Nowe kierunki w przeróbce osadów

ciekowych.

1. Wst

Z roku na rok wzrasta ilo

ść

osadów

ciekowych na oczyszczalniach

cieków.

Ma to zwi

zek z budow

sieci kanalizacyjnej oraz rozbudow

i budow

wielu

nowych oczyszczalni

cieków. Wg.

ródeł GUS na 31 grudnia 1999r w Polsce

powstało ponad 2200 oczyszczalni

cieków komunalnych obsługuj

cych 19 mln

900 tys. ludno

ci (ok. 48%), w tym w miastach 18 647 ty

. oraz na wsiach 1254

tys. mieszka

ców. Oczyszczono 1 718 240 ty

. m

cieków komunalnych

wytwarzaj

c ponad 359 000 Mg osadu w przeliczeniu na such

mas

osadu [1].

Krajowy Program Gospodarki Osadami przewiduje i

w 2006 roku powstanie

około 460 000 Mg s.m. osadu, a w 2014 roku około 700 000 Mg s.m..
W 2014 roku przewiduje si

dwukrotny przyrost suchej masy osadu w porównaniu

do roku 2000.

2. Charakterystyka osadów

ciekowych.

Ilo

ść

i jako

ść

powstaj

cych na oczyszczalni osadów

ciekowych jest zmienna,

przy czym do głównych czynników powoduj

cych zró

nicowanie ich wła

ciwo

nale

Ŝą

rodzaj

cieków dopływaj

cych na oczyszczalni

wielko

ść

ładunku zanieczyszcze

sposób oczyszczania

cieków i stosowane parametry technologiczne, w tym

szczególnie wiek osadu, obci

ąŜ

enie osadu ładunkiem zanieczyszcze

wyst

powanie osadnika wst

pnego,

sposób przeróbki osadów.

Osady powstaj

ce na oczyszczalni

cieków mo

emy podzieli

na:

osad wst

pny – to zawiesina wytr

cona w osadniku wst

pnym,

osad nadmierny – z procesów biologicznego oczyszczania

cieków czyli

nadmiar osadu czynnego lub błony biologicznej usuwanej w osadnikach
wtórnych,

osad pokoagulacyjny (chemiczny) – z procesów chemicznego oczyszczania

cieków w zale

ci od sposobu i miejsca dawkowania koagulantu, usuwany

jest wspólnie z osadem wst

pnym lub nadmiernym,

osad mieszany – osad wst

pny, nadmierny i pokoagulacyjny.

Nie ma typowych osadów

ciekowych, w ka

dej oczyszczalni powstaj

osady o

odmiennych wła

ciwo

ciach fizyko – chemicznych. Wspóln

cech

wszystkich

osadów

ciekowych jest ich wysokie uwodnienie 99 – 95%, du

a zawarto

ść

zwi

zków organicznych, łatwo

ść

zagniwania, wyst

powanie zwi

zków biogennych

(azot, fosfor), zwi

zków specyficznych, zwi

zków chorobotwórczych (bakterie,

wirusy, grzyby, jaja paso

ytów).

Wyst

puj

ce w osadzie zwi

zki organiczne zale

Ŝą

od rodzaju osadu. W osadzie

wst

pnym i pokoagulacyjnym to przede wszystkim martwa masa organiczna, która

łatwo ulega rozkładowi w warunkach tlenowych i beztlenowych. Osad nadmierny

charakteryzuje si

jednorodn

kłaczkowat

struktur

, w której dominuj

ywe

mikroorganizmy oraz zaabsorbowane martwe cz

stki organiczne i koloidy, które nie

zostały zatrzymane w osadniku wst

pnym. Wraz ze wzrostem wieku osadu udział

martwej masy organicznej w osadzie nadmiernym maleje. Jak ju

wspomniano

osady charakteryzuj

wysokim uwodnieniem. Woda w osadzie wyst

puje w

postaci (rys.1.):

wody wolnej, mi

dzy cz

steczkowej, któr

łatwo oddzieli

od cz

stek osadu w

procesie zag

szczania i filtracji,

woda półzwi

zana – tj. woda wewn

trz kłaczków osadu,

woda kapilarna, zwi

zana w cz

steczkach osadu siłami adhezji i kohezji,

woda zwi

zana fizycznie tj. woda higroskopijna i koloidalna, któr

steczkami osadu wi

ąŜą

siły napi

cia powierzchniowego (bardzo trudna do

oddzielenia),

Wody biologicznie zwi

zanej, która wyst

puje w komórkach mikroorganizmów

lub w formie biokoloidów otaczaj

cych komórki i tworz

ce kłaczki osadu

czynnego.

