untitled

BUDUJEMY DOM

3/2010

Otwarcie

W przegl

Èdzie

prezentujemy dost

Úpne

obecnie na rynku kominki

i podpowiadamy, które

z nich b

ÚdÈ najlepsze

w konkretnej sytuacji.

Sama znajomo

ĂÊ oferty rynkowej nie wy-

starcza, nierzadko nawet przeszkadza przy
zakupie kominka, bo rozwi

Èzañ jest zbyt

wiele, a nasza wiedza cz

Ústo niewystarcza-

Èca. W konsekwencji wyposaĝanie domu

w nowe urz

Èdzenie przestaje byÊ przyjem-

ĂciÈ i staje siÚ koniecznoĂciÈ, obciÈĝo-

È dodatkowo wieloma wÈtpliwoĂciami.

Aby Pa

ñstwa od nich uwolniÊ, zwróciliĂmy

Ú po wskazówki do specjalisty i wielolet-

niego praktyka-kominkarza – pana Adama
Szpakowskiego.

Co daje zamkni

Úcie

paleniska otwartego?

Ekonomiczne wykorzystanie ciep

ïa.

Kominki zamkni

Úte oddajÈ do pomieszczenia

ok. 60% wytworzonego ciep

ïa, podczas gdy

otwarte oddaj

È go zaledwie 15–20%: pozosta-

ïe 85–80% ucieka przez komin.

Oszcz

ÚdnoĂÊ opaïu. Aby uzyskaÊ 10 kWh

energii cieplnej z kominka otwartego, trzeba
zu

ĝyÊ od 12 do 15 kg drewna, a z kominka za-

mkni

Útego tÚ samÈ iloĂÊ energii uzyskuje siÚ

z 4 kg drewna.

ĝliwoĂÊ kontroli spalania. W paleni-

sku otwartym temperatur

Ú moĝna regulowaÊ

jedynie przez do

ïoĝenie wiÚkszej lub mniej-

szej ilo

Ăci drewna. Równie trudno jest dostar-

czy

Ê odpowiedniÈ iloĂÊ powietrza do spalania,

bo kominki takie pobieraj

È powietrze caïÈ po-

wierzchni

È otworu paleniska – im wiÚksze pa-

lenisko, tym wi

Úcej powietrza z pomieszczenia

wci

Èga rozpalony kominek. W kominkach za-

mkni

Útych regulacji iloĂci dopïywajÈcego po-

wietrza dokonuje si

Ú za pomocÈ przepustnic.

Dzi

Úki temu moĝna dozowaÊ powietrze i w ten

sposób zapobiega

Ê przegrzewaniu siÚ pomiesz-

cze

ñ oraz kontrolowaÊ spalanie.

Zwi

Úkszone bezpieczeñstwo. Palenisko

otwarte to spore zagro

ĝenie poĝarem. W ko-

minkach zamkni

Útych niebezpieczeñstwo za-

prószenia ognia jest znikome.

Mimo wszelkich przewag fizycznych ko-

minka zamkni

Útego, wielu z nas i tak wybie-

rze kominek otwarty, kieruj

Èc siÚ metafizy-

È, czarem otwartego ognia grzejÈcego duszÚ,

a nie pomieszczenie. Je

Ăli rzeczywiĂcie tak

Ú stanie, pamiÚtajmy, ĝe sprawÈ pierwszo-

ÚdnÈ bÚdzie zapewnienie dopïywu powie-

trza do paleniska, gdy

ĝ otwarty ogieñ zu-

ĝywa kilkakrotnie wiÚcej tlenu niĝ ten za
zamkni

Úciem.

Ró

ĝnice miÚdzy

ïadem

a kaset

È kominkowÈ

ïad i kaseta to czÚsto utoĝsamiane pojÚ-

cia, tymczasem to nie to samo. Urz

Èdzenia te

ró

ĝniÈ siÚ zarówno konstrukcjÈ, jak i zastoso-

waniem.

