Untitled

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 1

Index Array

(indeksowanie tablicy)

Obrót elementów lub podzbiór n - wielkości to indeksowanie tablicy. Kiedy przesyłamy tablice

do tej funkcji, funkcja automatycznie zmienia rozmiar aby przekazywać wprowadzenia wskaźnika
dla każdego rozmiaru przesyłanego w zestawie n – wielkościowym. Można także dodawać
dodatkowe elementy lub terminale końcowe podzestawu przez zmienianie rozmiarów funkcji. Panel
połączeniowy pokazuje typ brakujących danych dla tej polimorficznej funkcji. Szczegóły:

n-dimension array – wielkościowa tablica może być każdego typu. Jeśli n –
wielkościowa tablica jest pusta, elementy lub podzestawy zwracają brakującą
wartość określonego typu danych dla zestawu.

indeksowanie 0…n-1(index 0…n-1) musi być numeryczne. Liczba wprowadzeń
wskaźnika odpowiada liczbie wielkości w n – wielkościowym zestawie.

element lub podzestaw jest tego samego typu jak element n (element or

subarray)– wielkościowego zestawu. Właściwie wyciągając element zestawu
możemy wyciągać podzestaw przez odsunięcie lub zwiększenie ilości terminali
końcowych wskaźnika. Przykładowo wyciągając kolumnę 1 z tablicy 2D przez
określenie 1 w tablicy i pozostawiając rząd wskaźników rozwinięcia.

Jeśli umieścimy indeks tablicy 1D i nie przesyłamy do wejściowego terminalu,
funkcja ta wyciągnie pierwszy element zestawu. Jeżeli rozbudujemy węzeł i ma on
więcej niż jeden element lub podzestaw wyjściowy, funkcja wyciągnie pierwszą
liczbę równą liczbie elementu lub podzbioru wyjściowego.

SZCZEGÓŁY

Możemy uniemożliwić indeksowanie w przód poprzez przekazywanie wskaźnika wyprowadzenia.

Jeśli terminal wyjściowy jest uszkodzony, obrysowywany jest czarnym prostokątem. Jeśli jest
poprawny, zostaje zapełniony. Wówczas możemy stale przekazywać lub kontrolować wskaźnik
wejściowy.

Przykładowo jeśli chcemy umieścić indeks w bloku 2D, pierwszy jest otwarty a drugi zamknięty.

Jeśli chcemy umieścić indeks w bloku 2D poprzez kolumnę, możemy zmieniać rozmiar funkcji przez
pokazanie  ostatniego  zestawu  z  wejścia  terminalu.  Jeśli  chcemy  umieścić  indeks  następnego
zestawu  wejściowego,  musi  on  korespondować  ze  zbiorem  wyjściowym.  Jeśli  nie  przesyłamy
żadnego indeksu wejściowym terminalom, pierwszy podzbiór indeksuje rząd 0, drugi rząd 1 itd.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 2

Insert Into Array

(wstaw do tablicy)

Wstawiając element lub podzbiór do wielo wielkościowej tablicy w punkcie, określamy to w

wskaźniku.  Jeśli  wysyłamy  tablicę  do  tej  funkcji,  zmienia  ona  automatycznie  wskaźnik  na
wyświetlaczu dla każdego rozmiaru w zestawie. Jeśli nie wysyłamy  żadnego indeksu wejściowego,
funkcja  dodaje  nowy  element  lub  podzestaw  dla  końcowego  bloku  wielo  wielkościowego.
Szczegóły:

Tabela n-dim – tabela, w której chcemy wstawić element, rząd, kolumnę, stronę i
tak dalej. To wejście może być n-rozmiarem tabeli różnego rodzaju.

Index  0..n-1 – określa miejsce w tabeli, w którym chcemy wstawić element, rząd,
kolumnę,  stronę...  Można  połączyć  tylko  jedno  wejście  indexu.  Na  przykład,  aby
wstawić 1-wymiarową tabelę w czwartym rzędzie 2-wymiarowej tabeli, połącz 3 do
pierwszego  wejścia  indexu,  a  drugie  wejście  indexu  będzie  zablokowane.  Aby
wstawić  tabelę  w  czwartej  kolumnie  2-wymiarowej  tabeli,  połącz  3  z  drugim
wejściem, a wtedy pierwsze wejście będzie zablokowane.

Tabela n lub n-1 dim jest elementem, rzędem, kolumną lub stroną, którą chcemy
wstawić w tabelę określona w tabeli n-dim.

Output array (Dane wyjściowe tabeli) – funkcja tabeli, która przywraca wstawione
elementy, rzędy, kolumny lub strony.

SZCZEGÓŁY

Uwaga – podstawowe rodzaje danych nowego elementu lub tabeli muszą być tego samego

rodzaju, co wejście tabeli
Ta  funkcja  zmienia  rozmiar  tabeli  tylko  o  jeden  rozmiar.  Stąd,  możemy  połączyć  tylko  jedno
wejście. Indeks, który połączymy określa rozmiar, który można wstawić. Na przykład, aby wstawić
rząd  (rzędy),  połącz  indeks  rzędów,  a  gdy  wstawić  chcemy  kolumny,  otwieramy  indeks  (katalog)
kolumn.
Tabela, którą połączymy z tabelą n lub n-1 dim musi być tej samej wielkości lub mniejsza niż ta,
którą  połączyliśmy  z  tabelą  n-dim.  Na  przykład,  nie  można  wstawić  pojedynczego  elementu  w
tabelę  2-wymiarową  i  nie  można  wstawić  pojedynczego  rzędu  (tabeli  1-wymiarowej)  w  tabelę  3-
wymiarową. Jednakże, można wstawić 2-wymiarowa tabelę, która posiada pojedynczy rząd w tabeli
trójwymiarowej. LabVIEW przedłuża ostatecznie tabelę, jeżeli to konieczne.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 3

Array Constant

(stała tablicowa)

Użyj stałej by dostarczyć wartość stałej tablicy do diagramu blokowego.

