Wykład 1

Zakres materiału

Maszyna Turinga

Architektura komputerów

Logika

Rachunek zdań

Działania na zbiorach

Maszyna Turinga



W roku 1937 angielski matematyk Alan Turing pracując

nad koncepcją obliczalności funkcji matematycznych

opisuje bardzo prostą maszynę logiczną, która dziś nosi

nazwę Maszyny Turinga. Pomimo swej prostoty

posiada ona obecnie olbrzymie znaczenie teoretyczne,

ponieważ wszystkie współczesne komputery dają się

do niej sprowadzić. Problem jest rozwiązalny na

komputerze, jeśli da się zdefiniować rozwiązującą go

maszynę Turinga.



Maszyna zbudowana jest z
trzech głównych elementów:

◦

Nieskończonej taśmy zawierającej komórki z
przetwarzanymi symbolami

◦

Ruchomej głowicy zapisująco-odczytującej.

◦

Układu sterowania głowicą.

Maszyna Turinga

Działanie

•obliczenia rozpoczynają się i kończą w wyróżnionych komórkach taśmy
pamięci

• akcja maszyny jest zdeterminowana zawartością bieżącej komórki i
stanem maszyny

• program maszyny definiuje jej akcję: zapis i odczyt wartości, zmianę
stanu i kierunek ruchu głowicy



Załóżmy, że taśma zawiera ciąg symboli:



Ustawiamy głowicę:

Maszyna Turinga-jak działa?



Porównajmy stan taśmy przed i po
wykonaniu programu:



Czego dokonuje podany program?

Maszyna Turinga-jak działa?

Architektura komputerów



Architektura wg von Neumann’a

Procesor
Pamięć operacyjna
Urządzenia wejścia/wyjścia

Ze względu na sposób organizacji pamięci i wykonywania
programu dzielimy na:
•architektura von Neumanna
•Architektura harwardzka
•architektura mieszana

Architektura komputerów



Założenia logiczne komputera:

◦

Pamięć jest uporządkowana w sposób
jednowymiarowy (komórka pamięci ma adres,
wyrażony liczbą).

◦

Instrukcje i dane są przechowywane w pamięci
(w postaci liczb - nierozróżnialne).

◦

Interpretacja (znaczenie) danych nie jest
przechowywane wraz z nimi.

◦

Instrukcje są wykonywane sekwencyjnie.

Nomenklatura



Procesor – Central Processing Unit (CPU)

= Arithmetic/Logic Unit (ALU) + Control Unit



Pamięć operacyjna – Random Access Memory

(RAM)



Urządzenia wejścia/wyjścia – Input/Output (I/O)



Płyta główna – Motherboard (MB)



Układ sterowania – Chipset



Jednostka zmiennoprzecinkowa – Floating Point

Unit (FPU)



Pamięć stała (tylko do odczytu) – Read-Only

Memory (ROM)

Modularna budowa komputera PC



Standaryzacja elementów w oparciu o
publicznie dostępne specyfikacje



Otwarta architektura urządzeń
wejścia/wyjścia

Modularna budowa komputera PC



Płyta główna - tablica obwodów drukowanych

łączących wszystkie elementy komputera wraz ze

sterującymi układami elektronicznymi i standardowymi

gniazdami I/O.



-procesor - układ scalony b. wysokiej skali integracji.



Chipset - układy sterujące połączeniami płyty głównej.



Pamięć RAM - w postaci modułów dołączanych do płyty

głównej.



Urządzenia wejścia/wyjścia - np. klawiatura, dysk twardy

(pamięć masowa), karta graficzna, mysz, itp. - dołączane

do płyty głównej poprzez gniazda (porty) I/O.

Uzupełnienie tematu

1. Rodziny procesorów
2. Pamięć RAM-rodzaje.
3. Magistrale wejścia/wyjścia
4. Urządzenia I/O –rodzaje,, przykłady

producentów

5. Dyski twarde/optyczne- opis, producenci
6. Karty graficzne-rodzaje

Zarys działania komputera PC



Inicjalizacja systemu – BIOS (Basic

Input/Output System) umieszczony w ROM

◦

testowanie podstawowych elementów

komputera (POST- Power On Self Test),

◦

rozpoznanie konfiguracji sprzętowej,

◦

odnalezienie urządzenia startowego (boot device)

◦

załadowanie programu ładującego (loader) z

pierwszego sektora urządzenia (boot sector),

◦

ładowanie systemu operacyjnego przez loader.

