Sara Kroker
Alicja Stachowska
Gr.6a



Metale ciężkie –zbiór metali i półmetali
charakteryzujących się dużą gęstością, często
także właściwościami toksycznymi.



Np. ołów, kadm, arsen, nikiel, glin, aluminium,
rtęć i chrom



Szkodliwie na niektóre enzymy - zaburzenia

funkcjonowania komórek.



Uszkadza centralny układ nerwowy, układ pokarmowy,

oddechowy i skórę.



Spożywanie wody pitnej zawierającej arsen powoduje:

zmiany skórne, podwyższenie ciśnienia tętniczego,

cukrzycę, choroby wieńcowe i naczyniowe.



Ma wpływ na procesy rozrodcze i rozwojowe, w tym na

śmiertelność noworodków, wagę nowonarodzonych dzieci

i większy współczynnik



Ważny środowiskowy karcynogen



Najbardziej szkodliwe są związki chromu VI
wartościowego.



Działanie mutagenne i kancerogenne.



posiada zdolność penetracji błon
komórkowych i przedostawania się do
wnętrza komórki



reakcje uczuleniowe (jest najczęstszą
przyczyna zawodowego wyprysku
kontaktowego)



zdolność do przenikania przez błony
biologiczne stanowiąc zagrożenie dla
organizmu.



Nadmiar glinu nadmiernie obciąża wątrobę.



łatwo asymiluje się ze związkami wapnia
łatwo przyswajalnego do związków ciężko
przyswajalnych. Dlatego też należy
ograniczać jego spożycie w okresie wzrostu i
rozwoju układu kostnego, w trakcie leczenia
złamań i przy odwapnieniu kości.



Działanie toksyczne wykazują wolne jony kadmu.

Wiążą się one z atomami siarki, tlenu i wodoru

obecnymi w tkankach- zmienia strukturę niektórych

elementów komórek



Zaburza obieg niezbędnych mikroelementów, takich

jak żelazo, miedź, magnez, wapń



Kadm kumuluje się zazwyczaj w nerkach i wątrobie,

u mężczyzn może też znajdować się w jądrach.



Powoduje anemię



Osteoporozę



Zaburzenia powonienia



Białkomocz.



Zmniejsza wydzielanie insuliny



Zwiększa utlenianie lipidów



co zaburza fosforylację oksydacyjną



powoduje spadek poziomu ATP w komórkach



może bezpośrednio w komórkach indukować
stres oksydacyjny.



udział w tworzeniu wolnych rodników tlenu i
ich pochodnych



w dużym stężeniu uszkadza błony śluzowe



powoduje odczyny alergiczne



zmiany w chromosomach,



przyczynia się do rozwoju komórek

nowotworowych.



Obniża także poziom magnezu oraz cynku w

organizmie.



Konsekwencje oddziaływania pierwiastka niklu

daje się coraz częściej obserwować w

społeczeństwie, zwłaszcza w postaci często

występujących alergii oraz chorób żołądka.



Nikiel może się wiązać z. z białkami osocza krwi



Przyłączenie się niklu powoduje zmiany w
strukturze białek. Od tej chwili rozpoznawane są
przez układ immunologiczny jako struktury obce



Nikiel może ponadto wnikać do komórki, gdzie
wiąże się z białkami wewnątrzkomórkowymi.
Białka takie poddawane są degradacji w
endosomach po czym zostają przedstawione na
(MHC I) i rozpoznawane przez T CD8+

Działa na :



Układ wydzielania wewnętrznego,



Układ krążenia



Układ rozrodczy



Układ krwiotwórczy



Narządy zmysłów



OUN



nerki



Szczególnie toksyczny dla płodów i dzieci do
5 roku życia.



Zaburza działanie enzymów, hormonów,
neurotransmiterów



Jony związków ołowiu wiążą się z grupami
sulfhydrylowymi i tiolowymi enzymów oraz z
grupami karboksylowymi aminokwasów w
neuronach, upośledzając syntezę
neuroprzekaźników i systemów energetycznych
neuronów oraz astrocytów



Zaburzają równowagę elektrolitową, głównie
homeostazę jonów wapnia w neuronach



Upośledzają syntezę neuroprzekaźników, np.
dopaminy i kwasu γ-aminomasłowego



Procesy te, aż do końca 5 r.ż. Hamują
synaptogenezę (opóźnienie psychoruchowe)



Efekty działania ołowiu na organizm są trwałe



Zaburza syntezę hemu na kilku etapach
enzymatycznych , co powoduje zmniejszoną
synstezę hemoglobiny i w rezultacie anemię
niedobarwliwą.



NERKI: zespół Queensland nephritis

(nadciśnienie i obecność w moczu między

innymi β2-mikroglobuliny, lizozymu)



UKŁ. KRĄŻENIA: nadciśnienie



UKŁ. ROZRODCZY: poronienie, zmniejszenie

liczby i ruchliwości plemników



NARZĄDY ZMYSŁÓW: u dzieci upośledzone

widzenie skotopowe (hamowanie syntezy

rodopsyny), podwyższony próg słyszalności



Jest bardzo toksyczna.



Do organizmu przedostaje się głównie jako
dimetylortęć



W komplekcie z cysteiną zaburza procesy
przekazywania sygnałów przez synapsy. Związek ten
powoduje ataksję (utratę koordynacji ruchów),
efekty halucynacyjne oraz utratę pamięci.



Toksyczność rtęci polega na niszczeniu błon
biologicznych i łączeniu się z białkami organizmu.



Henryk Czeczot, Kadm – pierwiastek
całkowicie zbędny, Warszawa 2006



Jadwiga Jośko, Skrypt z medycyny i
epidemiologii środowiskowej, Katowice 2005



Encyklopedia PWN



Badania dr Zbigniewa Karasia dotyczące
działania niklu na organizm