Zdefiniowanie  typ  stałej  tablicowej  polega  na  zaznaczeniu  jakiejkolwiek  stałej  skalarnej  z  zasobu
funkcji  i  umieszczeniu  jej  wewnątrz  stałej  tablicowej.  Wszystkie  elementy  tablicy  muszą  być  tego
samego  typu.  Użyj  narzędzia  z  Front  Panel)  by  wprowadzić  wartości  dla  każdego  elementu
tablicy. Nie możesz zmieniać wartości stałej tablicowej podczas gdy VI jest uruchomiony.

Array Size

(rozmiar tablicy)

Zwraca liczbę elementów tablicy (array).

Łącznik okna pokazuje standardowe typy danych dla tej polimorficznej funkcji.

array(tablica) może być n-wymiarową tablicą jakiegokolwiek typu.

size(s) (rozmiar) jest 32-bitową liczbą całkowitą, jeżeli array (tablica) jest

jednowymiarowa (1D). Jeżeli array (tablica) jest wielowymiarowa, to otrzymaną wartością
jest tablica 1D w której każdy element jest 32-bitową liczbą całkowitą reprezentującą
numer elementów w odpowiednim wymiarze array (tablicy). Na przykład, jeżeli przesyłasz
tablicę 3D 2x5x3 do array(tablicy), funkcja zwróci trzyelementową tablice zawierającą
[2,5,3].

Array To Cluster

(zmiana tablicy na cluster)

Zamienia tablice 1D na zbiór elementów tego samego typu jak elementy w tablicy. Kliknij prawym
przyciskiem funkcje i wybierz Cluster Size (rozmiar zmiennej typu cluster) z menu skrótów by
określić liczbę elementów w zbiorze.

Standardowo rozmiar clastra wynosi jest dziewięć. Maksymalny rozmiar clastra wynosi 256.

Możesz użyć tej funkcji dla pokazania elementów tego samego typu w panelu frontowym wskaźnika
zbioru lub do sterowania elementami na diagramie blokowym poprzez ich wartości indeksu.

array (tablica) jest jednowymiarową tablicą jakiegokolwiek typu.

Każdy element cluster jest taki sam jak odpowiedni element w array. Porządek

elementów w cluster odpowiada porządkowi elementów w array.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 4

Matrix to Array

(zmiana macierzy na tablicę)

Zamienia macierz elementów na tablicę elementów tego samego typu. Typ danych, które
przesyłasz na wejście Real Matrix ustala polimorficzny przypadek użycia.

From Real Matrix (z macierzy rzeczywistej)

Real Matrix (Macierz Rzeczywista) precyzuje macierz rzeczywistą.

Elementy w Real 2D Array są tego samego typu jak elementy w Real Matrix. Porządek

elementów w Real 2D Array jest taki sam jak porządek elementów w Real Matrix.

From Complex Matrix(z Macierzy Zespolonej)

Complex Matrix – macierz zespolona.

Elementy w Complex 2D Array są tego samego typu jak w Complex Matrix. Porządek

elementów w Complex 2D Array jest taki sam jak porządek elementów w Complex
Matrix.

Sort 1D Array

(sortowanie tablicy)

Sortuje elementy od najmniejszej do największej. J

- array –może być różnego typu

- sorted array - tablica posortowana

Search 1D Array

(przeszukiwanie tablicy)

Funkcja szuka elementów w 1D tablicy zaczynając od początkowego. Ponieważ wyszukiwanie jest
liniowe, nie ma możliwości sortowania przy odwoływaniu się do tej funkcji. Labview automatycznie
kończy wyszukiwanie, jeśli element został znaleziony.

1D – tablica może być różnego typu

element – jest wartością szukającą wejściowej tablicy.

start index –musi być wartością liczbową – wartością domyślna jest 0

index of element –jest indexem jeśli element został znaleziony

Szczegóły

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 5

Nie możesz użyć tej funkcji do znalezienia indeksu wartości nioe będącej elementem tablicy. Dla
przykładu: jełki masz tablice dwóch elementów (0.0 i 1.0) ta funkcja nie znajdzie indeksu wartości
0.5 ponieważ ta wartość nie jest elementem tablicy.

Ta  funkcja  znajduje  jedynie  tekst,  jeśli  element,  który  chcesz  odnaleźć  pasuje  idealnie.  Przykład:
jeśli masz tablicę dwuelementową (Upper Limit i Lower Limit) ta funkcja nie znajdzie indeksu dla
wartości  Limit  ponieważ  Limit  nie  pasuje  idealnie  do  żadnego  z  elementów  tablicy.  W  celu
znalezienia  tekstu  występującego  w  wyrażeniach  tablicy  powinieneś  użyć  funkcji  Match  Regular
Expression.

