background image

 

                                                         BANKOWOŚĆ  WYKŁAD 5                                                 22.12.2012 
 
TERMIN SESYJNY EGZAMINU:  3 LUTY 2013 ROKU O GODZINIE 10:00  
 

RYZYKO W DZIAŁALNOŚCI BANKU 

I. 

Specyfika i rodzaje ryzyk 

Ryzyko  jest  nieodłącznym  elementem  każdej  działalności  biznesowej.  W  działalności  banku  ma 
charakter szczególny, jest wysokie. Wynika to z powodów: 
a.  Wyjątkowo  trudnego  przewidywania  rzeczywistych  terminów  zapadalności  aktywów  i 

wymagalności pasywów 

b.  Wiąże się z potrzebą celowego podnoszenia ryzyka, w celu osiągnięcia wyższej rentowności 

 
Rodzaje ryzyka 

1.  Ryzyko  płynności  –  problem  z  płynnością,  z  przejściowymi  problemami  płynnościowymi,  mamy 

albo  przejściową  nadpłynność,  albo  brak  przejściowej  płynności.  Zarządzanie  przepływami 
pieniężnymi jest ważne dla banku. Nie mylimy płynności z utratą wypłacalności. 

2.  Ryzyko kredytowe  
3.  Ryzyko rynkowe
 : 

a.  Ryzyko  stopy  procentowej  –  trudno  jest  przewidzieć  jakie  będą  stopy  oprocentowania 

rzeczywistego banku centralnego, wykorzystują stawki  

b.  Ryzyko kursu walutowego – w procesie globalizacji ma coraz większą wagę 

4.  Ryzyko operacyjne – dotyczy przede wszystkim ryzyk związanych z wykorzystywana technologią i 

jej wykorzystaniem, oraz ze sposobem zarządzania – przyjętej strategii banku  

 

II. 

Ryzyko płynności 

1.  Znaczenie i klasyczne reguły zarządzania płynnością 
Płynność finansowa
 jest ważnym elementem stabilności finansowej w każdym przedsiębiorstwie.   
Płynność dla banków ma szczególne znaczenie, wynika ono z: 
a.  Banki są instytucjami zaufania publicznego – ich zobowiązania to przede wszystkim depozyty od 

sektora  niefinansowego  w  tym  ludności.  Jeżeli  saldo  zobowiązań  się  zwiększa  to  poprawia  się 
płynność. Wzrost zobowiązań jest narzędziem poprawy płynności banku,  

b.  Efekt  domina  –  sektor  bankowy  ma  wyjątkowe  znaczenie  w  systemie  finansowym,  jest  głównym 

trzonem – upadek banku może pociągnąć za sobą upadek innych banków i instytucji finansowych  

 
2.  Klasyczne reguły zarządzania płynnością  
a.  Złota  reguła  bankowa
  –  ma  korzenie  w  niemieckiej  bankowości  XIX  wieku,    opiera  się  ona  na 

absolutnym  dostosowaniu  kwot  i  terminów  wymagalności  pasywów  z  terminami  i  kwotami 
zapadalności aktywów 

b.  Reguła osadu na wkładach – oznacza możliwość pewnej transformacji pewnej kwot i terminów, jej 

uzasadnieniem  jest  przechowywanie  w  bankach  depozytów  dłużej  od  deklarowanych  terminów  – 
zjawisko prolongaty przedłużania terminów, występuje również otwieranie nowych lokat w miejsce 
wycofywanych mamy nadwyżkę depozytów w stosunku do deklarowanych i to nazywamy osadem 

c.  Reguła  przesunięć  –  wiąże  się  z  rozwojem  rynku  finansowego  –  polega  na  tym,  że  banki  w 

aktywach tworzą tzw. bufory płynności oparty na łatwo zbywalnych papierach wartościowych  

d.  Reguła  maksymalnego  obciążenia  -  jest  rozwinięciem  poprzedniej  ale  uwzględnia  także  koszt 

przedterminowej sprzedaży papierów wartościowych – dyskonto weksli, bonów skarbowych  

 

3.  Istotną  role  w  zarządzaniu  płynnością  tworzą  banki  centralne  jako  kredytodawcy  ostatniej 

instancji. BC zwiększają płynność banków komercyjnych poprzez: 

a.  Bezpośrednią działalność kredytową – LTRO – krótkoterminowe operacje zasilania banków przez 

pożyczki, kredyty (3-letnie pożyczki na 1%) 

b.  Zakup papierów wartościowych – obligacje skarbowe bądź sekurytyzowane papiery wartościowe  

( BC sprzedaje bony pieniężne) 

background image

 

c.  Bony skarbowe – krótkoterminowe papiery dłużne emitowane przez skarb państwa, bony te pełnią 

dwie funkcje: 

