Wykład 8 - 12.12.2011

Rektyfikacja decyzji

rektyfikacja oznacza oczyszczenie. 
Zgodnie z art 110 organ administracyjny jest związany wydaną przez siebie decyzją od chwili 
jej doręczenia stronie. To znaczy że poza przypadkami przewidywanymi przez prawo nie może w 
tej decyzji dokonywać absolutnie żadnych zmian, czy też poprawek, łącznie z przecinkami, 
kropkami.

 Mianem rektyfikacji obejmujemy przypadki usuwania z decyzji (oczyszczania decyzji)  drobnych 
wad i uchybień. 

Wyróżniamy 3 sytuacje, w których owa rektyfikacja może nastąpić. 

1) Pierwsza polega na uzupełnieniu decyzji co do rozstrzygnięcia o prawach, czy obowiązkach.

Względnie co do pouczenia o przysługujących od decyzji środkach prawnych, a także w 
zakresie sprostowania pouczenia o owych środkach prawnych.

2) Drugi rodzaj rektyfikacji to sprostowanie oczywistych błędów pisarskich i rachunkowych w 

decyzji. 

3) Trzeci rodzaj rektyfikacji to wykładnia decyzji ( wyjaśnienie wątpliwości co do treści 

decyzji).

Ad 1- w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji strona może wystąpić do organu który decyzje 
wydał z wnioskiem o  uzupełnienie decyzji w podanym wyżej zakresie, czyli co do rozstrzygnięcia, 
względnie pouczenia o środkach prawnych przysługujących od decyzji. Względnie może zażądać 
sprostowania owego pouczenia. 

Przykłady

–

posiadamy działkę na której chcemy wybudować dom, tam gdzie ten dom chcemy 
pobudować rośnie 10 drzew. Jeśli wytniemy drzewa bez pozwolenia, to otrzymamy kare  
pieniężną .  Chcemy wyciąć 10 drzew a organ wydał pozwolenie na wycięcie 9 drzew. 
Natomiast nie ma nic na temat dziesiątego drzewa. Występujemy o uzupełnienie decyzji o 
rozstrzygnięcie co do dziesiątego drzewa, czy można je wyciąć czy nie.;

–

otrzymujemy decyzje, w której nie ma  nic na temat prawa złożenia odwołania  i nie wiemy 
jak ją można zakwestionować.

Od 11.04.2011 organ administracji może dokonywać tego rodzaju rektyfikacji nie tylko na 
wniosek jak było do tej pory ale również z urzędu,   w terminie 14 dni od dnia doręczenia 
decyzji stronie. Analogiczne rozwiązanie przewidziano w ordynacji podatkowej, ale organ 
podatkowy nie jest ograniczony żadnym terminem przy uzupełnieniu z urzędu bądź sprostowaniu 
pouczenia, może to zrobić po 2 tygodniach, po miesiącach, po 5 latach. Natomiast na gruncie kpa 
jest termin 14 dni.

 Zgodnie z art 111 §1 b  Uzupełnienie albo odmowa uzupełnienia decyzji następuje  w drodze 
postanowienia. 
Nie ma nic na temat zaskarżalności tego uzupełnienia, co oznacza, że  na to postanowienie nie 
przysługuje zażalenie. 
Jednocześnie ustawodawca w tym paragrafie 1b stwierdza, że uzupełnienie lub odmowa 
uzupełnienia decyzji następują w drodze postanowienia. Nie stwierdził jednak nic na temat formy 
prawnej w jakiej następuje sprostowanie pouczenia co do środków prawnych przysługujących od 
decyzji.

  Art. 111§ 2  stanowi, że w przypadku wydania postanowienia, o którym mowa w paragrafie 1b, 
termin dla strony do wniesienia środka prawnego od decyzji podlegającej rektyfikacji biegnie 
dopiero od dnia doręczenia lub ogłoszenia owego postanowienia z paragrafu 1b. →To znaczy, że 
jeżeli w decyzji napisano, że można złożyć odwołanie w terminie 14 dni, a strona w terminie 14 dni
nie składa odwołania tylko występuje o uzupełnienie decyzji co do rozstrzygnięcia, czy co do 
pouczenia o środkach prawnych, to termin do wniesienia odwołania od owej pierwotnej decyzji, tak
naprawdę rozpocznie swój bieg dopiero od dnia doręczenia bądź ogłoszenia postanowienia w 
przedmiocie owego uzupełnienia decyzji.

