cję o wpłaconym podatku. Podkreślić należy,

że na podatniku ciąży obowiązek wpłacenia

prawidłowej kwoty podatku płatnikowi przed

upływem terminu do zapłaty podatku.

7. Wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d,
oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkol-
wiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie
lub kapitalizację odsetek.

Art. 26a.

[Roczne deklaracje]

1. W terminie do końca pierwszego miesiąca roku
następującego po roku podatkowym, w którym
powstał obowiązek zapłaty podatku, płat-
nicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy,
o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz
art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do
urzędu skarbowego, którym kieruje naczel-
nik urzędu skarbowego właściwy według
siedziby podatnika, a w przypadku podatni-
ków wymienionych w art. 3 ust. 2 – do urzędu
skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu
skarbowego właściwy w sprawach opodatko-
wania osób zagranicznych, roczne deklaracje
sporządzone według ustalonego wzoru.
2. Roczne deklaracje sporządzane przez
płatników, o który

ch mowa w art. 26 ust. 2b,

mają charakter zbiorczy i nie wskazują podat-
ników, o których mowa w art. 26 ust. 2a zdanie
pierwsze.

komentarz

Omawiany przepis kształtuje obowiązki in-

formacyjne względem urzędów skarbowych

w zakresie składania rocznych deklaracji. Ni-

niejsze obowiązki dotyczą głównie płatników,

jednakże ustawodawca wskazał cztery przy-

padki, kiedy do składania rocznych deklara-

cji zostali zobligowani również podatnicy.

Do złożenia deklaracji rocznej został zobo-

wiązany m.in. podatnik, który nie dotrzymał

warunku posiadania udziałów (akcji) w spółce

wypłacającej dywidendę oraz inne przychody

z tytułu udziału w zyskach osób prawnych

nieprzerwanie przez okres 2 lat. Tym samym

w takiej sytuacji podatnicy powinni pamię-

tać nie tylko o zapłacie podatku wraz z od-

setkami za zwłokę, ale również o złożeniu

rocznej deklaracji.

Podatnikiem zobligowanym do przesłania

do urzędu skarbowego rocznej deklaracji jest

również spółka przejmująca, jeżeli uzyska

dochód stanowiący nadwyżkę wartości prze-

jętego majątku (odpowiadającą procentowe-

mu udziałowi w kapitale zakładowym spółki

przejmowanej lub dzielonej) nad kosztami

uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie

z odpowiednimi przepisami ustawy o CIT.

Roczne deklaracje muszą także składać za-

graniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi

handlowej, jeżeli od zleceniodawców zagra-

nicznych uzyskują przychody z tytułu opłat

za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych

do przewozu w portach polskich, z wyjąt-

kiem ładunków i pasażerów tranzytowych.

Ostatnią grupą podatników, którzy są zobli-

gowani do składania rocznych deklaracji, są

podatnicy, którzy uzyskując dochody z dywi-

dend oraz inne przychody z tytułu udziałów

w zyskach osób prawnych złożyli oświadcze-

nie, że uzyskane dochody przeznaczą na cele

statutowe lub inne cele wymienione w art. 17

ust. 1 ustawy o CIT, a następnie wydatkowa-

li uzyskane dochody na cele różne od celów

statutowych i innych wymienionych w tym

przepisie.

Deklaracje roczne należy składać do końca

pierwszego miesiąca roku następującego po

roku podatkowym, w którym powstał obo-

wiązek zapłaty podatku. Podkreślenia wy-

maga fakt, że zobowiązanie do sporządzenia

i przekazania rocznej deklaracji jest zależne

od zaistnienia okoliczności powodującej obo-

wiązek zapłaty podatku. W konsekwencji,

jeżeli zostaną spełnione warunki dla zwol-

nienia danego przychodu z opodatkowania,

to w związku z jego wypłatą bądź osiągnię-

ciem nie wystąpi konieczność sporządzenia

i złożenia deklaracji.

Szczególną uwagę warto także zwrócić na

urząd skarbowy, do którego deklaracje po-

winny zostać przesłane. Właściwość urzędu

skarbowego ustala się ze względu na siedzibę

podatnika, jeżeli jest on polskim rezydentem

podatkowym. W przypadku nierezydentów

deklaracje składa się do urzędu skarbowego,

którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego

właściwy w sprawach opodatkowania osób

zagranicznych. Omawiane deklaracje mają

ściśle określone wzory, które zostały zawar-

te w załącznikach do rozporządzenia mini-

stra finansów z 25 listopada 2011 r. w spra-

wie określenia wzorów deklaracji, zeznania,

oświadczenia oraz informacji podatkowych

obowiązujących w zakresie podatku docho-

dowego od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r.

nr 265, poz. 1575). Obecnie obowiązującymi

wzorami deklaracji są CIT–6R – deklaracja

o wysokości pobranego podatku dochodo-

wego od dochodów z dywidend oraz innych

przychodów z tytułu udziału w zyskach osób

prawnych, a także deklaracje CIT–6AR, CIT–

–9R, CIT–10R, CIT–10Z, CIT–11R.

W sytuacji gdy płatności z tytułu należności

licencyjnych, dywidend oraz innych przycho-

dów z tytułu udziału w zyskach osób praw-

nych są dokonywane na rzecz podatników

będących osobami uprawnionymi z papierów

wartościowych zapisanych na rachunkach

zbiorczych, a płatnikowi nie została ujaw-

niona tożsamość tych podatników, deklaracje

roczne mają charakter zbiorczy i nie wska-

zują podatników, o których mowa w art. 26

ust. 2a ustawy o CIT.

Art. 27.

[Zeznania podatkowe]

1. Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od
podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1
pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej
w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać
urzędom skarbowym zeznanie, według usta-
lonego wzoru, o wysokości dochodu (straty)
osiągniętego w roku podatkowym – do końca
trzeciego miesiąca roku następnego i w tym
terminie wpłacić podatek należny albo różnicę
między podatkiem należnym od dochodu
wykazanego w zeznaniu a sumą należnych
zaliczek za okres od początku roku.
1a. (uchylony).
1b. (uchylony).
2. Podatnicy obowiązani do sporządze-
nia sprawozdania finansowego przekazują
do urzędu skarbowego sprawozdanie wraz
z opinią i raportem podmiotu uprawnionego
do badania sprawozdań finansowych, w termi-
nie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego
sprawozdania finansowego, a spółki – także
odpis uchwały zgromadzenia zatwierdza-
jącej sprawozdanie finansowe. Obowiązek
złożenia opinii i raportu nie dotyczy podat-
ników, których sprawozdania finansowe, na
podstawie odrębnych przepisów, są zwolnione
z obowiązku badania.
3. Podatnicy, którym właściwy organ
podatkowy, na podstawie przepisów Ordy-
nacji podatkowej, wydał decyzję o uznaniu
prawidłowości wyboru i stosowania metody
ustalania ceny transakcyjnej między podmio-
tami powiązanymi, dołączają do zeznania
sprawozdanie o realizacji uznanej metody
ustalania ceny transakcyjnej.
4. Minister właściwy do spraw finansów
publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 3,
w celu usprawnienia weryfikacji stosowa-
nia metody określonej w dec

yzji o uznaniu

prawidłowości wyboru i stosowania metody
ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami
powiązanymi, uwzględniający w szczególno-
ści dane identyfikujące podmioty powiązane,
wielkość sprzedaży uzyskanej przy zastosowaniu
uznanej metody ustalania ceny transakcyjnej,
ceny stosowane w transakcjach z podmiotami
powiązanymi oraz okres stosowania metody.

komentarz

Co do zasady, każdy podatnik jest zobligo-

wany do składania do urzędów skarbowych

zeznania o wysokości osiągniętego wyniku

podatkowego – dochodu lub straty. Taki obo-

wiązek nie dotyczy jednak podatników zwol-

nionych podmiotowo od CIT oraz kościelnych

osób prawnych w zakresie prowadzonej przez

nie niegospodarczej działalności statutowej.

Zeznanie podatkowe należy złożyć do końca

trzeciego miesiąca roku następującego po

roku podatkowym. Warto zaznaczyć, że jest

to termin ruchomy, zależny od przyjętego

roku podatkowego, w odróżnieniu od ter-

minu złożenia zeznania podatkowego przez

podatników podatku dochodowego od osób

fizycznych – 30 kwietnia roku następującego

po roku podatkowym.

W terminie złożenia zeznania należy również

wpłacić podatek należny albo różnicę pomię-

dzy wysokością podatku należnego wykaza-

komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

komentarz

Płatnik CIT ma obowiązek wpłacić podatek

w terminie do 7. dnia miesiąca następującego

po miesiącu, w którym zgodnie z obowiązują-

cymi przepisami pobrał podatek. Co do zasa-

dy, właściwa kwota powinna zostać przelana

na rachunek bankowy urzędu skarbowego,

którym kieruje naczelnik urzędu skarbo-

wego właściwy według siedziby podatnika.

W niektórych przypadkach, np. podmiotów

objętych ograniczonym obowiązkiem podat-

kowym (niebędących polskimi rezydentami

podatkowymi), właściwy będzie rachunek

urzędu skarbowego, którym kieruje naczel-

nik urzędu skarbowego właściwy w sprawach

opodatkowania osób zagranicznych.

Oprócz obowiązku zapłaty podatku, na płat-

niku w większości przypadków ciąży rów-

nież wymóg sporządzenia i przesłania odpo-

wiednich informacji określonym podmiotom.

Obowiązki w tym zakresie zależą od charak-

teru podatnika, i tak:

a) w przypadku podatników podlegających

nieograniczonemu obowiązkowi podatko-

wemu informację o wysokości pobranego po-

datku w terminie przekazania kwoty podat-

ku płatnik przesyła wyłącznie podatnikowi;

b) gdy podatnikiem jest podmiot podlegający

obowiązkowi podatkowemu tylko w zakresie

dochodów osiąganych w Polsce – tzw. niere-

zydent – płatnik doręcza informację o doko-

nanych wypłatach oraz pobranym podatku

zarówno podatnikowi, jak i właściwemu dla

niego urzędowi skarbowemu. Co do zasady

terminem do spełnienia wskazanego obo-

wiązku jest ostatni dzień trzeciego miesiąca

roku następującego po roku podatkowym,

w którym dokonano wypłat określonych w art.

