plik

Autorzy Gry

Arkadiusz Ciesielski, Łukasz Cholewa

Ilustracje

Lidia Parwa (okładka), Mateusz Grochowski (str. 4)

Projekt karty postaci

Jagmin

Korekta

Albert Andrzejewski, Arkadiusz Ciesielski

Szczególne podziękowania

Dziękujemy przede wszystkim zigzakowi za stworzenie projektu WTS,

bez którego Iron Space nigdy by nie powstał oraz za ogromne wsparcie
i rzucanie ciekawymi pomysłami, z których część znalazła swoje miejsce

w  systemie.  Dziękujemy  także  shoheiowi,  który  początkowo  miał  z  nami
współtworzyć  system,  lecz  z  różnych  względów  musiał  nas  opuścić,
zostawiając  nam  jednakże  sporo  materiałów,  które  inspirowały  nas

do tworzenia.

Podziękowania

Dziękujemy wszystkim, bez których Iron Space nie byłoby tym, czym jest,
a więc wszystkim, którzy, choćby w najmniejszym stopniu udzielali się
na forum WTSu, czyli: Aesandillowi, Albiorixowi, BartekChomowi, Jean

de Lille’owi, kbenderowi, Morelowi, murray’owi, voynarowi, wisimito.
Dziękujemy Tregimatarowi za fajne pomysły, które pozwolił nam

„ukraść”.  Dziękujemy  Jagminowi  za  stworzenie  dla  nas  karty  postaci.
Dziękujemy  silowi,  który  napisał  o  systemie  entuzjastyczny  artykuł
na  swoim  blogu.  Dziękujemy  Indoctrine’owi  za  wsparcie  oraz  dziesiątki

cennych porad. Dziękujemy Selekosowi za dobre rady i kontakt
do grafików. Dziękujemy stowarzyszeniu Avangarda za wsparcie oraz

za to, że trzymacie za nas kciuki. Wreszcie, dziękujemy Multidejowi
za pomysł z lodowym okrętem. Dziękujemy wszystkim osobom, które grały
w Iron Space na konwentach i podzieliły się cennymi uwagami.

Osób, którym chcielibyśmy podziękować, jest tak wiele, że nie sposób was
wszystkich wymienić. Dzięki wielkie!

APEL

Gra

porusza

delikatne,

szczególnie w Polsce tematy,
jakimi są nazizm i komunizm.
Z

tego

powodu

nie-

wtajemniczony w gry RPG
czytelnik może pomyśleć po
lekturze

niniejszego

podręcznika, iż propaguje on
nazistowskie

lub

komu-

nistyczne  idee.  Nie  jest  to
jednak prawdą.

Nie  jest  i  nigdy  nie  było
naszym  celem  propagowanie
takich  idei.  Wprost  przeciwnie
–  chcieliśmy  pokazać,  jak
niebezpieczne one są i do czego
może

doprowadzić

ich

popieranie. Nasze najbliższe
rodziny wiele wycierpiały z rąk
nazistowskiego

okupanta,

potem

komunistycznego

reżimu. Dlatego ideologiom
nazistowskim

komu-

nistycznym

stanowczo

się

sprzeciwiamy i apelujemy:

Nie używajcie niniejszego
podręcznika

celach

propagowania komunistycz-

nych

nazistowskich

ideologii.  Nie  do  takich
celów został on stworzony.

W  grze  istnieje  możliwość
wcielenia  się  w  postać  Niemca
lub  Rosjanina,  natomiast  nie
oznacza  to,  że  można  grać
nazistą

lub

komunistą.

Naszym

zdaniem

granie

postacią,

która

popiera

nazistowskie

lub

komu-

nistyczne idee i wykazuje
zachowania

typowe

dla

propagatora tych idei, jest
niedopuszczalne.

Natomiast

granie postacią, która jedynie
swoje

korzenie

nazistowskim

lub

komunistycznym państwie, ale
ani takich idei nie popiera, ani
nie wykazuje typowych dla
nazisty

czy

komunisty

zachowań,

lecz

stara

się

postępować

dobrze,

nie

stanowi według nas problemu.

Gra

przeznaczona

jest

wyłącznie

dla

dorosłych.

ROZDZIAŁ 1: WPROWADZENIE

Iron Space jest grą typu RPG (ang. Role
Playing Game), w której gracze wcielają
się w różne postacie i odgrywają ich role,
starając

się

realizować

ich

cele.

Grę

prowadzi

tzw.

mistrz

gry,

który  opowiada  historię  i  decyduje,  jakie
będą  skutki  działań  podejmowanych
przez  graczy.  Cała  gra  odbywa  się  w
wyobraźni  –  gracze  sami  wyobrażają
sobie  świat  i  sami  decydują,  gdzie  pójdą
i  co  zrobią.  Niniejszy  podręcznik  zawiera
pewne  propozycje  co  do  tego,  jak  może
wyglądać  ten  wyobrażony  świat  i  jak
rozwiązać  kwestie  sporne, które  wynikną
podczas  gry.  Więcej  informacji  na  temat
gier

RPG

znajdziesz

pewno

w internecie.

Bitwa

Merkurego

jest

wersją

demonstracyjną gry, dającą bardzo
skrótowe

informacje

świecie

i mechanice Iron Space. Informacja
o tym, jak zaopatrzyć się w pełną wersję,
znajduje

się

stronie

www.ironspace.pl

WOJENNE SCIENCE FICTION

Iron Space to gra osadzona w realiach
science fiction (choć mocno topornych),
o

klimacie

stricte

wojennym.

Cztery wielkie mocarstwa, które wyniosły
się  z  ziemi,  walczą  teraz  w  kosmosie
o dominację.

Dlatego  też  Iron  Space  to  przede
wszystkim  gra  o  żołnierzach  posyłanych
na

rozmaite

misje.

Gra

oferuje

dynamiczną,

intensywną

rozgrywkę,

dogłębnie odzwierciedlającą akcję pola
bitwy. Nie ma tutaj miejsca na dramaty
egzystencjalne

czy

śledztwa

rodem

z  Zewu  Chtulhu.  Jest  za  to  pełna
dynamizmu akcja.

Ale  Iron  Space  to  nie  tylko  gra
o  żołnierzach.  To  także  gra  o  szpiegach,
łowcach

potworów,

naukowcach

i  wszystkich  ludziach,  którzy  jakkolwiek
wpływają  na  losy  wojny.    Możesz  więc
grać  kim  chcesz,  ale  pamiętaj  –  trwa
wojna,  i  co  byś  nie  robił,  ona  cię
dopadnie.

Bitwa

Merkurego

skupia

się

na  konflikcie  o  surowce,  który  ma
miejsce  na  Merkurym  –  częściowo
zamarzniętej  planecie.  Dlatego  lepiej
ubierzcie się ciepło!

CO JEST POTRZEBNE DO

GRY?

gry

potrzebne

będą

kostki

sześcienne,  w  ilości  najlepiej  po  5
na  osobę.  Za  każdym  razem,  gdy  w  tym
podręczniku  mowa  jest  o  kostkach,
chodzi

właśnie

kostki

sześcienne.

Czasami  te  kości  oznaczane  są  także
mianem  „k6”.  Oprócz  kości  niezbędna
będzie  talia  tradycyjnych  kart  oraz
znaczniki  (którymi  może  być  cokolwiek  –
od  nakrętek  po  cukierki),  w  ilości  po  5
na

osobę.

Ponadto

przydatne

są

akcesoria

piśmiennicze,

służące

wypełniania

kart

postaci.

Kartę postaci można za darmo pobrać ze
strony www.ironspace.pl

HISTORIA

W roku 1908 tajemniczy obiekt spadł
z nieba niedaleko rzeki Podkamienna
Tunguzka

Syberii.

Rosjanie

natychmiast

wysłali

ten

rejon

ekspedycje naukowe, które ustaliły jedno
–  był  to  wrak  statku  obcej  rasy.
Oczywiście  sprawę  szybko  zatuszowano,
oficjalnie  komunikując,  iż  był  to  jedynie
sporej wielkości meteoryt.

Z  wraku  niewiele  udało  się  uratować  –
jedyny  obiekt,  który  zdawał  się  wciąż
działać  poddano  badaniom,  ale  przez
wiele  dziesięcioleci  badania  owe  były
nieskuteczne.

W  roku  1939  nazistowskie  Niemcy  oraz
ZSRR  jednocześnie  napadły  na  Polskę.
Dość  szybko  zdołały  ją  pokonać,
a  później  same  rzuciły  się  sobie
do  gardeł,  ustalając  front  na  linii  Wisły.
Jednak żadna ze stron nie mogła tej linii
sforsować.  Trwał  impas.  W  1953  roku
Niemcy  wdrożyli  w  życie  genialny  plan,
dzięki  któremu  zaczęli  przełamywać
sowiecką  obronę  w  rejonie  Warszawy.
Dziwnym  zbiegiem  okoliczności,  właśnie
wtedy

sowieccy

naukowcy

ustalili,

czym jest ów obiekt, który udało się

uratować

statku

obcej

rasy.

Według nich miała to być bomba
o

niespotykanej

sile

rażenia.

Nie zastanawiając się długo, władze
związku postanowiły zrzucić bombę
na Warszawę.

Coś

poszło

jednak

nie

tak.

Zamiast  wyzwolić  ogromne  ilości  energii
w  eksplozji,  „bomba”  zaczęła  pochłaniać
energię  termiczną  powodując  prawie
natychmiastowe  zamarznięcie  Warszawy.
W  krótkim  czasie  zamarzła  cała  Polska,
a podobny los czekał całą Ziemię.

Jedyne

cztery

mocarstwa

zdolne

uruchomić

programy

kosmiczne

–

Niemcy, ZSRR, Japonia oraz Sojusz USA
i Wielkiej Brytanii, wyniosły się w kosmos
i osiedliły na pozostałych planetach
układu

słonecznego,

całkowicie

zapominając o Wojnie.

Pokój nie trwał jednak długo –
już w 1991 roku, gdy to mocarstwa ledwo
zdołały odbudować populację i potencjał
technologiczny,

wojna

wybuchła

ponownie, i to na nieznaną dotąd skalę.

W  międzyczasie  zamarznięciu  uległa  nie
tylko  Ziemia,  ale  także  Księżyc,  a  nawet
częściowo  Merkury,  na  którym  odkryto
nowe,  cenne  pierwiastki.  I  od  wybuchu
Wielkiej  Wojny  Kosmicznej,  to  właśnie
na  Merkurym  rozgrywają  się  najbardziej
zacięte walki.

KOSMOS

Układ  słoneczny  jest  geocentryczny  –
w  samym  jego  centrum  znajduje  się
Ziemia,  a  wokół  niej,  na  coraz  dalszych
orbitach  krążą  Merkury,  Wenus,  Mars,
pas  planetoid,  Jowisz,  Saturn,  Uran,
Neptun,  Pluton  i  na  samym  końcu,
gdzieś  daleko  Słońce.  Wszystkie  planety,
a  nawet  część  księżyców  w  układzie,
to  ciała  niebieskie  niezwykle  podobne
do

Ziemi,

czyli

planety-ogrody

posiadające azotowo- lub argonowo-
tlenową atmosferę, pokryte częściowo
oceanami,

częściowo

lądem.

Wszystkie te ciała niebieskie mają
grawitację

podobną

ziemskiej.

Odległości  międzyplanetarne  są  tu  nieco
mniejsze  niż  w  rzeczywistości  –  średnia
odległość  między  dwoma  sąsiednimi
planetami wynosi około 60 mln km.

