Operator_maszyn_ i_urzadzen_plastycznych_812[01].O1.03

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Tworzywa sztuczne i kompozyty

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Materiały ceramiczne

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Drewno. Materiały uszczelniające

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Badania właściwości metali i ich stopów

5.4.1. Ćwiczenia

5.5. Stopy żelaza

5.5.1. Ćwiczenia

5.6. Metale nieżelazne i ich stopy

5.6.1. Ćwiczenia

5.7. Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna

5.7.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie operator maszyn i urządzeń do obróbki
plastycznej 812[01].

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne,

−

wykaz umiejętności, jakie uczeń opanuje podczas zajęć,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

propozycje ćwiczeń, które mają na celu ukształtowanie u uczniów umiejętności
praktycznych,

−

ewaluację osiągnięć ucznia,

−

wykaz literatury, z jakiej można korzystać podczas zajęć,
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem:

−

pokazu z objaśnieniem,

−

tekstu przewodniego,

−

metody projektów,

−

ćwiczeń praktycznych.
Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od

samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

W celu przeprowadzenia sprawdzianu wiadomości i umiejętności ucznia, nauczyciel

może posłużyć się zamieszczonym w rozdziale 6 zestawem zadań testowych, zawierającym
zadania wielokrotnego wyboru.

W tym rozdziale podano również:

−

plan testu w formie tabelarycznej,

−

punktacje zadań,

−

propozycje norm wymagań,

−

instrukcję dla nauczyciela,

−

instrukcję dla ucznia,

−

kartę odpowiedzi,

−

zestaw zadań testowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

812[01].01

Techniczne podstawy zawodu

812[01].01.01

Przestrzeganie przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpożarowej i ochrony środowiska

812[01].02.02

Posługiwanie się dokumentacją

techniczną

812[01].01.03

Stosowanie materiałów

konstrukcyjnych i narzędziowych

812[01].02.04

Rozpoznawanie elementów maszyn

i mechanizmów

812[01].01.05

Analizowanie układów elektrycznych

i automatyki przemysłowej

812[01].01.06

Stosowanie mechanicznych technik

wytwarzania części maszyn

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji

programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

rozróżniać symbole chemiczne pierwiastków i związków,

−

opisywać budowę atomową gazów, cieczy, ciał stałych,

−

posługiwać się dokumentacją techniczną,

−

rozpoznawać materiały konstrukcyjne i narzędziowe,

−

selekcjonować, przechowywać i porządkować informacje,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

przestrzegać zasad bhp i ppoż,

−

przestrzegać form ochrony przyrody,

−

współpracować w grupie,

−

użytkować komputer.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

—

scharakteryzować rodzaje i zastosowanie materiałów niemetalowych,

—

określić właściwości materiałów niemetalowych,

—

sklasyfikować materiały ogniotrwałe,

—

określić właściwości i zastosowanie materiałów ogniotrwałych,

—

scharakteryzować procesy otrzymywania stopów żelaza z węglem,

—

scharakteryzować budowę krystaliczną metali,

—

wyjaśnić przebieg krzepnięcia czystego metalu,

—

rozróżnić składniki strukturalne stopu Fe – C na podstawie wykresu żelazo-cement,

—

określić właściwości metali i ich stopów,

—

wykonać badanie właściwości mechanicznych i technologicznych metali i stopów,

—

sklasyfikować stopy żelaza z węglem,

—

określić zastosowanie poszczególnych gatunków stali, żeliwa i staliwa,

—

sklasyfikować stopy metali nieżelaznych,

—

rozróżnić gatunki, właściwości i zastosowanie metali nieżelaznych i ich stopów,

—

rozpoznać na podstawie oznaczenia: stal, staliwo, żeliwo, metale nieżelazne i ich stopy,

—

skorzystać z wykresu żelazo-cement, PN, katalogów, poradników.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

……………………………………………….

Modułowy program nauczania:

Operator maszyn i urządzeń i urządzeń do obróbki
plastycznej 812[01]

Moduł:

Techniczne podstawy zawodu 812 [01].01

Jednostka modułowa:

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych
812[01].01.03

Temat: Statyczna próba rozciągania.

Cel ogólny: Wykonanie statycznej próby rozciągania.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

przygotować próbkę i dobrać warunki przeprowadzenia badań wytrzymałościowych na
rozciąganie zgodnie z normą PN – 91/H – 04310;PN – EN10002–1:1998,

−

zdefiniować wytrzymałość na rozciąganie,

−

określić wskaźniki wytrzymałościowe,

−

określić wielkości charakteryzujące właściwości plastyczne materiału: wydłużenie
względne – A i przewężenie – Z,

−

odczytać wskaźniki wytrzymałości z otrzymanego wykresu,

−

sformułować wnioski z przeprowadzonych ćwiczeń,

−

posługiwać się katalogami i normami

−

pozyskiwać informacje z różnych źródeł,

W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:

−

organizowanie i planowanie zajęć,

−

pracy w zespole,

−

oceny pracy zespołu.