Array Subset Function (Funkcja Podzbioru Tablicy)

Przywróć część array (tablicy) rozpoczynając od index (indeksu) i zawierając lenght (długość)
elementów.

array (tablica) może być n-wymiarową tablicą każdego typu.

index (wskaźnik) określa pierwszy element ,rząd, kolumnę lub stronę którą należy

zawrzeć w część array (tablicy), którą chcesz przywrócić. Jeśli index (wskaźnik) jest
mniejszy niż 0, funkcje traktują go jako 0. Jeśli index (wskaźnik) jest większy lub
równy rozmiarowi matrycy, funkcja przywraca pustą tablicę.

lenght (długość) określa ile elementów, rzędów, kolumn lub stron trzeba zawrzeć w

części array (tablicy) którą chcesz przywrócić. Jeśli index (wskaźnik) dodany do
length (długości) jest większy niż rozmiar tablicy funkcja przywraca tylko tyle danych
ile jest dostępnych. Wartość domyślna to długość od index (wskaźnika) do końca
array (tablicy).

index (wskaźnik) określa pierwszy element, rząd, kolumnę lub stronę którą należy

zawrzeć w części array (tablicy), którą chcesz przywrócić. Jeśli index (wskaźnik) jest
mniejszy niż 0 funkcja traktuje go jako 0. Jeśli index (wskaźnik) jest większy lub
równy rozmiarowi tablicy, funkcja przywraca pustą tablicę.

lenght (długość) określa ile elementów, rzędów, kolumn lub stron trzeba zawrzeć w

subarray (podtablica) jest tego samego typu jak array (tablica).

SZCZEGÓŁY

Kiedy podłączasz tablicę do funkcji, funkcja zmienia rozmiar automatycznie aby wyświetlić index
(wskaźnik) wejścia dla każdej wymiarowości w array (matrycy). Jeśli podłączysz jednowymiarową
tablicę do funkcji, funkcja wyświetli indeks wejść dla elementu. Jeśli podłączysz dwuwymiarową
tablicę do funkcji, funkcja wyświetla osobno indeks wejść dla rzędu i kolumny. Jeśli podłączysz
trójwymiarową tablicę przez n-wymiarową do funkcji, wyświetli ona indeks wejść dla strony.

Panel złącza wyświetla domyślne typy danych dla funkcji polimorficznej.

Możesz użyć funkcji Indeksu Tablicy aby zmodyfikować kształt subarray (podtablicy). Np. jeśli
wejście do funkcji Indeksu Tablicy jest dwuwymiarową tablicą i podłączysz tylko szeregowe
wejście, wyciągniesz kompletny jednowymiarowy szereg tablicy.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 6

Array To Cluster Function (Tablica do Funkcji Klasterowej)

Przekształć jednowymiarową tablicę do klasteru elementów tego samego typu jak elementy tablicy.
Kliknij funkcje prawym przyciskiem i wybierz Rozmiar Klastera od skrótu menu do zbioru liczby
elementów w klasterze.

Wartość domyślna to 9. Maksymalny rozmiar klastera dla tej funkcji to 256.

Użyj tej funkcji kiedy chcesz wyświetlić elementy tego samego typu w przednim panelu wskaźnika
klastera, ale chcesz manipulować elementami na diagramie blokowym przez ich wartości
indeksowe.

array (tablica) jest jednowymiarową tablicą każdego typu.

Każdy element luster (klastera) jest taki sam jak odpowiadający mu element array

(tablicy). Kolejność cluster (klastera) pasuje do kolejności elementów w array
(tablicy).

Example (Przykład)

Odnieś się od Matrycy do Klastera VI w labview\examples\general\functions\Array
directory na przykład używając funkcji Tablicy do Klastera.

Array To Matrix (Tablica do Macierzy)

Przekształć tablicę do macierzy elementów tego samego typu jak elementy tablicy. Prześlij dane do
wejścia Real 2D Array (dwuwymiarowej tablicy rzeczywistej) aby określić polimorficzny
przypadek, który ma być użyty lub ręcznie wybierz przypadek.

To Real Matrix (Do Rzeczywistej Macierzy)

Real 2D Array (Rzeczywista dwuwymiarowa Tablica) określa dwuwymiarową tablicę.

Elementy w Real Matrix (Rzeczywistej Macierzy) są tego samego typu jak elementy w

Real 2D Array (Rzeczywistej dwuwymiarowej Tablicy). Kolejność
elementów w Real Matrix (Rzeczywistej Macierzy) jest taka sama jak kolejność
elementów Real 2D Array (Rzeczywistej dwuwymiarowej Tablicy).

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 7

To Column Vector (Do Kolumny Wektorowej)

Real 1D Array (Rzeczywista jednowymiarowa Tablica) określa jednowymiarową

tablicę.

Elementy w Real Matrix (Column Vector) (Rzeczywistej Macierzy <Kolumnie

Wektorowej>) są tego samego typu jak elementy w Real 1D Array (Rzeczywistej
jednowymiarowej Tablicy). Kolejność elementów w Real Matrix (Column Vector)
(Rzeczywistej Macierzy <Kolumnie Wektorowej> ) jest taka sama jak kolejność
elementów Real 1D Array (Rzeczywistej jednowymiarowej Tablicy).

To Complex Matrix (Do Złożonej Macierzy)

Complex 2D Array (Dwuwymiarowa Złożona Tablica) określa złożoną dwuwymiarową

tablicę.

Elementy w Complex Matrix (Złożonej Macierzy) są tego samego typu jak elementy w

Complex 2D Array (Złożonej dwuwymiarowej Tablicy). Kolejność elementów w
Complex Matrix (Złożonej Macierzy) jest taka sama jak kolejność elementów
Complex 2D Array (Złożone dwuwymiarowej Tablicy).

To Complex Column Vector (Do Złożonej Kolumny Wektorowej)

Complex 1D Array (jednowymiarowa Złożona Tablica) określa złożoną

jednowymiarową tablicę.

Elementy w Complex Matrix (Column Vector) (Złożonej Macierzy <Kolumnie

Wektorowej>) są tego samego typu jak elementy w Complex 1D Array (Złożonej
jednowymiarowej Tablicy). Kolejność elementów w Complex Matrix (Column
Vector) (Złożonej Macierzy <Kolumnie Wektorowej> ) jest taka sama jak kolejność
elementów Complex 1D Array (Złożonej jednowymiarowej Tablicy).

