Budowa DNA:

Budowa DNA: DNA- kwas dezoksyrybonukleinowy – występuje w komórce w postaci podwójnej nici spiralnie za sobą skręconych w

postaci tzn. helisy,, każda nic zbudowana jest z pojedynczych „cegiełek” zwanych nukleotydami.

W skład nukleotydu DNA wchodzą: cukier C 5- deoksyryboza ,reszta kwasu fosforowego, jedna z zasad azotowych:

-adenina (A),tymina (T), cytozyna (C), - guanina (G) Reguła komplementarności: A=T

DNA- zawiera informację genetyczną komórki (organizmu).

RNA- kwas rybonukleinowy. Występuje w komórce w postaci jednej nici i jest wierną kopią DNA, a zatem umożliwia realizowanie

informacji genetycznej. Jego podstawową jednostką budulcową jest nukleotyd zbudowany z:

a) cukier C 5- ryboza, reszta kwasu fosforowego, jedna z zasad azotowych:

-adenina (A), -urazyl (U), -cytozyna (C), -guanina (G).

3 rodzaje RNA: -mRNA – matrycowa RNA- powstaje na matrycy DNA i jest roboczą kopią genu.

-tRNA – transportowy RNA- transportuje aminokwasy do miejsca biosyntezy białek,

-rRNA- rybosomalny RNA- wchodzi w skład rybosomów i uczestniczy w biosyntezie białka.

DNA w komórce występuje: - w jądrze, mitochondriach, plastydach (u roślin),

RNA w komórce występuje: -w jądrze, cytoplazmie, rybosomach.

Replikacja DNA- podwojenie ilości DNA w komórce bezpośrednia przed podziałem.

Przebieg replikacji: polimeraza DNA znajduje na nici DNA miejsce inicjacji replikacji. Takich miejsc w obrębie jednej cząsteczki DNA jest

wiele, z tąd replikacja przebiega na w wielu miejscach jednocześnie.

w miejscu inicjacji replikacji następnie rozplecenie podwójnej helisy. W tym miejscu powstają tzw. widełki replikacyjne.

w widełkach replikacyjnych polimeraza DNA ustawia naprzeciwko każdemu nukleotyd.

Nowe nukleotydy łączą się replikacja DNA pół zachowawcze - nowa cząsteczka DNA zawiera nić starą i jedną nić nową.

Celem replikacji- jest dokładne skupione cząsteczki DNA i następnie przekazane komórkom potomnym identycznej informacji genetycznej.

Miejsce łączenia się helis to miejsce inicjacji

Replikacja –ciągła synteza Synteza fragmentami Polimeraza DNA III

- katalizuje krok po kroku przyłączenie deoksyrybonukleotydów do nowego łańcucha DNA

- katalizuje wytwarzanie wiązania fosfodiestrowegomiędzy grupą –OH na końcu 3’, a fragmentami na końcu 5’ deoksyrybonukleotydu

Składniki niezbędne do syntezy DNA - odcinek starterowy – jego syntezę katalizuje enzym PRUMAZA

- matryca DNA - jony Mg, -5’ – trifosforanydeoksyrybonukleotydów (dATP, dGTP, dTTP, dCTP)

Enzymy i białka uczestniczące w replikacji DNA:

- Helikaza uczestniczy w rozpleceniu nici DNA - wiązanie białek stabilizujących rozwinięcie nici

- prymaza – syntezuje krótki starterowy odcinek RNA - polimeraza DNA III syntezuje łańcuch DNA

- polimeraza DNA I – usuwa starter - ligaza – łączy odcinki DNA (tzw. Fragmenty okazaki)

Transkrypcja – przepisywanie informacji z DNA na mRNA

Nowy RNA jest syntetyzowany zgodnie z regułą komplementarności w stosunku do nici stanowiącej szablon

- katalizowana przez enzym polimeraza zgodnie z matrycą DNA - substancjami są trifosforanyrybonukleozydów

- synteza mRNA odbywa się w kierunku 5’→3’ - obejmuje trzy etapy: inicjację, elongację, terminację

-transkrypcja rozpoczyna się od końca 5’ a jej początek ma miejsce w rejonie zwanym promotorem

- są to rejony w matrycy DNA, które wiążą polimerazę RNA i determinują miejsce startu transkrypcji

- eukariota : w rejonie -25-kasetaTATA, w rejonie -75- kaseta CAAT

- proces transkrypcji inicjuje połączenie polimerazy RNA z promotorem

REPLIKACJA DNA: proces podwojenia ilości DNA. Zachodzi w fazie S (podwojenie ilości histonów ) .

