System segregacji odpadów 

z podziałem na „suche” i „mokre” 

 

 

Jesteśmy  leniwi.  Dlatego  nie  łatwo  jest  namówić  nas  Polaków  do  dzielenia 

odpadów domowych na wiele różnych kategorii i wynoszenie ich osobno do kolorowych 
pojemników;  czterech  ,  pięciu  a  nawet  sześciu  rodzajów  (szkło  bezbarwne  i  szkło 
kolorowe, makulatura, plastik i puszki metalowe, biomasa, tekstylia np. w kontenerach 
PCK).  
 

Niektóre  samorządy  (np.  Związek  Gmin  „Czyste  Miasto  Czysta  Gmina”  z  Kalisza, 

Miasta  Rzeszów  i  Lublin)  by  usprawnić  zbiórkę  i  przekonać  mieszkańców  do 
proekologicznych  zachowań  oraz  w  pełni  wykorzystać  linie  do  segregacji  i 
doczyszczania posegregowanych odpadów wprowadzają selektywną zbiórkę odpadów z 
podziałem na „suche” i „mokre”. 
 

Do  pojemnika  na  „mokre”  należy  wrzucać:  bioodpady,  odpady  kuchenne,  liście  

i  skoszoną  trawę,  zeschnięte  kwiaty  i  rośliny  doniczkowe,  również  opakowania  mocno 
zabrudzone a nie można ich zakwalifikować do kategorii „suche”. 
 

Do  pojemnika  na  „suche”  należy  wrzucać  wszelkie  opakowania  z    papieru  i 

tektury, opakowania, pudełka i butelki plastikowe, reklamówki, folie, puszki aluminiowe 
i z metali żelaznych, pojemniki po produktach mlecznych, kartony po napojach, gazety, 
magazyny, tekstylia, opakowania drewniane.  

 

Co robić z opakowaniami ze szkła? 
 

Na ogół pojemnikowi na suche towarzysza dwa pojemniki na szkło – bezbarwne  

i  kolorowe.  Szkło  na  liniach  do  segregacji  odpadów  często  się  tłucze  i  może  utrudniać 
prace pracujących ludzi lub nawet ich kaleczyć.  
 

Systemowi  „suche”    „mokre”  powinien  towarzyszyć  system  zbiórki  domowych 

odpadów  Niebezpiecznych  takich  jak  baterie,  lekarstwa,  świetlówki,  złom 
elektroniczny  
i elektryczny, farby i lakiery, środki ochrony roślin.