SZCZEGÓŁY

Jeśli elementy tablicy nie są rzeczywiste lub złożone podwójną dokładnością zmiennopozycyjnych
liczb, LabView przekształca elementy tablicy do najbliższego typu danych.

LabView przechowuje elementu jednowymiarowych tablic w pierwszej kolumnie macierzy.

Examples (Przykłady)

Odwołaj się do następujących VI jako przykładów użycia Tablicy dla Macierzy:

•

Matrix Fundamentals VI: labview\examples\math\matrices.llb

•

Matrix to a Power VI: labview\examples\math\matrices.llb

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 8

Build Array Function (Funkcja Budowy Matrycy)

Połącz wielokrotne tablice lub dołącz elementy do n-wymiarowej tablicy. Możesz również użyć
funkcji Wymiany Podzbioru Tablicy aby zmodyfikować istniejącą tablicę. Panel złącza wyświetla
domyślne typy danych dla tej polimorficznej funkcji.

array (tablica) lub element (element) może być każdą dwuwymiarową tablicą lub

elementem skalarnym. Wszystkie wejścia muszą być albo elementami i
jednowymiarowymi tablicami lub n-wymiarowymi i (n-1)-wymiarowymi tablicami.
Wszystkie wejścia muszą mieć ten sam podstawowy typ.

appended array (dołączona tablica) jest tablicą wynikającą.

SZCZEGÓŁY

Kiedy umieszczasz funkcję na schemacie blokowym, ma ona tylko jedno dostępne wejście. Dodaj
wejścia do punktu węzłowego przez klikniecie prawym przyciskiem myszki wejście i wybranie opcji
Add Input (Dodaj Wejście) ze skrótu menu lub przez zmianę rozmiaru punktu węzłowego.

Jeśli prześlesz regulację odnośników różnych kategorii do tej funkcji, to ta funkcja typuje odnośniki
do bardziej ogólnej kategorii, która jest najniższą powszechną kategorią w hierarchii dziedziczności.
Ta funkcja następnie przywraca appended array (dołączoną tablicę) do tamtej kategorii.

Funkcja budowy tablicy operuje w jednym lub w dwóch trybach w zależności od tego czy
wybierzesz opcję Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) ze skrótu menu. Jeśli wybierzesz opcję
Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) dołącz wszystkie wejścia w celu utworzenie wyjścia tablicy
o tej samej wymiarowości jak największa wymiarowość wejścia tablicy połączonej.

Jeśli nie wybierzesz Concatenate Inputs (Połącz Wejścia), funkcja tworzy tablicę wyjściową o
wymiarowości większej niż wymiarowość wejść. Np. jeśli połączysz jednowymiarową tablicę
wejściową do funkcji Buduj Tablicę, wyjście jest tablicą dwuwymiarową, nawet jeśli
jednowymiarowa tablica jest pusta. Wszystkie wejścia muszą być tej samej wymiarowości. Funkcja
dołącza każde wejścia aby utworzyć podtablicę, element, rząd lub stronę tablicy wyjściowej.
Wejścia są wyściełane, jest to konieczne aby dopasować rozmiar najdłuższego wejścia.

Np., jeśli połączysz dwie jednowymiarowe tablice {1, 2} i {3, 4, 5} do Budowy Tablicy i wybierzesz
opcję Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) ze skrótu menu , wyjściem jest tablica
jednowymiarowa{1, 2,3, 4, 5}. Jeśli połączysz dwie te same tablice do Budowy Matrycy i nie
wybierzesz Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) ze skrótu menu, wyjściem jest dwuwymiarowa
tablica zawierająca {{1, 2, 0}, {3, 4, 5}}, gdzie pierwsze wejście jest wyściełane aby dopasować
długość drugiego wejścia.

Jeśli wszystkie wejścia są tablicami tej samej wymiarowości, kliknij prawy przycisk funkcji aby
usunąć zaznaczenie obok lub wybierz Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) skrótem menu. Jeśli
wejścia nie mają tej samej wymiarowości, Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) jest
automatycznie wybierany i nie może być odznaczony. Jeśli wszystkie wejścia są elementami
skalarnymi, Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) jest automatycznie odznaczony i nie może być
wybrany, a wyjście jest jednowymiarową tablicą zawierająca uporządkowane elementy.

Kiedy wybierzesz Concatenate Inputs (Połącz Wejścia) ze skrótu menu glif w ikonie Buduj
Matrycę zmienia się aby rozróżnić pomiędzy dwoma typami wejścia. Wejścia z taką samą
wymiarowością jak wyjścia pokażą glif tablicy, podczas gdy wejścia z wymiarowością która jest o
jedno mniejsza niż wymiarowość wyjścia pokaże glif elementu.

Example (Przykład)

odnieś się od Budowy Tablicy VI w

labview\examples\general\functions\Array directory

przykład używając funkcji Budowy Tablicy.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 9

Transpose 2D Array Function (Przedstawienie funkcji
dwuwymiarowej tablicy)

Przenieś elementy 2D array (dwuwymiarowej tablicy) tak aby 2D array (dwuwymiarowa tablica)
[i, j] stała się transposed array (przeniesioną tablicą) [j,i].

Panel złącza wyświetla domyślne typy danych dla tej wielokształtnej funkcji.

2D array (dwuwymiarowa tablica) może być dwuwymiarową tablicą dowolnego

typu.

transposed array (przeniesiona tablica) jest tablicą wyjściową.

Delete From Array

Usuwa element albo podmacierz z n-dim array (n-wymiarowej macierzy) i zwraca zmienioną
macierz w array w/ subset deleted (macierz w/ podzbiór usunięty) i usunięty element albo
podmacierz w deleted portion (usuniętej części).