Kasety, a dok

ïadniej – kasety rurowe

(i tylko takie) umo

ĝliwiajÈ usprawnienie

pracy starych kominków bez konieczno-

PRZEGLkD RYNKU

fot. Spartherm

Kominki

Emilia Ros

ïaniec

otwarte oddaj

È go zaledwie 15–20%: pozosta-

otwarte oddaj

È go zaledwie 15–20%: pozosta-

minkach zamkni

Útych niebezpieczeñstwo za-

o kominkach

kominki.indd 66

2010-02-15 19:56:12

BUDUJEMY DOM

3/2010

Na ostateczny wygl

Èd kominka wpïyw ma jego usytuowanie i sposób podïÈczenia do przewodu kominowego. Ogromne znaczenie ma takĝe rodzaj i gabaryty

obudowy. Oto przyk

ïady róĝnych stylów i rozwiÈzañ, nadajÈcych pomieszczeniu okreĂlony styl

Ăci ich rozbiórki. Charakteryzuje je pïa-
ska górna cz

ÚĂÊ paleniska, dwuĂciankowa

konstrukcja korpusu i przew

Úĝenie Ăcia-

nek bocznych ku

Ărodkowi paleniska. Taki

kszta

ït umoĝliwia instalowanie kaset w ist-

niej

Ècych kominkach z tradycyjnym paleni-

skiem otwartym.

ïady majÈ rozbudowany okap i moĝna je

stosowa

Ê wyïÈcznie do kominków nowo bu-

dowanych.

Dot

Èd zatem sprawa jest prosta: budujÈc

nowy kominek, kupujemy wk

ïad, moderni-

zuj

Èc zaĂ stary kominek z otwartym paleni-

skiem, kupujemy kaset

Ú rurowÈ. Ale kiedy od

teorii przechodzimy do praktyki, zaczynaj

È siÚ

problemy, o czym mowa dalej.

Modernizacja starego kominka
Ju

ĝ pierwsza wizyta kominiarza moĝe przy-

nie

ĂÊ nam zïe wieĂci. Stan starych prze-

wodów dymowych mo

ĝe bowiem okazaÊ

Ú na tyle kiepski, ĝe kominiarz, zagad-

Úty o moĝliwoĂci modernizacji komin-

ka, orzeknie,

ĝe sam komin wymaga grun-

townych napraw lub po prostu zbudowania
od nowa. Z podobn

È sytuacjÈ mamy do czy-

nienia, gdy wymiary przewodów dymo-
wych s

È inne niĝ Ărednice króÊców wylo-

tu spalin dost

Úpnych na rynku kaset (tylko

idealne dopasowanie tych wymiarów gwa-
rantuje pe

ïnÈ szczelnoĂÊ, zarówno pod-

czas palenia w kominku, jak i czyszcze-
nia komina). W takiej sytuacji konieczne
mo

ĝe byÊ wyburzenie znacznego fragmen-

tu kominka, aby dokona

Ê przeróbek albo

przy

ïÈczyÊ go do nowego komina. Przy tak

ĝych zmianach mamy do czynienia z bu-

dow

È kominka praktycznie od nowa, a wiÚc

zastosowanie znajdzie tu wk

ïad kominko-

wy.

Powró

Êmy jednak do kaset rurowych,

które bez znacznych przeróbek tradycyj-
nego kominka mo

ĝna weñ wmontowaÊ po

to, by usprawni

Ê jego pracÚ. Do istniejÈce-

go paleniska otwartego wystarczy w tym
celu dobra

Ê kasetÚ o odpowiednich wymia-

rach – z regulowanym dop

ïywem powietrza

do spalania i paleniskiem bezpiecznie za-
mkni

Útym przeszklonymi drzwiczkami.

W kasetach najcz

ÚĂciej w dolnej czÚĂci

znajduj

È siÚ wloty zimnego powietrza, a nad

drzwiczkami umieszczone s

È wyloty po-

wietrza nagrzanego. Spaliny wydostaj

È siÚ

przez górn

È przestrzeñ pomiÚdzy rurami ïÈ-

Ècymi przedniÈ i tylnÈ ĂcianÚ kasety.

Niestety, nie zawsze nasze otwarte pale-

nisko odpowiada gabarytowo wymiarom
produkowanych kaset. Je

Ăli róĝnice sÈ nie-

wielkie, mo

ĝna podkuÊ otwór lub – jeĂli jest

za du

ĝy – wypeïniÊ go. JeĂli nie moĝna do-

bra

Ê kasety o odpowiednich wymiarach,

trzeba j

È po prostu zamówiÊ na wymiar.

Kasety na zamówienie wykonuje si

Ú ze

stali. Kasety rurowe o typowych wymia-
rach (szeroko

ĂÊ – ok. 70 cm, wysokoĂÊ

– 50–60 cm, g

ïÚbokoĂÊ – 45–50 cm) zazwy-

czaj odlewane s

È z ĝeliwa.

Uwaga! Kominek z kaset

È rurowÈ nie moĝe

ogrzewa

Ê innych pomieszczeñ niĝ to, w któ-

rym si

Ú znajduje.