21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 2. ustawy o CIT (tj.

m.in. należności licencyjnych oraz dywidend).

Termin przekazania informacji może ulec

modyfikacji, to jest: (I) jeżeli płatnik zaprze-

stanie prowadzania działalności przed upły-

wem powyższego terminu, obowiązek in-

formacyjny powinien być spełniony do dnia

zaprzestania działalności; (II) w sytuacji gdy

podatnik wystąpi z pisemnym wnioskiem

o sporządzenie i przesłanie stosownej infor-

macji, termin do spełnienia tego obowiązku

wynosi 14 dni od złożenia takiego wniosku.

Warto podkreślić, że nawet w przypadku gdy

płatnik z uwagi (I) na treść zawartych przez

Polskę umów o unikaniu podwójnego opo-

datkowania lub (II) na brzmienie przepisów

ustawy o CIT nie jest obowiązany do poboru

podatku, ma on obowiązek przekazania sto-

sownych informacji podatnikowi.

Płatnik przekazuje wskazane wyżej informa-

cje sporządzone zgodnie z ustalonym przez

ministra finansów wzorem (druki IFT–2 oraz

IFT–2R).

komentarz

Ustępy 4 i 5 komentowanego artykułu ko-

respondują z przewidzianym przez usta-

wodawcę wyjątkiem od reguły poboru

zryczałtowanego podatku przez płatnika.

Zgodnie z zawartą w przepisie normą, w sy-

tuacji gdy podatnik korzystający ze zwol-

nienia określonego w art. 17 ustawy o CIT

w związku z przeznaczeniem dochodów

na cele statutowe lub inne cele przewi-

dziane w zwolnieniu, który dopełnił obo-

wiązku poinformowania o tym płatnika,

przeznaczy osiągnięte dochody na cele inne

niż zwolnione, ma obowiązek samodziel-

nie wpłacić podatek na konto właściwego

urzędu skarbowego. Obowiązek ten po-

winien być wykonany w terminie do 20.

dnia miesiąca następującego po miesiącu,

w którym dokonano tego wydatku. Podkre-

ślenia wymaga fakt, że złożenie płatnikowi

przez podatnika oświadczenia, określone-

go w ust. 1a komentowanego artykułu, jest

koniecznym warunkiem do zmiany zasady

ogólnej. W sytuacji gdy podatnik nie złoży

oświadczenia, na płatniku będzie ciążył

obowiązek poboru podatku.

komentarz

W komentowanym przepisie ustawodawca

uregulował sposób poboru i zapłaty podat-

ku wynikającego z ewentualnego dochodu

(przychodu) powstałego w efekcie przepro-

wadzonych działań restrukturyzacyjnych.

Przewidziane są dwie sytuacje, w których

taki dochód (przychód) może powstać, mia-

nowicie:

a) w przypadku podziału spółki będącej po-

datnikiem CIT, o ile majątek przejmowany

na skutek podziału lub majątek pozostający

w spółce nie stanowi zorganizowanej części

przedsiębiorstwa – dochód stanowi ustalo-

na na dzień podziału nadwyżka nominal-

nej wartości udziałów (akcji) przydzielonych

w spółce przejmującej lub nowo zawiązanej

nad obliczonymi zgodnie z odpowiednimi

przepisami kosztami nabycia/objęcia udzia-

łów (akcji) w spółce dzielonej (art. 10 ust. 1

pkt 6 ustawy o CIT);

b) w przypadku przekształcenia spółki bę-

dącej podatnikiem CIT w spółkę niebędącą

osobą prawną – przychodem do opodatko-

wania jest wartość niepodzielonych zysków

w spółce przekształcanej określona na dzień

przekształcenia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy

o CIT).

W powyżej wskazanych sytuacjach płat-

nikiem podatku jest spółka przejmują-

ca/nowo zawiązana/powstała w wyniku

przekształcenia. Ma ona obowiązek w ter-

minie do 7. dnia miesiąca następującego

po miesiącu, w którym powstał dochód,

wpłacić podatek na konto właściwego dla

podatnika urzędu skarbowego. W zależ-

ności od sytuacji może się zdarzyć, że

płatnik i podatnik będzie występował jako

ten sam podmiot prawny, np. w przypad-

ku sukcesji będącej następstwem prze-

kształcenia.

Prócz tego płatnik, co do zasady, ma obowią-

zek przesłać podatnikowi stosowną informa-

cję o wpłaconym podatku. Podkreślić należy,

że na podatniku ciąży obowiązek wpłacenia

prawidłowej kwoty podatku płatnikowi przed

upływem terminu do zapłaty podatku.

7. Wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d,
oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkol-
wiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie
lub kapitalizację odsetek.

Art. 26a.

[Roczne deklaracje]

ch mowa w art. 26 ust. 2b,

mają charakter zbiorczy i nie wskazują podat-
ników, o których mowa w art. 26 ust. 2a zdanie
pierwsze.

komentarz

Omawiany przepis kształtuje obowiązki in-

formacyjne względem urzędów skarbowych

w zakresie składania rocznych deklaracji. Ni-

niejsze obowiązki dotyczą głównie płatników,

jednakże ustawodawca wskazał cztery przy-

padki, kiedy do składania rocznych deklara-

cji zostali zobligowani również podatnicy.

Do złożenia deklaracji rocznej został zobo-

wiązany m.in. podatnik, który nie dotrzymał

warunku posiadania udziałów (akcji) w spółce

wypłacającej dywidendę oraz inne przychody

z tytułu udziału w zyskach osób prawnych

nieprzerwanie przez okres 2 lat. Tym samym

w takiej sytuacji podatnicy powinni pamię-

tać nie tylko o zapłacie podatku wraz z od-

setkami za zwłokę, ale również o złożeniu

rocznej deklaracji.

Podatnikiem zobligowanym do przesłania

do urzędu skarbowego rocznej deklaracji jest

również spółka przejmująca, jeżeli uzyska

dochód stanowiący nadwyżkę wartości prze-

jętego majątku (odpowiadającą procentowe-

mu udziałowi w kapitale zakładowym spółki

przejmowanej lub dzielonej) nad kosztami

uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie

z odpowiednimi przepisami ustawy o CIT.

Roczne deklaracje muszą także składać za-

graniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi

handlowej, jeżeli od zleceniodawców zagra-

nicznych uzyskują przychody z tytułu opłat

za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych

do przewozu w portach polskich, z wyjąt-

kiem ładunków i pasażerów tranzytowych.

Ostatnią grupą podatników, którzy są zobli-

gowani do składania rocznych deklaracji, są

podatnicy, którzy uzyskując dochody z dywi-

dend oraz inne przychody z tytułu udziałów

w zyskach osób prawnych złożyli oświadcze-

nie, że uzyskane dochody przeznaczą na cele

statutowe lub inne cele wymienione w art. 17

ust. 1 ustawy o CIT, a następnie wydatkowa-

li uzyskane dochody na cele różne od celów

statutowych i innych wymienionych w tym

przepisie.

Deklaracje roczne należy składać do końca

pierwszego miesiąca roku następującego po

roku podatkowym, w którym powstał obo-

wiązek zapłaty podatku. Podkreślenia wy-

maga fakt, że zobowiązanie do sporządzenia

i przekazania rocznej deklaracji jest zależne

od zaistnienia okoliczności powodującej obo-

wiązek zapłaty podatku. W konsekwencji,

jeżeli zostaną spełnione warunki dla zwol-

nienia danego przychodu z opodatkowania,

to w związku z jego wypłatą bądź osiągnię-

ciem nie wystąpi konieczność sporządzenia

i złożenia deklaracji.

Szczególną uwagę warto także zwrócić na

urząd skarbowy, do którego deklaracje po-

winny zostać przesłane. Właściwość urzędu

skarbowego ustala się ze względu na siedzibę

podatnika, jeżeli jest on polskim rezydentem

podatkowym. W przypadku nierezydentów

deklaracje składa się do urzędu skarbowego,

którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego

właściwy w sprawach opodatkowania osób

zagranicznych. Omawiane deklaracje mają

ściśle określone wzory, które zostały zawar-

te w załącznikach do rozporządzenia mini-

stra finansów z 25 listopada 2011 r. w spra-

wie określenia wzorów deklaracji, zeznania,

oświadczenia oraz informacji podatkowych

obowiązujących w zakresie podatku docho-

dowego od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r.

nr 265, poz. 1575). Obecnie obowiązującymi

wzorami deklaracji są CIT–6R – deklaracja

o wysokości pobranego podatku dochodo-

wego od dochodów z dywidend oraz innych

przychodów z tytułu udziału w zyskach osób

prawnych, a także deklaracje CIT–6AR, CIT–

prawnych, a także deklaracje CIT–6AR, CIT

–9R, CIT–10R, CIT–10Z, CIT–11R.

W sytuacji gdy płatności z tytułu należności

licencyjnych, dywidend oraz innych przycho-

dów z tytułu udziału w zyskach osób praw-

nych są dokonywane na rzecz podatników

będących osobami uprawnionymi z papierów

wartościowych zapisanych na rachunkach

zbiorczych, a płatnikowi nie została ujaw-

niona tożsamość tych podatników, deklaracje

roczne mają charakter zbiorczy i nie wska-

zują podatników, o których mowa w art. 26

ust. 2a ustawy o CIT.

Art. 27.

[Zeznania podatkowe]

yzji o uznaniu

komentarz

Co do zasady, każdy podatnik jest zobligo-

wany do składania do urzędów skarbowych

zeznania o wysokości osiągniętego wyniku

podatkowego – dochodu lub straty. Taki obo-

wiązek nie dotyczy jednak podatników zwol-

nionych podmiotowo od CIT oraz kościelnych

osób prawnych w zakresie prowadzonej przez

nie niegospodarczej działalności statutowej.

