Podczas zginania kręgosłupa w pozycji stojącej dochodzi do ruchów w stawach SI

Podczas zginania kręgosłupa w pozycji
stojącej dochodzi do ruchów w stawach SI. W
obu stawach zachodzi nutacja kości krzyżowej
(na przebiegu pierwszych 45 zgięcia), a więc
relatywnie tylna rotacja kości biodrowych – do
momentu około 60 zgięcia kręgosłupa, kiedy to
napinają się tylne struktury (głęboki i tylny
układ mięśniowy skośny, powięź Th-L oraz w.
krzyżowo-guzowe). Kręgosłup w znacznej
mierze utrzymywany jest przez napięcie układu
biernego.
Wtedy obie kości biodrowe zaczynają rotować
się do przodu na głowach kości udowych i
jednocześnie dochodzi do kontrnutacji sacrum.
Kontrnutacja powoduje, że SI jest bardziej
niestabilny i wymaga większej aktywności
mięśniowej (force closure). Czym wcześniej
dochodzi do kontrnutacji sacrum podczas
zginania kręgosłupa, tym bardziej SI są
podatne na niestabilność. Nadmierna
kontrnutacja sacrum przy zginaniu kręgosłupa
zachodzi przy istniejącym skróceniu
hamstringów.
Często, jeśli istnieje niestabilność SI dochodzi
do skokowego wykonania ruchu, czyli pacjent
pierw wykona swojego rodzaju shift, a dopiero
później ruch właściwy (rotacyjny).

Nutacja sacrum

• ślizg tylno-dolny

• ustawienie przednio-dolne

Kontrnutacja sacrum

• ślizg przednio-górny

• ustawienie tylno-górne

Rotacja przednia illium

• ślizg tylno-dolny

• ustawienie wyprostne

• przodopochylenie

Rotacja tylna illium

• ślizg przednio-górny

• ustawienie zgięciowe

• tyłopochylenie

* * *

Badanie stawów SI
podczas ruchów czynnych
kręgosłupa

Sacral Testing in Spinal Flexion

(zgięcie kręgosłupa)

Wykonanie:
Palpujemy oba PSIS i przestrzenie SI.
Prawidłowo powinna zachodzić nutacja i około
60 lekka kontrnutacja. Oba PSIS pozostają
pierw w miejscu, a około 45

° zgięcia

jednocześnie podążają do kranialnie.

Modyfikacja:
Można wykonać badanie dla każdego stawu
oddzielnie, palpując jednym kciukiem
podstawę sacrum, a palcem drugiej ręki PSIS i
przestrzeń SI.
Ocena:

Symetryczność i ilość ruchu SI oraz
bolesność

symetryczność ruchu PSIS

moment kontrnutacji sacrum

objaw wyprzedzania PSIS

Sacral Flexion Test

(wyprost kręgosłupa)

Wykonanie:

Palpujemy PSIS i przestrzenie SI.

Prawidłowo podczas ruchu nie zmienia się
ustawienie sacrum względem illium, natomiast
pod koniec wyprostu sacrum poruszy się
dobrzusznie.

Sacral Rotation Test

(skłon boczny kręgosłupa)

Wykonanie:

Palpujemy obie przestrzenie SI na

poziomie S1. Pacjent wykonuje skłon do boku.
Obie illium wykonuja skłon w tą sama stronę,
natomiast sacrum rotuje się w stronę
przeciwną. Tak więc palec palpujący stronę
przeciwną pójdzie do tyłu, a palec po tej samej
stronie pójdzie do przodu (rotacja przeciwna).

Ocena:

symetryczność i ilość ruchu

bolesność

jeśli ruch ten nie zachodzi
(hypomobilność), pacjent musi bardziej
się wysilić, aby wykonać skłon i ciężej
mu zachować równowagę.

