1
OSCYLOSKOPY ANALOGOWE
Wybrane zagadnienia teoretyczne
1. Wstęp
Oscyloskopy elektroniczne są to elektroniczne przyrządy pomiarowe słuŜące do wizualnej obserwacji zaleŜności
funkcyjnej między dwiema wielkościami fizycznymi.
Zobrazowana na ekranie, najczęściej w prostokątnym układzie współrzędnych X – Y, zaleŜność funkcyjna, umoŜliwia
pomiary parametrów obserwowanych wielkości.
Oscyloskopy elektroniczne najczęściej wykorzystywane są do wizualnej obserwacji (zobrazowania) sygnałów
napięciowych w funkcji czasu (jest to podstawowe zadanie oscyloskopów).
Klasyfikacja oscyloskopów elektronicznych:
1
°
W zaleŜności od sposobu przetwarzania sygnału badanego:
- oscyloskopy analogowe,
- oscyloskopy cyfrowe.
2
°
W zaleŜności od przeznaczenia:
- oscyloskopy uniwersalne,
- oscyloskopy specjalne (np. medyczne, telewizyjne itd.).
3
°
Według częstotliwości:
- oscyloskopy m.cz. (pasmo do ~ 10MHz),
- oscyloskopy w.cz. (pasmo do ~ 100 MHz),
- oscyloskopy b.w.cz. (pasmo do ~ 40GHz).
4
°
Według liczby kanałów:
- oscyloskopy jednokanałowe,
- oscyloskopy dwukanałowe,
- oscyloskopy wielokanałowe.
2. Podstawowe parametry uŜytkowe oscyloskopów
Lampa oscyloskopowa:
- Pole pomiarowe ekranu: 6
×
10 cm oraz 8
×
10 cm.
- Czas poświaty (świecenie po zaprzestaniu działania pobudzenia): w oscyloskopach uniwersalnych stosuje się czasy
poświaty krótkie lub średnie t
poświaty
<
2ms.
- Barwa świecenia: róŜne barwy, moŜna stosować barwne filtry.
Kanał Y (kanał odchylania pionowego):
- Pasmo przenoszenia: jest to zakres częstotliwości, przy której charakterystyka częstotliwościowa toru Y nie zmienia się
więcej niŜ o 3 dB (rys. 1).
- Czas narastania oscyloskopu: parametr ten charakteryzuje zdolność oscyloskopu (kanału Y) do przenoszenia szybkich
sygnałów bez zniekształceń (rys. 2). Czas narastania t
N
oscyloskopu ściśle związany jest z jego pasmem przenoszenia
∆
f.
- Współczynnik odchylania:
[ ]
[ ]
cm
V
Ypp
U
A
Ypp
U
Y
S
Y
D
1
1
=
=
=
;
gdzie:
S
Y
– czułość oscyloskopu,
U
Ypp
– wejściowe napięcie międzyszczytowe,
A – wysokość oscylogramu,
Rys. 1. Pasmo częstotliwości oscyloskopu
f
K
Y
∆
f = f
g
- f
d
f
g
f
d
3dB
90%
10%
Oscylogram na
ekranie
Sygnał wejściowy
Rys. 2. Określenie czasu narastania ocyloskopu
U
wej.
U
wyj.
t
t
t
N
[ ]
[
]
MHz
f
s
t
N
∆
=
350
,
0
µ
2
- Zakres D
Y
: ~ 10V/cm
÷
<
1mV/cm
- Dokładność skalowania D
Y
: ~5%
- Impedancja wejściowa: R
we
= 1M
Ω
; C
we
= 15
÷
80 pF.
- Liczba kanałów: 1
÷
4.
Kanał X (kanał rozciągu):
- Rodzaje rozciągu: liniowy (wewnętrzny), zewnętrzny.
- Współczynnik czasu:
[ ]
[ ]
[ ]
[ ]
cm
s
t
cm
B
s
t
t
D
1
=
=
gdzie: t – czas;
B – szerokość oscylogramu [cm lub dz],
- Zakres D
t
: 100 ns/cm
÷
1 s/cm (zaleŜy od pasma przenoszenia).,
- Dokładność skalowania D
X
: od 1%
÷
~5%.
- Rodzaje pracy generatora podstawy czasu: praca samobieŜna (automatyczna), wyzwalana (normalna), jednokrotna.
- Błąd nieliniowości podstawy czasu –
<
1%.
- Parametry wejścia zewnętrznego X: Z
we
, współczynnik odchylania kanału X itd.
Kanał synchronizacji i wyzwalania:
- Rodzaje stabilizacji oscylogramu: synchronizacja i wyzwalanie.
- Zródła sygnału synchronizacji i wyzwalania: wewnętrzne (napięciem badanym), zewnętrzne, napięciem sieci.
- Sposoby synchronizacji i wyzwalania: zboczem narastającym lub opadającym, moŜliwość regulacji poziomu
wyzwalania.
- Parametry wejściowe kanału wyzwalania zewnętrznego: Z
we
.
- Minimalne napięcie wejściowe.
Tor Z (tor modulacji jasności):
- Poziom i polaryzacja napięcia potrzebne do wygaszenia „plamki”.
- Impedancja wejściowa Z
we
.
Spełnienie powyŜszych parametrów powoduje, Ŝe oscyloskopy elektroniczne są urządzeniami o skomplikowanej
budowie.
3. Budowa i działanie oscyloskopu analogowego
Uproszczony schemat funkcjonalny jednokanałowego oscyloskopu eanalogowego przedstawiony jest na rys.3. Ze
względu na czytelność rysunku na schemacie nie pokazano zasilaczy, połączenia bloków wykonano jednoprzewodowo a
sterowanie płytek odchylających lampy oscyloskopowej przedstawiono jako niesymetryczne.
Rys. 3. Schemat blokowy oscyloskopu analogowego
Wygaszanie
Do WE Y
Zew
.
Wew
.
WE X
Aut.
Wyzw.
Zew
.
Wew
.
WE
synchronizacji
zewnętrznej
WE Y
Wzmacniacz
wstępny
Linia
opóźniająca
Wzmacniacz
końcowy
Y
Układ
synchronizacji
i wyzwalania
Wzmacniacz
końcowy
X
Układy
wejściowe
X
Układy
wejściowe
kanału Z
LO
Generator
podstawy
czasu
WE Z
Układy
wejściowe
Y
Kalibrator
napięcia
3
Oscyloskop moŜe pracować:
a) z rozciągiem wewnętrznym (z liniową podstawa czasu),
b) z rozciągiem zewnętrznym.
Ad a) Z rozciągiem liniowym (linearnym) oscyloskop moŜe pracować w trybie automatycznym lub wyzwalanym. ZaleŜy
to od rodzaju pracy generatora podstawy czasu.