Podatno

ść

osadów na odwadnianie oraz mo

liwy do uzyskania graniczny stopie

odwodnienia zale

y od proporcji wyst

puj

cych w osadzie poszczególnych rodzajów

wód. Struktura osadu decyduje o uwodnieniu mi

dzycz

steczkowym, za

natura

stek o ilo

ci i stopniu zwi

zania wody biologicznej, adhezyjnej, adsorpcyjnej itp..

Mikroorganizmy wi

ąŜą

bardzo du

e ilo

ci wody, która zostaje uwolniona dopiero po

ich obumarciu. Zró

nicowanie i ilo

ciowe oznaczenie poszczególnych rodzajów

cieczy osadowej jest bardzo trudne i nie zostało dotychczas jednoznacznie
okre

lone. Proces przeróbki osadów składa si

z operacji jednostkowych tworz

cych

g technologiczny dopasowany do sposobu ich ostatecznego zagospodarowania.

Zasadniczym celem przeróbki osadów jest osi

gni

cie nast

puj

cych efektów:

zmniejszenie obj

ci osadów i usuni

cie z nich wody,

stabilizacji osadów (stabilizacja osadów

ciekowych polega na zmniejszeniu

zagniwalno

ci oraz zlikwidowaniu nieprzyjemnych zapachów poprzez

zredukowanie ilo

ci substancji organicznej zawartej w osadzie),

higienizacji osadów (higienizacja obejmuje procesy, w wyniku których
nast

puje usuni

cie z osadu organizmów chorobotwórczych i uzyskanie

produktu bezpiecznego sanitarnie),

przygotowania osadów do ostatecznej formy zagospodarowania.

Optymalny ci

g przeróbki osadów powinien spełnia

nast

puj

ce warunki [1]:

musi odpowiada

wymogom techniczno – technologicznym oczyszczalni,

najta

szym w kosztach inwestycyjnych i eksploatacyjnych,

prostym w obsłudze,

zapewni

bezpiecze

stwo załodze (poprzez stosowanie technologii nie

wymagaj

cej bezpo

redniego kontaktu z osadem oraz zapewnienie

wysokosprawnych systemów wentylacji wyposa

onych w systemy

dezodoryzacji powietrza),

harmonizowa

z otoczeniem poprzez estetyk

rozwi

architektonicznych

oraz ich funkcjonalno

ść

zapewni

koszt przeróbki rosn

cy wolniej od kosztów inflacji,

odpowiada

wymaganiom zasady zrównowa

onego rozwoju,

uwzgl

dnia

liwo

ść

ostatecznego wykorzystania osadów na terenach

przyległych do oczyszczalni.

Powy

sze warunki sprawiaj

e dobór ci

gu operacji jednostkowych nie jest łatwy.

Musi by

oparty na do

wiadczeniach z analizy pracuj

cych układów oraz wynika

wszechstronnej ci

gle poszerzanej wiedzy. Przy projektowaniu technologii przeróbki

osadów warto kierowa

kilkoma podstawowymi zasadami podanymi przez prof.

Oleszkiewicza w poradniku omawiaj

cym współczesn

gospodark

osadami.

Wskazówki te pomagaj

w łatwy sposób uzyska

ej podane optymalne efekty, a

brzmi

nast

puj

co :

nie ma typowych osadów – gdy

prowadzi to do pogorszenia wła

ciwo

osadów (uwalnianie fosfory, zmniejszenie sprawno

ci odwadniania); wyj

tek

stanowi zatrzymanie osadu w zag

szczaczach dla wyprodukowania lotnych

kwasów tłuszczowych (LTK),

nie ł

czy si

osadów – mieszanie osadów wst

pnych i nadmiernych zmniejsza

ich odwadnialno

ść

, ujemnie wpływa na proces stabilizacji beztlenowej (osad

nadmierny

le fermentuje ze wzgl

du na obecno

ść

flory bakteryjnej

przystosowanej do warunków tlenowych, zmniejszaj

c ilo

ść

produkowanego

metanu),

nie zawraca si

osadów – aby nie wprowadza

z powrotem do ci

oczyszczania

cieków zawiesiny, zwi

zków azotu i fosforu,

nale

y dba

o czysto

ść

osadów – chodzi tutaj o zabezpieczenie urz

dze

przed uszkodzeniami i zatykaniem spowodowanym przez piasek,

wir, kapsle,

tłuszcze oraz szczególnie przez szmaty i włosy; nale

y równie

zabezpieczy

przerabiane osady przed wtórnym zaka

eniem przez organizmy

chorobotwórcze.