Przestrzeni  międzyplanetarnej,  zwanej
głębinami, nie wypełnia próżnia, lecz eter
–  ciecz  pod  bardzo  wysokim  ciśnieniem,
porównywalnym  do  ciśnienia  panującego
pod  wodą na  głębokości  kilkuset  metrów
p.p.m.

tego

powodu

jedynymi

obiektami

mogącymi

przetrwać

w  głębinach  są  okręty  podwodne.
Ponieważ  eter  jest  substancją  silnie
diamagnetyczną,  jest  odpychany  przez
pola  magnetyczne  planet,  dzięki  czemu
planety  te  mogą  posiadać  atmosferę.
Dość

szybkie,

zaledwie

kilkutygodniowe

podróże

między-

planetarne

możliwe

są

dzięki

występowaniu  prądów  głębinowych  –
bardzo  szybkich  ruchów  ogromnych mas
eteru w stałych miejscach.

POZIOM TECHNOLOGICZNY

Ogólnie

poziom

technologiczny

wszystkich  mocarstw  porównać  można
do  wczesnych  lat  60.  Środki  transportu
działają  w  dużej  mierze  w  oparciu
o silniki spalinowe, a wynalazki takie jak
radio  czy  telewizja  są  dość  powszechne,
choć ich zastosowania militarne są wciąż
ograniczone.  Ze  względu  na  odkrycie
nowej,  wysokoenergetycznej  substancji
zwanej  Heizonium  nie  rozwinęły  się
programy  atomowe  i  nie  powstała  broń
masowego rażenia. Nie wynaleziono także
elektroniki  cyfrowej,  w  wyniku  czego  nie
skonstruowano  komputerów.  Wyjątek
pod  tym  względem  stanowią  Japończycy,
którzy  odkryli  na  Jowiszu  pozostałości
kompleksów

zaawansowanej

technologicznie rasy i zaczęli używać jej
komputerów.

Rozwój technologii wojskowej zaowocował
powstaniem

pancerzy

szturmowych,

czyli wyposażonych w serwomechanizmy
zbroi

wykonanych

stalowych,

nitowanych  płyt,  a  także  egzoszkieletów,
czyli  kilkumetrowych,  humanoidalnych
maszyn kroczących, będących mobilnymi
platformami  uzbrojenia.  Czołgi,  choć
nadal

wykorzystywane,

zastępowane

są

powoli

wielkimi

pojazdami

gąsiennicowo-kroczącymi,

brak

helikopterów oraz niska opłacalność
stosowania

samolotów,

spowodowała

pojawienie się ważkopterów, czyli maszyn
latających, napędzanych kilkoma parami
skrzydeł

wykonującymi

ruchy

jak

u owada.

ROZDZIAŁ 2: POSTACIE

W Bitwie o Merkurego można grać tylko
zwykłymi  ludźmi.  Możliwość  grania
mutantami  opisana  jest  w  pełnej  wersji
podręcznika.  Jak  zapewne  zauważycie,
karta  postaci  posiada  więcej  rubryk,
niż  to,  co  jest  opisane  w  tym
dokumencie.

Pozostałe

rubryki

objaśnione

są

pełnej

wersji

podręcznika.

ATRYBUTY

Przy  tworzeniu  postaci,  należy  rozdzielić
punkty  na  atrybuty.  Początkowo  każdy
atrybut  jest  na  poziomie  2.  Otrzymujesz
teraz 100 Punktów Doświadczenia (PD)
do  wydania  na  Atrybuty,  zgodnie
z  zasadą:  20  PD  –  zwiększenie  atrybutu
o  1.  Maksymalny  poziom  każdego
atrybutu wynosi 5. Oto lista atrybutów:

Krzepa (Krz) – odpowiada za siłę postaci,
jej  kondycję,  wytrzymałość,  oraz  ogólną
tężyznę  fizyczną,  a  także  za  obrażenia
w walce wręcz.

Zręczność (Zr) – odpowiada za zwinność,
koordynację

wzrokowo-ruchową

oraz

precyzję ruchów.

Percepcja

(Perc)

–

odpowiada

za wyczulenie zmysłów, przede wszystkim
wzroku i słuchu.

Umysł (Um) – odpowiada za bystrość
umysłu, inteligencję i spryt, a także
za siłę woli.

Charyzma

(Cha)

–

odpowiada

za skłonność postaci do odpowiedniego
wyrażania się, kulturę osobistą, a także
wygląd bohatera.

Po wydaniu punktów na atrybuty czas
przydzielić

punkty

umiejętnościom.

Początkowo wszystkie umiejętności są
na poziomie 0. Otrzymujesz 75 PD
do

wydania

umiejętności.

Podniesienie poziomu umiejętności o 1
wymaga wydania tylu punktów, na który
poziom

chcesz

podnieść.

Czyli podniesienie poziomu umiejętności
z 0 do 1 wymaga poświęcenia 1 PD,
podniesienie

z 1 do

wymaga

poświęcenia 2 PD, podniesienie z 2 do 3
wymaga

poświęcenia

itd.

Maksymalny poziom umiejętności wynosi
5. Poniżej znajduje się lista umiejętności,

pogrupowanych

kategorie.

W nawiasach podano, na jakim atrybucie
dana umiejętność bazuje:

Umiejętności Atletyczne

Wysportowanie (Krz, Zr) – odpowiada
za

„bycie

formie”,

umiejętność

podnoszenia

ciężarów,

skakania,

pływania, biegania itp.

Rzucanie (Zr, Perc) – odpowiada
za

rzucanie

przedmiotami.

Zwykle

testujesz ją, gdy chcesz sprawdzić, czy
trafiłeś przeciwnika granatem.

Wspinaczka  (Krz,  Zr)  –  umiejętność
łażenia  po  ścianach.  Jak  nie  zdałeś,
to  pewnie  spadniesz  z  jakiejś  dużej
wysokości.

Jeździectwo

(Zr)

–

umiejętność

poruszania się na wszelkiego typu
żywych wierzchowcach, od tradycyjnych
koni,

poprzez

agresywne

psy,

zmutowanych

marsjańskich

nosorożcach skończywszy.

Umiejętności Bojowe

Walka (Zr) – umiejętność walenia się
po mordach i za pomocą broni białej.

Strzelanie  (Zr,  Perc)  –  umiejętność
trafiania w cel z ręcznej broni palnej oraz
broni  zamontowanej  na  wszelkiego
rodzaju  pojazdach,  a  także  z  kusz
i łuków.

Uniki (Zr) – umiejętność wykonywania
uników

zarówno

walce

wręcz,

jak i chowania się przed wrogim
ostrzałem.

Pojazdy

Naziemne

(Zr)

–

umiejętność

prowadzenia egzoszkieletów, czołgów,
żuków,

pająków,

transporterów

opancerzonych, łazików zwiadowczych
i

wszelkiego

rodzaju

samochodów

i motorów.

Powietrzne

(Zr)

–

umiejętność

pilotowania ważkopterów i samolotów.

Głębinowe (Zr) – umiejętność obsługi
systemów napędowych okrętów i statków
głębinowych (międzyplanetarnych).

Umiejętności Przestępcze

Skradanie (Zr) – umiejętność ukrywania
się oraz bezgłośnego i niezauważonego
podchodzenia do wroga.

Kieszonkowstwo (Zr) – umiejętność
sięgania innym do kieszeni, wyciągania
portfeli i nie zostania przy tym złapanym.

Włamywanie

(Zr)

–

umiejętność

otwierania zamków zarówno klasycznych
(posługiwanie

się

wytrychem),

jak i elektronicznych (łamanie kodów).

Umiejętności Przyrodnicze

Przetrwanie

(Um)

–

umiejętność

znalezienia pożywienia oraz schronienia
w dziczy.

Tropienie

(Um)

–

umiejętność

analizowania śladów i podążania czyimś
tropem. Nie stosuje się do śledzenia
kogoś w mieście.

Umiejętności Analityczne

Analiza (Um) – umiejętność badania
obiektów,

logicznego

myślenia

i kojarzenia faktów.

Technika (Um) – znajomość oraz
umiejętność obsługi i naprawy sprzętu
mechanicznego

elektronicznego.

O ile używać sprzętu elektronicznego
może każdy, o tyle jego naprawą może
zająć się tylko Japończyk.

Wiedza

(Um)

–

wybierając

tę

umiejętność, sprecyzuj, jaki obszar
wiedzy jest ci bliski. Przykłady: Wiedza –
Historia, Wiedza – Jowisz.

Umiejętności Społeczne

Blef (Cha) – umiejętność kłamania,
oszukiwania i mylenia przeciwnika
ubiorem, gestami i zachowaniem.

Ekspresja (Cha) – umiejętność wyrażania
siebie,

dawania

wystąpień

oraz

wywoływania emocji u innych.

Empatia (Um) – umiejętność wyczuwania
emocji innych i orientowania się, czy ktoś
kłamie.

Perswazja

(Cha)

–

umiejętność

argumentowania

swoich

racji

i przekonywania do nich innych ludzi.

Prowokowanie (Cha) – umiejętność
znieważania,

wyśmiewania

oraz

wytrącania przeciwnika z równowagi
i

zmuszania

tym

samym

zaatakowania

prowokatora.

Bardzo przydatna w walce.

Targowanie

(Cha)

–

umiejętność

uprawiania

rozmowy

biznesowej

dobierania

odpowiednich

technik

negocjacyjnych w celu zbicia ceny
towaru,

który

chce

się

kupić,

lub pompowania ceny towaru, który się
sprzedaje. Nie ma nic wspólnego
z logiczną argumentacją.

Zastraszanie

(Cha)

–

umiejętność

zmuszania

ludzi

wykonania

określonych czynności za pomocą gróźb.

Umiejętności Pozostałe

Spostrzegawczość (Perc) – umiejętność
dostrzegania

pewnych

elementów

otoczenia,

słuchania

odgłosów

i wyczuwania zapachów.

Dowodzenie  (Um,  Cha)  –  umiejętność
wydawania  rozkazów.  Obejmuje  zarówno
wiedzę  na  temat  strategii  i  taktyki,
zdolność

przewidywania

ruchów

przeciwnika,

jak

umiejętność

mobilizowania

własnych

żołnierzy

poprzez

przemowy

lub

budzenie

respektu.

Odwaga (Um) – określa, czy postać zdoła
w danej sytuacji zachować zimną krew.

Leczenie (Zr, Um) – umiejętność
udzielania

pierwszej

pomocy,

opatrywania, operowania i opieki nad
chorymi.

Hazard (Um, Cha) – umiejętność grania
i wygrywania w gry hazardowe.

CECHY POCHODNE

Teraz czas na obliczenie wartości cech
pochodnych:

Wytrzymałość  –  określa  jak  dużo
obrażeń będzie wstanie wytrzymać postać
na  polu  walki.  Wytrzymałość  równa  jest
Krzepie  postaci  +2,  plus  ewentualne
punkty pancerza.

Szybkość – określa jak szybko postać
przemieszcza

się

polu

walki.

Równa jest dwukrotnej sumie Krzepy
i Zręczności.

Udźwig – określa jak dużo postać może
dźwigać, w kilogramach. Równy jest
Krzepie x10

DODATKOWE PD

rozdysponowaniu

punktów

atrybuty

umiejętności

oraz

obliczeniu  wartości  cech  pochodnych,
otrzymujesz  jeszcze  20  PD,  do  wydania
zgodnie  z  twoją  wolą.  Możesz  za  to
podnieść  poziom  atrybutu,  umiejętności,
albo wykupić talent lub specjalizacje.

