Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
1
1. Pojęcie administracji publicznej- organ, urząd, kompetencje i formy
działania; administracja rządowa i samorządowa
2. Podstawy prawne funkcjonowania Urzędu (statut, regulaminy,
zarządzenia wewnętrzne)
3. Zasady udzielania informacji publicznej- Biuletyn Informacji Publicznej
Opracowanie: Elżbieta Cierniak,
Kinga Boguła
ORGANIZACJA I FUNKCJONOWANIE
ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
2
ADMINISTRACJA PUBLICZNA
Etymologicznie wyraz „administracja” oznacza służenie, czynność podporządkowaną
rozkazom. Wyraz ten jest synonimem pomocy, służby, przewodnictwa, zarządzania.
Administracja publiczna
- jest to przejęte przez państwo i realizowane przez jego zawisłe organy, a także przez organy
samorządu terytorialnego zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb obywateli,
wynikających ze współżycia ludzi w społecznościach; przejmowanie przez państwo odbywa
się przez stanowienie prawa, które rozdziela zadania i kompetencje w zakresie zaspokajania
potrzeb społecznych na podmioty państwowe, na podmioty samorządowe i podmioty
niepubliczne pełniące funkcje organów administracji publicznej,
- zespół działań, czynności i przedsięwzięć organizatorskich i wykonawczych, prowadzonych
na rzecz realizacji interesu publicznego przez różne podmioty, organy i instytucje, na
podstawie ustawy i w określonych prawem formach.
W literaturze nie funkcjonuje uniwersalna definicja administracji publicznej.
Kompetencje
- to zespół uprawnień dotyczących określonego zakresu spraw, w których organ ma prawo, a
z reguły również obowiązek działania,
- to wskazanie zakresu spraw, którymi organ ma się zajmować oraz określenie działań, jakie
organ ma prawo i obowiązek podejmować w tych sprawach,
- to konstrukcja łącząca prawo z prawną formą działania administracji.
Z punktu widzenia organu zdolność ta obejmuje przede wszystkim korzystanie z takiej
prawnej formy działania, która jest wyraźnie określona lub z takiej formy, która przysługuje
danemu organowi.
Wyróżnia się kilka rodzajów kompetencji:
- właściwość rzeczowa – przyznanie organowi administracji prawa do rozstrzygnięcia tylko
określonych kategorii spraw /np. oświatowe/,
- właściwość instancyjna – jest to wskazanie instancji właściwej do rozstrzygnięcia danej
sprawy,
- właściwość miejscowa – służy do określenia organu, który ma kompetencje do
rozstrzygnięcia danej sprawy z punktu widzenia terytorialnego zasięgu działania.
W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000
r. Nr 98 poz. 1071, z późn. zm.) pojmuje się właściwość organów jako zdolność organu
administracji publicznej (kompetencję) do załatwienia konkretnej sprawy indywidualnej
konkretnego podmiotu.
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
3
Przepis art. 19 kpa ustanawia ogólny obowiązek organu administracji publicznej
przestrzegania swojej właściwości z urzędu. Obowiązek ten oznacza zatem powinność organu
administracji publicznej przestrzegania przepisów określających właściwość rzeczową i
miejscową organu /zasada praworządności art. 6/. Przestrzeganie tego obowiązku z urzędu
jest równoznaczne z tym, iż organ bada swoją właściwość bez oczekiwania na wniosek strony
w tym przedmiocie /nie są dopuszczalne układy między stroną a organem prowadzącym
postępowanie co do właściwości/. Organ administracji publicznej jest obowiązany
przestrzegać z urzędu swojej właściwości w całym toku postępowania administracyjnego /we
wszystkich rodzajach postępowania administracyjnego, na wszystkich etapach tych
postępowań/.
Właściwość rzeczowa - upoważnienie i zobowiązanie określonego organu lub rodzaju
organów do załatwiania określonej kategorii spraw administracyjnych /spraw indywidualnych
określonego rodzaju/.