 Art 111 może być nadużywany do przedłużania terminów do składania środków zaskarżenia.

 Przykładowo jeżeli dziś otrzymujemy negatywną decyzje dotyczącą bardzo ważnej dla nas sprawy 
i chcemy się od niej odwołać ( mamy na to 14 dni) ale jutro wyjeżdżamy na wakacje do Hiszpanii. 
W takiej sytuacji  jeśli nie chcemy zrezygnować z wakacji musimy napisać pismo do organu- „Na 
podstawie art 111 KPA uprzejmie proszę o uzupełnienie decyzji nr … z dnia... co do 
rozstrzygnięcia. Uzasadnienie- decyzja z dnia nie zawiera rozstrzygnięcia co do całości sprawy i 
dlatego wnoszę o  uzupełnienie decyzji co do rozstrzygnięcia. Gdyby decyzja zawierała pełne 
rozstrzygnięcie to nie wnosiłbym o pełne rozstrzygnięcie, ale ponieważ decyzja nie zawiera pełnego
rozstrzygnięcia, to wnoszę” -( jest to całkowicie bezzasadny wniosek) . Następnie prosimy zaufaną 
osobę aby nadała tą przesyłkę listem poleconym za parę dni (max 14). Przesyłka trafi do organu, 
organ wyda postanowienie o odmowie uzupełnienia decyzji. Wyśle to listem poleconym, nas w 
domu nie ma, bo jesteśmy na wakacjach, obowiązuje zasada dwukrotnego awizo. Rezultat będzie 
taki, że jak wrócimy z wakacji to odbierzemy przesyłkę z poczty i będziemy mieli 2 tygodnie na 
sporządzenie odwołania od decyzji.

Można wnosić o :

–

uzupełnienie co do rozstrzygnięcia ( o ilość drzew, ilość pieniędzy itd.)

–

uzupełnienie co do pouczenia o środkach prawnych ( odwołanie, wniosek o ponowne 
rozpatrzenie sprawy, powództwo do sądu powszechnego)

–

sprostowanie pouczenia co do środka prawnego

ustawodawca przewidział wyłącznie formę prawną w jakiej organ będzie rozstrzygał o uzupełnieniu
decyzji- art 111 § 1b i nawiązał do niego w art 111 §2, że w przypadku wydania takiego 
postanowienia termin do zaskarżenia decyzji rozpocznie swój bieg od dnia doręczenia lub 
ogłoszenia tego postanowienia. 
Ustawodawca zapomniał napisać w jakiej formie organ będzie rozstrzygał wniosek o sprostowanie 
pouczenia co do środka prawnego. Jeżeli ktoś wpadłby na to żeby taki wniosek sporządzić to 
może występować z takim wnioskiem ale ten wniosek nie przesunie mu terminu do wniesienia 
odwołania. A jeśli ktoś będzie chciał czekać na rozstrzygnięcie organu w tej kwestii to wszystko 
jedno w jakiej formie ono zapadnie, czy w formie postanowienia, czy w formie pisma to i tak 
będzie już za późno na wniesienie odwołania, a jeżeli to ewentualnie razem z odwołaniem trzeba 
składać wniosek o przywróceniu uchybionego terminu i wykazywać, że brak jest winy po  naszej 
stronie w uchybieniu tego terminu.

Ad 2) wszelkie błędy pisarskie i rachunkowe w imionach, nazwiskach, adresach organ prostuje w 
trybie art 113 par.1 i 3 w formie postanowienia na które służy zażalenie.

Ad3) wyjaśnienie wątpliwości w wydanych przez organ decyzjach. Może to nastąpić w drodze 
postanowienia na które służy zażalenie, ale wyłącznie na żądanie strony lub organu egzekucyjnego.

Zgodnie z art 112 błędne pouczenie w decyzji co do środków prawnych nie może szkodzić 

stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. Czyli jeżeli organ napisze przez pomyłkę, że 
można złożyć odwołanie w terminie 41 dni zamiast 14. Część orzecznictwa przyjmuje, że jeżeli 
strona złożyła odwołanie zgodnie z owym błędnym pouczeniem to złożyła odwołanie w terminie i 
to odwołanie musi być merytorycznie rozpoznane.  A część orzecznictwa przyjmuje, że nie.

