Posadzkarz_713[05]_Z1_09

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Rodzaje materiałów posadzkarskich z tworzyw sztucznych

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Właściwości fizyczne, mechaniczne i chemiczne materiałów z tworzyw

sztucznych

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Wyznaczanie poziomu powierzchni

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4. Posadzki ze sztywnych płytek z PVC

4.4.1. Materiał nauczania

4.4.2. Pytania sprawdzające

4.4.3. Ćwiczenia

4.4.4. Sprawdzian postępów

4.5. Posadzki z elastycznych płytek z PVC

4.5.1. Materiał nauczania

4.5.2. Pytania sprawdzające

4.5.3. Ćwiczenia

4.5.4. Sprawdzian postępów

4.6. Posadzki z elastycznych wykładzin z PVC

4.6.1. Materiał nauczania

4.6.2. Pytania sprawdzające

4.6.3. Ćwiczenia

4.6.4. Sprawdzian postępów

4.7. Zasady układania i mocowania wykładzin dywanowych

4.7.1. Materiał nauczania

4.7.2. Pytania sprawdzające

4.7.3. Ćwiczenia

4.7.4. Sprawdzian postępów

4.8. Technika wykonywania posadzek z wykładzin i płytek gumowych

4.8.1. Materiał nauczania

4.8.2. Pytania sprawdzające

4.8.3. Ćwiczenia

4.8.4. Sprawdzian postępów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9. Współczesne metody łączenia materiałów – klejenie, zgrzewanie

4.9.1. Materiał nauczania

4.9.2. Pytania sprawdzające

4.9.3. Ćwiczenia

4.9.4. Sprawdzian postępów

4.10. Zasady wykonania posadzki z wykładzin kauczukowych

4.10.1. Materiał nauczania

4.10.2. Pytania sprawdzające

4.10.3. Ćwiczenia

4.10.4. Sprawdzian postępów

4.11. Elementy wykończeniowe posadzek z tworzyw sztucznych

4.11.1. Materiał nauczania

4.11.2. Pytania sprawdzające

4.11.3. Ćwiczenia

4.11.4. Sprawdzian postępów

4.12. Posadzki bezspoinowe z kompozycji żywiczno – mineralnych

4.12.1. Materiał nauczania

4.12.2. Pytania sprawdzające

4.12.3. Ćwiczenia

4.12.4. Sprawdzian postępów

4.13. Zasady, metody i materiały do konserwacji

4.13.1. Materiał nauczania

4.13.2. Pytania sprawdzające

4.13.3. Ćwiczenia

4.13.4. Sprawdzian postępów

4.14. Metody dokonywania napraw i remontów posadzek

4.14.1. Materiał nauczania

4.14.2. Pytania sprawdzające

4.14.3. Ćwiczenia

4.14.4. Sprawdzian postępów

4.15. Zasady posługiwania się sprzętem pomiarowym

4.15.1. Materiał nauczania

4.15.2. Pytania sprawdzające

4.15.3. Ćwiczenia

4.15.4. Sprawdzian postępów

4.16. Dokumentacja techniczna

4.16.1. Materiał nauczania

4.16.2. Pytania sprawdzające

4.16.3. Ćwiczenia

4.16.4. Sprawdzian postępów

4.17. Polskie Normy, instrukcje

4.17.1. Materiał nauczania

4.17.2. Pytania sprawdzające

4.17.3. Ćwiczenia

4.17.4. Sprawdzian postępów

4.18. Kalkulacja materiałów

4.18.1. Materiał nauczania

4.18.2. Pytania sprawdzające

4.18.3. Ćwiczenia

4.18.4. Sprawdzian postępów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o posadzkach z tworzyw

sztucznych, materiałach stosowanych do ich wykonywania, a także ułatwi Ci wykonywanie
posadzek z tworzyw sztucznych oraz ich odbiór.

W poradniku zamieszczono:

1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś

mieć opanowane, aby przystąpić do realizacji tej jednostki modułowej.

2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej.
3. Materiał nauczania (rozdział 4), który umożliwia samodzielne przygotowanie

się do wykonania  ćwiczeń  i  zaliczenia  sprawdzianów.  Obejmuje  on  również  ćwiczenia,
które zawierają wykaz materiałów, narzędzi  i sprzętu potrzebnych do realizacji ćwiczeń.
Przed  ćwiczeniami  zamieszczono  pytania  sprawdzające  wiedzę  potrzebną  do  ich
wykonania.  Po  ćwiczeniach  zamieszczony  został  sprawdzian  postępów.  Wykonując
sprawdzian  postępów  powinieneś  odpowiadać  na  pytania  tak  lub  nie,  co  oznacza,
że opanowałeś materiał albo nie.

4. Sprawdzian osiągnięć, w którym zamieszczono instrukcję dla ucznia oraz zestaw zadań

testowych sprawdzających opanowanie wiedzy i umiejętności z zakresu całej jednostki.
Zamieszczona została także kartę odpowiedzi.

5. Wykaz literatury obejmujący zakres wiadomości dotyczących tej jednostki modułowej,

która umożliwi Ci pogłębienie nabytych umiejętności.
Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela

lub instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną
czynność.

Jednostka modułowa: Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych, której treści teraz

poznasz, stanowi jeden z elementów modułu 713[05].Z1 „Technologie wykonywania
posadzek” i jest oznaczona na zamieszczonym schemacie na stronie 6.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju
wykonywanych prac. Przepisy te poznasz podczas trwania nauki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

713[05].Z1

Technologie wykonywania posadzek

713[05].Z1.01

Dobieranie materiałów, narzędzi i sprzętu

713[05].Z1.02

Przygotowywanie zapraw, klejów

i mieszanek betonowych

713[05].Z1.03
Wykonywanie

izolacji przeciwwilgociowych

713[05].Z1.04

Wykonywanie izolacji

termicznych i akustycznych

713[05].Z1.05

Wykonywanie podkładów pod posadzki

713[05].Z1.06

Wykonywanie posadzek jastrychowych

713[05].Z1.07

Wykonywanie posadzek z drewna

i materiałów drewnopochodnych

713[05].Z1.09

Wykonywanie posadzek

z tworzyw sztucznych

713[05].Z1.08

Wykonywanie posadzek

z materiałów mineralnych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

–

rozpoznawać podstawowe materiały budowlane,

–

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa,

–

wykonywać szkice podstawowymi technikami rysunkowymi,

–

przygotowywać narzędzia i sprzęt do pracy,

–

dobierać materiały, narzędzia i sprzęt,

–

stosować podstawowe przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

korzystać z różnych źródeł informacji,

–

wykonywać izolacje przeciwwilgociowe,

–

wykonywać izolacje termiczne i akustyczne,

–

wykonywać podkłady pod posadzki,

–

przygotowywać zaprawy, kleje i mieszanki betonowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji ćwiczeń podanych w poradniku powinieneś umieć:

−

określić zakres stosowania posadzek z tworzyw sztucznych,

−

wskazać pomieszczenia, których posadzki z tworzyw sztucznych mogą zagrażać

bezpieczeństwu użytkowników,

−

ocenić i określić warunki przystąpienia do wykonywania posadzek,

−

zbadać właściwości geometryczne powierzchni podkładu,

−

posłużyć się narzędziami i sprzętem,

−

wyszczególnić charakterystyczne czynności technologiczne,

−

wyrównać i wygładzić podkłady,

−

przygotować masy do wygładzania podkładów betonowych i cementowych,

−

przygotować materiały przed ich ułożeniem,

−

przechowywać materiały przed ich ułożeniem w odpowiedniej temperaturze,

−

wykonać przycinanie materiałów,

−

zastosować odpowiednie kleje,

−

wybrać technikę spawania i zgrzewania wykładzin,

−

sortować płytki z tworzyw sztucznych pod względem wymiarów oraz barwy,

−

usunąć wszelkie zabrudzenia i zanieczyszczenia podkładów,

−

wykonać posadzki z płytek sztywnych z PVC,

−

zastosować właściwe techniki układania,

−

zaproponować (zaprezentować) przykłady wzornictwa posadzek z płytek,

−

ustalić położenie płytek w stosunku do środka pomieszczenia,

−

zaproponować kolejność układania płytek,

−

wykończyć posadzkę listwami podłogowymi,

−

konserwować i czyścić powierzchnię posadzek,

−

wykonać posadzkę z elastycznych płytek z PVC,

−

rozpoznać warunki stosowania,

−

wybrać odpowiednie rozwiązania techniczne,

−

dobrać kleje,

−

stosować listwy podłogowe i wykańczać powierzchnie,

−

konserwować posadzki,

−

wykonać posadzki z elastycznych wykładzin PVC,

−

zaproponować układ arkuszy wykładziny w pomieszczeniu,

−

dopasować styki arkuszy,

−

zastosować do przyklejania kleje kontaktowe,

−

zastosować do przyklejania kleje dyspersyjne,

−

przyciąć wykładziny przy ścianach,

−

spawać i zgrzewać arkusze wykładzin,

−

wykończyć powierzchnie posadzek,

−

wykonać posadzki z wykładzin z warstwą izolacyjną,

−

wykonać posadzki z wykładzin dywanowych,

−

rozpoznać wykładziny igłowe, tkane, flokowane i klejone,

−

dobrać i zastosować sposoby mocowania wykładzin do podkładów,

−

dobrać materiały do mocowania,

−

zaproponować układ arkuszy w pomieszczeniach,

−

przygotować arkusze wykładziny,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Rodzaje materiałów posadzkarskich z tworzyw sztucznych

4.1.1. Materiał nauczania

Tworzywa sztuczne znalazły szerokie zastosowanie w robotach posadzkarskich

ze względu na swoje cechy użytkowo – techniczne. Przez tworzywa sztuczne rozumiemy
użytkową

postać

związków

chemicznych

nazywanych

polimerami.

pracach

posadzkarskich stosuje się następujące materiały z tworzyw sztucznych:

−

płytki podłogowe z PVC (sztywne i elastyczne),

−

wykładziny rulonowe z PVC (jedno- i wielowarstwowe),

−

wykładziny rulonowe z PVC z podkładem tkaninowym,

−

wykładziny rulonowe z warstwą izolacyjną wykonaną z: filcu, spienionego PVC i korka,

−

wykładziny dywanowe: igłowe, igłowane, flokowane i klejone,

−

wykładziny gumowane,

−

masy podłogowe: poliestrowe, epoksydowe i poliuretanowe,

−

listwy podłogowe,

−

okładziny stopni i spoczników.
Tworzywa sztuczne do podłoża przytwierdza się za pomocą kleju. Kleje dzieli się na trzy

grupy:  I  –  kleje  kontaktowe,  zwane  rozpuszczalnikowymi,  które  nakłada  się  na  podkład
i spodnią  stronę  wykładziny,  II  –  kleje  do  jednostronnego  nakładania  i  III  –  kleje
przylepcowe,  nanoszone  na  materiał  podłogowy  aby  nadać  mu  cech  samoprzylepnych.
Rodzaj  używanego  kleju  do  klejenia  materiałów  podłogowych  określa  producent  tych
materiałów.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to są tworzywa sztuczne?
2.  Jakie znasz rodzaje płytek podłogowych z PVC?
3.  Z jakich materiałów wykonuje się izolację w wykładzinach rulonowanych?
4.  Jakie znasz rodzaje wykładzin dywanowych?
5.  Jakie znasz rodzaje mas podłogowych?
6.  Wymień grupy na jakie dzielimy kleje?
7.  Kto określa rodzaj używanego kleju?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Z pośród zgromadzonych na stanowisku próbek materiałów okładzinowych z tworzyw

sztucznych wybierz płytkę podłogową sztywną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  obejrzeć dokładnie zgromadzone próbki materiałów podłogowych z tworzyw sztucznych,
2)  sprawdzić każdą próbkę pod względem wytrzymałości na zginanie,
3)  wybrać właściwą próbkę,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

próbki materiałów podłogowych (płytki podłogowe sztywne i elastyczne, wykładziny
rulonowe jedno- i wielowarstwowe, wykładziny rulonowe z izolacją, wykładziny
dywanowe, próbki mas podłogowych, wykładziny gumowane),

–

kartka, długopis.

Ćwiczenie 2

Nazwij co najmniej 10 z 13 próbek materiałów podłogowych z tworzyw sztucznych,

znajdujących się na stanowisku pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  obejrzeć dokładnie zgromadzone na stanowisku próbki,
2)  zaklasyfikować rodzaj próbki do konkretnej grupy materiałów podłogowych,
3)  zapisać wyniki rozpoznania,
4)  zaprezentować wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

próbki 13 różnych materiałów podłogowych z tworzyw sztucznych,

–

kartka, długopis.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wymienić rodzaje materiałów posadzkarskich z tworzyw

sztucznych?

2) odróżnić płytkę podłogową sztywną od elastycznej?

3) odróżnić wykładzinę dywanową igłową od klejonej?

4) odróżnić wykładzinę z warstwą izolacyjną z korka od filcu?

5) nazwać poszczególne grupy klejów?

6) scharakteryzować tworzywo sztuczne?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Właściwości fizyczne, mechaniczne i chemiczne materiałów

z tworzyw sztucznych

4.2.1. Materiał nauczania

Wykładziny podłogowe z tworzyw sztucznych zapewniają możliwość wykonania

posadzek  o  różnych  właściwościach  technicznych,  zależnie  od  rodzaju  użytego  materiału.
Jedną z cech charakterystycznych posadzek z wykładzin z tworzyw sztucznych jest  ich duża
szczelność.  Wynika  to  stąd,  iż  jest  to  materiał  dużych  formatów,  przez  co  występuje
niewielka liczba połączeń, które  mogą być spawane. Inną właściwością posadzek z tworzyw
sztucznych  jest  możliwość  komponowania  różnych  kształtów  i  wzorów.  Łatwość  cięcia
i  łączenia    styków  wykładzin  o  różnych  kształtach  i  kolorach  pozwala  na  stworzenie
niepowtarzalnej  posadzki.  Posadzki  z  elastycznych  wykładzin  z  PVC  są,  w  porównaniu
z  posadzkami  z  płytek,  znacznie  mniej  podatne  na  usuwanie  drobnych  uszkodzeń  w  czasie
użytkowania.

W posadzkach z płytek z PVC wymiana płytki uszkodzonej na nową odbywa się bez

szkody  dla  wyglądu  estetycznego  posadzki.  Uszkodzenie  wykładziny  wymaga  wymiany
całego  arkusza  (lub  znacznej  jego  części),  ponieważ  wymiana  materiału  tylko
w  uszkodzonym  miejscu  nosiłaby  charakter  łatania,  a  to  ze  względów  użytkowych
i estetycznych jest nie do przyjęcia.

