Prawo ubezpieczeń

Prawo ubezpieczeń

Wszystkie ubezpieczenia umowne to ubezpieczenia gospodarcze. Trzy podstawowe sposoby

radzenia sobie z ryzykiem:

1.  Akceptacja ryzyka – przystępowanie.
2.  Zabezpieczanie się – zmniejszanie ryzyka poprzez techniczne rozwiązania.
3.  Ubezpieczanie się – zmniejszanie skutków poprzez zrzutkę na rzecz członków grupy

poszkodowanych.

Ubezpieczanie się można stosować wtedy gdy znane jest prawdopodobieństwo w jakich

(..brak części tekstu..), bo tylko w takich przypadkach istnieje możliwość oszacowania z góry jaka
będzie prawdopodobna wysokość świadczeń, które mają być wypłacone osobom, które mają być
poszkodowane.

Ubezpieczenia dzielą się na społeczne i gospodarcze:

- Społeczne – związane są z zagwarantowaniem bytu danym osobom na wypadek starości

(emerytalne), inwalidztwa (rentowe), choroby (chorobowe), oraz w przypadku gdy dana osoba
zostanie poszkodowana w wypadku przy pracy (wypadkowe). Ubezpieczenia społeczne prowadzone
są przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych – ZUS oraz przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia
Społecznego – KRUS. Nie powstają one w skutek zawarcia umowy lecz poprzez podleganie
określonych osób przymusowi ubezpieczenia społecznego.

- Gospodarcze – dotyczą zarówno ryzyka związanego z prowadzeniem działalności

gospodarczej jak i z życiem prywatnym. Powstają zawsze na podstawie umowy ubezpieczenia
zawartej z dowolnie wybranym zakładem ubezpieczeń.

Podstawowy podział ubezpieczeń gospodarczych to ubezpieczenia majątkowe i osobowe:

- Ubezpieczenia majątkowe – chronią osoby ubezpieczone przed ryzykiem poniesienia przez

nią szkody majątkowej. W razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego, który polega na poniesieniu
szkody majątkowej, przez osobę ubezpieczoną, zakład ubezpieczeń wypłaca tej osobie
odszkodowanie czyli rekompensatę poniesionej szkody, która nie może być wyższa od wartości samej
szkody.

- Ubezpieczenia osobowe – wypadkiem ubezpieczeniowym jest śmierć osoby ubezpieczonej,

uszkodzenie jej ciała, rozstrój jej zdrowia, dożycie określonego wieku, albo zajścia w życiu osoby
ubezpieczonej określonego zdarzenia związanego z jej sytuacją życiową np. narodzenie jej dziecka,
śmierć małżonka, śmierć bliskiej osoby, ciężka choroba itp. W przypadku ubezpieczeń osobowych nie
chodzi o zdarzenie, które jest związane z poniesieniem przez osobę ubezpieczoną szkody majątkowej,
dlatego więc zakład ubezpieczeń po zajściu wypadku ubezpieczeniowego u ubezpieczonej osoby nie
wypłaca odszkodowania tylko świadczenie pieniężne określone w umowie ubezpieczenia.

*Szkoda – straty majątkowe (szkoda rzeczywista lub utracone korzyści.

Ubezpieczenia majątkowe dzielą się na Ubezpieczenia Majątku i Odpowiedzialności Cywilnej

(OC):

- Ubezpieczenia majątku chronią ubezpieczonego przed ponoszeniem przez niego szkody

polegającej na uszkodzeniu lub zniszczeniu należących do niego rzeczy, albo też na utracie korzyści,
które z dużym prawdopodobieństwem mógłby osiągnąć. Ubezpieczenie majątku wypłacane jest przez
zakład ubezpieczeń. Odszkodowanie nie może być wyższe niż poniesiona szkoda, ani też wyższe niż
ustalona w umowie suma ubezpieczenia. Należy pamiętać również, że w ubezpieczeniach majątku
istotną rolę odgrywa wartość ubezpieczeniowa czyli wartość ubezpieczonego mienia. Jeżeli bowiem
określana w umowie ubezpieczenia suma ubezpieczenia jest niższa od wartości ubezpieczeniowej,
wówczas zachodzi niedoubezpieczenie, którego skutkiem jest konieczność stosowania jednego z
pośród dwóch możliwych systemów odpowiedzialności:

System odpowiedzialności na pierwsze ryzyko, który polega na tym, że zakład
ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w pełnej wysokości (tzn w wysokości
poniesionej szkody) jeżeli szkoda ta nie przekroczyła wysokości sumy
ubezpieczenia. Jeżeli jednak szkoda byłaby wyższa niż suma ubezpieczenia,
wówczas odszkodowanie będzie wypłacone do sumy ubezpieczenia.

System odpowiedzialności proporcjonalnej zgodnie z którym zakład
ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie kierując się następującą proporcją:

suma ubezpieczenia

odszkodowanie

------------------------------- =

---------------------

wartość ubezpieczenia

szkody

suma ubezpieczenia * szkoda

odszkodowanie =

---------------------------------------

wartość ubezpieczeni

Ponadto odszkodowanie może być ograniczone poprzez działanie franszyzy integralnej lub

redukcyjnej:

Franszyza integralna polega na tym, że zakład ubezpieczeń nie wypłaca w
sytuacji gdy szkoda nie przekracza pewnej z góry określonej kwoty. Jeżeli
jednak szkoda przekracza kwotę, wówczas odszkodowanie wypłacane jest
w pełnej wysokości.

Franszyza redukcyjna polega na tym, że wypłacane odszkodowanie jest
zmniejszone o z góry określoną kwotę.

Istnieją dwa systemy dotyczące wypłaty kolejnych szkód z jednej umowy ubezpieczenia:

1. System wyczerpywania sumy ubezpieczenia, który powoduje, że po każdej wypłacie suma

ubezpieczenia jest mniejsza o dokonaną wypłatę.

2. System odnawiania sumy ubezpieczenia, w którym suma ta nie zmienia się.

Zadanie.1 Suma ubezpieczenia 100.000 zł

Wartość ubezpieczenia 120.000 zł

System odpowiedzialności proporcjonalnej.

Franszyza integralna 10.000 zł

System odnawiania sumy ubezpieczeniowej.