Sacral Testing in Spinal Rotation

(rotacje kręgosłupa)

Wykonanie:

Podczas wykonywania rotacji

kręgosłupa dochodzi do skręcenia obręczy
miednicznej. Kość miedniczna po tej samej
stronie rotuje sie do tyłu, a kość miedniczna po
stronie przeciwnej rotuje sie do przodu. Tak
więc powoduje to nutację sacrum po tej samej
stronie i kontrnutacje po stronie przeciwnej.

Ocena:

ilość i symetryczność ruchu

bolesność

hypomobilność stawu objawi się jako
ograniczenie lub brak ruchu po danej
stronie

Sacral Testing in Hip Flexion

(zginanie stawów biodrowych)

Opis i wykonanie:

Podczas ruchu zgięcia stawu

biodrowego dochodzi do nutacji sacrum po tej
samej stronie (PSIS kaudalnie, tzw: „drop” ;
palec podąża dogrzbietowo), natomiast w
przeciwnym SI dochodzi do kontrnutacji
sacrum. Jeśli brak „PSIS drop” to możliwe, że
SI po tej stronie jest hypomobilny. Następnie
można potwierdzić to poprzez ułożenie
jednego palca na S2, a drugiego na PSIS i
zbadać ruch sacrum. Brak lub zmniejszony
ruch sugeruje hypomobilność.
Możliwe jest, że podczas tego ruchu dochodzi
do zwarcia siłowego („force closure”) i ruch ten
jest w tym badaniu niewyczuwalny (Struresson
i wsp.).
Wtedy należy palec z PSIS ułożyć na guzie
kulszowym strony badanej i poprosić pacjenta
o maksymalne zgięcie biodra. W prawidłowym
przypadku, guz podąży dobocznie. Natomiast
w przypadku hypomobilności lub zablokowania
guz podąży kranialnie.
Test należy wykonać obustronnie.

Ocena:

ilość ruchu

bolesność

kierunek ruchu PSIS

symetryczność ruchu

Sacral Testing in Hip Extension

(prostowanie stawów biodrowych)

Opis i wykonanie:

W przypadku wyprostu stawu

biodrowego dochodzi do przedniej rotacji

illium, a więc kontrnutacji sacrum po tej samej
stronie. W zależności od ilości ruchu
zaobserwujemy nutację sacrum po stronie
przeciwnej.

Ocena:

symetryczność i ilość ruchu

bolesność

* * *

TESTY PROWOKACYJNE

1. Test ruchomości w leżeniu
przodem

Pacjent w leżeniu przodem proszony

jest o wykonanie wyprostu w stawie
biodrowym, podczas gdy terapeuta palpuje
PSIS strony badanej oraz sacrum (S1, S2).
Przy prawidłowym stanie – PSIS podąży
kranialnie i dobocznie. Jeśli owego ruchu nie
będzie lub będzie on niewyczuwalny to
oznacza to, że SI jest hypomobilny z illium w
rotacji tylnej, lub outflare („podniesienie”).

2. Bierny wyprost i przyśrodkowa
rotacja illium (illium do rotacji
dobrzusznej)

Pacjent w leżeniuna boku. Wykonamy

bierną rotację przednią illium na sacrum, tak
więc w SI badanej strony spodziewamy się
kontrnutacji. Badanie należy wykonać w
ustabilizowanej pozycji pacjenta. A więc
kończyna dolna strony badanej ułożona jest w
wyproście, a druga w zgięciu, tak aby doszło
do ustabilizowania kości krzyżowej (wybieramy
ruch zgięcia biodra dotąd, aż ruch pojawi się w
niebadanym stawie SI). Ruch wykonujemy
przez talerz illium i guz kulszowy.
Jeśli w badaniu stwierdzono zmniejszenie
ruchomości, oznaczać to może hypomobilność
i tylnie zrotowaną illium lub „outflare”.

3. Bierne zgięcie i boczna rotacja
illium (illium do rotacji dogrzbietowej)

Pacjent w leżeniu na boku, terapeuta

stabilizuje sacrum w nutacji po stronie badanej
poprzez ułożenie nóg pacjenta w zgięciu.
Wykonujemy pchnięcie illium poprzez guz
kulszowy i ASIS do rotacji dogrzbietowej.