Zaletą posadzek z elastycznych wykładzin z tworzyw sztucznych jest łatwość utrzymania

w  czystości  i  konserwowania.  Materiały  podłogowe  z  tworzyw  sztucznych  mają  słabą
wytrzymałość  na  zginanie  i  ściskanie,  natomiast  charakteryzują  się  dobrą  elastycznością
i  izolowaniem  dźwięków  uderzeniowych.  Tworzywa  sztuczne  mają  duży  współczynnik
rozszerzalności  cieplnej.  Na  przykład  wykładzina podłogowa  z  PVC  długości 10  m ułożona
z  materiału  świeżo  wziętego  z  zimnego  magazynu  (o  temp.  0

C ) w temperaturze ok. 20

może wydłużyć się o 16 mm. Aby uniknąć skutków rozszerzalności cieplej, które
są proporcjonalne do długości materiału i różnicy wartości temperatury, należy wykonywać
podłogi w temperaturze zbliżonej do późniejszej temperatur ich użytkowania oraz stosowania.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania przebiegu.

1. Jaka jest jedna z głównych cech posadzek z tworzyw sztucznych?
2. Jaki wpływ ma łatwość cięcia i spawania posadzek z tworzyw sztucznych na ich

estetykę?

3.  Jakie znasz zalety posadzek z tworzyw sztucznych?
4.  Jakie znasz wady posadzek z tworzyw sztucznych?
5.  Czy tworzywa sztuczne są odporne na ściskanie?
6.  Czy tworzywa sztuczne są odporne na zginanie?
7.  Czy tworzywa sztuczne są odporne na duże zmiany temperatur?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

W pomieszczeniu o temperaturze 40

C będzie ułożona wykładzina podłogowa z PVC.

Oblicz, o ile wydłuży się odcinek 5 mb tej wykładziny, jeżeli pobierzemy go z magazynu
o temperaturze 0

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z danymi na temat wpływu temperatury na wykładzinę podłogową PVC,
2)  obliczyć przyrost długości wykładziny w zależności od temperatury,
3)  zaprezentować efekty swojej pracy,
4)  dokonać samooceny.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zeszyt,

−

kalkulator,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

W pomieszczeniu o temperaturze 0

C będzie ułożona wykładzina podłogowa z PVC.

Oblicz, o ile wydłuży się odcinek 15 mb tej wykładziny, jeżeli pobierzemy go z magazynu
o temperaturze 25

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z właściwościami termicznymi posadzek z tworzyw sztucznych,
2)  obliczyć przyrost wykładziny w zależności od temperatury,
3)  zaprezentować efekty swojej pracy,
4)  dokonać samooceny.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zeszyt przedmiotowy,

−

kalkulator,

−

przybory do pisania.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) omówić szczelność posadzek z tworzyw sztucznych?

2) wymienić pozytywne właściwości posadzek z tworzyw sztucznych? ¨

3) wymienić negatywne właściwości posadzek z tworzyw sztucznych? ¨

4) omówić odporność na ściskanie posadzek z tworzyw sztucznych?

5) omówić odporność na zginanie posadzek z tworzyw sztucznych?

6) określić, jaki wpływ na posadzki z tworzyw sztucznych mają duże

zmiany temperatur?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Wyznaczanie poziomu powierzchni

4.3.1. Materiał nauczania

Wyznaczanie poziomu powierzchni posadzki polega na naniesieniu na ściany

pomieszczenia punktów, które myślowo połączone utworzą płaszczyznę – powierzchnię (lico)
posadzki. W większości przypadków powierzchnia posadzki jest płaszczyzną poziomą.
Niekiedy tylko posadzkę prowadzi się ze spadkiem np.: w łazienkach czy ogólnie
w pomieszczeniach, gdzie występuje wpust kanalizacyjny w postaci kratki.

Wyznaczanie poziomu posadzki należy rozpocząć od ustalenia jej wysokości względem

progu. Należy tu uwzględnić grubość podkładu jak i warstw wykończeniowych. Zaznaczamy
więc  punkt  na  ścianie  oznaczający  poziom  przyszłej  posadzki.  Następnie,  używając
poziomnicy  przenosimy  ten  punkt  w  górę  (po  ścianie)  na  wygodną  wysokość  np.:  1,5m.
W następnej kolejności, przy użyciu węża wodnego lub długiej łaty z poziomnicą przenosimy
(i  zaznaczamy)  ów  punkt  na  kolejne  ściany  pomieszczenia  w  odstępach  ok.  1m,  okrążając
w  ten  sposób  pomieszczenie.  Ostatni  punkt  powinien  znaleźć  się  dokładnie  na  poziomie
punktu  pierwszego.  Jeżeli  tak  nie  jest,  oznacza  to,  że  poziom  kolejnych  punktów  został
odniesiony  zbyt  niedokładnie  i  czynności  należy  powtórzyć,  aż  do  uzyskania  pożądanego
efektu.  Ostatnią  czynnością  jest  obniżenie  punktów  znajdujących  się  na  ścianach
pomieszczenia  o  tę  samą  wartość,  o  jaką  został  podniesiony  punkt  pierwszy.  W  ten  sposób
uzyskaliśmy  wyznaczoną  płaszczyznę  powierzchni  posadzki.  Najlepszym  urządzeniem
do przenoszenia  poziomów  na  większe odległości  jest poziomnica  wężowa,  nazywana  także
wężem  wodnym.  Jest  to  długa,  giętka  rura  (może  być  nawet  wąż  ogrodowy)  zaopatrzona
w końcówki  ze  szklanych  rurek.  Wąż  uważnie  (bez  pęcherzy  powietrza)  napełnia  się  wodą,
tak aby jej powierzchnię widać było w szklanych rurkach.

W myśl zasady naczyń połączonych, woda w obu końcach węża pozostaje zawsze na tym

samym poziomie.

Rozwój techniki laserowej pozwolił na wyprodukowanie licznych urządzeń

dysponujących  wiązką  optyczną  i  libellą.  Poziomnicą  laserową  można  wyznaczyć
powierzchnię  posadzki  bardzo  szybko  i  wygodnie.  Należy  jednak  zwrócić  uwagę  na  klasę
dokładności  urządzenia  tj.  na  maksymalną odchyłkę wskazania. Nie  może  być  ona  mniejsza
niż dopuszczalne odchyłki powierzchni posadzki od poziomu lub od linii płaszczyzny.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Na czym polega wyznaczenie poziomu posadzki?
2.  Jakie znasz pomieszczenia, gdzie stosuje się posadzki ze spadkiem?
3.  Od którego miejsca zaczynamy wyznaczanie poziomu powierzchni?
4.  W jaki sposób odnosimy poziom poszczególnych punktów na ścianach pomieszczenia?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Posługując się poziomnicą wężową, przenieś poziom punktu zaznaczonego przez

nauczyciela na jednej ze ścian na kolejne ściany pomieszczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować wąż wodny do pracy,
2)  zaznaczyć na ścianie pierwszy punkt,
3)  przenieść punkt na kolejne ściany,
4)  sprawdzić poprawność wykonania ćwiczenia (punkt pierwszy i ostatni muszą być na tym

samym poziomie),

5) zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

poziomnica wężowa,

−

wiadro z wodą,

−

ołówek.

Ćwiczenie 2

Dokonaj wyznaczenia poziomu posadzki w pracowni, na wysokości 20 cm ponad

poziomem posadzki istniejącej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować wąż wodny do pracy,
2)  zaznaczyć na ścianie pierwszy punkt 20 cm nad podłogą,
3)  przenieść punkt na kolejne ściany,
4)  sprawdzić poprawność wykonania ćwiczenia (punkt pierwszy i ostatni muszą być na tym

samym poziomie),

5) zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

poziomnica wężowa,

−

wiadro z wodą,

−

miara zwijana lub składana,

−

ołówek.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) przygotować do użycia wąż wodny?

2) odnosić poziomy na ścianach pomieszczenia?

3) sprawdzić dokładność wyznaczenia poziomu powierzchni?

4) wyznaczyć poziom powierzchni posadzki?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Posadzki ze sztywnych płytek PVC

4.4.1. Materiał nauczania

Sztywne płytki z PVC wymagają twardego, stabilnego podkładu. Różnorodność kolorów

i  faktur  powierzchni  (gładkie,  marmurkowe)  powoduje,  że  płytki  można  układać
w  praktycznie  dowolną  ilość  wzorów.  Układ  i  kolor  płytek  zależy  od  wielkości
pomieszczenia,  rodzaju  oświetlenia,  układu  okien  i  mebli.  Dlatego też  płytki  należy  układać
w sposób przemyślany, a nigdy przypadkowy.

Rozplanowując położenie płytek należy mieć na uwadze, aby w obszarze wejścia

znalazły  się  płytki  całe.  Fragmenty  płytek  należy  stosować  w  miejscach  możliwie  mało
widocznych  i  nie  uczęszczanych,  aby  duża  ilość  spoin  nie  wypadała  w  miejscach
intensywnego  ruchu.  Płytki  można  układać  równolegle  do  ścian  pomieszczenia  lub  wzdłuż
przekątnych „w karo” (rys. 1).

Rys.1. Schemat układania płytek równolegle do ścian i w karo [4,s.373]

Przed przystąpieniem do klejenia należy wyznaczyć osie pomieszczenia (równoległe

do ścian,  bądź  przekątne).  Pierwszy  rząd  płytek  układa  się  ściśle  do  tej  linii,  dbając  o  to,
aby naroża  płytek  stykały  się  dokładnie  w  jednym  punkcie.  Klej  dyspersjny  nanosi  się  na
podkład  i  płytkę  dociska  się  bardzo  mocno,  dosuwając  ją  jednocześnie  do  płytek  już
ułożonych  (można  je  obciążyć  stosami  płytek,  aby  płytki  ułożone  nie  przesunęły  się  przy
dosuwaniu do  nich  płytek  układanych. Silne dociśnięcie płytek  ma  na  celu  wyeliminowanie
powietrza  spod  płytki.  Aby  tego  dokonać  można  płytkę  dobijać  lekko  gumowym  młotkiem.
Klej wypływający ze spoin należy natychmiast usuwać mokrą szmatką lub gąbką.

Podczas układania należy kontrolować dokładność położenia płytek względem siebie.

Cztery naroża sąsiednich płytek powinny stykać się dokładnie w jednym punkcie. Wszelkie
niedokładności powodują „rozjeżdżanie się” spoin co jest wyjątkowo nieestetyczne
a ponadto jest praktycznie niemożliwe do naprawienia.

Oprócz regularnej siatki spoin spotyka się również płytki układane mijankowo

tzn. z przesunięciem rzędów o pół płytki.

Płytki PVC można przyklejać kontaktowo tzn., że klej nanosi się na podłoże jak

i na płytkę. Klej na płytkę nanosimy gładką szpachlą. Należy pamiętać, ze czas otwarty kleju
wynosi około 20 minut, zatem robotę należy sobie zorganizować tak, aby móc pracować
bez dłuższych przerw.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4.2. Pytania sprawdzające

1.  Czym należy się kierować dobierając układ płytek w pomieszczeniu?
2.  Jak rozplanowujemy płytki w pomieszczeniach w pobliżu wejścia?
3.  Gdzie należy starać się umieszczać płytki docięte?
4.  Co należy wyznaczyć przed przystąpieniem do klejenia?
5.  Jak można układać płytki w stosunku do ścian pomieszczenia?
6.  Jakie dwie metody klejenia stosujemy przy okładzinach z płytek PVC?
7.  W jakim celu mocno dociska się płytkę do podłoża przy klejeniu?
8.  Co oznacza układanie mijankowe płytek?
9.  Ile wynosi orientacyjny czas otwarty kleju do płytek PVC?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Rozplanuj

ułożenie

płytek

pomieszczeniu

przedstawionym

projekcie

architektonicznym

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z projektem architektonicznym,
2)  ustalić wymiary pomieszczenia,
3)  zaplanować sposób ułożenia płytek,
4)  zaprezentować efekt swojej pracy zwracając uwagę na zachowanie zasad rozmieszczania

płytek.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

projekt architektoniczny z zaznaczonym pomieszczeniem,

−

ołówek, długopis, kartka papieru,

−

kalkulator,

−

literatura z rozdziału nr 6.

Ćwiczenie 2

Wykonaj posadzkę z płytek układanych równolegle do ścian pomieszczenia wg instrukcji

oraz wzoru otrzymanego od nauczyciela. Płytki ułóż na powierzchni 2m

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z instrukcją układania płytek,
2)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
3)  dobrać narzędzia,
4)  przygotować materiały,
5)  wykonać zadanie,
6)  uporządkować stanowisko pracy,
7)  zaprezentować efekt swojej pracy,
8)  dokonać oceny ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

płytki o różnych wzorach i kolorach,

−

klej do płytek PVC,

−

instrukcja (wzór i opis),

−

narzędzia (szczotka i zmiotka, szpachle stalowe, naczynie na klej),

−

szmatki, naczynie na wodę,

−

miara (składana lub zwijana).

Ćwiczenie 3

Wykonaj 2m

posadzki ze sztywnych płytek PVC stosując wzór w karo.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  dobrać narzędzia,
3)  przygotować materiały,
4)  wykonać zadanie,
5)  uprzątnąć stanowisko pracy,
6)  zaprezentować efekt swojej pracy,
7)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

płytki o różnych wzorach i kolorach (np. jasne i ciemne),

−

klej do płytek PVC,

−

narzędzia (szczotka i zmiotka, szpachle stalowe, naczynie na klej),

−

szmatki, naczynie na wodę,

−

miara (składana lub zwijana).

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozplanować ułożenie płytek w pomieszczeniu?

2) wyznaczyć osie pomieszczenia?

3) przygotować klej do płytek PVC

4) ułożyć równo pierwszy rząd płytek?

5) układać płytki zachowując prostoliniowe spoiny?

6) kontrolować na bieżąco jakość układanej okładziny?

7) omówić zasady rozplanowania płytek w pomieszczeniach?

8) organizować stanowisko pracy?

9) wykonać posadzkę ze sztywnych płytek PVC?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5. Posadzki z elastycznych płytek PVC

4.5.1. Materiał nauczania

Elastyczne płytki z PVC powstają poprzez rozcinanie wielowarstwowych wykładzin

rulonowych. Rozplanowywanie ułożenia płytek elastycznych odbywa się na tych samych
zasadach, co i płytek sztywnych z PVC:

−

w wejściu stosujemy płytki całe,

−

fragmenty płytek umieszczamy w miejscach mało widocznych i trudno dostępnych,

−

wyznaczamy osie pomieszczenia i od nich rozpoczynamy klejenie,

−

podczas klejenia płytek należy uważnie kontrolować ich położenie oraz prostoliniowość
spoin.
Do płytek tych stosujemy kleje dające spoinę elastyczną (nie może to być mieszany

z  cementem  klej  lateksowy  ekstra).  Przyklejanie  takich  płytek  jest  bardzo  trudne  i  wymaga
dużego  doświadczenia.  Należy  zwracać  szczególną  uwagę  na  to,  aby  płytka  nie  uległa
sfałdowaniu.  Dociskać  płytkę  należy  tak,  aby  wycisnąć  spod  niej  ewentualne  pęcherze
powietrza. Nadmiar kleju usuwa się wycierając wilgotną szmatką lub gąbką.