Talent  kosztuje  20  PD  i  zapewnia
dodatkową  kość  do  testów  wszystkich
umiejętności z danej kategorii.

Specjalizacja  kosztuje  5  PD  i  działa
podobnie,  ale  w  dużo  węższym  zakresie.
Wykupując  specjalizację  wybierz  jedną
umiejętność  i  w  ramach  niej  węższy
zakres  (np.  Technika  –  naprawianie
czołgów).  W  tym  zakresie  otrzymujesz
dodatkową

kostkę

testów

tej

umiejętności.

PRZYZNAWANIE PD

Po  każdej  sesji  mistrz  gry  przyznaje
graczom punkty doświadczenia, w liczbie
od  5  do  10,  w  zależności  od  tego,
jak  bardzo  przyłożyli  się  do  sukcesu
drużyny  i  jak  dobrze  odgrywali  swoje
postaci.  Mistrz  gry  przyznaje  te  punkty
według  własnego  uznania.  Zarobione
w  ten  sposób  PD  można  od  razu
wykorzystać  na  zakup  talentów  czy
specjalizacji,  lub  zwiększenie  poziomu
atrybutów albo umiejętności.

ROZDZIAŁ 3: MECHANIKA

TESTY PROSTE

Za  każdym  razem, gdy  trzeba  sprawdzić,
czy  jakaś  czynność  się  powiodła,
dla  przykładu,  czy  włamywacz  otworzy
drzwi  wytrychem  albo  czy  strzelec  trafi
w

cel,

należy

przeprowadzić

test

odpowiedniej  umiejętności.  W  takim
przypadku  mistrz  gry  musi  ustalić
stopień trudności (ST) testu. Im czynność
bardziej  skomplikowana,  tym  większy
powinien

być

stopień

trudności.

Następnie gracz rzuca ilością kości
równą poziomowi atrybutu, na którym

oparta

jest

dana

umiejętność.

Atrybut ten podany jest w nawiasie obok
nazwy

umiejętności.

Każdy

wynik

kostce

równy

lub

mniejszy

od wartości umiejętności to jeden

sukces. Jeżeli ilość sukcesów jest
równa

lub

wyższa

stopnia

trudności,

test

jest

zdany,

czynność

została

zakończona

powodzeniem. Jeżeli ilość sukcesów jest
mniejsza od stopnia trudności, test się
nie udaje, a czynność kończy się porażką.

USTALANIE STOPNIA

TRUDNOŚCI

Ustalenie

stopnia

trudności

zależy

całkowicie  od  mistrza  gry.  Zalecamy,
żeby  poziom  trudności  zawierał  się
w  granicach  od  1  do  5,  gdzie  1  to  test
bardzo łatwy, a 5 to bardzo trudny.

UMIEJĘTNOŚCI OPARTE NA

DWÓCH ATRYBUTACH

Niektóre

umiejętności

oparte

są

dwóch

atrybutach.

takim

przypadku,  aby  określić  ilość  kości,
którą  należy  rzucić,  należy  wyciągnąć
średnią  z  poziomów  tych  atrybutów

i zaokrąglić w górę.

TESTY PRZECIWSTAWNE

Nie zawsze sytuacja jest na tyle spokojna,
żeby

przeprowadzić

test

prosty.

Jeżeli istnieje osoba, która aktywnie
przeciwstawia

się

postaci

gracza

wykonującej jakąś czynność, należy
przeprowadzić

test

przeciwstawny.

W takim przypadku obie postacie
testują swoją umiejętność, a postać,
która

uzyskała

więcej

sukcesów

wygrywa test.

Remis:  Jeżeli  w  teście  przeciwstawnym
wyniknie  remis,  żadna  ze  stron  nie
odnosi pełnego sukcesu.

MODYFIKATORY

Niektóre

czynniki

ułatwiają

zdanie

testów,  inne  utrudniają.  Jeżeli  zaistnieje
czynnik  ułatwiający  bohaterowi  zdanie
testu,  otrzymuje  on  dodatkową  kość  do
tego  testu.  Jeżeli  zaistnieje  czynnik
utrudniający, bohater w tym teście rzuca
jedną  kością  mniej.  Modyfikatory  się
kumulują,  więc  jeśli  chcesz  strzelić
do  małego  celu  w  ciemną noc,  to  pewnie
rzucisz  dwoma,  albo  i  trzema  kościami
mniej.

WALKA

Walki odbywają się w turach, z których
każda trwa około 5 sekund.

INICJATYWA

Do  określenia  inicjatywy  wykorzystajcie
talię  kart  z  trzema  jokerami.  W  każdej
turze  walki  rozdaj  każdemu  bohaterowi
po  1  karcie  inicjatywy.  Następnie  gracze
działają  w  kolejności  określonej  przez
otrzymane  karty.  Najwcześniej  działa
joker,  potem  asy,  następnie  figury,
a  na  końcu  blotki.  W  przypadku  remisu
decyduje kolor karty. Najwcześniej działa
pik,

potem

kier,

następnie

karo,

a na końcu trefl.

ZASIĘGI

Aby  uprościć  rozgrywkę,  nie  stosujemy
w  Iron  Space  skomplikowanych  miar
odległości.  Zamiast  tego  podzieliliśmy
abstrakcyjne pole bitwy na cztery zasięgi:
Zwarcie,  Bliski,  Średni  i  Daleki.
To,  na  jakim  zasięgu  znajduje  się  nasz
cel  zależy  od  rodzaju  broni  przez  nas
używanej.  Uzbrojeni  w  pistolet  uznamy
cel  oddalony  o  100  metrów  za  daleki,
ale posiadając karabin snajperski już nie.
Odpowiednie zasięgi każdej broni podane
są

tabelach.

Są

one

podane

następujący

sposób:

Bliski/Średni/Daleki.  Zasięg  daleki  nie
jest  zasięgiem  maksymalnym.  Oznacza
jedynie, że nie da się strzelić na odległość
większą  niż  określona  w  tym  zasięgu
w ferworze walki.

Nie

trzeba

więc

znać

odległości

od przeciwnika co do metra – wystarczy
przybliżona, tak, aby można było
określić, na jakim jest on zasięgu.

AKCJE

Gdy  przychodzi  kolej  danej  postaci
w turze, może ona wykonać jedną akcję –
strzelić,  walczyć  wręcz,  przebiec  itp.,
bez  żadnych  kar  do  rzutu.  Dowolne
działanie  wykonywane  w  takcie  walki
(poza  ruchem  z  podstawową  szybkością)

jest  traktowane  jako  akcja.  Nie  ma
znaczenia,  czy  strzelasz,  prowadzisz
samochód,  jesz  kanapkę  czy  próbujesz
kogoś zastraszyć – to wszystko są akcje.

WALKA WRĘCZ

Jeśli

stoisz

tuż

obok

swojego

przeciwnika, możesz walczyć z nim
za pomocą broni białej. Walka wręcz
odbywa

się

zasadzie

testu

przeciwstawnego.  Obie  postacie  testują
walkę  i  ten,  który  wygra  test,  trafia
przeciwnika.  W  przypadku  remisu  obie
postacie trafiają się nawzajem!

Uniki:  Jeśli  taka  jest  wola  atakowanego,
może  on  zamiast  walki  wręcz  testować
uniki.  Jednak  w  takim  wypadku  nawet
jeśli  wygra  test,  to  nie  trafi  swojego
napastnika!

STRZELANIE

Aby

trafić

przeciwnika

broni

strzeleckiej,  należy  zdać  test  strzelania
o  ST  1  na  zasięgu  bliskim,  ST  2
na  zasięgu  średnim,  a  ST  3  na  zasięgu
dalekim.  Jeżeli  strzelec  nie  sprecyzował
inaczej,  każdy  strzał  mierzy  w  korpus
celu.

MODYFIKATORY

STRZELANIA

Testy  strzelania  podlegają  rozmaitym
modyfikatorom.  Na  celność  strzału  ma
wpływ  widoczność,  osłona  celu,  jego
prędkość,  wielkość  i  inne  rozmaite
czynniki.  Mistrzom  gry  zostawiamy
przyznanie odpowiednich modyfikatorów.

RZUCANIE

Maksymalny zasięg rzutu wynosi tyle
metrów,

ile

wartość

umiejętności

Rzucanie

pomnożona

przez

10.

Aby  rzucić  przedmiot  w  żądane  miejsce,
należy  zdać  test  Rzucania  o  ST  1,
z odpowiednimi modyfikatorami.

OBRAŻENIA

Po trafieniu przeciwnika, atakujący
wykonuje rzut na obrażenia. Jeżeli był to
atak wręcz, to atakujący zadaje obrażenia
równe

swojej

Krzepie

powiększone

o wartość podaną w tabeli broni,
natomiast

przypadku

ataków

dystansowych  jest  to  tylko  wartość
podana w tabeli.

Ponadto,  za  każdy  sukces  więcej,
niż  atakujący  potrzebował  do  trafienia,
zadaje  on  dodatkowe  k6  obrażeń,
zarówno

przy

atakach

wręcz,

jak i dystansowych.

EFEKTY OBRAŻEŃ

Zadane

obrażenia

porównuje

się

z wytrzymałością przeciwnika. Jeśli
obrażenia są mniejsze niż wytrzymałość,

trafiony

otrzymuje

draśnięcie.

Jeśli obrażenia są przynajmniej równe
wytrzymałości trafionego, ale mniejsze
niż jej dwukrotność, to trafiony otrzymuje
ranę.

Jeżeli

obrażenia

są

równe

przynajmniej

dwukrotności

wytrzy-

małości trafionego, to otrzymuje on
od razu trzy rany i traci przytomność.

Draśnięcia: Samo draśnięcie nie niesie
za

sobą

żadnych

negatywnych

konsekwencji,

ale

trzy

draśnięcia

automatycznie zamieniają się w ranę.

Rany:  Każda  rana,  jaką  otrzymała
postać,  powoduje,  iż  we  wszystkich
testach  rzuca  ona  jedną  kością  mniej.
Otrzymanie  trzeciej  rany  powoduje
utratę przytomności.

ZASADY ZIMOWE

W tym podrozdziale opisane zostaną
zasady mające odzwierciedlać szczególne
warunki

panujące

Merkurym

i sytuacje, które się z tym wiążą.

CHŁÓD

Na Merkurym panują bardzo niskie
temperatury.

Niejeden

już

umarł

z  wyziębienia,  a  wielu  innym  chłód  dał
tak mocno w kość, że do dziś leczą urazy.
Niska  temperatura  może  wyczerpać
człowieka.  Jeżeli  postać  wystawiona  jest
na  działanie  mrozu,  należy  wykonywać
rzut  k6  z  częstotliwością  zarządzoną
przez  mistrza  gry,  a  zależną  od  tego,
jak  niska  jest  to  temperatura,  jak  ciepło
postać  jest  odziana  oraz  jak  długo
przebywa  na  mrozie.  Jeżeli  w  tym  rzucie
wynik  na  kostce  będzie  równy  lub
mniejszy od krzepy postaci, wtedy nic się
nie  dzieje.  Jednak  jeśli  wynik  na  kostce
jest

większy

krzepy

postaci,

wtedy

postać

otrzymuje

poziom

zmęczenia.

