QPrint

1. Okresowe przeglądy techniczne budynków i urządzeń.

Podstawy prawne:

Obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub
zarządcę kontroli:

1) okresowej, co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu
technicznego:

a)  elementów  budynku,  budowli  i  instalacji  narażonych  na  szkodliwe  wpływy
atmosferyczne  i  niszczące  działania  czynników  występujących  podczas  użytkowania
obiektu,
b) instalacji i urządzeń służących ochronie środowiska,
c) instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i
wentylacyjnych);

2)  okresowej,  co  najmniej  raz  na  5  lat,  polegającej  na  sprawdzeniu  stanu
technicznego  i  przydatności  do  użytkowania  obiektu  budowlanego,  estetyki  obiektu
budowlanego  oraz  jego  otoczenia;  kontrolą  tą  powinno  być  objęte  również  badanie
instalacji  elektrycznej  i  piorunochronnej  w  zakresie  stanu  sprawności  połączeń,
osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, oporności izolacji przewodów
oraz uziemień instalacji i aparatów;

3)  okresowej  w  zakresie,  o  którym  mowa  w  pkt  1,  co  najmniej  dwa  razy  w  roku,  w
terminach  do  31  maja  oraz  do  30  listopada,  w  przypadku  budynków  o  powierzchni
zabudowy  przekraczającej  2  000  m

oraz innych obiektów budowlanych o

powierzchni dachu przekraczającej 1 000 m

; osoba dokonująca kontroli jest

obowiązana bezzwłocznie pisemnie zawiadomić właściwy organ o przeprowadzonej
kontroli;

4) bezpiecznego użytkowania obiektu każdorazowo w przypadku wystąpienia
okoliczności, o których mowa w art. 61 pkt 2;

5) okresowej, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego kotłów, z
uwzględnieniem efektywności energetycznej kotłów oraz ich wielkości do potrzeb
użytkowych:

a) co najmniej raz na 2 lata - opalanych nieodnawialnym paliwem ciekłym lub
stałym o efektywnej nominalnej wydajności ponad 100 kW,
b) co najmniej raz na 4 lata - opalanych nieodnawialnym paliwem ciekłym lub
stałym o efektywnej nominalnej wydajności 20 kW do 100 kW oraz kotłów
opalanych gazem;

6) okresowej, co najmniej raz na 5 lat, polegającej na ocenie efektywności
energetycznej zastosowanych urządzeń chłodniczych w systemach klimatyzacji, ich
wielkości w stosunku do wymagań użytkowych o mocy chłodniczej nominalnej
większej niż 12 kW.

1a. W trakcie kontroli, o której mowa w ust. 1, należy dokonać sprawdzenia
wykonania zaleceń z poprzedniej kontroli.

1b.[58]  Instalacje  ogrzewcze  z  kotłami  o  efektywnej  nominalnej  wydajności  powyżej
20  kW  użytkowanymi  co  najmniej  15  lat,  licząc  od  daty  zamieszczonej  na  tabliczce
znamionowej  kotła,  powinny  być  poddane  przez  właściciela  lub  zarządcę  obiektu
budowlanego jednorazowej kontroli obejmującej ocenę efektywności energetycznej i
doboru  wielkości  kotła,  a  także  ocenę  parametrów  instalacji  oraz  dostosowania  do
funkcji,  jaką  ma  ona  spełniać.  Kontrolę  tę  przeprowadza  się  w  roku  następnym  po
roku, w którym upłynęło 15 lat użytkowania kotła, a kontrolę kotłów, które z dniem
31  grudnia  2009  r.  użytkowane  są  już  ponad  15  lat,  przeprowadza  się  do  dnia  31
grudnia 2010 r.

2. Obowiązek kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, nie obejmuje właścicieli i
zarządców:

1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych;
2) obiektów budowlanych:

a) budownictwa zagrodowego i letniskowego,
b) wymienionych w art. 29 ust. 1.