Istnieją także płytki z fabrycznie naniesioną warstwą kleju zabezpieczoną papierem

silikonowym. Papier usuwa się ze spodniej części płytki bezpośrednio przed klejeniem.

4.5.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jak powstają elastyczne płytki z PVC?
2.  Jakie znasz rodzaje elastycznych płytek z PVC?
3.  Jakie znasz zasady rozplanowywania elastycznych płytek z PVC?
4.  Jakie rodzaje klejów stosujemy do płytek elastycznych?
5.  Co kontrolujemy przyklejając płytki elastyczne?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Rozplanuj

ułożenie

płytek

pomieszczeniu

przedstawionym

projekcie

architektonicznym

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z projektem architektonicznym,
2)  ustalić wymiary pomieszczenia,
3)  zaplanować sposób ułożenia płytek,
4)  zaprezentować efekt swojej pracy, zwracając uwagę na zachowanie zasad rozmieszczania

płytek.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

projekt techniczny z zaznaczonym pomieszczeniem,

−

ołówek, długopis, kartka papieru,

−

kalkulator,

−

literatura rozdziału nr 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonaj posadzkę z płytek układanych równolegle do ścian pomieszczenia wg

otrzymanych od nauczyciela instrukcji i wzoru, na powierzchni 1,5m

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z instrukcją układania płytek,
2)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
3)  dobrać narzędzia,
4)  przygotować materiały,
5)  wykonać zadanie,
6)  zaprezentować efekt swojej pracy,
7)  dokonać oceny jakości wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

płytki o różnych wzorach i kolorach,

−

klej do elastycznych płytek PVC,

−

instrukcja (wzór i opis),

−

narzędzia (szczotka i zmiotka, szpachla stalowa, naczynie na klej),

−

szmatki, naczynie na wodę,

−

miara składana lub zwijana.

Ćwiczenie 3

Wykonaj 1,5m

posadzki z elastycznych płytek PVC stosując technikę w karo.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  dobrać narzędzia,
3)  przygotować materiały,
4)  wykonać zadanie,
5)  zaprezentować efekt swojej pracy,
6)  dokonać oceny jakości wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia (kabina z podkładem betonowym),

−

płytki o różnych wzorach i kolorach (np. jasne i ciemne),

−

klej do płytek PVC,

−

narzędzia (szczotka i zmiotka, szpachle stalowe, naczynie na klej),

−

szmatki, naczynie na wodę,

−

miara składana lub zwijana.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozplanować ułożenie płytek w pomieszczeniu?

2) wyznaczyć osie pomieszczenia?

3) przygotować klej do elastycznych płytek z PVC?

4) ułożyć równo pierwszy rząd płytek?

5) ułożyć płytki zachowując prostoliniowe spoiny?

6) skontrolować na bieżąco jakość układanej okładziny?

7) omówić zasady rozplanowania płytek w pomieszczeniach?

8) zorganizować stanowisko pracy?

9) wykonać posadzkę z elastycznych płytek PVC?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6. Posadzki z elastycznych wykładzin z PVC

4.6.1. Materiał nauczania

Elastyczne wykładziny z PVC odznaczają się szeroka gamą wzornictwa. Duży format

arkuszy (rulony) powoduje, że możliwości komponowania własnych wzorów są ograniczone.

Materiały rulonowe z PVC stawiają ścisłe wymagania co do podkładu. Wykładziny

jednorodne i niejednorodne wymagają bezwzględnie podkładu pływającego tzn. izolowanego
od konstrukcji stropu. Natomiast wykładziny z warstwą izolacyjną mogą być wykonywane
bez podkładu pływającego tylko na stropach dobrze tłumiących dźwięki.

Przed przystąpieniem do robót należy skontrolować stan podłoża i ogólne warunki

temperaturowo – wilgotnościowe panujące w pomieszczeniu:

−

temperatura w chwili układania i w czasie wysychania kleju nie może być niższa
niż +15

−

podkład musi być równy, mocny, czysty suchy,

−

należy także sprawdzić jakość samej wykładziny.
Układ arkuszy w pomieszczeniu należy rozplanować tak, aby spoiny przebiegały

prostopadle do ściany z oknem. Należy tez zwrócić uwagę na to, aby spoina arkuszy
nie wypadała w drzwiach. Niedopuszczalne jest też sztukowanie wykładziny we wnękach
pomieszczenia.

Arkusze wykładziny należy rozwinąć i dociąć tak, aby styki sąsiednich pasm zachodziły

na siebie 2

3 cm, tyle samo należy wywinąć na ściany. Tak przygotowaną wykładzinę

pozostawiamy w pomieszczeniu na 24h w celu wyłożenia (odprężenia).

Kolejną czynnością jest dopasowywanie styków arkuszy. W tym celu należy ostrym

nożem prowadzonym wzdłuż liniału przeciąć oba zachodzące na siebie arkusze. Dzięki temu
otrzymujemy idealnie dopasowany styk obu arkuszy. Pamiętać jednak należy, że odchyłki
od linii prostej styków arkuszy nie mogą przekraczać 1mm/m oraz 5mm na całej długości
szwu. Szerokość szwu nie może przekraczać 0,5 mm.

Przy klejeniu klejami dyspersyjnymi należy odwinąć fragment arkusza i ząbkowaną pacą

nanieść  klej  na  podkład,  następnie  nasuwamy  wykładzinę  mocno  ją  pocierając  zwiniętą
szmatką.  Szczególnie  dokładnie  należy  kontrolować  styki  arkuszy.  Jeżeli  pod  wykładziną
pozostanie  pęcherz  powietrza,  należy  wykładzinę  w  tym  miejscu  przeciąć  i  wycisnąć
powietrze przyklejając jednocześnie wykładzinę.

Przyklejanie wykładziny klejami kontaktowymi (wymagającymi naniesienia na podkład

jak i na wykładzinę) odbywa się podobnie. Różnica polega na tym, że przy klejeniu nie ma
możliwości nasuwania arkusza, zatem należy to robić ostrożnie i powoli ściśle kontrolując
ułożenie arkusza.

Ostatnią czynnością jest odcięcie nadmiaru wykładziny przy ścianach oraz usunięcie

ewentualnych zabrudzeń z kleju.

4.6.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie wymagania stawiają podkładowi wykładziny jednorodne z PVC?
2.  Jakie wymagania stawiają podkładowi wykładziny z warstwą izolacyjną z PVC?
3.  Co należy skontrolować przed przystąpieniem do przyklejania wykładzin z PVC?
4.  Jakie są zasady rozplanowywania układu arkuszy w pomieszczeniach?
5.  W jakim celu pozostawiamy w pomieszczeniu odwinięte arkusze?
6.  Jakie znasz zasady dopasowywania arkuszy wykładziny?
7.  Ile wynoszą dopuszczalne odchyłki spoiny arkuszy?
8.  Jakie znasz  sposoby przyklejania wykładziny rulonowej z wykładziny PVC przy użyciu

kleju dyspersyjnego?

9. Jakie znasz sposoby przyklejania wykładziny rulonowej z wykładziny PVC przy użyciu

kleju kontaktowego?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.6.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj dopasowanie styku wykładziny rulonowej PVC na odcinku 2 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  przygotować wykładzinę (powinna być odprężona),
3)  przeciąć styk,
4)  sprawdzić przyleganie i prostoliniowość styków wg normy,
5)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

wykładzina rulonowa PVC,

−

nóż do przecinania wykładziny,

−

liniał stalowy.

Ćwiczenie 2

Wykonaj posadzkę z materiałów rulonowych z dwóch pasów wykładziny o długości

1,5 m i szerokości 1 m każdy. Klejenie wykonaj klejem dyspersyjnym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  przygotować wykładzinę (powinna być odprężona),
3)  dopasować styk,
4)  przygotować klej,
5)  przykleić wykładzinę,
6)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

wykładzina rulonowa PVC,

−

nóż do przecinania wykładziny,

−

liniał stalowy,

−

paca stalowa, ząbkowana,

−

wałek gumowy, szmatka, gąbka,

−

naczynie na wodę,

−

klej dyspersyjny np.: Osakryl 85.

Ćwiczenie 3

Wykonaj posadzkę z materiałów rulonowych, z dwóch pasów okładziny o długości 1,5 m

i szerokości 1 m każdy. Klejenie wykonaj klejem kontaktowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

wykładzina rulonowa PVC,

−

nóż do przecinania wykładziny,

−

liniał stalowy,

−

paca stalowa, ząbkowana,

−

wałek gumowy, szmatka, gąbka,

−

naczynie na wodę,

−

klej np.: Pronikol B.

Ćwiczenie 4

Wylicz potrzebną ilość kleju lateksowego ekstra, potrzebnego do ułożenia wykładziny

w pomieszczeniu wskazanym w projekcie architektonicznym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odczytać z projektu wymiary pomieszczenia,
2)  wyliczyć powierzchnię,
3)  wyliczyć ilość kleju, posługując się normą zużycia,
4)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

projekt architektoniczny,

−

kartka, długopis, kalkulator,

−

norma zużycia kleju lateksowego ekstra.

4.6.4. Sprawdzian postępów.

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozplanować rozkład arkuszy w pomieszczeniu?

2) dopasować styki arkuszy?

3) przygotować klej do elastycznych wykładzin PVC?

4) nanosić klej na podkład i na spód wykładziny?

5) usuwać zabrudzenia z kleju z powierzchni wykładziny?

6) wyliczyć ilość kleju posługując się normą zużycia?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.7. Zasady układania i mocowania wykładzin dywanowych

4.7.1. Materiał nauczania

Przy układaniu wykładzin dywanowych obowiązuje zasada układania arkuszy w taki

sposób, aby spoiny między nimi przebiegały prostopadle do głównej ściany okiennej oraz nie
wypadały  w  miejscach  intensywniejszego  ruchu  (np.  w  drzwiach).  Wykładziny  dywanowe
z  runem  należy  układać  tak,  aby  kierunek  pochylenia  runa  był  ten  sam  w  poszczególnych
arkuszach.  Aby  unikać  łączenia  arkuszy  w  obrębie  pomieszczenia  zaleca  się  dobieranie
wykładzin  dywanowych  o  takiej  szerokości.  Przed  przystąpieniem  do  układania  należy,  na
szkicu  rozplanować  układ  arkuszy  w  celu  zmniejszenia  ilości  odpadów.  Planując  układ
arkuszy,  należy  przestrzegać  zasady,  że  wszelkie  wnęki  w  pomieszczeniach  muszą  być
pokryte  przez  odpowiednie  wycięcie  podstawowego  arkusza,  bez  sztukowania,  a  także
przewidywać  zapas  3÷4cm  szerokości  każdego  arkusza,  niezbędny  do  obcięcia  brzegów
i  dopasowania  styku  arkuszy.  Należy  również  pamiętać  o  pozostawieniu  zapasu  3÷5cm  na
długości arkuszy.

W pomieszczeniach o powierzchni do 20m

można ułożyć wykładziny dywanowe luzem.

Wykładziny  należy  ułożyć  na  podkładzie  i  przyciąć  na  wymiar  pomieszczenia.  Jeżeli
szerokość wykładziny  jest  mniejsza  niż  szerokość  pomieszczenia, to  należy  na  styku  dwóch
arkuszy  przykleić  od  spodu  taśmę  jednostronnie  samoprzylepną.  Następnie  wzdłuż  ścian,
w  niewielkiej  od  nich  odległości,  przykleja  się  do  podkładu  taśmę  dwustronnie
samoprzylepną,  po  czym  przykleja  się  do  niej  wykładzinę.  Innym  sposobem  mocowania
wykładzin dywanowych  bez użycia kleju  jest metoda napinania. Tą metodą można wykonać
posadzkę dywanową  z  wykładzin,  których szerokość  pozwala  na  uzyskanie  jednego  arkusza
o  powierzchni  pomieszczenia.  Przed  przystąpieniem  do  napinania  wykładzina  musi  być
docięta  na  wymiar  pomieszczenia  z  kilkucentymetrowym  zapasem  z  każdej  strony.
Elementami  mocującymi  wykładzinę  są  listwy  z  kolcami,  które    przybija  się    do  podkładu
wzdłuż  ścian  pomieszczenia.  Przygotowaną  wykładzinę  zaczepia  się  z  jednej  strony
o wystające z listwy kolce, z drugiej zaś, naciąga za pomocą specjalnego przyrządu i napiętą
zaczepia o kolce wystające z listwy położonej przy przeciwległej ścianie. Najpierw wykonuje
się naciągnięcie wzdłuż długości arkusza, a następnie wzdłuż jego szerokości.

Wykładziny dywanowe mogą być przyklejane do podłoża za pomocą samoprzylepnej

przekładki.  Wówczas  na  podkładzie  rozkłada  i  przykleja  się  przekładkę  (siatkę,  welon)
dwustronnie  samoprzylepną.  Górną  folię  ochronną  usuwa  się  po  przecięciu  i  dopasowaniu
arkuszy  wykładziny.  Innym  sposobem  mocowania  wykładziny  jest  przyklejanie  jej  całą
powierzchnią do podłoża. Przed klejeniem należy wykładzinę rozwinąć i dociąć. Dopasowane
arkusze wykładziny odwija się do połowy długości, a odsłoniętą część podkładu pokrywa się
klejem dyspersyjnym za pomocą ząbkowanej szpachli. Następnie układa się odwinięte części
arkuszy  na  powleczony  klejem  podkład,  dociskając  wykładzinę  do  podkładu  i  jednocześnie
dopasowując  na  stykach.  Może  zdarzyć  się,  że  podczas  klejenia  wykładzina  zostanie
zanieczyszczona  klejem,  wówczas  należy  bezzwłocznie  usunąć  go  szmatką  lub  gąbką
zwilżoną czystą wodą, a w żadnym razie nie dopuszczać do zaschnięcia plamy.

Wykładziny dywanowe docina się ostrym nożem wzdłuż stalowego liniału. Igłowane

(filcopodobne) przecina się przez zakład sąsiadujących arkuszy, zaś igłowe z runem
pętelkowym lub welurowym powinny być przecinane, każdy arkusz osobno, wzdłu

przerwy

między pęczkami włókna runa. Cięcie należy wykonywać, zawsze w kierunku zgodnym
z pochyleniem pęczków runa.

Flokowanie to proces technologiczny polegający na nanoszeniu na posadzkę warstwy

ze strzyży tekstylnej. Strzyża tekstylna to włókno z tworzywa sztucznego pocięte na odcinki
długości od 0,3 do 5 mm. Strzyża tekstylna nazywana jest flokiem.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Proces ten przebiega następująco. Powierzchnia, która ma być flokowana pokrywana jest

klejem.  Klej  nanosi  się  za  pomocą  pistoletu  natryskowego  lub  wałka.  Następnie  za  pomocą
urządzenia  elektrostatycznego,  w  polu  elektrycznym  60  do  90  kV,  pokrywa  się  flokiem
warstwę kleju. Powierzchnia  flokowana  jest uziemiona. Pole elektryczne  sprawia, że włókna
floku  z  dużą  prędkością  poruszają  się  w  kierunku  flokowanej  powierzchni  i  wbijają  się  w
warstwę kleju, ustawiając się prostopadle do niej. Po utwardzeniu się kleju odciąg elektryczny
usuwa nieprzyklejone włókna.