Właściwość instancyjna - instytucja prawa proceduralnego, uregulowana w kodeksie,
związana z zasadą dwuinstancyjności postępowania (art. 15).
Właściwość miejscowa - zdolność do załatwiania spraw indywidualnych należących do jego
właściwości rzeczowej, powstałych na przypisanym temu organowi obszarze działania.
Obszar (terytorialny zakres) działania organu administracji publicznej ustala się na podstawie
przepisów prawa ustrojowego. W odniesieniu do ministrów i centralnych organów
administracji publicznej, przepisy prawa ustrojowego wprawdzie nie określają wprost
terytorialnego zakresu działania tych organów, lecz z ich prawnej charakterystyki jako
organów centralnych wynika, że ich obszarem działania jest terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej. Obszarem działania pozostałych organów administracji publicznej są określone
ustawowo jednostki podziału terytorialnego państwa, względnie zespoły tych jednostek lub
ich części, przy czym przepisy prawa z reguły wyraźnie wskazują, że dany organ wykonuje
swoje kompetencje na obszarze danej jednostki podziału terytorialnego, chyba że terytorialny
obszar działania wynika już z nazwy organu. Kryteria ustalania właściwości miejscowej
organu administracji publicznej mieszczą się w trzech kategoriach spraw administracyjnych:
spraw dotyczących nieruchomości, spraw dotyczących prowadzenia zakładu pracy, oraz
"innych spraw". Przy ustalaniu właściwości miejscowej organu administracji publicznej
należy zatem określić charakter (przedmiot) sprawy administracyjnej.
Organ administracji publicznej:
1) zasadnicza jednostka składowa administracji w sensie podmiotowym,
2) człowiek lub grupa ludzi:
a) znajdujący się w strukturze organizacyjnej,
b) powołany w celu realizacji norm prawa administracyjnego, w sposób i ze skutkami
właściwymi temu prawu,
c) działający w granicach przyznanych mu przez prawo kompetencji.
Organ administracji publicznej utożsamiany jest z człowiekiem zwanym w literaturze
pełniącym czy piastującym funkcje organu administracyjnego lub podobnie. Organ istnieje od
czasu jego powołania, natomiast od momentu utworzenia do momentu powołania można
mówić jedynie o urzędzie organu w znaczeniu zbioru kompetencji z nim związanych.
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
4
Klasyfikacja organów administracji publicznej jest sprawą umowną, dlatego tworzy się różne
podziały ze względu na przyjęte kryteria.
Kodeks postępowania administracyjnego normuje postępowanie:
1) przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów
sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych,
2) przed innymi organami państwowymi oraz przed innymi podmiotami, gdy są one
powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień do załatwiania spraw określonych w
pkt 1,
3) w sprawach rozstrzygania sporów o właściwość między organami jednostek samorządu
terytorialnego i organami administracji rządowej oraz między organami i podmiotami, o
których mowa w pkt 2,
4) w sprawach wydawania zaświadczeń.
Mając na uwadze powyższe kpa wprowadza jednocześnie definicje organów administracji
publicznej i organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 5 § 2 pkt 3 i 6).
Urząd
Zgodnie z teorią prawa administracyjnego pod określeniem urząd należy rozumieć
zorganizowany zespół pracowników /państwowych lub samorządowych/, przydzielony do
pomocy organowi administracji i powołany do merytorycznej i technicznej obsługi tego
organu /np. art. 53 ust. 3,4 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji
rządowej w województwie
Dz. U. Nr 31 poz. 206/.
Samorząd terytorialny
Podstawa prawna:
1) Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (art.15-16, 163-172);
2) ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału
terytorialnego państwa (Dz. U. Nr 96, poz. 603, z późn. zm.);
3) ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.
1591, z późn. zm.);
4) ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz.
1592, z późn. zm.);
5) ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2001 r. Nr 142,
poz.1590, z późn. zm.).