4. Test rozwarcia przedniego

Pacjent leży tyłem, a terapeuta

wykonuje skośne pchnięcie poprzez ASISs
dobocznie-dogrzbietowo. Pozytywny test
objawia sie powstającym bólem w okolicy
pośladkowej lub tylnej uda. Podczas testu
dochodzi do napięcia przednich więzadeł
krzyżowo-biodrowych oraz kompresji po
stronie grzbietowej stawu. Przy wykonywaniu
testu należy zachować ostrożność przy
aplikowaniu siły.

5. Test rozwarcia tylnego

Pacjent leży tyłem, a terapeuta

wykonuje

ściśnięcie miednicy poprzez

zaaplikowanie siły doprzyśrodkowo po obu
stronach miednicy.
Można także ułożyć pacjenta na boku i
wykonać nacisk na jedna illium. Tą wersje
testu wykonujemy u ludzi potężnych, u których
ciężko sprowokować ból w leżeniu na plecach.
Podczas pchnięcia dochodzi do rozwarcia
tylnej strony stawu i napięcia więzadeł
krzyżowo-biodrowych tylnych oraz kompresji
przedniej części stawu.

6. Test Hibb’a (monolateralny test
rozwarcia tylnego)

Pacjent leży przodem. Terapeuta

ugina kolano do kąta prostego i wykonuje
maksymalną rotację wewnętrzna biodra. Test
wykonywany jest tylko przy w pełni sprawnym
biodrze. Oceniane jest rozwarcie SI tej samej
strony. Badaniu podlegają tylne więzadła
krzyżowo-biodrowe.

7. Knee-to-Shoulder Test

Pacjent leży tyłem na leżance.

Terapeuta wykonuje biernie zgięcie kolana i
biodra, a nastepnie przywiedzenie biodra w
kierunku przeciwego barku. Test wykonywany
jest tylko w przypadku pełnej sprawności stawu
kolanowego i biodrowego (wykluczyc oba
stawy). Oie poddaje się napinane więzadło
krzyżowo-guzowe, które wcześniej należało
ocenić palpacyjnie. W celu zwiększenia
obciążenia wykonuje sie nacisk w osi kości
udowej.

8. Badanie SI przez rotację
zewnętrzną biodra

Terapeuta wykonuje rotacje

zewnętrzna biodra u pacjenta leżącego tyłem,
ze zgięciem kolana i biodra do kąta prostego.
Jeśli staw biodrowy jest w prawidłowym stanie

to dochodzi do prowokacji bólowej SI badanej
strony (kompresja dolna).

9. „Squish” Test

Pacjent leży tyłem na leżance.

Terapeuta stoi z boku odgłowowo i wykonuje
nacisk kaudalno-przyśrodkowy poprzez ASISs
i talerze illium. Test ten objawia sie bólem w
przypadku patologii tylnych więzadeł
krzyżowo-biodrowych.

10. Test ścinania poprzez kość
udową

Pacjent leży tyłem. Terapeuta lekko

ugina, odwodzi i rotuje zewnętrznie (45 st)
staw biodrowy. Nastepnie aplikuje się nacisk w
osi uda dogłowowo powodując w ten sposób
przednio-tylne ścinanie w SI badanej strony.

11. Górno-dolny test Symphysis
Pubis

Terapeuta przykłada chwyt skrzyżny

na ramionach kości łonowych tak, aby później
wykonać test slizgu go-dolnego w spojeniu.
Należy pamiętać, aby siłę przykładać jak
najbardziej horyzontalnie.

12. Test Symphisis Pubis przez
pociąganie

Terapeuta pociaga za kończynę dolną

w górę i w dół, palpując grę stawową w
spojeniu łonowym. Oceniana jest gra stawowa,
natomiast przez mocniejsze wybranie ruchu
można ocenić zakres ruchu.

13. Test sprężynowania sacrum
wentralnie

Pacjent w leżeniu przodem. Terapeuta

wykonuje nacisk poprzez S3 (wierzchołek)
dobrzusznie. Palpujemy oba stawy SI. Przy
złym ustawieniu sacrum w kontrnutacji można
sprowokować ból. Przy złym ustawieniu w
nutacji można zmniejszyc objawy.