Zeznanie podatkowe należy złożyć do końca

trzeciego miesiąca roku następującego po

roku podatkowym. Warto zaznaczyć, że jest

to termin ruchomy, zależny od przyjętego

roku podatkowego, w odróżnieniu od ter-

minu złożenia zeznania podatkowego przez

podatników podatku dochodowego od osób

fizycznych – 30 kwietnia roku następującego

po roku podatkowym.

W terminie złożenia zeznania należy również

wpłacić podatek należny albo różnicę pomię-

dzy wysokością podatku należnego wykaza-

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

5 / 8

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

nego w zeznaniu a sumą zaliczek należnych

od początku roku. Podobnie jak w przypad-

ku deklaracji rocznych, również w przypad-

ku zeznań podatkowych ich wzory zostały

określone przez ustawodawcę w załączni-

kach do rozporządzenia ministra finansów

z 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia

wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia

oraz informacji podatkowych obowiązują-

cych w zakresie podatku dochodowego od

osób prawnych. Roczne zeznanie podatkowe

podatnicy powinni składać na formularzu

CIT–8, a spółki reprezentujące podatkową

grupę kapitałową na formularzu CIT–8A. Je-

żeli umowa o utworzeniu podatkowej gru-

py podatkowej została zarejestrowana przez

urząd skarbowy przed 1 stycznia 1997 r., wła-

ściwym formularzem jest CIT–8B.

[przykład]

Podatnicy, którzy są zobowiązani do spo-

rządzenia sprawozdania finansowego, mu-

szą pamiętać o obowiązku przekazania go

do urzędu skarbowego w ciągu 10 dni od

daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania

finansowego. Spółki powinny także złożyć

do urzędu odpis uchwały zgromadzenia

zatwierdzającej sprawozdanie finansowe.

Natomiast podmioty, których sprawoz-

dania są badane, są również zobligowa-

ne do składania opinii i raportu podmio-

tu uprawnionego do badania sprawozdań

finansowych.

Podatnicy posiadający decyzję o uznaniu

prawidłowości wyboru i stosowania me-

tody ustalania ceny transakcyjnej między

podmiotami powiązanymi są zobowią-

zani dołączać do zeznania podatkowego

sprawozdanie o realizacji uznanej meto-

dy ustalania ceny transakcyjnej, którego

wzór został zawarty w załączniku do roz-

porządzenia ministra finansów z 31 maja

2006 r. w sprawie wzoru sprawozdania

o realizacji uznanej metody ustalania ceny

transakcyjnej dla celów podatku dochodo-

wego od osób prawnych (Dz.U. z 2006 r.

nr 99, poz. 687).

Podsumowując, podatnicy powinni pa-

miętać, że w ramach ustawy o CIT prze-

widzianych jest więcej obowiązków infor-

macyjnych niż samo złożenie zeznania

podatkowego na określonym formularzu.

Art. 28.

[Oddziały oraz zakłady]

1. Podatnicy posiadający zakłady (oddziały)
położone na obszarze jednostki samorządu tery-
torialnego innej niż właściwa dla ich siedziby
są obowiązani składać do urzędu skarbowe-
go w terminie wpłat zaliczek miesięcznych
lub kwartalnych oraz

załączać do zeznania

o wysokości dochodu (straty) informacje, sporzą-
dzone zgodnie z odrębnymi przepisami, w celu
ustalenia dochodów z tytułu udziału jedno-
stek samorządu terytorialnego we wpływach
z podatku dochodowego od osób prawnych.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podat-
kowej grupy kapitałowej, reprezentowanej przez
spółkę, o której mowa w art. 1a ust. 3 pkt 4.

komentarz

Powyższe regulacje wynikają z zasad

kształtowania budżetu państwa oraz

budżetów jednostek samorządu teryto-

rialnego, zgodnie z którymi budżety sa-

morządów są współfinansowane m.in.

z udziałów we wpływach od podatników

CIT, prowadzących działalność na ich ob-

szarach.

Pomimo faktu, że oddział przedsiębior-

stwa krajowego nie jest samodzielnym

podatnikiem podatku dochodowego, po-

datnicy są zobowiązani do składania do

urzędu skarbowego w terminie płatności

zaliczek (miesięcznych lub kwartalnych)

zeznania o wysokości dochodu, tak aby

zapewnić możliwość ustalenia prawidło-

wego dochodu budżetowego odpowied-

nich jednostek samorządu terytorialnego.

Powyższe obowiązki informacyjne wobec

organów skarbowych podatnicy realizują

poprzez złożenie deklaracji CIT–ST (a w sytu-

acji organizacyjnie wyodrębnionych oddzia-

łów lub zakładów także wraz z załącznikiem

CIT–ST/A) w terminie:

a) wpłaty zaliczki na podatek w przypad-

ku braku obowiązku złożenia deklaracji, za

pierwszy miesiąc roku podatkowego,

b) złożenia rocznego zeznania podatkowe-

go, oraz

c) za każdym razem, kiedy wystąpią zmia-

ny w strukturze spółki związane ze zmianą

liczby pracowników wykonujących pracę na

określonym obszarze.

Art. 28a.

[Wzory deklaracji]

Minister właściwy do spraw finansów publicz-
nych określi, w drodze rozporządzenia, wzory:
1) deklaracji i informacji, o których mowa
w art. 26 ust. 3 i 6 oraz w art. 26a,
2) zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
3) oświadczeń, o których mowa w art. 26 ust. 1a,
4) informacji, o której mowa w art. 18 ust. 1f pkt 1
– wraz z objaśnieniami co do sposobu ich
wypełniania, ter

minu i miejsca składania.

komentarz

Powyższy przepis jest dyspozycją dla

ministra finansów do określenia w for-

mie rozporządzenia wzorów deklaracji,

oświadczeń, zeznań i informacji składa-

nych do organów skarbowych, w związku

z realizacją przez podatników i płatników

CIT obowiązków informacyjnych i spra-

wozdawczych wobec organów podatko-

wych. W rozporządzeniu powinny zostać

określone także termin i miejsce składa-

nia poszczególnych deklaracji oraz wy-

tyczne dotyczące zasad ich wypełniania.

Obecnie obowiązujące rozporządzenie w tym

zakresie (tj. rozporządzenie ministra finan-

sów w sprawie określenia wzorów deklaracji,

zeznania, oświadczenia oraz informacji po-

datkowych obowiązujących w zakresie podat-

ku dochodowego od osób prawnych) zostało

wydane 25 listopada 2011 r. (Dz.U. z 2011 r.

nr 265 poz. 1575).

Rozdział 7

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 29.

W ustawie z 16 grudnia 1972 r. o podatku obroto-
wym (Dz.U. z 1983 r. nr 43, poz. 191, z 1985 r. nr 12,
poz. 50, z 1989 r. nr 3, poz. 12 i nr 74, poz. 443 oraz
z 1991 r. nr 9, poz. 30 i Nr 35, poz. 155) wprowadza
się następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 30.

W ustawie z 19 grudnia 1980 r. o zobowią-
zaniach podatkowych (Dz.U. nr 27, poz. 111,
z 1982 r. nr 45, poz. 289, z 1984 r. nr 52, poz.
268, z 1985 r. nr 12, poz. 50, z 1988 r. nr 41,
poz. 325, z 1989 r. nr 4, poz. 23, nr 33, poz. 176,
nr 35, poz. 192 i nr 74, poz. 443, z 1990 r. nr 34,
poz. 198 oraz z 1991 r. nr 100, poz. 442 i nr 110,
poz. 475) wprowadza się następujące zmiany:
(zmiany pominięte).

Art. 31.

W ustawie z 26 lutego 1982 r. o opodatko-
waniu jednostek gospodarki uspołecznionej
(Dz.U. z 1987 r. nr 12, poz. 77, z 1989 r. nr 3,
poz. 12, nr 35, poz. 192 i nr 74, poz. 443, z 1990 r.
nr 21, poz. 126 oraz z 1991 r. nr 9, poz. 30 i nr 80,
poz. 350) wprowadza się następujące zmiany:
(zmiany pominięte).

Art. 32.

W ustawie z 15 listopada 1984 r. o podatku
rolnym (Dz.U. nr 52, poz. 268, z 1986 r. nr 46,
poz. 225, z 1988 r. nr 1, poz. 1, z 1989 r. nr 7, poz. 45,
nr 10, poz. 53, nr 35, poz. 192 i nr 74, poz. 443,
z 1990 r. nr 34, poz. 198 oraz z 1991 r. nr 7, poz. 24,
nr 80, poz. 350 i nr 114, poz. 494) wprowadza się
następujące zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 33.

W ustawie z 31 stycznia 1989 r. o opłacie
skarbowej (Dz.U. nr 4, poz. 23 i nr 74, poz. 443)
wprowadza się następujące zmiany: (zmiany
pominięte).

Art. 34.

W ustawie z 12 stycznia 1991 r. o podatkach
i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 9, poz. 31 i nr 101,
poz. 444) wprowadza się następujące zmiany:
(zmiany pominięte).

Art. 35.

W ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodo-
wym od osób fizycznych (Dz.U. nr 80, poz. 350
i nr 100, poz. 442) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 36.

W ustawie z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz.U. nr 88, poz. 400) w art. 6
skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1.

komentarz

Ze względu na to, że przepisy wskazane w art.

29–36 dotyczącą zmian innych ustaw, pomi-

nęliśmy je w naszym komentarzu.

Rozdział 8

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 37.