4.7.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaka zasada obowiązuje podczas układania arkuszy wykładziny dywanowych?
2.  Czy w jednym pomieszczeniu można układać wykładziny o różnej szerokości?
3.  Jakie znasz rodzaje wykładzin dywanowych?
4.  Jaki zapas należy zostawić na długości arkusza?
5.  Czy we wnękach można sztukować wykładzinę z małych kawałków ?
6.  W jakich pomieszczeniach można układać wykładzinę luzem?
7.  W jakich pomieszczeniach możemy ułożyć wykładzinę metodą napinania?
8.  Jakie znasz sposoby mocowania wykładzin do podłoża?
9.  Jakie znasz narzędzia do cięcia wykładzin dywanowych?
10.  W jakim celu wykonuje się szkic roboczy?

4.7. 3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na wyznaczonym fragmencie podłogi ułóż luzem 2 m

wykładziny dywanowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  sprawdzić stan podłoża,
3)  dobrać narzędzia,
4)  przygotować materiały,
5)  ułożyć wykładzinę,
6)  zaprezentować efekt swojej pracy,
7)  dokonać oceny wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

materiały do wykonania zadania (wykładzina dywanowa),

−

narzędzia (miara składana lub zwijana, nóż, liniał stalowy).

Ćwiczenie 2

Rozplanuj układ arkuszy wykładziny dywanowej w pracowni, w której masz zajęcia.

Sposób wykonania ćwiczenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wykonać szkic posadzki w pracowni (rzut pomieszczenia),
2)  dokonać obmiaru posadzki, wymiary nanieść na szkic,
3)  rozplanować układ arkuszy na szkicu,
4)  zaprezentować efekt swojej pracy,
5)  dokonać oceny wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

arkusz papieru,

−

ołówek lub cienkopis.

Ćwiczenie 3

Na wyznaczonym fragmencie podłogi ułóż 2 m

wykładziny dywanowej, mocując

ją do podłoża klejem dyspersyjnym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

materiały do wykonania zadania (wykładzina dywanowa, klej),

−

instrukcja do zadania w formie opisu najważniejszych czynności,

−

narzędzia (nóż, paca zębata, naczynia na klej i wodę, szpachelka, liniał stalowy),

−

miara składana lub zwijana.

4.7.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wyjaśnić, w jaki sposób należy układać arkusze wykładzin

w pomieszczeniach?

2) wyjaśnić, dlaczego w jednym pomieszczeniu należy układać

wykładziny o tej samej szerokość?

3) wymienić rodzaje wykładzin dywanowych?

4) omówić sposób wykonania szkicu roboczego?

5) omówić sposób układania wykładziny luzem?

6) wyjaśnić sposób układania wykładziny metodą napinania?

7) omówić sposób układania wykładziny na klej?

8) uszczegółowić sposób układania wykładziny na przekładce

samoprzylepnej?

9) omówić sposób cięcia wykładzin dywanowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.8. Technika wykonywania posadzek z wykładzin i płytek

gumowych

4.8.1. Materiał nauczania

Wykładziny z gumy posiadają podobne właściwości użytkowe co i posadzki z PVC.

W  porównaniu  do  wykładzin  z  PVC  lepiej  tłumią  dźwięki  uderzeniowe,  są  odporne
na wgnioty  (z  uwagi  na  doskonałą  sprężystość).  Ponadto  wykładziny  gumowe  wykazują
doskonałe właściwości  elektroizolacyjne.

Wykładziny gumowe mogą być jednowarstwowe o grubości 2,5mm oraz dwuwarstwowe

o grubości 3 lub 4 mm.

Z uwagi na duża elastyczność wykładziny gumowej, wymagają one przyklejenia

mocniejszego – stosujemy w tym celu kleje kauczukowe kontaktowe np.: Pronikol B.

Wykładziny gumowe mogą być stosowane w budynkach mieszkalnych, użyteczności

publicznej. W odróżnieniu od wykładzin z PVC, można je stosować w pomieszczeniach
o dużym natężeniu ruchu a nawet tam, gdzie odbywa się transport kołowy.

Sposób przygotowywania wykładziny i warunki jakim powinno odpowiadać podłoże

są takie same jak dla wykładzin jednowarstwowych PVC.
–

podkład powinien być wykonany jako pływający,

–

wykładzinę należy pozostawić rozwiniętą na 24h celem odprężenia,

Sposób postępowania przy przyklejaniu wykładziny jest identyczny jak wykładzin PVC

z użyciem kleju kontaktowego:
–

odwijamy część arkusza,

–

nanosimy klej na podkład i na spód wykładziny,

–

nasuwamy wykładzinę na klej, pilnując dokładności styków i usuwając pęcherze
powietrza,

–

docinamy nadmiar wykładziny przy ścianach.
Płytki gumowe powstają poprzez rozcięcie arkuszy wykładziny. Posiadają wymiary

50 cm x 50 cm. Przy ich przyklejaniu postępujemy podobnie, jak przy klejeniu płytek
elastycznych z PVC.

4.8.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie wymagania stawiają podkładowi wykładziny gumowe?
2.  Co należy skontrolować przed przystąpieniem do przyklejania wykładzin gumowych?
3.  Jakie są zasady rozplanowywania układu arkuszy w pomieszczeniach?
4.  Jaką technikę klejenia stosujemy przy wykonywaniu posadzki z wykładzin gumowych?
5.  W jakim celu pozostawiamy w pomieszczeniu odwinięte arkusze?
6.  Jakie są zasady dopasowywania arkuszy wykładziny?
7.  Ile wynoszą dopuszczalne odchyłki spoiny arkuszy?
8.  Jakie są sposoby przyklejania wykładziny gumowej przy użyciu kleju kontaktowego?

4.8.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj dopasowanie styku dwóch arkuszy wykładziny gumowanej, na odcinku 2,5 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  przygotować wykładzinę (powinna być odprężona),
3)  wykonać przecięcie styku,
4)  sprawdzić przyleganie i prostoliniowość styków wg normy,
5)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

wykładzina rulonowa gumowana,

−

nóż do przecinania wykładziny,

−

liniał stalowy,

Ćwiczenie 2

Wykonaj posadzkę z dwóch pasów wykładziny gumowanej o długości 1,5 m i szerokości

1m każdy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować wykładzinę (powinna być odprężona),
2)  dopasować styk,
3)  przygotować klej,
4)  przykleić wykładzinę,
5)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

wykładzina rulonowa gumowana,

−

nóż do przecinania wykładziny,

−

liniał stalowy,

−

paca stalowa, ząbkowana,

−

wałek gumowy, szmatka, gąbka,

−

naczynie na wodę,

−

klej Pronikol B.

Ćwiczenie 3

Wykonaj posadzkę z sześciu sztuk płytek gumowych, ułożonych dwóch rzędach po trzy

sztuki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować płytki (powinny być odprężone),
2)  przygotować klej,
3)  przykleić płytki,
4)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

płytki podłogowe gumowe,

−

paca stalowa, ząbkowana,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

wałek gumowy, szmatka, gąbka,

−

naczynie na wodę,

−

klej Pronikol B.

Ćwiczenie 4

Wylicz potrzebną ilość kleju lateksowego ekstra, potrzebnego do ułożenia wykładziny

w pomieszczeniu wg projektu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odczytać z projektu wymiary pomieszczenia,
2)  wyliczyć powierzchnię,
3)  wyliczyć ilość kleju, posługując się normą zużycia,
4)  zaprezentować efekt swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

projekt budowlany,

−

kartka, długopis, kalkulator,

−

norma zużycia kleju.

4.8.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozplanować rozkład arkuszy w pomieszczeniu?

2) dopasować styki arkuszy?

3) przygotować klej do wykładzin gumowanych?

4) nanosić klej na podkład i na spód wykładziny?

5) przyklejać wykładzinę z zachowaniem właściwych spoin?

6) usuwać zabrudzenia z kleju z powierzchni wykładziny?

7) wyliczyć ilość kleju z normy użycia?

8) wykonać posadzkę z płytek gumowych?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.9. Współczesne metody łączenia materiałów – klejenie,

zgrzewanie

4.9.1. Materiał nauczania

Klejenie klejami kontaktowymi (rozpuszczalnikowymi)
Zasada klejenia klejami kontaktowymi polega na naniesieniu cienkiej warstwy kleju na

podłoże  i  spodnią  warstwę  wykładziny  w  tym  samym  czasie.  Po  nałożeniu  kleju  należy
odczekać,  aż  odparują  lotne  składniki  rozpuszczalników  kleju.  Czas  upływający  między
naniesieniem  kleju  a  momentem,  kiedy  powinno  nastąpić  złączenie  sklejanych  powierzchni,
nazywa się czasem odparowania. Może on wynosić 15÷30 minut w zależności od warunków
cieplnych. Czas ten określa producent w instrukcji stosowania.

Przy stosowaniu klejów kontaktowych, należy zwrócić szczególną uwagę na jakość

podłoża.  Powinno  ono  mieć  możliwie  wysoką  gładkość,  aby  naniesiona  warstwa  kleju  była
możliwie  cienka  i  równej  grubości.  Zakończenie  czasu  odparowania  rozpuszczalników
sprawdza się dotykając palcem do powłoki kleju na podkładzie i spodzie arkusza wykładziny.
W  momencie,  gdy  po  dotknięciu  palcem  nie  ciągną  się  nitki  kleju  możemy  przystąpić
do łączenia wykładziny z podłożem.

Do nanoszenia kleju stosuje się packi lub szpachle stalowe gładkie albo pędzle ze sztywną

szczeciną.

Najważniejszą czynnością klejenia wykładziny jest silne jej pocieranie w miejscu klejenia,

aby nie dopuścić do pozostania pod nią pęcherzy powietrza. Wykładzinę należy nasuwać
stopniowo na powleczony klejem podkład, kontrolując styk z sąsiednim arkuszem.

Podczas stosowania klejów rozpuszczalnikowych należy bezwzględnie pamiętać

o przewietrzaniu pomieszczeń w których są one stosowane.

Klejenie klejami dyspersyjnymi

Obecnie najczęściej stosowanymi klejami do łączenia wykładzin z podłożem są kleje

dyspersyjne. Kleje te nakłada się tylko na podkład przy użyciu szpachli lub pacy ząbkowanej.
Dzięki tym narzędziom zapewniona jest jednakowa grubość kleju w każdym miejscu. Klej
nakłada się prowadząc szpachlę ząbkowaną pod kątem ok. 45

w stosunku do powierzchni

podkładu. W miarę zużywania się szpachli należy zwiększać kąt jej nachylenia (bardziej
pionowy), a przy starciu ok. 50% wielkości ząbków należy wymienić na nową.

Kleje dyspersyjne zawierają w swym składzie wodę. Należy pamiętać aby po naniesieniu

kleju  odczekać  5÷10min  na  odparowanie  części  wody  i  dopiero  po  upływie  tego  czasu
rozpocząć  klejenie. Czas, w którym warstwa kleju ma zdolność klejenia  nazywamy czasem
otwartego  klejenia.  Czas  ten  zależy  od  nasiąkliwości  podkładu  i  temperatury  powietrza.
W  tym  czasie  wykładzinę  należy  ułożyć  i  docisnąć  do  podkładu.  Przekroczenie  czasu
otwartego klejenia prowadzi do wysychania powierzchni warstwy klejowej i utraty zdolności
klejenia.

Wymaga się, aby wykładzina była przyklejona na całej powierzchni. Aby to osiągnąć,

klejenie arkusza wykładziny powinno rozpocząć się od środka stopniowo nasuwać
z jednoczesnym silnym pocieraniem powierzchni wałkiem gumowym lub tamponem
ze szmaty. Ma to na celu niedopuszczenie do pozostania pod wykładziną pęcherzy powietrza,
które uniemożliwiłyby sklejenie w tym miejscu wykładziny z podkładem.

Klejenie klejami żywicznymi

Są to kleje nanoszone jednostronnie podobnie jak kleje dyspersyjne. Kleje te stanowią

roztwory żywic syntetycznych w rozpuszczalnikach organicznych i z tego względu nie
są obojętne z punktu widzenia bezpieczeństwa i higieny pracy (zagrożenia takie same jak przy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

klejach kontaktowych). Kleje te mają zastosowanie, tylko przy wykonywaniu posadzek
wodoszczelnych i chemicznie odpornych.

Przy stosowaniu klejów żywicznych należy stosować się bezwzględnie do instrukcji

producenta Nanosi się je szpachlą ząbkowaną, której rodzaj i wymiary uzębienia podaje
producent kleju.

Zgrzewanie wykładzin

Technika zgrzewania wykładzin inaczej zwana spawaniem ma zastosowanie na stykach

arkuszy  wykładzin.  Umożliwia  uzyskanie  całkowicie  szczelnej  posadzki  oraz  wnosi
dodatkowe  elementy  dekoracyjne  w  postaci  wyraźniejszych  linii  spoin.  Spoiny  mogą
być w innych  kolorach  niż  sama  wykładzina.  Przy  spawaniu  posadzki  arkusze  wykładziny
przykleja  się  bez  potrzeby  ścisłego  dopasowania  styków.  Spoiny  między  arkuszami  muszą
mieć odpowiednią szerokość i być wykonane w kształcie litery U lub V. Wykonuje się je przy
użyciu  specjalnego  nożyka  lub  frezarki  z  napędem  elektrycznym.  Spawanie  polega
na rozgrzaniu  ścianek  bruzdy  oraz  powierzchni  sznura  spawalniczego  z  PVC  gorącym
powietrzem o temperaturze ok. 250°C  i wciśnięciu uplastycznionego sznura za pomocą rolki
w bruzdę między arkusze wykładziny. Czynność tę można wykonać ręcznie lub mechanicznie
przy  użyciu  spawarki  automatycznej.  W  celu  wykończenia  powierzchni  spawu  należy
wykonać następujące czynności:

−

ściąć z grubsza wypukłość spawu, prowadząc nóż po taśmie stalowej grubości
ok. 0,5 mm

−

ściąć pozostałą półmilimetrową część spawu.
Ścinanie jednokrotne może spowodować, że na powierzchni spawu powstanie rowkowate

wgłębienie, które obniży wygląd estetyczny całości i ułatwi gromadzenie się brudu.

4.9.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaka zasada obowiązuje podczas klejenia klejami kontaktowymi?
2.  Co nazywamy czasem odparowania?
3.  Jak należy przygotować podłoże pod klejenie klejami kontaktowymi?
4.  W jaki sposób sprawdza się zakończenie czasu odparowania rozpuszczalników?
5.  Jakich narzędzi używa się do nanoszenia klejów rozpuszczalnikowych?
6.  Na co należy zwrócić szczególną uwagę podczas przyklejania wykładziny do podłoża?
7.  Czy kleje dyspersyjne nanosi się na spodnią powierzchnię wykładziny?
8.  Jakich narzędzi używa się do nanoszenia klejów dyspersyjnych?
9.  Co nazywamy czasem otwartego klejenia?
10.  Przy wykonywaniu jakich posadzek stosuje się kleje żywiczne?
11.  Które miejsca wykładziny podlegają zgrzewaniu?
12.  W jaki sposób wykonuje się zgrzewnie styków wykładzin?