1
°
Praca automatyczna oscyloskopu:
Przy braku napięcia badanego u
Y
= 0, generator podstawy czasu generuje napięcie linearne o częstotliwości
zaleŜnej od zadanych parametrów napięcia podstawy czasu. Na ekranie pojawia się linia pozioma (rys. 4c).
JeŜeli na wejście Y podane jest napięcie badane u
Y
= f(t), to po wzmocnieniu lub stłumieniu sygnału w układach
wejściowych i wzmacniaczu wstępnym, sygnał przez linię opóźniająca lub bezpośrednio podawany jest na wzmacniacz
końcowy Y i na płytki odchylania pionowego lampy oscyloskopowej. Część sygnału podawana jest na układ
synchronizacji. W układzie tym wytwarzane jest napięcie synchronizujące generator podstawy czasu.
Napięcie podstawy czasu przez wzmacniacz końcowy X podawane jest na płytki odchylania poziomego lampy
oscyloskopowej.
W wyniku działań tych dwóch napięć na ekranie otrzymujemy oscylogram badanego sygnału. Wykresy czasowe w
wybranych punktach schematu blokowego i oscylogram napięcia wejściowego przedstawiono na rys. 4 b) i 4 c).
Opisany rodzaj pracy oscyloskopu stosuje się do wstępnego ustalenia parametrów oscylogramu (jasność,
ostrość, ustawienie osi czasu), jest konieczny przy pomiarach napięć stałych. MoŜe być równieŜ stosowany przy badaniu
sygnałów okresowych o małej przerywistości np. napięć sinusoidalnych, fali prostokątnej itd.
2
°
Praca wyzwalana oscyloskopu:
Przy braku napięcia badanego u
Y
= 0, generator podstawy czasu znajduje się w stanie oczekiwania, nie generuje
napięcia. Ekran jest ciemny. JeŜeli u
Y
≠
0, to część sygnału podawana na układ wyzwalania powoduje wygenerowanie
impulsów wyzwalających generator podstawy czasu. Rys. 5 a) i b) przedstawia wykresy czasowe w wybranych punktach
układu i oscylogramy badanego napięcia przy włączonej i wyłączonej linii opóźniającej.
Praca wyzwalana oscyloskopu umoŜliwia łatwiejsze otrzymywanie nieruchomego (stabilnego) oscylogramu.
Stosowana jest przy obserwacji sygnałów powtarzalnych (okresowych lub nieokresowych) oraz sygnałów jednokrotnych.
Ad. b) Rozciąg zewnętrzny jest najczęściej rozciągiem nieliniowym.
Z rozciągów nieliniowych stosuje się:
1
°
rozciąg sinusoidalny: pomiary częstotliwości;
2
°
rozciąg kołowy: pomiary częstotliwości i czasu;
3
°
rozciąg spiralny: pomiary czasu.
t
Rys. 4. Praca oscyloskopu przy samobieŜnej (automatycznej) podstawie czasu:
a) u
we
(t) = 0, b) u
we
= f(t), c) oscylogramy
u
we
(t) = f(t)
u
we
(t) = 0
U
5
a)
c)
b)
t
t
t
t
U
5
U
4
U
2
,
U
3
U
1
4
4. Budowa i wymagania stawiane poszczególnym podzespołom oscyloskopu.
4.1. Lampa oscyloskopowa (elektronopromieniowa).
Lampa elektronopromieniowa jest podstawowym podzespołem oscyloskopu analogowego. Na rys. 6 przedstawiono
budowę dwuanodowej lampy oscyloskopowej.
Oznaczenia:
- ś – Ŝarzenie katody.
- K – pośrednio Ŝarzona punktowa katoda,
- CW – cylinder Wehnelta (siatka sterująca),
- A1, A2 – anody,
- Y, X – płytki odchylania pionowego i poziomego.
Działanie lampy oscyloskopowej:
Wyemitowane z katody elektrony są formowane i przyspieszane w układzie elektrod zwanym działem
elektronowym. Między elektrodami powstają soczewki elektrostatyczne. Potencjały elektrod są tak dobrane, aby
strumień elektronów został skupiony na ekranie. System odchylania (w oscyloskopach stosuje się głównie odchylanie
elektrostatyczne) steruje odchylaniem poziomym i pionowym strumienia elektronów. Po odpowiednim uformowaniu,
przyspieszeniu i odchyleniu, wiązka elektronów uderza w ekran pokryty luminoforem. Energia elektronów zostaje
przetworzona na energię świetlną, energię cieplna oraz na emisję wtórną elektronów. Elektrony emisji wtórnej są
przechwytywane przez warstwę grafitową.
ś
Rys. 6. Budowa lampy oscyloskopowej (elektronopromieniowej)
Elektrony emisji
wtórnej
P
la
m
k
a
św
ie
tl
n
a
Wąski strumień
elektronów
Warstwa
grafitowa
Działo elektronowe
Ekran pokryty
luminoforem
A1 A2
K CW
Y
X
System odchylania
Bańka
szklana
Rys. 5. Praca oscyloskopu przy wyzwalanej (normalnej) podstawie czasu a)
i oscylogramy badanego sygnału b)
t
t
t
t
t
U
5
U
4
U
3
U
2
U
1
a)
Oscylogramy
Z włączoną linią
opóźniającą
Bez linii
opóźniającej
b)
5
4.2. Kanał odchylania pionowego (kanał Y).
Zadaniem kanału Y jest wysterowanie płytek odchylania pionowego lampy oscyloskopowej napięciem badanym
podanym na wejście Y oscyloskopu.
Kanał Y składa się z układów wejściowych, wzmacniaczy i linii opóźniającej.
a) Wzmacniacze
Zadaniem wzmacniaczy jest zapewnienie maksymalnej czułości oscyloskopu przy odpowiedniej wysokości
oscylogramu.
Wymagania:
- odpowiednie wzmocnienie:
U
OMAX
MAX
S
S
K
=
;
gdzie: K
MAX
– maksymalne wzmocnienie kanału Y,
S
O MAX
– maksymalna czułość oscyloskopu,
S
U
– czułość statyczna lampy oscyloskopowej,
- stałość wzmocnienia w czasie,
- odpowiednie pasmo przenoszenia (nie większe niŜ pasmo przenoszenia lampy oscyloskopowej),
- jak najmniejsze zniekształcenia nieliniowe (w zakresie amplitud mieszczących się w polu pomiarowym ekranu).
Wzmacniacze toru Y dzielone są na wzmacniacze wstępne i końcowe.