Książka obiektu budowlanego (KOB)

Zgodnie z art. 64. 1, ustawy Prawo Budowlane właściciel lub zarządca obiektu jest

obowiązany  prowadzić  dla  każdego  budynku  oraz  obiektu  budowlanego  nie  będącego
budynkiem,  książkę  obiektu  budowlanego,  stanowiącą  dokument  przeznaczony  do  zapisów
dotyczących  przeprowadzanych  badań  i  kontroli  stanu  technicznego,  remontów  i
przebudowy, w okresie użytkowania obiektu budowlanego. Z obowiązku prowadzenia książki
obiektu  budowlanego  zwolnieni  są  jedynie  właściciele  i  zarządcy  budynków  mieszkalnych
jednorodzinnych,  obiektów  budowlanych  budownictwa  zagrodowego  i  letniskowego  oraz
obiektów  wymienionych  w  art.  29  ust.  1  ustawy  Prawo  Budowlane  tzn.  obiektów,  których
budowa nie wymaga pozwolenia na budowę. bożna przyjąć że książki obiektu budowlanego
należy  prowadzić  dla  wszystkich  obiektów  budowlanych,  dla  których  istnieje  obowiązek
uzyskania  pozwolenia  na  użytkowanie.  Obowiązek  ten  dotyczy  również  obiektów
istniejących,  niezależnie  od  daty  wzniesienia,  dla  których  dotychczas  nie  była  prowadzona
książka  obiektu  budowlanego.  Gdy  dla  obiektu  jest  już  prowadzona  książka  obiektu
budowlanego,  ale  w  sposób  odmienny  jak  określono  w  rozporządzeniu,  wskazana  jest
zmiana  formy  prowadzenia  po  wypełnieniu  aktualnie  prowadzonego  tomu.  Istniejącą
książkę, jako ważny dokument należy dołączyć do wymaganej dokumentacji obiektu.

Nowa książka powinna swoją numeracją nawiązywać do poprzednio prowadzonych. Nie

wolno niszczyć dotychczas prowadzonych książek, ponieważ stanowią one istotny dokument
świadczący o historii obiektu. Książki obiektu budowlanego nie trzeba rejestrować przez
organ nadzoru budowlanego, ponieważ stanowią one dokument należący do właściciela
obiektu.

Wzór książki obiektu budowlanego i sposób jej prowadzenia określił binister

Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie książki obiektu
budowlanego (Dz. U. Nr 120, poz. 1134).

Książka powinna być założona w dniu przekazania obiektu budowlanego, do

użytkowania i systematycznie prowadzona przez okres jego użytkowania aż do rozbiórki
obiekt.

Wpis do książki powinien zawierać dane identyfikujące dokument, będący przedmiotem

wpisu, określać ważne ustalenia w nim zawarte oraz dane identyfikujące osobę, która

dokument  wystawiła  oraz  cechować  się  jednoznacznością  i  zwięzłością.  Wpisy  w  książce
powinny  być  wykonywane  starannie,  a  przede  wszystkim  czytelnie.  Wpisów,  dokonuje
właściciel  lub  zarządca  obiektu  albo  osoba  upoważniona  przez  właściciela  lub  zarządcę.
Sprostowania  błędów  we  wpisach  dokonuje  się  przez  przekreślenie  wyrazów  pojedynczą
linią  oraz  umieszczenie  daty  i  podpisu  osoby  dokonującej  zmiany.  Błędnych  wpisów  nie
wolno zamalowywać, wydrapywać lub zaklejać.

Książka obiektu budowlanego powinna być przechowywana przez właściciela, zarządcę

lub użytkownika obiektu.

2. Uprawnienia w zakresie przeprowadzanych przeglądów.

Kto jest uprawniony do dokonywania kontroli?

Kontrolę  stanu  technicznego  obiektów  budowlanych  (poza  kontrolami  instalacji
elektrycznych,  piorunochronnych,  gazowych  i  urządzeń  chłodniczych  –  w  pewnej  mierze  –
przewodów kominowych, a także jednorazową kontrolą instalacji grzewczej z kotłem), mogą
przeprowadzać  wyłącznie  osoby  posiadające  uprawnienia  budowlane  w  odpowiedniej
specjalności i odpowiednim zakresie.
W zależności od przedmiotu okresowej kontroli, upoważnioną do jej dokonania będzie więc
osoba,  która  dysponuje  uprawnieniami  do  projektowania  lub  kierowania  robotami
budowlanymi  w  specjalności  konstrukcyjno  –  budowlanej,  bądź  uprawnieniami  do
projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności instalacyjnej w zakresie
sieci,  instalacji  i  urządzeń  cieplnych,  wentylacyjnych,  gazowych,  wodociągowych  i
kanalizacyjnych,  a  także  uprawnieniami  budowlanymi  do  projektowania  lub  kierowania
robotami  budowlanymi  w  specjalności  instalacyjnej  w  zakresie  sieci,  instalacji  i  urządzeń
elektrycznych  elektroenergetycznych  w  zależności  od  zakresu  posiadanych  uprawnień.