Szkoda:

Wypłaty:

1. 5.000 zł

1. 0

2. 15.000 zł

2. (100.000 x 15.000)/120.000 = 12.500 zł

3. 40.000 zł

3. 33.33(3) zł

4. 80.000 zł

4. 66.666,6667 zł

5. 90.000 zł

5. 75.000 zł

14.10.2012

Zadanie.2

W umowie ubezp. zastrzeżono nastepujące warunki:

- System odpowiedzialności na pierwsze ryzyko

- System wyczerpywania sumy ubezpieczenia

- Franszyze redukcyjną w wysokości 2000 zł

Suma ubezpieczenia wynosi 500 000 zł natomiast wartość ubezpieczeniowa wynosi 600 000 zł.

Miały miejsce następujące szkody:

1. 50 000zł - wypłacono 48 000zł

2.120 000zł - wypłacono 118 000zł

3.240 000zł - wypłacono 238 000zł

4.350 000zł - wypłacono -(48+118+238)+500=500-404= 94 000 zł

-------------

760 000zł

Zadanie.3

W umowie ubezp. zastrzeżono nastepujące warunki:

- System odpowiedzialności proporcjonalnej

- System odnawiania sumy ubezpieczenia

- Franszyza redukcyjna w wysokości 2000 zł

Suma ubezpieczenia wynosi 500 000 zł natomiast wartość ubezpieczeniowa wynosi 600 000 zł.

Miały miejsce następujące szkody:

1. 50 000zł - wypłacono 41 666,6667zł - 2 000zł= 39 666,6667zł

2.120 000zł - wypłacono 100 000zł-2 000zł= 98 000zł

3.240 000zł - wypłacono 200 000zł - 2 000zł = 198 000zł

4.350 000zł - wypłacono 291 000,666667zł - 2 000zł = 289 000,666667zł

------------

760 000zł

500 000

------- = --------

600 000

50 000

x= suma razy szkoda/ wartość

Zadanie.4

W umowie ubezp. zastrzeżono nastepujące warunki:

- System odpowiedzialności proporcjonalnej

- System wyczerpywania sumy ubezpieczenia

- Franszyza redukcyjna w wysokości 2000 zł

Suma ubezpieczenia wynosi 500 000 zł natomiast wartość ubezpieczeniowa wynosi 600 000 zł.

Miały miejsce następujące szkody:

1. 50 000zł - wypłacono 41 666,6667zł - 2 000zł= 39 666,6667zł

2.120 000zł - wypłacono 92 066,67zł-2 000zł= 90 066,667zł

3.240 000zł - wypłacono 148 106,4zł - 2 000zł = 146 106zł

4.350 000zł - wypłacono 130 759,77zł - 2 000zł = 128 759,77 zł

------------

Wyniki spowodowane nowymi sumami ubezpieczenia (wyczerpywanie)

760 000zł

Odpowiedzialność posiadaczy pojazdów mechanicznych i jej ubezpieczenie.

Każdy posiadacz pojazdu mechanicznego ponosi odpowiedzialność cywilną (tzn. odpowiedzialność za
szkody wyrządzone przez pojazd) jeżeli szkody te powstały w skutek ruchu pojazdu mechanicznego.
Pojazdem mechanicznym w tym rozumieniu jest każdy pojazd poruszający się po lądzie, wodzie lub w
powietrzu który ma własne źródło zasilania. Jest więc pojazdem samochód, samolot, śmigłowiec,
statek, ciągnik. Nie jest pojazdem mechanicznym rower, kajak, łódź wiosłowa, żaglówka, szybowiec
(bez silnika). Odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego określana jest jako
odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. oznacza to, że posiadacz pojazdu odpowiada za szkody bez
względu na to czy jest winien powstania szkody (tzn. bez względu na to czy można mu zarzucić
jakiekolwiek zaniedbanie związane z ruchem pojazdu.) jednakże odpowiedzialność posiadacza
pojazdu jest wyłączona jeżeli szkoda powstała z wyłącznej winy osoby trzeciej, z wyłącznej winy
poszkodowanego albo też w skutek działania siły wyższej. Siła wyższa jest to działanie czynników
nagłych niemożliwych do przewidzenia i zewnętrznych w stosunku do osoby posiadacza pojazdu.
Jeżeli szkoda jest skutkiem zderzenia pojazdów wówczas posiadacze pojazdów ponoszą względem
siebie odpowiedzialność cywilną nie na zasadzie ryzyka lecz na zasadzie winy. Oznacza to, że do
naprawienia szkody zobowiązany będzie ten z posiadaczy któremu można zarzucić jakiekolwiek
naruszenie zasad właściwego postępowania w szczególności zaś naruszenie reguł ruchu drogowego.
Jeżeli obaj posiadacze pojazdów które uległy zderzeniu naruszyli reguły ruchu drogowego wówczas
zakres obowiązku odszkodowawczego ustala się poprzez wskazanie procentu zawinienia każdego z
nich. Na zasadzie winy odpowiada posiadacz pojazdu za szkody które zostały poniesione przez
przewożonego przez niego pasażera z grzeczności (tzn. osobę która była przewożona w sposób
całkowicie bezinteresowny. Jeżeli pojazd był prowadzony przez inną osobę niż posiadacz pojazdu
wówczas posiadacz pojazdu odpowiada za powstałe szkody według wskazanych powyżej zasad zaś
kierowca odpowiada na zasadzie winy.

Ubezpieczenie OC polega na tym, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia
odszkodowania za szkodę która została wyrządzona przez osobę ubezpieczoną osobie trzeciej. Osoba
trzecia może dochodzić swoich roszczeń odszkodowawczych bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń

albo od osoby odpowiedzialnej za szkodę. Niektóre ubezpieczenia OC mają charakter obowiązkowy
zaś spośród nich najważniejszym jest obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów. Obowiązek ubezpieczenia OC
posiadaczy pojazdów dotyczy wszystkich posiadaczy pojazdów zarejestrowanych w Polsce. Podobne
obowiązki istnieją we wszystkich państwach europejskich a także w zdecydowanej większości państw
świata. Zakład ubezpieczeń wypłaca poszkodowanemu odszkodowanie w każdym przypadku gdy
osoba odpowiedzialną za szkodę jest posiadacz pojazdu jak również wówczas gdy osobą
odpowiedzialną jest jakakolwiek osoba która kierowała pojazdem. Jednakże wówczas gdy osoba
która kierowała pojazdem weszła w posiadanie pojazdu w skutek przestępstwa, jeżeli nie miała
uprawnień do kierowania pojazdem, jeżeli znajdowała się w stanie po spożyciu alkoholu albo pod
wpływem narkotyków lub środków odurzających wówczas co prawda zakład ubezpieczeń wypłaci
poszkodowanemu odszkodowanie, ale następnie zwróci się do kierującego pojazdem o zwrot kwoty
wypłaconego odszkodowania. To samo dotyczy sytuacji gdy kierujący pojazdem wyrządził szkodę
umyślnie.