[Przepisy przejściowe]

1. W okresie od 1 stycznia 1993 r. do 31 grudnia
1999 r. zwalnia się od podatku dochodowego
od osób prawnych:
1) dochody podatników z tytułu nieodpłatne-
go otrzymania od Agencji Własności Rolnej
Skarbu Państwa, jednoosobowych spółek Skarbu
Państwa, spółek, których akcje (udziały) zostały
wniesione przez Skarb Państwa do narodowych
funduszy inwestycyjnych, przedsiębiorstw
państwowych, przedsiębiorstw komunalnych lub
zakładów budżetowych, zakładowych domów
i lokali mieszkalnych oraz hoteli pracowniczych,
a także środków trwałych służących:
a) działalności socjalnej w rozumieniu przepisów
o zakładowym fundusz świadczeń socjalnych,
b) działalności kulturalnej prowadzonej na
podstawie przepisów o organizowaniu i prowa-
dzeniu działalności kulturalnej,
c) kulturze fizycznej w rozumieniu przepisów
o kulturze fizycznej,
d) prowadzeniu przedszkoli, szkół, bufetów
i stołówek oraz zakładów opieki zdrowotnej
(w tym żłobków) w rozumieniu przepisów
o zakładach opieki zdrowotnej;
2) dochody podatników z tytułu nieodpłatnie
otrzymanych środków trwałych zaliczanych
do infrastruktury technicznej w zakresie urzą-
dzeń, obiektów i sieci: wodnokanalizacyjnych,
gazowych i ciepłowniczych, jeżeli przedmiotem
działalności tych podatników jest działalność
w zakresie świadczeń wodnokanalizacyjnych,
gazowych i ciepłowniczych;
3) dochody:
a) Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa,
jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, spółek,
których akcje (udziały) zostały wniesione
przez Skarb Państwa do narodowych funduszy
inwestycyjnych, przedsiębiorstw państwo-
wych, przedsiębiorstw komunalnych i zakładów
budżetowych dokonujących nieodpłatnego
przekazania środków trwałych, o których mowa
w pkt 1,
b) podatników dokonujących nieodpłatnego
przekazania środków trwałych wymienionych
w pkt 2,
w części stanowiącej równowartość tych
środków przekazanych nieodpłatnie, zgodnie
z odrębnymi przepisami;
4) (uchylony).
2. (uchylony).
3. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3,
dotyczy tej części dochodów, która odpowiada
wartości netto środków trwałych wynikającej
z prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunko-
wych.
4. W razie przeniesienia, przed upływem pięciu
lat od dnia nabycia, własności lub zmiany choćby
w części przeznaczenia nabytych środków
trwałych, podatnicy wymienieni w ust. 1 pkt 1
i 2 tracą prawo do zwolnienia, o którym mowa
w tym przepisie, i są obowiązani do zapłacenia
różnicy podatku obliczonego proporcjonalnie
do liczby pełnych miesięcy okresu pięcioletniego,
w którym środek trwały nie był wykorzystywa-
ny przez podatnika; nie dotyczy to przeniesienia
własności w wyniku przekształcenia formy
prawnej oraz łączenia lub podziału dotychczaso-
wych podatników, dokonywanych na podstawie
odrębnych przepisów, z których wynika, że
podmiot powstały z przekształcenia, podziału

albo łączenia wstępuje we wszystkie prawa
i obowiązki podmiotu przekształconego, dzielo-
nego lub łączonego.
5. Kwotę podatku, o której mowa w ust. 4,
podatnik obowiązany jest zapłacić w terminie
do końca miesiąca następującego po miesiącu,
w którym zaistniały okoliczności określone
w tym przepisie.

komentarz

Komentowany artykuł wprowadza przejścio-

we zwolnienia wskazanych typów dochodów.

Zasadniczo, dotyczyły one dochodów będą-

cych przysporzeniem majątkowym w postaci

otrzymanych nieodpłatnie środków trwa-

łych, u podmiotów otrzymujących te środ-

ki. Zwolnienie obowiązywało do 31 grudnia

1999 r. i. nie ma żadnego wpływu na obecne

rozliczenia w podatku CIT.

Art. 38.

(uchylony).

Art. 38a.

[Ulga podatkowa

dla banków]

1. W latach 2007–2009 banki są uprawnione
do pomniejszenia zobowiązania podatkowego
(kwoty podatku) o kwotę równą odpowiednio:
1) za 2007 r. – 20%,
2) za 2008 r. – 40%,
3) za 2009 r. – 40%
– kwoty 8% łącznej wartości utworzonych
i niezaliczonych na dzień 31 grudnia 2002 r. do
kosztu uzyskania przychodów, rezerw celowych
na pokrycie wierzytelności z tytułu kredytów
(pożyczek) zakwalifikowanych przez banki do
kategorii stracone i wątpliwe oraz należności
z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycz-
nia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów
i pożyczek zakwalifikowanych do kategorii stra-
cone i wątpliwe; pomniejszenie nie dotyczy tych
rezerw rozwiązanych lub zmniejszonych albo
zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów
w 2003 r.
2. Rozwiązanie części lub całości rezerw, które
stanowiły podstawę pomniejszenia zobowiąza-
nia podatkowego (kwoty podatku), o którym
mowa w ust. 1, na które utworzono rezerwy
celowe, powoduje obowiązek podwyższenia
zobowiązania podatkowego (kwoty podatku)
o kwotę 8% rozwiązanej rezerwy celowej.
Podwyższenie zobowiązania (kwoty podatku)
następuje w roku rozwiązania rezerwy celowej,
nie wcześniej jednak niż z chwilą pomniejszenia
zobowiązania podatkowego (kwoty podatku)
zgodnie z ust. 1. Jeżeli podwyższenie zobowiąza-
nia podatkowego (kwoty podatku) wynikające
z rozwiązania rezerwy celowej przewyższa
wartość pomniejszonego zobowiązania podat-
kowego (kwoty podatku) w roku określonym
w ust. 1 pkt 1, wartość ta zostaje uwzględniona
w latach następnych.
3. Łączna kwota pomniejszenia zobowiązania
podatkowego banków (kwota podatku), o której
mowa w ust. 1, nie może być wyższa od łącznej
kwoty środków pieniężnych przekazanych na
zasilenie Funduszu Poręczeń Unijnych z tytułu
oprocentowania rezerwy obowiązkowej w latach
2004–2006, o których mowa w art. 39 ust. 5
ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku
Polskim (Dz.U. z 2005 r. nr 1, poz. 2, ze zm.).

komentarz

W latach 2007–2009 banki mogły korzystać

z ulgi podatkowej polegającej na pomniejsze-

niu zobowiązania podatkowego o kwotę wy-

liczoną w ściśle określony sposób, tj. należało

ustalić 8 proc. łącznej wartości utworzonych

i niezaliczonych do kosztów uzyskania przy-

chodów (na dzień 31 grudnia 2002 r.) rezerw

celowych na pokrycie wierzytelności z tytułu

kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych jako

stracone i wątpliwe oraz należności z tytułu

udzielonych po 1 stycznia 1997 r. gwarancji

(poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek za-

kwalifikowanych jako stracone i wątpliwe,

bez uwzględnienia rezerw rozwiązanych lub

zmniejszonych albo zaliczonych do kosztów

uzyskania przychodów w 2003 r. Tak ustalona

kwota mogła zmniejszyć zobowiązanie po-

datkowe banku w ciągu trzech lat. W 2007 r.

od podatku można było odliczyć 20 proc., a w

dwóch kolejnych latach 40 proc. tej kwoty.

Jeżeli następnie dokonano rozwiązania części

lub całości rezerw, które stanowiły podstawę

pomniejszenia zobowiązania podatkowego,

na które utworzono rezerwy celowe, należy

podwyższyć kwotę podatku o kwotę 8 proc.

rozwiązanej rezerwy celowej. Podwyższenie

zobowiązania podatkowego powinno nastą-

pić w roku rozwiązania rezerwy celowej, nie

PRZYKŁAD

Termin złożenia

zeznania podatkowego

Spółka X z o.o. za rok podatkowy przyjęła
rok kalendarzowy, natomiast rok podatkowy
spółki Y z o.o. trwa od 1 lipca do 30 czerwca.
W konsekwencji spółka X powinna składać
zeznanie podatkowe do 31 marca, a spółka Y
do 30 września.

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

nego w zeznaniu a sumą zaliczek należnych

od początku roku. Podobnie jak w przypad-

ku deklaracji rocznych, również w przypad-

ku zeznań podatkowych ich wzory zostały

określone przez ustawodawcę w załączni-

kach do rozporządzenia ministra finansów

z 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia

wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia

oraz informacji podatkowych obowiązują-

cych w zakresie podatku dochodowego od

osób prawnych. Roczne zeznanie podatkowe

podatnicy powinni składać na formularzu

CIT–8, a spółki reprezentujące podatkową

grupę kapitałową na formularzu CIT–8A. Je-

żeli umowa o utworzeniu podatkowej gru-

py podatkowej została zarejestrowana przez

urząd skarbowy przed 1 stycznia 1997 r., wła-

ściwym formularzem jest CIT–8B.

[przykład]

Podatnicy, którzy są zobowiązani do spo-

rządzenia sprawozdania finansowego, mu-

szą pamiętać o obowiązku przekazania go

do urzędu skarbowego w ciągu 10 dni od

daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania

finansowego. Spółki powinny także złożyć

do urzędu odpis uchwały zgromadzenia

zatwierdzającej sprawozdanie finansowe.

Natomiast podmioty, których sprawoz-

dania są badane, są również zobligowa-

ne do składania opinii i raportu podmio-

tu uprawnionego do badania sprawozdań

finansowych.

Podatnicy posiadający decyzję o uznaniu

prawidłowości wyboru i stosowania me-

tody ustalania ceny transakcyjnej między

podmiotami powiązanymi są zobowią-

zani dołączać do zeznania podatkowego

sprawozdanie o realizacji uznanej meto-

dy ustalania ceny transakcyjnej, którego

wzór został zawarty w załączniku do roz-

porządzenia ministra finansów z 31 maja

2006 r. w sprawie wzoru sprawozdania

o realizacji uznanej metody ustalania ceny

transakcyjnej dla celów podatku dochodo-

wego od osób prawnych (Dz.U. z 2006 r.

nr 99, poz. 687).