Zgodnie z Konstytucją RP ustrój terytorialny Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia
decentralizację władzy publicznej. Zasadniczy podział terytorialny państwa uwzględniający
więzi społeczne, gospodarcze lub kulturowe i zapewniający jednostkom terytorialnym
zdolność wykonywania zadań publicznych określa ustawa o wprowadzeniu zasadniczego
trójstopniowego podziału terytorialnego państwa.
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
5
Samorząd terytorialny stanowią usytuowane na trzech różnych stopniach podziału
terytorialnego wspólnoty samorządowe. Nie wynikają z tego stosunki nadrzędności i
podporządkowania miedzy poszczególnymi wspólnotami.
Administracja rządowa w województwie
Podstawa prawna:
1) Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (art.152,153);
2) ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie
(Dz. U. Nr 31 poz. 206).
Zadania administracji rządowej w województwie wykonują:
- wojewoda,
- organy rządowej administracji zespolonej w województwie, w tym kierownicy zespolonych
służb, inspekcji i straży,
- organy niezespolonej administracji rządowej,
- jednostki samorządu terytorialnego i ich związki, jeżeli wykonywanie przez nie zadań
administracji rządowej wynika z odrębnych ustaw lub z zawartego porozumienia,
- starosta, jeżeli wykonywanie przez niego zadań administracji rządowej wynika z odrębnych
ustaw,
- inne podmioty, jeżeli wykonywanie przez nie zadań administracji rządowej wynika z
odrębnych ustaw.
Funkcjonowanie Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu
Podstawa prawna:
1) ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej
w województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206) określa:
a) zakres działania oraz zasady funkcjonowania wojewody,
b) tryb powoływania i odwoływania wojewody,
c) organizację rządowej administracji zespolonej w województwie i niezespolonej
administracji rządowej;
2) ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505, z późn.
zm.)
„Art. 1. W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie
neutralnego wykonywania zadań państwa ustanawia się służbę cywilną oraz określa
zasady dostępu do tej służby, zasady jej organizacji, funkcjonowania i rozwoju.”;
3) statut Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu
statut Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, stanowiący załącznik do
zarządzenia Nr 227 /09 Wojewody Wielkopolskiego z dnia 9 czerwca 2009 r. w sprawie
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
6
nadania statutu Wielkopolskiemu Urzędowi Wojewódzkiemu w Poznaniu (Dz. Urz. Woj.
Wiel. Nr 127, poz. 2089 i Nr 151, poz. 2544 oraz z 2010 r. Nr 24, poz. 697)
Podstawa prawna: ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji
rządowej w województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206):
- „Art.15
1. Wojewoda nadaje urzędowi wojewódzkiemu statut podlegający zatwierdzeniu przez
Prezesa Rady Ministrów, z zastrzeżeniem ust. 5. Statut jest ogłaszany w wojewódzkim
dzienniku urzędowym.
2. W skład urzędu wojewódzkiego wchodzą komórki organizacyjne:
1) wydziały - do realizacji merytorycznych zadań urzędu;
2) biura - do realizacji zadań w zakresie obsługi urzędu;
3) oddziały jako komórki organizacyjne wewnątrz komórek wymienionych w pkt 1 i 2.
3. Statut urzędu wojewódzkiego określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę urzędu;
2) nazwy stanowisk dyrektorów wydziałów;
3) nazwy wydziałów oraz innych komórek organizacyjnych urzędu;
4) zakresy działania wydziałów i innych komórek organizacyjnych oraz, jeżeli odrębne
ustawy tak stanowią, zakres kompetencji przypisanych określonym w ustawach
stanowiskom lub funkcjom urzędowym;
5) nazwy, siedziby i zakresy działania delegatur, o których mowa w art. 14;
6) inne sprawy istotne dla organizacji i funkcjonowania urzędu.
4. Wykaz jednostek organizacyjnych podporządkowanych wojewodzie lub przez niego
nadzorowanych stanowi załącznik do statutu urzędu wojewódzkiego.