Warunki ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów są określone ustawowo co oznacza że ubezpieczenie
to nie różni się w poszczególnych zakładach ubezpieczeń. W każdym przypadku ujednolicona jest
również suma gwarancyjna tzn górna granica odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody
wyrządzone osobie trzeciej przez ubezpieczonego. W przypadku szkód na osobie wynosi ona w
każdym przypadku równowartość 5 000 000€ na jedno zdarzenie bez względu na ilość osób
poszkodowanych.

Dzięki istnieniu Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego osoby poszkodowane w wypadkach
komunikacyjnych mogą uzyskać odszkodowanie nawet wówczas jeżeli sprawca szkody nie był
ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów lub też nie został
zidentyfikowany. W przypadku gdy sprawca szkody wbrew obowiązkowi nie zawarł umowy
ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów i wyrządził szkodę za którą ponosi odpowiedzialność
wówczas odszkodowanie za szkody na mieniu i na osobie wypłacane jest przez UFG który następnie
ściąga wypłacone odszkodowanie w pełnej wysokości od sprawcy szkody. Ponadto UFG ma prawo
ukarać nieubezpieczonego posiadacza pojazdu opłatą karną która wynosi ok. 3000zł.

Jeżeli została wyrządzona szkoda w skutek ruchu pojazdu mechanicznego zaś nie ustalono jego
sprawcy ani też nr rejestracyjnego pojazdu wówczas też odpowiedzialność odszkodowawczą ponosi
UFG. Odpowiedzialność ta dotyczy wszystkich szkód na osobie, a także szkód na mieniu jeżeli w tym
samym wypadku została wyrządzona szkoda na osobie. Jeżeli jednak w wypadku została wyrządzona
szkoda wyłącznie na mieniu w skutek ruchu niezidentyfikowanego pojazdu wówczas UFG nie ponosi
odpowiedzialności.

UFG ponosi odpowiedzialność również w przypadku gdy szkoda została wyrządzona przez
zidentyfikowanego i ubezpieczonego posiadacza pojazdu lecz zakład ubezpieczeń w którym zawarł on
umowę ogłosił upadłość. W takim przypadku po wypłacie odszkodowania UFG zwraca się o pieniądze
do masy upadłości zakładu ubezpieczeń.

W celu zapewnienia by każda osoba która podlega obowiązkowi ubezpieczenia OC posiadaczy
pojazdów mechanicznych rzeczywiście była ubezpieczona wprowadzono przepis który zakłada, że
jeżeli składka została zapłacona w całości za poprzedni okres ubezpieczenia, a zakład ubezpieczeń nie
ogłosił upadłości wówczas zostaje automatycznie zawarta kolejna umowa ubezpieczenia OC
posiadaczy pojazdów na kolejnych 12 miesięcy. Posiadacz pojazdu może jednak sprawić, aby umowa
ta nie była zawarta automatycznie jeżeli złoży ubezpieczycielowi stosowne oświadczenie. Dzięki
działaniu klauzuli prolongacyjnej ochronę mają również osoby które zapomniały o konieczności
zawarcia kolejnej umowy ubezpieczenia OC

28.10.2012

Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych - jest instytucją której zadaniem jest polepszenie sytuacji
osób które są ofiarami wypadków komunikacyjnych z elementem zagranicznym. Chodzi o
następujące przypadki:

1. Sytuacja w której na terytorium polski doszło do wypadku drogowego który był spowodowany
przez osobę kierującą pojazdem na zagranicznych numerach rejestracyjnych.

2. Sytuacja w której samochód na polskich numerach rejestracyjnych spowodował wypadek poza
granicami polski.

3. Sytuacja w której osoba zamieszkała na terytorium Polski stała się ofiarą wypadku
komunikacyjnego który wydarzył sie poza polską.

W pierwszym przypadku, czyli wówczas gdy wypadek miał miejsce w Polsce a spowodowany był
przez samochód o obcych numerach rejestracyjnych osoba poszkodowana nie musi zgłaszać swoich
roszczeń do zagranicznego posiadacza pojazdu ani też do zagranicznego zakładu ubezpieczeń w
którym ten posiadacz ma ubezpieczenie OC. Poszkodowany może skutecznie zgłosić swoje roszczenia
do polskiego biura ubezpieczycieli komunikacyjnych (PBUK) zaś PBUK ma obowiązek rzetelnego
rozpatrzenia roszczeń oraz wypłaty należnego odszkodowania. Jeżeli PBUK nie uczyniłoby tego
wówczas osoba poszkodowana ma prawo dochodzenia roszczeń od PBUK przed polskim sądem i wg.
polskiego prawa. Po dokonaniu wypłaty przez PBUK na rzecz poszkodowanego PBUK zwraca się do
instytucji, która jest odpowiednikiem PBUK w kraju w którym zarejestrowany był pojazd, aby
instytucja ta oddała PBUK wypłacone odszkodowanie. Następnie instytucja ta żąda zwrotu
zapłaconego przez siebie na rzecz PBUK odszkodowania od Zakładu ubezpieczeń w którym umowę
obowiązkowego ubezpieczenia OC miał sprawca szkody.

