74.SKARGA KONSTYTUCYJNA W POLSCE

Skarga konstytucyjna jest to szczególny środek prawny pozwalający jednostce na zwrócenie się do sądu 
konstytucyjnego  o zweryfikowanie ostatecznych  rozstrzygnięć władz publicznych,  o  ile rozstrzygnięcia  te 
naruszają konstytucyjnie zagwarantowane prawa bądź wolności skarżącego.

Prawo do skargi przysługuje każdemu podmiotowi prawa i wolności konstytucyjnej, a więc osobie fizycznej i 
prawnej. Podstawą skargi jest zarzut naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżącego, mogą to być 
wszystkie prawa i wolności pod warunkiem, że są sformułowane w Konstytucji, a skarga musi w sposób 
konkretny wskazywać, które prawo lub wolności zostały naruszone. Przedmiotem skargi może być tylko 
konkretnie określona ustawa lub inny akt normatywny i to tylko taki, który był podstawą ostatecznego 
rozstrzygnięcia w sprawie, na tle której wniesiono skargę. Wniesienie skargi dopuszczalne jest tylko w 
terminie 3 miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego 
ostatecznego rozstrzygnięcia.

76. SYSTEM ŹRÓDEŁ PRAWA STWORZONY PRZEZ KONSTYTUCJE RP

System źródeł prawa ma charakter dualistyczny. Jednym z najbardziej istotnych dokonań nowej Konstytucji 
było   wprowadzenie   rozróżnienia   przepisów   prawa   powszechnie   obowiązującego   oraz   przepisów   o 
charakterze wewnętrznym.

Przepisy   prawa   powszechnie   obowiązującego   zostały   ujęte   w   „zamknięty”   system   prawa.   Zamknięcie 
systemu źródeł prawa nastąpiło w 2 aspektach:

W aspekcie przedmiotowym  oznacza to, że Konstytucja wyczerpująco wymieniła formę aktów, w jakich 
mogą być zawierane normy o powszechnie obowiązującym  charakterze. Podstawowe  wyliczenie zostało 
zawarte w art. 87. art. ten zalicza do źródeł powszechnie obowiązującego prawa:

-           Konstytucję

-           Ustawy

-           Ratyfikowane umowy międzynarodowe

-           Rozporządzenia

-           Akty prawa miejscowego

Konstytucja i ustawy mają charakter aktów samoistnych.

W aspekcie podmiotowym  zamknięcie systemu źródeł powszechnie obowiązującego prawa oznacza, że 
Konstytucja wymieniła w sposób wyczerpujący katalog organów upoważnionych- na szczeblu centralnym- do 
stanowienia powszechnie obowiązującego prawa.