Gdy podpinasz macierz do tej funkcji, funkcja automatycznie zmienia rozmiar aby wyświetlić
wejścia indeksu dla każdego wymiaru macierzy.

n-dim array (n-wymiarowa macierz) jest macierzą z której chcesz usunąć element

(-y), rząd (-ędy), kolumne (-y), strone (-y), i tak dalej. Te wprowadzone dane

mogą być n-wymiarową macierzą jakiegokolwiek typu.

length (długość) ustala ile elementów, rzędów, kolumn, albo stron usunąć. Jeśli

podłączasz wartość do length (długości), usunięta część jest macierzą takich

samych

wymiarów jak macierz, która została podłączona do n-dim array

(n-wymiarowej

macierzy).

index 0..n-1 (indeks 0.. n- 1) określa co chcesz usunąć z macierzy, jak element,

rząd,

kolumnę, albo stronę. Domyślnym jest indeks ostatniego elementu w

macierzy. Możesz podłączyć tylko jedno index (wejście indeksowe).

array w/ subset deleted (macierz w/ podzbiór usunięty) jest macierzą zwróconą z

usuniętym elementem (-ami), rząd (-ędami), kolumna (-ami), albo strona (-ami).

deleted portion (usunięta część) jest usuniętym elementem albo macierzą. Jeśli

podłączasz wartość do length (długości), deleted portion (usunięta część) jest

macierzą takich samych wymiarów jak macierz podłączona do n-dim array

(n-wymiarowej macierzy). Jeśli podłączasz wartość do length (długości), deleted

portion (usunięta część) zawiera macierz o wymiarze 1 mniejszym niż macierz,

którą podłączyłeś do n-dim array (n-wymiarowej macierzy).

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 10

SZCZEGÓŁY

Ta funkcja redukuje macierz tylko w jednym wymiarze, dlatego, możesz podłączyć tylko jedno
index wejście (indeksowe). Na przykład, aby usunąć rząd w macierzy 2D , podłącz tylko indeks
row (rzędu). Aby usunąć kolumnę, podłącz tylko index column (kolumny). Możesz usuwać wiele
kolejnych podmacierzy naraz poprzez podłączanie length (długości).

Initialize Array

Tworzy n-wymiarową macierz, w której każdy element jest zainicjalizowany do wartości element
(elementu).
Użyj narzędzia pozycjonującego do zmiany rozmiaru i wzrostu wielkości macierzy wyjściowej.
Łącznik wyświetla typy danych domyślne dla tej polimorficznej funkcji.

element (element) jest użytą wartością by inicjować wszystkie elementy

initialized array (inicjowanej macierzy). element (element) może być

jakimkolwiek skalarnym typem.

dimension size 0..n-1 (wielkość wymiaru 0.. n- 1) musi być liczbą. Funkcja tworzy

pustą macierz jeśli jakakolwiek wielkość wymiaru jest 0.

initialized array (inicjowana macierz) jest macierzą takiego samego typu jako

typ, który wysyłasz do element (elementu).

Insert Into Array

Wstawia element albo podmacierz do n-dim array (n-wymiarowej macierzy) w miejscu
określonym w index (indeksie.)

Gdy podpinasz macierz do tej funkcji, funkcja automatycznie zmienia rozmiar aby wyświetlić
wejścia indeksu dla każdego wymiaru macierzy. Jeśli nie podpinasz żadnych wejść index
(indeksowych), funkcja dołącza nowy element albo podmacierz na koniec n-dim array (n-
wymiarowej macierzy).

n-dim array (n-wymiarowa macierz) jest macierzą, w której chcesz wstawić.

element (-y), rząd (-ędy), kolumne (-y), strone (-y) i tak dalej. Te wprowadzone

dane mogą być n-wymiarową macierzą jakiegokolwiek typu

index 0..n-1 (indeks 0.. n- 1) określa miejsce w macierzy, w którym chcesz

wstawić element, rząd, kolumne, strone, i tak dalej. Możesz podłączyć tylko jedno

wejście indeksu. Na przykład, wstawić macierz 1 D jako czwarty rząd z macierzy 2

D, podłącz 3 do pierwszego wejścia indeksu, i drugi indeks wejścia zostaje

wyłączony. Aby wstawić macierz jako czwartą kolumnę macierzy 2D, podłącz 3 do

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 11

drugiego wejścia indeksu i pierwsze wejście zostaje wyłączone.

n or n-1 dim array (n albo n- 1 wymiarowa macierz) jest to element, rząd,

kolumna, albo strona jaką chcesz wstawić do macierzy określonej w n-dim array

(n-wymiarowej macierzy).

output array (macierz wyjściowa) jest macierzą, którą ta funkcja zwraca z

wstawionym elementem (-ami), rzędem (-ami), kolumną (-ami), albo stroną.

SZCZEGÓŁY

Note (przypis) Podstawowy typ danych nowego elementu albo macierzy musi być tego

samego typu jak wejściowa macierz.

Funkcja ta zmienia rozmiar macierzy wzdłuż tylko jednego wymiaru. Dlatego, możesz podłączyć
tylko jedno wejście indeksowe. Indeks, który podłączasz określa wymiar, wzdłuż którego możesz
wstawiać. Na przykład, aby wstawić rząd (-ędy), podłącz indeks rzędu, aby wstawić kolumnę (-y),
podłącz indeks kolumny.

