1. Obieg chłodniczy Linde’go w układzie p-v, T-s, lgp-h i jego parametry w przedstawieniu 
analitycznym i graficznym. 

 
 Obieg Lindego w chłodziarce. Poniżej prezentujemy lewobieżny obieg Lindego realizujący dwie 
przemiany izobaryczne i dwie przemiany izentropowe w obszarze dwufazowym. Dzięki temu również i 
obieg lewobieżny może podnieść swą sprawność i zbliżyć się do sprawności obiegu Carnota. Na rys.W.4.12 
pokazano schemat sprężarkowej chłodziarki, w której jedną z przemian izentropowych zastąpiono 
przemianę izentalpową (i) realizowaną przez zawór dławiący. Tak więc obieg chłodniczy składa się z 
czterech przemian: '43−const= 1 – 2 sprężanie adiabatyczne, 2 – 3 izobaryczne ochładzanie czynnika, 3 – 4 
dławienie izentalpowe, 4 – 1 izobaryczne ogrzewanie czynnika.  
 

 

Rys.W.4.12.Schemat sprężarkowej chłodziarki parowej: 1– sprężanie czynnik2−achłodniczego, – 
odprowadzanie ciepła (skraplanie) czynnik32−achłodniczego, – dławienie (rozprężanie) w zaworze 
dławiącym, 3 -rozprężanie w maszynie rozprężającej, - doprowadzenie ciepła do czynnika chłodniczego 
(parowanie). 4−3'4−14− Do zaworu dławiącego doprowadza się ciecz chłodniczą (proekologiczny freon) o 
wysokiej prężności i temperaturze otoczenia T. W zaworze następuje dławienie cieczy do ciśnienia i 
temperatury T, po czym czynnik zaczyna w komorze chłodniczej gwałtownie wrzeć pobierając z komory 
ciepło od produktów chłodzonych. Następnie czynnik przepływa przez sprężarkę zmieniając temperaturę T 
na T i ciśnienie na. Po wyjściu ze sprężarki czynnik przepływa przez wysokociśnieniowy wymiennik, w 
którym izobarycznie oddaje ciepło do otoczenia tak długo aż stanie się cieczą o temperaturze T równej 
temperaturze otoczenia. 314p4214pp=2p3 

 

 
Rys.W.4.13. Suchy obieg Lindego na diagramie T – s. Bardziej zaawansowanym urządzeniem chłodniczym 
jest chłodziarka absorpcyjna działająca na zasadzie sprężu termicznego czynnika roboczego. 
 
Obieg lewobieżny Lindego – jest to obieg ziębiarki lub pompy grzejnej 
sprawność termiczna ogólnie lewobieżny 

p 

v 

K 

1 

2 

3 

4 

Po 

Pk 

Qw > Qd 



t

=efekt użyteczny urządzenia/Qd 

Chłodnica pobiera ciepło Qd o temp niższej niż temp otoczenia T II otrzymuje pracę /Lob/ i oddaje ciepło 
Qw do źródła o temperaturze wyższej(otoczeniu) 
Lob=Qw-Qd 

Sprawność ziębiatrki

1





Lob

Qw

L



 

Spraw termiczna

1





Lob

Qw

g



 

 
Pompa  grzejna  pobiera  ciepło  z  otoczenia  Qd  otrzymuje  pracę  i  dostarcza  ciepło  Qw  do  żródeł  o 
temperaturze wyższej od temp otoczenia  
Obiegi odwracalne składają się tylko z przemian odwracalnych . Równanie bilansu (czy obieg jest czy nie 
jest odwracalny ) ma postać Qd-Qw=Lob 

 

 
Obieg  chłodniczy  Linde’go  w  układzie  p-v,  T-s,  lgp-h  i  jego  parametry  w  przedstawieniu 
analitycznym i graficznym 
Brakujący obieg p-v: 
 
 
 
 
 
 
         
   
 
 
 
  

1-2-3-4 – praca obiegu 

 
 
2.Obieg  chłodniczy  Linde’go  w  układzie  p-v,  T-s,  lgp-h  i  jego  parametry  w  przedstawieniu 
analitycznym i graficznym 

Obieg Linde’go jest teoretycznym obiegiem chłodniczym, który uwzględnia zarówno własności 

czynnika,  jak  i  proponuje  urządzenia,  albo  inaczej  elementy  instalacji,  do  realizacji  poszczególnych 
przemian.  Stąd  jest  on  niejako  opracowany  na  potrzeby  opisu  obiegu  realizowanego  w  sprężarkowych 
urządzeniach  chłodniczych.  Obieg  Linde’go  składa  się  z  przemian  odwracalnych  z  wyjątkiem 
nieodwracalnej przemiany dławienia (rozprężania izentalpowego).  

p

o

m

p

a

k

o

c

i

o

l

g

e

n

e

r

a

t

o

r

T

N

e

e

n

e

r

g

i

i

e

l

e

k

t

r

s

k

r

a

p

l

a

c

z

t

w

2

t

w

1

N

i

t

u

r

b

i

n

a

P

h

1

2

3

4

K

Pk

Po

qo

l

qk

oddawanie ciepła

pobieranie ciepła

sp

ręża

nie

ro

zp

ręża

ni

e

T

s

1

K

2

3

4

Tk

To

Qo

Qk

L

 

 

Charakterystyczne parametry obiegu zależą od rodzaju użytego czynnika. Stan pary przed 

sprężaniem odpowiada punktowi 1 (punkt 1 leży na linii pary suchej nasyconej), stan po sprężeniu 
izentropowym – 2. Stan cieczy na wyjściu ze skraplacza określa izobara 2-3 (punkt 3 leży na linii cieczy 
wrzącej), stan pary na wyjściu z parownika określa izobara 4-1. Rodzaj takich przemian określa 
jednocześnie urządzenia do realizacji obiegu (sprężarka, skraplacz, zawór dławiący, parownik). 
Energetyczny bilans obiegu chłodniczego ma postać: 

L

Q

Q

o

k





 

gdzie:  

k

Q

 - ilość ciepła uzyskanego w skraplaczu,  

o

Q

- ilość ciepła pobranego w parowaczu,  

L

  - praca dostarczona do sprężarki. 

Istnieje jeszcze obieg mokry Linde’go jednak w praktyce się go nie stosuje. 
Obieg p-v niech sobie każdy sam przygotuje.