Metody nauczania–uczenia się:

−

metoda przewodniego tekstu.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela dla każdego zespołu uczniowskiego,

−

narzędzia i przyrządy pomiarowe,

−

zrywarka,

−

zestaw pytań prowadzących,

−

norma PN – 91/H – 04310 (przeprowadzając badania wytrzymałościowe, należy zawsze
sprawdzić, czy norma jest aktualna.),

−

Poradnik mechanika.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w zespołach 2 – osobowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Uczestnicy:

−

uczniowie kształcący się w zawodzie operator maszyn i urządzeń metalurgicznych.

Zadanie dla ucznia:

Jak zmiany temperatury wpływają

na właściwości wytrzymałościowe stali

w szczególności na wyniki próby rozciągania?

Przebieg zajęć:
Faza wstępna
1.  Określenie tematu zajęć.
2.  Wyjaśnienie uczniom tematu, szczegółowych celów kształcenia.
3.  Wyjaśnienie uczniom zasad pracy metodą tekstu przewodniego.
4.  Podział grupy uczniów na zespoły.

Faza właściwa

Praca metodą tekstu przewodniego.

Faza I. Informacje

Uczniowie otrzymują:

—

próbki przeznaczone do badania,

—

pytania prowadzące,

—

poradniki, PN.

Pytania prowadzące:

1.  Jak przygotować próbkę?
2.  Jak przygotować zrywarkę?
3.  W jaki sposób dobieramy obciążenie?
4.  Jak mocuje się próbkę na zrywarce?
5.  Na czym polega statyczna próba rozciągania?
6.  Jakie są przyczyny wadliwego wykonywania próby rozciągania?

Faza II. Planowanie
1.  Jakie kształty mogą mieć próbki?
2.  Jak będzie zamocowana próbka ?
3.  Jak przeprowadzić próbę, aby nie popełnić błędów?
4.  Jak należy przygotować stanowisko pomiarowe?
5.  Jak postępuje się z przyrządami po wykonaniu ćwiczenia ?
6.  Jak sprawdzimy poprawność wykonanej pracy?

Faza III. Ustalenie

Uczniowie ustalają z nauczycielem prawidłową kolejność przebiegu ćwiczenia

i pobierają przyrządy potrzebne do przygotowania próbki i przeprowadzenia próby
rozciągania.

Faza IV. Wykonanie

Uczniowie:

−

samodzielnie identyfikują materiał, który będzie poddany próbie rozciągania bądź
uzyskują informację na jego temat od nauczyciela,

−

dobierają niezbędne narzędzia i przyrządy,

−

przed badaniem twardości sprawdzają stan techniczny przyrządów,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przygotowują próbki do badania wytrzymałościowego,

−

w przypadku próbek okrągłych mierzą ich średnice (w dwu lub trzech miejscach na
długości pomiarowej) i obliczyć wartość średnią,

−

nacinają na nich za pomocą przyrządu podziałowego kreski, bardzo płytkie aby nie
wystąpiło zjawisko karbu (na próbkach o małych średnicach kreski wykonuje się
ołówkiem lub tuszem).

−

określają orientacyjny zakres zrywarki, dobierają obciążniki lub odpowiedni siłomierz
sprężynowy oraz sprawdzić skalę pomiarową i urządzenia rejestrujące.

−

mocują próbkę w uchwycie.

−

po zerwaniu, próbkę wyjmują z uchwytów i dokonują potrzebnych pomiarów,

−

następnie analizują wykres, zwracając uwagę na przełom, na podstawie którego można
wnioskować o budowie wewnętrznej, przeróbce i obróbce cieplnej, a także o obecności
niektórych wad i zanieczyszczeń.

Faza V. Sprawdzanie
1.  Opisać przebieg próby
2.  Załączyć wykres i wyniki pomiarowe
3.  Porównać wyniki wytrzymałościowe próbek wykonanych z różnych materiałów
4.  Zestawić wyniki próby i podać wnioski
5.  Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanych prac.

Faza VI. Analiza końcowa

Uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy rozwiązania zadania sprawiły im

trudności. Nauczyciel powinien podsumować całe ćwiczenie, wskazać, jakie umiejętności
były ćwiczone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać na przyszłość.

Sposób uzyskiwania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety dotyczące oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

……………………………………………….

Modułowy program nauczania:

Operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej
812[01]

Moduł:

Techniczne podstawy zawodu 812 [01].01

Jednostka modułowa:

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych
812[01].01.03

Temat: Oznaczanie gatunków stali.

Cel ogólny: Rozpoznanie materiałów na podstawie oznaczeń.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

zdefiniować i sklasyfikować stale,

−

opisać zasady oznaczania stali zgodnie z normami PN – EN,

−

korzystać z katalogów materiałowych i norm,

−

sformułować wnioski z przeprowadzonego ćwiczenia.

W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:

−

organizowania i planowania pracy,

−

pracy w zespole,

−

oceny pracy zespołu,

−

prezentacji uzyskanych wyników.

Metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie praktyczne,

−

pokaz z objaśnieniem.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

katalogi materiałowe i normy PN – EN,

−

literatura wskazana przez nauczyciela.

Formy organizacyjne pracy uczniów

−

2 osobowe zespoły.

Uczestnicy:

−

uczniowie kształcący się w zawodzie operator maszyn i urządzeń metalurgicznych.

Przebieg zajęć:
1.  Wprowadzenie.
2.  Nawiązanie do tematu, omówienie celów zajęć.
3.  Wykonywanie ćwiczenia.

Zadanie dla ucznia:
Na podstawie katalogów zidentyfikuj stopy żelaza o oznaczeniach: C15: S235JR; E320;

P235S; C80U; 54SiCrV6. Podaj ich właściwości mechaniczne oraz maksymalne stężenia
pierwiastków.

Instrukcja do wykonania ćwiczenia:

−

zorganizuj stanowisko pracy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

odszukaj w katalogach podane oznaczenia,

−

zapisz w zeszycie skład chemiczny oraz właściwości mechaniczne odczytywanych
materiałów

4. Ocena poziomu osiągnięć uczniów i ocena ich aktywności.

−

uczniowie prezentują swoje prace,

−

nauczyciel analizuje pracę ucznia i omawia,

−

uczniowie wspólnie z nauczycielem dokonują oceny prac.

Praca domowa:

Podaj w formie pisemnej przykłady zastosowania poszczególnych rodzajów stali

z ćwiczenia przeprowadzonego na zajęciach.

Sposób uzyskiwania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety dotyczące oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Tworzywa sztuczne i kompozyty

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Otrzymany pasek lub pręcik z tworzywa sztucznego albo żywicy trzymaj przez co

najmniej 10 sekund na brzegu płomienia gazowego. Obserwacje porównaj z danymi
z katalogu tworzyw i określ jakie jest to tworzywo.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres i sposób

wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Paski lub
pręciki przeznaczone do analizy powinny być wykonane z różnych rodzajów tworzyw
sztucznych. Uczniowie pracują w 2 – osobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  zastosować zasady bezpiecznej pracy na stanowisku,
3)  obserwować zachowanie się tworzywa sztucznego lub żywicy w płomieniu gazowym,
4)  obserwować barwę płomienia i wydzielający się zapach,
5)  przeprowadzić obserwacje i wyciągnąć wnioski,
6)  zidentyfikować tworzywo,
7)  przedstawić wynik ćwiczenia oraz uzasadnić identyfikację tworzywa.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

paski z tworzyw sztucznych, palnik, rękawiczki skórzane,

−

katalog wyrobów tworzyw sztucznych,

−

Poradnik dla ucznia,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Określ nazwy tworzyw sztucznych oznaczonych symbolami: EP, PE, PA, PMM, PP,

PCV, PS, oraz ich zastosowanie. Które z tych tworzyw można poddać powtórnej przeróbce?

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1) zorganizować stanowisko pracy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2)  odszukać w katalogach podane oznaczenia,
3)  wskazać tworzywa które można poddać powtórnej przeróbce,
4)  podać przykłady zastosowania tych tworzyw,
5)  zapisać w zeszycie nazwy oraz przykłady zastosowań tych tworzyw.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

katalogi tworzyw sztucznych,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Materiały ceramiczne

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz materiał na wymurówkę pieca indukcyjnego (temperatura pracy do 1900°C,

czyli 2173 K.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub zespołach dwuosobowych. Każdy etap realizacji

ćwiczenia konsultują z nauczycielem. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją
pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować warunki pracy i parametry pieców indukcyjnych,
2)  przeanalizować wymagania stawiane materiałom ceramicznym,
3)  skorzystać  ze  stron  Internetu  i  przeanalizować  nowości  dotyczące  rozwiązań

konstrukcyjnych piców indukcyjnych,

4) dobrać materiał ogniotrwały,
5) przedstawić wynik ćwiczenia oraz uzasadnić wybór materiału ogniotrwałego.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

katalogi materiałów ceramicznych.

Ćwiczenie 2

Podaj przykłady zastosowania technicznych materiałów ceramicznych. Jakie cechy

budowy technicznych materiałów ceramicznych nadają im właściwości pozwalające na pracę
w wysokich temperaturach w agresywnym środowisku chemicznym?