Podsumowując, podatnicy powinni pa-

miętać, że w ramach ustawy o CIT prze-

widzianych jest więcej obowiązków infor-

macyjnych niż samo złożenie zeznania

podatkowego na określonym formularzu.

Art. 28.

[Oddziały oraz zakłady]

1. Podatnicy posiadający zakłady (oddziały)
położone na obszarze jednostki samorządu tery-
torialnego innej niż właściwa dla ich siedziby

torialnego inne

torialnego inne
są obowiązani składać do urzędu skarbowe-
go w terminie wpłat zaliczek miesięcznych
lub kwartalnych oraz

załączać do zeznania

komentarz

Powyższe regulacje wynikają z zasad

kształtowania budżetu państwa oraz

budżetów jednostek samorządu teryto-

rialnego, zgodnie z którymi budżety sa-

morządów są współfinansowane m.in.

z udziałów we wpływach od podatników

CIT, prowadzących działalność na ich ob-

szarach.

Pomimo faktu, że oddział przedsiębior-

stwa krajowego nie jest samodzielnym

podatnikiem podatku dochodowego, po-

datnicy są zobowiązani do składania do

urzędu skarbowego w terminie płatności

zaliczek (miesięcznych lub kwartalnych)

zeznania o wysokości dochodu, tak aby

zapewnić możliwość ustalenia prawidło-

wego dochodu budżetowego odpowied-

nich jednostek samorządu terytorialnego.

Powyższe obowiązki informacyjne wobec

organów skarbowych podatnicy realizują

poprzez złożenie deklaracji CIT–ST (a w sytu-

acji organizacyjnie wyodrębnionych oddzia-

łów lub zakładów także wraz z załącznikiem

CIT–ST/A) w terminie:

a) wpłaty zaliczki na podatek w przypad-

ku braku obowiązku złożenia deklaracji, za

pierwszy miesiąc roku podatkowego,

b) złożenia rocznego zeznania podatkowe-

go, oraz

c) za każdym razem, kiedy wystąpią zmia-

ny w strukturze spółki związane ze zmianą

liczby pracowników wykonujących pracę na

określonym obszarze.

Art. 28a.

[Wzory deklaracji]

minu i miejsca składania.

komentarz

Powyższy przepis jest dyspozycją dla

ministra finansów do określenia w for-

mie rozporządzenia wzorów deklaracji,

oświadczeń, zeznań i informacji składa-

nych do organów skarbowych, w związku

z realizacją przez podatników i płatników

CIT obowiązków informacyjnych i spra-

wozdawczych wobec organów podatko-

wych. W rozporządzeniu powinny zostać

określone także termin i miejsce składa-

nia poszczególnych deklaracji oraz wy-

tyczne dotyczące zasad ich wypełniania.

Obecnie obowiązujące rozporządzenie w tym

zakresie (tj. rozporządzenie ministra finan-

sów w sprawie określenia wzorów deklaracji,

zeznania, oświadczenia oraz informacji po-

datkowych obowiązujących w zakresie podat-

ku dochodowego od osób prawnych) zostało

wydane 25 listopada 2011 r. (Dz.U. z 2011 r.

nr 265 poz. 1575).

Rozdział 7

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 29.

Art. 30.

Art. 31.

Art. 32.

Art. 33.

W ustawie z 31 stycznia 1989 r. o opłacie
skarbowej (Dz.U. nr 4, poz. 23 i nr 74, poz. 443)
wprowadza się następujące zmiany: (zmiany
pominięte).

Art. 34.

W ustawie z 12 stycznia 1991 r. o podatkach
i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 9, poz. 31 i nr 101,
poz. 444) wprowadza się następujące zmiany:
(zmiany pominięte).

Art. 35.

W ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodo-
wym od osób fizycznych (Dz.U. nr 80, poz. 350
i nr 100, poz. 442) wprowadza się następujące
zmiany: (zmiany pominięte).

Art. 36.

W ustawie z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej
Straży Pożarnej (Dz.U. nr 88, poz. 400) w art. 6
skreśla się ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1.

komentarz

Ze względu na to, że przepisy wskazane w art.

29–36 dotyczącą zmian innych ustaw, pomi-

nęliśmy je w naszym komentarzu.

Rozdział 8

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 37.

[Przepisy przejściowe]

komentarz

Komentowany artykuł wprowadza przejścio-

we zwolnienia wskazanych typów dochodów.

Zasadniczo, dotyczyły one dochodów będą-

cych przysporzeniem majątkowym w postaci

otrzymanych nieodpłatnie środków trwa-

łych, u podmiotów otrzymujących te środ-

ki. Zwolnienie obowiązywało do 31 grudnia

1999 r. i. nie ma żadnego wpływu na obecne

rozliczenia w podatku CIT.

Art. 38.

(uchylony).

Art. 38a.

[Ulga podatkowa

dla banków]

komentarz

W latach 2007–2009 banki mogły korzystać

z ulgi podatkowej polegającej na pomniejsze-

niu zobowiązania podatkowego o kwotę wy-

liczoną w ściśle określony sposób, tj. należało

ustalić 8 proc. łącznej wartości utworzonych

i niezaliczonych do kosztów uzyskania przy-

chodów (na dzień 31 grudnia 2002 r.) rezerw

celowych na pokrycie wierzytelności z tytułu

kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych jako

stracone i wątpliwe oraz należności z tytułu

udzielonych po 1 stycznia 1997 r. gwarancji

(poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek za-

kwalifikowanych jako stracone i wątpliwe,

bez uwzględnienia rezerw rozwiązanych lub

zmniejszonych albo zaliczonych do kosztów

uzyskania przychodów w 2003 r. Tak ustalona

kwota mogła zmniejszyć zobowiązanie po-

datkowe banku w ciągu trzech lat. W 2007 r.

od podatku można było odliczyć 20 proc., a w

dwóch kolejnych latach 40 proc. tej kwoty.

Jeżeli następnie dokonano rozwiązania części

lub całości rezerw, które stanowiły podstawę

pomniejszenia zobowiązania podatkowego,

na które utworzono rezerwy celowe, należy

podwyższyć kwotę podatku o kwotę 8 proc.

rozwiązanej rezerwy celowej. Podwyższenie

zobowiązania podatkowego powinno nastą-

pić w roku rozwiązania rezerwy celowej, nie

PRZYKŁAD

Termin złożenia

zeznania podatkowego

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

6 / 8

komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

wcześniej jednak niż z chwilą pomniejszenia

zobowiązania podatkowego. Tym samym do-

liczenie do podatku może następować w roz-

liczeniach za lata podatkowe po 2009 roku.

Art. 38b.

[Odliczanie odpisów

aktualizujących przez banki]

1. Banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b
ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości
(Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, nr 157, poz. 1241
i nr 165, poz. 1316 oraz z 2010 r. nr 47, poz. 278)
sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie
z Międzynarodowymi Standardami Rachun-
kowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej
ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania
przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty
wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji
(poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpo-
wiadające równowartości rezerw na ryzyko
związane z działalnością banków, w wysokości
i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26,
ust. 2a pkt 2, ust. 2b–2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f.
2. Do odpisów aktualizujących, o których mowa
w ust. 1, przepisy art. 12 ust. 1 pkt 4, 6 lit. b,
ust. 1a, ust. 4 pkt 15 lit. a–c, art. 15 ust. 1h pkt 2,
art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b i c, ust. 2 oraz art. 38a
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Banki, o których mowa w ust. 1, mogą stoso-
wać przepisy art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b i c, pkt 26,
ust. 2, ust. 2a pkt 2, ust. 2b–2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f
do odpisów aktualizujących z tytułu utraty
wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji
(poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek dotyczą-
cych rezerw na ryzyko związane z działalnością
banków, utworzonych zgodnie z przepisami
o rachunkowości w brzmieniu obowiązują-
cym do 31 grudnia 2004 r., a niezaliczonych
do kosztów uzyskania przychodów.
4. Przepisy ust. 2 stosuje się do odpisów,
o których mowa w ust. 3.

komentarz

Przepisy zawarte w przedmiotowym artyku-

le, podobnie jak art. 38a ustawy o CIT, odno-

szą się do wąskiej grupy podatników, jakimi

są banki. Zgodnie z treścią art. 38b ustawy

o CIT banki, które sporządzają sprawozdania

finansowe zgodnie z Międzynarodowymi

Standardami Rachunkowości (dalej: MSR),

mogą zaliczać do kosztów podatkowych odpi-

sy aktualizujące z tytułu utraty wartości kre-

dytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń)

spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające

równowartości rezerw na ryzyko związane

z działalnością banków, w wysokości i na za-

sadach wynikających z odpowiednich prze-

pisów ustawy o CIT.

Mając na uwadze treść komentowanego prze-

pisu, przykładowo nieściągalne wierzytelno-

ści zaliczane są do kosztów uzyskania przy-

chodów w dacie łącznego spełnienia dwóch

warunków:

a) wierzytelność powinna być odpisana

jako nieściągalna (powinien być dokona-

ny odpowiedni zapis w księgach rachun-

kowych) oraz

b) nieściągalność wierzytelności powinna

być udokumentowana w sposób wskazany

w ustawie o CIT (art. 16 ust. 2).

Ponadto banki, które sporządzają sprawoz-

dania finansowe zgodnie z MSR, mają prawo

do stosowania wskazanych w art. 38b ust. 3

ustawy o CIT przepisów podatkowych do od-

pisów aktualizujących z tytułu utraty warto-

ści kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (porę-

czeń) spłaty kredytów i pożyczek dotyczących

rezerw na ryzyko związane z działalnością

banków, utworzonych zgodnie z przepisami

o rachunkowości w brzmieniu obowiązują-

cym do 31 grudnia 2004 r., pod warunkiem że

nie zostały one wcześniej zaliczone do kosz-

tów uzyskania przychodów.

Art. 38c.