Polscy kierowcy wyjeżdżający samochodami zarejestrowanymi w Polsce do krajów Unii Europejskiej,
Szwajcarii, Lichtensteinu, Norwegii, Islandii lub Chorwacji nie potrzebują żadnego dodatkowego
ubezpieczenia OC, wystarczające jest zawarte w Polsce krajowe ubezpieczenie OC posiadaczy
pojazdów, które obejmuje cały obszar Unii Europejskiej i wszystkie wymienione kraje. Jeżeli jednak
dana osoba chce wyjechać zarejestrowanym w Polsce samochodem poza obszar UE i wymienionych
wyżej państw, powinna poza ubezpieczeniem OC obowiązującym w Polsce dodatkowo zaopatrzyć się
w ubezpieczenie Zielonej Karty tzn. ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów obowiązujące poza UE i
w.w. państwami. Jeżeli w skutek poruszania się samochodu zarejestrowanego w Polsce na terytorium
innego niż polska kraju wydarzy się wypadek komunikacyjny wówczas osoba poszkodowana nie musi
zgłaszać swoich roszczeń do posiadacza pojazdu lub też do zakładu ubezpieczeń w którym posiadacz
pojazdu miał ubezpieczenie lecz wystarczy by osoba ta zgłosiła swoje roszczenia do BZK (Biuro
Zielonej Karty) w kraju w którym osoba ta mieszka (BZK są odpowiednikami PBUK). W takim
przypadku BZK w kraju zamieszkania ofiary wypadku komunikacyjnego wypłaca jej odszkodowanie a
następnie zgłasza swoje roszczenia wobec PBUK, które z kolei dochodzi roszczeń od zakładu
ubezpieczeń w którym sprawca szkody ma podpisaną umowę OC lub ubezp. Zielonej Karty.

W przypadku gdy ofiarą wypadku komunikacyjnego jest osoba zamieszkała w Polsce zaś sam
wypadek miał miejsce poza polską wówczas ofiara wypadku może zgłosić swoje roszczenia
reprezentantowi do spraw roszczeń wyznaczonemu w Polsce przez zakład ubezpieczeń, w którym
ubezpieczenie OC miał sprawca szkody. O tym w jakim zakładzie ubezpieczeń sprawca miał
ubezpieczenie poszkodowany może dowiedzieć się w Polsce dzięki pośrednictwu PBUK w
skontaktowaniu się z zagraniczną baza danych dotyczącą kierowców pojazdów i ubezpieczeń, która
prowadzona jest w każdym państwie UE. Reprezentant ds. Roszczeń zakładu ubezpieczeń
zobowiązany jest do tego by wypłacić poszkodowanemu należne mu odszkodowanie, albo udzielić
uzasadnionej odpowiedzi odmownej. Jeżeli Reprezentant ds. Roszczeń tego nie uczyni,
poszkodowany może zgłosić swoje roszczenie do PBUK, które w takim przypadku ma obowiązek
wypłacenia poszkodowanemu odszkodowania. Po wypłacie odszkodowania PBUK żąda zwrotu
wypłaconych pieniędzy od BZK z kraju w którym zarejestrowany był pojazd, który spowodował
szkodę.

Temat: Pośrednicy Ubezpieczenia.

Pośrednicy ubezpieczenia to osoby których zadaniem jest ułatwianie zawarcia umów ubezpieczenia.
Istnieją dwie podstawowe kategorie pośredników ubezpieczeniowych:

1. Agenci ubezpieczeniowi, których zadaniem jest znajdywanie klientów dla zakładów ubezpieczeń
oraz zawieranie umów ubezpieczenia w imieniu zakładów ubezpieczeń.

2. Brokerzy ubezpieczeniowi których zadaniem jest odnajdywanie klientów dla zakładów
ubezpieczeń, najlepszych możliwości ubezpieczenia w których relacja ochrony ubezpieczeniowej do
składki ubezpieczeniowej jest najkorzystniejsza z punktu widzenia klienta.

Wśród agentów ubezpieczeniowych wyróżnia się agentów wyłącznych oraz multi agentów. Agentem
wyłącznym jest osoba która reprezentuje tylko jeden zakład ubezpieczeń lub dwa zakłady
ubezpieczeń w sytuacji gdy jeden z nich jest zakładem ubezpieczeń majątkowych a drugi zakładem
ubezpieczeń na życie (to oznacza że reprezentowane przez agenta zakłady ubezpieczeń nie konkurują
ze sobą).

Multiagent to osoba która reprezentuje więcej niż jeden zakład ubezpieczeń majątkowych albo też
więcej niż jeden zakład ubezpieczeń na życie. Agenci i multiagenci ubezpieczeniowi są wynagradzani
przez zaklad ubezpieczeń poprzez wypłacanie im prowizji uzależnionej od rodzaju ubezpieczenia w
którego zawarciu pośredniczyli jak również od wysokości składki ubezpieczeniowej która została
pobrana przez zakład ubezpieczeń dzięki aktywności danego agenta.

W przypadku agentów wyłącznych pełną odpowiedzialność za ich działania (w tym również
odpowiedzialność materialną) ponosi zakład ubezpieczeń który jest reprezentowany przez danego
agenta. W przypadku multiagenta konieczne jest zawarcie przez niego umowy ubezpieczenia OC za
szkody wyrządzone w skutek jego działalności gdyż żaden z zakładów ubezpieczeń który jest
reprezentowany przez multiagenta nie ponosi zgodnie z prawem odpowiedzialności za jego działania.
Kształceniem i weryfikacją wiedzy agentów i multiagentów zajmują się zakłady ubezpieczeń które
mają być przez nich reprezentowane.

Brokerzy ubezpieczeniowi nie są i nie mogą być związani z jakimikolwiek zakładami ubezpieczeń
ponieważ ich zadaniem jest niezależne doradztwo osobom które chcą się ubezpieczyć w znalezieniu
najlepszego możliwego ubezpieczenia, które będzie najlepiej odpowiadało indywidualnym
potrzebom danej osoby. Dlatego obowiązkiem brokera ubezpieczeniowego jest zbadanie potrzeb
danego klienta w zakresie ubezpieczenia oraz znalezienie najlepiej dopasowanego ubezpieczenia.
Jeżeli broker ubezpieczeniowy ma udzielone mu przez klienta pełnomocnictwo do zawarcia umowy
wówczas składa on oświadczenie o zawarciu umowy ubezpieczenia w imieniu tego klienta. Należy
jednak pamiętać, że najbardziej typowym przypadkiem wynagradzania brokera ubezpieczeniowego
jest wynagrodzenie kurtażowe - polega ono na tym, że po zawarciu umowy ubezpieczenia, którą
broker wybrał dla swojego klienta zakład ubezpieczeń z ktorym umowa została zawarta przekazuje
brokerowi ubezpieczeniowemu kurtaż czyli prowizje od zawartej umowy. Istnieje więc
niebezpieczeństwo, że broker ubezpieczeniowy dokonując wyboru najlepszego dla klienta
ubezpieczenia może nie kierować się interesem klienta, ale wysokością prowizji, którą zapewnia w
danym przypadku brokerowi dany zakład ubezpieczeń. Aby tego uniknąć coraz częściej stosowany
jest system wynagrodzenia brokera ubezpieczeniowego przez samego klienta. W takim przypadku
zakłady ubezpieczeń określają wysokość składki ubezpieczeniowej netto czyli bez uwzględniania
wysokości prowizji należnej pośrednikowi ubezpieczeniowemu.