 

pożyczkowa są instrumentem pozyskiwania pieniędzy w celu utrzymania płynności budżetu; 

  lokacyjna  –  atrakcyjne  dla  inwestorów  gdyż:  dają  wyższą  rentowność  niż  lokaty  bankowe,  

zerowe ryzyko, wysoka płynność gdyż istnieje rynek wtórny, rynek wtórny tworzony jest przez 
banki, które kwotują ceny zakupu i sprzedaży. Na rynku pierwotnym agentem sprzedaży jest 
NBP,  sprzedaż  odbywa  się  w  formie  przetargu,  uczestnikami  przetargu  są  dealerzy 
skarbowych  papierów  wartościowych.  
Głównymi  inwestorami  na  tym  rynku  są  banki  dla 
których  te  papiery  są  elementem  tzw.  buforu  płynnościowego.  Na  przetargu  sprzedawane  są  z 
dyskontem – kiedy zyskiem jest dyskonto, poniżej ceny nominalnej.  
Mamy dwie stopy:  

o  dyskonta – stosunek dyskonta do ceny nominalnej,  

 

 

o   rentowności – stosunek dyskonta do wyłożonego kapitału, do ceny zakupy, jest zawsze 

wyższa  
 

 

 

 
bon 
 

 

 

 

 

                10 000 zł 

 

       dyskonto 

 
 

52 tygodnie 

 

 

 

4.  Międzybankowy rynek depozytowy – rynek lokat międzybankowych 
a.  Pojęcie i funkcje  

Jest  rynkiem  hurtowych,  uczestnikami  są  przede  wszystkim  banki,  przedmiotem  transakcji  są  płynne 
rezerwy  banków  komercyjnych  utrzymywane  na  ich  rachunkach  w  BC.  Banki  utrzymują  dwa  rodzaje 
środków: 

środki pieniężne dla dokonywania rozliczeń międzybankowych w systemie SORBN 

rezerwy obowiązkowe – 3,5% pozyskanych lokat na rachunkach rezerw obowiązkowych 

W  wyniku  indywidualnych  transakcji  klientów  banków  rezerwy  te  mogą  być  nadmierne  bądź 
niewystarczające  do  wymaganych  rezerw  obowiązkowych.  Banki  posiadające  nadwyżkę  płynnych  rezerw 
oferują  lokaty  bankom  posiadającym  ich  niedobór  (depozyty).  Codziennie  banki  między  sobą  handlują, 
operatorami  na  tym  rynku  są  dealerzy  międzybankowego  rynku  depozytowego  którzy  pracują    w 
dealeroomach  na poziomach centrali banku. Jest to rynek typu OTC, czyli rynek bezpośrednich transakcji – 
bezpośrednio wywołujące kontrahenta przez system, przyjmuje lub udzielam depozytu. Transakcje opierają 
się na niezabezpieczonych pożyczkach, a limity zaangażowania granica bezpiecznego kredytowania banku. 
 

Rynek ten pełni dwie funkcje: 

regulowania płynności  

o  spekulacyjna – zarobkowa – opieranie krótkiej lub długiej pozycji  
b.  stopy procentowe i rodzaje operacji 

Stopy  procentowe  na  tym  rynku  są  najbardziej  obiektywną  ceną  pieniądza,  gdyż  kształtowane  są  one  pod 
wpływem interakcji podaży i popytu.  BC prowadząc politykę pieniężną manipuluje, kształtuje stopy. Jeśli 
szukam prawdziwej ceny pieniądza muszę odnieść do rynku pierwotnego.  
 

background image

 

Wyróżniamy dwa rodzaje cen: 

 

stopę OFFER – czyli stopę po jakiej dealerzy oferują innym bankom 

  stopa BID – czyli stopę po jakiej przyjmujemy depozyt  

Możemy wyznaczyć średnie stopy i zapytać jaka była średnia stopa, dla OFFER  -> WIBOR(średnia stopa 
procentowa  po  jakiej  banki  są  skłonne  udzielić  innym  bankom  depozytów),  dla  BID  ->  WIBID  (średnia 
stopa procentowa po jakiej banki są skłonne przyjąć depozyt).  
 
Rodzaj transakcji zależy od: 

a.  daty waluty  
b.  termin transakcji  

Biorąc pod uwagę te dwa rodzaje możemy wyróżnić następujące operacje:  

  overnight – depozyt od zaraz do jutra, 24h depozyt, z data waluty 

   tommext – jednodniowa z data waluty z dnia następna dnia po zawarciu transakcji  

 

z datą spod – dwa dni po zawarciu transakcji, mogą być: 1 tydzień, 1 miesiąc, 2 miesiące, 3 miesiące, 

6 miesięcy, 12 miesięcy 

 
 

 

 

Overnight  tomnext  1 tydz. 

miesiąc 

miesiące 

miesiące 

miesięcy 

12 

miesięcy 

OFFER  WIBOR   

 

 

 

 

 

 

 

BID 

WIBID   

 

 

 

 

 

 

 

 

LIBOR   

 

 

 

 

 

 

 