REPLIKACJA SEMIKONSERWATYWNA : (półzachowawcza) - w każdej z dwóch uzyskanych podwójnych nici DNA będzie jedna nić

macierzysta i jedna nowa.

-semikonserwatywna

[rozplątanie heliksa, a potomne cząstki DNA są w połowie nowe, a w połowie ze starej nici]

-konserwatywna

[macierzysta cząsteczka DNA nie ulega rozplątaniu, powstaje jedna nowa cząsteczka DNA,

-przypadkowa

[macierzysta cząsteczka DNA ulega fragmentacji, nowa nić zawiera elementy starej i nowej nici]

PRZEBIEG PROCESU :INICJACJA, ELONGACJA, TERMINACJA

U PROKARIOTA : INICJACJA : naga nić w postaci α- helisy , aby można było utworzyć nową nić :

rozplecenie nici DNA : pomiędzy nici wnika

białko inicjatorowe DNA A

, które zgina nić, naprężenie wiązań wodorowych i rozerwanie

wnika kolejne białko enzymatyczne

HELIKAZA

: aby zapobiec powstawaniu ponownie α-helis. powstają

WIDEŁKI REPLIKACYJNE

: 1

oczko (=widełki) replikacyjne. tuż obok miejsca

ORI

(miejsce początku replikacji)

wchodzi kolejny enzym

PRYMAZA

: wytwarza

PRIMERY

( odcinki RNA komplementarne do DNA )

ELONGACJA : Wydłużanie nowopowstałego łańcucha DNA Warunki: - duża ilość wolnych nukleotydów

- dostarczona energia, obecność związków wysoko energetycznych . Donor energii : trifosforany nukleozydu (TTP , CTP, GTP, ATP)

- enzym katalizujący proces * musi mieć miejsce aktywne przestrzennie pasujące do nukleotydów.

- zachowana komplementarność dobudowywanych nukleotydów

enzym

: - czyta tylko w kierunku od 3’ do 5’ - syntetyzuje nową nić od końca 5’ do 3’- jest to enzym który potrafi dobudowywać tylko do

istniejących już fragmentów , nie czyta od nowa

Elongacja trwa do momentu odczytania

REPLIKONU

(jednostka replikacji – od sekwencji ori do sekwencji term)

u prokariota elongacja trwa do momentu dotarcia widełek do przeciwległego końca kolistej cząsteczki genoforu.

Na nici wiodącej ( 3’ – 5’ ) -

replikacja

ciąg

Na nici opóźnionej –

replikacja

opóźniona

FRAGMENTY

OKAZAKI

: fragmenty DNA z własnym primerem długości widełek replikacyjnych.

TERMINACJA :• wycięcie primerów ( u prokariota robi to

POLIMERAZA

KORNBERGA

: naprawia fragmenty, wycina primery, w miejscu

wycięcia primerów dobudowuje nukleotydy typowe dla DNA )

LIGAZY

łączą fragmenty DNA powstałe w miejscu po primerach i fragmenty okazaki w 1 ciągłą nić.

odtwarzanie wiązań wodorowych pomiędzy nicią starą a nową

U EUKARIOTA : Dna u prokariota jest cząsteczką nagą, kolistą ; u eukariota bardziej niedostępna ze względu na połączenie z białkami przez

co tworzy kolejne struktury upakowania

Replikacja zaczyna się od uwolnienia cząsteczki DNA od białek towarzyszących

Pierwszy enzym to

TROPOIZOMERAZA

3 polimerazy :-

: czyta tylko DNA jądrowe,-

: naprawia błędy,-

: replikuje DNA mitochondrialne

szybkość włączania nukleotydu: P: 50 tys/min - E : 500 – 3600/min czas trwania procesu dużo krótszy u E

- P : 1 replikon i 1 oczko replikacyjne - E : wiele replikonów i wiele oczek replikacyjnych

W komórkach embrionalnych wiele więcej replikonów niż w somatycznych →skrócony czas replikacji →szybsze powielanie się komórek

OBRÓBKA POSTREPLIKACYJNA : Do końca 3’ przyłącza się enzym

TELOMERAZA

, który ma właściwości katalityczne ( u Eukariota ! u P nie )

i posiada je tylko dlatego, że ma wbudowaną krótką sekwencję RNA .