[Odliczanie przez banki

rezerwy na ryzyko]

1. Banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b
ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości
sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie
z Międzynarodowymi Standardami Rachunko-
wości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy,
mogą zaliczać do kosztów uzyskania przycho-
dów, na zasadach określonych w art. 15 ust. 1h

pkt 1, rezerwę na poniesione nieudokumento-
wane ryzyko kredytowe do wysokości rezerwy
na ryzyko ogólne, która zostałaby utworzona
zgodnie z art. 130 ustawy, o której mowa
w art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a.
2. W bankach, o których mowa w ust. 1, nie
zalicza się do przychodów nadwyżki kwoty
rozwiązanej lub zmniejszonej rezerwy na ryzyko
ogólne ponad kwotę utworzonej zgodnie
z Międzynarodowymi Standardami Rachunko-
wości, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy
wymienionej w ust. 1, rezerwy na poniesione
nieudokumentowane ryzyko kredytowe.
3. Przepisy art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a stosuje się
odpowiednio do rezerwy na poniesione nieudo-
kumentowane ryzyko kredytowe utworzonej
zgodnie z Międzynarodowymi Standardami
Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3
ustawy wymienionej w ust. 1.

komentarz

Z kolei zgodnie z treścią komentowanego

przepisu w przypadku, gdy bank, sporządza-

jący sprawozdanie zgodnie z MSR, utworzy

rezerwę na poniesione, nieudokumentowane

ryzyko kredytowe, to będzie uprawniony do

zaliczenia tej rezerwy do kosztów uzyskania

przychodów do wysokości rezerwy na ryzyko

ogólne, która zostałaby utworzona zgodnie

z art. 130 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Pra-

wo bankowe.

Ponieważ tworzona rezerwa stanowi

koszt podatkowy, to rozwiązanie tej re-

zerwy w całości lub części będzie stano-

wić przychód podatkowy. Niemniej jednak

banki takie nie zaliczają do przychodów

nadwyżki kwoty rozwiązanej lub zmniej-

szonej rezerwy na ryzyko ogólne ponad

kwotę utworzonej zgodnie z MSR, rezer-

wy na poniesione nieudokumentowane

ryzyko kredytowe.

Art. 39.

[Uchylenie przepisów

poprzednich ustaw oraz stosowne

wyjątki]

1. Tracą moc:
1) ustawa z 31 stycznia 1989 r. o podatku docho-
dowym od osób prawnych (Dz.U. z 1991 r. nr 49,
poz. 216, nr 80, poz. 350 i nr 101, poz. 444);
2) art. 12 ust. 4 ustawy z 28 grudnia 1989 r.
o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady
opodatkowania (Dz.U. nr 74, poz. 443).
2. Przepisy ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1
mają zastosowanie przy opodatkowaniu docho-
dów osiągniętych przed dniem 1 stycznia 1992 r.
3. Okresowe zwolnienia od podatku dochodo-
wego, do których podatnicy nabyli uprawnienia
przed dniem 1 stycznia 1992 r., pozostają w mocy
do czasu ich wygaśnięcia.
4. Podatnicy, którzy:
1) w 1991 r. ponieśli wydatki, o których mowa
w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy wymienionej w ust. 1
pkt 1,
2) korzystali do końca 1991 r. z odliczeń wydat-
ków od dochodu na podstawie art. 12 ust. 4
ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 2,
zachowują prawo do odliczeń poniesionych
w tym okresie wydatków do czasu ich wyczerpa-
nia, z uwzględnieniem przepisów art. 16 ust. 3 i 4
ustawy, o której mowa w ust. 1 pkt 1.

komentarz

Główną rolą art. 39 ustawy o CIT jest de-

rogacja poprzedniej ustawy podatkowej

z 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodo-

wym od osób prawnych (Dz.U. z 1991 r. nr

49, poz. 216 ze zm.) zaznaczając, że docho-

dy uzyskane przez podatników w okresie

przed 1 stycznia 1992 r. podlegają opodat-

kowaniu na podstawie poprzedniej – uchy-

lanej – ustawy. Przepisy (wskazane art. 39

ust. 3 ustawy o CIT) zaznaczają jednak,

że okresowe zwolnienia od podatku do-

chodowego, do których podatnicy nabyli

uprawnienia przed 1 stycznia 1992 r., po-

zostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia.

Ponadto, przedmiotowe przepisy umoż-

liwiają kontynuację określonych odliczeń

podatkowych, do których podatnicy nabyli

prawo na podstawie poprzedniej ustawy

podatkowej, tj. przed 1992 r. Ze względu na

znaczny upływ czasu wydaje się, że brak

jest obecnie podatników nadal korzysta-

jących z tego typu ulg.

Art. 40.

[Uchylenie ulg i zwolnień]

1. Uchyla się, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy
ustaw szczególnych przyznające ulgi i zwolnienia
od podatku dochodowego od osób prawnych
oraz znosi się przyznane na podstawie tych prze-
pisów ulgi i zwolnienia.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy ulg i zwolnień
od podatku dochodowego przysługujących
na podstawie przepisów ustaw:
1) (uchylony);
2) (uchylony);
3) z 20 stycznia 1990 r. o zmianach w organizacji
i działalności spółdzielczości (Dz.U. nr 6, poz. 36,
ze zm.);
4) (uchylony);
5) z 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem
zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. nr 26, poz. 143,
z 1998 r. nr 160, poz. 1063 i z 1999 r. nr 49,
poz. 484);
6) (uchylony);
7) (uchylony);
8) ustawy z 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogro-
dach działkowych (Dz.U. z 2014 r. poz. 40).

komentarz

Komentowany artykuł uchyla przepisy do-

tyczące ulg i zwolnień od podatku docho-

dowego od osób prawnych przysługujących

podatnikom do 31 grudnia 1991 r. na mocy

innych szczególnych ustaw.

Istotne jest, że jedynym faktycznym zwol-

nieniem obowiązującym obecnie jest zwol-

nienie przyznane na podstawie ustawy

o zmianach w organizacji i działalności

spółdzielczości. Zgodnie z art. 18 ust. 1 tej

ustawy, w okresie trwania likwidacji oraz

w okresie postępowania związanego z po-

działem spółdzielni przeniesienie własności

rzeczy i innych praw majątkowych, doko-

nane na podstawie tej ustawy, jest wolne

od podatków, opłat skarbowych oraz opłat

sądowych i notarialnych, z wyłączeniem

opłat kancelaryjnych. Przepis ten ma rów-

nież zastosowanie do zakładania ksiąg wie-

czystych (art. 18 ust. 2). Zatem zwolnienie

dotyczy również podatku dochodowego od

osób prawnych. Inne z wyżej wymienio-

nych zwolnień dotyczy ustawy o rodzin-

nych ogrodach działkowych z 13 grudnia

2013 r., niemniej jednak obecnie brak jest

zwolnienia lub ulgi, z których mógłby sko-

rzystać podatnik na podstawie aktualnej

treści przedmiotowej ustawy.

Art. 41.

[Ogłoszenie przez ministra

finansów]

Minister finansów ogłosi w Dzienniku Ustaw
jednolite teksty ustaw, o których mowa w art.
30, 32 i 35, z uwzględnieniem zmian wynikających
z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania
jednolitego tekstu i z zastosowaniem ciągłej
numeracji artykułów, ustępów i punktów.

Art. 42.

[Wejście w życie ustawy]

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia
z mocą od dnia 1 stycznia 1992 r., z wyjątkiem
art. 30 i 33, które wchodzą w życie z dniem
ogłoszenia.
Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej
regulacji wdrożenia następujących dyrektyw
Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy Rady 90/434/EWG z dnia 23 lipca
1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodat-
kowania mającego zastosowanie w przypadku
łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów
i wymiany udziałów, dotyczących spółek
różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE
L 225 z 20.08.1990 r., str.1; Polskie wydanie
specjalne rozdz. 09, t. 1 str. 142),
2) dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca
1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodat-
kowania stosowanego w przypadku spółek
dominujących i spółek zależnych różnych państw
członkowskich (Dz. Urz. UE L 225 z 20.08.1990 r.,
str. 6; Polskie wydanie specjalne rozdz. 09, t. 1
str. 147),
3) dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca
2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatko-
wania stosowanego do odsetek oraz należności
licencyjnych między powiązanymi spółkami
różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 157
z 26.06.2003 r., str. 49; Polskie wydanie specjalne
rozdz. 09, t. 1, str. 380),

4) dyrektywy Rady 2003/123/WE z dnia
22 grudnia 2003 r. zmieniającej dyrektywę
90/435/EWG w sprawie wspólnego systemu
opodatkowania stosowanego w przypad-
ku spółek dominujących i spółek zależnych
różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. UE L 7
z 13.01.2004 r., str. 41; Polskie wydanie specjalne
rozdz. 09, t. 2, str. 3),
5) dyrektywy Rady 2004/66/WE z dnia 26 kwiet-
nia 2004 r., dostosowującej dyrektywy 1999/45/
WE, 2002/83/WE, 2003/37/WE i 2003/59/WE Parla-
mentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy
77/388/EWG, 91/414/EWG, 96/26/EWG, 2003/48/
WE i 2003/49/WE Rady w zakresie swobodne-
go przepływu towarów, swobody świadczenia
usług, rolnictwa, polityki transportowej, opodat-
kowania, w następstwie przystąpienia Republiki
Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier,
Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz. Urz. UE
L 168 z 01.05.2004 r., str. 35),
6) dyrektywy Rady 2004/76/WE z dnia 29 kwiet-
nia 2004 r. zmieniającej dyrektywę 2003/49/WE
w odniesieniu do możliwości stosowania przez
niektóre Państwa Członkowskie okresów przej-
ściowych dla stosowania wspólnego systemu
opodatkowania stosowanego do odsetek oraz
należności licencyjnych między powiązany-
mi spółkami różnych Państw Członkowskich
(Dz. Urz. UE L 195 z 02.06.2004 r., str. 33; Polskie
wydanie specjalne rozdz. 09, t. 2, str. 23),
7) dyrektywy Rady 2005/19/WE z dnia 17 lutego
2005 r. zmieniającej dyrektywę Rady 90/434/
EWG w sprawie wspólnego systemu opodat-
kowania mającego zastosowanie w przypadku
łączenia, podziałów, wnoszenia aktywów
i wymiany udziałów, dotyczących spółek
różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. UE
L 058 z 04.03.2005 r. str.19),
8) dyrektywy Rady 2006/98/WE z dnia 20 listo-
pada 2006 r. dostosowującej niektóre dyrektywy
w dziedzinie opodatkowania, w związku z przy-
stąpieniem Bułgarii i Rumunii (Dz. Urz. UE L 363
z 20.12.2006 r., str. 129),
9) dyrektywy Rady 2013/13/UE z dnia 13 maja
2013 r. dostosowującej niektóre dyrektywy
w dziedzinie podatków w związku z przystą-
pieniem Republiki Chorwacji (Dz. Urz. UE L 141
z 28.05.2013, str. 30).