Macierz, którą podłączasz do n or n-1 dim array (n albo n-1 wymiarowej macierzy) musi być
takiego samego rozmiaru albo mniejsza niż ta którą podłączyłeś do n-dim array (n-wymiarowej
macierzy). Na przykład, nie możesz wstawiać pojedynczego elementu do macierzy 2D, i nie możesz
wstawiać pojedynczego rzędu (macierz 1D) do macierzy 3D. Jednakże, możesz wstawiać macierz
2D, która ma pojedynczy rząd do macierzy 3D. LabVIEW uzupełnia wynikową macierz o ile to
konieczne.

Interpolate 1D Array

Linearnie wtrąca dziesiętną wartość y z array of numbers or points (macierzy liczb lub punktów)
używając fractional index or x wartości (nieznacznego indeksu albo wartości x).

Panel łączący wyświetla domyślne typy danych dla tej polimorficznej funkcji.

array of numbers or points (macierz liczbowa lub punktowa) może być macierzą

liczbową lub punktową, gdzie każdy punkt jest grupą współrzędnych x i y. Jeśli

wejście jest macierzą punktów, funkcja używa pierwszego elementu w grupie (x) aby

uzyskać ułamkowy indeks poprzez interpolację liniową. Funkcja używa wtedy tego

ułamkowego indeksu by obliczyć wyjściową y value (wartość y) z drugiego elementu

grupy (y).

fractional index or x (ułamkowy indeks albo x) jest indeksem albo wartością x przy

którym funkcja powinna zwracać wartość y. Na przykład, jeśli array of numbers or

points (macierz liczbowa lub punktowa) zawiera dwa podwójnej precyzji,

zmiennopozycyjne numeryczne wartości, 5 i 7, i fractional index or x (ułamkowy

indeks albo x) jest ustawiony na 0.5, funkcja zwraca 6.0, który jest w połowie miedzy

wartościami przy elementach 0 i 1.

Jeśli array of numbers or points (macierz liczb lub punktów) zawiera macierz

danych punktówych, funkcja zwraca interpolowaną linearnie y value (wartość y) przy

wartości współrzędnej x odnoszącej się do fractional index or x (ułamkowego

indeksu albo x). Na przykład, jeśli macierz zawiera dwa punkty, (3,7) i (5,9),
i fractional index or x (ułamkowy indeks albo x) jest ustawiony 3.5, funkcja
zwraca 7.5.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 12

fractional index or x (ułamkowy indeks albo x) nie interpoluje poza granicami

macierzy albo zestawu danych punktowych. Na przykład, jeśli parametr jest niższy niż

pierwszy element albo wartość x w macierzy, funkcja zwraca wartość pierwszego

elementu albo wartość y z pierwszej danej punktowej. Podobnie, jeśli parametr jest zbyt
wysoki, funkcja zwraca wartość ostatniego elementu albo ostatniej wartości y. fractional.
index or x (ułamkowy indeks albo x) musi być ulokowany dokładnie na punkcie albo
pomiędzy dwoma punktami aby funkcja działała poprawnie

y value (wartość y) jest interpolowaną wartością elementu przy ułamkowym indeksie

albo interpolowaną wartością y ułamkowych danych punkowych w array of numbers

or points (macierzy liczbowej lub punktowej).

SZCZEGÓŁY

Możesz podłączyć macierz wartości numerycznych albo macierz danych punktowych do tej funkcji.
Jeśli podłączasz macierz wartości numerycznych, funkcja interpretuje fractional index or x
(ułamkowy indeks albo x) jako odniesienie do elementów macierzy. Jeśli podłączasz macierz
danych punktowych, funkcja interpretuje fractional index or x (ułamkowy indeks albo x) jako
odniesienie do wartości x elementów wewnątrz każdego zbioru danych punktowych.

Note (przypis) Jeśli podłączasz macierz danych punktowych do tej funkcji, dane

punktowe muszą być posortowane rosnąco według wartości x.

Replace Array Subset

Zastępuje element albo podmacierz w macierzy w miejscu wyszczególnionym w index (indeksie.)

Gdy podpinasz macierz do tej funkcji, funkcja automatycznie zmienia rozmiar aby wyświetlić
wejścia indeksu dla każdego wymiaru macierzy którą podpiąłeś. Panel łączący wyświetla domyślne
typy danych dla tej polimorficznej funkcji.

n-dimension array (n-wymiarowa macierz) jest macierzą, w której chcesz zastąpić

element (-y), rząd (-ędy), kolumne (-y), albo strone (-y). Te wprowadzone dane mogą

być n-wymiarową macierzą jakiegokolwiek typu.

index 0..n-1 (indeks 0.. n- 1) określa element, rząd, kolumne, albo strone jaką chcesz

zastąpić w macierzy. Jeśli nie podłączasz tego wejścia, wymiary wejścia

new element/subarray (nowego elementu/podmacierzy) określają liczbę elementów

w n-dimension array (n-wymiarowej macierzy), zaczynając od elementu 0, tej

zastąpionej funkcji. Na przykład, jeśli nie podpinasz tego wejścia i n-dimension array

(n-wymiarowa macierz) składa się z trzech elementów, i new element/subarray

(nowy element/podmacierz) składa się z dwóch elementów, ta funkcja zastępuje tylko

pierwsze dwa elementy (0 i 1) z n-dimension array (n-wymiarowej macierzy).

new element/subarray (nowy element/ podmacierz) jest podmacierzą albo

elementem, który zastępuje element, rząd, kolumnę, albo stronę w macierzy określonej

w n-dimension array (n-wymiarowej macierzy).

Note (przypis) Podstawowy typ danych nowego elementu albo podmacierzy musi

być tego samego typu jak wejściowa macierz.

output array (wyjściowa macierz) jest macierzą, którą ta funkcja zwraca z

zastąpionym (-i) elementem (-ami), rząd (-ędami), kolumna (-ami), albo stroną (-ami).