W tym procesie na krótkim odcinku RNA tworzone się telomery w procesie

ODWROTNEJ

TRANSKRYPCJI

– czyli przepisania informacji z

RNA na komplementarne DNA , które powstaje w procesie odwrotnej transkrypcji.

Telomery nie są fragmentami kodującymi , ale pełnią bardzo ważną funkcję: chronią DNA przed działaniem

egzonukleaz

(przed skracaniem

* komórka nowotworowa – jedyna komórka , która nie skraca telomerów.

Mechanizm elongacji łańcucha RNA polimeraza RNA – wytwarza wiązanie fosfodiestrowe

Terminacja – nowo syntetyzowany RNA

Regulacja aktywności genów na etapie transkrypcji – na przykładzie operonu laktozowego

Operon – jednostka mechanizmu regulacji aktywności genów

Geny struktury – w nich jest zakodowana informacja o syntezie enzymów

Promotgor - miejsce przyłączenia polimerazy RNA Operator – aktywator genów struktury

Operator laktozowy - odpowiedzialny za syntezę enzymów :

- β – galaktozydaza – podstawowy enzym uczestniczący w rozkładzie laktozy

- permeaza- uczestniczy w regulacji transportu przez błony

- acetylotransferaza – uczestniczy w przeniesieniu grupy acetylowej w metabolizmie laktozy

Negatywna regulacja transkrypcji : negatywny regulator (represor) blokuje przyłączenie polimerazy RNA do miejsc promotorowych i

uniemożliwia transkrypcję

Pozytywna regulacja transkrypcji : pozytywny regulator (aktywator) usprawnia wiązanie polimerazy RNA (RNAP) w miejscach

promotorowych – w efekcie umożliwia transkrypcję

Translacja – proces syntezy białka na rybosomach, przekazywanie informacji genetycznej tzn proces syntezy białka o kolejności

aminokwasów w łańcuchu polipeptydowym wg sekwencji kodonów w mRNA

Translacja - inicjacja : od połączenie małej jednostki rybosomu z mRNA oraz przyłączenia t-RNA do kodonu startowego (AUG)

- elongacja – przyłączenie kolejnego aminokwasu z wytworzeniem wiązania peptydowego, kolejne przyłączenie aminokwasów

- terminacja- zakończenie syntezy białka w chwili pojawienia się kodonów stop na matrycy mRNA – UAA, UAG, UGA

Transkrypcja- jest to proces przepisywania informacji genetycznej z DNA na mRNA. Zachodzi w jądrze komórki.

Etapy transkrypcji: 1. polimeraza- NRA odnajduje na nici DNA odpowiednie miejsce zwane promotorem w którym rozpoczyna się proces

- rozplecenie podwójnej helisy DNA i ustawianie naprzeciwko nukleotydów nici DNA komplementarnych nukleotydów tworzących nić RNA

3. powstaje pojedyncza nić RNA, która jest jednak niedojrzała i musi zostać poddana obróbce potranskrypcyjnej.

Miejsce styku helis to promotor. T zamienia się na U!!

Dojrzewanie mRNA Powstały mRNA jest produktem w stanie surowym który wymaga wykończenia bo geny mają budowę nieciągłą tz.

zawierają odcinki kodujące ekson oraz odcinki nie kodujące introny. Dojrzewanie mRNA polega więc na wycinaniu odcinków nie

kodujących a łączeniu się sobą odcinków kodujących. powstały mRNA może stanowić matrycę do syntezy białka i opuścić jądro.

Ekson 1/ INTRON/ EKSON 2/ INTRON/ EKSON 3/ - (nie dojrzałe pre- mRNA).

Ekson 1/ ekson 2/ ekson 3/ - dojrzały mRNA

Transkrypcja ma na celu: -ochronę oryginału informacji genetycznej zawartej w DNA,

-stworzenie możliwie dużej ilości kopii informacji genetycznej, które będą stanowiły matrycę do biosyntezy białka.

Kolejność ekspresji informacji genetycznej.1. replikacja ZACHODZI W JĄDRZE 2. transkrypcja 3. translapcja (biosynteza białka) –

cytoplazma,4.odwrotna translacja

Kod genetyczny- jest to system zapisu informacji genetycznej w którym każdemu aminokwasowi odpowiada określony kodon.

Kodon- (triplet)- to trzy kolejne nukleotydy wyznaczające aminokwas.

1 aminokwas- 3 nukleotydy, 1 triplet-3 nukleotydy, 1kodon = 30 aminokwasów. 90 nukleotydów = 30 aminokwasów

DNA T A C C G A A T T  nić matrycowa

A T G G C U U A A

mRNA A U G G C U U A A

Biosynteza zawsze zaczyna się od aminokwasu Metioniny. 3 kodony kończące to: UUA, UGA, UAG.