4.9.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zamocuj 1,5m

wykładziny z podkładem tkaninowym do jastrychu cementowego przy

użyciu kleju dyspersyjnego.

Sposób wykonania ćwiczenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  sprawdzić stan podłoża,
3)  dobrać narzędzia,
4)  przygotować materiały,
5)  wykonać zadanie,
6)  zaprezentować efekt swojej pracy,
7)  dokonać oceny swej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

wykładzina, klej dyspersyjny,

−

narzędzia (paca zębata, szpachelka, naczynia na klej i wodę, szmatka),

−

miara składana lub zwijana, liniał stalowy, nóż.

Ćwiczenie 2

Wykonaj zgrzewanie styku dwóch arkuszy wykładziny o długości 2,5 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

wykładzina, sznur spawalniczy,

−

instrukcja do zadania,

−

narzędzia (spawarka automatyczna, nóż, liniał stalowy).

Ćwiczenie 3

Zamocuj 2 m

wykładziny do podkładu betonowego przy użyciu kleju kontaktowego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

wykładzina, klej kontaktowy,

−

materiały do klejenia wykładzin,

−

instrukcja do zadania,

−

narzędzia (paca zębata, szpachelka, naczynia na klej i wodę, szmatka),

−

miara składana lub zwijana,

−

liniał stalowy,

−

nóż.

4.9.4. Sprawdzian postępów.

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) sprawdzić zakończenie czasu odparowania rozpuszczalników?

¨ ¨

2) omówić sposób przygotowania podłoża pod klejenie klejami

kontaktowymi?

3) omówić sposób wykonania klejenia wykładzin klejami

kontaktowymi?

4) wymienić narzędzia do klejenia wykładzin?

5) wymienić narzędzia do zgrzewania wykładzin?

6) omówić sposób wykonania klejenia wykładzin klejami

żywicznymi?

7) scharakteryzować sposób zgrzewania styków wykładzin?

8) omówić sposób wykończenia powierzchni spawów?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.10. Zasady wykonania posadzki z wykładzin kauczukowych

4.10.1. Materiał nauczania

Wykładziny kauczukowe są wykonywane w zbliżonych procesach technologicznych,

co i wykładziny gumowe. Grubość wykładzin kauczukowych waha się w granicach 2

4 mm,

choć  czasem  można  spotkać  wykładziny  grubsze.  Kauczuk  charakteryzuje  się  bardzo  dużą
gęstością,  dlatego  też  materiały  podłogowe  wykonane  z  tego  materiału  są  odporne
na wnikanie brudu. Dodatkowo wykładziny kauczukowe cechują właściwości antypoślizgowe
i  antyelektrostatyczne.  Kauczuk  jest  materiałem  odpornym  na  ścieranie,  dlatego  można
go stosować na posadzki w pomieszczeniach o bardzo dużym natężeniu ruchu.

Kauczuk używany jest także w połączeniu z PVC (laminat PVC na warstwie kauczuku)

do wykonywania elastycznych wykładzin sportowych.

Zasady układania wykładzin kauczukowych są identyczne jak dla wykładzin gumowych

czy z PVC. Obowiązują tu te same zasady dotyczące rozplanowywania ułożenia wykładziny
w  pomieszczeniu.  Do  przyklejania  używa  się  klejów  kontaktowych  z  uwagi  na  wymaganą
dużą  przyczepność  wykładziny  do  podłoża.  Przygotowywanie  wykładziny  do  klejenia
(odprężanie),  dopasowywanie  styków  czy  nanoszenie  kleju  odbywa  się  identycznie  jak
dla wykładzin gumowych.

Wykładziny kauczukowe przykleja się klejami rozpuszczalnikowymi, kontaktowymi

można również stosować kleje poliuretanowe. Wykonaną z wykładziny kauczukowej
posadzkę można użytkować po 24h

4.10.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jaki jest przeciętny przedział grubości wykładzin kauczukowych?
2.  Jakie są główne cechy techniczne wykładzin kauczukowych?
3.  Do jakiego typu posadzek znalazł zastosowanie kauczuk?
4.  Jakich klejów używamy do przyklejania wykładzin kauczukowych?
5.  Jakie znasz zasady przygotowywania wykładziny kauczukowej do przyklejania?

4.10.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Obejrzyj film instruktażowy, dotyczący układania wykładziny kauczukowej i nazwij

poszczególne czynności wykonywane przez pracowników.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  obejrzeć uważnie film pokazujący układanie wykładziny kauczukowej,
2)  wynotować kolejne czynności wykonywane przez robotników,
3)  zaprezentować efekty wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy.

−

film przedstawiający układanie wykładziny kauczukowej,

−

kartka, długopis.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Przyklej cztery fragmenty wykładziny kauczukowej o wymiarach 500 mm x 500 mm tak,

aby ich narożniki stykały się w jednym punkcie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  przygotować wykładzinę (dociąć na odpowiednie wymiary z dopasowaniem styków),
3)  przygotować klej,
4)  nanieść klej na podłoże i wykładzinę,
5)  przykleić wykładzinę,
6)  zaprezentować efekty wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy.

−

wykładzina kauczukowa,

−

nóż do cięcia wykładziny,

−

naczynie na klej,

−

klej poliuretanowy,

−

paca zębata,

−

szpachelka,

−

wałek gumowy do dociskania,

−

szmatki, gąbka,

−

naczynie na wodę.

4.10.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) rozplanować ułożenie arkuszy wykładziny w pomieszczeniu?

2) nazwać poszczególne etapy wykonania wykładziny?

3) docinać styki wykładziny kauczukowej?

4) określić warunki stosowania wykładzin kauczukowych?

5) scharakteryzować właściwości techniczne wykładzin

kauczukowych?

6) przyklejać do podłoża wykładziny kauczukowe?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.11. Elementy wykończeniowe posadzek z tworzyw sztucznych

4.11.1. Materiał nauczania

Listwy podłogowe z PVC stosuje się do maskowania miejsc zakończenia wykładziny

przy ścianie. Listwy podłogowe przykleja się do ścian klejem Pronikol B (kontaktowym).

Powierzchnia ścian powinna odpowiadać takim samym warunkom jak powierzchnia

podkładu  betonowego. Przystępując do przyklejania listew zaznacza się  na ścianie wysokość
położenia  listwy,  następnie docina  się  listwy  na długość ściany.  Jeżeli zachodzi konieczność
połączenia listew w narożniku wypukłym – należy odciąć listwę nieco dłuższą o około 25 mm
i  we  wzorniku,  np.  skrzynce  uciosowej,  ściąć  jej  powierzchnię  pod  kątem  45

. podobnie

postępujemy  z  końcówką  sąsiedniej,  narożnej  listwy.  Dzięki  temu  listwy  w  narożniku
wypukłym  będą  się  ładnie stykać.  W  handlu dostępne są również  narożne  łączniki  do  listew
podłogowych  (wklęsłe,  wypukłe,  łączniki  odcinków  prostych  i  zakończenia).  Stosując
te elementy  można  zaoszczędzić  czas  na  pracochłonnym  docinaniu  listew  w  narożnikach,
a ponadto wprowadza się dodatkowy element estetyczny.

Listwy oraz ścianę do wysokości zaznaczonej kreską smaruje się klejem

i po odparowaniu rozpuszczalnika mocno dociska.

Listwy podłogowe obejmujące PVC, stosuje się tam, gdzie zachodzi konieczność

dodatkowego zabezpieczenia przed podrywaniem brzegu wykładziny, łączenia różnego
rodzaju wykładzin, przy przejściach posadzki np.: z dywanowej na ceramiczną z płytek itp.

Listwy można przyklejać lub mocować do podkładu za pomocą kołków rozporowych.
Okładzinę stopni schodów z PVC stanowią dwa rodzaje elementów: krawężniki, czyli

elementy kątowe nakładane na krawędź stopnia o szerokości około 40 mm oraz profilowane
okładziny całych stopni. Okładzina stopni wymaga klejenia kontaktowego, stosuje się tu kleje
kauczukowe np.: Pronikol B. Okładzinę stopni należy równo przyciąć przy ścianie.

4.11.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz rodzaje elementów wykończeniowych z tworzyw sztucznych?
2.  Jakie znasz sposoby montażu listew podłogowych?
3.  Jakie znasz sposoby montażu listew obejmujących?
4.  Jakich klejów używamy do przyklejania elementów wykończeniowych?
5.  Jakie techniki klejenia stosujemy przy montażu elementów wykończeniowych?
6.  Jakie znasz dwa rodzaje okładzin stopni?

4.11.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj montaż (przy użyciu kleju) listew podłogowych PVC wzdłuż ściany

z połączeniem listew w narożniku wypukłym. Łączna długość listew wynosi 3 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  przygotować listwy (dotnij w połączeniu narożnika),
3)  przygotować klej,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) przykleić listwy,
5) zaprezentować efekty wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy

−

listwy podłogowe PVC,

−

klej kontaktowy,

−

skrzynka uciosowa,

−

piła do cięcia tworzyw sztucznych,

−

szpachelka, paca zębata.

Ćwiczenie 2

Zamontuj listwę obejmującą o długości 1m na skraju wykładziny dywanowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  przygotować listwy,
3)  przygotować klej,
4)  przykleić listwy,
5)  zaprezentować efekty wykonanej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy.

−

listwy obejmujące PVC,

−

klej kontaktowy,

−

skrzynka uciosowa,

−

piła do cięcia tworzyw sztucznych,

−

szpachelka, paca zębata.

4.11.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wymienić rodzaje elementów wykończeniowych z tworzyw

sztucznych?

2) scharakteryzować zasady montażu listew podłogowych z PVC?

3) opisać rodzaje okładzin stopni?

4) zamontować listwy przypodłogowe?

5) zamontować listwy obejmujące?

6) uzasadnić warunki stosowania listew obejmujących?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.12. Posadzki bezspoinowe z kompozycji żywiczno-mineralnych

4.12.1. Materiał nauczania

Posadzki bezspoinowe z kompozycji żywiczno-mineralnych wykonuje się z mas

poliestrowo-mineralnych lub epoksydowo-mineralnych przygotowanych fabrycznie jako
dwu- lub trójskładnikowe zestawy wymagające jedynie zmieszania bezpośrednio przed
użyciem wg receptury podanej przez producenta.

Rozróżnia się następujące rodzaje posadzek bezspoinowych:

−

posadzki powłokowe o grubości około 0,5 mm,

−

posadzki wylewano-szpachlowe o grubości 3÷5 mm,

−

posadzki szpachlowe o grubości do 6 mm.

Posadzki wylewano-szpachlowe mogą mieć powierzchnię gładką lub przeciwślizgową.

Sposób wykonania jednej i drugiej jest bardzo podobny. Posadzki o powierzchni

gładkiej wykonuje się metodą rozprowadzania masy za pomocą specjalnej szpachli z blachy
stalowej, zaopatrzonej w wysuwane kołki dystansowe długości równej grubości posadzki.

Posadzki przeciwślizgowe wykonuje się podobnie jak te o powierzchni gładkiej, z tym

że ich powierzchnię bezpośrednio po wygładzeniu posypuje się piaskiem kwarcowym w celu
schropowacenia. Czas układania masy od momentu wymieszania jest dosyć krótki i jest
podawany przez producenta. Orientacyjnie wnosi on około 60 minut.

Posadzki bezspoinowe układa się na podkładzie z betonu, który powinien spełniać

następujące wymagania:

−

wytrzymałość na ściskanie - co najmniej 20 MPa,

−

zawartość wilgoci nie powinna przekraczać 4%,

−

co najmniej 28-dniowy okres dojrzewania betonu w podkładzie,

−

powierzchnia powinna być równa i pozioma lub z odpowiednim spadkiem, jeżeli
przewiduje to projekt,

−

podkład  powinien  być  grubości  co  najmniej  5  cm,  odpowiednio  zdylatowany,  a  także
powinien  być  jednorodny,  bez rys, raków, nacieków, bez śladów  mleczka cementowego
i zanieczyszczeń oraz zatarty na ostro.
Należy podkreślić, że przestrzeganie wymagań technicznych stawianych podkładom  jest

podstawowym warunkiem należytej jakości posadzek. Przed przystąpieniem do wykonywania
posadzki  podkład  powinien  być  dokładnie  oczyszczony  i  odpylony  oraz  zagruntowany
roztworem  gruntującym  takim,  jaki  zaleca  producent. Nie  później  niż  po  upływie 24  godzin
od  zagruntowania  podkładu,  powinna  być  wykonana  posadzka.  Twardnienie  mas
posadzkowych następuje na skutek reakcji chemicznej.

Czas wstępnego utwardzenia posadzek wynosi około 24 godzin. Pełne właściwości

techniczno – użytkowe i odporność chemiczną uzyskują posadzki po upływie 10÷14 dni
w temperaturze 18÷20

C. Posadzki z mas żywiczno – mineralnych powinny być wykonywane

ściśle według instrukcji producenta oraz przez przeszkolonych pracowników pod stałym
nadzorem technicznym.

Zalety posadzek z mas żywiczno-mineralnych:

−

wysoka wytrzymałością na ściskanie do 150 MPa,

−

wysoka wytrzymałość na zginanie 40 MPa,

−

dobra odporność chemiczna,

−

bardzo dobra przyczepność do podłoża betonowego, a także innych podłoży,
np. kamiennych, ceramicznych i metalowych,

−

duża twardość,

−

wysoka odporność na ścieranie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

właściwości niepylące,

−

niska nasiąkliwość,

−

dobra izolacyjność elektryczna.

Można je stosować w szkołach szpitalach, biurach, budynkach handlowych itp. Wykazują

one odporność na temperaturę -30÷90°C.

4.12.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz rodzaje posadzek bezspoinowych z mas żywiczno-mineralnych?
2.  W jakich pomieszczeniach można wykonywać posadzki z masy żywiczno-mineralnej?
3.  Jakie znasz rodzaje posadzek bezspoinowych z mas żywiczno-mineralnych?
4.  Jakie zalety posiadają posadzki z mas żywiczno-mineralnych?
5.  Przy jakiej temperaturze można wykonywać masę żywiczno-mineralną?
6.  W jaki sposób należy mieszać składniki podczas przygotowania masy?
7.  Na jakim podłożu można wykonywać posadzki z masy żywicznej?
8.  Jakie  właściwości  powinien  spełniać  podkład  betonowy  pod  posadzki  żywiczno-

mineralne?

9. W jaki sposób należy przygotować podkład betonowy pod posadzki żywiczno-

mineralne?