komentarz

Analizując ustawę o CIT, niejednokrotnie

zapomina się o odnośniku dodanym przez

ustawodawcę do tytułu ustawy o CIT, zwy-

kle zamieszczanego na końcu jej treści ze

względu na swoją objętość. Zgodnie z przed-

miotowym odnośnikiem ustawa o CIT doko-

nuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia

szeregu dyrektyw Wspólnot Europejskich,

m.in. dyrektywy Rady 90/434/EWG w sprawie

wspólnego systemu opodatkowania mają-

cego zastosowanie w przypadku łączenia,

podziałów, wnoszenia aktywów i wymia-

ny udziałów, dotyczących spółek różnych

państw członkowskich, czy też dyrektywy

Rady 90/435/EWG z 23 lipca 1990 r. w sprawie

wspólnego systemu opodatkowania stoso-

wanego w przypadku spółek dominujących

i spółek zależnych różnych państw człon-

kowskich.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że

w związku z przystąpieniem Republiki

Chorwacji 1 lipca 2013 r. do Unii Europej-

skiej na mocy tzw. traktatu akcesyjnego,

zmiany wymagało dostosowanie treści

ustawy o CIT w ten sposób, aby poprzed-

nia implementacja przepisów unijnych

obejmowała również Republikę Chorwa-

cji. Zgodnie z dyrektywą Rady 2013/13/UE

z 13 maja 2013 r. zobowiązano państwa

członkowskie do przyjęcia i publikacji, nie

później niż do dnia przystąpienia Chorwacji

do Unii, przepisów ustawowych, wykonaw-

czych i administracyjnych niezbędnych do

wykonania niniejszej dyrektywy. Rezulta-

tem implementacji dyrektywy jest mody-

fikacja Załącznika 3, Załącznika 4 i Załącz-

nika 5 do ustawy o CIT poprzez dodatnie

Republiki Chorwacji do ich treści. Wpraw-

dzie zmiany w treści załączników zostały

wprowadzone 20 listopada 2013 r., jednakże

ustawodawca wskazał, że zmieniona treść

załączników ma zastosowanie do przycho-

dów (dochodów) osiągniętych od 1 lipca

2013 r. (a zatem od przystąpienia Republiki

Chorwacji do Unii Europejskiej).

PRENUMERaTa:

Cena prenumeraty DZIENNIKA GAZETA PRAWNA: Wersja Standard – miesięczna (maj 2014 r.): 100,80 zł – maj – grudzień 2014 r.: 730,00 zł. Wersja Premium – miesięczna
(maj 2014 r.): 117,60 zł – maj – grudzień 2014 r.: 864,00 zł. Wszystkie ceny brutto (zawierają 8% VAT). Więcej informacji na stronie www.gazetaprawna.pl/prenumerata

komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

wcześniej jednak niż z chwilą pomniejszenia

zobowiązania podatkowego. Tym samym do-

liczenie do podatku może następować w roz-

liczeniach za lata podatkowe po 2009 roku.

Art. 38b.

[Odliczanie odpisów

aktualizujących przez banki]

komentarz

Przepisy zawarte w przedmiotowym artyku-

le, podobnie jak art. 38a ustawy o CIT, odno-

szą się do wąskiej grupy podatników, jakimi

są banki. Zgodnie z treścią art. 38b ustawy

o CIT banki, które sporządzają sprawozdania

finansowe zgodnie z Międzynarodowymi

Standardami Rachunkowości (dalej: MSR),

mogą zaliczać do kosztów podatkowych odpi-

sy aktualizujące z tytułu utraty wartości kre-

dytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń)

spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające

równowartości rezerw na ryzyko związane

z działalnością banków, w wysokości i na za-

sadach wynikających z odpowiednich prze-

pisów ustawy o CIT.

Mając na uwadze treść komentowanego prze-

pisu, przykładowo nieściągalne wierzytelno-

ści zaliczane są do kosztów uzyskania przy-

chodów w dacie łącznego spełnienia dwóch

warunków:

a) wierzytelność powinna być odpisana

jako nieściągalna (powinien być dokona-

ny odpowiedni zapis w księgach rachun-

kowych) oraz

b) nieściągalność wierzytelności powinna

być udokumentowana w sposób wskazany

w ustawie o CIT (art. 16 ust. 2).

Ponadto banki, które sporządzają sprawoz-

dania finansowe zgodnie z MSR, mają prawo

do stosowania wskazanych w art. 38b ust. 3

ustawy o CIT przepisów podatkowych do od-

pisów aktualizujących z tytułu utraty warto-

ści kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (porę-

czeń) spłaty kredytów i pożyczek dotyczących

rezerw na ryzyko związane z działalnością

banków, utworzonych zgodnie z przepisami

o rachunkowości w brzmieniu obowiązują-

cym do 31 grudnia 2004 r., pod warunkiem że

nie zostały one wcześniej zaliczone do kosz-

tów uzyskania przychodów.

Art. 38c.

[Odliczanie przez banki

rezerwy na ryzyko]

komentarz

Z kolei zgodnie z treścią komentowanego

przepisu w przypadku, gdy bank, sporządza-

jący sprawozdanie zgodnie z MSR, utworzy

rezerwę na poniesione, nieudokumentowane

ryzyko kredytowe, to będzie uprawniony do

zaliczenia tej rezerwy do kosztów uzyskania

przychodów do wysokości rezerwy na ryzyko

ogólne, która zostałaby utworzona zgodnie

z art. 130 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Pra-

wo bankowe.

Ponieważ tworzona rezerwa stanowi

koszt podatkowy, to rozwiązanie tej re-

zerwy w całości lub części będzie stano-

wić przychód podatkowy. Niemniej jednak

banki takie nie zaliczają do przychodów

nadwyżki kwoty rozwiązanej lub zmniej-

szonej rezerwy na ryzyko ogólne ponad

kwotę utworzonej zgodnie z MSR, rezer-

wy na poniesione nieudokumentowane

ryzyko kredytowe.

Art. 39.

[Uchylenie przepisów

poprzednich ustaw oraz stosowne

wyjątki]

komentarz

Główną rolą art. 39 ustawy o CIT jest de-

rogacja poprzedniej ustawy podatkowej

z 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodo-

wym od osób prawnych (Dz.U. z 1991 r. nr

49, poz. 216 ze zm.) zaznaczając, że docho-

dy uzyskane przez podatników w okresie

przed 1 stycznia 1992 r. podlegają opodat-

kowaniu na podstawie poprzedniej – uchy-

lanej – ustawy. Przepisy (wskazane art. 39

ust. 3 ustawy o CIT) zaznaczają jednak,

że okresowe zwolnienia od podatku do-

chodowego, do których podatnicy nabyli

uprawnienia przed 1 stycznia 1992 r., po-

zostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia.

Ponadto, przedmiotowe przepisy umoż-

liwiają kontynuację określonych odliczeń

podatkowych, do których podatnicy nabyli

prawo na podstawie poprzedniej ustawy

podatkowej, tj. przed 1992 r. Ze względu na

znaczny upływ czasu wydaje się, że brak

jest obecnie podatników nadal korzysta-

jących z tego typu ulg.

Art. 40.

[Uchylenie ulg i zwolnień]

komentarz

Komentowany artykuł uchyla przepisy do-

tyczące ulg i zwolnień od podatku docho-

dowego od osób prawnych przysługujących

podatnikom do 31 grudnia 1991 r. na mocy

innych szczególnych ustaw.

Istotne jest, że jedynym faktycznym zwol-

nieniem obowiązującym obecnie jest zwol-

nienie przyznane na podstawie ustawy

o zmianach w organizacji i działalności

spółdzielczości. Zgodnie z art. 18 ust. 1 tej

ustawy, w okresie trwania likwidacji oraz

w okresie postępowania związanego z po-

działem spółdzielni przeniesienie własności

rzeczy i innych praw majątkowych, doko-

nane na podstawie tej ustawy, jest wolne

od podatków, opłat skarbowych oraz opłat

sądowych i notarialnych, z wyłączeniem

opłat kancelaryjnych. Przepis ten ma rów-

nież zastosowanie do zakładania ksiąg wie-

czystych (art. 18 ust. 2). Zatem zwolnienie

dotyczy również podatku dochodowego od

osób prawnych. Inne z wyżej wymienio-

nych zwolnień dotyczy ustawy o rodzin-

nych ogrodach działkowych z 13 grudnia

2013 r., niemniej jednak obecnie brak jest

zwolnienia lub ulgi, z których mógłby sko-

rzystać podatnik na podstawie aktualnej

treści przedmiotowej ustawy.

Art. 41.

[Ogłoszenie przez ministra

finansów]

Art. 42.