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  podać przykłady zastosowania technicznych materiałów ceramicznych,
3)  rozpoznać  składniki  materiałów  ceramicznych  warunkujące  pracę  w  wysokich

temperaturach,

4) zakwalifikować materiały ceramiczne do odpowiedniej grupy,
5) przedstawić wynik ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Drewno. Materiały uszczelniające

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Uporządkuj gatunki drewna według wzrastającej twardości: jesion, wierzba, świerk,

heban, dąb, jodła, buk, topola.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Etapy realizacji

ćwiczenia konsultują z nauczycielem. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją
pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować właściwości mechaniczne podanych gatunków drewna,
2)  sklasyfikować drewna według twardości i łatwości obróbki,
3)  uporządkować gatunki drewna według podanego kryterium,
4)  zaprezentować wykonane zadanie,
5)  dokonać oceny wykonanego zadania.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne

−

Poradnik dla ucznia,

−

katalogi drewna,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Który, ze znanych Ci materiałów produkowanych z drewna zastosujesz jako materiał

dźwiękochłonny do wyłożenia ścian pomieszczenia.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia prezentują swoją pracę. Czas wykonania 45minut.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  odszukać w katalogach materiałów drewnianych,
3)  przeanalizować ich właściwości,
4)  dokonać wyboru materiału,
5)  omówić właściwości wybranego materiału.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Badania właściwości metali i ich stopów

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykorzystując dane z poradników,(układ okresowy pierwiastków) wykonaj tabelę:

—

w kolumnach pionowych uporządkuj metale (żelazo, aluminium, miedź, ołów, chrom,

nikiel, tytan, cyna, cynk, magnez, srebro, molibden, wolfram) wg wzrostu ich masy
właściwej.

—

w wierszach podaj nazwę, symbol chemiczny pierwiastka, masę właściwą, masę

atomową, temperaturę topnienia, wytrzymałość na rozciąganie, twardość w stopniach
Brinella, współczynnik rozszerzalności liniowej, oporność właściwą.
Na podstawie danych, które zgromadziłeś w tabeli spróbuj odpowiedzieć na pytanie, czy

istnieje zależność między temperaturą topnienia metali a ich twardością, a jeśli tak, to jaka
i dlaczego?

Wskazówki do realizacji
Nauczyciel powinien sprawdzić wyposażenie ucznia w przybory kreślarskie oraz

sprawdzić czy uczeń zna i rozróżnia właściwości metali. Uczniowie pracują indywidualnie
lub w zespołach dwuosobowych. Etapy realizacji ćwiczenia konsultują z nauczycielem. Po
zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko do pracy,
2)  dobrać materiały i przybory rysunkowe,
3)  z układu okresowego pierwiastków odczytać symbole podanych w ćwiczeniu metali,
4)  odszukać w poradniku właściwości podanych w ćwiczeniu metali,
5)  wykonać tabelkę wypełniając kolumny i wiersze zgodnie z treścią ćwiczenia,
6)  pogrupować  dane  metale  w  tabelce  na  łatwotopliwe,  trudnotopliwe  i  bardzo

trudnotopliwe,

7) określić zależność między temperaturą topnienia metali a ich twardością,
8) przedstawić wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

układ okresowy pierwiastków,

−

Poradnik dla ucznia,

−

przybory rysunkowe,

−

komputer z dostępem do Internetu,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Wykryj wady, metodą oględzin, w otrzymanych próbkach.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Etapy realizacji

ćwiczenia konsultują z nauczycielem. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją
pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  określić rodzaj materiału otrzymanej próbki,
3)  określić stan przeróbki i obróbki materiału,
4)  zastanowić  się  nad  typowymi  wadami  występującymi  w  danej  fazie  przeróbki  i  obróbki

materiału i wskazać je na przedmiocie,

5) określić rodzaj zaobserwowanych wad,
6) na podstawie wykrytych wad, określić przydatność materiału lub przedmiotu do

produkcji.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

Próbki: odlew, półfabrykat, materiał walcowany, kuty, frezowany, toczony szlifowany.

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 3

Oblicz masę płyty stalowej o wymiarach 500x200x50 mm, jeżeli gęstość stali

d = 7,7 g/cm

. Jaka musiałaby być grubość płyty o takiej samej powierzchni z aluminium

(d = 2,7 g/cm

), aby miała taką samą masę jak płyta stalowa?

Wskazówki do realizacji
Nauczyciel sprawdza przygotowanie ucznia do ćwiczenia. Uczniowie pracują

indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu ćwiczenia prezentują swoją
pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  przeanalizować dane podane w ćwiczeniu,
3)  określić zależność masy od gęstości danego materiału,
4)  wykonać potrzebne obliczenia,
5)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5. Stopy żelaza

5.5.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie norm zidentyfikuj stopy żelaza o oznaczeniach: C15: S235JR; E320;

P235S; C80U; 54SiCrV6; L30H. Podaj ich właściwości mechaniczne oraz maksymalne
stężenia pierwiastków.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  odszukać w katalogach podane oznaczenia,
3)  zapisać  w  zeszycie  przedmiotowym  skład  chemiczny  oraz  właściwości  mechaniczne

odczytywanych materiałów

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

normy wyrobów metalowych,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Określ stal jakiej używa się do wykonania formy stosowanej w procesie prasowania

tworzyw sztucznych.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować warunki prasowania tworzyw sztucznych,
2)  dobrać stal na formę,
3)  przedstawić wynik ćwiczenia oraz uzasadnić wybór rodzaju stali.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