Wykaz  wszystkich  specjalności  i  specjalizacji  techniczno-budowlanych  wyodrębnionych  w
specjalnościach  budowlanych  określa  rozporządzenie  binistra  Transportu  i  Budownictwa  z
dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.
U. Nr 83, poz. 578).

Art. 104 ustawy - Prawo budowlane deklaruje poszanowanie praw nabytych, stwierdzając, że
nie  ulega  zmianie  zakres  uprawnień  budowlanych  nabytych  pod  rządami  poprzednio
obowiązujących przepisów. Zatem uprawnionymi do dokonywania okresowych kontroli będą
również  osoby,  które  nabyły  wymagane  kwalifikacje  przed  wejściem  w  życie  obecnie
obowiązującej ustawy – Prawo budowlane.

Posiadanie  wyłącznie  uprawnień  w  specjalności  konstrukcyjno  -  budowlanej  nie  będzie
upoważniało  do  przeprowadzania  okresowej  kontroli  wszystkich  elementów  budynku
wymienionych  w  art.  62  ust.  1  ustawy  –  Prawo  budowlane.  Decyzja  o  nadaniu  uprawnień
budowlanych  lub  o  stwierdzeniu  posiadania  przygotowania  zawodowego  do  pełnienia
samodzielnych  funkcji  technicznych  w  budownictwie  określa  każdorazowo  zakres  prac
projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana
osoba. Zatem, zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o
ich nadaniu. Obecnie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach
zawodowych  architektów,  inżynierów  budownictwa  oraz  urbanistów  (Dz.  U.  z  2001  r.  Nr  5,
poz.  42  z  późn.  zm.),  w  sprawie  tej  należy  zwracać  się  do  właściwej  izby  samorządu

zawodowego.

Osoby  uprawnione  do  dokonywania  kontroli  okresowych  instalacji  elektrycznych,
piorunochronnych i gazowych i urządzeń chłodniczych.

Osoby  uprawnione  do  dokonywania  kontroli  okresowych  instalacji  elektrycznych,
piorunochronnych i gazowych i urządzeń chłodniczych (o których mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1
lit. c, pkt 2 i pkt 6 ustawy - Prawo budowlane)

Kontrolę  stanu  technicznego  instalacji  elektrycznych,  piorunochronnych  i  gazowych  mogą
przeprowadzać  osoby  posiadające  kwalifikacje  wymagane  przy  wykonywaniu  dozoru  nad
eksploatacją  urządzeń,  instalacji  oraz  sieci  energetycznych  i  gazowych,  tzn.  świadectwa
kwalifikacyjne  wymagane  przy  wykonywaniu  dozoru  nad  eksploatacją  urządzeń,  instalacji
oraz  sieci  energetycznych  i  gazowych,  o  których  mowa  w  §  5  ust.  1  pkt  2  rozporządzenia
binistra  Gospodarki,  Pracy  i  Polityki  Społecznej  z  dnia  28  kwietnia  2003  r.  w  sprawie
szczegółowych  zasad  stwierdzania  posiadania  kwalifikacji  przez  osoby  zajmujące  się
eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 z późn. zm.).
Do  przeprowadzania  takich  kontroli  upoważnione  są  więc  jedynie  osoby  posiadające
uprawnienia wynikające z przepisów o dozorze technicznym i energetyce i bez znaczenia jest
fakt

posiadania

lub

nie

posiadania

przez

nie

uprawnień

budowlanych.

Osoby  uprawnione  do  dokonywania  kontroli  okresowych  przewodów  kominowych

Do  dokonywania  kontroli  stanu  technicznego  przewodów  kominowych  w  użytkowanych
obiektach budowlanych upoważnione są:

•  osoby  posiadające  kwalifikacje  mistrza  w  rzemiośle  kominiarskim  –  w  odniesieniu  do
przewodów  dymowych  oraz  grawitacyjnych  przewodów  spalinowych  i  wentylacyjnych,
• osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności - w odniesieniu do
przewodów  kominowych,  o  których  mowa  w  pkt  1,  oraz  do  kominów  przemysłowych,
kominów  wolno  stojących  oraz  kominów  lub  przewodów  kominowych,  w  których  ciąg
kominowy jest wymuszony pracą urządzeń mechanicznych.