Kieruj

c si

podanymi wy

ej zasadami mo

na zaprojektowa

nowoczesny i

skuteczny ci

g przeróbki osadów, który w du

ych oczyszczalniach

cieków składa

z elementów uło

onych w nast

puj

cej kolejno

ci:

zag

szczanie osadów – prowadzone osobno dla osadów wst

pnych i

nadmiernych,

stabilizacja biologiczna osadów zag

szczonych,

zmniejszenie obj

ci osadów przez ich odwadnianie i suszenie,

ostateczne unieszkodliwianie osadów.

W ostatnich latach coraz wi

cej uwagi po

ca si

metodom ograniczaj

cym ilo

ść

osadów wyprowadzanych z oczyszczalni

cieków do

rodowiska oraz

zwi

kszaj

cych efektywno

ść

znanych i stosowanych od dawna metod przeróbki

osadów. Do nowych rozwi

nale

y zaliczy

; dezintegracj

osadu, ozonowanie

osadu nadmiernego oraz suszenie.

3.1. Procesy słu

Ŝą

ce zmniejszeniu obj

ci osadów.

Zmniejszenie obj

ci osadów

ciekowych nale

y do podstawowych zada

przeróbki osadów. Polega ono na obni

eniu zawarto

ci wody w osadzie, a realizowane jest w

procesach zag

szczania, odwadniania i suszenia.

Na rys.2. została przedstawiona zmiana obj

ci osadów przy zmniejszaniu ich uwodnienia.

Nale

y tutaj zwróci

uwag

jak obni

enie uwodnienia powoduje zmniejszenie obj

całkowitej osadu. Fakt ten zmusza projektanta do zwrócenia szczególnej uwagi na procesy
zag

szczania i odwadniania, gdy

wła

nie te procesy i ich skuteczno

ść

dzie mie

powa

ne skutki ekonomiczne.

Zanim jednak osady zostan

poddane wymienionym procesom, musz

odpowiednio

przygotowane przez szereg zabiegów okre

lanych mianem kondycjonowania. Ich celem jest

zmiana wła

ciwo

ci osadu pozwalaj

ca na szybsze i bardziej skuteczne usuni

cie z niego

wody. Daje to w efekcie uwolnienie cz

ęś

ci wody zwi

zanej, obni

c w ten sposób całkowity

nakład energii potrzebnej do jej usuni

cia.

Uzyskanie zadowalaj

cego efektu zag

szczania osadu nadmiernego wymaga zastosowania

urz

dze

mechanicznych. Wła

ciwo

ci fizyczne osadu nadmiernego, uwalnianie si

z osadu

azotu uniemo

liwia grawitacyjne jego zag

szczanie. Natomiast zag

szczanie mechaniczne

musi by

wspomagane flokulacj

osadu przy u

yciu polielektrolitów. Struktura przestrzenna

steczki polielektrolitu powoduje przyci

ganie i ł

czenie drobnych cz

stek osadu

nadmiernego tworz

c du

e, nawet kilkucentymetrowe kłaczki o strukturze posiadaj

bardzo liczne kanaliki, wytrzymałej na napr

ęŜ

enia, głównie

cinaj

ce, powstaj

ce w trakcie

zag

szczania, co powoduje zamkni

cie w kłaczku osadu du

ej ilo

ci wody.

Do mechanicznego zag

szczania osadów stosuje si

zag

szczacze sitowo – ta

mowe,

zag

szczacze sitowo – b

bnowe,

zag

szczacze flotacyjne,

wirówki zag

szczaj

ce,

zag

szczacze

rubowe.

Niezale

nie od rozwi

konstrukcyjnych zag

szczacza, cało

ść

instalacji składa si

zag

szczacza, urz

dzenia do roztwarzania i dozowania polielektrolitu, pompy tłocz

cej osad

do zag

szczacza, urz

dzenia do mieszania osadu z polielektrolitem (reaktory szybkiego i

wolnego mieszania), pompy osadu zag

szczonego, wanny do odbioru filtratu (filtrat mo

wykorzystany jako woda technologiczna) oraz urz

dzenia automatyki i sterowania.