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 13

SZCZEGÓŁY

Zmienić rozmiar tej funkcji aby zamienić wiele elementów lub podmacierzy w jednym czasie.
Zastąpiony podzbiór macierzy nie wpływa na oryginalne wejście macierzy. Ta funkcja zbiera
jakiekolwiek podmacierze które są zbyt duże aby dopasować je jako wiersze, kolumny lub strony w
macierzy wejściowej. Jeśli jakikolwiek indeks jest ujemny albo większy niż odpowiadający mu
wymiar w n-dimension array (n-wymiarowej macierzy) funkcja nie powoduje żadnego efektu.

Example (przykład)

Odwołaj się do "How to..." dla Replace Array Elements VI w labview\examples\general\arrays.llb
dla przykładu używania funkcji Replace Array Subset.

Max & Min Function

Porównuje elementy x oraz y i wypisuje większą wartość w górnym terminalu wyjściowym, a
mniejszą w dolnym terminalu. Funkcja ta akceptuje wartości będące znacznikami czasowymi, jeżeli
wszyskie wartości wejściowe są nimi. Jeśli wartości wejściowe są takimi znacznikami, funkcja
wypisuje późniejszy znacznik na górnym terminalu, a wcześniejszy na dolnym. Funkcja nie działa
jeśli dwa parametry wejściowe nie są danymi tego samego typu. Tryb porównywania danych dla tej
funkcji można modyfikować.

Wyświetlany zostaje dosmyślny typ danych dla tej polimorficznej funkcji.

x i y muszą być tego samego typu.

max(x, y) jest większą wartością. Kiedy porównywane są tablice w domyślnym trybie
Compare Elements (porównywanie elementów), funkcja porównuje analogiczne elementy

        poszczególnych tablic wejściowych, zwracając element o największej wartości. max(x, y)
        jest tablicą składającą się z elementów o największej wartości. Porównując tablice w trybie
        Compare Aggregates (porównywania sum), funkcja porównuje analogiczne element każdej
        z wejściowych tablic, od ich początku. Kiedy funkcja trafi na parę nierównych
        elementów,max(x, y) zwraca tablice która posiada większą wartość dla tego elementu.

Przykłady:
Odwołać się do następujących VI dla uzyskania przykładów wykorzystania funkcji:

- Temperature Analysis VI: labview\examples\general\arrays.llb

- Max & Min VI: labview\examples\general\functions\Comparison

Reshape array

Zmienia wymiary tablicy, wg wartości parametru dimension size 0..m-1.

Ta funkcja czyta dane z tablicy, od lewej strony do prawej, rząd po rzędzie i zapełnia nimi
przewymiarowaną tablicę. Na przykład podając na wejściu funkcji dwuwymiarową tablicę o 8
elementach; 2 kolumnach składających się z elementów {0,1,2,3}, przy dwóch zdefiniowanych
wymiarach o rozmiarach 2 i 4, funkcja zwraca tablice tablicę {{0.0.1.1},{2,2,3,3}}.

Wyświetlany zostaje domyślny typ danych dla tej polimorficznej funkcji.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 14

n-dim array (n wymiarowa tablica) może być n – wymiarową tablicą dowolnego typu

dimension size 0..m-1 (wymiar 0..m-1) określa rozmiar m-dim array (m wymiarowej
tablicy), musi być liczbą. Funkcja tworzy pustą tablicę jeśli którykolwiek z wymiarów jest

równy 0. Dla m wymiarów terminale muszą być m – wymiarowe.

M-dim array (m wymiarowa tablica) jeśli ilość elementów w przewymiarowanej tablicy jest
większa niż ilość elementów w tablicy wejściowej funkcja wypełnia nową tablicę domyślnym

typem danych n-dim array (n wymiarowej tablicy). jeśli ilość elementów w

przewymiarowanej tablicy jest mniejsza niż ilość elementów w tablicy wejściowej, funkcja

obcina nową tablice.

SZCZEGÓŁY

Funkcja dopasowuje dane z tablicy wejściowej do nowej tablicy. Funkcja powiększa albo obcina
nową tablicę jeśli jest to konieczne. Na przykład podając na wejściu funkcji jednowymiarową tablicę
z dziewięcioma elementami {0,1,2,3,4,5,6,7,8} i przewymiarowując ją na tablice o rozmiarach 2
na 3, funkcja zwraca tablice dwuwymiarową, zawierającą {{0,1,2,3}, {3,4,5}}. Funkcja obcina
trzy ostatnie elementy, ponieważ nowa tablica zawiera tylko 6 pól.

Reverse 1D Array

Odwraca kolejność elementów w array (tablicy).
Wyświetlany zostaje dosmyślny typ danych dla tej polimorficznej funkcji.

array (tablica) może być tablicą jednowymiarową dowlonego typu.

Reversed array (odwrócona tablica). Jeżeli array (tablica) posiada n elementów, array
(tablica) [0] staje się reversed array (odwróconą tablicą) [n-1], array (tablica) [1] staje

się reversed array (odwróconą talbicą) [n-2], i tak dalej.

Split 1D array

Dzieli array(tablice) w index (indeksie) i zwraca dwie częściowe tablice.
Wyświetlany zostaje dosmyślny typ danych dla tej polimorficznej funkcji.

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 15

array (tablica) może być tablicą jednowymiarową dowlonego typu

index (indeks) musi być liczbą. Jeśli index (indeks) jest ujemny albo wynosi 0, first
subarray (pierwsza podtablica) jest pusta. Jeśli index (indeks) jest większy lub równy

wielości array (tablicy), second subarray (druga podtalbica) jest pusta.

first subarray (pierwsza podtablica) zawiera array (tablice) [0] do array (tablicy) [index
(indeks)

second subarray (druga podtalbica) zawiera pozostałe elementy array (tablicy) nie
zawarte w first subarray (pierwszej podtablicy)

SZCZEGÓŁY

Jeśli wejściowa tablica jest pusta obie wyjściowe tablice będą puste. Funkcja nie zwraca błędu jeśli wejściowa
tablica będzie pusta.

