kol2.p65

AUDIO 2/2000

Druga szóstka zespołów głośnikowych

2000−3000 zł to ponownie podstawkowce, tym

razem przede wszystkim z Danii i Niemiec. Zwłaszcza

ekipa duńska wydaje się być wyjątkowo mocna − Avance,

Dali i Dynaudio to marki doskonale już w Polsce znane,

i mające zwykle doskonałe recenzje. Phonar i V.A. też

zaliczyły kilka dobrych ocen, tylko ASW... nie, wpadki

dotąd żadnej nie było, to po prostu debiut.

Katowicki dystry−

butor RCM znany jest z upo−

dobania do reprezentowania

producentów niemieckich

(choć w ofercie jest również

kilku z innych stron Europy).

Jedną z ważniejszych pozycji

głośnikowych była do niedaw−

na w Katowicach na wskroś

audiofilska firma I.Q. z Essen,

znana z wielu dobrych kon−

strukcji i ciekawych pomys−

łów, która, niestety, chyba

zakończyła swój żywot, w

każdym razie zniknęła z ryn−

ku audio. Stratę tę RCM szyb−

ko powetował sobie pozyska−

niem innej firmy, renomowa−

nego berlińskiego Isophona, a

jeszcze wcześniej nawiązał

kontakt z najmniej znaną w tym

gronie marką ASW.

ASW

Cantius II

remiera ASW w Audio zbiegła się
z niedawnym wprowadzeniem do
sprzedaży nowej edycji serii Can−

tius. Konstrukcje te łatwo poznać po

błyszczących korektorach fazy głośni−
ków niskotonowych, nisko−średniotono−
wych i średniotonowych. Ich membra−
ny są aluminiowe, choć wskutek powle−
kania mają kolor ciemnogranatowy. W

gronie podstawowych konstrukcji (nie li−
cząc specjalnych do kina domowego) zna−
jdują się cztery modele wolnostoją−
ce i dwa podstawkowe, z
których

Cantius II to

ten większy.

Jeszcze jedną cechą wspólną dla

wszystkich

Cantiusów jest kształt otworu

bass−reflex − szczelina na dole przedniej
ścianki. Dla większości użytkowników naj−
ważniejsze w tym zdaniu jest stwierdzenie,
że otwór znajduje się z przodu.

Cantiusy II

można więc, przynajmniej teoretycznie,
przysunąć do ściany bardziej niż bass−re−
flexy dmuchające do tyłu.

Głośnik nisko−średniotonowy to “sie−

demnastka”, z odlewanym koszem i 10−cm
układem magnetycznym (głośnik prawdo−
podobnie przygotowany przez Peerlessa).
Głośnik wysokotonowy to 25−mm kopułka
tekstylna (na pewno Peerless).

Obudowę zrobiono przede wszystkim z

płyty wiórowej, ale przednią ściankę przy−
gotowano z 20−mm MDF−u.

Jakość wykonania (zewnętrzne powierz−

chnie) nie budzi zastrzeżeń, przednie−bocz−
ne krawędzie zaokrąglono, całość oklejono
naturalnym fornirem (duży wybór kolorów).
Gniazdo przyłączeniowe jest podwójne.

HI−FI

Zespoły głośnikowe

Niemiecka firma ASW korzysta
najczęściej ze skandynawskich

przetworników. W modelu Cantius II

wiedzimy dwa przyzwoite głośniki

z wytwórni Peerless.

Zespoły głośnikowe 2000−3000 zł

cz.2

AUDIO 2/2000

100

1000

10000

100000

Częstotliwość w Hz

śnienie w dB

Rys. 1. − charakterystyka modułu impedancji

ys. 2 − źródła niskich częstotliwości, pomiar

sinusoidą w polu bliskim. Charakterystyki wiarygodne

do 200Hz.

Rys. 3 −

Rys. 3 − w z

w z

w zakresie 200Hz−20kHz, na osi głównej

akresie 200Hz−20kHz, na osi głównej

akresie 200Hz−20kHz, na osi głównej iiiii pod

pod

kątami 15

i 30

w płaszczyźnie poziomej

w płaszczyźnie poziomej, pomiar

, pomiar

metodą MLS z od

metodą MLS z odległości

ległości

ległości 1m

Rys. 3

Rys. 3a

−

Porównanie charakterystyki firmowej i po

zmianie polaryzacji głośnika wysokotonowego.

Laboratorium

Rys. 4 − charakterystyka przetwarzania w całym pasmie akustycznym, złożona z pomiarów sinusoidą i MLS

Technologia przygotowywania tes−

tów zespołów głośnikowych nie wy−

klucza, że przed odsłuchem znane

są już wyniki pomiarów. Dzięki temu wie−
działem, że

Cantius II

to konstrukcja kap−

ryśna, która ma dwa oblicza − firmowe i
zmodyfikowane przez odwrócenie polary−
zacji głośnika wysokotonowego. W grun−
cie rzeczy drugie oblicze można wygene−
rować zawsze, gdy konstrukcja ma po−
dwójne gniazdo, pytanie tylko po co? Na
to pytanie odpowiedź znajduje się obok.
Przynajmniej teoretycznie

Cantiusy II

ma−

ją znacznie lepszą liniowość charakterys−
tyki w wersji “odwróconej”. Wynika z tego
pytanie, jaką wersję odsłuchiwać i oce−
niać?