Kontrole  stanu  technicznego  przewodów  kominowych,  obok  kominiarzy,  którzy  kontrolują
przewody dymowe oraz grawitacyjne przewody spalinowe i wentylacyjne, wykazując się przy
tym kwalifikacjami mistrza w zawodzie kominiarskim, mogą więc również wykonywać osoby
posiadające  uprawnienia  budowlane  w  odpowiedniej  specjalności.  Natomiast  wyłącznie
osoby  z  uprawnieniami  budowlanymi  mogą  kontrolować  kominy  przemysłowe,  kominy
wolno  stojące  oraz  kominy  lub  przewody  kominowe,  w  których  ciąg  kominowy  jest
wymuszony pracą urządzeń mechanicznych.

Przez  uprawnienia  budowlane  odpowiednie  do  dokonywania  kontroli  stanu  technicznego
przewodów  kominowych  i  wentylacyjnych,  rozumie  się  uprawnienia,  które  upoważniają  ich
posiadacza  do  projektowania  lub  kierowania  robotami  budowlanymi  w  specjalności
konstrukcyjno  –  budowlanej  oraz  uprawnienia  do  projektowania  lub  kierowania  robotami
budowlanymi  w  specjalności  instalacyjnej  w  zakresie  sieci,  instalacji  i  urządzeń
wodociągowych  i  kanalizacyjnych,  cieplnych,  wentylacyjnych  i  gazowych,  w  zależności  od
zakresu posiadanych uprawnień. Osoby posiadające stosowne uprawnienia w ograniczonym
zakresie,  mogą  przeprowadzać  kontrole  stanu  technicznego  przewodów  kominowych  i
wentylacyjnych tylko w obiektach wchodzących w zakres tych uprawnień.

Kwalifikacje  osób  mogących  dokonywać  przeglądów  okresowych  kotłów  oraz
jednorazowej kontroli instalacji grzewczej z kotłami .

Kontrole  okresowe  stanu  technicznego  kotłów  powinny  być  dokonywane  przez  osoby
posiadające uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej.

Natomiast  do  przeprowadzania  jednorazowej  kontroli  instalacji  grzewczej  z  kotłem
obejmującej  ocenę  efektywności  kotła  upoważnione  są  jedynie  osoby  posiadające
kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz
sieci  energetycznych  i  gazowych,  czyli  posiadające  uprawnienia  wynikające  z  przepisów  o
dozorze technicznym i energetyce.

3. Forma i zakres protokołów kontroli.

Szczegółowy  zakres  kontroli  niektórych  budowli  oraz  obowiązek  przeprowadzania  ich
częściej, niż co roku - oraz w podanych wcześniej zakresach częściej, aniżeli 5 lat - może być
określony  w  przepisach,  na  które  Prawo  budowlane  się  powołuje.  Teraz,  ta  kwestia  jest
zawarta w: zozporządzeniu binistra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia
1999 r. "w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych".

Oto zasady określone w tym rozporządzeniu:

W celu właściwego użytkowania budynku należy przeprowadzić kontrole okresowe. Kontrol
te  powinny  być  przeprowadzane  w  porze  wiosennej.  Osoba  przeprowadzająca  kontrolę
okresową  budynku  powinna  przed  jej  rozpoczęciem  zapoznać  się  z  protokołami  z
poprzednich kontroli, z protokołami odbioru robót remontowych wykonanych w budynku w
okresie  od  poprzedniej  kontroli,  zgłoszeniami  użytkowników  lokali  dotyczącymi  usterek,
wad, uszkodzeń lub zniszczeń elementów budynku.

Protokoły sporządzane w wyniku kontroli okresowych powinny zawierać określenie:

1) stanu technicznego elementów budynku objętych kontrolą,
2) rozmiarów zużycia lub uszkodzenia elementów,
3) zakresu robót remontowych i kolejności ich wykonania,
4)  metod  i  środków  użytkowania  elementów  budynku  narażonych  na  szkodliwe  działanie
wpływów atmosferycznych i niszczące działanie innych czynników,
5)  zakresu  nie  wykonanych  robót  remontowych  zaleconych  do  realizacji  w  protokołach
poprzednich kontroli okresowych.