Nowy kominek z wk

ïadem

Dobór wk

ïadu do nowo budowanego kominka

jest prostszy; trzeba po prostu wybra

Ê urzÈ-

dzenie odpowiadaj

Èce naszym potrzebom

i mo

ĝliwoĂciom. A oto co mamy do wyboru.

Kominek z wk

ïadem ogrzewajÈcym jedy-

nie pomieszczenie, w którym stoi. To roz-
wi

Èzanie najprostsze i jednoczeĂnie tañsze

od dalej omówionych, nie wymaga bowiem
rozprowadzania

ĝadnych instalacji. Ciepïo

z takiego kominka rozchodzi si

Ú w pomiesz-

czeniu dzi

Úki naturalnej cyrkulacji powie-

trza o ró

ĝnej temperaturze: ciepïe – unosi siÚ,

ïodne – opada ku podïodze. W ten sposób

ïodne powietrze z pomieszczenia napïy-

wa do komory kominka przez otwory w dol-
nej cz

ÚĂci obudowy, ogrzewa siÚ od korpusu

paleniska i wyp

ïywa górÈ przez kratki w obu-

dowie z powrotem do pomieszczenia. Taki
najprostszy kominek z zamkni

ÚtÈ komorÈ

spalania ma wysok

È wydajnoĂÊ, siÚgajÈcÈ na-

wet 80% i jest bezpieczny w u

ĝytkowaniu.

fot.

Kom

-Bielawski

fot.

Hajd

iM K

mink

Ăci ich
ska gór
konstr
nek bo
kszta

ït

niej

Ècy

skiem

ïa

stosow

kominki.indd 67

2010-02-15 19:57:39

BUDUJEMY DOM

3/2010

Przegl

Èd rynku

Kominek ogrzewaj

Ècy caïy dom. Stosuje

Ú dwa rozwiÈzania takich instalacji:

1. z dystrybucj

È ogrzanego przez kominek

powietrza do pozosta

ïych pomieszczeñ

– w skrócie DGP, oraz
2. zasilanie przez kominek grzejników wod-
nych i ewentualnie te

ĝ przygotowanie c.w.u.

dzi

Úki zastosowaniu rozwiÈzania zwanego

ïaszczem wodnym, w którym ciepïo komin-

ka ogrzewa wod

Ú.

Obydwa rozwi

Èzania umoĝliwiajÈ zredu-

kowanie zu

ĝycia energii z konwencjonalnych

ěródeï, zasilajÈcej instalacjÚ grzewczÈ (gaz,
olej, energia elektryczna).

Kominek z DGP, czyli rozprowadzaniem

ciep

ïego powietrza. Jest to odrÚbny system

ogrzewania, najcz

ÚĂciej traktowany jako

alternatywny wobec zastosowanego w domu
ogrzewania konwencjonalnego (wodne
grzejniki

Ăcienne).

Ogie

ñ w palenisku nagrzewa wkïad ko-

minkowy, a ten oddaje to ciep

ïo powietrzu

przep

ïywajÈcemu przez przestrzeñ miÚdzy

korpusem wk

ïadu a jego obudowÈ. Ta ostat-

nia mo

ĝe byÊ:

– ciep

ïa, np. z kafli – wtedy nagrzewa

Ú i oddaje nagromadzone ciepïo caïÈ po-

wierzchni

È;

– zimna, np. z p

ïyt g-k – nie nagrzewa siÚ

i musi by

Ê izolowana od wewnÈtrz np. ognio-

odporn

È weïnÈ mineralnÈ z warstwÈ folii

aluminiowej. Izolacja chroni tak

È obudowÚ

przed zbyt wysok

È temperaturÈ, a jeĂli komi-

nek stoi przy zewn

Útrznej Ăcianie budynku,

nie dopuszcza do ucieczki ciep

ïa z kominka

na zewn

Ètrz.

Powietrze ogrzane w przestrzeni mi

Údzy

ïadem a obudowÈ transportowane jest do

innych pomieszcze

ñ przewodami (najczÚ-

Ăciej aluminiowymi lub stalowymi). W po-
mieszczeniach, do których dostarczane jest
ciep

ïe powietrze, zainstalowane sÈ kratki na-

wiewne lub anemostaty, czyli wyloty tego po-
wietrza. Sch

ïodzone w pomieszczeniach po-

wietrze powinno mie

Ê moĝliwoĂÊ powrotu

do pokoju z kominkiem. Dlatego w drzwiach
ogrzewanych pomieszcze

ñ powinna byÊ

szczelina lub otwory wentylacyjne. Ze wzgl

Ú-

du na mo

ĝliwoĂÊ przenoszenia zapachów –

wlotów powietrza ogrzanego nie powinno si

umieszcza

Ê w kuchniach i ïazienkach – po-

mieszczenia te ogrzewa si

Ú w inny sposób.