Poradnik dla ucznia,

−

normy wyrobów metalowych,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.6. Metale nieżelazne i ich stopy

5.6.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie norm zidentyfikuj stopy metali nieżelaznych o oznaczeniach:

CuA111Fe6Ni6 – C – GM, EN AW – 5251: M4. Określ ich właściwości mechaniczne i podaj
stężenie pierwiastków.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  zorganizować stanowisko pracy,
2)  odszukać w normach podane oznaczenia,
3)  zapisać  w  zeszycie  przedmiotowym  skład  chemiczny  oraz  właściwości  mechaniczne

odczytywanych materiałów

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

katalogi wyrobów metalowych,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Na podstawie otrzymanej dokumentacji technicznej urządzenia mechanicznego dobierz

materiał na jego obudowę. Przy doborze materiału należy uwzględnić warunki w jakich
pracuje urządzenie oraz sposób wykonania obudowy.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Po zakończeniu

ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  przeanalizować dokumentację techniczną urządzenia,
2)  wybrać materiał na obudowę posługując się katalogami materiałowymi,
3)  uzasadnić pisemnie wybór materiału

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

Poradnik dla ucznia,

−

katalogi materiałów.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.7. Obróbka cieplna i cieplno-chemiczna

5.7.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wyznacz, na podstawie uproszczonego wykresu Fe – Fe

C, temperaturę hartowania stali

niestopowej o zawartości 0,5% C.

Rysunek do ćwiczenia 1 [10 cz2,s.21].

Wskazówki do realizacji
Nauczyciel powinien sprawdzić wyposażenia ucznia w przybory kreślarskie. Uczniowie

pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Etapy realizacji ćwiczenia konsultują
z nauczycielem. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) przygotować stanowisko pracy,
2) odszukać na wykresie Fe – Fe

C skład chemiczny stali 0,5% C i poprowadzić od

niego,linię prostopadłą do przecięcia z linią GS,

3) odczytać temperaturę przemiany A

– 760°C (1033 K),

4) do odczytanej temperatury należy dodać 30°C, jest to temperatura do której należy

nagrzać stal, aby uzyskać austenit,

5) wybrać ośrodek chłodzący,(zwrócić uwagę na szybkość chłodzenia) zapewniający

uzyskanie struktury martenzytycznej,

6) przedstawić wynik ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

uproszczonego wykresu Fe – Fe

−

Poradnik dla ucznia,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Wyznacz, na podstawie uproszczonego wykresu Fe – Fe

C, temperaturę wyżarzania

normalizującego dla stali niestopowej o zawartości 0,4% C i 1,2% C.

Rysunek do ćwiczenia 2 [9,s.18].

Wskazówki do realizacji
Nauczyciel powinien sprawdzić wyposażenia ucznia w przybory kreślarskie. Uczniowie

pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Etapy realizacji ćwiczenia konsultują
z nauczycielem. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia:

Uczeń powinien:

1) przygotować stanowisko do wykonania ćwiczenia,
2) odszukać na osi składników wykresu Fe – Fe

C zawartość 0,4% C i poprowadzić od

niego linię prostopadłą do przecięcia z linią GS,

3) odczytać temperaturę przemiany A

przez poprowadzenie z punktu przecięcia linii

prostopadłej do skali temperatur – 820° C (1093 K),

4) dodać 30°C (K) i otrzymujemy temperaturę 850°C (1123 K), do której należy nagrzać

stal 0,4%C, aby uzyskać austenit,

5) podobnie postępować przy odczytywaniu temperatury austenityzacji stali o zawartości

1,2% C,

6) podać temperaturę nagrzewania stali niestopowej o zawartości 0,4% C i 1,2% C
7) przedstawić wyniki ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

uproszczonego wykresu Fe – Fe

−

Poradnik dla ucznia,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7 Poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 3

Zademonstruj, jak powinien być ubrany pracownik z wydziału obróbki cieplnej

obsługujący urządzenia do hartowania.

Wskazówki do realizacji
Uczniowie pracują indywidualnie lub w zespołach dwuosobowych. Etapy realizacji

ćwiczenia konsultują z nauczycielem. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie prezentują swoją
pracę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  dobrać sprzęt i środki ochrony indywidualnej,
2)  włożyć fartuch, nagolenniki, rękawice, buty, okulary i osłonę głowy,
3)  wyjaśnić w jaki sposób są zabezpieczane poszczególne części ciała przed zagrożeniami.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenie

Środki dydaktyczne:

−

sprzęt i środki ochrony indywidualnej,

−

Poradnik dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Stosowanie materiałów
konstrukcyjnych i narzędziowych”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 18 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 10, 12, 17, 19, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 17 zadań, w tym 3 z poziomu ponadpodstawowego,

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. c, 3. b, 4. a, 5. b, 6. c, 7. c, 8. b, 9. c, 10. a, 11. c,
12. d, 13. a, 14. c, 15. a, 16. b, 17. d, 18. c, 19. c, 20. b.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Rozróżnić stopy żelaza z węglem