Poziomy zmęczenia działają tak samo

jak rany – każdy poziom zmęczenia
powoduje,

że

zmęczona

postać

we wszystkich testach rzuca jedną
kostką mniej. Trzeci poziom zmęczenia
powoduje utratę przytomności.

Poziomy

zmęczenia

działają

niezależnie  od  ran,  to  znaczy  utrata
kostek  do  testów  się  kumuluje,  ale  aby
stracić  przytomność  trzeba  uzyskać  trzy
poziom zmęczenia lub trzecią ranę – dwa
poziomy  zmęczenia  i  jedna  rana,  ani  też
sytuacja odwrotna, nie spowodują utraty
przytomności.

Odzyskiwanie

sił:

Przeniesienie

delikwenta w ciepłe miejsce skutkuje
odzyskiwaniem

poziomu

zmęczenia

w tempie jeden na kilka godzin.

NARCIARSTWO

Na  Merkurym  bardzo  wiele  osób  używa
nart.  Każda  postać,  która  porusza  się
z  ich  wykorzystaniem  ma  szybkość
zwiększoną dwukrotnie.

ŚWIEŻY ŚNIEG

Podczas walk rozgrywanych świeżo
po

spadnięciu

śniegu,

istnieje

niebezpieczeństwo

zapadnięcia

się.

Każdy uczestnik starcia, który dostał
jako

kartę

inicjatywy

trefla,

we wszystkich testach w tej turze rzuca
jedną kostką mniej, gdyż kroczenie
po

świeżym

śniegu

utrudnia

koordynację.

ROZDZIAŁ 4: BROŃ I PANCERZE

W tym podrozdziale znajdziesz tabele
ze statystykami poszczególnych broni
oraz opisy pancerzy.

CECHY BRONI

Szybkostrzelność: Jeśli strzelasz z broni
o większym niż 1 współczynniku
szybkostrzelności (SS), możesz w ramach
jednej akcji wykonać tyle strzałów,
ile wynosi wartość tego współczynnika.

Przebijalność

Pancerza:

Niektóre

modele

broni

mają

niezerowy

współczynnik  Przebijalności  Pancerza
(PP).  W  takim  wypadku  przed  rzutem
na  obrażenia  należy  odjąć  tyle  punktów
wytrzymałości  od  celu,  ile  broń  ma
wartości  PP,  jednak  nie  więcej  niż  liczba
punktów wytrzymałości z pancerza.

Broń  Ciężka:  Broń  posiadająca  tę  cechę
może  uszkodzić  pojazdy  posiadające
cechę Ciężko Opancerzony.

Przeładowanie:

Niektóre

bronie

po strzale wymagają poświęcenia kilku

tur  na  przeładowanie  zanim  będą  mogły
ponownie  wystrzelić.  Liczba  tych  tur
podana jest w tabeli. Jeśli przeładowanie
wykonuje  człowiek,  to  jest  to  akcja,
natomiast

przeładowywanie

auto-

matyczne akcją nie jest.

KAMIZELKI OCHRONNE

Kamizelka Kompozytowa: Wykonana
z odpornych, a jednocześnie elastycznych
włókien

węglowych

lub

innych

nowoczesnych  kompozytów,  jest  lekka,
a  jednocześnie  wytrzymała.  Kamizelka
Kompozytowa  waży  1  kg  i  zapewnia  2
punkty pancerza. Chroni tylko korpus

Kamizelka  Kuloodporna:  Wykonana
z

odpowiednio

splecionych

nici

pajęczych  jest  w  stanie  zatrzymać  kulę.
Kamizelka  Kuloodporna  waży  1  kg
i  zapewnia  dodatkowe  5  punktów
pancerza

przeciwko

pociskom

wystrzelonym z broni palnej. Można jej
używać w połączeniu z kamizelką
kompozytową. Chroni tylko korpus.

BROŃ RĘCZNA

Rodzaj

Waga [kg]

Zasięg [m]

Obrażenia

Uwagi

Broń biała
(krótka)

walka wręcz

1k6

Broń biała
(długa)

walka wręcz

2k6

Broń biała
(dwuręczna)

walka wręcz

3k6

Pistolet

15/35/100

2k6

Pistolet
maszynowy

50/150/350

2k6+1

Karabin

100/250/700

3k6

CKM

150/350/1000

3k6+1

Granat

rzut

3k6

Broń Ciężka

Granatnik

35/100/250

jak granat

jak

granat

Wyrzutnia
rakiet

50/150/350

5k6+2

Broń Ciężka

Miotacz ognia

3k6+1

∞

Ignoruje

pancerz

PANCERZE SZTURMOWE

Pancerze szturmowe to zbroje wykonane
ze

stalowych

lub

Eisenkaltowych,

nitowanych  płyt,  posiadające  zewnętrzne
serwomechanizmy  zasilane  umieszonym
na  plecach  żołnierza  silniczkiem  na  ropę
lub  Heizonium.  Pancerne  płyty  stanowią
doskonały  pancerz  przeciwko  pociskom,
natomiast  serwomechanizmy  zwiększają
szybkość  i  siłę  szturmowca,  co  jest
szczególnie  istotne  w  przypadku  walki
za

pomocą

broni

białej,

będącej

podstawowym wyposażeniem piechoty
szturmowej.

Oprócz

tego

każdy

szturmowiec wyposażony jest zwykle
w

karabin

automatyczny

lub

półautomatyczny.  Pancerze  szturmowe
dzielą  się  na  dwie  kategorie  –  pancerze
pierwszej  generacji  i  pancerze  drugiej
generacji.  Pancerze  pierwszej  generacji
wykonywane  są  ze  stali  i  zasilane

silnikami na ropę, natomiast pancerze
drugiej

generacji

Eisenkaltowe

pancerze zasilane Heizonium.

Szturmowy pancerz termiczny (SPT):

Jest to szczególny rodzaj pancerza
drugiej generacji. Od wewnątrz wyłożony
jest

specjalną,

dobrze

przylegającą

do ciała, izolującą tkaniną, a także jest
ogrzewany. Tylko dzięki takim pancerzom
można

przetrwać

powierzchni

zamarzniętej  planety  poza  budynkiem
lub pojazdem. Jego całkowita waga to 30
kg, ale efektywna waga podczas noszenia
jest  zerowa.  Jest  to  jedyny  rodzaj
pancerza  stosowany  na  Merkurym.
Pancerz  ów  zapewnia  10  punktów
pancerza  oraz  premię  +1  do  Krzepy
opancerzonego.

Ponadto,

pozawala

przerzucić nieudany test na zmęczenie,
wywołany

niską

temperaturą.

ROZDZIAŁ 5: POJAZDY

Sprzęt

wojskowy

wykorzystywany

na  merkuriańskich  polach  bitew  jest
niezwykle  zróżnicowany.    Dzieli  się  on
na  dwie  generacje.  Sprzęt  pierwszej
generacji  wykonany  jest  ze  zwykłej  stali
i  zasilany  silnikami  na  ropę,  a  sprzęt
drugiej

generacji

wykonany

jest

z Eisenkaltu i zasilany silnikami
na

Heizonium.

Większość

wykorzystywanych

Merkurym

pojazdów różni się od ich odpowiedników
stosowanych  na  pozostałych  planetach  –
czy  to  specjalnymi  płozami,  czy  też
bardziej równomiernym rozłożeniem wagi
pojazdu,  co  znacznie  zmniejsza  szansę
zapadnięcia się takiego pojazdu w świeży
śnieg.

RUCH

Każdy pojazd ma podaną wartość
przyspieszenia

oraz

szybkości

maksymalnej.

dwie

wartości

determinują, o ile dany pojazd może się
poruszyć w turze.

UTRATA KONTROLI

Za  każdym  razem,  gdy  pojazd  otrzyma
trafienie,  ale  przed  rozliczeniem  obrażeń,
kierowca  musi  wykonać  test  pojazdów
o  ST  3,  aby  sprawdzić  czy  nie  straci
kontroli nad pojazdem. W przypadku nie

zdania tego testu przepada najbliższa
tura kierowcy, gdyż stara się on
opanować maszynę.

EFEKTY OBRAŻEŃ

POJAZDÓW

Obrażenia, które otrzymał pojazd, należy
porównać

jego

wytrzymałością.

Wytrzymałości  pojazdów  są  podane
w  następujący  sposób:  Wytrzymałość
całkowita/w tym pancerz.

Pojazdy  otrzymują  draśnięcia  i  rany  na
takiej samej zasadzie, co postacie.

Draśnięcia: Same draśnięcia nie mają
negatywnego efektu, ale trzy draśnięcia
zamieniają się w ranę.

Rany: Każda rana dla pojazdu powoduje,
że  prowadzący  ten  pojazd  we  wszystkich
testach  z  wykorzystaniem  tego  pojazdu
rzuca jedną kostką mniej.

Trzy

rany

powodują

automatyczne

zniszczenie pojazdu.

Ciężko

Opancerzony:

Pojazdy

posiadające tę cechę nie mogą zostać
nawet

draśnięte

przez

broń

nieposiadającą cechy Broń Ciężka.

BROŃ MONTOWANA NA POJAZDACH

Rodzaj

Zasięg [m]

Obrażenia

Uwagi

Działo
wielkokalibrowe

350/1000/2000

7k6

Broń Ciężka,

1 tura na

przeładowanie

Działko
automatyczne

150/350/1000

3k6+1

Broń Ciężka

Wyrzutnia
minirakiet

150/350/1000

4k6

Broń Ciężka. Po

wystrzeleniu każdych

3 rakiet 1 tura na

przeładowanie.

Railgun

350/1000/2000

8k6

Broń Ciężka

Automatyczny
granatnik

50/150/350

3k6+1

Miotacz ognia

3k6

∞

Ignoruje Pancerz

Laser górniczy

15/35/100

3k6

Broń Ciężka,

podwójne obrażenia

przeciw temu, co nie

jest Ciężko

Opancerzone

Świder górniczy

walka wręcz

7k6

Broń Ciężka

SKUTERY ŚNIEŻNE

Małe, dwuosobowe skutery zaopatrzone
w płozy śnieżne, służące głównie
do

patrolowania

okolicy.

Poza

pojedynczym

CKMem

zamontowanym w bocznym wózku, nie
mają żadnej broni. Ich niewątpliwą zaletą
jest duża szybkość i zwrotność.

Wytrzymałość: 12/5
Szybkość maksymalna: 100
Przyspieszenie: 30

SZKIELETY

Szkielety, czyli szybkie, ale jednocześnie
dobrze opancerzone, wysokie na 4 lub 5
metrów,

przypominające

człowieka

konstrukcje  są  w  stanie  samodzielnie
siać  ogromne  zniszczenie  na  polu  bitwy.
To  właśnie  one  są  dowodem  na  to,
jak  technika  rozwinęła  się  od  czasów
exodusu. Posiadają zwykle trzy lub cztery
sloty

broń,

umieszczone

specjalnych

platformach

naramiennych

przedramionach,

a w przypadku modelu nieposiadającego
ramion,

także

korpusie.

Broń umieszczoną w tych slotach można
błyskawicznie  zdemontować  i  wymienić
na  inną.  Sterowanie  tymi  maszynami
odbywa  się  z  kokpitu  znajdującego  się
w

chronionym

pancernym

szkłem

korpusie  za  pomocą  wielu  dźwigni
i drążków. Wszystkie  szkielety są Ciężko
Opancerzone.  Wyróżnia  się  szkielety
górnicze i bojowe.