Antykodon jest to trójka

zasad

charakterystyczna dla danego

aminokwasu

, oraz komplementarna do

kodonu

tego aminokwasu

znajdującego się w

. Występuje on w

biorącej udział w

. Podczas tego procesu przyłącza się on do

komplementarnej trójki zasad w mRNA wraz z znajdującym się na przeciwnym końcu cząsteczki tRNA aminokwasem.

Kod genetyczny jest: – trójkowy – trzy sąsiadujące ze sobą nukleotydy (tzw. kodon) określają jeden aminokwas,

– bezprzecinkowy – sekwencja zasad jest odczytywana kolejno,

– niezachodzący – kodony leżą kolejno jeden za drugim i nie mają elementów wspólnych,

– jednoznaczny – jeden kodon koduje tylko jeden aminokwas,

– zdegenerowany – jeden aminokwas może być kodowany przez kilka rożnych kodonów,

– kolinearny kolejność ułożenia kodonów w łańcuchu polinukleotydowym kwasu odpowiada kolejności ułożenia aminokwasów w białku,

– uniwersalny – zasady kodowania oraz znaczenie kodonów są takie same u wszystkich organizmów.

Informacyjny RNA (mRNA) w sekwencji swoich nukleotydów ma zakodowaną informację o sekwencji aminokwasów w białku. Geny

eukariotyczne składają się z sekwencji kodujących białko (tzw. eksonów) oraz z sekwencji niekodujących białko (tzw. intronów). Z

utworzonej cząsteczki RNA wycinane są introny, a eksony łączone w cząsteczkę mRNA, która dopiero wtedy opuszcza jądro.

Rybosomalny RNA (rRNA) jest głównym składnikiem rybosomów, pełni funkcje katalityczne i strukturalne.

Transportujący RNA (tRNA) przenosi zaktywowane aminokwasy do rybosomów. Ma unikalną strukturę przestrzenną określaną mianem

„liścia koniczyny”. Najistotniejsza w tRNA jest pętla antykodonowa, zawierająca tzw. antykodon, tj. trojkę nukleotydów, która umożliwia

rozpoznanie kodonóww mRNA. Do końca 3’ następuje przyłączenie właściwego aminokwasu.

Translacja polega na przetłumaczeniu informacji genetycznej zawartej w sekwencji nukleotydów w mRNA na sekwencję aminokwasóww

syntetyzowanym białku. Proces translacji poprzedza aktywacja aminokwasu (aminoacylacja), która polega na przyłączeniu do tRNA

odpowiedniego aminokwasu. Biosynteza białek odbywa się na rybosomach.

Nukleotydy składają się z zasady organicznej (pochodnej puryny lub pirymidyny), pentozy (D-rybozy lub D-2-deoksyrybozy) oraz kwasu

ortofosforowego. W skład kwasów nukleinowych wchodzą zasady pirymidynowe: cytozyna, uracyl, tymina.

elektrostatyczne oddziaływania rolę kwasu spełniają reszty fosforowe kwasów nukleinowych lub grupy karboksylowe aminokwasów

kwasowych, a rolę zasady – grupy aminowe aminokwasów zasadowych lub grupy aminowe zasad purynowych i pirymidynowych; 2)

wiązania wodorowe między odpowiednimi atomami azotu i tlenu zasad azotowych i aminokwasów; 3) wiązania chelatowe, w

których jon dwuwartościowego metalu łączy się ze związkiem organicznym dwoma wiązaniami, tj. jonowym, w którym zastępuje np. jon

wodoru i drugim – koordynacyjnym – z inną grupą związku organicznego Niewielki dodatek np. NaHCO3, zwiększa rozpuszczalność

nukleoprotein, powoduje odszczepienie się kwasów nukleinowych od białka, a nawet degradację kwasów rybonukleinowych bardziej

wrażliwych na hydrolizę zasadową. 0,6% roztworem NaCl, w którym rozpuszczają się rybonukleoproteiny

deoksyrybonukleoproteiny ekstrahuje się 10% roztworem NaCl, następnie wytrącić za pomocą alkoholu etylowego.

OTRZYMYWANIE DNA Z WĄTROBY. Wątrobę pokroić i homogenizować z 40ml oziębionego do 4st C 0,6% NaCl w

cytrynianie sodu prz

ez 3 minuty, wirować 10 min, osad do zlewki i dodać 10% NaCl, do łaźni z lodem i ekstrahować 15 minut i

odwirować, dodać alkoholu 96% i zebrać DNA.