14. Test uniesienia illium

Pacjent w leżeniu przodem z

ręcznikiem ułożonym pod brzuchem tak, aby
ASIS badanej strony był wolny. Terapeuta rękę
mobilizacyjna przykłada na ASIS i drugą ręka
palpuje szparę SI. Poprzez ruchy wibracyjne
wykonujemy badanie gry stawowej, a poprzez
pełen zakres ruchu – badanieruchomości.

15. Sacrum wentralnie
jednostronnie (rotacja w osi
podłużnej)

Pacjent

leżeniu przodem. Kciuk

ustawiony na sacrum przy SI, a druga ręka
spycha sacrum dobrzusznie. Dochodzi do
rotacji sacrum w stronę przeciwną. Jeżeli
pojawia się ból może to świadczyć o
brzusznym ustawieniu sacrum po badanej
stronie, natomiast jeśli dochodzi do
zmniejszenia objawów sugeruje to grzbietowe
ustawienie sacrum po badanej stronie. Test
dotyczy głównie górnego bieguna stawu.

16. Illium wentralnie

Pacjent w leżeniu przodem.

Stabilizacja sacrum po stronie nie badanej,
mobilizacja poprzez PSIS i talerz dobrzusznie-
dobocznie-doogonowo. Jeśli illium jest w
nadmiernej rotacji brzusznej – wywołamy ból.
Jesli illium jest w nadmiernej rotacji grzbietowej
– możemy znieść objawy. Test dotyczy
głównie górnego bieguna stawu.

17. Sacrum kaudlanie

Pacjent w leżeniu przodem. Terapeuta

stabilizuje illium przez guz kulszowy
dogłowowo oraz wykonuje nacisk doogonowy
poprzez brzeg podstawy sacrum danej strony.
Nadmierne ustawienie sacrum kaudalnie
zwiększy objawy, natomiast nadmierne
ustawienie sacrum kranialnie – zmniejszy
objawy. Test dotyczy głównie dolnego bieguna
stawu SI.

18. Sacrum kranialnie

Pacjent w leżeniu przodem. Terapeuta

stabilizuje illium kaudalnie poprzez talerz
biodrowy, natomiast wykonuje nacisk kranialny
poprzez dolną część brzegu sacrum po danej
stronie. Jesli sacrum jest nadmiernie
ustawiona kranialnie – test może wywołać ból,
natomiast nadmierne ustawienie sacrum
kaudalnie zniesie dolegliwości.

* * *

TESTY NAPIĘĆ
IZOMETRYCZNYCH

- obciążenie stawów miednicy
(SI,SP) poprzez pracę mięśniową

W badaniu należy także uwzględnić mięśnie,
które wywierają obciążenie na stawy miednicy.
Poniżej przedstawiono testy danych mięśni
oraz skutki jakie moga powodować.

Zgięcie stawu biodrowego

- m. lędźwiowy obciąża SI

Odwiedzenie w biodrze

- m. pośladkowy średni obciąża SI

Wyprost w biodrze

- m. pośladkowy wielki obciąża SI

Przywiedzenie w biodrze

- mm. przywodziciele obciążaja SP

Zgięcie kręgosłupa w przód w leżeniu

- mm. brzucha obciążają SP

* * *

TESTY SPECJALNE

1. SLR-Flexion (Straight Leg Raising
to Flexion) – Test Laseque’a

Ruch SLR wywołuje także obciążenie

SIs, tak więc można go uzywać do oceny
zaburzeń SIs, a nie tylko L-S.
Pacjent leży tyłem na leżance, a terapeuta
wykonuje bierne zgięcie w stawie biodrowym z
wyprostowanym kolanem. Ból pojawiający sie
powyżej 70

° jest za zwyczaj pochodzenia

stawowego. U osób z hypermobilnością i
zaburzeniem SI, ból może pojawiać się dopiero
ponad 120

° zgięcia biodra. Dlatego należy

zwracać uwagę głównie na objawy pacjenta, a
nie zakres ruchu. Test należy wykonać
obustronnie i porównać zakresy.
Następnie wykonujemy zgięcie bilateralnie – i
jeśli ból pojawia się przed 70

° zgięcia to

podejrzewamy, że jest to ból ze SIs.