Zadania wzmacniacza wstępnego:
- zapewnienie odpowiedniego wzmocnienia przy załoŜonej charakterystyce częstotliwościowej,
- regulacja płynna wzmocnienia oraz korekcja wzmocnienia,
- przetworzenie napięcia niesymetrycznego na symetryczne i związana z tym korekcja stałoprądowa,
Zadaniem wzmacniacza końcowego jest dopasowanie toru Y do systemu odchylania pionowego lampy oscyloskopowej
(płytek Y).
b) Układy wejściowe
Zadania:
- Zapewnienie odpowiedniego sprzęŜenia: stałoprądowego lub zmiennoprądowego. Jest to realizowane przez szeregowe
włączenie lub zwarcie kondensatora sprzęgającego C
s
( rys. 2. 11.a).
- Odpowiednia impedancja wejściowa (patrz parametry uŜytkowe oscyloskopu).
- MoŜliwość regulacji współczynnika odchylania D
Y
.
- Zabezpieczenie wzmacniaczy przed przesterowaniem. W tym celu stosuje się dzielniki napięcia skompensowane
częstotliwościowo. Układ musi zapewniać szerokie pasmo przenoszenia i duŜą stabilność współczynnika podziału K
DN
.
c) Linia opóźniająca
Zadaniem linii opóźniającej jest pokrycie czasu opóźnienia startu podstawy czasu oraz opóźnienie sygnału
impulsowego w celu obserwacji przedniego zbocza.
4.3. Kanał odchylania poziomego (kanał X, kanał rozciągu lub kanał podstawy czasu).
Zadaniem kanału X jest wysterowanie płytek odchylania poziomego lampy oscyloskopowej napięciem
odchylającym strumień elektronów w kierunku poziomym. Kanał odchylania poziomego składa się z generatora
podstawy czasu, układu synchronizacji i wyzwalania, wzmacniacza końcowego X oraz układów wejściowych rozciągu
zewnętrznego i synchronizacji zewnętrznej.
a) Generator podstawy czasu
Generator podstawy czasu jest wewnętrznym źródłem napięcia wprost proporcjonalnego do czasu
−
u
X
(t) = a
⋅
t.
Napięciem najlepiej spełniającym ten warunek jest napięcie piłokształtne zwane napięciem linearnym lub liniowym.
Kształt i podstawowe parametry napięcia liniowego (napięcia podstawy czasu) przedstawiono na rys. 7. Podstawowe
parametry napięcia podstawy czasu:
- t
R
- czas roboczy podstawy czasu,
- t
pow.
– czas powrotu ( t
pow.
<<
t
R
),
- t
m
- czas martwy (czas podtrzymania) – czas potrzebny na zakończenie stanów nieustalonych w generatorze,
- T
p. czasu
- okres napięcia podstawy czasu,
- U
m
- amplituda napięcia podstawy czasu,
- tg
α
- charakteryzuje prędkość narastania napięcia podstawy czasu i wyraŜa się w [cm / s].
Praktycznym parametrem charakteryzującym prędkość podstawy czasu jest współczynnik czasu: D
t
= 1/tg
α
[s/cm].
6
Budowa generatorów podstawy czasu
Generatory napięć linearnych są generatorami relaksacyjnymi. Działają na zasadzie ładowania i rozładowania
kondensatora.
Linearyzację napięcia (części roboczej) wykonuje się stosując integrator Millera lub układ bootstrap. Na rys.8 podano
uproszczony schemat funkcjonalny generatora podstawy czasu.
W zaleŜności od rodzaju pracy generatora, multiwibrator pracuje jako astabilny (praca automatyczna), lub monostabilny
(praca wyzwalana generatora podstawy czasu).
b) Układy synchronizacji i wyzwalania
Zadaniem układów synchronizacji i wyzwalania jest otrzymanie stabilnego (nieruchomego) oscylogramu.
Aby móc obserwować oscylogram na ekranie lampy oscyloskopowej to, ze względu na krótki czas poświaty luminoforu,
musi on być rysowany wielokrotnie (kilkanaście razy na sekundę). Warunkiem nieruchomego (stabilnego) oscylogramu
jest to, aby kaŜdy cykl rysowania zaczynał się i kończył w tym samym miejscu na ekranie. W kaŜdym cyklu podstawy
czasu rysowana jest figura zamknięta i kaŜdy następny cykl powtarza tę figurę.
Warunek powyŜszy moŜna zapisać:
n
T
T
Y
czasu
p
=
.
,
gdzie: n = 1, 2, 3 .... liczba naturalna
Jest to warunek stabilnego oscylogramu lub warunek synchronizacji generatora podstawy czasu.
Sposoby wyzwalania i synchronizacji (rys. 9).
Układ wyzwalania i synchronizacji, w skład którego wchodzi impulsator, umoŜliwia płynną regulację poziomu
wyzwalania oraz wybór zbocza wyzwalającego (narastającego lub opadającego).
α
Rys. 7. Parametry napięcia podstawy czasu
Czas
roboczy
Czas
powrotu
Czas
martwy
u
R p.cz.
(t) = a
⋅
t
t
u
p.cz.
U
m
t
m
t
pow.
t
R
T
p.cz.
= t
R
+ t
pow.
+ t
m
Rys. 8. Przykład budowy generatora podstawy czasu
WY
Wyzwalanie
i
synchronizacja
Integrator
Multiwibrator
mono- lub
aststabilny
7
c) Wzmacniacz końcowy X
Zadania:
- dopasowanie napięcia generatora podstawy czasu lub napięcia rozciągu zewnętrznego do systemu odchylania
poziomego lampy oscyloskopowej (płytek X),
- przetworzenie napięcia niesymetrycznego na symetryczne,
- umoŜliwienie przesuwu oscylogramu w kierunku X oraz płynnej regulacji wzmocnienia (czasami),
- ekspansjia rozciągu (regulacja D
t
poprzez zmianę wzmocnienia).
Wymagania:
- odpowiednie pasmo przenoszenia zaleŜne od współczynnika czasu,
- jak najmniejsze zniekształcenia nieliniowe,
- stałość wzmocnienia.
d) Układy wejściowe kanału X i synchronizacji zewnętrznej
Zadaniem tych układów jest zapewnienie odpowiedniej impedancji wejściowej w celu nieobciąŜania zewnętrznych
ź
ródeł.
4.4. Kalibratory napięcia i czasu (pomiary parametrów napięciowych i czasowych)
Kalibratory napięcia i czasu są to źródła wzorcowych sygnałów elektrycznych słuŜące do wzorcowania
oscylogramu w odpowiadających mu jednostkach napięcia i czasu.