Aby zostać brokerem ubezpieczeniowym należy zdać egzamin i otrzymać zezwolenie wydawane
przez Komisje Nadzoru Finansowego.

Od czasu wejścia Polski do UE Polska stała się częścią jednolitego rynku ubezpieczeniowego UE.
Oznacza to, że polskie zakłady ubezpieczeń czyli zakłady ubezp. które otrzymały zezwolenie na
prowadzenie działalności ubezpieczeniowej od Komisji nadzoru finansowego mogą prowadzić
działalność ubezpieczeniową w każdym innym państwie UE bez konieczności uzyskiwania nowego

zezwolenia od organu nadzoru z państwa członkowskiego UE w którym działalnośc ma być
prowadzona. Wystarczy w takim przypadku notyfikacja działalności tzn. zawiadomienie organu
nadzoru w kraju w którym ma być prowadzona działalność o zamiarze jej prowadzenia. Istnieje
również możliwość transgranicznego prowadzenia działalności ubezpieczeniowej tzn. prowadzenia jej
z kraju w którym zezwolenie otrzymał zakład ubezpieczeń przy adresowaniu działalności do klientów
pochodzących z innego kraju członkowskiego. Typowym przykładem takiej działalności jest
działalność prowadzona przez internet. Istnieje równiez możliwość aby zakłady ubezpieczeń z innych
panstw członkowskich UE prowadziły działalność na terytorium polski bez konieczności uzyskiwania
zezwolenia. Jeżeli ich obecność na terytorium polski ma być względnie stała wówczas powinny one
otworzyć swój oddział w Polsce. Nie należy jednak mylić otwarcia oddziału od założenia na
terytorium innego państwa spółki-córki zagranicznego zakładu ubezpieczeń. Oddział jest jedynie
częśćią działalności zakładu ubezpieczeń przeznaczoną do obsługi zagranicznych klientów, natomiast
spółka córka jest osobną spółką zakładaną w innym państwie wg. prawa tego państwa i podległą
nadzorowi ubezpieczeniowemu tego państwa należy pamiętać o tym że cała działalność
ubezpieczeniowa danego zakładu ubezpieczeń w całej UE tzn. działalność wszystkich oddziałow
zakładów ubezpieczeń w każdym z państw członkowskich podlega nadzorowi tego organu nadzoru
ubezpieczeniowego który wydał zezwolenie na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej dla
danego zakładu ubezpieczeń. Zasada ta określana jest jako Home Country Control - oznacza to że
ewentualne skargi na działalność zagranicznego zakładu ubezpieczeń prowadzoną w Polsce należy
kierować do organu nadzoru kraju macierzystego danego zakładu ubezpieczeń.

Należy ponadto pamiętać, że we wszystkich państwach UE obowiązuje zasada podziału działalności
ubezpieczeniowej na prowadzoną w ramach ubezpieczeń na życie oraz ubezpieczeń innych niż na
życie. Oznacza to, że jeden zakład ubezpieczeń nie może prowadzić działalności zarówno w obszarze
ubezp. na życie jak i ubezpieczeń innych niż na życie. Powodem takiej regulacji prawnej jest
koniecznośc zapewnienia szczególnego bezpieczeństwa osobom ubezpieczonym na życie ponieważ
umowy osob ubezpieczonych na życie mają charakter długoterminowy, opiewają na wysokie kwoty i
dotyczą najważniejszych dóbr.

18.11.2012

Szczególne rodzaje ubezpieczeń związane z działalnością transportową.

1. Ubezpieczenie Casco - ubezpieczenia dotyczące wartości środka transportu. Odszkodowanie z
ubezpieczenia Casco jest wypłacane wówczas gdy środek transportu ulegnie uszkodzeniu lub
zniszczeniu, albo zostanie skradziony w czasie trwania ochrony ubezpieczenia. Nie jest przy tym
istotne czy uszkodzenie lub zniszczenie bylo skutkiem okoliczności za które właściciel środka trans.
ponosi odpowiedzialność. Jedynym przypadkiem w którym ubezp, casco nie ponosi
odpowiedzialności jest uszkodzenie lub zniszczenie rzeczy w skutek winy umyślnej właściciela śr.
transportu.

Casco dzieli się na:

-Auto Casco (dotyczy środków trans. lądowego tzn. samochodów oraz poj, szynowych)

-Aero Casco (śr. transp. powietrznego)

-Ship Casco (śr. trans. wodnego)

Należy pamiętać że ubezp. casco ma zawsze charakter dobrowolny co oznacza że zakres tego
ubezpieczenia może być modyfikowany w indywidualnej umowie.

2. Ubezp. Cargo - ubezpieczenie przewozu towarów.

Może być zawierane przez właściciela towarów, albo przez przewoźnika, który świadczy

usługę przewozu cudzych towarów. W tym ostatnim przypadku ubezp. cargo jest zawierane jako
ubezp. na cudzy rachunek, co oznacza, że chociaż jest ono zawierane przez przewoźnika to
odszkodowanie tego ubezpieczenia będzie wypłacone właścicielowi towarów.

3. Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, polega na tym że zakład ubezpieczeń
wypłaca odszkodowanie osobie, która poniesie szkodę w wyniku nie wykonania albo niewłaściwego
wykonania usług przewozu cudzych towarów. Różni się ono od ubezp. OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych (ubezp. obowiązkowe) tym, że w ubezp. OC przewoźn8ika chodzi o szkody poznane
przez podmiot, z którym przewoźnik zawarł umowę o dokonanie przewozu towaru, podczas gdy w
obowiązkowym ubezpieczeniu OC posiadaczy poj. mechanicznych chodzi o szkody doznane przez
innych uczestników ruchu drogowego, w skutek ruchu ubezpieczonego środka transportu.