Wnioski jakie można wysnuwać z badania
jednostronnego SLR to:

jeśli ból w okolicy stawów SI maleje to
można podejrzewać,

że istnieje

nadmierna rotacja brzuszna

jeśli ból wzmaga się po stronie
badanej to można podejrzewać
nadmierną rotację grzbietową

jeśli ból narasta po stronie niebadanej
to możliwa jest nadmierna rotacja
brzuszna strony przeciwnej.

Modyfikacja – SLR by Lee

pierw terapeuta wykonuje zwarcie
(ustabilizowanie ; „form closure”)
stawów SI poprzez ściśnięcie talerzy
biodrowych z przodu ku sobie. Jeśli
ruch jest łatwiejszy do wykonania (bez
nasilenia objawów neurologicznych)
lub gdy ból zmniejsza się to można
byc bardziej pewnym zaburzeń SI.

Następnie terapeuta prowokuje „force
closure”. Prosi pacjenta o SLR wraz ze
zgięciem i rotacją kręgosłupa w stronę
badaną, które to zgięcie i rotacje
oporuje przez co dochodzi do zwarcia
mięśniowego stawów SI. Porównuje
się obie strony. Test ten ujawnia czy
mięśnie są w stanie efektywnie
stabilizować SIs. I jesli tak, a
dolegliwości zmniejszają się to należy
wdrożyć program stabilizacji
mięśniowej.

2. Test SLR-Extension – by D.Lee

Autorka testu sugeruje by test ten wykonać 3-
krotnie w różnych warunkach.

T prosi P o wykonanie wyprostu
prostej nogi w biodrze.

P wykonuje ten sam ruch (SLR-
Extension) podczas gdy terapeuta
wywiera nacisk na talerze biodrowe,
powodując w ten sposób „form
closure”.

P wykonuje SLR-Extension, a
terapeuta prosi także o wyprost
kontrlateralnego stawu ramiennego w
rotacji wewnętrznej, który to ruch
oporuje. Dochodzi wtedy do stabilizacji
mięśniowej SIs („force closure”), a
więc ćwiczenia stabilizacji mięśniowej
będą wskazane, jesli dolegliwości
zmniejszają się.

3. Prone Knee Bending - Zginanie
kolana w leżeniu przodem

Test ten służy do lokalizacji objawów

związanych z przykurczem rectus femoris,
zmianami otworów międzykręgowych
wyższego L, zmianami w stawach wyższego L
oraz hypomobilnymi SI.

P leży przodem, a T wykonuje bierne
zgięcie w stawie kolanowym.

Jesli ból (ciągnięcie) pojawił się na
przodzie uda zanim osiągnięty został
pełen zakres ruchu to problem dotyczy
prawdopodobnie rectus femoris

Wykonaj testy różnicowe dla
n.udowego (testy prowokacji i
zniesienia bólu poprzez ustawienia
stopy i głowy – mobilność układu
nerwowego)

Jeśli bolesność pojawia się w
kręgosłupie to problem dotyczy
kręgosłupa L, często otworu
międzykręgowego L3, szczególnie gdy
pojawia się promieniowanie.

Jeśli problemem jest hypomobilny
staw SI to kość miedniczna badanej
strony rotuje się brzusznie (ASIS
kaudalnie, PSIS kranialnie, palpacja w
szparze SI), zazwyczaj zanim staw
kolanowy osiągnie 90

° zgięcia.