Pomiary parametrów napięciowych i czasowych obserwowanych sygnałów (rys. 10)
a) Pomiary napięcia:
U[V] = A[cm]
⋅
D
Y
[V/cm],
Analiza dokładności pomiaru napięcia:
(
)
Y
D
A
U
δ
δ
δ
+
±
=
A
A
A
∆
=
δ
- względny błąd pomiaru wysokości oscylogramu;
u
u
wyzw.
t
t
Wyzwalanie zboczem
opadającym
Wyzwalanie zboczem
narastającym
Regulowany poziom
wyzwalania
Rys. 9. Sposoby wyzwalania i synchronizacji
Rys. 10. Pomiar napięcia i czasu
A
B
U[V] = A[cm]
⋅
D
Y
[V/cm],
t[s] = B[cm]
⋅
D
t
[s/cm]
8
Y
D
δ
- względny błąd określenia współczynnika odchylania. Błąd ten zaleŜy od stałości modułu transmitancji toru Y
oscyloskopu.
DuŜe wzmocnienie wzmacniaczy Y powoduje, Ŝe D
Y
jest niestabilne w czasie. Wobec tego kanał Y oscyloskopu naleŜy
skalować przed kaŜdą serią pomiarów.
Przykład kalibratora napięcia oscyloskopu i sposób kalibracji przedstawiono na rys. 11.
Kalibratory napięcia w oscyloskopie, oprócz powyŜszego zadania, wykorzystywane są do sprawdzania
(kompensacji) sond pomiarowych.
b) Pomiary czasu:
Pomiary parametrów czasowych obserwowanych sygnałów przeprowadza się w podobny sposób jak pomiary
parametrów napięciowych (rys. 2.19). Jest to tzw. metoda kalibrowanej podstawy czasu.
t[s] = B[cm]
⋅
D
t
[s/cm],
Analiza dokładności pomiaru czasu:
(
)
t
D
B
t
δ
δ
δ
+
±
=
B
B
B
∆
=
δ
- względny błąd pomiaru szerokości oscylogramu,
t
D
δ
- względny błąd określenia współczynnika czasu.
Błąd ten zaleŜy od dokładności wyskalowania regulatora D
t
.
Współczesne oscyloskopy nie są wyposaŜane w wewnętrzne kalibratory czasu, poniewaŜ generatory podstawy
czasu charakteryzują się duŜą stabilnością napięcia i małym błędem nieliniowości:
(
δ
sz
<
1%).
Oscyloskopy elektroniczne umoŜliwiają pomiary parametrów napięciowych i czasowych równieŜ innymi
metodami np. metodą porównawczą i kompensacyjną.
Nowoczesne oscyloskopy analogowe umoŜliwiają pomiary za pomocą kursorów (tak jak oscyloskopy cyfrowe).
5) Kanał Z
Kanał Z lub kanał modulacji jasności pozwala na sterowanie jasnością „plamki świetlnej”.
Powoduje to rozjaśnienie lub wygaszenie odpowiednich części oscylogramu. Kanał Z zbudowany jest z układów
wejściowych, wzmacniacza i inwertera.
a)
U
pp
b)
Rys. 11. Kalibrator napięcia w oscyloskopie:
a) symbol, b) kalibracja napięcia
WY
Kalibrator
napięcia
U
pp
n
[ ]
[ ]
=
cm
V
D
V
U
cm
n
Y
pp
a
kalibrator
9
5. Oscyloskop dwukanałowy z przełącznikiem elektronicznym
Do obserwacji kilku przebiegów jednoczesnych słuŜą oscyloskopy wielokanałowe. Najczęściej budowane są
oscyloskopy dwukanałowe z przełącznikiem elektronicznym rys. 12.
Sposoby pracy oscyloskopu:
a) jednokanałowa z włączonym kanałem A lub B,
b) róŜnicowa lub sumacyjna (A
±
B),
c) dwukanałowa (A i B).
Przy pracy dwukanałowej rozróŜnia się dwa rodzaje pracy oscyloskopu, zaleŜnie od sposobu sterowania przełącznika
elektronicznego.
1
°
Praca przemienna (ALT – alternating)
Przełącznik elektroniczny sterowany jest z generatora podstawy czasu: P w pozycji ALT (rys. 2.24).
Napięcie sterujące pracą przełącznika elektronicznego u
PE
ma dwa razy mniejszą częstotliwość niŜ napięcie generatora
podstawy czasu.
W kaŜdym cyklu podstawy czasu rysowany jest tylko jeden przebieg. Po przejściu wielu cykli podstawy czasu na ekranie
widoczne są oscylogramy obydwu badanych przebiegów u
1
i u
2
.
Napięcia u
1
lub u
2
, pojawiają się na ekranie z częstotliwością f
p. czasu
/2. Przy obserwacji sygnałów m.cz. występuje
migotanie oscylogramu. Z tego względu ten rodzaj pracy stosowany jest przy obserwacji sygnałów o większych
częstotliwościach.
2
°
Praca „siekana”, przerywana lub kluczowana (CHOP – chopped)
Przełącznik elektroniczny sterowany jest z generatora sterującego o częstotliwości stałej, niezaleŜnej od
częstotliwości generatora podstawy czasu: P w pozycji CHOP. Stosowane są częstotliwości przełączania
od 10 kHz do 2 MHz.
JeŜeli T
p. czasu
>>
T
PE
to w jednym cyklu podstawy czasu rysowane są fragmenty obydwu przebiegów u
1
i u
2
. Ze względu
na asynchroniczną pracę generatora sterującego przełącznikiem elektronicznym i generatora podstawy czasu, w kaŜdym
następnym cyklu podstawy czasu będą rysowane inne fragmenty badanych przebiegów. Po przejściu wielu cykli na
ekranie widoczny jest ciągły oscylogram badanych napięć.
Przy obserwacji sygnałów w.cz. ( T
PE
≤
T
p. czasu
) istnieje niebezpieczeństwo zsynchronizowania się generatorów
podstawy czasu i generatora sterującego przełącznikiem elektronicznym. MoŜe to spowodować częściową lub całkowitą
utratę informacji o badanym przebiegu. Z tego względu ten rodzaj pracy stosowany jest do badania sygnałów m.cz.
Innym zastosowaniem pracy „siekanej” jest fotografowanie dwóch jednoczesnych sygnałów impulsowych. Musi
być przy tym spełniony warunek t
i
>>
T
PE
.
JeŜeli ten warunek nie jest spełniony to do fotografowania dwóch jednoczesnych sygnałów impulsowych naleŜy
wykorzystać oscyloskop dwukanałowy z lampą dwustrumieniową.
Rys. 12. Uproszczony schemat blokowy oscyloskopu dwukanałowego z
przełącznikiem elektronicznym
P2
Y2
ALT
u
PE
u
p.czasu
u
2
u
1
u
Y
2
1
LO
Y1
CHOP
P1
Y2
Y1
Generator
podstawy
czasu
Kanał
Y1
Kanał
Y2
PE
Sterowanie
przełącznikiem
elektronicznym
10
UWAGA: w czasie powrotu podstawy czasu (t
powr
), sygnały u
Y1
i u
Y2
są podawane na płytki Y lampy oscyloskopowej,
lecz są niewidoczne na ekranie z powodu wygaszania powrotu plamki.