Rozróżnić stopy metali nieżelaznych

Scharakteryzować

właściwości

tworzyw

sztucznych

Określić właściwości metali

Rozróżnić metale

Wyjaśnić oznaczenie metali nieżelaznych
i ich stopów

Rozróżnić właściwości metali i ich stopów

Zinterpretować oznaczenia metali i ich stopów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazać metale łatwo topliwe

10 Dobrać materiał na łożyska

Wyjaśnić oznaczenie metali nieżelaznych i ich
stopów

Scharakteryzować

właściwości

tworzyw

sztucznych

13 Wyjaśnić proces hartowania

14 Rozróżnić właściwości miedzi

15 Dobrać rodzaj obróbki

16 Rozróżnić metale

Zinterpretować

granice

wytrzymałościowe

przy rozciąganiu

18 Rozróżnić próby wytrzymałościowe

Scharakteryzować

reakcje

wytwarzania

tworzyw sztucznych

20 Dobrać wgłębnik do pomiaru twardości

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

2.  Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3.  Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4.  Przeprowadź  z  uczniami  próbę  udzielania  odpowiedzi  na  typy  zadań  testowych,  jakie

będą w teście.

5.  Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).
6.  Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.
7.  Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych  i karty  odpowiedzi, określ czas przeznaczony

na udzielanie odpowiedzi.

8. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

9. Pięć minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10.  Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
11.  Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
12.  Przeprowadź  analizę  uzyskanych  wyników  sprawdzianu  i  wybierz  te  zadania,  które

sprawiły uczniom największe trudności.

13. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
14. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskich wyników przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  zadań  wielokrotnego  wyboru  o  różnym  stopniu  trudności.  Tylko  jedna

odpowiedź jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Prawidłową odpowiedź

zaznacz X (w przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem,
a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową),

6. Test składa się z dwóch części o różnym stopniu trudności: I część – poziom

podstawowy, II część – poziom ponadpodstawowy.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego

rozwiązanie na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny. Na rozwiązanie
testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Stalą nazywamy stop żelaza z węglem

a)  o zawartości węgla do 2% poddany obróbce plastycznej.
b)  o zawartości węgla powyżej 2% poddany obróbce plastycznej.
c)  o dowolnej zawartości węgla poddany obróbce plastycznej.
d)  o zawartości węgla 4,6 % nie poddany obróbce plastycznej.

2. Mosiądzem nazywamy stop

a)  cynku i aluminium.
b)  magnezu i cynku.
c)  miedzi i cynku.
d)  aluminium, miedzi i magnezu.

3. Tworzywami sztucznymi, które można wielokrotnie przerabiać są

a)  tworzywa chemoutwardzalne.
b)  tworzywa termoplastyczne.
c)  tworzywa termoutwardzalne.
d)  wszystkie tworzywa sztuczne.

4. Metalem odpornym na korozję jest

a)  platyna.
b)  aluminium.
c)  cynk.
d)  ołów.

5. Metale nieżelazne to

a)  żelazo i jego stopy.
b)  wszystkie metale oprócz żelaza i jego stopów.
c)  stop żelaza z węglem o zawartości węgla do 2%.
d)  stop żelaza z węglem o zawartości węgla do 4,5%.

6. Znak literowy BK331 oznacza

a)  mosiądz.
b)  miedź.
c)  brąz.
d)  miedzionikiel.

7. Metale dobrze przewodzące prąd elektryczny to

a)  ołów i platyna.
b)  cyna i bizmut.
c)  srebro i miedź.
d)  tantal iwolfram.

8. Stop CuPb30 to

a)  mosiądz.
b)  brąz ołowiowy.
c)  brąz krzemowy.
d)  brąz manganowy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Metale łatwo topliwe to

a)  ołów platyna.
b)  srebro miedź.
c)  wolfram, tantal.
d)  cyna bizmut.

10. Łożysko ślizgowe należy wykonać ze stopu o nazwie

a)  brąz ołowiowy.
b)  duraluminium.
c)  brąz berylowy.
d)  brąz manganowy.

11. Stop metali nieżelaznych CuZn10 to

a)  magnez.
b)  silumin.
c)  mosiądz.
d)  brąz berylowy.

12. Na części maszyn nie mogą być stosowane tworzywa sztuczne z uwagi na ich

a)  dobre właściwości przeciwcierne.
b)  znaczną odporność na działanie czynników atmosferycznych.
c)  małą odporność na działanie podwyższonych temperatur.
d)  dobrą plastyczność.

13. Hartowanie zaliczane jest do

a)  obróbki cieplnej.
b)  obróbki cieplno-chemicznej.
c)  obróbki cieplno-magnetycznej.
d)  obróbki cieplno-plastycznej.

14. Miedź na dobrą przewodność

a)  elektryczną.
b)  cieplną.
c)  elektryczną i cieplną.
d)  elektrostatyczną.