4. Test Gillet’a

Pacjent jest w swobodnej pozycji

stojącej. Terapeuta palpuje PSIS i podstawe
sacrum i prosi pacjenta o przyciągnięcie
rękami kolana do klatki piersiowej.

prawidłowo: illium strony badanej
rotuje się grzbietowo (PSIS kaudalnie
i/lub przyśrodkowo), a sacrum po tej
stronie wykonuje nutację i rotację w tą
samą stronę (podstawa sacrum
dobrzusznie)

hypomobilność / zablokowanie: PSIS
podąża do góry lub nie wykonuje
ruchu ; brak ruchu w SI

Można wykonac także palpację w tym samym
miejscu, ale pacjent wykona ruch po
przeciwnej stronie. Prawidłowo po badanej
stronie (przeciwnej do zgięcia biodra) powinno
dojść do kontrnutacji sacrum oraz rotacji
brzusznej ilium. Inaczej potwierdza to
hypomobilność lub zablokowanie SI.

5. Objaw Piedallu

Prosimy pacjenta by usiadł na skraju

leżanki przez co wyłączamy wpływ
hamstringów oraz sprawiamy że kości
biodrowe są bardziej stabilne. Będziemy
testować ruch sacrum na ilium. Palpujemy
PSISs i określamy ich położenie względem
siebie. Zazwyczaj bolesny jest niżej względem
drugiego. Prosimy pacjenta o zgięcie
kręgosłupa. Jeśli nizszy PSIS w zgięciu
znajduje się wyżej to oznacza to, że sacrum
pociaga za ilium i test wskazał zaburzenie.
Niższe ustawienie w spoczynku oznacza
przednio-dolne ustawienie sacrum, a więc
podczas zgięcia doszło do pociągnięcia ilium,

w przeciwieństwie do strony prawidłowej, gdzie
sacrum uległa nutacji na ilium.

6. Manewr Mazion’a

Pacjent stoi w rozkroku (zwiększona

kompresja SI) z nogą strony bolesnej w
wykroku (stopy w odległości 0,5-1m) przez co
dochodzi do wstępnej rotacji grzbietowej ilium
po stronie wykrocznej. Terapeuta prosi
pacjenta o skłon w przód w kierunku podłogi,aż
nie oderwie pięty nogi zakrocznej przez co
pogłębia się nutacja sacrum na ilium strony
wykrocznej. Jeśli wystapi ból po stronie
wykrocznej to oznacza to jednostronne
przemieszczenie ilium relatywnie do sacrum.

7. Supine-to-Sitting Test

Pacjent

leży tyłem z prostymi nogami.

Terapeuta sprawdza symetrycznośc kostek
przyśrodkowych (symetryczność długości nóg).

sacrum w nadmiernej nutacji: dochodzi
do skrócenia nogi w leżeniu (panewka
przemieszczona kranialnie). Terapeuta
prosi o przejście do siadu, kontrolując
przemieszczanie się nóg. Noga
krótsza w leżeniu staje się nogą
dłuższą w siadzie (panewka w tym
zablokowaniu znajduje się kranialnie i
brzusznie, a więc podczas siadu jest
bardziej do przodu i relatywnie
wydłuża kończynę).

Sacrum w nadmiernej kontrnutacji:
dochodzi do wydłużenia nogi w leżeniu
(panewka przemieszczona kaudalnie i
do tyłu). Po wykonaniu siadu noga
staje się krótsza, ponieważ panewka
przemieszczona jest do tyłu względem
drugiej strony.

Objaw ten może być spowodowany torsją lub
rotacja miednicy lub spazmem mięśni odcinka

lędźwiowego w wyniku patologii tego odcinka
kręgosłupa.

8. Test funkcjonalny długości
hamstringów

Pacjent siedzi na leżance z

podudziami spuszczonymi w dół. Terapeuta
palpuje PSIS, szparę SI i podstawę sacrum.
Prosimy pacjenta o wyprost kolana po badanej
stronie. W warunkach prawidłowych nie
powinno dojść do ruchów ilium, sacrum i
kręgosłupa L. Jeśli hamstringi po tej stronie są
skrócone to wyprost kolana powoduje wzrost
napięcia i pociaganie ilium do rotacji
grzbietowej i / lub zginanie kręgosłupa.