Istotnym zagadnieniem jest zapewnienie stabilności oscylogramu. Z rys. 2.23 widać, Ŝe generator podstawy czasu
moŜe być wyzwalany (synchronizowany) sygnałem wewnętrznym otrzymanym z wejścia Y1 lub Y2.
Wyznaczenie warunku stabilnego oscylogramu:
1
°
1
1
.
n
T
T
Y
czasu
p
=
;
2
°
2
2
.
n
T
T
Y
czasu
p
=
→
1
2
2
1
n
n
T
T
Y
Y
=
−
warunek ten oznacza, Ŝe sygnały u
1
i u
2
muszą być zsynchronizowane.
UWAGA: Warunki 1
°
i 2
°
muszą być spełnione jednocześnie.
Niektóre oscyloskopy mają moŜliwość wyzwalania podstawy czasu sygnałami Y1 i Y2 (sygnał wyzwalający
pobierany jest za przełącznikiem elektronicznym). Ten sposób pracy oscyloskopu moŜe być stosowany tylko przy pracy
przemiennej (ALT).
11
OSCYLOSKOPY CYFROWE
Wybrane zagadnienia teoretyczne
Oscyloskop cyfrowy jest to elektroniczny przyrząd pomiarowy słuŜący do wizualnej obserwacji, pomiarów i
rejestracji sygnałów napięciowych. Oscyloskop cyfrowy umoŜliwia równieŜ wykonywanie działań matemetycznych na
obserwowanych sygnałach (np. uśrednianie, sumowanie i odejmowanie sygnałów a takŜe całkowanie, róŜniczkowanie,
często obliczanie FFT).
Zasada działania oscyloskopu cyfrowego polega na przetworzeniu badanego sygnału napięciowego u(t) na zbiór n–
bitowych liczb, odpowiadających wartościom chwilowym napięcia, pobieranym w ściśle określonych momentach czasu.
Zbiór ten jest zapamiętany w pamięci cyfrowej o pojemności m
×
n bitów. Następnie, za pomocą przetwornika C/A,
zapisane w pamięci liczby są przetworzone na napięcie schodkowe u(i
⋅∆
t). Napięcie to aproksymuje napięcie badane u(t).
Podstawowe parametry uŜytkowe oscyloskopu cyfrowego są takie same jak oscyloskopu analogowego.
Budowa i działanie oscyloskopu cyfrowego
Uproszczoną budowę oscyloskopu cyfrowego przedstawia schemat funkcjonalny pokazany na rys. 13.
Pracę oscyloskopu moŜna podzielić na dwa etapy: zbieranie informacji pomiarowej i odtworzenie badanego sygnału.
1º Zbieranie informacji pomiarowej (rys. 2.27)
Sygnał badany u(t) po wzmocnieniu lub stłumieniu w układach wejściowych zostaje podany na przetwornik
próbkująco–pamiętający (S&H). Na wyjściu przetwornika S&H otrzymywany jest sygnał schodkowy. Wartość napięcia
i-tego schodka jest równa napięciu chwilowemu u(t
i
). Wartość ta utrzymuje się do przyjścia następnego impulsu
próbkującego. W tym czasie (
∆
t = t
i+1
– t
i
) przetwornik analogowo – cyfrowy ( A/C ) przetwarza napięcie u(t
i
) na sygnał
cyfrowy wyraŜony w odpowiednim kodzie. Sygnały cyfrowe z wyjścia przetwornika A/C zapisywane są jako kolejne n –
bitowe słowa pamięci cyfrowej RAM. KaŜde słowo zawiera informację o wartości chwilowej napiecia badanego. W
pamięci o pojemności m – słów zapisana jest informacja o m próbkach badanego sygnału. Po wypełnieniu wszystkich
komórek pamięci są dwie moŜliwości dalszej pracy oscyloskopu.
a) Sygnały pomiarowe z wyjścia przetwornika A/C są wpisywane w odpowiednie miejsca pamięci wymazując
poprzednie wartości. Ten rodzaj pracy nazywany jest pracą aktywną (active trace – obraz aktywny) i stosowany jest przy
obserwacji sygnałów powtarzalnych (np. okresowych).
b) Wartości kolejnych próbek z wyjścia przetwornika A/C nie są wpisywane do pamięci. Informacje o badanym sygnale
raz zapisane w pamięci są w niej zamroŜone i mogą być przechowywane dowolnie długo (do wyłączenia zasilania). Ten
rodzaj pracy nazywany jest pracą z zamroŜeniem (stored trace) i stosowany jest przy badaniu sygnałów jednokrotnych.
2
°
Odtworzenie badanego sygnału
Sygnały cyfrowe zapamiętane w pamięci cyfrowej są wykorzystane do odtworzenia badanego napięcia.
Układ sterujący generuje napięcie szpilkowe o częstotliwości f
ster
. Napięcie to steruje pracą przetwornika C/A oraz
generatorem cyfrowej podstawy czasu. W takt sygnału sterującego kolejne słowa z pamięci cyfrowej podawane są na
wejście przetwornika C/A.
Na wyjściu tego przetwornika otrzymywane jest napięcie schodkowe aproksymujące sygnał badany. Podawane jest
ono przez układ interpolacji na wejście Y układu zobrazowania. Na wejście X podawane jest napięcie cyfrowej podstawy
czasu. Jest to napięcie schodkowe o parametrach czasowych zaleŜnych od parametrów generatora sterującego.
WE Y
X
Y
Cyfrowa
podstawa
czasu
Układ
zobrazowania
Układ
interpolacji
Przetwornik
C / A
Pamięć
cyfrowa
m
×
n
Przetwornik
S
&
H
Przetwornik
A / C
Układy
wejściowe
UKŁAD STERUJĄCY (
µ
P )
Układ
wyzwalania
Rys. 13. Uproszczony schemat funkcjonalny oscyloskopu cyfrowego
12
Konstrukcję graficzną oscylogramu przedstawiono na rys. 14. Otrzymany oscylogram składa się z punktów.
Zastosowanie układu interpolacji powoduje, Ŝe widoczny na ekranie oscylogram jest ciągły. Najczęściej punkty łączone
są odcinkami prostymi – jest to interpolacja liniowa.
Zadania stawiane poszczególnym podzespołom oscyloskopu cyfrowego.
1
°
Układy wejściowe
Zadaniem układów wejściowych jest zapewnienie odpowiedniej impedancji wejściowej (R
we
i C
we
) oraz
dopasowania poziomu napięcia wejściowego do wartości pozwalającej na poprawną pracę następnych stopni. Układy
wejściowe zbudowane są ze wzmacniaczy pomiarowych i dzielników napięcia umoŜliwiających regulację współczynnika
odchylania D
Y
. Sterowanie pracą układu wejściowego moŜe odbywać się ręcznie (z płyty czołowej przyrządu) lub
automatycznie.