Opisany wy

ĝej ruch powietrza moĝe byÊ

naturalny (grawitacyjny) lub wymuszony.

Obieg naturalny. Gor

Èce powietrze – lĝej-

sze od ch

ïodnego – unosi siÚ na zasadzie

konwekcji, czyli tzw. wyporu termicznego.
Taki system ogrzewania kominkowego jest
niezale

ĝny od zewnÚtrznych ěródeï ener-

gii, ale grawitacyjnie rozchodz

Èce siÚ cie-

ïo nie moĝe byÊ dostarczone do zbyt wie-

lu pomieszcze

ñ. Poziome odcinki kanaïów

doprowadzaj

Ècych powietrze muszÈ byÊ jak

najkrótsze (maksymalnie 2–3 m). Z tych po-
wodów system taki jest niewydolny w du-
ĝych rozïoĝystych domach parterowych, ale
na pewno sprawdza si

Ú w budynkach o pro-

stym uk

ïadzie – stosunkowo wysokich, ale

Èskich, w których pomieszczenia ogrzewa-

ne przez kominek znajduj

È siÚ na kondygna-

cji powy

ĝej miejsca, gdzie on stoi.

Obieg wymuszony. Transport ciep

ïego po-

wietrza wspomagany jest prac

È wentylatora,

a wi

Úc do pracy takiego systemu konieczna

jest energia elektryczna. Wentylator najle-
piej zamontowa

Ê nad kominkiem – na wy-

locie gor

Ècego powietrza (wentylatory mon-

tuje si

Ú takĝe na doprowadzeniu powietrza

– przewa

ĝnie w kasetach). Wentylator moĝe

doprowadzi

Ê ciepïe powietrze do wielu po-

mieszcze

ñ. Aby zapobiec przemieszczaniu

Ú wraz z powietrzem cyrkulacyjnym kurzu,

instalacj

Ú trzeba wyposaĝyÊ w filtr.

Uwaga! Wentylator i filtr nale

ĝy montowaÊ

w miejscu

ïatwo dostÚpnym ze wzglÚdu na

ewentualne awarie oraz konieczno

ĂÊ okreso-

wego czyszczenia filtra.

Równolegle z wentylatorem mo

ĝna zasto-

sowa

Ê tzw. bypass z termostatem bimeta-

licznym i przepustnic

È. Gdy zabraknie na-

Úcia w sieci, gorÈce powietrze zostanie

odprowadzone przez króciec bypassu do
wydzielonego pomieszczenia lub gdy pod-
czas pracy wentylatora temperatura przep

ïy-

waj

Ècego powietrza jest wysoka, króciec by-

passu pobierze ch

ïodne powietrze i obniĝy

w ten sposób maksymaln

È temperaturÚ po-

wietrza wyp

ïywajÈcego z kratek i anemosta-

tów. Bypass bywa oferowany w komplecie z
wentylatorem, ale czasem trzeba go dokupi

oddzielnie.

Ogrzewanie kominkowe z DGP tworzy,

jak ju

ĝ wspomnieliĂmy, drugi, obok podsta-

wowego, niezale

ĝny system ogrzewania, któ-

ry umo

ĝliwia oszczÚdzanie energii konwen-

cjonalnej. Ogrzewanie kominkiem z DGP jest
szczególnie przydatne w okresie wiosny i je-
sieni, kiedy g

ïównÈ instalacjÚ c.o. moĝna wy-

ïÈczyÊ, a dom dogrzaÊ wyïÈcznie komin-
kiem. Konieczne jest jednak rozprowadzenie
w domu kana

ïów transportujÈcych gorÈce

powietrze. Aby zapewni

Ê jego sprawny prze-

ïyw, stosuje siÚ kanaïy o wymiarach odpo-

wiadaj

Ècych Ărednicy króÊców wylotów cie-

ïego powietrza z kominka (jeĝeli oczywiĂcie

kominek jest w nie wyposa

ĝony). Kanaïy te

mog

È sïuĝyÊ takĝe do nawiewno-wywiewnej

wentylacji mechanicznej z odzyskiem cie-
p

ïa (rekuperatorem). Wspomaganie przesy-

ïu powietrza centralÈ nawiewno-wywiewnÈ
z odzyskiem ciep

ïa sprawia, ĝe ogrzewanie

domu kominkiem jest jeszcze bardziej ener-
gooszcz

Údne. Wentylacja taka wyposaĝo-

na jest w wymiennik ciep

ïa, który umoĝli-

wia odzyskiwanie energii cieplnej zawartej
w powietrzu wentylacyjnym usuwanym na
zewn