5. Zmiana statutu urzędu wojewódzkiego polegająca na aktualizacji wykazu jednostek
podporządkowanych wojewodzie lub przez niego nadzorowanych nie wymaga
zatwierdzenia przez Prezesa Rady Ministrów.”,
- Art. 53 ust. 2 - szczegółową organizację rządowej administracji zespolonej w
województwie określa statut urzędu wojewódzkiego;
5) regulamin organizacyjny Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu
regulamin organizacyjny Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu,
stanowiący załącznik do zarządzenia Nr 277/09 Wojewody Wielkopolskiego z dnia 5
sierpnia 2009 r. w sprawie ustalenia regulaminu organizacyjnego Wielkopolskiego Urzędu
Wojewódzkiego w Poznaniu, zmieniony zarządzeniem:
- Nr 639/09 Wojewody Wielkopolskiego z dnia 29 grudnia 2009 r. zmieniającym
zarządzenie w sprawie ustalenia regulaminu organizacyjnego Wielkopolskiego Urzędu
Wojewódzkiego w Poznaniu,
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
7
- Nr 82/10 Wojewody Wielkopolskiego z dnia 18 marca 2010 r. zmieniającym zarządzenie
w
sprawie
ustalenia
regulaminu
organizacyjnego
Wielkopolskiego
Urzędu
Wojewódzkiego w Poznaniu.
Podstawy prawne:
- art. 16 ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie - szczegółową
organizację oraz tryb pracy urzędu wojewódzkiego określa regulamin ustalony przez
wojewodę w drodze zarządzenia,
- art. 25 ust. 4 pkt 1 lit. c ustawy o służbie cywilnej - dyrektor generalny urzędu występuje z
wnioskiem do właściwego organu administracji rządowej o nadanie regulaminu
organizacyjnego urzędu.
Akty prawne Wojewody i Dyrektora Generalnego
W regulaminie organizacyjnym Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu
problematyce aktów prawnych Wojewody i Dyrektora Generalnego poświęca się odrębny
rozdział, który określa zasady opracowywania projektów aktów prawnych.
Projekty aktów prawnych opracowuje się zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu
Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”
(Dz. U. Nr 100, poz. 908).
Dostęp do informacji publicznej
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112 poz.
1198, z późn. zm.);
- rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007 r. w
sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz. U. Nr 10, poz. 68).
Najważniejsze aspekty udzielania informacji publicznej
1) Art. 2 ust. 1 ustawy wskazuje podmioty uprawnione do uzyskania dostępu do
informacji publicznej, co wraz ze wskazaniem podmiotów zobowiązanych do jej
udzielenia w art. 4 ustawy określa zakres podmiotowy ustawy. Pojęcie "każdy" nie
jest tożsame z określeniem "anonimowy"- podmiot żądający udostępnienia określonej
informacji publicznej powinien podać swoje imię i nazwisko ze względu na sposoby
udostępniania informacji publicznych sformułowanych w art. 7 ustawy. Wymóg ten
będzie w praktyce odnosił się przede wszystkim do udostępniania informacji na
wniosek. W żadnym z przepisów nie została uregulowana kwestia warunków
formalnych wniosku. Sytuacja kształtuje się odmiennie w przypadku zaistnienia
ograniczenia w dostępie do informacji publicznej. W celu wydania decyzji o odmowie
udostępnienia informacji publicznej podmiot zobowiązany do udostępniania
informacji publicznej musi mieć niezbędne dane do wydania decyzji o odmowie
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
8
udostępnienia. W tym przypadku podmiot taki winien zwrócić się do osoby
wnioskującej o uzupełnienie danych niezbędnych do wydania decyzji.
2) Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 2 ustawy organowi udzielającemu informacji
publicznej nie wolno żądać od strony wykazania interesu prawnego lub faktycznego.
Wspomniane uregulowanie stanowi konsekwencję zasady, zgodnie z którą każdy ma
prawo do informacji publicznej.
