background image

12 

 

7  Projektowanie nowej więźby dachowej w stylu 

barokowym 

    Wprowadzenie 

Celem tego rozdziału jest zaprojektowanie nowej więźby dachowej w stylu 

barokowym, będzie to konstrukcja dachu polskiego. Wykonanie nowej więźby jest 
niezbędne, ponieważ aktualna konstrukcja jest konstrukcją powojenną o małej 
wartości historycznej oraz bardzo złym stanie technicznym grożącym katastrofą 
budowlaną.  

 
Aby poprawnie zaprojektować więźbę dachową należy wyznaczyć obciążenia 

działające na konstrukcję w tym od ciężaru własnego, działania wiatru oraz śniegu. 
W tym celu niezbędne jest używanie Polskiej Normy. Siły przekrojowe wykonane 
będą za pomocą programu komputerowego „Soldis projektant ver.7.0”.  

 

Zasady zestawiania obciążeń oddziałujących na konstrukcje  

Zestawienie obciążeń wykonano z użyciem EC1 – Oddziaływania na 

konstrukcje. (PN-EN-1991-1-3 oraz PN-EN-1991-1-4) 

Obciążenie śniegiem 

Obciążenie śniegiem dachu należy ustalić następująco: 

 

=

×

×

×

 

 

(4.1) 

Gdzie: 

−  

ół

 

ł  

ℎ  

−  

ół

 

 

−  

ół

 

 

−  

ść  ℎ

 

ąż

 ś

 

 

 

Piorunkowice woj. Opolskie strefa 1;  

280m n.p.m:  

 

0,007A–1,4 ≥ 0,70 

S

≥ 0,7 kN/m

2

 

0,007×280-1,4 = 0,56 

S

= 0,7 kN/m

 

Teren normalny: C

= 1,0 

Współczynnik termiczny dla dachu: C

= 1,0 

Współczynnik kształtu dachu: dla części nachylonej pod kątem 40

 

 

background image

13 

 

 u

1

 = 0,8(60-α)/30 = 0,8(60-40)/30 = 0,53 

 u

= 1,6 

 

 

 

 

Tak, więc:  

 

Obciążenie śniegiem połaci mniej obciążonej: 

 

= 0,53 × 1,0 × 1,0 × 0,7 = 0,371

/

 

 
 

Obciążenie śniegiem połaci bardziej obciążonej: 

       

= 1,6 × 1,0×1,0 × 0,7 = 1,12

/

 

 

Obciążenie wiatrem 

 

Strefa 1, V

b,0

 = 22m/s, q

b,0

 = 0,30kN/m

2

 

Przyjęto H = 11,40m, Kategoria terenu 3: z

= 0,3m, z

min

 = 5m 

 
Bazowa prędkość wiatru: 

V

b

 = C

dir 

× C

seazon

 × V

b,0

 

(4.2) 

Gdzie: 
C

dir 

-  współczynnik kierunkowy, zalecany przez normę C

dir

 = 1,0 

C

seazon

 – spółczynnik sezonowy, zalecany przez normę C

seazon 

= 1,0  

V

b,0

 – wartość podstawowa bazowej prędkości wiatru 

 

V

b

 = 1,0

 

× 1,0 × 22 m/s 

V

b

 = 22 m/s 

 
Średnia prędkość wiatru zależna od wysokości: 

 

v

m

(z) = c

r

(z)

 

× c

o

(z) × V

b

 

(4.3) 

Gdzie: 

c

r

(z) – współczynnik chropowatości: c

r

(z) = 0,81( )

0,19

 

(4.4) 

c

o

(z) – współczynnik rzeźby terenu, zalecany przez normę c

o

(z) =1,0 

V

– bazowa prędkość wiatru 

 
W przypadku gdzie H = z = 11,40m 

v

m

(11,40) = 0,81(

,

)

0,19

 

× 1,0 × 22 m/s 

v

m

(11,40) = 18,27 m/s 

 
 
 
 

background image

14 

 

Współczynnik ekspozycji: 

C

e

(z) = 1,89( )

0,26

 

(4.5) 