 Decydujące znaczenie ma KPA, który przewiduje, że odwołanie składa się w terminie 14 dni, 
natomiast okoliczność, że błędnie pouczono stronę co do prawa wniesienia odwołania może 
ewentualnie stanowić przesłankę do  składania wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, czyli
przesłankę do wykazania, że strona bez własnej winy uchybiła terminowi. ale to jest dużo dłuższy 
tryb, który może być zastosowany tylko na wniosek

ugoda administracyjna

ugoda- to porozumienie stron zawarte przed organem administracji w spornych kwestiach 
dotyczących rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej. POROZUMIENIE STRON !!! nigdy 
porozumienie strony z organem !!! . 

Przesłanki spełnienie których umożliwi zawarcie ugody określa art 114 KPA

–

sprawa musi mieć charakter zawisły- czyli sprawa która została wszczęta ale jeszcze nie 
została zakończona, czyli sprawa, która się toczy.

–

za zawarciem ugody musi przemawiać charakter sprawy. Czyli sprawa musi się 
nadawać do zawarcia przez strony porozumienia ze sobą

–

musi się owo zawarcie ugody przyczynić do przyspieszenia lub uproszczenia 
postępowania

–

zawarciu ugody nie może sprzeciwiać się przepis prawa. Chodzi o przepis prawa zawarty
w ustawie materialnoprawnej.

W postępowaniu administracyjnym bardzo rzadko zawierane są ugody administracyjne dlatego, że 
warunkiem sine qua non jest istnienie w postępowaniu co  najmniej dwóch stron o spornych 
interesach. A najczęściej mamy do czynienia z jedną stroną np. pozwolenie na broń
To incydentalne sytuacje kiedy w postępowaniu administracyjnym w Polsce jest zawierana ugoda. 
Tak samo jak incydentalne są przypadki, w których w postępowaniu przed sądem administracyjnym
może mieć miejsce mediacja. 

Mediacja może mieć miejsce:
Jest w prawie budowlanym taki przepis zgodnie z którym w drodze decyzji administracyjnej 
możliwe jest czasowe zajęcie cudzej nieruchomości (wejście na tą nieruchomość) . Dotyczy to 
sytuacji kiedy cudza nieruchomość niezbędna jest do wykonania robót budowlanych na sąsiedniej 
nieruchomości. Ściana szczytowa jakiegoś budynku stoi w granicy nieruchomości, żeby naprawić tą
ścianę trzeba ustawić rusztowanie na sąsiedniej nieruchomości. Jeżeli nie ma zgody między 
sąsiadami  organ administracji może wydać decyzje o zajęciu tej nieruchomości we wskazanym 
przez organ terminie, ale można przeprowadzić mediację dzięki której strony dojdą do 
porozumienia.

 Techniczne Przesłanki zawarcia ugody zawarte są w art 115-117 

Samo zawarcie ugody, która

 

  jest zawsze zawierana przed organem administracji i sporządzana 

 

 

przez ten organ,

 

  nie powoduje jeszcze, że ugoda wchodzi do obrotu prawnego. 

 

 Ugoda bowiem 

 

 

wymaga zatwierdzenia w drodze postanowienia 

 

 (na które służy zażalenie) przez organ przed 

 

 

którym została  zawarta.

Pracownik organu administracji spisuje punkt po punkcie postanowienia ugody, elementy co do 
których strony się dogadały. Spisane porozumienie podpisują strony oraz pracownik.
Tak spisane porozumienie nie ma jeszcze mocy prawnej i nie będzie jej miało tak długo aż nie 
zostanie wydane postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia względnie odmowy zatwierdzenia 
ugody, na które to postanowienie służy zażalenie.. 