3) Wskazuje podmioty zobowiązane do udzielenia informacji, podstawowy katalog
podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej został wskazany w
art. 4 ust. 1 ustawy, obowiązkiem są objęte władze publiczne oraz inne podmioty
wykonujące zadania publiczne, katalog podmiotów ma charakter przykładowy, na co
wskazuje zwrot "obowiązane są (...) w szczególności (...)".
4) Wprowadza przykładowy katalog informacji i dokumentów stanowiących informację
publiczną w rozumieniu ustawy, wskazuje najbardziej typowe kategorie informacji
publicznych.
5) Zakres przedmiotowy prawa do informacji został określony zgodnie z art. 3 ust. 1
ustawy jako zespół następujących uprawnień: do uzyskania informacji publicznej, w
tym informacji przetworzonej, wglądu do dokumentów urzędowych oraz dostępu do
posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych
wyborów. Prawo do uzyskania informacji przetworzonej jest ograniczone do
przypadków, w których jest to istotne dla interesu publicznego. Kolejnym
uprawnieniem wynikającym z komentowanego przepisu jest dostęp do posiedzeń
organów władzy publicznej. Wspomniany "dostęp" jest różnie rozumiany, jego
realizacja nie oznacza prawa do bezpośredniego udziału w posiedzeniach organów, ale
możliwość zapoznania się z ich przebiegiem, np. za pośrednictwem transmisji
radiowej lub telewizyjnej, Jako istotny element treści prawa do informacji publicznej
wskazano w art. 3 ust. 2 ustawy uprawnienie wnioskodawcy do otrzymania aktualnej
informacji. Nie oznacza to jednak wyłączenia z zakresu pojęcia informacji publicznej
materiałów archiwalnych.
6) Określa jako podstawę dopuszczalności ograniczenia prawa do informacji publicznej -
ochronę informacji niejawnych zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 22 stycznia
1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196, poz. 1631, z późn.
zm.), tajemnicę ustawowo chronioną, prywatność osoby fizycznej i tajemnicę
przedsiębiorstwa.
7) Wprowadza zasadę, zgodnie z którą do udostępnienia informacji publicznej są
zobowiązane podmioty, które są faktycznie w jej posiadaniu, zobowiązany jest każdy
podmiot, który posiada informację (niezależnie od tego, czy wiąże się ona z jego
zakresem kompetencji) lub powinien ją posiadać (z uwagi na zakres
kompetencji).Organ publiczny nie będzie w stanie udzielić informacji, którą nie
dysponuje, jednak jeśli powinien nią dysponować z uwagi na jej związek z jego
kompetencjami, powinny znaleźć zastosowanie przepisy dyscyplinujące osoby
działające w jego imieniu - jak w szczególności przepis art. 23 ustawy.
8) Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi podstawę prawną realizacji prawa do informacji
publicznej sformułowanego w art. 3 ustawy, porządkuje środki umożliwiające dotarcie
do informacji publicznej poprzez określenie sposobów jej udostępniania, wskazuje, iż
podstawowym sposobem jest ogłaszanie informacji w Biuletynie Informacji
Publicznej, udostępnianym za pośrednictwem sieci teleinformatycznej (Internetu),
dopiero w sytuacji, gdy dane informacje nie zostały udostępnione w Biuletynie,
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
9
podlegają one udostępnieniu na wniosek bądź też na drodze ich wyłożenia lub
wywieszenia w miejscach ogólnie dostępnych lub przez urządzenia umożliwiające
zapoznanie się z tymi informacjami, zainstalowanymi w ww. miejscach. Kolejnym
niezależnym sposobem udostępniania informacji publicznych jest możliwość
bezpośredniej obserwacji przebiegu posiedzeń kolegialnych organów władzy
publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. Jego istotne uzupełnienie
stanowi uprawnienie do otrzymania wszelkich materiałów (w formie druku oraz w
formie audiowizualnej i teleinformatycznej), będących dokumentacją tych posiedzeń.