10. W jakim celu gruntuje się podkład betonowy pod posadzki żywiczno-mineralne?

4.12.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj posadzkę bezspoinową o powierzchni 1m

z masy żywiczno-mineralnej

na wcześniej przygotowanym podłożu betonowym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z instrukcją do zadania,
2)  przygotować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
3)  sprawdzić stan podłoża,
4)  dobrać narzędzia,
5)  przygotować materiały,
6)  wykonać posadzkę,
7)  zaprezentować efekt swojej pracy,
8)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

materiały do wykonania masy żywiczno-mineralnej,

−

instrukcja do zadania,

−

narzędzia (paca stalowa do zaciągania masy, naczynie do mieszania składników).

Ćwiczenie 2

Przygotuj, poprzez zagruntowanie, podkład betonowy o powierzchni 1,5 m

pod

posadzkę żywiczno-mineralną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować stanowisko pracy,
2)  sprawdzić stan podłoża,
3)  dobrać narzędzia,
4)  wykonać zadanie,
5)  zaprezentować efekt swojej pracy,
6)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia,

−

instrukcja do zadania,

−

narzędzia (szczotka, szufelka, pędzel ławkowiec),

−

odkurzacz przemysłowy,

−

środek gruntujący.

Ćwiczenie 3

Dobierz objętościowo materiały do wykonania 1 m

nawierzchni bezspoinowej z masy

żywiczno – mineralnej o grubości 5 mm.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko do wykonania ćwiczenia zgodnie z zasadami BHP,
2)  wybrać materiały do wykonania masy żywiczno-mineralnej,
3)  odmierzyć objętościowo poszczególne składniki,
4)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
5)  dokonać oceny ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

materiały do wykonania masy żywiczno-mineralnej,

−

pojemnik cechowany,

−

naczynia na poszczególne składniki.

4.12.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) wyjaśnić, w jakim celu gruntujemy podłoże?

2) wymienić materiały do gruntowania podłoża?

3) określić czas, po jakim możemy przystąpić do gruntowania podłoża? ¨

4) określić czas, po jakim można układać posadzkę na podkładzie ?

5) scharakteryzować sposób układania masy żywiczno-mineralnej?

6) omówić sposób przygotowania masy żywiczno-mineralnej?

7) określić jakie warunki muszą być spełnione w czasie wykonywania

masy żywiczno-mineralnej?

8) omówić, sposób przygotowania podłoża pod posadzkę z mas

żywiczno-mineralnych?

9) określić prawidłową grubość posadzki żywiczno-mineralnej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.13. Zasady, metody i materiały do konserwacji

4.13.1. Materiał nauczania

Posadzkę z płytek z PVC konserwuje się na dwa sposoby:

−

poprzez naniesienie warstewki pasty do podłóg i froterowanie;

−

przetarcie posadzki roztworem płynnego mydła i froterowanie; ten sposób konserwacji
polega na sporządzeniu roztworu szarego mydła (2

3 łyżki stołowe na 1 litr ciepłej

wody) i zwilżeniu posadzki tym roztworem za pomocą szmaty. Po wyschnięciu posadzkę
froterujemy, co nadaje jej jedwabisty połysk.
Posadzki z wykładzin PVC również konserwuje się pastami emulsyjnymi. Nie należy

stosować do konserwacji past zawierających rozpuszczalniki organiczne, ponieważ wpływają
one  niszcząco  na  polichlorek  winylu.  Wyjątek  stanowić  mogą  sytuacje  kiedy  zachodzi
konieczność usunięcia trudno usuwalnych plam  i zabrudzeń.  Atrament usuwamy spirytusem,
lakier  lub  tłuszcz  –  rozpuszczalnikiem  benzynowym,  smołę  –  najpierw  zmiękczamy
tłuszczem  roślinnym  a  następnie  usuwamy  rozpuszczalnikiem  benzynowym,  plamy
z  owoców  lub  wina  –  5%  roztworem  kwasu  solnego,  rdzę  –  10%  roztworem  kwasu
szczawiowego.  Ważne  jest  aby  natychmiast  po  usunięciu  zabrudzeń  usunąć  resztki
rozpuszczalników, przemywając wykładzinę roztworem szarego mydła.

Ciężkie oraz często przesuwane meble należy podkleić filcem, pozwoli to uniknąć

miejscowego uszkodzenia, bądź porysowania wykładziny.

Wykładziny dywanowe konserwuje się poprzez systematyczne odkurzanie oraz

czyszczenie pianotwórczymi środkami piorącymi; wykonywać to można ręcznie lub
za pomocą odkurzaczy (także piorących).

Do konserwacji posadzek z wykładzin gumowych i kauczukowych należy również

stosować pasty emulsyjne.

4.13.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz metody konserwacji posadzek z płytek PVC?
2.  Jakie pasty stosujemy do konserwacji posadzek gumowych?
3.  W jaki sposób konserwujemy posadzki z wykładziną dywanową?
4.  Jakich środków używamy do odplamiania posadzek z PVC?
5.  Jak zabezpieczamy meble ustawiane w pomieszczeniach z posadzkami z PVC?

4.13.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj konserwację wykładziny ze sztywnych płytek PVC przy użyciu roztworu

szarego mydła.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  przygotować roztwór mydła,
2)  przemyć wstępnie i zaczekać aż posadzka wyschnie,
3)  zaciągnąć posadzkę mydłem,
4)  wypolerować ręcznie posadzkę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia (okładzina ze sztywnych płytek PVC ok. 1m

−

naczynie na wodę, szare mydło, łyżka stołowa lub szpachelka,

−

szmaty.

Ćwiczenie 2

Dobierz odpowiednie metody konserwacji i odplamiania w zależności od rodzaju

posadzki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) zapoznać się z zasadami konserwacji posadzek,
2) przyporządkować sposoby konserwacji rodzajom posadzek.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

lista zabrudzeń i rodzajów posadzek z tworzyw sztucznych,

−

lista metod konserwacji posadzek,

−

kartka, długopis,

−

literatura z rozdziału nr 6.

Ćwiczenie 3

Usuń plamy z pojedynczych płytek PVC.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z zasadami konserwacji posadzek,
2)  ustalić rodzaj zanieczyszczenia,
3)  dobrać środek usuwający dane zanieczyszczenie,
4)  usunąć plamę.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

pojedyncze płytki z PVC zabrudzone lakierami, tłuszczem, smołą, atramentem itp.

−

odpowiednie do plam środki czyszczące (spirytus, rozpuszczalniki itp.),

−

kartka długopis,

−

literatura z rozdziału nr 6.

4.13.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dostosować metodę konserwacji do rodzaju posadzki?

2) określić sposób konserwacji wykładzin PVC?

3) dobrać sposób konserwacji wykładzin dywanowych?

4) dobrać sposób konserwacji wykładzin gumowych i kauczukowych?

5) przeprowadzić konserwację posadzki z PVC?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.14. Metody dokonywania napraw i remontów posadzek

4.14.1. Materiał nauczania

W wypadku uszkodzenia płytek z PVC należy uszkodzone płytki delikatnie usunąć,

dbając  o  to,  aby  nie  uszkodzić  sąsiednich  płytek.  Należy  również    zeskrobać  pozostałości
kleju  z  podkładu.  Przed  przyklejeniem  nowej  płytki  należy  dokładnie  sprawdzić,
czy na podkładzie  nie  pozostały  grudki  i  zanieczyszczenia.  Nowe  płytki  wklejamy
wpasowując je w miejsce poprzednich.

Jeżeli mamy do czynienia z uszkodzoną wykładziną z PVC, sytuacja jest dużo

trudniejsza.  Niewielkie  uszkodzenie  można  załatać  stosując  metodę  intarsjowania
tzn. zastosować  przemyślaną  wstawkę  z  wykładziny  o  innym  wzorze  i  barwie.  Jeżeli  jest
to niemożliwe należy wymienić cały arkusz wykładziny, a gdy i to jest trudne do wykonania,
wtenczas  należy  wymienić  jak  największy  fragment  arkusza.  Łatanie  uszkodzonego  miejsca
jest  bowiem  mało  estetyczne  i  dopuszcza  się  je  tylko  w  wyjątkowych  sytuacjach  i  jedynie
w miejscach niewidocznych np.: pod meblami.

W identyczny sposób jak z płytkami i wykładzinami z PVC postępujemy z innymi

rodzajami wykładzin: gumowymi, dywanowymi itp.

Uszkodzone listwy podłogowe najlepiej jest wymieniać w całości (na całej ścianie)

lub od narożnika do miejsca niewidocznego np. zasłoniętego przez meble.

Okładzinę stopnia wymieniamy w całości.
Jeżeli remont posadzki wiąże się z naprawą popękanego lub miejscowo osłabionego

podkładu, wówczas należy podkład słaby, odspojony, czy popękany starannie usunąć
i wykonać nowy fragment podkładu z możliwie takiego samego lub o zbliżonych
właściwościach materiału.

4.14.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz metody naprawiania posadzki z płytek PVC?
2.  Jakie znasz metody naprawiania posadzki z wykładzin PVC?
3.  W jaki sposób dokonujemy napraw posadzki z wykładziny dywanowej?
4.  W jaki sposób dokonujemy napraw posadzki z wykładziny gumowej?
5.  Jak wymieniamy listwy podłogowe?
6.  W jaki sposób naprawiamy zniszczoną okładzinę stopni?
7.  Jak dokonujemy napraw podkładu?

4.14.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj wymiany uszkodzonej płytki PVC.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  usunąć resztkę płytki wraz z klejem,
3)  oczyścić podkład,
4)  wpasować i wkleić nową płytkę,
5)  zaprezentować efekty pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

stanowisko do wykonania ćwiczenia (okładzina ze sztywnych płytek PVC ok. 1m

, jedna

płytka zniszczona),

−

klej do płytek np. Osakryl,

−

szpachelka, skrobak,

−

szufelka i zmiotka.

Ćwiczenie 2

Wymienić fragment listwy podłogowej z PVC.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami BHP,
2)  ocenić zakres naprawy,
3)  usunąć listwę lub jej fragment,
4)  przygotować ścianę do przyklejenia nowej listwy,
5)  przygotować klej,
6)  dociąć i wkleić listwę,
7)  omówić wykonaną pracę.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

przyklejona listwa podłogowa uszkodzona,

−

listwy podłogowe luzem,

−

klej, np. Pronikol B,

−

szpachelka, skrobak,

−

szufelka i zmiotka.

4.14.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) ocenić zakres napraw posadzki?

2) wymienić zniszczone płytki PVC?

3) wymienić arkusze wykładziny PVC?

4) wymienić arkusze wykładziny dywanowej?

5) przeprowadzić wymianę uszkodzonych listew podłogowych?

6) ocenić zakres naprawy podkładu?

7) dobrać materiały do naprawy podkładu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.15. Zasady posługiwania się sprzętem pomiarowym

4.15.1. Materiał nauczania

Przy robotach posadzkarskich spotykamy się z następującym sprzętem pomiarowym:

−

poziomnice o różnej długości (od 30 cm do 2 metrowych łat),

−

poziomnica wężowa (wąż wodny),

−

poziomnice laserowe,

−

przyrządy do mierzenia (metrówki składane lub zwijane, taśmy miernicze).
Ogólna zasada dotycząca prawidłowego użytkowania wszystkich narzędzi i przyrządów

polega na utrzymywaniu ich w należytej czystości, posługiwania się nimi zgodnie
z instrukcją, ogólnie przyjętą zasadą bądź zaleceniami producenta. Szczególną uwagę należy
zwracać na część wskazującą – libellę.

Poziomnice stalowe służą do wyznaczania i sprawdzania poziomu oraz prostoliniowości

płaszczyzny podkładu. Najczęściej możemy się spotkać (najwygodniejsze w użyciu)
z poziomnicami o długości 100 cm

150 cm. W przypadku nowej poziomnicy należy

ją sprawdzić,  tzn.  ocenić  dokładność  wskazania.  W  tym  celu  kładziemy  poziomnicę
na stabilnym  podkładzie  i  odnotowujemy  wskazanie  libelli,  następnie  obracamy  narzędzie
wokół  środka  o  180

i ponownie sprawdzamy położenie „oczka”. Poziomnica jest

wystarczająco dobra, jeżeli w obydwu położeniach wskazanie libelli jest takie samo,
w przeciwnym razie poziomnica jest zbyt niedokładna. Droższe narzędzia posiadają
na korpusie oznaczenie dokładności pomiaru (tolerancji) np. 0,5mm/m.

Poziomnica wężowa nazywana też wężem wodnym zaliczana jest do najdokładniejszych

przyrządów  pomiarowych,  jednak  tylko  w  przypadku  spełnienia  kilku  podstawowych
warunków przygotowywania narzędzia i obchodzenia się z nim. Wąż należy bardzo dokładnie
napełnić  wodą  (przelać),  nie  może  być  wewnątrz  pęcherzy  powietrza.  Stąd  lepsze  są  węże
przezroczyste. Podczas pomiaru należy zwracać uwagę, aby wąż nie załamał się, co utrudnić
może  (lub  uniemożliwić)  swobodny  przepływ  wody.  Dokonując  pomiaru  zawsze  należy
patrzeć  na  rurki  wskazujące  zawsze  pod  kątem  prostym,  a  same  rurki  trzymać  pionowo.
Po zakończeniu pracy wąż należy opróżnić z wody i starannie zwinąć.

Posługując się poziomnicami laserowymi należy ściśle przestrzegać instrukcji

producenta. Należy też zwrócić uwagę na klasę dokładności narzędzia. Dokładność musi być
większa niż dopuszczalne odchyłki w danej robocie. Oznaczenia poziomu ołówkiem należy
dokonywać zawsze pośrodku plamki lasera, po odczekaniu do momentu, aż znacznik
„uspokoi się” tzn. przestanie drgać.

Przy pomiarze metrówkami i taśmami mierniczymi należy dokładnie przykładać

narzędzie  do  zaznaczonych  punktów.  Pomieszczenia  najlepiej  mierzyć  taśmami,  których
długość  jest  wystarczająca  do  wykonania  pomiaru  „na  raz”,  jeżeli  robimy  to  np.  metrówką
o  długości  1m  należy  wykonać  pomiar  dwukrotnie  „tam  i  z  powrotem”.  Jeżeli  wyniki
pomiaru  są  różne  mierzenie  należy  powtórzyć.  Należy  zwracać  uwagę  na  tzw.  błędy  grube
wynikające  z  omyłek  pracowników  dokonujących  pomiary,  np.  podanie  349  zamiast  394,
lub „zgubienie” jednego metra itp.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.15.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie znasz rodzaje przyrządów pomiarowych?
2.  Jak sprawdzamy dokładność poziomnic stalowych?
3.  Jakie zasady należy spełnić posługując się wężem wodnym?
4.  Na co należy zwrócić uwagę przy doborze poziomnicy laserowej?
5.  Jak powstają błędy grube?
6.  Jakie są sposoby pomiaru pomieszczenia miarą składaną?
7.  W jakim celu wykonuje się przelewanie węża wodnego?
8.  Jak nazywa się element wskazujący poziomnicy stalowej?