4. Ubezpieczenie zakłóceń w prowadzeniu działalności gospodarczej. (busines interruption) -
ubezpieczenie w którym ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie osobie, która poniesie szkodę w
skutek niewłaściwego wykonania umowy przewozu, lub jej niewykonanie. Jezeli szkoda polega na
zakłóceniach w normalnej działalności przedsiębiorstwa. Wywołanym przez nieterminowy transport
określonych rzeczy.

5. Ubezp. następstw nieszczęśliwych wypadków, które zawierane jest przez właściciela śr. trans.,
celem zabezpieczenia osoby, która wykonuje obowiązki kierowcy danego śr. trans. jeżeli miałby
miejsce wypadek komunikacyjny, osoba ta otrzyma od zakładu ubezp. określoną w umowie kwotę
pieniędzy bez względu na to czy wypadek został spowodowany z winy ubezpieczonego czy też z winy
innego podmiotu. Wypłata świadczeń z NNW jest niezależna od wypłat z innych ubezpieczeń.

W przypadku gdy zostanie uszkodzony lub zniszczony pojazd który był objęty ubezpieczeniem

casco lub też którego ładunek był objęty ubezpieczeniem Cargo, zaś szkoda jest skutkiem ruchu
innego pojazdu którego posiadacz zawinił przy powstawaniu szkody wówczas posiadacz pojazdu
uszkodzonego lub zniszczonego ma do wyboru jedną z pośród dwóch możliwości:

a) może nie zgłaszać roszczeń z własnego ubezpieczenia casco lub cargo lecz jedynie roszczenia z
ubezpieczenia OC innego pojazdu. Zaletą takiego rozwiązania jest gwarancja, że zachowane zostaną
zniżki za bezszkodową jazdę właściciela pojazdu uszkodzonego. Wadą zaś tego rozwiązania jest
przewlekłość postępowania, która wynika z tego, że zakład ubezpieczeń prowadzący ubezpieczenie
OC zmuszony jest do dokładnego zbadania kto i w jakim zakresie ponosi odpowiedzialność cywilną za
powstałą szkodę.

b) właściciel uszkodzonego pojazdu moze zgłosić roszczenia do zakładu ubezpieczeń w którym ma on
zawartą umowę casco lub cargo, zaś po dokonanej wypłacie odszkodowania z tych ubezpieczeń,
dochodzi roszczeń regresowych (roszczeń o zwrot wypłaconego świadczenia) od zakładu ubezpieczeń
ktory ubezpieczał sprawcę szkody w zakresie ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.
Zaletą takiego rozwiązania jest szybkość wypłaty odszkodowania zagwarantowana poprzez to, że
zakład ubezpieczeń ubezpieczający ubezpieczeniem cargo lub casco nie musi na wstępie określać
kwestii odpowiedzialności za powstały wypadek. odpowiedzialność ta może być w takiej sytuacji
ustalana dopiero wówczas gdy rozstrzygana jest kwestia roszczen regresowych pomiędzy zakładami
ubezpieczeń. Jeżeli ustalenia wskazują na to, że odpowiedzialność za powstały wypadek rzeczywiście
obciąża innego kierowcę niż ten który prowadził uszkodzony pojazd, wówczas zakład ubezpieczeń, w
którym ubezpieczenie OC miał zawarte ten inny kierowca, zobowiązany jest do zwrotu wypłaconego
ubezpieczenia casco lub cargo odszkodowania

02.12.2012 - mowa o prawach transportowych.

UMOWA PRZWOZU

Przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swojego

przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem rzeczy lub osób, oznacza to, że przepisy
dotyczące umowy przewozu stosuje się wyłącznie wówczas gdy przewoźnik jest podmiotem
profesjonalnym tzn. działającym w ramach swojego przedsiębiorstwa Jeżeli do przewiezienia rzeczy
lub osób zobowiązuje się osoba która nie prowadzi działalności gospodarczej wówczas zawarta przez
nią umowa nie jest umową przewozu lecz umową o dzieło. Umowa przewozu zakłada również to, że
przewoźnik działa za wynagrodzeniem. Jeżeli zostałaby jednak zawarta umowa w myśl której
przewoźnik za przewiezienie rzeczy lub osoby nie pobiera żadnego wynagrodzenia, wówczas umowa
ta nie jest umową przewozu lecz umową o nieodpłatne świadczenie usług.

Częstym przypadkiem jest zawarcie umowy przewozu przez określony podmiot z

przewoźnikiem przy jednoczesnym ustaleniu, że przewóz będzie świadczony dla osoby trzeciej.
Szczególnie często taka konstrukcja występuje wówczas gdy dwa podmioty zawrą umowę o
świadczenie turystyczne (organizowanie imprezy turystycznej), albo umowę spedycji. Jeżeli
podmiotem z którym została zawarta umowa o przewóz, albo też umowa której elementem jest
przewóz, jest osoba która ma charakter osoby fizycznej a jednocześnie nie prowadzi działalności
gospodarczej, wówczas umowa jest uważana za umowę konsumencką. W takim przypadku osoba
zawierająca z przedsiębiorcą taką umowę jest w szczególny sposób chroniona zaś ochrona ta dotyczy

w szczególności tzw. klauzur abuzywnych - tzn. takich postanowień umowy które kształtują pozycję
danej osoby w sposób niezgodny z dobrymi obyczajami, jednocześnie rażąco naruszające interesy tej
osoby.

PRZEWÓZ OSÓB

Przewoźnik zobowiązany jest przy przewozie osób do zapewnienia podróżnym bezpiecznych i

higienicznych warunków przebiegu podróży oraz takich wygód które ze względu na rodzaj środka
transportu zwyczajowo uznaje się za wymagane. Jeżeli podróżny przewozi bagaż ze sobą wówczas
przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkody w wyniku uszkodzenia, utraty lub zniszczenia bagażu
tylko wówczas gdy szkoda taka wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika. Jeżeli
jednak podróżny powierza przewoźnikowi swój bagaż, wówczas przewoźnik ponosi odpowiedzialność
wg. zasad identycznych jak w przypadku przewozu towarów. Jeżeli podróżny dochodzi od
przewoźnika roszczeń wynikających z umowy przewozu, wówczas roszczenia te przedawniają się z
upływem roku od dnia wykonania przewozu, a jeżeli przewóz nie został wykonany - od dnia w którym
przewóz miał być wykonany. Do szczególnych regulacji obowiązujących przy przewozie osób i
wynikających z ustawy Prawo Przewozowe należą następujące reguły prawne:

1. Obowiązek przewoźnika do dokonywania ułatwień w korzystaniu ze środków transportu

dla podróżnych o ograniczonej sprawności ruchowej oraz osób niepełnosprawnych.