C

e

(11,40) = 1,89(

,

)

0,26

 

C

e

(z) = 1,96 

 
Wartość szczytowa ciśnienia prędkości: 
 

q

p

(z) = C

e

(z) 

× q

b

 

(4.6) 

Gdzie: 
q

b

 – wartość bazowa ciśnienia prędkości ze wzoru q

= 0,5×p× V

b

2

 

(4.7) 

p – gestość powietrza 1,25kg/m

3

 

p

 

= 0,5×1,25× 22

2

 = 302,5kg/m

= 0,30kN/m

2

 

q

p

(11,39) = 1,96 

× 0,30 kN/m

q

p

(11,39) = 0,59kN/m

2

 

 

Zestawienie obciążeń wiatrem na 1m

2

 połaci: 

 
A – pole powierzchni dachu;  A = 568,5m

2

A > 10m

2

  czyli wykorzystujemy wartości C

pe,10

 

 

w

e

 = q

p

(z

e

) × C

pe,10

 

(4.8) 

Gdzie:  
w

– ciśnienie wiatru na powierzchnie  

q

p

(z

e

) – wartość szczytowa ciśnienia prędkości 

C

pe,10

 – współczynnik ciśnienia zewnętrznego, wartości dla poszczególnych 

sektorów dachu interpolowano dla kąta 40

o

 

 
Dla kierunku wiatru 90

0

 

 
w

e

F

 = 0,59 × (-1,1) = -0,649 kN/m

2

 

w

e

G

 = 0,59 × (-1,4) = -0,826 kN/m

2

 

w

e

H

 = 0,59 × (-0,87) = -0,523 kN/m

2

 

w

e

I

 = 0,59 × (-0,5) = -0,295 kN/m

2

 

 
Do dalszych obliczeń przyjęto wartość jak dla połaci H = w

e

H

 = -0,523 

kN/m

2

 

 

Dla kierunku wiatru 0

0

 

 
w

e

F

 = 0,59 × (0,0) = 0 

w

e

F

 = 0,59 × (0,7) = 0,413 kN/m

2

 

w

e

G

 = 0,59 × (0,0) = 0 

w

e

G

 = 0,59 × (0,7) = 0,413 kN/m

2

 

background image

15 

 

w

e

H

 = 0,59 × (0,0) = 0 

w

e

H

 = 0,59 × (0,6) = 0,354 kN/m

2

 

w

e

I

 = 0,59 × (-0,2) = -0,118 kN/m

2

 

w

e

I

 = 0,59 × (0,0) = 0 

w

e

J

 = 0,59 × (-0,3) = -0,177 kN/m

2

 

w

e

J

 = 0,59 × (0,0) = 0 

 
Do dalszych obliczeń przyjęto wartości : 
 
w

e

G

 = 0,413 kN/m

2

 

w

e

H

 = 0,354 kN/m

2

 

w

e

J

 = -0,177 kN/m

2

 

w

e

I

 = -0,118 kN/m

2

 

 
Wartość obciążenia ciśnienia charakterystycznego wewnętrznego: 
w

k1

 = 0,2 × 0,59 = 0,118 kN/m

2

w

k2

 = -0,3 × 0,59 = -0,177 kN/m

2

 

Obciążenie ciężarem własnym: 

 

OBCIĄŻENIE STAŁE KROKWI 

Lp 

Wyszczególnienie  

Obciążenie 
charakterystyczne 

kN/m 

Wsp. 

Obciążenie 
obliczeniowe 

kN/m 

Ciężar dachówek (przyjęto) 

0,648 

1,2 

0,778 

Obc. Łatami 0,05x0,05x5,2 

0,013 

 

0,156 

Deskowanie pełne 
0,025x0,025x5,2 

0,033 

1,2 

0,039 

Folia  

0,010 

1,2 

0,120 

Ciężar krokwi 
0,20x0,12x5,2 

0,125 

 

0,150 

Wełna mineralna około 20cm 

0,080 

1,2 

0,096 

 

Suma 

0,909 

 

1,091 

OBCIĄŻENIE STAŁE KLESZCZY 

Lp 

Wyszczególnienie  

Obciążenie 
charakterystyczne 

kN/m 

Wsp. 