 LIBOR ->  EURO, USD, CHF 
 
Stopy  procentowe  międzybankowego  rynku  depozytowego  –  WIBOR,  LIBOR  –  są  tzw.  stawkami 
referencyjnymi w oprocentowaniu kredytów detalicznych.  
Banki konkurują ze sobą marżą, gdyż ……………………………………………………………………….. 
…………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………….. 
Stopa  polonia  –  średnioważona  stopa  operacji  overnight,  powinna  się  kształtować  na  poziomie 
zbliżonym do stopy referencyjnej.  
 

c.  Operacje spekulacyjne  

Na tym rynku można przeprowadzać działania zarobkowe, daje on możliwość osiągania dochodów poprzez 
spekulację: 

 

arbitraż – dealer wykorzystuje różnicę stóp procentowych w danym czasie 

  forward  forward  –  termin  na  termin  –  nie  ma  kapitału  wyjściowego,  na  inny  termin  przyjmuje 

depozyt z  rynku i na inny go daje  

Przesłanką  działań  spekulacji  są  przewidywane  zmiany  stóp  procentowych  –  zmiany  cen.  Operacje 
spekulacyjne  polegają  na  tworzeniu  tzw.  pozycji  depozytowych,  wyróżniamy  dwa  rodzaje  pozycji 
depozytowych w zależności ode przewidywanej zmiany stóp procentowych; 

 

krótka pozycja depozytowa – dotyczy przewidywanego spadku stóp procentowych – polega ona na 

udzieleniu depozytu na długi termin i finansowaniu go przyjmowanymi z rynku krótkoterminowymi 
depozytami  po  co  raz  niżej  stopie  procentowej,  tego  typu  działanie  spekulacyjne  nazywa  się 
otwieraniem krótkiej pozycji depozytowej  

 

długa pozycja depozytowa – dotyczy wzrostowej tendencji stóp procentowych, polega na przyjęciu 

z  rynku  na  długi  okres  depozytu  i  replasowaniu  go  ,  ponownym  lokowaniu,  na  krótkie  okresy  po 
coraz wyższej stopie procentowej.  

 
 

background image

 

Przykład: 
Mamy następujące kwotowania: 
Do 6 M: 4,80 – 4,95 
Depozyt 6 miesięczny  5,84 WIBID i 6,42 WIBOR 
Depozyt 12 miesięczny  5,72 WIBID i 6,30 WIBOR 
 

 

 

 

 

 

 
Zarysowała się tendencja spadkowa, ponieważ depozyty 12 miesięczne są tańsze niż depozyty 6 miesięczne, 
dlatego otwieramy krótką pozycję depozytową – przyjmujemy depozyty 12 miesięczny za 5,72 i 
finansujemy go 6 miesięcznym za 6,42. Mamy otwarty depozyt, który sprzedamy za 6 miesięcy i otworzymy 
nowy, ale nie wiemy za ile – to właśnie jest spekulacja……………………………………………………… 
…………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………………….. 
 
 
 

DZIAŁALNOŚĆ KREDYTOWA BANKÓW 

 

1.  Ogólne zasady kredytowania  

operacja  udzielenia  kredytu  polega  na  postawieniu  przez  bank  do  dyspozycji  kredytobiorcy  środków 
pieniężnych  który  zobowiązany  jest  je  zwrócić  z  odsetkami  w  umownym  terminie.  Ogólne  zasady 
kredytowania  określone  są  w  prawie  bankowym,  natomiast  szczegółowe  zasady  kredytowania  w 
regulaminach i instrukcjach kredytowych banku.  
Pożyczka  –  jest  instytucją  prawa  cywilnego,  jej  istota  polega  na  przeniesieniu  własności,  swoboda 
wykorzystania środków.  

2.  Mechanizmy alokacji kredytów 

Mechanizmy te opierają się na trzech elementach: 

a.  Racjonowanie  kredytu  –  odchodzi  się  od  rynkowych  metod  ich  dystrybucji,  nie  można  ogłosić 

przetargu, gdy jest więcej chętnych na kredyt niż bank może udzielić kredytu. Przyznawanie kredytu 
oparte jest na procedurach selekcji kredytów.  

b.  Umowny  charakter  –  czyli  stosunki  kredytowe  mają  charakter  umowny.  Umowa  ma  charakter 

cywilno-prawny. Równość stron.  

c.  Wykorzystywanie czynnika czasu – efektywny koszt kredytu -  
3.  Co powinna zawierać umowa kredytowa: 

a.  Strony umowy sprecyzowane 
b.  Termin, terminy transze postawienia kredytu do dyspozycji  
c.  Harmonogram spłat – metoda malejących płatności, annuitetowa 
d.  Oprocentowanie  –  stałe,  zmienne:  podstawa  mogą  być  stawki  BC,  stawki  referencyjne 

międzybankowego rynku depozytowego 

e.  Przeznaczenie kredytu  
f.  Sposób wykorzystania  
g.  Formy zabezpieczenia zwrotności kredytu  
h.  Warunki ewentualnego wypowiedzenia umowy