Ètrz (zimne powietrze napïywajÈce do

domu ogrzewa si

Ú od ciepïego wyrzucanego

na zewn

Ètrz). Zintegrowanie instalacji ogrze-

wania kominkowego z wentylacj

È polega na

ïÈczeniu kanaïu, którym ciepïe powietrze

wychodzi z kominka, z g

ïównym kanaïem

nawiewnym wychodz

Ècym z wymiennika

ciep

ïa.

Uwaga! W pomieszczeniu z kominkiem nie

ĝna stosowaÊ mechanicznej wentylacji wy-

wiewnej (wyci

Ègowej), by nie dopuĂciÊ

do odwrócenia ci

Ègu kominowego i wciÈ-

gania dymu i gazów przez komin i kominek.
Mechaniczna wentylacja nawiewno-
-wywiewna musi za

Ă byÊ tak zaprojektowana,

by zrównowa

ĝyÊ pobór powietrza przez komi-

nek wi

ÚkszÈ iloĂciÈ powietrza nawiewanego.

ïatwienia i ciekawe rozwiÈzania przy

modernizacji paleniska otwartego

Monta

ĝ kasety kominkowej jest czÚsto utrudniony ze wzglÚdu na górny króciec przyïÈczenio-

wy, który wystaje ponad kaset

Ú i przez to uniemoĝliwia jej swobodne wsuniÚcie do istniejÈce-

go paleniska. Rozwi

Èzaniem tego problemu jest kaseta z teleskopowym króÊcem przyïÈcze-

niowym. Przed w

ïoĝeniem kasety do paleniska króciec chowa siÚ w jej wnÚtrzu, a po wïoĝeniu

otwiera si

Ú drzwiczki i wysuwa króciec w kierunku rury spalinowej. Takie rozwiÈzanie eliminuje

konieczno

ĂÊ rozkuwania czÚĂci istniejÈcego paleniska.

Kaseta to nie jedyny sposób na zamkni

Úcie paleniska otwartego. Zamiast niej w starym ko-

minku mo

ĝna zamontowaÊ jedynie drzwiczki szklane z szybÈ ognioodpornÈ lub – jeĂli palenisko

jest bardzo du

ĝe – wstawiÊ weñ piec wolno stojÈcy zwany kozÈ.

kominki.indd 68

2010-02-16 12:49:47

Kominek z p

ïaszczem wodnym. Jest to

sposób na wspomaganie konwencjonalnego
centralnego ogrzewania i ewentualnie te

przygotowanie ciep

ïej wody uĝytkowej.

Korpus wk

ïadu z pïaszczem wodnym ma

podwójne

Ăcianki, miÚdzy którymi przepïy-

wa woda – st

Èd nazwa pïaszcz wodny. Woda

przejmuje ciep

ïo i przekazuje je do grzejników.

Sposób wspó

ïpracy kominka z istniejÈcÈ

wodn

È instalacjÈ c.o. zaleĝy od podstawowe-

ěródïa ciepïa. JeĂli jest to:

– kocio

ï na gaz lub olej – wtedy kominek

Údzie dodatkowym urzÈdzeniem przyïÈ-

czonym do istniej

Ècych rur i grzejników.

Konieczny b

Údzie tu dodatkowy wymiennik

ciep

ïa, stworzÈ siÚ zatem dwa obiegi: otwar-

ty mi

Údzy kominkiem a wymiennikiem i za-

mkni

Úty od wymiennika do grzejników;

– kocio

ï na paliwo staïe w wersji tradycyj-

nej, tj. z otwartym naczyniem wzbiorczym
– wtedy kominek z p

ïaszczem wodnym pod-

ïÈcza siÚ bezpoĂrednio do instalacji, speïni

on tu zadanie drugiego pracuj

Ècego równole-

gle kot

ïa;

– kocio

ï na paliwo staïe – w nowoczesnej

wersji z podajnikiem paliwa, rozbudowa-
n

È automatykÈ i podziaïem na dwa obiegi

(otwarty – mi

Údzy kotïem a wymiennikiem,

zamkni

Úty – miÚdzy wymiennikiem i grzej-

nikami) – kominek trzeba pod

ïÈczyÊ do obie-

gu otwartego przed wymiennikiem;
– elektryczny piec akumulacyjny lub pod-
ïogówka elektryczna – kominek z pïaszczem

