8.  Anonim  /  WOŁKI  DUCHOWNE  / 

Kantyczka  Chybińskiego  / 

Kantyczki karmelitańskie (od pocz. do końca XVIII w.), wg KK 

 

1.  Woły  moje,  woły  moje,  wszystkie  wnętrzne  siły,  + 

nie  chodźcie  tam,  nie  chodźcie  tam  kędyście  błądziły.  + 
Trzeba w insze lasy, + z naturą w zapasy. + Woły moje, woły 
moje,  wszystkie  wnętrzne  siły,  +  nie  chodźcie  tam,  nie 
chodźcie tam kędyście błądziły. (...) 

 
2. Woły moje, woły moje, nie chodźcie do dworu, + nie 

uczcie się, nie uczcie się pysznego humoru, + nie chodźcie za 
wrota,  +  gdzie  niemiła  cnota.  +  Woły  moje,  woły  moje,  nie 
chodźcie do dworu, + nie uczcie się, nie uczcie się pysznego 
humoru. (...) 

 
3.  Woły  moje,  woły  moje,  nie  chodźcie  do  kuchnie,  + 

nie chodźcie tam, nie chodźcie tam, gdzie co złego cuchnie, + 
zamykajcie  oczy,  +  bo  tam  złodziej  wskoczy.  +  Woły  moje, 
woły moje, nie chodźcie do kuchnie, + nie chodźcie tam, nie 
chodźcie tam, gdzie co złego cuchnie. (...) 

 
4. Woły moje, woły moje, pójdźcie do stajenki, + gdzie 

Pan Jezus, gdzie Pan Jezus spoczywa maleńki, + nie chodźcie 
do  izby,  +  gdzie  światowe  ciżby.  +  Woły  moje,  woły  moje, 
pójdźcie  do  stajenki,  +  gdzie  Pan  Jezus,  gdzie  Pan  Jezus 
spoczywa maleńki. (...) 

 
5.  Woły  moje,  woły  moje,  wielkaż  to  zapłata +  służyć 

temu, służyć temu, co jest Panem świata, + i nieba całego, + 
rządy  w  rękach  jego.  +  Woły  moje,  woły  moje,  wielkaż  to 
zapłata + służyć temu, służyć temu, co jest Panem świata. (...) 
 
 

22.  Anonim  /  PIEŚŃ  / 

Kantyczka  Chybińskiego  /  Kantyczki 

karmelitańskie (od pocz. do k. XVIII w.), wg KK  

1.  Rozkwitnęła  się  lilija,  +  a  ta  jest  Panna  Maryja.  + 

Zrodziła nam syna, + wesoła nam dzisiaj + nowina.  

2. Anieli w niebie śpiewają, + Boga nam opowiadają, + 

Panno nad pannami + módl się dziś do niego + za nami.  

3.  Apostoli  się  radują,  +  męczennicy  wyśpiewują,  + 

ś

piewa chór panieński, + że się Król narodził + niebieski.  

4.  Gwiazdy  się  z  nieba  spuszczają,  +  wielkie  wesele 

stąd  mają,  +  więc  z  swej  powinności  +  wychwalają  Pana  + 
ś

wiatłości. (...) 

 
23. Teofil Lenartowicz / MIZERNA CICHA / 

wg KN  

1.  Mizerna,  cicha  stajenka  licha  pełna  niebieskiej 

chwały;  +  Oto  leżący,  przed  nami  śpiący,  w  promieniach 
Jezus mały.  

2. Nad nim anieli w locie stanęli i pochyleni klęczą, + 

Z włosy złotemi, z skrzydły białemi, pod malowaną tęczą. 

3.  Wielkie  zdziwienie,  całe  stworzenie,  cały  świat 

orzeźwiony. + Mądrość światłości, Światłość światłości, Bóg 
człowiek tu wcielony. 

4.  I  oto  mnodzy  ludzie  ubodzy,  radzi  oglądać  Pana,  + 

Pełni natchnienia, pewni zbawienia, upadli na kolana. (...) 

5. Hej ludzie prości, Bóg z nami gości, skończony czas 

niedoli.  +  On  daje  siebie,  chwała  na  niebie,  pokój  ludziom 
dobrej woli.