Tego typu dziury w charakterystyce,

jakie są udziałem

Cantiusa II

, dziury wy−

glądające strasznie przez swoją głębo−
kość, nie są słyszane w analogiczny spo−
sób, w jaki są widziane − jako przerwa w
pasmie, zgubienie wątku, rzucający się w
uszy feler w ściśle określonym miejscu
charakterystyki. Wąskopasmowy charak−
ter pozwala takiej dziurze dość długo
ukrywać się przed słuchaczem, dopóki nie
trafimy w nią odpowiednią próbką mu−
zyczną, z dźwiękiem ulokowanym w tym
zakresie. Ponoszona szkoda objawia się
częściej jako ogólniejsze osłabienie na−
macalności brzmienia instrumentów i gło−
su (jest znanym efektem natomiast, że
podobnie wąskopasmowe, i nawet niższe
amplitudowo rezonanse − wybrzuszenia
na charakterystyce, są znacznie dokucz−
liwsze).

Zacząłem więc od firmowej konfigura−

cji, nie tracąc nadziei, że może się obro−
nić. I nie będę udawał, że mój wspaniały
słuch natychmiast zlokalizował ową dziu−
rę z dokładnością do 1Hz. Odstępstwo od
neutralności słyszane było jako zbyt moc−
ne naświetlenie zakresu wysokich częs−
totliwości; należy jednak docenić, że sa−
ma jakość wysokich tonów, ich plastycz−
ność i jednocześnie precyzja, były wyso−
kiej próby. Na drugim skraju bas zazna−
cza się również wyraźnie, ale jego charak−
ter nie jest już tak pociągający − raczej
jednobarwny, nie sięgający dość nisko.
Średnich tonów jest po prostu niewiele,
brakuje wypełnienia i soczystości.

Po odwróceniu polaryzacji głośnika

wysokotonowego sytuacja jednak wyraź−
nie się poprawiła − wysokie tony, których
duży potencjał barwowy był już wcześniej
dostrzeżony, przestały dominować nad
średnicą, objawiającą się już bardziej zde−
cydowanie. Równowaga całego pasma
była dobra, podobna do uzyskanej w

Evi−

dence 370

. Tam słabsze były wysokie to−

ny, w

Cantiusach

do końca niedosyt pozo−

stawiał charakter niskich tonów, dość jed−
nostajnych, nie wyróżniających się ani so−
czystością, ani konturowością. W sumie
jednak uzyskane w tej wersji rezultaty na−
leży uznać za zupełnie zadowalające na
tle cech konkurentów.

Impedancja znamionowa [

Ω

]

Efektywność (2,83V/1m) [dB]

Moc znamionowa [W]

Wymiary (WxSxG)[cm]

40x22x30

Cena

(za parę) [zł]

2200−2420

Dystrybutor

RCM

Cantius II

to kon−

strukcja znamiono−

wo 4−omowa (rys. 1.

rys. 1.

rys. 1.), niemal dokładnie na

poziomie tej wartości znajduje się minimum
w zakresie nisko−średniotonowym. Charak−
terystyka impedancji wskazuje, że bass−re−
flex dostrojono do ok. 45Hz. Na rys. 2.

rys. 2.

rys. 2. wi−

dać, że minimum amplitudy głośnika leży
nieco niżej (41Hz), za to maksimum efek−
tywności otworu wyraźnie wyżej (ok. 60Hz).
W rezultacie głośnik i otwór współdziałają
efektywnie w zakresie 50−100Hz, a charak−
terystyka wypadkowa ma lekkie podbicie w
zakresie 70−150Hz.

Na charakterystyce zakresu średnio−wy−

sokotonowego (rys. 3.

rys. 3.

rys. 3.) zwraca uwagę “dziu−

ra” przy około 1,4kHz. Podejrzenia można
mieć różne, ale jedno z nich możemy na−
tychmiast zweryfikować − jeśli jest to zła
integracja fazowa między głośnikiem nisko−
średniotonowym a wysokotonowym, to
zmiana biegunów podłączenia jednego z
nich (możliwa dzięki podwójnemu gniazdu),
“wyprostuje” charaktertystykę. Na rys. 3a.

rys. 3a.

widać efekty tego zabiegu (w odniesieniu do
podłączenia “firmowego”). Pozostaje osła−
bienie przy 3kHz, ale dziura przy 1,4kHz

zostaje całkowicie załatana. Sprawdziliśmy
więc, czy nie był to błąd w montażu mierzo−
nego egzemplarza − przed mikrofon powęd−
rował drugi zespół dostarczonej pary. Re−
zultaty były podobne. Być może producent
ma na swoją obronę jakieś kwestie odsłu−
chowe, jednak z technicznego punktu wi−
dzenia, w ustalaniu wzajemnej polaryzacji
głośników popełniono ewidentny błąd. Na
szczęście każdy może go poprawić. Dla po−
rządku przypomnijmy, że pomiaru układów
dwugłośnikowych zawsze dokonujemy na
osi wyprowadzonej prostopadle spomiędzy
obydwu głośników.

Porównanie charakterystyk zespołu le−

wego i prawego (rysunek nie pokazany z
braku miejsca) wykazało dobrą zbieżność,
w granicach 1dB w całym pasmie.

Ocena całego pasma (rys. 4

rys. 4

rys. 4.) zależy w

wielkiej mierze od tego, czy oceniamy cha−
rakterystykę “firmową” czy zmodyfikowaną
odwróceniem polaryzacji głośnika wysoko−
tonowego. W tym drugim przypadku jest
oczywiście znacznie lepiej, choć wskutek
pozostającego osłabienia przy 3kHz złapa−
nie tolerancji +/−3dB nadal nie jest możliwe.

Efektywność to umiarkowane 86dB.

*w zależności od koloru okleiny