9. Test długości powięzi Th-L

Pacjent siedzi na leżance z

podudziami zwieszonymi w dół (90

°) i z

neutralnie ustawionym kręgosłupem.
Terapeuta prosi o wykonanie rotacji w obie
strony i odnotowuje zakresy. Następnie T prosi
P aby zgiął horyzontalnie kończyny górne w
rotacji zewnetrznej, tak aby stykały sie małe
palce. Pacjent wykonuje rotację (wraz z
rękami) w obie strony. Terapeuta odnotowuje
zakresy. Jesli zakresy z podniesionymi
ramionami sa mniejsze oznacza to skrócenie
powięzi Th-L lub m. latissimus dorsi (zróżnicuj,
pamietaj że latissimus jest unerwiony z C7, a
zaburzenia tego segmentu mogą objawiać się
bólem w L-S i skróceniem mięśnia.)

* * *

LOKALIZACJA OBJAWÓW
(wg. Kaltenborn-Evjenth)

Bolesne zgięcie kręgosłupa

różnicowanie SI –kręgosłup L

analogicznie badaj bolesne
prostowanie kręgosłupa

Test prowokacyjny:

pacjent wykonuje skłon aż do
pojawienia się bólu, po czym lekko
cofa się poza granicę bólową.
Terapeuta może wspomagać ten ruch,
po czym stabilizuje pacjenta w
uzyskanej pozycji.

Terapeuta stabilizuje kości miedniczne
pod ASIS

T wykonuje nacisk na górną część
sacrum (S1, S2) tak, aby powodowac
nutację sacrum – BÓL oznacza
patologię w SI

T wykonuje nacisk dogłowowo- lekko
dobrzusznie na kolejne wyrostki
kolczyste L5 – L1 tak, aby wywołać
zgięcie segmentu poniżej i wyprost
segmentu powyżej ;

ból oznacza, że patologia występuje w
segmencie poniżej poruszanego kręgu

Test znoszący objawy:

pacjent wykonuje skłon aż do
pojawienia się bólu, po czym pozostaje
w bólu na granicy wystapienia objawu.
Terapeuta może wspomagać ten ruch,
po czym stabilizuje pacjenta w
uzyskanej pozycji.

Terapeuta stabilizuje kości miedniczne
pod ASIS

T wykonuje nacisk dobrzuszny na
dolną część sacrum, powodując jej
kontrnutację (ruch do wyprostu) –
zniesienie bólu oznacza patologię w SI

T wykonuje nacisk doogonowo-lekko
dobrzusznie na kolejne wyrostki
kolczyste L5 – L1 tak, aby wywołać
wyprost segmentu poniżej i zgięcie
segmentu powyżej

zniesienie bólu oznacza, że patologia
występuje w segmencie poniżej
poruszanego kręgu.

Bolesna prawa rotacja kręgosłupa
(bolesne ruchy kombinowane)

- różnicowanie SI – kręgosłup L

Test prowokacyjny:

pacjent wykonuje rotację w prawo aż
do pojawienia się bólu, po czym lekko
cofa się poza granicę bólową.
Terapeuta może wspomagać ten ruch,
po czym stabilizuje pacjenta w
uzyskanej pozycji bezbólowej.

terapeuta stabilizuje kości miedniczne
pod ASIS

T wykonuje nacisk dobrzusznie – lekko
doogonowo na lewe wyrostki stawowe
S1,S2 (obok szpary SI) powodując
rotację sacrum w prawo i rotację L5-S1
w lewo

Pojawienie sie bólu świadczy o
patologii w SI

Test znoszący objawy:

pacjent wykonuje rotację w prawo aż
do pojawienia się bólu, po czym
pozostaje w bólu zaraz na granicy.