2
°
Przetwornik próbkująco–pamiętający (S
&
H – sample and hold)
Operacja próbkowania polega na przetworzeniu sygnału ciągłego w czasie na sygnał dyskretny w czasie.
Przetwornik próbkujący (rys. 15) przetwarza napięcie ciągłe u(t) na ciąg próbek.
Są to bardzo krótkie impulsy o amplitudach U
ms
równym wartościom chwilowym napięcia badanego U
msi
= u(i
∆
t).
Amplituda impulsu na wyjściu przetwornika próbkującego zawiera informację o wartości chwilowej badanego napięcia,
natomiast obwiednia próbek odtwarza jego kształt.
Przetwornik S
&
H tym się róŜni od przetwornika próbkującego, Ŝe utrzymuje (zapamiętuje) wartość próbki do
przyjścia następnego impulsu próbkującego. W tym czasie (
∆
t) przetwornik A/C przetwarza wartość analogową próbki
na sygnał cyfrowy. Na wyjściu przetwornika próbkująco–pamiętającego otrzymywane jest napięcie schodkowe (rys
2.27).
W oscyloskopach cyfrowych stosuje się najczęściej dwa sposoby próbkowania: próbkowanie w czasie
rzeczywistym i próbkowanie przypadkowe wielokrotne. Stosowane bywają równieŜ inne sposoby próbkowania jak np.:
- próbkowanie sekwencyjno – koherentne;
- próbkowanie sekwencyjno – przypadkowe;
- próbkowanie ze zmienną częstotliwością.
u
p.czasu
u
Y
τ
τ
Oscylogram złoŜony z
kropek
Rys. 14. Konstrukcja graficzna oscylogramu
u
s
u
w
y
u
w
e
Przetwornik
próbkujący
Rys.15. Schematyczne przedstawienie
przetwornika próbkującego
13
PoniŜej przedstawiono wykresy czasowe dla kilku wybranych sposobów próbkowania.
Zasadę próbkowania w czasie rzeczywistym przedstawiono na rysunku 16. Napięcie badane jest próbkowane ze
stałą częstotliwością fs. Na wyjściu przetwornika otrzymany jest sygnał dyskretny.
Aby sygnał ten zawierał wszystkie informacje o badanym napięciu musi być spełnione twierdzenie o próbkowaniu,
a to powoduje, Ŝe wymagana częstotliwość próbkowania moŜe być bardzo duŜa. PowyŜsza metoda jest stosowana przy
obserwacji dowolnych sygnałów, ale jest konieczna przy badaniu sygnałów jednokrotnych.
Przy obserwacji sygnałów powtarzalnych (np. okresowych) stosuje się próbkowanie przypadkowe wielokrotne
rys.17. Sygnał próbkujący u
s
(t) (generowany przez generator zegarowy) nie jest zsynchronizowany z sygnałem badanym
u
we
(t). W czasie jednego okresu napięcia badanego moŜe być pobranych kilka próbek. Próbki te są rozłoŜone
przypadkowo na osi czasu. Do ich prawidłowego rozmieszczenia słuŜy impuls wyzwalający. Ten sposób próbkowania
pozornie zmniejsza częstotliwość sygnału badanego.
Rys. 16. Próbkowanie w czasie rzeczywistym
t
t
T
s
u
wy
u
s
u
we
t
Impulsy
wyzwalające
t
u
we
Zmiana skali
czasu
t’
t
t
Rys. 17. Próbkowanie przypadkowe wielokrotne
Impuls
wyzwalający
T
s
u
s
ZłoŜenie
u
wy
1
2
4
3
5
t
14
Inną metodą próbkowania zmniejszającą częstotliwość sygnału jest próbkowanie sekwencyjno – koherentne.
Zasadę tej metody przedstawiono na rys. 18. W czasie jednego okresu (lub wielokrotności okresu) badanego napięcia
pobierana jest tylko jedna próbka w ściśle określonej chwili czasu. Ta metoda stosowana jest głównie w analogowych
oscyloskopach próbkujących (stroboskopowych).
3
°
Przetwornik analogowo – cyfrowy (A/C; ADC)
Zadaniem przetwornika A/C jest przetworzenie wartości analogowej poszczególnych próbek na sygnał cyfrowy. Na
wyjściu przetwornika A/C otrzymuje się ciąg liczb zapisanych w odpowiednim kodzie (rys. 2.27). Ze względu na duŜą
częstotliwość próbkowania, przetworniki A/C stosowane w oscyloskopach cyfrowych muszą się charakteryzować duŜą
szybkością przetwarzania. Z tego względu stosowane są głównie przetworniki A/C o bezpośrednim porównaniu
równoległe (typu „flash”). Zasada działania tych przetworników polega na jednoczesnym porównaniu napięcia
przetwarzanego ze wszystkimi (2
n
– 1) poziomami kwantowania.
4
°
Pamięć cyfrowa
Podstawowa pamięć oscyloskopu cyfrowego jest pamięcią szybką o dostępie bezpośrednim typu RAM. Wielkość
pamięci „m”, określana jako długość rekordu lub rekord zapisu, podawana jest w kilosłowach lub kilobajtach.
Najczęściej spotykane długości rekordów: 1 ÷ 4 kilosłów. Maksymalna wielkość pamięci odnosi się do pracy
jednokanałowej oscyloskopu. Przy pracy wielokanałowej pamięć jest dzielona równomiernie na poszczególne kanały.
5
°
Przetwornik cyfrowo – analogowy (C/A, DAC)
Zadaniem przetwornika C/A jest przetworzenie sygnałów cyfrowych, podawanych z pamięci cyfrowej, na ciągłe w
czasie napięcie schodkowe (rys. 2.28). Przetwornik sterowany jest sygnałami z układu sterującego, wobec tego jego
szybkość przetwarzania moŜe być mniejsza niŜ szybkość przetwarzania przetwornika A/C. Długość słowa wejściowego
musi być nie mniejsza niŜ długość słowa z wyjścia pamięci.
6
°
Układ interpolacji (generator wektorowy)
Obraz otrzymany na ekranie oscyloskopu cyfrowego złoŜony jest z punktów (rys. 2.29). W pewnych przypadkach
moŜe to spowodować błędną interpretację oscylogramu. Dlatego budowane są specjalne układy elektroniczne
(generatory wektorowe) łączące kolejne punkty oscylogramu odcinkami prostymi. Jest to tzw. interpolacja liniowa,
najczęściej stosowana w oscyloskopach cyfrowych.