Art 118 par 3 określa kiedy organ odmówi zatwierdzenia ugody. 
Organ administracji publicznej odmówi zatwierdzenia ugody:

–

zawartej z naruszeniem prawa

–

nie uwzględniającej stanowiska organu, o którym mowa a paragrafie 2 art 118 

–

naruszającej interes społeczny bądź słuszny interes stron

!!!!Jeżeli ugoda zostanie zatwierdzona to wywołuje ona takie same skutki prawne jak decyzja 
wydana w toku postępowania administracyjnego. !!! (

ważne na egzamin

)

Z godnie z art 122 w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 8 dotyczącym ugody, do ugody i 
postanowienia w sprawie jej zatwierdzenia lub odmowy zatwierdzenia stosuje się odpowiednio 
przepisy dotyczące decyzji.

Czyli moc prawna ugody jest taka sam jak moc prawna decyzji administracyjnej.

POSTANOWIENIE

postanowienia są drugim obok decyzji rodzajem aktu administracyjnego wydawanego w 
postępowaniu administracyjnym. Co do zasady nie rozstrzygają one o istocie sprawy, ale 
wyłącznie o kwestiach procesowych pojawiających się w toku postępowania. Jeden jedyny 
wyjątek- tym wyjątkiem jest postanowienie o zatwierdzeniu albo odmowie zatwierdzenia ugody 
(ono rozstrzyga o istocie sprawy). 

Przykłady postanowień;

–

zawieszenie postępowania

–

dopuszczenie dowodu

–

przywrócenie terminu uchybionego

–

ukaranie grzywną a świadka niewłaściwie zachowującego się na rozprawie

–

nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności 

(elementy postanowienia są prawie identyczne jak elementy decyzji)
różnice między elementami decyzji i elementami postanowienia

–

adresatem postanowienia nie zawsze będzie strona ( adresatem decyzji zawsze jest strona)
jeżeli świadek niewłaściwie się zachowuje na rozprawie to organ nakłada na świadka 
grzywnę, a nie na stronę. Ów świadek jest adresatem postanowienia.

–

podstawą prawną decyzji co do zasady są przepisy prawa materialnego, natomiast podstawą 
prawną postanowienia co do zasady są przepisy KPA 

–

tak jak zasadą jest, że decyzja musi zawierać uzasadnienie ( wyjątkowo w sytuacji opisanej 
w paragrafie 4 art 107 można odstąpić od tego), postanowienie będzie zawierało 
uzasadnienie wyłącznie wtedy

* gdy służy na nie środek prawny, czyli zażalenie, wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, 

skarga do sądu

* albo gdy zostało ono wydane na skutek wcześniejszego złożenia zażalenia. 

Na piśmie doręcza się wyłącznie  te postanowienia na które służy zażalenie bądź skarga do 
sądu. W pozostałych przypadkach istnieje możliwość wydawania postanowień w formie 
ustnej.

Wśród postanowień wydawanych na podstawie KPA wyróżniamy: 

–

postanowienia na które służy zażalenie

–

postanowienia na które zażalenie nie służy. 

Zasada jest taka, że na postanowienie służy zażalenie wyłącznie jeżeli kodeks tak 
stanowi. 

Jeżeli konkretny przepis kodeksu expressis verbis stanowi, że na postanowienie takie, a 
takie służy zażalenie. 

Jeżeli kodeks milczy albo stanowi, że postanowienie takie a takie jest ostateczne- oznacza to
niedopuszczalność złożenia zażalenia. Jeżeli nic w kodeksie przy okazji konkretnego 
postanowienia dotyczącego danej sprawy nie ma na temat zażalenia, zażalenie nie 
przysługuje.

Art 126

Do postanowień stosuje się odpowiednio ( albo w pełnym brzmieniu albo z pewnymi zmianami, 
wynikającymi z charakteru regulacji prawnej) w sposób odpowiedni przepisy:

–

art 105 – dotyczy umorzenia postępowania administracyjnego- co oznacza, że możliwe jest 
umorzenie postępowania w przedmiocie postanowienia.

–

Art 107 § 2-5- dotyczy uzasadnienia decyzji, odpowiednio stosowany ten przepis oznacza, 
że stosujemy ten przepis w odniesieniu do uzasadnienia postanowienia i wszelkie odnośniki 
zawarte w tym artykule dotyczące decyzji zastąpimy postanowieniem 

–

art 109- 113- są to przepisy dotyczące związania organu wydanym przez siebie 
postanowieniem, a także rektyfikacji decyzji. Oznacza, to ze można prowadzić 
postępowanie co do uzupełnienia postanowienia co do jego rozstrzygnięcia, że można 
prostować w postanowieniu oczywiste błędy pisarskie i rachunkowe

Druga część przepisu art 126-  a do postanowień od których przysługuje zażalenie, oraz do 
postanowień określonych w art 134- również art 145-135 oraz 156- 159, z tym, że zamiast decyzji o
której mowa w art 151 §1 i art 158 §1, wydaje się postanowienie.