Szkielety

Górnicze:

Słabiej

opancerzone,

wyposażone

zwykle

w świder i laser górniczy, służą przede
wszystkim

wydobywania

trudnodostępnych surowców. Tym nie
mniej, stanowią duże zagrożenie również
na

polu

walki,

szczególnie,

gdy przeciwnik znajdzie się w zasięgu
świdra.

Szkielety Bojowe: Ciężko opancerzone,
szybkie, wyposażone zwykle w działko
automatyczne,

wyrzutnię

minirakiet

miotacz

ognia,

potrafią

siać

spustoszenie w szeregach wroga.

Wytrzymałość:
1 Generacja: 20/10
2 Generacja: 30/15
Szybkość maksymalna: 40
Przyspieszenie: 40

TRANSPORTETY

OPANCERZONE

Transportery opancerzone to podstawowa
jednostki  wykorzystywane  w  konwojach
na  Merkurym.  Wyposażone  są  zwykle
w  działko  automatyczne  i  parę  CKMów,
rzadko

coś

więcej.

Przestrzeni

transportowej mają tyle, aby przewieść
do 10 żołnierzy lub kilka ton ładunku.
Z

uwagi

często

zalegający

na  powierzchni  Merkurego  mokry  śnieg,
zwykle  wyposażone  są    w  napęd
gąsiennicowy.  Transportery  są  Ciężko
Opancerzone.

Wytrzymałość:
1 Generacja: 20/10
2 Generacja: 30/15
Szybkość maksymalna: 80
Przyspieszenie: 20

PKK i PGK

powodu

trudnych

warunków

panujących

Merkurym,

czołgi

i  tradycyjne  transportery  mają  bardzo
ograniczone  wykorzystanie.  Inżynierowie
zaprojektowali więc pojazdy, które oprócz
napędu  kołowego  lub  gąsiennicowego,
posiadają

także

odnóża

kroczące,

które

mogłyby

być

wykorzystane

do poruszania się po wyjątkowo trudnym
terenie.  Stąd  wzięła  się  ich  nazwa  –
Pojazdy  Kołowo-Kroczące  (PKK)  i  Pojazdy
Gąsiennicowo-Kroczące  (PGK).  Wyróżnia
się  dwa  podrodzaje  tych  pojazdów  –
bojowe  żuki  i  transportowe  pająki.
Pojazdy

tego

typu

są

Ciężko

Opancerzone.

Żuki: Pojazdy te są dużo większe
od czołgów – mają około 10 metrów
długości

wysokości

–

gdyż w odróżnieniu od nich nie stanowią
mobilnego działa, ale całe platformy
uzbrojenia. Oprócz głównego działa
wielkokalibrowego, wyposażone są zwykle
w

kilka

wyrzutni

mini

rakiet,

działka  systemu  Gatlinga,  a  także
granatniki  lub  jeszcze  inną  broń.
Są  ciężko  opancerzone,  a  przez  to
powolne,  ale  rewanżują  się  znakomitą
siłą  ognia.  Załogę  stanowi  zwykle  od  5
do 10 osób.

Wytrzymałość:
1 Generacja: 30/15
2 Generacja: 40/20
Przyspieszenie: 15
Szybkość maksymalna: 55

Pająki:  Lżejsza  i  szybsza  wersja  PGK,
przeznaczona  do  transportu  żołnierzy.
Dlatego  też  zrezygnowano  z  dużej  części
uzbrojenia,

rzecz

przestrzeni

transportowej.

Wytrzymałość:
1 Generacja: 25/10
2 Generacja: 35/15
Przyspieszenie: 30
Szybkość maksymalna: 70

WAŻKOPTERY

Jeszcze  podczas  II  Wojny  Światowej
oczywistym  było,  iż  kontrola  przestworzy
może  decydować  o  zwycięstwie  lub
przegranej,  dlatego  zdecydowano  się
wprowadzić  do  użytku  maszyny  bojowe,
które

nazwano

ważkopterami.

Ich  konstrukcję  oparto  na  zasadzie  lotu
ważki,  stąd  ich  nazwa.  Ważkoptery
zwykle  posiadają  dwie  lub  więcej  par
skrzydeł

różnych

rozmiarach,

które

uderzając

odpowiednią

prędkością  pozwalają  im  wzbić  się
w  powietrze.  Na  ogonie  umieszczone  są
zwykle stateczniki pozwalające wyrównać
lot.  Dalej  w  stronę  przodu  znajduje  się
kadłub,

służący

jako

przestrzeń

transportowa oraz kokpit przeznaczony
dla pilotów. Za lądowisko wystarcza
ważkopterom

każdy

mały

kawałek

wolnego i w miarę równego terenu.
Choć z uwagi na kiepską pogodę
na

Merkurym

mają

ograniczone

zastosowanie,

wciąż

pozostają

najszybszym i najbardziej efektywnym
środkiem

transportu.

Większość

ważkopterów jest Ciężko Opancerzona.

Wytrzymałość:
1 Generacja: 15/5
2 Generacja: 20/10
Przyspieszenie: 20
Szybkość maksymalna: 240

ROZDZIAŁ 6: CZTERY MOCARSTWA

SOJUSZ WOLNYCH PAŃSTW

Alianci,  którzy  jako  ostatnia  z  wielkich
frakcji  wyruszyli  w  kosmos,  osiedlili  się
na  planecie  Wenus.  Społeczeństwo
sojuszu  nie  stanowi  jednolitego  tworu,
albowiem  w  jego  skład  wchodzi  wiele
narodów,  które  zostały  połączone  przez
wspólnego  wroga.  Dominującymi  wśród
nich  są  Amerykanie  oraz  Brytyjczycy,
ale  obywatelami  sojuszu  jest  także  wielu
Kanadyjczyków,  Francuzów  i  Polaków,
a

także

przedstawicieli

innych,

mniej licznych narodów, które walczyły
po tej samej stronie podczas Drugiej
Wojny

Światowej.

Sojusz

Wolnych

Państw  jest  w  istocie  wielokulturowym
tyglem,  który  nie  wybucha  praktycznie
tylko  dzięki  temu,  że  trwa  wojna
z  pozostałymi  mocarstwami,  a  obywatele
sojuszu  są  na  tyle  inteligentni,  żeby
wiedzieć,  że  w  takiej  sytuacji  wzniecenie
powstania oznacza ich koniec.

Państwo

aliantów

stricte

demokratyczny twór. Władza pozwala
na

wolność

słowa,

chociaż

wraz

z eskalacją działań wojennych do mediów
wkroczyła  cenzura.  Aparat  państwowy
koncentruje  się  głównie  na  zapewnieniu
bezpieczeństwa  oraz  na  prowadzeniu
działań

wojennych.

Gospodarka

zdominowana

jest

przez

wielkie

korporacje, które trzymają rząd w garści,
gdyż tylko dzięki nim alianci są w stanie
wciąż prowadzić wojnę.

W  teorii,  u  podstaw  istnienia  SWP  leży
wolność  jednostki.  Prawo  jest  jedno
dla  wszystkich,  a  ludzie  różnych  kultur
i  stanów  są  wobec  siebie  równi.
W praktyce o wartości człowieka stanowi
jego  majątek.  Powszechna  jest  korupcja,
a  wyborcy  mają  niewielką  kontrolę  nad
politykami,

którzy

niejednokrotnie

wykorzystują

media

celów

opiniotwórczych.

Pomimo  wszelkich  wewnętrznych  różnic
i  podziałów,  Sojusz  wciąż  jest  w  stanie
prowadzić  skuteczne  działania  wojenne,
albowiem

rozmaite

polityczno-

ekonomiczne  grupy  nacisku  świadome
są,  iż  klęska  na  wojnie  oznacza  kres  ich
wszystkich. Dlatego też łączą siły w walce
ze wspólnym wrogiem. Nie jest to  jednak

przeszkodą

politycznych

intryg

i gierek, które często rozgrywają się
za kulisami.

JEDYNA SOCJALISTYCZNA

REPUBLIKA ROSJI

Twórcy

komunizmu

nawet

w najśmielszych snach nie przypuszczali,
że  ideę  czerwonej  rewolucji  można  by
zanieść  w  kosmos,  co  się  oczywiście
stało. Przy wyborze planety na nowy dom
dla  socjalistów  nie  zastanawiano  się
długo

–

wybór

padł

Marsa,

czerwoną planetę, co miało mieć ogromne
znaczenie symboliczne.

Sowieci jeszcze przed wybuchem wojny
mieli

największą

siłę

roboczą

ze  wszystkich  mocarstw,  dlatego  też
udało im się skonstruować najwięcej ark,
a  w  konsekwencji  dużo  większa  liczba
Rosjan  wyniosła  się  w  kosmos.  Miało  to
niebagatelne  znaczenie  przy  budowie
nowego

domu,

który

powstawał

w błyskawicznym tempie. Aby zapewnić
sporą

motywację

robotnikom

i  naukowcom,  trudy  nowego  początku
wynagradzano  towarzyszom  zrównaniem
klas  i  licznymi  swobodami,  aczkolwiek
swobody  te  istnieją  w  zasadzie  tylko
na papierze.

Tak

naprawdę

liczą

się

jedynie

członkowie  partii,  a  swoją  władzę
utrzymują  za  pomocą  instytucji  takich
jak  NKWD.  Ale  choć  wolność  słowa  nie
istnieje,  a  wielu  towarzyszy  (szczególnie
robotników) żyje w biedzie, rząd ma wciąż
ogromne poparcie.

Technologicznie i wojskowo JSRR jest
zacofana

względem

pozostałych

mocarstw,  ale  z  powodzeniem  nadrabia
to ilością żołnierzy i sprzętu, a także dużo
wyższym  potencjałem  produkcyjnym.
Z  tego  też  powodu  flota  rosyjska
dominuje  w  głębinach,  albowiem  przy
takim  poziomie  zaawansowania  liczy  się
już  liczba  dział  a  niekoniecznie  ich
jakość.

Sowieckie władze pragną zanieść ideę
komunizmu

wszystkie

planety,

wyzwalając

ludność

pozostałych

mocarstw spod nieuczciwego jarzma
kapitalizmu i imperializmu.

IV RZESZA NIEMIECKA

Niemcy

zajęli

dwa

czterech

galileuszowskich  księżyców  Jowisza  -
Europę  i  Ganimedesa.  Zamarznięcie
Ziemi  i  exodus,  choć  w  żaden  sposób
niezamierzone,  były  idealną  okazją
do

przesiania

niemieckiego

społeczeństwa przez cienkie sito ideologii
i pozostawienia na Ziemi wszelkiego
niepożądanego

elementu.

Niemcy

w  końcu  mogli  zbudować  nowy,  lepszy
świat.

Podstawowymi  założeniami,  na  których
opiera

się

nowe

społeczeństwo

niemieckie, są ścisły podział rasowy oraz
absolutna władza państwa. Organy
państwowe kontrolują niemal każdą sferę
życia, powszechna jest indoktrynacja,
a

wolność

słowa

istnieje

jedynie

na  papierze.  Urząd  kontroli  narodzin
nadzoruje  czystość  rasową,  a  gestapo
dławi  w  zarodku  jakiekolwiek  przejawy
niesubordynacji.

Wszystko

doprowadziło do głębokiego fanatyzmu
oraz bezgranicznego oddania obywateli IV
Rzeszy,

poczynając

żołnierzy,

a na zwykłych robotnikach kończąc.