Treshold

Ustawia punkty z ciągu liczb w dwuwymiarowy niemalejacy wykres. Ta funkcja porównuje
threshold y (rozstrzał wartości y) z wartościami w array of numbers or points (tablicy liczb albo
punktów), zaczynając od starting index (indeksu początkowego) dopóki nie znajdzie pary
sąsiadujacych elementów których threshold y (rozstrzał wartości y) jest większy od wartości
pierwszego elementu i mniejszy albo równy wartości drugiego elementu.
Wyświetlany zostaje domyślny typ danych dla tej polimorficznej funkcji.

array of numbers or points (tablica liczb albo punktów) może być tablicą liczb albo
tablicą punktów gdzie każdy punkt jest parą współrzędnych x,y jeśli dane wejściowe są

tablicą punktów funkcja uzyje drugiej liczby z każdej pary (y), aby uzyskać indeks

czastkowy którego następnie uzyje aby otrzymać odpowiadającą wartość x.

threshold y (rozstrzał wartości y) jest rozstrzałem wartości funkcji. Jeśli threshold y
(rozstrzał wartości y) jest mniejszy albo równy wartości w tablicy w start index (indeksie

początkowym), funkcja zwraca start index (indeks początkowy) dla fractional index or x

(indeks cząstkowy lub x). Jeżeli threshold y (rozstrzał wartości y) jest wiekszy od każdej

wartości w tablicy funkcja zwraca indeks ostatniej wartosci, jeśli tablica jest pusta funkcja

zwraca NaN.

start index (indeks początkowy) musi być liczbą. Domyślnie wynosi zero, co znaczy że
funkcja zwraca wynik wyliczony z calej tablicy, a nie z jej wybranego punktu.

fractional index or x (indeks cząstkowy lub x) jest rezultatem wyliczeń LabVIEW
uzyskanych z obliczeń dla array of numbers or points (tablicy liczb albo punktów),

jednowymiarowej tablicy. Na przykład, przyjmując że array of numbers or points (tablica
liczb albo punktów) jest tablicą czterech liczb [4, 5, 5, 6] start index (indeks początkowy)
wynosi 0, i threshold y (rozstrzał wartości y) wynosi 5. Z indeksu pierwszej wartości
równej 5 (wyliczonej przez funkcje) wynika że fractional index or x (indeks cząstkowy
lub x) wynosi 1. Przyjmując ze elementami tablicy są 2.3, 5.2, 7.8, 7.9, 10.0 start index
(indeks początkowy) wynosi 0 i threshold y (rozstrzał wartości y) wynosi 6,5 wynik wynosi
1,5 ponieważ 6,5 jest w połowie między 5,2 (równa się 1) a 7,8 (rowna się 2) jeśli
threshold y (rozstrzał wartości y) jest róny 7 dla tego samego zestawu liczb wynik wynosi
1,69. Jeśli threshold y (rozstrzał wartości y) wynosi 14,2 start index (indeks początkowy)
5 a liczbami w tablicy zaczynając od indeksu rownego 5 są 9.1, 10.3, 12.9 i 15.5.
threshold y (rozstrzał wartości y)wypada między elementami 7 i 8 ponieważ 14,2 jest w

Robert Barański, AGH, KMIW

Arrays v1.0

Opracowano przez studentów AGH w ramach zaliczenia zajęć na podstawie materiałów

http://www.ni.com/

str. 16

polowie między 12,9 a 15,5 wartość dla fractional index or x (indeks cząstkowy lub x)
wynosi 7,5 to jest w połowie między 7 a 8. Jeśli wejściwo tablica składa się z tablicy
punktów gdzie każdy punkt jest parą współrrzśdnych x,y wynik jest interpolowaną
wartością x, przypisaną do interpolowanej pozycji threshold y (rozstrzału wartości y)
spośród wartosci y, a nie indeksem cząstkowym tablicy. Jeżeli interpolowana pozycja
threshold y (rozstrzału wartości y) jest w połowie pomiędzy wartościami y w indeksach
równych 4 i 5 tablicy z wartościami x równymi -2,5 i 0 wynik nie jest wartościa w indeksie
równym 4,5, jakby to bylo dla tablicy liczbowej, ale x dla którego y =-1,25. Innymi słowy
funkcja zwraca interpolowaną wartość x związaną z podaną wartościa y jeśli punkty
należały do wykresu. Funkcja ta działa tak samo dla tablicy liczb jak i dla tablicy punktów w
przypadku talbicy liczb funkcja zakłada że wartości x są równe wartością indeksów innymi
słowy funkcja zakłada że punkty są równomiernie rozłożne

SZCZEGÓŁY

Funkcja wylicza cząstkowe odleglosci między pierwszą wartością a threshold y (rozstrzałem
wartości y) i zwraca cząstkowy indeks w którym threshold y (rozstrzał wartości y) będzie
umieszczony wewnątrz tablicy liczb albo punktów, przy urzyciu liniowej interpolacji

UWAGA! Funkcja działa tylko z tablicami posortowanymi niemalejaco

Ta funkcja nie rozpoznaje indeksów skrzyzowania negatywnych spadków i może zwrócić
niepoprawne dane jeśli threshold y (rozstrzał wartości y) jest mniejszy niż wartość w start index
(indeksie początkowym). Uzyj Treshold Peak Detector VI (detektor maximum rozstrzału) dla
bardziej zaawansowanej analizy tablic.