Czyli do postanowień określonych w art 134 (dotyczy on postanowienia o niedopuszczalności 
odwołania albo o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania) Stosuje się odpowiednio artykuły  
dotyczące dwóch nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego- trybu wznowienia 
postępowania i trybu stwierdzenia nieważności decyzji. 

To znaczy tyle, że postanowienia na które służy zażalenie mogą być wzruszane także w 
nadzwyczajnych trybach postępowania- w trybie wznowienia postępowania i w trybie 
stwierdzenia nieważności.

Oczywiście przepisy dotyczące wznowienia postępowania i stwierdzenia nieważności muszą być 
odpowiednio stosowane, modyfikowane na użytek przedmiotu postępowania. Nie będę one 
dotyczyły stwierdzenia nieważności decyzji, a stwierdzenia nieważności postanowienia. 

Reasumując:
Art 126  składa się z dwóch części. :

–

Cześć pierwsza dotyczy tych przepisów odnoszących się do decyzji, które będziemy 
stosowali odpowiednio do wszystkich postanowień.

–

A druga część będzie dotyczyła tych przepisów dotyczących decyzji, które będziemy 
stosowali wyłącznie do postanowień na które służy zażalenie i tych postanowień o których 
mowa w art 134 .

Postępowanie przed organem II instancji

 Jedną z zasad ogólnych postępowania jest zasada dwuinstancyjności tego postępowania.

 Omawiając zasady mówiliśmy o tym, że dwuinstancyjność polega na dwukrotnym merytorycznym
rozpoznaniu sprawy, przez co do zasady dwa różnej rangi organy administracji:

1) Organ, który wydał decyzje w pierwszej instancji
2)  i organ wyższego nad nim stopnia. 

Wyjątkowo dwuinstancyjność będzie polegała na tym, ze ten sam organ który wydał decyzje
jeszcze raz będzie rozpoznawał sprawę, ale wyłącznie w sytuacji w której nad owym 
organem nie ma już organu wyższego stopnia.  

W żadnym przypadku nie można utożsamiać dwuinstancyjności z kontrolą sprawowaną przez 
organ drugiej instancji nad orzecznictwem organu pierwszej instancji. Ponieważ organ odwoławczy
( organ drugiej instancji) nie kontroluje rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, ale jeszcze raz 
od początku rozpoznaje sprawie.
 Z jednym ważnym zastrzeżeniem- co do zasady ów organ odwoławczy nie prowadzi własnego 
postępowania dowodowego, a korzysta z materiałów dowodowych zgromadzonych przez organ 
pierwszej instancji. Może z nich wyprowadzić jednak zupełnie inne środki dowodowe niż organ 
pierwszej instancji. Jednocześnie całkowicie niedopuszczalne jest aby w sytuacji w której organ 
pierwszej instancji praktycznie nie zgromadził żadnych dowodów albo w ilości zupełnie śladowej 
te dowody zebrał, a  organ odwoławczy sam ustalił stan faktyczny sprawy.
 Dlaczego?
Naruszyłby  w ten sposób zasadę dwuinstancyjności. W praktyce bowiem sprawa nie byłaby 
dwukrotnie rozpoznana, ale jedynie raz, właśnie przez organ drugiej instancji. Strona byłaby w ten 
sposób pozbawiona  jednej instancji, bo to co zrobił organ pierwszej instancji, że bez materiału 
dowodowego orzekł w sprawie to jest kpina, a nie rozstrzygnięcie sprawy. Czyli organ drugiej 
instancji przeprowadzając w całości postępowanie dowodowe zastąpiłby organ pierwszej instancji.

 Ale jakie konsekwencje miałoby to dla strony?  Jeżeli strona by się nie zgadzała z ustaleniami 
zebranymi przez organ drugiej instancji, to nie mogłaby w drodze odwołania tego podnosić, bo 
postępowanie jest dwuinstancyjne. 