4.15.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj sprawdzenia zgromadzonych na stanowisku poziomnic i odrzuć te, które są

niedokładne.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  dokonać kolejno sprawdzenia zgromadzonych poziomnic,
2)  odrzucić narzędzia nieprzydatne,
3)  zaprezentować wyniki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

trzy poziomnice różnej długości, w tym jedna wadliwa.

Ćwiczenie 2

Przygotuj poziomnicę wężową do pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  rozwinąć wąż,
2)  napełnić wąż wodą, bez pęcherzyków powietrza,
3)  zaprezentować wyniki wykonanego ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

wąż wodny o długości około 5m,

−

wiadro, lejek.

Ćwiczenie 3

Dokonaj pomiaru długości wskazanej posadzki przy pomocy miary składanej o długości 1m.

Sposób wykonania ćwiczenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wykonać pomiar „w przód”,
2)  wykonać pomiar „w tył”,
3)  powtarzać pomiary aż do skutku, jeżeli wyniki różnią się o więcej niż 1cm,
4)  skonfrontować ostateczny wynik z wynikiem pomiaru taśmą,
5)  przedyskutować wyniki pomiarów.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

miara składana 1 m,

−

taśma miernicza o długości minimum 10 m,

−

kartka papieru, ołówek, długopis.

4.15.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) sprawdzić poziomnicę stalową?

2) dobrać poziomnicę laserową o odpowiedniej klasie?

3) przygotować do użycia poziomnicę wężową?

4) dokonać pomiaru długości pomieszczenia?

5) wymienić rodzaje przyrządów pomiarowych?

6) wskazać, gdzie w urządzeniu znajduje się libella ?

7) dokonać pomiaru poziomnicą stalową?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.16. Dokumentacja techniczna

4.16.1.Materiał nauczania

Wykonywanie prac podłogowych związane jest z następującymi dokumentami

technicznymi, zwanymi ogólnie dokumentacją techniczną: projekt budowlany, normy
techniczne, przepisy techniczne, warunki techniczne wykonania i odbioru robót oraz
instrukcje techniczne.

Dokumentacja techniczna powinna zawierać także wymagane opisy i kosztorys.

Projekt budowlany zawiera: przekroje podłóg z wyszczególnieniem wszystkich warstw

i ich grubości oraz materiałów, układ szczelin dylatacyjnych, spadki powierzchni
z rozmieszczeniem kratek ściekowych, opis techniczny wykonania podłóg.

Normy techniczne inaczej Polskie Normy zawierają wymagania dotyczące używanych

materiałów  w  robotach  podłogowych,  np.  PN-EN  14411:2005  „Płytki  i  płyty  ceramiczne
ścienne  i  podłogowe  --  Definicje,  klasyfikacja,  właściwości  i  znakowanie”,  np.  PN-EN
12808-2:2003  „Zaprawy  do  spoinowania  płytek  --  Część  2:  Oznaczanie  odporności  na
ścieranie”

Przepisy techniczne określają zasady BHP i p.poż.

Warunki techniczne wykonania i odbioru robót jest to wydawnictwo książkowe, które

zawiera zasady wykonania robót posadzkarskich sporządzone na postawie norm i przepisów.

Instrukcje techniczne, certyfikaty i świadectwa obejmują nowe technologie i materiały

oraz ich zastosowanie. Są wydawane przez Instytut Techniki Budowlanej.

4.16.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co zawiera dokumentacja techniczna?
2.  Co zawiera projekt budowlany?
3.  Co zawierają Polskie Normy?
4.  Kto wydaje certyfikaty i świadectwa?
5.  Co określają warunki techniczne?

4.16.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie projektu budowlanego określ ilość warstw w podłodze, ich grubość oraz

materiały użyte do ich wykonania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odnaleźć w projekcie budowlanym przekrój z zaznaczonymi warstwami podłogi,
2)  odczytać rysunek wykonawczy podłogi,
3)  zapisać nazwy warstw podłogi, ich grubość oraz materiały z jakich zostały wykonane,
4)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

projekt budowlany (przekroje z warstwami podłogowymi),

–

kartka, długopis.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Na podstawie Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych ustal

na jakim podkładzie wykonuje się posadzki żywiczne i po jakim czasie uzyskują one pełne
właściwości techniczno – użytkowe.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odnaleźć w Warunkach… dane dotyczące wykonywania podkładów pod posadzki,
2)  odszukać informacje na temat posadzek żywicznych,
3)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

Warunki Techniczne Wykonywania i Odbioru Robót Budowlanych,

–

kartka, długopis.

4.16.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić co zawiera dokumentacja techniczna?

2) wymienić zawartość projektu budowlanego?

3) odczytać dane z rysunku budowlanego wykonawczego?

4) określić warunki techniczne wykonania i odbioru robót

posadzkarskich?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.17. Polskie Normy, instrukcje

4.17.1. Materiał nauczania

Polskie Normy są to akty prawne regulujące w sposób formalno - prawny całokształt

zagadnień związanych z technologią produkcji przemysłowej. Normy dotyczące budownictwa
podzielić można na trzy grupy.
–

normy  własne  czyli  krajowe.  Oznaczone  są  symbolem  PN-B-00000:2000.  Starsze
oznaczenie:  PN-00/B-00000.  W  symbolach  tych  poszczególne  elementy  oznaczają:
PN - Polska  Norma,  B  –  Budownictwo,  00000  –  numer  normy  np.:10106,  2000  –  rok
ukazania się normy. W starszej wersji symbole PN i B oznaczają to samo jak wyżej, 00 –
oznacza rok ukazania się normy,  np. 90 odpowiada 1990, 87 – 1987 itd. 00000 – numer
normy jak wyżej.

–

normy będące tłumaczeniem norm europejskich (EN – Europejska Norma). Oznaczane
są symbolami PN-EN 000:200….(np.: PN-EN 003:2002 odczytamy: Polska Norma
na podstawie Normy Europejskiej, numer 003 z roku 2002)

–

normy będące tłumaczeniem Norm Międzynarodowych. Oznacza się je symbolami:
PN-ISO 000:200…

Dodatkowo każda norma posiada tytuł, zawierający określenie czego dotyczy.

Np.: „PN-EN 649:2002 Materiały podłogowe z poli(chlorku winylu) -- Wykładziny

elastyczne bez warstwy izolacyjnej -- Arkusze i płytki.” – całe to oznaczenie odczytamy
następująco: Polska Norma na podstawie Normy Europejskiej numer 649 z roku 2002,
dotycząca wykładzin elastycznych z PVC – arkuszy i płytek.

Obok norm polskich istnieją jeszcze (choć są stopniowo wycofywane) normy branżowe,

oznaczone symbolem BN oraz normy zakładowe, obowiązujące jedynie w danym zakładzie –
ZN.

Informacje o Polskich Normach można uzyskać z wydawanego corocznie „Katalogu

Polskich Norm”. Katalog jest uzupełniany kilka razy w roku dodatkiem „Aktualizacja”.

Po wejściu Polski do UE rozpoczęto działania mające na celu ujednolicenie norm

polskich z normami europejskimi. Obecnie w dziedzinie budownictwa nie ma obligatoryjnych
norm branżowych. Dlatego producenci, którzy wytwarzają wyroby budowlane powinni robić
to zgodnie z określoną normą branżową ( do czasu jej wygaśnięcia) i wprowadzać swe
wyroby do obrotu i stosowania na podstawie certyfikatu lub deklaracji zgodności.

Każdy materiał budowlany wprowadzony do obrotu powinien posiadać instrukcję

producenta, która dołączona jest do materiału lub wyrobu. Instrukcja zawiera takie informacje jak:
–

nazwę materiału lub wyrobu,

–

zastosowanie,

–

narzędzia,

–

opakowania,

–

przygotowanie materiału,

–

zużycie materiału,

–

czyszczenie narzędzi,

–

dane techniczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.17.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczenia.

1.  Czym są Polskie Normy?
2.  Jak dzielimy Polskie Normy?
3.  Co oznacza zapis: PN-B-89002:1981?
4.  Co oznacza zapis: PN-EN 13454-1:2006?
5.  Jakim symbolem oznaczamy normy branżowe?
6.  Jakim symbolem oznaczamy normy zakładowe?
7.  Gdzie można znaleźć informacje o Polskich Normach?
8.  Jakie informacje zawiera instrukcja producenta?

4.17.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Odnajdź w katalogu Polskich Norm normę o poniższym numerze: PN-EN 13892-8:2004,

następnie odczytaj jej nazwę.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  odszukać normę w katalogu,
2)  odczytać tytuł normy,
3)  przedstawić wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

kartka, długopis,

–

Katalog Polskich Norm.

Ćwiczenie 2

Odnajdź w wykazie (liście) Polskich Norm, normę zawierającą informacje o podłogach

drewnianych z deszczułek posadzkowych litych pocienionych

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z listą Polskich Norm,
2)  wybrać Polska Normę, która zawiera potrzebne informacje,
3)  przedstawić wyniki ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

kartka, długopis,

–

wykaz Polskich Norm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.17.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować pojęcie Polska Norma?

2) określić rodzaje Polskich Norm?

3) omówić symbole składające się na nazwę Polskiej Normy?

4) odnaleźć w katalogu Polskich Norm informacje o poszczególnych

normach?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.18. Kalkulacja materiałów

4.18.1. Materiał nauczania

W celu określenia właściwego zapotrzebowania materiałów, a szczególnie limitowania

i  kontroli  ich  zużycia,  posługujemy  się  normami  zużycia  materiałów.  Normy  te  określają
właściwe  ilości  poszczególnych  materiałów,  niezbędne  do  prawidłowego  technicznie
wykonania  danej  roboty.  Normy  obejmują  również  pewne  nakłady  materiałów  na  ubytki
naturalne  (tj.  np.  na  wysychanie  rozpuszczalników)  oraz  straty  produkcyjne  (np.  kleje
pozostające  w  pędzlach  i  usuwane  z  nich  w  czasie  mycia,  straty  przy  cięciu  materiału,
pozostałości zapraw na ścianach naczyń, rozchód na drobne poprawki itp.).

Normy zużycia materiałów budowlanych do wykonania jednostki roboty są zawarte

w katalogach. Normy te określają największą dopuszczalną ilość materiałów, które mogą być
zużyte do wykonania danej roboty. Rozliczenie się z pobranych materiałów jest obowiązkiem
kierownictwa budowy.

Ilość dostarczonego materiału budowlanego musi uwzględniać odpady, ubytki i straty.

Cennym  źródłem  informacji  o  normach  zużycia  materiałów  jest:  Katalog  Jednostkowych
Norm  Zużycia  Materiałów  Budowlanych  (KJNZMB)  i  Katalog  Nakładów  Rzeczowych
(KNR).  W  KJNZMB  podane  są  normy  zużycia  materiałów  uwzględniające  ubytki  i  odpady
lub  oddzielne  informacje  dotyczące  ilości  ubytków  i  odpadów  (w  procentach).  W  praktyce
do  określenia  niezbędnej  ilości  materiałów  budowlanych  używa  się    Katalogu  Nakładów
Rzeczowych  (KNR).  Zawarte  w  nim  dane  na  temat  zużycia  materiałów  oparte
są na KJNZMB.

W celu przeprowadzenia prawidłowej kalkulacji materiałów musimy wykonać przedmiar

i  obmiar  robót.  Przedmiar  robót  dokonuje  się  na  podstawie  projektu  budowlanego  przed
rozpoczęciem  robót.  Przedmiar  jest  to  ustalenie  wielkości  powierzchni,  objętości  lub  ilości
(w sztukach)  wbudowanych  elementów,  aby  na  tej  podstawie  wyliczyć  ilość  materiałów
niezbędnych  do  wykonania  danej  roboty,  a  w  dalszej  kolejności  –  oszacowania  kosztów
inwestycji  lub  jej  części,  np.:  znając  powierzchnię  podłogi  i  wielkość  płytek  możemy
wyliczyć ich ilość. Obmiar wykonuje się po zakończeniu robót; na jego podstawie wylicza się
lub odczytuje wprost, ilość zużytych  materiałów.

Posadzki i podłogi obmierza się w metrach kwadratowych z dokładnością do 0,01m

Wymiary powierzchni przyjmuje się w świetle surowych ścian, doliczając wnęki

i przejścia i odejmując powierzchnię słupów, pilastrów, fundamentów, pieców itp.
o powierzchni pojedynczego elementu większej niż 0,25m

4.18.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co określają normy zużycia?
2.  Jakie informacje zawiera instrukcja producenta?
3.  Czy na podstawie instrukcji można obliczyć ilość materiału potrzebną do wykonania?
4.  Co to jest przedmiar robót?
5.  Co to jest obmiar robót?
6.  W jakich jednostkach dokonujemy obmiaru robót posadzkarskich?
7.  Jakie powierzchnie potrąca się przy obmiarze robót posadzkarskich?
8.  Co zawiera Katalog Jednostkowych Norm Zużycia Materiałów Budowlanych?
9.  Co oznacza skrót KNR?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.18.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Na podstawie instrukcji producenta oblicz ilość kleju dyspersyjnego, potrzebnego do

przyklejenia wykładziny dywanowej na podłożu o powierzchni 50 m².

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z instrukcją producenta,
2)  obliczyć ilości kleju dyspersyjnego do wykonania posadzki,
3)  sporządzić przedmiar robót,
4)  zaprezentować efekty swojej pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

instrukcja producenta,

−

zeszyt,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Oblicz ilość wykładziny dywanowej, potrzebnej do ułożenia luzem w pomieszczeniu

o wymiarach 7 x 5 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  wykonać szkic roboczy pomieszczenia z rozplanowaniem arkuszy,
2)  obliczyć ilość materiału,
3)  zaprezentować efekty swojej pracy,
4)  dokonać samooceny.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

zeszyt,

−

kalkulator,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

Oblicz ilość wykładziny dywanowej, potrzebnej do ułożenia metodą napinania

w pomieszczeniu o wymiarach 2 m x 3 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z normą zużycia,
2)  obliczyć ilości wykładziny,
3)  zaprezentować efekty swojej pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

normy zużycia,

−

zeszyt,

−

kalkulator,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 4

Na podstawie Katalogu Nakładów Rzeczowych ustal ilość odpadów, które powstaną

przy układaniu posadzki w karo ze sztywnych płytek z PVC, w pomieszczeniu o wymiarach
12 m x 9 m.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1) odszukać w Katalog Nakładów Rzeczowych dane dotyczące odpadów płytek z PVC

układanych w karo,

2) wyliczyć ilość odpadów,
3) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

Katalog Nakładów Rzeczowych,

–

kartka, długopis.

4.18.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić, do czego służą normy zużycia materiałów?

2) omówić, jakie informacje zawiera instrukcja producenta?

3) obliczyć posługując się normą zużycia ilość materiału?

4) omówić , w jakim celu wykonujemy przedmiar i obmiar robót?

5) ustalić ilość odpadów płytek ceramicznych układanych w karo?

6) określić, w jakich jednostkach dokonujemy obmiaru robót

posadzkarskich?