2. Obowiązek podróżnych przestrzegania przepisów porządkowych obowiązujących w

transporcie.

3. Prawo przewoźnika do usunięcia ze środka transportu lub niedopuszczenia do przewozu

osób zagrażających bezpieczeństwu lub porządkowi.

4. Prawo przewoźnika do usunięcia ze środka transportu osób uciążliwych dla innych

podróżnych lub odmawiających uiszczenia zapłaty za transport (jednakże prawo to może być
wykonywane wyłącznie wówczas gdy nie sprzeciwia się to z zasadą współżycia społecznego co
oznacza, że nie można usuwać ze środka transportu osób w taki sposób w który uniemożliwiałby tym
osobom kontynuowanie podróży bez znacznych trudności.

Umowę przewozu osób zawiera się poprzez nabycie biletu na przejazd przed rozpoczęciem

podróży lub przez spełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka
transportu, a w razie ich nie ustalenia przez samo zajęcie miejsca w środku transportu. Na bilecie
umieszcza się nazwę przewoźnika relację albo strefę przejazdu, wysokość należności za przejazd oraz
ewentualnie datę o uprawnieniu pasażera do ulgowego przejazdu. Bilety na przejazd mogą mieć
formę imienną lub bezimienną. Bilet imienny wykorzystywany może być wyłącznie przez osobę do
której jest przypisany, a przez inne osoby tylko wówczas jeżeli przewoźnik wyrazi na to zgode.
Informacje o których mowa była wyżej mogą być zapisywane w pamięci elektronicznej biletu, jeżeli
bilet ma formę elektroniczną.

Podróżny ma prawo do zmiany treści umowy przewozu oraz do odstąpienia od tej umowy

przed rozpoczęciem podróży lub w miejscu zatrzymania środka transportu na drodze przewozu.
Ewentualna zmiana może dotyczyć terminu odjazdu miejscowości przeznaczenia lub klasy środka
transportu. W przypadku zgłoszenia chęci zmiany umowy przewoźnik zobowiązany jest wystawić
odpowiednie poświadczenie oraz ewentualnie wypłacić zwrot należności lub zażądać dopłate
należności za przewóz.

Jeżeli przed rozpoczęciem przewozu lub w czasie jego wykonywania zaistnieją okoliczności

uniemożliwiające jego wykonanie zgodnie z treścią umowy, przewoźnik jest obowiązany niezwłocznie
powiadomić o tym podróżnych oraz zapewnić im bez dodatkowej opłaty przewóz zastępczy do
miejsca przeznaczenia przy użyciu własnych lub obcych środków transportu. Jeżeli następuje przerwa
w ruchu transportu lub też nie odbywa sie przewóz przewidziany w rozkładzie jazdy, wówczas
podróżnemu przysługuje zwrot należności za cały przerwany przejazd, a ponadto może on bezpłatnie
powrócić do miejsca wyjazdu chyba, że przewoźnik nie ma możliwości zorganizowania takiego
przewozu.

Podróżny może zabrać ze sobą rzeczy do środka transportu lub oddać je do przewozu jako

przesyłkę bagażową. Z przewozu są jednak wyłączone rzeczy niebezpieczne lub mogące wyrządzić
szkodę osobom lub mieniu, zwłoki i szczątki zwłok ludzkich jak również inne rzeczy których przewóz
jest wyłączony na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli zaistnieje uzasadnione podejrzenie, że
podróżny usiłuje przewozić rzeczy, których przewóz jest zakazany, wówczas przewoźnik ma prawo
sprawdzenia bagażu. Sprawdzenie to musi jednak odbywać się albo w obecności podróżnego, albo
też w obecności zaproszonych do asystowania przy tej czynności osób trzecich.

Uprawnienia osoby dokonującej kontroli zawarcia przez podróżnego umowy o przewóz:

1. Osba ta ma prawo żądać od podróżnego zapłacenia należności za przewóz.

2. W razie odmowy zapłacenia należności osoba kontrolująca ma prawo żądać od podróżnego

okazania dokumentu umożliwiającego stwierdzenie tożsamości.

3. W razie nie zapłacenia należności i nie okazania dokumentu tożsamości osoba kontrolująca

ma prawo ująć podróżnego i niezwłocznie oddać go w ręce policji lub innych organów porządkowych,
które mają prawo zatrzymania podróżnego i podjęcia czynności zmierzających do ustalenia jego
tożsamości

4. W razie uzasadnionego podejrzenia że dokument przewozu lub bilet uprawniający do

przewozu bezpłatnego lub ulgowego jest podrobiony lub przerobiony kontrolujący ma prawo
zatrzymać dokument za pokwitowaniem lub przesłać go policji lub prokuratorowi.

Jeżeli podróżny odmawia okazania dokumentu tożsamości, jest on zobowiązany do czasu

przybycia funkcjonariusza policji lub innych organów porządkowych do pozostawania w miejscu
przeprowadzania kontroli albo w innym miejscu wskazanym przez przewoźnika.