Do  protokołów,  o  których  mowa  w  wyżej,  w  razie  potrzeby  należy  dołączyć  dokumentację
graficzną wykonaną w toku kontroli.

Niezależnie  od  kontroli  okresowych,  właściciel  budynku  może  przeprowadzać  przeglądy
robocze  mające  na  celu  określenie  stanu  przygotowania  budynku,  urządzeń  i  instalacji  do
użytkowania w okresie zimowym.

Okresowej  kontroli  elementów  budynku,  budowli  i  instalacji  narażonych  na  szkodliwe
wpływy  atmosferyczne i  niszczące  działania czynników  występujących podczas  użytkowania
obiektu,  podlegają  elementy  budynku  narażone  na  szkodliwe  wpływy  atmosferyczne  i

niszczące  działania  czynników  występujących  podczas  użytkowania,  których  uszkodzenia
mogą powodować zagrożenie dla:

1) bezpieczeństwa osób,
2) środowiska,
3) konstrukcji budynku.

W toku kontroli okresowych szczegółowym sprawdzeniem należy objąć stan techniczny:

1)  zewnętrznych  warstw  przegród  zewnętrznych  (warstwa  fakturowa),  elementów  ścian
zewnętrznych (attyki, filary, gzymsy), balustrad, loggii i balkonów,
2) urządzeń zamocowanych do ścian i dachu budynku,
3) elementów odwodnienia budynku oraz obróbek blacharskich,
4) pokryć dachowych,
5) instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej,
6) urządzeń stanowiących zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku,
7) elementów instalacji kanalizacyjnej odprowadzających ścieki z budynku,
8) przejść przyłączy instalacyjnych przez ściany budynku.

Zakresem okresowej kontroli, odbywającej się co najmniej raz na 5 lat, należy objąć również
sprawdzenie  stanu  sprawności  technicznej  i  wartości  użytkowej  elementów  budynku,  o
których mowa wyżej, oraz wszystkie pozostałe elementy budynku, a także estetykę budynku
i jego otoczenia.

4. Prace konserwacyjne.

To ogół czynności zapobiegających usterkom oraz awariom poprzez przeprowadzanie
drobnych prac naprawczych. Dobra gospodarka konserwacyjna znacznie wydłuża okres
eksploatacji obiektu oraz wpływa na wydłużenie czasu jego użytkowania.

5. Sposoby określania potrzeb remontowych.

bETODY WIZUALNE.
Podstawowym  założeniem  grupy  metod  wizualnych  jest  określenie  przez  rzeczoznawcę  %
wskaźników  stopnia  zużycia  technicznego  poszczególnych  elementów  lub  wybranej  grupy
elementów  budynku  oraz  obliczenia  ich  %  udziału  w  zużyciach  całego  obiektu  co  w
konsekwencji prowadzi do ustalenia zużycia całkowitego.

O  metodach  określenia  zużycia  technicznego  budynku  jako  całości  na  podstawie  ustalenia
stopnia zużycia poszczególnych elementach scalonych budynku

bETODY CZASOWE.
Podstawowym założeniem jest przyjęcie zużycia każdego budynku w czasie bez względu na
warunki jego użytkowania.

betody te bazują na 3 parametrach:

-wiek budynku
- przewidywany okres jego trwałości

-sposób utrzymania obiektu

bETODY WSKAŻNIKÓW EKONObICZNYCH.

betoda  ta  uwzględniająca  wartości  zużycia  odwracalnego  i  nieodwracalnego  elementów
budynku przy założeniu ich liniowego zużycia. Zużycie to oblicza się mnożąc wiek efektywny
w % przez koszt odtworzenia danego elementu w stanie nowym oraz zsumowanie wartości
zużycia  odwracalnego  dla  poszczególnych  elementów  budynku.  Wartość  zużycia
nieodwracalnego  pozostałych  elementów  budynku  takich  jak  fundamenty  ściany  nośne,
stropy  jest  obliczane  przy  wykorzystaniu  współczynnika  zależnego  od  wieku  efektywnego
tych  elementów.  Współczynnik  ten  jest  ściśle  związany  z  wyznaczeniem  wieku
ekonomicznego  całego  budynku  oraz  ustaleniem  jego  wieku  efektywnego.  Zużycie  to
obliczane jest na podstawie:

-metoda  kwalifikacji  zużycia  niematerialnego  w  której  określenie  zużycia  niematerialnego
opiera się na wskaźniku wydajności pracy.
- wartość odtworzeniowa ustalona na podstawie tej metody maleje w odwrotnym stosunku
do wzrostu wydajności pracy w branży usług i materiałów budowlanych.