Zgodni z art 127 od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy odwołanie wyłącznie do 
jednej instancji, a organem właściwym do jego rozpatrzenia jest organ wyższego stopnia w 
rozumieniu art 17 , chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy. 

Czasami się zdarza ze ustawy materialnoprawne określają nie tylko organ pierwszej instancji ale 
także organ, który będzie rozpatrywał odwołanie od decyzji wydanej prze organ pierwszej instancji.

 Może się zdarzyć, że tym organem odwoławczym nie będzie organ wyższego stopnia w 
rozumieniu art 17 KPA, a organ wskazany przez ustawodawce. 

ODWOŁANIE

Odwołanie jest niesformalizowanym środkiem prawnym- to znaczy tyle, że nie wymaga ono 
żadnych szczególnych zasad, czy elementów swojej treści. Poza tym, że ma z niego wynikać że 
strona jest niezadowolona z decyzji. 

Czyli można sobie wyobrazić odwołanie o treści: decyzja tak a taka nie podoba mi się albo proszę 
zmienić decyzje nr z dnia. 
Oczywiście odwołanie jest pismem w rozumieniu kodeksu, a każde pismo zgodnie z art 63 musi 
zawierać określone minimum elementów- od kogo pochodzi, do kogo jest skierowane, podpis.

Termin do wniesienia odwołania to 14 dni od doręczenia lub ogłoszenia decyzji. 

Składamy odwołanie do organu wyższego stopnia ale nie bezpośrednio tylko za 
pośrednictwem tego organu który wydał decyzje w pierwszej  instancji. 

Czyli odwołanie od decyzji wójta do samorządowego kolegium odwoławczego za pośrednictwem 
wójta.
 Dlaczego taki tryb? Nie bezpośrednio do organu właściwego do rozpatrzenia, ale za 
pośrednictwem organu, który wydał decyzje?

–

Wzgląd pierwszy-  techniczno-praktyczy- organ pierwszej instancji ma akta sprawy i tak te 
akta będzie trzeba przesłać do organu odwoławczego.

–

 Drugi wzgląd o wiele ważniejszy- organ pierwszej instancji na podstawie art 132 może 
dokonać autoweryfikacji zwanej również samokontrolą wydanej przez siebie decyzji.

* Zgodnie z tym przepisem jeżeli uzna ten organ który decyzje wydał, że odwołanie 
zasługuje w całości na uwzględnienie to może wydać nową decyzje która uchyli lub zmieni 
decyzje dotychczasową. 

W całości to znaczy w całości! W takim przypadku organ pierwszej instancji który dokonał 
autoweryfikacji decyzji nie będzie przesyłał już odwołania razem z aktami sprawy do 
organu wyższego stopnia, on sam załatwił kwestie odwołani bowiem uchylił lub zmienił 
swoją ową decyzje. Nowa jego decyzja będzie w dalszym ciągu posiadała przymiot decyzji 
organu pierwszej instancji,  to znaczy że od tej decyzji znowu będzie służyło dowołanie do 
organu wyższego stopnia, składane w takim samym trybie (Do organu wyższego stopnia ale 
za pośrednictwem organu pierwszej instancji. 

*Jeżeli zaś organ pierwszej instancji uzna, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie ale nie 
w całości tylko w części, to nie może dokonać autoweryfikacji decyzji, tylko musi przesłać 
odwołanie razem z aktami do organu wyższego stopnia. 

Zasadą rządząca postępowaniem odwoławczym jest to że przed upływem terminu do wniesienia 
odwołania ( co do zasady 14 dni, nie licząc dnia w którym doręczono lub ogłoszono decyzję) 
decyzja nie podlega wykonaniu. 
Wniesienie zaś odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji ( wniesienie odwołania w 
terminie powoduje, że okres w którym decyzja organu pierwszej instancji nie podlega wykonaniu 
przesuwa się w czasie aż do momentu wydania decyzji przez organ drugiej instancji, czyli decyzji 
ostatecznej).

Dziś jest 14 dzień od doręczenia jakiejś decyzji. Albo do północy zostanie złożone odwołanie albo 
nie. 