[Wejście w życie ustawy]

komentarz

Analizując ustawę o CIT, niejednokrotnie

zapomina się o odnośniku dodanym przez

ustawodawcę do tytułu ustawy o CIT, zwy-

kle zamieszczanego na końcu jej treści ze

względu na swoją objętość. Zgodnie z przed-

miotowym odnośnikiem ustawa o CIT doko-

nuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia

szeregu dyrektyw Wspólnot Europejskich,

m.in. dyrektywy Rady 90/434/EWG w sprawie

wspólnego systemu opodatkowania mają-

cego zastosowanie w przypadku łączenia,

podziałów, wnoszenia aktywów i wymia-

ny udziałów, dotyczących spółek różnych

państw członkowskich, czy też dyrektywy

Rady 90/435/EWG z 23 lipca 1990 r. w sprawie

wspólnego systemu opodatkowania stoso-

wanego w przypadku spółek dominujących

i spółek zależnych różnych państw człon-

kowskich.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że

w związku z przystąpieniem Republiki

Chorwacji 1 lipca 2013 r. do Unii Europej-

skiej na mocy tzw. traktatu akcesyjnego,

zmiany wymagało dostosowanie treści

ustawy o CIT w ten sposób, aby poprzed-

nia implementacja przepisów unijnych

obejmowała również Republikę Chorwa-

cji. Zgodnie z dyrektywą Rady 2013/13/UE

z 13 maja 2013 r. zobowiązano państwa

członkowskie do przyjęcia i publikacji, nie

później niż do dnia przystąpienia Chorwacji

do Unii, przepisów ustawowych, wykonaw-

czych i administracyjnych niezbędnych do

wykonania niniejszej dyrektywy. Rezulta-

tem implementacji dyrektywy jest mody-

fikacja Załącznika 3, Załącznika 4 i Załącz-

nika 5 do ustawy o CIT poprzez dodatnie

Republiki Chorwacji do ich treści. Wpraw-

dzie zmiany w treści załączników zostały

wprowadzone 20 listopada 2013 r., jednakże

ustawodawca wskazał, że zmieniona treść

załączników ma zastosowanie do przycho-

dów (dochodów) osiągniętych od 1 lipca

2013 r. (a zatem od przystąpienia Republiki

Chorwacji do Unii Europejskiej).

PRENUMERaT

a a:

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

7 / 8

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, odpisy

amortyzacyjne dokonywane zgodnie z zasada-

mi wskazanymi w art. 16a–16m ustawy stano-

wią koszty uzyskania przychodu. Najczęściej

podatnicy decydują się na amortyzację meto-

dą liniową. W celu ustalenia właściwej stawki

amortyzacji oraz poprawnej wysokości odpisów

amortyzacyjnych dla poszczególnych środków

trwałych ujawnionych w prowadzonej ewiden-

cji, podatnicy powinni kierować się wykazem

rocznych stawek amortyzacyjnych zawartym

w załączniku nr 1 do ustawy o CIT.

Załącznik nr 2

– [Działy specjalne

produkcji rolnej podlegające

opodatkowaniu CIT]

Opodatkowaniu CIT podlegają również docho-

dy uzyskiwane z działów specjalnych produkcji

rolnej, o ile uprawa, hodowla lub chów zwierząt

przekraczają wielkości określone w załączniku

nr 2 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 5

ustawy o CIT).

Załącznik nr 3

– [Podmioty

zagraniczne, do których mają

zastosowanie przepisy ustawy o CIT]

Warto mieć na uwadze, że niektóre przepi-

sy ustawy o CIT odnoszą się również do spółek

zagranicznych. Wykaz takich spółek zawiera

załącznik nr 3, wprowadzony do ustawy o CIT

w ramach implementacji tzw. dyrektywy o fu-

zjach i przejęciach (obecnie obowiązująca dyrek-

tywa Rady 2009/133/WE) – do tych podmiotów

znajdują zastosowanie m.in. przepisy w zakre-

sie wymiany udziałów oraz regulacje dotyczące

dochodów z udziału w zyskach osób prawnych.

Załącznik nr 4

– [Lista podmiotów

uprawnionych do zwolnienia z CIT

dochodów z udziałów w zyskach osób

prawnych na podstawie dyrektywy

Parent–Subsidiary]

Podatnicy uzyskujący dochody z udziału

w zyskach (m.in. dywidendy) podmiotów z re-

zydencją zagraniczną wskazanych w załącz-

niku nr 4 mogą korzystać ze zwolnienia na

podstawie art. 20 ust. 3 ustawy o CIT, imple-

mentującego postanowienia tzw. dyrektywy

Parent–Subsidiary do polskiego systemu po-

datkowego (obecnie obowiązująca Dyrektywa

Rady 2011/96/UE).

Ta sama lista określa podmioty uprawnione

do skorzystania ze zwolnienia z CIT w Polsce

przychodu z udziału w zyskach osób prawnych

mających siedzibę w Polsce (art. 22 ust. 6 w zw.

z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT).

Załącznik nr 5

– [Lista podmiotów

uprawnionych do zwolnienia

z CIT dochodów z tytułu należności

licencyjnych]

Podmioty umieszczone na liście stano-

wiącej załącznik nr 5 mogą korzystać ze

zwolnienia z podatku dochodowego od osób

prawnych należności licencyjnych wypła-

canych przez spółki będące podatnikami

podatku dochodowego i mającymi siedzi-

bę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

określonego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT

implementującego do polskiego systemu

podatkowego postanowienia dyrektywy

w sprawie wspólnego systemu opodatko-

wania stosowanego do odsetek oraz należ-

ności licencyjnych między powiązanymi

spółkami różnych Państw Członkowskich

(dyrektywa Rady 2003/49/WE).

ZałąCZniki do ustawy o Cit – komentarZ

AUTOPROmOCjA

w w w. e d g p . g a z e t a p r a w n a . p l

edgp@gazetaprawna.pl; 22 761 31 27

Czytaj

Dziennik Gazetę Prawną

na swoim tablecie

PISZEMY ODPOWIEDZIALNIE

P A T R Z Y M Y O B I E K T Y W N I E

• DOKŁADNA WYSZUKIWARKA pozwala odnaleźć

interesujący temat, artykuł lub wydanie DGP
• DOSTĘPNE FUNKCJONALNOŚCI zapewnią

wygodny sposób przeglądania treści e-wydania

• JUŻ OD 4 RANO najnowsze wydanie Dziennika

Gazety Prawnej na komputerze, tablecie

• PEŁNY DOSTĘP DO ARCHIWUM tekstów

zawierającego ponad 2800 wydań od 2002 r.

ZALETY PRENUMERATY E-WYDANIA:

Komentarze

Dziennik Gazeta Prawna, 26 maja 2014 nr 100 (3741)

gazetaprawna.pl

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, odpisy

amortyzacyjne dokonywane zgodnie z zasada-

mi wskazanymi w art. 16a–16m ustawy stano-

wią koszty uzyskania przychodu. Najczęściej

podatnicy decydują się na amortyzację meto-

dą liniową. W celu ustalenia właściwej stawki

amortyzacji oraz poprawnej wysokości odpisów

amortyzacyjnych dla poszczególnych środków

trwałych ujawnionych w prowadzonej ewiden-

cji, podatnicy powinni kierować się wykazem

rocznych stawek amortyzacyjnych zawartym

w załączniku nr 1 do ustawy o CIT.

Załącznik nr 2

– [Działy specjalne

produkcji rolnej podlegające

Załącznik nr 2

opodatkowaniu CIT]

produkcji rolnej podlegające

Opodatkowaniu CIT podlegają również docho-

dy uzyskiwane z działów specjalnych produkcji

rolnej, o ile uprawa, hodowla lub chów zwierząt

przekraczają wielkości określone w załączniku

nr 2 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 5

ustawy o CIT).

Załącznik nr 3

– [Podmioty

zagraniczne, do których mają

Załącznik nr 3

zastosowanie przepisy ustawy o CIT]

zagraniczne, do których mają

Warto mieć na uwadze, że niektóre przepi-

sy ustawy o CIT odnoszą się również do spółek

zagranicznych. Wykaz takich spółek zawiera

załącznik nr 3, wprowadzony do ustawy o CIT

w ramach implementacji tzw. dyrektywy o fu-

zjach i przejęciach (obecnie obowiązująca dyrek-

tywa Rady 2009/133/WE) – do tych podmiotów

znajdują zastosowanie m.in. przepisy w zakre-

sie wymiany udziałów oraz regulacje dotyczące

dochodów z udziału w zyskach osób prawnych.

Załącznik nr 4

– [Lista podmiotów

uprawnionych do zwolnienia z CIT

Załącznik nr 4

dochodów z udziałów w zyskach osób

prawnych na podstawie dyrektywy

Parent–Subsidiary]

Podatnicy uzyskujący dochody z udziału

w zyskach (m.in. dywidendy) podmiotów z re-

zydencją zagraniczną wskazanych w załącz-

niku nr 4 mogą korzystać ze zwolnienia na

podstawie art. 20 ust. 3 ustawy o CIT, imple-

mentującego postanowienia tzw. dyrektywy

Parent–Subsidiary do polskiego systemu po-

datkowego (obecnie obowiązująca Dyrektywa

Rady 2011/96/UE).

Ta sama lista określa podmioty uprawnione

do skorzystania ze zwolnienia z CIT w Polsce

przychodu z udziału w zyskach osób prawnych

mających siedzibę w Polsce (art. 22 ust. 6 w zw.

z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT).

Załącznik nr 5

– [Lista podmiotów

uprawnionych do zwolnienia

Załącznik nr 5

z CIT dochodów z tytułu należności

licencyjnych]

Podmioty umieszczone na liście stano-

wiącej załącznik nr 5 mogą korzystać ze

zwolnienia z podatku dochodowego od osób

prawnych należności licencyjnych wypła-

canych przez spółki będące podatnikami

podatku dochodowego i mającymi siedzi-

bę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

określonego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT

implementującego do polskiego systemu

podatkowego postanowienia dyrektywy

w sprawie wspólnego systemu opodatko-

wania stosowanego do odsetek oraz należ-

ności licencyjnych między powiązanymi

spółkami różnych Państw Członkowskich

(dyrektywa Rady 2003/49/WE).

ZałąCZniki do ustawy o Cit – komentarZ

AUTOPROmOCjjA

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

8 / 8