W  mentalności  niemieckiej  dążenie
do  nadczłowieczeństwa  jest  kwestią
bardzo  istotną.  Do  tego  stopnia  istotną,
że  bardzo  wiele  wysiłku  i  środków
finansowych  wpompowano  w  program
mutacji,  który  zaowocował  stworzeniem
kilku typów nadludzi, a ludzie niebędący
tego

typu

mutantami

nie

mogą

awansować zbyt wysoko w hierarchii
społecznej.

We wszystkich sferach gospodarczych
priorytet

mają

potrzeby

wojska.

Wciąż  jednak  produkcja  nastawiona  jest
na  jakość  a  nie  na  ilość.  Niemiecka
technologia  stoi  na  naprawdę  wysokim
poziomie

(choć,

oczywiście

z  Japończykami  nie  ma  porównania),
o  co  nieustannie  dba  OFZ  (Organisation
für die Zukunft).

Niemcy  jako  jedyni  prowadzili  badania
nad  nekrotechniką  i  osiągnęli  na  tym
polu niemałe sukcesy. Obecnie na polach
bitew  spotkać  można  całe  armie  zombie
oraz  nekroidów,  czyli  połączenia  zombie
oraz narządów mechanicznych.

IMPERIUM

MECHANICZNEGO SŁOŃCA

Japońskie  okręty  dotarły  na  Jowisza,
a  nieco  później  także  na  jeden  z  jego
księżyców  –  Kallisto.  Na  Jowiszu
Japończycy  dokonali  zdumiewającego
odkrycia  –  odnaleźli  ogromny  kompleks
wzniesiony

przez

prastarą,

bardzo  zaawansowaną  technologicznie,
dawno  wymarłą  cywilizację  Atlantydów
i  zdołali  przywrócić  mu  funkcjonowanie.
Codziennie  budzili  do  życia  nowe
komputery  i  elektrownie,  zdobywając
wiedzę  o  technologii  wyprzedzającej
pozostałe

nacje

całe

stulecia.

Tak

narodziło

się

Imperium

Mechanicznego Słońca.

Ponieważ Japończycy korzystają z wiedzy
Atlantydów, są bardzo zaawansowani
technologicznie.

Jako

jedyni

mają

elektronikę  cyfrową,  a  ich  maszyny
wyposażone  są  w  zautomatyzowane
systemy.  Ponadto,  wszyscy  Japończycy
posiadają

cybernetyczne

wszczepy,

umożliwiające

korzystanie

z technologii Atlantydów. W szeregach
Imperialnej Japońskiej Armii oprócz ludzi
służą także roboty, choć te nie są
inteligentne

wymagają

kontroli

człowieka.

Japończycy

są

narodem

silnie

izolacjonistycznych poglądach. Jeszcze
przed wybuchem wojny kosmicznej
niechętnie

podejmowali

kontakty

dyplomatyczne

innymi

nacjami,

a  handel,  nawet  w  okresie  wielkiego
rozwoju,  ograniczali  do  niezbędnego
minimum.  Ściśle  monitorowali  swoją
przestrzeń,  a  do  Jowisza  nie  dopuszczali
nawet neutralnych jednostek.

Imperium nie bierze tak aktywnego
udziału

wojnie

jak

pozostałe

mocarstwa – zaciekle broni swojego
dominium

oraz

walczy

tereny

na  Merkurym,  nie  prowadzi  jednak
działań  wojennych  na  tak  zwanym
gorącym froncie, ani nie atakuje wrogich
flot  poza  swoim  terytorium,  nawet  przy
wyjątkowo

korzystnej

sytuacji,

chyba, że w samoobronie.

Obywatele imperium posiadają ogromną
wiarę w technologię i siłę swojego
państwa.

Są

przy

tym

niezwykle

honorowi i lojalni, co czyni z nich
genialnych żołnierzy.

ROZDZIAŁ 7: MERKURY

Merkury to przystanek ludzkości podczas
jej ucieczki w kosmos. Niegdyś tętniąca
życiem planeta, obecnie z wolna zamarza,
coraz bardziej upodabniając się do Ziemi.
Sześć

skutych

lodem

kontynentów

w  większości  przypomina  Syberię  zimą.
Wiele  terenów  pokrytych  jest  lodowcami,
a  większość  zbiorników  wodnych  niemal
całkowicie

zamarzła.

Średnia

temperatura nie przekracza tutaj -30 C, a
zamiecie

śnieżne

nie

są

niczym

niezwykłym. A jednak na Merkurym
wciąż istnieje życie. Część fauny i flory
zdołała

przetrwać

niskich

temperaturach, a niektóre gatunki wręcz
ewoluowały

przystosowując

się

do nowych warunków.

Jednak sama ta wspaniałość natury nie
tłumaczyłaby

wzmożonej

aktywności

ludzi  na  tej  planecie.  Otóż  w  kilka  lat
po  opuszczeniu  Ziemi  przez  cztery
mocarstwa,  odkryto  na  Merkurym  nowe,
nieznane  wcześniej  nauce  substancje  –
Eisenkalt,  Heizonium  oraz  Lód-XVII.
Eisenkalt  to  materiał  o  właściwościach
podobnych  od  stali,  jednak  20  razy
wytrzymalszy.  Heizonium  zaś  to  potężne
źródło  energii.  Wystarczy  przyłożyć
do ścianek kryształu Heizonium malutkie
napięcie,  a  zaczyna  on  emitować
gigantyczne  ilości  ciepła  i  światła,
co,  za  pomocą  odpowiedniego  silnika
może  zostać  zamienione  w  dowolny
rodzaj  energii.  Z  powodu  tego  surowca
zarzucono programy atomowe, uznając je
za  nieopłacalne.  Lód-XVII  to  nowa
odmiana

alotropowa

lodu,

wytrzymałości

porównywalnej

z Eisenkaltem.

Powierzchnia

planety

usiana

jest

kopalniami i placówkami badawczymi.
Wiele z nich powstało jeszcze w czasach
przed

zamarznięciem

Merkurego.

Jednak

odkrycia

Heizonium

i  Eisenkaltu  wszystkie  kosmiczne  potęgi
rozpoczęły  intensywną  eksploatację  złóż
tych  substancji,  budując  wiele  nowych
kopalń. Większość górniczych osad to tak
naprawdę  umocnione  bazy  wojskowe,
które  przystosowane  są  do  odpierania
oblężeń

nalotów

bombowych.

Największe

najbardziej

znaczące

posiadają porty kosmiczne, dzięki którym

można

transportować

urobek poza

planetę. Największe osady są stosunkowo
bezpieczne,

posiadają

odpowiednie

zaplecze

oraz

odpowiednio

liczny

garnizon, aby nie musieć obawiać się
ataków. Są to enklawy spokoju pośród
ogromnych

połaci

niebezpiecznego

i wrogiego terytorium.

Choć przez surowy klimat i koszmarną
pogodę

podróże

Merkurym

są utrudnione, a wykorzystanie pewnych
rodzajów maszyn (np. ważkopterów)
wręcz niemożliwe, to przez mroźne
pustkowia co rusz przedzierają się ciężko
uzbrojone

konwoje

specjalnie

przystosowanych do zimowych warunków
pojazdów, które transportują sprzęt
i pracowników do oddalonych placówek,
zabierając

powrotem

urobek

z tamtejszych kopalń. Wiele z nich nigdy
nie dociera do miejsca przeznaczenia.
Nierzadko

pozostaje

tajemnicą,

czy zostały zrabowane czy też może
przegrały

walkę

nieprzyjaznym

środowiskiem Merkurego.

SYTUACJA POLITYCZNA

Merkury,  podobnie  jak  cały  Układ
Słoneczny,  jeszcze  przed  wybuchem
wojny  został  podzielony  pomiędzy  cztery
kosmiczne  potęgi.  Alianci,  Sowieci,
Niemcy

Japończycy

kontrolują

większość  powierzchni  planety  oraz
wszystkie  czynne  kopalnie  Eisenkaltu
i Heizonium, a w każdym razie tak im się
wydaje.  Z  uwagi  na  niesprzyjające
warunki

oraz

ogrom

przestrzeni

na  Merkurym,  nie  ma  tu  typowych  linii
frontu.  Działania  wojenne  prowadzone
są  praktycznie  tylko  w  okolicach
strategicznych

kopalń

szlaków

transportowych.  Intensywne  walki  toczą
się  również  w  miejscach,  w  których
odkryto nowe złoża surowców.

Każde  z  mocarstw  posiada  placówki
na

wszystkich

kontynentach,

co wprowadza dodatkowe zamieszanie
i

utrudnia

prowadzenie

działań

wojennych.  Sytuacja  strategiczna  wciąż
się  zmienia  a  kopalnie  nierzadko
przechodzą  z  rąk  do  rąk.  Zdarza  się,
iż  niektóre  posterunki  zostają  odcięte  na
całe  tygodnie  czy  nawet  miesiące  a  ich

dowódcy są zdani wyłącznie na siebie.
Z

uwagi

odległości

między

poszczególnymi placówkami nie prowadzi
się kabli a warunki pogodowe często
uniemożliwiają prowadzenie transmisji
radiowych.

takich

sytuacjach

komunikacja  odbywa  się  przy  pomocy
specjalnych  kurierów,  którzy  przekazują
rozkazy.  Jak  nie  trudno  się  domyślić,
jest to dość zawodny sposób.

Wiele  obiektów  oddalonych  od  ośrodków
władzy  centralnej  prowadzi  własną
politykę.

Zdarza

się,

iż

dowódcy

posterunków

różnych

nacji

tworzą

tymczasowe  sojusze.  Są  to  jednak
przypadki  sporadyczne,  gdyż  każdy
obawia się zdrady. Poza tym proceder ten
jest  ścigany  przez  policje  wojskowe,
chociaż  bywało,  że  wyżsi  oficerowie
przymykali oko na niektóre sytuacje.

Dużym zagrożeniem oprócz samej natury
są

również

merkuriańscy

bandyci.

Plotka  głosi,  że  pochodzą  częściowo
spośród ludzi, którzy z różnych względów
nie  opuścili  Merkurego,  częściowo  zaś
z  mieszkańców  ostatnich  ark,  które
opuściły  Ziemię  w  trakcie  jej  zamarzania
i  zdołały  dotrzeć  jedynie  na  planetę
najbliższą Ziemi.

Japonia  wciąż  pozostaje  państwem
neutralnym,  które  tylko  z  rzadka  bierze
udział  w  walkach.  Zwykle  sprowadzają
się  one  do  zabezpieczania  własnego
terytorium,

którego

Japończycy

zazdrośnie strzegą. Nie atakują jednak
wrogich konwojów, choćby było to dla
nich

wysoce

opłacalne.

Pozostałe

mocarstwa  nie  chcą  otwartego  konfliktu
i  starają  się  nie  prowokować  Japonii.
Zdarzają  się  przygraniczne  utarczki,
ataki  odwetowe  i  zwyczajowe  bitwy
o  nowoodkryte  złoża,  jednak  żaden
z

incydentów

nie

doprowadził

do regularnej wojny z pozostałymi
nacjami. Największym zagrożeniem dla
cesarstwa

są

Merkurianie,

którzy

nierzadko

atakują

konwoje

zaopatrzeniowe a nawet całe osady.