OTRZYMYWANIE RNA Z DROŻDŻY. Drożdże i 40 ml 0,4% NaOH, osad odwirować, supernatant przenieść i zakwasić 15 ml 5%

kwasu octowego, do wirówki z 40ml etanolu i (3000 obr./min przez 10 minut) i rozpuścić w małej ilości 0,4% NaOH

IDENTYFIKACJA SKŁADNIKÓW NUKLEOPROTEIN. Hydrolizy związków do kwasu fosforowego, pentozy oraz zasad

azotowych, a następnie ich rozdziału. Lub Niehydrolizowane kwasy nukleinowe (DNA i RNA) wykazują reakcję wspólną na obecność

pentoz, tzw. reakcję Biala i Tollensa. reakcją odróżniającą oba typy kwasów w formie niehydrolizowanej jest reakcja Dischego na obecność -

D-2-deoksyrybozy

WYKRYWANIE BIAŁKA - BIURETOWA 1 ml próbki badanej + 2 ml 10% NaOH + 2-3 krople 1% roztworu CuSO4
WYKRYWANIE PENTOZ: PRÓBA TOLLENSA 1ml stężonego HCl i po 1 ml floroglucyny i ogrzewać we wrzącej łaźni wodnej,

czerwona PRÓBA BIALA 2 ml 0,2% roztworu orcyny w 20% roztworze HCl i dodać kroplę 1% roztworu FeCl3. Ogrzewać we wrzącej

łaźni wodnej 5-10 minut. Zielona

ODRÓŻNIENIE DNA OD RNA – REAKCJA DISCHEGO polega na tworzeniu w środowisku kwaśnym przez 2-
d

eoksyrybozę zdifenyloaminą produktu kondensacji o barwie niebieskiej

3 ml 0,4% NaOH i dokładnie rozgnieść bagietką

(przesączyć. Do 1 ml przesączu 2 ml odczynnika dwufenyloaminy. ogrzewać 10 minut we wrzącej łaźni wodnej. DNA barwa niebieska.
WYKRYWANIE ZASAD PURYNOWYCH PRÓBA Z AgNO3 5 ml 5% H2SO4 i ogrzewać 30 minut na wrzącej łaźni. Zobojętnić

stężonym amoniakiem wobec czerwieni metylowej i odsączyć. dodać kilka kropli 10% AgNO3. biały osad

PRÓBA MUREKSYDOWA próbki do parowniczek, kilka kropel HNO3 i odparować do sucha. zwilżyć kilkoma kroplami amoniaku

w obecności zasad purynowych pojawia się czerwone zabarwienie purpuranu amonu (mureksydu).

WYKRYWANIE KWASU ORTOFOSFOROWEGO0,3 ml 0,5 M HCl i po przykryciu korkami plastikowymi ogrzewać we wrzącej

łaźni 15 minut. Po oziębieniu dodać 1 ml odczynnika molibdenowego i 1 ml reduktora. na chwilę do wrzącej łaźni wodnej. niebieski
kompleks fosforowo-molibdenowego.

Kodon- fragment DNA określający jeden aminokwas, odczyt od N-końca

Pirymidowe:

Cytozyna- 2-hydroksy-4-aminopirymidyna

Uracyl- 2,4-dihydroksypirymidyna
Tymina- 2,4-dihydroksy-5-metylopirymidyna

Purynowe:

Adenina- 6-aminopuryna

Guanina- 2-amino-6-hydroksypuryna

Hipoksantyna- 6-hydroksypuryna

Forma laktamowa: ketonowa forma przy C-2
Nietypowe: 6-Nmetylo-, 6-N-dimetyloadeniny, pseudourydyny

Pentozy w kw: B-D-ryboza i B-D-2-deoksyryboza, łączą się przez C-1 z NH i estrowym z OH przy C-3 i 5

Zasada org+ aldopentozą wiązaniem N-glikozydowym daje nukleozyd, a estrowo w C-5 fosforanu – nukleotyd

W hydrolizatach (śr. Naturalne) są też nukleozydo-3-monofosforany

Nukleotrifosforany: ATP, GTP, UTP, koenzymy: NAD+,NADP+,FAD

Budowa DNA: łańcuch dwuniciowy skręcony w heliks w którym obie nici są spojone jednoznacznie (deoksy)rybozy i fosforanu, zasady na

zewnątrz, nukleotydy powiązane diestrowo przez fosforan z OH i z C-5` pentozy własnego nukleotydu, a drugą grupą OH łączy się z C-

3`następnego nukleotydu.