7
°
Układ wyzwalania
Zadaniem układu wyzwalania jest generacja impulsów zsynchronizowanych z sygnałem badanym (wewnętrznym)
lub zewnętrznym i doprowadzenie ich do układu sterującego. Impuls wyzwalający jest punktem odniesienia do ustalenia
połoŜenia próbek na osi czasu a takŜe określa chwilę zamroŜenia informacji w pamięci oscyloskopu. Chwila ta jest
moŜliwa do regulacji. UmoŜliwia to obserwację badanego przebiegu przed wyzwoleniem (pre – trigger) lub po
wyzwoleniu (post – trigger).
T
s
= T
x
+
∆
t
Rys. 18. Próbkowanie sekwencyjno – koherentne
u
wy
t’
i
= n
⋅
t
i
n
⋅∆
t
t
x
T
x
u
we
u
s
t
t
t
15
8
°
Cyfrowa podstawa czasu
Układ cyfrowej podstawy czasu ma za zadanie generację napięcia schodkowego (narastającego skokowo). Napięcie
to podawane jest na wejście X układu zobrazowania w celu rozciągnięcia oscylogramu w poziomie. Na rysunku 19
przedstawiono przykładowy układ generatora cyfrowej podstawy czasu.
Działanie układu jest następujące. Ciąg impulsów z generatora kwarcowego (o duŜej stabilności częstotliwości)
podawany jest na wejście licznika o pojemności 2
9
(jest to często stosowana w oscyloskopach cyfrowych ilość poziomów
napięcia podstawy czasu, odpowiada to rekordowi zobrazowania „m
1
”). Sygnał cyfrowy z wyjścia licznika przetwarzany
jest w przetworniku C/A na napięcie schodkowe. Impuls sterujący (z układu sterującego) określa chwilę rozpoczęcia
cyklu pracy generatora.
9
°
Układ sterujący
Zadaniem tego układu jest sterowanie pracą wszystkich bloków oscyloskopu. Układ sterujący zbudowany jest w
oparciu o system mikroprocesorowy. Dzięki temu oscyloskopy cyfrowe mają moŜliwość przeprowadzenia
automatycznych pomiarów parametrów czasowych i napięciowych badanych sygnałów. Ponadto układ umoŜliwia
wykonywanie róŜnych operacji matematycznych na tych sygnałach. Wyniki pomiarów i obliczeń przedstawiane są na
ekranie w postaci alfanumerycznej.
10
°
Układ zobrazowania
Jest to końcowy przetwornik oscyloskopu umoŜliwiający wizualną obserwację badanych sygnałów. W
oscyloskopach analogowo – cyfrowych stosowane są klasyczne lampy oscyloskopowe (CRT). Oscyloskopy cyfrowe
wyposaŜone są w lampy oscyloskopowe rastrowe, w których kaŜdy i-ty punkt ekranu (piksel) ma przypisany adres
(X
i
;Y
i
). Innym układem zobrazowania przebiegów są ekrany. Obecnie w oscyloskopach cyfrowych stosowane są głównie
ekrany ciekłokrystaliczne (monochromatyczne lub kolorowe). Na rys.20 przedstawiony jest widok ekranu typowego
oscyloskopu cyfrowego.
9 – bitowe wyjście
licznika
Impuls sterujący
Wyjście cyfrowej
podstawy czasu
Wejście
impulsów
zegarowych
Licznik
o pojemności
2
9
Przetwornik
C/A
Rys.19. Przykład budowy cyfrowego generatora podstawy czasu
Rys. 20. Przykładowy widok ekranu
Siatka projekcyjna 10×8
[dz]
Pola informacji
alfanumerycznej
16
Podstawowe parametry i własności charakterystyczne dla oscyloskopów cyfrowych
1º Częstotliwość próbkowania f
s
Parametr ten charakteryzuje pasmo częstotliwości oscyloskopu cyfrowego. RozróŜnia się pasmo częstotliwości dla
sygnałów jednokrotnych i powtarzalnych (np. okresowych). Jest to związane ze sposobem próbkowania.
Maksymalna częstotliwość próbkowania f
s max
określa maksymalne pasmo częstotliwości przy badaniu sygnałów
jednokrotnych. Zgodnie z twierdzeniem o próbkowaniu, maksymalne pasmo przenoszenia oscyloskopu cyfrowego
∆
f max
osc. cyfr.
<
½
⋅
f
s max
.
Gdzie:
∆
f max osc. cyfr.
= f
max
;
f
max
– maksymalna częstotliwość występująca w widmie sygnału badanego.
W rzeczywistości częstotliwość próbkowania a więc i pasmo przenoszenia oscyloskopu cyfrowego dla sygnałów
jednokrotnych jest zmienne i zaleŜy od współczynnika czasu D
t
.
Przykład:
a)
D
t
= 1 [
µ
s/dz];
m
1
= 500 [Sa] (rekord zobrazowania);
l
X
= 10 [dz] (długość osi X);
[ ]
[ ]
=
⋅
=
s
MS
dz
dz
s
Sa
f
s
50
10
1
500
µ
∆
f
osc.
= ½
⋅
f
s
= 25 MHz
b)
D
t
= 1 [ms/dz];
m
1
= 500 [Sa] (rekord zobrazowania),
l
X
= 10 [dz] (długość osi X),
[ ]
[ ]
=
⋅
=
s
kS
dz
dz
ms
Sa
f
s
50
10
1
500
∆
f
osc.
= ½
⋅
f
s
= 25 kHz
2º Rozdzielczość pionowa i pozioma
Rozdzielczość (lub zdolność rozdzielcza) oscyloskopu cyfrowego jest to stosunek odległości dwóch najbliŜszych
punktów do dwóch najdalszych (rys. 21).
Rozdzielczość charakteryzuje dokładność odtworzenia kształtu badanego napięcia. Im większa rozdzielczość
(mniejsza wartość b/a) tym dokładniejsze odtworzenia kształtu badanego sygnału. RozróŜnia się rozdzielczość pionową i
poziomą oscyloskopu.
Rozdzielczość pionowa zaleŜy od długości słowa „n” i określa na ile poziomów został podzielony zakres napięcia. W
oscyloskopach cyfrowych najczęściej stosowane są słowa 8–bitowe (n = 8). Odpowiada to rozdzielczości ~ 0,4 %.
Rys. 21. Rozdzielczość oscyloskopu cyfrowego,
- a
X
, a
Y
– maksymalne odległości między punktami,
- b
X
,
b
Y
– minimalne odległości między punktami
Rozdzielczość pionowa
b
Y
/a
Y
b
Y
a
Y
Rozdzielczość pozioma
b
X
/a
X
b
X
a
X
17
Rozdzielczość pozioma zaleŜy od ilości próbek (słów n – bitowych), które mieszczą się na ekranie. W praktyce jest to
~1000 (2
10
) lub ~500 (2
9
) słów. Odpowiada to rozdzielczości ~ 0,1 % lub ~ 0,2 %.