Główne korzy

ci wynikaj

ce ze stosowania mechanicznego zag

szczania osadów to:

obci

ąŜ

enie hydrauliczne ci

gu przeróbki osadu,

zmniejszenie obj

ci osadu w ZKF-ach i komorach stabilizacji osadu,

oszcz

dno

ci energetyczne na ogrzewaniu komór fermentacyjnych,

uzyskanie wi

kszej produkcji biogazu,

zmniejszenie ilo

ci odcieków podczas odwadniania osadu – redukcja

wtórnego obci

ąŜ

enia ci

gu oczyszczania

cieków zwi

zkami biogennymi,

Koncentracja suchej masy w osadzie nadmiernym zag

szczonym mo

e wynosi

, w

zale

ci od zastosowanego urz

dzenia i polielektrolitu od 3 do 8% s.m.. Stopie

rozdziału faz jest znacznie wy

szy w urz

dzeniach posiadaj

cych przegrod

filtracyjn

. Ko

cowy efekt zag

szczania i stopie

rozdziału faz przy zag

szczaniu

mechanicznym tego samego rodzaju osadu, praktycznie nie zale

y od jako

produkowanego osadu, czyli jest niezale

ny od zaburze

w pracy ci

oczyszczania

cieków (np. puchni

cia osadu czynnego). Znacznemu wzrostowi

indeksu osadu nie musi towarzyszy

pogorszenie jako

ci odcieku, ani zmniejszenie

koncentracji suchej masy w osadzie zag

szczonym, je

eli odpowiednio skoryguje si

dawk

polimeru i parametry ruchowe urz

dzenia. Graniczna warto

ść

uwodnienia,

przy której osad zmienia swoj

konsystencj

płynn

na półpłynn

(charakterystyczn

dla osadów zag

szczonych) uzale

niona jest od wła

ciwo

ci osadów takich jak:

proporcje mi

dzy wod

woln

, a wod

zwi

zan

w osadzie,

wielko

ść

i budowa cz

stek osadu,

udział w suchej masie zwi

zków organicznych i mineralnych,

ęŜ

enie polielektrolitu,

pH osadu.

Wysokie zag

szczenie osadu nadmiernego, do st

ęŜ

enia powy

ej 4,5%, wpływa

niekorzystnie na własno

ci reologiczne osadu powoduj

trudno

ci w transporcie hydraulicznym – wzrost oporów przepływu osadu,

sze nakłady energetyczne na pompowanie osadów oraz wi

ksze zu

ycie

urz

dze

niepełne wymieszanie osadu w komorach stabilizacji utrudniaj

ce rozkład w

procesach stabilizacji du

ych i zbitych flokuł osadu – w efekcie mniejsza

wydajno

ść

procesu stabilizacji.

Stosowanie mechanicznego zag

szczania osadu nadmiernego jako procesu

celowego przed stabilizacj

posiada zatem aspekty niekorzystne, których jednak

na unikn

ąć

stosuj

c kolejne procesy obróbki osadów takie jak homogenizacja i

dezintegracja.

Rys. 3. Osad nadmierny zag

szczony mechanicznie – wygl

d osadu i zdj

cie

mikroskopowe.

1.2. Dezintegracja mechaniczna – homogenizacja osadu zag

szczonego.

Zmiana struktury oraz wła

ciwo

ci fizycznych osadu zag

szczonego

mechanicznie mo

liwa jest dzi

ki zastosowaniu homogenizacji. Zadaniem procesu

homogenizacji osadu nadmiernego jest zniszczenie struktury kłaczkowatej osadu
zag

szczonego, uwolnienie wody z mikroporów oraz uszkodzenie zooglealnych

skupisk mikroorganizmów, a tak

e uzyskanie efektu upłynnienia osadu.