Schematy instalacji c.o. z kot

ïem na gaz lub olej i wspóïpracujÈcego z niÈ kominka z pïaszczem wodnym. Schemat (a) obrazuje sytuacjÚ, w której pracuje

jedynie kominek, przekazuj

Èc ciepïo do grzejników. Na schemacie (b) widaÊ dziaïanie konwencjonalnego c.o. z wyïÈczeniem pracy kominka

otwarte
naczynie
wzbiorcze

rura
przelewowa

rura
bezpiecze

ñstwa

kominek
z p

ïaszczem wodnym

pompa

wymiennik
ciep

ïa

zawór
odcinaj

Ècy

zawory
trójdro

ĝne

kocio

na gaz
lub olej

pompa

zawór
bezpiecze

ñstwa

przepompowe
naczynie
wzbiorcze

grzejniki

otwarte
naczynie
wzbiorcze

zawór
bezpiecze

ñstwa

przepompowe
naczynie
wzbiorcze

grzejniki

kocio

na gaz
lub olej

wymiennik
ciep

ïa

zawór
odcinaj

Ècy

zawory
trójdro

ĝne

pompa

rura
bezpiecze

ñstwa

kominek
z p

ïaszczem wodnym

pompa

rura
przelewowa

REKLAMA

kominki.indd 69

2010-02-13 16:02:57

BUDUJEMY DOM

3/2010

Przegl

Èd rynku

wodnym wymaga

ïby wykonania caïej in-

stalacji c.o. tylko dla niego, co by

ïoby zbyt

skomplikowane, a wi

Úc kosztowne.

Kominek

ĝe pracowaÊ takĝe w insta-

lacji zamkni

Útej, jeĂli w przestrzeni wod-

nej wyposa

ĝono go w urzÈdzenie do odbioru

nadmiaru ciep

ïa – zwykle wÚĝownicÚ pod-

ïÈczonÈ do sieci wodociÈgowej. W razie nad-
miernego wzrostu temperatury zawór ter-
miczny otwiera dop

ïyw zimnej wody do

Úĝownicy: przepïywajÈca woda ochïadza

kominek i trafia do kanalizacji.

W ka

ĝdym przypadku potrzebny jest ukïad

sterowania, reguluj

Ècy sposób wspóïpracy

urz

Èdzeñ grzewczych.

Budowa kominka
w starym domu

Wybudowanie kominka w starym domu zale-
ĝy od stanu technicznego wentylacji, moĝli-
wo

Ăci doprowadzenia powietrza do spalania,

ĂnoĂci stropu, konstrukcji podïogi oraz spo-

sobno

Ăci sprawnego odprowadzania spalin.

Wentylacja, czyli zapewnienie sta

ïej wy-

miany powietrza jest konieczne ze wzgl

Ú-

dów bezpiecze

ñstwa i zdrowotnych.

Powietrze do spalania. Stare domy coraz

ÚĂciej ociepla siÚ i uszczelnia, wymie-

niaj

Èc np. stolarkÚ otworowÈ. Podobnie jak

w nowo budowanym domu, tak

ĝe w sta-

rym kominkowi trzeba zapewni

Ê napïyw

z zewn

Ètrz odpowiedniej iloĂci powie-

trza do spalania. Zgodnie z obowi

ÈzujÈcy-

mi przepisami do kominka z zamkni

Útym

ïadem trzeba doprowadziÊ 10 m

powie-

trza w ci

Ègu godziny na kaĝdy kW mocy

nominalnej (chocia

ĝ kominki najczÚĂciej

nie pracuj

È bez przerwy z mocÈ nominalnÈ

i w praktyce zu

ĝywajÈ mniej powietrza).

Powietrze z zewn

Ètrz moĝna doprowadziÊ:

– specjalnym przewodem mo

ĝliwie blisko

paleniska, pod palenisko lub bezpo

Ărednio

do komory spalania. Ostatnie z tych trzech
rozwi

Èzañ tworzy prawdziwie zamkniÚ-

È komorÚ spalania. Powietrze zewnÚtrz-

ne nie ma wtedy bezpo

Ăredniego kontak-

tu z powietrzem wewn

Ètrz budynku, nie

ma te

ĝ ryzyka zakïócenia pracy rekupera-

tora przez nieszczelny system wentylacji
kominka. Jest to rozwi

Èzanie najbardziej

energooszcz

Údne, a wiÚc ekonomiczne;

– przez nawiewniki zamontowane
w oknach.