6. Planowanie i realizacja remontów bieżących.

ROZPORZROZPORP
MRORSTRA SPRAW WPWOĘTRZOYCH R AOMRORSTRACJR
z dnia 16 sierpnia 1999 r.
w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych.

Rozdział 3
Remont budynku
§ 7. 1. Dane  zawarte  w  protokołach  kontroli,  o  których  mowa  w  §  4,  powinny  stanowić
podstawę do sporządzenia zestawienia robót remontowych budynku.
2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać podział robót na:
  1)   roboty konserwacyjne,
  2)   naprawy bieżące,
  3)   naprawy główne.
3. Zestawienie napraw bieżących i głównych stanowi podstawę do sporządzenia planu robót
remontowych.
4. Plan  robót  remontowych  powinien  być  sporządzony  z  zachowaniem  pierwszeństwa  dla
robót mających na celu:
  1)   eliminację zagrożenia bezpieczeństwa użytkowników lokali i osób trzecich,
  2)   zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku,
  3)   spełnienie wymagań ochrony środowiska,
  4)   zachowanie zapobiegawczego charakteru remontu.

§ 8. 1. Przy remontach budynku należy zapewnić:
  1)   realizację robót w kolejności wynikającej z opracowanego planu remontów,
  2)   bezpieczeństwo użytkowników i osób trzecich w trakcie prowadzenia robót,
  3)   stosowanie rozwiązań technicznych, materiałowych i technologicznych ograniczających
uciążliwość użytkowania lokali oraz podnoszących walory użytkowe lokali.

2. Wszelkie  zmiany  w  stosunku  do  istniejących  rozwiązań,  dokonywane  w  związku  z
wykonywaniem  robót  remontowych,  nie  powinny  powodować  pogorszenia  stanu
technicznego  i  właściwości  użytkowych  elementów  budynku  oraz  naruszać  interesów
użytkowników lokali lub osób trzecich.

7. Remonty kapitalne.

zemont  to  przywrócenie  wartości  użytkowej  (funkcjonalności,  sprawności  techniczno-
ekonomicznej)  obiektu  (maszyny,  urządzenia,  budynku).  Należy  odróżnić  remont  i  naprawę
(remont  nieplanowy),  która  również  polega  na  przywróceniu  wartości  użytkowej  ale  -
obiektu uszkodzonego. zacjonalna gospodarka remontowa ma za zadanie nie dopuszczać do
uszkodzenia obiektu poprzez stosowanie systemu remontów planowo-zapobiegawczych.
Prace remontowe realizowane są w cyklu remontowym.

zodzaje remontów planowych:
przegląd - międzyremontowe sprawdzanie stanu technicznego, połączone z regulacją,
usuwaniem drobnych usterek,
remont bieżący,
remont średni,
remont kapitalny.

Remont to przedsięwzięcie czasochłonne i zazwyczaj kosztowne. Dlatego wielu inwestorów
woli  podzielić  je  na  etapy  i  rozłożyć  w  czasie.  Ogromną  zaletą  takiej  decyzji  jest  możliwość
finansowania  prac  z  bieżących  środków  bez  potrzeby  ubiegania  się  o  kredyt.  Odstrasza
jednak  stan  permanentnego  rozgrzebania,  bałaganu  i  chaosu  ciągnący  się  kilka  lub
kilkanaście  miesięcy.  Remontowy  serial  trwa  bowiem  przeważnie  o  wieledłużej  niż  jedna
pełnometrażowa inwestycja.

Z drugiej strony łańcuch luźno powiązanych robót remontowych prowadzonych w pewnych
odstępach czasu nie zmusza mieszkańców do czasowego opuszczenia domu wraz z całym
dobytkiem, a może to być konieczne wtedy, gdy zarządzimy remont kapitalny.

zemont  gigant  stwarza  natomiast  okazję  do  dokonania  większych  zmian  w  budynku  i  jego
unowocześnienia.  Pozwoli  na  zastosowanie  bardziej  profesjonalnych  rozwiązań  oraz  na
zaangażowanie  mniejszej  liczby  firm  wykonawczych.  Duże  jednorazowe  zakupy  produktów
mogą także zaowocować korzystnym rabatem w punkcie sprzedaży.