Homogenizacja polega na wytworzeniu jednolitej i trwałej mieszaniny z nie
mieszaj

cych si

ze sob

w normalnych warunkach składników. Proces

homogenizacji mechanicznej realizowany jest dzi

ki wykorzystaniu zjawisk

fizycznych wyst

puj

cych podczas szybkoobrotowego mieszania cieczy w zbiorniku

przepływowym ze swobodnym zwierciadłem i grawitacyjnym przepływem osadu.
Homogenizacja realizowana jest mechanicznie z wykorzystaniem mieszadeł
szybkoobrotowych o specjalnie ukształtowanych wirnikach tn

cych. Kształt wirnika

oraz du

a pr

dko

ść

obrotowa

migła powoduje wytworzenie ogromnych sił

cinaj

cych, nagłych zmian ci

nienia oraz miejscowo powstawania zjawiska

kawitacji, co daje efekt dezintegracji osadu. Uszkodzenie skupisk zooglealnych
powoduje zniszczenie warstwy ochronnej i w efekcie szybsze obumieranie
mikroorganizmów w komorze stabilizacji. Powstała martwa masa organiczna staje
si

substratem podlegaj

cym rozkładowi w procesie fermentacji. Woda wcze

niej

półzwi

zana fizycznie staje si

wod

woln

. Obumieranie mikroorganizmów

powoduje równoczesne uwolnienie wody zwi

zanej biologicznie w komórkach i

biokoloidach. Osad nadmierny poddany homogenizacji charakteryzuje si

szym

stopniem redukcji masy organicznej oraz wi

ksz

produkcj

biogazu w procesie

fermentacji.

Rys.4. Osad nadmierny zag

szczony i homogenizowany – wygl

d osadu oraz

zdj

cie mikroskopowe.

Efekt rozbicia struktury kłaczkowej zag

szczonego osadu nadmiernego

przedstawiaj

tak

e zdj

cia mikroskopowe na rys.5.

Rys.5a.

Rys. 5b. Zdj

cia mikroskopowe osadu nadmiernego zag

szczonego

homogenizowanego.

Proces homogenizacji osadu proponuje si

jako istotny element ci

gu zag

szczania

osadu. Urz

dzenie do homogenizacji osadu powinno by

zainstalowane

bezpo

rednio za zag

szczaczem mechanicznym. Pozwala to na lepsz

prac

pomp

(oszcz

dno

ci energetyczne), wymienników cieplnych i pełne wymieszanie ZKF-ów.

Technologia wykorzystania homogenizacji z zastosowaniem wirników tn

cych w

zbiorniku z przepływem grawitacyjnym została z powodzeniem zastosowana w skali
technicznej.

1.3. Dezintegracja mechaniczna II st. – ultrad

kowa homogenizacja osadu

nadmiernego przed procesem fermentacji metanowej.

Beztlenowy rozkład osadu jest limitowany zwłaszcza szybko

i efektywno

pierwszej – hydrolitycznej fazy fermentacji. Intensyfikacj

tej fazy mo

na uzyska

wyniku dezintegracji ultrad

kowej osadu czynnego, której zadaniem jest nie tylko

rozdrobnienie fazy stałej osadu, ale równie

zniszczenie błon komórkowych

mikroorganizmów i uwolnienie do cieczy osadowej zawartych w nich substratów i
enzymów istotnych dla dalszego biochemicznego rozkładu zwi

zków organicznych

przez bakterie fazy kwa

nej i metanowej. Efekt ten zwany sonoliz

powoduje wzrost

ęŜ

enia tych substancji w postaci rozpuszczonej, wyra

cy si

wzrostem ChZT

cieczy osadowej, a tym samym popraw

podatno

ci osadów

ciekowych na

biodegradacj

Do dezintegracji osadów stosowane s

ultrad

ki o niskiej cz

stotliwo

ci w

zakresie 16 – 50 kHz i du

ej mocy, mog

ce wywoła

kawitacj

ultrad

kow

cieczy osadowej. Gwałtowna implozja pulsuj

cych p

cherzyków kawitacyjnych

cherzyki parowe lub parowo-gazowe) jest

ródłem ogromnego, lokalnego wzrostu

nienia i temperatury, skutkiem których w obszarze tkz. czynnego oddziaływania

pola zachodzi szereg procesów natury fizykochemicznej i biochemicznej.

Ozonowanie osadu nadmiernego.

Do kolejnych nowych technik pozwalaj

cych na redukcj

ilo

ci powstaj

cych w

procesie oczyszczania

cieków osadów nadmiernych jest ozonowanie. Ozon to silny

utleniacz, który powszechnie stosowany jest w procesach dezynfekcji wody i
powoduj

cy rozpad komórek. Ozon ze składnikami osadu nadmiernego reaguje w

dwojaki sposób; bezpo

redni i po

redni. Obydwie reakcje wyst

puj

jednocze

nie.