3º Długość rekordu (wielkość pamięci)
Długość rekordu lub rekord zapisu (record lenght) określa jednorazową porcję informacji o badanym przebiegu,
która moŜe być zapisana w pamięci oscyloskopu. W pamięci o pojemności m – słów moŜna zapisać m liczb n –
bitowych. Liczba „m” jest długością rekordu.
Dodatkowo rozróŜnia się rekord zobrazowania „m
1
” lub „m
z
”. Jest to ilość informacji o badanym przebiegu, która jest
zobrazowana na ekranie. Obowiązuje zaleŜność m
1
≤
m. Najczęściej spotykane wartości rekordów: m – od 1
÷
4 kilosłów
oraz m
1
– 500 słów.
4
°
MoŜliwości pomiarowe oscyloskopów cyfrowych
a) Pomiary automatyczne
Oscyloskopy cyfrowe umoŜliwiają automatyczne pomiary podstawowych parametrów czasowych i napięciowych
badanych sygnałów. Najczęściej są to pomiary wartości międzyszczytowej napięcia U
pp
, wartości średniej (najczęściej
całego rekordu) U
ś
r.
(U
avg
), wartości skutecznej napięcia U (U
rms
), okresu T i częstotliwości f. Niektóre oscyloskopy mają
rozszerzoną listę moŜliwości pomiarowych.
b) Pomiary z wykorzystaniem kursorów
Kursory pomiarowe są najczęściej przedstawiane w postaci poziomych i pionowych linii przerywanych (rys. 2.37).
PołoŜenie kursorów jest regulowane pokrętłami umieszczonymi na płycie czołowej oscyloskopu. Wartości
poszczególnych kursorów i ich róŜnice (rys. 22) są pokazane na ekranie w polu informacji alfanumerycznej.
Dokładność pomiaru napięcia (metodami a i b) jest zbliŜona do dokładności pomiaru napięcia w oscyloskopach
analogowych (~1,5%). Natomiast pomiary parametrów czasowych są wykonywane z duŜą dokładnością (~ 10
-4
). Jest to
spowodowane sposobem otrzymywania podstawy czasu.
c) Inne metody pomiarowe
W oscyloskopach cyfrowych moŜna wykorzystać do pomiarów czasu i napięcia przesuwy poziome i pionowe.
Przesunięcie oscylogramu w pionie lub w poziomie powoduje pojawienie się na ekranie informacji o wartości
przesunięcia (w jednostkach napięcia lub czasu). Pozostałe metody to metody tradycyjne, takie same jak stosowane w
oscyloskopach analogowych.
5
°
Operacje matematyczne
Na badanych sygnałach mogą być wykonywane róŜne operacje:
a) działania arytmetyczne: sumowanie i odejmowanie, mnoŜenie i dzielenie, odwracanie,
b) złoŜone operacje matematyczne: róŜniczkowanie i całkowanie, uśrednianie, wyznaczanie obwiedni, obliczanie
FFT.
6
°
Inne własności
Większość oscyloskopów cyfrowych ma wbudowany układ interfejsu szeregowego i (lub) równoległego.
UmoŜliwia to połączenie oscyloskopu z urządzeniami zewnętrznymi (np. komputerem) albo włączenie do systemu
pomiarowego.
K
u
rs
o
ry
n
ap
ię
ci
o
w
e
Kursory czasowe
U
1
U
2
∆
U
t
1
t
2
∆
t
Rys. 22. Ekran oscyloskopu z widocznymi kursorami
napięciowymi i czasowymi
18
Dodatkowe wyposaŜenie oscyloskopów
NajwaŜniejszym dodatkowym wyposaŜeniem oscyloskopów są sondy pomiarowe (rys.23). Elementy te słuŜą do
połączenia wejścia oscyloskopu z wyjściem źródła badanego sygnału w sposób jak najmniej wpływający na
obserwowaną wielkość. Doprowadzenie sygnału badanego do oscyloskopu za pomocą kabla koncentrycznego (rys.24)
powoduje wzrost pojemności wejściowej oscyloskopu i zmniejszenie wartości rezystancji wejściowej (maleje
impedancja wejściowa). W efekcie zmienia się charakterystyka częstotliwościowa oscyloskopu (pasmo przenoszenia
maleje).
Sygnały o złoŜonym widmie częstotliwościowym są zniekształcane. Źródła sygnałów o duŜej impedancji
wewnętrznej są nadmiernie obciąŜane.
W celu uniknięcia powyŜszych, niepoŜądanych zjawisk, do połączenia wejścia oscyloskopu z wyjściem źródła sygnału
badanego stosuje się róŜne rodzaje sond.
Wymagania stawiane sondom pomiarowym:
– duŜa rezystancja wejściowa,
– mała pojemność wejściowa,
– szerokie pasmo przenoszenia,
– dopasowanie do wejścia oscyloskopu.
Klasyfikacja sond pomiarowych stosowanych w oscyloskopach:
a) sondy napięciowe: sondy bierne i sondy czynne,
b) sondy prądowe: sondy bierne (są to sondy zmiennoprądowe) i sondy czynne (stałoprądowe i zmiennoprądowe),
c) inne rodzaje sond np. detekcyjne, dwukanałowe itd.
LITERATURA DODATKOWA:
1) A. Chwaleba, M. Poniński, A. Siedlecki, „Metrologia elektryczna”, wyd. IV uaktualnione, WNT, 1996r.;
2) J. Dusza, G. Gortat, A. Leśniewski, „Podstawy miernictwa”, Ofic. Wyd. Politechniki Warszawskiej, 1998 r.;
3) A. Jellonek, Z. Karkowski, „Miernictwo radiotechniczne", WNT, 1972 r.;
4) G. J. Mirski, "Miernictwo elektroniczne", WkiŁ, 1973 r.;
5) B. M. Oliver, J. M. Cage, "Pomiary i przyrządy elektroniczne", WKiŁ, 1978 r.;
6) J. Parchański, „Miernictwo elektryczne i elektroniczne”, WSiP 1991 r.;
7) J. Rydzewski, „Pomiary oscyloskopowe”, WNT, 1994 r.;
8) M. Stabrowski, "Miernictwo elektryczne: cyfrowa technika pomiarowa",
Ofic. Wyd. Politechniki Warszawskiej, 1994 r.
Rys. 24. Podłączenie kabla do oscyloskopu
C
we
= C
k
+ C
osc
R
we
= R
k
R
osc
C
we
R
we
Oscyloskop
Kabel
kocentryczny
R
os
c
R
k
C
osc
C
k
Głowica
sondy
Końcówka
sondy
Masa
Kabel
koncentryczny
Złącze (np. BNC )
do połączenia sondy
z wejściem oscyloskopu
Rys.23. Przykład sondy pomiarowej do oscyloskopu