15. Odpuszczanie jest zabiegiem cieplnym stosowanym do stali

a)  hartowanych.
b)  wyżarzanych.
c)  przesycanych.
d)  stabilizowanych.

16. Z wymienionych pierwiastków metalami są

a)  miedź.
b)  żelazo.
c)  krzem.
d)  węgiel.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Doraźną granicę wytrzymałości na rozciąganie oznaczamy symbolem

a)  Fm.
b)  Fe.
c)  Rc.
d)  Rm.

18. Rysunek przedstawia próbę

a)  rozciągania.
b)  zginania.
c)  spęczania.
d)  udarności.

19. Polimeryzacja to proces podczas którego, małe jednorodne cząsteczki (monomery)

a) dzielą się na cząstki zwane polimerami, a dodatkowo wydzielają się substancje

uboczne np. chlorowodór.

b) tworzą nową substancję o zmienionym składzie chemicznym, a dodatkowo

wydzielają się substancje uboczne np. woda, amoniak.

c) łączą się ze sobą tworząc jedną wielką cząstkę, a powstające substancje mają taki

sam skład chemiczny, jaki miały przed procesem.

d) tworzą pary drobnych cząstek, a powstała substancja ma zmieniony skład

chemiczny.

20. W metodzie Brinella wgłębnikiem jest

a)  kulka o średnicy 1,5875 mm.
b)  kulka o średnicy 10–5–2,5–2–1 mm.
c)  stożek diamentowy o kącie wierzchołkowym 120°.
d)  kulka  o  średnicy  1,5875  mm  lub  stożka  diamentowego  o  kącie  wierzchołkowym

120°.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko………………………………………………………………………………..

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Test 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Stosowanie materiałów
konstrukcyjnych i narzędziowych”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10, 12, 13, 15, 16,17,19 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 9, 11, 14, 18, 20 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań,

−

dobry – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 17 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. a, 3. a, 4. c, 5. c, 6. b, 7. b, 8. b, 9. a, 10. d, 11. b,
12. c, 13. c, 14. d, 15. b, 16. a, 17. c, 18. a, 19. b, 20. a.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Scharakteryzować stopy żelaza z węglem

Wskazać środki wulkanizujące przy produkcji
gumy

Wyjaśnić oznaczenie stali

Ustalić w jakiej postaci występuje węgiel
w żeliwie białym

Rozpoznać oznaczenie stali

Rozróżnić wgłębnik w metodzie Brinella

Scharakteryzować wyżarzanie ujednorodniające

Określić właściwości tworzyw sztucznych

Dobrać materiał do wymagań

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10 Uzasadnić celowość obróbki cieplej

11 Scharakteryzować przeznaczenie pieców

12 Dobrać obróbkę cieplną

13 Opisać proces otrzymywania gumy

14 Scharakteryzować właściwości stopów

15 Wyjaśnić oznaczenie twardości

16 Rozróżnić właściwości ceramiki

17 Wyjaśnić oznaczenie stali żaroodpornej

18 Dobrać materiał do podanych warunków

19 Opisać właściwości aluminium

Scharakteryzować

właściwości

tworzyw

sztucznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

2.  Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3.  Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4.  Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).
5.  Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.
6.  Rozdaj  uczniom  zestawy  zadań  testowych  i  karty odpowiedzi,  podaj czas  przeznaczony

na udzielanie odpowiedzi.

7. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

8. Pięć minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

9.  Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
10.  Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
11.  Przeprowadź  analizę  uzyskanych  wyników  sprawdzianu  i  wybierz  te  zadania,  które

sprawiły uczniom największe trudności.

12. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
13. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  zadań  o  różnym  stopniu  trudności.  Wszystkie  zadania  są  zadaniami

wielokrotnego wyboru i tylko jedna odpowiedź jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi – zaznacz prawidłową

odpowiedź znakiem X (w przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć
kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową).

6. Test składa się z dwóch części o różnym stopniu trudności: I część – poziom

podstawowy, II część – poziom ponadpodstawowy.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego

rozwiązanie na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny. Trudności mogą
przysporzyć Ci zadania: 16–20, gdyż są one na poziomie trudniejszym niż pozostałe.
Przeznacz na ich rozwiązanie więcej czasu.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Wzrost zawartości węgla w stali

a)  zwiększa plastyczność i udarność.
b)  zmniejsza plastyczność i nie ma wpływu na udarność.
c)  zwiększa twardość i obniża udarność.
d)  zwiększa twardość i plastyczność.

2. Środkiem wulkanizującym przy produkcji gumy jest

a)  siarka.
b)  potas.
c)  węgiel.
d)  krzem.

3. Symbol SW18 oznacza

a)  stal szybkotnącą.
b)  stal łożyskową,
c)  stal węglową narzędziową.
d)  żeliwo.

4. Węgiel w żeliwie białym występuje w postaci

a)  grafitu sferoidalnego.
b)  grafitu kulistego.
c)  cementytu.
d)  grafitu płytkowego.