Powierzchnia przekroju przewodu dopro-

wadzaj

Ècego powietrze powinna mieÊ ok.

200 cm

, a wi

Úc ĂrednicÚ (gdy jest okrÈgïy)

min. 15 cm. Wlot powietrza znajduje si

Ú naj-

ÚĂciej w Ăcianie zewnÚtrznej na poziomie

pod

ïogi lub pod niÈ, ale moĝe byÊ takĝe wy-

niesiony ponad dach.

Uwaga! Czerpnia na dachu musi znajdo-

Ê siÚ poniĝej komina, tak aby nie zasysaïa

dymu z komina. Wlot powietrza nie

ïÈczÈcy

Ú bezpoĂrednio z paleniskiem musi nato-

miast by

Ê wyposaĝony w tzw. przepustnicÚ,

która umo

ĝliwia jego zamkniÚcie, gdy komi-

nek nie jest u

ĝywany, dziÚki czemu pomiesz-

czenie nie wych

ïadza siÚ.

¥wieĝe powietrze najlepiej pobieraÊ z kie-

runku zachodniego (st

Èd w Polsce najczÚ-

Ăciej wieje wiatr). Umieszczenie wlotu od
strony zawietrznej mo

ĝe przynieĂÊ odwrotny

do oczekiwanego skutek – powietrze b

Údzie

wysysane z kominka zamiast by

Ê doñ nawie-

wane. Przewód doprowadzaj

Ècy powietrze

powinien by

Ê izolowany.

ĂnoĂÊ stropu lub fundamentu.

Przeci

Útny kominek (wkïad + obudowa)

ĝy ponad 200 kg, zatem strop albo pod-

ïoga na gruncie, które majÈ byÊ tak znacz-
nie dodatkowo obci

Èĝone, muszÈ mieÊ od-

powiedni

È noĂnoĂÊ, co moĝe oceniÊ tylko

specjalista – konstruktor. Je

Ăli nie jest ona

wystarczaj

Èca, konieczne moĝe byÊ wzmoc-

nienie stropu lub wykonanie pod kominek
specjalnego fundamentu.

Pod

ïoga. Kominek powinien byÊ osadzo-

ny na niepalnym pod

ïoĝu o gruboĂci co naj-

mniej 15 cm. Ponadto pod

ïoga pod komin-

kiem nie mo

ĝe byÊ izolowana miÚkkimi

materia

ïami, które uniemoĝliwiajÈ zachowa-

nie stabilno

Ăci komika. Jeĝeli juĝ sÈ uïoĝone,

nale

ĝy je usunÈÊ i w tym miejscu wykonaÊ

wylewk

Ú betonowÈ. Na niej, na caïej po-

wierzchni kominka, najlepiej u

ïoĝyÊ posadz-

Ú z terakoty, gressu, granitu lub marmu-

ru. Materia

ïy te sÈ odporne na ĝar, ponadto

zapewni

È odpowiedniÈ czystoĂÊ powietrza

konwekcyjnego przep

ïywajÈcego wokóï pa-

leniska. Posadzka taka powinna by

Ê uïoĝona

tak

ĝe przed paleniskiem na szerokoĂÊ co naj-

mniej 50 cm.

Komin. Je

ĝeli w domu jest wolny przewód

kominowy w dobrym stanie (co musi oceni

Schemat instalacji c.o. z kot

ïem na paliwo staïe w wersji tradycyjnej oraz z kominkiem z pïaszczem

wodnym

ïad z ciÚgïem odpowiedzialnym za

ruch szybra. Gdy drzwiczki s

È zamkniÚte

dociskaj

È maksymalnie ciÚgïo i szyber

jest zamkni

Úty. Po otwarciu drzwiczek

Úgïo wysuwa siÚ i otwiera szyber. DziÚki

pracy ci

Úgïa zmniejsza siÚ tïumienie

Ègu kominowego przy otwartych

drzwiczkach kominka, przez co spaliny
s

È silniej wyciÈgane z komory spalania.