PRZEWÓZ RZECZY

Stronami umowy przewozu rzeczy są przewoźnik oraz wysyłający. Wysyłający powinien podać

przewoźnikowi swój własny adres, oraz adres odbiorcy, miejsce przeznaczenia przesyłki, oznaczenie
rodzaju przesyłki, jej masy oraz sposobu opakowania, a jeżeli przewożone są rzeczy szczególnie cenne
to określić ich wartość. Na żądanie przewoźnika wysyłający powinien wystawić list przewozowy
(CMR?) zawierający informacje o przesyłce, a w razie potrzeby również inne postanowienia umowy.
Jeżeli list przewozowy zawiera dane nieprawdziwe lub niedokładne, wysyłający ponosi tego skutki.
Jeżeli stan zewnętrzny przesyłki lub jej opakowanie nie są właściwe dla danego rodzaju transportu,
przewoźnik może żądać, aby wysyłający złożył pisemne oświadczenie co do stanu przesyłki, zaś w
przypadku rażącego uchybienia dotyczącego stanu przesyłki lub jej opakowania, przewoźnik może
odmówić przewozu. Jeżeli jednak przewoźnik przyjął przesyłkę bez zastrzeżeń, należy uznać, że
przesyłka ta oraz jej opakowanie były we właściwym stanie. Wysyłający zobowiązany jest dać
przewoźnikowi wszelkie dokumenty potrzebne ze względu na przepisy celne, podatkowe lub
administracyjne. Jeżeli przewóz nie może się rozpocząć, albo też jest przerwany w skutek przeszkody
dotyczącej przewoźnika, wysyłający ma prawo odstąpić od umowy przewozu. W takim przypadku
wysyłający powinien jednak zapłacić przewoźnikowi wynagrodzenie za dokonaną część przewozu w
granicach tego co wysyłający zaoszczędził na kosztach przewozu. Jeżeli jednak w skutek nie
rozpoczęcia przewozu lub przerwania przewozu wysyłający poniósł szkodę za którą odpowiedzialność
ponosi przewoźnik, wówczas przewoźnik zobowiązany jest do zapłacenia wysyłającemu
odszkodowanie.

Przewoźnik zobowiązany jest po nadejściu przesyłki do miejsca przeznaczenia niezwłocznie

zawiadomić o tym odbiorcę. Jeżeli odbiorca przyjął przesyłkę wraz z załączonym do niej listem
przewozowym, należy wówczas uznawać, że w ten sposób zobowiązał się on do zapłacenia
przewoźnikowi należnego mu wynagrodzenia w zakresie w którym nie uczynił tego wysyłający.

Jeżeli odbiorca odmawia przyjęcia przesyłki, albo jeżeli z innych przyczyn nie można mu jej

doręczyć, przewoźnik powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wysyłającego. Wysyłający ma prawo
udzielić przewoźnikowi wskazówek co do sposobu postępowania z przesyłką, zaś jeżeli wskazówki
takie nie zostały udzielone, przewoźnik może oddać przesyłkę na przechowanie osobie trzeciej lub
zabezpieczyć ją w inny sposób niezwłocznie zawiadamiając o tym wysyłającego i odbiorcę. Jeżeli
przesyłka jest narażona na zepsucie lub gdy jej przechowywanie wymaga kosztów na które nie ma
pokrycia, przewoźnik jest uprawniony do dokonania sprzedaży rzeczy wchodzących w skład przesyłki
przy zachowaniu interesu wysyłającego i odbiorcy. Z uzyskanych środków przewoźnik może zaspokoić
swoje roszczenia wynikające z umowy przewozu, roszczenia innych osób wynikające z
przechowywania przesyłki lub jej zabezpieczenia, zaś ewentualna nadwyżka zwracana jest
wysyłającemu.

Jeżeli w skutek przewozu rzeczy nastąpi uszkodzenie, ubytek, lub utrata w przesyłce,

wówczas przewoźnik ponosi odpowiedzialnośc za powstałą w ten sposób szkodę. Odszkodowanie nie
może jednak przewyższać zwykłej wartości rzeczy, poza przypadkami gdy szkoda wynikła z winy
umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika. Przewoźnik nie ponosi odpowiedzialności za ubytek
nieprzekraczający granic ustalonych we właściwych przepisach, a w braku takich przepisów za ubytek
naturalny w granicach zwyczajowo przyjętych. W przypadku przewozu pieniędzy, kosztowności,

papierów wartościowych albo rzeczy szczególnie cennych, przewoźnik ponosi odpowiedzialność za
ich utratę, ubytek lub uszkodzenie tylko wówczas gdy przy zawieraniu umowy o przewóz, wysyłający
poinformował przewoźnika, że tego rodzaju rzeczy wejdą w skład przesyłki. Przewoźnik ponosi jednak
pełną odpowiedzialność za utratę, ubytek lub uszkodzenie takich rzeczy, jeżeli szkoda wynikła z winy
umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika.

16.12.2012 Spedycja

Umowa spedycji

Stronami umowy spedycji jest spedytor i dający zlecenie. Przez umowę spedycji spedytor

zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa do wysyłania

lub odbioru, albo też do obu tych czynności jednocześnie dotyczących przesyłki, albo też do

dokonywania innych usług związanych z przewozem rzeczy. Spedytor może występować we własnym

imieniu, albo też w imieniu dającego zlecenie na podstawie udzielonego mu pełnomocnictwa.

Spedytor może zlecać przewóz przewoźnikowi, albo też samodzielnie dokonywać przewozu. W tym

drugim przypadku spedytor występuje wobec dającego zlecenie w podwujnej roli zarówno jako

spedytor jak i przewoźnik. Jeżeli jednak spedytor posługuje się innym podmiotem celem dokonania

przewozu, wówczas ponosi odpowiedzialność za działania oraz zaniechania przewoźnika, chyba że

umie udowodnić, że nie ponosi on (spedytor) winy w wyborze przewoźnika. Oznacza to, że spedytor

wybrał takiego przewoznika, o którym wg. obiektywnych kryteriów możnabyło sadzic ze wykona

przewóz w sposób prawidłowy.

Odszkodowanie za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki w czasie od jej przyjęcia, aż do

wydania przewoźnikowi nie może przewyższać zwykłej wartości przesyłki, chyba że szkoda wynikła z

winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa spedytora. Za utratę, ubytek lub uszkodzenie pieniędzy,

kosztowności lub papierów wartościowych, albo innych rzeczy szczególnie cennych, spedytor ponosi

odpowiedzialność tylko wówczas gdy właściwości przesyłki były mu podane przy zawarciu umowy

spedycji, chyba że szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa spedytora. Dla

zabezpieczenia swoich roszczeń wynikłych ze zleceń spedycyjnych przysługuje spedytorowi

ustawowe prawo zastawu na rzeczach wchodzących w skład przesyłki. Oznacza to, że spedytor

uprawniony jest do zatrzymania przesyłki do czasu uregulowania na jego rzecz jego należności.