Podczas ozonowania wi

kszo

ść

mikroorganizmów osadu czynnego zostaje zabita

(niszczenia błon komórkowych) i przekształcona do rozpuszczalnych zwi

zków

organicznych podatnych na rozkład biologiczny w procesach stabilizacji. Z bada

przeprowadzonych przez Yo Liu [15] wynika,

e pocz

tkowe zu

ycie ozonu przez

osad jest bardzo wysokie i wynosi 0,3 g O

/g suchej masy organicznej. Wraz ze

wzrostem zu

ycia ozonu ro

nie podatno

ść

na rozkład biologiczny. Stosunek

rozpuszczonego ChZT/ChZT cz

steczkowego ro

nie proporcjonalnie do stopnia

rozpuszczalno

ci osadu. Wraz ze wzrostem czasu ozonowania rosn

cy stopie

rozpuszczalno

ci osadu spada, co oznacza,

e rozpuszczone zwi

zki organiczne

zostaj

utlenione szybciej ni

trudnoutleniaj

ce si

zwi

zki jak lipidy. W procesie

ozonowania zaobserwowano wzrost rozpuszczonego PO

– P., ilo

ść

rozpuszczonego

fosforu ro

nie proporcjonalnie do rozpuszczonego ChZT. Stopie

biologicznego

rozkładu suchej masy organicznej w procesie fermentacji beztlenowej dla osadu
nadmiernego wst

pnie ozonowanego wzrasta z 11% do 37%. Wzrasta równie

podatno

ść

osadów przefermentowanych na odwadnianie. Proces ozonowania

na stosowa

przed stabilizacj

na ci

gu osadu nadmiernego, jak równie

osadzie recyrkulowanym w przypadku stosowania tkz. stabilizacji symultanicznej.
Stosowanie ozonowania osadu recyrkulowanego ogranicza przyrost osadu
nadmiernego. Somoliza komórek przebiega intensywniej w osadzie, w którym
energia ultrad

kowa nie jest marnowana na dyspergowanie kłaczków osadu i

wzrasta ze stopniem ich rozdrobnienia. Dlatego korzystne jest stosowanie
rozwi

zania dwustopniowej dezintegracji mechanicznej tj. homogenizacji i

dezintegracji ultrad

kowej. Zaznaczy

tu jednak nale

y, i

dy z tych procesów

zastosowany osobno równie

w wyra

nym stopniu poprawi biodegradacj

osadu i

zwi

kszy efekt wydzielania biogazu. Prezentowane w literaturze naukowo –

technicznej i obserwowane w skali technicznej wyniki potwierdzaj

popraw

przebiegu i zwi

kszenie efektywno

ci procesów przeróbki osadów dzi

zastosowaniu ka

dego rodzaju wst

pnej dezintegracji osadu, jednak

e rozwi

zania

hybrydowe s

zawsze bardziej efektywne. Na podstawie bada

ró

nych metod

dezintegracji mechanicznej w skali laboratoryjnej, pilotowej i technicznej wykazano,

e dla uzyskania minimalnego efektu wymagane jest wydatkowanie energii na

poziomie około 10

– 10

kJ na kilogram doprowadzonej suchej masy osadu. Wysoki

stopie

dezintegracji wymaga energii z przedziału 10

– 10

kJ/kg s.m..

Korzy

ci wynikaj

ce z zastosowania dodatkowej obróbki osadu nadmiernego

przed fermentacj

Dodatkowa obróbka osadów

ciekowych to opisane powy

ej procesy homogenizacji,

dezintegracji ultrad

kowej i ozonowania, których zastosowanie przed fermentacj

intensyfikuje biochemiczny rozkład osadu i usprawnia prac

wydzielonych komór

fermentacji, czego efektem s

korzy

ci wynikaj

ce z:

a) wy

szej produkcji biogazu,

b) wy

szego stopnia mineralizacji osadu,

c) poprawy własno

ci reologicznych dla transportu hydraulicznego,

d) skrócenie czasu fermentacji.

Ad a) Zwi

kszenie produkcji biogazu, które mo

e osi

ąć

poziom nawet 50%

oznacza popraw

bilansu energetycznego komory, a tak

e całej oczyszczalni

cieków (je

li obiekt posiada agregaty pr

dotwórcze, kotły na biogaz, suszarnie na

biogaz itp.).