Obciążenie 
obliczeniowe 

kN/m 

Kleszcze 0,08x0,16x5,2 

0,067 

1,2 

0,080 

Deskowanie pełne 
0,025x0,025x5,2 

0,033 

1,2 

0,039 

Wełna mineralna około 16cm 

0,060 

1,2 

0,072 

 

Suma 

0,16 

1,2 

0,192 

Tabela 1 – Zestawienie obciążeń stałych na krokiew i kleszcze 

 
 
 
 

background image

16 

 

Projektowany rozstaw krokwi: 0,60m 
Klasa drewna: C30 drewno sosnowe 
Przekrycie wykonane z dachówki ceramicznej ‘Ambiente’ firmy CERATON 
Konstrukcja więźby: płatwiowo-kleszczowa z jedną ścianą stolcową  

 

Zestawienie obciążeń na 1m krokwi i kleszczy: 

Stałe:   

krokiew:  

g

k

 = 0,909 kN/m 

g

o

 = 1,091 kN/m 

 

 

 

kleszcze:  

g

k

 = 0,160 kN/m 

g

o

 = 0,192 kN/m 

Śnieg:  

q

s1

 = 0,371 × 0,6 = 0,22 kN/m 

q

s1o 

= 0,33 kN/m 

 

 

 

q

s2

 = 1,12 × 0,6 = 0,73 kN/m  

q

s2o 

= 1,095 kN/m 

Wiatr 1: 

w

e

H

 = -0,523 × 0,6 = -0,31 kN/m 

w

e

H

o

 = -0,495 kN/m 

 

 

 

w

e

G

 = 0,413 × 0,6 = 0,25 kN/m 

w

e

G

o

 = 0,375 kN/m 

 

 

 

w

e

H

 = 0,354 × 0,6 = 0,21 kN/m 

w

e

H

o

 = 0,315 kN/m 

 

 

 

w

e

J

 = -0,177 × 0,6 = -0,11 kN/m 

w

e

J

o

 = -0,165 kN/m 

 

 

 

w

e

I

 = -0,118 × 0,6 = -0,07 kN/m 

w

e

I

o

 = -0,105 kN/m 

Wiatr 2:  

w

k1

 = 0,118 × 0,6 = 0,07 kN/m 

w

o1

 = 0,105 kN/m 

w

k2

 = -0,177 × 0,6 = -0,11 kN/m 

w

o2

 = -0,165 kN/m 

 

Analiza statyczna 

Geometria ustroju 

 

 

 

Rys.10. Geometria ustroju płatwiowo-kleszczowego 

 

background image

17 

 

 

 

 

Rys.11. - Schemat statyczny wiązara 

 

 

 

 

 
 

Rys. 12. Schemat obliczeniowy 

background image

18 

 

 

 

Rys. 13. Wykres od działania sił osiowych 

 

 

 

Rys. 14. Wykres od działania sił tnących 

 

background image

19 

 

 

Rys. 15 Wykres od działania momentów zginających 

Maksymalne siły wewnętrzne:  

Maksymalny moment zginający przy połączeniu krokwi z kleszczami:  

M

max

 = 3,392 kNm 

N = 8,420 kN 

Maksymalny moment w przęśle pomiędzy kleszczami a kalenicą: 

M

max

 = 2,579 kNm 

N = 5,255 kN 

Maksymalna siła osiowa w miejscu połączenia krokwi z murłatą: 

N

max

 = 3,868 kN 

Maksymalna siła osiowa w przęśle: 

N

max

 = 5,976 kN 

M = 2,153 kNm 

Maksymalna siła tnąca w miejscu połączenia krokwi z kleszczami: 

T

max

 = 4,306 kN 

Maksymalna siła tnąca w miejscu połączenia krokwi z murłatą: 

T

max

 = 1,947 kN 

Maksymalne siły wewnętrzne w kleszczach: 

M

max

 = 1,356 kNm 

N

max

 = 1,985 kN 

T

max

 = 0,772 kN