Prowizoryczna naprawa czy konkretna wymiana na nowe

Naprawiać  czy  wymieniać?  To  pytanie,  które  inwestorzy  zadają  z  prawdziwą  trwogą.
Wiadomo,  że  każdy  chciałby  pozbyć  się  problemu  tanim  kosztem.  Istnieje  wiele  metod
pozwalających  odwlec  na  jakiś  czas  poważniejszy  remont  i  poprzestać  na  doraźnych
rozwiązaniach.

Powiedzmy sobie jasno, że wszelkie prowizoryczne naprawy poważnych usterek powinny
być traktowane jako ostateczność. Gdy dach przecieka, okna nie są szczelne, przedziurawiła
się rynna, można to szybko i tanio naprawić, ale przy najbliższej okazji niezbędne będą
wymiany.

Doraźne  naprawy  są  dopuszczalne,  jeśli  chodzi  o  niewielkie  usterki  psujące  efekt  wizualny
lub  niewpływające  zanadto  na  funkcjonalność  –  rysy,  nieduże  odspojenia  tynku,  plamy  na
ścianie,  mała  dziurka  w  posadzce,  niedomykające  się  drzwi.  Choć  prowizorki  bywają
zaskakująco trwałe, działania „oszczędnościowe” mogą przynieść więcej szkody niż pożytku.

Harmonogram remontu, czyli zaawansowana rozpiska kolejności prac remontowych

O ile budowę domu łatwo jest rozplanować, o tyle z planowaniem remontu może być więcej
kłopotu. Remont domu, to często ciąg kilku różnych prac, czasem nietypowych. Znaczna ich
część  to  roboty  rozbiórkowe  i  prace  wykończeniowe,  na  przykład  zrywanie  podłóg  i
układanie nowych, usuwanie tapet i malowanie, ale mogą się także pojawić skomplikowane
prace  renowacyjne  i  konstrukcyjne  –  przestawianie  ścian,  naprawa  więźby  dachowej,
osuszanie  piwnic,  dodawanie  okien,  zabudowa  tarasu,  przestawianie  kominków.  Pół  biedy,
gdy  czeka  nas  tylko  jedno  takie  zadanie.  Wtedy  łatwo  będzie  wszystko  rozplanować.  Przy
remoncie  obejmującym  kilka  etapów  musimy  zrobić  harmonogram,  który  jak  scenariusz
pozwoli na sprawną realizację naszych planów.

Jak  wygląda  harmonogram?  ba  formę  tabelki.  W  pierwszej  rubryce  są  wyszczególnione
wszystkie  przewidziane  prace  remontowe.  Kolejną  stanowi  kalendarz  z  podziałem  na  dni,
tygodnie,  miesiące.  Za  pomocą  kolorowych  pasków  zaznaczamy  w  harmonogramie
rozpoczęcie i zakończenie poszczególnych prac oraz ewentualne terminy zastępcze. Dobrze,
aby  w  kalendarzu  były  zaznaczone  soboty,  niedziele  i  święta.  Jeśli  nie  będą  dniami  pracy,
trzeba je omijać przy wypełnianiu tabeli.

W  harmonogram  powinniśmy  również  wpisać,  kiedy  zamierzamy  wypożyczyć  niezbędny
sprzęt  (dźwig,  rusztowania,  betoniarkę,  młotowiertarkę  pneumatyczną  itp.),  oraz  terminy
dostaw  materiałów.  Dzięki  harmonogramowi  będziemy  mogli  objąć  kontrolą  całe
przedsięwzięcie, zapewnimy ciągłość prac i nie dopuścimy, aby ekipy przeszkadzały sobie lub
zabrakło im niezbędnych produktów.

Jeżeli cały remont ma przeprowadzić jedna firma, to ona powinna sporządzić harmonogram
jako załącznik do umowy. Jeśli będziemy zatrudniać kilka ekip, obowiązek ten spadnie na nas
lub inspektora nadzoru, jeżeli oczywiście zdecydujemy się go zatrudnić.