5. Symbol St35 oznacza stal

a)  narzędziową.
b)  żaroodporną.
c)  konstrukcyjną węglową zwykłej jakości.
d)  szybkotnącą.

6. W pomiarze twardości metodą Brinella wgłębnikiem jest

a)  kulka o średnicy 1/16".
b)  kulka o średnicy 10; 5;2,5;2;1 mm.
c)  stożek diamentowego.
d)  stożek diamentowego i kulka o średnicy 1/16".

7. Wyżarzanie ujednorodniając ma na celu

a)  rozdrobnienie ziaren.
b)  uzyskanie jednorodnego składu chemicznego.
c)  nadanie stali możliwie niskiej twardości.
d)  przywrócenie stali cech plastycznych.

8. Żywice epoksydowe są

a)  termoutwardzalne.
b)  chemoutwardzalne.
c)  termoplastyczne.
d)  światłoutwardzalne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Odlewany korpus obrabiarki ze względu na tłumienie drgań, najlepiej wykonać

a)  z żeliwa szarego.
b)  z mosiądzu.
c)  ze staliwa konstrukcyjnego.
d)  z siluminu.

10. Obróbka cieplna przeprowadzona w celu otrzymania stali o strukturze martenztycznej, to

a)  wyżarzanie.
b)  ulepszanie cieplne.
c)  odpuszczanie.
d)  hartowanie.

11. Piec do wytwarzania stopów metali nieżelaznych który jest przystosowany do topienia

różnych ilości metalu to piec
a)  płomienny.
b)  tyglowy.
c)  elektryczny indukcyjny.
d)  elektryczny oporowy.

12. Wlewki staliwne przed przeróbką należy poddać wyżarzaniu

a)  normalizującemu.
b)  odprężającemu.
c)  ujednorodniającemu.
d)  rekrystalizującemu.

13. Guma powstaje w wyniku

a)  polimeryzacji.
b)  polikondensacji.
c)  wulkanizacji.
d)  adhezji.

14. Stopami, które w połączeniu z tlenem tworzą substancję wybuchową są stopy

a)  aluminium.
b)  miedzi.
c)  cyny.
d)  magnezu.

15. Symbol HB oznacza pomiar twardości metodą

a) Shore

′

b)  Brinella.
c)  Rockwella.
d)  Vickersa.

16. Ceramika to materiał odporny na

a)  ściskanie.
b)  zginanie.
c)  ścinanie.
d)  rozciąganie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Symbol H5M oznacza stal

a)  węglową konstrukcyjną.
b)  narzędziową.
c)  stal żaroodporną.
d)  kwasoodporną.

18. Do wykonania silnie obciążonych wałów należy zastosować stal

a)  stopową konstrukcyjną do ulepszania cieplnego.
b)  niestopową ogólnego przeznaczenia.
c)  węglową do azotowania.
d)  niskostopową o podwyższonej wytrzymałości.

19. Aluminium jest metalem bardzo łatwo reagującym z tlenem. W wyniku utleniania tworzy

się cienka warstewka tlenu Al

Warstwa ta

a)  działa szkodliwie na wyroby.
b)  chroni wyroby z aluminium.
c)  jest warstwą obojętną.
d)  jest warstwą wzmacniającą aluminium.

20. Na części maszyn nie mogą być stosowane tworzywa sztuczne z uwagi na ich

a)  dobre właściwości przeciwcierne.
b)  znaczną odporność na działanie czynników atmosferycznych.
c)  małą odporność na działanie podwyższonych temperatur.
d)  dobrą plastyczność.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko………………………………………………………………………………….

Stosowanie materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych

Zakreśl poprawną odpowiedź

Nr
zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Bożenko L.: Maszynoznawstwo. Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1990
2. Dobrzanski L.: Metalowe materiały inżynierskie. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne,

Warszawa 2004

3. Domke W.: Vademecum materiałoznawstwa. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne,

Warszawa 1982

4. Drętkiewicz – Więch J.: Materiałoznawstwo Ośrodek Badawczo Rozwojowy Pomocy

Naukowych, Warszawa 1993

5.  Kassube W.: Materiałoznawstwo. WSiP, Warszawa 1974
6.  Mac S.: Obróbka metali z materiałoznawstwem. WSiP, Warszawa 1973
7.  Swat K.: Bezpieczeństwo i higiena pracy dla mechaników. WSiP Warszawa 1992
8.  Wojtkun F, Bukała W.: Materiałoznawstwo część 1 i 2 WSiP, Warszawa 1999
9.  Zając B.: Materiałoznawstwo WSiP, Warszawa 1997
10.  Zawora J.: Podstawy technologii maszyn WSiP, Warszawa 2001

Literatura metodyczna
1.  Krogulec  –  Sobowiec  M.,  Rudziński M.:  Poradnik  dla autorów  pakietów  edukacyjnych.

KOWEZiU, Warszawa 2003

2. Szlosek F.: Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych. Instytut Technologii

Eksploatacji, Radom 1998