W konsekwencji spaliny nie wydostaj

Ú na zewnÈtrz przez drzwiczki, tylko sÈ

zasysane z maksymaln

È mocÈ do komina

iM K

mink

Úgïo przeciwwagi odpowiedzialne za

ruch szybra

otwarte naczynie
wzbiorcze

rura
przelewowa

rura
bezpiecze

ñstwa

kominek
z p

ïaszczem wodnym

pompa

zawory
trójdro

ĝne

kocio

na paliwo
sta

ïe

grzejniki

kominki.indd 70

2010-02-13 16:03:16

Kominki

kominiarz), wówczas mo

ĝna przystosowaÊ

go do wspó

ïpracy z kominkiem. Komin (na

ïej dïugoĂci) musi mieÊ wymiary umoĝli-

wiaj

Èce podïÈczenie do niego rury o takiej

Ărednicy, jakiej wymaga producent wybra-
nego wk

ïadu. Komin nie moĝe mieÊ zaïamañ

(w praktyce dopuszcza si

Ú zaïamanie nie

ostrzejsze ni

ĝ pod kÈtem 45°) ani przewÚĝeñ.

ĝeli w domu nie ma wolnego przewodu

lub jest na tyle zniszczony,

ĝe nie sposób go

zmodernizowa

Ê lub jest to nieopïacalne, ko-

nieczne jest wybudowanie nowego komina
– najlepiej w miejscu starego (mo

ĝna teĝ do-

budowa

Ê komin do zewnetrznej

Ăciany budynku).

Dbaj o swój kominek

ĝdy kominek powinno siÚ regu-

larnie czy

ĂciÊ. Popióï z paleniska

najlepiej usuwa

Ê po kaĝdym pale-

niu. Dwa razy w roku nale

ĝy we-

zwa

Ê kominiarza, aby sprawdziï

przewód kominowy i ewentualnie
wyczy

Ăciï go, a przy okazji – tak-

ĝe wnÚtrze czopucha i pïomienice
w górnej cz

ÚĂci komory spalania.

ĝywotnoĂÊ kominka w du-

ĝym stopniu wpïywa drewno,
jakiego u

ĝywamy do palenia.

Bardzo wa

ĝny jest zarówno gatunek drew-

na, jak i jego jako

ĂÊ, a zwïaszcza stopieñ wy-

suszenia. Najlepiej sprawdza si

Ú w kominku

drewno drzew li

Ăciastych (jesion, dÈb, brzo-

za) – jest ono najbardziej kaloryczne, czy-
li ma najwi

ÚkszÈ wartoĂÊ opaïowÈ, ponad-

to pali si

Ú spokojnie i równomiernie. Drewno

drzew iglastych nie nadaje si

Ú do kominków,

bo zawarta w nim

ĝywica zanieczyszcza

podczas palenia komin i palenisko.

Drewno do kominka musi by

Ê suche, dla-

tego trzeba je sezonowa

Ê ok. 14 miesiÚcy,

zanim zaczniemy nim pali

Ê (odpowied-

nio przygotowane do kominków drew-
no zazwyczaj mo

ĝna kupiÊ w sklepach

budowlanych, w praktyce jednak nie za-
wsze jest ono wystarczaj

Èco wysuszone).

Palenie drewnem zbyt wilgotnym sprawia,
ĝe czÚĂÊ energii zuĝywana jest na odpa-
rowanie wody z drewna, zatem zmniejsza
sprawno

ĂÊ kominka, a ponadto od nadmia-

ru wilgoci wk

ïad i kaseta szybciej korodu-

È, szybciej niszczejÈ ich uszczelki, a szyba

szybciej si

Ú brudzi. W niektórych komin-

kach mo

ĝna paliÊ takĝe brykietami drzew-

nymi i/lub peletami.

Korzystanie z kominka powinno przede

wszystkim dawa

Ê ciepïo i przyjemnoĂÊ,

dlatego tak wa

ĝny jest jego wybór. Komfort

ĝytkowania kominka, jego niezawodna

praca, a tak

ĝe korzyĂci ekonomiczne, któ-

re mo

ĝe przynieĂÊ zaleĝÈ od dobrych decy-

zji nie tylko na etapie wyboru konkretnego
rozwi

Èzania, ale takĝe w trakcie budo-

wy i u

ĝytkowania kominka. Dlatego jeĂli

wci

Èĝ mamy „kominkowe rozterki”, zdajmy

Ú na profesjonalistów: specjalistów ko-

minkarzy, sprawdzonych architektów, po-
lecanych instalatorów.

fot.

Kom

-Bielawski

Automatyczny regulator palenia

(RMT REG 002). Dostosowuje
dop

ïyw powietrza do paleniska

na podstawie analizy programu
optymalizacji spalania. G

ïównÈ

zalet

È regulatora jest przedïuĝanie

procesu spalania i czasu pomi

Údzy

uzupe

ïnianiem paliwa, obniĝanie

ĝycia paliwa i ochrona przed

przegrzaniem systemu grzewczego

REKLAMA

kominki.indd 71

2010-02-13 16:03:38