Terapeuta może wspomagać ten ruch,
po czym stabilizuje pacjenta w
uzyskanej pozycji bezbólowej.

terapeuta stabilizuje kości miedniczne
pod ASIS

T wykonuje nacisk dobrzusznie – lekko
doogonowo na prawe wyrostki
stawowe S1,S2 (obok szpary SI)
powodując rotację sacrum w lewo i
rotację L5-S1 w prawo

Zniesienie objawów sugeruje patologię
w SI

* * *

OGLĄDANIE I PALPACJA

1. PSIS-PSIS

Porównaj wysokości PSISs względem siebie.
Różnica w wysokości kolców
może świadczyć o:

Miednicy skośnej w stronę niższego
PSIS

Miednicy zrotowanej

Ilium dogrzbietowo po stronie
niższej

Ilium dobrzusznie po stronie
wyższej

Outflare po stronie wyższej

Inflare po stronie niższej

Różnicy długości kończyn

Hypomobilności stawów SI

2. ASIS-ASIS

Porównaj wysokości ASISs względem siebie.
Różnica w wysokości kolców w odniesieniu do
stosunków PSIS może świadczyć o:

L-PSIS niżej : L-ASIS wyżej

→ miednica zrotowana

→ L sacrum w nadmiernej nutacji
(ruch)
→ P sacrum w nadmiernej kontrnutacji
(ruch)

PSIS-ASIS wyżej po danej stronie

→ miednica skośna w str przeciwną

→ outflare (porównaj z guzami
kulszowymi i SP)
→ dłuższa kończyna

PSIS-ASIS niżej po danej stronie

→ miednica skośna w tą stronę

→ inflare (porównaj z guzami
kulszowymi i SP)
→ krótsza kończyna

3. Talerze ilium

Zbadaj wysokość obu talerzy biodrowych.
Zaburzenia wysokości mogą świadczyć o
zrotowanej lub skośnej miednicy, różnicy
długości kończyn, lateralizacji, itd.

4. Krętarze większe femur

Zbadaj wysokość krętarzy wiekszych, dzieki
czemu przy równomiernym obciążeniu ciała
mozna podejrzewać skrócenie danej kończyny.

5. Guzy kulszowe

Badając wysokość guzów kulszowych
dostajemy informację odnośnie ustawienia
miednicy. W zalezności od stosunków
ASIS/PSIS oraz SPs mozna podejrzewać lub
wykluczać: rotację i skośność miednicy, inflare
/ outflare

6. Stawy biodrowe

Postaraj się ocenić orientacyjnie ewentualną
różnicę w spoczynkowej rotacji stawów
biodrowych. Rotacja wewnętrzna funkcjonalnie
skraca kończynę, natomiast rotacja
zewnętrzna ją wydłuża.
Przykurcz zgięciowy może objawiać się
zwiększeniem przodopochylenia miednicy i
zwiększeniem sił ścinających i wklinowujących
sacrum względem ilium.

7. Stawy kolanowe

Koślawość lub szpotawość kolan obustronnie
wiąże się ze zmienioną aktwynościa
mięśniową (dysbalans mięśniowy), natomiast
jednostronnie prowadzi do skrócenia
kończyny. Należy także zwrócić uwage na
ustawienie rotacyjne podudzi, gdyż będzie ono
wpływało na długość kończyny (zwiększona
rotacja wydłuża kończynę), a brak pełnego
wyprostu jednostronnie skraca kończynę. Ma
to swoje skutki w SI przy staniu i chodzie.

8. Stawy skokowo-goleniowe i stopa

Należy zwrócić uwage na wysklepienie stóp i
asymetrie. Pronacja stopy (lub stopa płaska)
skraca kończynę, natomiast supinacja (stopa
wydrążona) wydłuża.

9. Barki i kompleks barkowy

Ocenić należy symetrię wysokości barków oraz
symetrię w płaszczyźnie strzałkowej.
Wypchniete do przodu barki moga świadczyć o
przykurczu latissimus dorsi, który ma
bezposredni wpływ na Th-L fascia, układ
skosny i stabilizację SI.

10. Lateralizacja / translacja tułowia

Zwróc uwagę na oba czynniki, które
najczęściej świadczą o uciekaniu od bólu i
ustawianiu się w pozycji bezbólowej.(patrz.
„Badanie kręgosłupa L”)