Pozostałe  frakcje  są  ze  sobą  w  stanie
permanentnej  wojny.  Nie  obowiązują
jakiekolwiek  oficjalne  sojusze  czy  pakty,
a  walka  prowadzona  jest  na  każdy
z  dostępnych  sposobów.  Na  orbicie
tymczasem  trwa  „Śmieszna  Wojna”  –

przez większość czasu flotylle okrętów
wykonują

tylko

rutynowe

patrole

ograniczając

manewry

zaczepne

do  minimum.  Rzadko  kiedy  dochodzi
do  starć  flot  głębinowych  na  orbicie
Merkurego,  a  jeśli  już,  są  to  raczej
niewielkie  utarczki  niż  regularne  bitwy.
Mocarstwa  boją  się  zaburzyć  równowagę
sił,  która  panuje  w  głębinach  wokół
planety.  Co  więcej,  wciąż  niejasne
intencje  Japonii  zmuszają  pozostałe
państwa do daleko idącej ostrożności.

STOP THE FROST

Stop the Frost to międzynarodowy zespół
naukowców,  który  bada  strefę  mrozu.
Celem  zespołu  miało  być  odwrócenie
procesu  zamarzania,  a  przynajmniej
powstrzymanie

ekspansji

mrozu.

Organizacja  została  powołana  do  życia
przez  aliantów,  Niemców  i  Rosjan.
Jak  to  często  bywa,  za  zasłoną  wielkich
ideałów skrywały się mniej szczytne cele.
Mocarstwom  tak  naprawdę  bardziej
zależało  na  szpiegowaniu  „sojuszników”
i  na  zatrzymaniu  ewentualnych  odkryć
dla siebie niż na rzeczywistej współpracy.

Szczęśliwie,

Stop

the

Frost

już

od początku swego istnienia skupiała
wielu

idealistów

zarówno

spośród

naukowców,

jak

struktur

wojskowych. Chcieli oni rzeczywiście
powstrzymać mróz. Ludzie ci świadomi
byli

prawdziwych

celów

swoich

mocodawców,  dlatego  dążyli  do  jak
największej  niezależności.  W  ciągu  kilku
lat  istnienia  organizacji  otrzymała  ona
ogromne

środki

finansowe

prowadzenie

badań.

Otwarto

wiele

placówek  na  Wenus,  Księżycu  a  nawet
na  Ziemi,  a  w  okresie  zamarzania
Merkurego  także  na  nim.  Większość
z  nich  utrzymywano  w  ścisłej  tajemnicy
nawet  przed  mocarstwami,  które  ją
finansowały.

Wraz

pogarszaniem

się

relacji

międzynarodowych  nastąpił  koniec  Stop
the  Frost  w  jej  pierwotnej  postaci.
Oficjalnie  organizacja  przetrwała  jedynie
na  terenie  Wenus,  gdzie  alianci  wciąż
w  niewielkim  stopniu  ją  wspierają.
Jednak  wielu  niemieckich  i  rosyjskich
naukowców oraz ludzi oddanych sprawie
wciąż

pracuje

dla

tej

instytucji.

Większość z nich opuściła rodzinne

strony i przeniosła się do tajnych
placówek

rozrzuconych

całym

Układzie Słonecznym.

Organizacja  funkcjonuje  obecnie  na
dwóch  poziomach.  Oficjalnie  to  grupa
naukowców zależnych od rządu aliantów,
która zajmuje się badaniem strefy mrozu.
Nieoficjalnie  natomiast  jest  to  potężny,
niezależny  twór,  który  prowadzi  interesy
na  Wenus  i  na  wielu  terytoriach
niezależnych.

Skupia

naukowców,

żołnierzy, ale także ludzi parających się
wieloma innymi zajęciami. Organizacja
dysponuje

własną

flotą

okrętów,

głównie badawczych, oraz sporymi siłami
naziemnymi. Naukowcom udało się
zgromadzić

ogromny

kapitał,

dzięki  czemu  wciąż  mogą  finansować
swoje  badania  i  projekty.    Dużą  część
odkryć  trzymają  w  tajemnicy,  gdyż  nie
przybliżają one do zatrzymania ekspansji
mrozu,

stanowią

podstawę

do konstrukcji śmiercionośnych broni
czy

innych

ciekawych

urządzeń,

co organizacja z pewnością ma zamiar
wykorzystać.

Badania  prowadzone  na  Merkurym
od  czasu  eskalacji  konfliktu  są  mocno
utrudnione  i  stały  się  wyjątkowo
niebezpieczne.

Niemniej

jednak

organizacja

nawiązała

współpracę

z Merkurianami, co okazało się korzystne
dla

obu

stron.

Wciąż

jednak

najważniejszym  celem  Stop  the  Frost
pozostaje  powstrzymanie  zamarzania
Układu  Słonecznego.  Wielu  oddanych
sprawie  ludzi  jest  w  stanie  zrobić
absolutnie  wszystko,  aby  ten  cel  został
osiągnięty.

MERKURIANIE

Choć

Merkury

miał

być

jedynie

przystankiem  dla  uciekającej  ludności
cywilnej,  to  niektórzy  z  jakichś  przyczyn
pozostali  na  planecie.  Później  dotarli
kolejni

uciekinierzy

Ziemi.

Dla  wszystkich  tych  ludzi  nie  było
nadziei.  Zostali  pozostawieni  samym
sobie.  Gdy  Merkury  zaczął  zamarzać
życie  stało  się  znacznie  trudniejsze.
Dziesiątki  tysięcy  ludzi  zmarło  w  ciągu
kilku  lat.  Jednak  ci,  którzy  przetrwali
zostali  zahartowani  i  stali  się  silniejsi.
Zdobyli  umiejętność  radzenia  sobie
z  trudnymi  warunkami  ich  nowego
domu.

Gdy odkryto Eisenkalt i Heizonium,
cztery mocarstwa rozpoczęły ponowną
kolonizację

planety

eksploatację

tamtejszych  złóż.  Początkowo  stosunki
Merkurian  z  nowymi  przybyszami  nie
układały  się  najgorzej.  Wkrótce  jednak
okazało się, iż mocarstwa zainteresowane
są

jedynie

eksploatacją

planety.

Merkurianie  byli  tolerowani  o  ile  ich
osady  nie  znajdowały  się  zbyt  blisko
cennych  złóż.  Dochodziło  do  wysiedleń
całych

plemion,

opornych

pacyfikowano

przy

użyciu

siły.

Z drugiej strony, Merkurianie także nie
pozostawali bez winy. Nierzadko braki
w

zaopatrzeniu

uzupełniali

przez

kradzieże

lub

wymuszanie

okupu

od konwojów, które podróżowały przez
ich tereny.

W końcu doprowadziło to do wybuchu
otwartego

konfliktu.

Plemiona

Merkurian, nie mogąc się równać z siłami
mocarstw  w  otwartej  walce,  rozpoczęły
wojnę  partyzancką.  Napady  na  konwoje,
a  nawet  na  całe  osady  stały  się  normą.
„Rdzenni”  mieszkańcy  planety  znaleźli
niewyczerpany

zapas

potrzebnego

im zaopatrzenia. Stali się bandytami,
których

przetrwanie

zależało

od powodzenia rabunkowych napadów.

Merkurianie  mają  jednak  ogromną
przewagę.  Przywykli  do  ekstremalnych
warunków  panujących  na  planecie
i  nauczyli  się  wykorzystywać  je  w  walce
na  swoją  korzyść.  Są  doskonałymi
narciarzami  a  sztukę  prowadzenia  wojny
zimowej

opanowali

perfekcji.

Dodatkowym ich atutem jest fakt,
że mają w swoich szeregach kilku
upiorów.

UPIORY I MROŹNE

POTWORY

Fatalny klimat i Merkurianie to nie
jedyne

zagrożenia,

jakie

czyhają

Merkurym.

Zarówno

ludzie,

jak

zwierzęta,

które

umarły

wyziębienia

zamarzniętych

planetach,

mogą

się

przebudzić.

Naukowcy  ze  Stop  the  Frost  twierdzą,
że  to  przez  jakiś  szczególny  rodzaj
promieniowania  emitowany  z  miejsca
implozji  bomby,  którą  sowieci  zrzucili  na
Warszawę.  Przebudzeni  w  ten  sposób
ludzie  nazywani  są  upiorami,  gdyż  to

przebudzenie zmienia ich w upiory
zarówno

pod

względem

wyglądu,

jak  i  charakteru.  Stają  się  całkowicie
odporni  na  chłód,  a  ponadto  nabywają
moc  kontroli  przepływu  temperatury,
co  czyni  z  nich  bardzo  niebezpieczne
jednostki.  Pozostają  jednak  świadomi
i  inteligentni,  więc  wciąż  mogą  żyć
w  społeczeństwie.  Zwierzęta  dotknięte
przez to zjawisko stają się jednak szalone
i  wyjątkowo  agresywne.  Dlatego  też
nazwano je mroźnymi potworami. Są przy
tym  oczywiście  odporne  na  chłód,
a

ponieważ

nie

są

inteligentne,

zdolność

kontroli

temperatury

przejawia  się  tym,  że  temperatura  wokół
nich  podlega  fluktuacjom  o  niezwykle
dużej  amplitudzie.  Z  tego  względu,
w pobliżu mroźnych potworów występują
zazwyczaj

anomalie

pogodowe,

co powoduje, że potwory te są jeszcze
bardziej niebezpieczne.

CIEKAWE MIEJSCA I

OBIEKTY

Cmentarzysko Zdrajców: Cmentarzysko
zdrajców to ogromny obszar pełen
niemieckich

trupów

–

ciał

ludzi,

którzy

jakiś

sposób

podpadli

nazistowskiemu  reżimowi.  Karą  dla  nich
nie  była  śmierć  –  takie  wyroki  wykonuje
się  bez  wahania  na  Europie  czy
Ganimedesie.

Zostali

skazani

na zamarznięcie. Niemieckie władze,
zsyłając masowo podejrzanych o zdradę
lub

niesubordynowanych

obywateli

Merkurego

skazując

ich

na zamarznięcie, chcieli zapewnić sobie
„dostawy”

upiorów.

faktycznie,

część z umarłych w ten sposób ludzi

faktycznie wróciła do życia jako upiory,
lecz

był

dość

nikły

procent.

Większość  skazańców  zamarzła  i  już
nigdy  się  nie  obudziła,  skuta  lodem
i  przykryta  śniegiem.  Jednak  na  tym
terenie  spotkać  można  także  i  żywych.
O

dziwo

bowiem,

skazanych

zamarznięcie

nie

puszczano

w  skarpetkach,  ale  pozwalano  zachować
podstawowy ekwipunek. Wykorzystują to
obecnie  Merkurianie,  którzy  odkopują
i szabrują martwe ciała.

MPS Indestructible: Mr. Presidents Ship
Indestructible  to  nazwa  lotniskowca
zbudowanego

Merkurym

przez

alianckich  inżynierów.  Wykonany  jest
w  całości  z  Lodu-XVII,  co  nie  tylko
gwarantuje mu niezatapialność, ale także
gigantyczną  wytrzymałość. Gdyby  alianci
posiadali

więcej

takich

okrętów,

z pewnością kontrolowaliby wszystkie
kopalnie

wybrzeżu

każdego

z kontynentów. Oczywiście są plany
konstrukcji

kolejnych

jednostek,

jednak póki co nie ma na to środków.
Jak

razie

lotniskowiec

służy

„magazynowania”

ważkopterów

desantowanych

przez

aliantów

w kolejnych transportach. Projekt jest
ściśle

tajny

nawet

większość

wojskowych

stacjonujących

Merkurym nie ma pojęcia o jego
istnieniu.