Cechy: -2 odwrotnie skierowane łańcuchy oplatają hipotetyczną oś

-Płaszczyzny zasad są prostopadłe do osi heliksu

-wielkości cząsteczek pary zasad pasują do odległości miedzy łańcuchami sacharydonowo-fosforanowymi

-średnica heliksu 2 nm, odległość między zasadami 0,34 nm
-kolejność zasad w łańcuchu nie jest ograniczona

Mutacje: efekt metaboliczny, morfologiczny, letarny

Genomy prokariotów: np. E.coli. chromosom bakteryjny, DNA nie oddzielony od cytosolu, chromosom kulisty, ok 59 domen(pętli)

Eukariotów: w jądrze, 10^8 par zasad i 40k odrębnych genów, sekwencje pojedyncze i powtarzalne

Geny: podzielone: introny(wewnętrzne) i eksony(do syntezy białek) DNA jako chromosomy-ściśle upakowane z białkami histonowymi

Selenoidem-heliks wyższego rzędu, z 6 nukleosomów
RNA-mniejsze masy od DNA, w cytoplazmie i w jądrze. Zamiast tyminy uracyl, często pojedyncze łańcuchy

RNA komórkowy: transportujący 25kDa, informacyjny mRNA- w jądrze i w cytoplazmie rRNA-w rybosomach, matryca do łańcuchów

polipeptydowych, snRNA do dojrzewania mRNA

Replikacja-rozplecienie podwójnego heliksu na dwie nici i odbudowę od każdej z nich nowej. Polimeraza do syntezy DNA

Replikacja DNA u prokariotów:

Różnice: u prokariotów kolistych chromosomów, replikacja zaczyna się w oczku replikacyjnym

Replikacja Dna u eukariotów: 10 razy wolniej,

Budowa DNA: DNA- kwas dezoksyrybonukleinowy – występuje w komórce w postaci podwójnej nici spiralnie za sobą skręconych w postaci tzn. helisy,,

każda nic zbudowana jest z pojedynczych „cegiełek” zwanych nukleotydami.

W skład nukleotydu DNA wchodzą: cukier C 5- deoksyryboza ,reszta kwasu fosforowego, jedna z zasad azotowych:

-adenina (A),tymina (T), cytozyna (C), - guanina (G) Reguła komplementarności: A=T

DNA- zawiera informację genetyczną komórki (organizmu).

RNA- kwas rybonukleinowy. Występuje w komórce w postaci jednej nici i jest wierną kopią DNA, a zatem umożliwia realizowanie informacji

genetycznej. Jego podstawową jednostką budulcową jest nukleotyd zbudowany z:

a) cukier C 5- ryboza, reszta kwasu fosforowego, jedna z zasad azotowych:

-adenina (A), -urazyl (U), -cytozyna (C), -guanina (G).

3 rodzaje RNA: -mRNA – matrycowa RNA- powstaje na matrycy DNA i jest roboczą kopią genu.

-tRNA – transportowy RNA- transportuje aminokwasy do miejsca biosyntezy białek,

-rRNA- rybosomalny RNA- wchodzi w skład rybosomów i uczestniczy w biosyntezie białka.

DNA w komórce występuje: - w jądrze, mitochondriach, plastydach (u roślin),

RNA w komórce występuje: -w jądrze, cytoplazmie, rybosomach.

Replikacja DNA- podwojenie ilości DNA w komórce bezpośrednia przed podziałem.

Przebieg replikacji: polimeraza DNA znajduje na nici DNA miejsce inicjacji replikacji. Takich miejsc w obrębie jednej cząsteczki DNA jest wiele, z tąd

replikacja przebiega na w wielu miejscach jednocześnie.

w miejscu inicjacji replikacji następnie rozplecenie podwójnej helisy. W tym miejscu powstają tzw. widełki replikacyjne.

w widełkach replikacyjnych polimeraza DNA ustawia naprzeciwko każdemu nukleotyd.

Nowe nukleotydy łączą się replikacja DNA pół zachowawcze - nowa cząsteczka DNA zawiera nić starą i jedną nić nową.

Celem replikacji- jest dokładne skupione cząsteczki DNA i następnie przekazane komórkom potomnym identycznej informacji genetycznej. Miejsce

łączenia się helis to miejsce inicjacji