*Jeżeli do północy odwołanie nie zostanie złożone, o północy decyzja organu pierwszej instancji 
uzyskuje przymiot ostateczności i podlega wykonaniu- jeżeli będzie nakładała obowiązki, a 
obowiązki nie zostaną wykonane egzekucja administracyjna może być wszczęta. 

*Ale jeżeli dzisiaj o północy zostanie wniesione odwołanie to ten okres w którym decyzja nie 
podlegała wykonaniu przesunie się w czasie aż do momentu, w którym zostanie wydana decyzja 
ostateczna. 

Są trzy wyjątki od tej zasady:

–

decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Art 108 stanowi o rygorze 
natychmiastowej wykonalności. Może on być nadany w decyzji organu pierwszej instancji 
gdy jest to niezbędne ze względu na:

* ochronie zdrowia lub życia ludzkiego 

*albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami 

*bądź też ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony. 

Jakiś most grozi zawaleniu i organy nadzoru budowlanego wydają decyzje zakazującą 
eksploatacji tego mostu. Ale przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie 
podlega wykonaniu, a wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie decyzji. Taka sytuacja 
mogłaby grozić życiu ludzkiemu. W takim przypadku decyzji organu pierwszej instancji 
może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Co oznacza tyle, że dowoływać się 
od decyzji można, ale wykonać ją trzeba. 

Taki rygor może być nadany decyzji:
* w momencie jej wydawania ( będzie wtedy jednym z elementów decyzji takim samym jak
np. podpis, warunek, zlecenie)

*czy tez może być nadany decyzji już po jej wydaniu w drodze postanowienia na które 
służy zażalenie.

–

Wyjątkiem jest okoliczność, że decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z mocy 
ustawy. 

–

Decyzja podlega wykonaniu mimo że nie upłynął termin do wniesienia odwołania gdy 
jest zgodna z żądaniami wszystkich stron.
 Pojęcie wszystkie strony jest pojęciem szerokim i obejmuje również jedną stronę jeżeli w 
postępowaniu występuje wyłącznie jedna strona. Jeżeli decyzja będzie zgodna z żądaniem 
wszystkim stron to podlega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania.

Organy administracji bardzo nie lubią stosować art 130 par 4 dlatego, że czasami się okazuje że 
strona zmienia zdanie i to co się stronie bardzo podobało przestaje się jej podobać, a decyzja już 
została wykonana.

Organ pierwszej instancji nie jest uprawniony do badania dopuszczalności odwołania oraz 
dochowania terminu do wniesienia odwołania, jest to wyłączna kompetencja organu 
odwoławczego. 

Nawet więc gdy odwołanie złożono po upływie 5 lat od doręczenia decyzji stronie, organ pierwszej 
instancji musi przesłać to odwołanie razem z aktami sprawy do organu wyższego stopnia. Tylko 
organ wyższego stopnia ( organ odwoławczy) w trybie art 133  jest władny stwierdzić 
niedopuszczalność odwołania bądź uchybienie terminu do jego wniesienia.  

W art 134 jest mowa o tym, że organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia 
niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Postanowienie w 
tej sprawie jest ostateczne.

To są dwie różne sytuacje, czym innym jest uchybienie terminu do wniesienia odwołania, a 
czym innym jest niedopuszczalność odwołania. 

Odwołanie jest niedopuszczalne w przypadku gdy:

•

jest składane od decyzji organu drugiej instancji

•

albo od decyzji co do której z mocy przepisów szczególnych nie przysługuje odwołanie 

•

albo jeżeli składa to odwołanie podmiot który nie jest stroną. 

Organ odwoławczy nie przeprowadza własnego postępowania dowodowego, bazuje na materiale 
dowodowym zgromadzonym przez organ pierwszej instancji ale na podstawie art 136 kpa organ 
odwoławczy może z urzędu bądź na wniosek strony  przeprowadzić uzupełniające postępowanie 
dowodowe ( jeżeli nie przeprowadzono postępowania dowodowego, to nie można przeprowadzić 
postępowania uzupełniającego). Uzupełniające  postępowanie dowodowe może przeprowadzić sam 
organ odwoławczy albo może zlecić przeprowadzenie tego  postępowania dowodowego organowi 
pierwszej instancji.