9) Ogłaszanie w Biuletynie Informacji Publicznej ma umożliwić najszerszy i najprostszy
dostęp do informacji publicznych. Zakres realizacji tego sposobu dostępu do
informacji publicznych będzie wynikał z postanowień art. 8 i art. 9 ustawy, a także z
przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18
stycznia 2007 r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz. U. Nr 10, poz. 68)
wydanego na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy. Wpływa on także bezpośrednio na
możliwość i zakres stosowania pozostałych sposobów dostępu do informacji
publicznej. Udostępnienie informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej
ma charakter generalny i nie wymaga wniosku żadnego podmiotu.
10) Przepis art. 7 ust. 2 ustawy wprowadza zasadę bezpłatnego dostępu do informacji
publicznej. Wyjątkiem od wspomnianej zasady jest możliwość pobrania od
wnioskodawcy opłaty odpowiadającej dodatkowym kosztom związanym z
wnioskowanym sposobem udzielenia informacji publicznej lub koniecznością
przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku (art. 15 ustawy)
Wprowadzenie odpłatności odnosi się zatem jedynie do udostępniania informacji
publicznej na wniosek, tj. w sposób określony w art. 10 ustawy.
11) Z art. 10 ust. 2 ustawy wynika, iż podmiot zobowiązany jest zobligowany do
niezwłocznego udostępnienia żądanej informacji publicznej, jeżeli w momencie
otrzymania stosownego wniosku jest w jej posiadaniu. Udostępnienie to może nastąpić
w formie ustnej lub pisemnej, zgodnie z żądaniem podmiotu zainteresowanego.
Następuje odformalizowanie, uproszczenie i przyspieszenie postępowania w sprawie
udostępnienia informacji publicznej. Pod pojęciem wniosku należy rozumieć każde
żądanie uzyskania informacji publicznej, złożone przez zainteresowany podmiot w
dowolnej formie (ustnie, pisemnie, w forma elektronicznej).
12) Zasadą jest, iż udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej
zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
13) Odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o
udostępnienie informacji następują w drodze decyzji.
Biuletyn Informacji Publicznej
Biuletyn Informacji Publicznej (BIP) został stworzony w celu powszechnego udostępniania
informacji publicznej w postaci elektronicznej. Biuletyn ten składa się z witryn WWW, na
których władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne udostępniają
informacje publiczne wymagane przez prawo.
Standardy struktury stron podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej
Strony podmiotowe BIP prowadzone są w formie odrębnych stron WWW. W przypadku, gdy
podmiot, posiada własną stronę WWW, stronę podmiotową BIP utworzoną przez ten podmiot
Służba przygotowawcza- IV edycja
Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu
Poznań 2010
10
wydziela się z tej strony, poprzez umieszczenie na stronie głównej WWW linku
zawierającego logo BIP, umożliwiającego bezpośredni dostęp do podmiotowej strony BIP.
Strona WWW podmiotu może być jednocześnie stroną podmiotową BIP, o ile spełnia
wszystkie wymogi ustawy i rozporządzenia. Na stronach podmiotowych BIP umieszcza się
czytelny link do strony głównej BIP oraz do strony głównej.
Strona podmiotowa BIP zawiera w szczególności:
- logo (znak graficzny) BIP, umieszczone w górnej części strony,
- adres redakcji strony podmiotowej BIP,
- imię i nazwisko, numer telefonu, numer telefaksu i adres poczty elektronicznej co najmniej
jednej z osób redagujących stronę podmiotową BIP,
- instrukcję korzystania z strony podmiotowej BIP,
- moduł wyszukujący,
- menu przedmiotowe umożliwiające odnalezienie: informacji publicznych, innych informacji
publicznych, w szczególności takich, których publikacja leży w interesie publicznym,
zaspokaja potrzeby obywateli i ich wspólnot, wspiera rozwój społeczeństwa obywatelskiego
lub przyczynia się do polepszenia działalności podmiotu udostępniającego informacje,
informacji publicznych przeznaczonych do publikacji w BIP na podstawie przepisów
odrębnych.