Zadania systemu operacyjnego



Zadania systemu operacyjnego:

◦

ponowne rozpoznanie konfiguracji sprzętowej
(załadowanie programowych sterowników urządzeń),

◦

uruchomienie domyślnej konfiguracji programowej,

◦

obsługa zadań generowanych przez urządzenia I/O (tzw.
przerwań – interrupts),

◦

ładowanie programów użytkowych do pamięci,

◦

udostępnianie zasobów sprzętowych programom
użytkowym – pamięć wirtualna, wielozadaniowość,
obsługa komunikacji z urządzeniami I/O,

◦

usuwanie programów z pamięci.

Logika klasyczna zajmuje się tylko niektórymi zdaniami, które można
wypowiedzieć w języku polskim

Zdaniami podmiotowymi orzekającymi, o których można jednoznacznie
stwierdzić, czy są prawdziwe, czy fałszywe.

Przykłady:
Warszawa jest stolicą Polski.
3*5 = 15
Warszawa jest stolicą Norwegii. (to akurat zdanie jest fałszywe)
Słońce krąży dookoła Ziemi.

Nie są zaś zdaniami w sensie logicznym:
Wiele jarzyn jest paskudnych. (co to znaczy "wiele"? tego nie można stwierdzić
jednoznacznie)
Która godzina?
Kończ waść, wstydu oszczędź.
x > 4 (nie wiemy, co to jest "x")
Hurra!
itd.

Jeśli zdanie jest prawdziwe, mówimy, że ma wartość logiczną 1, jeśli fałszywe - 0.

Wstęp

Logika (gr.

, logos - rozum) nauka normatywna, analizująca źródła

λόγος

poznania  pod  względem  prawomocności  czynności  poznawczych  z  nimi
związanych.  Zajmuje  się  badaniem  ogólnych  praw,  według  których  przebiegają
wszelkie  poprawne  rozumowania  w  szczególności  wnioskowania.  Logika,  jako
dyscyplina normatywna, nie tylko opisuje jak faktycznie przebiegają rozumowania,
ale  także  formułuje  twierdzenia  normatywne, mówiące o tym,  jak rozumowania
powinny przebiegać.

Logika matematyczna, to dział matematyki, który wyodrębnił się jako samodzielna
dziedzina na przełomie XIX i XX wieku, wraz z dążeniem do dogłębnego zbadania
podstaw matematyki. Koncentruje się on na analizowaniu zasad rozumowania
oraz pojęć z nim związanych z wykorzystaniem sformalizowanych oraz
uściślonych metod i narzędzi matematyki

Zdania w sensie logicznym

— DEFINICJA

Zdanie w sensie logicznym

- zdanie oznajmujące, któremu

można przypisać jedną z dwóch wartości -prawda lub fałsz. Przyjmujemy, że
symbolem prawdy jest 1, a 0 jest symbolem fałszu.

— DEFINICJA

Zmienną logiczną

nazywamy zmiennaą w miejsce której

wstawiamy zdania (prawdziwe lub fałszywe), otrzymując zdania w sensie
logicznym. Najczęściej zmienne zdaniowe oznaczamy małymi literami: p, q,
r, . . . .

— Wartość logiczną zdania p oznaczamy symbolem w(p):
w(p) = 0 – p jest zdaniem fałszywym
w(p) = 1 – p jest zdaniem prawdziwym

Funktory zdaniotwórcze

Ze zdań logicznych możemy tworzyć zdania złożone przy pomocy spójników
logicznych (funktorów zdaniotwórczych) oraz nawiasów.

Zastanów się teraz, które z poniższych zdań może być prawdziwe?
„Księżyc krąży wokół Ziemi i pies ma osiem łap”.
„Księżyc krąży wokół Ziemi lub pies ma osiem łap”.
„Księżyc krąży wokół Ziemi wtedy i tylko wtedy, gdy pies ma osiem łap”.
„Jeśli pies ma osiem łap, to Księżyc krąży wokół Ziemi”.