7) wyjaśnić, jakie powierzchnie potrąca się przy obmiarach

robót posadzkarskich?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.19. Przepisy techniczne

4.19.1.Materiał nauczania

Przez przepisy techniczne rozumiemy zasady regulujące warunki przystąpienia do robót,

bezpieczeństwo i higienę pracy oraz zasady ochrony przeciwpożarowej.

Warunki klimatyczne

Przed wykonaniem posadzki należy zapoznać się z wymaganiami stawianymi przez

producenta materiałów i normami dotyczacymi temperatury powietrza, wilgotności podkładu
i sposobu jego wykończenia. Często zaniedbywane jest sprawdzenie przez wykonawców
wilgotności podkładu, co skutkuje potem awariami posadzek (deformacją płytek,
powstawanie pęcherzy powietrza i pary wodnej pod wykładziną).

Zasady bezpieczeństwa pracy podczas transportu materiałów

Przy transporcie ręcznym należy bezwzględnie przestrzegać norm udźwigu. Normy

te mówią jak wielki ciężar może być przenoszony przez jednego pracownika (mężczyznę,
kobietę, nieletniego itp.) na drodze poziomej, po pochylniach i schodach.

Zasady bezpiecznej obsługi urządzeń elektrycznych

Warunki panujące na budowie są uważane za szczególnie niebezpieczne pod względem

możliwości porażenia prądem elektrycznym. Dlatego narzędzia elektryczne używane
do pracy muszą być należycie izolowane, uziemione i zerowane oraz posiadać sprawne
wyłączniki ochronne.

Zasady pracy z materiałami szkodliwymi i łatwopalnymi

Materiały niebezpieczne w robotach podłogowych to przeważnie kleje, lakiery, lepiki,

zawierające lotne, często toksyczne i łatwopalne rozpuszczalniki.
Podczas pracy z takimi materiałami należy dokładnie wentylować pomieszczenie poprzez
stwarzanie przeciągów, stosować się do bezwzględnego zakazu używania otwartego ognia,
skrzących silników elektrycznych itp. Pracownikom należy zapewnić możliwość przebywania
na świeżym powietrzu.

Bezpieczeństwo przeciwpożarowe

W celu zminimalizowania zagrożenia pożarem, w pomieszczeniach gdzie składuje się

materiały  łatwopalne  należy  zapewnić  dostateczne  wietrzenie  i  wentylowanie  oraz
wyeliminować możliwości powstania otwartego ognia (iskry elektryczne, zapalone papierosy
itp.). Każda większa budowa powinna być wyposażona w podręczny sprzęt gaśniczy: gaśnice,
hydronetki,  topory,  bosaki,  skrzynie  z  piaskiem,  beczki  z wodą  itd.  Palących  się  materiałów
organicznych  i  instalacji  elektrycznych  nie  wolno  gasić  wodą.  Służą  do  tego  gaśnice
proszkowe, pianowe, śniegowe i tetrowe.

Higiena pracy
Prace z materiałami toksycznymi, plamiącymi itp. należy wykonywać w rękawicach,

okularach i odzieży ochronnej. Podczas robót posadzkarskich należy stosować nakolanniki.
Należy przestrzegać czystości osobistej. Mycia rąk przed spożywaniem posiłków. Konieczne
jest używanie czystej odzieży roboczej oraz utrzymywanie porządku w miejscu pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.19.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie warunki klimatyczne określa się przed rozpoczęciem robót?
2.  Czego dotyczą normy udźwigu?
3.  Jak powinny być zabezpieczone narzędzia elektryczne?
4.  Jakie materiały zaliczamy do toksycznych?
5.  Jak należy postępować przy pracy z materiałami szkodliwymi?
6.  Jak uchronić pomieszczenia magazynowe przed pożarem?
7.  Co wchodzi w skład podręcznego sprzętu gaśniczego?
8.  Czym gasimy pożar instalacji elektrycznej?
9.  Jaki rodzaj środków ochrony osobistej stosujemy przy robotach posadzkarskich?

4.19.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Obejrzyj film instruktażowy, pokazujący sposoby magazynowania materiałów

łatwopalnych i określ, które są składowane prawidłowo.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się ze sposobami składowania materiałów łatwopalnych,
2)  obejrzeć film instruktażowy,
3)  dokonać oceny zgodności poszczególnych sposobów składowania,
4)  omówić wyniki obserwacji.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

zasady składowania materiałów łatwopalnych,

–

film instruktażowy obrazujący prawidłowe i nieprawidłowe sposoby magazynowania
materiałów łatwopalnych,

–

kartka, długopis.

Ćwiczenie 2

Spośród wskazanych materiałów dobierz te, które wymagają składowania w szczególnie

zabezpieczonych pomieszczeniach, oraz określ sposoby zabezpieczenia tych pomieszczeń.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z listą materiałów budowlanych,
2)  ustalić, które materiały wymagają specjalnie przygotowanych pomieszczeń,
3)  ustalić sposób przygotowania pomieszczeń,
4)  przedstawić wyniki pracy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

lista materiałów budowlanych,

–

warunki składowania materiałów niebezpiecznych,

–

kartka, długopis.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.19.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) określić warunki przenoszenia ciężarów przez pracowników?

2) określić zasady bezpieczeństwa jakim powinny odpowiadać

elektronarzędzia?

3) omówić zasady pracy z materiałami łatwopalnymi?

4) omówić zasady pracy i składowania materiałów łatwopalnych?

5) określić sposoby gaszenia substancji organicznych?

6) scharakteryzować podręczny sprzęt gaśniczy?

7) wskazać sposób zabezpieczenia składowania materiałów toksycznych

i łatwopalnych?

8) określić zakres stosowania środków ochrony osobistej?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.20. Zasady przedmiarowania i obmiaru robót

4.20.1.Materiał nauczania

Przedmiarowanie to wyliczenie ilości robót w celu wykonania kosztorysu, czyli

obliczenia wartości inwestycji. Dokonuje się tego przed przystąpieniem do pracy
na podstawie dokumentacji projektowej.

Obmiar to mierzenie z natury np. posadzek po ich wykonaniu lub jeszcze przed

przystąpieniem do pracy. Obmiar wykonuje się po to, aby rozliczyć się z inwestorem
za wykonane roboty. Inwestora możemy nazywać zamawiającym.

Aby prawidłowo dokonać przedmiaru robót powinniśmy dysponować:

–

projektem budowlanym, zawierającym: opis techniczny, rysunki – rzuty i przekroje,
zastawienia materiałowe,

–

projektem organizacji pracy i technologii wykonania podstawowych robót, wykazem
maszyn i środków transportu i innymi informacjami dotyczącymi wykonania robót,

Dokonując przedmiaru lub obmiaru robót należy pamiętać, aby nie obliczać razem robót,

dla których normy zużycia materiałów i normy czasowe są różne.

Prace posadzkarskie i podłogowe obejmują wykonanie: podkładów, warstw

wygładzających i wyrównawczych, posadzek, wykonanie i okładanie schodów. Ilość
podkładów podaje się w metrach sześciennych (m

). Wielkość posadzki, warstw

wyrównujących i wygładzających obmierza się w metrach kwadratowych (m

). Natomiast

ilość cokołów podajemy w metrach bieżących (mb).

4.20.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Co to jest przedmiarowanie robót?
2.  Co to jest obmiar robót?
3.  W oparciu o jaki rodzaj dokumentacji dokonuje się przedmiarowania robót?
4.  Co powinna zawierać dokumentacja , aby przedmiar był wykonany prawidłowo?
5.  O czym trzeba pamiętać wykonując obmiar lub przedmiar?
6.  W jakich jednostkach podajemy objętość podkładu, pole powierzchni np. posadzki?

4.20.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj przedmiaru (powierzchni podłóg) w budynku mieszkalnym, jednorodzinnym,

parterowym wg załączonego projektu architektonicznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  zapoznać się z projektem budynku,
2)  odczytać powierzchnię podłóg w poszczególnych pomieszczeniach,
3)  dokonać przedmiaru,
4)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

projekt budynku mieszkalnego,

–

kartka, długopis, kalkulator.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Dokonaj obmiaru posadzki w pomieszczeniu pracowni przedmiotowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

1)  dobrać narzędzia pomiarowe,
2)  dokonać obmiaru powierzchni posadzki,
3)  wykonać szkic pomieszczenia
4)  zapisać wyniki obmiaru (nanieść na szkic),
5)  zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

–

narzędzia pomiarowe (taśma miernicza),

–

kartka, długopis.

4.20.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zdefiniować co to jest przedmiar?

2) scharakteryzować co to jest obmiar?

3) sporządzić szkic pomieszczenia z naniesieniem wymiarów?

4) obliczyć powierzchnię posadzki w pomieszczeniu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SRPAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test zawiera 25 zadań o różnym stopniu trudności. Są to zadania wielokrotnego wyboru.
5.  Za każdą poprawną odpowiedź możesz uzyska 1 punkt.
6.  Udzielaj  odpowiedzi  tylko  na  załączonej  karcie  odpowiedzi.  Dla  każdego  zadania

są cztery możliwe odpowiedzi: A, B, C, D. Tylko jedna odpowiedź jest poprawna;
wybierz ją i zaznacz kratkę z odpowiadającą jej literą znakiem X.

7. Staraj się wyraźnie zaznaczać odpowiedzi. Jeżeli się pomylisz i błędnie zaznaczysz

odpowiedź, otocz ją kółkiem i zaznacz ponownie odpowiedź, którą uważasz za poprawną.

8. Test składa się z dwóch części. Część I zawiera zadania z poziomu podstawowego,

natomiast w części II są zadania z poziomu ponadpodstawowego i te mogą przysporzyć
Ci trudności, gdyż są one na poziomie wyższym niż pozostałe (dotyczy to zadań od 20 do
25).

9. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
10. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci czas wolny.

11. Po rozwiązaniu testu sprawdź czy zaznaczyłeś wszystkie odpowiedzi na KARCIE

ODPOWIEDZI.

12. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Powodzenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Czas upływający między naniesieniem kleju a momentem, kiedy powinno nastąpić

złączenie sklejanych powierzchni, nazywamy czasem

klejenia.

krótkim.

odparowania.

złączeniowym.

2. Spoiny między arkuszami wykładziny powinny być wykonane w kształcie litery

3. Czas wstępnego utwardzenia powłok żywiczno-mineralnych wynosi około

24 godzin.

36 godzin.

48 godzin.

56 godzin.

4. Przy układaniu wykładzin dywanowych obowiązuje zasada układania arkuszy w taki

sposób, aby spoiny między nimi przebiegały

ukośnie do głównej ściany okiennej.

równolegle do głównej ściany okiennej.

prostopadle do głównej ściany okiennej.

równolegle lub ukośnie do głównej ściany okiennej.

5. Obmiary robót przy wykonywaniu posadzek z płytek z PVC wykonuje się w

mb.

cm.

m².

m³.

6. Wykładziny podłogowe z tworzyw sztucznych charakteryzują się

dobrą szczelnością.

dużą wytrzymałość na zginanie.

dużą wytrzymałość na ściskanie.

dużym współczynnikiem rozszerzalności cieplnej.

7. Tworzywa sztuczne przytwierdza się do podłoża za pomocą

kleju.

zaprawy gipsowej.

lepików asfaltowych.

zaprawy cementowej.

8. Obmiar to jest pomiar?

Z natury.

Pośredni.

Z projektu.

Na podstawie kosztorysu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Przedmiar dokonuje się w celu

wykonania kosztorysu inwestycji.

wykonania wstępnych prac budowlanych.

uzyskania informacji o wielkości inwestycji.

zatrudnienia odpowiedniej liczny pracowników.

10. Plamy z atramentu na wykładzinach z PVC usuwamy

spirytusem.

benzyną ekstrakcyjną.

kwasem szczawiowym.

5% roztworem kwasu solnego.

11. Listwy podłogowe z PVC przyklejamy klejem

dyspersyjnym.

epoksydowym.

kontaktowym.

poliuretanowym.

12. Do konserwacji posadzek z PVC stosujemy

pasty polerskie.

pasty emulsyjne.

słabe roztwory kwasów.

rozpuszczalniki organiczne.

13. Poziomnica wężowa służy do

oznaczania jakości posadzki.

mierzenia większych odległości.

sprawdzania równości podkładu.

przenoszenia poziomów na większe odległości.

14. Układanie posadzki z płytek z PVC rozpoczynamy od

środka.

wejścia.

narożnika.

ściany z oknem.

15. Jakie linie wyznaczamy przed przystąpieniem do układania płytek w karo?

Osie pomieszczenia.

Przekątne pomieszczenia.

Linię o szerokości pasa wykładziny.

Linię łączącą środek drzwi z przeciwległą ścianą.

16. Klejenie klejem dyspersyjnym polega na

klejeniu na gorąco.

smarowaniu tylko podkładu.

naniesieniu kleju za pomocą wałka.

smarowaniu podkładu i spodu wykładziny.

17. Klejenie klejem kontaktowym polega na

klejeniu na gorąco.

smarowaniu tylko podkładu.

naniesieniu kleju za pomocą wałka.

smarowaniu podkładu i spodu wykładziny.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18. Jak jest dopuszczalna odchyłka spoiny arkuszy wykładziny PVC na długości całego

pomieszczenia?

2 mm/m.

3 mm/m.

4 mm/m.

5 mm/m.

19. Wykładziny gumowe przyklejamy klejem

dyspersyjnym.

kontaktowym.

epoksydowym.

poliuretanowym.

20. Certyfikaty i świadectwa wydawane są przez

Urząd Patentowy.

Polskie Składy Budowlane.

Instytut Techniki Budowlanej.

Polski Komitet Normalizacji i Miar.

21. Skrót KJNZMB oznacza

Krajowe Jednostki Normowe Zużycia Materiałów Budowlanych.

Katalog Jednostkowych Norm Zużycia Materiałów Budowlanych.

Katalog Jednostkowych Normatywów Zużycia Materiałów Budowlanych.

Katalog Jednostek Normowanych Zużycia Materiałów Budowlanych.

22. W oznaczeniu Polskiej Normy PN-EN 13228:2004 liczba 13228 oznacza

numer normy.

numer autora normy.

numer kolejny normy w dziale.

numer działu budowlanego.

23. Oblicz potrzebną ilość kleju kauczukowego potrzebnego do przyklejenia 230 m

wykładziny, jeżeli norma zużycia wynosi 0,5 kg/m

85 kg.

115 kg.

230 kg.

345 kg.

24. Rozwinięte arkusze wykładziny z PVC pozostawia się na 24h celem

odprężenia.

wyrównania.

zmiękczenia.

dopasowania do podkładu.

25. Powierzchnia pomieszczenia wynosi 9 m

. Oblicz potrzebną ilość płytek z PVC jeżeli

wymiary jednej płytki wynoszą 30 cm x 30 cm.

50 sztuk.

100 sztuk.

150 sztuk.

200 sztuk.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Wykonywanie posadzek z tworzyw sztucznych

Zgodnie z instrukcją zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.