Dzięki

temu

udało

się

utrzymać  tajemnicę  przed  pozostałymi
frakcjami.  Władze  sojuszu  liczą  na  to,
że zaskoczenie wywołane pojawieniem się
takich  jednostek  pozwoli  im  całkowicie
przejąć

kontrolę

Merkurym.

ROZDZIAŁ 8: SCENARIUSZ

Lodowe

Tchnienie

scenariusz

przeznaczony dla trzech do pięciu graczy.
Mogą  oni  prowadzić  postacie  należące
do  dowolnej  frakcji,  gdyż  przygodę  łatwo
dopasować do swoich preferencji. Postaci
graczy  powinny  jednak  tworzyć  zespół
(niekoniecznie

oddział

wojskowy,

aczkolwiek  jest  to  wskazane),  a  jedna
z nich powinna być wyraźnie określonym
dowódcą. Jeśli jesteś graczem, to tego nie
czytaj,  jeśli  nie  chcesz  popsuć  sobie
zabawy.

Wstęp:  Akcja  rozpoczyna  się  w  jednej
z  większych  górniczych  osad  należących
do  nacji,  którą  wybrali  gracze.  Dowódca
drużyny  (jeden  spośród  graczy)  zostaje
wezwany  na  odprawę,  gdzie  dowiaduje
się,  iż  za  dwa  dni  on  i  jego  grupa
wyruszają  wraz  z  pokaźnymi  siłami
do  oddalonej  o  kilkaset  kilometrów,
nowoodkrytej kopalni. Podobno kompleks
został  wybudowany  jeszcze  w  czasach
Exodusu  w  celu  wydobywania  ropy,
po  czym  gdy  wyczerpały  się  jej  złoża
został  porzucony,  a  ponownego  jego
odkrycia

dającego

nadzieję

wydobywanie

Heizonium

dokonano

dopiero kilka dni temu.

Następnie

dowódca

możliwość

przekazania swoim ludziom potrzebnych
informacji.

Wszyscy

mogą

się

przygotować do misji w ten czy inny
sposób

–

czy

wybierając

się

po  odpowiedni  ekwipunek,  czy  do
najbliższej kantyny.

Ekspedycja  wyrusza  zgodnie  z  planem,
z samego rana. Ważkoptery transportowe
wysadzają całą kompanię wojska – ponad
100  ludzi  –  dosłownie  kilkanaście
kilometrów  od  kopalni.  Kiepska  pogoda
nie  pozwala  im  podlecieć  jeszcze  bliżej.
Ludzie

wsiadają

transporterów

i na skutery śnieżne, a następnie ruszają
zaraz za zwiadowcami. Gracze mogą
otrzymać

rolę

zwiadowców,

jeśli przynajmniej jeden z nich potrafi
kierować

odpowiednim

pojazdem.

Jeśli nie, stają się częścią głównych sił.

Rozwinięcie: Okazuje się, że przed
opuszczoną placówką znajduje się obóz

innej  nacji,  która  najwyraźniej  również
chce  zająć  kopalnię.  Pada  rozkaz  ataku.
Żołnierze  zajmują  pozycje  i  rozpoczyna
się  zażarta  walka.  Po  krótkim  czasie  tyły
oddziału  graczy  zostają  zaatakowane
przez

merkuriańskich

bandytów.

Co bardziej spostrzegawczy odnotują,
iż

Merkurianie

zaatakowali

także

jednostki

wroga.

Obie

strony

są

kompletnie

zaskoczone

atakiem.

Dochodzi do rzezi. Dowódca graczy ginie,
rozkazów brak. Jedyne miejsce, które jest
wolne  od  bandytów,  to  kopalnia.  Gracze
muszą  uciekać  w  jej  kierunku  –
Merkurianie  zabijają  wszystkich,  nie  ma
litości.  Podczas  panicznej  ucieczki  nikt
nie zwraca uwagi na to, kto ucieka obok
niego.

Gdy  gracze  docierają  do  zabudowań
okalających kopalnię, okazuje się, że nikt
ich  nie  goni.  Co  więcej,  oprócz  nich
uciekło  również  kilkunastu  innych
żołnierzy,

także

obozu

wroga.

Kilka  chwil  później  wszyscy  do  siebie
celują  i  wrzeszczą,  a  wybuch  przemocy
wydaje  się  nieunikniony.  Jednak  na
zewnątrz

czekają

Merkurianie,

którzy niewątpliwie zaatakują, jak tylko
usłyszą kolejne odgłosy bitwy. Czy gracze
zdołają

ostudzić

zapał

żołnierzy

i  połączyć  siły  z  dotychczasowym
wrogiem?  Sojusz  może  być  ich  jedyną
szansą  na  wyjście  cało  z  sytuacji.
Być  może  któryś  z  wrogów  wpadnie
na  podobny  pomysł?  zostało  tylko
kilkunastu  ocalonych  –  siły  raczej
niewielkie,  głupotą  byłoby  je  jeszcze
uszczuplać,  szczególnie,  że  prawdo-
podobnie  wkrótce  przyjdzie  walczyć
z Merkurianami...

Zapuszczając  się  w  głąb  kompleksu
gracze  odnajdą  kilkanaście  lodowych
figur. Są to zamarznięci ludzie. Widocznie
jeszcze  inna  strona  konfliktu  była  tutaj
wcześniej.  Co  dziwne,  widać  dokładnie,
że niektórzy z zamarzniętych mają twarze
wykrzywione  strachem,  inni  bezmiernym
zdumieniem.  Niektórzy  zamarzli  w  pół
ruchu, a kolejni najwyraźniej nie zdawali
sobie  sprawy  z  tego,  że  zamarzają,
gdyż

wydaje

się,

jakby

wciąż

kontynuowali wykonywaną wcześniej

czynność. Co więcej, gdzieniegdzie widać
potłuczone bryłki lodu. Wśród nich widać
czerwień krwi i biel kości, a także strzępy
mundurów czy broń. Czyżby gracze trafili
do czyjejś spiżarni?

Gdy

gracze

podejmą

już

kroki,

aby  urządzić  obóz  i  go  zabezpieczyć,
okaże  się,  że  jeden  z  ich  niedawnych
wrogów  zniknął.  Nigdzie  nie  będzie
można go znaleźć. Nie będzie nawet śladu
po  nim.  Po  raz  kolejny  padną  wzajemne
oskarżenia,  przeciwnicy  będą  oskarżali
graczy  o morderstwo.  Gdy emocje  sięgną
zenitu,  kłótnię  przerwie  krzyk  jednego
z  wartowników.  Gdy  gracze  dotrą
na  miejsce,  okaże  się,  iż  jeden  spośród
ich żołnierzy zamarzł. Wygląda dokładnie
tak, jak pozostałe lodowe figury. Karabin
leży  obok.  Twarz  mężczyzny  wyraża
absolutne przerażenie.

Do tego momentu gracze już powinni się
zorientować,  że  kopalnia  nie  jest
opuszczona.  Trafili  zatem  z  deszczu  pod
rynnę. Uciec nie mogą, gdyż Merkurianie
wciąż  blokują  wszystkie  drogi  wyjścia
z  kopalni.  Ewentualna  próba  jakiegoś
narwańca  na  pewno  nie  skończy  się
dobrze.  Można  więc  pozwolić  graczom,
aby  pokręcili  się  trochę  po  kopalni.
Stwór,  którego  szukają,  ma  swoje
legowisko  w  jednej  z  dolnych  sztolni.
Trzeba do niej zejść.

W dolnym szybie gracze odkryją jeszcze
jedno dziwne znalezisko. Mianowicie
znajdą

żywego

człowieka,

umundurowanego  tak  jak  lodowe  figury.
Człowiek  ten  jest  wyraźnie  szalony.
Widać,  że  jest  wychudzony,  a  zarost
świadczy  o  tym,  iż  siedzi  tutaj  już  kilka
tygodni.  Porozumienie  się  z  szaleńcem
będzie  nastręczało  pewnych  trudności,
jednak  okaże  się,  że  szaleniec  mówi
po trosze językiem postaci graczy. Będzie
bredził coś o lodowym potworze. W końcu
będzie  można  wywnioskować,  o  czym
mniej więcej mówi – on i jego towarzysze
zdobyli  kopalnię,  później  zostali  w  niej
zaatakowani  i  wybici  przez  jakiegoś
potwora. Tylko szaleniec przeżył.

Gracze

mogą

więc

zmierzyć

się

z potworem lub sprowokować jego starcie
z

Merkurianami,

czy

wabiąc

Merkurian  do  sztolni  z  legowiskiem
potwora,  czy  też  wypędzają  potwora
na zewnątrz kopalni.

Jeśli gracze zdecydują się sami rozprawić
z  bestią,  będą  jeszcze  musieli  przekraść
się  przez  straże  Merkurian  i  uciec.
Na  szczęście  okaże  się,  że  ze  sztolni
potwora    wiedzie  niestrzeżony  tunel
na  powierzchnię.  Gracze  nie  będą
do końca wiedzieli, gdzie są, ani też gdzie
jest najbliższy posterunek ich rodaków.

Ewakuacja nie będzie prostym zadaniem.
Straże  Merkurian  mogą  być  osłabione,
jednak gracze z pewnością muszą zdobyć
jakąś  mapę  okolicy,  aby  dowiedzieć  się,
gdzie  są.  Ważne  jest  również  zdobycie
środka transportu oraz prowiantu.

Z  Merkurianami  niekoniecznie  trzeba
walczyć.  Można  przehandlować  kopalnię
w zamian za środek transportu i jedzenie,
albo  też  korzystając  z  niestrzeżonego
tunelu,  zakraść  się  do  ich  obozu  od  tyłu
i wykraść, co potrzeba.

Zakończenie:  Na  sam  koniec  gracze
natkną  się  na  ciało  swojego  dowódcy.
Ciało  jest  skute  lodem,  ale  jego  ręka
wciąż  zaciśnięta  jest  na  małej  czarnej
teczce.  Teczce,  w  której  dowódca  zwykł
trzymać  rozkazy.  Gdy  gracze  przeczytają
te dokumenty, okaże się, że ich dowódca
wiedział  o  lodowym  potworze.  On  i  kilku
wtajemniczonych  mieli  złapać  bestię,
podczas  gdy  reszta  żołnierzy  miała
stanowić  przynętę  i  przysłowiowe  mięso.
Od  samego  początku  było  to  wyraźnie
zaplanowane.

Los jednak zechciał inaczej. I teraz to
gracze wiedzą kto posłał ich na śmierć –
głównodowodzący

bazy,

której

wyruszyli.

Poświęcił

ich

kumpli,

ich samych i wielu, wielu innych.
Co zrobią z tą wiedzą? Zemsta jest wszak
świetną motywacją aby przetrwać.

Co  się  stanie  z  tymczasowo  zawartym
sojuszem?  Czy  gracze  rozstaną  się
ze  swymi  wrogami  w  pokoju,  czy  dojdzie
do  kolejnego  rozlewu  krwi?  A  może  ich
chwilowi  sojusznicy  zechcą  zabić  graczy
i  dostarczyć  ich  ciała  do  swych
przełożonych? Nikomu nie można ufać…

Potwór: Bestia z tego scenariusza
to lodowy potwór, którego dar „kontroli”
temperatury

zamanifestował

się

wyjątkowo mocno. Może bestia nawet nie
ma świadomości, że zamraża ludzi,
a może w jakimś stopniu zyskała
kontrolę nad swoją mocą?